α
ἀ- (a), ἀν- (an), gr., Präf.: nhd. un..., ...los, ...leer; Vw.: s. -ᾶτος (ātos), -βαρής (barḗs), -βαρῶς (barōs), -βατος (batos), -βλεμής (blemḗs), -βελτερία (beltería), -βέλτερος (bélteros), -βελτερως (belterōs), -βουλία (bulía), -βουλος (bulos), -βυσσος (byssos), -γαμος (gamos), -γευστος (geustos), -γήρατος (gḗratos), -γναπτος (gnaptos), -γναφος (gnaphos), -γνοεῖν (gnoein), -γνοια (gnoia), -γνοούμενος (gnoúmenos), -γνοούντως (gnoúntōs), -γνώμων (gnṓmon), -γνῶν (gnōn), -γνώς (gnṓs), -γνωσία (gnōsía), -γράμματος (grámmatos), -γώνιος (gṓnios), -δάμαντινος (dámantinos), -δάμᾶς (dámas), -δαήμων (daḗmōn), -δαής (daḗs), -δάμᾶτος (dámatos), -δαστος (dastos), -δειπνος (deipnos), -δευκής (deukḗs), -δικεῖν (dikein), -δικία (dikía), -δικον (dikon), -δικος (dikos), -δικῶν (dikōn), -δῆλος (dēlos), -δήλως (dḗlōs), -δμής (dmḗs), -δμητος (dmētos), -διάλειπτος (adiáleiptos), -διαλείπτως (diáleiptōs), -δικεῖν (dikein), -δικία (dikía), -δικος (dikos), -δόκιμος (dókimos), -δόκιμως (dókimōs), -δρανής (dranḗs), -δραστος (drastos), -δυνατεῖν (dynatein), -δύνατα (dýnata), -δύνατος (dýnatos), -δυνατοῦν (dynatūn), -δυνάτως (dynátōs), -δῦτον (dyton), -δῦτος (dytos), -είδελος (eídelos), -εικής (eikḗs), ‑ζήμιος (zḗmios), -ζυμος (zymos) (1), -ζυμος (zymos) (2), -ζυξ (zyx), -θαμβής (thambḗs), -θαμβία (thambía), -θαμβος (thambos), -θανασία (thanasía), -θανατίζειν (thanatízein), -θάνατος (thánatos), -θανάτως (thanátōs), -θανατοῦν (thanatūn), -θαπτος (thaptos), -θεμις (themis), -θέμιστος (thémistos), -θέμιτος (thémitos), -θεος (theos), -θερμον (thermon), -θερμος (thermos), -θετεῖν (thetein), -θέτησις (thétēsis), -θετος (thetos), -θέτως (thétōs), -θριξ (thrix), -θυμεῖν (thymein), -θυμία (thymía), -θυμος (thymos), -θυρόστομος (thyróstomos), -θῷος (thōios), -ἰκία (ikía), -ικτος (iktos), -ιστος (ístos), -ιστοῦν (istūn), -καθαρσία (akathartsía), -κάθαρτος (káthartos), -καιρα (kaira), -καιρεῖσθαι (kaireisthai), -καιρία (kairía), -καιρος (kairos), -καίρως (kaírōs), -κάμας (kámas), -καρπία (karpía), -κάρπιστος (kárpistos), -καρπος (karpos), -κάρπως (kárpōs), -κάρπωτος (kárpōtos), -κατακάλυπτος (katakályptos), -κατάληπτος (katálēptos), -καταληψία (katalēpsía), -κατακάλυπτος (katakályptos), -καταστασία (katastasía), -κατάστατος (katástatos), -καυστος (kaustos), -κέραιος (kéraios), -κέρατος (kératos), -κερσεκόμνης (kersekómnēs), -κηδεῖν (kēdein), -κηδής (kēdḗs), -κήρατος (kḗratos), -κήριος (kḗrios), -κίβδηλος (kíbdēlos), -κμα (kma), -κμηνος (kmēnos), -κμής (kmḗs), -κικυς (kikys), -κίνδυνον (kíndynon), -κίνδυνος (kíndynos), -κινδύνως (kindýnōs), -κίνητος (kínētos), -κναφος (knaphos), -κλιτος (klitos), -κλονος (klonos), -κλυστος (klystos), -κολασία (kolasía), -κονιτί (konití), -κοπος (kopos), -κοσμεῖν (kosmein), -κοσμία (kosmía), -κοσμος (kosmos), -κρασία (krasía), -κρατής (kratḗs), -κράτεια (kráteia), -κρατεύεσθαι (krateúesthai), -κρατευετικός (krateutikós), -κράτισμα (krátisma), -κρατος (kratos), -κρισία (krisía), -κριτος (kritos), -κυρος (kyros), -κυροῦν (kyrōn), -κύρωτος (kýrōtos), -λαλος (lalos), -λαστεῖν (lastein), -λαστον (laston), -λάστορος (lástoros), -λαστος (lastos), -λάστωρ (lástōr), -ληθής (lēthḗs), -ληθινός (lēthinós), -ληθινῶς (lēthinōs), -ληθῶς (lēthōs), -ληκτος (lēktos), -ληκτως (lēktōs), -λογεῖν (logein), -λογία (logía), -λογος (logos), -λυκτοπέδη (lyktopédē), -λυπον (lypon), -λυπος (lypos), -λύπως (lýpōs), -μαθής (mathḗs), -μαθία (mathía), -μάρτυρος (mártyros), -μαχος (machos) (1), -μαχος (machos) (2), -μαχως (machōs), -μέγαρτος (mégartos), -μείνων (meínōn), -μέλεια (méleia), -μελεῖν (melein), -μελής (melḗs), -μελητέον (melētéon), -μελητέος (melētéos), -μελητί (melētí), -μελητικός (melētikós), -μέλητος (mélētos), -μελῶς (melōs), -μεμπτος (memptos), -μέμπτως (mémptōs), -μεμφής (memphḗs), -μεμφία (memphía), -μετάβολος (metábolos), - μετακίνητος (metakínētos), -μετακίνητως (metakínētōs), -μεταμέλητος (metamélētos), -μεταμέλητως (metamélētōs), -μετρος (metros), ‑μήτωρ (mḗtōr), -μήχανος (mḗchanos), -μιτρος (mitros), ‑μνηστία (mnēstía), -μνηστος (mnēstos), -μόλυντος (mólyntos), -μοτον (moton), -μοτος (motos), -μυλον (mylon) (1), -μυλον (mylon) (2), -μυστί (mystí), -μωμος (mōmos), -νιγρός (nigrós), -νιπτος (niptos), -νόητος (nóētos), -νοήτως (noḗtōs), -νοια (noia), -νομεῖν (nomein), -νομία (nomía), -νομος (nomos), -νόμως (nómōs), -νοστος (nostos), -νώμαλος (nṓnalos), -νώνυμος (nṓnymos), -οινος (oinos), -όρατος (óratos), -ουτος (utos), -οχλησία (ochlēsía), -όχλητος (óchlētos), -παγής (pagḗs), -πάθεια (pátheia), -παθεῖν (pathein), -παθές (pathés), -παθής (pathḗs), -παθῶς (pathōs), -παιδαγώγητον (paidagṓgēton), -παιδαγώγητος (paidagṓgētos), -παιδευσία (paideusía), -παιδευτεῖν (paideutein), -παίδευτος (paídeutos), -παιδεύτως (paideútōs), -παιδία (paidía), -παιδοτρίβητος (paidotríbētos), -παις (pais), -παίων (paíōn), -παιώνιστος (paiōnistos), -πάλαιστος (pálaistos), -πάλαιστρος (pálaistros), -παλαίωτος (palaíōtos), -πάλαμνος (pálamnos), -παλάμνως (palámnōs), -πάλαμος (pálamos), -παππος (pappos), -παράβατος (parábatos), -παραβάτως (parabátōs), -παράβλαστος (paráblastos), -παραβλητός (parablētós), -παράβολος (parábolos), -παραβόλῶς (parabólōs), -παράγγελτος (parángeltos), -παράγγελτος (parángeltos), *-παράγνωστος? (parágnōstos), -παραγνώστως (paragnṓstōs), -παράγραφος (parágraphos), -παράγωγος (paragōgós), -παραγώγος (paragōgōs), -παραδειγμάτιστος (paradeigmátistos), -παράδεικτος (parádeiktos), -παράδεκτος (parádektos), -παραδίσκευτος (paradískeutos), -παράθετον (parátheton), -παράθετος (paráthetos), -παράθραυστος (paráthraustos), -παραίτητος (paraítētos), -παραιτήτως (paraitḗtōs), -παρακάλυπτος (parakályptos), -παρακαλύπτως (parakalýptōs), -παράκλητος (paráklētos), -παρακολούθητος (parakolúthētos), -παρακολουθήτως (parakoluthḗtōs), -παρακόντιστος (parakóntistos), -πάρακτος (páraktos), -παράλειπτος (paráleiptos), -παραλείπτως (paraleíptōs), -παρόλεκτος (parálektos), *-παράληκτος? (parálēktos), -παραλήκτως (paralḗktōs), -παράλλακτος (parállaktos), -παραλλάκτως (paralláktōs), -παραλλαξία (parallaxía), -παραλόγιστος (paralógistos), -παραλογίστως (paralogístōs), -παράλογος (parálogos), -παράλυτος (parálytos), -παραμιγής (paramigḗs), -παραμίλλητος (paramíllētos), -παράμονος (parámonos), -παραμύθητος (paramýthētos), -παραμυθήτως (paramythḗtōs), -παράμυθος (parámythos), -παράπειστος (parápeistos), -παραπόδιστος (parapódistos), -παραποδίστως (parapodístōs), -παρασήμαντος (parasḗmantos), -παρασημείωτος (parasēmeíōtos), -παράσημος (parásēmos), -παρασκευασία (paraskeuasía), -παρασκεύαστος (paraskeúastos), -παρασκευάστως (paraskeuastōs), -παράσκευος (paráskeuos), -παράστατος (parástatos), -παρασχημάτιστος (paraschēmátistos), -παράτατος (parátatos), -παρατάτως (parátatos), -παρατήρητος (paratḗrētos), -παρατηρήτως (paratērḗtōs), -παράτιλτος (parátiltos), -παράτρεπτος (parátreptos), -παρατρέπτως (paratréptōs), -πάραυξος (párauxos), -παράφθορος (paráphthoros), -παραφύλακτος (paráphylaktos), -παραχάρακτος (paracháraktos), -παράχυτος (paráchytos), -παραχώρητος (parachṓrētos), -παραχωρήτως (parachōrḗtōs), -παρέγκλιτος (parénklitos), -παρεγκλίτως (parenklítōs), -παρεγχείρητος (parencheírētos), -παρεγχειρήτως (parencheirḗtōs), -παρέγχυτος (parénchytos), -παρέμφατος (parémphatos) (1), -παρέμφατος (parémphatos) (2), -παρεμφάτως (paremphátōs), -παρεμπόδιστος (parempódistos), -παρεμποδίστως (parempodístōs), -παρενθύμητος (parenthýmētos), -παρενόχλητος (parenóchlētos), -παρεστός (parestós), -παρηγόρητος (parēgórētos), -παρηγορήτως (parēgorḗtōs), -παρήγορος (parḗgoros), -παρθένευτος (parthéneutos), -πάρθενος (párthenos), -παρόδευτος (paródeutos), -παρόξυντος (paróxyntos), -παρόρμητος (parhórmētos), -παρουσιάστως (parusiástōs), -πάροχος (párochos), -παρρησίαστος (parrēsíastos), -παρρήσιαστως (parrḗsiastōs), -παρῳδήτως (parōidḗtōs), -παστί (pastí), -παστία (pastía), -παστος (pastos), -παστύς (pastýs), -παταγί (patagí), -πάτητος (pátētos), -πατουρεών (patureṓn), -πατούρια (patúria), -πατρία (patria), -πατρις (pastris), -πάτωρ (pátōr), -πάτωρος (pátōros), -παυστί (paustí), -παυστος (paustos), -παύστως (paústōs), -πάχεια (pácheia), -παχής (pachḗs), -πέδιλος (pédilos), -πεδίζειν (pedízein), -πεδον (pedon), -πεδος (pedos), -πεζος (pezos), -πειθαρχία (peitharchía), -πείθεια (peítheia), -πειθεῖν (peithein), -πειθήνιος (peithḗnios), -πειθής (peithḗs), -πειθών (peithṓn), -πειθῶς (peithōs), -πειραγαθεῖν (peiragathein), -πειραγαθία (peiragathía), -πειράγαθος (peirágathos), -πειράκις (peirákis), -πείρανδρος (peírandros), -πείραστος (peírastos), -πείρατος (peíratos), -πειράτως (peirátōs), -πειραχῶς (peirachōs), -πειρέσιος (peirésios), -πείρητος (peírētos), -πειρία (peiría) (1), -πειρία (peiría) (2), -πείριτος (peíritos), -πειροβίως (peirobíōs), -γαμος (peirógamos), -πειρόγονος (peirógonos), -πειρόγωνος (peirógōnos), -δακρυς (peiródakrys), -πειροδιοικητής (peirodioikētḗs), -πειρόδροσος (peiródrosos), -πειροδυναμία (peirodynamía), -πειροδύναμος (peirodýnamos), -πειροθάλαττος (peirothálattos), -πειρόκακον (peirókakon), -πειρόκακος (peirókakos), -πειροκαλεύεσθαι (peirokaléuesthai), -πειροκαλία (peirokalía), -πειροκάλως (peirokálōs), -πειρολεχής (peirolechḗs), -πειρολογία (peirología), -πειρομάχας (peiromáchas), -πειρομεγέθης (peiromegéthēs), -πειρομείζων (peiromeízōn), -πειρόμοθος (peirómothos), -πειροπλασίων (peiroplasíōn), -πειροπληθία (peiroplḗtheia), -πειροπληθής (peiroplēthḗs), -πειροπληθία (peiroplēthía), -πειρόπλους (peiróplus), -πειροποιός (peiropoiós), -πειροπόλεμον (peiroapólemon), -πειροπόλεμος (peiroapólemos), -πειροπολέμως (peiroapolémōs), -πειρόπονος (peiróponos), -πειρος (peiros) (1), -πειρος (peiros) (2), -πειρος (peiros) (3), -πειροσύνη (peirosýnē), -πειροτέρμων (peirotérmōn), -πειρότοκος (peirótokos), -πειροῦν (peirūn), -πειροχρόνιος (peirochrónios), -πειρωδίν (peirhōdín), -πείρων (peírōn) (1), -πείρων (peírōn) (2), -πείρως (peírōs), -πειστος (peistos), -πέκτητος (péktētos), -πεκτος (pektos), -πέλαστος (pélastos), -πέλεθρος (pélethros), -πελέκητος (pelékētos), -πελος (pelos), -πένθεια (péntheia), -πενθής (penthḗs), -πένθητος (pénthētos), -πέπαντος (pépantos), -πέπειρος (pépeiros), -πεπλος (peplos), -πεπτεῖν (peptein), -πεπτος (peptos), -πέπτως (péptōs), -περαντολογεῖν (perantologein), -περαντολογία (perantología), -περαντολόγος (perantológos), -πέραντος (pérantos), -περάντως (perántōs), -πέραστος (pérastos), -πέρατος (pératos) (1), -πέρατος (pératos) (2), -περάτωτος (perátotōs), -περείσιος (pereísios), -περιάγνιστος (perihágnistos), -περίβλητος (períblētos), -περιέργαστος (periérgastos), -περιεργάστως (periergástōs), -περιεργία (periergía), -περίεργος (períergos), -περιέργως (periérgōs), -περιγένητος (perigénētos), -περίγραπτος (perígraptos), -περίγραφος (perígraphos), -περιηγητός (periēgētós), -περιήχητος (periḗchētos), -περιθλάστως (perithlástōs), -περικάλυπτος (perikályptos), -περικάθαρτος (perikáthartos), -περικαλύπτως (perikalýptōs), -περίκοπος (períkopos), -περικόπως (perikópōs), -περίκτητος (períktētos), -περικτύπητος (periktýpētos), -περιλαλητός (perilalētós), -περιληπτός (perilēptós), -περίλυτος (perílytos), -περιμάχητος (perimáchētos), -περιμέριμνος (perimérimnos), -περιμερίμνως (perimerímnōs), -περινοητός (perinoētós), -περινοητῶς (perinoētōs), -περίοπτος (períoptos), -περιόπτως (perióptōs), -περιόριστος (perihóristos), -περιορίστως (perihorístōs), -περιουσίαστος (periusíastos), -περιπλάνητος (periplánētos), -περίπνευστος (perípneustos), -περίπτυκτος (períptyktos), -περίπτωτος (períptōtos), *-περίθλαστος? (períthlastos), -περισάλπιγκος (perisálpinktos), -περίσκεπτος (perískeptos), -περισκέπτως (perisképtōs), -περίσκοπος (perískopos), -περίσπαστος (períspastos), -περισπάστως (perespástōs), -περίσσευτος (perísseutos), -πέρισσον* (perissón), -πέρισσος (périssos), -περισσοτρύφητος (perissotrýphētos), -περίσσως (períssōs), -περίστατος (perístatos), -περίστικτος (perístiktos), -περίτμητος (perítmētos), -περίτρεπτος (perítreptos), -περιτρέπτως (peritréptōs), -περίτροπος (perítropos), -περιττότης (perittótēs), -περίττωτος (períttōtos), -περιφερής (peripherḗs), -περίφραστος (períphrastos), -περίφραστως (períphrastōs), *-περιφρόνητος? (aperiphrónētos), -περιφρονήτως (phronḗtōs), -περίψυκτος (perípsyktos), -πεσκής (peskḗs), -πέτηλος (pétēlos), -πετρος (petros), -πευθής (peuthḗs), -πευκος (peukos), -πευστος (peustos), -πευτος (peutos), -πεφεισμένως (pepheisménōs), -πεψία (pepsía), -πήδαλος (pḗdalos), -πηκτος (pēktos), -πήμαντος (pḗmantos), -πημάντως (pēmántōs), -πήμιος (pḗmios), -πημονία (pēmonía), -πημοσύνη (pēmosýnē), -πήμων (pḗmōn), -πηναῖος (pēnaios), -πήνεια (pḗneia), -πηνής (pēnḗs), -πηνῶς (pēnōs), -πηνόφρων (pēnóphrōn), -πηξία (pēxía), -πηρής (pērḗs), -πήρινος (pḗrinos), -πηρος (peros), -πήρωτος (pḗrōtos), -πίεστος (píestos), -πίθανος (píthanos), -πιθανότης (pithanótēs), -πιθάνως (pithánōs), -πικρος (pikros), -πικρόχολος (pikrócholos), -πίλητος (pílētos), -πίμελος (pímelos), -πινής (pinḗs), -πινοῦν (pinūn), -πινύσσειν (pinýssein), *-πίνυτος? (pínytos), -πινύτως (apinýtōs), -πίσσωτος (píssōtos), -πιστεῖν (pistein), -πιστητέον (pistētéon), -πιστητικόν (pistētikón), -πιστητικός (pistētikós), -πιστία (pistía), -πιστος (pistos), -πιστοσύνη (pistosýnē), -πιστούντως (pistúntōs), -πιστόφιλος (pistóphilos), -πίστως (pístōs), -πίτευτος (píteutos), -πίων (píōn), *-πλαγίαστος? (plagíastos), -πλαγιάστως (plagiástōs), -πλαγκτος (planktos), -πλάκουντος (plákuntos), -πλάνεια (pláneia), -πλανής (planḗs), -πλανησία (planēsía), -πλάνητος (plánētos), -πλανῶς (planōs), -πλαστία (plastía), -πλαστος (plastos), -πλάστως (plástōs), -πλατής (platḗs), -πλατῶς (platōs), -πλατος (platos), -πλεκής (plekḗs), -πλεκτος (plektos), -πλεόνατος (pleónastos), -πλεονέκτικος (pleonéktikos), -πλετομεγέθης (pletomegéthēs), -πλετος (pletos), -πλευρος (pleuros), -πλευστον (pleuston), -πλευστος (pleustos), -πληγής (plēgḗs), -πληγος (plēgos), -πλήθυντος (plḗthyntos), -πληθύντως (plēthýntōs), *-πλημμελής? (plēmmelḗs), -πληκτος (plēktos), -πλήκτως (plḗktōs), -πλημμελῶς (plēmmelōs), -πλήξ (plḗx), -πλήρωτον (plḗrōton), -πλήρωτος (plḗrōtos), -πλησίαστος (plēsíastos), -πληστέι (plēstei), -πληστεύεσθαι (plēstéuesthai), -πληστία (plēstía), -πλήστοινος (plḗstoinos), -πληστος (plēstos), -πλοια (ploia), -πλόκαμος (plókamos), -πλοκος (plokos), -πλοος (ploos), -πλουτος (plutos), -πλυσία (plysía) (1), -πλυσία (plysía) (1), -πλυτος (plytos), -πλύτως (plýtōs), -πλωτος (plōtos), -πνεύματος (pneúmatos), -πνεύμων (pneúmōn), -πνευστί (pneustí), -πνευστία (pneustía), -πνευστιάζειν (pneustiázein), -πνευστος (pneustos), -πνεύστως (pneústōs), -πνοεῖν (pnoein), -πνοος (pnoos), -πνοια (pnoia), -ποδία (podía), -ποδος (podos) (1), -ποιητικός (poiētikós), -ποίητος (poíētos), -ποιήτως (poiḗtōs), -ποίκιλος (poíkilos), -ποίκιλτος (poíkiltos), -ποικίλτως (poikíltōs), -ποικίλως (poikílōs), -ποίμαντος (poímantos), -ποιος (poios), -ποκος (pokos), -πολέμητος (polémētos), -πόλεμος (pólemos), -πολέμως (polémōs), -πολιόρκητος (poliórkētos), -πολις (polis), -πόλιστος (pólistos), -πολίτευτος (políteutos), -πολιτικός (politikós), -πολος (polos), -πολυπραγμόνητος (polypragmónētos), -πολύπραγμον (polýpragmon), -πολυπράγμων (polyprágmōn), -πολυς (polys), -πομφολύγωτος (pompholýgōtos), -πονεῖν (ponein) (2), -πονηρευσία (ponēreusía), -πόνηρος (pónēros), -πονητί (ponētí), -πόνητος (pónētos), -πονητότατα (ponētótata), -πονία (ponía), -πονος (ponos), -πόνως (pónōs), -πορεῖν (porein), -πορεῖσθαι (poreisthai), -πόρευτος (póreutos), -πόρημα (pórēma), -πορησία (porēsía), -πορητέον (porētéon), -πορητικός (porētikós), -πορητικῶς (porētikōs), -πόρθητος (pórthētos), -πορία (poría), -πορον (poron), -πορος (poros), -πόρφυρος (pórphyros), -πόρως (pórōs), -ποσος (posos), -ποτίβατος (potíbatos), -πότιστος (pótistos), -ποτμος (potmos), -ποτος (potos), -πους (pus), -πραγεῖν (pragein), -πραγία (pragía), -πραγμάτευτος (pragmáteutos), -πραγματεύτως (pragmateútōs), -πραγμόνως (pragmónōs), -πραγμοσύνη (pragmosýne), -πράγμων (prágmōn), -πραγος (pragos), -πρακτεῖν (praktein), -πρακτος (praktos), -πράκτως (práktōs), -πραξία (praxía), -πρασία (prasía), -πρατος (pratos), -πρέπεια (prépeia), -πρεπής (prepḗs), -πρεπίη (prepíē), -πρεπῶς (prepōs), -πρήϋντος (prḗyntos), -πριάτην (priátēn), -πρίατος (príatos), -πρίγδα (prígda), -πρίξ (príx), -πριστος (pristos), -πρίωτος (príōtos), -προαιρεσία (proairesía), -προαίρετος (proaíretos), -προαιρέτως (proairétōs), -πρόβατος (próbatos), -πρόβολος (próbolos), -προβουλευσία (probuleusía), -προβούλευτος (probúleutos), -προβουλεύτως (probuleútōs), -προβουλία (proboulía), -πρόβουλος (próbulos), -προβούλως (probúlōs), -πρόγραφος (prógraphos), -προδιηγήτως (prodiēgḗtōs), -πρόδικος (pródikos), -πρόεδρος (próedros), -πρόθεσμος (próthesmos), -προθέτως (prothétōs), -προθυμία (prothymía), -πρόθυμος (próthymos), -προθύμως (prothýmōs), -προϊδής (proďdḗs), -προικος (proikos), -πρόϊτος (próitos), -προκάλυπτος (prokályptos), -προκατασκεύαστος (prokataskeúastos), -προκοπία (prokopía), -πρόκοπος (prókopos), -προκρίτως (prokrítōs), -πρόληπτος (prólēptos), -προμήθεια (promḗtheia), -προμήθευτος (promḗtheutos), -προμηθεύτως (promētheútōs), -προμήθης (promḗthēs), -προμήθητος (promḗthētos), -προνοησία (pronoēsía), -προνοητεῖν (pronoētein), -προνόητος (pronóētos), -προνόητος (pronóētos), -πρόξενος (próxenos), -πρόοδος (próhodos), -προοιμίαστος (prooimíastos), -προοιμιάστως (prooimiástōs), -πρόοπτος (próoptos), -προόπτως (proóptōs), -προόρατος (proóratos), -προπετία (propetía), -προπτωσία (proptōsía), -πρόπτωτος (próptōtos), -προπτώτως (proptṓtōs), -πρόρρητος (prórrhētos), -προσαγόρευτος (prosagóreutos), -προσάρμοστος (proshármostos), -προσάρτητος (prosártētos), -προσαύδητος (prosaúdētos), -προσβατός (prosbatós), -πρόσβλεπτος (prósbleptos), -προσδεής (prosdeḗs), -προσδέητος (prosdéētos), -πρόσδεικτος (prósdeiktos), -πρόσδεκτος (prósdektos), -προσδιόνυσος (prosdiónysos), -προσδιόριστος (prosdióristos), -προσδιορίστως (prosdiorístōs), -προσδόκητος (prosdókētos), -προσδοκήτως (prosdokḗtōs), -προσδοκία (prosdokía), -προσέγγιστος (proséngistos), -πρόσειλος (prósheilos), -προσεκτεῖν (prosektein), -πρόσεκτος (prósektos), -προσέλευστος (proséleustos), -προσεξία (prosexía), -προσηγόρητος (prosēgórētos), -προσηγορία (prosēgoría), -προσήγορος (prosḗgoros), -προσηνής (prosēnḗs), -προσθετεῖν (prosthetein), -πρόσθετος (prósthetos), -πρόσθικτος (prosthiktos), -πρόσικτος (prósiktos), -πρόσιτος (prósitos), -προσίτως (prosítōs), -προσκαίρως (proskairōs), -πρόσκεπτος (próskeptos), -προσκέπτως (prosképtōs), -πρόσκλητος (prósklētos), -προσκολλητός (proskollētós), -πρόσκοπος (próskopos) (1), -πρόσκοπος (próskopos) (2), -προσκōπως (proskópōs), -πρόσκοπτος (próskoptos), -προσκόπτως (proskóptōs), -προσκορής (proskorḗs), -πρόσκρουστος (próskrustos), -πρόσληπτος (próslēptos), -πρόσλογος (próslogos), -πρόσμαχος (prósmachos), -πρόσμεικτος (aprósmeiktos), -προσμείκτως (prosmeíktōs), -προσμηχάνητος (prosmēchánētos), -προσμήχανος (prosmḗchanos), -προσμιγής (prosmigḗs), -προσόδευτος (proshódeutos), -πρόσοδος (próshodos), -πρόσοιστος (prósoistos), -προσοίστως (prosoístōs), -προσόμιλος (proshómilos), -πρόσοπτος (prosoptos), -προσόρατος (proshóratos), -προσόρμιστος (proshórmistos), -προσπαθής (prospathḗs), -προσπέλαστος (prospélastos), -πρόσπληστος (prósplēstos), -πρόσπλοκος (prósplokos), -προσποίητος (prospoíētos), -προσποιήτως (prospoiḗtōs), -πρόσπταιστος (próssptaistos), -προσπτωσία (prosptōsía), -πρόσρητος (prósrētos), -προστασίαστος (prostasíastos), -προστασίου (prostasíu), -προστάτευτος (prostáteutos), -προστάτητος (prostátētos), -πρόστατος (próstatos)?, -προστίμητος (prostímētos), -πρόστομoς (próstomos), -πρόστυχος (próstychos), -πρόσφιλος (prósphilos), -πρόσφορος (prósphoros), -προσφυής (prosphyḗs), -πρόσφυλος (prósphylos), -προσφόρως (prosphórōs), -προσφωνητί (prosphōnētí), -προσφώνητος (prosphṓnētos), -πρόσχημος (próschēmos), -πρόσχωρος (próschōros), -πρόσψαυστος (próspsaustós), -προσωπόληπτος (prosōpólēptos), -προσωπολήπτως (prosōpolḗptōs), -πρόσωπος (prósōpos), -προσώπως (prosṓpōs), -προτίελπτος (protíelptos), -προτίμαστος (protímastos), -προτίοπτος (protíoptos), -προφανής (prophanḗs), -προφάσιστος (prophástistos), -προφασίστως (prophastístōs), -πρόφατος (próphatos), -προφάτως (prophátōs), -προφύλακτος (prophýlaktos), -προφυλάκτως (prophyláktōs), -προφώνητος (prophṓnētos), -πρόχωστος (próchōstos), -πρυτάνευτος (prytáneutos), -πταισία (ptaisía), -πταιστος (ptaistos), -πταίστως (ptaístōs), -πτερος (pteros), -πτέρυγος (ptérygos), -πτέρως (ptérōs), -πτέρωτος (ptérōtos), -πτήν (ptḗn), -πτής (ptḗs), -πτιλος (ptilos), -πτιστος (ptistos), -πτόητος (ptóētos), -πτόλεμιστος (ptólemistos), -πτόλεμος (ptólemos), -πτολέμτως (ptolémtōs), -πτυστος (ptystos), -πτώξ (ptṓx), -πτωτί (ptōtí), -πτωτος (ptōtos), -πυγος (pygos), -πυθμένιστος (pythménistos), -πύθμενος (pýthmenos), -πυκνος (pyknos), -πύκνωτος (pýknōtos), -πυλος (pylos), -πύλωτος (pýlōtos), -πυνδάκωτος (pyndákōtos), -πυος (pyos), -πυργος (pyrgos), -πύργωτος (pýrgōtos), -πύρεκτος (pýrektos), -πυρεξία (pyrexía), -πύρετος (pýretos), -πυρηνομήλη (pyrēnomḗlē), -πύρηνος (pýrēnos), -πυρος (pyros), -πύρως (pýrgōs), -πύρωτος (pýrgōtos), -πυστος (pystos), -πώγων (pṓgōn), -πώμαστος (pṓmastos), -πωμος (pōmos), -πωρωσία (pōrōsia), -πώρωτος (pṓrōtos), -ρεκτος (rektos), -ρρατος (rratos), -ρρητος (rrhētos), -ρρήτως (rrhḗtōs), -ρρωστεῖν (rrhōstein), -ρρώστημα (rrhṓstēma), -ρρωστία (rrhōstía), -ρρωστος (rrhōstos), -ρρώστως (rrhṓstōs), -σαρκία (sarkía), -σαρκος (sarkos), -σβεστος (sbestos) (1), -σβεστος (sbestos) (2), -σέβεια (sébeia), -σεβεῖν (sébein), -σέβημα (sébēma), -σεβής (sebḗs), -σεβοῦσθαι (sébūsthai), -σεβῶς (sebōs), -σεμνος (semnos), -σημος (sēmos), -σθένεια (sthéneia), -σθενεῖν (sthenein), -θένημα (sthénēma), -σθενής (sthenḗs), -σθενικός (sthenikós), -σθενικῶς (sthenikōs), -σθενοῦν (sthenūn), -σθενῶν (sthenōn), -σθενῶς (sthenōs), -σθένωσις (sthénōsis), -σικχός (sikchos), -σινής (sinḗs), -σκηθής (skēthḗs), -σπιλος (spilos), -σπονδία (spondía), -σπονδον (spondon), -σπονδος (spondos), -σπόνδως (spóndōs), -στατεῖν (statein), -στατος (statos), -στάτως (státōs), -στεμφής (stemphḗs), -στόργης (stórgēs), -στοργία (storgía), -στοργος (storgos), -στοχεῖν (stochein), -στοχος (stochos), -σύγχετος (sýnchetos), -συλον (sylon), -συλος (sylos), -σύνετος (sýnetos), -συνέτως (synétōs), -σφάλεια (spháleia), -σφαλής (sphalḗs), -σφαλίζειν (sphalízein), -σφαλίζεσθαι (sphalízesthai), -σφαλῶς (asphalōs), -σφυκτεῖν (sphyktein), -σφυξία (sphyxía), -σχαλᾶν (schalan), -σχάλλειν (schállein), -σχετος (schetos), -σχημονεῖν (schēmonein), -σχήμων (aschḗmōn), -σχολεῖν (scholein), -σχολία (scholía), -σχολος (scholos), -σωτεύειν (sōteúein), -σωτεύεσθαι (sōteúesthai), -σωτία (sōtía), -σωτος (sōtos), -σώτως (sṓtōs), ‑τακτεῖν (taktein), -τακτος (taktos), -τάκτως (táktōs), ‑ταξία (taxía), ‑ταρβής (tarbḗs), -τάρβητος (tárbētos), -τάρμυκτος (tármyktos), -ταφία (taphía), -ταφος (taphos), -τεκνος (teknos), -τεκνοῦν (teknūn), -τέκνως (téknōs), -τέλευτος (téleutos), -τελής (telḗs), -τέραμος (téramos), -τεράμων (terámōn), -τευχής (teuchḗs), -τεχνής (technḗs), -τεχνος (technos), -τηκτος (tēktos), -τηρία (tēría), -τίειν (tíein), -τίετος (tíetos), -τίζειν (tízein), -τιμάζειν (timázein), -τιμᾶν (timan), -τιμαστήρ (timastḗr), -τιμαστός (timastós), -τιμία (timía), -τιμος (timos), -τίμως (tímōs), -τιμοῦν (timūn), -τομον (tomon), -τομος (tomos) (1), -τομος (tomos) (2), -τόμως (tómōs), -τοπος (topos), -τόπως (tópōs), -τρεκής (trekḗs), ‑τρέμα (tréma), -τρεμές (tremḗs), -τρεστος (trestos), -τυφος (typhos) -τύφως (týphōs), -υλος (hylos), -υπνος (ypnos), -φάναι (pháinai), -σφαλίζειν (sphalízein), -φανής (phanḗs), -φανίζειν (phanízein), -φαρος (pharos), -φασία (phasía), -φατος (phatos), -φειδεῖν (pheidein), -φειδής (pheidḗs), -φειδία (pheidía), -φειδῶς (pheidōs), -φερτος (phertos), -φθαρσία (phtharsía), -φθαρτος (phthartos), -φθάρτως (phthártōs), -φθεκτος (phthektos), -φθιτος (phthitos), -φθονος (phthonos), -φικτός (phiktós), -φικτρός (phiktrós), -φιλάγαθος (philágathos), -φιλάργυρος (philárgyros), -φιλία (philía), -φιλος (philos), -φιλοτιμία (philotimía), -φιλότιμος (philótimos), -φιλοτίμως (philotímōs), -φοβία (phobía), -φοβον (phobon), -φοβος (phobos), -φόβως (phóbōs), -φοίβαντος (phoíbantos), -φρουρεῖν (phrurein), -φρούρητος (phrúrētos), -φρουρος (phruros), -φρων (phrōn), -φυκτος (phyktos), -φυσος (physos), -φωνία (phōnía), -φωνος (phōnos), ‑χανής (chanḗs), -χαρις (charis), -χάριστος (cháristos), -χάριτος (cháritos), -χείμαστος (cheímastos), -χείρητος (cheírētos), -χειροποίητος (cheiropoíētos), -χειρος (cheiros), -χραής (chraḗs), -χραντον (chranton), -χραντος (chrantos), -χρεῖος (chreios), -χρειοσύνη (chreiosýnē), -χρειότης (chreiótēs), -χρειοῦν (chreiūn), -χρειοῦσθαι (chreiūsthai), -χρείως (chreíōs), -χυμος (chymos), -ψᾶν (psan), -ψεύδεια (pseúdeia), ψευδεῖν (pseudein), -ψευδέως (pseudéōs), -ψευδής (pseudḗs), -ωρος (ōros); E.: s. idg. *nē̆ (1), Konj., Negationspartikel, nicht, Pokorny 757
ἆ (a), gr., Interj.: nhd. ach!, weh!; E.: idg. *ā, Interj., ah (Ausruf der Empfindung), Pokorny 1
ἁ (ha), gr. (dor.), Demon.-Pron.: Vw.: s. ἡ (hē)
ἀάειν (aáein), gr., V.: nhd. verletzen, betören, verblenden; E.: idg. *u̯ā- (1), *u̯ō-, *u̯ə-, V., schlagen, verwunden, Pokorny 1108; L.: Frisk 1, 2
ἀάζειν (aázein), gr., V.: nhd. hauchen; E.: s. idg. *au̯ēd-, V., wehen, blasen, lüften, Pokorny 83; vgl. idg. *au̯e-, *au̯- (10), *au̯ē-, *au̯ēi-, V., wehen, blasen, hauchen, Pokorny 81; L.: Frisk 1, 2
ἀασίφρων (aasíphrōn), ἀεσίφρων (aesíphrōn), gr., Adj.: nhd. geschädigt am Verstand; E.: s. idg. *u̯ā- (1), *u̯ō-, *u̯ə-, V., schlagen, verwunden, Pokorny 1108; s. gr. φρήν (phrḗn); L.: Frisk 1, 25
ἀασμός (aasmós), gr., M.: nhd. Ausatmen; E.: s. ἀάζειν (aázein); L.: Frisk 1, 2
ἀᾶτος (aātos), ἄατος (áatos), gr., Adj.: nhd. ungesättigt, unersättlich; E.: s. ἀ- (a); s. idg. *sā-, *sə-, Adj., V., satt, sättigen, Pokorny 876; L.: Frisk 1, 2
ἄατος (áatos), gr., Adj.: Vw.: s. ἀᾶτος (aātos)
ἀβάκιον (abákion), gr., N.: nhd. kleines Brett, Brettchen, kleine Tafel, Täfelchen; E.: s. ἄβαξ (ábax); L.: Frisk 1, 3
ἀβακίσκος (abakískos), gr., M.: nhd. kleines Brett, Brettchen, kleine Tafel, Täfelchen; E.: s. ἄβαξ (ábax); L.: Frisk 1, 3
ἀβαρής (abarḗs), gr., Adj.: nhd. nicht schwer, leicht, nicht lästig; E.: s. ἀ- (a), βάρος (báros)
ἀβαρῶς (abarōs), gr., Adv.: nhd. nicht schwer, leicht, nicht lästig; E.: s. ἀ- (a), βάρος (báros)
ἄβαξ (ábax), gr., M.: nhd. Brett, Tafel; E.: Herkunft unbekannt; vielleicht verwandt mit hebr. āḇāq, Sb., Staub, s. Oxford Dictionairy; L.: Frisk 1, 3
ἄβατος (ábatos), gr., Adj.: nhd. unbestiegen, unbetreten, rein, keusch; E.: s. ἀ- (a); s. idg. *gᵘ̯ā-, *gᵘ̯āh₂-, *gᵘ̯eh₂-, *gᵘ̯em-, V., kommen, gehen, geboren werden, Pokorny 463
ἀββᾶ (abba), gr., M.: nhd. Vater; I.: Lw. aram. abbā; E.: s. aram. abbā, M., Vater; W.: got. abba, M., Vater
ἀβελτερία (abeltería), gr., F.: nhd. Einfalt, Dummheit; E.: s. ἀβέλτερος (abélteros)
ἀβέλτερος (abélteros), gr., Adj.: nhd. einfältig, dumm; E.: s. ἀ- (a), βέλτερος (bélteros); L.: Frisk 1, 3
ἀβελτερως (abelterōs), gr., Adv.: nhd. einfältig, dumm; E.: s. ἀβέλτερος (abélteros)
ἀβλεμής (ablemḗs), gr., Adj.: nhd. kraftlos; E.: s. ἀ- (a), βλεμεαίνειν (blemeaínein); L.: Frisk 1, 242
ἀβλεψία (ablepsía), gr., F.: nhd. Verblendung?; E.: s. ἀ- (a), βλέπειν (blépein); W.: lat. ablepsia, F., Verblendung
ἄβληρα (áblēra), gr., N. Pl.: nhd. Zügel; E.: idg. *u̯lēro-, *u̯lōro-, *u̯ləro-, Sb., Zügel, Schnur (F.) (1), Pokorny 1143; s. idg. *u̯el- (7), *u̯elə-, *u̯lē-, V., drehen, winden, wälzen, Pokorny 1140
ἀβληχρός (ablēchrós), gr., Adj.: nhd. zart, schwach, sanft; Hw.: s. βληχρός (blēchrós); E.: s. idg. *melək-, *mlāk-, V., Adj., schlagen, mahlen, zermalmen, weich, schwach, matt, albern (Adj.), Pokorny 719; vgl. idg. *mel- (1), *smel-, *melə-, *mlē-, *melh₂-, V., schlagen, mahlen, zermalmen, Pokorny 716; L.: Frisk 1, 4
ἀβολεῖν (abolein), gr., V.: nhd. treffen; E.: s. ἀντί (antí), βολή (bolḗ)
ἀβόλλης (abóllēs), gr., Sb.: nhd. eine Art Mantel; E.: wahrscheinlich Lw. von lat. abolla, F., doppelter Mantel, zweifacher Umwurf, dichter Mantel, Kriegstracht, Philosophentracht; dieses wiederum wohl gr. Ursprungs aus Sizilien; L.: Frisk 1, 4
ἀβουλία (abulía), gr., F.: nhd. Ratlosigkeit, Unentschlossenheit; E.: s. ἀ- (a), βουλή (bulḗ); W.: mlat. aboulia, F., Willenlosigkeit
ἄβουλος (ábulos), gr., Adj.: nhd. ratlos, unbesonnen, unüberlegt, töricht; E.: s. ἀ- (a), βουλή (bulḗ); W.: mlat. abyle, Adj.?, unbesonnen
ἅβρα (hábra), gr., F.: nhd. Lieblingssklavin, Zofe; E.: aram. habrā, F., Genossin, s. Frisk 1, 4; W.: lat. abra, F., Lieblingszofe
ἀβρίξ (abríx), gr., Adj.: nhd. schlaflos, wach; E.: s. idg. *gᵘ̯reig̑-, V., schlafen?, träumen?, Pokorny 485
ἁβροδίαιτον (habrodíaiton), gr., N.: nhd. Weichlichkeit, verzärtelte Lebensweise; E.: s. ἁβροδίαιτος (habrodíatos) (1)
ἁβροδίαιτος (habrodíaitos) (1), gr., Adj.: nhd. üppig, weichlich; E.: s. ἁβρός (habrós), διαιτᾶσθαι (diaitasthai)
ἁβροδίαιτος (habrodíaitos) (2), gr., M.: nhd. üppig Lebender, Verweichlichter; E.: s. ἁβροδίαιτος (habrodíatos) (1); W.: lat. habrodiaetus, M., weichlich Lebender, Verwöhnter
ἁβρός (habrós), gr., Adj.: nhd. weich, zart, angenehm; E.: entweder von idg. *i̯ēgᵘ̯ā, F., Kraft, Pokorny 503?; oder Fremdwort, vgl. aram. habrā, F., Genossin, s. Frisk 1, 4; W.: lat. habrus, Adj., beweglich, biegsam; L.: Frisk 1, 4
ἁβροσύνη (habrosýnē), gr., F.: nhd. Weichheit, Zartheit; E.: s. ἁβρός (habrós); L.: Frisk 1, 4
ἁβρότης (habrótēs), gr., F.: nhd. Weichheit, Zartheit; E.: s. ἁβρός (habrós); L.: Frisk 1, 4
ἀβροτονίτης (abrotonítēs), gr., M.: nhd. Stabwurzwein?; E.: s. ἀβρότονον (abrótonon); W.: lat. abrotonītēs, M., Stabwurz gewürzter Wein, Stabwurzwein
ἀβρότονον (abrótonon), gr., N.: nhd. Stabwurz; Hw.: s. ἀβροτονίτης (abrotonítēs); E.: Herkunft unklar; W.: lat. abrotonum, abrotanum, N., Stabwurz; s. nhd. Eberraute, F., Eberraute (Wermutpflanze); L.: Frisk 1, 5, Kluge s. u. Eberraute
ἁβρύνεσθαι (habrýnesthai), gr., V.: nhd. weichlich leben, großtun, sich brüsten; E.: s. ἁβρός (habrós); L.: Frisk 1, 4
ἄβυσσος (ábyssos), gr., Adj.: nhd. unergründlich, grundlos; E.: s. ἀ- (a), βυθός (bythós); W.: s. lat. abyssus, F., Abgrund, Hölle; mhd. abyss, abysse, st. M., sw. M., st. N., Abgrund, Höllengrund
ἀγα- (aga), gr., Adv.: nhd. über, auf, sehr; Vw.: s. -στονος (stonos); E.: s. idg. *meg̑ʰ‑, *meg̑-, *mₑg̑ʰ‑, *mₑg̑-, *meg̑h₂-, Adj., groß, Pokorny 708
ἀγαθίς (agathís), gr., F.: nhd. Knäuel; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 5
ἀγαθόν (agathón), gr., Adj.: nhd. Gutes; E.: s. ἀγαθός (agathós)
ἀγαθοποιεῖν (agathopoiein), gr., V.: nhd. rechthandeln, jemandem wohltun; E.: s. ἀγαθός (agathós), ποιεῖν (poiein)
ἀγαθοποιία (agathopoiía), gr., F.: nhd. Rechthandeln; E.: s. ἀγαθοποιεῖν (agathopoiein)
ἀγαθοποιός (agathopoiein), gr., V.: nhd. recht handelnd, rechtschaffen; E.: s. ἀγαθοποιεῖν (agathopoiein)
ἀγαθός (agathós), gr., Adj.: nhd. gut, tüchtig; Vw.: s. ἀπειρ- (apeir), ἀφιλ- (aphil), παντ- (pant), φιλ- (phil), ὑπερ- (hyper); E.: Herkunft bisher ungeklärt; L.: Frisk 1, 5; Son.: Komp. s. λώιον (lṓion), λωίτερος (lōíteros), Superl. s. λώιστος (lōistos)
ἀγαθῶς (agathōs), gr., Adv.: nhd. gut, tüchtig; E.: s. ἀγαθός (agathós)
ἀγαθωσύνη (agathōsýnē), gr., F.: nhd. Güte, Freundlichkeit, Rechtschaffenheit; E.: s. ἀγαθός (agathós)
ἀγάζειν (agázein), gr., V.: nhd. nicht unwillig annehmen; Hw.: s. ἀγα- (aga); E.: s. idg. *meg̑ʰ‑, *meg̑-, *mₑg̑ʰ‑, *mₑg̑-, *meg̑h₂-, Adj., groß, Pokorny 708
ἀγάλλειν (agállein), gr., V.: nhd. verherrlichen, schmücken; E.: s. idg. *meg̑ʰ‑, *meg̑-, *mₑg̑ʰ‑, *mₑg̑-, *meg̑h₂-, Adj., groß, Pokorny 708; idg. *g̑el-, *g̑elə-, *g̑lē-, *g̑elēi-, *g̑eləi-, *g̑ləi-, Adj., V., hell, heiter, glänzen, lachen, lächeln, Pokorny 366; L.: Frisk 1, 6
ἀγάλλεσθαι (agállesthai), gr., V.: nhd. stolz sein (V.), sich freuen; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. idg. *meg̑ʰ‑, *meg̑-, *mₑg̑ʰ‑, *mₑg̑-, *meg̑h₂-, Adj., groß, Pokorny 708; idg. *g̑el-, *g̑elə-, *g̑lē-, *g̑elēi-, *g̑eləi-, *g̑ləi-, Adj., V., hell, heiter, glänzen, lachen, lächeln, Pokorny 366; L.: Frisk 1, 6
ἀγαλλίαμα (agallíama), gr., N.: nhd. Bringen von großer Freude; E.: s. ἀγάλλεσθαι (agállesthai)
ἀγαλλιᾶν (agallian), gr., V.: nhd. sich freuen; E.: s. ἀγάλλεσθαι (agállesthai)
ἀγαλλιᾶσθαι (agalliasthai), gr., V.: nhd. sich freuen; E.: s. ἀγάλλεσθαι (agállesthai)
ἀγαλλίασις (agallíasis), gr., F.: nhd. große Freude, Jubel; E.: s. ἀγάλλεσθαι (agállesthai)
ἀγαλλίς (agallís), gr., F.: nhd. Schwertlilie; E.: s. γαλήνη (galḗnē); W.: mlat. agallis, F., Lolch
ἀγάλλοχον (agállochon), gr., N.: Vw.: s. ἀγάλοχον (agálochon)
ἄγαλμα (ágalma), gr., N.: nhd. Schmuckstück, Prachtstück, Kostbarkeid, Kleinod; E.: Herkunft ungeklärt?; W.: gr.-lat. agalma, N., Bildsäule
ἀγάλοχον (agálochon), ἀγάλλοχον (agállochon), gr., N.: nhd. bitteres Aloeholz; E.: orientalisches Lehnwort; L.: Frisk 1, 6
Αγαμήδη (Agamḗdē), gr., PN: nhd. Agamede (Heilgottheit); E.: vgl. idg. *med- (1), V., messen, Pokorny 705; idg. *mē- (3), *meh₁-, V., messen, abmessen, Pokorny 703
ἄγαμος (ágamos), gr., Adj.: nhd. unverheiratet, alleinstehend; E.: s. ἀ- (a), γαμεῖν (gamein)
ἄγαμως (ágamōs), gr., Adv.: nhd. unverheiratet, alleinstehend; E.: s. ἄγαμος (ágamos)
ἄγαν (ágan), gr., Adv.: nhd. sehr, zu sehr; Vw.: s. ὑπερ- (hyper); Hw.: s. ἀγα- (aga); E.: s. idg. *meg̑ʰ‑, *meg̑-, *mₑg̑ʰ‑, *mₑg̑-, *meg̑h₂-, Adj., groß, Pokorny 708
ἀγανακτεῖν (aganaktein), gr., V.: nhd. aufgeregt sein (V.), entrüstet sein (V.); Vw.: s. ἀντ- (ant), δι- (di), ἐξ- (ex), ἐπ- (ep), προσ- (pros), συν- (syn), ὑπα- (hypa), ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀγα- (aga), ἀ- (a), ἄγειν (ágein); L.: Frisk 1, 6
ἀγανάκτησις (aganáktēsis), gr., F.: nhd. Unwille, Entrüstung; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀγανακτεῖν (aganaktein); L.: Frisk 1, 6
ἀγάννῖφος (aćgánniphos), gr., Adj.: nhd. stark beschneit; E.: s. ἀγα- (aga), νιφᾶς (niphás); L.: Frisk 1, 7
ἀγανός (aganós), gr., Adj.: nhd. freundlich, lieblich, mild, sanft; Hw.: s. γάνος (gános); E.: s. idg. *gāu-, V., sich freuen, sich brüsten, Pokorny 353; L.: Frisk 1, 7
ἀγαπάζειν (agapázein), gr., V.: nhd. freundlich aufnehmen; E.: s. ἀγαπᾶν (agapan)
ἀγαπᾶν (agapan), gr., V.: nhd. lieben, schätzen, zufrieden sein (V.); Vw.: s. ἀντ- (ant), δι- (di), κατ- (kat), ὑπερ- (hyper); E.: vgl. idg. *meg̑ʰ‑, *meg̑-, *mₑg̑ʰ‑, *mₑg̑-, *meg̑h₂-, Adj., groß, Pokorny 708; L.: Frisk 1, 7
ἀγάπη (agápē), gr., F.: nhd. Liebe, Liebesmahl; E.: s. ἀγαπᾶν (agapan); L.: Frisk 1, 7
ἀγάπημα (agápēma), gr., N.: nhd. Liebe, Lieben (N.); E.: s. ἀγαπᾶν (agapan); L.: Frisk 1, 7
ἀγάπησις (agápēsis), gr., F.: nhd. Liebe, Lieben (N.); E.: s. ἀγαπᾶν (agapan); L.: Frisk 1, 7
ἀγαπησμός (agapēsmós), gr., M.: nhd. Liebe, Lieben (N.); E.: s. ἀγαπᾶν (agapan); L.: Frisk 1, 7
ἀγαπητέος (agapētéos), gr., Adj.: nhd. geliebt werdend; E.: s. ἀγαπᾶν (agapan)
ἀγαπητικός (agapētikós), gr., Adj.: nhd. liebevoll, herzlich; E.: s. ἀγαπᾶν (agapan)
ἀγαπητικῶς (agapētikōs), gr., Adv.: nhd. liebevoll, herzlich; E.: s. ἀγαπᾶν (agapan)
ἀγαπητός (agapētós), gr., Adj.: nhd. geliebt, lieb; E.: s. ἀγαπᾶν (agapan)
ἀγαπητῶς (agapētōs), gr., Adv.: nhd. geliebt, lieb; E.: s. ἀγαπᾶν (agapan)
ἀγᾶσθαι (agasthai), gr., V.: nhd. beneiden, anstaunen, bewundern; Vw.: s. ὑπερ- (hyper); E.: s. idg. *meg̑ʰ‑, *meg̑-, *mₑg̑ʰ‑, *mₑg̑-, *meg̑h₂-, Adj., groß, Pokorny 708
ἀγάστονος (agástonos), gr., Adj.: nhd. laut tosend, sehr stönend; E.: s. ἀγα- (aga), στένειν (sténein) (1), στόνος (stónos)
ἀγαυή (agauḗ), gr., F.: nhd. Edle, Erhabene; E.: s. ἀγαυός (agauós); W.: frz. agave, F., Agave; nhd. Agave, F., Agave
ἀγαυός (agauós), gr., Adj.: nhd. erlaucht, erhaben, trefflich, verehrungswürdig; E.: s. idg. *meg̑ʰ‑, *meg̑-, *mₑg̑ʰ‑, *mₑg̑-, *meg̑h₂-, Adj., groß, Pokorny 708; idg. *gāu-, V., sich freuen, sich brüsten, Pokorny 353; L.: Frisk 1, 7
ἀγαυρός (agaurós), gr., Adj.: nhd. prangend, stolz; E.: nach Pokorny 353 Kreuzung aus ἀγαυός (agauós) und ἄγαν (ágan)
ἀγγαρεία (angareía), gr., F.: nhd. Fronleistung; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. ἀγγαρεύειν (angareúein), ἄγγαρος (ángaros); L.: Frisk 1, 7
ἀγγαρεύειν (angareúein), gr., V.: nhd. zum Botendienst aufbieten, zur Fron heranziehen; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. ἄγγαρος (ángaros); W.: s. lat. angariāre, V., für den öffentlichen Dienst in Anspruch nehmen, zum Frondienst verlangen; L.: Frisk 1, 7
ἀγγαρευτής (angareutḗs), gr., M.: nhd. zur Fron Herangezogener; E.: s. ἀγγαρεύειν (angareúein), ἄγγαρος (ángaros); L.: Frisk 1, 7
ἄγγαρος (ángaros), gr., M.: nhd. reitender Eilbote; I.: Lw. apers. *hangharaʰ; E.: s. apers. *hangharaʰ, M., Reichspostbote; W.: lat. angarius, M., Bote, reitender Eilbote; L.: Frisk 1, 7
ἀγγειολογεῖν (aggeiologein), gr., V.: nhd. die Ader operieren; E.: s. ἀγγεῖον (angeīon), λόγος (lógos)
ἀγγειολογία (angeiología), gr., F.: nhd. Aderschnitt?; E.: s. ἀγγεῖον (angeīon), λόγος (lógos); W.: mlat. aggiologia, F., Aderschnitt
ἀγγεῖον (angeīon), gr., N.: nhd. Gefäß, Behälter; E.: vgl. idg. *ang-, Sb., Glied, Pokorny 46
ἀγγελία (angelía), gr., F.: nhd. Botschaft; Vw.: s. ἀντιπαρ- (antipar), ἀπ- (ap), δι- (di), ἐξ- (ex), κατ- (kat), παρ- (par); E.: s. ἀγγέλλειν (angéllein), ἄγγελος (ángelos); L.: Frisk 1, 8
ἀγγελικός (angelikós), gr., Adj.: nhd. zum Boten gehörig, Boten...; E.: s. ἄγγελος (ángelos); L.: Frisk 1, 8
ἀγγελικῶς (angelikōs), gr., Adv.: nhd. zum Boten gehörig, Boten betreffend; E.: s. ἄγγελος (ángelos)
ἀγγέλλειν (angéllein), gr., V.: nhd. Botschaft sagen, melden, künden, verkünden; Vw.: s. ἀν- (an), ἀντιπαρ- (antipar), ἀπ- (ap), δι- (di), ἐξ- (ex), ἐπ- (ep), κατ- (kat), παρ- (par), περι- (peri), προεξ- (proex), προεπ- (proep), προκατ- (prokat), προσ- (pros); E.: s. ἄγγελος (ángelos); L.: Frisk 1, 8
ἄγγελμα (ángelma), gr., N.: nhd. Botschaft, Nachricht; Vw.: s. δι- (di), παρ- (par); E.: s. ἀγγέλλειν (angéllein)
ἄγγελος (ángelos), gr., M.: nhd. Bote, Gesandter, Engel; Vw.: s. δι- (di), ἐξ- (ex), κακ- (kak), μετ- (met), συν- (syn), ψευδ- (pseud); E.: wahrscheinlich auf unbekannten Wegen aus dem Orient eingedrungen; W.: lat. angelus, M., Engel, Gottesbote; W.: germ. *angil-, M., Engel; ae. ėngel (1), st. M. (a), Engel; an. engill, st. M. (a), Engel; W.: germ. *angil-, M., Engel; as. ėngil (1) 43, st. M. (a), Engel; W.: germ. *angil-, M., Engel; ahd. engil (1), 173, st. M. (a), Engel; mhd. engel, st. M., Engel; nhd. Engel, M., Engel, DW 3, 472; L.: Frisk 1, 8, Kluge s. u. Engel
ἀγγέλτειρα (angélteira), gr., F.: nhd. Botin; E.: s. ἀγγέλλειν (angéllein), ἄγγελος (ángelos); L.: Frisk 1, 8
ἀγγελτικός (angeltikós), gr., Adj.: nhd. meldend; Vw.: s. ἀπ- (ap), ἐπ- (ep), κατ- (kat); E.: s. ἀγγέλλειν (angéllein), ἄγγελος (ángelos); L.: Frisk 1, 8
ἀγγίδιον (angídion), gr., N.: nhd. kleines Gefäß; E.: s. ἄγγος (ángos); L.: Frisk 1, 8
*ἀγγοβἄται (angobátai), gr., M.: nhd. Flaschenmännchen; E.: s. ἀγγος (ángos); W.: lat. angobata, M., Art Automat
ἄγγος (ángos), gr., N.: nhd. Gefäß, Eimer, Schale (F.) (2); E.: s. idg. *ang-, Sb., Glied, Pokorny 46; L.: Frisk 1, 8
ἄγειν (ágein), gr., V.: nhd. in Bewegung setzen, bringen, holen, führen, leiten, verfolgen; Vw.: s. ἀν- (an), ἀνταν- (antan), ἀντεξ- (antex), ἀντεπ- (antep), ἀντεπεξ- (antepex), ἀντικατ- (antikat), ἀννιμετ- (antimet), ἀντιπαρ- (antipar), ἀντιπαρεξ- (antiparex), ἀντιπερι- (antiperi), ἀντιπροσ- (antipros), ἀπ- (ap), ἀποκατ- (apokat), ἀποπρο- (apopro), ἀποσυν- (aposyn), δι- (di), διαν- (dian), διεξ- (diex), εἰσ- (eis), ἐξ- (ex), ἐπ- (ep), ἐπαν- (epan), ἐπεισ- (epeis), ἐπεξ- (epex), ἐπισυν- (episyn), εξ- (epex), κατ- (kat), κατεισ- (kateis), κατεπ- (katep), μεταν- (metan), παρ- (par), παραν- (paran), παρεισ- (pareis), παρεξ- (parex), περι- (peri), περισυν- (perisyn), προ- (pro), προεισ- (proeis), προεξ- (proex), προσ- (pros), συγκατ- (synkat), συμπερι- (symperi), συμπρο- (sympro), συν- (syn), συναπ- (synap), συνδι- (syndi), συνεπ- (synep), ὑπ- (hyp), ὑπαν- (hypan), ὑπεξ- (hypex), ὑπερ- (hyper); E.: idg. *ag̑-, *h₂eg̑-, *h₂ag̑-, *h₂og̑-, V., treiben, schwingen, bewegen, führen, Pokorny 4; L.: Frisk 1, 18
ἀγείρειν (ageírein), ἀγερεῖν (agerein), gr., V.: nhd. zuammenbringen, versammeln; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἐπ- (epi), περι- (peri), συν- (syn); E.: s. ἐν (en); s. idg. *ger- (1), *gere-, *h₂ger-, V., zusammenfassen, sammeln, Pokorny 382; L.: Frisk 1, 8
ἁγεῖσθαι (hageisthai), gr. (dor.), V.: Vw.: s. ἡγεῖσθαι (hēgeisthai)
ἀγελάζεσθαι (agelázesthai), gr., V.: nhd. sich versammeln; E.: s. ἀγέλη (agélē); L.: Frisk 1, 9
ἀγελαῖος (agelaios), gr., Adj.: nhd. zur Herde gehörig; E.: s. ἀγέλη (agélē); L.: Frisk 1, 9
ἀγελαστικός (agelastikós), gr., Adj.: nhd. gesellig; E.: s. ἀγέλη (agélē)
ἀγέλαστος (agélastos), gr., Adj.: nhd. nicht lachend, mürrisch; E.: s. ἀ- (a), γελᾶν (gelan)
ἀγελάτας (agelátas), gr., M.: nhd. Führer einer Knabenschar; E.: s. ἀγέλη (agélē); L.: Frisk 1, 9
ἀγέλη (agélē), gr., F.: nhd. Herde, Schar (F.) (1); E.: s. ἄγειν (ágein); L.: Frisk 1, 9
ἀγεληδόν (agelēdón), gr., Adv.: nhd. nach Herdenart; E.: s. ἀγέλη (agélē); L.: Frisk 1, 9
ἄγελος (ágelos), gr., M.: nhd. Herde, Schar (F.) (1); E.: s. ἀγέλη (agélē), ἄγειν (ágein)
ἀγενεαλόγητος (agenealógētos), gr., Adj.: nhd. ohne Genealogie seiend; E.: s. ἀ- (a), γενεαλογία (genealogía), γενεά (geneá), λέγειν (légein); W.: mlat., agenealogetus, Adj., ohne Genealogie seiend
ἀγερεῖν (agerein), gr., V.: Vw.: s. ἀγείρειν (ageírein)
ἄγεσθαι (ágesthai), gr., V.: nhd. bewundern; Vw.: s. ἀν- (an), κατ- (kat); E.: s. idg. *meg̑ʰ‑, *meg̑-, *mₑg̑ʰ‑, *mₑg̑-, *meg̑h₂-, Adj., groß, Pokorny 708
ἀγερωχία (agerōchía), gr., F.: nhd. Hochherzigkeit, Hochmut; E.: s. ἀγέρωχος (agérōchos); L.: Frisk 1, 9
ἀγέρωχος (agérōchos), gr., Adj.: nhd. hochherzig, hochmütig, stolz; E.: s. γέρας (géras), ἔχειν (échein) (1); L.: Frisk 1, 9
ἄγευστος (ágeustos), gr., Adj.: nhd. nicht kostend, unerfahren; E.: s. ἀ- (a), γεύεσθαι (geúesthai)
ἀγήνωρ (agḗnōr), gr., Adj.: nhd. mutig; E.: s. ἄγαν (ágan), ἀνήρ (anḗr)
ἀγήρατος (agḗratos), gr., Adj.: nhd. nicht alternd, ewig jung; E.: s. ἀ- (a), γηρᾶν (gēran)
ἀγής (agḗs), gr., Adj.: nhd. verflucht; Vw.: s. ἐν- (en); E.: s. idg. *agos-, Sb., Fehl, Schuld, Sünde, Pokorny 8
ἁγητήρ (hagētḗr), gr., M.: Vw.: s. ἡγητήρ (hēgētḗr)
ἁγιάζειν (hagiázein), gr., V.: nhd. weihen; Vw.: s. κατεξ- (katex); E.: s. ἅγιος (hágios)
ἁγιάζεσθαι (hagiázesthai), gr., V.: nhd. geweihet werden; E.: s. ἅγιος (hágios)
ἁγίασμα (hagíasma), gr., N.: nhd. Heiligung, Heiligtum; E.: s. ἁγίζειν (hagízein); L.: Frisk 1, 10
ἁγιασμός (hagiasmós), gr., M.: nhd. Heiligung; Vw.: s. καθ- (kath); E.: s. ἁγίζειν (hagízein); L.: Frisk 1, 10
ἁγιαστήριον (hagiastḗrion), gr., N.: nhd. Heiligtum; E.: s.. ἁγίζειν (hagízein); L.: Frisk 1, 10
ἁγίζειν (hagízein), gr., V.: nhd. weihen; Vw.: s. ἐν- (en), καθ- (kath); Hw.: s. ἅγιος (hágios); E.: s. idg. *i̯ag-, V., verehren, Pokorny 501; L.: Frisk 1, 10
ἀγινεῖν (aginein), gr., V.: nhd. führen, herbeibringen; Vw.: s. ἀπ- (ap), κατ- (kat), περι- (peri); Hw.: s. ἄγειν (ágein); E.: s. idg. *ag̑-, *h₂eg̑-, *h₂ag̑-, *h₂og̑-, V., treiben, schwingen, bewegen, führen, Pokorny 4; Son.: Nebenform von ἄγειν (ágein)
ἄγιος (ágios), gr., Adj.: nhd. verbrecherisch, verrucht; Hw.: s. ἄγος (ágos); E.: s. idg. *agos-, Sb., Fehl, Schuld, Sünde, Pokorny 8
ἅγιος (hágios), gr., Adj.: nhd. heilig, ehrwürdig; E.: idg. *i̯ag-, V., verehren, Pokorny 501; L.: Frisk 1, 10
ἁγιότης (hagiótēs), gr., F.: nhd. Heiligkeit, Ehrwürdigkeit; E.: s. ἅγιος (hágios); L.: Frisk 1, 10
ἁγισμός (hagismós), gr., M.: nhd. Totenopfer; E.: s. ἁγίζειν (hagízein); L.: Frisk 1, 10
ἁγιστεία (hagisteía), gr., F.: nhd. Weihe, Heiligung; E.: s. ἁγιστεύειν (hagisteúein); W.: s. lat. machagistīa, F., Mysterien der Magiker
ἁγιστεύειν (hagisteúein), gr., V.: nhd. heiligen, weihen, heilig sein (V.); Vw.: s. ἐφ- (eph); E.: s. ἁγίζειν (hagízein); L.: Frisk 1, 10
ἁγίστευμα (hagísteuma), gr., N.: nhd. Heiligtum; E.: s. ἁγιστεύειν (hagisteúein), ἁγίζειν (hagízein); L.: Frisk 1, 10
ἁγιστήριον (hagistḗrion), gr., N.: nhd. Weihkessel; E.: s.. ἁγίζειν (hagízein); L.: Frisk 1, 10
ἁγιστύς (hagistýs), gr., F.: nhd. Zeremonie; E.: s.. ἁγίζειν (hagízein); L.: Frisk 1, 10
ἅγιως (hágiōs), gr., Adv.: nhd. heilig, ehrwürdig; E.: s. ἅγιος (hágios)
ἁγιωσύνη (hagiosýnē), gr., F.: nhd. Heiligkeit, Ehrwürdigkeit; E.: s. ἅγιος (hágios); L.: Frisk 1, 10
ἀγκάλη (ankálē), gr., F.: nhd. Arm, Ellbogen, Gekrümmtes; E.: s. idg. *ank- (2), ang-, *h₂enk-, V., biegen, Pokorny 45; L.: Frisk 1, 11
ἀγκαλίζεσθαι (ankalízesthai), gr., V.: nhd. umarmen; Vw.: s. ἐν- (en), παρ- (par); E.: s. ἀγκάλη (ankálē)
ἀγκαλίς (ankalís), gr., F.: nhd. Ärmchen, Ärmlein; E.: s. ἀγκάλη (ankálē); L.: Frisk 1, 11
ἀγκάλισμα (ankálisma), gr., N.: nhd. Umarmtes, in den Arm Genommenes, Geliebte; Vw.: s. παρ- (par), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀγκάλη (ankálē)
ἄγκιστρον (ánkistron), gr., N.: nhd. Angelhaken, Haken (M.); Hw.: s. ἀγκος (ánkos); E.: vgl. idg. *ank- (2), ang-, *h₂enk-, V., biegen, Pokorny 45; L.: Frisk 1, 12
ἀγκιστροῦσθαι (ankistrōsthai), gr., V.: nhd. mit Stacheln besetzt sein (V.); Vw.: s. παρ- (par); E.: s. ἄγκιστρον (ánkistron)
ἄγκοινα (ánkoina), gr., N. Pl.: nhd. alles Gekrümmte; Hw.: s. ἀγκος (ánkos); E.: vgl. idg. *ank- (2), ang-, *h₂enk-, V., biegen, Pokorny 45
ἀγκοίνη (ankoínē), gr., F.: nhd. gebogener Arm; E.: vgl. idg. *ank- (2), ang-, *h₂enk-, V., biegen, Pokorny 45; W.: lat. anquīna, F., Ring, Schlinge von Tauwerk am Segelschiff
ἄγκος (ánkos), gr., N.: nhd. Biegung, Tal, Bergtal, Schlucht; E.: s. idg. *ank- (2), ang-, *h₂enk-, V., biegen, Pokorny 45; L.: Frisk 1, 11
ἀγκτήρ (anktḗr), gr., M.: nhd. Spange, Verband; E.: s. idg. *ang̑ʰos-, Sb., Beklemmung, Bedrängnis, Pokorny 42; vgl. idg. *ang̑ʰ‑, *h₂eng̑ʰ-, *h₂ang̑ʰ-, *h₂emg̑ʰ-, Adj., V., eng, einengen, schnüren, Pokorny 42; L.: Frisk 1, 17
ἀγκτηριάζειν (anktēriázein), gr., V.: nhd. mit einer Spange verschließen; E.: s. ἀγκτήρ (anktḗr); W.: mlat. anctorismos, M., Schließen einer Wunde mit einer Hakennadel
ἀγκυλεύεσθαι (ankyleúesthai), gr., V.: nhd. wie einen Speer schleudern; E.: s. ἀγκύλη (ankýlē)
ἀγκύλη (ankýlē), gr., F.: nhd. Krümmung, Handgelenk, Riemen (M.) (1); Hw.: s. ἀγκύλος (ankýlos); E.: s. idg. *ank- (2), ang-, *h₂enk-, V., biegen, Pokorny 45; W.: lat. ancyla, F., Kniebug, Kniekehle; L.: Frisk 1, 11
ἀγκυλητόν (ankylētón), gr., N.: nhd. Speer, Wurfspeer; E.: s. ἀγκύλη (ankýlē)
ἀγκυλητός (ankylētós), gr., Adj.: nhd. mit einem Riemen versehen (Adj.); E.: s. ἀγκύλη (ankýlē); L.: Frisk 1, 11
ἀγκύλιον (ankýlion), gr., N.: nhd. Schlinge; E.: s. ἀγκύλη (ankýlē); L.: Frisk 1, 11
ἀγκυλίζεσθαι (ankylízesthai), gr., V.: nhd. den Nacken des Gegners fassen; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀγκύλος (ankýlos)
ἀγκυλίς (ankylís)?, gr., F.: nhd. Jagdspieß; E.: s. ἀγκύλος (ankýlos); W.: lat. aclys, F., kurzer Wurfspieß, mit Riemen (M.) (1) geschleuderter Speer der Osker; L.: Frisk 1, 11
ἀγκύλλειν (ankýllein), gr., V.: nhd. zurückbiegen; E.: s. ἀγκύλος (ankýlos); L.: Frisk 1, 11
ἀγκύλος (ankýlos), gr., Adj.: nhd. krumm, verwickelt, gebogen; E.: s. idg. *ank- (2), ang-, *h₂enk-, V., biegen, Pokorny 45; L.: Frisk 1, 11
ἀγκυλοῦν (ankylūn), gr., V.: nhd. krumm machen, krümmen, biegen; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. ἀγκύλος (ankýlos); L.: Frisk 1, 11
ἀγκύλωμα (ankýlōma), gr., N.: nhd. Schlinge, Schlaufe; E.: s. ἀγκυλοῦν (ankylūn), ἀγκύλος (ankýlos)
ἀγκύλωσις (ankýlōsis), gr., F.: nhd. Zungenband; E.: s. ἀγκυλοῦν (ankylūn), ἀγκύλος (ankýlos)
ἀγκυλωτός (ankylōtos), gr., Adj.: nhd. mit einem Riemen versehen (V.); E.: s. ἀγκυλοῦν (ankylūn), ἀγκύλος (ankýlos)
ἄγκυρα (ánkyra), gr., F.: nhd. Anker (M.) (1); E.: s. idg. *ank- (2), ang-, *h₂enk-, V., biegen, Pokorny 45; W.: lat. ancora, F., Anker (M.) (1); germ. *ankor-, Sb., Anker (M.) (1); ae. ancor, ancer, st. M. (a), Anker (M.) (1); an. akkeri, N., Anker (M.) (1); W.: lat. ancora, F., Anker (M.) (1); germ. *ankor-, Sb., Anker (M.) (1); ae. ancra, sw. M. (n), Anker (M.) (1); W.: lat. ancora, F., Anker (M.) (1); germ. *ankor-, Sb., Anker (M.) (1); afries. anker, onker, M., Anker (M.) (1); W.: lat. ancora, F., Anker (M.) (1); germ. *ankor-, Sb., Anker (M.) (1); ahd. anker 3, st. M. (a), Anker (M.) (1); mhd. anker, enker, st. M., Anker (M.) (1); nhd. Anker, M., Anker (M.) (1), DW 1, 379; L.: Frisk 1, 11, Kluge s. u. Anker
ἀγκυρίζειν (ankyrízein), gr., V.: nhd. jemandem ein Bein stellen; E.: s. ἄγκυρα (ánkyra); L.: Frisk 1, 11
ἀγκυρωτός (ankyrōtós), gr., Adj.: nhd. ankerförmig; E.: s. ἄγκυρα (ánkyra); L.: Frisk 1, 11
ἀγκών (ankṓn), gr., N.: nhd. gebogener Arm, Ellenbogen, Biegung, Krümmung; Hw.: s. ἀγκος (ánkos); E.: s. idg. *ank- (2), ang-, *h₂enk-, V., biegen, Pokorny 45; W.: lat. ancōn, M., Armbug, Ellbogen, Schenkel, Anker; L.: Frisk 1, 11
ἀγκωνίζειν (ankōnízein), gr., V.: nhd. sich auf den Ellbogen lehnen; Vw.: s. δι- (di), παρ- (par), περι- (peri); E.: s. ἀγκών (ankṓn); L.: Frisk 1, 11
ἀγκωνίσκιον (ankōnískion), gr., N.: nhd. Ärmchen, Ellenbogen; E.: s. ἀγκών (ankṓn)
ἀγκωνίσκος (ankōnískos), gr., M.: nhd. Ellenbogen; E.: s. ἀγκών (ankṓn)
ἀγκωνισμός (ankōnismós), gr., M.: nhd. Beugen, Reichweite; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀγκωνίζειν (ankōnízein), ἀγκών (ankṓn)
ἀγλαΐα (aglaďa), gr., F.: nhd. Glanz, Pracht; Hw.: s. ἀγλᾶός (aglaós); E.: s. idg. *g̑el-, *g̑elə-, *g̑lē-, *g̑elēi-, *g̑eləi-, *g̑ləi-, Adj., V., hell, heiter, glänzen, lachen, lächeln, Pokorny 366
ἀγλαΐζειν (aglaďzein), gr., V.: nhd. mit Pracht ehren; Vw.: s. ἀπ- (ap), ἐπ- (ep), κατ- (kat); E.: s. ἀγλαΐα (aglaďa)
ἀγλαΐζεσθαι (aglaďzesthai), gr., V.: nhd. voll auskosten, in aller Pracht sein (V.); Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀγλαΐα (aglaďa)
ἀγλάισμα (agláisma), gr., N.: nhd. Schmuck; E.: s. ἀγλαΐζειν (aglaďzein), ἀγλαΐα (aglaďa)
ἀγλαός (aglaós), gr., Adj.: nhd. hell, glänzend, klar; E.: s. idg. *g̑el-, *g̑elə-, *g̑lē-, *g̑elēi-, *g̑eləi-, *g̑ləi-, Adj., V., hell, heiter, glänzen, lachen, lächeln, Pokorny 366; L.: Frisk 1, 12
ἀγλαῶς (aglaōs), gr., Adv.: nhd. hell, glänzend, klar; E.: s. ἀγλαός (aglaós)
ἀγλαότιμος (aglaótimos), gr., Adj.: nhd. glanzvoll geehrt; E.: s. ἀγλαός (aglaós)
ἄγλις (áglís), gr., Sb.: nhd. Knoblauchkopf; E.: s. idg. *gelg̑-, Sb., Kern, Pokorny 357; vgl. idg. *gel- (1), V., Sb., ballen, sich, ballen, Ball (M.) (1), Kugeliges, Pokorny 357; L.: Frisk 1, 12
ἄγμα (ágma), gr., N.: nhd. Bruchstück; Vw.: s. ἄπ- (ap), ἀποκάτ- (apokát); E.: s. ἀγνύναι (agnýnai)
ἀγμός (agmós), gr., M.: nhd. jäher Abhang, Kluft (F.) (1); Hw.: s. ἀγνύναι (agnýnai); E.: s. idg. *u̯ā̆g-, V., spalten, brechen, Pokorny 1110, Frisk 1, 13
ἄγναπτος (ágnaptos), gr., Adj.: nhd. nicht gekardet, nicht gewaschen, neu; E.: s. ἀ- (a), γνάπτειν (gnáptein)
ἄγναφος (ágnaphos), gr., Adj.: nhd. nicht gekardet, nicht gewaschen, neu; E.: s. ἀ- (a), γνάπτειν (gnáptein)
ἁγνεία (hagneía), gr., F.: nhd. Reinigung; E.: s. ἁγνός (hagnós); L.: Frisk 1, 13
ἀγνεῖν (agnein), gr. (lak./kret./ätol.), V.: nhd. führen, bringen; Vw.: s. διεξ- (diex); Hw.: s. ἄγειν (ágein); E.: s. idg. *ag̑-, *h₂eg̑-, *h₂ag̑-, *h₂og̑-, V., treiben, schwingen, bewegen, führen, Pokorny 4
ἁγνεύειν (hagneúein), gr., V.: nhd. als heilig betrachten, rein sein (V.), reinigen; E.: s. ἁγνός (hagnós); L.: Frisk 1, 13
ἁγνίζειν (hagnízein), gr., V.: nhd. reinigen, weihen; Vw.: s. ἀφ- (aph), ἐφ- (eph), περι- (peri); E.: s. ἁγνός (hagnós); L.: Frisk 1, 13
ἅγνισμα (hágnisma), gr., N.: nhd. Reinigen, Sühne, Weihen (N.); E.: s. ἁγνίζειν (hagnízein), ἁγνός (hagnós); L.: Frisk 1, 13
ἁγνισμός (hagnismós), gr., M.: nhd. Reinigen, Sühne, Weihen (N.); E.: s. ἁγνίζειν (hagnízein), ἁγνός (hagnós); L.: Frisk 1, 13
ἁγνιστικός (hagnistikós), gr., Adj.: nhd. reinigend, gereinigt; E.: s. ἁγνίζειν (hagnízein), ἁγνός (hagnós); L.: Frisk 1, 13
ἁγνιτής (hagnitḗs), gr., M.: nhd. Reiniger; E.: s. ἁγνίζειν (hagnízein), ἁγνός (hagnós); L.: Frisk 1, 13
ἀγνοεῖν (agnoein), gr., V.: nhd. nicht erkennen, nicht kennen; Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. ἀ- (a); s. idg. *g̑nōtós, *g̑n̥tós, *g̑n̥h₃tós, Adj., bekannt, Pokorny 377; vgl. idg. *g̑en- (2), *g̑enə-, *g̑nē-, *g̑nō-, *g̑enh₃-, *g̑neh₃-, *g̑noh₃-, *g̑n̥h₃-, V., erkennen, kennen, Pokorny 376
ἄγνοια (ágnoia), gr., F.: nhd. Unkenntnis, Unwissenheit; Vw.: s. ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀ- (a); s. idg. *g̑nōtós, *g̑n̥tós, *g̑n̥h₃tós, Adj., bekannt, Pokorny 377; vgl. idg. *g̑en- (2), *g̑enə-, *g̑nē-, *g̑nō-, *g̑enh₃-, *g̑neh₃-, *g̑noh₃-, *g̑n̥h₃-, V., erkennen, kennen, Pokorny 376
ἀγνοούμενος (agnoúmenos), gr., Adj.: nhd. unwissend, unwissentlich; E.: s. ἀγνοεῖν (agnoein)
ἀγνοούντως (agnoúntōs), gr., Adv.: nhd. unwissend, unwissentlich; E.: s. ἀγνοεῖν (agnoein)
ἁγνός (hagnós), gr., Adj.: nhd. verehrt, heilig, rein, lauter, unbefleckt; Vw.: s. ὑπέρ- (hypér); E.: s. idg. *i̯ag-, V., verehren, Pokorny 501; L.: Frisk 1, 13
ἄγνος (ágnos), gr., F., M.: nhd. Keuschlamm, eine Weidenart; E.: Etymologie unbekannt, Frisk 1, 13; W.: mlat. agnus, M., Keuschlamm, Abrahamsbaum
ἁγνότης (hagnótēs), gr., F.: nhd. Reinheit, Keuschheit; E.: s. ἄγνος (ágnos)
ἀγνύναι (agnýnai), gr., V.: nhd. biegen, umbiegen, brechen, umknicken; Vw.: s. ἀπ- (ap), ἀποκατ- (apokat), ἐξ- (ex), ἐπ- (ep), κατ- (kat), παρ- (par), περι- (peri), περικατ- (perikat), ὑπ- (hyp); E.: idg. *u̯ā̆g-, V., spalten, brechen, Pokorny 1110; L.: Frisk 1, 13, Pokorny 1110
ἀγνύς (agnýs), gr., Sb.: nhd. Weberstein; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 13
ἀγνώμων (agnṓmon), gr., Adj.: nhd. schlecht beraten (Adj.), sinnlos; E.: s. ἀ- (a), γνώμων (gnṓmōn)
ἀγνῶν (agnōn), gr., Adj.: nhd. unwissend, nicht kennend; E.: s. ἀγνώς (agnṓs)
ἀγνώς (agnṓs), gr., Adj.: nhd. unbekannt, unbegründet, nicht kennend; E.: s. ἀ- (a); s. idg. *g̑nōtós, *g̑n̥tós, *g̑n̥h₃tós, Adj., bekannt, Pokorny 377; vgl. idg. *g̑en- (2), *g̑enə-, *g̑nē-, *g̑nō-, *g̑enh₃-, *g̑neh₃-, *g̑noh₃-, *g̑n̥h₃-, V., erkennen, kennen, Pokorny 376
ἁγνώς (hagnṓs), gr., Adv.: nhd. verehrt, heilig, rein, lauter, unbefleckt; E.: s. ἁγνός (hagnós)
ἀγνωσία (agnōsía), gr., F.: nhd. Unwissenheit; E.: s. ἀγνώς (agnṓs)
ἀγορά (agorá), gr., F.: nhd. Versammlung der Bürger, Platz (M.) (1), Markt; Hw.: s. ἀγείρειν (ageírein); E.: vgl. idg. *ger- (1), *gere-, *h₂ger-, V., zusammenfassen, sammeln, Pokorny 382; W.: mlat. agola, F., Versammlungsort; L.: Frisk 1, 13
ἀγοράζειν (agorázein), gr., V.: nhd. auf dem Markte verkehren, kaufen, einkaufen; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἀπ- (ap), ἐξ- (ex), ἐπ- (ep), κατ- (kat), παρ- (par); E.: s. ἀγορά (agorá); L.: Frisk 1, 14
ἀγοραῖος (agoraios), gr., Adj.: nhd. zur Volksversammlung gehörig, zum Markt gehörend; E.: s. ἀγορά (agorá)
ἀγορανομεῖν (agoronomein), gr., V.: nhd. Ädil sein (V.); E.: s. ἀγορανόμος (agoranómos)
ἀγορανομία (agoronomía), gr., F.: nhd. Ädilität; E.: s. ἀγορανόμος (agoranómos); W.: mlat. agorānomia, F., Feldmessen
ἀγορανόμος (agoranómos), gr., M.: nhd. Marktmeister, Aufsichtsbehörde über Marktwaren; E.: s. ἀγορά (agorá), νέμειν (némein)
ἀγορᾶσθαι (agorasthai), gr., V.: nhd. reden, in der Versammlung öffentlich reden; E.: s. ἀγορά (agorá); L.: Frisk 1, 14
ἀγορασία (agorasía), gr., F.: nhd. Einkauf; Vw.: s. ἐξ- (ex); E.: s. ἀγοράζειν (agorázein), ἀγορά (agorá); L.: Frisk 1, 14
ἀγόρασις (agórasis), gr., F.: nhd. Einkauf; E.: s. ἀγοράζειν (agorázein), ἀγορά (agorá); L.: Frisk 1, 14
ἀγόρασμα (agórasma), gr., N.: nhd. Ware; E.: s. ἀγοράζειν (agorázein), ἀγορά (agorá); L.: Frisk 1, 14
ἀγορασμός (agorasmós), gr., M.: nhd. Einkauf; Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. ἀγοράζειν (agorázein), ἀγορά (agorá); L.: Frisk 1, 14
ἀγοραστής (agorastḗs), gr., M.: nhd. Einkäufer auf dem Markt; Vw.: s. προ- (pro); E.: s. ἀγοράζειν (agorázein), ἀγορά (agorá); L.: Frisk 1, 14
ἀγορεύειν (agoreúein), gr., V.: nhd. sagen, sprechen, reden, öffentlich reden, in der Versammlung öffentlich reden; Vw.: s. ἀν- (an), ἀντ- (ant), ἀντιπροσ- (antipros), ἀπ- (ap), δι- (di), ἐξ- (ex), ἐπαν- (epan), κατ- (kat), προ- (pro), προσ- (pros), συν- (syn), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀγορά (agorá); L.: Frisk 1, 14
ἀγόρευσις (agóreusis), gr., F.: nhd. Rede, öffentliche Rede; Vw.: s. ἀν- (an), ἀπ- (ap), δι- (di), ἐξ- (ex), κατ- (kat), παρ- (par), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀγορεύειν (agoreúein), ἀγορά (agorá)
ἀγορευτήριον (agoreutḗrion), gr., N.: nhd. Redestelle; E.: s. ἀγορεύειν (agoreúein), ἀγορά (agorá); L.: Frisk 1, 13
ἀγορευτής (agoreutḗs), gr., M.: nhd. Redner; Vw.: s. ἐξ- (ex),. περι- (peri); E.: s. ἀγορεύειν (agoreúein), ἀγορά (agorá); L.: Frisk 1, 13
ἀγορητής (agorētḗs), gr., M.: nhd. Redner; E.: s. ἀγορᾶσθαι (agorasthai), ἀγορά (agorá); L.: Frisk 1, 13
ἀγορητύς (agorētýs), gr., F.: nhd. Beredsamkeit, Redegabe; E.: s. ἀγορᾶσθαι (agorasthai), ἀγορά (agorá); L.: Frisk 1, 13
ἄγορος (ágoros), gr., M.: nhd. Versammlung der Bürger, Platz (M.) (1), Markt; E.: s. ἀγείρειν (ageírein)
ἀγός (agós), gr., M.: nhd. Führer, Anführer, Heerführer; Hw.: s. ἄγειν (ágein); E.: s. idg. *ag̑-, *h₂eg̑-, *h₂ag̑-, *h₂og̑-, V., treiben, schwingen, bewegen, führen, Pokorny 4; L.: Frisk 1, 18
ἄγος (ágos), gr., N.: nhd. schwere Schuld, schweres Verbrechen, Blutschuld, Fluch; E.: idg. *agos-, Sb., Fehler, Schuld, Sünde, Pokorny 8; L.: Frisk 1, 14
ἅγος (hágos), gr., N.: nhd. Opfer, Sühne, Schuld, Befleckung; E.: s. idg. *i̯ag-, V., verehren, Pokorny 501
ἀγοστός (agostós), gr., M.: nhd. Hand, zum Greifen gekrümmte Hand; E.: vgl. idg. *ger- (1), *gere-, *h₂ger-, V., zusammenfassen, sammeln, Pokorny 382; L.: Frisk 1, 14
ἄγρα (ágra), ἄγρη (agrē), gr., F.: nhd. Ergreifen, Fangen, Fang, Jagd; E.: idg. *ag̑ra-, Sb., Hetze, Jagd, Pokorny 6; s. idg. *ag̑-, *h₂eg̑-, *h₂ag̑-, *h₂og̑-, V., treiben, schwingen, bewegen, führen, Pokorny 4; L.: Frisk 1, 14
ἀγράμματος (agrámmatos), gr., Adj.: nhd. nicht schreiben könnend, ungebildet; E.: s. ἀ- (a), γράμμα (grámma)
ἀγραυλεῖν (agraulein), gr., V.: nhd. im Freien übernachten, im Freien lebend; E.: s. ἀγραυλος (ágraulos)
ἀγραυλής (agraulḗs), gr., Adj.: nhd. im Freien seiend, auf dem Feld seiend; E.: s. ἀγραυλος (ágraulos)
ἀγραυλία (agraulía), gr., F.: nhd. Dienst auf dem Feld; E.: s. ἀγραυλος (ágraulos)
ἀγραυλος (ágraulos), gr., Adj.: nhd. im Freien übernachtend, Wohnsitz im Freien habend, ländlich; E.: s. ἀγρός (agrós), αὐλή (aulḗ)
ἀγρεῖν (agrein), gr., V.: nhd. ergreifen, nehmen; Vw.: s. κατ- (kat); Hw.: s. ἄγρα (ágra); E.: s. idg. *ag̑ra-, Sb., Hetze, Jagd, Pokorny 6; vgl. idg. *ag̑-, *h₂eg̑-, *h₂ag̑-, *h₂og̑-, V., treiben, schwingen, bewegen, führen, Pokorny 4; L.: Frisk 1, 15
ἀγρεῖφνα (agreiphna), gr., F.: nhd. Harke, Rechen (M.); E.: s. idg. *gerebʰ‑, V., ritzen, kerben, Pokorny 392; L.: Frisk 1, 16
ἀγρέτας (agrétas), gr. (dor.), M.: nhd. Sammler; E.: s. ἀγείρειν (ageírein)
ἀγρεύειν (agreúein), gr., V.: nhd. fangen, jagen; Hw.: s. ἄγρα (ágra); E.: s. idg. *ag̑ra-, Sb., Hetze, Jagd, Pokorny 6; vgl. idg. *ag̑-, *h₂eg̑-, *h₂ag̑-, *h₂og̑-, V., treiben, schwingen, bewegen, führen, Pokorny 4; L.: Frisk 1, 14
ἄγρευμα (ágreuma), gr., N.: nhd. Jagdbeute, Jagdnetz; E.: s. ἀγρεύειν (agreúein); L.: Frisk 1, 15
ἀγρεύς (agreús), gr., M.: nhd. Jäger; Hw.: s. ἄγρα (ágra); E.: s. idg. *ag̑ra-, Sb., Hetze, Jagd, Pokorny 6; vgl. idg. *ag̑-, *h₂eg̑-, *h₂ag̑-, *h₂og̑-, V., treiben, schwingen, bewegen, führen, Pokorny 4
ἀγρευτήρ (agreutḗr), gr., M.: nhd. Jäger; E.: s. ἀγρεύειν (agreúein); L.: Frisk 1, 15
ἀγρευτής (agreutḗs), gr., M.: nhd. Jäger; E.: s. ἀγρεύειν (agreúein); L.: Frisk 1, 15
ἄγρη (agrē), gr. (ion.), F.: Vw.: s. ἄγρα (ágra)
ἀγριαίνειν (agriaíein), gr., V.: nhd. wild machen; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἄγριος (ágrios); L.: Frisk 1, 16
ἀγριέλαιος (agriélaios), gr., F.: nhd. wilder Ölbaum; E.: s. ἄγριος (ágrios), ἔλαιον (élaion)
ἀγριοκάρδαμον (agriokárdamon), gr., N.: nhd. Kresse; E.: s. ἄγριος (ágrios), κάρδαμον (kárdamon); W.: mlat. agriocardamum, N., Kresse
ἄγριος (ágrios), gr., Adj.: nhd. auf dem Felde lebend, im Freien wachsend, ländlich, wild, unkultiviert; Hw.: s. ἀγρός (agrós); E.: s. idg. *ag̑ros, *h₂eg̑ros, Sb., Weide (F.) (2), Feld, Flur (F.), Pokorny 6; vgl. idg. *ag̑-, *h₂eg̑-, *h₂ag̑-, *h₂og̑-, V., treiben, schwingen, bewegen, führen, Pokorny 4; L.: Frisk 1, 16
ἀγριότης (agriótēs), gr., F.: nhd. Wildheit; E.: s. ἄγριος (ágrios); L.: Frisk 1, 16
ἀγριοῦν (agriūn), gr., V.: nhd. wild machen; E.: s. ἄγριος (ágrios); L.: Frisk 1, 16
ἄγριως (ágriōs), gr., Adv.: nhd. auf dem Felde lebend, im Freien wachsend, ländlich, wild, unkultiviert; E.: s. ἄγριος (ágrios)
ἀγρίφη (agríphē), gr., F.: nhd. Harke, Rechen (M.); E.: s. idg. *gerebʰ‑, V., ritzen, kerben, Pokorny 392
ἀγροικία (agroikía), gr., F.: nhd. Ländlichkeit, Tölpelhaftigkeit; E.: s. ἄγροικος (ágroikos)
ἄγροικος (ágroikos), gr., Adj.: nhd. auf dem Felde wohnend, ländlich, ungesittet, tölpelhaft; Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: s. ἀγρός (agrós), οἰκεῖν (oikein)
ἀγρονόμος (agronómos) (1), gr., Adj.: nhd. feldbewohnend; E.: s. ἀγρός (agrós), νέμειν (némein)
ἀγρονόμος (agronómos) (2), gr., M.: nhd. Landmann, Aufseher über die Stadtländereien; E.: s. ἀγρός (agrós), νέμειν (némein); W.: nhd. Agronom, M., Agronom, Landwirtschaftskundiger; L.: Kluge s. u. Agronom
ἀγρός (agrós), gr., M.: nhd. Acker, Feld, Land; E.: idg. *ag̑ros, *h₂eg̑ros, Sb., Weide (F.) (2), Feld, Flur (F.), Pokorny 6; s. idg. *ag̑-, *h₂eg̑-, *h₂ag̑-, *h₂og̑-, V., treiben, schwingen, bewegen, führen, Pokorny 4; L.: Frisk 1, 16
ἀγρότας (agrótas) (1), gr. (dor.), Adj.: Vw.: s. ἀγρότης (agrótēs) (1)
ἀγρότας (agrótas) (2), gr. (dor.), M.: Vw.: s. ἀγρότης (agrótēs) (2)
ἀγρότερος (agróteros), gr., Adj.: nhd. auf dem Felde lebend, wild; Hw.: s. ἀγρός (agrós); E.: s. idg. *ag̑ros, *h₂eg̑ros, Sb., Weide (F.) (2), Feld, Flur (F.), Pokorny 6; vgl. idg. *ag̑-, *h₂eg̑-, *h₂ag̑-, *h₂og̑-, V., treiben, schwingen, bewegen, führen, Pokorny 4
ἀγροτήρ (agrotḗs) (1), gr., Adj.: nhd. landbewohnend, ländlich; E.: s. ἀγρός (agrós); L.: Frisk 1, 16
ἀγριτήρ (agrotḗr) (2), gr., M.: nhd. Landmann, Bauer (M.) (1), Grundbesitzer; E.: s. ἀγρός (agrós); L.: Frisk 1, 16
ἀγρότης (agrótēs) (1), ἀγρότας (agrótas), gr., Adj.: nhd. landbewohnend, ländlich; E.: s. ἀγρός (agrós); L.: Frisk 1, 16
ἀγρότης (agrótēs) (2), ἀγρότας (agrótas), gr., M.: nhd. Landmann, Bauer (M.) (1), Grundbesitzer; E.: s. ἀγρός (agrós); L.: Frisk 1, 16
ἀγρυπνεῖν (agrypnein), gr., V.: nhd. schlaflos sein (V.), wach sein (V.), wachsam sein (V.); Vw.: s. δι- (di), παρ- (par), ὑπερ- (hyper); E.: s. ἄγρυπνος (agrypnós)
ἀγρυπνητήρ (agrypnētḗr), gr., M.: nhd. Wächter; E.: s. ἄγρυπνος (agrypnós); L.: Frisk 1, 16
ἀγρυπνητής (agrypnētḗs), gr., M.: nhd. Wächter; Vw.: δι- (di); E.: s. ἄγρυπνος (agrypnós)
ἀγρυπνητικός (agrypnētikós), gr., Adj.: nhd. wachsam; E.: s. ἄγρυπνος (agrypnós)
ἀγρυπνία (agrypnía), gr., F.: nhd. Schlaflosigkeit, Wachen (N.), Wachsamkeit; E.: s. ἄγρυπνος (agrypnós); L.: Frisk 1, 16
ἄγρυπνος (ágrypnos), gr., Adj.: nhd. schlaflos, wach; Vw.: s. ἐπ- (ep), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀγρός (agrós), ὕπνος (hýpnos); L.: Frisk 1, 16
ἀγρυπνώδης (agrypnṓdēs), gr., Adj.: nhd. schlaflos machen; E.: s. ἄγρυπνος (ágrypnos), εἶδος (eidos)
ἄγρωστις (ágrōstis), gr., F.: nhd. eine Grasart, Quecke?; E.: s. ἀγρός (agrós); L.: Frisk 1, 16
ἀγυιά (agyiá), gr., F.: nhd. Weg, Straße; Hw.: s. ἄγειν (ágein); E.: idg. *ag̑mn̥, *ag̑mos, Sb., Zug, Bahn, Pokorny 5; s. idg. *ag̑-, *h₂eg̑-, *h₂ag̑-, *h₂og̑-, V., treiben, schwingen, bewegen, führen, Pokorny 4; W.: lat. agēa, F., Schiffsgang; L.: Frisk 1, 17
ἄγυρις (ágyris), gr., F.: nhd. Versammlung, Menge; Hw.: s. ἀγείρειν (ageírein); E.: vgl. idg. *ger- (1), *gere-, *h₂ger-, V., zusammenfassen, sammeln, Pokorny 382
ἀγυρισμός (agyrismós), gr., M.: nhd. Sammlung; Hw.: s. ἀγείρειν (ageírein)
ἀγυρτάζειν (agyrtázein), gr., V.: nhd. sammeln durch Betteln, zusammenbetteln, einsammeln; Hw.: s. ἀγύρτης (agýrtēs)
ἀγυρτεία (agyrteía), gr., F.: nhd. Betteln, Betrügen; Hw.: s. ἀγύρτης (agýrtēs)
ἀγυρτεύειν (agyrteúein), gr., V.: nhd. leben durch Betteln wie ein Landstreicher; Hw.: s. ἀγύρτης (agýrtēs)
ἀγύρτης (agýrtēs), gr., M.: nhd. Sammler, Bettler; Hw.: s. ἀγείρειν (ageírein); E.: vgl. idg. *ger- (1), *gere-, *h₂ger-, V., zusammenfassen, sammeln, Pokorny 382
ἀγυρτικός (agyrtikós), gr., Adj.: nhd. gauklerisch; Hw.: s. ἀγύρτης (agýrtēs)
ἀγυρτός (agyrtós), gr., Adj.: nhd. durch Betteln erlangt; Hw.: s. ἀγύρτης (agýrtēs)
ἄγχαυρος (ánchauros), gr., Adj.: nhd. dem Morgen nahe; E.: s. ἄγχῖ (ánchi), αὔριον (aúrion), ἠώς (ēṓs)
ἄγχειν (ánchein), gr., V.: nhd. zusammenschnüren, erdrosseln, beängstigen; Vw.: s. ἀπ- (ap), δι- (dia), κατ- (kat), περι- (peri); E.: idg. *ang̑ʰ‑, *h₂eng̑ʰ-, *h₂ang̑ʰ-, *h₂emg̑ʰ-, Adj., V., eng, einengen, schnüren, Pokorny 42; L.: Frisk 1, 17
ἄγχῖ (ánchi), gr., Adv.: nhd. nahe, bei; Vw.: s. -στῖνος (stinos); E.: s. idg. *ang̑ʰ‑, *h₂eng̑ʰ-, *h₂ang̑ʰ-, *h₂emg̑ʰ-, Adj., V., eng, einengen, schnüren, Pokorny 42; L.: Frisk 1, 17
ἀγχίλωψ (anchílōps), gr., Sb.: nhd. eine Geschwulst die den Tränenkanal versperrt; E.: s. ἄγχειν (ánchein), ὄψ (óps); L.: Frisk 1, 17
ἀγχιστεία (anchisteía), gr., F.: nhd. nächste Verwandtschaft, Erbfolgerecht; E.: s. ἄγχιστος (ánchistos)
ἀγχιστεύς (anchisteús), gr., M.: nhd. nächster Verwandter, nächster Erbberrechtigter; E.: s. ἄγχιστος (ánchistos)
ἀγχιστήρ (anchistḗr), gr., M.: nhd. nächster Mitschuldiger, Miturheber; E.: s. ἄγχιστος (ánchistos)
ἀγχιστῖνος (anchistinos), gr., Adj.: nhd. dicht nebeneinander gedrängt; E.: s. ἄγχῖ (ánchi); vgl. idg. *stāi-, *stī̆-, *sti̯ā-, V., verdichten, drängen, stopfen, gerinnen, stocken, Pokorny 1010
ἄγχιστος (ánchistos), gr., Adj.: nhd. nächste; E.: s. ἄγχῖ (ánchi)
ἀγχόθι (ánchóthi), gr., Adv.: nhd. in der Nähe, nahe; E.: vgl. idg. *ang̑ʰ‑, *h₂eng̑ʰ-, *h₂ang̑ʰ-, *h₂emg̑ʰ-, Adj., V., eng, einengen, schnüren, Pokorny 42
ἀγχονᾶν (anchonan), gr., V.: nhd. erdrosseln; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. ἄγχειν (ánchein); L.: Frisk 1, 17
ἀγχόνη (anchónē), gr., F.: nhd. Erdrosseln, Angst, Strick (M.) (1), Schlinge; E.: s. idg. *ang̑ʰos-, Sb., Beklemmung, Bedrängnis, Pokorny 42; vgl. idg. *ang̑ʰ‑, *h₂eng̑ʰ-, *h₂ang̑ʰ-, *h₂emg̑ʰ-, Adj., V., eng, einengen, schnüren, Pokorny 42; W.: lat. angina, F., Halsbräune, Bräune; nhd. Angina, F., Angina, Halskrankheit; L.: Kluge s. u. Angina
ἀγχονίζειν (anchonízein), gr., V.: nhd. erwürgen, erdrosseln; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. ἀγχόνη (anchónē)
ἀγχόνιος (anchónios), gr., Adj.: nhd. zum Erhängen dienend; E.: s. ἄγχειν (ánchein); L.: Frisk 1, 17
ἄγχουσα (ánchusa), gr., F.: nhd. Ochsenzunge (eine Pflanze); Vw.: s. κατ- (kat); E.: vielleicht von ἄγχειν (ánchein), Frisk 1, 17; W.: lat. anchūsa, F., färbende Ochsenzunge (eine Pflanze); L.: Frisk 1, 17
ἀγωγεῖον (agṓgeion), gr., N.: nhd. Bordell; Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. ἀγωγή (agōgḗ)
ἀγωγεύς (katagōgeús), gr., M.: nhd. Transporteur; Vw.: s. ἐπ- (ep), κατ- (kat), παρ- (par), περι- (peri), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀγωγή (agōgḗ)
ἀγωγή (agōgḗ), gr., F.: nhd. Führung, Herbeischaffen, Vorführen, Hinwegführen; Vw.: s. ἀν- (an), ἀντ- (ant), ἀντιμετ- (antimet), ἀντιπαρ- (antipar), ἀντιπαρεισ- (antipareis), ἀντιπαρεξ- (antiparex), ἀντιπερι- (antiperi), ἀπ- (ap), δι- (di), διεξ- (diex), εἰσ- (eis), ἐξ- (ex), ἐπ- (ep), ἐπαν- (epan), ἐπεισ- (epeis), ἐπεξ- (epex), ἐπισυν- (episyn), κατ- (kat), μετ- (met), παρ- (par), παρακατ- (parakat), παρασυν- (parasyn), παρεισ- (pareis), περι- (peri), προ- (pro), προσ- (pros), συν- (syn), ὑπεξ- (hypex); E.: vgl. idg. *ag̑-, *h₂eg̑-, *h₂ag̑-, *h₂og̑-, V., treiben, schwingen, bewegen, führen, Pokorny 4
ἀγώγιμος (agṓgimos), gr., Adj.: nhd. leicht fortzuschaffen, leicht zu lenken; E.: s. ἀγωγός (agōgós)
ἀγώγιον (agṓgion), gr., N.: nhd. Last, Frachtware, Wagenladung; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. ἀγωγή (agōgḗ)
ἀγωγός (agōgós), gr., Adj.: nhd. führend, leitend; Vw.: s. ἀπ- (ap), ἐπ- (ep), κατ- (kat), μετ- (met), περι- (peri); Hw.: s. ἄγειν (ágein); E.: vgl. idg. *ag̑-, *h₂eg̑-, *h₂ag̑-, *h₂og̑-, V., treiben, schwingen, bewegen, führen, Pokorny 4
ἀγών (agṓn), gr., M.: nhd. Versammlung, Versammlungsplatz, Wettkampf, Prozess; Vw.: s. προ- (hypo), ὑποπρο- (hypopro); E.: s. ἄγειν (ágein)
ἀγωνία (agōnía), gr., F.: nhd. Wettkampf, Kampfesart, Kampf; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀγών (agṓn); W.: lat. agōnia, F., äußerste Angst, Todeskampf; nhd. Agonie, F., Agonie, Todeskampf; L.: Kluge s. u. Agonie
ἀγωνιᾶν (agōnian), gr., V.: nhd. kampfbegierig sein (V.), wetteifern, sich anstrengen, sich ängstigen; Vw.: s. δι- (di), συν- (syn), ὑπ- (hyp), ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀγών (agṓn)
ἀγωνίζεσθαι (agōnízesthai), gr., V.: nhd. kämpfen, prozessieren; Vw.: s. ἀντ- (ant), δι- (di), ἐν- (en), ἐξ- (ex), ἐπ- (ep), κατ- (kat), συν- (syn), ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀγών (agṓn); W.: s. mlat. agōnizārī, V., streiten
ἀγωνιζομένος (agōnizoménos), gr., Adj.: nhd. kämpfend, prozessierend; E.: s. ἀγωνίζεσθαι (agōnízesthai), ἀγών (agṓn)
ἀγωνικός (agōnikós), gr., Adj.: nhd. zum Wettkampf gehörig; E.: s. ἀγών (agṓn)
ἀγώνιος (agṓnios) (1), gr., Adj.: nhd. zum Wettkampf gehörig; Vw.: s. ἀπ- (ap), ἐπ- (ep); E.: s. ἀγών (agṓn)
ἀγώνιος (agṓnios) (2), gr., Adj.: nhd. ohne Winkel seiend; E.: s. ἀ- (a), γωνία (gōnía)
ἀγώνισις (agṓnisis), gr., F.: nhd. Kämpfen um einen Preis; Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. ἀγωνίζεσθαι (agōnízesthai), ἀγών (agṓn)
ἀγωνισμός (agōnismós), gr., M.: nhd. Rivalität; Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. ἀγωνίζεσθαι (agōnízesthai), ἀγών (agṓn)
ἀγωνιστέον (agōnistéon), gr., Adj.: nhd. kämpfen müssen, sich behaupten müssend; E.: s. ἀγωνίζεσθαι (agōnízesthai), ἀγών (agṓn)
ἀγωνιστέος (agōnistéos), gr., Adj.: nhd. kämpfen müssen, sich behaupten müssend; E.: s. ἀγωνίζεσθαι (agōnízesthai), ἀγών (agṓn)
ἀγωνιστήριον (agōnistḗrion), gr., N.: nhd. Versammlungsplatz; E.: s. ἀγωνίζεσθαι (agōnízesthai), ἀγών (agṓn)
ἀγωνιστήριος (agōnistḗrios), gr., Adj.: nhd. zum Streiten geeignet, zum Kämpfen geeignet; E.: s. ἀγωνίζεσθαι (agōnízesthai), ἀγών (agṓn)
ἀγωνιστής (agōnistḗs), gr., M.: nhd. Wettkämpfer; Vw.: s. κατ- (kat), συν- (syn); E.: s. ἀγωνίζεσθαι (agōnízesthai), ἀγών (agṓn); W.: nhd. Antagonist, M., Antagonist, Gegenspieler
ἀγωνιστικός (agōnistikós), gr., Adj.: nhd. zum Streiten geeignet, zum Kämpfen geeignet; Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. ἀγωνίζεσθαι (agōnízesthai), ἀγών (agṓn)
ἀγωνιστικῶς (agōnistikōs), gr., Adv.: nhd. streitend, streitsüchtig; E.: s. ἀγωνίζεσθαι (agōnízesthai), ἀγών (agṓn)
ἀγωνοθετεῖν (agōnothetein), gr., V.: nhd. Kampfspiele anordnen; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀγωνοθέτης (agōnothétēs), ἀγών (agṓn), τιθέναι (tithénai)
ἀγωνοθεσία (agōnothesía), gr., F.: nhd. Amt des Kampfrichters; E.: s. ἀγών (agṓn), τιθέναι (tithénai)
ἀγωνοθέτης (agōnothétēs), gr., M.: nhd. Kampfoordner, Kampfrichter, Richter; E.: s. ἀγών (agṓn), τιθέναι (tithénai)
ἅδα (háda), gr., F.: nhd. Sättigung; E.: s. idg. *sā-, *sə-, Adj., V., satt, sättigen, Pokorny 876
ἀδαγμός (adagmós), gr., M.: nhd. Jucken, Kratzen; Hw.: s. δάκνειν (dáknein); E.: s. idg. *denk̑-, V., beißen, Pokorny 201; vgl. idg. *dek̑- (2), V., reißen, zerreißen, zerfasern, Pokorny 191
ἀδαήμων (adaḗmōn), gr., Adj.: nhd. unkundig, unbekannt; E.: s. ἀ- (a), δαήμων (daḗmōn)
ἀδαής (adaḗs), gr., Adj.: nhd. unkundig, unbekannt; E.: s. ἀδαήμων (adaḗmōn); L.: Frisk 1, 18
ἀδαμάντινος (adamántinos), gr., Adj.: nhd. starr, hart, fest, unbezwinglich; E.: s. ἀδάμᾶς (adámas); W.: lat. adamantinus, Adj., stählern, stahlhart; ahd. adamantīn* 1, Adj., stählern; mhd. adamantīn, Adj., diamanten; vgl. fnhd. demanten, Adj., mit Diamanten besetzt, diamanten, hart; vgl. nhd. diamanten, Adj., aus Diamant hergestellt, Diamant..., diamanten, mit Diamanten besetzt, DW 2, 917; L.: Frisk 1, 19
ἀδάμας (adámas), gr., M.: nhd. Stahl, Diamant; E.: s. ἀ- (a), δαμνᾶν (damnan); W.: lat. adamās, adamāns, M., Unbezwingbarer, härtestes Eisen, Stahl; s. afrz. diamant, M., Diamant; mhd. dīemant, dīamant, M. Diamant; nhd. Diamant, M., Diamant; W.: lat. adamās, adamāns, M., Unbezwingbarer, härtestes Eisen, Stahl; ae. aţamans, M., Diamant; L.: Frisk 1, 19, Kluge s. u. Diamant
ἀδάμᾶτος (adámatos), gr., Adj.: nhd. unbezwingbar, unvermählt; E.: s. ἀ- (a); s. idg. *demə-, *domə-, *dₒmə-, *demh₂-, V., zähmen, Pokorny 199; vgl. idg. *dem-, *demə-, *demh₂-, V., bauen, zusammenfügen, Pokorny 198
ἅδαν (hádan), gr., Adv.: Vw.: s. ἅδην (hádēn)
ἀδάρκη (adárkē), gr., F.: nhd. Salzablagerung am Schilf; E.: aus dem Gall, vgl. ir. adarc, F., Horn; bask. adar, Sb., Horn; L.: Frisk 1, 19
ἀδάρκος (adárkos), gr., M.: nhd. Salzablagerung am Schilf; E.: aus dem Gall, vgl. ir. adarc, F., Horn; bask. adar, Sb., Horn; L.: Frisk 1, 19
ἄδαστος (ádastos), gr., Adj.: nhd. ungeteilt; E.: s. ἀ- (a), δατέσθαι (datésthai)
ἀδάχεῖν (adáchein), gr., V.: nhd. kratzen, jucken; Hw.: s. δάκνειν (dáknein); E.: s. idg. *denk̑-, V., beißen, Pokorny 201; vgl. idg. *dek̑- (2), V., reißen, zerreißen, zerfasern, Pokorny 191
ἄδδαυον (áddauon), gr., N.: nhd. Dürre?; Hw.: s. ἄζειν (ázein) (2); E.: idg. *azd-, V., brennen, glühen, dörren, trocknen, Pokorny 69; s. idg. *ā̆s-, *h₂es-, V., brennen, glühen, Pokorny 68
ᾄδειν (áidein), gr., V.: Vw.: s. ἀείδειν (aeídein)
ἄδειπνος (ádeipnos), gr., Adj.: nhd. ohne Mahlzeit seiend, ohne Abendessen seiend; E.: s. ἀ- (a), δεῖπνον (deipnon)
ἀδελιφήρ (adeliphḗr), gr., M.: nhd. Bruder, Halbbruder; Hw.: s. ἀδελφός (adelphós); E.: s. δελφύς (delphýs)
ἀδελφεή (adelpheḗ), ἀδελφή (adelphḗ), gr., F.: nhd. Schwester; E.: s. ἀδελφός (adelphós), δελφύς (delphýs)
ἀδελφεός (adelpheós), gr., Adj.: nhd. brüderlich, ähnlich, gleich; E.: s. ἀδελφός (adelphós), δελφύς (delphýs)
ἀδελφή (adelphḗ), gr., F.: Vw.: s. ἀδελφεή (adelpheḗ)
ἀδελφιδῆ (adelphidē), gr., F.: nhd. Nichte; E.: s. ἀδελφός (adelphós); W.: gr.-lat. adelphides, F., „die Schwestern“ (Name einer Dattelart)
ἀδελφίζειν (adelphízein), gr., V.: nhd. zum Bruder annehmen; E.: s. ἀδελφός (adelphós); L.: Frisk 1, 19
ἀδελφικός (adelphikós), gr., Adj.: nhd. brüderlich, schwesterlich; E.: s. ἀδελφός (adelphós); L.: Frisk 1, 19
ἀδελφός (adelphós), gr., M.: nhd. Bruder, Halbbruder; Vw.: s. δισεξ- (disex), ἐξ- (ex); Hw.: s. ἀδελιφήρ (adeliphḗr); E.: s. δελφύς (delphýs); W.: mlat. adelphus, M., Bruder; L.: Frisk 1, 19
ἀδέσποτος (adéspotos), gr., Adj.: nhd. herrenlos; E.: s. ἀ- (a), δεσπότης (despótēs)
ἀδευκής (adeukḗs), gr., Adj.: nhd. unerfreulich, rücksichtslos; E.: s. ἀ- (a); s. idg. *deuk-, V., ziehen, Pokorny 220; vgl. idg. *deu-?, V., ziehen, Pokorny 220; L.: Frisk 1, 20
ἄδηλος (ádēlos), gr., Adj.: nhd. unbekannt, ungewiss; E.: s. ἀ- (a), δῆλος (dēlos); W.: gr.-lat. adēlos, Adj., ungewiss, unsicher
ἀδήλως (adḗlōs), gr., Adv.: nhd. unbekannt, ungewiss; E.: s. ἄδηλος (ádēlos)
ἅδημα (hádēma), gr., F.?: nhd. Beschluss; E.: vgl. idg. *su̯ād-, Adj., V., süß, sich freuen, gefallen (V.), Pokorny 1039
ἀδημονεῖν (adēmonein), gr., V.: nhd. unruhig sein (V.), ängstlich sein (V.); E.: Herkunft ungeklärt?; L.: Frisk 1, 20
ἀδημονία (adēmonía), gr., F.: nhd. Ängstlichkeit; E.: s. ἀδημονεῖν (adēmonein); L.: Frisk 1, 20
ἀδημονῶν (adēmonōn), gr., Adj.: nhd. beängstigt, bekümmert, beunruhigt; E.: s. ἀδημονεῖν (adēmonein)
ἀδημοσύνη (adēmosýnē), gr., F.: nhd. Ängstlichkeit; E.: s. ἀδημονεῖν (adēmonein); L.: Frisk 1, 20
ἀδήν (adḗn), gr., F.: nhd. Drüse; E.: s. idg. *engᵘ̯-, Sb., Geschwulst, Leistengegend, Pokorny 319; L.: Frisk 1, 20
ἅδην (hádēn), ἅδαν (hádan), gr., Adv.: nhd. genug, bis zur Sättigung; Hw.: s. ἅδα (háda); E.: s. idg. *sā-, *sə-, Adj., V., satt, sättigen, Pokorny 876; L.: Frisk 1, 20
ἀδενώδης (agenṓdēs), gr., Adj.: nhd. drüsenförmig; E.: s. ἀδήν (adḗn), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 20
ὕαινα (hýaina), gr., F.: nhd. Hyäne; E.: s. ὗς (hys)
Ἄδης (Adēs), gr., M.=PN, M.: Vw.: s. Ἀΐδης (Haídēs)
ἁδηφάγος (hadēphágos), gr., Adj.: nhd. reichlich essend, gefräßig; E.: s. ἅδην (hádēn), φαγεῖν (phagein)
ἀδιάλειπτος (adiáleiptos), gr., Adj.: nhd. nicht unterbrechend, unaufhörlich; E.: s. ἀ- (a), διά (dia), λείπειν (leípein)?
ἀδιαλείπτως (adiáleiptōs), gr., Adv.: nhd. nicht unterbrechend, unaufhörlich; E.: s. ἀδιάλειπτος (adiáleiptos)
ἀδιάλυτος (adiálytos), gr., Adj.: nhd. unauflöslich; E.: s. ἀ- (a), διά (dia), λύειν (lýein); W.: s. gr.-lat. adialyton, adialyto, N., ein Heilkraut
ἀδιανόητος (adianóētos), gr., Adj.: nhd. unbegreiflich; E.: s. ἀ- (a), διά (dia), νόος (nóos)
ἀδίαντον (adíanton), gr., N.: nhd. Frauenhaar (eine Pflanze); E.: Herkunft unklar, s. Frisk 1, 21; W.: lat. adiantum, N., Frauenhaar (eine Pflanze), Venushaar; L.: Frisk 1, 21
ἀδιάφορος (adiáphoros), gr., Adj.: nhd. weder gut noch böse, gleichgültig; E.: s. ἀ- (a), διά (dia), φορός (phorós); W.: gr.-lat. adiaphoros, Adj., gleichgültig
ἀδικεῖν (adikein), gr., V.: nhd. Unrecht tun, kränken; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἀπ- (ap), δι- (di), συν- (syn); E.: s. ἄδικος (ádikos)
ἀδίκη (adíkē), gr., F.: nhd. Nessel?; E.: s. idg. *ned- (1), V., drehen, knoten, knüpfen, Pokorny 759 (*n̥d-ikā); L.: Frisk 1, 21, Pokorny 759
ἀδίκημα (adíkēma), gr., N.: nhd. Unrecht, Ungerechtigkeit, Beleidigung; E.: s. ἀδικεῖν (adikein)
ἀδικητέον (adikētéon), gr., Adj.: nhd. Unrecht tun müssend; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀδικεῖν (adikein)
ἀδικητέος (adikētéos), gr., Adj.: nhd. Unrecht tun müssend; E.: s. ἀδικεῖν (adikein)
ἀδικητής (adikētḗs), gr., M.: nhd. Unrechttuer, Unrechttuender; E.: s. ἀδικεῖν (adikein)
ἀδικητικός (adikētikós), gr., Adj.: nhd. Falsches tun wollend, Unrecht im Sinn habend; E.: s. ἀδικεῖν (adikein)
ἀδικητικῶς (adikētikōs), gr., Adv.: nhd. Falsches tun wollend, Unrecht im Sinn habend; E.: s. ἀδικεῖν (adikein)
ἀδικία (adikía), gr., F.: nhd. Unrecht; E.: s. ἄδικος (ádikos)
ἄδικον (ádikon), gr., N.: nhd. Unrecht; E.: s. ἄδικος (ádikos)
ἄδικος (ádikos), gr., Adj.: nhd. widerrechtlich, ungerecht, unrechtmäßig; Hw.: s. δεικνύναι (deiknýnai); E.: s. ἀ- (a); s. idg. *deik̑-, V., zeigen, weisen, sagen, Pokorny 188; vgl. idg. *dei- (1), *dei̯ə-, *dī-, *di̯ā-, V., glänzen, schimmern, scheinen, Pokorny 183
ἀδικῶν (adikōn), gr., Adj.: nhd. widerrechtlich, ungerecht, unrechtmäßig; E.: s. ἄδικος (ádikos)
ἀδίκως (adíkōs), gr., Adv.: nhd. ungerechterweise, ohne Grund; E.: s. ἄδικος (ádikos)
ἀδινός (adinós), gr., Adj.: nhd. dicht, fest; E.: vgl. idg. *sā-, *sə-, Adj., V., satt, sättigen, Pokorny 876
ἄδιψος (ádipsos), gr., Adj.: nhd. ohne Durst seiend; E.: s. ἀ- (a), δίψα (dípsa); W.: lat. adipsos, F., Adj., durststillend (Beiname des Süßholzes), eine Dattelart
ἀδμής (admḗs), gr., Adj.: nhd. ungezähmt, noch nicht im Joch befindlich, unverheiratet; E.: s. ἀ- (a), δαμνᾶν (damnan)
ἄδμητος (ádmētos), gr., Adj.: nhd. ungezähmt, noch nicht im Joch befindlich, unverheiratet; E.: s. ἀ- (a), δαμνᾶν (damnan)
ἀδόκιμος (adókimos), gr., Adj.: nhd. nicht probehaltig, nicht echt, verwerflich, unnüzt, ungeeignet; E.: s. ἀ- (a), δόκιμος (dókimos)
ἀδόκιμως (adókimōs), gr., Adv.: nhd. nicht probehaltig, nicht echt, verwerflich, unnüzt, ungeeignet; E.: s. ἀδόκιμος (adókimos)
ἀδολεσχεῖν (adoleschein), gr., V.: nhd. schwatzen; E.: s. ἀδολέσχης (adoléschēs); L.: Frisk 1, 21
ἀδολέσχης (adoléschēs), gr., M.: nhd. Schwätzer, Plauderer; E.: Herkunft bisher ungeklärt; L.: Frisk 1, 21
ἀδολεσχία (adoleschía), gr., F.: nhd. Geschwätzigkeit; E.: s. ἀδολέσχης (adoléschēs); L.: Frisk 1, 21
ἀδολεσχικόν (adoleschikón), gr., N.: nhd. Geschwätzigkeit; E.: s. ἀδολέσχης (adoléschēs)
ἀδολεσχικός (adoleschikós), gr., Adj.: nhd. zum Schwatzen geneigt, geschwätzig; E.: s. ἀδολέσχης (adoléschēs)
ἀδόλεσχος (adóleschos), gr., Adj.: nhd. geschwätzig; E.: s. ἀδολέσχης (adoléschēs)
ἀδόλεσχως (adóleschōs), gr., Adv.: nhd. geschwätzig; E.: s. ἀδολέσχης (adoléschēs)
ἄδοξος (ádoxos), gr., Adj.: nhd. ruhmlos; E.: s. ἀ- (a), δόξα (dóxa); W.: lat. adoxus, Adj., unberühmt, niedrig
ἅδος (hádos), gr., M.: nhd. Beschluss; E.: s. ἁνδάνειν (handánein); vgl. idg. *su̯ād-, Adj., V., süß, sich freuen, gefallen (V.), Pokorny 1039; L.: Frisk 1, 104
ἀδρανής (adranḗs), gr., Adj.: nhd. ohne Tatkraft seiend, untätig, schwach, unwirksam, spröde; E.: s. ἀ- (a), δράν (drán)
Ἀδράστεια (Adrásteia), gr., F.=PN: nhd. Unentrinnbare (Beiname der Nemesis); E.: s. ἄδραστος (ádrastos)
ἄδραστος (ádrastos), gr., Adj.: nhd. nicht zu entfliehen suchen, nicht zum Entlaufen geneigt; E.: s. ἀ- (a); s. idg. *der- (3), *drā-, V., laufen, treten, Pokorny 204
ἁδρός (hadrós), gr., Adj.: nhd. herangewachsen, dicht, frei, stark; Vw.: s. ὑφ- (hyph); E.: s. idg. *sā-, *sə-, Adj., V., satt, sättigen, Pokorny 876; L.: Frisk 1, 21
ἁδροτής (hadratḗs), gr., F.: nhd. volle Reife, Vollkraft, reiche Spende; E.: s. ἁδρός (hadrós)
ἁδρότης (hadrótēs), gr., F.: nhd. volle Reife, Vollkraft, Stärke, reiche Spende; E.: s. ἁδρός (hadrós); L.: Frisk 1, 22
ἁδροῦν (hadrūn), gr., V.: nhd. zur Reife bringen; E.: s. ἁδρός (hadrós); L.: Frisk 1, 22
ἄδρυα (ádrya), gr., F.?: nhd. Einbaum; E.: s. δόρυ (dóry); L.: Frisk 1, 22
ἁδρύνειν (hadrýnein), gr., V.: nhd. zur Reife bringen; E.: s. ἁδρός (hadrós); L.: Frisk 1, 22
ἅδυμος (hádymos), gr., Adj.: Vw.: s. ἥδυμος (hḗdymos)
ἀδυνατεῖν (adynatein), gr., V.: nhd. unvermögend sein (V.), kraftlos sein (V.), ohne Einfluss sein (V.); E.: s. ἀδύνατος (adýnatos)
ἀδύνατα (adýnata), gr., N.: nhd. Unmögliches; E.: s. ἀδύνατος (adýnatos)
ἀδύνατος (adýnatos), gr., Adj.: nhd. machtlos, unfähig, unvermögend, schwach; E.: s. ἀ- (a), δυνατός (dynatós), δύνασθαι (dýnasthai)
ἀδυνατοῦν (adynatūn), gr., V.: nhd. schwächen, entkräften; E.: s. ἀδύνατος (adýnatos)
ἀδυνάτως (adynátōs), gr., Adv.: nhd. machtlos, unfähig, unwirksam, schwach; E.: s. ἀδύνατος (adýnatos)
ἁδύς (hadýs), gr., Adj.: Vw.: s. ἡδύς (hēdýs)
ἀδῦτον (adyton), gr., N.: nhd. Unbetretbares, Ort wo man nicht eintreten darf, Allerheiligstes; E.: s. ἀδῦτος; W.: lat. adytum, N., Unbetretbares, Allerheiligstes, den Laien unzugänglicher Raum eines Heiligtums
ἀδῦτος (adytos), gr., Adj.: nhd. unbetreten, heilig, geheim; E.: s. ἀ- (a), δύειν (dýein)
Ἀδωνις (Adōnis), gr., M.=PN: nhd. Adonis, schöner Jüngling; E.: Etymologie unbekannt, vielleicht aus dem Semit., adon, adonai, M., Herr, s. Frisk 1, 22; W.: nhd. Adonis, M., Adonis, schöner Jüngling; L.: Frisk 1, 22, Kluge s. u. Adonis
ἄεθλον (áethlon), gr. (ion.), N.: Vw.: s. ἆθλον (athlon)
ἄεθλος (áethlos), gr. (ion.), M.: Vw.: s. ἆθλος (athlos)
ἀεί (aeí), αἰεί (aieí), gr., Adv.: nhd. immer, beständig; E.: s. idg. *aiu̯-, *ai̯u-, *h₂ói̯u-, *h₂éi̯u-, *h₂i̯u-, Sb., Lebenskraft, Pokorny 17
ἀείδειν (aeídein), ᾄδειν (áidein), gr., V.: nhd. singen, besingen; Vw.: s. ἀπ-* (ap), δι- (di), ἐπ-* (ep), κατ- (kat), κατεπ-* (katep), παρ- (par), περι-* (pari), συν- (syn), ὑπ- (hyp); E.: idg. *au̯eid-, V., Sb., singen, Sänger, Pokorny 77; s. idg. *au̯- (6), *au̯ed-, V., sprechen, Pokorny 76; L.: Frisk 1, 22
ἀειδέλιος (aeidélios), gr., Adj.: nhd. unsichtbar; E.: s. ἀείδελος (aeídelos)
ἀείδελος (aeídelos), gr., Adj.: nhd. unsichtbar; E.: s. ἀ- (a); vgl. idg. *u̯eid- (2), *u̯edi-, *udi-, V., sehen, erblicken, finden, Pokorny 1125; idg. *au̯- (8), *au̯ēi-, V., sinnlich wahrnehmen, auffassen, Pokorny 78
ἀείζωον (aeízōon), gr., Adj.: nhd. ewig lebend, ewig, immer grün lebend; E.: s. ἀεί (aeí), ζωός (zōós); W.: s. lat. aīzōon, N., Hauswurz, Hauslauch
ἀειθαλές (aeithalés), gr., Adj.: nhd. immer blühend; E.: s. ἀεί (aeí), θάλλειν (thállein)
ἀεικείη (aeikeíē), gr., F.: nhd. unziemliche Behandlung, Schmach; E.: s. ἀεικής (aeikḗs); L.: Frisk 1, 38
ἀεικής (aeikḗs), ἀικής (aikḗs), gr., Adj.: nhd. unziemlich, unpassend, schimpflich, schmählich; E.: s. ἀ- (a), εἴκειν (eíkein); L.: Frisk 1, 38
ἀεικἃζειν (aeikízein), gr., V.: nhd. misshandeln; E.: s. ἀεικής (aeikḗs); L.: Frisk 1, 38
ἀείρειν (aeírein), gr., V.: Vw.: s. αἴρειν (aírein)
ἀεκαζόμενος (aekazómenos), gr., Adj.: nhd. widerwillig; E.: s. ἄκων (ákōn)
ἀέκων (aékōn), gr., Adv.: Vw.: s. ἄκων (ákōn)
ἀέλιοι (aélioi), αἴλιοι (aílioi), gr., M.: nhd. Schwäger über Schwestern, Schwäger die Schwestern zur Frau haben; Hw.: s. εἰλίονες (eilíones); E.: idg. *su̯elo‑?, *su̯elii̯on-, *su̯elii̯o-, M., Schwager (über Schwestern), Pokorny 1046; vgl. idg. *se-, Adv., Pron., abseits, getrennt, für sich, sich, Pokorny 882
ἀέλιος (aélios), gr. (dor.), M., M.=PN: Vw.: s. ἥλιος (hḗlios)
ἄελλα (áella), αὔελλα (aúella), gr., F.: nhd. Sturmwind, Staubwind; E.: vgl. idg. *au̯e-, *au̯- (10), *au̯ē-, *au̯ēi-, V., wehen, blasen, hauchen, Pokorny 81; W.: mlat. aella, F., Sturm, Sturmbö, Wind; L.: Frisk 1, 24
ἀελλαῖος (aellaios), gr., Adj.: nhd. sturmschnell; E.: s. ἄελλα (áella); L.: Frisk 1, 24
ἀελλάς (aellás), gr., Adj.: nhd. sturmschnell; E.: s. ἄελλα (áella); L.: Frisk 1, 24
ἀελλής (aellḗs), gr., Adj.: nhd. wirbelnd, zusammengewirbelt, dicht; E.: vgl. idg. *u̯el- (3), V., drängen, pressen, einschließen, Pokorny 1138
Ἀελλώ (Aëllṓ), gr., F.=PN: nhd. Aëllo (eine der Harpyien); E.: s. ἄελλα (áella)
ἄεμμα (áemma), gr., N.: nhd. Bogen; E.: Herkunft unklar; L.: Frisk 1, 25
ἀέξειν (aéxein), gr. (ion.), V.: nhd. mehren; Vw.: s. ἀπ- (ap); Hw.: s. αὔξειν (aúxein), αῦξάνειν (auxánein), ἀέξεσθαι (aéxesthai); E.: s. idg. *au̯eg-, *u̯ōg-, *aug-, *ug-, *h₂eu̯g-, *h₂aug-, *h₂ug-, V., vermehren, zunehmen, Pokorny 84
ἀέξεσθαι (aéxesthai), gr., V.: nhd. wachsen (V.) (1); Vw.: s. παρ- (par); Hw.: s. ἀέξειν (aéxein); E.: s. idg. *au̯eg-, *u̯ōg-, *aug-, *ug-, *h₂eu̯g-, *h₂aug-, *h₂ug-, V., vermehren, zunehmen, Pokorny 84
ἀέριος (aérios), gr., Adj.: nhd. im Nebel befindlich, dunstig; Vw.: s. δι- (di), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀήρ (aḗr); W.: lat. āerius, Adj., zur Luft gehörig, in der Luft befindlich, luftig, hoch
ἀέριως (aériōs), gr., Adv.: nhd. im Nebel befindlich, dunstig; E.: s. ἀήρ (aḗr)
ἀεροειδής (aeroeidḗss), gr., Adj.: nhd. luftartig; E.: s. ἀήρ (aḗr); W.: lat. āeroīdēs, Adj., luftähnlich, luftfarbig
ἀεροφόβος (aerophóbos), gr., Adj.: nhd. luftscheu; E.: s. ἀήρ (aḗr), φοβεῖν (phobein); W.: lat. āerophobos, Adj., luftscheu
ἄεσαι (áesai), gr., V. (epischer Aorist): nhd. zubringen; Hw.: s. ἀέσκειν (aéskein); E.: s. idg. *u̯es- (1), V., weilen, verweilen, wohnen, Pokorny 1170; vgl. idg. *au- (2), *au̯es-, *aus-, V., übernachten, schlafen, Pokorny 72; L.: Frisk 1, 25
ἀεσίφρων (aesíphrōn), gr., Adj.: Vw.: s. ἀασίφρων (aasíphrōn)
ἀέσκειν (aéskein), gr., V.: nhd. zubringen; Hw.: s. ἄεσαι (áesai); E.: s. idg. *u̯es- (1), V., weilen, verweilen, wohnen, Pokorny 1170; vgl. idg. *au- (2), *au̯es-, *aus-, V., übernachten, schlafen, Pokorny 72
ἄετμα (áetma), gr., F.?: nhd. Flamme, Brand; E.: s. idg. *au̯et-, Sb., Dampf (M.) (1), Atem, Pokorny 82; vgl. idg. *au̯e-, *au̯- (10), *au̯ē-, *au̯ēi-, V., wehen, blasen, hauchen, Pokorny 81
ἄετμον (áetmon), gr., N.: nhd. Hauch, Atem; E.: s. idg. *au̯et-, Sb., Dampf (M.) (1), Atem, Pokorny 82; vgl. idg. *au̯e-, *au̯- (10), *au̯ē-, *au̯ēi-, V., wehen, blasen, hauchen, Pokorny 81
ἀετός (aetós), αἰετός (aietós), gr., M.: nhd. Adler; Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: idg. *au̯ei-, *əu̯ei-?, Sb., Vogel, Pokorny 86; L.: Frisk 1, 36
ἀέτωμα (aétōma), gr., N.: nhd. Giebelfeld; E.: s. ἀετός (aetós); L.: Frisk 1, 36
ἀεχῆνες (aechēnes), gr., Sb.: nhd. Armut; Hw.: s. ἀχήν (achḗn); E.: vgl. idg. *āig̑ʰ-, *āg̑ʰ-, *īg̑ʰ-, V., bedürfen, begehren, Pokorny 14
ἄζα (áza), gr., F.: nhd. trockener Schmutz, Trockenheit, Schmutz; Hw.: s. ἄζειν (ázein) (2); E.: s. idg. *azd-, V., brennen, glühen, dörren, trocknen, Pokorny 69; vgl. idg. *ā̆s-, *h₂es-, V., brennen, glühen, Pokorny 68
ἀζαίνειν (azaínein), gr., V.: nhd. austrocknen; Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. ἄζειν (ázein) (2); L.: Frisk 1, 26
ἀζαλέος (azaléos), gr., Adj.: nhd. trocken, dürr; E.: s. ἄζειν (ázein) (2); W.: vgl. nhd. Azalee, F., Azalee; L.: Frisk 1, 26
ἀζάνεσθαι (azánesthai), gr., V.: nhd. austrocknen; E.: s. ἄζειν (ázein) (2); L.: Frisk 1, 26
ἀζάνειν (azánein), gr., V.: nhd. dörren, austrocknen; E.: s. ἄζα (áza); W.: s. lat. azania nux, F., sich von selbst spaltende Piniennuss
ἄζειν (ázein) (1), gr., V.: nhd. ächzen; E.: s. idg. *ā, Interj., ah (Ausruf der Empfindung), Pokorny 1; L.: Frisk 1, 26
ἄζειν (ázein) (2), gr., V.: nhd. dörren, trocknen; E.: idg. *azd-, V., brennen, glühen, dörren, trocknen, Pokorny 69; s. idg. *ā̆s-, *h₂es-, V., brennen, glühen, Pokorny 68; L.: Frisk 1, 25
ἅζεσθαι (házesthai), gr., V.: nhd. Scheu haben, hoch verehren; E.: s. idg. *i̯ag-, V., verehren, Pokorny 501
ἀζήμιος (azḗmios), gr., Adj.: nhd. ungestraft, straflos, verlustlos; E.: s. ἀ- (a), ζημία (zēmía)
ἀζηχής (azēchēs), gr., Adj.: nhd. unablässig, ohne Einhalt etwas tuend; E.: vgl. idg. *seg̑ʰ‑, *seg̑ʰi-, *seg̑ʰu-, V., Sb., halten, überwältigen, Sieg, Pokorny 888
ἄζον (ázon), gr., N.?: nhd. Großes?; E.: vgl. idg. *meg̑ʰ‑, *meg̑-, *mₑg̑ʰ‑, *mₑg̑-, *meg̑h₂-, Adj., groß, Pokorny 708
ἀζυγής (azygēs), gr., Adj.: nhd. unverbunden, unvermählt, ledig; E.: s. idg. *i̯eugos-, N., Gespann, Joch, Pokorny 509; vgl. idg. *i̯eu- (2), *i̯eu̯ə-, *i̯eug-, V., bewegen, verbinden, Pokorny 508
ἄζυμος (ázymos) (1), gr., Adj.: nhd. ungesäuert; E.: s. ἀ- (a), ζύμη (zýmḗ); W.: lat. azȳmus, Adj., ungesäuert
ἄζυμος (ázymos) (2), gr., M.: nhd. ungesäuertes Brot; E.: s. ἄζυμος (ázymos) (1); W.: got. azwmus*, st. M. (u), ungesäuertes Brot; W.: s. mhd. azyme, st. F., Fest der ungesäuerten Brote
ἄζυξ (ázyx), gr., Adj.: nhd. nicht gejocht, unverbunden, ungesellig, ledig; E.: s. ἀ- (a); s. idg. *i̯ug-, V., Sb., Adv., verbinden, Jochgenosse, Gefährte, geschirrt, Pokorny 509; vgl. idg. *i̯eu- (2), *i̯eu̯ə-, *i̯eug-, V., bewegen, verbinden, Pokorny 508
ἀηδής (aēdḗs), gr., Adj.: nhd. unerfreulich, unfreundlich; E.: s. ἀ- (a), ἥδεσθαι (hḗdesthai)
ἀηδήσειν (aēdḗsein), gr. (hom.), V.: nhd. verdrossen sein (V.); E.: vgl. idg. *su̯ād-, Adj., V., süß, sich freuen, gefallen (V.), Pokorny 1039
ἀηδία (aēdía), gr., F.: nhd. Unlust, Widerwille; E.: s. ἀηδής (aēdḗs)
ἀηδόνιος (aēdónios), gr., Adj.: nhd. die Nachtigall betreffend; E.: s. ἀηδών (aēdṓn); W.: lat. aēdonius, Adj., der Nachtigall eigen, Nachtigallen...
ἀηδώ (aēdṓ), gr., F.: nhd. „Sängerin“, Nachtigall; Hw.: s. ἀηδών (aēdṓn); E.: s. idg. *au̯ēd-, V., Sb., sprechen, Sprecher, Pokorny 76; vgl. idg. *au̯- (6), *au̯ed-, V., sprechen, Pokorny 76
ἀηδών (aēdṓn), ἀήδων (aḗdōn), gr., F.: nhd. „Sängerin“, Nachtigall; Hw.: s. ἀηδώ (aēdṓ); E.: s. idg. *au̯ēd-, V., Sb., sprechen, Sprecher, Pokorny 76; vgl. idg. *au̯- (6), *au̯ed-, V., sprechen, Pokorny 76; W.: lat. aēdōn, F., Nachtigall
ἀήδων (aḗdōn), gr., F.: Vw.: s. ἀηδών (aēdṓn)
ἄημα (áēma), gr., N.: nhd. Wind; E.: s. ἀήμεναι (aḗmenai); L.: Frisk 1, 26
ἀήμεναι (aḗmenai), gr., V.: nhd. wehen; Vw.: s. δι- (di); E.: idg. *au̯e-, *au̯- (10), *au̯ē-, *au̯ēi-, V., wehen, blasen, hauchen, Pokorny 81; L.: Frisk 1, 26
ἀήρ (aḗr), gr., M., F.: nhd. Dunst, Nebel, Dunkel, untere Luftschicht; E.: Herkunft unbekannt, s. Frisk 1, 27, nicht mit αὔρα (aúra) verwandt, s. Pokorny 82; W.: lat. āēr, F., untere Luftschicht, Atmospäre, Dunstkreis, Luft; W.: nhd. aero-, Präf., aero..., Luft...; L.: Frisk 1, 27, Kluge s. u. aero-
ἄησις (áēsis), gr., F.: nhd. Wind; E.: s. ἀήμεναι (aḗmenai); L.: Frisk 1, 26
ἀήσυλος (aḗsylos), αἴσυλος (aísylos), gr., Adj.: nhd. frevelhaft, freventlich; E.: vgl. idg. *au̯e-, *au̯- (10), *au̯ē-, *au̯ēi-, V., wehen, blasen, hauchen, Pokorny 81?
ἀήσυρος (aḗsyros), gr., Adj.: nhd. luftig, windig, beweglich; E.: vgl. idg. *au̯e-, *au̯- (10), *au̯ē-, *au̯ēi-, V., wehen, blasen, hauchen, Pokorny 81
ἀήτη (aḗtē), gr., F.: nhd. Wind; E.: s. ἀήμεναι (aḗmenai); L.: Frisk 1, 26
ἀήτης (aḗtēs), gr., M.: nhd. „Weher“, Wehen (N.), Wind; Hw.: s. ἀήμεναι (aḗmenai); E.: s. idg. *au̯e-, *au̯- (10), *au̯ē-, *au̯ēi-, V., wehen, blasen, hauchen, Pokorny 81; L.: Frisk 1, 26
ἀθαμβής (athambḗs), gr., Adj.: nhd. furchtlos, unerschrocken; E.: s. ἀ- (a), θάμβος (thámbos); L.: Frisk 1, 651
ἀθαμβία (athambía), gr., F.: nhd. Furchtlosigkeit, Unerschrockenheit; E.: s. ἀθαμβής (athambḗs); L.: Frisk 1, 651
ἄθαμβος (áthambos), gr., Adj.: nhd. unerschrocken; E.: s. ἀ- (a), θάμβος (thámbos); L.: Frisk 1, 651
ἀθανασία (athanasía), gr., F.: nhd. Unsterblichkeit; E.: s. ἀ- (a), θάνατος (thánatos)
ἀθανατίζειν (athanatízein), gr., V.: nhd. unsterblich machen, verewigen, sich für unsterblich halten; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. ἀθάνατος (athánatos)
ἀθανατισμός (athanatismós), gr., M.: nhd. Geschenkd der Unsterblichkeit; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. ἀθανατίζειν (athanatízein)
ἀθάνατος (athánatos), gr., Adj.: nhd. unsterblich; E.: s. ἀ- (a), θάνατος (thánatos); W.: lat. athanatus, Adj., unsterblich
ἀθανάτως (athanátōs), gr., Adv.: nhd. unsterblich; E.: s. ἀθάνατος (athánatos)
ἀθανατοῦν (athanatūn), gr., V.: nhd. unsterblich machen; E.: s. ἀθάνατος (athánatos)
ἄθαπτος (áthaptos), gr., Adj.: nhd. unbegraben; E.: s. ἀ- (a), θάπτειν (tháptein)
ἀθάρη (athárē), gr., F.: nhd. Mehlbrei; E.: vgl. idg. *andʰer-, *n̥dʰer-, Sb., Spitze, Stängel, Stengel, Pokorny 41?; L.: Frisk 1, 27
ἀθαρώδης (atharṓdēs), gr., Adj.: nhd. mehlbreiartig; E.: s. ἀθάρη (athárē), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 27
ἀθεμβοῦσα (athembusa), gr., Adj.: nhd. ausgelassen; E.: s. idg. *gᵘ̯ʰemb-, V., springen, hüpfen, Pokorny 490
ἄθεμις (áthemis), gr., Adj.: nhd. gesetzlos, ungesetzlich; E.: s. ἀ- (a), θέμις (thémis); L.: Frisk 1, 661
ἀθέμιστος (athémistos), gr., Adj.: nhd. gesetzlos, ungesetzlich; E.: s. ἀ- (a), θέμις (thémis); L.: Frisk 1, 661
ἀθέμιτος (athémitos), gr., Adj.: nhd. gesetzlos, ungesetzlich; E.: s. ἀ- (a), θέμις (thémis); L.: Frisk 1, 661
ἀθεράπευτος (atherápeutos), gr., Adj.: nhd. ungepflegt; E.: s. ἀ- (a), θεράπων (therápōn); W.: lat. atherapeutos, Adj., ungepflegt
ἀθερίζειν (atherízein), gr., V.: nhd. verachten, gering schätzen; E.: vgl. idg. *n̥dʰos, *n̥dʰeri, Adv., unter, Pokorny 771?; L.: Frisk 1, 27
ἄθεος (átheos), gr., Adj.: nhd. gottlos, die Götter leugnend, gottverlassen, gottvergessen; E.: s. ἀ- (a), θεός (theós); W.: s. nhd. Atheismus, Adj., Atheismus; L.: Kluge s. u. Atheiusmus
ἀθερίνη (atherínē), gr., F.: nhd. eine Art Stint; E.: s. ἀθήρ (athḗr); L.: Frisk 1, 28
ἀθερῖνος (atherinos), gr., M.: nhd. eine Art Stint; E.: s. ἀθήρ (athḗr); L.: Frisk 1, 28
ἄθερμον (áthermon), gr., N.: nhd. Wärmelosigkeit; E.: s. ἀ- (a), θερμός (thermós)
ἄθερμος (áthermos), gr., Adj.: nhd. ohne Wärme seiend; E.: s. ἀ- (a), θερμός (thermós)
ἀθετεῖν (athetein), gr., V.: nhd. abschaffen, abstellen, beseitigen, verwerfen, in den Wind schlagen, die Zustimmung zurückweisen, zunichte machen, verletzen; Vw.: s. ὑπερ- (hyper); E.: s. ἄθετος (áthetos)
ἀθέτησις (athétēsis), gr., F.: nhd. Abschaffung, Beseitigung; E.: s. ἀθετεῖν (athetein), ἄθετος (áthetos)
ἄθετος (áthetos), gr., Adj.: nhd. ungesetzlich; E.: s. ἀ- (a), τιθέναι (tithénai)
ἀθέτως (athétōs), gr., Adv.: nhd. ungesetzlich; E.: s. ἄθετος (áthetos)
ἄθεως (átheōs), gr., Adv.: nhd. gottlos, die Götter leugnend, gottverlassen, gottvergessen; E.: s. ἄθεος (átheos)
Ἀθῆναι (Athēnai), gr., F.=ON: nhd. Athen; E.: s. Ἀθήνη (Athḗnē)
Ἀθηναῖος (Athēnaios) (1), gr., Adj.: nhd. athenisch, aus Athen stammend; E.: s. Ἀθῆναι (Athēnai)
Ἀθηναῖος (Athēnaios) (1), gr., M.: nhd. Athener; E.: s. Ἀθῆναι (Athēnai)
Ἀθήνη (Athḗnē), gr., F.=PN: nhd. Athene; E.: Name ist vorgr. Herkunft; L.: Frisk 1, 28
ἀθήρ (athḗr), gr., M.: nhd. Ährenspitze, Lanzenspitze; E.: idg. *andʰer-, *n̥dʰer-, Sb., Spitze, Stängel, Stengel, Pokorny 41; L.: Frisk 1, 28
ἀθήρα (athḗra), gr., F.: nhd. Mehlbrei; E.: vgl. idg. *andʰer-, *n̥dʰer-, Sb., Spitze, Stängel, Stengel, Pokorny 41?
ἀθήρωμα (athḗrōma), gr., N.: nhd. eine Art Geschwulst; E.: s. ἀθάρη (athárē); L.: Frisk 1, 27
ἀθλεῖν (athlein), gr., V.: nhd. wettkämpfen, sich mühen; Vw.: s. δι- (di), κατ- (kat), συν- (syn); E.: s. ἆθλον (athlon)
ἀθλεύειν (athleúein), gr., V.: nhd. wettkämpfen, sich mühen; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἆθλον (athlon)
ἀθλητέον (athlētéon), gr., Adj.: nhd. Wettkampf üben müssend; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἆθλον (athlon)
ἀθλητής (athlētḗs), gr., M.: Wettkämpfer, Meister; E.: s. ἀθλεῖν (athlein); W.: lat. āthlēta, M., Wettringer, Athlet, Held, Meister; nhd. Athlet, M., Athlet, Wettkämpfer; L.: Kluge s. u. Athlet
ἀθλητικός (athlētikós), gr., Adj.: nhd. athletisch; E.: s. ἀθλητής (athlētḗs); W.: lat. āthlēticus, Adj., athletisch
ἄθλιος (áthlios), gr., Adj.: nhd. zum Wettkampf gehörig, mühselig, unglücklich; E.: s. ἆθλον (athlon)
ἀθλοθέτης (athlothétēs), gr., M.: nhd. Kampfordner, Kampfrichter; E.: s. ἆθλον (athlon), θετός (thetós); W.: mlat. āthlotheta, M., Kampfrichter, Preisrichter
ἆθλον (athlon), ἄεθλον (áethlon), gr., N.: nhd. Wettkampf, Kampfpreis, Preis, Belohnung; Vw.: s. ἔπ- (ep), πάρ- (pár), πέντ- (pént); E.: vgl. idg. *u̯ādʰ-, *u̯ədʰ-, Sb., V., Pfand, Pfand geben, wetten, Pokorny 1109?; idg. *au̯ē- (11), *u̯edʰ-?, *u̯ed-?, V., sich mühen, anstrengen, Pokorny 84?
ἆθλος (athlos), ἄεθλος (áethlos), gr., M.: nhd. Wettkampf, Kampf, Anstrengung, Arbeit; E.: vgl. idg. *u̯ādʰ-, *u̯ədʰ-, Sb., V., Pfand, Pfand geben, wetten, Pokorny 1109?; idg. *au̯ē- (11), *u̯edʰ-?, *u̯ed-?, V., sich mühen, anstrengen, Pokorny 84?; L.: Frisk 1, 22
ἀθραγένη (athragénē), gr., F.: nhd. eine Pflanze; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 28
ἄθρας (áthras), gr. (rhod.), Sb.: nhd. Wagen (M.); E.: s. idg. *u̯endʰ- (1), V., drehen, winden, wenden, flechten, Pokorny 1148; vgl. idg. *au̯- (5), *au̯ē-, V., flechten, weben, Pokorny 75
ἀθρεῖν (athrein), gr., V.: nhd. sehen, erblicken; Vw.: s. δι- (di), ἐπ- (ep), κατ- (kat), περι- (peri); E.: vgl. idg. *dʰer- (2), *dʰerə-, V., halten, festhalten, stützen, Pokorny 252?; L.: Frisk 1, 29
ἀθρητέον (athrētéon), gr., Adj.: nhd. überlegen müssend; Vw.: s. περι- (peri); E.: s. ἀθρεῖν (athrein)
ἄθριξ (áthrix), gr., Adj.: nhd. keine Haare habend, haarlos; E.: s. ἀ- (a), θρίξ (thríx)
ἄθρις (áthris), gr., Adj.: Vw.: s. ἐθρίς (ethrís)
ἀθροίζειν (athroízein), gr., V.: nhd. sammeln, versammeln, einen, vereinigen; Vw.: s. δι- (di), συν- (syn); E.: s. ἁθρόος (hathróos); L.: Frisk 1, 29
ἄθροισις (áthroisis), gr., F.: nhd. Versammeln; E.: s. ἀθροίζειν (athroízein); L.: Frisk 1, 29
ἄθροισμα (áthroisma), gr., N.: nhd. Versammeln; E.: s. ἀθροίζειν (athroízein); L.: Frisk 1, 29
ἀθροισμός (athroismós), gr., M.: nhd. Versammeln; E.: s. ἀθροίζειν (athroízein); L.: Frisk 1, 29
ἀθροιστέος (athroistéos), gr., Adj.: nhd. versammeln müssend; E.: s. ἀθροίζειν (athroízein)
ἀθροιστικός (athroistikós), gr., Adj.: nhd. Versammlung betreffend, versammelnd; E.: s. ἀθροίζειν (athroízein)
ἀθρόοι (athróoi), gr., Adv.?: nhd. im Verein, gesamt; E.: s. ἁθρόος (hathróos)
ἀθρόος (athróos), gr., Adj.: Vw.: s. ἁθρόος (hathróos)
ἁθρόος (hathróos), ἀθρόος (athróos), gr., Adj.: nhd. versammelt, zusammengedrängt, dichtgedrängt; E.: vgl. idg. *sem- (2), Num. Kard., Adv., Präp., eins, ein, zusammen, samt, Pokorny 902; idg. *dʰer- (2), *dʰerə-, V., halten, festhalten, stützen, Pokorny 252?; L.: Frisk 1, 29
ἀθυμεῖν (athymein), gr., V.: nhd. mutlos sein (V.); Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. ἄθυμος (áthymos)
ἀθυμία (athymía), gr., F.: nhd. Mutlosigkeit; E.: s. ἄθυμος (áthymos)
ἄθυμος (áthymos), gr., Adj.: nhd. mutlos; E.: s. ἀ- (a), θυμός (thymós)
ἀθύρειν (athýrein), gr., V.: nhd. sich belustigen, spielen; Vw.: s. συν- (syn); E.: idg. *dʰeu̯er-, *dʰu̯er-, *dʰeur-, V., Sb., wirbeln, stürmen, eilen, Wirbel, Pokorny 266; s. idg. *dʰeu- (4), *dʰeu̯ə-, *dʰeu̯h₂-, *dʰuh₂-, V., Sb., stieben, wirbeln, wehen, stinken, schütteln, Dampf (M.) (1), Rauch, Hauch, Pokorny 261; L.: Frisk 1, 29
ἄθυρμα (áthyrma), gr., N.: nhd. Spielzeug, Spiel, Tand; Hw.: s. ἀθύρειν (athýrein); E.: s. idg. *dʰeu̯er-, *dʰu̯er-, *dʰeur-, V., Sb., wirbeln, stürmen, eilen, Wirbel, Pokorny 266; vgl. idg. *dʰeu- (4), *dʰeu̯ə-, *dʰeu̯h₂-, *dʰuh₂-, V., Sb., stieben, wirbeln, wehen, stinken, schütteln, Dampf (M.) (1), Rauch, Hauch, Pokorny 261; L.: Frisk 1, 29
ἀθυρμάτιον (athyrmátion), gr., N.: nhd. kleines Spielzeug, Spielerei; E.: s. ἄθυρμα (áthyrma); L.: Frisk 1, 29
ἀθυρόστομος (athyróstomos), gr., Adj.: nhd. geschwätzig, schwatzhaft; E.: s. ἀ- (a), θύρα (thýra), στόμα (stóma)
ἀθῷος (athōios), gr., Adj.: nhd. ungeschoren, ungestraft, verschont, straflos, unsträflich; E.: s. ἀ- (a), θωή (thōḗ)
αἴ (ai), gr., Interj.: Vw.: s. αἶ (ai)
αἶ (ai), αἴ (ai), gr., Interj.: nhd. ach!, weh!, Ausruf der Verwunderung, Ausruf des Schmerzes; E.: idg. *ai (1), Interj., Ausruf (des Sichbesinnens, Staunens, Schmerzes), Pokorny 10
αἶα (aia), gr., M.: nhd. Erde, Land; E.: die Herkunft als „Großmutter Erde“ von idg. *au̯os, M., Großvater (mütterlicherseits), Pokorny 89 eher zweifelnd, s. Pokorny 98; L.: Frisk 1, 29
αἴαγμα (aíagma), gr., N.: nhd. Ächzen, Wehklagen (N.); Hw.: s. αἶ (ai); E.: s. idg. *ai (1), Interj., Ausruf (des Sichbesinnens bzw. Staunens bzw. Schmerzes), Pokorny 10
αἰάζειν (aiázein), gr., V.: nhd. wehklagen, bejammern; Vw.: s. ἐπ- (ep), ὑπ- (hyp); Hw.: s. αἶ (ai); E.: s. idg. *ai (1), Interj., Ausruf (des Sichbesinnens, Staunens, Schmerzes), Pokorny 10; L.: Frisk 1, 30
αἰαῖ (aíai), gr., Interj.: nhd. ach!, weh!, Ausruf der Verwunderung, Ausruf des Schmerzes; Hw.: s. αἶ (ai); E.: s. idg. *ai (1), Interj., Ausruf (des Sichbesinnens bwz. Staunens bzw. Schmerzes), Pokorny 10
αἰακτός (aiaktós), gr., Adj.: nhd. zu bejammern seiend, beklagenswert; E.: s. αίάζειν (aiázein); L.: Frisk 1, 30
αἰανής (aianḗs), αἰηνής (aiēnḗs), gr., Adj.: nhd. grausig, düster, mit grausigem Anlitz blickend, ewig; E.: vgl. idg. *sāi-, Sb., V., Schmerz, Krankheit, versehren, Pokorny 877; L.: Frisk 1, 30
Αἴας (Aías) (1), gr., M.=PN: nhd. Aiax; E.: Herkunft ungeklärt?, vielleicht von αἶα (aia)?; W.: lat. Άiāx, M.=PN, Aiax; L.: Frisk 1, 30
Αἴας (Aías) (2), gr., M.=FlN: nhd. Äas (Fluss in Griechenland); E.: Herkunft unklar?
αἰαστής (aiastḗs), gr., M.: nhd. Jammerer, eine Pflanze; E.: s. αίάζειν (aiázein); L.: Frisk 1, 30
αἰγανέη (aiganéē), gr., F.: nhd. leichter Speer für Jagd und Wettspiel; E.: vgl. idg. *aig- (3), V., sich heftig bewegen, schwingen, vibrieren, Pokorny 13?; L.: Frisk 1, 30
ἀΐγδην (aígdēn), gr., Adv.: nhd. schnell eilend, übereilt; Vw.: s. μετ- (met); E.: Herkunft unklar?
αἴγειος (aígeos), gr., Adj.: nhd. von der Ziege stammend; E.: s. αἴξ (aíx)
αἰγείρινος (aigeírinos), gr., Adj.: nhd. zur Pappel gehörig; E.: s. αἴγειρος (aígeiros); L.: Frisk 1, 30
αἰγειρίτης (aigeirítēs), gr., Adj.: nhd. zur Pappel gehörig; E.: s. αἴγειρος (aígeiros); L.: Frisk 1, 30
αἴγειρος (aígeiros), αἴγιρος (aígiros), gr., F.: nhd. Schwarzpappel; E.: wohl nicht von idg. *aig- (2), Sb., Eiche, Pokorny 13; L.: Pokorny 13, Frisk 1, 30
αἶγες (aiges), gr., Sb.: nhd. Bewegtes?; E.: vgl. idg. *aig- (3), V., sich heftig bewegen, schwingen, vibrieren, Pokorny 13
αἰγιαλίτης (aigialítēs), gr., M.: nhd. am Strand Jagender; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. αἰγιαλός (aigialós)
αἰγιαλῖτις (aigialítēs), gr., F.: nhd. am Strand Jagende; E.: s. αἰγιαλός (aigialós)
αἰγιαλός (aigialós), gr., M.: nhd. Gestade, Strand; E.: vgl. idg. *aig- (3), V., sich heftig bewegen, schwingen, vibrieren, Pokorny 13; W.: mlat. agialus, M., Strand, Küste; L.: Frisk 1, 31
αἰγίθαλλος (aigíthallos), gr., M.: nhd. Meise; E.: Herkunft unbekannt; L.: Frisk 1, 31
αἴγιθος (aígithos), gr., M.: nhd. Hänfling?; E.: Herkunft unbekannt; W.: lat. aegithus, M., Blaumeise?; L.: Frisk 1, 31
αἰγίλιψ (aigílips), gr., Adj.: nhd. von Ziegen zu erkletternd, schwer zugänglich; E.: s. αἴξ (aíx); vgl. idg. *leip- (1), V., beschmieren, kleben, Pokorny 670; idg. *lei- (3), Adj., V., schleimig, klebrig, gleiten, glätten, streichen, Pokorny 662; L.: Frisk 1, 31
αἰγίλωψ (aigílōps), gr., Sb.: nhd. eine Eichenart; E.: vgl. idg. *aig- (2), Sb., Eiche, Pokorny 13; L.: Frisk 1, 31
αἰγίοχις (aigíochis), gr., Adj.: nhd. „ägisführend“, die Ägis schwingend; E.: s. αἰγίς (aigís), ὀχέεσθαι (ochéesthai)
Αἰγίπαν (Aigípan), gr., M.=PN: nhd. Ziegenpan; E.: s. αἴξ (aíx), Πάν (Pán)
αἴγιρος (aígiros), gr., F.: Vw.: s. αἴγειρος (aígeiros)
αἰγίς (aigís), gr., F.: nhd. Ziegenfell, Lederharnisch, Sturmschild des Zeus und der Athene; E.: s. idg. *aig- (3), V., sich heftig bewegen, schwingen, vibrieren, Pokorny 13; W.: lat. aegis, F., Ägide, Schild Juppiters, Schild, Schirm, Schutzwehr; nhd. Ägide, F., Ägide, Schirmherrschaft; L.: Frisk 1, 32, Kluge s. u. Ägide
αἰγλάζειν (aiglázein), gr., V.: nhd. glänzen; E.: s. αἴγλη (aíglē) (1); L.: Frisk 1, 32
αἴγλη (aíglē) (1), gr., F.: nhd. Glanz, Fackel; E.: s. idg. *aig- (3), V., sich heftig bewegen, schwingen, vibrieren, Pokorny 13; L.: Frisk 1, 32
αἴγλη (aíglē) (2), gr., F.: nhd. Ring; E.: Lehnwort, s. hebr. āgīl, Sb., „Ohrring“; L.: Frisk 1, 32
αἰγοθήλας (aigothḗlas), gr., M.: nhd. Ziegenmelker (ein Vogel); E.: s. αἴξ (aíx), θηλή (thēlḗ)
αἰγοκέρως (aigokérōs), gr., M.: nhd. Steinbock; E.: s. αἴξ (aíx), κέρας (kéras)
αἰγυπιός (aigypiós), gr., M.: nhd. Geier; E.: aus dem idg.; L.: Frisk 1, 33
Αἴγυπτος (Aígyptos), gr., M.=ON, Ägypten; E.: aus dem Ägyptischen, abgeleitet vom Gott Ptah; W.: lat. Aegyptus, M., Agypter (M. Sg.); ahd. Egipti 1, Egypti*, M. Pl.=PN, Ägypter (M. Pl.); nhd. Ägypter, M. Pl.=PN, Ägypter; W.: lat. Aegyptus, M., Agypter (M. Sg.); s. ahd. Egypt* 1 und häufiger?, Egypt*, st. M. (i), Ägypter (M. Sg.)
αἰγωλιός (aigōliós), gr., M.: nhd. eine Art Nachteule?; E.: Herkunft unbekannt, s. Frisk 1, 33; W.: gr.-lat. aegōlios, M., eine Art Nachteule; L.: Frisk 1, 33
αἰδεῖσθαι (aideisthai), gr., V.: nhd. Scheu empfinden, Ehrfurcht empfinden, sich schämen, verehren; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἐπ- (ep), κατ- (kat), ὑπ- (hyp), ὑπερ- (hyper); E.: s. idg. *ais- (2), V., ehrfürchtig sein (V.), verehren, Pokorny 16; L.: Frisk 1, 34
ἀΐδηλος (aídēlós), gr., Adj.: nhd. verhasst, verderblich; E.: s. ἀ- (a), ἰδεῖν (idein); L.: Frisk 1, 33
αἰδήμων (aidḗmōn), gr., Adj.: nhd. schamhaft, bescheiden (Adj.), schüchtern; E.: s. αἰδώς (aidṓs)
Αίδης (Aídēs), gr., M.=PN, M.: Vw.: s. Ἀΐδης (Haídēs)
Ἀΐδης (Haídēs), Αίδης (Aídēs), Ἄδης (Adēs), gr., M.=PN, M.: nhd. Hades, Unterwelt; Hw.: s. εἴδεσθαι (eídesthai); E.: s. idg. *u̯eid- (2), *u̯edi-, *udi-, V., sehen, erblicken, finden, Pokorny 1125; vgl. idg. *au̯- (8), *au̯ēi-, V., sinnlich wahrnehmen, auffassen, Pokorny 78
ἀίδιος (aídios), gr., Adj.: nhd. immerwährend, ewig; Hw.: s. ἀει (aeí), ὑπ- (hyp); E.: s. idg. *aiu̯-, *ai̯u-, *h₂ói̯u-, *h₂éi̯u-, *h₂i̯u-, Sb., Lebenskraft, Pokorny 17
αἰδοῖον (aidoion), gr., N.: nhd. Schamteil; E.: s. αἰδώς (aidṓs)
αἰδοῖος (aidoios), gr., Adj.: nhd. schamhaft, bescheiden (Adj.), schüchtern; E.: s. αἰδώς (aidṓs)
αἰδώς (aidṓs), gr., M., F.: nhd. Scham, Scheu, Schamgefühl, Achtung, Ehrfurcht; Hw.: s. αἰδέσθαι (aidésthai); E.: s. idg. *ais- (2), V., ehrfürchtig sein (V.), verehren, Pokorny 16; L.: Frisk 1, 34
αἰεί (aieí), gr. (hom.), Adv.: Vw.: s. ἀει (aeí)
ἀίειν (aíein), gr., V.: nhd. wahrnehmen, hören; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: idg. *au̯- (8), *au̯ēi-, V., sinnlich wahrnehmen, auffassen, Pokorny 78; L.: Frisk 1, 48
αἰέλουρος (aiéluros), gr., M., F.: Vw.: s. αἴλουρος (aíluros)
αἰέν (aién), αἰές (aiés), gr., Adv.: nhd. immer, beständig; Hw.: s. ἀει (aeí); E.: s. idg. *aiu̯-, *ai̯u-, *h₂ói̯u-, *h₂éi̯u-, *h₂i̯u-, Sb., Lebenskraft, Pokorny 17
αἰές (aiés), gr., Adv.: Vw.: s. αἰέν (aién)
αἰετός (aietós), gr., V.: Vw.: s. ἀετός (aetós)
αἰετιαῖος (aietiaios), gr., Adj.: nhd. zum Giebelfeld gehörig; E.: s. ἀετός (aetós); L.: Frisk 1, 36
αἰηνής (aiēnḗs), gr., Adj.: Vw.: s. αἰανής (aianḗs)
αἰθαλέος (aithaléos), gr., Adj.: nhd. rußig, räucherig, rauchfarben; E.: s. αἰθάλη (aíthálē); L.: Frisk 1, 36
αἰθάλη (aíthálē), gr., F.: nhd. Ruß; Hw.: s. αἴθειν (aíthein); E.: vgl. idg. *aidʰ‑, V., brennen, leuchten, Pokorny 11; idg. *ā̆i- (4), *h₁ai-, *h₃ai-, V., brennen, leuchten, Pokorny 11; W.: über arab. atāl, atālī s. mlat. ethelia, F., Quecksilberdampf, Schwefeldamp; L.: Frisk 1, 36
αἰθαλίων (aithalíōn), gr., Adj.: nhd. schwarzbraun; E.: s. αἴθαλος (aíthalos)
αἰθαλόεις (aithalóeis), gr., Adj.: nhd. rußig, räucherig, rauchfarben; E.: s. αἰθάλη (aíthálē); L.: Frisk 1, 36
αἴθαλος (aíthalos), gr., M.: nhd. Ruß; Hw.: s. αἴθειν (aíthein); E.: vgl. idg. *aidʰ‑, V., brennen, leuchten, Pokorny 11; idg. *ā̆i- (4), *h₁ai-, *h₃ai-, V., brennen, leuchten, Pokorny 11; L.: Frisk 1, 36
αἰθαλοῦν (aithalūn), gr., V.: nhd. mit Ruß beschmutzen, zu Ruß verbrennen, zu Asche verbrennen; Vw.: s. ἀπ- (ap), κατα- (kata); E.: s. αἴθαλος (aíthalos)
αἴθειν (aíthein), gr., V.: nhd. entzünden, in Brand stecken; Vw.: s. ἀν- (an), κατ- (kat), ὑπ- (hyp); E.: idg. *aidʰ‑, V., brennen, leuchten, Pokorny 11; s. idg. *ā̆i- (4), *h₁ai-, *h₃ai-, V., brennen, leuchten, Pokorny 11; L.: Frisk 1, 37
αἰθήεις (aithḗeis), gr., Adj.: nhd. brandfarbig; E.: s. αἴθειν (aíthein); L.: Frisk 1, 37
αἰθήρ (aithḗr), gr., M.: nhd. obere Luftschicht, heiterer Himmel; E.: s. αἴθειν (aíthein); W.: lat. aethēr, M., Luftregion, obere feinere Luft, Elementarfeuer, Himmelsraum; mhd. ēther, M., Äther; nhd. Äther, M., Äther, Raum des Himmels, Narkosemittel; L.: Frisk 1, 37, Kluge s. u. Äther
Αἰθίοπες (Aithíopes), gr., M. Pl.: nhd. Äthiopier; E.: vielleicht von αῖθοψ (aithops); W.: lat. Aethiopia, F.=ON, Äthiopien; anfrk. Aethiopia* 1, F.=ON, Äthiopien; L.: Frisk 1, 37
αἶθος (aithos), gr., M.: nhd. Feuerbrand; E.: s. idg. *aidʰ‑, V., brennen, leuchten, Pokorny 11; vgl. idg. *ā̆i- (4), *h₁ai-, *h₃ai-, V., brennen, leuchten, Pokorny 11; L.: Frisk 1, 37
αἰθός (aithós), gr., Adj.: nhd. verbrannt; E.: s. idg. *aidʰ‑, V., brennen, leuchten, Pokorny 11; vgl. idg. *ā̆i- (4), *h₁ai-, *h₃ai-, V., brennen, leuchten, Pokorny 11
αἴθουσα (aíthusa), gr., F.: nhd. Glühende, Säulenhalle; E.: s. αἴθειν (aíthein); L.: Frisk 1, 37
αῖθοψ (aithops), gr., Adj.: nhd. feurig aussehend, funkelnd, brennend, dunkelfarbig; E.: s. αἴθειν (aíthein), ὄψ (óps)
αἴθρα (aíthra), gr., N.?: nhd. heiterer Himmel; Hw.: s. αἴθειν (aíthein), αἰθήρ (aithḗr); E.: vgl. idg. *aidʰ‑, V., brennen, leuchten, Pokorny 11; idg. *ā̆i- (4), *h₁ai-, *h₃ai-, V., brennen, leuchten, Pokorny 11
αἰθριάζειν (aithriázein), gr., V.: nhd. den Himmel klären; Vw.: s. ἀπ- (ap), δι- (di); E.: s. αἴθρα (aíthra)
αἴθριος (aíthrios), gr., Adj.: nhd. hell, heiter, zum Himmel gehörig; Hw.: s. αἴθειν (aíthein), αἰθήρ (aithḗr); E.: vgl. idg. *aidʰ‑, V., brennen, leuchten, Pokorny 11; idg. *ā̆i- (4), *h₁ai-, *h₃ai-, V., brennen, leuchten, Pokorny 11; L.: Frisk 1, 37
αἶθρος (aithros), gr., M.: nhd. frische kühle Luft; E.: s. αἰθήρ (aithḗr); L.: Frisk 1, 37
αἴθυια (aíthyia), gr., F.: nhd. Wasserhuhn, Taucher (ein Wasservogel); E.: s. αἴθων (aíthōn)
αἰθύσσειν (aithýssein), gr., V.: nhd. in zitternde Bewegung setzen, schütteln; Vw.: s. δι- (di), κατ- (kat), παρ- (par); E.: s. αἴθειν (aíthein)?
αἴθων (aíthōn), gr., Adj.: nhd. brennend, rotbraun, funkelnd, feurig; Hw.: s. αἴθειν (aíthein); E.: vgl. idg. *aidʰ‑, V., brennen, leuchten, Pokorny 11; idg. *ā̆i- (4), *h₁ai-, *h₃ai-, V., brennen, leuchten, Pokorny 11
αἰκάζειν (aikázein), gr., V.: nhd. rufen, anrufen; E.: s. idg. *aik-, V., anrufen (?), Pokorny 15
αἰκάλλειν (aikállein), gr., V.: nhd. schmeicheln, liebkosen; E.: Etymologie unbekannt, s. Frisk 1, 38; L.: Frisk 1, 38
ἀικής (aikḗs), gr., Adj.: Vw.: s. ἀεικής (aeikḗs)
αἰκία (aikía), gr., F.?: nhd. Misshandlung; E.: s. ἀ- (a), εἴκειν (eíkein)
αἰκίζειν (aikízein), gr., V.: nhd. misshandeln; Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. ἀ- (a), εἴκειν (eíkein)
αἶκλον (aiklon), gr., N.: nhd. Abendmahl der Spartiaten; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 39
αἶκλος (aiklos), gr., M.: nhd. Spitze eines Wurfgeschosses?; E.: s. idg. *ā̆ik̑-, ī̆k̑-, Sb., Adj., V., Spieß (M.) (1), spitz, treffen, Pokorny 15
ἄικτος (áiktos), gr., Adj.: nhd. unzugänglich; E.: s. ἀ- (a), ἵκειν (híkein)
αἴλινος (aílinos), gr., M.: nhd. Klagelied; E.: s. αἶ (ai), λίνος (línos); W.: gr.-lat. aelinos, M., Klagegesang; L.: Frisk 1, 39
αἴλιοι (aílioi), gr., M.: Vw.: s. ἀέλιοι (aélioi)
αἶλος (ailos), gr. (kypr.), Adj., Pron.: Vw.: s. ἄλλος (állos)
αἴλουρος (aíluros), αἰέλουρος (aiéluros), gr., M., F.: nhd. Kater (M.) (1), Katze, Wiesel; E.: vgl. idg. *u̯el- (7), *u̯elə-, *u̯lē-, V., drehen, winden, wälzen, Pokorny 1140; W.: lat. aelūrus, M., Kater, Katze; L.: Frisk 1, 36
αἷμα (haima), gr., N.: nhd. Blut, Blutvergießen, Mord; E.: Herkunft unklar, manchmal wird das Wort mit ahd. seim verglichen, s. Frisk 1, 39; L.: Frisk 1, 39
αἱμακουρία (haimakuría), gr., F.: nhd. Blutopfer, blutige Opferspende; E.: s. αἷμα (haima); s. idg. *skers-, *kers-, V., schneiden, scheren (V.) (1), Pokorny 945; vgl. idg. *sker- (4), *ker- (11), *skerə-, *kerə-, *skrē-, *krē-, V., schneiden, Pokorny 938
αἱμάς (haimás), gr., F.: nhd. Bluterguss, Blutstrom; E.: s. αἷμα (haima)
αἱμασία (haimasía), gr., F.: nhd. Stein, Steinwall, Mauer, Zaun; E.: s. idg. *saip‑?, Sb., Hürde?, Zaun?, Pokorny 878; L.: Frisk 1, 39
αἱμάσσειν (haimássein), αἱμάττειν (haimáttein), gr., V.: nhd. blutig machen, mit Blut beflecken; Vw.: s. καθ- (kath); E.: s. αἷμα (haima)
αἱματηρός (haimatērós), gr., Adj.: nhd. blutig, blutbefleckt, bluttriefend; E.: s. αἷμα (haima)
αἱματηφόρος (haimatēphóros), gr., Adj.: nhd. blutbringend, mordbringend; E.: s. αἷμα (haima), φέρειν (phérein)
αἱματικός (haimatikós), gr., Adj.: nhd. blutig; E.: s. αἷμα (haima); L.: Frisk 1, 39
αἱμάτινος (haimátinos), gr., Adj.: nhd. blutig; E.: s. αἷμα (haima); W.: lat. haematinus, Adj., blutig, blutrot
αἱματόεις (haimatóeis), gr., Adj.: nhd. blutend, blutig; E.: s. αἷμα (haima); L.: Frisk 1, 39
αἱματοῦν (haimatūn), gr., V.: nhd. blutig machen, mit Blut beflecken; E.: s. αἷμα (haima)
αἱμάττειν (haimáttein), gr. (att.), V.: Vw.: s. αἱμάσσειν (haimássein)
αἱματώδης (haimatṓdēs), gr., Adj.: nhd. blutartig, blutunterlaufen, blutrot; E.: s. αἷμα (haima), εἶδος (eidos)
αἱμαχάτης (haimachátēs), gr., M.: nhd. Blutachat; E.: s. αἷμα (haima), ἀχάτης (achátēs)
αἱμηρός (haimērós), gr., Adj.: nhd. blutend, blutig; E.: s. αἷμα (haima); L.: Frisk 1, 39
αἰμοβαφής (haimobaphḗs), gr., Adj.: nhd. blutgetränkt, blutbespritzt; E.: s. αἷμα (haima), βάπτειν (báptein)
αἰμοβόλιον (haimobólion), gr., N.: nhd. Blutauswurf?; E.: s. αἷμα (haima), βόλος (bólos); W.: lat. haemobolium, aemobolium, N., Blutauswurf?
αἱμοπτυικός (haimoptyikós), gr., Adj.: nhd. blutspuckend; E.: s. αἷμα (haima), πτύειν (ptýein); W.: lat. haemoptyicus, Adj., blutspuckend
αἱμορροεῖν (haimorroein), gr., V.: nhd. Blutfluss haben; E.: s. αἱμόρροος (haimórrhos)
αἱμόρροος (haimórrhos), αἱμορροοῦς (haimorrous), gr., Adj.: nhd. mit Blut durchflossen; E.: s. αἷμα (haima), ῥεῖν (rhein)
αἱμορροοῦς (haimorrous), gr., Adj.: Vw.: s. αἱμόρροος (haimórrhos)
αἱμόρρυτος (haimórrhytos), gr., Adj.: nhd. von Blut triefend, Blut tropfend; E.: s. αἷμα (haima), ῥεῖν (rhein)
αἱμός (haimós), gr., M.: nhd. Dickicht; E.: s. idg. *saip‑?, Sb., Hürde?, Zaun?, Pokorny 878
αἱμόστασις (haimóstasis), gr., F.: nhd. ein blutstillendes Kraut?; E.: s. αἷμα (haima), ἱστάναι (histánai)
αἱμοῦν (haimūn), gr., V.: nhd. blutig machen, mit Blut beflecken; Vw.: s. ὑπερ- (hyper); E.: s. αἷμα (haima)
αἱμώδης (haimṓdēs), gr., Adj.: nhd. blutig; E.: s. αἷμα (haima), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 39
αἱμωδεῖν (haimōdein), gr., V.: nhd. stumpfe Zähne haben; E.: s. αἱμωδία (haimōdía); L.: Frisk 1, 40
αἱμωδία (haimōdía), gr., F.: nhd. eine Art Zahnweh; E.: vgl. idg. *sāi-, Sb., V., Schmerz, Krankheit, versehren, Pokorny 877; L.: Frisk 1, 40
αἱμωδιᾶν (haimōdian), gr., V.: nhd. Zahnweh haben; E.: s. αἱμωδία (haimōdía); L.: Frisk 1, 40
αἰνεῖν (ainein), gr., V.: nhd. rühmend erwähnen, loben, billigen, zustimmen, angeloben; Vw.: s. δι- (di); E.: s. idg. *au̯e-, *au̯- (10), *au̯ē-, *au̯ēi-, V., wehen, blasen, hauchen, Pokorny 81
αἵνειν (haínein), gr., V.: nhd. beuteln?, Körner von der Spreu reinigen; E.: s. idg. *au̯e-, *au̯- (10), *au̯ē-, *au̯ēi-, V., wehen, blasen, hauchen, Pokorny 81; L.: Frisk 1, 41
αἴνεναι (aínenai), gr., V.: nhd. rühmend erwähnen, loben, billigen; Hw.: s. αἰνεῖν (ainein); E.: s. idg. *ai- (5), *oi-, Sb., bedeutsame Rede (?), Pokorny 11; L.: Frisk 1, 40
αἴνεσις (aínesis), αἴνησις (aínēsis), gr., F.: nhd. Lob, Loben; Vw.: s. ἐπ- (ep), κατ- (kat); E.: s. αἵνειν (haínein); L.: Frisk 1, 40
αἰνετός (ainetós), gr., Adj.: nhd. lobenswert; Vw.: s. ὑπερ- (hyper); E.: s. αἰνεῖν (ainein)
αἴνη (aínē), gr., F.: nhd. rühmende Erwähnung, Lob, Geschichte, Sprichwort; Hw.: s. αἰνεῖν (ainein); E.: s. idg. *ai- (5), *oi-, Sb., bedeutsame Rede (?), Pokorny 11
αἴνησις (aínēsis), gr., F.: Vw.: s. αἴνεσις (aínesis)
αἰνητήριος (ainētḗrios), gr., Adj.: nhd. lobend; E.: s. αἰνεῖν (ainein)
αἰνητής (ainētḗs), gr., M.: nhd. Rühmender; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. αἰνεῖν (ainein)
αἰνητός (ainētós), gr., Adj.: nhd. rühmlich, lobenswert; E.: s. αἰνεῖν (ainein)
αἴνιγμα (aínigma), gr., N.: nhd. Rätsel, dunkle Rede; Hw.: s. αἰνίσσεσθαι (ainísesthai); E.: vgl. idg. *ai- (5), *oi-, Sb., bedeutsame Rede (?), Pokorny 11; W.: lat. aenigma, N., Rätsel, Rätselhaftes, Andeutung
αἰνιγματώδης (ainigmatṓdēs), gr., Adj.: nhd. rätselhaft; E.: s. αἴνιγμα (aínigma), εἶδος (eidos)
αἰνιγμός (ainigmós), gr., M.: nhd. Rätsel; E.: s. αἴνιγμα (aínigma)
αἰνίζεσθαι (ainízesthai), gr., V.: nhd. loben; E.: s. αἶνος (ainos); L.: Frisk 1, 40
αἰνικτήρ (ainiktḗr), gr., M.: nhd. rätselhaft Sprechender; E.: s. αἰνίσσεσθαι (ainíssesthai)
αἰνικτήριος (ainiktḗrios), gr., Adj.: nhd. rätselhaft; E.: s. αἰνίσσεσθαι (ainíssesthai)
αἰνικτήριως (ainiktḗriōs), gr., Adv.: nhd. rätselhaft, in Rätseln; E.: s. αἰνίσσεσθαι (ainíssesthai)
αἰνικτής (ainiktḗs), gr., M.: nhd. rätselhaft Sprechender; E.: s. αἰνίσσεσθαι (ainíssesthai)
αἰνικτός (ainiktós), gr., Adj.: nhd. rätselhaft; E.: s. αἰνίσσεσθαι (ainíssesthai)
αἰνίσσεσθαι (ainíssesthai), αἰνίττεσθαι (ainíttesthai), gr., V.: nhd. dunkel reden, dunkel andeuten; Vw.: s. παρ-* (par), ὑπ- (hyp); Hw.: s. αἰνεῖν (ainein); E.: vgl. idg. *ai- (5), *oi-, Sb., bedeutsame Rede (?), Pokorny 11
αἰνίττεσθαι (ainíttesthai), gr., V.: Vw.: s. αἰνίσσεσθαι (ainíssesthai)
αἶνος (ainos), gr., M.: nhd. rühmende Erwähnung, Lob, Geschichte, Sprichwort; Vw.: s. ἔπ- (ép), παρέπ- (parép); Hw.: s. αἰνεῖν (ainein); E.: s. idg. *ai- (5), *oi-, Sb., bedeutsame Rede (?), Pokorny 11; L.: Frisk 1, 40
αἰνός (ainós), gr., Adj.: nhd. gräßlich, schrecklich, furchtbar, gewaltig; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. idg. *ai- (2), V., worauf eindringen, treiben, überwältigen, kränken, Pokorny 10; L.: Frisk 1, 41
αἰνῶς (ainōs), gr., Adv.: nhd. gräßlich, schrecklich, furchtbar, gewaltig; E.: s. αἰνός (ainós)
αἰνύναι (ainýnai), gr., V.: nhd. nehmen, fassen, ergreifen; Vw.: s. ἀπ- (ap), περι- (peri); E.: s. idg. *ai- (3), V., geben, zuteilen, nehmen, Pokorny 10; L.: Frisk 1, 41
αἴξ (aíx), gr., M., F.: nhd. Ziegenbock, Ziege, Sturmwelle; E.: idg. *aig̑-, Sb., Ziege, Pokorny 13; L.: Frisk 1, 41
αἰολᾶσθαι (aiolasthai), gr., V.: nhd. rastlos sein (V.); E.: s. αἰόλος (aiólos); L.: Frisk 1, 42
αἰολεῖν (aiolein), gr., V.: nhd. bunt machen; E.: s. αἰόλος (aiólos); L.: Frisk 1, 42
Αἰολεῖς (Aioleis), gr., M.: nhd. Äolier; E.: vielleicht s. Αἴολος (Aíolos)
αἰόλησις (aiólēsis), gr., F.: nhd. schnelle Bewegung; E.: s. αἰολεῖν (aiolein), αἰόλος (aiólos); L.: Frisk 1, 42
αἰολίζειν (aiolízein), gr., V.: nhd. bunt ausstatten; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. αἰόλος (aiólos); L.: Frisk 1, 42
Αἰολικός (Aiolikós) (1), gr., Adj.: nhd. zu Äolos gehörig; E.: s. Αἴολος (Aíolos)
Αἰολικός (Aiolikós) (2), gr., Adj.: nhd. äolisch; E.: s. Αἰολεῖς (Aioleis)
αἰόλισμα (aiólisma), gr., N.: nhd. Buntheit; E.: s. αἰολίζειν (aiolízein), αἰόλος (aiólos); L.: Frisk 1, 42
αἰόλλειν (aióllein), gr., V.: nhd. schnell hin und her bewegen, Farbe wechseln; E.: s. αἰόλος (aiólos); L.: Frisk 1, 42
αἰόλος (aiólos), gr., Adj.: nhd. beweglich, schnell, gewandt; E.: vgl. idg. *u̯el- (7), *u̯elə-, *u̯lē-, V., drehen, winden, wälzen, Pokorny 1140; W.: mlat. ēolus, Adj., abwechslungsreich, bunt, verschieden (Adj.); L.: Frisk 1, 42
Αἴολος (Aíolos), gr., M.=PN: nhd. Äolus; E.: s. idg. *au̯e-, *au̯- (10), *au̯ē-, *au̯ēi-, V., wehen, blasen, hauchen, Pokorny 81
αἰονᾶν (aionan), gr., V.: nhd. befeuchten, blähen; Vw.: s. κατ- (kat); E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 42
αἰόνημα (aiónēma), gr., N.: nhd. Bähung; Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. αἰονᾶν (aionan)
αἰόνησις (aiónēsis), gr., F.: nhd. Bähen; Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. αἰονᾶν (aionan)
αἰπολεῖν (aipolein), gr., V.: nhd. Ziegen weiden (V.); E.: s. αἰπόλος (aipólos); L.: Frisk 1, 43
αἰπόλια (aipólia), gr., F.: nhd. Ziegenherde; E.: s. αἰπόλος (aipólos); L.: Frisk 1, 43
αἰπόλος (aipólos), gr., M.: nhd. Ziegenhirt; E.: s. αἴξ (aíx), πέλειν (pélein); s. idg. *kᵘ̯el- (1), *kᵘ̯elə-, *kᵘ̯elh₁-, V., drehen, sich drehen, sich bewegen, wohnen, Pokorny 639; vgl. idg. *kel- (1), *kelə-, *kelH-, V., Adj., ragen, hoch, Pokorny 544; L.: Frisk 1, 43
αἶπος (aipos), gr., N.: nhd. steile Höhe, Berg, Gipfel; E.: s. αἰπύς (aipýs); L.: Frisk 1, 43
αἰπύς (aipýs), gr., Adj.: nhd. hochgelegen, steil, plötzlich, schwierig; E.: Herkunft ungeklärt, s. Frisk 1, 43
αἶρα (aira), gr., F.: nhd. Unkraut, Hammer; E.: s. idg. *airā, F., Grasart, Pokorny 16; L.: Frisk 1, 43
αἴρειν (aírein), ἀείρειν (aeírein), gr., V.: nhd. heben, aufheben, hochheben, steigern, hintragen; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἀντεξ- (antex), ἀπ- (ap), δι- (di), διαντ- (diant), ἐξ- (ex), ἐπ- (ep), ἐπικατα- (epikata), κατ- (kat), παρ- (par), παρεξ- (parex), συν- (syn), συνεπ- (synep), ὑπεξ- (hypex), ὑπερ- (hyper), ὑπερεξ- (hyperex), ὑπερεπ- (hyperep); E.: s. idg. *u̯er- (1), V., Adj., Sb., binden, reihen, aufhängen, schwer, Schnur (F.) (1), Strick (M.) (1), Pokorny 1150; L.: Frisk 1, 23
αἱρεῖν (hairein), gr., V.: nhd. an sich nehmen, nehmen, ergreifen, fangen; Vw.: s. ἀν- (an), ἀνταν- (antan), ἀνταφ- (antaph), ἀντιδια- (antidia), ἀντικαθ- (antikath), ἀπεξ- (apex), ἀποδι- (apodi), ἀποπρο- (apopro), ἀφ- (aph), δι- (di), διαφ- (diaph), διεξ- (diex), ἐκκαθ- (ekkath), ἐξ- (ex), ἐπαν- (epan), ἐπαφ- (epaph), ἐπιδι- (epidi), ἐπικαθ- (epikath), ἐφ- (eph), καθ- (kath), καταδι- (katadi), μεθ- (meth), παρ- (par), παραφ- (paraph), παρεκκαθ- (parekkath)- (parek), παρεξ- (parex), περι- (peri), περιαν- (perian), περιδι- (peridi), περιεξ- (periex), περικαθ- (perikath), προ- (pro), συγκαθ- (synkath), συν- (syn), συνεξ- (synex), ὑπαν- (hypan), ὑκεκκαθ (hypekkath), ὑπεξ- (hypex), ὑποδι- (hypodi), ὑποκαθ- (hypokath), ὑφ- (hyph); E.: s. idg. *ser- (1), V., strömen, sich bewegen, Pokorny 909; L.: Frisk 1, 43
αἱρεῖσθαι (haireisthai), gr., V.: nhd. an sich nehmen, wählen; Vw.: s. ἐπαν- (epan), μετεξ- (metex), προ- (pro); E.: s. αἱρεῖν (hairein)
αἴρεσθαι (airesthai), gr., V.: nhd. sich erheben; E.: s. αἴρειν (aírein)
αἱρεσιάρχης (hairesiárchēs), gr., M.: nhd. Sektenführer, Haupt einer Sekte; E.: s. αἵρεσις (haíresis), ἄρχειν (árchein); W.: lat. haeresiarcha, M., Haupt einer Sekte
αἱρέσιμος (hairésimos), gr., Adj.: nhd. zu ergreifen seiend, zu erfassen seiend, einnehmbar, gewählt, wählbar; Vw.: s. δι- (di); E.: s. αἱρεῖν (hairein); L.: Frisk 1, 43
αἵρεσις (haíresis), gr., F.: nhd. Einnahme, Eroberung, Erwähltes; Vw.: s. ἀν- (an), ἀνταν- (antan), ἀντιδι- (antidi), ἀντιπρο- (antipro), ἀφ- (aph), δι- (dia), ἐξ- (ex), καθ- (kath), καταδι- (katadi), παρ- (par), παραφ- (paraph), περι- (peri), προ- (pro), ὑπεξ- (hypex), ὑποδι- (hypodi), ὑφ- (hyph); E.: s. αἱρεῖν (hairein); W.: lat. haeresis, F., Lehrart, Dogma, Schule, Sekte; mhd. ēresīe, st. F., Häresie; W.: lat. haeresis, F., Lehrart, Dogma, Schule, Sekte; nhd. Häresie, F., Häresie, Ketzerei; W.: got. hairaíseis, F. Pl. (i), Parteien, Ketzerei?; L.: Frisk 1, 43, Kluge s. u. Häresie
αἱρετέον (hairetéo), gr., Adj.: nhd. erwählt werden müssend, ausgewählt werden müssend; Vw.: s. ἀφ- (aph), ἐπαφ- (epaph), περι- (peri), προ- (pro), ὑφ- (hyph); E.: s. αἱρεῖν (hairein)
αἱρετέος (hairetéos), gr., Adj.: nhd. erwählt werden müssend, ausgewählt werden müssend; Vw.: s. ἀφ- (aph), ἐξ- (ex), περι- (peri), προ- (pro), ὑπεξ- (hypex); E.: s. αἱρεῖν (hairein); L.: Frisk 1, 44
αἱρετής (hairetḗs), gr., M.: nhd. Erwähler; Vw.: s. δι- (di), παρ- (par), προ- (pro); E.: s. αἱρεῖν (hairein); L.: Frisk 1, 44
αἱρετίζειν (hairetízein), gr., V.: nhd. erwählen; E.: s. αἱρετός (hairetós), αἱρεῖν (hairein); W.: s. mlat. haeretizāre, V., ketzerische Lehren vertreten, ketzerische Lehren befürworten; L.: Frisk 1, 44
αἱρετικός (hairetikós), gr., Adj.: nhd. auswählend, ketzerisch; Vw.: s. ἀντἀν- (antan), δι- (di), προ- (pro); E.: s. αἱρεῖν (hairein); W.: lat. haereticus, Adj., ketzerisch; ae. eretic, Adj., ketzerisch; L.: Frisk 1, 43
αἱρετικῶς (hairetikós), gr., Adv.: nhd. auswählend, ketzerisch; Vw.: s. δι- (di), προ- (pro); E.: s. αἱρεῖν (hairein)
αἱρετίς (hairetís), gr., F.: nhd. Erwählerin; E.: s. αἱρεῖν (hairein); L.: Frisk 1, 44
αἱρετιστής (hairetistḗs), gr., M.: nhd. Erwähler, Parteigänger; E.: s. αἱρετίζειν (hairetízein), αἱρεῖν (hairein); L.: Frisk 1, 44
αἱρετός (hairetós), gr., Adj.: nhd. zu ergreifen seiend, zu erfassen seiend, einnehmbar, gewählt, wählbar; Vw.: s. ἀπρό- (apró), δι- (di), ἐξ- (ex), παρ- (par), περι- (peri), προ- (pro), ὑπεξ- (hypex); E.: s. αἱρεῖν (hairein); L.: Frisk 1, 43
αἰρικός (airikós), gr., Adj.: nhd. von Lolch seiend, Lolch betreffend, Lolch...; E.: s. αἶρα (aira)
αἴρινος (aírinos), gr., Adj.: nhd. von Lolch seiend, Lolch betreffend, Lolch...; E.: s. αἶρα (aira); W.: lat. aerinus, Adj., aus Lolch bereitet, aus Trespe bereitet
αἰρομένη (airoménē), gr., F.: nhd. Rucksack; E.: ?; W.: lat. aerumna, F., Plackerei, Mühseligkeit, Trübsal, Drangsal, Not
αἶσα (aisa), ἴσα (ísa), gr., F.: nhd. Anteil, Schicksal, von Göttern verhängtes Geschick; E.: idg. *aiti-, Sb., Anteil, Pokorny 10; s. idg. *ai- (3), V., geben, zuteilen, nehmen, Pokorny 10; L.: Frisk 1, 44
αἰσάλων (aisálōn), gr., M.: nhd. eine Falkenart; E.: Herkunft unbekannt, s. Frisk 1, 45; W.: lat. aesalōn, M., Rotweihe, eine Falkenart; L.: Frisk 1, 45
Αἴσαρος (Aísaros), gr., M.=N: nhd. Aesaros (Bruttium); E.: vgl. idg. *eis- (1), V., bewegen, antreiben, schleudern, Pokorny 299?
αἰσθάνεσθαι (aisthánesthai), gr., V.: nhd. wahrnehmen, bemerken; Vw.: s. δι- (di), ἐπ- (ep), κατ- (kat), παρ- (par), παρεπ- (parep), προ- (pro), συν- (syn), ὑπ- (hyp); E.: s. idg. *au̯- (8), *au̯ēi-, V., sinnlich wahrnehmen, auffassen, Pokorny 78; L.: Frisk 1, 45
ἀίσθειν (aísthein), gr., V.: nhd. ausatmen, aushauchen; E.: s. idg. *au̯e-, *au̯- (10), *au̯ē-, *au̯ēi-, V., wehen, blasen, hauchen, Pokorny 81
αἴσθημα (aísthēma), gr., N.: nhd. Wahrgenommenes; Vw.: s. ἐπ- (ep), παρεπ- (parep); E.: s. αἰσθάνεσθαι (aisthánesthai)
αἴσθησις (aísthēsis), gr., F.: nhd. Gefühl, Wahrnehmung, Empfindung, Sinn, Erkenntnis; Vw.: s. δι- (di), ἐπ- (ep), προ- (pro), παρ- (par), συν- (syn); E.: s. αἰσθάνεσθαι (aisthánesthai); L.: Frisk 1, 45
αἰσθητήριον (aisthētḗrion), gr., N.: nhd. Sinneswerkzeug, Vernunft; E.: s. αἰσθάνεσθαι (aisthánesthai)
αἰσθητής (aisthētḗs), gr., M.: nhd. Wahrnehmender, Bemerkender; E.: s. αἰσθάνεσθαι (aisthánesthai); W.: nhd. Ästhet, M., Ästhet
αἰσθητικόν (aisthētikón), gr., N.: nhd. Wahrnehmbares; E.: s. αἰσθάνεσθαι (aisthánesthai)
αἰσθητικός (aisthētikós), gr., Adj.: nhd. zum Wahrnehmen fähig; E.: s. αἰσθάνεσθαι (aisthánesthai); W.: nhd. ästhetisch, Adj., ästhetisch; W.: s. nhd. Ästhetik, F., Ästhetik, Lehre von der Schönheit; L.: Frisk 1, 45, Kluge s. u. Ästhetik
αἰσθητικῶς (aisthētikōs), gr., Adv.: nhd. zum Wahrnehmen fähig; E.: s. αἰσθάνεσθαι (aisthánesthai)
αἰσθητόν (aisthētón), gr., N.: nhd. physikalisches Experiment; E.: s. αἰσθάνεσθαι (aisthánesthai)
αἰσθητός (aisthētós), gr., Adj.: nhd. wahrnehmbar, sinnlich; E.: s. αἰσθάνεσθαι (aisthánesthai); L.: Frisk 1, 45
αἰσθητῶς (aisthētikōs), gr., Adv.: nhd. wahrnehmbar, sinnlich; E.: s. αἰσθάνεσθαι (aisthánesthai)
αἴσιμος (aísimos), gr., Adj.: nhd. vom Schicksal bestimmt, schicklich, gebührend, angemessen; Vw.: s. κατ- (kat); Hw.: s. αἶσα (aisa); E.: s. idg. *aiti-, Sb., Anteil, Pokorny 10; vgl. idg. *ai- (3), V., geben, zuteilen, nehmen, Pokorny 10
αἴσιος (aísios), gr., Adj.: nhd. glückverheißend, günstig; Vw.: s. ἀπ- (ap), κατ- (kat), παρ- (par), ὑπερ- (hyper); Hw.: s. αἶσα (aisa); E.: s. idg. *aiti-, Sb., Anteil, Pokorny 10; vgl. idg. *ai- (3), V., geben, zuteilen, nehmen, Pokorny 10; L.: Frisk 1, 44
αἰσιοῦσθαι (aisiūsthai), gr., V.: nhd. als günstiges Zeichen aufnehmen; E.: s. αἶσα (aisa); L.: Frisk 1, 44
αἰσίως (apaisíōs), gr., Adv.: nhd. glückverheißend, günstig; E.: s. αἴσιος (aísios)
ἀΐσσειν (aíssein), gr., V.: nhd. sich schnell bewegen, anstürmen, losfahren; Vw.: s. ἀπ- (ap), διεξ- (diex), ἐξ- (ex), ἐπ- (ep), κατ- (kat), μετ- (meta), παρ- (par), ὑπ- (hyp); E.: Herkunft ungeklärt?; L.: Frisk 1, 45
ἄιστος (áístos), gr., Adj.: nhd. ungesehen, unsichtbar; E.: s. ἀ- (a), εἴδεσθαι (eídesthai)
ἀιστοσύνη (aistosýnē), gr., F.: nhd. Nachsicht; ÜG.: lat. coniventia Gl; Q.: Gl; E.: s. ἄιστος (áístos)
ἀιστοῦν (aistūn), gr., V.: nhd. vernichten, vertilgen, ausrotten; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἄιστος (áístos)
αἴσυλος (aísylos), gr., Adj.: nhd. ungebührlich, frevelhaft; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 46
αἰσυμνᾶν (aisymnan), gr., V.: nhd. gebieten, herrschen, Recht sprechen; E.: s. αἶσα (aisa); L.: Frisk 1, 46
αἰσμνήτης (aismnḗtēs), gr., M.: nhd. ein leitender Beamter; E.: s. αἰσυμνᾶν (aisymnan); L.: Frisk 1, 46
αἶσχος (aischos), gr., M.: nhd. Schandtat, Schande, Scham, Ehrgefühl; E.: s. idg. *aigᵘ̯ʰ-, V., sich schämen, Pokorny 14; L.: Frisk 1, 46
αἰσχροκέρδεια (aischrokérdeia), gr., F.: nhd. schnöde Gewinnsucht, schimpflicher Eigennutz; E.: s. αἰσχροκερδής (aischrokerdḗs)
αἰσχροκερδής (aischrokerdḗs), gr., Adj.: nhd. von hässlicher ungerechter Gewinnsucht seiend; E.: s. αἰσχρός (aischrós), κέρδος (kérdos)
αἰσχροκερδῶς (aischrokerdḗs), gr., Adv.: nhd. auf schmutzigen Gewinn bedacht; E.: s. αἰσχροκερδής (aischrokerdḗs)
αἰσχρολογεῖν (aischrologein), gr., V.: nhd. schändliche schmutzige Reden führen; E.: s. αἰσχρός (aischrós), λόγος (lógos)
αἰσχρολογία (aischrología), gr., F.: nhd. hässliche unflätige Rede; E.: s. αἰσχρός (aischrós), λόγος (lógos); W.: lat. aischrologia, F., durch Zweideutigkeit unanständiger Ausdruck
αἰσχροποιεῖν (aischropoiein), gr., V.: nhd. schmutzig handeln; E.: s. αἰσχρός (aischrós), ποιεῖν (poiein)
αἰσχροποιΐα (aischropoiía), gr., F.: nhd. Fellatio; E.: s. αἰσχροποιεῖν (aischropoiein)
αἰσχρός (aischrós), gr., Adj.: nhd. hässlich, körperlich verunstaltet, untauglich, schimpflich, schmachvoll, garstig, schändlich; Vw.: s. ὑπέρ- (hypér); E.: s. idg. *aigᵘ̯ʰ-, V., sich schämen, Pokorny 14; L.: Frisk 1, 46
αἰσχρότης (aischrótēs), gr., F.: nhd. Hässlichkeit, Schändlichkeit, Unsauberkeit; E.: s. αἰσχρός (aischrós)
αἰσχρουργία (aischrurgía), gr., F.: nhd. Ausführung von Schandtaten, Unzucht; E.: s. αἰσχρός (aischrós), ἔργον (érgon)
αἰσχρῶς (aischrōs), gr., Adv.: nhd. hässlich, körperlich verunstaltet, untauglich, schimpflich, auf schmachvolle Weise; E.: s. αἰσχρός (aischrós)
Αἰσχύλος (Aischýlos), gr., M.=PN: nhd. Aischylos; E.: s. αἶσχος (aischos)
αἰσχύνειν (aischýnein), gr., V.: nhd. entehren, schänden, hässlich machen, verunstalten; Vw.: s. κατ- (kat); Hw.: s. αἶσχος (aischos); E.: s. idg. *aigᵘ̯ʰ-, V., sich schämen, Pokorny 14; L.: Frisk 1, 46
αἰσχύνεσθαι (aischýnesthai), gr., V.: nhd. sich schämen, sich scheuen; Vw.: s. ἀπ- (ap), δι- (di), ἀντ- (ant), ἐπ- (ep), ὑπ- (hyp), ὑπερ- (hyper); E.: s. αἶσχος (aischos)
αἰσχύνη (aischýnē), gr., F.: nhd. Schande, Schändung, Entehrung; Hw.: s. αἶσχος (aischos); E.: s. idg. *aigᵘ̯ʰ-, V., sich schämen, Pokorny 14; L.: Frisk 1, 46
αἰσχυντηλός (aischyntēlós), gr., Adj.: nhd. schüchtern, bescheiden (Adj.); E.: s. αἰσχύνειν (aischýnein)
αἰσχυντηλῶς (aischyntēlōs), gr., Adj.: nhd. schüchtern, bescheiden (Adj.); E.: s. αἰσχύνειν (aischýnein)
αἰσχυντέον (aischyntéon), gr., Adj.: nhd. sich schämen müssend; E.: s. αἰσχύνειν (aischýnein)
αἰσχυντέος (aischyntéos), gr., Adj.: nhd. sich schämen müssend; E.: s. αἰσχύνειν (aischýnein)
αἰσχυντηλός (aischyntērós), gr., Adj.: nhd. schamhaft, bescheiden; E.: s. αἰσχύνειν (aischýnein)
αἰσχυντήρ (aischyntḗr), gr., M.: nhd. Schänder; Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. αἰσχύνειν (aischýnein)
αἰσχυντηρός (aischyntērós), gr., Adj.: nhd. verschämt; E.: s. αἰσχύνειν (aischýnein)
αἰσχυντικός (aischyntikós), gr., Adj.: nhd. herausfordernd durch Scham; E.: s. αἰσχύνειν (aischýnein)
αἰσχυντός (aischyntós), gr., Adj.: nhd. beschämend, schamvoll; Vw.: s. ἀν- (an), ὑπεραν- (hyperan); E.: s. αἰσχύνειν (aischýnein)
ἀίτας (aítas), gr., M.: Vw.: s. ἀίτης (aítēs)
αἰτεῖν (aitein), gr., V.: nhd. bitten, fordern, betteln, verlangen, erbitten, borgen; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἀνταπ- (antap), ἀντεξ- (antex), ἀπ- (ap), δι- (di), ἐξ- (ex), ἐπ- (ep), μετ- (met), παρ- (par), προσ- (pros), ὑπεραπ- (hyperap); Hw.: s. αἴτιος (aítios); E.: s. idg. *aiti-, Sb., Anteil, Pokorny 10; vgl. idg. *ai- (3), V., geben, zuteilen, nehmen, Pokorny 10; L.: Frisk 1, 47
αἴτημα (aítēma), gr., N.: nhd. Forderung, Wunsch, Bitte; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. αἰτεῖν (aitein); L.: Frisk 1, 47
αἰτηματικός (aitēmatikós), gr., Adj.: nhd. zum Fragen neigend; E.: s. αἴτημα (aítēma)
αἰτηματώδης (aitēmatṓdēs), gr., Adj.: nhd. Fragen erbettelnd?; E.: s. αἴτημα (aítēma), εἶδος (eidos)
αἰτής (aitḗs), gr., M.: nhd. Bittender; Vw.: s. προσ- (pros); E.: s. αἰτεῖν (aitein)
ἀίτης (aítēs), ἀίτας (aítas), gr., M.: nhd. Geliebter, Freund; E.: s. idg. *au̯- (7), *au̯ē-, *au̯ēi-, V., gern haben, verlangen, begünstigen, Pokorny 77; L.: Frisk 1, 47
αἰτήσιμος (aitḗsimos), gr., Adj.: nhd. durch Fragen erhalten (Adj.); Vw.: s. δι- (di); E.: s. αἰτεῖν (aitein)
αἴτησις (aítēsis), gr., F.: nhd. Forderung, Wunsch, Bitte; Vw.: s. ἀπ- (ap), ἐξ- (ex), μετ- (met), παρ- (par), ὑπεραπ- (hyperap), ὑποπαρ- (hypopar); E.: s. αἰτεῖν (aitein); L.: Frisk 1, 47
αἰτητέον (aitētéon), gr., Adj.: nhd. fragen müssend; E.: s. αἰτεῖν (aitein)
αἰτητής (aitētḗs), gr., M.: nhd. Bittsteller; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. αἰτεῖν (aitein); L.: Frisk 1, 47
αἰτητικός (aitētikós), gr., Adj.: nhd. gern fragend; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. αἰτεῖν (aitein)
αἰτητικῶς (aitētikōs), gr., Adv.: nhd. gern fragend; E.: s. αἰτεῖν (aitein)
αἰτητός (aitētós), gr., Adj.: nhd. gefordert, erbeten; Vw.: s. ἀπαρ- (apar) παρ- (par); E.: s. αἰτεῖν (aitein)
αἰτία (aitía), gr., F.: nhd. Beschuldigung, Anklage, Schuld, Ursache; Vw.: s. ὑποπαρ- (hypopar); E.: s. αἴτιος (aítios); L.: Frisk 1, 47
αἰτιάζεσθαι (aitiázesthai), gr., V.: nhd. beschuldigt werden; E.: s. αἰτιᾶσθαι (aitiasthai), αἰτεῖν (aitein)
αἰτίαμα (aitíama), gr., N.: nhd. Beschuldigung, Anklage, Vergehen, Schuld; E.: s. αἰτιᾶσθαι (aitiasthai), αἰτεῖν (aitein); L.: Frisk 1, 47
αἰτίασις (aitíasis), gr., F.: nhd. Beschuldigung; Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. αἰτιᾶσθαι (aitiasthai); L.: Frisk 1, 47
αἰτιᾶσθαι (aitiasthai), gr., V.: nhd. beschuldigen; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἐπ- (ep), κατ- (kat); E.: s. αἰτεῖν (aitein); L.: Frisk 1, 47
αἰτιατόν (aitiatón), gr., N.: nhd. Wirkung, Bewirktes; E.: s. αἰτιᾶσθαι (aitiasthai); L.: Frisk 1, 47
αἰτιατός (aitiatós), gr., Adj.: nhd. Ursache habend, bewirkt; E.: s. αἰτιᾶσθαι (aitiasthai); L.: Frisk 1, 47
αἰτίζειν (aitízein), gr., V.: nhd. bitten, betteln, erbetteln, fordern; Vw.: s. ἀπ- (ap); Hw.: s. αἴτιος (aítios); E.: s. idg. *aiti-, Sb., Anteil, Pokorny 10; vgl. idg. *ai- (3), V., geben, zuteilen, nehmen, Pokorny 10
αἴτιον (aítion), gr., N.: nhd. Ursache; E.: s. αἴτιος (aítios)
αἴτιος (aítios), gr., Adj.: nhd. schuldig, haftbar; Vw.: s. ἐπ- (ep), μετ- (met), παν- (pan), ὑπ- (hyp), ὑπερ- (hyper); E.: s. idg. *aiti-, Sb., Anteil, Pokorny 10; vgl. idg. *ai- (3), V., geben, zuteilen, nehmen, Pokorny 10; L.: Frisk 1, 47
αἴφνης (aíphnēs), gr., Adv.: nhd. plötzlich; Vw.: s. ἐξ- (ex); E.: verwandt mit αἶψα (aipsa)?; L.: Frisk 1, 47
αἰφνίδιος (aiphnídios), gr., Adj.: nhd. plötzlich, unvorhergesehen; E.: αἴφνης (aíphnēs)
αἰφνίδιως (aiphnídiōs), gr., Adv.: nhd. plötzlich, unvorhergesehen; E.: αἴφνης (aíphnēs)
αἰχμάεις (aichmáeis), gr., Adj.: Vw.: s. αἰχμήεις (aichmḗeis)
αἰχμάζειν (aichmázein), gr., V.: nhd. mit der Lanze kämpfen, die Lanze schwingen, die Lanze schleudern; Vw.: s. κατ- (kat), συν- (syn); E.: s. αἰχμή (aichmḗ); L.: Frisk 1, 48
αἰχμαλωσία (aichmalōsía), gr., F.: nhd. Gefangenschaft, Gefangene, Erbeutung; E.: s. αἰχμάλωτος (aichmálōtos) (1)
αἰχμαλωτεύειν (aichmalōteúein), gr., V.: nhd. gefangen nehmen, zum Gefangenen machen, unterwerfen; E.: s. αἰχμάλωτος (aichmálōtos) (1)
αἰχμαλωτίζειν (aichmalōtízein), gr., V.: nhd. gefangen nehmen, zum Gefangenen machen, unterwerfen; E.: s. αἰχμάλωτος (aichmálōtos) (1)
αἰχμαλωτίς (aichmalōtís), gr., F.: nhd. Kriegsgefangene (F.); E.: s. αἰχμάλωτος (aichmálōtos) (1)
αἰχμάλωτος (aichmálōtos) (1), gr., Adj.: nhd. kriegsgefangen, im Kampf gewonnen, erobert, erbeutet, gefangen; E.: s. αἰχμή (aichmḗ), ἁλίσκεσθαι (halískesthai)
αἰχμάλωτος (aichmálōtos) (2), gr., M.: nhd. Kriegsgefangener; Vw.: s. συν- (syn); E.: s. αἰχμή (aichmḗ), ἁλίσκεσθαι (halískesthai)
αἰχμή (aichmḗ), gr., F.: nhd. Lanze, Speer, Spieß (M.) (1); E.: s. idg. *ā̆ik̑-, ī̆k̑-, Sb., Adj., V., Spieß (M.) (1), spitz, treffen, Pokorny 15; L.: Frisk 1, 48
αἰχμήεις (aichmḗeis), αἰχμάεις (aichmáeis), gr., Adj.: nhd. lanzenbewehrt; E.: s. αἰχμή (aichmḗ); L.: Frisk 1, 48
αἰχμητά (aichmētá), gr., M.: nhd. Lanzenschwinger, Kriegsheld, Krieger; E.: s. αἰχμή (aichmḗ)
αἰχμητήρ (aichmētḗr), gr., M.: nhd. Lanzenschwinger, Kriegsheld, Krieger; E.: s. αἰχμή (aichmḗ); L.: Frisk 1, 48
αἰχμητής (aichmētḗs) (1), gr., M.: nhd. Lanzenschwinger, Kriegsheld, Krieger; E.: s. αἰχμή (aichmḗ); L.: Frisk 1, 48
αἰχμητής (aichmētḗs) (2), gr., Adj.: nhd. schwerbewaffnet, kriegerisch, streitbar; E.: s. αἰχμή (aichmḗ); L.: Frisk 1, 48
αἴχμητις (aíchmētis), gr., F.: nhd. Lanzenschwingerin; E.: s. αἰχμή (aichmḗ); L.: Frisk 1, 48
αἰχμοφόρος (aichmophóros), gr., M.: nhd. Lanzenträger; E.: s. αἰχμή (aichmḗ), φέρειν (phérein)
αἶψα (aipsa), gr., Adv.: nhd. schnell, sogleich; E.: wahrscheinlich zu αἶπος (aipos)?; L.: Frisk 1, 48
αἰψηρός (aipsērós), gr., Adj.: nhd. baldig, eilig; E.: s. αἶψα (aipsa)
αἰών (aiṓn), gr., M., F.: nhd. Lebenskraft, Lebensdauer; Hw.: s. ἀει (aeí); E.: idg. *aiu̯-, *ai̯u-, *h₂ói̯u-, *h₂éi̯u-, *h₂i̯u-, Sb., Lebenskraft, Pokorny 17; L.: Frisk 1, 49
αἰωνίζειν (aiōnízein), gr., V.: nhd. verewigen, ewig sein (V.); Vw.: s. δι- (di); E.: s. αἰών (aiṓn); L.: Frisk 1, 49
αἰώνιος (aiṓnios), gr., Adj.: nhd. andauernd, beständig, ewig; Vw.: s. δι- (di), ὑπερ- (hyper); E.: s. αἰών (aiṓn); L.: Frisk 1, 49
αἰωνιότης (aiōniótēs), gr., F.: nhd. beständige Dauer, Beständigkeit; E.: s. αἰώνιος (aiṓnios), αἰών (aiṓn); L.: Frisk 1, 49
αἰώνισμα (aiṓnisma), gr., N.: nhd. Verewigung, Denkmal; E.: s. αἰωνίζειν (aiōnízein), αἰών (aiṓn); L.: Frisk 1, 49
αἰωνίως (aiōníōs), gr., Adv.: nhd. andauernd, beständig, ewig; E.: s. αἰών (aiṓn)
αἰώρα (aiṓra), gr., F.: nhd. Schaukel, Schaukeln, Schwebe; E.: s. idg. *u̯er- (1), V., Adj., Sb., binden, reihen, aufhängen, schwer, Schnur (F.) (1), Strick (M.) (1), Pokorny 1150; L.: Frisk 1, 49
αἰωρεῖν (aiōrein), gr., V.: nhd. in die Höhe heben, erheben, schweben, umherschweifen; Vw.: s. παρ- (par), ὑπερ- (hyper); E.: s. idg. *u̯er- (1), V., Adj., Sb., binden, reihen, aufhängen, schwer, Schnur (F.) (1), Strick (M.) (1), Pokorny 1150; L.: Frisk 1, 49
αἰώρημα (aiṓrēma), gr., N.: nhd. Schweben, Schaukeln; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. αἰωρεῖν (aiōrein)
αἰώρησις (aiṓrēsis), gr., F.: nhd. Schweben, Schaukeln; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. αἰωρεῖν (aiōrein)
αἰωρητέον (aiōrētéon), gr., Adj.: nhd. passive Übungen ausführen müssend; E.: s. αἰωρεῖν (aiōrein)
αἰωρητός (aiōrētós), gr., Adj.: nhd. hängend; E.: s. αἰωρεῖν (aiōrein)
ἀκᾶ (aka), gr., Adv.: nhd. ruhig, stillschweigend; E.: s. idg. *sēk- (3), V., Adj., nachlassen, träge, ruhig, Pokorny 896; vgl. idg. *sēi- (2), *sē-, *səi-, *sī-, *sə-, V., Sb., senden, werfen, fallen lassen, säen, säumen (V.) (1), Ruhe, Kraft, Pokorny 889
Ἀκαδήμεια (Akadḗmīa), gr., F.: nhd. Gymnasion am Kephissos nordwestlich von Athen in dem Plato lehrte; E.: s. Ἀκάδημος (Akádēmos)?; W.: lat. Acadēmīa, F., Akademie; nhd. Akademie, F., Akademie, wissenschaftliche Gesellschaft; L.: Kluge s. u. Akademie
Ἀκάδημος (Akádēmos), gr., M.=PN: nhd. Akademos (Heros); E.: vgl. idg. *u̯ek̑-, V., wollen (V.), wünschen, Pokorny 1135
ἀκαθαρσία (akathartsía), gr., F.: nhd. Unreinigkeit, Lasterhaftigkeit; E.: s. ἀκάθαρτος (akáthartos)
ἀκάθαρτος (akáthartos), gr., Adj.: nhd. ungereinigt, unrein, ungesühnt; E.: s. ἀ- (a), καθαιρεῖν (kathairein)
ἀκαθάρτως (akáthartōs), gr., Adv.: nhd. ungereinigt, unrein, ungesühnt; E.: s. ἀκάθαρτος (akáthartos)
ἄκαθος (ákathos), gr., M.: nhd. Nachen; E.: s. idg. *ak̑en-, Sb., Spitze, Spieß (M.) (1), Stein, Pokorny 19; vgl. idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18
ἄκαινα (ákaina), gr., F.?, N.?: nhd. Spitze, Stachel; E.: s. idg. *ak̑en-, Sb., Spitze, Spieß (M.) (1), Stein, Pokorny 19; vgl. idg. *ak̑- (2), *ok̑-,*h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18; L.: Frisk 1, 49
ἄκαιρα (ákaira), gr., Adv.: nhd. unzeitig, ungelegen, unfähig; E.: s. ἄκαιρος (ákairos)
ἀκαιρεῖσθαι (akaireisthai), gr., V.: nhd. keine Gelegenheit haben zu etwas; E.: s. ἄκαιρος (ákairos)
ἀκαιρία (akairía), gr., F.: nhd. Unzeit, ungelegene Zeit, ungünstige Witterung, ungünstige Lage, Unzeitigkeit, Taktlosigkeit; E.: s. ἄκαιρος (ákairos)
ἄκαιρος (ákairos), gr., Adj.: nhd. unzeitig, ungelegen, unfähig; E.: s. ἀ- (a), καιρός (kairós)
ἀκαίρως (akaírōs), gr., Adv.: nhd. unzeitig, ungelegen, unfähig; E.: s. ἄκαιρος (ákairos)
ἀκακαλίς (akakalís), gr., F.: nhd. Name verschiedener Pflanzen; E.: wahrscheinlich ägypt. Herkunft; L.: Frisk 1, 49
ἀκακία (akakía), gr., F.: nhd. Akazie; E.: das Wort ist wohl eine Entlehnung; vielleicht auch Zusammenhang mit idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18?; W.: lat. acacia, F., Gebärmutter, ägyptischer Schotendorn, Akaziensaft, Akaziengummi; nhd. Akazie, F., Akazie; L.: Frisk 1, 50, Kluge s. u. Akazie
ἀκαλανθίς (akalanthís), gr., Sb.: nhd. Distelfink; E.: vgl. idg. *ak̑en-, Sb., Spitze, Spieß (M.) (1), Stein, Pokorny 19; s. idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18
ἀκαλαρρείτης (akalarreítēs), gr., Adj.: nhd. ruhig fließend; E.: vgl. idg. *sēk- (3), V., Adj., nachlassen, träge, ruhig, Pokorny 896; idg. *sēi- (2), *sē-, *səi-, *sī-, *sə-, V., Sb., senden, werfen, fallen lassen, säen, säumen (V.) (1), Ruhe, Kraft, Pokorny 889; s. gr. ῥεῖν (rhein)
ἀκαλάρροος (akalárroos), gr., Adj.: nhd. ruhig fließend; E.: vgl. idg. *sēk- (3), V., Adj., nachlassen, träge, ruhig, Pokorny 896; idg. *sēi- (2), *sē-, *səi-, *sī-, *sə-, V., Sb., senden, werfen, fallen lassen, säen, säumen (V.) (1), Ruhe, Kraft, Pokorny 889; s. gr. ῥεῖν (rhein)
ἀκαλήφη (akalḗphē), gr., F.: nhd. Seeanemone, Brennnessel; E.: Herkunft ungeklärt?; L.: Frisk 1, 50
*ἀκαλός (akalós), gr., Adj.: nhd. ruhig; Hw.: s. ἀκαλαρρείτης (akalarreítēs), ἀκαλάρροος (akalárroos); E.: vgl. idg. *sēk- (3), V., Adj., nachlassen, träge, ruhig, Pokorny 896; idg. *sēi- (2), *sē-, *səi-, *sī-, *sə-, V., Sb., senden, werfen, fallen lassen, säen, säumen (V.) (1), Ruhe, Kraft, Pokorny 889
ἀκάμας (akámas), gr., Adj.: nhd. unermüdlich, unermüdet, frisch; E.: s. ἀ- (a), κάμνειν (kámnein)
ἄκανθα (ákantha), gr., F.: nhd. Distel, Stachel, Dorn; Vw.: s. ὀξυ- (oxy), πυρ- (pyr); E.: s. idg. *ak̑en-, Sb., Spitze, Spieß (M.) (1), Stein, Pokorny 19; vgl. idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18; s. gr. ἄνθος (ánthos); L.: Frisk 1, 50
ἀκανθήεις (akanthḗeis), gr., Adj.: nhd. aus einer stacheligen Pflanze bestehend; E.: s. ἄκανθα (ákantha); L.: Frisk 1, 50
ἀκανθία (akanthía), gr., F.: nhd. eine Art Haifisch; E.: s. ἄκανθα (ákantha); L.: Frisk 1, 50
ἀκάνθινος (akánthinos), gr., Adj.: nhd. vom Akazienbaum stammend, vom Dornstrauch stammend, dornig; E.: s. ἄκανθα (ákantha); W.: lat. acanthinus, Adj., dem Akanthus ähnlich, bärenklauartig
ἀκανθίς (akanthís), gr., F.: nhd. Distelfink; E.: s. ἄκανθα (ákantha); W.: lat. akanthis, F., Distelfink, Stieglitz, Goldfink
ἀκανθίων (akanthíōn), gr., M.: nhd. Igel; E.: s. ἄκανθα (ákantha); L.: Frisk 1, 50
ἄκανθος (ákanthos), gr., M.: nhd. Distelart, Bärenklau, Akanthus; E.: s. idg. *ak̑en-, Sb., Spitze, Spieß (M.) (1), Stein, Pokorny 19; vgl. idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18; s. gr. ἄνθος (ánthos); W.: lat. acanthus, M., Akanthus, Bärenklau; W.: nhd. Akanthus, M., Akanthus, Bärenklau; L.: Frisk 1, 50
ἀκανθυλλίς (akanthyllís), gr., F.: nhd. ein Vogel; E.: s. ἄκανθα (ákantha); L.: Frisk 1, 50
ἀκανίζειν (akanízein), gr., V.: nhd. dornige Fruchtköpfe tragend; Hw.: s. ἄκανος (ákanos); E.: s. idg. *ak̑en-, Sb., Spitze, Spieß (M.) (1), Stein, Pokorny 19; vgl. idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18; L.: Frisk 1, 51
ἄκανος (ákanos), gr., M.: nhd. Distelart, dorniger Pflanzekopf; E.: s. idg. *ak̑en-, Sb., Spitze, Spieß (M.) (1), Stein, Pokorny 19; vgl. idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18; W.: lat. acanus, M., Krebsdistel; L.: Frisk 1, 51
ἀκαρπία (akarpía), gr., F.: nhd. Unfruchtbarkeit; E.: s. ἄκαρπος (ákarpos)
ἀκάρπιστος (akárpistos), gr., Adj.: nhd. ohne Frucht seiend, unfruchtbar; E.: s. ἀ- (a), καρπός (karpós) (2)
ἄκαρπος (ákarpos), gr., Adj.: nhd. unfruchtbar, nutzlos; E.: s. ἀ- (a), καρπός (karpós) (2)
ἀκάρπως (akárpōs), gr., Adv.: nhd. unfruchtbar, nutzlos; E.: s. ἄκαρπος (ákarpos)
ἀκάρπωτος (akárpōtos), gr., Adj.: nhd. fruchtlos; E.: s. ἀ- (a), καρποῦν (karpūn), καρπός (karpós) (2)
ἀκαρής (akarḗs), gr., Adj.: nhd. winzig, kurz; E.: s. idg. *sker- (4), *ker- (11), *skerə-, *kerə-, *skrē-, *krē-, V., schneiden, Pokorny 938; L.: Frisk 1, 51
ἀκαρί (akarí), gr., N.: nhd. Milbe; E.: s. idg. *sker- (4), *ker- (11), *skerə-, *kerə-, *skrē-, *krē-, V., schneiden, Pokorny 938
ἀκαριαῖος (akariaios), gr., Adj.: nhd. gering, kurz, knapp; E.: vgl. idg. *sker- (4), *ker- (11), *skerə-, *kerə-, *skrē-, *krē-, V., schneiden, Pokorny 938; L.: Frisk 1, 51
ἄκαρνα (ákarna), gr., F.: nhd. Lorbeerbaum; E.: s. idg. *ak̑er-, *ok̑er-, Adj., spitz, Pokorny 20; vgl. idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18
ἀκασκᾷ (akaskai), gr., Adj.: Vw.: s. ἄκασκα (ákaska)
ἄκασκα (ákaska), ἀκασκᾷ (akaskai), gr., Adj.: nhd. sacht; E.: vgl. idg. *sēk- (3), V., Adj., nachlassen, träge, ruhig, Pokorny 896; idg. *sēi- (2), *sē-, *səi-, *sī-, *sə-, V., Sb., senden, werfen, fallen lassen, säen, säumen (V.) (1), Ruhe, Kraft, Pokorny 889; L.: Frisk 1, 51
ἄκαστος (ákastos), gr., F.?: nhd. Ahorn; E.: s. idg. *ak̑er-, *ok̑er-, Adj., spitz, Pokorny 20; vgl. idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18; L.: Frisk 1, 51
ἀκατακάλυπτος (akatakályptos), gr., Adj.: nhd. unverhüllt; E.: s. ἀ- (a), κατά (katá), καλυπτός (kalyptós), καλύπτειν (kalýptein)
ἀκατάληκτος (akatálēktos), gr., Adj.: nhd. akatalektisch, am Ausgange vollständig seiend; E.: s. ἀ- (a), κατά (katá), λήγειν (lḗgein); W.: lat. acatalēcuts, Adj., akatalektisch, am Ausgange vollständig
ἀκατάληπτος (akatálēptos), gr., Adj.: nhd. nicht zu erfassen, unbegreiflich; E.: s. ἀ- (a), κατά (katá), λαμβάνειν (lambánein)
ἀκαταληψία (akatalēpsía), gr., F.: nhd. Unfassbarkeit der Erscheinungen; E.: s. ἀκατάληπτος (akatálēptos); W.: mlat. acatalēpsia, F., Skepsis
ἀκαταστασία (akatastasía), gr., F.: nhd. Unbeständigkeit, Verwirrung, Aufruhr; E.: s. ἀκατάστατος (akatástatos)
ἀκατάστατος (akatástatos), gr., Adj.: nhd. unbeständig, unstet; E.: s. ἀ- (a), καθιστάναι (kathistánai)
ἀκάτη (akátē), gr., F.: nhd. schnellsegelndes leichtes Fahrzeug, Frauenschuh (Pflanze); Hw.: s. ἀκάτιον (akátion); E.: vgl. idg. *ak̑en-, Sb., Spitze, Spieß (M.) (1), Stein, Pokorny 19; idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18
ἀκάτιον (akátion), gr., N.: nhd. schnellsegelndes leichtes Fahrzeug, Frauenschuh (Pflanze); Hw.: s. ἀκάτη (akátē); E.: vgl. idg. *ak̑en-, Sb., Spitze, Spieß (M.) (1), Stein, Pokorny 19; idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18; W.: lat. acatium, N., ein kleines schnellsegelndes Schiff, Brigg
ἄκατος (ákatos), gr., F.: nhd. schnellsegelndes leichtes Fahrzeug, Frauenschuh (Pflanze); Hw.: s. ἀκάτιον (akátion), ἀκάτη (akátē); E.: vgl. idg. *ak̑en-, Sb., Spitze, Spieß (M.) (1), Stein, Pokorny 19; idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18; W.: lat. acatus, F., ein kleines schnellsegelndes Schiff, Brigg; L.: Frisk 1, 51
ἄκαυστος (ákaustos), gr., Adj.: nhd. nicht niedergebrannt; E.: s. ἀ- (a), καίειν (kaíein); W.: lat. acaustos, Adj., unverbrennlich
ἀκαχίζειν (akachízein), gr., V.: nhd. betrüben, trauern; E.: s. vgl. idg. *agʰ-, *h₂egʰ-, V., seelisch bedrückt sein (V.), sich fürchten, Pokorny 7
ἀκαχμένος (akachménos), gr., Adj.: nhd. gespitzt, geschärft; E.: s. idg. *ak̑es-, *ak̑s-, Sb., Spitze, Ähre, Pokorny 21; vgl. idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18; L.: Frisk 1, 52
ἀκεῖσθαι (akeisthai), gr., V.: nhd. heilen (V.) (1), wiederherstellen, ausbessern, flicken, abhelfen; Vw.: s. ἐξ- (ex); Hw.: s. ἄκος (ákos); E.: s. idg. *i̯ēk-, *i̯ək-, V., heilen (V.) (1)?, Pokorny 504; L.: Frisk 1, 56
ἀκέντητος (akéntētos), gr., Adj.: nhd. ungestachelt, munter; E.: s. κεντεῖν (kentein); W.: lat. acentētus, Adj., ohne Punkte seiend, ohne Flecken seiend
ἀκέραιος (akéraios), gr., Adj.: nhd. unzerstört, unversehrt; E.: s. ἀ- (a); s. idg. *k̑er- (4), *k̑erə-, *k̑rē-, V., versehren, zerfallen (V.), Pokorny 578; L.: Frisk 1, 52
ἀκεραιότης (akeraiótēs), gr., F.: nhd. Unversehrtheit; E.: s. ἀκέραιος (akéraios); L.: Frisk 1, 52
ἀκεραιοσύνης (akeraiosýnē), gr., F.: nhd. Unversehrtheit; E.: s. ἀκέραιος (akéraios); L.: Frisk 1, 52
ἀκέρατος (akératos), gr., Adj.: nhd. ungehörnt; E.: s. ἀ- (a), κέρας (kéras); W.: lat. aceratos, Adj., ungehörnt
ἀκερσεκόμνης (akersekómnēs), gr., Adj.: nhd. mit ungeschorenem Haupthaar, langhaarig; E.: s. ἀ- (a), κόμη (kómē); s. idg. *skers-, *kers-, V., schneiden, scheren (V.) (1), Pokorny 945; vgl. idg. *sker- (4), *ker- (11), *skerə-, *kerə-, *skrē-, *krē-, V., schneiden, Pokorny 938; W.: gr.-lat. acersecomēs, M., mit ungeschorenem Haupthaar Seiender
ἀκέσιμος (akésimos), gr., Adj.: nhd. heilend; E.: s. ἀκεῖσθαι (akeisthai); L.: Frisk 1, 56
ἄκεσις (ákesis), gr., F.: nhd. Heilung; E.: s. ἀκεῖσθαι (akeisthai); W.: lat. acesis, F., Art Berggrün (zur Heilung); L.: Frisk 1, 56
ἄκεσμα (ákesma), gr., N.: nhd. Heilmittel; E.: s. ἀκεῖσθαι (akeisthai); L.: Frisk 1, 56
ἀκεσμός (akesmós), gr., M.: nhd. Heilung; E.: s. ἀκεῖσθαι (akeisthai); L.: Frisk 1, 56
ἀκεστήρ (akestḗr), gr., M.: nhd. Heiler, Arzt; E.: s. ἄκος (ákos); vgl. idg. *i̯ēk-, *i̯ək-, V., heilen (V.) (1)?, Pokorny 504
ἀκεστής (akestḗs), gr., M.: nhd. Ausbesserer, Flicker; E.: s. ἀκεῖσθαι (akeisthai)
ἀκεστική (akestikḗ), gr., F.: nhd. Flickschneiderkunst; E.: s. ἀκεῖσθαι (akeisthai)
ἀκεστός (akestós), gr., Adj.: nhd. heilbar; E.: s. ἀκεῖσθαι (akeisthai)
ἄκεστρα (ákestra), gr., F.: nhd. Stopfnadel, Nähnadel; E.: s. ἀκεστής (akestḗs)
ἀκέστωρ (akéstōr), gr., M.: nhd. Heiler, Arzt, Beiname Apolls; E.: s. ἄκος (ákos); vgl. idg. *i̯ēk-, *i̯ək-, V., heilen (V.) (1)?, Pokorny 504
ἀκεύειν (akeúein), gr., V.: nhd. beobachten; E.: s. ἀκούειν (akúein)
ἀκέφαλος (aképhalos), gr., Adj.: nhd. ohne Kopf seiend, ohne Anfang seiend; E.: s. ἀ- (a), κεφαλή (kephalḗ); W.: lat. acephalus, Adj., ohne Kopf seiend
ἀκέων (akéōn), gr., Adv.: nhd. schweigsam, still, schweigend, stumm; Hw.: s. ἀκήν (akḗn); E.: s. idg. *sēk- (3), V., Adj., nachlassen, träge, ruhig, Pokorny 896; vgl. idg. *sēi- (2), *sē-, *səi-, *sī-, *sə-, V., Sb., senden, werfen, fallen lassen, säen, säumen (V.) (1), Ruhe, Kraft, Pokorny 889; L.: Frisk 1, 52
ἀκή (akḗ), gr., F.: nhd. Spitze; E.: s. idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18; L.: Frisk 1, 52
ἀκηδεῖν (akēdein), gr., V.: nhd. nicht sorgen für, vergessen (V.), vernachlässigen; E.: s. ἀκηδής (akēdḗs)
ἀκηδής (akēdḗs), gr., Adj.: nhd. unbesorgt, unbestattet; E.: s. ἀ- (a); s. idg. *k̑ād-, *k̑ədes-, *k̑əds-, Sb., Kummer, Haß, Pokorny 517
ἀκηδία (akēdía), gr., F.: nhd. Sorglosigkeit, stumpfe Gleichgültigkeit; E.: vgl. idg. *k̑ād-, *k̑ədes-, *k̑əds-, Sb., Kummer, Haß, Pokorny 517; W.: lat. acēdia, acīdia, F., mürrisches Wesen, üble Laune
ἀκήν (akḗn), gr., Adv.: nhd. still, schweigend; Hw.: s. ἀκέων (akéōn); E.: s. idg. *sēk- (3), V., Adj., nachlassen, träge, ruhig, Pokorny 896; vgl. idg. *sēi- (2), *sē-, *səi-, *sī-, *sə-, V., Sb., senden, werfen, fallen lassen, säen, säumen (V.) (1), Ruhe, Kraft, Pokorny 889
ἀκήρατος (akḗratos), gr., Adj.: nhd. unbeschädigt, unverletzt, rein, lauter; E.: s. ἀ- (a), κηραίνειν (kēreinein); L.: Frisk 1, 52, Frisk 1, 53
ἀκήριος (akḗrios), gr., Adj.: nhd. unversehrt, unschädlich, unbeschädigt, nicht dem Tode verfallen (Adj.); E.: s. ἀ- (a), κήρ (kḗr); L.: Frisk 1, 52
ἀκίβδηλος (akíbdēlos), gr., Adj.: nhd. unverfälscht; E.: s. ἀ- (a), κίβδηλος (kíbdēlos); L.: Frisk 1, 847
ἀκίδιον (akídion), gr., N.: nhd. kleiner Widerhaken; E.: s. ἀκή (akḗ); L.: Frisk 1, 52
ἀκιδνός (akidnós), gr., Adj.: nhd. schwach, winzig; E.: Herkunft unklar?; L.: Frisk 1, 53
ἀκιδώδης (akidṓdēs), gr., Adj.: nhd. spitz; E.: s. ἀκή (akḗ), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 52
ἀκιδωτός (akidōtós), gr., Adj.: nhd. spitz; E.: s. ἀκή (akḗ); L.: Frisk 1, 52
ἄκικυς (ákikys), gr., Adj.: nhd. kraftlos, schwach; E.: s. ἀ- (a), κῖκυς (kikys)
ἀκίνδυνον (akíndynon), gr., N.: nhd. Sicherheit; E.: s. ἀκίνδυνος (akíndynos)
ἀκίνδυνος (akíndynos), gr., Adj.: nhd. gefahrlos, sicher; E.: s. ἀ- (a), κίνδυνος (kíndynos); W.: s. mlat., aquindinas, acindynus, Sb., gefahrlos anwendbares Heilmittel
ἀκινδύνως (akindýnōs), gr., Adv.: nhd. auch mit Substantiven verbunden; E.: s. ἀκίνδυνος (akíndynos)
ἀκινάκης (akinákēs), gr., M.: nhd. medisch-persisches dolchartiges Schwert; E.: Herkunft unklar; W.: lat. acīnacēs, M., kurzer krummer Säbel; L.: Frisk 1, 53
ακίνητος (akínētos), gr., Adj.: nhd. unbewegt, unbeweglich; E.: s. ἀ- (a), κινεῖν (kinein); W.: lat. acinetus (1), Adj., unbeweglich; W.: s. lat. Acīnētos, M., Acinetos (einer der Äonen der Valentinianer)
ἄκινος (ákinos), gr., F.: nhd. wohlriechende Blume; E.: s. idg. *ak̑er-, *ok̑er-, Adj., spitz, Pokorny 20; vgl. idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18
ἀκιρός (akirós), gr., Adj.: nhd. schwach; E.: Herkunft unklar?; L.: Frisk 1, 53
ἀκίς (akís), gr., F.: nhd. Spitze, Lanze; E.: s. idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18
ἀκκίζεσθαι (akkízesthai), gr., V.: nhd. sich zieren, sich unwissend stellen; Hw.: s. ἀκκώ (akkṓ); E.: s. idg. *akkā, Sb., Mutter (F.) (1), Pokorny 23; L.: Frisk 1, 53
ἀκκώ (akkṓ) (1), gr., F.: nhd. eitles Weib, Popanz; E.: idg. *akkā, Sb., Mutter (F.) (1), Pokorny 23; L.: Frisk 1, 53
Ἀκκώ (Akkṓ) (2), gr., F.: nhd. Akko (Amme der Demeter); E.: idg. *akkā, Sb., Mutter (F.) (1), Pokorny 23
ἄκλιτος (áklitos), gr., Adj.: nhd. unflektierbar, unveränderlich; E.: s. ἀ- (a), κλίνειν (klínein)
ἄκλονος (áklonos), gr., Adj.: nhd. ohne Erregung seiend, ruhig; E.: s. ἀ- (a), κλόνος (klónos); L.: Frisk 1, 876
ἄκλυστος (áklystos), gr., Adj.: nhd. von den Wogen nicht bespült; E.: s. ἀ- (a), κλύζειν (klýzein)
ἄκμα (ákma), gr., F.?: nhd. Fasten (N.); E.: s. ἀ- (a); s. idg. *kemə-, *komə-, *kmā-, Sb., Bissen?, Pokorny 557
ἀκμάζειν (akmázein), gr., V.: nhd. blühen, ausgewachsen sein (V.), reif sein (V.), auf dem Höhepunkt stehen; Vw.: s. ἀν- (an), ἀπ- (ap), ἐν- (en), ἐξ- (ex), ἐπ- (ep), παρ- (par), προ- (pro), συμπαρ- (sympar), συν- (syn), ὑπ- (hyp), ὑπερ- (hyper); Hw.: s. ἀκμή (akmḗ); E.: s. idg. *ak̑mo-, Sb., Spitze, Schärfe, Pokorny 19; vgl. idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18; L.: Frisk 1, 53
ἀκμαῖος (akmaios), gr., Adj.: nhd. in voller Blüte stehend, ausgewachsen; Hw.: s. ἀκμή (akmḗ); E.: s. idg. *ak̑mo-, Sb., Spitze, Schärfe, Pokorny 19; vgl. idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18; L.: Frisk 1, 53
ἀκμαστής (akmastḗs), gr., Adj.: nhd. in voller Blüte stehend, ausgewachsen; E.: s. ἀκμάζειν (akmázein); L.: Frisk 1, 53
ἀκμαστικός (akmastikós), gr., Adj.: nhd. voll blühend; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. ἀκμάζειν (akmázein); W.: mlat. acmāsticus, agmāsticus, Adj., in voller Blüte seiend, kräftig, zunehmend, bei der Krankheitskrise geschehend
ἀκμή (akmḗ), gr., F.: nhd. Spitze, Schärfe, Schneide, höchster Punkt; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: idg. *ak̑mo-, Sb., Spitze, Schärfe, Pokorny 19; s. idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18; W.: s. nhd. Akne, F., Akne; L.: Frisk 1, 53, Kluge s. u. Akne
ἀκμήν (akmḗn), gr., Adv.: nhd. im Augenblick, jetzt; Hw.: s. ἀκμή (akmḗ); E.: s. idg. *ak̑mo-, Sb., Spitze, Schärfe, Pokorny 19; vgl. idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18; L.: Frisk 1, 53
ἄκμηνος (ákmēnos), gr., Adj.: nhd. ohne Imbiss seiend, hungrig, nüchtern; E.: s. ἀ- (a); s. idg. *kemə-, *komə-, *kmā-, Sb., Bissen?, Pokorny 557; L.: Frisk 2, 54
ἀκμής (akmḗs), gr., Adj.: nhd. nicht ermüdet, frisch; E.: s. ἀ- (a), κάμνειν (kámnein)
ἄκμων (ákmōn), gr., F.: nhd. Amboss, Donnerkeil; E.: idg. *ak̑men-, *ak̑mer-, Sb., Stein, Gewölbe, Pokorny 19; s. idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18; W.: mlat. acmōn, F., Amboss; L.: Frisk 2, 54
ἄκναφος (áknaphos), gr., Adj.: nhd. ungewalkt; E.: s. ἀ- (a), κνάπτειν (knáptein); W.: lat. acnafus, Adj., ungewalkt
ἄκνηστις (áknēstis), gr., F.: nhd. Rückgrat, eine Pflanze; E.: ursprünglich κατὰ κνῆστιν (katŕ knēstin); L.: Frisk 1, 54
ἀκοή (akoḗ), ἀκουή (akuḗ), gr., F.: nhd. Gehör, Überlieferung; Vw.: s. παρ- (par), ὑπ- (hyp); Hw.: s. ἀκούειν (akúein); E.: s. idg. *keu- (1), *skeu- (4), V., wahrnehmen, Pokorny 587
ἀκοίμητος (akoímētos), gr., Adj.: nhd. schlaflos, ruhelos; E.: s. ἀ- (a), κοιμᾶν (koiman); W.: lat. s. acoemetēnsis, Adj., schlaflos?
ἀκοίτης (akoítēs), gr., M.: nhd. Gemahl, Lagergenosse; Hw.: s. ἄκοιτις (ákoitis); E.: s. κοίτη (koítē), κοῖτος (koitos); L.: Frisk 1, 54
ἄκοιτις (ákoitis), gr., F.: nhd. Gemahlin; Hw.: s. ἀκοίτης (akoítēs); E.: s. κοίτη (koítē), κοῖτος (koitos); L.: Frisk 1, 54
ἀκολασία (akolasía), gr., F.: nhd. Zügellosigkeit; E.: s. ἀ- (a), κολάζειν (kolázein); W.: mlat. acolasia, F., Berechtigung, Zügellosigkeit
ἄκολος (ákolos), gr., M.: nhd. Brocken (M.), Bissen; E.: s. idg. *ak̑- (1), *ak̑o-, V., essen, Pokorny 18; L.: Frisk 1, 55
ἀκολουθεῖν (akoluthein), gr., V.: nhd. folgen, nachfolgen; Vw.: s. ἀντ- (ant), δι- (di), ἐπ- (ep), κατ- (kat), μετ- (met), παρ- (par), περι- (peri), συν- (syn), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀκόλουθος (akóluthos); L.: Frisk 1, 55
ἀκολούθησις (akolúthēsis), gr., F.: nhd. Folge; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἐπ- (ep), παρ- (par); E.: s. ἀκόλουθος (akóluthos); L.: Frisk 1, 55
ἀκολουθητέον (akoluthētéon), gr., Adj.: nhd. folgen müssend; Vw.: s. ἐπ- (ep), παρ- (par); E.: s. ἀκόλουθος (akóluthos)
ἀκολουθητικός (akoluthētikós), gr., Adj.: nhd. folgend; Vw.: s. παρ- (par), ἐπ- (ep); E.: s. ἀκόλουθος (akóluthos); L.: Frisk 1, 55
ἀκολουθία (akoluthía), gr., F.: nhd. Gefolge, Reihenfolge, Konsequenz; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀκόλουθος (akóluthos); L.: Frisk 1, 55
ἀκολουθίσκος (akoluthískos), gr., M.: nhd. kleiner Begleiter; E.: s. ἀκόλουθος (akóluthos); L.: Frisk 1, 55
ἀκόλουθον (akóluthon), gr., N.: nhd. Folgerichtiges; E.: s. ἀκόλουθος (akóluthos)
ἀκόλουθος (akóluthos) (1), gr., M.: nhd. Begleiter; E.: s. idg. *keleu-, V., Sb., wandern, Weg, Pokorny 554; vgl. idg. *kel- (5), V., treiben, antreiben, Pokorny 548?; W.: lat. acoluthus, M., Gehilfe des Priesters, Messgehilfe; ae. acolitus, M., Lichtträger; W.: lat. acoluthus, M., Gehilfe des Priesters, Messgehilfe; afries. akolitus, M., Akoluth, vierter geistlicher Stand; L.: Frisk 1, 55
ἀκόλουθος (akóluthos) (2), gr., Adj.: nhd. begleitend, angemessen, übereinstimmend; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. idg. *keleu-, V., Sb., wandern, Weg, Pokorny 554; vgl. idg. *kel- (5), V., treiben, antreiben, Pokorny 548?; W.: lat. acoluthus, M., Gehilfe des Priesters, Messgehilfe; ae. acolitus, M., Lichtträger; W.: lat. acoluthos, Adj., nachfolgend
ἀκόλουθως (akóluthōs), gr., Adv.: nhd. begleitend, angemessen, übereinstimmend; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀκόλουθος (akóluthos) (2)
ἀκόλυμβος (akólymbos), gr., Adj.: nhd. des Schwimmens unkundig; E.: s. ἀ- (a), κόλυμβος (kólymbos)
ἀκονᾶν (akonan), gr., V.: nhd. wetzen, schärfen; Vw.: s. ἀπ- (ap), ἐπ- (ep), παρ- (par); E.: s. ἀκονή (akonḗ); L.: Frisk 1, 55
ἀκονή (akonḗ), gr., F.: nhd. Wetzstein; E.: idg. *ak̑en-, Sb., Spitze, Spieß (M.) (1), Stein, Pokorny 19; s. idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18; W.: lat. aconē, F., Wetzstein; W.: lat. acona, F., Wetzstein; L.: Frisk 1, 55
ἀκόνησις (akónēsis), gr., F.: nhd. Wetzen, Schärfen; E.: s. ἀκονᾶν (akonan), ἀκονή (akonḗ); L.: Frisk 1, 55
ἀκινητής (akonētḗs), gr., M.: nhd. Wetzer, Schärfer; E.: s. ἀκονᾶν (akonan), ἀκονή (akonḗ); L.: Frisk 1, 55
ἀκονιτί (akonití), gr., Adv.: nhd. unbesiegbar, ohne Kampf, ohne Mühe; E.: s. ἀ- (a); s. idg. *ken- (2), V., kratzen, schaben, reiben, Pokorny 559; W.: lat. aconīti, Adv., ohne Mühe
ἀκόνιτον (akóniton), gr., N.: nhd. Eisenhut, Giftpflanze; E.: Etymologie unbekannt; W.: lat. aconītum, N., Eisenhut, Sturmhut, Wolfswurz; L.: Frisk 1, 55
ἀκοντίας (akontías), gr., M.: nhd. eine Schlangenart; E.: Etymologie unbekannt; W.: lat. acontiās, M., ein Meteor mit pfeilartigem Schweif, eine Schlangenart
ἀκοντίζειν (akontízein), gr., V.: nhd. Wurfspieß werfen, schleudern; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἀπ- (ap), δια- (dia), κατ- (kat), παρ- (par), περι- (peri), προ- (pro), ὑπερ- (hyper); E.: s. idg. *ak̑en-, Sb., Spitze, Spieß (M.) (1), Stein, Pokorny 19; vgl. idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18; W.: lat. acontizāre, V., fortschießen, schießen; L.: Frisk 1, 62
ἀκόντιον (akóntion), gr., N.: nhd. Wurfspieß; E.: s. ἄκων (ákōn); W.: s. mlat. acontia, F., Pfeil
ἀκοντισμός (akontismós), gr., M.: nhd. Speerwerfen, Wurf; E.: s. ἀκοντίζειν (akontízein); L.: Frisk 1, 62
ἄκοπος (ákopos), gr., Adj.: nhd. unermüdlich, nicht ermüdend; E.: s. ἀ- (a), κόπος (kópos); W.: lat. acopos (1), F., ein Quarzkristall, ein Spat; W.: lat. acopos (2), F., eine Arzneipflanze; W.: s. lat. acopum, N., eine Linderungssalbe
ἄκορνα (ákorna), gr., F.?: nhd. gelbe Distelart; E.: s. idg. *ak̑er-, *ok̑er-, Adj., spitz, Pokorny 20; vgl. idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18; L.: Frisk 1, 55
ἄκορον (ákoron), gr., N.: nhd. Wurzel des Kalmus (eine Pflanze); E.: s. ἄκορος (ákoros); W.: lat. acoron, N., Kalmus (eine Pflanze); W.: lat. acorum, N., Kalmus (eine Pflanze); L.: Frisk 1, 55
ἄκορος (ákoros), gr., F.?: nhd. Kalmus (eine Pflanze); E.: s. idg. *ak̑er-, *ok̑er-, Adj., spitz, Pokorny 20; vgl. idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18; W.: s. lat. acoros, F., Kalmus (eine Pflanze)
ἄκος (ákos), gr., N.: nhd. Heilung (F.) (1), Heilmittel; E.: s. idg. *i̯ēk-, *i̯ək-, V., heilen (V.) (1)?, Pokorny 504; L.: Frisk 1, 56
ἀκοσμεῖν (akosmein), gr., V.: nhd. ungebürhlich handeln; E.: s. ἄκοσμος (ákosmos); W.: mlat. F., Ruhen der Rechtsprechung der kretischen Beamten
ἀκοσμία (akosmía), gr., F.: nhd. Mangel an Orndung, Unordnung, Unmäßigkeit, ausschweifendes Leben; E.: s. ἄκοσμος (ákosmos); W.: mlat. F., Ruhen der Rechtsprechung der kretischen Beamten
ἄκοσμος (ákosmos), gr., Adj.: nhd. ungeordnet, ungebührlich; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. ἀ- (a), κόσμος (kósmos); W.: gr.-lat. acosmos, Adj., ohne Ordnung seiend, verwirrt
ἀκοστή (akostḗ), gr., F.: nhd. Gerste; E.: vgl. idg. *ak̑es-, *ak̑s-, Sb., Spitze, Ähre, Pokorny 21; idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18; L.: Frisk 1, 56
ἀκούειν (akúein), gr., V.: nhd. mit den Ohren vernehmen, hören, erfahren (V.); Vw.: s. ἀντ- (ant), δι- (di), ἐν- (en), ἐπ- (ep), κατ- (kat), παρ- (par), προ- (pro), προσ- (pros), συν- (syn), ὑπ‑ (hyp), ὑπερ- (hyper); E.: s. idg. *keu- (1), *skeu- (4), V., wahrnehmen, Pokorny 587; L.: Frisk 1, 57
ἀκουή (akuḗ), gr., F.: Vw.: s. ἀκοή (akoḗ)
ἄκουσις (ákusis), gr., F.: nhd. Hören; Vw.: s. κατ- (kat), παρ- (par), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀκούειν (akúein); L.: Frisk 1, 57
ἀκούσιμος (akúsimos), gr., Adj.: nhd. zum Hören geeignet; E.: s. ἀκούειν (akúein); L.: Frisk 1, 57
ἄκουσμα (ákusma), gr., N.: nhd. Gehörtes, Ohrenschmaus, Gerücht, Erzählung; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. ἀκούειν (akúein); L.: Frisk 1, 57
ἀκουστέον (akustéon), gr., Adj.: nhd. hören müssend; Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: s. ἀκούειν (akúein)
ἀκουστέος (akustéos), gr., Adj.: nhd. hören müssend; Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: s. ἀκούειν (akúein)
ἀκουστήριον (akustḗrion), gr., N.: nhd. Vortragshalle; E.: s. ἀκούειν (akúein)
ἀκουστής (akustḗs), gr., M.: nhd. Hörer, Schüler; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀκούειν (akúein); L.: Frisk 1, 57
ἀκουστίζειν (akustízein), gr., V.: nhd. hören machen; E.: s. ἀκούειν (akúein)
ἀκουστικόν (akustikós), gr., N.: nhd. Fähigkeit zu hören; E.: s. ἀκουστικός (akustikós), ἀκούειν (akúein)
ἀκουστικός (akustikós), gr., Adj.: nhd. Hören betreffend; E.: s. ἀκούειν (akúein); W.: s. mlat. acusticus, Adj., Hören betreffend, Gehör...; s. nhd. Akustik, F., Akustik, Lehre vom Schall; L.: Frisk 1, 57, Kluge s. u. Akustik
ἀκουστικῶν (akustikōs), gr., Adj.: nhd. Hören betreffend; E.: s. ἀκουστικός (akustikós), ἀκούειν (akúein)
ἀκουστός (akustós), gr., Adj.: nhd. hörbar; E.: s. ἀκούειν (akúein); L.: Frisk 1, 57
ἄκρα (ákra) (1), gr., F.: nhd. Spitze, Gipfel, Vorsprung; Hw.: s. ἄκρος (ákros); E.: s. idg. *ak̑ri-, *ak̑ro-, Sb., Ecke, Spitze, Pokorny 21; vgl. idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18
ἄκρα (ákra) (2), gr., Adv.: nhd. oben, höchlich; E.: s. ἄκρος (ákros)
Ἀκράγας (Akrágas), gr., M.=ON, F.=ON: nhd. Agrigent; E.: s. idg. *ok̑ri-, *ok̑ro-, Sb., Ecke, Spitze, Pokorny 21; vgl. idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18; L.: Frisk 1, 58
ἀκραής (akraḗs), gr., Adj.: nhd. scharfwehend, starkwehend; E.: s. idg. *u̯ē- (3), *u̯ə-, *h₂u̯eh₁-, V., blasen, wehen, hauchen, Pokorny 1114; vgl. idg. *au̯e-, *au̯- (10), *au̯ē-, *au̯ēi-, V., wehen, blasen, hauchen, Pokorny 81
ἀκραία (akraía), gr., F.: nhd. Burggöttin; E.: s. ἀκραῖος (akraios), ἄκρος (ákros)
ἀκραῖος (akraios), gr., Adj.: nhd. auf der Burg verehrt; Vw.: s. ὑπο- (hypo); E.: s. ἄκρος (ákros); L.: Frisk 1, 60
ἀκραιφνής (akraiphnḗs), gr., Adj.: nhd. lauter, rein, unversehrt; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 58
ἀκρασία (akrasía), gr., F.: nhd. Unenthaltsamkeit, Unmäßigkeit; E.: s. ἀκρατής (akratḗs)
ἀκράτεια (akráteia), gr., F.: nhd. Unenthaltsamkeit, Unmäßigkeit; E.: s. ἀκρατής (akratḗs)
ἀκρατεύεσθαι (akrateúesthai), gr., V.: nhd. unenthaltsam sein (V.), unmäßig sein (V.); E.: s. ἀκρατής (akratḗs)
ἀκρατευετικός (akrateutikós), gr., Adj.: nhd. aus Unmäßigkeit entstehend; E.: s. ἀκρατεύεσθαι (akrateúesthai), ἀκρατής (akratḗs)
ἀκρατής (akratḗs), gr., Adj.: nhd. ohne Kraft seiend, nicht enthaltsam; Vw.: s. ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀ- (a), κράτος (krátos); W.: mlat. acratēs, Adj., maßlos
ἀκράτισμα (akrátisma), gr., N.: nhd. Frühstück; E.: s. ἄκρατος (ákratos); W.: gr.-lat. acratisma, N., Frühstück?
ἄκρατος (ákratos), gr., Adj.: nhd. ungemischt; E.: s. ἀ- (a); s. idg. *k̑erə-, *k̑rā-, *k̑erh₂-, V., mischen, rühren, kochen, Pokorny 582
ἀκρατοφόρος (akratophóros), gr., M.: nhd. ein Gefäß für unvermischten Wein; E.: s. ἄκρατος (ákratos), φορεῖν (phorein); W.: gr.-lat. acratophoros, M., ein Gefäß für unvermischten Wein; W.: s. gr.-lat. acratophoron, N., ein Gefäß für unvermischten Wein
ἀκρατῶς (akratōs), gr., Adv.: nhd. kraftlos; Vw.: s. ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀκρατής (akratḗs)
ἀκραχολία (akracholía), gr., F.: nhd. heftiges Zürnen; E.: s. ἀκράχολος (akrácholos); L.: Frisk 1, 58
ἀκράχολος (akrácholos), gr., Adj.: nhd. heftig zürnend; Hw.: s. ἀκρόχολος (akrócholos); E.: s. ἄκρατος (ákratos), χολή (cholḗ); L.: Frisk 1, 58
ἀκρεμών (akremṓn), gr., N.: nhd. Ast, Zweig; E.: s. idg. *ak̑ri-, *ak̑ro-, Sb., Ecke, Spitze, Pokorny 21; vgl. idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18; L.: Frisk 1, 58
ἀκριβάζειν (akribázein), gr., V.: nhd. genau untersuchen, stolz sein (V.); E.: s. ἀκριβής (akribḗs); L.: Frisk 1, 59
ἀκριβασμός (akribasmós), gr., M.: nhd. genaue Untersuchung, Gebot, Gesetz; E.: s. ἀκριβάζειν (akribázein), ἀκριβής (akribḗs); L.: Frisk 1, 59
ἀκριβαστής (akribastḗs), gr., M.: nhd. Untersucher, Gesetzgeber; E.: s. ἀκριβάζειν (akribázein), ἀκριβής (akribḗs); L.: Frisk 1, 59
ἀκρίβεια (akríbeia), gr., F.: nhd. Genauigkeit, Sorgfalt, Gründlichkeit; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀκριβής (akribḗs); W.: lat. acribia, F., Akribie, höchste Genauigkeit; nhd. Akribie, F., Akribie, höchste Genauigkeit; L.: Frisk 1, 58, Kluge s. u. Akribie
ἀκριβεύειν (akribeúein), gr., V.: nhd. richtig benutzen, genau unterrichten; E.: s. ἀκριβής (akribḗs); L.: Frisk 1, 59
ἀκριβής (akribḗs), gr., Adj.: nhd. genau, sorgfältig, gründlich, streng; Vw.: s. ὑπερ- (hyper); E.: Herkunft unklar, vielleicht zu ἄκρος (ákros); L.: Frisk 1, 58
άκριβοδίκαιον (akribodíkaion), gr., N.: nhd. strenges Recht; E.: s. άκριβοδίκαιος (akribodíkaios)
άκριβοδίκαιος (akribodíkaios), gr., Adj.: nhd. genau im Recht seiend; E.: s. ἀκριβής (akribḗs), δίκαιος (díkaios); W.: s. mlat. acerbodiaeos, M., genau im Recht Seiender
ἀκριβολογεῖσθαι (akribologeisthai), gr., V.: nhd. genau erwägen, sorgfältig prüfen; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀκριβολογία (akribología)
ἀκριβολογία (akribología), gr., F.: nhd. genaue Prüfung; E.: s. ἀκριβής (akribḗs), λόγος (lógos)
ἀκριβοῦν (akribūn), gr., V.: nhd. genau machen; Vw.: s. δι- (di), κατ- (kat); E.: s. ἀκριβής (akribḗs); L.: Frisk 1, 58
ἀκρίβωμα (akríbōma), gr., N.: nhd. genaue Ausführung, genaue Kenntnis; E.: s. ἀκριβοῦν (akribūn), ἀκριβής (akribḗs); L.: Frisk 1, 58
ἀκριβῶς (akribōs), gr., Adj.: nhd. genau, sorgfältig, gründlich, streng; E.: s. ἀκριβής (akribḗs)
ἀκρίβωσις (akríbōsis), gr., F.: nhd. genaue Beobachtung; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀκριβοῦν (akribūn), ἀκριβής (akribḗs); L.: Frisk 1, 58
ἀκριβωτέον (akribōtéon), gr., Adj.: nhd. untersuchen müssend, beobachten müssend; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀκριβοῦν (akribūn), ἀκριβής (akribḗs)
ἀκρίδιον (akrídion), gr., N.: nhd. kleine Heuschrecke; E.: s. ἀκρίς (akrís); L.: Frisk 1, 59
ἀκρίζειν (akrízein), gr., V.: nhd. sich auf die Zehen stellen; Vw.: s. ἐξ- (ex), ἐπ- (ep), ὑπεξ- (hypex), ὑπερ- (hyper); E.: s. ἄκρις (ákris)
ἀκρίς (akrís), gr., F.: nhd. Heuschrecke; E.: nicht sicher gedeutet, vielleicht von ἄκρος (ákros)?; L.: Pokorny 21, Frisk 1, 59
ἄκρις (ákris), gr., F.: nhd. Spitze, Gipfel, Vorsprung; Hw.: s. ἄκρος (ákros); E.: s. idg. *ak̑ri-, *ak̑ro-, Sb., Ecke, Spitze, Pokorny 21; vgl. idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18; L.: Frisk 1, 59
ἀκρισία (akrisía), gr., F.: nhd. Unordnung, Verwirrung, Urteilslosigkeit; E.: s. ἄκριτος (ákritos); W.: mlat. acrisia, F., vorübergehende Blindheit, Zerstreuung, Verwirrung
ἄκριτος (ákritos), gr., Adj.: nhd. ungesondert, verworren, wüst, unendlich, zahllos; E.: s. ἀ- (a), κρίνειν (krínein)
ἀκρόαμα (akróama), gr., N.: nhd. Gehörtes, Vortrag, Gesang; E.: s. ἀκροᾶσθαι (akroasthai); W.: lat. acroāma, N., Gehörtes, Ohrenschmaus, Vortrag, unterhaltende Person
ἀκροαματικός (akroamatikós), gr., Adj.: nhd. nur zum Anhören bestimmt; E.: s. ἀκροᾶσθαι (akroasthai); W.: lat. acroāmaticus, Adj., nur zum Anhören bestimmt
ἀκροᾶσθαι (akroasthai), gr., V.: nhd. scharfes Gehör haben, anhören, Ohr spitzen; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἐπ- (ep), κατ- (kat); E.: s. ἄκρος (ákros), οὖς (ūs); L.: Frisk 1, 59
ἀκρόασις (akróasis), gr., F.: nhd. Anhören, Aufmerksamkeit, Vortrag; E.: s. ἀκροᾶσθαι (akroasthai); W.: lat. acroāsis, F., Vorlesung, Vortrag; L.: Frisk 1, 59
ἀκρόασμα (akróasma), gr., N.: nhd. Gehörtes, Gegenstand des Hörens, Gerücht, Vorlesung, Gesang; E.: s. ἀκροᾶσθαι (akroasthai); L.: Frisk 1, 59
ἀκροατήριον (akroatḗrion), gr., N.: nhd. Hörsaal, Zuhörerschaft; E.: s. ἀκροᾶσθαι (akroasthai); L.: Frisk 1, 59
ἀκροατής (akroatḗs), gr., M.: nhd. Zuhörer, Schüler, Leser; E.: s. ἀκροᾶσθαι (akroasthai); L.: Frisk 1, 59
ἀκροατικός (akroatikós), gr., Adj.: nhd. Hören betreffend; E.: s. ἀκροᾶσθαι (akroasthai); W.: lat. acroāticus, Adj., für den Zuhörer bestimmt, esoterisch
ἀκροβατεῖν (akrobatein), gr., V.: nhd. auf den Zehen gehend; E.: s. ἄκρος (ákros), βαίνειν (baínein)
ἀκροβάτης (akrobátēs), gr., M.: nhd. auf den Zehenspitzen Gehender; E.: s. ἀκρόβατος (akróbatos); W.: frz. acrobate, M., F., Seiltänzer; nhd. Akrobat, M., Akrobat; L.: Kluge s. u. Akrobat
ἀκρόβατος (akróbatos), gr., M.: nhd. auf den Zehenspitzen Gehender; E.: s. ἄκρος (ákros), βαίνειν (baínein)
ἀκροβατοῦσα (akrobatusa), gr., Adj.: nhd. auf den Fußspitzen gehend; E.: s. ἀκροβατεῖν (akrobatein)
ἀκροβολίζεσθαι (akrobolízesthai), gr., V.: nhd. von fern werfen, plänkeln; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀκρόβολος (akróbolos)
ἀκροβόλισις (akrabólisis), gr., F.: nhd. Werfen aus der Ferne; E.: s. ἀκροβολίζεσθαι (akrobolízesthai)
ἀκροβολισμός (akrabolismós), gr., M.: nhd. Werfen aus der Ferne; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀκροβολίζεσθαι (akrobolízesthai)
ἀκροβολιστής (akrabolistḗs), gr., M.: nhd. aus der Ferne Schießender, Plänkler; E.: s. ἀκροβολίζεσθαι (akrobolízesthai)
ἀκρόβολος (akróbolos), gr., Adj.: nhd. von fern getroffen; E.: s. ἄκρος (ákros), βάλλειν (bállein)
ἀκροβυστία (akrobystía), gr., F.: nhd. Vorhaut; E.: s. ἄκρος (ákros), βυνεῖν (bynein); W.: lat. acrobustia, F., Vorhaut
ἀκρογωνιαῖος (akrogōnaios), gr., Adj.: nhd. am äußersten Winkel gelegen; E.: s. ἄκρος (ákros), γωνία (gōnía)
ἀκρόδρυον (akródryon), gr., N.: nhd. fruchttragender Baum, Baumfrucht; E.: s. ἄκρος (ákros)?, δόρυ (dóry)
ἄκρον (ákron) (1), gr., N.: nhd. Spitze, Gipfel, Vorgebirge; Hw.: s. ἄκρος (ákros); E.: s. idg. *ak̑ri-, *ak̑ro-, Sb., Ecke, Spitze, Pokorny 21; vgl. idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18; L.: Frisk 1, 59
ἄκρον (ákron) (2), gr., Adv.: nhd. oben, höchlich; E.: s. ἄκρος (ákros)
ἀκρόπολις (akrópolis), gr., F.: nhd. höher gelegener Teil der Stadt, befestigter Teil der Stadt, Burg; E.: s. ἄκρος (ákros), πόλις (pólis)
ἄκρος (ákros), gr., Adj.: nhd. spitz auslaufend, an der Spitze befindlich, spitz, äußerste, höchste; Vw.: s. κάτ- (kát), ὑπ- (hyp); E.: s. idg. *ak̑ri-, *ak̑ro-, Sb., Ecke, Spitze, Pokorny 21; vgl. idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18; L.: Frisk 1, 59
ἀκροσφαλής (akrosphalḗs), gr., Adj.: nhd. wankend, geneigt; E.: s. ἄκρος (ákros), σφάλλειν (sphállein)
ἀκρότης (akrótēs), gr., F.: nhd. Äußerstes, Extrem; E.: s. ἄκρος (ákros)
ἀκρόχολος (akrócholos), gr., Adj.: nhd. jähzornig, zürnend; Hw.: s. ἀκράχολος (akrácholos); E.: s. ἄκρος (ákros), χόλος (chólos); W.: mlat., acrocholus, Adj., zornig
ἀκροχορδών (akrochordṓn), gr., F.: nhd. Warze (mit dünnem Stiel); E.: s. ἄκρος (ákros), χορδή (chordḗ); W.: lat. acrochordōn, F., Warze
ἄκρων (ákrōn), gr., M.: nhd. Extremität; E.: s. ἄκρος (ákros); L.: Frisk 1, 60
ἄκρως (ákrōs), gr., Adv.: nhd. aufs äußerste; E.: s. ἄκρος (ákros)
ἀκρωτήριον (akrōtḗrion), gr., N.: nhd. äußerster hervorragender Teil; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἄκρος (ákros); W.: lat. acrōtērium, N., hervorlaufende Landspitze, Giebel-Bilderstuhl
ἀκταίνειν (aktaínein), gr., V.: nhd. aufrichten; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. ἄγειν (ágein)?; L.: Frisk 1, 60
ἀκταῖος (aktaios), gr., Adj.: nhd. an der Küste gelegen, am Ufer befindlich; Vw.: s. ἐπ- (ep), παρ- (par); E.: s. ἀκτή (aktḗ) (1); W.: lat. actaeus, Adj., an der Meeresküste gelegen, am Meeresstrande gelegen; L.: Frisk 1, 61
ἀκτέα (aktéa), gr., F.: nhd. Holunder; Hw.: s. ἀκτέος (aktéos); E.: Herkunft unbekannt; W.: lat. actē (2), F., Attich, Niederholunder; L.: Frisk 1, 60
ἀκτέον (aktéon), gr., Adj.: nhd. führen müssend; Vw.: s. ἀντεισ- (anteis), ἀπ- (ap), δι- (dia), εἰσ- (eis), ἐπ- (ep), ἐπεισ- (epeis), μετ- (met), παρ- (par), περι- (peri), ὑπ- (hy); E.: s. ἄγειν (ágein)?; L.: Frisk 1, 60
ἀκτέος (aktéos), gr., M.: nhd. Holunder; Vw.: s. εἰσ- (eis), ἐπ- (ep), περι- (peri); Hw.: s. ἀκτέα (aktéa); E.: Herkunft unbekannt; L.: Frisk 1, 60
ἀκτή (aktḗ) (1), gr., F.: nhd. hohes schroffes Ufer, Vorgebirge, Landspitze; E.: s. idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18; W.: lat. acta, F., Gestade, Meeresgestade, Meeresküste; L.: Frisk 1, 61
ἀκτή (aktḗ) (2), gr., F.: nhd. Korn; E.: Herkunft unbekannt; L.: Frisk 1, 61
ἀκτηρίς (aktērís), gr., F.: nhd. Stab, Holzstange zum Stützen der Deichsel; E.: vielleicht s. ἀκταίνειν (aktaínein)?; L.: Frisk 1, 61
ἄκτιον (áktion), gr., N.: nhd. eine Pflanze?; E.: s. ἀκτή (aktḗ) (1); L.: Frisk 1, 61
ἄκτιος (áktios), gr., Adj.: nhd. Strand betreffend, von der Küste stammend; Vw.: s. ἐπ- (ep), παρ- (par); E.: s. ἀκτή (aktḗ) (1)
ἀκτίς (aktís), gr., F.: nhd. Strahl, Licht; E.: Herkunft ungeklärt?; L.: Frisk 1, 61
ἀκτός (aktós), gr., (Part. Prät.=)Adj.: nhd. in Bewegung gesetzt, geführt; Vw.: s. ἀπ- (ap), ἀπάρ- (apár), ἐπεισ- (epeis), περί- (perí); E.: s. ἄγειν (ágein)
ἄκτωρ (áktōr), gr., M.: nhd. Führer, Leiter (M.); Vw.: s. δι- (dia); E.: s. ἄγειν (ágein)
ἄκυλος (ákylos), gr., F.: nhd. Eichel; E.: s. idg. *ak̑- (1), *ak̑o-, V., essen, Pokorny 18; W.: lat. adylos, aculos, F., essbare Eichel; L.: Frisk 1, 61
ἄκυρος (ákyros), gr., Adj.: nhd. nicht rechtskräftig, ungültig; E.: s. ἀ- (a), κυεῖν (kyein)
ἀκυροῦν (akyrōn), gr., V.: nhd. ungültig machen, abschaffen; E.: s. ἄκυρος (ákyros)
ἀκύρωτος (akýrōtos), gr., Adj.: nhd. nicht bestätigt, ungültig; E.: s. ἀκυροῦν (akyrōn), ἄκυρος (ákyros)
ἀκωκή (akōkḗ), gr., F.: nhd. Spitze, Schärfe, Schneide; E.: vgl. idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18
ἄκων (ákōn) (1), ἀέκων (aékōn), gr., Adv.: nhd. wider Willen, ohne Vorsatz, ohne Absicht, unfreiwillig; E.: s. idg. *u̯ek̑-, V., wollen (V.), wünschen, Pokorny 1135
ἄκων (ákōn), gr., M.: nhd. Wurfspieß; E.: idg. *ak̑en-, Sb., Spitze, Spieß (M.) (1), Stein, Pokorny 19; s. idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18; L.: Frisk 1, 62
ἀλάβαστρον (alábastron), gr., N.: nhd. Alabaster, aus Alabaster gefertigtes Salbengefäß; Hw.: s. αλάβαστρος (alábastros); E.: wohl ägyptischer Herkunft; W.: lat. alabastrum, N., Salbenfläschchen; mhd. alabaster, st. N., Alabaster, Alabastergefäß, Salbe, Balsam; W.: s. lat. alabastrer, M., Salbenfläschchen; nhd. Alabaster, M., Alabaster, Edelgips; W.: got. alabalstraún*, st. N. (a), Salbenbüchse (aus Alabaster); L.: Kluge s. u. Alabaster
ἀλάβαστρος (alábastros), gr., M.: nhd. Alabaster, aus Alabaster gefertigtes Salbengefäß; Hw.: s. αλάβαστρον (alábastron); E.: wohl ägyptischer Herkunft; W.: lat. alabastrer, M., Salbenfläschchen; nhd. Alabaster, M., Alabaster, Edelgips; L.: Frisk 1, 62, Kluge s. u. Alabaster
ἀλάβη (alábē), gr., F.: nhd. Kohle, Glutkohle; E.: vgl. idg. *al- (4), V., brennen, Pokorny 28
ἀλαθής (alathḗs), gr. (dor.), Adj.: Vw.: s. ἀληθής (alēthḗs)
ἀλαζονεία (alazoneía), gr., F.: nhd. Prahlerei, Prahlsucht, Anmaßung; E.: s. ἀλαζών (alazṓn)
ἀλαζονεύεσθαι (alazoneúesthai), gr., V.: nhd. prahlen, großtun, aufschneiden; Vw.: s. ἀντ- (ant), κατ- (kat); E.: s. ἀλαζών (alazṓn); L.: Frisk 1, 62
ἀλαζονίας (alazonías), gr., M.: nhd. Prahler, Aufschneider; E.: s. ἀλαζών (alazṓn); L.: Frisk 1, 62
ἀλαζονικός (alazonikós), gr., Adj.: nhd. ruhmredig, prahlerisch; E.: s. ἀλαζών (alazṓn); L.: Frisk 1, 62
ἀλαζοσύνη (alazosýnē), gr., F.: nhd. Großtuerei; E.: s. ἀλαζών (alazṓn); L.: Frisk 1, 62
ἀλαζών (alazṓn), gr., M.: nhd. Prahler, Aufschneider; Vw.: s. Διομει- (Diomei); E.: das Wort stammt von einem thrakischen EN Ἀλαζόνες (Alazónes) ab; L.: Frisk 1, 62
ἀλαίνειν (alaínen), gr., V.: nhd. umherschweifen; Hw.: s. ἀλᾶσθαι (alasthai); E.: s. idg. *ā̆l- (3), V., umherschweifen, irren, irr sein (V.), Pokorny 27
ἀλαλά (alalá), ἀλαλαί (alalaí), gr., F., Interj.: nhd. Kriegsgeschrei, hallo!, hurra!; E.: s. idg. *alā, Interj., hallo, Pokorny 29; L.: Frisk 1, 63
ἀλαλαί (alalaí) gr., F., Interj.: Vw.: s. ἀλαλά (alalá)
ἀλαλάζειν (alalázein), gr., V.: nhd. Kriegsruf erheben, Schlachtruf ausstoßen; Vw.. s. ἀντ- (ant), ἐπ- (ep), κατ- (kat), συν- (syn); Hw.: s. ἀλαλά (alalá); E.: s. idg. *alā, Interj., hallo, Pokorny 29
ἀλαλητός (alalētós), gr., M.: nhd. Kriegsgeschrei; Hw.: s. ἀλαλά (alalá); E.: s. idg. *alā, Interj., hallo, Pokorny 29
ἀλαλητύς (alalētýs), gr., Sb.: nhd. Kriegsgeschrei; Hw.: s. ἀλαλά (alalá); E.: s. idg. *alā, Interj., hallo, Pokorny 29
ἀλαλκεῖν (alalkein), gr., V.: nhd. abwehren, beistehen; E.: s. idg. *alek-, *h₂lek-, V., abschließen, abwehren, schützen, Pokorny 32
ἄλαλος (álalos), gr., Adj.: nhd. stumm; E.: s. ἀ- (a), λάλος (lálos)
αλάλυγξ (alálynx), gr., F.: nhd. Schlucken, Schluchzen; E.: s. λύγξ (lýnx) (1); L.: Frisk 1, 63
ἄλαξ (álax), gr., Sb.: nhd. Ellbogen, Unterarm; E.: s. idg. *ē̆lē̆k-, Sb., Ellbogen, Ellenbogen, Arm, Pokorny 308; vgl. idg. *el- (8), *elē̆i-, *lē̆i- (1), *h₂el-, *leiH-, *liH-, V., biegen, Pokorny 309
ἀλαός (alaós), gr., Adj.: nhd. blind; E.: Herkunft ungeklärt, vielleicht s. ἀ- (a), λᾶν (lan); L.: Frisk 1, 64
ἀλαπαδνός (alapadnós), gr., Adj.: nhd. schwach, gering; E.: s. idg. *alp-, Adj., klein?, schwach?, Pokorny 33; L.: Frisk 1, 64
ἀλαπαδνοσύνη (alapadnosýnē), gr., F.: nhd. Schwäche; E.: s. ἀλαπαδνός (alapadnós); L.: Frisk 1, 64
ἀλαπάζειν (alapázein), gr., V.: nhd. ausleeren, zerstören; E.: s. idg. *alp-, Adj., klein?, schwach?, Pokorny 33; L.: Frisk 1, 64
ἀλᾶσθαι (alasthai), gr., V.: nhd. umherirren, sich herumtreiben; Vw.: s. ἀπ- (ap), ἐπ- (ep); E.: idg. *ā̆l- (3), V., umherschweifen, irren, irr sein (V.), Pokorny 27; L.: Frisk 1, 63
ἀλαστεῖν (alastein), gr., V.: nhd. zürnen, grollen, unwillig sein (V.); Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἄλαστος (álastos)
ἄλαστον (álaston), gr., Adv.: nhd. nicht vergessen, unerträglich; E.: s. ἄλαστος (álastos)
ἀλάστορος (alástoros), gr., Adj.: nhd. Rache heischen; E.: s. ἄλαστος (álastos)
ἄλαστος (álastos), gr., Adj.: nhd. nicht vergessen, unerträglich; E.: s. ἀ- (a), λήθειν (lḗthein)
ἀλάστωρ (alástōr), gr., M.: nhd. Missetäter, Verfolger, Peiniger, Unhold; E.: s. ἄλαστος (álastos)
ἀλγεῖν (algein), gr., V.: nhd. Schmerz empfinden, krank sein (V.); Vw.: s. ἀπ- (ap), δι- (di), ἐπ- (ep), καρδι- (kardi), κατ- (kat), μετ- (met), περι- (peri), συν- (syn), ὑπ- (hyp), ὑπερ- (hyper); E.: s. ἄλγος (álgos)
ἀλγεινός (algeinós), ἀλεγεινός (alegeinós), gr., Adj.: nhd. Schmerz verursachend, schmerzlich, lästig; Vw.: s. ὑπερ- (hyper); E.: s. ἄλγος (álgos)
ἀλγηδών (algēdṓn), gr., F.: nhd. Schmerz, Schmerzgefühl; E.: s. ἀλγεῖν (algein), ἄλγος (álgos)
ἄλγημα (álgēma), gr., N.: nhd. Schmerz, Schmerzgefühl; Vw.: s. περι- (peri); E.: s. ἀλγεῖν (algein), ἄλγος (álgos); W.: mlat., algēma, F., Schmerz, Schmerzgefül
ἀλγηρός (algērós), gr., Adj.: nhd. schmerzhaft, mühselig; E.: s. ἀλγεῖν (algein), ἄλγος (álgos); L.: Frisk 1, 65
ἄλγησις (álgēsis), gr., F.: nhd. Schmerz, Schmerzgefühl; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. ἀλγεῖν (algein), ἄλγος (álgos); L.: Frisk 1, 65
ἀλγητέον (algētéon), gr., Adj.: nhd. trauern müssend, bekümmert sein müssend; E.: s. ἀλγεῖν (algein), ἄλγος (álgos)
-ἀλγία (algía), gr., F.: nhd. Schmerz; E.: s. ἄλγος (álgos); W.: nhd. -algie, Suff., ...algie, Name für Krankheiten; L.: Kluge s. u. ...algie
ἀλγινόεις (alginóeis), gr., Adj.: nhd. schmerzhaft, mühselig; E.: s. ἄλγος (álgos); L.: Frisk 1, 65
ἄλγος (álgos), gr., M.: nhd. Schmerz, Leid, Kummer; E.: wahrscheinlich von ἀλέγειν (alégein) (1); L.: Frisk 1, 65
ἀλγύνειν (algýnein), gr., V.: nhd. Schmerz verursachen, quälen, betrüben; Vw.: s. ἐπ- (ep), κατ- (kat), ὑπερ- (hyper); E.: s. ἄλγος (álgos); L.: Frisk 1, 65
ἀλδαίνειν (aldaínein), gr., V.: nhd. kräftigen, im Wachstum fördern, stärken; E.: s. idg. *al- (2), *h₂el-, V., wachsen (V.) (1), nähren, Pokorny 26; L.: Frisk 1, 65
ἄλδεσθαι (áldesthai), gr., V.: nhd. hervorbringen; E.: s. idg. *al- (2), *h₂el-, V., wachsen (V.) (1), nähren, Pokorny 26
ἀλδήεις (aldḗeis), gr., Adj.: nhd. wachsend; E.: s. ἀλδαίνειν (aldaínein); L.: Frisk 1, 65
ἀλδήμιος (aldḗmios), gr., Adj.: nhd. wachsen machend; E.: s. ἀλδαίνειν (aldaínein); L.: Frisk 1, 65
ἀλδήσκειν (aldḗskein), gr., V.: nhd. wachsen (V.) (1), heranwachsen; Vw.: s. μετ- (met); E.: vgl. idg. *al- (2), *h₂el-, V., wachsen (V.) (1), nähren, Pokorny 26; L.: Frisk 1, 65
ἀλέα (aléa) (1), gr., F.: nhd. Sonnenwärme, von der Sonne beschienener Ort; E.: s. idg. *su̯el- (2), V., schwelen, brennen, Pokorny 1045; L.: Frisk 1, 65
ἀλέα (aléa) (2), gr., F.: nhd. Ausweichen, Entrinnen, Schutz; E.: vgl. idg. *ā̆l- (3), V., umherschweifen, irren, irre sein (V.), Pokorny 27; L.: Frisk 1, 66
ἀλεαίνειν (aleaínein), gr., V.: nhd. erwärmen, warm halten; Vw.: s. ὑπ- (hyp); Hw.: s. ἀλέα (aléa) (1); E.: vgl. idg. *su̯el- (2), V., schwelen, brennen, Pokorny 1045
ἄλεαρ (álear), gr., Sb. Pl.: nhd. Mehl; Hw.: s. ἀλεῖν (alein); E.: s. idg. *al- (5), V., mahlen, zermalmen, Pokorny 28
ἀλέγειν (alégein) (1), gr., V.: nhd. kümmern um, auf etwas achten; E.: s. idg. *leg- (2), V., sich kümmern?, Pokorny 658; L.: Frisk 1, 66
ἀλέγειν (alégein) (2), gr., V.: nhd. zählen; E.: s. idg. *leg̑-, V., sammeln, zusammenlesen, Pokorny 658
ἀλεγεινός (alegeinós), gr., V.: Vw.: s. ἀλγεινός (algeinós)
ἀλεγίζειν (alegízein), gr., V.: nhd. achten auf, sich kümmern um, Rücksicht nehmen, berücksichtigen; Hw.: s. ἀλέγειν (alégein); E.: s. idg. *leg- (2), V., sich kümmern?, Pokorny 658; L.: Frisk 1, 66
ἀλεγύνειν (alegýnein), gr., V.: nhd. besorgen, bereiten; Hw.: s. ἀλέγειν (alégein); E.: s. idg. *leg- (2), V., sich kümmern?, Pokorny 658; L.: Frisk 1, 66
ἀλεείνειν (aleeínein), gr., V.: nhd. ausweichen, vermeiden; Hw.: s. ἀλεῖσθαι (aleisthai); E.: s. idg. *ā̆l- (3), V., umherschweifen, irren, irr sein (V.), Pokorny 27
ἀλεεινός (aleeinós), gr., Adj.: nhd. erwärmend, warm; Hw.: s. ἀλέα (aléa) (1); E.: vgl. idg. *su̯el- (2), V., schwelen, brennen, Pokorny 1045; L.: Frisk 1, 65
ἀλείατα (aleíata), gr., N. Pl.: nhd. Weizenmehl; E.: s. ἀλεῖν (alein)
ἄλειμμα (áleimma), gr., N.: nhd. Salbe, Salbung; Vw.: s. περι- (peri), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀλείφειν (aleíphein); W.: lat. alīmma, N., Salbe; L.: Frisk 1, 67
ἀλεῖν (alein), gr., V.: nhd. mahlen, zermalmen; Vw.: s. κατ- (kat); E.: idg. *al- (5), V., mahlen, zermalmen, Pokorny 28; L.: Frisk 1, 70
ἀλειπτέον (aleiptéon), gr., Adj.: nhd. einsalben müssend; Vw.: s. ἀπ- (ap), περι- (peri); E.: s. ἀλείφειν (aleíphein)
ἀλείπτηρ (aleíptēr), gr., M.: nhd. Einsalber, Lehrer der Athleten; E.: s. ἀλείφειν (aleíphein); L.: Frisk 1, 68
ἀλειπτήριον (aleiptḗrion), gr., M.: nhd. Einschmierplatz im Gymnasium, Pinsel; E.: s. ἀλείφειν (aleíphein)
ἀλείπτης (aleíptēs), gr., M.: nhd. Einsalber, Lehrer der Athleten; E.: s. ἀλείφειν (aleíphein); L.: Frisk 1, 68
ἀλειπτικός (aleiptikós), gr., Adj.: nhd. schmierend; E.: s. ἀλείφειν (aleíphein)
ἀλειπτικῶς (aleiptikōs), gr., Adv.: nhd. schmierend; E.: s. ἀλείφειν (aleíphein)
ἀλειπτός (aleiptikós), gr., Adj.: nhd. beschmiert; Vw.: s. κατ- (kat), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀλείφειν (aleíphein)
ἀλείπτρια (aleíptria), gr., F.: nhd. Einsalberin; E.: s. ἀλείφειν (aleíphein)
ἀλεῖσθαι (aleisthai), ἀλεύεσθαι (aleúesthai), gr., V.: nhd. ausweichen, vermeiden; Vw.: s. ἀπ-* (ap), ἐξ- (ex), ὑπεξ- (hypex); E.: s. idg. *ā̆l- (3), V., umherschweifen, irren, irr sein (V.), Pokorny 27
ἄλεισον (áleison), gr., N.: nhd. Becher, Weingefäß; E.: vgl. idg. *lē̆i- (4), *leiH-, V., gießen, fließen, tröpfeln, Pokorny 664; L.: Frisk 1, 67
ἄλεισος (áleisos), gr., M.: nhd. Becher, Weingefäß; E.: s. ἄλεισον (áleison); L.: Frisk 1, 67
ἀλείτης (aleítēs), gr., M.: nhd. Frevler; E.: s. idg. *leit- (1), *h₂leit-, V., verabscheuen, freveln, Pokorny 672; L.: Frisk 1, 67
ἀλεῖτις (aleitis), gr., F.: nhd. Frevlerin; E.: s. ἀλείτης (aleítēs); L.: Frisk 1, 67
ἄλειφα (áleipha), gr., N.: nhd. Fett, Salbe; E.: s. ἀλείφειν (aleíphein); W.: ? lat. adeps, F., Fett, vulgärlat. alipes, Sb., Fett; ahd. alapi (?) 2, st. N. (a, ja)?, Fett; L.: Frisk 1, 68
ἄλειφαρ (áleiphar), gr., N.: nhd. Fett, Salbe; E.: s. ἀλείφειν (aleíphein); W.: ? lat. adeps, F., Fett, vulgärlat. alipes, Sb., Fett; ahd. alapi (?) 2, st. N. (a, ja)?, Fett; L.: Frisk 1, 68
ἀλειφάς (aleiphás), gr., F.: nhd. Ausstreichen, Rasur; E.: s. ἀλείφειν (aleíphein)
ἀλείφειν (aleíphein), gr., V.: nhd. salben, schmieren (V.) (1), bestreichen; Vw.: s. ἀπ- (ap), δι- (di), ἐν- (en), ἐξ- (ex), ἐπ- (ep), κατ- (kat), παρ- (par), περι- (peri), συν- (syn), συνεξ- (synex), ὑπ- (hyp); E.: s. idg. *leip- (1), V., beschmieren, kleben, Pokorny 670; vgl. idg. *lei- (3), Adj., V., schleimig, klebrig, gleiten, glätten, streichen, Pokorny 662; L.: Frisk 1, 67
ἄλειψις (áleipsis), gr., F.: nhd. Salbung; Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: s. ἀλείφειν (aleíphein); L.: Frisk 1, 68
ἀλεκτορίς (alektorís), gr., F.: nhd. Huhn; E.: s. ἀλέκτωρ (aléktōr); L.: Frisk 1, 68
ἀλεκτρύαινα (alektrýaina), gr., F.: nhd. Huhn; E.: s. ἀλεκτρυών (alektryṓn) (1); L.: Frisk 1, 68
ἀλεκτρυών (alektryṓn) (1), gr., M.: nhd. Hahn, Huhn; E.: s. ἀλέξειν (aléxein); L.: Frisk 1, 68
Ἀλεκτρυών (Alektryṓn) (2), gr., M.=PN: nhd. Alektryon (epischer Name); E.: vgl. idg. *alek-, *h₂lek-, V., abschließen, abwehren, schützen, Pokorny 32
ἀλέκτωρ (aléktōr), gr., M.: nhd. Hahn; E.: s. ἀλέξειν (aléxein); W.: lat. alectoria, F., ein Edelstein
Ἀλέκτρωρ (Aléktōr), gr., M.=PN: nhd. Alektor (epischer Name); E.: vgl. idg. *alek-, *h₂lek-, V., abschließen, abwehren, schützen, Pokorny 32
ἀλέματος (alématos), gr. (dor.), Adj.: Vw.: s. ἠλέματος (ēlématos)
Αλέξανδρος (Aléxandros), gr., PN: nhd. Alexander, die Männer beschützend; E.: s. idg. *alek-, *h₂lek-, V., abschließen, abwehren, schützen, Pokorny 32; W.: über ein lat. alexandrīnum vgl. ae. alexandre, sw. F. (n), Brustkraut
ἀλέξειν (aléxein), gr., V.: nhd. abschließen, abwehren, schützen, schirmen; Vw.: s. ἀπ- (ap), ἐπ- (ep); E.: idg. *alek-, *h₂lek-, V., abschließen, abwehren, schützen, Pokorny 32; L.: Frisk 1, 68
ἀλέξησις (aléxēsis), gr., F.: nhd. Abwehr, Hilfe; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. ἀλέξειν (aléxein); L.: Frisk 1, 68
ἀλεξητήρ (alexētḗr), gr., M.: nhd. Verteidiger, Helfer; E.: s. ἀλέξειν (aléxein); L.: Frisk 1, 68
ἀλεξητήριον (alexētḗrion), gr., N.: nhd. Heilmittel; E.: s. ἀλέξειν (aléxein); L.: Frisk 1, 68
ἀλεξητήριος (alexētḗrios), gr., Adj.: nhd. abhelfend; E.: s. ἀλέξειν (aléxein); L.: Frisk 1, 68
ἀλεξηκτικός (alexētikós), gr., Adj.: nhd. vorbeugend; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. ἀλέξειν (aléxein)
ἀλεξήτωρ (alexḗtōr), gr., M.: nhd. Verteidiger, Helfer; E.: s. ἀλέξειν (aléxein); L.: Frisk 1, 68
ἀλεξίκακος (alexíkakos), gr., Adj.: nhd. Unglück abwehrend; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. ἀλέξειν (aléxein), κακός (kakós)
ἀλέξιον (aléxion), gr., N.: nhd. Heilmittel; E.: s. ἀλέξειν (aléxein); L.: Frisk 1, 68
ἀλεξιφάρμακον (alexiphármakon), gr., N.: nhd. Gegenmittel, Gegengift; E.: s. ἀλέξειν (aléxein), φάρμακον (phármakon)
*αλεός (aleós), dor.-gr., Adj.: nhd. betäubt, verwirrt, betört; E.: s. idg. *ā̆l- (3), V., umherschweifen, irren, irr sein (V.), Pokorny 27; W.: s. lat. ālea, F., blindes Glück, Würfel, Würfelspiel
ἄλεσις (álesis), gr., F.: nhd. Mahlen; E.: s. ἀλεῖν (alein); L.: Frisk 1, 70
ἄλεσμα (álesma), gr., N.: nhd. Mahlen; E.: s. ἀλεῖν (alein); L.: Frisk 1, 70
ἀλετός (aletós), gr., M.: nhd. Mahlen; Hw.: s. ἀλεῖν (alein); E.: s. idg. *al- (5), V., mahlen, zermalmen, Pokorny 28; L.: Frisk 1, 70
ἄλετος (áletos), gr., M.: nhd. Mahlen; Hw.: s. ἀλεῖν (alein); E.: s. idg. *al- (5), V., mahlen, zermalmen, Pokorny 28
ἀλετρεύειν (aletreúein), gr., V.: nhd. mahlen; Hw.: s. ἀλεῖν (alein); E.: s. idg. *al- (5), V., mahlen, zermalmen, Pokorny 28; L.: Frisk 1, 70
ἀλετρίς (aletrís) (1), gr., Adj.: nhd. mahlend; E.: s. ἀλετρεύειν (aletreúein); L.: Frisk 1, 70
ἀλετρίς (aletrís) (2), gr., F.: nhd. Müllerin; E.: s. ἀλετρεύειν (aletreúein); L.: Frisk 1, 70
ἀλετών (aletṓn), gr., Sb.: nhd. Mühle; Hw.: s. ἀλεῖν (alein); E.: s. idg. *al- (5), V., mahlen, zermalmen, Pokorny 28
ἀλεύειν (aleúein), gr., V.: nhd. entfernen; Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. ἀλεῖσθαι (aleisthai)
ἀλεύεσθαι (aleúesthai), gr., V.: Vw.: s. ἀλεῖσθαι (aleisthai)
ἄλευρον (áleuron), gr., N.: nhd. Mehl, Weizenmehl; Hw.: s. ἀλεῖν (alein); E.: vgl. idg. *al- (5), V., mahlen, zermalmen, Pokorny 28
ἀλευρότησις (aleurótēsis), gr., F.: nhd. Mehlsieb; E.: vgl. idg. *teu̯ə-, *tu̯ā-, V., sieben (V.), durchschlagen, Pokorny 1085
ἀλεωλή (aleōlḗ), gr., F.: nhd. Abwehr; Hw.: s. ἀλεῖσθαι (aleisthai); E.: s. idg. *ā̆l- (3), V., umherschweifen, irren, irr sein (V.), Pokorny 27
ἄλη (álē), gr., F.: nhd. Umherschweifen, Umherirren, Irrfahrt; Vw.: s. περι- (peri); E.: s. idg. *ā̆l- (3), V., umherschweifen, irren, irr sein (V.), Pokorny 27
ἀλήθεια (alḗtheia), gr., F.: nhd. Wahrheit, Wirklichkeit; E.: s. ἀληθής (alēthḗs)
ἀλήθειν (alḗthein), gr., V.: nhd. mahlen, zerreiben; E.: s. ἀλεῖν (alein)
ἀληθεύειν (alētheúein), gr., V.: nhd. die Wahrheit sagen; Vw.: s. ἀπ- (ap), ἐπ- (ep); E.: s. ἀληθής (alēthḗs); L.: Frisk 1, 71
ἀληθής (alēthḗs), ἀλαθής (alathḗs), gr., Adj.: nhd. ohne verheimlichendes Täuschen, nicht verhehlend, wahrhaftig, wahr, ehrlich; Vw.: s. περι- (peri); E.: s. ἀ- (a), λῆθος (lēthos); L.: Frisk 1, 71
αληθίζεσθαι (alēthízesthai), gr., V.: nhd. die Wahrheit sagen; E.: s. ἀληθής (alēthḗs)
ἀληθινός (alēthinós), gr., Adj.: nhd. echt, richtig; E.: s. ἀληθής (alēthḗs)
ἀληθινῶς (alēthinōs), gr., Adv.: nhd. echt, richtig; E.: s. ἀληθινός (alēthinós), ἀληθής (alēthḗs)
ἀληθῶς (alēthōs), gr., V.: nhd. ohne verheimlichendes Täuschen, nicht verhehlend, wahrhaftig, wahr, ehrlich; E.: s. ἀληθής (alēthḗs)
ἀλήιος (alḗios), gr. (hom.), Adj.: nhd. arm, unbegütert, ohne Saatfeld; E.: vgl. idg. *lāu-, *leh₂u-, V., erbeuten, genießen, Pokorny 655
ἄληκτος (álēktos), ἄλληκτος (állēktos), gr., Adj.: nhd. unaufhörlich, beständig; E.: s. ἀ- (a), λήγειν (lḗgein)
ἄληκτως (álēktōs), gr., Adv.: nhd. unaufhörlich, beständig; E.: s. ἄληκτος (álēktos), ἀ- (a), λήγειν (lḗgein)
ἄλημα (álēma), gr., N.: nhd. feines Mehl; E.: s. ἀλεῖν (alein); L.: Frisk 1, 70
ἀλήμων (alḗmōn), gr., M.: nhd. Bettler; Hw.: s. ἀλᾶσθαι (alasthai)
ἀλής (alḗs), gr., Adj.: Vw.: s. ἁλής (halḗs)
ἁλής (halḗs), ἀλής (alḗs), gr., Adj.: nhd. versammelt, zusammengedrängt; Vw.: s. ἐπ- (ep); Hw.: s. ἀελλής (aellḗs); E.: vgl. idg. *u̯el- (3), V., drängen, pressen, einschließen, Pokorny 1138; L.: Frisk 1, 71
ἀλητεύειν (alēteúein), gr., V.: nhd. umherirren, sich umhertreiben; Hw.: s. ἀλἂσθαι (alasthai); E.: s. ἀλήτης (alḗtēs)
ἀλήτευσις (alḗtheusis), gr., F.: nhd. Wahrhaftigkeit; E.: s. ἀληθεύειν (alētheúein); L.: Frisk 1, 71
ἀλητευτής (alētheutḗs), gr., M.: nhd. stets die Wahrheit Sprechender; E.: s. ἀληθεύειν (alētheúein); L.: Frisk 1, 71
ἀλητευτικός (alētheutikós), gr., Adj.: nhd. wahrhaftig; E.: s. ἀληθεύειν (alētheúein)
ἀλητευτικῶς (alētheutikōs), gr., Adv.: nhd. wahrhaftig; E.: s. ἀληθεύειν (alētheúein)
ἀλήτης (alḗtēs) (1), gr., M.: nhd. Bettler, Landstreicher; Hw.: s. ἀλᾶσθαι (alasthai); E.: s. idg. *ā̆l- (3), V., umherschweifen, irren, irr sein (V.), Pokorny 27
ἀλήτης (alḗtēs) (2), gr., Adj.: nhd. umherschweifend; E.: s. ἀλήτης (alḗtēs) (1)
ἀλητικός (alētikós), gr., Adj.: nhd. einem untätigen weitgereisten Manne eigen; E.: s. ἀλήτης (alḗtēs) (1)
ἄλητον (álēton), gr., N.: nhd. Mehl, Weizenmehl; Hw.: s. ἀλεῖν (alein); E.: vgl. idg. *al- (5), V., mahlen, zermalmen, Pokorny 28
ἀλήτον (alḗton), gr., N.: nhd. Mehl, Weizenmehl; Hw.: s. ἀλεῖν (alein); E.: vgl. idg. *al- (5), V., mahlen, zermalmen, Pokorny 28
ἀλθαία (althaía), gr., F.: nhd. Malvenart; E.: s. ἀλθαίνειν (althaínein); W.: lat. althaea, F., wilde Malve, gemeiner Eibisch; mhd. altēe, F., Eibisch
ἀλθαίνειν (althaínein), gr., V.: nhd. heilen (V.) (1); E.: vgl. idg. *al- (2), *h₂el-, V., wachsen (V.) (1), nähren, Pokorny 26; L.: Frisk 1, 72
ἀλθαίνεσθαι (althaínesthai), gr., V.: nhd. heilen (V.) (1); E.: vgl. idg. *al- (2), *h₂el-, V., wachsen (V.) (1), nähren, Pokorny 26
ἄλθειν (álthein), gr., V.: nhd. heilen (V.) (1); E.: vgl. idg. *al- (2), *h₂el-, V., wachsen (V.) (1), nähren, Pokorny 26
ἄλθεσθαι (álthesthai), gr., V.: nhd. wachsen (V.) (1), heilen (V.) (1); E.: vgl. idg. *al- (2), *h₂el-, V., wachsen (V.) (1), nähren, Pokorny 26
ἀλθήεις (althḗeis), gr., Adj.: nhd. heilsam; E.: s. ἀλθαίνειν (althaínein); L.: Frisk 1, 72
ἁλία (halía) (1), gr., F.: nhd. Versammlung; E.: s. idg. *u̯el- (3), V., drängen, pressen, einschließen, Pokorny 1138
ἁλία (halía) (2), gr., F.: nhd. Salzfass; E.: s. ἅλς (háls); L.: Frisk 1, 78
ἁλιάετος (haliáetos), gr., M.: nhd. Meeradler; E.: s. ἅλς (háls); W.: lat. haliāetos, M., Meeradler, Fischadler
ἁλιαία (haliaía), gr., F.: nhd. Versammlung; E.: s. idg. *u̯el- (3), V., drängen, pressen, einschließen, Pokorny 1138
Ἁλιάρτιος (Haliártios), gr., M.: nhd. Einwohner von Haliartos, Haliartier; E.: s. Ἁλίαρτος (Halíartos)
Ἁλίαρτος (Halíartos), gr., F.=ON: nhd. Haliartos (Stadt in Böotien); E.: Herkunft unklar?; vielleicht s. ἀρι‑ (ari)
ἀλίβας (alíbas), gr., M.: nhd. Leichnam, Gestorbener; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 72
ἁλιβδύειν (halibdýein), gr., V.: nhd. ins Meer senken; Q.: Kallimachos; E.: s. ἅλς (háls); vgl. idg. *deu- (1), V., einsinken, eindringen, hineinschlüpfen, Pokorny 217; L.: Frisk 1, 72
ἀλίγκιος (alínkios), gr., Adj.: nhd. gleich, ähnlich; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 73
ἁλίδονος (halídonos), gr., Adj.: nhd. vom Meer erschüttert, meergepeitscht; E.: s. ἅλς (háls), δονεῖν (donein)
ἁλιεύς (halieús) (1), gr., Adj.: nhd. seekundig; Hw.: s. ἅλς (háls); E.: vgl. idg. *sal- (1), *sald-, N., Salz, Pokorny 878; idg. *sē-, *sə-, V., sich setzen, herausträufeln, Kluge s. u. Salz; L.: Frisk 1, 79
ἁλιεύς (halieús) (2), gr., M.: nhd. Seemann, Fischer; Hw.: s. ἅλς (háls); E.: vgl. idg. *sal- (1), *sald-, N., Salz, Pokorny 878; idg. *sē-, *sə-, V., sich setzen, herausträufeln, Kluge s. u. Salz; L.: Frisk 1, 79
ἀλίζειν (alízein), gr., V.: nhd. drehen, wälzen; E.: s. idg. *u̯el- (7), *u̯elə-, *u̯lē-, V., drehen, winden, wälzen, Pokorny 1140
ἁλίζειν (halízein) (1), gr., V.: nhd. versammeln, zusammenbringen; Vw.: s. συν- (syn); E.: s. idg. *u̯el- (3), V., drängen, pressen, einschließen, Pokorny 1138; L.: Frisk 1, 71
ἁλίζειν (halízein) (2), gr., V.: nhd. salzen, läutern; E.: s. ἅλς (háls); L.: Frisk 1, 78
ἁλίη (halíē), gr., F.: nhd. Versammlung; E.: s. idg. *u̯el- (3), V., drängen, pressen, einschließen, Pokorny 1138
ἁλιήρης (haliḗrēs), gr., Adj.: nhd. das Meer durchrudernd; E.: s. ἅλς (háls); vgl. idg. *erə- (1), *rē- (3), V., Sb., rudern, Ruder, Pokorny 338
ἁλικόν (halikón), gr., N.: nhd. Salzlake?; E.: s. ἁλυκός (halykós); W.: lat. allēc, halēc, hallēc, M., F., Fischsuppe, Fischlake; W.: lat. allex, hallex, M., F., Fischsuppe, Fischlake
ἁλικός (halikós), gr., Adj.: nhd. salzig; Hw.: s. ἅλς (háls); E.: vgl. idg. *sal- (1), *sald-, N., Salz, Pokorny 878; idg. *sē-, *sə-, V., sich setzen, herausträufeln, Kluge s. u. Salz
Ἁλικύαι (Halikýai), gr., F. Pl.=ON: nhd. Halicyä (Stadt auf Sizilien); E.: Herkunft unklar
ἅλιμος (hálimos), gr., Adj.: nhd. zur See gehörig; E.: s. ἅλς (háls); L.: Frisk 1, 78
ἁλιμυρήεις (halimyrḗeis), gr., Adj.: nhd. ins Meer rauschend; E.: s. ἅλς (háls), μύρεσθαι (mýresthai)
ἀλινδεῖν (alindein), ἀλίνδειν (alíndein), gr., V.: nhd. drehen, wälzen; E.: s. idg. *u̯el- (7), *u̯elə-, *u̯lē-, V., drehen, winden, wälzen, Pokorny 1140; L.: Frisk 1, 73
ἀλίνδειν (alíndein), gr., V.: Vw.: s. ἀλινδεῖν (alindein)
ἀλινδήθρα (alindḗthra), gr., N.: nhd. Wälzplatz; E.: s. ἀλινδεῖν (alindein); L.: Frisk 1, 73
ἀλίνδησις (alíndēsis), gr., F.: nhd. Wälzen; E.: s. ἀλινδεῖν (alindein); L.: Frisk 1, 73
ἀλίνειν (alínein), gr., V.: nhd. bestreichen, salben; E.: s. idg. *lei- (3), Adj., V., schleimig, klebrig, gleiten, glätten, streichen, Pokorny 662; L.: Frisk 1, 73
ἀλινός (alinós), gr., Adj.: nhd. „zermahlen“ (Adj.), schwach; Hw.: s. ἀλεῖν (alein); E.: s. idg. *al- (5), V., mahlen, zermalmen, Pokorny 28
ἅλινος (hálinos), gr., Adj.: nhd. aus Salz bestehend; E.: s. ἅλς (háls); L.: Frisk 1, 78
ἅλινος (hálinos), gr., Adj.: nhd. aus Salz gemacht; E.: s. ἅλς (háls)
ἄλιξ (álix), gr., F.: nhd. Speltgraupe; E.: s. idg. *al- (5), V., mahlen, zermalmen, Pokorny 28; W.: lat. alica, halica, F., Speltgraupe, Spelttrank, Speltmus; L.: Frisk 1, 73
ἅλιος (hálios) (1), gr., Adj.: nhd. vergeblich, fruchtlos; E.: s. idg. *ā̆l- (3), V., umherschweifen, irren, irr sein (V.), Pokorny 27?; L.: Frisk 1, 74
ἅλιος (hálios) (2), gr., Adj.: nhd. zum Meer gehörig; Vw.: s. παρ- (par); Hw.: s. ἅλς (háls); E.: vgl. idg. *sal- (1), *sald-, N., Salz, Pokorny 878; idg. *sē-, *sə-, V., sich setzen, herausträufeln, Kluge s. u. Salz
ἅλιος (hálios) (3), gr. (dor.), M., M.=PN: Vw.: s. ἥλιος (hḗlios)
ἁλιπόρφυρος (halipórphyros), gr., Adj.: nhd. die Purpurfarbe habend, die Farbe des Meeres habend; E.: s. ἅλς (háls), πορφύρα (porphýra)
ἁλίρροθος (halírrothos), gr., Adj.: nhd. meerumrauscht, flutdurchströmt; E.: s. ἅλς (háls), ῥόθος (rhóthos)
ἅλις (hális), gr., Adj.: nhd. gedrängt, zahlreich, scharenweise, genügend, hinreichend, genug; Meerwasser, Salzigkeit, Schärfe; E.: s. idg. *u̯el- (3), V., drängen, pressen, einschließen, Pokorny 1138; L.: Frisk 1, 74
Ἆλις (Alis), gr. (dor.), F.=ON: Vw.: s. ᾿ηλις (Ēlis)
ἀλισγεῖν (alisgein), gr., V.: nhd. verunreinigen; E.: Herkunft unbekannt; L.: Frisk 1, 74
ἁλίσκεσθαι (halískesthai), gr., V.: nhd. gefangen werden, eingenommen werden, überführt werden; Vw.: s. ἀν- (an), παρ- (par); E.: vgl. idg. *u̯el- (8), V., Sb., reißen, rauben, verwunden, töten, Wunde, Verderben, Blut, Leiche, Pokorny 1144; L.: Frisk 1, 74
ἁλισμός (halismós), gr., M.: nhd. Salzen; E.: s. ἁλίζειν (halízein) (2), ἅλς (háls); L.: Frisk 1, 78
ἁλιστός (halistós), gr., Adj.: nhd. eingesalzen; E.: s. ἁλίζειν (halízein) (2), ἅλς (háls)
ἀλιταίνειν (alitaínein), gr., V.: nhd. freveln, durch Frevel beleidigen, sündigen; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. idg. *leit- (1), *h₂leit-, V., verabscheuen, freveln, Pokorny 672; L.: Frisk 1, 67
ἀλίτημα (alítēma), gr., N.: nhd. Frevel; E.: s. ἀλιταίνειν (alitaínein); L.: Frisk 1, 67
ἀλιτημοσύνη (alitēmosýnē), gr., N.: nhd. Frevel; E.: s. ἀλιταίνειν (alitaínein); L.: Frisk 1, 67
ἀλιτήμωον (alitḗmōon) (1), gr., Adj.: nhd. frevelhaft, sündhaft; Hw.: s. ἀλιταίνειν (alitaínein); E.: vgl. idg. *leit- (1), *h₂leit-, V., verabscheuen, freveln, Pokorny 672
ἀλιτήμωον (alitḗmōon) (2), gr., M.: nhd. Frevler; Hw.: s. ἀλιταίνειν (alitaínein); E.: s. ἀλιτήμωον (alitḗmōn) (1)
ἀλιτήριος (alitḗrios), gr., Adj.: nhd. frevelhaft, sündhaft; E.: s. ἀλιταίνειν (alitaínein)
ἀλιτηριώδης (alitēriṓdēs), gr., Adj.: nhd. verderblich; E.: s. ἀλιτήριος (alistḗrios), εἶδος (eidos)
ἀλιτηρός (alitērós), gr., Adj.: nhd. frevelhaft, sündhaft; E.: s. ἀλιταίνειν (alitaínein)
ἀλιτρός (alitrós), gr., M.: nhd. Frevler; Hw.: s. ἀλιταίνειν (alitaínein); E.: vgl. idg. *leit- (1), *h₂leit-, V., verabscheuen, freveln, Pokorny 672
ἄλιψ (álips), gr., Sb.?: nhd. Fels?; E.: s. idg. *leip- (1), V., beschmieren, kleben, Pokorny 670; vgl. idg. *lei- (3), Adj., V., schleimig, klebrig, gleiten, glätten, streichen, Pokorny 662
ἀλκάθειν (alkáthein), gr., V.: nhd. abwehren; E.: s. idg. *alek-, *h₂lek-, V., abschließen, abwehren, schützen, Pokorny 32
ἄλκαρ (álkar), gr., N.: nhd. Schutzwehr, Abwehr, Schutz, Hilfe; E.: s. idg. *alek-, *h₂lek-, V., abschließen, abwehren, schützen, Pokorny 32
ἀλκή (alkḗ), gr., F.: nhd. Abwehr, Schutz, Hilfe, Stärke, Kraft; E.: s. idg. *alek-, *h₂lek-, V., abschließen, abwehren, schützen, Pokorny 32; L.: Frisk 1, 74
ἄλκη (alkē), gr., F.: nhd. Elch; I.: Lw. germ. *algiz; E.: s. germ. *algi-, *algiz, st. M. (i), Elch; idg. *elk̑-, Sb., Hirsch, Pokorny 303; vgl. idg. *el- (1), *ol-, *ₑl-, *h₁el-, *h₁ol-, *h₁l-, Adj., rot, braun, Pokorny 302; L.: Frisk 1, 75
ἄλκιμος (álkimos), gr., Adj.: nhd. wehrhaft, stark; Hw.: s. ἀλκή (alkḗ); E.: s. idg. *alek-, *h₂lek-, V., abschließen, abwehren, schützen, Pokorny 32
Ἄλκιππος (Alkippos), gr., M.=PN: nhd. Alkippos; E.: s. ἵππος (híppos)
ἀλκυόνιος (alkyónius), gr., Adj.: nhd. zum Eisvogel gehörig; E.: s. ἀλκυών (alkuṓn)
ἀλκυονίς (alkyonís), gr., F.: nhd. Eisvogel; E.: s. ἀλκυών (alkuṓn); L.: Frisk 1, 75
ἀλκυών (alkyṓn), gr., F.: nhd. Eisvogel; E.: vgl. idg. *el- (1), *ol-, *ₑl-, *h₁el-, *h₁ol-, *h₁l-, Adj., rot, braun, Pokorny 302; W.: lat. alcēdo, F., Eisvogel; mhd. alz, sw. M., Eisvogel; L.: Frisk 1, 75
ἀλλά (allá), gr., Konj.: nhd. aber, sondern (Konj.), hingegen; Vw.: s. περί- (perí); E.: s. ἄλλος (állos); R.: R.: ὅταν ἀλλ’ (hotan all’): nhd. im Gegenteil; R.: ἀλλὰ μέν (allá mén): nhd. doch zwar, wenigstens; R.: οὐ μόνον ... ἀλλὰ καί (ou mónon ... allŕ kaí): nicht nur ... sondern auch
ἀλλάδην (allágdēn), gr., Adv.: nhd. abwechselnd; Vw.: s. κατα- (kata); E.: s. ἀλλάσσειν (allássein); L.: Frisk 1, 75
ἀλλαγή (allagḗ), gr., F.: nhd. Vertauschung, Veränderung, Handelsverkehr; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἀντικατ- (antikat), ἀπ- (ap), δι- (di), ἐν- (en), ἐξ- (ex), ἐπ- (ep), ἐπικατ- (epikat), κατ- (kat), μετ- (met), παρεν- (paren), συν- (syn), ὑπ- (hyp); Hw.: s. ἀλλάσσειν (allássein); E.: vgl. idg. *ali̯os, *h₂eli̯os, Adj., andere, Pokorny 25; s. idg. *al- (1), *ol-, Adv., darüberhinaus, Pokorny 24; L.: Frisk 1, 75
ἀλλάγιον (allágion), gr., N.: nhd. Veränderung, Wechsel; E.: s. ἀλλάσσειν (allássein); L.: Frisk 1, 75
ἄλλαγμα (állagma), gr., N.: nhd. Austausch, Preis; Vw.: s. ἀντ- (ant), διά- (diá), ἀντικατ- (antikat), κατ- (kat), παρ- (par), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀλλάσσειν (allássein); L.: Frisk 1, 75
ἀλλαγμός (allagmós), gr., M.: nhd. Austausch, Preis; E.: s. ἀλλάσσειν (allássein)
ἀλλακτέον (allaktéon), gr., Adj.: nhd. sich ändern müssend; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἀντιμετα- (antimeta), ἀπ- (ap), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀλλάσσειν (allássein)
ἀλλακτική (allaktikḗ), gr., F.: nhd. Austauschen; E.: s. ἀλλάσσειν (allássein)
ἀλλακτικός (allaktikós), gr., Adj.: nhd. zum Austausch gehörig; Vw.: s. ἀπ- (ap), δι- (di), κατ- (kat), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀλλάσσειν (allássein); L.: Frisk 1, 75
ἀλλακτικῶς (allaktikōs), gr., Adv.: nhd. zum Austausch gehörig; Vw.: s. ἀπ- (ap), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀλλάσσειν (allássein)
ἀλλακτός (allaktós), gr., Adj.: nhd. gleichwertig; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἀπαρ- (apar), παρ- (par); E.: s. ἀλλάσσειν (allássein)
ἄλλαξις (állaxis), gr., F.: nhd. Austausch, Tauschhandel; Vw.: s. ἀντικατ- (antikat), ἀπ- (ap), δι- (di), ἐπ- (ep), κατ- (kat), μετ- (met), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀλλάσσειν (allássein); L.: Frisk 1, 75
ἀλλᾶς (allas), gr., M.: nhd. Wurst; E.: Herkunft nicht sicher geklärt, vielleicht aus dem Osk. *allō zu idg. *ālu-, *ālo-, Sb., bittere Pflanze?, Pokorny 33; L.: Pokorny 33, Frisk 1, 75
ἀλλάσσειν (allássein), ἀλλάττειν (alláttein), gr., V.: nhd. anders machen, verändern, wechseln, vertauschen; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἀντιπαρ- (antipar), ἀπ- (ap), ἀποκατ- (apokat), δι- (di), ἐν- (en), ἐξ- (ex), ἐπ- (ep), κατ- (kat), κατδι- (katdi), μετ- (met), μεταπαρ- (metapar), παρ- (par), παρεξ-* (parex), συν- (syn), συνδι-* (syndi), ὑπ- (hyp); E.: s. idg. *ali̯os, *h₂eli̯os, Adj., andere, Pokorny 25; vgl. idg. *al- (1), *ol-, Adv., darüberhinaus, Pokorny 24; L.: Frisk 1, 75
ἀλλάττειν (alláttein), gr., V.: Vw.: s. ἀλλάσσειν (allássein)
ἀλλαχῄ (allachḗi), gr., Adv.: nhd. anderswo, anderswohin; E.: s. ἄλλος (állos)
ἀλλαχόθεν (allachóthen), gr., Adv.: nhd. anderswoher; E.: s. ἄλλος (állos)
ἀλλαχόθι (allachóthi), gr., Adv.: nhd. anderswo; E.: s. ἄλλος (állos)
ἀλλαχόσε (allachóthen), gr., Adv.: nhd. anderswohin; E.: s. ἄλλος (állos)
ἀλλαχοῦ (allachū), gr., Adv.: nhd. anderswo, anderswohin; E.: s. ἄλλος (állos)
ἅλλεσθαι (hállesthai), gr., V.: nhd. springen, hüpfen; Vw.: s. δι- (di), ἐφ- (eph), καθ- (kath), κατεφ- (kateph), περι- (peri), ὑπερ- (hyper); E.: idg. *sel- (4), V., springen, Pokorny 899; L.: Frisk 1, 76
ἀλληγορεῖν (allēgorein), gr., V.: nhd. allegorisch interpretieren; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. ἀλληγορία (allēgoría)
ἀλληγορία (allēgoría), gr., F.: nhd. „Anderssagen“ (N.); E.: s. ἄλλος (állos), ἀγορά (agorá); W.: lat. allēgoria, F., Allegorie; ahd. alligoria 1, Sb., Allegorie; nhd. Allegorie, F., Allegorie, sinnbildliche Darstellung, Duden 1, 104; L.: Kluge s. u. Allegorie
ἀλληγοριζειν (allēgorizein), gr., V.: nhd. in Allegorien reden; E.: s. ἀλληγορία (allēgoría)
ἀλληγορικός (allēgorikós), gr., Adj.: nhd. allegorisch; E.: s. ἀλληγορία (allēgoría)
ἀλληγορικῶς (allēgorikōs), gr., Adv.: nhd. allegorisch; E.: s. ἀλληγορία (allēgoría)
ἀλληγορούμενος (allēgorúmenos), gr., Adj.: nhd. allegorisch interpretiert; ÜG.: got. aljaleikoţs; E.: s. ἀλληγορεῖν (allēgorein), ἀλληγορία (allēgoría)
ἄλληκτος (állēktos), gr., Adj.: Vw.: s. ἄληκτος (álēktos)
ἀλληλίζειν (allēlízein), gr., V.: nhd. zusammen liegen; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. ἄλλος (állos)
ἀλλήλοιν (allḗloin), gr., Adv.: nhd. einander, gegenseitig; E.: s. ἄλλος (állos)
ἀλλήλοις (allḗlois), gr., Adv.?: nhd. einander, gegenseitig; E.: s. ἄλλος (állos)
ἀλλήλων (allḗlōn), gr., Adv.: nhd. einander, gegenseitig; E.: s. ἄλλος (állos)
ἄλλην (állēn), gr., Adv.: nhd. anderswohin; E.: s. ἄλλος (állos)
ἄλλιξ (állix), gr., F.: nhd. Oberkleid für Männer, Reisemantel; E.: ?; W.: lat. alicula, F., „Reisemäntellein“, Zipfelmantel; L.: Frisk 1, 76
ἀλλογενής (allogenḗs), gr., Adj.: nhd. ausländisch; E.: s. ἄλλος (állos), γίγνεσθαι (gígnesthai)
ἀλλοδαπός (allodapós), gr., Adj.: nhd. aus einer anderen Gegend stammend, fremd; E.: s. ἄλλος (állos); L.: Frisk 1, 76
ἄλλοθεν (állothen), gr., Adv.: nhd. anderswoher; E.: s. ἄλλος (állos)
ἄλλοθι (állothi), gr., Adv.: nhd. anderswo; E.: s. ἄλλος (állos)
ἀλλοῖος (alloios), gr., Adj.: nhd. andersartig, anders beschaffen (Adj.), verschieden; E.: s. ἄλλος (állos); L.: Frisk 1, 76
ἀλλοιοῦν (alloiūn), gr., V.: nhd. verändern, umgestalten, verwandeln; Vw.: s. ἀπ- (ap), δι- (di), μετ- (met); E.: s. ἀλλοῖος (alloios), ἄλλος (állos); L.: Frisk 1, 76
ἀλλοιώδης (alloiṓdēs), gr., Adj.: nhd. von fremdem Aussehen seiend; E.: s. ἀλλοῖος (alloios), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 76
ἀλλοίωμα (alloíōma), gr., N.: nhd. Veränderung; E.: s. ἀλλοῖος (alloios), ἄλλος (állos); L.: Frisk 1, 76
ἀλλοίωσις (alloíōsis), gr., F.: nhd. Veränderung; Vw.: s. μετ- (met); E.: s. ἀλλοῖος (alloios), ἄλλος (állos); L.: Frisk 1, 76
ἀλλοιωτικός (alloiōtikós), gr., Adj.: nhd. verändernd; E.: s. ἀλλοῖος (alloios), ἄλλος (állos); W.: mlat. alliōticus, Adj., verändernd, Verdauung bewirkend
ἄλλος (állos), αἶλος (ailos), gr., Adj., Pron.: nhd. andere; Vw.: s. περί- (perí), ὑπέρ- (hypér); E.: idg. *ali̯os, *h₂eli̯os, Adj., andere, Pokorny 25; s. idg. *al- (1), *ol-, Adv., darüberhinaus, Pokorny 24; W.: nhd. allo-, Präf., allo..., fremd, anders; L.: Frisk 1, 76, Kluge s. u. allo-
ἄλλοσε (állose), gr., Adv.: nhd. anderswohin; E.: s. ἄλλος (állos)
ἄλλοτε (állote), gr., Adv.: nhd. ein andermal, vormals, später; E.: s. ἄλλος (állos)
ἀλλοτριάζειν (allotriázein), gr., V.: nhd. übel gesinnt sein (V.); E.: s. ἀλλότριος (allótrios)
ἀλλότριος (allótrios), gr., Adj.: nhd. einem andern gehörig, fremd, ausländisch, feindlich; Vw.: s. ἀπ- (ap); Hw.: s. ἄλλος (állos); E.: s. idg. *ali̯os, *h₂eli̯os, Adj., andere, Pokorny 25; vgl. idg. *al- (1), *ol-, Adv., darüberhinaus, Pokorny 24; W.: s. nhd. Allotria, N., Allotria, Unfug; L.: Kluge s. u. Allotria
ἀλλοτριότης (allotriótēs), gr., F.: nhd. Entfremdung; E.: s. ἀλλότριος (allótrios)
ἀλλοτριοῦν (allotriūn), gr., V.: nhd. entfremden, feindlich machen gegen; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. ἀλλότριος (allótrios)
ἀλλότριως (allótriōs), gr., Adv.: nhd. einem andern gehörig, fremd, ausländisch, feindlich; E.: s. ἀλλότριος (allótrios)
ἀλλοτρίωσις (allotríōsis), gr., F.: nhd. Entfremdnung, Verfeindung; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. ἀλλοτριοῦν (allotriūn), ἀλλότριος (allótrios)
ἀλλόφυλος (allóphylos), gr., Adj.: nhd. anderen Stammes seiend, ausländisch, fremd; E.: s. ἄλλος (állos), φῦλον (phylon); W.: lat. allophȳlus, Adj., anderen Stammes seiend, ausländisch, fremd
ἄλλυδις (állydis), gr., Adv.: nhd. anderswohin; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἄλλος (állos)
ἄλλως (állōs), gr., Adv.: nhd. anders; E.: s. ἄλλος (állos)
ἄλμα (álma), gr., N.: nhd. Hain; Vw.: s. δι- (di); E.: s. idg. *al- (2), *h₂el-, V., wachsen (V.) (1), nähren, Pokorny 26
ἅλμα (hálma), gr., N.: nhd. Sprung; Vw.: s. ὑπέρ- (hypér); Hw.: s. ἅλλεσθαι (hállesthai); E.: s. idg. *sel- (4), V., springen, Pokorny 899; W.: nhd. Halma, N., Halma; L.: Frisk 1, 76, Kluge s. u. Halma
ἁλμαία (halmaía), gr., F.: nhd. Meerwasser, Salzigkeit, Schärfe; E.: s. ἅλς (háls); L.: Frisk 1, 78
ἁλμεύειν (almeúein), gr., V.: nhd. pökeln, einpökeln; E.: s. ἅλμη (hálmē); L.: Frisk 1, 78
ἅλμευσις (hálmeusis), gr., N.: nhd. Pökeln, Einpöckeln; E.: s. ἁλμεύειν (almeúein), ἅλμη (hálmē)
ἁλμευτής (halmeutḗs), gr., M.: nhd. Verkäufter von Eingepöckeltem; E.: s. ἁλμεύειν (almeúein), ἅλμη (hálmē)
ἅλμη (hálmē), gr., F.: nhd. Meerwasser, Salzigkeit, Schärfe; Hw.: s. ἅλς (háls); E.: vgl. idg. *sal- (1), *sald-, N., Salz, Pokorny 878; idg. *sē-, *sə-, V., sich setzen, herausträufeln, Kluge s. u. Salz; L.: Frisk 1, 78
ἁλμυρίζειν (halmyrízein), gr., V.: nhd. salzig sein (V.); Vw.: s. ὑφ- (hyph); E.: s. ἁλμυρός (almyrós)
ἁλμυρίς (halmyrís), gr., F.: nhd. salziger Boden, salzige Flüssigkeit; E.: s. ἁλμυρός (almyrós), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 78
ἁλμυρός (almyrós), gr., Adj.: nhd. salzig, bitter, scharf; E.: s. ἅλμη (hálmē); L.: Frisk 1, 78
ἁλμυρώδης (halmyrṓdēs), gr., Adj.: nhd. salzig; E.: s. ἁλμυρός (almyrós), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 78
ἀλοᾶν (aloan), ἀλοιᾶν (aloian), gr., V.: nhd. dreschen, zerschlagen (V.), schlagen; Vw.: s. ἀπ- (ap), δι- (di), κατ- (kat); E.: s. ἀλωή (alōḗ); L.: Frisk 1, 82
ἀλογεῖν (alogein), gr., V.: nhd. nicht in Rechnung setzen, nicht beachten; Vw.: s. κατα- (kata); E.: s. ἀ- (a), λόγος (lógos)
ἀλογία (alogía), gr., F.: nhd. Nichtbeachtung, Gleichgültigkeit; E.: s. ἀ- (a), λόγος (lógos); W.: lat. alogia, F., Unvernunft, Unverstand
ἀλογίζεσθαι (alogízesthai), gr., V.: nhd. unlogisch sein (V.), absurd sein (V.); Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. ἀ- (a), λόγος (lógos)
ἄλογος (álogos), gr., Adj.: nhd. sprachlos, unvernünftig; E.: s. ἀ- (a), λόγος (lógos); W.: lat. alogus, Adj., unvernünftig, irrational
ἀλόη (alóē), gr., F.: nhd. Aloe; E.: Lehnwort aus dem orientalischen Raum, vgl. hebr. ahālīm; W.: lat. aloē, F., Aloe; ahd. aloe 5, F.?, N.?, Aloe; mhd. ālōe, st. N., Aloe; nhd. Aloe, F., Aloe, bittere tropische Pflanze, Duden 1, 109; R.: ἀλόη οξίνης (alóē oxínēs), gr., Sb.: nhd. säuerliche Aloe; W.: ahd. alahsan, st. M. (a?, i?), Alsem, Wermut; nhd. (ält.-dial.) Alsem, M., Alsem, DW 1, 259; R.: ἀλόη οξίνης (alóē oxínēs), gr., Sb.: nhd. säuerliche Aloe; W.: lat. aloxinum, N., Wermut, Wermutwein; W.: ahd. alahsan, st. M. (a?, i?), Alsem, Wermut; nhd. (ält.-dial.) Alsem, M., Alsem, DW 1, 259; L.: Frisk 1, 77, Kluge s. u. Aloe, Alsem
ἀλοησμός (aloēsmós), gr., M.: nhd. Dreschen; E.: s. ἀλοᾶν (aloan); L.: Frisk 1, 82
ἀλοητήρ (aloētḗr), gr., M.: nhd. Drescher; E.: s. ἀλοᾶν (aloan); L.: Frisk 1, 82
ἀλοητής (aloētḗs), gr., M.: nhd. Drescher; E.: s. ἀλοᾶν (aloan); L.: Frisk 1, 82
ἀλοιᾶν (aloian), gr., V.: Vw.: s. ἀλοᾶν (aloan)
ἀλοίτης (aloítēs), gr. (äol.), M.: nhd. Rächer; E.: s. idg. *leit- (1), *h₂leit-, V., verabscheuen, freveln, Pokorny 672
ἀλοιτός (aloitós), gr., M.: nhd. Frevler; E.: s. idg. *leit- (1), *h₂leit-, V., verabscheuen, freveln, Pokorny 672
ἀλοιφᾶν (aloiphan), gr., V.: nhd. mit Pech beschmieren; E.: s. ἀλοιφή (aloiphḗ); L.: Frisk 1, 68
ἀλοιφεῖον (aloipheion), gr., N.: nhd. Salbungszimmer; E.: s. ἀλοιφή (aloiphḗ); L.: Frisk 1, 68
ἀλοιφή (aloiphḗ), gr., F.: nhd. Fett, Schweinefett, Öl, Salbe; Vw.: s. ἀπ- (ap), ὑπ- (hyp); E.: s. idg. *leip- (1), V., beschmieren, kleben, Pokorny 670; vgl. idg. *lei- (3), Adj., V., schleimig, klebrig, gleiten, glätten, streichen, Pokorny 662; L.: Frisk 1, 68
ἀλοκίζειν (alokízein), gr., V.: nhd. Furchen ziehen; Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. ἄλοξ (álox); L.: Frisk 1, 77
ἄλοξ (álox), gr., F.: nhd. Furche; E.: s. idg. *u̯elk- (1), V., ziehen, Pokorny 1145; vgl. idg. *u̯el- (8), V., Sb., reißen, rauben, verwunden, töten, Wunde, Verderben, Blut, Leiche, Pokorny 1144; L.: Frisk 1, 77
ἁλοσύδνη (halosýdnē), gr., F., F.=PN: nhd. Meerestochter, Meereswoge (Beiname); E.: s. idg. *sal- (1), *sald-, N., Salz, Pokorny 878; idg. *sē-, *sə-, V., sich setzen, herausträufeln, Kluge s. u. Salz; idg. *udros, M., Wassertier, Pokorny 79; idg. *au̯e-, *au̯- (9), V., benetzen, befeuchten, fließen, Pokorny 78
ἁλούργημα (halúrgēma), gr., N.: nhd. purpurne Kleidung; E.: s. ἁλουργής (halurgḗs)
ἁλουργής (halurgḗs), gr., Adj.: nhd. mit Meerpurpur gefärbt, echt purpurn gefärbt; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. ἅλς (háls), ἔργον (érgon)
ἁλουργίδιον (halurgídion), gr., N.: nhd. kleines Purpurgewand; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. ἁλουργής (halurgḗs)
ἁλουργικός (halurgikós), gr., Adj.: nhd. mit Meerpurpur gefärbt, echt purpurn gefärbt; E.: s. ἅλς (háls), ἔργον (érgon)
ἁλουργία (halurgía), gr., F.: nhd. Purpurfärben; E.: s. ἁλουργής (halurgḗs)
ἁλουργίς (halurgís), gr., F.: nhd. Purpurkleid; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. ἁλουργής (halurgḗs)
ἁλουργοπώλης (halurgopṓlēs), gr., M.: nhd. Purpurhändler; E.: s. ἁλουργής (halurgḗs), πολεῖν (polein)
ἁλουργοπωλική (halurgopōlikḗ), gr., F.: nhd. Purpurhandel; E.: s. ἁλουργοπώλης (halurgopṓlēs)
ἁλουργός (halurgós), gr., Adj.: nhd. mit Meerpurpur gefärbt, echt purpurn gefärbt; Vw.: s. παρ- (par), περι- (peri); E.: s. ἅλς (háls), ἔργον (érgon)
ἄλοχος (álochos), gr., F.: nhd. Gattin, Bettgenossin; E.: vgl. idg. *legʰ‑, V., sich legen, liegen, Pokorny 658
ἀλπαλέος (alpaléos), gr., Adj.: nhd. erwünscht, reizend; E.: vgl. idg. *u̯el- (2), *u̯lei-, *u̯lēi-, *u̯lē-, V., wollen (V.), wählen, Pokorny 1137; idg. *au̯- (7), *au̯ē-, *au̯ēi-, V., gern haben, verlangen, begünstigen, Pokorny 77
Ἄλπεις (Alpeis), gr., F. Pl.: nhd. Alpen; E.: gall. Herkunft?; vgl. idg. *albʰos, Adj., weiß, Pokorny 30?
ἄλπνος* (álpnos), gr., Adj.: nhd. süß, lieblich; Vw.: s. ἔπ- (ép); E.: Herkunft ungeklärt?; R.: ἄλπνιστος (álpnistos), Adj., (Superl.): nhd. süßeste, lieblichste; L.: Liddell/Scott
ἅλς (háls), gr., F., M.: nhd. Meer, Salz; E.: s. idg. *sal- (1), *sald-, N., Salz, Pokorny 878; vgl. idg. *sē-, *sə-, V., sich setzen, herausträufeln, Kluge s. u. Salz; L.: Frisk 1, 78
ἅλσις (hálsis), gr., F.: nhd. Springen; Hw.: s. ἅλλεσθαι (hállesthai); E.: s. idg. *sel- (4), V., springen, Pokorny 899; L.: Frisk 1, 76
ἄλσος (álsos), gr., M.: nhd. heiliger Hain; E.: s. idg. *al- (2), *h₂el-, V., wachsen (V.) (1), nähren, Pokorny 26; L.: Frisk 1, 76
ἁλσώδης (halsṓdēs), gr., Adj.: nhd. zum Hain gehörig; E.: s. ἄλσος (álsos), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 79
ἁλτήρ (haltḗr), gr., M.: nhd. Sprunggewicht; E.: s. ἅλλεσθαι (hállesthai)
ἁλτικός (haltikós), gr., Adj.: nhd. im Springen geschickt; E.: s. ἅλλεσθαι (hállesthai)
Ἄλτις (Altis), gr., F.: nhd. Altis (dem Zeus geweihter Hein in Olympia); E.: vgl. idg. *al- (2), *h₂el-, V., wachsen (V.) (1), nähren, Pokorny 26
ἀλύειν (alýein), gr., V.: nhd. sich in aufgeregter Weise bewegen, sich in unbehaglicher Stimmung befinden, betrübt sein (V.), verlegen sein (V.); E.: idg. *alu-, *aleu, V., umherschweifen, Pokorny 27; s. idg. *ā̆l- (3), V., umherschweifen, irren, irr sein (V.), Pokorny 27; W.: lat. alūcinārī, V., gedankenlos reden, gedankenlos handeln; W.: s. lat. alūcita, F., Mücke, Schnake; L.: Frisk 1, 80
ἀλύκη (alýkē), gr., F.: nhd. Unruhe, Beängstigung, Angst; Hw.: s. ἀλύειν (alýein); E.: s. idg. *alu-, *aleu, V., umherschweifen, Pokorny 27; vgl. idg. *ā̆l- (3), V., umherschweifen, irren, irr sein (V.), Pokorny 27; L.: Frisk 1, 80
ἁλυκίς (halykís), gr., F.: nhd. Salzquelle, Salzlache; E.: s. ἅλς (háls)
ἁλυκός (halykós), gr., Adj.: nhd. salzig; Vw.: s. ὑφ- (hyph); E.: s. ἅλς (háls); L.: Frisk 1, 79
ἁλυκρός (halykrós), gr., Adj.: nhd. warm; Hw.: s. ἀλέα (aléa) (1); E.: vgl. idg. *su̯el- (2), V., schwelen, brennen, Pokorny 1045
ἀλυκτοπέδη (alyktopédē), gr., F.: nhd. unzerreißbare Bande (N. Pl.), unzerreißbares Band (N.), unentwirrbare Bande (N. Pl.); E.: s. ἀ- (a); s. idg. *leug̑-, V., brechen, Pokorny 686; L.: Frisk 1, 80
ἄλυξις (ályxis), gr., F.: nhd. Flucht, Entkommen; Vw.: s. ἐξ- (ex), ὑπ- (hyp), ὑπεξ- (hypex); E.: s. ἀλύσκειν (alýskein)
ἄλυπον (álypon), gr., N.: nhd. ein Kraut; E.: s. ἄλυπος (álypos)
ἄλυπος (álypos), gr., Adj.: nhd. ohne Leid seiend, kummerlos; E.: s. ἀ- (a), λύπη (lýpē)
ἀλύπως (alýpōs), gr., Adv.: nhd. ohne Leid seiend, kummerlos; E.: s. ἄλυπος (álypos)
ἄλυς (álys), gr., F.: nhd. Untätigkeit, Müßiggang, Langeweile; E.: s. idg. *ā̆l- (3), V., umherschweifen, irren, irr sein (V.), Pokorny 27; L.: Frisk 1, 80
Ἅλυς (Hálys), gr., M.=FlN: nhd. Halys (Salzfluss); Hw.: s. ἅλς (háls); E.: s. idg. *sal- (1), *sald-, N., Salz, Pokorny 878; vgl. idg. *sē-, *sə-, V., sich setzen, herausträufeln, Kluge s. u. Salz
ἁλυσηδόν (halysēdón), gr., Adv.: nhd. in Ketten; E.: s. ἅλυσις (hálysis); L.: Frisk 1, 80
ἄλυσις (álysis), gr., Sb.: nhd. Angst; E.: vgl. idg. *ā̆l- (3), V., umherschweifen, irren, irr sein (V.), Pokorny 27
ἅλυσις (hálysis), gr., F.: nhd. Kette (F.) (1), Fessel (F.) (1); E.: vgl. idg. *u̯el- (7), *u̯elə-, *u̯lē-, V., drehen, winden, wälzen, Pokorny 1140; L.: Frisk 1, 80
ἁλυσίδιον (halysídion), gr., N.: nhd. kleine Kette, Kettchen; E.: s. ἅλυσις (hálysis); L.: Frisk 1, 80
ἁλυσιδωτός (halysidōtós), gr., Adj.: nhd. aus Ketten bestehend; E.: s. ἅλυσις (hálysis); L.: Frisk 1, 80
ἁλύσιον (halýsion), gr., N.: nhd. kleine Kette, Kettchen; E.: s. ἅλυσις (hálysis); L.: Frisk 1, 80
ἀλυσκάζειν (alyskázein), gr., V.: nhd. vermeiden, fliehen; Hw.: s. ἀλεῖσθαι (aleisthai); E.: s. idg. *ā̆l- (3), V., umherschweifen, irren, irr sein (V.), Pokorny 27
ἀλύσκειν (alýskein), gr., V.: nhd. entkommen (V.), ausweichen, vermeiden, sich entziehen; Vw.: s. ἐξ- (ex), ὑπ- (hyp), ὑπεξ- (hypex); Hw.: s. ἀλεῖσθαι (aleisthai); E.: s. idg. *ā̆l- (3), V., umherschweifen, irren, irre sein (V.), Pokorny 27; L.: Frisk 1, 80
ἄλυσις (álysis), gr., F.: nhd. Angst, Unruhe; E.: s. ἀλύειν (alýein); L.: Frisk 1, 80
ἀλυσμός (alysmós), gr., M.: nhd. Angst, Unruhe; E.: s. ἀλύειν (alýein); L.: Frisk 1, 80
ἀλύσσειν (alýssein), gr., V.: nhd. sich in aufgeregter Weise bewegen, sich in unbehaglicher Stimmung befinden, betrübt sein (V.), verlegen sein (V.); Hw.: s. ἀλύειν (alýein); E.: idg. *alu-, *aleu, V., umherschweifen, Pokorny 27; s. idg. *ā̆l- (3), V., umherschweifen, irren, irr sein (V.), Pokorny 27
ἄλυσσον (álysson), gr., N.: nhd. ein Pflanzenname; E.: s. λύσσα (lýssa); L.: Frisk 1, 80
ἄλφα (álpha), gr., N.: nhd. Alpha; I.: Lw. hebr.-phöniz. āleph; E.: s. hebr.-phöniz. āleph; W.: mhd. alfa, Sb., Alpha; nhd. Alpha, N., Alpha; L.: Frisk 1, 81
ἀλφάβητος (alphábētos), gr., M., F.: nhd. Alphabet; E.: s. ἄλφα (álpha), βῆτα (bēta); W.: lat. alphabētum, N., Alphabet; mhd. alphabēt, st. N., Alphabet; nhd. Alphabet, N., Alphabet; L.: Kluge s. u. Alphabet
ἀλφάνειν (alphánein), gr., V.: nhd. erwerben, tragen, einbringen; E.: idg. *algᵘ̯ʰ-, V., Sb., verdienen, Gegenwert, Pokorny 32; L.: Frisk 1, 81
ἀλφεῖν (alphein), gr., V.: nhd. erwerben, tragen, einbringen; E.: idg. *algᵘ̯ʰ-, V., Sb., verdienen, Gegenwert, Pokorny 32
Ἀλφειός (Alpheiós), gr., M.=FlN: nhd. Alpheius (Fluss); E.: s. idg. *albʰos, Adj., weiß, Pokorny 30; vgl. idg. *al- (6), *alōu-, *aləu-, Adj., weiß, glänzend, Pokorny 29
ἀλφεσίβοιος (alphesíboios), gr., V.: nhd. Rinder einbringend; E.: s. ἀλφεῖν (alphein), βοῦς (būs)
ἀλφή (alphḗ), gr., F.: nhd. Erwerb; E.: idg. *algᵘ̯ʰ-, V., Sb., verdienen, Gegenwert, Pokorny 32; L.: Frisk 1, 81
ἄλφησις (álphēsisḗs), gr., F.: nhd. Erwerb; E.: s. ἀλφάνειν (alphánein); L.: Frisk 1, 80
ἀλφηστής (alphēstḗs), gr., Adj.: nhd. erwerbsam, arbeitsam; E.: s. ἀλφάνειν (alphánein)
ἀλφηστικός (alphēstikós), gr., Adj.: nhd. erwerbsam, arbeitsam; E.: s. ἀλφάνειν (alphánein)
ἄλφι (álphi), gr., N.: nhd. Gerstengraupe, Gerstenmehl; Hw.: s. ἄλφιτον (álphiton); E.: idg. *albʰi-, Sb., Gerste, Pokorny 29; vgl. idg. *al- (6), *alōu-, *aləu-, Adj., weiß, glänzend, Pokorny 29; L.: Frisk 1, 81
ἄλφιτον (álphiton), gr., N.: nhd. Gerstengraupe, Gerstenmehl; Hw.: s. ἄλφι (álphi); E.: idg. *albʰi-, Sb., Gerste, Pokorny 29; vgl. idg. *al- (6), *alōu-, *aləu-, Adj., weiß, glänzend, Pokorny 29
ἀλφός (alphós), gr., M.: nhd. weißer Hautausschlag; E.: s. idg. *albʰos, Adj., weiß, Pokorny 30; vgl. idg. *al- (6), *alōu-, *aləu-, Adj., weiß, glänzend, Pokorny 29; L.: Frisk 1, 81
ἀλφώδης (alphṓdēs), gr., Adj.: nhd. leprös; E.: s. ἀλφός (alphós), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 81
ἀλώδης (alṓdēs), gr., Adj.: nhd. salzig, salzartig; Vw.: s. ὑφ- (hyph); E.: s. ἅλς (háls), εἶδος (eidos)
ἀλωεινός (alōeinós), gr., Adj.: nhd. zur Tenne gehörig; E.: s. ἀλωή (alōḗ); L.: Frisk 1, 82
ἀλωεύς (alōeús), gr., M.: nhd. Landwirt, Bauer (M.) (1); E.: s. ἀλωή (alōḗ); L.: Frisk 1, 82
ἀλωή (alōḗ), gr., F.: nhd. feuchte Niederung, Nutzland, Saatfeld, Tenne; E.: s. idg. *leu- (2), *leuH-, V., schneiden, trennen, lösen, Pokorny 681; L.: Frisk 1, 82
ἀλώιος (alṓios), gr., Adj.: nhd. zur Tenne gehörig; E.: s. ἀλωή (alōḗ); L.: Frisk 1, 82
ἀλωνία (alōnía), gr., F.: nhd. Tenne; E.: s. ἀλωή (alōḗ); L.: Frisk 1, 82
ἀλωνίζειν (alōnízein), gr., V.: nhd. auf der Tenne arbeiten; E.: s. ἀλωή (alōḗ); L.: Frisk 1, 82
ἀλωπεκία (alōpekía), gr., F.: nhd. Fuchsräude?; E.: s. ἀλωπήξ (alōpḗx)
ἀλωπέκιον (alōpékion), gr., N.: nhd. kleiner Fuchs, Füchslein; E.: s. ἀλωπήξ (alōpḗx); L.: Frisk 1, 83
ἀλωπεκίς (alōpekís), gr., F.: nhd. Fuchsrebe; E.: s. ἀλωπήξ (alōpḗx)
ἀλωπέκουρος (alōpékuros), gr., F.: nhd. Fuchsschwanz (eine Grasart)?; E.: s. ἀλωπήξ (alōpḗx)
ἀλωπήξ (alōpḗx), gr., F.: nhd. Fuchs (M.) (1); Vw.: s. χην- (chēn); Hw.: s. ἀλωπός (alōpós); E.: s. idg. *u̯l̥p-, *lup-, M., Wolf (M.) (1), Pokorny 1179; L.: Frisk 1, 83
αὐλωπίας (aulōpías), gr., M.: nhd. eine Thunfischart; E.: Herkunft unklar?; W.: mlat. alōpias, M., eine Thunfischart
ἀλωπός (alōpós), gr., F.?: nhd. Fuchs (M.) (1); Hw.: s. ἀλωπήξ (alōpḗx); E.: s. idg. *u̯l̥p-, *lup-, M., Wolf (M.) (1), Pokorny 1179
ἅλως (hálōs), gr., F.: nhd. Tenne; E.: s. idg. *leu- (2), *leuH-, V., schneiden, trennen, lösen, Pokorny 681
ἅλωμα (hálōma), gr., N.: nhd. Aufwand; E.: s. ἁλίσκεσθαι (halískesthai); L.: Frisk 1, 74
ἁλώσιμος (halṓsimos), gr., Adj.: nhd. einnehmbar, fasslich; E.: s. ἁλίσκεσθαι (halískesthai); L.: Frisk 1, 74
ἅλωσις (hálōsis), gr., F.: nhd. Gefangennahme, Eroberung; E.: s. ἁλίσκεσθαι (halískesthai); L.: Frisk 1, 74
ἁλωτός (halōtós), gr., Adj.: nhd. gefangen; Hw.: s. ἁλίσκεσθαι (halískesthai); E.: vgl. idg. *u̯el- (8), V., Sb., reißen, rauben, verwunden, töten, Wunde, Verderben, Blut, Leiche, Pokorny 1144
ἅμα (háma), ἁμᾶ (hama), gr., Adv., Präp.: nhd. zusammen, gemeinschaftlich, zugleich, gleichkommend; E.: s. idg. *sem- (2), Num. Kard., Adv., Präp., eins, ein, zusammen, samt, Pokorny 902; L.: Frisk 1, 83
ἁμᾶ (hama), gr., Adv., Präp.: Vw.: s. ἅμα (háma)
ἁμαδρυάς (hamadryás), gr., F.: nhd. eine Baumnymphe; E.: s. Δρύας (Drýas)
ἁμαζακάραν (hamazakáran), gr., V.: nhd. Krieg führen, kämpfen; E.: vgl. idg. *mag̑ʰ-, V., kämpfen, Pokorny 697
Ἀμαζόνες (Amazónes), gr., F. Pl.: nhd. Amazonen; E.: Herkunft unbekannt; W.: lat. Amāzōn, F., Amazone; mhd. amazōne, F., Amazone; nhd. Amazone, F., Amazone; L.: Kluge s. u. Amazone
Ἀμαζών (Amazṓn), gr., M.: nhd. Krieger; E.: über äol. Vermittlung Lehnwort aus einem iran. Volksnamen *ha-mazan-, M., Krieger; vgl. idg. *mag̑ʰ-, V., kämpfen, Pokorny 697; L.: Frisk 1, 83
ἀμαθής (amathḗs), gr., Adj.: nhd. unwissend, ungelehrt, unerfahren; E.: s. ἀ- (a), μανθάνειν (manthánein)
ἀμαθία (amathía), gr., F.: nhd. Unwissenheit, Unkenntnis; E.: s. ἀμαθής (amathḗs)
ἀμαθῖτις (amathitis), gr., Adj.: nhd. im Sand lebend; E.: s. ἄμαθος (ámathos); L.: Frisk 1, 84
ἄμαθος (ámathos), gr., F.: nhd. Sand, Staub, Düne; E.: vgl. idg. *bʰes- (1), V., abreiben, zerreiben, ausstreuen, Pokorny 145; L.: Frisk 1, 84
ἀμαθύνειν (amathýnein), gr., V.: nhd. zu Sand machen, in Asche legen, vertilgen; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἄμαθος (ámathos); L.: Frisk 1, 84
ἀμαθώδης (amathṓdēs), gr., Adj.: nhd. sandig; E.: s. ἄμαθος (ámathos), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 84
ἀμάκις (amákis), gr. (kret.), Adv.: nhd. einmal; E.: vgl. idg. *sem- (2), Num. Kard., Adv., Präp., eins, ein, zusammen, samt, Pokorny 902
ἀμαλδύνειν (amaldýnein), gr., V.: nhd. vernichten, zerstören; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. idg. *meld-, *mled-, V., Adj., schlagen, mahlen, zermalmen, weich, Pokorny 718; vgl. idg. *mel- (1), *smel-, *melə-, *mlē-, *melh₂-, V., schlagen, mahlen, zermalmen, Pokorny 716; L.: Frisk 1, 84
ἄμαλλα (ámalla), ἄμιλλα (ámilla), gr., F.: nhd. Garbe (F.) (1); E.: vgl. idg. *sem- (1), V., schöpfen (V.) (1), gießen, Pokorny 901; L.: Frisk 1, 85
ἀμαλλεύειν (amalleúein), gr., V.: nhd. Garben binden; E.: s. ἄμαλλα (ámalla); L.: Frisk 1, 85
ἀμαλλοδετήρ (amallodetḗr), gr., M.: nhd. Garbenbinder; E.: s. ἄμαλλα (ámalla), δεῖν (dein)
ἀμαλός (amalós), gr., Adj.: nhd. schwach, zart; E.: s. idg. *mel- (1), *smel-, *melə-, *mlē-, *melh₂-, V., schlagen, mahlen, zermalmen, Pokorny 716; L.: Frisk 1, 85
ἀμάμαξυς (amámaxys), gr., F.: nhd. an zwei Pfählen hochgezogene Weinrebe; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 85
ἁμαμηλίς (hamamēlís), gr., F.: nhd. eine Baumart, Mispel?; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 85
ἀμᾶν (aman) (1), gr., V.: nhd. schneiden, mähen, ernten; Vw.: s. ἀπ- (ap), κατ- (kat), ὑπ- (hyp); E.: s. idg. *met-, V., mähen, Pokorny 703; vgl. idg. *mē- (2), *h₂meh₁-, V., mähen, Pokorny 703; L.: Frisk 1, 88
*ἀμᾶν (aman) (2), gr., V.: nhd. graben, scharren; Vw.: s. ἀπ- (ap), δι- (di), ἐξ- (ex); E.: idg. *i̯ā̆m-, *i̯em-, *i̯ₑm-, *i̯ōm-, V., graben, Pokorny 502
ἅμαξα (hámaxa), gr., F.: nhd. vierrädriger Lastwagen, Wagen (M.); E.: s. idg. *ag̑es-, *ak̑s-, Sb., Drehpunkt, Achse, Achsel, Pokorny 6; vgl. idg. *ag̑-, *h₂eg̑-, *h₂ag̑-, *h₂og̑-, V., treiben, schwingen, bewegen, Pokorny 4; L.: Frisk 1, 85
ἁμαξεύειν (hamaxeúein), gr., V.: nhd. fahren, fuhrwerken; Vw.: s. ἐπ- (ep), καθ- (kat), παρ- (par); E.: s. ἅμαξα (hámaxa)
ἁμαξεύς (hamaxeús), gr., M.: nhd. Kutscher, Zugtier; E.: s. ἅμαξα (hámaxa); L.: Frisk 1, 85
ἁμαξήρης (hamaxḗrēs), gr., Adj.: nhd. an den Wagen gefügt, zum Wagen gehörig; E.: s. ἅμαξα (hámaxa); L.: Frisk 1, 86
ἁμαξιαῖος (hamaxiaios), gr., Adj.: nhd. einen Frachtwagen füllend, wagenlastschwer; E.: s. ἅμαξα (hámaxa); L.: Frisk 1, 85
ἁμαξικός (hamaxikós), gr., Adj.: nhd. zum Wagen gehörig; E.: s. ἅμαξα (hámaxa); L.: Frisk 1, 85
ἁμάξιον (hamáxion), gr., N.: nhd. kleiner Wagen, Wägelchen; E.: s. ἅμαξα (hámaxa); L.: Frisk 1, 85
ἁμαξίς (hamaxís), gr., F.: nhd. kleiner Wagen, Wägelchen; E.: s. ἅμαξα (hámaxa); L.: Frisk 1, 85
ἁμαξιτός (hamaxitós), gr., Adj.: nhd. für Wagen fahrbar; E.: s. ἅμαξα (hámaxa), ἰέναι (iénai)
ἁμαξουργός (hamaxurgós), gr., M.: nhd. Stellmacher, Wagenmacher, Wagner; E.: s. ἅμαξα (hámaxa), ἔργον (érgon); W.: mlat. hamaxūrgus, M., Stellmacher, Wagenmacher, Wagner
ἆμαρ (amar), gr., N.: Vw.: s. ἦμαρ (ēmar)
ἀμάρα (amára), gr., F.?: nhd. Graben (M.), Kanal, Furche; E.: s. idg. *i̯ā̆m-, *i̯em-, *i̯ₑm-, *i̯ōm-, V., graben, Pokorny 502; L.: Frisk 1, 86
ἀμαράκινος (amarákinos), gr., Adj.: nhd. aus Majoran gemacht; E.: s. ἀμάρακον (amárakon); L.: Frisk 1, 86
ἀμάρακον (amárakon), gr., N.: nhd. Majoran; E.: kulturelles Wanderwort; vgl. ai. maruva, s. Frisk 1, 86; W.: lat. amāracum, N., Majoran; mhd. majeron, majoran, M., Majoran; nhd. Majoran, M., Majoran; L.: Frisk 1, 86, Kluge s. u. Majoran
ἀμάραντος (amárantos), gr., Adj.: nhd. unverwelklich, ewig; E.: s. ἀ- (a), μαραίνειν (maraínein)
ἀμαρεύειν (amareúein), gr., V.: nhd. bewässern; E.: vgl. idg. *i̯ā̆m-, *i̯em-, *i̯ₑm-, *i̯ōm-, V., graben, Pokorny 502
ἁμαρτάνειν (hamartánein), gr., V.: nhd. verfehlen, nicht treffen, daneben treffen, verlieren, abschweifen; Vw.: s. ἀνθ- (anth), ἀφ- (aph), δι- (di), ἐξ- (ex), ἐπεξ- (epex), ἐφ- (eph), παρ- (par), προ- (pro), προεξ- (proex), προσ- (pros), συν- (syn), συνεξ- (synex); E.: vgl. idg. *smer-, *mer-, V., gedenken, sich erinnern, sorgen, versorgen, zögern, Pokorny 969?; L.: Frisk 1, 87
ἁμαρτάνων (hamartánōn), gr., Adj.: nhd. sündig; E.: s. ἁμαρτάνειν (hamartánein)
ἁμαρτάς (hamartás), gr., F.: nhd. Fehler, Vergehen, Sünde; E.: s. ἁμαρτάνειν (hamartánein); L.: Frisk 1, 87
ἁμαρτή (hamartḗ), gr., Adv.: nhd. gleichzeitig, zugleich; E.: vgl. idg. *r̥t-, *art-, Adj., zusammengefügt, Pokorny 56; idg. *ar- (1), *h₂er-, V., fügen, passen, Pokorny 55; L.: Frisk 1, 87
ἁμάρτημα (hamártēma), gr., N.: nhd. Fehler, Vergehen, Sünde; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἁμαρτάνειν (hamartánein); L.: Frisk 1, 87
ἁμαρτητικάς (hamartētikós), gr., Adj.: nhd. geneigt zu fehlen; E.: s. ἁμαρτάνειν (hamartánein)
ἁμαρτία (hamartía), gr., F.: nhd. Fehler, Vergehen, Sünde, Irrtum; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἁμαρτάνειν (hamartánein); L.: Frisk 1, 87
ἁμάρτιον (hamártion), gr., N.: nhd. Fehler, Vergehen, Sünde; E.: s. ἁμαρτάνειν (hamartánein)
ἁμαρτοεπής (hamartoepḗs) (1), gr., Adj.: nhd. verkehrt redend; E.: s. ἁμαρτάνειν (hamartánein), ἔπος (épos)
ἁμαρτοεπής (hamartoepḗs) (2), gr., M.: nhd. Fehlredner; E.: s. ἁμαρτάνειν (hamartánein), ἔπος (épos)
ἀμάρτυρος (amártyros), gr., Adj.: nhd. unbezeugt; E.: s. ἀ- (a), μάρτυς (mártys)
ἁμαρτωλή (hamartōlḗ), gr., F.: nhd. Fehler, Vergehen, Sünde, Irrtum; E.: s. ἁμαρτάνειν (hamartánein); L.: Frisk 1, 87
ἁμαρτωλία (hamartōlía), gr., F.: nhd. Fehler, Vergehen, Sünde, Irrtum; E.: s. ἁμαρτάνειν (hamartánein); L.: Frisk 1, 87
ἁμαρτωλός (hamartōlós) (1), gr., Adj.: nhd. sündig; E.: s. ἁμαρτάνειν (hamartánein)
ἁμαρτωλός (hamartōlós) (2), gr., M.: nhd. Sünder; E.: s. ἁμαρτάνειν (hamartánein)
ἁμαρτωλῶς (hamartōlōs), gr., Adv.: nhd. sündig; E.: s. ἁμαρτάνειν (hamartánein)
ἀμαρυγή (amarygḗ), gr., F.: nhd. schnelle Bewegung, Glanz, Funkeln; E.: vgl. idg. *mer- (2), *merH-, *HmerH-, V., flimmern, funkeln, Pokorny 733; L.: Frisk 1, 87
ἀμάρυγμα (amárygma), ἀμάρυχμα (amárychma), gr., N.: nhd. Schimmern, Funkeln; E.: s. ἀμαρύσσειν (amarýssein); L.: Frisk 1, 87
ἀμάρυγξ (amárynx), gr., Sb.: nhd. Schimmern, Funkeln; E.: s. ἀμαρύσσειν (amarýssein); L.: Frisk 1, 87
ἀμαρύσσειν (amarýssein), gr., V.: nhd. flimmern lassen, funkeln lassen; E.: vgl. idg. *mer- (2), *merH-, *HmerH-, V., flimmern, funkeln, Pokorny 733; L.: Frisk 1, 87
ἀμάρυχμα (amárychma), gr. (äol.), N.: Vw.: s. ἀμάρυγμα (amárygma)
ἀμᾶσθαι (amasthai), gr., V.: nhd. sammeln; Vw.: s. ἀντιπροσ- (antipros), ἐπ- (ep), περι- (peri); E.: s. idg. *sem- (1), V., schöpfen (V.) (1), gießen, Pokorny 901; L.: Frisk 1, 88
ἀμάτις (amátis), gr. (tarent.), Adv.: nhd. einmal; E.: vgl. idg. *sem- (2), Num. Kard., Adv., Präp., eins, ein, zusammen, samt, Pokorny 902
ἀμαυρία (amauría), gr., F.: nhd. Dunst, dichter Nebel; E.: s. ἀμαυρός (amaurós); L.: Frisk 1, 88
ἀμαυρίσκειν (amaurískein), gr., V.: nhd. verdunkeln, entkräften, schwächen; E.: s. ἀμαυρός (amaurós); L.: Frisk 1, 88
ἀμαυροῦν (amaurun), gr., V.: nhd. verdunkeln, entkräften, schwächen; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. idg. *mauro-, Adj., matt, schwach, dunkel, Pokorny 701; L.: Frisk 1, 88
ἀμαυρός (amaurós), gr., Adj.: nhd. schwach scheinend, undeutlich, dunkel; E.: s. idg. *mauro-, Adj., matt, schwach, dunkel, Pokorny 701; L.: Frisk 1, 88
ἀμαυρότης (amaurótēs), gr., F.: nhd. Undeutlichkeit; E.: s. ἀμαυρός (amaurós); L.: Frisk 1, 88
ἀμαύρωμα (amaúma), gr., N.: nhd. Verdunkelung, Trübung; E.: s. ἀμαυροῦν (amaurun); L.: Frisk 1, 88
ἀμαύρωσις (amaúrōsis), gr., F.: nhd. Verdunkelung, Trübung; E.: s. ἀμαυροῦν (amaurun); L.: Frisk 1, 88
ἄμαχος (ámachos) (1), gr., Adj.: nhd. ohne Kampf geschehend, uneroberbar, nicht streitsüchtig; E.: s. ἀ- (a), μάχη (máchē)
ἄμαχος (ámachos) (2), gr., M.: nhd. Nichtstreitsüchtiger; E.: s. ἄμαχος (ámachos) (1)
ἄμαχως (ámachōs), gr., Adv.: nhd. ohne Kampf, uneroberbar; E.: s. ἄμαχος (ámachos) (1)
ἄμβη (ámbē), gr. (ion.), F.: nhd. Gefäßrand, ein erhöhter Gegenstand, ein ansteigender Gegenstand; E.: s. ἄμβων (ámbōn)
ἄμβιξ (ámbix), gr., F.: nhd. Destillierhelm; E.: unklar, Frisk 1, 89; W.: lat. ambix, F., Destillierhelm, Blasenhut; W.: arab. الأنبيق (al-anbiq), Sb., Alambic; mnl. alembic, mnd. elembig, Sb., „Alambic“, Destillierkolben; L.: Frisk 1, 89
ἀμβλίσκειν (amblískein), gr., V.: nhd. eine Fehlgeburt tun lassen; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: vgl. idg. *mel- (2), V., trügen, verfehlen, Pokorny 719; L.: Frisk 1, 89
ἀμβλοῦν (amblun), gr., V.: nhd. eine Fehlgeburt tun lassen; E.: vgl. idg. *mel- (2), V., trügen, verfehlen, Pokorny 719; L.: Frisk 1, 89
ἀμβλυγώνιος (amblygṓnios), gr., Adj.: nhd. stumpfwinkelig; E.: s. ἀμβλύς (amblýs), γωνία (gōnía)
ἀμβλύνειν (amblýnein), gr., V.: nhd. abstumpfen, schwächen; Vw.: s. ἀπ- (ap), κατ- (kat), παρ- (par); E.: s. ἀμβλύς (amblýs); L.: Frisk 1, 89
ἄμβλυνσις (ámblynsis), gr., F.: nhd. Schwächen (N.); E.: s. ἀμβλύνειν (amblýnein), ἀμβλύς (amblýs); L.: Frisk 1, 89
ἀμβλυντήρ (amblyntḗr), gr., F.: nhd. Schwächer; E.: s. ἀμβλύνειν (amblýnein), ἀμβλύς (amblýs); L.: Frisk 1, 89
ἀμβλυντικός (amblyntikós), gr., Adj.: nhd. Schwäche verursachend; E.: s. ἀμβλύνειν (amblýnein), ἀμβλύς (amblýs); L.: Frisk 1, 89
ἀμβλύς (amblýs), gr., Adj.: nhd. kraftlos, schwach, stumpf; Vw.: s. ὕπ- (hýp); E.: vgl. idg. *mel- (1), *smel-, *melə-, *mlē-, *melh₂-, V., schlagen, mahlen, zermalmen, Pokorny 716; L.: Frisk 1, 89
ἀμβλύτης (amblýtēs), gr., F.: nhd. Stumpfsinn, Trägheit, Verzagtheit; E.: s. ἀμβλύς (amblýs); L.: Frisk 1, 89
ἀμβλυωπία (amblyōpía), gr., F.: nhd. Kurzsichtigkeit, Blödsichtigkeit; E.: s. ἀμβλύς (amblýs), ὄπωπα (ópōpa)
ἀμβλυώσσειν (amblyṓssein), ἀμβλυώττειν (amblyṓttein), gr., V.: nhd. kurzsichtig sein (V.), schwachsichtig sein (V.), blödsichtig sein (V.); E.: s. ἀμβλύς (amblýs); L.: Frisk 1, 89
ἀμβλυώττειν (amblyṓttein), gr. (att.), V.: Vw.: s. ἀμβλυώσσειν (amblyṓssein)
ἄμβλωμα (ámblōma), gr., N.: nhd. Fehlgeburt, Abtreibung; E.: s. ἀμβλοῦν (amblun)
ἄμβλωσις (ámblōsis), gr., F.: nhd. Fehlgeburt, Abtreibung; E.: s. ἀμβλοῦν (amblun)
ἀμβλωσμός (amblōsmós), gr., M.: nhd. Fehlgeburt, Abtreibung; E.: s. ἀμβλοῦν (amblun)
ἀμβολάδην (amboládēn), gr., Adj.: nhd. aufwallend; E.: s. ἀναβάλλειν (anabállein)
ἀμβροσία (ambrosía), gr., F.: nhd. Ambrosia, Götterspeise; E.: s. ἄμβροτος (ámbrotos); W.: lat. ambrosia, F., Ambrosia, Götterspeise, Göttertrank; nhd. Ambrosia, F., Ambrosia, Götternahrung; L.: Kluge s. u. Ambrosia
ἀμβρόσιος (ambrósios), gr., Adj.: nhd. zu den Unsterblichen gehörig; E.: s. ἀ- (a), βροτός (brotós)
ἄμβροτος (ámbrotos), gr., Adj.: nhd. unsterblich, von den Göttern stammend; E.: s. ἀ- (a), βροτός (brotós)
ἄμβων (ámbōn), gr., M.: nhd. Gefäßrand, ein erhöhter Gegenstand, ein ansteigender Gegenstand; E.: Herkunft unklar; W.: mlat. ambo, Sb., Kanzel, Lesepult; L.: Frisk 1, 90
ἀμέγαρτος (amégartos), gr., Adj.: nhd. nicht beneidenswert, leidig, unglücklich; E.: s. ἀ- (a), μεγαίρειν (megaírein); L.: Frisk 2, 188
ἀμέθυστος (améthystos) (1), gr., Adj.: nhd. nicht trunken, dem Rausch entgegenwirkend; E.: s. ἀ- (a), μεθύειν (methýein)
ἀμέθυστος (améthystos) (2), gr., F.: nhd. Amethyst; E.: s. ἀμέθυστος (améthystos) (1); W.: amethystus, F., Amethyst; afrz. améthyste, M., Amethyst; mhd. ametiste, amatist, M., Amethyst; nhd. Amethyst, M., Amethyst; L.: Frisk 1, 90, Walde/Hofmann 1, 38, Kluge s. u. Amethyst
ἀμείβειν (ameíbein), gr., V.: nhd. wechseln, umtauschen, abwechseln, erwidern; Vw.: s. δι- (di), ἐξ- (ex), ἐπ- (ep), κατ- (kat), μετ- (met), παρ- (par), παρεξ- (parex), ὑπ- (hyp); E.: idg. *meigᵘ̯-?, V., wechseln, tauschen, wandern, Pokorny 713; s. idg. *mei- (2), *h₂mei-, V., Sb., Adj., wechseln, tauschen, täuschen, ändern, gemeinsam, Leistung, Pokorny 710; L.: Frisk 1, 90
ἀμείβεσθαι (ameíbesthai), gr., V.: nhd. erwidern; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἀνταπ- (antap), ἀπ- (ap), διεξ- (diex), παρ- (par); E.: s. ἀμείβειν (ameíbein)
ἀμείβων (ameíbōn), gr., M.: nhd. Dachsparren; E.: s. ἀμείβειν (ameíbein)
ἀμείνων (ameínōn), gr., Adj. (Komp.): nhd. bessere, tüchtigere, tapferere; Hw.: s. μεῖον (meion); E.: s. ἀ- (a), *μείνων (meínōn); L.: Frisk 1, 91
ἀμειπτική (ameiptikḗ), gr., F.: nhd. Wechselgeschäft; E.: s. ἀμείβειν (ameíbein)
ἀμειπτικός (ameiptikós), gr., Adj.: nhd. wechselnd, abwechselnd; E.: s. ἀμείβειν (ameíbein)
ἀμείρειν (ameírein), gr., V.: nhd. berauben; Vw.: s. ἀπ- (ap); Hw.: ἀμέρδειν (amérdein); E.: s. idg. *merd-, V., reiben, rauben, packen, Pokorny 736; vgl. idg. *mer- (5), *merə-, *merh₂-, V., reiben, packen, zerdrücken, rauben, Pokorny 735; Son.: gebildet von der Aoristform ἀμέρσαι (amérsai) von ἀμέρδειν (amérdein); L.: Frisk 1, 91
ἄμειψις (ámeipsis), gr., F.: nhd. Vertauschung, Veränderung; Vw.: s. ἀντ- (ant), διά- (diá), μετ- (met); E.: s. ἀμείβειν (ameíbein)
ἀμέλγειν (amélgein), gr., V.: nhd. melken, saugen; Vw.: s. ἀπ- (ap), ἐν- (en); E.: idg. *mē̆lg̑-, *meləg̑-?, *h₂melg̑-, V., abstreifen, wischen, melken, Pokorny 722; L.: Frisk 1, 91
ἀμέλεια (améleia), gr., F.: nhd. Sorglosigkeit, Unachtsamkeit, Nachlässigkeit; E.: s. ἀμελής (amelḗs)
ἀμελεῖν (amelein), gr., V.: nhd. sorglos sein (V.), unbekümmert sein (V.), nachlässig sein (V.), vernachlässigen; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἐξ- (ex), κατ- (kat), παρ- (par); E.: s. ἀμελής (amelḗs)
ἀμελής (amelḗs), gr., Adj.: nhd. sorglos, unbekümmert, nachlässig; E.: s. ἀ- (a), μέλειν (mélein)
ἀμελητέον (amelētéon), gr., Adv.: nhd. zu vernachlässigen seiend; E.: s. ἀμελεῖν (amelein), ἀμελής (amelḗs)
ἀμελητέος (amelētéos), gr., Adj.: nhd. zu vernachlässigen seiend; E.: s. ἀμελεῖν (amelein), ἀμελής (amelḗs)
ἀμελητί (amelētí), gr., Adv.: nhd. sorglos; E.: s. ἀμελής (amelḗs)
ἀμελητικός (amelētikós), gr., Adj.: nhd. sorglos geschrieben; E.: s. ἀμελεῖν (amelein), ἀμελής (amelḗs)
ἀμέλητος (amélētos), gr., Adj.: nhd. nichts angehend; E.: s. ἀμελεῖν (amelein), ἀμελής (amelḗs)
ἀμελκτήρ (amelktḗr), gr., Sb.: nhd. Melkeimer; Hw.: s. ἀμέλγειν (amélgein); E.: s. idg. *mē̆lg̑-, *meləg̑-?, *h₂melg̑-, V., abstreifen, wischen, melken, Pokorny 722
ἀμελξίνη (amelxínē), gr., F.: nhd. eine Pflanze; E.: s. ἀμέλγειν (amélgein); L.: Frisk 1, 91
ἄμελξις (ámelxis), gr., F.: nhd. Melken; E.: s. ἀμέλγειν (amélgein); L.: Frisk 1, 91
ἀμελῶς (amelōs), gr., Adv.: nhd. sorglos, unbekümmert, nachlässig; E.: s. ἀμελής (amelḗs)
ἄμεμπτος (ámemptos), gr., Adj.: nhd. tadellos, makellos, untadelig, zufrieden; E.: s. ἀ- (a), μεμπτός (memptós), μέμφεσθαι (mémphesthai)
ἀμέμπτως (amémptōs), gr., Adv.: nhd. tadellos, makellos, untadelig, zufrieden, vorwurfsfrei, reichlich; E.: s. ἄμεμπτος (ámemptos)
ἀμεμφής (amemphḗs), gr., Adj.: nhd. tadellos, nicht tadelnd, reichlich; E.: s. ἀ- (a), μέμφεσθαι (mémphesthai)
ἀμεμφία (amemphía), gr., F.: nhd. Makellosigkeit, Unbescholtenheit; E.: s. ἀμεμφής (amemphḗs)
ἄμεναι (ámenai), gr., V.: nhd. sättigen, sich sättigen, satt werden; E.: idg. *sā-, *sə-, Adj., V., satt, sättigen, Pokorny 876; L.: Frisk 1, 91
ἀμενηνός (amenēnós), gr., Adj.: nhd. kraftlos, schwach; E.: Herkunft unklar?; L.: Frisk 1, 91
ἀμέρα (améra), gr. (dor.), F.: Vw.: s. ἡμέρα (hēméra)
ἀμέργειν (amérgein), gr., V.: nhd. abpflücken, abstreifen; Vw.: s. κατ- (kat); E.: *merg̑- (1), V., abstreifen, abwischen, Pokorny 738; L.: Frisk 1, 91
ἀμέρδειν (amérdein), gr., V.: nhd. berauben; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: idg. *merd-, V., reiben, rauben, packen, Pokorny 736; s. idg. *mer- (5), *merə-, *merh₂-, V., reiben, packen, zerdrücken, rauben, Pokorny 735; L.: Frisk 1, 92
ἀμέριμνος (amérimnos), gr., Adj.: nhd. unbeachtet, vernachlässigt, sorglos, unbekümmert; E.: s. ἀ- (a), μέριμνα (mérimna)
ἀμερφές (amerphés), gr., Sb.: nhd. Hässlichkeit; E.: s. μορφή (morphḗ)
ἀμετάβολος (ametábolos), gr., Adj.: nhd. unveränderlich; E.: s. ἀ- (a), μετά (metá), βόλος (bólos)
ἀμετακίνητος (ametakínētos), gr., Adj.: nhd. unbeweglich, unveränderlich; E.: s. ἀ- (a), μετά (metá), κινεῖν (kinein)
ἀμετακίνητως (ametakínētōs), gr., Adv.: nhd. unbeweglich, unveränderlich; E.: s. ἀμετακίνητος (ametakínētos)
ἀμεταμέλητος (ametamélētos), gr., Adj.: nhd. nicht zu bereuen seiend, verstockt; E.: s. ἀ- (a), μετά (metá), μέλειν (amélein)
ἀμεταμέλητως (ametamélētōs), gr., Adv.: nhd. nicht zu bereuen, verstockt; E.: s. ἀμεταμέλητος (ametamélētos)
ἄμετος (ámetos), gr., M.: nhd. Mähen, Ernten, Ernte, Ertrag; E.: s. idg. *mē- (2), *h₂meh₁-, V., mähen, Pokorny 703
ἄμετρος (ámetros), gr., Adj.: nhd. unermesslich, zahllos; E.: s. ἀ- (a), μέτρον (métron)
ἀμεύεσθαι (ameúesthai), gr., V.: nhd. vorankommen, übertreffen; Vw.: s. παρα- (para); E.: vgl. idg. *meu- (2), *meu̯ə-, *mi̯eu̯h₁-, V., fortschieben, bewegen, sich bewegen, Pokorny 743; L.: Frisk 1, 92
ἄμη (ámē) (1), gr., F.: nhd. Schaufel, Hacke (F.) (2); E.: s. idg. *i̯ā̆m-, *i̯em-, *i̯ₑm-, *i̯ōm-, V., graben, Pokorny 502
ἄμη (ámē) (2), gr., F.: nhd. Wassereimer; E.: s. idg. *sem- (1), V., schöpfen (V.) (1), gießen, Pokorny 901; W.: lat. hama, ama, F., Eimer, Feuereimer; mnd. āme, F., Hohlmaß für Wein; an. ama (1), sw. F. (n), große Tonne; W.: lat. hama, ama, F., Eimer, Feuereimer; mhd. āme, ōme, F., N., ein Flüssigkeitsmaß; nhd. Ohm, M., N., Ohm, ein Flüssigkeitsmaß; L.: Frisk 1, 88, Kluge s. u. Ohm
ἀμῆ (amē), gr., Adv.: Vw.: s. ἁμῆ (hamē)
ἁμῆ (hamē), ἀμῆ (amē), gr., Adv.: nhd. gewissermaßen, irgendwie; E.: s. idg. *sem- (2), Num. Kard., Adv., Präp., eins, ein, zusammen, samt, Pokorny 902
ἀμήν (amḗn), gr., Interj.: nhd. fürwahr, wahrlich, es geschehe also; I.: Lw. hebr. 'amēn; E.: s. hebr. 'amēn, Interj., wahrlich, es geschehe; W.: nhd. āmēn, Interj. (indeklinabel), es geschehe, es sei; ahd. amen 17, Interj., amen; mhd. āmen, Interj., amen; nhd. amen, Adv., amen, Duden 1, 117; W.: got. amen, Interj., amen; L.: Kluge s. u. Amen
ἄμης (ámēs), gr., M.: nhd. ein Kuchen; E.: Herkunft unbekannt; L.: Frisk 1, 92
ἀμητήρ (amētḗr), gr., M.: nhd. Schnitter; E.: s. ἀμᾶν (aman) (1); L.: Frisk 1, 88
ἀμητήριον (amētḗrion), gr., N.: nhd. Sichel; E.: s. ἀμᾶν (aman) (1); L.: Frisk 1, 88
ἄμητος (ámētos), gr., M.: nhd. Ernte, Ertrag; E.: s. ἀμᾶν (aman) (1); L.: Frisk 1, 88
ἀμητρίς (amētrís), gr., F.: nhd. Schnitterin; E.: s. ἀμᾶν (aman) (1); L.: Frisk 1, 88
ἀμήτωρ (amḗtōr), gr., Adj.: nhd. ohne Mutter seiend, mutterlos, unmütterlich; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. ἀ- (a), μήτηρ (mḗtēs)
ἀμήχανος (amḗchanos), gr., Adj.: nhd. ratlos, schwierig, unmöglich; E.: ἀ- (a), μηχανή (mēchanḗ)
ἀμία (amía), gr., F.: nhd. Art Thunfisch; Hw.: s. ἀμίας (amías); E.: Herkunft unklar; L.: Frisk 1, 93
ἀμίας (amías), gr., M.: nhd. Art Thunfisch; Hw.: s. ἀμία (amías); E.: Herkunft unklar, Frisk 1, 93; W.: s. lat. amiās, F., Thunfisch; L.: Frisk 1, 93
ἀμίαντος (amíantos), gr., Adj.: nhd. unbefleckt, rein; E.: s. ἀ- (a), μαίνειν (maínein); W.: s. lat. amiantus, M., Amiant, Bergflachs, Erdflachs
ἄμιλλα (ámilla), gr., F.: Vw.: s. ἄμαλλα (ámalla)
ἅμιλλα (hámilla), gr., F.: nhd. Wettkampf, Kampf, Wettstreit; Vw.: s. δι- (di); Hw.: s. ἅμα (háma); E.: vgl. idg. *sem- (2), Num. Kard., Adv., Präp., eins, ein, zusammen, samt, Pokorny 902; L.: Frisk 1, 93
ἁμιλλᾶσθαι (hamillasthai), gr., F.: nhd. wettkämpfen, sich eifrig bemühen; Vw.: s. ἀνθ- (anth), δια- (dia), ἐν- (en), ἐξ- (ex), παρ- (par), προσ- (pros), συν- (syn), συνεξ- (synex); E.: s. ἅμιλλα (hámilla); L.: Frisk 1, 93
ἁμίλλημα (hamíllēma), gr., N.: nhd. Kampf, Wettkampf, Konflikt; E.: s. ἁμιλλᾶσθαι (hamillasthai), ἅμιλλα (hámilla)
ἁμιλλητέον (hamillētéon), gr., Adj.: nhd. sich messen müssend, wetteifern müssend; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἁμιλλᾶσθαι (hamillasthai), ἅμιλλα (hámilla)
ἁμιλλητήρ (hamillētḗr), gr., Adj.: nhd. wettrennend; E.: s. ἁμιλλᾶσθαι (hamillasthai), ἅμιλλα (hámilla); L.: Frisk 1, 93
ἁμιλλητήριος (hamillētḗrios), gr., Adj.: nhd. zum Wettkampf gehörend; E.: s. ἁμιλλᾶσθαι (hamillasthai), ἅμιλλα (hámilla); L.: Frisk 1, 93
ἁμιλλητικός (hamillētikós), gr., Adj.: nhd. zum Wettkampf gehörend, Wettkampf betreffend; E.: s. ἁμιλλᾶσθαι (hamillasthai), ἅμιλλα (hámilla)
ἅμιλλος (hámillos), gr., M.: nhd. Wettkampf, Kampf, Wettstreit; E.: s. ἅμιλλα (hámilla)
ἀμίμητος (amímētos), gr., Adj.: nhd. unnachahmlich; E.: s. ἀ- (a), μιμεῖσθαι (mimeisthai)
ἀμίς (amís), gr., F.: nhd. Nachen, Nachttopf; E.: s. idg. *sem- (1), V., schöpfen (V.) (1), gießen, Pokorny 901
ἄμιτρος (ámitros), gr., Adj.: nhd. ohne Gürtel seiend; E.: s. ἀ- (a), μίτρα (mítra); L.: Frisk 2, 246
ἀμιχθαλόεσσαν (amichthalóessan), gr., Adj.: nhd. nebelig; Hw.: s. ὀμίχλη (omíchlē); E.: vgl. idg. *meigʰ-, V., Adj., flimmern, blinzeln, dunkel, Pokorny 712
ἅμμα (hámma), gr., N.: nhd. Schlinge, Knoten, Band (N.); Vw.: s. περί- (perí); E.: s. ἅπτειν (háptein) (1); L.: Frisk 1, 127
ἁμματίζειν (hammatízein), gr., V.: nhd. verknoten, binden; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἅμμα (hámma)
ἁμματισμός (hammatismós), gr., V.: nhd. Verknoten, Binden; E.: s. ἁμματίζειν (hammatízein)
ἀμμάς (ammás), gr., F.: nhd. Mutter (F.) (1); E.: idg. *amma, *ama, *amī̆, F., Mutter (F.) (1), Pokorny 36
ἄμμι (ámmi), gr., N.: nhd. Kümmelart; E.: ?; W.: ae. ameos, Sb., Ammi
ἀμμία (ammía), gr., F.: nhd. Mutter (F.) (1); E.: idg. *amma, *ama, *amī̆, F., Mutter (F.) (1), Pokorny 36
ἀμμίτης (ammítēs), gr., M.: nhd. Sandstein; E.: s. ἄμμος (ámmos); L.: Frisk 1, 93
ἀμμῖτις (ammitis), gr., F.: nhd. Sandstein; E.: s. ἄμμος (ámmos); L.: Frisk 1, 93
ἄμμορος (ámmoros), gr., Adj.: nhd. unteilhaftig, unglücklich; E.: vgl. idg. *smer-, *mer-, V., gedenken, sich erinnern, sorgen, versorgen, zögern, Pokorny 969
ἄμμος (ámmos), gr., F.: nhd. Sand, Staub; E.: vgl. idg. *bʰes- (1), V., abreiben, zerreiben, ausstreuen, Pokorny 145; L.: Frisk 1, 93
ἀμμοχωσία (ammochōsía), gr., F.: nhd. Sandbad; E.: s. ἄμμος (ámmos), χῶσις (chōsis); W.: lat. ammochosia, F., Sandbad
ἀμμώδης (ammṓdēs), gr., Adj.: nhd. sandartig; E.: s. ἄμμος (ámmos), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 93
Ἄμμων (Άmmōn), gr., M.=PN: nhd. Ammon; E.: aus dem Ägyptischen; W.: lat. Ammōn, M.=PN: nhd. Ammon; W.: gr. Ἀμμωνιακόν ἅλας (Ammōniakón hálas), gr., N.: nhd. Steinsalz; lat. sāl ammōniacum, N., ammonisches Salz; s. nhd. Ammoniak, M., Ammoniak; L.: Kluge s. u. Ammoniak
ἀμναῖος (amnaios), gr., Adj.: nhd. aus Lammfell gemacht, aus Lamm gemacht; E.: s. ἀμνός (amnós); L.: Frisk 1, 93
ἀμνεῖον (amneion), gr., N.: nhd. Membran die einen Fötus umgibt; E.: s. ἀμνός (amnós)
ἀμνεῖος (amneios), gr., Adj.: nhd. aus Lammfell gemacht, aus Lamm gemacht; E.: s. ἀμνός (amnós); L.: Frisk 1, 93
ἀμνειός (amneíos), gr., M.: nhd. Membran die einen Fötus umgibt; E.: s. ἀμνός (amnós)
ἀμνή (amnḗ), gr., F.: nhd. Lamm, weibliches Lamm; E.: s. idg. *agᵘ̯ʰnos, Sb., Lamm, Pokorny 9; L.: Frisk 1, 93
ἀμνηστία (amnēstía), gr., F.: nhd. Vergessen, Vergesslichkeit, Amnestie; E.: s. ἄμνεστος (ámnestos); W.: lat. amnēstia, F., Vergessen, Vergeben, Amnestie; nhd. Amnestie, F., Amnestie, Begnadigung; L.: Kluge s. u. Amnestie
ἄμνηστος (ámnēstos), gr., Adj.: nhd. ohne Erinnerung seiend, vergessen (Adj.); E.: s. ἀ- (a), μιμνῄσκειν (mimnḗiskein)
ἀμνίον (amníon), gr., N.: nhd. Gefäß zum Auffangen des Blutes der geschlachteten Tiere, Opferschale; E.: vgl. idg. *sem- (1), V., schöpfen (V.) (1), gießen, Pokorny 901; L.: Frisk 1, 93
ἄμνιος (ámnios), gr., M.: nhd. Membran die einen Fötus umgibt; E.: s. ἀμνός (amnós)
ἀμνός (amnós), gr., M.: nhd. Lamm, männliches Lamm; E.: idg. *agᵘ̯ʰnos, Sb., Lamm, Pokorny 9; L.: Frisk 1, 93
ἀμόθειν (amóthein), ἁμόθειν (hamóthein), gr., Adv.: nhd. irgendwoher; Hw.: s. *ἁμός (hamós); E.: s. idg. *sem- (2), Num. Kard., Adv., Präp., eins, ein, zusammen, samt, Pokorny 902
ἁμόθειν (hamóthein), gr. (att.), Adv.: Vw.: s. ἀμόθειν (amóthein)
ἁμόθι (hamóthi), gr., Adv.: nhd. zusammen; E.: vgl. idg. *sem- (2), *sm̥-, Num. Kard., Adv., Präp., eins, ein, zusammen, samt, Pokorny 902
ἀμοιβάδιος (amoibádios), gr., Adj.: nhd. abwechselnd; E.: s. ἀμοιβή (amoibḗ); L.: Frisk 1, 90
ἀμοιβαῖος (amoibaios), gr., Adj.: nhd. abwechselnd; E.: s. ἀμοιβή (amoibḗ); W.: lat. amoebaeus, Adj., abwechselnd; L.: Frisk 1, 90
ἀμοιβή (amoibḗ), gr., F.: nhd. Wechsel, Veränderung, Umtausch, Antwort; Vw.: s. ἀπ- (ap); Hw.: s. ἀμείβειν (ameíbein); E.: s. idg. *meigᵘ̯-?, V., wechseln, tauschen, wandern, Pokorny 713; vgl. idg. *mei- (2), *h₂mei-, V., Sb., Adj., wechseln, tauschen, täuschen, ändern, gemeinsam, Leistung, Pokorny 710; W.: s. nhd. Amöbe, F., Amöbe, Einzeller, Wechseltierchen; L.: Frisk 1, 90, Kluge s. u. Amöbe
ἀμοιβηδίς (amoibēdís), gr., Adv.: nhd. abwechselnd, wechselnd, wechselweise; E.: s. ἀμείβειν (ameíbein)
ἀμοιβός (amoibós), gr., Adj.: nhd. wechselnd; Hw.: s. ἀμείβειν (ameíbein); E.: s. idg. *meigᵘ̯-?, V., wechseln, tauschen, wandern, Pokorny 713; vgl. idg. *mei- (2), *h₂mei-, V., Sb., Adj., wechseln, tauschen, täuschen, ändern, gemeinsam, Leistung, Pokorny 710
ἀμολγεύς (amolgeús), gr., M.: nhd. Melkeimer; Hw.: s. ἀμέλγειν (amélgein); E.: s. idg. *mē̆lg̑-, *meləg̑-?, *h₂melg̑-, V., abstreifen, wischen, melken, Pokorny 722; L.: Frisk 1, 91
ἀμόλγιον (amólgion), gr., N.: nhd. Milcheimer; E.: s. ἀμέλγειν (amélgein); L.: Frisk 1, 91
ἀμόλυντος (amólyntos), gr., Adj.: nhd. schmutzfrei; E.: s. ἀ- (a), μολύνειν (molýnein); W.: mlat. amolyntus, Adj., schmutzfrei
ἀμορβεῖν (amorbein), gr., V.: nhd. begleiten; E.: s. ἀμορβός (amorbós) (2); L.: Frisk 1, 94
ἀμορβεύειν (amorbeúein), gr., V.: nhd. begleiten; E.: s. ἀμορβός (amorbós) (2); L.: Frisk 1, 94
ἀμορβός (amorbós) (1), gr., Adj.: nhd. dunkel; E.: s. idg. *merəgᵘ̯-, *mergᵘ̯-, V., Adj., flimmern, verdunkeln, dunkel, Pokorny 734; vgl. idg. *mer- (2), *merH-, *HmerH-, V., flimmern, funkeln, Pokorny 733
ἀμορβός (amorbós) (2), gr., M.: nhd. Begleiter, Hirte; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 94
ἀμόργη (amórgē), gr., F.: nhd. Masse der ausgepressten Oliven; Hw.: s. ἀμέργειν (amérgein); E.: s. idg. *merg̑- (1), V., abstreifen, abwischen, Pokorny 738; W.: lat. amurca, amurga, F., Art Ölschaum der Oliven; L.: Frisk 1, 91
ἀμοργός (amorgós) (1), gr., Adj.: nhd. ausdrückend; Hw.: s. ἀμέργειν (amérgein); E.: s. idg. *merg̑- (1), V., abstreifen, abwischen, Pokorny 738
ἀμοργός (amorgós) (2), gr., M.: nhd. Masse der ausgepressten Oliven; Hw.: s. ἀμέργειν (amérgein); E.: s. idg. *merg̑- (1), V., abstreifen, abwischen, Pokorny 738; L.: Frisk 1, 92
*ἁμός (hamós), gr., Adv.: nhd. irgend ein; Vw.: s. οῦδ‑ (oud); Hw.: s. ἀμόθειν (amóthein); E.: s. idg. *sem- (2), Num. Kard., Adv., Präp., eins, ein, zusammen, samt, Pokorny 902; L.: Frisk 1, 95
ἄμοτον (ámoton), gr., Adv.: nhd. unaufhörlich, unermüdlich; E.: s. ἀ- (a); s. idg. *mō-, *molo-, V., Sb., streben, wollen (V.), sich mühen, Mut, Pokorny 746; vgl. idg. *mē- (5), *mō-, *mə-, V., Sb., streben, wollen (V.), sich mühen, Mut, Pokorny 704; L.: Frisk 1, 95
ἄμοτος (ámotos), gr., Adj.: nhd. unermüdlich, unablässig; E.: s. ἀ- (a); s. idg. *mō-, *molo-, V., Sb., streben, wollen (V.), sich mühen, Mut, Pokorny 746; vgl. idg. *mē- (5), *mō-, *mə-, V., Sb., streben, wollen (V.), sich mühen, Mut, Pokorny 704; L.: Frisk 1, 95
ἀμουσία (amusía), gr., F.: nhd. Mangel an Bildung; E.: s. ἀ- (a), Μοῦσα (Musa)
ἄμουσος (ámusos), gr., Adj.: nhd. den Musen feind, ungebildet; Vw.: s. ὑπο- (hypo); E.: s. ἀ- (a), Μοῦσα (Musa)
ἀμουσώτερος (amūsṓterós), gr., M.: nhd. den Musen Fremder?; E.: s. ἀμουσία (amusía); W.: mlat. amūsaeterus, M., den Musen Fremder
ἀμπελικός (ampelikós), gr., Adj.: nhd. vom Weinstock stammend; E.: s. ἄμπελος (ámpelos); L.: Frisk 1, 95
ἀμπέλινος (ampélinos), gr., Adj.: nhd. vom Weinstock stammend; E.: s. ἄμπελος (ámpelos); L.: Frisk 1, 95
ἀμπέλιος (ampélios), gr., Adj.: nhd. vom Weinstock stammend; E.: s. ἄμπελος (ámpelos); L.: Frisk 1, 95
ἀμπελῖτις (ampelitis), gr., F.: nhd. Weinbau; E.: s. ἄμπελος (ámpelos); W.: lat. ampelītis, F., Art Erdpech
ἀμπελόεις (ampelóeis), gr., Adj.: nhd. rebenreich; E.: s. ἄμπελος (ámpelos); L.: Frisk 1, 95
ἄμπελος (ámpelos), gr., F.: nhd. Weinstock, Weinrebe; Vw.: s. ὀρθ- (orth); E.: wohl ein mediterranes Kulturwort; L.: Frisk 1, 95
ἀμπελών (ampelṓn), gr., M.: nhd. Weinberg; E.: s. ἄμπελος (ámpelos); L.: Frisk 1, 95
ἀμπελωνίδιον (ampelōnídion), gr., N.: nhd. kleiner Weinberg; E.: s. ἀμπελών (ampelṓn), ἄμπελος (ámpelos); L.: Frisk 1, 95
ἀμπέχειν (ampéchein), gr., V.: nhd. umgeben (V.), umkleiden; Vw.: s. ἐπ- (ep), κατ- (kat), μετ- (met), παρ- (par), περι- (peri), ὑπ- (hyp), ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀνά (ana), ἀπό (apó), ἔχειν (échein) (1)
ἀμπίσχειν (ampíschein), gr., V.: nhd. umgeben (V.), umkleiden; Vw.: s. ἀπ- (ap), ἐπ- (ep), κατ- (kat), μετ- (met); E.: s. ἀνά (ana), ἀπό (apó), ἴσχειν (íschein)
ἀμπλακεῖν (amplakein), ἀπλακεῖν (aplakein), gr., V.: nhd. verfehlen, irren; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. ἀμπλακίσκειν (amplakískein)
ἀμπλάκημα (amplakēma), ἀπλάκημα (aplakēma), gr., N.: nhd. Fehler, Irrtum; E.: s. ἀμπλακεῖν (amplakein)
ἀμπλακία (amplakía), ἀπλακία (aplakía), gr., F.: nhd. Vergehen; E.: s. ἀμπλακίσκειν (amplakískein); L.: Frisk 1, 95
ἀμπλακίσκειν (amplakískein), gr., V.: nhd. fehlen, sich verfehlen, verlieren; E.: Herkunft ungeklärt?; L.: Frisk 1, 95
ἀμπνοή (ampnoḗ), gr., F.: Vw.: s. ἀναπνοή (anapnoḗ)
ἀμπνῦσθαι (ampnysthai), gr., V.: nhd. wieder zum Bewusstsein kommen; E.: s. πνεῦμα (pneuma), πνεῖν (pnein)
ἀμπρεύειν (ampreúein), gr., V.: nhd. mit einer Zugleine ziehen, schleppen; E.: s. ἀμπρόν (amprón); L.: Frisk 1, 96
ἀμπρόν (amprón), gr., N.: nhd. Zugleine; E.: technisches Fremdwort unbekannter Herkunft; L.: Frisk 1, 96
ἀμπυκάζειν (ampykázein), gr., V.: nhd. mit einem Stirnband aufbinden; E.: s. ἄμπυξ (ámpyx); L.: Frisk 1, 96
ἄμπυξ (ámpyx), gr., M.: nhd. Stirnband, metallenes Stirnband der Frauen, Metallenes Stirnband der Pferde; E.: s. idg. *puk̑- (2), V., drängen, umschließen, Pokorny 849; L.: Frisk 1, 96
ἄμπωτις (ámpōtis), gr., F.: nhd. Ebbe; E.: s. ἀναπίνειν (anapínein); L.: Frisk 1, 96
ἀμυγδαλέα (amygdaléa), gr., F.: nhd. Mandelbaum; E.: s. ἀμυγδάλη (amygdálē); L.: Frisk 1, 96
ἀμυγδάλη (amygdálē), gr., F.: nhd. Mandel; E.: Lehnwort unbekannten Ursprungs; W.: lat. amygdala, amiddula, F., Mandel; rom. *amendla, *amendola, F., Mandel; afrz. almande, Sb., Mandel; an. alemandel, M., Mandel; W.: lat. amygdala, amiddula, F., Mandel; rom. *amendla, *amendola, F., Mandel; afrz. almande, Sb., Mandel; me. almande, Sb., Mandel; an. almandr, st. M. (a), Mandel; W.: lat. amygdala, amiddula, F., Mandel; s. ae. magdalatréo, st. N. (wa), Mandelbaum; W.: lat. amygdala, amiddula, F., Mandel; as. mandala* 1, st. F. (ō), sw. F. (n), Mandel; W.: lat. amygdala, amiddula, F., Mandel; ahd. mandala 13, sw. F. (n), Mandel; mhd. mandel, st. F., st. M., Mandel; nhd. Mandel, M., F., Mandel, DW 12, 1535; L.: Frisk 1, 96, Kluge s. u. Mandel
ἀμυγδάλινος (amygdálinos), gr., Adj.: nhd. aus Mandeln bereitet; E.: s. ἀμυγδάλη (amygdálē); L.: Frisk 1, 96
ἀμυγδάλιος (amygdálios), gr., Adj.: nhd. mandelförmig; E.: s. ἀμυγδάλη (amygdálē); L.: Frisk 1, 96
ἀμυγδαλίς (amygdalís), gr., F.: nhd. Mandel; E.: s. ἀμυγδάλη (amygdálē); L.: Frisk 1, 96
ἀμυγδαλίτης (amygdalítēs), gr., M.: nhd. Wolfsmilch; E.: s. ἀμυγδάλη (amygdálē); L.: Frisk 1, 96
ἀμυγδαλόεις (amygdalóeis), gr., Adj.: nhd. mandelförmig; E.: s. ἀμυγδάλη (amygdálē); L.: Frisk 1, 96
ἀμύγδαλον (amýgdalon), gr., N.: nhd. Mandel; E.: s. ἀμυγδάλη (amygdálē)
ἀμύγδαλος (amýgdalos), gr., M.: nhd. Mandel; E.: s. ἀμυγδάλη (amygdálē); L.: Frisk 1, 96
ἀμυγδαλώδης (amygdalṓdēs), gr., Adj.: nhd. mandelförmig; E.: s. ἀμυγδάλη (amygdálē), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 96
ἄμυγμα (ámygma), gr., N.: nhd. Zerraufen; E.: s. ἀμύσσειν (amýssein); L.: Frisk 1, 98
ἀμυγμός (amygmós), gr., M.: nhd. Wunde; E.: s. ἀμύσσειν (amýssein); L.: Frisk 1, 98
ἄμυδις (ámydis), gr. (äol.), Adj.: nhd. zusammen; E.: s. ἅμα (háma); L.: Frisk 1, 83
ἀμυδρήεις (amydrḗeis), gr., Adj.: nhd. dunkel, schwer erkennbar; E.: s. ἀμυδρός (amydrós)
ἀμυδροῦν (amydrūn), gr., V.: nhd. verdunkeln, dunkel machen, schwächen; E.: s. ἀμυδρός (amydrós); L.: Frisk 1, 96
ἀμυδροῦσθαι (amydrūsthai), gr., V.: nhd. dunkel werden; E.: s. ἀμυδρός (amydrós); L.: Frisk 1, 96
ἀμυδρός (amydrós), gr., Adj.: nhd. dunkel, schwer erkennbar, undeutlich; E.: vgl. idg. *mauro-, Adj., matt, schwach, dunkel, Pokorny 701?; L.: Frisk 1, 96
ἀμυδρότης (amydrótēs), gr., Sb.: nhd. Undeutlichkeit, Schwäche; E.: s. ἀμυδρός (amydrós); L.: Frisk 1, 96
ἀμυλίον (amylíon), gr., N.: nhd. Kuchen, Stärke; E.: s. ἄμυλος (ámylos); L.: Frisk 1, 97
ἄμυλον (ámylon) (1), gr., Adj.: nhd. nicht gemahlen; E.: s. ἀ- (a), μύλη (mýlē)?
ἄμυλον (ámylon) (2), gr., N.: nhd. Stärke, Stärkemehl; E.: s. ἄμυλον (ámylon) (1); W.: lat. amulum, amollum, amylum (ält.), N., Kraftmehl, Amelmehl, Stärke; L.: Frisk 1, 97
ἄμυλος (ámylos), gr., M.: nhd. Kuchen; E.: s. ἄμυλον (ámylon) (1)?; L.: Frisk 1, 97
ἀμύμων (amýmōn), gr., Adj.: nhd. tadellos, edel, herrlich; E.: s. ἀ- (a), μῶμος (mōmos); L.: Frisk 1, 97
ἄμυνα (ámyna), gr., F.: nhd. Abwehr, Verteidigung; E.: s. ἀμύνειν (amýnein); L.: Frisk 1, 97
ἀμύνειν (amýnein), gr., V.: nhd. abwehren, fernhalten, vergelten, helfen; Vw.: s. ἀπ- (ap), ἐπ- (ep), κατ- (kat), κατεπ- (katep), περι- (peri); E.: vgl. idg. *meu- (2), *meu̯ə-, *mi̯eu̯h₁-, V., fortschieben, bewegen, sich bewegen, Pokorny 743; L.: Frisk 1, 97
ἀμύνεσθαι (amýnesthai), gr., V.: nhd. sich wehren, sich verteidigen; Vw.: s. ἀντ- (ant), προ- (pro); E.: s. ἀμύνειν (amýnein)
ἀμυντήρ (amyntḗr), gr., M.: nhd. „Abwehrer“; E.: s. ἀμύνειν (amýnein); W.: mlat. amyntēr, M., die nach vorn gekehrte Zacke des Hirschgeweihs
ἀμυντήριος (amyntḗrios), gr., Adj.: nhd. zur Abwehr geeignet; E.: s. ἀμύνειν (amýnein); L.: Frisk 1, 97
ἀμύντης (amýntēs), gr., M.: nhd. Verteidiger; E.: s. ἀμύνειν (amýnein); L.: Frisk 1, 97
ἀμυντικός (amyntikós), gr., Adj.: nhd. zur Abwehr geeignet; E.: s. ἀμύνειν (amýnein)
ἀμύντωρ (amýntōr), gr., M.: nhd. Abwehrer; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀμύνειν (amýnein); L.: Frisk 1, 97
ἄμυξις (ámysis), gr., F.: nhd. Zerkratzen; E.: s. ἀμύσσειν (amýssein); L.: Frisk 1, 98
ἀμύς (amýs), gr., F.: nhd. Süßwasserschildkröte; E.: s. ἐμύς (emýs); L.: Frisk 1, 97
ἀμύσσειν (amýssein), ἀμύττειν (amýttein), gr., V.: nhd. kratzen, zerkratzen, ritzen; Vw.: s. δι- (di), κατ- (kat), παρ- (par), περι- (peri), προσ- (pros); E.: idg. *meuk̑-, V., kratzen, ritzen, Pokorny 745; L.: Frisk 1, 97
ἀμυστί (amystí), gr., Adv.: nhd. in einem Zug; E.: s. ἀ- (a), μυεῖν (myein); L.: Frisk 2, 280
ἄμυστις (ámystis), gr., F.: nhd. starker in einem Zug getaner Trunk, Zechen (N.); E.: s. ἀ- (a), μυεῖν (myein); W.: lat. amystis, F., Leeren des Bechers auf einen Zug, Heruntergießen
ἀμυσχρός (amyschrós), gr., Adj.: nhd. unbefleckt, rein; E.: s. ἀ- (a); vgl. idg. *meug- (2), *meuk-, Adj., V., Sb., schlüpfrig, schleimig, gleiten, schlüpfen, Schleim, Pokorny 744; L.: Frisk 1, 98
ἀμύττειν (amýttein), gr., V.: Vw.: s. ἀμύσσειν (amýssein)
ἀμυχή (amychḗ), gr., F.: nhd. Schramme, Verwundung, Riss; E.: s. idg. *meuk̑-, V., kratzen, ritzen, Pokorny 745; L.: Frisk 1, 97
ἀμυχμός (amychmós), gr., M.: nhd. Wunde; E.: s. ἀμύσσειν (amýssein); L.: Frisk 1, 98
ἀμυχνός (amychnós), gr., Adj.: nhd. unbefleckt, rein; E.: s. ἀ- (a); vgl. idg. *meug- (2), *meuk-, Adj., V., Sb., schlüpfrig, schleimig, gleiten, schlüpfen, Schleim, Pokorny 744
ἀμυχρός (amychrós), gr., Adj.: nhd. unbefleckt, rein; E.: s. ἀ- (a); vgl. idg. *meug- (2), *meuk-, Adj., V., Sb., schlüpfrig, schleimig, gleiten, schlüpfen, Schleim, Pokorny 744
ἀμυχώδης (amychṓdēs), gr., Adj.: nhd. rissig, aufgesprungen; E.: s. ἀμυχή (amychḗ), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 97
ἀμφάδην (amphádēn), gr., Adv.: nhd. offenbar?; Vw.: s. δια- (dia); E.: s. ἀναφαίνειν (anaphaínein)
ἀμφάδιος (amphádios), gr., Adj.: nhd. öffentlich, offenbar; E.: s. ἀναφαίνειν (anaphaínein)
ἀμφαδόν (amphadón), gr., N.: nhd. Offenbares?; E.: s. ἀναφαίνειν (anaphaínein)
ἀμφασίη (amphasíē), gr., F.: nhd. Sprachlosigkeit; E.: Herkunft unklar?; L.: Frisk 1, 98
ἀμφεύειν (ampheúein), gr., V.: nhd. ringsherum verbrennen, versengen, braten; E.: s. ἀμφί (amphi), εὓειν (heúein)
ἀμφήκης (amphḗkēs), gr., Adj.: nhd. zweischneidig, auf beiden Seiten scharf; E.: s. ἀμφί (amphi); s. idg. *ak̑es-, *ak̑s-, Sb., Spitze, Ähre, Pokorny 21; vgl. idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18
ἀμφημερινός (amphēmerinós), gr., Adj.: nhd. einen Tag um den anderen eintretend; E.: s. ἀμφί (amphí), ἦμαρ (ēmar)
ἀμφήν (amphḗn), αὔφην (aúphēn), αὔφεν (aúphen), gr., M.: nhd. Hals; E.: s. idg. *ang̑ʰús, Adj., eng, Pokorny 42; vgl. idg. *ang̑ʰ‑, *h₂eng̑ʰ-, *h₂ang̑ʰ-, *h₂emg̑ʰ-, Adj., V., eng, einengen, schnüren, Pokorny 42; L.: Frisk 1, 98
ἀμφήρης (amphḗrēs) (1), gr., Adj.: nhd. ringsum eingefügt; E.: s. ἀμφί (amphi)
ἀμφήρης (amphḗrēs) (2), gr., Adj.: nhd. doppelrudrig; E.: s. ἀμφί (amphi); vgl. idg. *erə- (1), *rē- (3), V., Sb., rudern, Ruder, Pokorny 338
ἀμφί (amphí), gr., Adv., Präp.: nhd. auf beiden Seiten, ringsum, um, um ... herum; Vw.: s. -αλής (ialḗs), -αλος (alos), -άχειν (áchein), -αχυῖα (achyia), -βαίνειν (baínein), -βάλλειν (bállein), -βαρής (barḗs), -βασις (basis), -βάσκειν (báskein), -βιον (bion), -βιος (bios), -βλημα (blēma), -βληστρεύειν (blēstreúein), -βληστρευτική (blēstreutikḗ), -βληστρικός (blēstrikós), -βληστρον (blēstron), -βλητος (blētos), -βοᾶσθαι (boasthai), -βολεῖν (bolein), -βολεύς (boleús), -βολή (bolḗ), -βολητικός (bolētikós), -βολία (bolía), -βολος (bolos), -βόσκεσθαι (bóskesthai), -βουλος (bulos), -βράγχια (bránchia), -βραχυς (brachys), -βροτος (brotos), -βροχος (brochos), -βώμος (bṓmos), -γάνυσθαι (gánysthai), -γειος (geios), -γενής (genḗs), -γενυς (genys), -γηθεῖν (gēthein), -γνοεῖν (gnoein), -γυήεις (gyḗeis), -γυος (gyos), -δαίειν (daíein), -δάκνειν (dáknein), -δυμος (dymos), -εννύναι (ennýnai), -έπειν (épein), -θάλασσος (thálassos), -θαλής (thalḗs), -θηέατρον (théatron), -καλύπτειν (kalýptein), -κάρηνος (kárēnos), -καρής (karḗs), -κεάζειν (keázein), -κέλεμνον (kélemnon), -κλᾶν (klan), -κλυστος (klystos), -κρανος (kranos), -κτίονης (ktíonēs), -κύπελλος (kýpellos), -λαφής (laphḗs), -λαχαίνειν (lachaínein), -λέγειν (légein), -λεκτος (lektos), -λογεῖσθαι (logeisthai), -λογία (logía), -λογος (logos), -λύκη (lýkē), -μακρος (makros), -μήκης (mḗkēs), -μυκᾶσθαι (mykasthai), -νεικής (neikḗs), -νείκητος (neíkētos), -νοεῖν (noein), -περιστρωφᾶν (peristrōphan), -περιτρομεῖν (peritromein), -πίπτειν (píptein), -πλεκτος (plektos), -πληκτος (plēktos), -πλήξ (plḗx), -πολεύειν (poleúein), -πολεῖν (polein), -πολος (polos), -ρρεπής (rrepḗs), -στομος (stomos), ‑τεύχειν (teúchein), -τρομεῖν (tromein), -φοβεῖσθαι (phobeisthai), -χωλος (chōlos); E.: idg. *ambʰi, *m̥bʰi, *h₂n̥bʰ-, *h₂mbʰi, Präp., um herum, beiderseits, Pokorny 34; L.: Frisk 1, 98
ἀμφιάζειν (amphiázein), gr., V.: nhd. bekleiden, anziehen; Vw.: s. ἀπ- (ap) ,μετ- (met); E.: s. ἀμφί (amphí); L.: Frisk 1, 98
ἀμφιαλής (amphialḗs), gr., F., M.: nhd. Meeresgürtel; E.: s. ἀμφί (amphí), ἅλς (háls)
ἀμφίαλος (amphíalos) (1), gr., Adj.: nhd. meerumgeben; E.: s. ἀμφί (amphí), ἅλς (háls)
Ἀμφίαλος (Amphíalos) (2), gr., M.=PN: nhd. Amphialos; E.: s. ἀμφίαλος (amphíalos) (1), ἀμφί (amphí), ἅλς (háls)
ἀμφίασις (amphíasis), gr., F.: nhd. Bekleiden; E.: s. ἀμφιάζειν (amphiázein); L.: Frisk 1, 98
ἀμφίασμα (amphíasma), gr., N.: nhd. Bekleiden, Kleidungsstück; E.: s. ἀμφιάζειν (amphiázein); L.: Frisk 1, 98
ἀμφιασμός (amphiasmós), gr., M.: nhd. Anzug; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. ἀμφιάζειν (amphiázein); L.: Frisk 1, 98
ἀμφιάχειν (amphiáchein), gr., V.: nhd. umjammern, ringsum schreien; E.: s. ἀμφί (amphi); vgl. idg. *u̯ā̆g- (2)?, V., schreien, Pokorny 1110
ἀμφιαχυῖα (amphiachyia), gr., (Part.=)Adj.: nhd. zusammenschreiend; E.: s. ἀμφιάχειν (amphiáchein)
ἀμφιβαίνειν (amphibaínein), gr., V.: nhd. umwandeln, schützen, umgeben (V.); E.: s. ἀμφί (amphí), βαίνειν (baínein)
ἀμφιβάλλειν (amphibállein), gr., V.: nhd. herumwerfen, umtun, anlegen; Vw.: s. δι- (di), ἐπ- (ep); E.: s. ἀμφί (amphí), βάλλειν (bállein)
ἀμφιβαρής (amphibarḗs), gr., M.?: nhd. Stuhl der von zwei Männern getragen wird; E.: s. ἀμφί (amphí), βαρεῖν (barein), βάρος (báros)
ἀμφίβασις (amphíbasis), gr., F.: nhd. Umschreiten, Abwehr, Schutz; E.: s. ἀμφιβαίνειν (amphibaínein)
ἀμφιβάσκειν (amphibáskein), gr., V.: nhd. umwandeln, schützen, umgeben (V.); E.: s. ἀμφί (amphí), βάσκειν (báskein)
ἀμφίβιον (amphíbion), gr., N.: nhd. Amphibie; E.: s. ἀμφίβιος (amphíbios); W.: lat. amphibion, N., Amphibie; nhd. Amphibie, F., Amphibie, Tier das sowohl im Wasser als auch auf dem Land lebt; L.: Kluge s. u. Amphibie
ἀμφίβιος (amphíbios), gr., Adj.: nhd. zwei Leben habend; E.: s. ἀμφί (amphi), βίος (bíos)
ἀμφίβλημα (amphíblēma), gr., N.: nhd. Überwurf, Gewand, Umgebung; E.: s. ἀμφιβάλλειν (amphibállein)
ἀμφιβληστρεύειν (amphiblēstreúein), gr., V.: nhd. mit einem Netz fangen; E.: s. ἀμφίβληστρον (amphíblēstron), ἀμφιβάλλειν (amphibállein)
ἀμφιβληστρευτική (amphiblēstreutikḗ), gr., F.: nhd. Netzfischerei, Fischen mit einem Netz; E.: s. ἀμφίβληστρον (amphíblēstron), ἀμφιβάλλειν (amphibállein)
ἀμφιβληστρικός (amphiblēstrikós), gr., Adj.: nhd. zum netzartigen Umstricken geeignet; E.: s. ἀμφιβάλλειν (amphibállein)
ἀμφιβληστροειδής (amphiblēstroeidḗs), gr., Adj.: nhd. netzartig, netzgleich; E.: s. ἀμφίβληστρον (amphíblēstron), ἀμφιβάλλειν (amphibállein)
ἀμφίβληστρον (amphíblēstron), gr., N.: nhd. Umwurf, Wurfnetz, Zugnetz, Netz; E.: s. ἀμφιβάλλειν (amphibállein)
ἀμφίβλητος (amphíblētos), gr., Adj.: nhd. herumgegeben; E.: s. ἀμφιβάλλειν (amphibállein)
ἀμφιβοᾶσθαι (amphiboasthai), gr., V.: nhd. gefeiert werden; E.: s. ἀμφί (amphí), βοᾶν (boan)
ἀμφιβοήτος (amphiboḗtos), ἀμφίβωτος (amphíbōtos), gr., Adj.: nhd. widerhallend, dröhnend; E.: s. ἀμφιβοᾶσθαι (amphiboasthai)
ἀμφιβολεῖν (amphibolein), gr., V.: nhd. im Zweifel sein (V.); E.: s. ἀμφί (amphí), βολή (bolḗ)
ἀμφιβολεύς (amphiboleús), gr., M.: nhd. Fischer; E.: s. ἀμφιβάλλειν (amphibállein)
ἀμφιβολή (amphibolḗ), gr., F.: nhd. Wurf, Wurf eines Netzes; E.: s. ἀμφί (amphí), βολή (bolḗ)
ἀμφιβολητικός (amphibolētikós), gr., Adj.: nhd. mehrdeutig, zweideutig; E.: s. ἀμφί (amphí), βολή (bolḗ)
ἀμφιβολία (amphibolía), ἀμφιβολίη (amphibolíē), gr., F.: nhd. doppelte Bedrängnis, Ungewissheit; E.: s. ἀμφί (amphí), βάλλειν (bállein)
ἀμφιβολίη (amphibolíē), gr. (ion.), F.: Vw.: s. ἀμφιβολία (amphibolía)
ἀμφίβολος (amphíbolos), gr., Adj.: nhd. umgeworfen, zweideutig; Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: s. ἀμφί (amphí), βάλλειν (bállein); W.: lat. amphibolus, Adj., doppelsinnig
ἀμφιβόσκεσθαι (amphibóskesthai), gr., V.: nhd. alles rundherum essen; E.: s. ἀμφί (amphí), βόσκειν (bóskein)
ἀμφίβουλος (amphíbulos), gr., Adj.: nhd. zweifelhaft, unentschlossen; E.: s. ἀμφί (amphí), βουλή (bulḗ)
ἀμφιβράγχια (amphibránchia), gr., N. Pl.: nhd. Teile um die Mandeln; E.: s. ἀμφί (amphí), βράγχος (bránchos
ἀμφίβραχυς (amphíbrachys), gr., Adj.: nhd. an beiden Enden kurz; E.: s. ἀμφί (amphí), βραχύς (brachýs)
ἀμφίβροτος (amphíbrotos), gr., Adj.: nhd. den Mann schirmend; E.: s. ἀμφί (amphí), βροτός (brotós)
ἀμφίβροχος (amphíbrochos), gr., Adj.: nhd. vollständig durchnässt; E.: s. ἀμφί (amphí), βρέχειν (bréchein)
ἀμφιβώμος (amphibṓmos), gr., Adj.: nhd. den Altar umgebend; E.: s. ἀμφί (amphí), βωμός (bōmós)
ἀμφίβωτος (amphíbōtos), gr., Adj.: Vw.: s. ἀμφιβοήτος (amphiboḗtos)
ἀμφιγάνυσθαι (amphigánysthai), gr., V.: nhd. sich sehr freuen; E.: s. ἀμφί (amphí), γάνυσθαι (gánysthai)
ἀμφίγειος (amphígeios), gr., Adj.: nhd. Land auf beiden Seiten habend; E.: s. ἀμφί (amphí), γῆ (gē)
ἀμφιγενής (amphigenḗs), gr., Adj.: nhd. von zweifelhaftem Geschlecht seiend; E.: s. ἀμφί (amphí), γίγνεσθαι (gígnesthai)
ἀμφίγενυς (amphígenys), gr., Adj.: nhd. zweischneidig; E.: s. ἀμφί (amphí), γένος (génos)
ἀμφιγηθεῖν (amphigēthein), gr., V.: nhd. sich sehr freuen; E.: s. ἀμφί (amphí), γηθεῖν (gēthein)
ἀμφιγνοεῖν (amphignoein), gr., V.: nhd. nicht genau wissen, zweifeln; E.: s. ἀμφί (amphí), γιγνώσκειν (gignṓskein)
ἀμφιγυήεις (amphigyḗeis), gr., Adj.: nhd. auf beiden Seiten starkgliedrig (Beiname des Hephaistos), gliedergewandt; E.: s. ἀμφί (amphi), γυῖον (gyion)
ἀμφίγυος (amphígyos), gr., Adj.: nhd. auf beiden Seiten starkgliedrig, gliedergewandt; E.: s. ἀμφί (amphi), γυῖον (gyion)
ἀμφιδαίειν (amphidaíein), gr., V.: nhd. rings umlodern; E.: s. ἀμφί (amphi), δαίειν (daíein)
ἀμφιδάκνειν (amphidáknein), gr., V.: nhd. sich in etwas festbeißen; E.: s. ἀμφί (amphi), δάκνειν (dáknein); L.: Frisk 1, 343
ἀμφίδοξος (amphídoxos), gr., Adj.: nhd. zweifelnd, unentschieden; E.: s. ἀμφί (amphí), δόξα (dóxa); W.: lat. amphidoxus, Adj., zweideutig, doppelsinnig
ἀμφίδυμος (amphídymos), gr., Adj.: nhd. zweifach, zwiefach, doppelt; E.: s. ἀμφί (amphi), δύο (dýo)
ἀμφιεννύναι (amphihennýnai), gr., V.: nhd. anziehen, anlegen, umlegen; Vw.: s. ἀπ- (ap), κατ- (kat), μετ- (met), περι- (peri), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀμφί (amphi), ἑννύναι (hennýnai)
ἀμφιέπειν (amphiépein), gr., V.: nhd. beschäftigt sein um, besorgen; E.: s. ἀμφι‑ (amphi), ἕπειν (hépein)
ἀμφιθάλασσος (amphithálassos), gr., Adj.: nhd. vom Meer umgeben (Adj.); E.: s. ἀμφι‑ (amphi), θάλασσα (thálassa); L.: Frisk 1, 648
ἀμφιθαλής (amphithalḗs), gr., Adj.: nhd. umblüht, reich; E.: s. ἀμφι‑ (amphi), θάλλειν (thállein); L.: Frisk 1, 649
ἀμφιθηέατρον (amphithéatron), gr., N.: nhd. Amphitheater; E.: s. ἀμφί (amphi), θέατρον (théatron); W.: lat. amphitheātrum, N., Amphitheater; nhd. Amphitheater, N., Amphitheater; L.: Kluge s. u. Amphitheater
ἀμφικαλύπτειν (amphikalýptein), gr., V.: nhd. umhüllen, aufnehmen; Vw.: s. κατα- (kata); E.: s. ἀμφί (amphí), καλύπτειν (kalýptein)
ἀμφικάρηνος (amphikárēnos), gr., Adj.: nhd. zweiköpfig, zweispitzig; E.: s. ἀμφί (amphí), κάρηνον (kárēnon)
ἀμφικαρής (amphikarḗs), gr., Adj.: nhd. zweiköpfig, zweispitzig; E.: s. ἀμφί (amphí), κάρηνον (kárēnon)
ἀμφικέαζειν (amphikéazein), gr., V.: nhd. rings abhauen; E.: s. ἀμφί (amphí), κεάζειν (keázein)
ἀμφικέλεμνον (amphikélemnon), gr., N.: nhd. Stuhl der von zwei Männern getragen wird; E.: s. ἀμφί (amphí)
ἀμφικλᾶν (amphiklan), gr., V.: nhd. rings brechen, ganz entkräften; E.: s. ἀμφί (amphí), κλᾶν (klan) (1)
ἀμφίκλυστος (amphíklystos), gr., Adj.: nhd. rings umflutet; E.: s. ἀμφί (amphí), κλύζειν (klýzein)
ἀμφίκομος (amphíkomos), gr., Adj.: nhd. rings belaubt, dicht belaubt; E.: s. ἀμφί (amphí), κόμη (kómē)
ἀμφίκρανος (amphíkranos), gr., Adj.: nhd. rings mit Köpfen versehen (Adj.); E.: s. ἀμφί (amphi), κρᾶνίον (kraníon)
ἀμφικτίονης (amphiktíonēs), gr., M. Pl.: nhd. Herumwohnende; E.: s. ἀμφί (amphi), κτίζειν (ktízein)
ἀμφικύπελλος (amphikýpellos), gr., M.: nhd. Doppelbecher; E.: s. ἀμφί (amphi), κύπελλον (kýpellon)
ἀμφίκυρτος (amphíkyrtos), gr., Adj.: nhd. auf beiden Seiten gekrümmt; E.: s. ἀμφί (amphí), κυρτός (kyrtós)
ἀμφιλαφής (amphilaphḗs), gr., Adj.: nhd. ausgedehnt, umfangreich, reichlich, umfassend, groß; E.: s. ἀμφί (amphi); vgl. idg. *labʰ-, V., fassen, greifen, ergreifen, Pokorny 652
ἀμφιλαχαίνειν (amphilachaínein), gr., V.: nhd. umhacken; E.: s. ἀμφί (amphi), λαχαίνειν (lachaínein)
ἀμφιλέγειν (amphilégein), gr., V.: nhd. in Wortwechsel sein (V.), streiten; E.: s. ἀμφί (amphi), λέγειν (légein) (1)
ἀμφίλεκτος (amphílektos), gr., Adj.: nhd. bestritten, streitig, bedenklich; E.: s. ἀμφιλέγειν (amphilégein)
ἀμφιλογεῖσθαι (amphilogeisthai), gr., V.: nhd. streiten, hadern; E.: s. ἀμφίλογος (amphílogos)
ἀμφιλογία (amphilogía), gr., F.: nhd. Streit; E.: s. ἀμφίλογος (amphílogos)
ἀμφίλογος (amphílogos), gr., Adj.: nhd. bestritten, streitig, zweifelhaft; E.: s. ἀμφιλέγειν (amphilégein)
ἀμφιλύκη (amphilýkē), gr., F.: nhd. Zwielicht, Morgendämmerung; E.: s. ἀμφί (amphi), λύχνος (lýchnos)
ἀμφίμακρος (amphímakros), gr., Adj.: nhd. vorn und hinten lang seiend; E.: s. ἀμφί (amphí), μακρός (makrós); W.: s. lat. amphimacrus, M., ein Versfuß
ἀμφιμήκης (amphimḗkēs), gr., Adj.: nhd. zweierlei Arten von Versmaß enthaltend; E.: s. ἀμφί (amphí), μῆκος (mēkos)
ἀμφιμυκᾶσθαι (amphimykasthai), gr., V.: nhd. herummuhen; E.: s. ἀμφί (amphí), μυκᾶσθαι (mykasthai)
ἀμφινεικής (amphineikḗs), gr., Adj.: nhd. umstritten, umworben; E.: s. ἀμφί (amphi), νεῖκος (neikos)
ἀμφινείκητος (amphineíkētos), gr., Adj.: nhd. umstritten, umworben; E.: s. ἀμφί (amphi), νεῖκος (neikos)
ἀμφινοεῖν (amphinoein), gr., V.: nhd. in Zweifel sein (V.), ungewiss sein (V.); E.: s. ἀμφί (amphi), νοεῖν (noein)
ἀμφιπεριστρωφᾶν (amphiperistrōphan), gr., V.: nhd. hierhin und dorthin lenken; E.: s. ἀμφί (amphi), περί (perí), στρωφᾶν (strōphan), στρέφειν (stréphein)
ἀμφιπεριτρομεῖν (amphiperitromein), gr., V.: nhd. am ganzen Körper zittern; E.: s. ἀμφί (amphi), περί (perí), τρομεῖν (tromein)
ἀμφιπίπτειν (amphipíptein), gr., V.: nhd. sich werfen über; E.: s. ἀμφί (amphi), πίπτειν (píptein)
ἀμφίπλεκτος (amphíplektos), gr., Adj.: nhd. auf beiden Seiten umschlungen; E.: s. ἀμφί (amphi), πλέκειν (plékein)
ἀμφίον (amphíon), gr., N.: nhd. Gewand; E.: s. ἀμφί (amphí); L.: Frisk 1, 98
ἀμφίπληκτος (amphíplēktos), gr., Adj.: nhd. auf beiden Seiten anschlagend, sich rings brechend; E.: s. ἀμφί (amphi), πλήσσειν (plḗssein)
ἀμφιπλήξ (amphiplḗx), gr., Adj.: nhd. von beiden Seiten treffend; E.: s. ἀμφί (amphi), πλήσσειν (plḗssein)
ἀμφιπολεῖν (amphipolein), gr., V.: nhd. sich um jemanden aufhalten, umgeben (V.), bewachen; E.: s. ἀμφί (amphi), πολεῖν (polein); L.: Frisk 1, 99
ἀμφιπολεῖον (amphipoleion), gr., N.: nhd. Wohnung eines Dieners; E.: s. ἀμφί (amphi), πολεῖν (polein); L.: Frisk 1, 99
ἀμφιπολεύειν (amphipoleúein), gr., V.: nhd. besorgen, warten, bebauen; E.: s. ἀμφί (amphi), πολεύειν (poleúein); L.: Frisk 1, 99
ἀμφίπολος (amphípolos), gr., F., M.: nhd. Dienerin, Diener; E.: s. ἀμφί (amphi); s. idg. *kᵘ̯el- (1), *kᵘ̯elə-, *kᵘ̯elh₁-, V., drehen, sich drehen, sich bewegen, wohnen, Pokorny 639; vgl. idg. *kel- (1), *kelə-, *kelH-, V., Adj., ragen, hoch, Pokorny 544; W.: lat. anculus, M., Diener, Knecht; L.: Frisk 1, 99
ἀμφιρρεπής (amphirrepḗs), gr., Adj.: nhd. sich auf beide Seiten neigend; E.: s. ἀμφί (amphi), ῥοπή (rhopḗ)
ἀμφίς (amphís), gr., Adv.: nhd. auf beiden Seiten, beiderseits, um, ringsum; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀμφί (amphi)
ἀμφίσβαινα (amphísbaina), gr., F.: nhd. eine Schlangenart die vorwärts und rückwärts kriechen kann; E.: s. ἀμφίς (amphís), βαίνειν (baínein); W.: lat. amphisbaena, F., eine Schlangenart die vorwärts und rückwärts kriechen kann
ἀμφισβατεῖν (amphisbatein), gr., V.: Vw.: s. ἀμφισβητεῖν (amphisbētein)
ἀμφισβητεῖν (amphisbētein), ἀμφισβατεῖν (amphisbatein), gr., V.: nhd. „nach beiden Seiten auseinandergehen“, streiten; Vw.: s. δι- (di), ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀμφί (amphi); vgl. idg. *gᵘ̯ā-, *gᵘ̯āh₂-, *gᵘ̯eh₂-, *gᵘ̯em-, V., kommen, gehen, geboren werden, Pokorny 463; L.: Frisk 1, 99
ἀμφισβήτημα (amphisbḗtēma), gr., N.: nhd. Streitfrage, Streitigkeit; E.: s. ἀμφισβητεῖν (amphisbētein); L.: Frisk 1, 99
ἀμφισβήτησις (amphisbḗtēsis), gr., F.: nhd. Streit, Anspruch, Gegenbehauptung; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀμφισβητεῖν (amphisbētein); L.: Frisk 1, 99
ἀμφισβητήσιμος (amphisbētḗsimos), gr., Adj.: nhd. strittig, umstritten; E.: s. ἀμφισβητεῖν (amphisbētein); L.: Frisk 1, 99
ἀμφίσβητος (amphísbētos), gr., Adj.: nhd. umstritten; E.: s. ἀμφισβητεῖν (amphisbētein)
ἀμφίστομος (amphístomos), gr., Adj.: nhd. mit doppelter Öffnung seiend, mit doppelter Mündung seiend; E.: s. ἀμφί (amphi), στόμα (stóma)
ἀμφιτεύχειν (amphiteúchein), gr., V.: nhd. verfertigen, fertigbringen, herstellen; E.: s. ἀμφί (amphi), τεύχειν (teúchein); L.: Frisk 2, 888
Ἀμφιτρίτη (Amphitrítē), gr., F.=PN: nhd. Amphitrite (Gattin des Poseidon); E.: s. idg. *trii̯əto-?, *trīto-?, Adj., Sb., nass?, Meer?, Pokorny 1096
ἀμφιτρομεῖν (amphitromein), gr., V.: nhd. zittern für, bangen um; E.: s. ἀμφί (amphi), τρομεῖν (tromein)
ἀμφιφοβεῖσθαι (amphiphobeisthai), gr., V.: nhd. um jemanden fortgescheucht werden, um jemanden fliehen; E.: s. ἀμφί (amphi), φοβεῖσθαι (phobeisthai)
ἀμφίχωλος (amphíchōlos), gr., Adj.: nhd. auf beiden Seiten lahmend; E.: s. ἀμφί (amphí), χωλός (chōlós); W.: lat. amphicōlus, Adj., auf beiden Seiten lahmend, auf beiden Seiten verstümmelt
ἀμφοδεῖν (amphodein), gr., V.: nhd. verfehlen, ein Treffen verpassen; Vw.: s. δι- (di), ἀντ- (ant), παρ- (par); E.: s. ἄμφοδον (ámphodon)
ἀμφοδικός (amphodikós), gr., Adj.: nhd. Straßen betreffend, zur Straße gehörig; E.: s. ἄμφοδον (ámphodon)
ἀμφόδιον (amphódion), gr., N.: nhd. Straße, Kreuzweg; Hw.: s. ἄμφοδον (ámphodon); E.: s. ἀμφί (amphí), ὁδός (hodós)
ἄμφοδον (ámphodon), gr., N.: nhd. Straße, Kreuzweg; Hw.: s. ἀμφόδιον (amphódion); E.: s. ἀμφί (amphí), ὁδός (hodós)
ἀμφορεύς (amphoreús), gr., M.: nhd. Amphore, Vorratsgefäß mit beidseitigen Henkeln, Gefäß das rings umschließt?; E.: vgl. idg. *bʰer- (1), V., tragen, bringen, Pokorny 128; W.: s. lat. amphora, F., Amphore; ae. ėmbren, *ambrīn, N., Eimer; W.: s. lat. amphora, F., Amphore; lat.-ahd. ambra* 1, Sb., Eimer; W.: s. lat. amphora, F., Amphore; ahd. eimbar 42, st. N. (a), Eimer, Krug (M.) (1), Topf, Gefäß; mhd. eimber, eimer, ember, st. M., Eimer; nhd. Eimer, M., Eimer, DW 3, 111; W.: s. lat. amphora, F., Amphore; nhd. Amphore, F., Amphore; L.: Frisk 1, 99, Walde/Hofmann 1, 42, Walde/Hofmann 1, 846, Kluge s. u. Amphore, Eimer
ἀμφοτερίζειν (amphoterízein), gr., V.: nhd. auf beide Seiten hin sein (V.), beidseitig sein (V.); Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀμφότερος (amphóteros), ἄμφω (ámphō)
ἀμφότερος (amphóteros), gr., Adj. (Komp.): nhd. beiderseitig, beide; E.: s. ἄμφω (ámphō); L.: Frisk 1, 100
ἄμφω (ámphō), gr., Adv.: nhd. beide; E.: idg. *ambʰōu, *ambʰō, Adj., beide, Pokorny 34; L.: Frisk 1, 100
ἀμφῶης (amphōēs), gr., Adj.: nhd. auf beiden Seiten mit einem Henkel versehen (Adj.); E.: s. ἀμφί (amphi), οὖς (us)
ἀμφωτίς (amphōtís), ἄμφωτις (ámphōtis), gr., F.: nhd. zweihenkeliger Eimer; E.: s. ἀμφί (amphi), οὖς (us)
ἄμφωτις (ámphōtis), gr., F.: Vw.: s. ἀμφωτίς (amphōtís)
ἄμωμος (ámōmos), gr., Adj.: nhd. untadelig; E.: s. ἀ- (a), μῶμος (mōmos); W.: mlat. amōmus, Adj., rein; L.: Frisk 2, 284
ἄμωνον (ámōnon), gr., N.: nhd. eine Gewürzpflanze; E.: Lehnwort aus dem Orient; L.: Frisk 1, 100
ἀμῶς (amōs), ἁμῶς (hamōs), gr., Adv.: nhd. irgendwie; Vw.: s. οῦδ- (oud); Hw.: s. *ἁμός (hamós); E.: s. idg. *sem- (2), Num. Kard., Adv., Präp., eins, ein, zusammen, samt, Pokorny 902
ἁμῶς (hamōs), gr. (att.), Adv.: Vw.: s. ἀμῶς (amōs)
ἀν- (an), gr., Präf.: Vw.: s. ἀ- (a)
ἀν (an), gr. (kypr.), Adv., Präp.: Vw.: s. ἀνά (aná)
ἄν- (án), gr., Partikel: nhd. wohl; E.: idg. *an (2), Partikel, Adv., dort, andererseits, Pokorny 37
ἀνά (aná), ἀν (an), ὀν (on), ὐν (yn), gr., Adv., Präp.: nhd. auf, in die Höhe, auf ... hinauf, entlang, gemäß, entsprechend; Vw.: s. -βαθμός (bathmós), -βαίνειν (baínein), -βάλλειν (bállein), -βάλλεσθαι (bállesthai), -βαπτίζειν (baptízein), -βασις (basis), -βιβάζειν (bibázein), -βιβασμός (bibasmós), -βιβαστέον (bibastéon), -βιβαστέος (bibastéos), -βλαστάνειν (blastánein), -βλέπειν (blépein), -βλεψις (blepsis), -βλησις (blēsis), -βοᾶν (boan), -βολεύς (boleús), -βολή (bolḗ), -βρύχειν (brýchein), -γαιον (gaion), -γελᾶν (gelan), -γιγνώσκειν (gignṓskein), -γλυκαίνειν (glykaínein), -γνωσις (gnōsis), -γνωσμα (gnōsma), -γνωσμός (gnōsmós), -γνώστης (gnṓstēs), -γραμμα (gramma), -γραμματίζειν (grammatízein), -γραμματισμός (grammatismós), -γραπτέον (graptéon), -γραπτέος (graptéos), -γραπτος (graptos), -γράφειν (gráphein), -γραφεύς (grapheús), -γραφή (graphḗ), -γράφιον (gráphion), -δαίειν (daíein), -δάκνειν (dáknein), -δεικνύναι (deiknýnai), -δεῖν (dein), -δειξις (deixis), -δέχεσθαι (déchesthai), -διπλούμενος (diplúmenos), -διπλοῦν (diplūn), -δίπλωσις (díplōsis), -δοκεία (dokeía), -δοσις (dosis), -δοτος (dotos), -δοχή (dochḗ), -δοχος (dochos), -ζεῖν (zein), -ζεσμος (zesmos), -ζευγνύναι (zeugnýnai), -ζῆν (zēn), -ζητεῖν (zētein), -ζήτησις (zḗtēsis), -ζωπυρεῖν (zōpyrein), -θάλλειν (thállein), -θάλπειν (thálpein), -θεᾶσθαι (theasthai), -θεῖν (thein), -θεμα (thema), -θεωρεῖν (theōrein), -θεώρησις (theṓrēsis), -θημα (thēma), -θεματίζειν (thematízein), -θεματισμός (anathematismós), -θλίβειν (thlíbein), -θρῴσκειν (thrṓiskein), -καθαίρειν (kathaírein), -καθίζειν (kathízein), -καθίζεσθαι (kathízesthai), -καινίζειν (kainízein), -καινοῦν (kainūn), -καίνωσις (kaínōsis), -καλεῖν (kalein), -καλύπτειν (kalýptein), -κάμπτειν (kámptein), -κάπτειν (káptein), -κάψις (kápsis), -καρ (kar), -κεῖσθαι (keisthai), -κεραννύναι (kerannýnai), -κεφαλαιοῦν (kephalaiūn), -κεφαλαίωσις (kephalaíōsis), -κινεῖν (kinein), -κλάζειν (klázein), -κλᾶν (klan), -κλασις (klasis), -κλασμός (klasmós), -κλαστος (klastos), -κλημα (klēma), -κλησις (klēsis), -κλητικόν (klētikón), -κλητικός (klētikós), -κλίνειν (klínein), -κλίνεσθαι (klínesthai), -κοινοῦν (koinūn), -κοίνωσις (koínōsis), -κομιδή (komidḗ), -κομίζειν (komízein), -κοπή (kopḗ), -κόπτειν (kóptein), -κραδεύειν (kradeúein), -κράζειν (krázein), -κρασις (krasis), -κρατεῖν (kratein), -κραυγάζειν (kraugázein), -κραύγασμα (kraúgasma), -κρεμαννύναι (kremannýnai), -κρίνειν (krínein), -κρισις (krisis), -κρούειν (krúein), -κρουμα (kruma), -κρουσις (krusis), -κρουστέον (krustéon), -κρουστέος (krustéos), -κρουστικός (krustikós), -κτᾶσθαι (ktasthai), -κυκλεῖν (kyklein), -κύκλησις (kýklēsis), -κυκλον (kyklūn), -κύκλωσις (kýklōsis), -κύπτειν (kýptein), -λακτίζειν (laktízein), -λαμβάνειν (lambánein), -λάμπειν (lámpein), -λίσκειν (lískein), -λογία (logía), -λοῦν (lun), -λύειν (lýein), -λύζειν (lýzein), -λυσις (lysis), -λυτήρ (lytḗr), -λωμα (lōma), -λωσις (lōsis), -λωτήρ (lōtḗr), -λωτικός (lōtikós), -μαιμᾶν (maiman), -μειγνύναι (meignýnai), -μείγνυσθαι (meígnysthai), -μέλπειν (mélpein), -μεμιγμένος (memigménos), -μένειν (ménein), -μεσος (mesos), -μετρεῖν (metrein), -μέτρησις (métrēsis), -μηρύεσθαι (mērýesthai), -μιμνῄσκειν (mimnḗiskein), -μιμνῄσκεσθαι (mimnḗiskesthai), -μίσγειν (mísgein), -μνησις (mnēsis), -μοχλεύειν (mochleúein), -νέμεσθαι (némesthai), -νεοῦν (neūn), -νεοῦσθαι (neūsthai), -νεύειν (neúein), -νέωσις (néōsis), -νήφειν (nḗphein), -ξαίνειν (xaínein), -ξενία (xenía), -ξενος (xenos), -ξηραίνειν (xēraínein), -ξήρανσις (xḗransis), -ξηραντικός (xērantikós), -ξηρασία (xērasía), -ξηρασμός (xērasmós), -ξύειν (xýein), -παίειν (paíein), -παιστος (paistos), -παλιν (palin), -παλεύειν (paleúein), -πάλλειν (pállein), -παύειν (paúein), -παύεσθαι (paúesthai), -παυμα (pauma), -παυσις (pausis), -παυστήριος (paustḗrios), -πείθειν (peíthein), -πείρειν (peírein), -πέμπειν (pémpein), -πηδᾶν (pēdan), -πηρος (pēros), -πήρως (pḗros), -πιλεῖν (pilein), -πιμπλέναι (pimplénai), -πίνειν (pínein), -πίπτειν (píptein), -πλάζειν (plázein), -πλάσσειν (plássein), -πλεῖν (plein), -πλέκειν (plékein), -πληροῦν (plērūn), -πλήρωμα (plḗrōma), -πλήρωσις (plḗrōsis), -πληρωτέον (plērōtéon), -πληρωτέος (plērōtéos), -πληρωτικός (plērōtikós), -πνέων (pnéōn), -πνοή (pnoḗ), -ποδίζειν (podízein), -πολεῖν (polein), -πολεύειν (poleúein), -πόλησις (pólēsis), -πολητέον (polētéon), -πτύσσειν (ptýssein), -πυρσεύειν (pyrseúein), -ρρηγνύναι (rrhēgnýnai), -ρρίπτειν (rrhíptein), -ρριχᾶσθαι (rrhichasthai), -ρρίχησις (rrhíchēsis), -ρρωννύναι (rrhōnnýnai), -ρρωσις (rrhōsis), -σείειν (seíein), -σεισις (seisis), -σεισμα (seisma), -σεισμός (seismós), -σηκοῦν (sēkun), -σκαίρειν (skaírein), -σκάπτειν (skáptein), -σκευάζειν (skeuázein), -σκολοπίζειν (skolopízein), -σκολόπισις (skolópisis), -σκοπεῖν (skopein), -σκυβαλίζειν (skybalízein), -σταλύζειν (stalýzein), -στασις (stasis), -στατεῖν (statein), -στατοῦν (statūn), -στάτωσις (státōsis), -στέλλειν (stéllein), -στενάζειν (stenázein), -στεναχίζειν (stenachízein), -στενάχειν (stenáchein), -στένειν (sténein), -στομοῦν (stomūn), -στόμωσις (stómōsis), -στρέφειν (stréphein), -στρέφεσθαι (stréphesthai), -στροφή (strophḗ), -στρωφᾶν (strōphan), -σχινδυλεύειν (schindyleúein), -σῴζειν (sṓizein), -τανύειν (tanýein), -τάσσεσθαι (tássesthai), -τείνειν (teínein), -τέλλειν (téllein), -τέμνειν (témnein), -τιθέναι (tithénai), -τίκτειν (tíktein), -τιτρᾶν (titran), -τολή (tolḗ), -τομή (tomḗ), -τρέπειν (trépein), -τρέχειν (tréchein), -τρησις (trēsis), -τρίζειν (trízein), -τροπεύς (tropéus), -τροπή (tropḗ), -τροπιάζειν (tropiázein), -τροχάζειν (trocházein), -φαίνειν (phaínein), -φαίνεσθαι (phaínesthai), -φαλαντίας (phalantías), -φανσις (phansis), -φέρειν (phérein), -φλέγειν (phlégein), -φλεγμαίνειν (phlegmaínein), -φλεξις (phlexis), -φοιβάζειν (phoibázein), -φράσσειν (phrássein), -φροντίζειν (phrontízein), -φύειν (phýein), -φυσᾶν (physan), -φύσημα (phýsēma), -φυτεύειν (phyteúein), -φωνεῖν (phōnein), -φώνημα (hṓnēma), -φώνησις (phṓnēsis), -χάζειν (cházein), -χαιτίζειν (chaitízein), -χαλᾶν (chalan), -χρίειν (chríein), -χρονίζειν (chronízein), -χρονισμός (chronismós), -χωρεῖν (chōrein), -χώρημα (chṓrēma), -χώρησις (chṓrēsis), -χωρητέον (chṓrēteon), -χωρητέος (chṓrēteos), -χωρητής (chōrētḗs), -χωρητικός (chṓrētikós), -χωρίζειν (chōrízein), -ψηφίζειν (psēphízein), -ψύχειν (psýchein); E.: idg. *an (4), *anu, *anō, *nō, Präp., an, hin, hinan, Pokorny 39; R.: ἀνὰ πᾶσαν τὴν ἡμέραν (anŕ pasan tēn hēméran), gr., Adv.: nhd. den ganzen Tag über; R.: ἀνὰ κράτος (anŕ krátos), gr., Adv.: nhd. mit aller Macht; L.: Frisk 1, 100
ἀναβαθμός (anabathmós), gr., M.: nhd. Aufstieg, Stufe, Leiter (F.); Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀνά (aná́), βαθμός (bathmós); W.: lat. anabathmus, M., Aufstieg, Stufe
ἀνάβαθρα (anábathra), gr., F.: nhd. Treppe, Leiter (F.); E.: s. ἀναβαίνειν (anabaínein)
ἀναβαίνειν (anabaínein), gr., V.: nhd. hinaufgehen, hinaufsteigen; Vw.: s. ἐισ- (eis), ἐξ- (ex), ἐπ- (ep), παρ- (par), προ- (pro), προσ- (pros), συν- (syn), ὑπεξ- (hypex), ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀνά (aná), βαίνειν (baínein)
ἀναβάλλειν (anabállein), gr., V.: nhd. aufwerfen, hinaufwerfen, zurückwerfen, umwerfen, sich etwas umwerfen; Vw.: s. δι- (di), ἐπ- (ep), ἐπιπαρ- (epipar), προσ- (pros); E.: s. ἀνά (aná), βάλλειν (bállein)
ἀναβάλλεσθαι (anabállesthai): nhd. umnehmen, umwerfen, anheben; E.: s. ἀνά (aná), βάλλειν (bállein)
ἀναβαπτίζειν (anabaptízein), gr., V.: nhd. wiederholt untertauchen; E.: s. ἀνά (aná), βαπτίζειν (baptízein); W.: s. mlat. anabaptista, M., Wiedertäufer
ἀνάβασις (anábasis), gr., F.: nhd. Hinaufsteigen, Aufsteigen; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀνά (aná), βάσις (básis)
ἀναβιβάζειν (anabibázein), gr., V.: nhd. hinaufgehen lassen, hinaufführen; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἐπ- (ep); E.: s. ἀνά (aná), βιβάζειν (bibázein)
ἀναβιβασμός (anabibasmós), gr., M.: nhd. Summe, Hinaufführung, Verschlimmerung; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀναβιβάζειν (anabibázein)
ἀναβιβαστέον (anabibastéon), gr., Adj.: nhd. hinaufsteigen müssend; E.: s. ἀναβιβάζειν (anabibázein)
ἀναβιβαστέος (anabibastéos), gr., Adj.: nhd. hinaufsteigen müssend; E.: s. ἀναβιβάζειν (anabibázein)
ἀναβλαστάνειν (anablastánein), gr., V.: nhd. aufschießen, emporschießen; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. ἀνά (aná), βλαστάνειν (blastánein)
ἀναβλέπειν (anablépein), gr., V.: nhd. aufblicken, erblicken, das Gesicht wieder erhalten (V.); Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: s. ἀνά (aná), βλέπειν (blépein)
ἀνάβλεψις (anáblepsis), gr., F.: nhd. Wiederlangung des Sehvermögens; E.: s. ἀναβλέπειν (anablépein)
ἀνάβλησις (anáblēsis), gr., F.: nhd. Aufschub, Verzögerung; E.: s. ἀναβάλλειν (anabállein)
ἀναβοᾶν (anaboan), gr., V.: nhd. zurufen, anschreien; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἐπ- (ep); E.: s. ἀνά (aná), βοᾶν (boan)
ἀναβολεύς (anaboleús), gr., M.: nhd. Reitknecht, Stallmeister; E.: s. ἀναβάλλειν (anabállein)
ἀναβολή (anabolḗ), gr., F.: nhd. Erdaufwurf, Wall, Überwurf, Aufschub; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀναβάλλειν (anabállein); W.: mlat. anabola, F., Kopftuch
ἀναβροχισμός (anabrochismós), gr., M.: nhd. Hochbinden mit einer Schlinge?; E.: s. ἀνά (aná), βροχίς (brochís); W.: mlat. anabrocismus, M., Hochbinden mit einer Schlinge
ἀναβρύχειν (anabrychein), gr., V.: nhd. brüllen; E.: s. ἀνά (aná), βρύχειν (brýchein)
ἀνάβρωχις (anábrōchis), gr., F.: nhd. Zersetzung; E.: s. ἀνά (aná), βρῶσις (brōsis); W.: mlat., anabrōsis, F., Zersetzung
ἀνάγαιον (anágaion), gr., N.: nhd. Zimmer im Oberstock, Speisesall; E.: s. ἀνά (aná), γῆ (gē)
ἀναγαλλίς (anagallís), gr., F.: nhd. eine Pflanze; E.: Herkunft unklar; L.: Frisk 1, 101
ἀναγγέλλειν (anangéllein), gr., V.: nhd. zurückmelden, berichten; E.: s. ἀνά (aná), ἀγγέλλειν (angéllein)
ἀνάγειν (anágein), gr., V.: nhd. hinaufführen; Vw.: s. ἀντ- (ant), δι- (di), ἐπ- (ep), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀνά (aná), ἄγειν (ágein)
ἀναγελᾶν (anagelan), gr., V.: nhd. auflachen, laut lachen; E.: s. ἀνά (aná), γελᾶν (gelan)
ἀνάγεσθαι (anágesthai), gr., V.: nhd. in See stechen, abfahren; Vw.: s. ἀντεπ- (antep), ὑπεξ- (hypex); E.: s. ἀνάγειν (anágein)
ἀναγής (anagḗs), gr., Adj.: nhd. schuldlos; E.: s. ἀνά (aná), ἀγής (agḗs)
ἀναγιγνώσκειν (anagignṓskein), gr., V.: nhd. wiedererkennen, lesen; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἀπ- (ap), δι- (di), ἐξ- (ex), ἐπ- (ep), κατ- (kat), μετ- (met), παρ- (par), συν- (syn), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀνά (aná), γιγνώσκειν (gignṓskein)
ἀναγκάζειν (anankázein), gr., V.: nhd. zwingen, nötigen, veranlassen; Vw.: s. ἀπ- (ap), δι- (di), ἐξ- (ex), ἐπ- (ep), κατ- (kat), παρ- (par), περι- (peri), ὑπ- (hyp); Hw.: s. ἀνάγκη (anánkē); E.: s. idg. *ank- (1), Sb., Zwang, Notwendigkeit, Pokorny 45; L.: Frisk 1, 101
ἀναγκαίη (anankaíē), gr. (ion.), F.: Vw.: s. ἀνάγκη (anánkē)
ἀναγκαῖον (anankaion), gr., N.: nhd. Notwendigkeit; E.: s. ἀνάγκη (anánkē)
ἀναγκαῖος (anankaios), gr., Adj.: nhd. notwendig, zwingend, eindringlich, notgedrungen, blutsverwandt; Hw.: s. ἀνάγκη (anánkē); E.: vgl. idg. *ank- (1), Sb., Zwang, Notwendigkeit, Pokorny 45; L.: Frisk 1, 101
ἀναγκαιότης (anankaiótēs), gr., F.: nhd. Blutsverwandtschaft; E.: s. ἀναγκαῖος (anankaios); L.: Frisk 1, 101
ἀναγκαιώδης (anankaiṓdēs), gr., Adj.: nhd. unentbehrlich; E.: s. ἀναγκαῖος (anankaios), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 101
ἀναγκαίως (anankaíōs), gr., Adv.: nhd. notwendig, zwingend, eindringlich, notgedrungen, blutsverwandt; E.: s. ἀναγκαῖος (anankaios)
ἀνάγκασμα (anánkasma), gr., N.: nhd. Zwang, Zwangsmittel; E.: s. ἀναγκάζειν (anankázein); L.: Frisk 1, 101
ἀναγκαστέον (anankastéon), gr., Adj.: nhd. genötigt werden; E.: s. ἀναγκάζειν (anankázein)
ἀναγκαστέος (anankastéos), gr., Adj.: nhd. genötigt werden; E.: s. ἀναγκάζειν (anankázein)
ἀναγκαστήρ (anankastḗr), gr., M.: nhd. Nötiger, Zwingender; E.: s. ἀναγκάζειν (anakázein)
ἀναγκαστήριος (anankastḗrios), gr., Adj.: nhd. verpflichtend, zwingend; E.: s. ἀναγκάζειν (anakázein)
ἀναγκαστικός (anankastikós), gr., Adj.: nhd. verpflichtend, zwingend; E.: s. ἀναγκάζειν (anakázein)
ἀναγκαστικῶς (anankastikōs), gr., Adj.: nhd. verpflichtend, zwingend; E.: s. ἀναγκάζειν (anakázein)
ἀναγκαστός (anankastós), gr., Adj.: nhd. gezwungen; E.: s. ἀναγκάζειν (anakázein)
ἀναγκαστῶς (anankastōs), gr., Adj.: nhd. gezwungen; E.: s. ἀναγκάζειν (anakázein)
ἀνάγκη (anánkē), ἀναγκαίη (anankaíē), gr., F.: nhd. Einengung, Zwang, Nötigung, Notwendigkeit, Schicksal; Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. idg. *ank- (1), Sb., Zwang, Notwendigkeit, Pokorny 45; L.: Frisk 1, 101
ἀναγλυκαίνειν (anaglykaínein), gr., V.: nhd. süßen; E.: s. ἀνά (aná), γλυκαίνειν (glykaínein)
ἀνάγνωσις (anágnōsis), gr., F.: nhd. Wiedererkennen, Wiedererkennung, Vorlesen; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. ἀναγιγνώσκειν (anagignṓskein); L.: Frisk 1, 308
ἀνάγνωσμα (anágnōsma), gr., N.: nhd. verlesene Stelle, Lektüre; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. ἀναγιγνώσκειν (anagignṓskein)
ἀναγνωσμός (anagnōsmós), gr., M.: nhd. Wiedererkennung; E.: s. ἀναγιγνώσκειν (anagignṓskein)
ἀναγνώστης (anagnṓstēs), gr., M.: nhd. Vorleser; E.: s. ἀναγιγνώσκειν (anagignṓskein)
ἀναγορεύειν (anagoreúein), gr., V.: nhd. öffentlich durch einen Herold verkünden, öffentlich ausrufen; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀνά (aná), ἀγορεύειν (agoreúein), ἀγορά (agorá)
ἀναγόρευσις (anagóreusis), gr., F.: nhd. öffentliche Verkündigung, öffentliche Ernennung; E.: s. ἀναγορεύειν (agoreúein)
ἀναγόρευτος (anagóreutos), gr., F.: nhd. nicht ausgesprochen, nicht erzählt; E.: s. ἀ- (a), ἀγορεύειν (agoreúein)
ἀνάγραμμα (anágramma), gr., N.: nhd. Buchstabenumstellung; E.: s. ἀναγραμματίζειν (anagrammatízein); W.: mlat. anagramma, F., Anagramm, Buchstabenumstellung; W.: nhd. Anagramm, N., Anagramm, Wort das durch Umstellung der Buchstaben eines anderen Wortes gebildet wurde; L.: Kluge s. u. Anagramm
ἀναγραμματίζειν (anagrammatízein), gr., V.: nhd. Buchstaben umstellen; E.: s. ἀνά (aná), γράμμα (grámma)
ἀναγραμματισμός (anagrammatismós), gr., M.: nhd. Umstellung von Buchstaben; E.: s. ἀναγραμματίζειν (anagrammatízein)
ἀναγραπτέον (anagraptéon), gr., Adj.: nhd. aufschreiben müssend, einschreiben müssend; E.: s. ἀναγράφειν (anagráphein)
ἀναγραπτέος (anagraptéos), gr., Adj.: nhd. aufschreiben müssend, einschreiben müssend; E.: s. ἀναγράφειν (anagráphein)
ἀνάγραπτος (anágraptos), gr., Adj.: nhd. aufgezeichnet, verzeichnet; E.: s. ἀναγράφειν (anagráphein)
ἀναγράφειν (anagráphein), gr., V.: nhd. aufschreiben, einschreiben; Vw.: s. ἀντι- (anti), κατ- (kat); E.: s. ἀνά (aná), γράφειν (gráphein)
ἀναγραφεύς (anagrapheús), gr., M.: nhd. Aufzeichner, öffentlicher Schreiber, Staatssekretär; E.: s. ἀναγράφειν (anagráphein)
ἀναγραφή (anagraphḗ), gr., F.: nhd. Niederschrift, Aufzeichnung; E.: s. ἀναγράφειν (anagráphein)
ἀναγράφιον (anagráphion), gr., N.: nhd. Liste, Index; E.: s. ἀναγράφειν (anagráphein)
Ἀναγυράσιος (Anagyrásios), gr., Adj.: nhd. aus dem attischen Demos Anagyrus stammend; E.: s. ἀνάγυρος (anágyros)
ἀνάγυρις (anágyris), gr., F.: nhd. ein übelriechender Strauch; Hw.: s. ἀνάγυρος (anágyros); E.: Herkunft unbekannt; L.: Frisk 1, 101
ἀνάγυρος (anágyros), gr., M.: nhd. ein übelriechender Strauch; Hw.: s. ἀνάγυρις (anágyris); E.: Herkunft unbekannt; L.: Frisk 1, 101
ἀναγωγή (anagōgḗ), gr., F.: nhd. Auslaufen der Schiffe, Abfahrt; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀνάγειν (anágein)
ἀναγωγία (anagōgía), gr., F.: nhd. Erhebung der Seele?; E.: s. ἀνάγειν (anágein); W.: mlat. anagōgea, anagōgia, F., geheimnisvolle Auslegung, Erhebung der Seele
ἀναγωγός (anagōgós), gr., Adj.: nhd. hervorlockend, entlockend, erhebend; E.: s. ἀνάγειν (anágein)
ἀνάγωγος (anágōgos), gr., Adj.: nhd. nicht abgerichtet, ungezogen; E.: s. ἀ- (a), ἀγωγή (agōgḗ)
ἀναγώγως (anagṓgōs), gr., Adv.: nhd. nicht abgerichtet, ungezogen; E.: s. ἀνάγωγος (anágōgos)
ἀναγώνιστος (anagṓnistos), gr., Adj.: nhd. nicht kämpfend, ohne Kampf seiend; E.: s. ἀ- (a), ἀγών (agṓn)
ἀναδαίειν (anadaíein), gr., V.: nhd. anzünden; E.: s. ἀνά (aná), δαίειν (daíein)
ἀναδάκνειν (anadáknein), gr., V.: nhd. verletzen?, beißen?; E.: s. ἀνά (aná), δάκνειν (dáknein); L.: Frisk 1, 343
ἀναδεικνύναι (antendeiknýnai), gr., V.: nhd. aufzeigen, erhoben zeigen, bezeichnen, ankündigen; E.: s. ἀνά (aná), δεικνύναι (deiknýnai)
ἀναδεῖν (anadein), gr., V.: nhd. in die Hähe binden, zurückbinden, anbinden; E.: s. ἀνά (aná), δεῖν (dein) (1)
ἀνάδειξις (anádeixis), gr., F.: nhd. Bekanntmachung, Ernennung zu einem Amt; E.: s. ἀναδεικνύναι (antendeiknýnai)
ἀνάδελφος (anádelphos), gr., Adj.: nhd. geschwisterlos; E.: s. ἀ- (a), δελφύς (delphýs)
ἀναδεσμός (anadesmós), gr., M.: nhd. Haarband, Stirnband; E.: s. ἀνά (aná), διαδειν (diadein)
αναδέχεσθαι (anadéchesthai), gr., V.: nhd. aufnehmen, auffangen, auf sich nehmen, ertragen (V.); E.: s. ἀνά (aná), δέχεσθαι (déchesthai)
ἀνάδημα (anádēma), gr., N.: nhd. Haarband, Stirnband; E.: s. ἀνά (aná), διαδειν (diadein)
ἀναδίδεναι (anadídenai), gr., V.: nhd. in Höhe hinaufwachsen, hingeben; E.: s. ἀνά (aná), διδόναι (didónai)
ἀναδιπλούμενος (anadiplúmenos), gr., Adj.: nhd. verdoppelnd, wiederholend; E.: s. ἀναδιπλοῦν (anadiplūn)
ἀναδιπλοῦν (anadiplūn), gr., V.: nhd. verdoppeln; E.: s. ἀνά (aná), διπλόος (diplóos)
ἀναδίπλωσις (anadíplōsis), gr., F.: nhd. Verdoppelung, Einschlagen des Saumes; E.: s. ἀναδιπλοῦν (anadiplūn)
ἀναδοκεία (anadokeía), gr., F.: nhd. Übernahme; E.: s. αναδέχεσθαι (anadéchesthai)
ἀνάδοσις (anádosis), gr., F.: nhd. Emporwachsen, Ermutigung, Verdauung; E.: s. ἀναδίδεναι (anadídenai)
ἀνάδοτος (anádotos), gr., Adj.: nhd. zurückgegeben; E.: s. ἀναδίδεναι (anadídenai)
ἀναδοχή (anadochḗ), gr., F.: nhd. Übernahme; E.: s. αναδέχεσθαι (anadéchesthai)
ἀνάδοχος (anádochos), gr., M.: nhd. Bürge; E.: s. αναδέχεσθαι (anadéchesthai); W.: mlat. anadochus, M., Taufpate
ἀναδύεσθαι (anadýesthai), gr., V.: nhd. auftauchen; Vw.: s. ἐξ- (ex), ὑπ- (hyp), ὑπεξ- (hypex); E.: s. ἀνά (aná), δύειν (dýein)
ἀναδυομένη (anadyoménē), gr., F.: nhd. Auftauchende; E.: s. ἀναδύεσθαι (anadýesthai)
ἀνάεδνος (anáednos), gr., Adj.: nhd. ohne Brautgaben seiend, vom Bräutigem unbeschenkt; E.: s. ἀ- (a), ἕδνον (hédnon)
ἀναζεῖν (anazein), gr., V.: nhd. aufsprudeln, aufwallen; E.: s. ἀνά (aná), ζεῖν (zein)
ἀνάζεσμος (anázesmos), gr., M.: nhd. Aufwallen; E.: s. ἀναζεῖν (anazein)
ἀναζευγνύναι (anazeugnýnai), gr., V.: nhd. aufbrechen lassen, aufbrechen, abziehen, weiterziehen; E.: s. ἀνά (aná), ζευγνύναι (zeugnýnai)
ἀναζῆν (anazēn), gr., V.: nhd. wiederaufleben; E.: s. ἀνά (aná), ζῆν (zēn)
ἀναζητεῖν (anazētein), gr., V.: nhd. aufsuchen, durchforschen; Vw.: s. προσ- (pros); E.: s. ἀνά (aná), ζητεῖν (zētein); L.: Frisk 1, 613
ἀναζήτησις (anazḗtēsis), gr., F.: nhd. Aufsuchen, Untersuchen; E.: s. ἀναζητεῖν (anazētein); L.: Frisk 1, 613
ἀναζωπυρεῖν (anazōpyrein), gr., V.: nhd. wieder entflammen, neu beleben; E.: s. ἀνά (aná), ζωπυρεῖν (zōpyrein), ζώπυρον (zṓpyron)
ἀναθάλλειν (anathállein), gr., V. nhd. hervorsprossen, aufblühen; E.: s. ἀνά (aná), θάλλειν (thállein)
ἀναθάλπειν (anathálpein), gr., V.: nhd. wieder erwärmen; E.: s. ἀνά (aná), θάλπειν (thálpein)
ἀναθεᾶσθαι (anatheāsthai), gr., V.: nhd. noch einmal überdenken; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀνά (aná), θεᾶσθαι (theasthai)
ἀναθεῖν (anathein), gr., V.: nhd. wieder laufen, zurücklaufen; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀνά (aná), θεῖν (thein) (1)
ἀνάθεμα (anáthema), gr., N.: nhd. Aufgestelltes, Verfluchung; E.: s. ἀνατιθέναι (anatihénai); W.: got. anaţaíma, anaţema*, Sb. (indekl.), „Fluch“, Verfluchter
ἀναθεματίζειν (anathematízein), gr., V.: nhd. dem Teufel verschreiben; Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. ἀνάθεμα (anáthema)
ἀναθεματισμός (anathematismós), gr., M.: nhd. ein Fluch; E.: s. ἀναθεματίζειν (anathematízein), ἀνάθεμα (anáthema)
ἀναθεωρεῖν (anatheōrein), gr., V.: nhd. aufs neue betrachten, aufmerksam betrachten; E.: s. ἀνά (aná), θεωρεῖν (theōrein)
ἀναθεώρησις (anatheṓrēsis), gr., F.: nhd. Tiefsinn; E.: s. ἀναθεωρεῖν (anatheōrein)
ἀνάθημα (anáthēma), gr., N.: nhd. Aufgestelltes, Weihgeschenk; E.: s. ἀνατιθέναι (anatithénai)
ἀναθλίβειν (anathlíbein), gr., V.: nhd. empordrücken, auspressen; Vw.: s. παρ- (par), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀνά (aná), θλίβειν (thlíbein)
ἀναθρῴσκειν (anathrṓiskein), gr., V.: nhd. aufspringen; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀνά (aná), θρῴσκειν (thrṓiskein)
ἀναθυμίασις (anathymíasis), gr., F.: nhd. Aufdampfen; E.: s. ἀνά (aná), θυμός (thymós)
ἀναίδεια (anaídeia), gr., F.: nhd. Schamlosigkeit; E.: s. ἀναιδής (anaidḗs)
ἀναιδεύσθαι (anaideúesthai), gr., V.: nhd. sich schamlos verhalten; Vw.: s. ἀπ- (ap), κατ- (kat), ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀναιδής (anaidḗs)
ἀναιδής (anaidḗs), gr., Adj.: nhd. schamlos; E.: s. ἀνά (aná), αἰδώς (aidṓs)
ἀναιδία (anaidía), gr., F.: nhd. Schamlosigkeit; E.: s. ἀναιδής (anaidḗs)
ἀναιδίζεσθαι (anaidízesthai), gr., V.: nhd. sich schamlos verhalten; Vw.: s. ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀναιδής (anaidḗs)
ἀναίθειν (anaíthein), gr., V.: nhd. anzünden; E.: s. ἀνά (aná), αἴθειν (aíthein)
ἄναιμος (ánaimos), gr., Adj.: nhd. blutlos; E.: s. ἀνά (aná), αἷμα (haima); W.: mlat. anaemus, Adj., blutlos
ἀναιρεῖν (anhairein), gr., V.: nhd. aufnehmen, aufheben, bestatten, vernichten; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἐπ- (ep), περι- (peri), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀνά (aná), αἱρεῖν (hairein)
ἀναίρεσις (anaíresis), gr., F.: nhd. Aufheben, Bestattung, Vernichtung, Zerstörung; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀναιρεῖν (anairein)
ἀναιρετικός (anairetikós), gr., Adj.: nhd. ohne Sinn seiend, aufgehoben, zerstört; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀναιρεῖν (anairein); W.: mlat., anāreticus, Adj., ausgewählt, gewählt
ἀναίσχυντος (anaíschyntos), gr., Adj.: nhd. schamlos; Vw.: s. ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀνά (aná), αἰσχύνειν (aischýnein)
ἀναίτιος (anaítios), gr., Adj.: nhd. unschuldig; E.: s. ἀνά (aná), αἴτιος (aítios); W.: lat. anaetius, Adj., unschuldig
ἄναιμος (áneimos), gr., Adj.: nhd. blutlos; E.: s. ἀ- (a), αἷμα (haima); W.: s. nhd. Anämie, F., Anämie, Blutarmut; L.: Kluge s. u. Anämie
ἀναίνεσθαι (anaínesthai), gr., V.: nhd. verneinen; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. ἀ- (a), αἰνεῖν (ainein)
ἄναιρος (áneiros), gr. (kret.), M.: Vw.: s. ὄνειρος (óneiros)
ἀναισιμοῦν (anaisimūn), gr., V.: nhd. verwenden, verbrauchen, anwenden, gebrauchen; Vw.: s. ἀπ- (ap), κατ- (kat); E.: vgl. idg. *aiti-, Sb., Anteil, Pokorny 10; idg. *ai- (3), V., geben, zuteilen, nehmen, Pokorny 10
ἀναισίμωμα (anaisímōma), gr., F.: nhd. Verwendetes, Vebrauchtes, Ausgabe, Aufwendung; E.: s. ἀναισιμοῦν (anaisimūn)
ἀναισθησία (anaisthēsía), gr., F.: nhd. Mangel (M.) an Empfindung, Stumpfsinn, Dummheit; E.: s. ἀναίσθητος (anaísthētos); W.: nhd. Anästhesie, F., Anästhesie, Narkose; L.: Kluge s. u. Anästhesie
ἀναίσθητος (anaísthētos), gr., Adj.: nhd. gefühllos, unempfindlich, stumpfsinnig; E.: s. ἀ- (a), αἰσθάνεσθαι (aisthánesthai)
ἀναισχυντεῖν (anaischyntein), gr., V.: nhd. unverschämt sein (V.), frech sein (V.); Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. ἀναίσχυντος (anaíschyntos)
ἀναισχυντία (anaischyntía), gr., F.: nhd. Schamlosigkeit, Unverschämtheit; E.: s. ἀναισχυντεῖν (anaischyntein), ἀναίσχυντος (anaíschyntos)
ἀναίσχυντος (anaíschyntos), gr., Adj.: nhd. schamlos, unverschämt; E.: s. ἀ- (a), αἰσχύνειν (aischýnein)
ἀναισχύντως (anaischýntōs), gr., Adv.: nhd. schamlos, unverschämt; E.: s. ἀναίσχυντος (anaíschyntos)
ἀνακαθαίρειν (anakathaírein), gr., V.: nhd. gründlich reinigen; Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: s. ἀνά (aná), καθαίρειν (kathaírein); L.: Frisk 1, 752
ἀνακαθίζειν (anakathízein), gr., V.: nhd. sich aufrichten sich aufrecht hinsetzen; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀνά (aná), κατά (katá), ἵζειν (hízein)
ἀνακαθίζεσθαι (anakathízesthai), gr., V.: nhd. sich aufrichten sich aufrecht hinsetzen; E.: s. ἀνά (aná), κατά (katá), ἵζειν (hízein)
ἀνακαινίζειν (anakainízein), gr., V.: nhd. auffrischen, erneuern; E.: s. ἀνά (aná), -καινίζειν (kainízein), καινός (kainós)
ἀνακαινοῦν (anakainūn), gr., V.: nhd. auffrischen, erneuern; E.: s. ἀνά (aná), καινοῦν (kainūn), καινός (kainós)
ἀνακαίνωσις (anakaínōsis), gr., F.: nhd. Erneuerung; E.: s. ἀνακαινοῦν (anakainūn)
ἀνακαλεῖν (anakalein), gr., V.: nhd. aufrufen, anrufen, herbeirufen, nennen; E.: s. ἀνά (aná), καλεῖν (kalein)
ἀνακαλύπτειν (anakalýptein), gr., V.: nhd. enthüllen; E.: s. ἀνά (aná), καλύπτειν (kalýptein)
ἀνακάμπτειν (anakámptein), gr., V.: nhd. umbiegen, umlenken, zurückbringen; E.: s. ἀνά (aná́), κάμπτειν (kámptein)
ἀνακάπτειν (anakáptein), gr., V.: nhd. aufschnappen, verschlucken; E.: s. ἀνά (aná́), κάπτειν (káptein)
ἀνακάψις (anakápsis), gr., F.: nhd. Verschlucken; E.: s. ἀνακάπτειν (anakáptein)
ἀνάκαρ (anákar), gr., Adv.: nhd. nach oben; E.: s. ἀνά (aná), κάρ (kar)
ἀνακεῖσθαι (anakeisthai), gr., V.: nhd. aufgestellt sein (V.), gewidmet sein (V.), geweiht sein (V.), liegen, zu Tisch liegen; Vw.: s. ἐπ- (ep), συν- (syn), ὑπ- (hyp), ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀνά (aná́), κεῖσθαι (keisthai)
ἀνακεραννύναι (anakerannýnai), gr., V.: nhd. durchmischen, vermischen, mischen; Vw.: s. συν- (syn); E.: s. ἀνά (aná), κεραννύναι (kerannýnai)
ἀνακεφαλαιοῦν (anakephalaiūn), gr., V.: nhd. kurz zusammenfassen; E.: s. ἀνά (aná́), κεφαλή (kephalḗ)
ἀνακεφαλαίωσις (anakephalaíōsis), gr., F.: nhd. Zusammenfassung; E.: s. ἀνακεφαλαιοῦν (anakephalaiūn)
ἀνακινεῖν (anakinein), gr., V.: nhd. in die Höhe heben, schwingen, aufregen, erregen; Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: s. ἀνά (aná́), κινεῖν (kinein)
ἀνακλάζειν (anaklázein), gr., V.: nhd. aufschreien, laut schreien; E.: s. ἀνά (aná́), κλάζειν (klázein)
ἀνακλᾶν (anaklan), gr., V.: nhd. in die Höhe biegen, abziehen, ablenken; Vw.: s. ἀντ- (ant), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀνά (aná́), κλᾶν (klan) (1); L.: Frisk 1, 866
ἀνάκλασις (anáklasis), gr., F.: nhd. Umbiegung, Brechung; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀνακλᾶν (anaklan)
ἀνακλασμός (anaklasmós), gr., M.: nhd. Überlappen; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀνακλᾶν (anaklan)
ἀνάκλαστος (anáklastos), gr., Adj.: nhd. zurückgebogen, widergespiegelt; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀνακλᾶν (anaklan)
ἀνάκλημα (anáklēma), gr., F.: nhd. Umbiegung, Brechung; E.: s. ἀνακαλεῖν (anakalein)
ἀνάκλησις (anáklēsis), gr., F.: nhd. Anrufung, Rückzugssignal; E.: s. ἀνακαλεῖν (anakalein)
ἀνάκλητικόν (anáklētikón), gr., N.: nhd. Rückzugssignal; E.: s. ἀνακαλεῖν (anakalein)
ἀνάκλητικός (anáklētikós), gr., Adj.: nhd. auffordernd; E.: s. ἀνακαλεῖν (anakalein)
ἀνακλίνειν (anaklínein), gr., V.: nhd. zurücklehnen; Vw.: s. παρ- (par), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀνά (aná́), κλίνειν (klínein)
ἀνακλίνεσθαι (anaklínesthai), gr., V.: nhd. sich lagern, sich niederlegen; E.: s. ἀνά (aná́), κλίνειν (klínein)
ἀνακμάζειν (anakmázein), gr., V.: nhd. in voller Blüte stehen; E.: s. ἀνά (aná́), ἀκμάζειν (akmázein)
ἀνακοινοῦν (anakoinūn), gr., V.: nhd. mitteilen, um Rat fragen; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀνά (aná), κοινός (koinós)
ἀνακοίνωσις (anakoínōsis), gr., F.: nhd. Mitteilung?; E.: s. ἀνακοινοῦν (anakoinūn)
ἀνακομιδή (anakomidḗ), gr., F.: nhd. Wiedererlangung, Rückkehr; E.: s. ἀνακομίζειν (anakomízein)
ἀνακομίζειν (anakomízein), gr., V.: nhd. hinaufbringen, hinaufschaffen, zurückbringen; E.: s. ἀνά (aná), κομίζειν (komízein)
ἀνακοπή (anakopḗ), gr., F.: nhd. Anschlagen der Wellen, Branden der Wellen, stehengebliebenes Gewässer; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀνακόπτειν (anakóptein)
ἀνακόπτειν (anakóptein), gr., V.: nhd. zurückstoßen, zurückschieben, zurückschlagen; Vw.: s. ἀντ- (ant), δι- (da), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀνά (aná), κόπτειν (kóptein)
ἀνακραδεύειν (anakradeúein), gr., V.: nhd. schwingen, schwenken; E.: s. ἀνά (aná), κραδεύειν (kradeúein), κραδᾶν (kradan)
ἀνακράζειν (anakrázein), gr., V.: nhd. aufschreien, ausrufen, herausplatzen; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀνά (aná), κράζειν (krázein)
ἀνάκρασις (anákrasis), gr., V.: nhd. Vermischung; E.: s. ἀνακρεμαννύναι (anakremannýnai)
ἀνακρατεῖν (anakratein), gr., V.: nhd. hochhalten, unterstützen; E.: s. ἀνά (aná), κρατεῖν (kratein), κράτος (krátos)
ἀνακραυγάζειν (anakraugázein), gr., V.: nhd. aufschreien, laut schreien; E.: s. ἀνά (aná), κραυγάζειν (kraugázein), κραυγή (kraugḗ)
ἀνακραύγασμα (anakraúgasma), gr., N.: nhd. Schreien; E.: s. ἀνακραυγάζειν (anakraugázein)
ἀνακρεμαννύναι (anakremannýnai), gr., V.: nhd. aufhängen; E.: s. ἀνά (aná), κρεμαννύναι (kremannýnai)
ἀνακρίνειν (anakrínein), gr., V.: nhd. Fragen richten an, ausfragen, verhören, erforschen, prüfen; Vw.: s. προ- (pro); E.: s. ἀνά (aná), κρίνειν (krínein)
ἀνάκρισις (anákrisis), gr., F.: nhd. Befragung, Verhör, Voruntersuchung; E.: s. ἀνακρίνειν (anakrínein)
ἀνακρούειν (anakrúein), gr., V.: nhd. zurückstoßen, anhalten; E.: s. ἀνά (aná), κρούειν (krúein)
ἀνάκρουμα (anákruma), gr., N.: nhd. Zurückstoßen, Rückbewegung, Hemmung; E.: s. ἀνακρούειν (anakrúein)
ἀνάκρουσις (anákrusis), gr., F.: nhd. Zurückstoßen, Rückbewegung, Hemmung; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀνακρούειν (anakrúein)
ἀνακρουστέον (anakrustéon), gr., Adj.: nhd. überprüfen müssend, zurückstoßen müssend; E.: s. ἀνακρούειν (anakrúein)
ἀνακρουστέος (anakrustéos), gr., Adj.: nhd. überprüfen müssend, zurückstoßen müssend; E.: s. ἀνακρούειν (anakrúein)
ἀνακρουστικός (anakrustikós), gr., Adj.: nhd. reagierbar; E.: s. ἀνακρούειν (anakrúein)
ἀνακτᾶσθαι (anaktasthai), gr., V.: nhd. wiedergewinnen; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀνά (aná), κτᾶσθαι (ktasthai)
ἀνακυκλεῖν (anakyklein), gr., V.: nhd. herumdrehen, sich wiederholen; E.: s. ἀνά (aná), κυκλεῖν (kyklein)
ἀνακύκλησις (anakýklēsis), gr., F.: nhd. Umlauf, Kreislauf; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀμακυκλεῖν (anakyklein)
ἀνακυκλοῦν (anakyklūn), gr., V.: nhd. wiederholen; E.: s. ἀνά (aná), κυκλεῖν (kyklein)
ἀνακύκλωσις (anakýklōsis), gr., F.: nhd. Umlauf, Kreislauf; E.: s. ἀμακυκλοῦν (anakyklūn)
ἀνακύπτειν (anakýptein), gr., V.: nhd. aufducken, emportauchen; Vw.: s. δι- (di), ἐπ- (ep), παρ- (par); E.: s. ἀνά (aná), κύπτειν (kýptein)
ἀναλακτίζειν (analaktízein), gr., V.: nhd. aufwärts treten; E.: s. ἀνά (aná), λακτίζειν (laktízein)
ἀναλαμβάνειν (analambánein), gr., V.: nhd. aufnehmen, hochheben, wiederaufnehmen, wiederherstellen; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἐπ- (ep), προσ- (pros), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀνά (aná), λαμβάνειν (lambánein)
ἀναλάμπειν (analámpein), gr., V.: nhd. aufleuchten, aufflammen, wieder entbrennen; E.: s. ἀνά (aná), λάμπειν (lámpein)
ἀναλγής (analgḗs), gr., Adj.: nhd. gleichgültig, ohne Empfindung seiend; E.: s. ἀνά (aná), ἄλγος (álgos)
ἀναλγησία (analgēsía), gr., F.: nhd. Gefühllosigkeit, Stumpfsinn, Rohheit; E.: s. ἀνάλγητος (análgētos)
ἀνάλγητος (análgētos), gr., Adj.: nhd. gleichgültig, ohne Empfindung seiend; E.: s. ἀνά (aná), ἄλγος (álgos)
ἀναλγήτως (analgḗtōs), gr., Adv.: nhd. gleichgültig, ohne Empfindung seiend; E.: s. ἀνάλγητος (análgētos)
ἀναλδής (analdḗs), gr., Adj.: nhd. nicht gedeihend, Wachstum hemmend; E.: vgl. idg. *al- (2), *h₂el-, V., wachsen (V.) (1), nähren, Pokorny 26
ἀναλέγειν (analégein), gr., V.: nhd. auflesen, sammeln; E.: s. ἀνά (aná), λέγειν (légein)
ἀνάληψις (análēpsis), gr., F.: nhd. Aufnehmen; E.: s. ἀναλαμβάνειν (analambánein)
ἀναλίσκειν (analískein), gr., V.: nhd. aufwenden, verbrauchen, verschwenden, vergeuden; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἀπ- (ap), δι- (di), ἐπ- (ep), κατ- (kat), παρ- (par), προσ- (pros), συμπαρ- (sympar), συν- (syn), ὑπ- (hyp), ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀνά (aná); vgl. idg. *u̯el- (8), V., Sb., reißen, rauben, verwunden, töten, Wunde, Verderben, Blut, Leiche, Pokorny 1144; L.: Frisk 1, 102
ἀναλογία (analogía), gr., F.: nhd. Übereinstimmung, Gleichung, Verhältnis; E.: s. ἀνά (aná), λόγος (lógos); W.: lat. analogia, F., Analogie, gleiches Verhältnis, Proportion; nhd. Analogie, F., Analogie, Ähnlichkeit; L.: Kluge s. u. Analogie
ἀνάλογος (análogos), gr., Adj.: nhd. verhältnismäßig, angemessen; E.: s. ἀνά (aná), λόγος (lógos); W.: gr.-lat. analogos, Adj., gleiches Verhältnis habend, analog, entsprechend, ähnlich; nhd. analog, Adj., analog, entsprechend
ἄναλος (ánhalos), gr., Adj.: nhd. ungesalzen; E.: s. ἀ- (a), ἅλς (háls)
ἀναλοῦν (analūn), gr., V.: nhd. zerstören, verbrauchen, vergeuden; E.: s. ἀνά (aná); vgl. idg. *u̯el- (8), V., Sb., reißen, rauben, verwunden, töten, Wunde, Verderben, Blut, Leiche, Pokorny 1144
ἄναλτος (ánaltos), gr., Adj.: nhd. unersättlich, unernährt, ungesättigt; E.: s. ἀ- (a); vgl. idg. *al- (2), *h₂el-, V., wachsen (V.) (1), nähren, Pokorny 26; L.: Frisk 1, 102
ἀναλύειν (analýein), gr., V.: nhd. zergliedern, auflösen; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀνά (aná), λύειν (lýein)
ἀναλύζειν (analýzein), gr., V.: nhd. aufschluchzen; E.: s. ἀνά (aná), λύζειν (lýzein)
ἀνάλυσις (análysis), gr., F.: nhd. Auflösung, Befreiung, Erlösung, Tod; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀναλύειν (analýein); W.: mlat. analysis, Sb., Zergliederung, Auflösung; nhd. Analyse, F., Analyse, Untersuchung, Zergliederung; W.: mlat. analysis, Sb., Zergliederung, Auflösung; nhd. Analysis, F., Analysis; L.: Kluge s. u. Analyse
ἀναλυτήρ (analytḗr), gr., M.: nhd. Erlöser, Retter; E.: s. ἀναλύειν (analýein)
ἀναλυτική (analytikḗ), gr., F.: nhd. Analyse in der Logik; E.: s. ἀναλύειν (analýein)
ἀνάλωμα (análōma), gr., N.: nhd. Aufwand, Ausgabe; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. ἀναλίσκειν (analískein); L.: Frisk 1, 102
ἀνάλωσις (análōsis), gr., F.: nhd. Aufwand, Verbrauch; Vw.: s. ἀπ- (ap), κατ- (kat); E.: s. ἀναλίσκειν (analískein); L.: Frisk 1, 102
ἀναλωτέος (analōtéos), gr., Adj.: nhd. ausgeben müssend, verschwenden müssend; E.: s. ἀναλίσκειν (analískein)
ἀναλωτής (analōtḗs), gr., F.: nhd. Verschwender; E.: s. ἀναλίσκειν (analískein); L.: Frisk 1, 102
ἀναλωτικός (analōtikós), gr., Adj.: nhd. verschwenderisch, verbrauchend; E.: s. ἀναλίσκειν (analískein); L.: Frisk 1, 102
ἀναμαιμᾶν (anamaiman), gr., V.: nhd. durchtoben; E.: s. ἀνά (aná), μαιμᾶν (maiman)
ἀναμάρτητος (anamártētos), gr., Adj.: nhd. schuldlos; E.: s. ἀνά (aná), ἁμαρτάνειν (hamartánein)
ἀναμειγνύναι (anameignýnai), gr., V.: nhd. daruntermischen, dazu mischen; Vw.: s. συν- (syn); E.: s. ἀνά (aná), μειγνύναι (meignýnai)
ἀναμείγνυσθαι (anameígnysthai), gr., V.: nhd. sich mischen unter; Vw.: s. συν- (syn); E.: s. ἀνά (aná), μειγνύναι (meignýnai)
ἀναμέλπειν (anamélpein), gr., V.: nhd. anstimmen; Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: s. ἀνά (aná), μέλπειν (mélpein); L.: Frisk 2, 204
ἀναμεμιγμένος (anamemigménos), gr., Adj.: nhd. zusammengemischt; E.: s. ἀνά (aná), μειγνύναι (meignýnai)
ἀναμένειν (anaménein), gr., V.: nhd. bleiben, warten, ausharren, zögern; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἐπ- (ep); E.: s. ἀνά (aná), μένειν (ménein)
ἀνάμεσος (anámesos), gr., Adj.: nhd. der Mitte befindlich, mitten im Lande befindlich; E.: s. ἀνά (aná), μέσος (mésos)
ἀναμετρεῖν (anametrein), gr., V.: nhd. noch einmal durchmessen (V.), noch einmal durchfahren (V.); E.: s. ἀνά (aná), μετρεῖν (metrein)
ἀναμέτρησις (anamétrēsis), gr., F.: nhd. Schätzung, Würdigung; E.: s. ἀναμετρεῖν (anametrein)
ἀναμηρύεσθαι (anamērýesthai), gr., V.: nhd. abwickeln, auflösen; E.: s. ἀνά (aná), μηρύεσθαι (mērýesthai)
ἀναμιμνῄσκειν (anamimnḗiskein), gr., V.: nhd. erinnern, ins Gedächtnis rufen; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀνά (aná), μιμνῄσκειν (mimnḗiskein)
ἀναμιμνῄσκεσθαι (anamimnḗiskesthai), gr., V.: nhd. sich erinnern, gedenken; Vw.: s. ὑπ-(hyp); E.: s. ἀνά (aná), μιμνῄσκειν (mimnḗiskein)
ἀναμίσγειν (anamísgein), gr., V.: nhd. dazumischen, daruntermischen; E.: s. ἀνά (aná), μίσγειν (mísgein)
ἀνάμνησις (anámnēsis), gr., F.: nhd. Erinnerung; E.: s. ἀναμιμνῄσκειν (anamimnḗskein); W.: lat. anamnēsis, F., Erinnerung
ἀναμοχλεύειν (anamochleúein), gr., V.: nhd. durch einen Hebel emporheben, aufsprengen; E.: s. ἀνά (aná), μοχλεύειν (mochleúein); L.: Frisk 2, 263
ἀνανέμεσθαι (ananémesthai), gr., V.: nhd. verteilen; E.: s. ἀνά (aná), νέμειν (némein)
ἀνανεοῦν (ananeūn), gr., V.: nhd. erneuern; E.: s. ἀνά (aná), νέος (néos)
ἀνανεοῦσθαι (ananeūsthai), gr., V.: nhd. im Gedächtnis wiederauffrischen, sich erneuern; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀνά (aná), νέος (néos)
ἀνανεύειν (ananeúein), gr., V.: nhd. abwinken, verneinen, verweigern; E.: s. ἀνά (aná), νεύειν (neúein)
ἀνανέωσις (ananéōsis), gr., F.: nhd. Erneuerung; E.: s. ἀνανεοῦν (ananeūn); W.: lat. ananeosis, F., Erneuerung
ἀνανήφειν (ananḗphein), gr., V.: nhd. wieder nüchtern werden, wieder nüchtern machen; E.: s. ἀνά (aná), νήφειν (nḗphein)
ἄναντα (ánanta), gr., Adv.: nhd. bergauf; E.: s. ἄντα (ánta)
ἄναξ (ánax), gr., M.: nhd. Herrscher, Herr, Lenker; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 102
ἀναξαίνειν (anaxaínein), gr., V.: nhd. wieder aufkratzen, verschlimmern; E.: s. ἀνα (ana), ξαίνειν (xaínein)
ἀναξηραίνειν (anaxēraínein), gr., V.: nhd. austrocknen, trocken legen; E.: s. ἀνα (ana), ξηραίνειν (xēraínein); L.: Frisk 2, 336
ἀναξήρανσις (anaxḗransis), gr., F.: nhd. Austrocknung; E.: s. ἀναξηραίνειν (anaxēraínein); L.: Frisk 2, 336
ἀναξηραντικός (anaxērantikós), gr., Adj.: nhd. austrockend; E.: s. ἀναξηραίνειν (anaxēraínein); W.: mlat. anaxēranticus, Adj., trocknend; L.: Frisk 2, 336
ἀναξηρασία (anaxērasía), gr., F.: nhd. Austrocknung; E.: s. ἀναξηραίνειν (anaxēraínein); L.: Frisk 2, 336
ἀναξηρασμός (anaxērasmós), gr., M.: nhd. Austrocknen; E.: s. ἀναξηραίνειν (anaxēraínein); L.: Frisk 2, 336
ἀναξία (anaxía), gr., F.: nhd. Herrschaft, Befehl; E.: s. ἄναξ (ánax); L.: Frisk 1, 102
ἀνάξιος (anáxios) (1), gr., Adj.: nhd. fürstlich; E.: s. ἄναξ (ánax); L.: Frisk 1, 102
ἀνάξιος (anáxios) (2), gr., Adj.: nhd. unwürdig, nichtswürdig, wertlos, unwert; E.: s. ἀνα (ana), ἄξιος (áxios)
ἀναξίως (anaxíōs), gr., Adv.: nhd. auf unwürdige Art; E.: s. ἀνάξιος (anáxios) (2)
ἀναξύειν (anaxýein), gr., V.: nhd. aufkratzen, lockern; E.: s. ἀνα (ana), ξύειν (xýein)
ἀναπαίειν (anapaíein), gr., V.: nhd. zurückschlagen; Vw.: s. ἀνα (ana), παίειν (paíein)
ἀνάπαιστος (anápaistos), gr., M.: nhd. Anapäst; Vw.: s. ἀναπαίειν (anapaíein); W.: lat. anapaestus, M., Anapäst; nhd. Anapäst, M., Anapäst; L.: Kluge s. u. Anapäst
ἀναπαλεύειν (anapaleúein), gr., V.: nhd. zurücknehmen, aufheben; E.: s. ἀνάπαλιν (anápalin); L.: Frisk 2, 468
ἀνάπαλιν (anápalin), gr., Adv.: nhd. rückwärts, zurück; E.: s. ἀνα (ana), πάλιν (pálin); L.: Frisk 2, 468
ἀναπάλλειν (anapállein), gr., V.: nhd. emporschwingen; E.: s. ἀνα (ana), πάλλειν (pállein)
ἀναπαύειν (anapaúein), gr., V.: nhd. zum Aufhören bringen, aufhören machen, hemmen, ausruhen lassen; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀνα (ana), παύειν (paúein)
ἀναπαύεσθαι (anapaúesthai), gr., V.: nhd. ausruhen, sich erholen; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἀπ- (ap), δι- (di), ἐπ- (ep), παρ- (par), συν- (syn); E.: s. ἀνά (aná), παύειν (paúein)
ἀνάπαυμα (anápauma), gr., N.: nhd. Unterbrechung, Erholgung, Rast; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀναπαύειν (anapaúein)
ἀνάπαυσις (anápausis), gr., F.: nhd. (nterbrechung, Erholgung, Rast; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀναπαύειν (anapaúein)
ἀναπαυστήριος (anapaustḗrios), gr., Adj.: nhd. zum Ausruhen geeignet; E.: s. ἀναπαύειν (anapaúein)
ἀναπείθειν (anapeíthein), gr., V.: nhd. überreden, überzeugen, umstimmen; Vw.: s. μετ- (met), παρ- (par), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀνά (aná), πείθειν (peíthein)
ἀναπείρειν (anapeírein), gr., V.: nhd. anheften, aufspießen; E.: s. ἀνά (aná), πείρειν (peírein)
ἀναπέμπειν (anapémpein), gr., V.: nhd. hinaufschicken, zurückschicken; E.: s. ἀνά (aná), πέμπειν (pémpein)
ἀναπηδᾶν (anapēdan), gr., V.: nhd. emporspringen, auf etwas springen; Vw.: s. δι- (di), ἐπ- (ep); E.: s. ἀνά (aná), πηδᾶν (pēdan)
ἀνάπηρος (anápēros), gr., Adj.: nhd. verstümmelt, verkrüppelt; E.: s. ἀνά (aná), πηρός (pērós)
ἀναπήρως (anapḗros), gr., Adv.: nhd. verstümmelt, verkrüppelt; E.: s. ἀνάπηρος (anápēros)
ἀναπιλεῖν (anapilein), gr., V.: nhd. herausdrücken, heraufdrücken; E.: s. ἀνά (aná), πιλεῖν (pilein)
ἀναπιμπλέναι (anapimplénai), gr., V.: nhd. anfüllen, erfüllen, leiden; Vw.: s. ἀντ- (ant), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀνά (aná), πιμπλέναι (pimplénai)
ἀναπίνειν (anapínein), gr., V.: nhd. aufschlürfen, verschlingen; E.: s. ἀνά (aná), πίνειν (pínein)
ἀναπίπτειν (anapíptein), gr., V.: nhd. zurückfallen, zurückweichen; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. ἀνά (aná), πίπτειν (píptein)
ἀναπλάζειν (anaplázein), gr., V.: nhd. umbilden, gestalten, umgestalten; E.: s. ἀνά (aná), πλάζειν (plázein)
ἀναπλάσσειν (anaplássein), ἀναπλάττειν (anapláttein), gr., V.: nhd. wiederbilden, wiederherstellen; E.: s. ἀνά (aná), πλάσσειν (plássein)
ἀναπλάττειν (anapláttein), gr. (att.), V.: Vw.: s. ἀναπλάσσειν (anaplássein)
ἀναπλεῖν (anaplein), gr., V.: nhd. hinaufsegeln, auf die hohe See fahren; Vw.: s. ἐπ- (ep), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀνά (aná), πλεῖν (plein)
ἀναπλέκειν (anaplékein), gr., V.: nhd. aufflechten, durchflechten, verflechten; Vw.: s. ἀντ- (ant), συν- (syn); E.: s. ἀνά (aná), πλέκειν (plékein)
ἀναπληροῦν (anaplērūn), gr., V.: nhd. anfüllen, ausfüllen; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀνά (aná), πληροῦν (plērun)
ἀναπλήρωμα (anaplḗrōma), gr., N.: nhd. Auffüllen, Anfüllen; E.: s. ἀναπληροῦν (anaplērūn)
ἀναπλήρωσις (anaplḗrōsis), gr., F.: nhd. Auffüllen, Anfüllen; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀναπληροῦν (anaplērūn)
ἀναπληρωτέον (anaplērōtéon), gr., Adj.: nhd. aufzufüllen seiend, anzufüllen seiend, zu liefern seiend; E.: s. ἀναπληροῦν (anaplērūn)
ἀναπληρωτέος (anaplērōtéos), gr., Adj.: nhd. aufzufüllen seiend, anzufüllen seiend; E.: s. ἀναπληροῦν (anaplērūn)
ἀναπληρωτικός (anaplērōtikós), gr., Adj.: nhd. auffüllend, anfüllend; E.: s. ἀναπληροῦν (anaplērūn)
ἀναπνέων (anapnéōn), gr., M.: nhd. ein schwer Atmender; E.: s. ἀνά (aná), πνεῖν (pnein)
ἀναπνοή (anapnoḗ), ἀμπνοή (ampnoḗ), gr., F.: nhd. Wiedergewinnung des Atems, Wiederaufatmen; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀνά (aná), πνοή (pnoḗ)
ἀναποδίζειν (anapodízein), gr., V.: nhd. zurückgehen, zurücktreten, rückgängig machen; E.: s. ἀνά (aná), ποδίζειν (podízein)
ἀναπολεῖν (anapolein), gr., V.: nhd. die Erde wieder umwenden, wieder aufnehmen; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀνά (aná), πολεῖν (polein)
ἀναπολεύειν (anapoleúein), gr., V.: nhd. sich aufwärts bewegen; E.: s. ἀνά (aná), πολεύειν (poleúein)
ἀναπόλησις (anapólēsis), gr., F.: nhd. Wiederholung; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀναπολεῖν (anapolein)
ἀναπολητέον (anapolētéon), gr., F.: nhd. sich erinnern müssend, sich ins Gedächtnis rufen müssend; E.: s. ἀναπολεῖν (anapolein)
ἀνάπτειν (anháptein), gr., V.: nhd. anzünden; Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: s. ἀνά (aná), ἅπτειν (háptein) (2)
ἀναπτύσσειν (anaptýssein), gr., V.: nhd. entfalten, auseinanderfalten, aufrollen, enthüllen, offenbaren; E.: s. ἀνά (aná), πτύσσειν (ptýssein)
ἀναπυρσεύειν (anapyrseúein), gr., V.: nhd. offenkundig machen; E.: s. ἀνά (aná), πυρσεύειν (pyrseúein), πυρσός (pyrsós) (1)
ἀνάργυρος (anárgyros), gr., Adj.: nhd. ohne Silber seiend; E.: s. ἀ- (a), ἄργυρος (árgyros); W.: mlat. Anargyrus, M.=PN, „ohne Silber Seiender“ (Beiname von zwei Heiligen)
ἀναρμορστεῖν (anharmorstein), gr., V.: nhd. nicht stimmen zu; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀνάρμορστος (anhármstos)
ἀνάρμορστος (anhármstos), gr., Adj.: nhd. nicht pasend, nicht umgänglich; E.: s. ἀνά (aná), ἁρμορστός (harmstós), ἁρμόζειν (harmózein)
ἀναρρηγνύναι (anarrhēgnýnai), gr., V.: nhd. aufreißen, aufbrechen, sprengen, zerstören; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀνά (aná), ῥηγνύναι (rhēgnýnai)
ἀναρριπτεῖν (anarrhiptein), gr., V.: Vw.: s. ἀναρρίπτειν (anarrhíptein)
ἀναρρίπτειν (anarrhíptein), ἀναρριπτεῖν (anarrhiptein), gr., V.: nhd. aufwerfen, emporwerfen, in die Höhe werfen; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀνά (aná), ῥίπτειν (rhíptein)
ἀναρριχᾶσθαι (anarrhichasthai), gr., V.: nhd. mit Füßen und Händen heraufklimmen; E.: s. ἀνά‑ (ana); s. idg. *sreigʰ‑, *reigʰ‑, V., klettern, kriechen, Pokorny 1002; L.: Frisk 1, 103
ἀναρρίχησις (anarrhíchēsis), gr., F.: nhd. Emporklettern; E.: s. ἀναρριχᾶσθαι (anarrichasthai); L.: Frisk 1, 103
ἀναρρωννύναι (anarrhōnnýnai), gr., V.: nhd. neue Kräfte geben, neu stärken; E.: s. ἀνά (aná), ῥωννύναι (rhōnnýnai)
ἀνάρρωσις (anárrhōsis), gr., F.: nhd. Kraftgeben; E.: s. ἀναρρωννύναι (anarrhōnnýnai); W.: s. mlat. anaroxia, F., Gesundwerden
ἀνάρσιος (anársios), gr., Adj.: nhd. ungnädig, feindlich; E.: s. ἀ- (a), ἄρτιος (ártios)
ἀναρτᾶσθαι (anartasthai), gr., V.: nhd. sich anschicken; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀνά (aná), ἀρτᾶν (artan)
ἀναρχία (anarchía), gr., F.: nhd. Mangel eines Herrn, gesetzloser Zustand; E.: s. ἄναρχος (ánarchos); W.: mlat. anarchia, F., Gesetzlosigkeit, Chaos, Anarchie; nhd. Anarchie, F., Anarchie, Gesetzlosigkeit, Chaos; L.: Kluge s. u. Anarchie
ἄναρχος (ánarchos), gr., Adj.: nhd. führerlos, zügellos; E.: s. ἀνά (aná), ἀρχός (archós)
ἀνασείειν (anaseíein), gr., V.: nhd. aufschütteln, emporbewegen, emporheben, aufwiegeln, anstiften; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀνά (aná), σείειν (seíein)
ἀνάσεισις (anáseisis), gr., F.: nhd. Schütteln; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀνασείειν (anaseíein)
ἀνάσεισμα (anáseisma), gr., N.: nhd. Schütteln; E.: s. ἀνασείειν (anaseíein)
ἀνασεισμός (anaseismós), gr., M.: nhd. Drohgebärde; E.: s. ἀνασείειν (anaseíein)
ἀνασηκοῦν (anasēkun), gr., V.: nhd. ausgleichen, durch zusätzliches Gewicht Fehlendes ausgleichen; Vw.: s. ἀντι- (anti); E.: s. ἀνά (aná), σηκοῦν (sēkun)
ἀνασκαίρειν (anaskaírein), gr., V.: nhd. hüpfen, springen, tanzen; E.: s. ἀνά (aná), σκαίρειν (skaírein); L.: Frisk 2, 714
ἀνασκάπτειν (anaskáptein), gr., V.: nhd. wieder aufgraben; E.: s. ἀνά (aná), σκάπτειν (skáptein)
ἀνασκευάζειν (anaskeuázein), gr., V.: nhd. aufpacken und fortschaffen, aufräumen, niederreißen, abbrechen, zerstören; E.: s. ἀνά (aná), σκευάζειν (skeuázein)
ἀνασκολοπίζειν (anaskolopízein), gr., V.: nhd. auf einen Pfahl stecken, aufpfählen; E.: s. ἀνά (aná), σκολοπίζειν (skolopízein); L.: Frisk 2, 736
ἀνασκολόπισις (anaskolópisis), gr., F.: nhd. Aufpfählen; E.: s. ἀνασκολοπίζειν (anaskolopízein); L.: Frisk 2, 736
ἀνασκοπεῖν (anaskopein), gr., V.: nhd. aufmerksam betrachten, erwägen; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀνά (aná), σκοπεῖν (skopein)
ἀνασκυβαλίζειν (anaskybalízein), gr., V.: nhd. als Abfall behandeln, als Abfall ansehen; E.: s. ἀνά (aná), σκυβαλίζειν (skybalízein); L.: Frisk 2, 740
ἀνάσσειν (anássein), gr., V.: nhd. Herrscher sein (V.); E.: s. ἄναξ (ánax); Frisk 1, 102
ἀνασταλύζειν (anastalýzein), gr., V.: nhd. aufweinen, aufschluchzen; E.: s. ἀνά (aná), σταλάσσειν (stalássein); L.: Frisk 1, 103
ἀνάστασις (anástasis), gr., F.: nhd. Aufstehenlassen, Aufrichtung, Entfernung; Vw.: s. ἀπ- (ap), δι- (di), ἐξ- (ex), κατεξ- (katex), μετ- (met), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀνά (aná), στάσις (stásis)
ἀναστατεῖν (anastatein), gr., V.: nhd. davontragen; E.: s. ἀνάστατος (anástatos), ἀνά (aná), ἱστάναι (histánai)
ἀνάστατος (anástatos), gr., Adj.: nhd. von seinem Heim vertrieben; Vw.: s. μετ- (met); E.: s. ἀνά (aná), ἱστάναι (histánai)
ἀναστατοῦν (anastatūn), gr., V.: nhd. verunsichern, verwirren, aufreizen; E.: s. ἀνάστατος (anástatos), ἀνά (aná), ἱστάναι (histánai)
ἀναστάτωσις (anastátōsis), gr., F.: nhd. Verunsichern, Verwirren; E.: s. ἀναστατοῦν (anastatūn)
ἀναστέλλειν (anastéllein), gr., V.: nhd. in die Höhe schleppen, zurückdrängen, abweisen; Vw.: s. ἀπ- (ap), ἐπ- (ep), προ- (pro), προσ- (pros); E.: s. ἀνά (aná), στέλλειν (stéllein)
ἀναστενάζειν (anastenázein), gr., V.: nhd. aufstöhnen, aufseufzen, bejammern, beklagen; E.: s. ἀνά (aná), στενάζειν (stenázein)
ἀναστεναχίζειν (anastenachízein), gr., V.: nhd. aufstöhnen, aufseufzen, bejammern, beklagen; E.: s. ἀνά (aná), στεναχίζειν (stenachízein), στένειν (sténein) (1)
ἀναστενάχειν (anastenáchein), gr., V.: nhd. aufstöhnen, aufseufzen, bejammern, beklagen; E.: s. ἀνά (aná), στενάχειν (stenáchein)
ἀναστένειν (anasténein), gr., V.: nhd. aufstöhnen, aufseufzen; E.: s. ἀνά (aná), στένειν (sténein) (1)
ἀναστομοῦν (anastomūn), gr., V.: nhd. eine Öffnung machen, öffnen; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. ἀνά (aná), στόμα (stóma)
ἀναστόμωσις (anastómōsis), gr., F.: nhd. Öffnung; E.: s. ἀναστομοῦν (anastomūn)
ἀναστρέφειν (anastréphein), gr., V.: nhd. drehen, wenden, umkehren; Vw.: s. ἐπ- (ep), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀνά (aná), στρέφειν (stréphein)
ἀναστρέφεσθαι (anastréphesthai), gr., V.: nhd. sich bekränzen; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀνά (aná), στρέφειν (stréphein)
ἄναστρος (ánastros), gr., Adj.: nhd. keinen Planeten tragend; E.: s. ἀ- (a), ἄστρον (ástron)
ἀναστροφή (anastrophḗ), gr., F.: nhd. Umstürzen, Schwenken; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀναστρέφειν (anastréphein)
ἀναστρωφᾶν (anastrōphan), gr., V.: nhd. hinwenden und herwenden; E.: s. ἀνά (aná), στρωφᾶν (strōphan), στρέφειν (stréphein)
ἀνασχινδυλεύειν (anaschindyleúein), gr., V.: nhd. aufspießen; E.: s. ἀνά (aná), σκινδαλμός (skindalmós)
ἀνασῴζειν (anasṓizein), gr., V.: nhd. wieder erretten; E.: s. ἀνά (aná), σῴζειν (sṓizein); L.: Frisk 2, 844
ἀνατανύειν (anatanýein), ἀντανύειν (antanýein), gr., V.: nhd. in die Höhe strecken, aufstecken, recken, ausdehnen; E.: s. ἀνά (aná), τανύειν (tanýein)
ἀνατάσσεσθαι (anatássesthai), gr., V.: nhd. der Reihe nach aufstellen, der Reihe nach verfassen, entwickeln; E.: s. ἀνά (aná), τάσσειν (tássein)
ἀνατείνειν (anateínein), ἀντείνειν (anteínein), gr., V.: nhd. in die Höhe strecken, aufstecken, recken, ausdehnen; Vw.: s. παρ- (par), προ- (pro), προσ- (pros), συν- (syn), ὑπ- (hyp), ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀνά (aná), τείνειν (teínein); L.: Frisk 2, 863
ἀνατέλλειν (anatéllein), gr., V.: nhd. aufgehen, aufspießen; Vw.: s. ἐπ- (ep), ἐξ- (ex), παρ- (par), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀνά (aná), τέλλειν (téllein) (1)
ἀνατέμνειν (anatémnein), gr., V.: nhd. aufschneiden, sezieren; E.: s. ἀνά (aná), τέμνειν (témnein)
ἀνατιθέναι (anatithénai), gr., V.: nhd. aufstellen, auflegen, aufbürden, weihen; Vw.: s. ἐπ- (ep), προσ- (pros), ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀνά (aná), τιθέναι (tithénai)
ἀνατίκτειν (anatíktein), gr., V.: nhd. erneut hervorbringen; E.: s. ἀνά (aná), τίκτειν (tíktein)
ἀνατιτρᾶν (anatitran), gr., V.: nhd. aufbohren; E.: s. ἀνά (aná), τιτρᾶν (titran)
ἀνατολάς (anatolá), gr., Adv.: nhd. ostwärts; E.: s. ἀνατέλλειν (anatéllein)
ἀνατολή (anatolḗ), ἀντολή (antolḗ), ἀντολίη (antolíē), gr., F.: nhd. Aufgang, Osten, Morgenland, Morgen; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. ἀνατέλλειν (anatéllein); W.: mlat. Anatholē, F., Osten
ἀνατολίηθε* (anatolíēthe), ἀντολίηθε (antolíēthe), gr., Adv.: nhd. von Osten; E.: s. ἀνατέλλειν (anatéllein)
ἀνατολίηνδε* (anatolíēnde), ἀντολίηνδε (antolíēnde), gr., Adv.: nhd. ostwärts; E.: s. ἀνατέλλειν (anatéllein)
ἀνατολικός (anatolikós), gr., Adj.: nhd. östlich, orientalisch; E.: s. ἀνατέλλειν (anatéllein); W.: lat. anatolicus, Adj., aus dem Morgenlande kommend, orientalisch
ἀνατόλιος (anatólios), ἀντόλιος (antólios), gr., Adj.: nhd. östlich, orientalisch; E.: s. ἀνατέλλειν (anatéllein)
ἀνατομή (anatomḗ), gr., F.: nhd. Aufschneiden, Ausschnitt; E.: s. ἀνατέμνειν (anatémnein); W.: lat. anatomia, F., Anatomie; nhd. Anatomie, F., Anatomie, Wissenschaft vom Aufbau des Körpers; L.: Kluge s. u. Anatomie
ἄνατος (ánatos), gr., Adj.: nhd. ungefährdet, ungestraft, unschädlich; E.: s. ἀ- (a), ἄτη (átē)
ἀνατρέπειν (anatrépein), ἀντρέπειν (antrépein), gr., V.: nhd. umwenden, umstürzen, niederwerfen, zerstören; Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: s. ἀνά (aná), τρέπειν (trépein)
ἀνατρέχειν (anatréchein), gr., V.: nhd. emporlaufen, aufschließen, emporwachsen, zurückweichen; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἐπ- (ep); E.: s. ἀνά (aná), τρέχειν (tréchein)
ἀνάτρησις (anátrēsis), gr., F.: nhd. Aufbohren, Trepanation; E.: s. ἀνατιτρᾶν (anatitran); W.: mlat., anatrēsis, F., Durchbohren
ἀνατρίζειν (anatrízein), gr., V.: nhd. knarren, knirschen; E.: s. ἀνά (aná), τρίζειν (trízein); L.: Frisk 2, 932
ἀνατροπεύς (anatropéus), gr., M.: nhd. Zerstörer, Verderber; E.: s. ἀνατρέπειν (anatrépein)
ἀνατροπή (anatropḗ), gr., F.: nhd. Zerstörung, Sturz; E.: s. ἀνατρέπειν (anatrépein)
ἀνατροπιάζειν (anatropiázein), gr., V.: nhd. umkehren, sich umdrehen; Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: s. ἀνατρέπειν (anatrépein)
ἀνατροχάζειν (anatrocházein), gr., V.: nhd. emporlaufen; E.: s. ἀνά (aná), τροχάζειν (trocházein)
ἄναυρος (ánauros), gr., Adj.: nhd. wasserlos; E.: s. ἀ- (a); s. idg. *ūr-, *au̯er-, Sb., Wasser, Harn, Regen (M.), Pokorny 80; vgl. idg. *au̯e-, *au̯- (9), V., benetzen, befeuchten, fließen, Pokorny 78; L.: Frisk 1, 103
ἀναφαίνειν (anaphaínein), gr., V.: nhd. aufleuchten lassen, ans Licht bringen; E.: s. ἀνά‑ (ana), φαίνειν (phaínein)
ἀναφαίνεσθαι (anaphaínesthai), gr., V.: nhd. ans Licht bringen, offenbaren, sich offenbaren; E.: s. ἀνά‑ (ana), φαίνεσθαι (phaínesthai)
αναφαλαντίας (anaphalantías), gr., F.: nhd. Kahlköpfiger; E.: s. ἀνά‑ (ana), φαλός (phalós), ἄκρος (ákros)
ἀναφανσις (anaphansis), gr., F.: nhd. Erscheinung; E.: s. ἀναφαίνειν (anaphaínein); L.: Frisk 2, 982
ἀναφέρειν (anaphérein), gr., V.: nhd. hinaufbringen, zurückführen, beziehen auf; Vw.: s. ἀντ- (ant), επ- (ep), μετ- (met); E.: s. ἀνά (aná), φέρειν (phérein)
ἀναφλέγειν (anaphlégein), gr., V.: nhd. wieder anzünden; E.: s. ἀνά (aná), φλέγειν (phlégein); L.: Frisk 2, 1022
ἀναφλεγμαίνειν (anaphlegmaínein), gr., V.: nhd. wieder entzündet sein (V.); E.: s. ἀνά (aná), φλεγμαίνειν (phlegmaínein); L.: Frisk 2, 1022
ἀνάφλεξις (anáphlexis), gr., F.: nhd. Entzündung; E.: s. ἀναφλέγειν (anaphlégein)
ἀναφοιβάζειν (anaphoibázein), gr., V.: nhd. prophezeien; E.: s. ἀνά (aná), φοιβάζειν (phoibázein); L.: Frisk 2, 1031
ἀναφορά (anaphorá), gr., F.: nhd. Erhebung, Tilgung; E.: s. ἀναφέρειν (anaphérein)
ἀναφράσσειν (anaphrássein), gr., V.: nhd. wieder absperren, noch einmal versperren; E.: s. ἀνά (aná), φράσσειν (phrássein)
ἀναφροντίζειν (anaphrontízein), gr., V.: nhd. wieder überlegen (V.), genau überlegen (V.); E.: s. ἀνά (aná), φροντίζειν (phrontízein)
ἀναφύειν (anaphýein), gr., V.: nhd. emporschießen, wachsen lassen, wieder wachsen (V.) (1); Vw.: s. ἐπ- (ep), παρ- (par); E.: s. ἀνά (aná), φύειν (phýein)
ἀναφυσᾶν (anaphysan), gr., V.: nhd. emporblasen, hinaufschleudern; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀνά (aná), φυσᾶν (physan)
ἀναφύσημα (anaphýsēma), gr., N.: nhd. Aufgeblasenheit, Prahlerei; E.: s. ἀναφυσᾶν (anaphysan)
ἀναφυτεύειν (anaphyteúein), gr., V.: nhd. wieder pflanzen, noch einmal säen; E.: s. ἀνά (aná), φυτεύειν (phyteúein)
ἀναφωνεῖν (anaphōnein), gr., V.: nhd. ausrufen, hersagen; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. ἀνά (aná), φωνεῖν (phōnein)
ἀναφώνημα (anaphṓnēma), gr., N.: nhd. Ausruf, Zuruf; E.: s. ἀναφωνεῖν (anaphōnein)
ἀναφώνησις (anaphṓnēsis), gr., F.: nhd. Geschrei, Toast; E.: s. ἀναφωνεῖν (anaphōnein)
ἀναχάζειν (anacházein), gr., V.: nhd. zurückweichen, sich zurückziehen; E.: s. ἀνά (aná), χάζεσθαι (cházesthai)
ἀναχαιτίζειν (anachaitízein), gr., V.: nhd. die Mähne nach hinten werfen; E.: s. χαίτη (chaítē); L.: Frisk 2, 1065
ἀναχαλᾶν (anachalan), gr., V.: nhd. nachlassen; E.: s. ἀνά (aná), χαλᾶν (chalan); L.: Frisk 2, 1066
ἀναχρίειν (anachríein), gr., V.: nhd. salben; E.: s. ἀνά (aná), χρίειν (chríein)
ἀναχρονίζειν (anachronízein), gr., V.: nhd. sich verspäten, zeitlich oder metrisch falsch einordnen; E.: s. ἀνά (aná), χρόνος (chrónos)
ἀναχρονισμός (anachronismós), gr., M.: nhd. Zuspätkommen, zeitlich falsche Einordnung; E.: s. ἀνάχρονίζειν (anachronízein); W.: über lat. s. frz. anachronisme, M., Anachronismus, zeitlich falsche Einordnung; nhd. Anachronismus, M., Anachronismus, zeitlich falsche Einordnung; L.: Kluge s. u. Anachronismus
ἀναχωρεῖν (anachōrein), gr., V.: nhd. sich zurückziehen, zurückweichen, Platz machen; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἀπ- (ap), ἐπ- (ep), συν- (syn), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀνά (aná), χωρεῖν (chōrein)
ἀναχώρημα (anachṓrēma), gr., N.: nhd. Rückzug, Zurückgezogenheit; E.: s. ἀναχωρεῖν (anachōrein)
ἀναχώρησις (anachṓrēsis), gr., F.: nhd. Rückzug, Zurückgezogenheit; Vw.: s. ἐπ- (ep), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀναχωρεῖν (anachōrein); W.: lat. anachōrēsis, F., Einsiedlerleben
ἀναχωρητέον (anachṓrēteon), gr., Adj.: nhd. sich zurückziehen müssend; E.: s. ἀναχωρεῖν (anachōrein)
ἀναχωρητέος (anachṓrēteos), gr., Adj.: nhd. sich zurückziehen müssend; E.: s. ἀναχωρεῖν (anachōrein)
ἀναχωρητής (anachōrētḗs), gr., M.: nhd. Einsiedler, Anachoret; E.: s. ἀναχωρεῖν (anachōrein); W.: lat. anachōrēta, M., Einsiedler, Eremit, Anachoret; ae. āncor, st. M. (a), Einsiedler; W.: lat. anachōrēta, M., Einsiedler, Eremit, Anachoret; germ. *anakora?, M., Einsiedler; s. as. ęnkora 1, Adj., einsam; W.: lat. anachōrēta, M., Einsiedler, Eremit, Anachoret; ahd. einkoran* 1, Adj.=M., Einsiedler, Eremit, Anachoret
ἀναχωρητικός (anachṓrētikós), gr., Adj.: nhd. sich zurückziehen wollend; E.: s. ἀναχωρεῖν (anachōrein)
ἀναχωρίζειν (anachōrízein), gr., V.: nhd. zurückgehen lassen, zurücktreten lassen, zurückführen; E.: s. ἀνά (aná), χωρίζειν (chōrízein)
ἀναψηφίζειν (anapsēphízein), gr., V.: nhd. von neuem abstimmen lassen; Vw.: s. προ- (pro); E.: s. ἀνά (aná), ψηφίζειν (psēphízein)
ἀναψύχειν (anapsýchein), gr., V.: nhd. abkühlen, erfrischen; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀνά (aná), ψύχειν (psýchein) (2)
ἀνγλειν (anglein), gr., V.: nhd. schöpfen (V.) (1); E.: Herkunft ungeklärt?; W.: lat. anclāre, V., schöpfen (V.) (1); W.: lat. anclārī, V., schöpfen (V.) (1)
ἁνδάνειν (handánein), gr., V.: nhd. gefallen (V.), angenehm sein (V.); Vw.: s. ἐφ- (eph); E.: s. idg. *su̯ād-, Adj., V., süß, sich freuen, gefallen (V.), Pokorny 1039; L.: Frisk 1, 104
ἀνδηρευτής (andēreutḗs), gr., M.: nhd. Rieselmeister des Weinlandes; E.: s. ἄνδηρον (ándēron); L.: Frisk 1, 104
ἄνδηρον (ándēron), gr., N.: nhd. erhöhtes Ufer oder Rand der Flüsse und Gräben, Erdaufwurf, Rabatte, Weinbeet; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 104
ἄνδιχα (ándicha), gr., Adv.: nhd. auseinander, entwei; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀνά- (aná), δίχα (dícha)
ἀνδραγαθεῖν (andragathein), gr., V.: nhd. ein guter tapferer Mann sein (V.); Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀνήρ (anḗr), ἀγαθός (agathós)
ἀνδραγαθία (antragathía), gr., F.: nhd. Mannhaftigkeit, Ruhm; E.: s. ἀνήρ (anḗr), ἀγαθός (agathós); W.: mlat., andragathia, F., Mut
ἀνδρακάς (andrakás), gr., Adv.: nhd. Mann für Mann; E.: s. ἀνήρ (anḗr), κατά (katá)
ἀνδραποδίζειν (andrapodízein), gr., V.: nhd. in Knechtschaft versetzen; Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. ἀνδράποδον (andrápodon); L.: Frisk 1, 104
ἀνδραπόδισις (andrapódisis), gr., F.: nhd. Knechtung; E.: s. ἀνδραποδίζειν (andrapodízein), ἀνδράποδον (andrápodon); L.: Frisk 1, 104
ἀνδραποδισμός (andrapodismós), gr., M.: nhd. Knechtung; E.: s. ἀνδραποδίζειν (andrapodízein), ἀνδράποδον (andrápodon); L.: Frisk 1, 104
ἀνδραποδιστής (andrapodistḗs), gr., M.: nhd. Sklavenhändler; E.: s. ἀνδραποδίζειν (andrapodízein), ἀνδράποδον (andrápodon); L.: Frisk 1, 104
ἀνδραποδιστήριος (andrapodistḗrios), gr., Adj.: nhd. zum Sklavenverkauf gehörig, zum Sklavenhändler gehörig; E.: s. ἀνδραποδίζειν (andrapodízein), ἀνδράποδον (andrápodon); L.: Frisk 1, 104
ἀνδραποδιστικός (andrapodistikós), gr., Adj.: nhd. zum Sklavenverkauf gehörig, zum Sklavenhändler gehörig; E.: s. ἀνδραποδίζειν (andrapodízein), ἀνδράποδον (andrápodon); L.: Frisk 1, 104
ἀνδράποδον (andrápodon), gr., N.: nhd. Sklave, Sklavenseele, als Sklave verkaufter Kriegsgefangener, gemeiner Mensch; E.: s. ἀνήρ (anḗr), πούς (pús); L.: Frisk 1, 104
ἀνδραποδώδης (andrapodṓdēs), gr., Adj.: nhd. sklavenmäßig; E.: s. ἀνδράποδον (andrápodon), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 104
ἀνδράχνη (andráchnē), gr., F.: nhd. eine Pflanze; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 105
ἀνδρεία (andreía), gr., F.: nhd. Mannhaftigkeit; E.: s. ἀνήρ (anḗr); L.: Frisk 1, 107
ἀνδρεῖον (andreion), gr., N.: nhd. Mannhaftigkeit; E.: s. ἀνήρ (anḗr)
ἀνδρεῖος (andreios), gr., Adj.: nhd. männlich, mannhaft handelnd, mutig, tapfer; Hw.: s. ἀνήρ (anḗr); E.: s. idg. *ner- (1), *nert-, *aner-, Sb., Lebenskraft, Mann, Pokorny 765; L.: Frisk 1, 107
ἀνδρειοῦν (andreiūn), gr., V.: nhd. mutig machen; E.: s. ἀνδρεῖος (andreios); L.: Frisk 1, 107
ἀνδρειοῦσθαι (andreiūsthai), gr., V.: nhd. zum Mann werden; E.: s. ἀνδρεῖος (andreios); L.: Frisk 1, 107
ἀνδριάς (andriás), gr., M.: nhd. Menschenbild, Statue; E.: s. ἀνήρ (anḗr); L.: Frisk 1, 107
ἀνδρίζειν (andrízein), gr., V.: nhd. zum Mann machen; Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. ἀνήρ (anḗr); L.: Frisk 1, 107
ἀνδρίζεσθαι (andrízesthai), gr., V.: nhd. zum Mann werden; Vw.: s. ἀπ- (ap), κατ- (kat); E.: s. ἀνήρ (anḗr); L.: Frisk 1, 107
ἀνδρίον (andríon), gr., N.: nhd. kleiner Mensch, Menschlein; E.: s. ἀνήρ (anḗr); L.: Frisk 1, 107
ἀνδρίς (andrís), gr., F.: nhd. Weib; E.: s. ἀνήρ (anḗr); L.: Frisk 1, 107
ἄνδρισμα (ándrisma), gr., N.: nhd. männliches Auftreten; E.: s. ἀνήρ (anḗr); L.: Frisk 1, 107
ἀνδρισμός (andrismós), gr., M.: nhd. männliches Auftreten; E.: s. ἀνήρ (anḗr); L.: Frisk 1, 107
ἀνδρόγυνος (andrógynos), gr., M.: nhd. Zwitter, Hermaphrodit; E.: s. ἀνήρ (anḗr), γυνή (gynḗ); W.: lat. androgynus, M., Mannweib, Zwitter, Hermaphrodit; s. frz. androgyne, Adj., androgyn; nhd. androgyn, Adj., androgyn, mit männlichen und weiblichen Merkmalen versehen (Adj.); L.: Kluge s. u. androgyn
ἀνδροδάμας (androdámas), gr., Adj.: nhd. „menschenbezwingend“; E.: s. ἀνήρ (anḗr), δαμνᾶν (damnan); W.: s. mhd. antrodrāgmā, Sb., ein silberglänzender Edelstein; W.: s. mhd. andromant, st. M., st. N., ein silberglänzender Edelstein
Ἀνδρομάχη (Andromáchē), gr., F.=PN: nhd. Andromache; E.: s. ἀνήρ (anḗr), μάχη (máchē); L.: Frisk 1, 105
ἀνδρότης (andrótēs), gr., M.: nhd. Manneskraft; E.: s. ἀνήρ (anḗr); L.: Frisk 1, 107
ἀνδροῦν (andrūn), gr., V.: nhd. zum Mann machen; E.: s. ἀνήρ (anḗr); L.: Frisk 1, 107
ἀνδροῦσθαι (andrūsthai), gr., V.: nhd. ein Mann werden, in das Mannesalter treten; Vw.: s. παρ- (par), ἀπ- (ap); E.: s. ἀνήρ (anḗr); L.: Frisk 1, 107
ἀνδροφονεῖν (androphonein), gr., V.: nhd. Männer ermorden; E.: s. ἀνδροφόνος (androphónos), ἀνήρ (anḗr), φόνος (phónos)
ἀνδροφονία (androphonía), gr., F.: nhd. Mord; E.: s. ἀνδροφόνος (androphónos)
ἀνδροφόνος (androphónos), gr., Adj.: nhd. männermordend; E.: s. ἀνήρ (anḗr), φόνος (phónos); L.: Frisk 2, 1035
ἀνδρώδης (andrṓdēs), gr., Adj.: nhd. mannhaft; E.: s. ἀνήρ (anḗr), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 107
ἀνδρών (andrṓn), gr., M.: nhd. Männersaal; E.: s. ἀνήρ (anḗr)
ἀνδρῷος (andrōios), gr., Adj.: nhd. zum Mann gehörig; E.: s. ἀνήρ (anḗr); L.: Frisk 1, 107
ἄνειν (ánein), gr. (hom.), V.: Vw.: s. ἀνύειν (anýein)
ἁνεῖν (hanein), gr., V.: nhd. Körner durch Aufrütteln vom Spreu reinigen; E.: vgl. idg. *au̯e-, *au̯- (10), *au̯ē-, *au̯ēi-, V., wehen, blasen, hauchen, Pokorny 81
ἀνέκδοτα (anékdota), gr., N. Pl.: nhd. nicht Herausgegebenes; E.: s. ἀνέκδοτος (anékdotos); W.: frz. anecdote, F., Anekdote, kurze treffende Erzählung; nhd. Anekdote, F., Anekdote, kurze treffende Erzählung; L.: Kluge s. u. Anekdote
ἀνέκδοτος (anékdotos), gr., Adj.: nhd. nicht herausgegeben, nicht veröffentlicht, nicht verheiratet; E.: s. ἀ- (a), ἐκδιδόναι (ekdidónai)
ἀνεγκλητεί (anenklḗteí), gr., Adv.: Vw.: s. ἀνεγκλητί (anenklḗti)
ἀνεγκλητί (anenklḗti), ἀνεγκλητεί (anenklḗtei), gr., Adv.: nhd. vorwurfsfrei, unbescholten, unsträflich, untadelig; E.: s. ἀνέγκλητος (anénklētos)
ἀνέγκλητος (anénklētos), gr., Adj.: nhd. vorwurfsfrei, unbescholten, unsträflich, untadelig; E.: s. ἀνά (aná), ἐν (en), καλεῖν (kalein)
ἀνεγκλήτως (anenklḗtōs), gr., Adv.: nhd. vorwurfsfrei, unbescholten, unsträflich, untadelig; E.: s. ἀνέγκλητος (anénklētos)
ἀνεῖναι (aneinai), gr., V.: nhd. hinaufgehen, aufgehen, zurückkehren, heimkehren; Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: s. ἀνά (aná), εἶναι (einai)
ἀνειπεῖν (aneipein), gr., V.: nhd. laut ausrufen, öffentlich bekanntmachen; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀνά (aná), εἰπεῖν (eipein)
ἀνείρεσθαι (aneíresthai), gr., V.: Vw.: s. ἀνέρεσθαι (anéresthai)
ἀνεκβάλλειν (anekbállein), gr., V.: nhd. herausziehen; E.: s. ἀνά (aná), ἐξ (ex), βάλλειν (bállein)
ἀνεκδιήγητος (anekdiḗgētos), gr., Adj.: nhd. unbeschreiblich; E.: s. ἀνά (aná), ἐξ (ex), διά (dia), ἡγεῖσθαι (hēgeisthai)
ἀνεκτέον (anektéon), gr., Adj.: nhd. auszuhalten, zu ertragen seiend; E.: s. ἀνέχεσθαι (anéchesthai)
ἀνεκτέος (anektéos), gr., Adj.: nhd. auszuhalten, zu ertragen seiend; E.: s. ἀνέχεσθαι (anéchesthai)
ἀνεκτικός (anektikós), gr., Adj.: nhd. erträglich; E.: s. ἀνέχεσθαι (anéchesthai)
ἀνεκτικῶς (anektikōs), gr., Adv.: nhd. erträglich; E.: s. ἀνέχεσθαι (anéchesthai)
ἀνεκτός (anektós), gr., Adj.: nhd. erträglich; E.: s. ἀνέχεσθαι (anéchesthai)
ἀνεκτῶς (anektōs), gr., Adv.: nhd. erträglich; E.: s. ἀνέχεσθαι (anéchesthai)
ἀνέλκειν (anhélkein), gr., V.: nhd. emporziehen, hinaufziehen, zurückziehen, anziehen; Vw.: s. ἐπ- (ep), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀνά (aná), ἕλκειν (hélkein)
ἀνεμιαῖος (anemiaios), gr., Adj.: nhd. windig, eitel; E.: s. ἄνεμος (ánemos); L.: Frisk 1, 105
ἀνεμία (anemía), gr., F.: nhd. Blähung; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἀπ- (ap); E.: s. ἄνεμος (ánemos)
ἀνεμίζειν (anemízein), gr., V.: nhd. durch den Wind bewegen; E.: s. ἄνεμος (ánemos); L.: Frisk 1, 105
ἀνεμόεις (anemóeis), ἠνεμόεις (ēnemóeis), gr., Adj.: nhd. windreich, windig, luftig; E.: s. ἄνεμος (ánemos)
ἄνεμος (ánemos), gr., M.: nhd. Wind, Sturm, Hauch; E.: s. idg. *anə-, *an- (3), *h₂enh₁-, V., atmen, hauchen, Pokorny 38; L.: Frisk 1, 105
ἀνεμοῦν (anemūn), gr., V.: nhd. aufblähen; Vw.: s. ἐξ- (ex), ὑπ- (hyp); E.: s. ἄνεμος (ánemos); L.: Frisk 1, 105
ἀνεμώδης (anemṓdēs), gr., Adj.: nhd. windig; E.: s. ἄνεμος (ánemos), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 105
ἀνεμώλιος (anemṓlios), gr., Adj.: nhd. windig, nichtig, vergeblich, eitel; E.: s. ἄνεμος (ánemos); L.: Frisk 1, 105
ἀνεμώνη (anemṓnē), gr., F.: nhd. Anemone; E.: Herkunft unklar; W.: lat. anemōnē, F., Anemone; nhd. Anemone, F., Anemone, Buschwindröschen; L.: Frisk 1, 105, Kluge s. u. Anemone
ἀνεμωνίς (anemōnís), gr., F.: nhd. Anemone; E.: s. ἀνεμώνη (anemṓnē); L.: Frisk 1, 105
ἀνεξερεύνητος (anexereúnētos), gr., Adj.: nhd. unerforschlich; E.: s. ἀνά (aná), ἐξ (ex), ἐρευνᾶν (ereunan)
ἀνεξικακία (anexikakía), gr., F.: nhd. Geduld; E.: s. ἀνεξίκακος (anexíkakos)
ἀνεξίκακος (anexíkakos), gr., Adj.: nhd. langmütig, geduldig; E.: s. ἀνέχεσθαι (anéchesthai)
ἀνεξικάκῶς (anexikákōs), gr., Adv.: nhd. langmütig, geduldig; E.: s. ἀνέχεσθαι (anéchesthai)
ἀνεξιχνίαστος (anexichníastos), gr., Adj.: nhd. unergründlich, unerforschlich; E.: s. ἀνά (aná), ἐξιχνιάζειν (exichniázein), ἐξ (ex), ἴχνος (íchnos)
ἀνεπαίσχυντος (anepaíschyntos), gr., Adj.: nhd. nicht warzunehmen, nicht wahrnehmend; E.: s. ἀνά (aná), ἐπί (epí), αἰσχύνεσθαι (aischýnesthai)
ἀνεπίληπτος (anepílēptos), gr., Adj.: nhd. ohne Vorwuf seiend, tadellos; E.: s. ἀνά (aná), ἐπί (epí), λαμβάνειν (lambánein)
ἀνεπίληπτως (anepílēptōs), gr., Adv.: nhd. ohne Vorwuf seiend, tadellos; E.: s. ἀνεπίληπτος (anepílēptos)
ἀνερεθίζειν (anerethízein), gr., V.: nhd. aufreizen; E.: s. ἀνά (aná), ἐρεθίζειν (erethízein)
ἀνέρεσθαι (anéresthai), ἀνείρεσθαι (aneíresthai), gr., V.: nhd. fragen, ausfragen; Vw.: s. ἐπ-* (ep); E.: s. ἀνά (aná), ἔρεσθαι (éresthai)
ἀνερεύγεσθαι (anereúgesthai), gr., V.: nhd. hervorsprudeln, sich ergießen; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀνά (aná), ἐρεύγεσθαι (ereúgesthai)
ἀνερευνᾶν (anereunan), gr., V.: nhd. aufspüren; E.: s. ἀνά (aná), ἐρευνᾶν (ereunan)
ἀνέρπειν (anhérpein), gr., V.: nhd. hinaufkriechen, hinaufklettern; E.: s. ἀνά (aná), ἕρπειν (hérpein)
ἀνερπύζειν (anherpýzein), gr., V.: nhd. hinaufkriechen, hinaufklettern; Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: s. ἀνά (aná), ἑρπύζειν (herpýzein)
ἀνερύειν (anerýein), gr., V.: nhd. emporziehen; E.: s. ἀνά (aná), ἐρύειν (erýein)
ἀνέρχεσθαι (anérchesthai), gr., V.: nhd. hinaufgehen, zurückkehren; Vw.: s. ἐπ- (ep), μετ- (met), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀνά (aná), ἔρχεσθαι (érchesthai)
ἀνερωτᾶν (anerōtan), gr., V.: nhd. fragen, befragen; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀνά (aná), ἐρωτᾶν (erōtan)
ἄνεσις (ánesis), gr., F.: nhd. Nachlassen der Spannung, Milderung, Ruhe, Zügellosigkeit; Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: s. ἀνιέναι (anhiénai); W.: mlat. anesis, F., Entspannung
ἄνευ (áneu), gr., Präp.: nhd. ohne, sonder; E.: idg. *ē̆neu̯, *ēnu, Präp., ohne, Pokorny 318; L.: Frisk 1, 106
ἄνευθε (áneuthe), ἄνευθεν (áneuthen), gr., Präp.: nhd. getrennt, fern; Vw.: s. ἀπ- (ap); Hw.: s. ἄνευ (áneu); E.: s. idg. *ē̆neu̯, *ēnu, Präp., ohne, Pokorny 318
ἄνευθεν (áneuthen), gr., Präp.: Vw.: s. ἄνευθε (áneuthe)
ἀνεύθυνος (aneúthynos), gr., Adj.: nhd. nicht rechenschaftspflichtig, nicht verantwortlich; E.: s. ἀνά (aná), εὐθύνειν (euthýnein)
ἀνευρίσκειν (eneurískein), gr., V.: nhd. ausfindig machen, ermitteln; E.: s. ἀνά (aná), εὑρίσκειν (heurískein)
ἀνέχειν (anéchein), gr., V.: nhd. emporhalten, aufrecht halten, zurückhalten, hervorragen; Vw.: s. ἐπ- (ep), ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀνά (an), ἔχειν (échein) (1)
ἀνέχεσθαι (anéchesthai), gr., V.: nhd. aushalten, ertragen (V.); E.: s. ἀνά (an), ἔχειν (échein) (1)
ἀνεψιά (anepsiá), gr., F.: nhd. Geschwistertochter, Cousine, Base (F.) (1); E.: s. ἀνεψιός (anepsiós); L.: Frisk 1, 106
ἀνεψιαδῆ (anepsiadē), gr., F.: nhd. Tochter des Vetters; E.: s. ἀνεψιός (anepsiós); L.: Frisk 1, 106
ἀνεψιός (anepsiós), gr., M.: nhd. Geschwistersohn, Vetter; E.: idg. *nepti̯os, M., Abkömmling, Nachkomme, Pokorny 764; s. idg. *nepōt-, M., Abkömmling, Enkel (M.) (1), Neffe?, Pokorny 764; L.: Frisk 1, 106
ἄνεῳ (áneōi), gr., Adv.: nhd. schweigend, still; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 106
ἀνήδεσθαι (anḗdesthai), gr., V.: nhd. seine Begeisterung über etwas kundtun, seine Freude über etwas zeigen; E.: s. ἀνά (an), ἥδεσθαι (hḗdesthai)
ἀνηθέλαιον (anēthélaion), gr., N.: nhd. Dillöl; E.: s. ἄνηθον (ánēthon), ἔλαιον (élaion); W.: mlat. anētileon, anātileon, N., Öl aus Dill oder Anis
ἀνήθινος (anḗthinos), gr., Adj.: nhd. aus Dill gemacht; E.: s. ἄνηθον (ánēthon); W.: lat. anēthinus, Adj., aus Dill bereitet; L.: Frisk 1, 106
ἄνηθον (ánēthon), gr., N.: nhd. Dill; E.: Herkunft unklar, aus Ägypten oder Kleinasien, s. Walde/Hofmann 1, 846; W.: lat. anēthum, N., Dill; L.: Frisk 1, 106
ἀνήκειν (anhḗkein), gr., V.: nhd. hinaufgekommen sein (V.), hinaufreichen, reichen, sich erstrecken, gehören; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀνά (aná), ἥκειν (hḗkein)
ἀνῆκον (anhēkon), gr., N.: nhd. Pflicht; E.: s. ἀνήκειν (anhḗkein)
ἀνηλεγής (anēlegḗs), gr., Adj.: nhd. rücksichtslos? (Beiwort zum Tod); E.: s. ἀ- (a), ἀλέγειν (alégein)
ἄγημα (ágēma), gr., N.: nhd. auserlesene Abteilung im spartanischen Heer; E.: s. ἡγεῖσθαι (hēgeisthai); W.: lat. agēma, N., Leibschar, Gardetruppe
ἀνήμερος (anhḗmeros), gr., Adj.: nhd. ungezähmt, wild, roh; E.: s ἀνά (aná), ἥμερος (hḗmeros)
ἀνημέρως (anhēmérōs), gr., Adv.: nhd. ungezähmt, wild, roh; E.: s. ἀνήμερος (anhḗmeros)
ἀνήνεμος (anḗnemos), gr., Adj.: nhd. windstill; E.: s. ἀ- (a), ἄνεμος (ánemos)
ἀνήνοθε (anḗnothe), gr., V. (Pers.): nhd. emporwallen, emporquellen; E.: s. ἄνθος (ánthos)
ἀνηπελίη (anēpelíē), gr. (ion.), F.: nhd. Kraftlosigkeit, Schwäche; E.: s. ἀ- (a); s. idg. *apelo-, Sb., Kraft, Pokorny 52
ἀνηπύειν (anēpýein), gr., V.: nhd. aufschreien; E.: s. ἀνά (aná), ἠπύειν (ēpýein)
ἀνήρ (anḗr), gr., M.: nhd. Mann, Mensch; E.: idg. *ner- (1), *nert-, *aner-, Sb., Lebenskraft, Mann, Pokorny 765; W.: s. nhd. Androide, M., Androide, künstlicher Mensch; L.: Frisk 1, 107, Kluge s. u. Androide
ἀνθαμαρτάνειν (anthamartánein), gr., V.: nhd. missen, verlieren; E.: s. ἀντί (antí), ἁμαρτάνειν (hamartánein)
ἀνθαμιλλᾶσθαι (anthamillasthai), gr., V.: nhd. ankämpfen gegen; E.: s. ἀντί (antí), ἁμιλλᾶσθαι (hamillasthai), ἅμιλλα (hámilla)
ἀνθάπτεσθαι (antháptesthai), ἀντάπτεσθαι (antáptesthai), gr., V.: nhd. seinerseits die Hand anlegen, seinerseits angreifen, sich womit befassen, betreiben; E.: s. ἀντί (antí), ἅπτεσθαι (háptesthai)
ἀνθεῖν (anthein), gr., V.: nhd. hervorsprießen, blühen; Vw.: s. ἀπ- (ap), δι- (di), ἐπ- (ep), ἐξ- (ex), μετ- (met), παρ- (par), περι- (peri), περιεξ- (periex), ὑπ- (hyp), ὑπερ- (hyper), ὑπερεξ- (hyperex); E.: s. idg. *andʰ-, *anedʰ-, V., hervorstechen, sprießen, blühen, Pokorny 40; L.: Frisk 1, 109
ἀνθελιγμός (antheligmós), ἀντελιγμός (anteligmós), gr., M.: nhd. Gegenwindung, Gegenkrümmung; E.: s. ἀντί (antí), ἑλιγμός (heligmós), ἑλίσσειν (helíssein)
ἀνθεμίζεσθαι (anthemízesthai), gr., V.: nhd. mit Blumen verziert werden?, blühen?; E.: s. ἄνθεμον (ánthemon)
ἀνθέμιον (anthémion), gr., N.: nhd. Blüte, als Verzierung gebrauchte Blüte; E.: s. ἄνθεμον (ánthemon); L.: Frisk 1, 108
ἀνθεμόεις (anthemóeis), gr., Adj.: nhd. blumenreich; E.: s. ἄνθεμον (ánthemon); L.: Frisk 1, 108
ἄνθεμον (ánthemon), gr., N.: nhd. Blume; Vw.: s. ἠρ- (ēr), χρυσ‑ (chrys); E.: s. ἂνθος (ánthos); L.: Frisk 2, 108
ἀνθεμώδης (anthemṓdēs), gr., Adj.: nhd. blumenreich; E.: s. ἄνθεμον (ánthemon), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 108
ἀνθεμωτός (anthemōtós), gr., Adj.: nhd. blumenreich; E.: s. ἄνθεμον (ánthemon); L.: Frisk 1, 108
ἀνθερεών (anthereṓn), gr., M.: nhd. Bartstelle, Kinn; E.: s. idg. *andʰer-, *n̥dʰer-, Sb., Spitze, Stängel, Stengel, Pokorny 41; vgl. idg. *andʰ-, *anedʰ-, V., hervorstechen, sprießen, blühen, Pokorny 40
ἀνθέρικος (anthérikos), gr., M.: nhd. Halm, Stängel, Stengel; E.: s. idg. *andʰer-, *n̥dʰer-, Sb., Spitze, Stängel, Stengel, Pokorny 41; vgl. idg. *andʰ-, *anedʰ-, V., hervorstechen, sprießen, blühen, Pokorny 40
ἀνθέριξ (anthérix), gr., M.: nhd. Kachel, Ähre, Halm; E.: s. ἀνθεῖν (anthein)
ἀνθέριξ (anthérix), gr., M.: nhd. Halm, Stängel, Stengel; E.: s. idg. *andʰer-, *n̥dʰer-, Sb., Spitze, Stängel, Stengel, Pokorny 41; vgl. idg. *andʰ-, *anedʰ-, V., hervorstechen, sprießen, blühen, Pokorny 40
ἀνθεστήρια (anthestḗria), gr., F.: nhd. Blumenfest des Bacchos in Athen; E.: s. ἄνθος (ánthos)
ἀνθεών (antheṓn), gr., M.: nhd. Blumenflur, Garten; E.: s. ἄνθος (ánthos); L.: Frisk 1, 108
ἄνθη (ánthē), gr., F.: nhd. Blühen; E.: s. ἀνθεῖν (anthein); L.: Frisk 1, 109
ἀνθηδών (anthēdṓn), gr., M.: nhd. Biene; E.: s. ἄνθος (ánthos); L.: Frisk 1, 108
ἀνθήεις (anthḗeis), gr., Adj.: nhd. hellfarbig; E.: s. ἄνθος (ánthos); L.: Frisk 1, 109
ἀνθηλᾶς (anthēlas), gr., M.: nhd. Blumenhändler?; E.: s. ἄνθος (ánthos); L.: Frisk 1, 108
ἀνθηδών (anthēdṓn), gr., F.: nhd. eine Pflanze, Mispel?; E.: s. ἄνθος (ánthos)
ἀνθήλη (anthḗlē), gr., F.: nhd. Federkrone der Blumen; E.: s. ἄνθος (ánthos); L.: Frisk 1, 108
ἄνθημα (ánthēma), gr., N.: nhd. Blüte; Vw.: s. διεξ- (diex), ἐξ- (ex), ἐπ- (ep); E.: s. ἀνθεῖν (anthein); L.: Frisk 1, 109
ἀνθηρός (anthērós), gr., Adj.: nhd. blühend, blumig, frisch, neu; Vw.: s. ὑπ- (hyp); Hw.: s. ἀνθεῖν (anthein), ἄνθος (ánthos); E.: vgl. idg. *andʰ-, *anedʰ-, V., hervorstechen, sprießen, blühen, Pokorny 40; W.: s. lat. anthēra, F., Arzneimittel aus Blüten; L.: Frisk 1, 109
ἀνθηρότης (anthērótēs), gr., F.: nhd. Blühen?; E.: s. ἀνθηρός (anthērós); L.: Frisk 1, 109
ἄνθησις (ánthēsis), gr., F.: nhd. Blüte; Vw.: s. ἀπ- (ap), ἐπ- (ep); E.: s. ἀνθεῖν (anthein); L.: Frisk 1, 109
ἀνθίας (anthías), gr., M.: nhd. ein Fisch; E.: s. ἄνθος (ánthos); L.: Frisk 1, 108
ἀνθίζειν (anthízein), gr., V.: nhd. mit Blumen bedecken, bunt machen, färben, bunt schmücken, jugendlich machen; Vw.: s. ἀπ- (ap), δι- (di), διεξ- (diex), ἐπ- (ep); E.: s. ἄνθος (ánthos); L.: Frisk 1, 109
ἀνθινός (anthinós), gr., Adj.: nhd. von Blumen gemacht, Blumen...; E.: s. ἄνθος (ánthos); W.: lat. anthinus, Adj., aus Blumen bestehend, aus Blumen gemacht; L.: Frisk 1, 109
ἀνθισμός (anthismós), gr., M.: nhd. Glanz; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. ἀνθίζειν (anthízein), ἄνθος (ánthos); L.: Frisk 1, 109
ἀνθιστάναι (anthistánai), ἀντιστάναι (antistánai), gr., V.: nhd. entgegenstellen; E.: s. ἀντί (antí), ἱστάναι (histánai)
ἀνθολογία (anthología), gr., F.: nhd. Sammeln von Blumen; E.: s. ἀνθολόγος (anthológos); W.: nhd. Anthologie, F., Anthologie, Sammlung ausgewählter Literaturstücke; L.: Kluge s. u. Anthologie
ἀνθολογικά (anthologicá), gr., N.: nhd. Blumenlese, Blütenlese; E.: s. ἄνθος (ánthos), λέγειν (légein)
ἀνθολόγος (anthológos), gr., Adj.: nhd. Blüten lesend; E.: s. ἄνθος (ánthos)
ἀνθομολογεῖσθαι (anthomologeisthai), gr., V.: nhd. sich gegenseitig zugestehen, übereinkommen, bekennen, beichten, loben, danken; E.: s. ἀντί (antí), ὁμοῦ (homu), λόγος (lógos)
ἀνθομολόγησις (anthomológēsis), gr., F.: nhd. gegenseitiges Versprechen, Übereinkommen; E.: s. ἀνθομολογεῖσθαι (anthomologeisthai)
ἀνθόρος (anthóros), ἀντόρος (antóros), ἄντορος (ántoros), gr., M.: nhd. Gegenzaun, gegenüberliegende Grenze, Gegengrenzstein; E.: s. ἀντί (antí), ὅρος (hóros)
ἄνθος (ánthos), gr., N.: nhd. Blume, Blüte; E.: s. idg. *andʰ-, *anedʰ-, V., hervorstechen, sprießen, blühen, Pokorny 40; L.: Frisk 1, 108
ἀνθοσύνη (anthosýnē), gr., F.: nhd. reichliche Blüte; E.: s. ἄνθος (ánthos)
ἀνθοφόρος (anthophóros), gr., Adj.: nhd. Blumen tragend; E.: s. ἄνθος (ánthos), φέρειν (phérein)
ἀνθρακάριος (anthrakários), gr., M.: nhd. Kohlenbrenner, Köhler; E.: s. ἄνθραξ (ánthrax); L.: Frisk 1, 109
ἀνθρακεία (anthrakeía), gr., F.: nhd. Kohlenbrennen; E.: s. ἀνθρακεύειν (anthrakeúein), ἄνθραξ (ánthrax); L.: Frisk 1, 110
ἀνθρακεύειν (anthrakeúein), gr., V.: nhd. Kohlen verbrennen, verkohlen; E.: s. ἄνθραξ (ánthrax); L.: Frisk 1, 109
ἀνθρακεύς (anthrakeús), gr., M.: nhd. Kohlenbrenner; E.: s. ἀνθρακεύειν (anthrakeúein), ἄνθραξ (ánthrax); L.: Frisk 1, 110
ἀνθρακευτής (anthrakeutḗs), gr., M.: nhd. Kohlenbrenner; E.: s. ἀνθρακεύειν (anthrakeúein), ἄνθραξ (ánthrax); L.: Frisk 1, 110
ἀνθρακηρός (anthrakērós), gr., Adj.: nhd. zu Kohlen gehörig; E.: s. ἄνθραξ (ánthrax); L.: Frisk 1, 109
ἀνθρακιά (anthrakiá), gr., F.: nhd. Kohlenfeuer, Kohlenhaufe, Kohlenhaufen; E.: s. ἄνθραξ (ánthrax); L.: Frisk 1, 109
ἀνθρακίας (anthrakías), gr., M.: nhd. Kohlschwarzer; E.: s. ἄνθραξ (ánthrax); W.: lat. anthraciās, M., Kohlschwarzer
ἀνθρακίζειν (anthrakízein), gr., V.: nhd. auf Kohlen rösten, auf Kohlen dörren; Vw.: s. ἀπ- (ap), ἐπ- (ep), κατ- (kat); E.: s. ἄνθραξ (ánthrax); L.: Frisk 1, 109
ἀνθράκινος (anthrákinos), gr., Adj.: nhd. aus Karfunkel bestehend, karfunkelfarbig; E.: s. ἄνθραξ (ánthrax); L.: Frisk 1, 109
ἀνθράκιον (anthrákion), gr., N.: nhd. Kohlschwärze?; E.: s. ἄνθραξ (ánthrax); W.: lat. anthraciās, M., Kohlschwarzer; L.: Frisk 1, 109
ἀνθρακίτις (anthrakítis), gr., F.: nhd. Kohlenkarbunkel; E.: s. ἄνθραξ (ánthrax); W.: lat. anthracītis, F., Anthrazit, Kohlenkarbunkel frz. anthracite, M., Anthrazit, Kohlekarbunkel; nhd. Anthrazit, M., N., Anthrazit, Kohlekarbunkel; L.: Kluge s. u. Anthrazit
ἀνθρακοῦν (anthrakūn), gr., V.: nhd. zu Kohlen verbrannt werden; Vw.: s. ἀπ- (ap), κατ- (kat); E.: s. ἄνθραξ (ánthrax)
ἀνθρακοῦσθαι (anthrakūsthai), gr., V.: nhd. zu Kohlen verbrannt werden, ein Geschwür bilden; Vw.: s. ἐπ- (ep), κατ- (kat); E.: s. ἄνθραξ (ánthrax); L.: Frisk 1, 109
ἀνθρακώδης (anthrakṓdēs), gr., Adj.: nhd. kohlenähnlich; E.: s. ἄνθραξ (ánthrax), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 109
ἀνθράκωμα (anthrákōma), gr., N.: nhd. Kohlenhaufe, Kohlenhaufen; E.: s. ἄνθραξ (ánthrax); L.: Frisk 1, 109
ἀνθράκωσις (anthrákōsis), gr., F.: nhd. Verkohlung; E.: s. ἀνθρακοῦσθαι (anthrakūsthai), ἄνθραξ (ánthrax); W.: mlat. anthracōsis, F., Geschwür, Karbunkel; L.: Frisk 1, 109
ἀνθρακών (anthrakṓn), gr., M.: nhd. Kohlenhaufe, Kohlenhaufen; E.: s. ἄνθραξ (ánthrax); L.: Frisk 1, 109
ἄνθραξ (ánthrax), gr., M.: nhd. Kohle, Glutkohle; E.: Herkunft unklar, s. Frisk 1, 109; L.: Frisk 1, 109
ἀνθρηδών (anthrēdṓn), gr., M.: nhd. Wespe, Waldbiene; E.: s. idg. *andʰer-, *n̥dʰer-, Sb., Spitze, Stängel, Stengel, Pokorny 41; vgl. idg. *andʰ-, *anedʰ-, V., hervorstechen, sprießen, blühen, Pokorny 40; L.: Frisk 1, 110
ἀνθρήνη (anthrḗnē), gr., F.: nhd. Wespe, Waldbiene; E.: von *ἀνθο-θρήνη (antho-thrḗnē); s. idg. *andʰer-, *n̥dʰer-, Sb., Spitze, Stängel, Stengel, Pokorny 41; vgl. idg. *andʰ-, *anedʰ-, V., hervorstechen, sprießen, blühen, Pokorny 40; idg. *dʰer- (3), *dʰereu-, *dʰrē̆n-, V., murren, brummen, dröhnen, Pokorny 255; L.: Frisk 1, 110
ἀνθρηνιώδης (anthrēniṓdēs), gr., Adj.: nhd. wie ein Wespennest gebaut; E.: s. ἀνθρήνη (anthrḗnē), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 110
ἀνθρίσκος (anthrískos), gr., M.: nhd. gemeiner Kerbel; E.: s. idg. *andʰer-, *n̥dʰer-, Sb., Spitze, Stängel, Stengel, Pokorny 41; vgl. idg. *andʰ-, *anedʰ-, V., hervorstechen, sprießen, blühen, Pokorny 40
ἄνθρυσκον (ánthryskon), gr., N.: nhd. Kerbel; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 110
ἀνθρωπάρεσκος (anthrōpáreskos), gr., M.: nhd. den Menschen zu Gefallen Suchender; E.: s. ἄνθρωπος (ánthrōpos)
ἀνθρωπάριον (anthrōpárion), gr., N.: nhd. Menschlein, Menschchen; E.: s. ἄνθρωπος (ánthrōpos)
ἀνθρώπειος (anthrṓpeios), gr., Adj.: nhd. menschlich, irdisch; E.: s. ἄνθρωπος (ánthrōpos); L.: Frisk 1, 111
ἀνθρωπείως (anthrōpeíōs), gr., Adv.: nhd. menschlich, irdisch; E.: s. ἄνθρωπος (ánthrōpos)
ἀνθρωπηίη (anthrōpēíē), gr., F.: nhd. Menschenhaut; E.: s. ἄνθρωπος (ánthrōpos); L.: Frisk 1, 110
ἀνθρωπήιος (anthrōpḗios), gr. (ion.), Adj.: nhd. menschlich, irdisch; E.: s. ἄνθρωπος (ánthrōpos)
ἀνθρωπίζειν (anthrōpízein), gr., V.: nhd. sich wie ein Mensch benehmen; Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. ἄνθρωπος (ánthrōpos)
ἀνθρωπίζεσθαι (anthrōpízesthai), gr., V.: nhd. sich wie ein Mensch benehmen; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. ἄνθρωπος (ánthrōpos); L.: Frisk 1, 111
ἀνθρωπικός (anthrōpikós), gr., Adj.: nhd. menschlich, irdisch; E.: s. ἄνθρωπος (ánthrōpos)
ἀνθρωπικῶς (anthrōpikōs), gr., Adv.: nhd. menschlich, irdisch; E.: s. ἄνθρωπος (ánthrōpos)
ἀνθρώπινος (anthrṓpinos), gr., Adj.: nhd. menschlich, irdisch; E.: s. ἄνθρωπος (ánthrōpos)
ἀνθρωπίνως (anthrōpínōs), gr., Adv.: nhd. menschlich, irdisch; E.: s. ἄνθρωπος (ánthrōpos)
ἀνθρώπιον (anthrṓpion), gr., N.: nhd. Menschlein; E.: s. ἄνθρωπος (ánthrōpos); L.: Frisk 1, 110
ἀνθρωπίσκος (anthrōpískos), gr., M.: nhd. Menschlein; E.: s. ἄνθρωπος (ánthrōpos); L.: Frisk 1, 110
ἀνθρωπισμός (anthrōpismós), gr., M.: nhd. Menschlichkeit; Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. ἄνθρωπος (ánthrōpos)
ἀνθρωποκτονεῖν (anthrōpoktonein), gr., V.: nhd. ein Menschenopfer anbieten; E.: s. ἄνθρωπος (ánthrōpos), κτείνειν (kteínein)
ἀνθρωποκτόνος (anthrōpoktónos) (1), gr., Adj.: nhd. mordend; E.: s. ἄνθρωπος (ánthrōpos), κτείνειν (kteínein)
ἀνθρωποκτόνος (anthrōpoktónos) (2), gr., M.: nhd. Mörder; E.: s. ἄνθρωπος (ánthrōpos), κτείνειν (kteínein)
ἄνθρωπος (ánthrōpos), gr., M.: nhd. Mensch; Vw.: s. μισ- (mis); E.: Herkunft ungeklärt, s. Frisk 1, 111, vielleicht als *ἀνθρο-ωπος (anthro-ōpos), Adj., mit bärtigem Gesicht aus idg. *andʰer-, *n̥dʰer-, Sb., Spitze, Stängel, Stengel, Pokorny 41?; L.: Pokorny 41, Frisk 1, 111; W.: s. nhd. ...anthrop, Suffix, ...anthrop, Mensch; R.: βλέπειν εἰς πρόσωπον ἀνθρώπων (blépein eis prósōpon anthrṓn): nhd. Rücksicht nehmen auf; L.: Frisk 1, 110, Kluge s. u. -anthrop
ἀνθρωπότης (anthrōpótēs), gr., F.: nhd. Menschheit, Menschlichkeit; E.: s. ἄνθρωπος (ánthrōpos); L.: Frisk 1, 111
ἀνθρωποφαγία (anthrōpophagía), gr., M.: nhd. Menschenfresserei; E.: s. ἄνθρωπος (ánthrōpos), φαγεῖν (phagein)
ἀνθύλλιον (anthýllion), gr., N.: nhd. kleine Blüte, Blumenmuster; E.: s. ἄνθος (ánthos); W.: lat. anthyllium, N., kretisches Harzkraut; L.: Frisk 1, 108
ἀνθυλλίς (anthyllís), gr., F.: nhd. eine Pflanze; E.: s. ἄνθος (ánthos); W.: lat. anthyllis, F., Bisam-Günsel; L.: Frisk 1, 108
ἀνθυπατεύειν (anthypateúein), gr., V.: nhd. Prokonsul sein (V.); E.: s. ἀνθύπατος (anthȳpatos)
ἀνθύπατος (anthȳpatos), gr., M.: nhd. Prokonsul; E.: s. ἀντί (antí), ὕπατος (hýpatos); W.: mlat. anthypathus, M., Prokonsul
ἀνθυπερβάλλειν (anthyperbállein), gr., V.: nhd. im Gegenzug übertreffen; E.: s. ἀντί (antí), ὑπέρ (hypér), βάλλειν (bállein)
ἀνθυποβάλλειν (anthypobállein), gr., V.: nhd. erwidern, kontern, eine Gegenfrage stellen; E.: s. ἀντί (antí), ὑπό (hypó), βάλλειν (bállein)
ἀνθυποκρίνεσθαι (anthypokrínesthai), ἀντυποκρίνεσθαι (anthypokrínesthai), gr., V.: nhd. seinerseits antworten, auch seinerseits darstellen; E.: s. ἀντί (antí), ὑπό (hypó), κρίνειν (krínein)
ἀνία (anía), ὀνία (onía), gr., F.: nhd. Plage, Beschwerde; E.: idg. *enos-, N., Last, Pokorny 321?; L.: Frisk 1, 111
ἁνία (hanía), gr., F.: Vw.: s. ἡνία (hēnía)
ἀνιᾶν (anian), gr., V.: nhd. beleidigen, belästigen; Vw.: s. ἐπ- (ep), κατ- (kat); E.: s. ἀνία (anía); L.: Frisk 1, 111
ἄνιαρος (ániaros), gr., Adj.: nhd. betrübend, lästig, quälend; Hw.: s. ἀνία (anía); E.: s. idg. *enos-, N., Last, Pokorny 321?; L.: Frisk 1, 111
ἀνιγρός (anigrós), gr., Adj.: nhd. ungereinigt; E.: s. ἀ- (a), νίζειν (nízein); L.: Frisk 1, 112
ἀνιδίειν (anidíein), gr., V.: nhd. schwitzen, hervorschwitzen; E.: s. ἀνά (aná), ἰδίειν (idíein); L.: Frisk 1, 709
ἀνιέναι (aniénai) (1), gr., V.: nhd. hinaufgehen, zurückkehren, heimkehren, bittweise angehen; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἐπ- (ep); E.: s. ἀνά (aná), ἰέναι (iénai)
ἀνιέναι (anhiénai) (2), gr., V.: nhd. loslassen, nachlassen; Vw.: s. ἐπ- (ep), παρ- (par), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀνά (aná), ἱέναι (hiénai) (1)
ἀνίερος (aníeros), gr., Adj.: nhd. unheilig, ruchlos; E.: s. ἀνά (aná), ἱερός (hierós)
ἁνίκα (haníka), gr., Konj.: Vw.: s. ἡνίκα (hēníka)
ἄνιος (ánios), gr., Adj.: nhd. lästig, quälend; Hw.: s. ἀνία (anía); E.: s. idg. *enos-, N., Last, Pokorny 321?
ἁνιοχεύειν (haniocheúein), gr., V.: Vw.: s. ἡνιοχεύειν (hēniocheúein)
ἄνιπτος (ániptos), gr., Adj.: nhd. ungewaschen, nicht wegzuwachen; E.: s. ἀ- (a), νίζειν (nízein)
ἀνισόκυκλος (anisókyklos), gr., Adj.: nhd. mit ungleichen Kreisen seiend; E.: s. ἄνισος (ánisos), κύκλος (kýklos); W.: s. lat. anisocyclum, N., Räderwerk, Anisozyklus
ἄνισον (ánison), gr., N.: nhd. Anis; E.: Herkunft unklar, aus Ägypten oder Kleinasien, s. Walde/Hofmann 1, 846; W.: lat. anīsum, anēsum, N., Anis; ahd.? anis 5, st. N. (a), Anis, Dill; nhd. Anis, M., Anis; L.: Kluge s. u. Anis
ἄνισος (ánisos), gr., Adj.: nhd. ungleich, ungerecht; E.: s. ἀ- (a), ἴσος (ísos)
ἀνισότης (anisótēs), gr., F.: nhd. Ungleichheit; E.: s. ἄνισος (ánisos)
ἀνισοῦν (anisūn), gr., V.: nhd. gleichmachen; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἐπ- (ep); E.: s. ἄνισος (ánisos)
ἀνίσχειν (aníschein), gr., V.: nhd. emporhalten, aufrecht halten, zurückhalten, hervorragen; Vw.: s. παρ- (par), ὑπ- (hyp), ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀνά (aná), ἴσχειν (íschein)
ἀνίσως (anísōs), gr., Adv.: nhd. ungleich, ungerecht; E.: s. ἄνισος (ánisos)
ἀνίσωσις (anísōsis), gr., F.: nhd. Gleichmachung, Erhalten im Gleichgewicht; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἐπ- (ep); E.: s. ἀνισοῦν (anisūn), ἄνισος (ánisos)
ἀνιστάναι (anistánai), gr., V.: nhd. aufstellen, aufrichten, aufstehen, sich erheben, aufjagen, vertreiben; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἀντεξ- (antex), ἀπ- (ap), δι- (di), ἐξ- (ex), κατ- (kat), μετ- (met), μετεξ- (metex), παρ- (par), περι- (peri), ὑπ- (hyp), ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀνά (aná), ἱστάναι (histánai)
ἀνιστᾶσθαι (anhistásthai), gr., V.: nhd. sich aufmachen; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀνά (aná), ἱστάναι (histánai)
ἀνιτέον (anitéon), gr., Adj.: nhd. zurückkehren müssend; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀνιέναι (aniénai) (1)
ἀνιχνεύειν (anichneúein), gr., V.: nhd. aufspüren, erspähen; E.: s. ἀνά (aná), ἰχνεύειν (ichneúein)
ἀννίς (annís), gr., M.: nhd. Großmutter; E.: s. idg. *an- (1), Sb., Ahn, Pokorny 36; L.: Frisk 1, 112
ἄνοδος (ánodos), gr., M.: nhd. Aufstieg, Eingang; E.: s. ἀνά (aná), ὁδός (hodós); W.: s. nhd. Anode, F., Anode, Pluspol; L.: Kluge s. u. Anode
ἀνόητος (anóētos), gr., Adj.: nhd. nicht gedacht, nicht zu denken seiend, undenkbar, unverständig, unvernüftig; E.: s. ἀ- (a), νόος (nóos)
ἀνοήτως (anoḗtōs), gr., Adv.: nhd. unverständig, unvernüftig; E.: s. ἀνόητος (anóētos)
ἀνοία (anoía), gr. (poet.), F.: Vw.: s. ἄνοια (ánoia)
ἄνοια (ánoia), ἀνοία (anoía), ἀνοίη (anoíē), gr., F.: nhd. Unverstand, Wahnsinn, Gottlosigkeit; E.: s. ἀ- (a), νόος (nóos)
ἀνοίγειν (anoígein), gr., V.: nhd. öffnen, eröffnen, offenbaren; Vw.: s. ἀντ- (ant), δι- (di), παρ- (par), περι- (peri), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀνά (aná), ὀείγην (oeígēn); L.: Frisk 2, 356
ἀνοίγεσθαι (anoígesthai), gr., V.: nhd. sich erschließen, sich öffnen; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀνά (aná), ὀείγην (oeígēn)
ἀνοιγεύς (anoigeús), gr., M.: nhd. Öffner; E.: s. ἀνοίγειν (anoígein); L.: Frisk 1, 356
ἄνοιγμα (ánoigma), gr., N.: nhd. Öffnung; E.: s. ἀνοίγειν (anoígein); L.: Frisk 1, 356
ἀνοιγνύναι (anoignýnai), gr., V.: nhd. öffnen, eröffnen, offenbaren; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἐπ- (ep), κατ- (kat), παρ- (par); E.: s. ἀνά (aná), ὀείγην (oeígēn)
ἀνοίη (anoíē), gr. (ion.), F.: Vw.: s. ἄνοια (ánoia)
ἀνοικίζειν (anoikízein), gr., V.: nhd. von neuem besideln, sich von neuem ansiedeln; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀνά (aná), οἰκίζειν (oikízein), οἶκος (oikos)
ἄνοιξις (ánoixis), gr., F.: nhd. Öffnen; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀνοίγειν (anoígein); L.: Frisk 1, 356
ἀνοίσειν (anoísein), gr., V.: nhd. hinaufbringen, hinauftragen; E.: s. ἀνά (aná), οἴσειν (oísein); L.: Frisk 2, 370
ἀνοκωχή (anokōchḗ), gr., F.: nhd. Anhalten, Hemmung; E.: s. ἔχειν (échein) (1); L.: Frisk 1, 112
ἀνοφύρεσθαι (anolophýresthai), gr., V.: nhd. laut wehklagen; E.: s. ἀνά (aná), ὀλοφύρεσθαι (olophýresthai)
ἀνομεῖν (anomein), gr., V.: nhd. gesetzwidrig handeln; E.: s. ἄνομος (ánomos)
ἀνομία (anomía), gr., F.: nhd. Gesetzlosigkeit, Ungesetzlichkeit; E.: s. ἄνομος (ánomos)
ἀνομοιομερής (anhomoiomerḗs), gr., Adj.: nhd. nicht homogen seiend; E.: s. ἀ- (a), ὁμοῖος (homoios), μερίς (merís); W.: mlat. anomiomerus, Adj., aus ungleichten Teilen bestehend
ἀνόμοιος (anómoios), gr., Adj.: nhd. unähnlich; E.: s. ἀ- (a), ὁμοῖος (homoios)
ἄνομος (ánomos), gr., Adj.: nhd. ungesetzlich, gesetzeswidrig, gesetzlos, dem mosaischen Gesetz nicht unterworfen; E.: s. ἀ- (a), νόμος (nómos); W.: mlat. anomus, Adj., unrecht
ἀνόμως (anómōs), gr., Adv.: nhd. ungesetzlich, gesetzeswidrig, gesetzlos; E.: s. ἄνομος (ánomos)
ἀνόρεκτος (anórektos), gr., Adj.: nhd. ohne Appetit seiend, nicht appetitlich; E.: s. ἀ- (a), ὀρέγειν (orégein); W.: lat. anorectus, Adj., appetitlos, ohne Appetit seiend
ἀνορθοῦν (anorthūn), gr., V.: nhd. wieder aufrichten, wieder herstellen; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀνά (aná), ὀρθοῦν (orthūn), ὀρθός (orthós)
ἀνορμίζειν (anhormízein), gr., V.: nhd. das Schiff vom Anlegeplatz losmachen; E.: s. ἀνά (aná), ὁρμίζειν (hormízein)
ἀνορούειν (anorúein), gr., V.: nhd. aufspringen, emporfahren; E.: s. ἀνά (aná), ὀρούειν (orúein)
ἀνόσιον (anhósion), gr., N.: nhd. gottlose Tat, Greuel; E.: s. ἀνόσιος (anhósios)
ἀνόσιος (anhósios), gr., Adj.: nhd. unheilig, gottlos, frevelhaft; E.: s. ἀνά (aná), ὅσιος (hósios)
ἀνοσιότης (anhosiótēs), gr., F.: nhd. Gottlosigkeit, Ruchlosigkeit; E.: s. ἀνόσιος (anhósios)
ἀνοσίως (anhosíōs), gr., Adv.: nhd. unheilig, gottlos, frevelhaft; E.: s. ἀνόσιος (anhósios)
ἄνοστος (ánostos), gr., Adj.: nhd. ohne Ertrag seiend; E.: s. ἀ- (a), νόστος (nóstos); L.: Frisk 2, 305
ἀνούτατος (anútatos), gr., Adj.: nhd. unverwundet; E.: s. ἀ- (a), οὐτᾶν (utan)
ἄντα (ánta), gr., Adv.: nhd. entgegen, gegenüber; Vw.: s. δί- (dí), πάρ- (par), ὕπ- (hýp); E.: s. idg. *ants, *h₂ent-, *h₂ant-, Sb., Vorderseite, Stirn, Pokorny 48; L.: Frisk 1, 112
ἀνταγανακτεῖν (antaganaktein), gr., V.: nhd. seinerseits ungehalten sein (V.); E.: s. ἀντί (antí), ἀγανακτεῖν (aganaktein)
ἀνταγαπᾶν (antagapan), gr., V.: nhd. seinerseits lieben; E.: s. ἀντί (antí), ἀγαπᾶν (agapan)
ἀνταγείρειν (antageírein), gr., V.: nhd. beim Sammeln Rivale sein (V.), beim Betteln Rivale sein (V.); E.: s. ἀντί (antí), ἀγείρειν (ageírein)
ἀνταγλαΐζεσθαι (antaglaďzesthai), gr., V.: nhd. hell leuchten, hell scheinen; E.: s. ἀντί (antí), ἀγλαΐζεσθαι (aglaďzesthai), ἀγλαΐα (aglaďa)
ἀνταγοράζειν (antagorázein), gr., V.: nhd. dagegen einkaufen; E.: s. ἀντί (antí), ἀγοράζειν (agorázein), ἀγορά (agorá)
ἀνταγορεύειν (antagoreúein), gr., V.: nhd. erwidern, widersprechen; E.: s. ἀντί (antí), ἀγορεύειν (agoreúein)
ἀνταγωνία (antagōnía), gr., F.: nhd. Widrigkeit, Ungemach, Widerwärtigkeit; E.: s. ἀντί (antí), ἀγωνία (agōnía), ἀγών (agṓn)
ἀνταγωνίζεσθαι (antagōnízesthai), gr., V.: nhd. gegen jemanden kämpfen; E.: s. ἀντί (antí), ἀγωνίζεσθαι (agōnízesthai); W.: s. nhd. Antagonismus, F., Antagonismus, Gegensätzlichkeit; L.: Kluge s. u. Antagonismus
ἀνταγωνιστεῖν (antagōnistein), gr., V.: nhd. bekämpfen, entgegensetzen, Gegner sein (V.); E.: s. ἀνταγωνιστής (antagōnistḗs), ἀνταγωνίζεσθαι (antagōnízesthai)
ἀνταγωνιστής (antagōnistḗs), gr., M.: nhd. Widersacher; E.: s. ἀνταγωνίζεσθαι (antagōnízesthai); W.: s. lat. antagōnista, M., Widersacher, Gegner; nhd. Antagonist, M., Antagonist, Gegner
ἀνταγώνιστος (antagṓnistos), gr., Adj.: nhd. als Gegner gegeneinander kämpfend; E.: s. ἀνταγωνίζεσθαι (antagōnízesthai)
ἀνταδικεῖν (antadikein), gr., V.: nhd. wieder beleidigen, Unrecht mit Unrecht vergelten; E.: s. ἀντί (antí), ἀδικεῖν (adikein)
ἀνταδικητέον (antadikētéon), gr., Adj.: nhd. zurückschlagen müssend, rächen müsend; E.: s. ἀνταδικεῖν (antadikein)
ἀντᾴδειν (antáidein), gr., V.: nhd. entgegensingen, antworten; E.: s. ἀντί (antí), ἀείδειν (aeídein)
ἀντάειος (antáeios), gr., Adj.: nhd. feindlich; E.: s. ἄντα (ánta); L.: Frisk 1, 112
ἀνταείρειν (antaeírein), gr. (ion.), V.: Vw.: s. ἀνταίρειν (antaírein)
ἀντάεις (antáeis), gr. (dor.), Adj.: Vw.: s. ἀντήεις (antḗeis)
ἄνταθλος (ántathlos), gr., Adj.: nhd. kämpfend gegen, rivalisierend; E.: s. ἀντί (antí), ἆθλος (athlos)
ἀνταιδεῖσθαι (antaideisthai), gr., V.: nhd. seinerseits achten, Achtung mit Achtung vergelten; E.: s. ἀντί (antí), αἰδεῖσθαι (aideisthai)
ἀνταῖος (antaios) (1), gr., Adj.: nhd. entgegengerichtet, feindlich; Vw.: s. δια- (dia); E.: s. ἄντα (ánta)
Ἀνταῖος (Antaios), gr., M.=PN: nhd. Antaios; E.: s. ἀνταῖος (antaios) (1), ἀντί (antí)
ἀνταίρειν (antaírein), ἀνταείρειν (antaeírein), gr., V.: nhd. Gegenwehr erheben; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀντί (antí), αἴρειν (aírein); W.: s. lat. antārius, Adj., zum Aufrichten dienlich
ἀνταισχύνεσθαι (antaischýnesthai), gr., V.: nhd. sich seinerseits schämen; E.: s. ἀντί (antí), αἰσχύνεσθαι (aischýnesthai), αἶσχος (aischos)
ἀνταιτεῖν (antaitein), gr., V.: nhd. dagegen fordern; E.: s. ἀντί (antí), αἰτεῖν (aitein)
ἀνταιτιᾶσθαι (antaitiasthai), gr., V.: nhd. eine Gegenklage machen; E.: s. ἀντί (antí), αἰτιᾶσθαι (aitiasthai)
ἀνταιωρεῖσθαι (antaiōreisthai), gr., V.: nhd. sich erheben gegen; E.: s. ἀντί (antí), αἰωρεῖν (aiōrein)
ἀντακαῖος (antakaios), gr., M.: nhd. eine Art Stör; E.: Herkunft unbekannt; L.: Frisk 1, 113
ἀντακολουθεῖν (antakoluthein), gr., V.: nhd. gegenseitig folgen; E.: s. ἀντί (antí), ἀκολουθεῖν (akoluthein)
ἀντακολούθησις (antakolúthēsis), gr., F.: nhd. gegenseitige Schlussfolgerung; E.: s. ἀντακολουθεῖν (antakoluthein)
ἀντακολουθία (antakoluthía), gr., F.: nhd. Schriftverkehr; E.: s. ἀντί (antí), ἀκόλουθος (akóluthos)
ἀντακόλουθος (antakóluthos), gr., Adj.: nhd. gegenseitig angenommen, gegenseitig angedeutet; E.: s. ἀντί (antí), ἀκόλουθος (akóluthos)
ἀντακοντίζειν (antakontízein), gr., V.: nhd. seinerseits schleudern gegen; E.: s. ἀντί (antí), ἀκοντίζειν (akontízein)
ἀντακούειν (antakúein), gr., V.: nhd. dagegen hören, als Erwiderung hören, seinerseits hören; E.: s. ἀντί (antí), ἀκούειν (akúein)
ἀντακροᾶσθαι (antakroasthai), gr., V.: nhd. dagegen hören, als Erwiderung hören, seinerseits hören; E.: s. ἀντί (antí), ἀκροᾶσθαι (akroasthai), ἄκρος (ákros), οὖς (ūs)
ἀντακρωτήριον (antakrōtḗrion), gr., N.: nhd. gegenüberliegende Landspitze; E.: s. ἀντί (antí), ἀκρωτήριον (akrōtḗrion), ἄκρος (ákros)
ἀνταλαλάζειν (antalalázein), gr., V.: nhd. ebenfalls Kampfgeschrei erheben, vom Echo widerhallen lassen; E.: s. ἀντί (antí), ἀλαλάζειν (alalázein)
ἀνταλαζονεύεσθαι (antalazoneúesthai), gr., V.: nhd. als Antwort prahlen; E.: s. ἀντί (antí), ἀλαζονεύεσθαι (alazoneúesthai), ἀλαζών (alazṓn)
ἀνταλλαγή (antallagḗ), gr., F.: nhd. Umtausch, Wechsel; E.: s. ἀνταλλάσσειν (antallássein)
ἀντάλλαγμα (antállagma), gr., N.: nhd. Umgetauschtes, Eingetauschtes, Lösegeld; E.: s. ἀνταλλάσσειν (antallássein)
ἀντάλλαγος (antállagos), gr., Adj.: nhd. umgetauscht; E.: s. ἀνταλλάσσειν (antallássein)
ἀνταλλακτέον (antallaktéon), gr., Adj.: nhd. umzutauschen seiend; E.: s. ἀνταλλάσσειν (antallássein)
ἀνταλλακτέος (antallaktéos), gr., Adj.: nhd. umzutauschen seiend; E.: s. ἀνταλλάσσειν (antallássein)
ἀνταλλάκτης (antalláktēs), gr., M.: nhd. Vergelter, Belohnender; E.: s. ἀνταλλάσσειν (antallássein)
ἀντάλλακτος (antalláktēs), gr., Adj.: nhd. als Gleichwertiges genommen; E.: s. ἀνταλλάσσειν (antallássein)
ἀνταλλάσσειν (antallássein), ἀνταλλάττειν (antalláttein), gr., V.: nhd. vertauschen, entgegensetzen, hingegen gegen, hingeben für; E.: s. ἀντί (antí), ἀλλάσσειν (allássein)
ἀνταλλάττειν (antalláttein), gr. (att.), V.: Vw.: s. ἀνταλλάσσειν (antallássein)
ἄνταλλος (ántallos), gr., Adj.: nhd. ausgetauscht; E.: s. ἀνταλλάσσειν (antallássein)
ἀνταμείβεσθαι (antameíbesthai), gr., V.: nhd. dagegen vertauschen, mit Gleichem vergelten; E.: s. ἀντί (antí), ἀμείβεσθαι (ameíbesthai), ἀμείβειν (ameíbein)
ἀντάμειψις (antámeipsis), gr., F.: nhd. Austauschen, Vergeltung; E.: s. ἀνταμείβεσθαι (antameíbesthai)
ἀνταμελεῖν (antamelein), gr., V.: nhd. seinerseits vernachlässigen; E.: s. ἀντί (antí), ἀμελεῖν (amelein)
ἀνταμοιβά (antamoibá), gr., F.: Vw.: s. ἀνταμοιβή (antamoibḗ)
ἀνταμοιβή (antamoibḗ), ἀνταμοιβά (antamoibá), gr., F.: nhd. Rückkehr, Vergeltung, Austausch; E.: s. ἀντί (antí), ἀμοιβή (amoibḗ)
ἀνταμοιβός (antamoibós), ἀντημοιβός (antēmoibós), gr., Adj.: nhd. entsprechend, übereinstimmend; E.: s. ἀνταμοιβή (antamoibḗ)
ἀνταμύνεσθαι (antamýnesthai), gr., V.: nhd. sich gegen jemanden verteidigen, Vergeltung üben, Rache üben; E.: s. ἀντί (antí), ἀμύνεσθαι (amýnesthai)
ἀνταμφοδεῖν (antamphodein), gr., V.: nhd. jemanden auf der Straße verpassen; E.: s. ἀντί (antí), ἄμφοδον (ámphodon)
ἀντᾶν (antan), gr., V.: nhd. entgegenkommen, begegnen; Vw.: s. ἀντισυν- (antisyn), ἀπ- (ap), διαπ- (diap), κατ- (kat), παρυπ- (parhyp), προαπ- (proap), συν- (syn), ὑπ- (hyp), ὑπαπ- (hypap); Hw.: s. ἄντα (ánta); E.: vgl. idg. *ants, *h₂ent-, *h₂ant-, Sb., Vorderseite, Stirn, Pokorny 48; L.: Frisk 1, 112
ἀνταναβιβάζειν (antanabibázein), gr., V.: nhd. dagegen hinaufsteigen lassen, seinerseits hinaufsteigen lassen; E.: s. ἀντί (antí), ἀνά (aná), βιβάζειν (bibázein)
ἀνταναβοᾶν (antanaboan), gr., V.: nhd. als Antwort schreien; E.: s. ἀντί (antí), ἀνά (aná), βοᾶν (boan)
ἀντανάγειν (antanágein), gr., V.: nhd. dagegen hinaufführen, gegen jemanden auslaufen; E.: s. ἀντί (antí), ἀνά (aná), ἄγειν (ágein)
ἀνταναγιγνώσκειν (antanagignṓskein), gr., V.: nhd. lesen und vergleichen; E.: s. ἀντί (antí), ἀνά (aná), γιγνώσκειν (gignṓskein)
ἀνταναιρεῖν (antanairein), gr., V.: nhd. gegeneinander aufheben; E.: s. ἀντί (antí), ἀνά (aná), αἱρεῖν (hairein)
ἀνταναίρεσις (antanaíresis), gr., F.: nhd. übereinstimmende Verringerung; E.: s. ἀνταναιρεῖν (antanairein)
ἀνταναιρετέος (antanairéteios), gr., Adj.: nhd. ausgestrichen; E.: s. ἀνταναιρεῖν (antanairein)
ἀνταναιρετικός (antanairetikós), gr., Adj.: nhd. auf beiden Seiten einer Rechnung gleich abgezogen; E.: s. ἀνταναιρεῖν (antanairein)
ἀντανακλᾶν (antanaklan), gr., V.: nhd. zurückbiegen, zurückwerfen; E.: s. ἀντί (antí), ἀνά (aná), κλᾶν (klan) (1)
ἀντανάκλασις (antanáklasis), gr., F.: nhd. Widerschein des Lichts; E.: s. ἀντανακλᾶν (antanaklan)
ἀντανακλασμός (antanaklasmós), gr., M.: nhd. rückwirkender Sinn; E.: s. ἀντανακλᾶν (antanaklan)
ἀντανακλαστικός (antanaklastikós), gr., Adj.: nhd. zurückbrechend; E.: s. ἀντί (antí), ἀνά (aná), κλᾶν (klan) (1)
ἀντανάκλαστος (antanáklastos), gr., Adj.: nhd. gegenseitig, wechselseitig; E.: s. ἀντανακλᾶν (antanaklan)
ἀντανακοπή (antanakopḗ), gr., F.: nhd. Rückschlag, Rückstoß; E.: s. ἀντανακόπτειν (antanakóptein)
ἀντανακόπτειν (antanakóptein), gr., V.: nhd. zurückwerfen gegen, zurückschlagen gegen; E.: s. ἀντί (antí), ἀνά (aná), κόπτειν (kóptein)
ἀντανακράζειν (antanakrázein), gr., V.: nhd. seinerseits auffschreien; E.: s. ἀντί (antí), ἀνά (aná), κράζειν (krázein)
ἀνταναλαμβάνειν (antanalambánein), gr., V.: nhd. seinerseits übernehmen; E.: s. ἀντί (antí), ἀνά (aná), λαμβάνειν (lambánein)
ἀνταναλίσκειν (antanalískein), gr., V.: nhd. auch an seinem Teil aufreiben, auch an seinem Teil vernichten; E.: s. ἀντί (antí), ἀναλίσκειν (analískein)
ἀνταναλύειν (antanalýein), gr., V.: nhd. dagegenhandeln; E.: s. ἀντί (antí), ἀνά (aná), λύειν (lýein)
ἀντανάλυσις (antanálysis), gr., F.: nhd. Gegenhandlung, Nichtübereinstimmung in der Handlung; E.: s. ἀνταναλύειν (antanalýein)
ἀνταναμένειν (antanaménein), gr., V.: nhd. seinerseits abwarten; E.: s. ἀντί (antí), ἀνά (aná), μένειν (ménein)
ἀνταναπαύεσθαι (antanapaúesthai), gr., V.: nhd. sich übereinstimmend ausruhen; E.: s. ἀντί (antí), ἀνά (aná), παύειν (paúein)
ἀνταναπιμπλέναι (antanapimplénai), gr., V.: nhd. seinerseits füllen; E.: s. ἀντί (antí), ἀνά (aná), πιμπλέναι (pimplénai)
ἀνταναπλέκειν (antanaplékein), gr., V.: nhd. flechten im Wettkampf mit; E.: s. ἀντί (antí), ἀνά (aná), πλέκειν (plékein)
ἀνταναπληροῦν (antanaplērūn), gr., V.: nhd. dagegen anfüllen, dagegen vollmachen; E.: s. ἀντί (antí), ἀνά (aná), πληροῦν (plērūn)
ἀνταναπλήρωσις (antanaplḗrōsis), gr., F.: nhd. Wiederauffüllen; E.: s. ἀνταναπληροῦν (antanaplērūn)
ἀντανασηκοῦν (antanasēkun), gr., V.: nhd. ausgleichen; E.: s. ἀντί (antí), ἀνά (aná), σηκοῦν (sēkun)
ἀντανατρέχειν (antanatréchein), gr., V.: nhd. zurückkehren; E.: s. ἀντί (antí), ἀνά (aná), τρέχειν (tréchein)
ἀνταναφέρειν (antanaphérein), gr., V.: nhd. seinerseits zurückbringen, im Gegenzug zurückbringen; E.: s. ἀντί (antí), ἀνά (aná), φέρειν (phérein)
ἀνταναχωρεῖν (antanachōrein), gr., V.: nhd. seinerseits nachgeben, sich seinerseits zurückziehen; E.: s. ἀντί (antí), ἀνά (aná), χωρεῖν (chōrein)
ἀντανδρος (ántandros) (1), gr., Adj.: nhd. stellvertretend; E.: s. ἀντί (antí), ἀνήρ (anḗr)
ἀντανδρος (ántandros) (2), gr., M.: nhd. Stellvertreter, Ersatzmann; E.: s. ἀντντανδρος (ántandros) (1), ἀντί (antí), ἀνήρ (anḗr)
ἀντανεμία (antanemía), gr., F.: nhd. Gegenwind; E.: s. ἀντί (antí), ἄνεμος (ánemos)
ἀντανέχειν (antanéchein), gr., V.: nhd. seinerseits aufhalten; E.: s. ἀντί (antí), ἀνά (an), ἔχειν (échein) (1)
ἀντανιέναι (antaniénai), gr., V.: nhd. gegenüber emporsteigen; E.: s. ἀντί (antí), ἀνά (aná), ἰέναι (iénai)
ἀντανισοῦν (antanisūn), gr., V.: nhd. ausgleichen; E.: s. ἀντί (antí), ἄνισος (ánisos)
ἀντανιστάναι (antanistánai), gr., V.: nhd. dagegen aufstellen; E.: s. ἀντί (antí), ἀνά (aná), ἱστάναι (histánai)
ἀντανίσωσις (antanísosōsis), gr., F.: nhd. Ausgleichen, Ausbalancieren; E.: s. ἀντανισοῦν (antanisūn)
ἀντανοίγειν (antanoígein), gr., V.: nhd. dagegen öffnen; Hw.: s. ἀντανοιγνήναι (antanoignýnai); E.: s. ἀντί (antí), ἀνά (aná), ὀείγην (oeígēn)
ἀντανοιγνήναι (antanoignýnai), gr., V.: nhd. dagegen öffnen; Hw.: s. ἀντανοίγειν (antanoígein); E.: s. ἀντί (antí), ἀνά (aná), ὀείγην (oeígēn)
ἀντανύειν (antanýein), gr., V.: Vw.: s. ἀνατανύειν (anatanýein)
ἀντάξιος (antáxios), gr., Adj.: nhd. gleich viel wert, gleichwertig; E.: s. ἀντί (antí), ἄξιος (áxios)
ἀνταξιοῦν (antaxiūn), gr., V.: nhd. als einen gleichen Teil fordern; E.: s. ἀντάξιος (antáxios)
ἀνταπαιτεῖν (antapaitein), gr., V.: nhd. dagegen zurückfordern, zur Vergeltung fordern; E.: s. ἀντί (antí), ἀπό (apó), αἰτεῖν (aitein)
ἀνταπαμείβεσθαι (antapameíbesthai), gr., V.: nhd. dagegen erwidern, entsprechen; E.: s. ἀντί (antí), ἀπό (apó), ἀμείβεσθαι (ameíbesthai), ἀμείβειν (ameíbein)
ἀνταπατᾶν (antapatan), gr., V.: nhd. im Gegenzug täuschen, seinerseits täuschen; E.: s. ἀντί (antí), ἀπατᾶν (apatan)
ἀνταπειλεῖν (antapeilein), gr., V.: nhd. seinerseits drohen, im Gegenzug drohen; E.: s. ἀντί (antí), ἀπειλεῖν (apeilein)
ἀνταπερύκειν (antaperýkein), gr., V.: nhd. seinerseits abhalten, seinerseits fernhalten; E.: s. ἀντί (antí), ἀπό (apó), ἐρύκειν (erýkein)
ἀνταπέχειν (antapéchein), gr., V.: nhd. seinerseits erhalten (V.); E.: s. ἀντί (antí), ἀπό (apó), ἔχειν (échein) (1)
ἀνταποδεικνύναι (antapodeiknýnai), gr., V.: nhd. an seinem Teile zeigen; E.: s. ἀντί (antí), ἀπό (apó), δεικνύναι (deiknýnai)
ἀνταποδιδόναι (antapodidónai), gr., V.: nhd. zurückgeben, vergelten; E.: s. ἀντί (antí), ἀπό (apó), διδόναι (didónai)
ἀνταπόδομα (antapódoma), gr., N.: nhd. Wiedererstattung, Ersatz, Vergeltung; E.: s. ἀνταποδιδόναι (antapodidónai)
ἀνταπόδοσις (antapódosis), gr., F.: nhd. Wiedererstattung, Ersatz; E.: s. ἀνταποδιδόναι (antapodidónai)
ἀνταποδοτέον (antapodotéon), gr., Adj.: nhd. wieder zurückgeben müssend; E.: s. ἀνταποδιδόναι (antapodidónai)
ἀνταποδοτικός (antapodotikós), gr., Adj.: nhd. Wiedererstattung betreffend, Ersatz betreffend; E.: s. ἀνταποδιδόναι (antapodidónai)
ἀνταποδύεσθαι (antapodýesthai), gr., V.: nhd. sich für einen Wettkampf gegen jemanden vorbereiten, sich ausziehen für einen Wettkampf gegen jemanden; E.: s. ἀντί (antí), ἀπο- (apo), δύειν (dýein)
ἀνταποθνῄσκειν (antapothnḗiskein), gr., V.: nhd. zur Vergeltung zum Tode verurteilt werden; E.: s. ἀντί (antí), ἀπό (apó), θνῄσκειν (thnḗiskein)
ἀντάποινα (antápoina), gr., N.: nhd. Entschädigung; E.: s. ἀντί (antí), ἀπό (apó), ποινή (poinḗ)
ἀνταποκατάστασις (antapokatástasis), gr., F.: nhd. Erneuerung durch Ersatz; E.: s. ἀντί (antí), ἀπό (apó), κατά (katá), ἱστάναι (histánai)
ἀνταποκαταστατικός (antapokatastatikós), gr., Adj.: nhd. der Erneuerung durch Ersatz entgegenstehend; E.: s. ἀντί (antí), ἀπό (apó), κατά (katá), ἱστάναι (histánai)
ἀνταποκρίνεσθαι (antapokrínesthai), gr., V.: nhd. dagegen anworten, widersprechen, streiten; E.: s. ἀντί (antí), ἀπό (apó), κρίνειν (krínein)
ἀνταπόκρισις (antapókrisis), gr., F.: nhd. Briefverkehr, Schriftwechsel; E.: s. ἀνταποκρίνεσθαι (antapokrínesthai)
ἀνταποκτείνειν (antoapokteínein), gr., V.: nhd. zur Vergeltung töten; E.: s. ἀντί (antí), ἀπό (apó), κτείνειν (kteínein)
ἀνταπολαμβάνειν (antapolambánein), gr., V.: nhd. zum Entgelt empfangen; E.: s. ἀντί (antí), ἀπό (apó), λαμβάνειν (lambánein)
ἀνταπολλύναι (antapollýnai), gr., V.: nhd. dagegen umbringen, zur Vergeltung umbringen; E.: s. ἀντί (antí), ἀπό (apó), ὀλλύναι (ollýnai)
ἀνταπολογεῖσθαι (antapologeisthai), gr., V.: nhd. dagegen zur Verteidigung sagen; E.: s. ἀντί (antí), ἀπό (apó), λόγος (lógos)
ἀνταποπαίζειν (antapopaízein), gr., V.: nhd. verlieren was man im Spiel gewonnen hat; E.: s. ἀντί (antí), ἀπό (apó), παίζειν (paízein)
ἀνταποπέρδειν (antapopérdein), gr., V.: nhd. dagegen furzen; E.: s. ἀντί (antí), ἀπό (apó), πέρδειν (pérdein)
ἀνταπορεῖν (antaporein), gr., V.: nhd. seinerseits fragen stellen; E.: s. ἀντί (antí), ἄπορος (áporos)
ἀνταποστέλλειν (antapostéllein), gr., V.: nhd. im Austausch senden; E.: s. ἀντί (antí), ἀπό (apó), στέλλειν (stéllein)
ἀνταποστρέφειν (antapostréphein), gr., V.: nhd. wieder zurückdrehen, wieder zurückwenden; E.: s. ἀντί (antí), ἀπό (apó), στρέφειν (stréphein)
ἀνταποστροφή (antapostrophḗ), gr., F.: nhd. Abwenden von jemandem; E.: s. ἀνταποστρέφειν (antapostréphein)
ἀνταποταφρεύειν (antapotaphreúein), gr., V.: nhd. seinerseits durch einen Graben absondern; E.: s. ἀντί (antí), ἀπό (apó), ταφρεύειν (taphreúein)
ἀνταποτειχίζειν (antapoteichízein), gr., V.: nhd. durch eine Mauer auf der anderen Seite befestigen, gegenüber absperren; E.: s. ἀντί (antí), ἀπό (apó), τειχίζειν (teichízein)
ἀνταποτίνειν (antapotínein), gr., V.: nhd. belohnen, vergelten, zurückzahlen; E.: s. ἀντί (antí), ἀπό (apó), τίνειν (tínein)
ἀνταποτίειν (antapotíein), gr., V.: nhd. belohnen, vergelten, zurückzahlen; E.: s. ἀντί (antí), ἀπό (apó), τίειν (tíein)
ἀνταποφαίνειν (antapophaínein), gr., V.: nhd. dagegen beweisen, zum Gegenbeweis anführen; E.: s. ἀντί (antí), ἀπό (apo), φαίνειν (phaínein)
ἀνταποφέρειν (antapophérein), gr., V.: nhd. seinerseits fangen; E.: s. ἀντί (antí), ἀπό (apó), φέρειν (phérein)
ἀντάποχον (antápochon), gr., N.: nhd. Gegenbeleg, Gegenquittung; E.: s. ἀντί (antí), ἀπό (apó), ἔχειν (échein) (1)?
ἀντάπτεσθαι (antáptesthai), gr., V.: Vw.: s. ἀνθάπτεσθαι (antháptesthai)
ἀνταπωθεῖν (antapōthein), gr., V.: nhd. seinerseits abwehren, seinerseits abstoßen; E.: s. ἀντί (antí), ἀπό (apó), ὠθεῖν (ōthein)
ἀντάπωσις (antápōsis), gr., V.: nhd. gegenseitige Abneigung; E.: s. ἀνταπωθεῖν (antapōthein)
ἄνταρ (ántar), gr., Sb.: nhd. Kettfaden; E.: s. idg. *ent-?, *ant-, V., anzetteln?, weben?, Pokorny 322?, oder altes Kulturwort
ἀνταριθμεῖν (antarithmein), gr., V.: nhd. eines gegen das andere aufzählen, gegeneinander aufrechnen; E.: s. ἀντί (antí), ἀριθμός (arithmós)
ἀνταριθμητέον (antarithmētéon), gr., V.: nhd. gegeneinander aufrechnen müssend?; E.: s. ἀνταριθμεῖν (antarithmein)
ἀνταρκεῖν (antarkein), gr., V.: nhd. hinreichend stark sein (V.), widerstandsfähig sein (V.); E.: s. ἀντί (antí), ἀρκεῖν (arkein)
ἀνταρκτικός (antarktikós), gr., Adj.: Ĺnhd. „antarktisch“, dem Norden gegenüber befindlich, südlich; E.: s. ἀντί (antí), ἄρκτος (árktos); W.: lat. antarcticus, Adj., südlich
ἀνταρσία (antarsía), gr., F.: nhd. Empörung, Aufstand; E.: s. ἀνταίρειν (antaírein)?
ἄνταρσις (ántarsis), gr., F.: nhd. Empörung, Aufstand; E.: s. ἀνταίρειν (antaírein)?
ἄνταρχος (ántarchos), gr., M.: nhd. „Gegenmagistrat“?; E.: s. ἀντί (antí), ἄρχειν (árchein)
ἀντάρχων (antárchōn), gr., M.: nhd. Stellvertreter des Archon; E.: s. ἀντί (antí), ἄρχων (árchōn)
ἀντασπάζεσθαι (antaspázesthai), gr., V.: nhd. seinerseits bewillkommen, seinerseits freundlich aufnehmen, seinerseits freundlich grüßen; E.: s. ἀντί (antí), ἀσπάζεσθαι (aspázesthai)
ἀνταστράπτειν (antastráptein), gr., V.: nhd. entladen gegen, aufhellen gegen; E.: s. ἀντί (antí), ἀστράπτειν (astráptein)
ἀντάτης (antátēs), gr., M.: nhd. Bürge; E.: s. ἀντᾶν (antan)
ἀντατιμάζειν (antatimázein), gr., V.: nhd. den Schimpf vergelten; E.: s. ἀντί (antí), ἀτιμάζειν (atimázein)
ἀνταυγάζειν (antaugázein), gr., V.: nhd. widerstrahlen; E.: s. ἀντί (antí), αὐγάζειν (augázein)
ἀνταυγασία (antaugasía), gr., F.: nhd. Widerschein des Lichts; E.: s. ἀνταυγάζειν (antaugázein)
ἀνταύγεια (antaúgeia), gr., F.: nhd. Widerschein; E.: s. ἀνταυγής (antaugḗs)
ἀνταυγεῖν (antaugein), gr., V.: nhd. widerstrahlen; E.: s. ἀντί (antí), αὐγεῖν (augein), αὐγή (augḗ)
ἀνταυγής (antaugḗs), gr., Adj.: nhd. entgegenstrahlend; E.: s. ἀντί (antí), αὐγή (augḗ)
ἀνταυδᾶν (antaudan), gr., V.: nhd. anstatt eines andern anreden; E.: s. ἀντί (antí), αὐδᾶν (audan)
ἀνταύειν (antaúein), gr., V.: nhd. entgegenschallen, antworten; E.: s. ἀντί (antí), αὔειν (aúein) (2)
ἀνταυλεῖν (antaulein), gr., V.: nhd. mit der Flöte spielen gegen, auf der Flöte spielen gegen; E.: s. ἀντί (antí), αὐλεῖν (aulein)
ἀνταφαιρεῖν (antaphairein), gr., V.: nhd. zur Strafe etwas nehmen; E.: s. ἀντί (antí), ἀπό (apó), αἱρεῖν (hairein)
ἀνταφεστιᾶν (antaphestian), gr., V.: nhd. seinerseits schmausen, seinerseits ein Gelage feiern, seinerseits bewirten; E.: s. ἀντί (antí), ἀπό (apó), ἑστιᾶν (hestian), ἑστία (hestía)
ἀνταφιέναι (antaphiénai), gr., V.: nhd. ebenfalls fallen lassen; E.: s. ἀντί (antí), ἀπό (apó), ἱέναι (hiénai) (1)
ἀνταχεῖν (antachein), gr., V.: Vw.: s. ἀντηχεῖν (antēchein)
ἀντεγγράφειν (antengráphein), gr., V.: nhd. jemanden statt eines andern einschreiben; E.: s. ἀντί (antí), ἐν (en), γράφειν (gráphein)
ἀντεγείρειν (antegeírein), gr., V.: nhd. seinerseits aufrichten, seinerseits bauen; E.: s. ἀντί (antí), ἐγείρειν (egeírein)
ἀντεγκαλεῖν (antenkalein), gr., V.: nhd. Gegenbeschuldigungen machen; E.: s. ἀντί (antí), ἐν (en), καλεῖν (kalein)
ἀντέγκεισθαι (anténkeisthai), gr., V.: nhd. seinerseits dringend sein (V.); E.: s. ἀντί (antí), ἐν (en), κεῖσθαι (keisthai)
ἀντέγκλημα (anténklēma), gr., N.: nhd. Gegenklage, Gegenvorwurf; E.: s. ἀντεγκαλεῖν (antenkalein)
ἀντεγκληματικός (antenklēmatikós), gr., Adj.: nhd. Gegenklage betreffend, Gegenvorwurf betreffend; E.: s. ἀντέγκλημα (anténklēma), ἀντεγκαλεῖν (antenkalein)
ἀντεγχειρίζειν (antencheirízein), gr., V.: nhd. anheimgeben; E.: s. ἀντί (antí), ἐν (en), χειρίζειν (cheirízein), χείρ (cheír)
ἀντεγχεῖν (antenchein), gr., V.: nhd. stattdessen eingießen; E.: s. ἀντί (antí), ἐν (en), χεῖν (chein)
ἀντεικάζειν (anteikázein), gr., V.: nhd. dagegen vergleichen, seinerseits vergleichen; E.: s. ἀντί (antí), εἰκάζειν (eikázein)
ἀντειλεῖν (anteilein), gr., V.: nhd. in die Gegenrichtung aufwickeln; E.: s. ἀντί (antí), εἰλεῖν (eilein) (1)
ἀντείνειν (anteínein), gr., V.: Vw.: s. ἀνατείνειν (anateínein)
ἀντειπεῖν (anteipein), gr., V.: nhd. sich dagegen erklären, widersprechen; E.: s. ἀντί (antí), εἰπεῖν (eipein)
ἀντείρεσθαι (anteíresthai), gr., V.: Vw.: s. ἀντέρεσθαι (antéresthai)
ἀντεισάγειν (anteiságein), gr., V.: nhd. statt eines anderen führen, dagegen in Vorschlag bringen; E.: s. ἀντί (antí), εἰς (eis), ἄγειν (ágein)
ἀντεισαγωγή (anteisagōgḗ), gr., F.: nhd. ausgleichende Antithese; E.: s. ἀντεισάγειν (anteiságein)
ἀντεισακτέον (anteisaktéon), gr., Adj.: nhd. wiederherstellen müssend; E.: s. ἀντεισάγειν (anteiságein)
ἀντείσακτος (anteísaktos), gr., Adj.: nhd. dagegen eingewendet; E.: s. ἀντεισάγειν (anteiságein)
ἀντεισβάλλειν (anteisbállein), gr., V.: nhd. einen Überfall als Vergeltungsmaßnahme machen; E.: s. ἀντί (antí), εἰς (eis), βάλλειν (bállein)
ἀντεισδύνειν (anteisdýnein), gr., V.: nhd. stattdessen eindringen, stattdessen hineingehen; E.: s. ἀντί (antí), εἰς (eis), δύειν (dýein)
ἀντεισενεκτέον (anteisenektéon), gr., V.: nhd. seinerseits einführen müssend E.: s. ἀντί (antí), εἰς (eis), ἐν (en)
ἀντεισέρχεσθαι (anteisérchesthai), gr., V.: nhd. seinerseits hineingehen; E.: s. ἀντί (antí), εἰς (eis), ἔρχεσθαι (érchesthai)
ἀντεισιέναι (anteisiénai), gr., V.: nhd. stattdessen eindringen, stattdessen hineingehen; E.: s. ἀντί (antí), εἰς (eis), ἰέναι (iénai)
ἀντεισκρίνεσθαι (anteiskrínesthai), gr., V.: nhd. eingeführt werden anstelle von; E.: s. ἀντί (antí), εἰς (eis), κρίνειν (krínein)
ἀντεισοδιάζειν (anteisodiázein), gr., V.: nhd. seinerseits einführen, seinerseits einbringen; E.: s. ἀντί (antí), εἰς (eis), ὁδός (hodós)
ἀντεισφέρειν (anteisphérein), gr., V.: nhd. dagegen einführen, beisteuern, dagegen in Vorschlag bringen; E.: s. ἀντί (antí), εἰς (eis), φέρειν (phérein)
ἀντεισφορά (anteisphorá), gr., F.: nhd. Beitrag als Gegenleistung; E.: s. ἀντεισφέρειν (anteisphérein)
ἀντεκβάλλεσθαι (antekbállesthai), gr., V.: nhd. in eine entgegengesetzte Richtung hergestellt werden?; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), βάλλειν (bállein)
ἀντέκδικος (antékdikos), gr., M.: nhd. stellvertretender Verteidiger; E.: s. ἀντί (antí), ἔκδικος (ékdikos) (2)
ἀντεκθεῖν (antekthein), gr., V.: nhd. dagegen einen Ausfall machen; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), θεῖν (thein) (1)
ἀντεκθλίβειν (antekthlíbein), gr., V.: nhd. dagegen auspressen, dagegen drücken; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), θλίβειν (thlíbein)
ἀντεκκαίειν (antekkaíein), gr., V.: nhd. wiederum anzünden, dagegen anzünden; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), καίειν (kaíein)
ἀντεκκλέπτειν (antekkléptein), gr., V.: nhd. dagegen wegstehlen; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), κλέπτειν (kléptein)
ἀντεκκομίζειν (antekkomízein), gr., V.: nhd. ausführen, hinaustragen; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), κομίζειν (komízein)
ἀντεκκόπτειν (antekkóptein), gr., V.: nhd. dagegen ausschlagen; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), κόπτειν (kóptein)
ἀντεκκρίνειν (antekkrínein), gr., V.: nhd. dagegen aussondern; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), κρίνειν (krínein)
ἀντεκπέμπειν (antekpémpein), gr., V.: nhd. dagegen ausschicken; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), πέμπειν (pémpein)
ἀντεκπλεῖν (antekplein), gr., V.: nhd. gegen jemanden mit der Flotte auslaufen, entgegenfahren; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), πλεῖν (plein)
ἀντεκπλήσσειν (antekplḗssein), gr., V.: nhd. dagegen erschrecken; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), πλήσσειν (plḗssein)
ἀντεκπνεῖν (antekpnein), gr., V.: nhd. dagegen atmen, dagegen hauchen; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), πνεῖν (pnein)
ἀντεκρεῖν (antekrein), gr., V.: nhd. dagegen ausfließen; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), ῥεῖν (rhein)
ἀντέκτασις (antéktasis), gr., F.: nhd. Wiedererstattung, Ersatz; E.: s. ἀντεκτείνειν (antekteínein)
ἀντεκτάσσειν (antektássein), gr., V.: nhd. dagegen ausrücken lassen, dagegen Truppen aufstellen; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), τάσσειν (tássein)
ἀντεκτείνειν (antekteínein), gr., V.: nhd. dagegen ausstrecken; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), τείνειν (teínein)
ἀντεκτιθέναι (ektithénai), gr., V.: nhd. dawider veröffentlichen; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), τιθέναι (tithénai)
ἀντεκτίνειν (antektínein), gr., V.: nhd. zurückzahlen; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), τίνειν (tínein)
ἀντέκτισις (antéktisis), gr., F.: nhd. Vergeltung; E.: s. ἀντεκτίνειν (antektínein)
ἀντέκτιστος (antéktistos), gr., Adj.: nhd. im Gegenzug bestraft; E.: s. ἀντεκτίνειν (antektínein)
ἀντεκτρέφειν (antektréphein), gr., V.: nhd. dagegen unterhalten (V.); E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), τρέφειν (tréphein)
ἀντεκτρέχειν (antektréchein), gr., V.: nhd. dagegen einen Ausfall machen, einem Ansturm begegnen; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), τρέχειν (tréchein)
ἀντεκφέρειν (antekphérein), gr., V.: nhd. dagegensetzen; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), φέρειν (phérein)
ἀντεκφύεσθαι (antekphýesthai), gr., V.: nhd. gegenüber herauswachsen aus; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), φύεσθαι (phýesthai), φύειν (phýein)
ἀντελασσοῦσθαι* (antelassūsthai), ἀντελαττοῦσθαι (antelattūsthai), gr., V.: nhd. seinerseits kleiner werden, seinerseits schlimmer werden; E.: s. ἀντί (antí), ἐλασσοῦσθαι (elassūsthai), ἐλάσσων (elássōn)
ἀντελαττοῦσθαι (antelattūsthai), gr., V.: Vw.: s. ἀντελασσοῦσθαι* (antelassūsthai)
ἀντελαύνειν (antelaúnein), gr., V.: nhd. entgegenfahren, entgegenreiten, entgegensegeln; E.: s. ἀντί (antí), ἐλαύνειν (elaúnein)
ἀντελιγμός (anteligmós), gr., M.: Vw.: s. ἀνθελιγμός (antheligmós)
ἀντελλογεῖν (antellogein), gr., V.: nhd. abziehen, wegnehmen; E.: s. ἀντί (antí), λέγειν (légein) (1)
ἀντελλγισμός (antellogismós), gr., V.: nhd. Entschädigung, Ausgleich; E.: s. ἀντελλογεῖν (antellogein)
ἀντελλόγος (antellógos), gr., V.: nhd. Entschädigung, Ausgleich; E.: s. ἀντελλογεῖν (antellogein)
ἀντελπίζειν (antelpízein), gr., V.: nhd. dagegen hoffen, von neuem hoffen; E.: s. ἀντί (antí), ἐλπίζειν (elpízein)
ἀντεμβαίνειν (antembaínein), gr., V.: nhd. ineinanderpassen; E.: s. ἀντί (antí), ἐν (en), βαίνειν (baínein)
ἀντεμβάλλειν (antembállein), gr., V.: dagegen einfallen, in das Land des Angreifers einfallen, gegenseitig angreifen; E.: s. ἀντί (antí), ἐν (en), βάλλειν (bállein)
ἀντέμβασις (antémbasis), gr., F.: nhd. Ineinanderpassen; E.: s. ἀντεμβαίνειν (embaínein)
ἀντεμβιβάζειν (antembibázein), gr., V.: nhd. statt eines andern an Bort nehmen; E.: s. ἀντί (antí), ἐν (en), βιβάζειν (bibázein)
ἀντεμβοᾶν (antemboan), gr., V.: nhd. zurufen, anschreien; E.: s. ἀντί (antí), ἐν (en), βοᾶν (boan)
ἀντεμβοή (antemboḗ), gr., F.: nhd. Antwortruf; E.: s. ἀντεμβοᾶν (antemboan)
ἀντεμβολή (antembolḗ), gr., F.: nhd. Rohr das aus ineinanderpassenden Stücken zusammengesetzt ist; E.: s. ἀντεμβάλλειν (antembállein)
ἀντεμμάσασθαι (antemmásasthai), gr., V.: Vw.: s. ἀντεμμάσσασθαι (antemmássasthai)
ἀντεμμάσσασθαι (antemmássasthai), ἀντεμμάσασθαι (antemmásasthai), gr., V.: nhd. eine Verletzung vergelten; E.: s. ἀντί (antí), ἐν (en), μάσσασθαι (mássasthai)
ἀντεμπαίζειν (antempaízein), gr., V.: nhd. im Gegenzug verspotten; E.: s. ἀντί (antí), ἐν (en), παίζειν (paízein)
ἀντεμπηγνύναι (empēgnýnai), gr., V.: nhd. zur Vergeltung hineinstecken; E.: s. ἀντί (antí), ἐν (en), πηγνύναι (pēgnýnai)
ἀντεμπιμπλέναι (antempimplénai), gr., V.: nhd. zur Vergeltung wieder anfüllen, zum Ersatz wieder anfüllen; E.: s. ἀντί (antí), ἐν (en), πιμπλέναι (pimplénai)
ἀντεμπιμπρέναι (antempimprénai), gr., V.: nhd. dafür in Brand stecken; E.: s. ἀντί (antí), ἐν (en), πιμπρέναι (pimprénai)
ἀντεμπίπτειν (antempíptein), gr., V.: nhd. an die Stelle von etwas fallen; E.: s. ἀντί (antí), ἐν (en), πίπτειν (píptein)
ἀντεμπλέκεσθαι (antemplékesthai), gr., V.: nhd. ineinander verwickelt, ineinander verwoben; E.: s. ἀντί (antí), ἐν (en), πλέκειν (plékein)
ἀντεμπλοκή (antemplokḗ), gr., F.: nhd. Aneinanderhaften; E.: s. ἀντί (antí), ἐν (en), πλοκή (plokḗ)
ἀντεμφαίνειν (antemphaínein), gr., V.: nhd. durch ein Gegenargument widersprechen; E.: s. ἀντί (antí), ἐν (en), φαίνειν (phaínein)
ἀντεμφανίζειν (antemphanízein), gr., V.: nhd. durch ein Gegenargument widersprechen; E.: s. ἀντί (antí), ἐν (en), φαίνειν (phaínein)
ἀντέμφασις (antémphasis), gr., F.: nhd. Unterschied in der Erscheinung; E.: s. ἀντεμφαίνειν (antemphaínein)
ἀντεμφράσσειν (antemphrássein), ἀντεμφράττειν (antemphráttein), gr., V.: nhd. versperren, verstopfen; E.: s. ἀντί (antí), ἐν (en), φράσσειν (phrássein)
ἀντεμφράττειν (antemphráttein), gr. (att.), V.: Vw.: s. ἀντεἐμφράσσειν (antemphrássein)
ἀντεμφύεσθαι (antemphýesthai), gr., V.: nhd. gegenüber einsetzen, gegenüber einfügen; E.: s. ἀντί (antí), ἐν (en), φύεσθαι (phýesthai), φύειν (phýein)
ἀντεναντίωσις (antentantíōsis), gr., F.: nhd. eine positive Bemerkung in einer negativen Form machen; E.: s. ἀντί (antí), ἐναντίος (enantíos)
ἀντενδεικνύναι (antendeiknýnai), gr., V.: nhd. widersprechende Hinweise geben, gegensätzliche Hinweise geben; E.: s. ἀντί (antí), ἐν (en), δεικνύναι (deiknýnai)
ἀντένδειξις (anténdeixis), gr., F.: nhd. Gegenanzeige; E.: s. ἀντενδεικνύναι (antendeiknýnai)
ἀντενδιδόναι (antendidónai), gr., V.: nhd. seinerseits nachgeben; E.: s. ἀντί (antí), ἐν (en), διδόναι (didónai)
ἀντενέδρα (antenédra), gr., F.: nhd. Gegenhinterhalt; E.: s. ἀντί (antí), ἐνέδρα (enédra)
ἀντενεδρεύειν (enedreúein), gr., V.: nhd. seinerseits einen Hinterhalt legen; E.: s. ἀντί (antí), ἐνεδρεύειν (enedreúein), ἐνέδρα (enédra)
ἀντενεργεῖν (antenergein), gr., V.: nhd. wirksam sein (V.) gegen; E.: s. ἀντί (antí), ἐνεργεῖν (energein), ἐνεργής (energḗs)
ἀντενέχυρον (antenéchyron), gr., N.: nhd. Gegenpfand; E.: s. ἀντί (antí), ἐν (en), ἐχυρός (echyrós)
ἀντένθεσις (anténthésis), gr., F.: nhd. Hineinstecken anstatt; E.: s. ἀντεντιθέναι (antentithénai)
ἀντενίσταναι (antenístanai), gr., V.: nhd. stattdessen einfügen, stattdessen einschieben; E.: s. ἀντί (antí), ἐν (en), ἱστάναι (histánai)
ἀντενοικίζειν (antenoikízein), gr., V.: nhd. als neue Bewohner ansiedeln; E.: s. ἀντί (antí), ἐν (en), οἰκίζειν (oikízein), οἶκος (oikos)
ἀντεντιθέναι (antentithénai), gr., V.: nhd. stattdessen einfügen, an Stelle von einführen; E.: s. ἀντί (antí), ἐν (en), τιθέναι (tithénai)
ἀντεξάγειν (antexágein), gr., V.: nhd. zum Ersatz exportieren; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), ἄγειν (ágein)
ἀντεξαίρειν (antexaírein), gr., V.: nhd. zur gleichen Höhe erheben; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), αἴρειν (aírein)
ἀντεξαιτεῖν (antexaitein), gr., V.: nhd. auch seinerseits jemanden zur Auslieferung verlangen; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), αἰτεῖν (aitein)
ἀντεξανιστάναι (antexanistánai), gr., V.: nhd. sich erheben gegen; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), ἀνά (aná), ἱστάναι (histánai)
ἀντεξαπατᾶν (antexapatan), gr., V.: nhd. im Gegenzug täuschen; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), ἀπατᾶν (apatan)
ἀντέξαρμα (antéxarma), gr., N.: nhd. südlicher Breitengrad; E.: s. ἀντεξαίρειν (antexaírein)
ἀντεξελαύνειν (antexelaúnein), gr., V.: nhd. dagegen heraustreiben; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), ἐλαύνειν (elaúnein)
ἀντεξέρχεσθαι (anteexérchesthai), gr., V.: nhd. dagegen ausziehen, dagegen heraustreiben; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), ἔρχεσθαι (érchesthai)
ἀντεξετάζειν (antexetázein), gr., V.: nhd. dagegen prüfen, prüfend vergleichen; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), ἐτάζειν (etázein)
ἀντεξέτασις (antexétasis), gr., F.: nhd. Vergleich; E.: s. ἀντεξετάζειν (antexetázein)
ἀντεξεταστέον (antexetastéon), gr., Adj.: nhd. vergleichen müssend; E.: s. ἀντεξετάζειν (antexetázein)
ἀντεξεταστικός (antexetastikós), gr., Adj.: nhd. vergleichend; E.: s. ἀντεξετάζειν (antexetázein)
ἀντεξήγησις (antexḗgēsis), gr., F.: nhd. Gegenerklärung; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), ἡγεῖσθαι (hēgeisthai)
ἀντεξηγητής (antexēgētḗs), gr., M.: nhd. Stellvertreter; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), ἡγεῖσθαι (hēgeisthai)
ἀντεξἰέναι (antexiénai), gr., V.: nhd. entgegenziehen, gegen den Feind ausrücken; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), ἰέναι (iénai)
ἀντεξιππεύειν (antexhippeúein), gr., V.: nhd. entgegensprengen; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), ἱππεύειν (hippeúein), ἵππος (híppos)
ἀντεξισάζειν (antexisázein), gr., V.: nhd. gleich machen, vergleichen; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), ἰσάζειν (isázein), ἴσος (ísos)
ἀντεξιστάναι (antexhistánai), gr., V.: nhd. sich vom Kampf zurückziehen; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), ἱστάναι (histánai)
ἀντέξοδος (antéxodos), gr., F.: nhd. militärische Bewegung; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), ὁδός (hodós)
ἀντεξορμᾶν (antexhorman), gr., V.: nhd. segeln, dagegen segeln, auslaufen; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), ὁρμᾶν (horman)
ἀντεξόρμησις (antexhórmēsis), gr., F.: nhd. Auslaufen, Anrücken gegen jemanden, Segeln gegen; E.: s. ἀντεξορμᾶν (antexhorman)
ἀντέξωσις (antéxōsis), gr., F.: nhd. Gegenstoß; E.: s. ἀντί (antí), ἐξ (ex), ὦσις (ōsis)
ἀντεπάγειν (antepágein), gr., V.: nhd. das Heer gegen heranrückende Feinde führen; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epi), ἄγειν (ágein)
ἀντεπαινεῖν (epainein), gr., V.: nhd. wieder loben; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), αἰνεῖν (ainein)
ἀντεπακτέον (antepaktéon), gr., Adj.: nhd. gegen jemanden marschieren müssend; E.: s. ἀντεπάγειν (antepágein)
ἀντεπανάγεσθαι (antepanágesthai), gr., V.: nhd. zum Angriff mit der Flotte dagegen auslaufen; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epi), ἀνάγεσθαι (anágesthai), ἀνά (aná), ἄγειν (ágein)
ἀντέπαρχος (antéparchos), gr., M.: nhd. Unterbefehlshaber; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epi), ἄρχειν (árchein)
ἀντεπαφιέναι (antepaphiénai), gr., V.: nhd. loslassen gegen einen heranstürmenden Feind; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), ἀπό (apó), ἱέναι (hiénai) (1)
ἀντεπεισάγεσθαι (antepeiságesthai), gr., V.: nhd. hereingetragen werden; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), εἰς (eis), ἄγειν (ágein)
ἀντεπεισιέναι (antepeisiénai), gr., V.: nhd. heraneilen, einen herannahmenden Feind treffen; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), εἰς (eis), ἰέναι (iénai)
ἀντεπεισφέρεσθαι (antepeisphéresthai), gr., V.: nhd. stattdessein hereinkommen; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), εἰς (eis), φέρεσθαι (phéresthai), φέρειν (phérein)
ἀντεπείσοδος (antepeísodos), gr., F.: nhd. seinerseitiger Eintritt; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), εἰς (eis), ὁδός (hodós)
ἀντεπέκτασις (antepéktasis), gr., F.: nhd. Dehnung in die entgegengesetzte Richtung, Ausdehnung in die entgegengesetzte Richtung; E.: s. ἀντεπεκτείνειν (antepekteínein)
ἀντεπεκτείνειν (antepekteínein), gr., V.: nhd. in die entgegengesetzte Richtung ausdehnen; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), ἐξ (ex), τείνειν (teínein)
ἀντεπελαύνειν (antepelaúnein), gr., V.: nhd. entegegen eilen, angreifen; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), ἐλαύνειν (elaúnein)
ἀντεπεξάγειν (antepexágein), gr., V.: nhd. ebenfalls die Schlachtlinie ausdehnen, lossegeln gegen; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), ἐξ (ex), ἄγειν (ágein)
ἀντεπεξελαύνειν (antepexelaúnein), gr., V.: nhd. dagegen ausziehen, auch seinerseits gegen den Feind rücken; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), ἐξ (ex), ἐλαύνειν (elaúnein)
ἀντεπέξιεναι (antepéxienai), gr., V.: nhd. dagegen ausziehen, auch seinerseits gegen den Feind rücken; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), ἐξ (ex), ἰέναι (iénai)
ἀντεπεξέρχεσθαι (anteepexérchesthai), gr., V.: nhd. dagegen ausziehen, auch seinerseits gegen den Feind rücken; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), ἐξ (ex), ἔρχεσθαι (érchesthai)
ἀντεπέξοδος (antepéxodos), gr., F.: nhd. Ausfall dagegen, Gegenausfall; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), ἐξ (ex), ὁδός (hodós)
ἀντεπερείδεσθαι (antepereídesthai), gr., V.: nhd. dagegenstemmen, sich gegen etwas stemmen; ÜG.: lat. obniti Gl; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), ἐρείδειν (ereídein)
ἀντεπερωτᾶν (anteperōtan), gr., V.: nhd. Versprechen fordern, sich dagegen versprechen lassen; ÜG.: lat. restipulari Gl; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), ἐρωτᾶν (erōtan)
ἀντεπερώτησις (anteperṓtēsis), gr., F.: nhd. gegenseitiges Versprechen, Gegenverpflichtung; ÜG.: lat. restipulatio Gl; E.: s. ἀντεπερωτᾶν (anteperōtan)
ἀντεπέρχεσθαι (antpérchesthai), gr., V.: nhd. seinerseits marschieren gegen; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), ἔρχεσθαι (érchesthai)
ἀντεπηχεῖν (epēchein), gr., V.: nhd. dagegen Lärm machen, Redende durch Geschrei belästigen, Singende durch Geschrei belästigen; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), ἠχεῖν (ēchein)
ἀντεπιβουλεύειν (antepibuleúein), gr., V.: nhd. Nachstellungen durch Gegenränke begegnen, Angriff mit Angriff vergelten; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), βουλεύειν (buleúein)
ἀντεπιγράφειν (antepigráphein), gr., V.: nhd. an Stelle von etwas anderem darauf schreiben; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), γράφειν (gráphein)
ἀντεπιδεικνύναι (antepideiknýnai), gr., V.: nhd. dagegen aufweisen, dartun; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), δεικνύναι (deiknýnai)
ἀντέπιεναι (antépienai), gr., V.: nhd. ebenfalls darauf losgehen, dem Feind entgegenrücken; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), ἰέναι (iénai)
ἀντεπίθεσις (antepíthesis), gr., F.: nhd. gegenseitiger Angriff; E.: s. ἀντεπιτιθέναι (antepitithénai)
ἀντεπιθύειν (antepithýein), gr., V.: nhd. ein Opfer als Ersatz anbieten; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), θύειν (thýein)
ἀντεπιθυμεῖν (antepithymein), gr., V.: nhd. wieder seinerseits verlangen; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), θυμός (thymós)
ἀντεπικαλεῖν (antepikalein), gr., V.: nhd. seinerseits anklagen, im Gegenzug anklagen; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), καλεῖν (kalein)
ἀντεπίκεισθαι (antepíkeisthai), gr., V.: nhd. darauf gelegt werden; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), κεῖσθαι (keisthai)
ἀντεπικηρύσσειν (antepikērýssein), gr., V.: nhd. mit einem Preis versehen (V.); E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), κηρύσσειν (kērýssein)
ἀντεπικουρεῖν (antepikurein), gr., V.: nhd. ebenfalls beistehen; E.: s. ἀντί (antí), ἐπίκουρος (epíkuros) (1)
ἀντεπικρατεῖν (antepikratein), gr., V.: nhd. seinerseits obsiegen; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), κρατεῖν (kratein)
ἀντεπικράτεια (antepikráteia), gr., F.: nhd. wechselnde Herrschaft; E.: s. ἀντεπικρατεῖν (antepikratein)
ἀντεπιλαμβάνεσθαι (antepilambánesthai), gr., V.: nhd. auch selbst anfassen; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), λαμβάνειν (lambánein)
ἀντεπιμέλεσθαι (antepimélesthai), gr., V.: nhd. dagegen Fürsorge tragen, Gegenanstalten treffen; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), μέλεσθαι (mélesthai)
ἀντεπιμέλλειν (antepiméllein), gr., V.: nhd. ebenfalls zögern, ebenfalls abwarten; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), μέλλειν (méllein)
ἀντεπιμετρεῖν (antepimetrein), gr., V.: nhd. im Gegenzug abmessen; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), μετρεῖν (metrein)
ἀντεπινοεῖν (antepinoein), gr., V.: nhd. im Gegenzug ausdenken; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), νοεῖν (noein)
ἀντεπιπλεῖν (antepiplein), gr., V.: nhd. dem Gegner entgegenfahren; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), πλεῖν (plein)
ἀντεπιρρεῖν (antepirrhein), gr., V.: nhd. eine Gegenströmung zugeben?, einen Gegenzug zugegeben?; ne. admit a counter-fluxion; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), ῥεῖν (rhein)
ἀντεπίρρημα (antepírrhēma), gr., N.: nhd. Gegenzug; E.: s. ἀντεπιρρεῖν (antepirrhein)
ἀντεπισκώπτειν (antepiskṓptein), gr., V.: nhd. im Gegenzug verspotten, seinerseits verspotten; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), σκώπτειν (skṓptein)
ἀντεπισπᾶν (antepispan), gr., V.: nhd. aufnehmen; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), σπᾶν (span)
ἀντεπίσταλμα (antepístalma), gr., N.: nhd. Antwort?; ne. return furnished in reply; E.: s. ἀντεπιστέλλειν (antepistéllein)
ἀντεπισταλτικός (antepistaltikós), gr., Adj.: nhd. Antwortbrief betreffend; E.: s. ἀντεπιστέλλειν (antepistéllein)
ἀντεπιστάτης (antepistátēs), gr., M.: nhd. Vize-Vorsteher, stellvertretender Vorstand; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), ἱστάναι (histánai)
ἀντεπιστέλλειν (antepistéllein), gr., V.: nhd. Antwort sagen; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), στέλλειν (stéllein)
ἀντεπιστρατεύειν (antepistrateúein), gr., V.: nhd. auch seinerseits zu Felde ziehen; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), στρατεύειν (strateúein), στρατός (stratós)
ἀντεπιστρέφειν (antepistréphein), gr., V.: nhd. dagegen zurückwenden; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), στρέφειν (stréphein)
ἀντεπιστροφή (antepistrophḗ), gr., F.: nhd. Kehrmachen gegen; E.: s. ἀντεπιστρέφειν (antepistréphein)
ἀντεπιτάσσειν (antepitássein), ἀντεπιτάττειν (antepitáttein), gr., V.: nhd. dagegen auftragen, eine Gegenforderung stellen; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), τάσσειν (tássein)
ἀντεπιτάττειν (antepitáttein), gr. (att.), V.: Vw.: s. ἀντεπιτάσσειν (antepitássein)
ἀντεπιτείνειν (antepiteínein), gr., V.: nhd. durch Gegensatz anregen?; ne. excite by contrast; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), τείνειν (teínein)
ἀντεπιτειχίζειν (antepiteichízein), gr., V.: nhd. auch seinerseits Festungen anlegen; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), τειχίζειν (teichízein)
ἀντεπιτειχίζεσθαι (antepiteichízesthai), gr., V.: nhd. auch seinerseits Festungen anlegen; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), τειχίζειν (teichízein)
ἀντεπιτιθέναι (antepitithénai), gr., V.: nhd. als Erwiderung übergeben (V.), als Erwiderung auftragen; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), τιθέναι (tithénai)
ἀντεπιτρέχειν (antepitréchein), gr., V.: nhd. umkehren und angreifen; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), τρέχειν (tréchein)
ἀντεπίτροπος (antepítropos), gr., M.: nhd. Unter-Anwalt; E.: s. ἀντί (antí), ἐπιτρέπειν (epitrépein), ἐπί (epí), τρέπειν (trépein)
ἀντεπιφέρειν (antepiphérein), gr., V.: nhd. im Gegenzug zufügen; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), φέρειν (phérein)
ἀντεπιχειρεῖν (antepicheirein), gr., V.: nhd. entgegenwirken, angreifen; ÜG.: lat. reconari Gl; Q.: Gl; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), χείρ (cheír)
ἀντεπιχείρησις (antepicheírēsis), gr., F.: nhd. Gegenangriff; E.: s. ἀντεπιχειρεῖν (antepicheirein)
ἀντερᾶν (anteran), gr., V.: nhd. Liebe erwidern, wieder lieben; E.: s. ἀντί (antí), ἐρᾶν (eran)
ἀντερανίζειν (anteranízein), gr., V.: nhd. im Gegenzug einen Teil beitragen; E.: s. ἀντί (antí), ἐρανίζειν (eranízein), ἔρανος (éranos)
ἀντέρασθαι (antérasthai), gr., V.: nhd. Rivale in Liebesdingen sein (V.); E.: s. ἀντί (antí), ἔρασθαι (érasthai)
ἀντεραστής (anterastḗs), gr., M.: nhd. Nebenbuhler, Gegenliebhaber; E.: s. ἀντερᾶν (anteran), ἀντί (antí), ἐραστής (erastḗs)
ἀντεργάζεσθαι (antergázesthai), gr., V.: nhd. zurückschlagen, rächen; E.: s. ἀντί (antí), ἐργάζεσθαι (ergázesthai)
ἀντεργολαβεῖν (antergolabein), gr., V.: nhd. kämpfen mit, sich messen mit; E.: s. ἀντί (antí), ἐργολαβεῖν (ergolabein)
ἀντερεθίζειν (anterethízein), gr., V.: nhd. seinerseits provozieren; E.: s. ἀντί (antí), ἐρεθίζειν (erethízein)
ἀντερείδειν (antereídein), gr., V.: nhd. dagegenstemmen, Widerstand leisten; E.: s. ἀντί (antí), ἐρείδειν (ereídein)
ἀντερεῖν (anterein), gr., V.: nhd. sprechen gegen, widersprechen, leugnen; E.: s. ἀντί (antí), ἐρεῖν (erein)
ἀντέρεισις (antéreisis), gr., F.: nhd. Entgegenstemmen, Widerstand; E.: s. ἀντερείδειν (antereídein)
ἀντέρεισμα (antéreisma), gr., N.: nhd. Stütze; E.: s. ἀντερείδειν (antereídein)
ἀντερειστικός (antereistikós), gr., Adj.: nhd. Widerstand betreffend; E.: s. ἀντερείδειν (antereídein)
ἀντέρεσθαι (antéresthai), ἀντείρεσθαι (anteíresthai), gr., V.: nhd. dagegen fragen, wieder fragen; E.: s. ἀντί (antí), ἔρεσθαι (éresthai)
ἀντερέσσειν (anteréssein), gr., V.: nhd. rudern gegen; E.: s. ἀντί (antí), ἐρέσσειν (eréssein)
ἀντερέτης (anterétēs), gr., M.: nhd. Entgegenruderer; E.: s. ἀντερέσσειν (anteréssein)
ἀντερίζειν (anterízein), gr., V.: nhd. ankämpfen gegen; E.: s. ἀντί (antí), ἐρίζειν (erízein), ἔρις (éris)
ἀντέρυσθαι (antérysthai), gr., V.: nhd. gegenziehen, in die Waagschale werfen, aufwiegen; E.: s. ἀντί (antí), ἔρυσθαι (érysthai)
ἀντέρως (antérōs), gr., M.: nhd. Gegenliebe; E.: s. ἀντί (antí), ἔρως (érōs), ἔρασθαι (érasthai)
ἀντερωτᾶν (anterōtan), gr., V.: nhd. dagegen fragen, wieder fragen; E.: s. ἀντί (antí), ἐρωτᾶν (erōtan)
ἄντεσθαι (ántesthai), gr., V.: nhd. begegnen, anflehen; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἀπ- (ap), ὑπ- (hyp); E.: s. ἄντα (ánta)
ἀντεταγών (antetagṓn), gr., Adj.: nhd. hochhaltend, empor haltend; E.: s. ἀνά (aná), τεταγών (tetagṓn)
ἀντευδοκιμεῖν (anteudokimein), gr., V.: nhd. wetteifern um einen guten Ruf; E.: s. ἀντί (antí), εὖ (eu), δοκεῖν (dokein)
ἀντευεργετεῖν (anteuergetein), gr., V.: nhd. eine Wohltat vergelten, wieder wohltun; E.: s. ἀντί (antí), εὖ (eu), ἔργον (érgon)
ἀντευεργέτημα (anteuergétēma), gr., N.: nhd. Erwidern einer Freundlichkeit, Erwidern einer Wohltat; E.: s. ἀντευεργετεῖν (anteuergetein)
ἀντευεργέτης (anteuergétēs), gr., M.: nhd. eine Wohltat Erwidernder; E.: s. ἀντευεργετεῖν (anteuergetein)
ἀντευεργετικός (anteuergetikós), gr., Adj.: nhd. gesinnt eine Wohltat zu erwidern; E.: s. ἀντευεργετεῖν (anteuergetein)
ἀντεύκρατος (anteúkratos), gr., Adj.: nhd. südlich mild; E.: s. ἀντί (antí), εὖ (eu), κεραννύναι (kerannýnai)
ἀντευνοεῖν (anteunoein), gr., V.: nhd. Wohlwollen mit Wohlwollen erwidern, im Gegenzug Gutes Wünschen; E.: s. ἀντί (antí), εὖ (eu), νοεῖν (noein)
ἀντευπάσχειν (anteupáschein), gr., V.: nhd. Gutes zur Vergeltung empfangen; E.: s. ἀντί (antí), εὖ (eu), πάσχειν (páschein)
ἀντευποιεῖν (anteupoiein), gr., V.: nhd. eine Wohltat vergelten, wieder wohltun; E.: s. ἀντί (antí), εὖ (eu), ποιεῖν (poiein)
ἀντευποιΐα (anteupoiía), gr., F.: nhd. Erwidern einer Wohltat, Vergelten einer Wohltat; E.: s. ἀντευποιεῖν (anteupoiein)
ἀντεύφρασμα (anteúphrasma), gr., N.: nhd. Kummer, Gegenteil von Freude; E.: s. ἀντί (antí), εὖ (eu), φράζειν (phrázein)
ἀντευχαριστητέον (anteucharistētéon), gr., Adj.: nhd. seinerseits dankbar sein müssend; E.: s. ἀντί (antí), εὐχαριστεῖν (eucharistein), εὖ (eu), χαίρειν (chaírein)
ἀντεφεστιᾶν (antephestian), gr., V.: nhd. seinerseits bewirten, dagegen bewirten; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), ἑστιᾶν (hestian), ἑστία (hestía)
ἀντεφευρίσκειν (antepheurískein), gr., V.: nhd. herausfinden gegen; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epi), εὑρίσκειν (heurískein)
ἀντεφήδεσθαι (antephḗdesthai), gr., V.: nhd. seinerseits jubeln über; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), ἥδεσθαι (hḗdesthai)
ἀντεφιστάναι (antephistánai), gr., V.: nhd. dagegen bestimmen; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), ἱστάναι (histánai)
ἀντεφοδεύειν (antephodeúein), gr., V.: nhd. zu einem Treffen hingehen, hingehen um jemanden zu treffen; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), ὁδεύειν (hodeúein)
ἀντεφοδιάζεσθαι (enteephodiázesthai), gr., V.: nhd. stattdessen mit Vorräten ausgestattet werden; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), ὁδός (hodós)
ἀντεφορᾶν (antephoran), gr., V.: nhd. prüfen, überprüfen, seinerseits beaufsichtigen; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), ὁρᾶν (horan)
ἀντεφορμᾶν (antephorman), gr., V.: nhd. angreifen, eilen gegen; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), ὁρμᾶν (horman)
ἀντεφορμεῖν (antephormein), gr., V.: nhd. dem Feind gegenüber vor Anker liegen; E.: s. ἀντί (antí), ἐπί (epí), ὁρμεῖν (hormein)
ἀντεφόρμησις (antephórmēsis), gr., F.: nhd. Angriff, Eilen gegen; E.: s. ἀντεφορμᾶν (antephorman)
ἀντέχειν (antéchein), gr., V.: nhd. entgegenhalten, standhalten, ausdauern; E.: s. ἀντί (antí), ἔχειν (échein) (1)
ἀντέχεσθαι (antéchesthai), gr., V.: nhd. zu seinem Schutze vorhalten, sich an etwas halten, streben nach; E.: s. ἀντί (antí), ἔχειν (échein) (1)
ἀντεχόμενος (anechómenos), gr., Adj.: nhd. festhaltend; E.: s. ἀντέχεσθαι (antéchesthai)
ἄντη (ántē), gr., F.: nhd. Flehen; E.: s. ἄντεσθαι (ántesthai)
ἀντήδην (antḗdēn), gr., Adv.: nhd. flehend; E.: s. ἀντί (antí)?
ἀντήεις (antḗeis), ἀντάεις (antáeis), gr., Adj.: nhd. feindselig; E.: s. ἄντα (ánta), ἀντί (antí)
ἀντήλιος (antḗlios), gr., Adj.: nhd. der Sonne gegenüberliegend, der Sonne ausgesetzt; E.: s. ἀντί (antí), ἥλιος (hḗlios); W.: lat. antēlius, Adj., der Sonne ausgesetzt, vor der Tür befindlich
ἀντημοιβός (antēmoibós), gr., Adj.: Vw.: s. ἀνταμοιβός (antamoibós)
ἄντην (ántēn), gr., Adv.: nhd. entgegen, gegenüber; E.: s. ἄντα (ánta)
ἀντήνωρ (antḗnōr) (1), gr., Adj.: nhd. statt eines Mannes seiend; E.: s. ἀντί (antí), ἀνήρ (anḗr)
Ἀντήνωρ (Antḗnōr) (2), gr., M.=PN.: nhd. Antenor; E.: s. ἀντήνωρ (antḗnōr) (1), ἀντί (antí), ἀνήρ (anḗr)
ἀντηρετεῖν (antereretein), gr., V.: nhd. entgegenrudern; E.: s. ἀντί (antí), ἐρέσσειν (eréssein)
ἀντηρέτης (anterétēs), gr., M.: nhd. „Entgegenruderer“, Gegner; E.: s. ἀντί (antí), ἐρέτης (erétēs), ἐρέσσειν (eréssein)
ἀντήρης (antḗrēs), gr., Adj.: nhd. übergesetzt gegen; E.: s. ἀντηρετεῖν (antereretein)
ἀντηρίδιον (antērídion), gr., N.: nhd. Pfosten, Pfeiler; E.: s. ἀντηρίς (antērís)
ἀντήριος (antḗrios), gr., Sb.: nhd. Kettfaden; E.: s. idg. *ent-?, *ant-, V., anzetteln?, weben?, Pokorny 322?, oder altes Kulturwort
ἀντηρίς (antērís), gr., F.: nhd. Strebe, Stützpfeiler; E.: s. ἀντί (antí)?; s. idg. *reid-?, V., anlehnen?, stützen?, Pokorny 860; L.: Frisk 1, 113
ἄντησις (ántēsis), gr., F.: nhd. Flehen, Bitte, Gebet; Vw.: s. κατ- (kat-), ὑπ- (hyp), ὑπαπ- (hypap); E.: s. ἀντί (antí)
ἄντηστις (ántēstis), gr., F.: nhd. Begegnung; E.: s. ἀντᾶν (antan)
ἀντηχεῖν (antēchein), ἀνταχεῖν (antachein), gr., V.: nhd. entgegenschallen lassen, anstimmen, entgegenschallen; E.: s. ἀντί (antí), ἠχώ (ēchṓ)
ἀντήχημα (antḗchēma), gr., N.: nhd. Echo; E.: s. ἀντηχεῖν (antēchein), ἀντί (antí), ἠχώ (ēchṓ)
ἀντήχησις (antḗchēsis), gr., F.: nhd. Gegenecho, Widerhall; E.: s. ἀντηχεῖν (antēchein), ἀντί (antí), ἠχώ (ēchṓ)
ἄντηχος (ántēchos), gr., Adj.: nhd. als Antwort erklingend; E.: s. ἀντηχεῖν (antēchein), ἀντί (antí), ἠχώ (ēchṓ)
ἀντί (antí), gr., Adv., Präp.: nhd. angesichts, gegenüber, vor; Vw.: s. -άνειρα (áneira), -αχάτης (achátēs), -βάδην (bádēn), -βαδίζειν (badízein), -βαίνειν (báinein), -βάλλειν (bállein), -βασιλεύειν (basileúein), -βασιλεύς (basileús), -βασις (basis), -βαστάζειν (bastázein), -βάτης (bátēs), -βατικός (batikós), -βιάζεσθαι (biázesthai), -βιβλίον (biblíon), -βιβρώσκειν (bibrṓskein), -βίην (bíēn), -βιος (bios), -βλάπτειν (bláptein), -βλασφημεῖν (blasphēmein), -βλέπειν (blépein), -βλεπτέον (bleptéon), -βλεπτέος (bleptéos), -βλεψις (blepsis), -βλημα (blēma), -βοᾶν (boan), -βοηθεῖν (boēthein), -βοιος (boios), -βολεῖν (bolein), -βολή (bolḗ), -βόλησις (bólēsis), -βολία (bolía), -βομβεῖν (bombein), -βόρειον (bóreion), -βουλεύσθαι (buleústhai), -βραδύνειν (bradýnein), -βρίθειν (bríthein), -βροντᾶν (brontan), -γαμεῖν (gamein), -γενεηλογεῖν (geneēlogein), -γένεσις (génesis), -γεννᾶν (gennan), -γεραίρειν (geraírein), -γηοῦχος* (gēūchos), -γηροτροφεῖν (gērotrophein), -γλαυκισμός (glaukismós), -γνωμονεῖν (gnōmonein), -γόνη (gónē), -γόνία (gónía), -γονίζεῖν (gonízein), -γονικός (gonikós), -γονίς (gonís), -γόνος (gónos), -γονος (gonos), -γραμμα (gramma), -γραφεία (grapheía), -γράφειν (gráphein), -γραφεῖον (grapheion), -γραφεύς (grapheús), -γραφή (graphḗ), -γραφικός (graphikós), -γραφον (graphon), -γραφος (graphos), -γραψις (grapsis), -γυμνασιαρχεῖν (gymnasiarchein), -γώνιος (gṓnios), -δάκνειν (dáknein), -δάκτυλος (dáktylos), -δανειστέον (daneistéon), -δαπανᾶν (dapanan), -δεῖν (dein), -δεῖξις (deixis), -δειπνος (deipnos), -δεῖσθαι (deisthai), -δεξιοῦσθαι (dexiūsthai), -δέρκεσθαι (dérkesthai), -δέχεσθαι (déchesthai), -δημαγωγεῖν (dēmagōgein), -δημηγορεῖν (dēmēgorein), -δημιουργεῖσθαι (dēmiurggeisthai), -διαβαίνειν (diabaínein), -διαβάλλειν (diabállein), -διαγράφειν (diagráphein), -διαζευγνύναι (diazeugnýnai), -διαιρεῖν (diairein), -διαίρεσις (diaíresis), -διάκεισθαι (diákeisthai), -διάκονος (diákonos), -διακοσμεῖν (diakosmein), -διαλέγεσθαι (dialégesthai), -διαλλάσσεσθαι (diallássesthai), -διαλογίζεσθαι (dialogízesthai), -διανυκτερεύειν (dianyktereúein), -διαπλέκειν (diaplékein), -διασταλτικός (diastaltikós), -διαστατεῖν (diastatein), -διαστέλλειν (diastéllein), -διαστολή (diastolḗ), -διάταξις (diátaxis), -διατάσσεσθαι (diatássesthai), -διατιθέναι (diatithénai), -διδάσκαλος (didáskalos), -διδάσκειν (didáskein), -διδόναι (didónai), -διέξιεναι (diéxienai), -διεξέρχεσθαι (diexérchesthai), -διηγεῖσθαι (diēgeisthai), -διήγησις (diḗgēsis), -δικάζεσθαι (dikázesthai), -δικεῖν (dikein), -δικία (dikía), -δικος (dikos), -δικτάτωρ (diktátōr), -διορίζειν (diorízein), -διορύσσειν (diorýssein), -διος (dios), -δίσκωσις (dískōsis), -δοκεῖν (dokein), -δοξάζειν (doxázein), -δοξος (doxos), -δομή (domḗ), -δορος (dorós), -δοσις (dosis), -δοτος (dotos), -δουλεύειν (duleúein), -δουλος (dulos), -δουπος (dupos), -δρᾶν (dran), -δρασις (drasis), -δράσσεσθαι (drássesthai), -δρομεῖν (dromein), -δύνειν (dýnein), -δύναμος (dýnamos), -δυσχεραίνειν (dyscheraínein), -δωρεά (dōreá), -δωρεῖσθαι (dōreisthai), -δωρον (dōron), -ζευγνύναι (zeugnýnai), -ζηλία (zēlía), -ζηλος (zēlos), -ζηλοῦν (zēlūn), -ζητεῖν (zētein), -ζυγής (zygḗs), -ζυγία (zygía), -ζυγον (zygon), -ζυγος (zygos), -ζυγοῦν (zygūn), -ζωγρεῖν (zōgrein), -θάλπειν (thálpein), -θανατᾶν (thanatan), -θάπτειν (tháptein), -θεῖν (thein), -θεος (theos), -θεραπεύειν (therapeúein), -θερμαίνειν (thermaínein), -θεσις (thesis), -θετικός (thetikós), -θετος (thetos), -θήγειν (thḗgein), -θημα (thēma), -θλίβειν (thlíbein), -θνῄσκειν (thnḗiskein), -θρηνεῖν (thrēnein), -θροος (throos), -θρῴσκειν (thrṓiskein), -θύειν (thýein), -θυμοῦσθαι (thymūsthai), -θυρον (thyron), -θυρος (thyros), -καθαιρεῖν (kathairein), -καθεύδειν (katheúdein), -καθῆσθαι (kathēsthai), -καθίζεσθαι (kathízesthai), -καθιστάναι (kathistánai), -καίειν (kaíein), -καινος (kainos), -κακοῦν (kakūn), -κακουργεῖν (kakurgein), -καλεῖν (kalein), -καλλωπίζεσθαι (kallōpízesthai), -κάρδιον (kárdion), -καρτερεῖν (karterein), -καταβάλλειν (katabállein), -κατάγειν (katágein), -καταδύεσθαι (katadýesthai), -καταδύνειν (katadýnein), -κατάδυσις (katádysis), -καταθνῄσκειν (katathnḗiskein), -κατακλείειν (katakleíein), -καταλαμβάνειν (katalambánein), -καταλέγειν (katalégein), -καταλείπειν (kataleípein), -καταλλαγή (katallagḗ), -κατάλλαγμα (katállagma), -κατάλλαξις (katállaxis), -καταλλάσσεσθαι (katallássesthai), -καταμετρεῖν (katametrein), -καταμύειν (katamýein), -καταπλήσσειν (kataplḗssein), -καταρρειν (katarrhein), -κατασκευάζειν (kataskeuázein), -κατάστασις (katástasis), -καταστρατοπεδεύειν (katastratopedeúein), -κατάσχεσις (katáschesis), -κατάτασις (katátasis), -κατατείνειν (katateínein), -κατατρέχειν (katatréchein), -καταφέρεσθαι (kataphéresthai), -καταφρονεῖν (kataphronein), -καταφυτεύειν (kataphyteúein), -καταχωρισμός (katachōrismós), -κατέχειν (katéchein), -κατηγορεῖν (katēgorein), -κατηγορητικός (katēgorētikós), -κατηγορία (katēgoría), -κατολισθαίνειν (katolisthaínein), -κάτων (kátōn), -κείμενος (keímenos), -κεῖσθαι (keisthai), -κελεύειν (keleúein), -κέλευθος (kéleuthos), -κεντρος (kentros), -κέφαλον (képhalon), -κήδεύειν (kḗdeúein), -κῆρυξ (kēryx), -κηρύσσειν (kērýssein), -κινεῖν (kinein), -κίνησις (kínēsis), -κίνητος (kínētos), -κιχάνειν (kichánein), -κλάζειν (klázein), -κλαίειν (klaíein), -κλᾶν (klan), -κλεια (kleia), -κλείεσθαι (kleíesthai), -κλεις (kleis), -κλησις (klēsis), -κλίνειν (klínein), -κλισις (klisis), -κνημιάζειν (knḗmiázein), -κνήμιον (knḗmion), -κοιλον (koilon), -κολάζειν (kolázein), -κολάζεσθαι (kolázesthai), -κολακεύειν (kolakeúein), -κομίζειν (komízein), -κομπάζειν (kompázein), -κοντoῦν (kontun), -κοπή (kopē), -κόπτειν (kóptein), -κοπτικός (koptikós), -κορρύσσεσθαι (korýssesthai), -κοσμεῖν (kosmein), -κοσμητής (kosmētḗs), -κοτεῖν (kotein), -κοψις (kopsis), -κράζειν (krázein), -κρατεῖν (kratein), -κρίνειν (krínein), -κριος (krios), -κρισις (krisis), -κρούειν (krúein), -κρουσις (antíkrusis), -κρουσμός (krusmós), -κρύ (krý), -κτησις (ktēsis), -κτόνος (któnos), -κτυπεῖν (ktypein), -κυδαίνειν (kydaínein), -κυμαίνεσθαι (kymaínesthai), -κυματοῦν (kymatūn), -κύπτειν (kýptein), -κύρειν (kýrein), -κυρία (kyría), -κύων (kýōn), -κωλύειν (kōlýein), -κωμάζειν (kōmázein), -κωμῳδεῖν (kōmōidein), -κωπηλάτης (kōpēlátēs), -λαβεύς (labeús), -λαβή (labḗ), -λαγχάνειν (lanchánein), -λάζεσθαι (lázesthai), -λακτίζειν (laktízein), -λακωνίζειν (lakōnízein), -λαλεῖν (lalein), -λαμβάνειν (lambánein), -λαμβάνεσθαι (lambánesthai), -λαμβανόμενος (lambanómenos), -λάμπειν (lámpein), λαμψις (lampsis), -λέγειν (légein), -λέγων (légōn), -λειτουργεῖν (leiturgein), -λεκτέον (lektéon), -λεκτέος (lektéos), -λεκτος (lektos), -λεξις (lexis), -λεσχαίνειν (leschaínein), -λέων (léōn), -λημματίζειν (lēmmatízein), -ληξις (lēxis), -ληπτέον (lēptéon), -ληπτέος (lēptéos), -ληπτικός (lēptikós), -ληπτός (lēptós), -λήπτωρ (lḗptōr), -ληψις (lēpsis), -λιτανεύειν (litaneúein), -λόβιον (lóbion), -λοβίς (lobís), -λογεῖν (logein), -λογητικός (logētikós), -λογία (logía), -λογίζεσθαι (logízesthai), -λογική (logikḗ), -λογικόν (logikón), -λογικός (logikós), -λογικῶς (logikōs), -λογισμός (logismós), -λογος (logos) (1), -λογος (logos) (2), -λοιδορεῖν (loidorein), -λοξος (loxos), -λοχεῖν (lochein), -λοχος (lochos), -λυπεῖν (lypein), -λύπησις (lýpēsis), -λυρος (lyros), -λυτρον (lytron), -λυτρωτέον (lytrōtéon), -λωβᾶν (lōban), -μαίνεσθαι (maínesthai), -μανθάνειν (manthánein), -μαντεύεσθαι (manteúesthai), -μαρτυρεῖν (martyrein), -μαρτύρεσθαι (martýresthai), -μαρτύρησις (martýrēsis), -μαχεῖν (machein), -μάχεσθαι (máchesthai), -μάχησις (máchēsis), -μαχητύς (machētýs), -μαχος (machos) (1), -μαχος (machos) (2), -μεγαλοφρονεῖν (megalophronein), -μεθέλκειν (methélkein), -μέθεξις (méthexis), -μεθιστάναι (methistánai), -μειρακιεύεσθαι (meirakoeúesthai), -μελίζειν (melízein), -μέλλειν (méllein), -μέμφεσθαι (mémphesthai), -μερίζεσθαι (merízesthai), -μερίτης (merítēs), -μεσουρανεῖν (mesuranein), -μεσουράνημα (mesuránēma), -μεσουράνησις (mesuránēsis), -μεταβαίνειν (metabaínein), -μεταβάλλειν (metabállein), -μετάβασις (metábasis), -μεταβατικός (metabatikós), -μεταβολή (metabolḗ), -μετάγειν (metágein), -μεταγωγή (metagōgḗ), -μετάδοσις (metádosis), -μετάθεσις (metáthesis), -μετακλίνειν (metaklínein), -μεταλαμβάνειν (metalambánein), -μεταληπτέον (metalēptéon), μετάληψις (metálēpsis), -μεταλλακτέον (metallaktéon), -μεταλλεύειν (metalleúein), -μεταρρεῖν (metarrein), -μετασπᾶν (metaspan), -μετάστασις (metástasis), -μετάταξις (metátaxis), -μετατάσσειν (metatássein), -μετατιθέναι (metatithénai), -μεταχωρεῖν (metachōrein), -μεταχώρησις (metachṓrēsis), -μετειλεῖσθαι (meteileisthai), -μετερᾶν (meteran), -μετέχειν (metéchein), -μετιέναι (metiénai), -μετρεῖν (metrein), -μέτρησις (métrēsis), -μέτωπος (métōpos), -μηνίειν (mēníein), -μηνύειν (mēnýein), -μηχανᾶσθαι (mēchanasthai), -μηχάνημα (mēchánēma), -μιμεῖσθαι (mimeisthai), -μίμησις (mímēsis), -μιμος (mimos), -μισεῖν (misein), -μισθία (misthía), -μίσθιον (místhion), -μισθος (misthos), -μισθωτός (misthōtós), -μοιρεῖν (moirein), -μοιρία (moiría), -μοιρος (moiros), -μολεῖν (molein), -μολπος (molpos), -μορος (moros), -μορφος (morphos), -μόρφως (mórphōs), -μυκᾶσθαι (mykasthai), -μυκτηρίζειν (myktērízein), -ναυπηγεῖν (naupegein), -νέμεσθαι (némesthai), -νεοποιός (neopoiós), -νήχεσθαι (nḗchesthai), -νικᾶν (nikan), -νομεῖν (nomein), -νομία (inomía), -νομίζεσθαι (nomízesthai), -νομικός (nomikós), -νομοθετεῖν (nomothetein), -νοος (noos), -νουθετεῖν (nuthetein), -νωτος (nōtos), -ξενίζειν (xenízein), -ξοεῖν (xoein), -ξοος (xoos), -ξύειν (xýein), -παγκρατιάζειν (pankratiázein), -πάθεια (pátheia), -παθεῖν (pathein), -παθής (pathḗs), -παθητικός (pathētikós), -παιδεύειν (paideúein), -παιδονόμος (paidonómos), -παίειν (paíein), -παίζειν (paízein), -παις (pais), -παιωνίζειν (paiōnízein), -πάλα (pála), -παλαίειν (palaíein), -παλαιστής (palaistḗs), -παλος (palos) (1), -πάλλεσθαι (pállesthai), -παλος (palos) (2), -πάλως (pálōs), -παραβαίνειν (parabaínein), -παραβάλλειν (parabállein), -παραβλητέον (parablētéon), -παραβολή (parabolḗ), -παραγγελία (parangelía), -παραγγέλλειν (parangéllein), -παράγειν (parágein), -παραγράφειν (paragráphein), -παραγραφή (paragraphḗ), -παραγωγή (paragōgḗ), -παραδέχεσθαι (paradéchesthai), -παραδιδόναι (paradidónai), -παράδοσις (parádosis), -παραθεῖν (parathein), -παράθεσις (paráthesis), -παραινεῖν (parainein), -παραιτεῖσθαι (paraiteisthai), -παρακαλεῖν (parakalein), -παρακεῖσθαι (parakeisthai), -παρακελεύεσθαι (parakeleúesthai), -παράκλησις (paráklēsis), -παραλαμβάνειν (paralambánein), -παραλλάσσειν (parallássein), -παραλυπεῖν (paralypein), -παραπέμπεσθαι (parapémpesthai), -παραπήγνυναι (parapḗgnynai), -παραπλεῖν (paraplein), -παραπορεύεσθαι (paraporeúesthai), -παρασκευάζεσθαι (paraskeuázesthai), -παρασκευή (paraskeuḗ), -παράστασις (parástasis), -παραστρατοπεδεύειν (parastratopedeúein), -παράταξις (parátaxis), -παρατάσσειν (paratássein), -παρατείνειν (parateínein), -παρατιθέναι (paratithénai), -παραχωρεῖν (parachōrein), -παραχώρησις (parachṓrēsis), -παρεισαγωγή (pareisagōgḗ), -παρέκτασις (paréktasis), -παρεκτείνεσθαι (parekteínesthai), -παρεξάγειν (parexágein), -παρεξαγωγή (parexagōgḗ), -παρεξέρχεσθαι (parexérchesthai), -παρεξετάζειν (parexetázein), -παρέξιεναι (paréxienai), -παρέρχεσθαι (parérchesthai), -παρέχειν (paréchein), -παρηγορεῖν (parēgorein), -παρήκειν (parḗkein), -παριέναι (pariénai), -παριππεύειν (parippeúein), -παριστάναι (paristánai), -παροδεύειν (parodeúein), -παρονομάζεσθαι (paronomázesthai), -παῤῥησιάζεσθαι (parrhēsiázesthai), -παρῳδεῖν (parōidein), -παρωνυμεῖσθαι (parōnymeisthai), -πάσχειν (páschein), -παταγεῖν (patagein), -πατάσσειν (patássein), -πατεῖν (patein), -πατρίς (patrís), -πειστικός (peistikós), -πελαργεῖν (pelargein), -πελάρωσις (pelárgōsis), -πέμπειν (pémpein), -πεμψις (pempsis), -πενθής (penthēs), -πεπόνθησις (pepónthēsis), -πέρα (péra), -πέραια (péraia), -περαίνεσθαι (peraínesthai), -πέραιος (péraios), -πέραν (péran), -πέρας (péras), -περιάγειν (periágein), -περιαγωγή (periagōgḗ), -περιβάλλειν (peribállein), -περιειλεῖεσθαι (perieileisthai), -περιέλκειν (periélkein), -περιηχεῖν (periēchein), -περιιέναι (periiénai), -περιιστάναι (periistánai), -περιλαμβάνειν (perilambánein), -περιπλεῖν (periplein), -περιποιεῖσθαι (peripoieisthai), -περίσπασμα (períspasma), -περισπασμός (perispasmós), -περισπαστός (perispastós), -περίστασις (perístasis), -περιστροφή (peristrophḗ), -περισχίζεσθαι (perischízesthai), -περιφορά (periphorá), -περιχωρεῖν (perichōrein), -περιψύχειν (peripsýchein), -περιωθεῖν (periōthein), -πετρος (petros), -πηγνύναι (pēgnýnai), -πηξ (pēx), -πηροῦσθαι (perūsthai), -πήρωσις (pḗrōsis), -πίνειν (pínein), -πίπτειν (píptein), -πιστεύειν (pisteúein), -πλαγιάζεσθαι (plagiázesthai), -πλάδη (pládē), -πλαστος (plastos), -πλεῖν (plein), -πλέκειν (plékein), -πλεονεκτεῖν (pleonektein), -πλευρος (pleuros), -πληκτίζειν (plēktízein), -πλήξ (plḗx), -πληροῦν (plērūn), -πλήσσειν (plḗssein), -πλοια (ploia), -πνεῖν (pnein), -πνευσις (antípneusis), -πνοια (pnoia), -πνοος (pnoos), -ποδες (podes), -ποθεῖν (pothein), -ποιεῖν (poiein), -ποίησις (poíēsis), -ποινα (poina), -ποινος (poinos), -πολεμεῖν (polemein), -πολέμιος (polémios) (1), -πολέμιος (polémios) (2), -πόλεμος (pólemos) (1), -πόλεμος (pólemos) (2), -πολίζειν (polízein), -πολιορκεῖν (poliorkein), -πολις (polis) (1), -πολις (polis) (2), -πολιτεία (politeía), -πολιτεύεσθαι (politeúesthai), -πονεῖσθαι (poneisthai), -πονον (pónon), -πορεία (poreía), -πορεῖν (porein), -πορεύεσθαι (poreúesthai), -πορθεῖν (porthein), -πορθμος (porthmos), -πορνόβοσκος (pornóboskos), -πορος (poros), -πορπος (porpos), -πους (pus), -πρακτικός (praktikós), -πραξις (praxis), -πρασις (prasis), -πράσσειν (prássein), -πρεσβεύεσθαι (presbeúesthai), -πρεσβευτής (presbeutḗs), -πρίασθαι (príasthai), -προαίρεσις (proaíresis), -προβάλλεσθαι (probállesthai), -προβολή (probolḗ), -προηγεῖσθαι (proēgeisthai), -προθυμεῖσθαι (prothymeisthai), -προιδεῖν (proidein), -προιέναι (proiénai), -προικα (proika), -προικῷον (proikōion), -προΐσχεσθαι (proíschesthai), -προκαλεῖσθαι (prokaleisthai), -προκαταληπτέον (prokatalēptéon), -πρόκλησις (próklēsis), -προπίνειν (propínein), -προσάγειν (proságein), -προσαγορεύειν (prosagoreúein), -προσαμᾶσθαι (prosamasthai), -προσβάλλεσθαι (prosbállesthai), -προσελαύνειν (proselaúnein), -προσέρχεσθαι (prosérchesthai), -προσιέναι (prosiénai), -προσκαλεῖσθαι (proskaleisthai), -προσκρίνειν (proskrínein), -προσκυνεῖν (proskynein), -πρόσοψις (prósopsis), -προσφέρειν (prosphérein), -προσφθέγγεσθαι (prosphthéngesthai), -πρόσωπος (prósōpos), -πρότασις (prótasis), -προτείνειν (proteínein), -προτιθέναι (protithénai), -πρῳρος (prōiros), -πταίειν (ptaíein), -πτωμα (ptōma), -πτωσις (ptōsis), -πτωτικός (ptōtikós), -πυγος (pygos), -πυκτεύειν (pykteúein), -πυλος (pylos), -πυργος (pyrgos), -πυργοῦν (pyrgūn), -πυρσεύειν (pyrseúein), -ρρεῖν (rrein), -ρρέπειν (rrépein), -ρρηγνύναι (rrhēgnýnai), -ρρησις (rrhēsis), -ρρητέον (rrhētéon), -ρρητικός (rrhētikós), -ρρητορεύειν (rrētoreúein), -ρρινον (rrhinon), -ρροια (rroia), -ρροπή (rropē), -ρροπία (rropía), -ρροπος (rropos), -ρρους (rrhus), -σέβεσθαι (sébesthai), -σεμνύνεσθαι (semnýnesthai), -σηκος (sēkos), -σηκοῦν (sēkun), -σήκωμα (sḗkōma), -σήκωσις (sḗkōsis), -σημαίνειν (sēmaínein), -σήπειν (sḗpein), -σθένης (sthénēs), -σθενισμός (sthenismós), -σιγμα (sígma), -σιωπᾶν (siōpan), -σκευάζεσθαι (skeuázesthai), -σκηνος (skēnos), -σκιος (skios), -σκοτεῖν (skotein), -σκότησις (skótēsis), -σκώπτειν (skṓptein), -σοφίζεσθαι (sophízesthai), -σοφιστής (sophistḗs), -σπᾶν (span), -σπασις (spasis), -σπασμα (spasma), -σπασμός (spasmós), -σπαστέον (spastéon), -σπαστικός (spastikós), -σπαστος (spastos), -σπεύδειν (speúdein), -σπόδιον (spódion), -σπουδάζειν (spudázein), -σταδιαῖος (stadiaios), -σταθμᾶν (stathman), -στάθμησις (státhmēsis), -σταθμίζειν (stathmízein), -σταθμος (stathmos), -στασιάζειν (stasiázein), -στασιαστής (stasiastḗs), -στάσιμος (stásimos), -στάσιος (stásios), -στασις (stasis), -στασιώτης (stasiṓtēs), -στατεῖν (statein), -στατέον (statéon), -στάτης (státēs), -στατικός (statikós), -στερνον (strenon), -στήκειν (stḗkein), -στήριγμα (stḗrigma), -στηριγμός (stērigmós), -στηρίζειν (stērízein), -στίλβειν (stílbein), -στοιχεῖν (stoichein), -στοιχείωσις (stoicheíōsis), -στοιχία (stoichía), -στοιχος (stoichos), -στομος (stomos), -στοχαστικός (stochastikós), -στρατεύεσθαι (strateúesthai), -στρατηγεῖν (stratēgein), -στρατήγησις (stratḗgēsis), -στράτηγος (strátēgos), -στρατιώτης (stratiṓtēs), -στρατοπεδεία (stratopedeía), -στρατοπεδεύειν (stratopedeúein), -στρατοπεδεύεσθαι (stratopedeúesthai), -στρατοπέδευσις (stratopédeusis), -στρεπτέος (streptéos), -στρεπτός (streptós), -στρέφειν (stréphein), -στροφή (strophḗ), -στροφός (strophós), -στρωννύναι (strōnnýnai), -σύγκλητος (sýnklētos), -συγκρίνειν (synkrínein), -συλλογίζεσθαι (syllogízesthai), -συμβολεῖν (symbolein), -σύμβολον (sýmbolon), -συμβουλεύειν (symbuleúein), -συμμάχεσθαι (symmáchesthai), -συμποσιάζειν (symposiázein), -συναλείφειν (synaleíphein), -συναντᾶν (synantan), -συνάπτειν (synáptein), -συριγγιακός (syringiakós), -συζυγία (syzygía), -σφαιρίζειν (sphairízein), -σφάττειν (spháttein), -σφήν (sphḗn), -σφίγγειν (sphíngein), -σφράγισμα (sphrágisma), -σχηματίζειν (schēmatízein), -σχηματισμός (schēmatismós), -σωσις (sōsis), -σῴζειν (sṓizein), -ταγμα (tagma), -τακτέον (taktéon), -τακτικός (taktikós), -τακτος (taktos), -ταλαντεύειν (talanteúein), -τάλαντον (tálanton), -ταμίας (tamías), -ταξις (taxis), -ταράσσειν (tarássein), -τασις (tasis), -τάσσειν (tássein), -τάσσεσθαι (tássesthai), -ταφρεύειν (taphreúein), -τείνειν (teínein), -τειχίζειν (teichízein), -τείχισμα (teíchisma), -τέμνειν (témnein), -τέρπειν (térpein), -τεταγμένος (tetagménos), -τεύχειν (teúchein), -τευχος (teuchos), -τεχνάζειν (technázein), -τεχνᾶσθαι (technastai), -τεχνεῖν (technein), -τέχνησις (téchnēsis), -τεχνίτης (technítēs), -τεχνος (technos), -τηρεῖν (tērein), -τιθέναι (tithénai), -τιμᾶν (timan), -τίμησις (tímēsis), -τιμος (timos), -τιμωρεῖσθαι (timōreisthai), -τιμώρημα (timṓrēma), -τιμώρησις (timṓrēsis), -τιμώρητος (timṓrētos), -τίνειν (tínein), -τιτρώσκειν (titrṓskein), -τοιχος (toichos), -τολμᾶν (tolman), -τολμος (tolmos), -τομον (tomon), -τομος (tomos), -τονα (tona), -τονεῖσθαι (toneisthai), -τονος (tonos), -τοξεύειν (toxeúein), -τορεῖν (torein), τόρησις (tórēsis), -τραγος (tragos), -τραχύνεσθαι (trachýnesthai), -τρίβειν (tríbein), -τρυπᾶν (trypan), -τυγχάνειν (tynchánein), -τυμπανίζειν (tympanízein), -τυπεῖν (typein), -τυπής (typḗs), -τύπησις (týpēsis), -τυπία (typía), -τυπον (typon), -τυπος (typos), -τυποῦν (typūn), -τύπτειν (týptein), -τύπωσις (týpōsis), -τυραννεῖν (tyrannein), -τυφλοῦν (typhlūn), -τωθάζειν (tōtházein), -φαίνειν (phaínein), -φάναι (phánai), -φάνεια (pháneia), -φάρα (phára), -φάρμακον (phármakon), -φασις (phasis), -φάσκειν (pháskein), -φάτης (phátēs), -φατικός (phatikós), -φέρειν (phérein), -φέρεσθαι (phéresthai), -φερίζειν (pherízein), -φερνος (phernos), -φεύγειν (pheúgein), -φημος (phēmos), -φθέγγεσθαι (phthéngesthai), -φθεγμα (phthegma), -φθογγος (phthongos), -φιλεῖν (philein), -φίλησις (phílēsis), -φιλία (philía), -φιλοδοξεῖν (philodoxein), -φιλονικεῖν (philonikein), -φιλοσοφεῖν (philosophein), -φιλοτιμεῖσθαι (philotimeisthai), -φιλοφρονεῖσθαι (philophroneisthai), -φλέγειν (phlégein), -φλυαρεῖν (phlyarein), -φοβεῖν (phobein), -φονεύειν (phoneúein), -φονος (phonos) (1), -φονος (phonos) (2), -φορά (phorá), -φορικῶς (phorikōs), -φορτίζειν (phortízein), -φραγμα (phragma), -φράζειν (phrázein), -φραξις (phraxis), -φρασις (phrasis), -φράσσειν (phrássein), -φραστικῶς (phrastikōs), -φρίσσειν (phríssein), -φύειν (phýein), -φυλακή (phylakḗ), -φύλαξ (phýlax), -φυλάσσειν (phylássein), -φυλάσσεσθαι (phylássesthai), -φυσᾶν (physan), -φυτεύειν (phyteúein), -φῶν (phōn), -φωνεῖν (phōnein), -φώνησις (phṓnēsis), -φωνητής (phōnētḗs), -φωνος (phōnos), -χαίνειν (chaínein), -χαίρειν (chaírein), -χαλεπαίνειν (chalepaínein), -χαλκεύειν (chalkeúein), -χαρίζεσθαι (charízesthai), -χαρις (charis), -χασμᾶσθαι (chasmasthai), -χειρ (cheir), -χειρον (cheiron), -χειροτονεῖν (cheirotonein), χειροτονία (cheirotonía), -χθων (chthōn), -χορδος (chordos), -χορεύειν (choreúein), -χορηγεῖν (chorēgein), -χόρηγος (chórēgos), -χόρια (chória), -χρᾶν (chran), -χρηματίζεσθαι (chrēmatízesthai), -χρησις (chrēsis), -χριστος (christos), -χρονία (chronía), -χρονισμός (chronismós), -χρῴζειν (chrṓizein), -χωννύναι (chōnnýnai), -χωρεῖν (chōrein), -ψάλλειν (psállein), -ψαλμος (psalmos), -ψαύειν (psaúein), -ψέγειν (pségein), -ψηλαφᾶν (psēlaphan), -ψηφίζεσθαι (psēphízesthai), -ψηφος (psēphos), -ψύχειν (psýchein), -ψυχος (psychos), -ψωμίζειν (psōmízein); E.: idg. *anti, *h₂ánti, Adv., im Angesicht, gegenüber, Pokorny 48; W.: nhd. anti-, Präf., anti..., gegen; L.: Frisk 1, 113, Kluge s. u. anti-
ἀντιάζειν (antiázein), gr., V.: nhd. entgegengehen, begegnen; Vw.: s. ἀπ- (ap), ἐπ- (ep), συν- (syn), ὑπ- (hyp); Hw.: s. ἀντιᾶν (antian), ἀντί (antí); E.: vgl. idg. *ants, *h₂ent-, *h₂ant-, Sb., Vorderseite, Stirn, Pokorny 48; L.: Frisk 1, 114
ἀντιᾶν (antian), gr., V.: nhd. entgegengehen, begegnen; Vw.: s. ὑπ- (hyp); Hw.: s. ἀντιάζειν (antiázein), ἀντί (antí); E.: vgl. idg. *ants, *h₂ent-, *h₂ant-, Sb., Vorderseite, Stirn, Pokorny 48
ἀντιάνειρα (antiáneira), gr., Adj.: nhd. männergleich; E.: s. ἀντί (antí), ἀνήρ (anḗr); L.: Frisk 1, 114
ἀντιάς (antías), gr., F.: nhd. Halsmandel, Mandel (im Hals); E.: s. ἀντί (antí); L.: Frisk 1, 113
ἀντιαχάτης (antiachátēs), gr., Adj.: nhd. wie ein Achat seiend; E.: s. ἀντί (antí), ἀχάτης (achátēs)
ἀντιαχεῖν (antiachein), gr., V.: Vw.: s. ἀντιάχειν (antiáchein)
ἀντιάχειν (antiáchein), ἀντιαχεῖν (antiachein), gr., V.: nhd. schreien gegen, rufen gegen; E.: s. ἀντί (antí), ἰάχειν (iáchein)
ἀντιβάδην (antibádēn), gr., Adj.: nhd. verstoßend gegen, gegenüberliegend; E.: s. ἀντί (antí), βάδην (bádēn)
ἀντιβαδίζειν (antibadízein), gr., V.: nhd. den entgegengesetzen Weg gehen; E.: s. ἀντί (antí), βαδίζειν (badízein)
ἀντιβαιβάζειν (antibaibázein), gr., V.: nhd. vorwimmern; ÜG.: lat. obvagire Gl; Q.: Gl; E.: s. ἀντί (antí)
ἀντιβαίνειν (antibaínein), gr., V.: nhd. entgegentreten, widerstreben; E.: s. ἀντί (antí), βαίνειν (baínein)
ἀντιβάλλειν (antibállein), gr., V.: nhd. dagegen werfen; Vw.: s. προσ- (pros), συν- (syn); E.: s. ἀντί (antí), βάλλειν (bállein)
ἀντιβασιλεύειν (antibasileúein), gr., V.: nhd. als Gegenkönig regieren; E.: s. ἀντιβασιλεύς (antibasileús)
ἀντιβασιλεύς (antibasileús), gr., M.: nhd. Zwischenkönig; E.: s. ἀντί (antí), βασιλεύς (basileús)
ἀντίβασις (antíbasis), gr., F.: nhd. Entgegentreten, Widerstand; E.: s. ἀντιβαίνειν (antibaínein); W.: lat. antibasis, F., Gegenbasis
ἀντιβαστάζειν (antibastázein), gr., V.: nhd. unterstützen, stützen; E.: s. ἀντί (antí), βαστάζειν (bastázein)
ἀντιβάτης (antibátēs), gr., M.: nhd. Bolzen einer Tür; E.: s. ἀντιβαίνειν (antibaínein)
ἀντιβατικός (antibatikós), gr., Adj.: nhd. widerstrebend; E.: s. ἀντιβαίνειν (antibaínein)
ἀντιβιάζεσθαι (antibiázesthai), gr., V.: nhd. Gewalt verwenden gegen; E.: s. ἀντί (antí), βιάζεσθαι (biázesthai)
ἀντιβιβλίον (antibiblíon), gr., N.: nhd. Gegenschrift, Gegendarstellung; E.: s. ἀντί (antí), βιβλίον (biblíon), βίβλος (bíblos)
ἀντιβιβρώσκειν (antibibrṓskein), gr., V.: nhd. im Gegenzug essen; E.: s. ἀντί (antí), βιβρώσκειν (bibrṓskein)
ἀντιβίην (antibíēn), gr., Adv.: nhd. von Angesicht zu Angesicht, gegen; E.: s. ἀντί (antí), βία (bía)
ἀντίβιος (antíbios), gr., Adj.: nhd. feindselig; E.: s. ἀντί (antí), βία (bía)
ἀντιβλάπτειν (antibláptein), gr., V.: nhd. im Gegenzug verletzen; E.: s. ἀντί (antí), βλάπτειν (bláptein)
ἀντιβλασφημεῖν (antiblasphēmein), gr., V.: nhd. mit Missbrauch vergelten, mit Schmähung vergelten; E.: s. ἀντί (antí), βλασφημεῖν (blasphēmein)
ἀντιβλέπειν (antiblépein), gr., V.: nhd. in die Augen sehen, gerade hinsehen; E.: s. ἀντί (antí), βλέπειν (blépein)
ἀντιβλεπτέον (antibleptéon), gr., Adj.: nhd. anschauen müssend; E.: s. ἀντιβλέπειν (antiblépein)
ἀντιβλεπτέος (antibleptéos), gr., Adj.: nhd. anblickend, in die Augen sehend, anschauen müssend; E.: s. ἀντιβλέπειν (antiblépein)
ἀντίβλεψις (antíblepsis), gr., F.: nhd. Anblick; E.: s. ἀντιβλέπειν (antiblépein)
ἀντίβλημα (antíblēma), gr., N.: nhd. Stein der in leere Stelle eingesetzt wird; E.: s. ἀντί (antí), βάλλειν (bállein)
ἀντιβοᾶν (antiboan), gr., V.: nhd. entegegenschreien; E.: s. ἀντί (antí), βοᾶν (boan)
ἀντιβοηθεῖν (antiboēthein), gr., V.: nhd. zum Dank seinerseits Hilfe leisten, der Gegenpartei Hilfe leiten, dagegen ausrücken; E.: s. ἀντί (antí), βοηθεῖν (boēthein)
ἀντίβοιος (antíboios), gr., Adj.: nhd. einen Ochsen wert; E.: s. ἀντί (antí), βοῦς (būs)
ἀντιβολεῖν (antibolein), gr., V.: nhd. entgegengehen, begegnen, antreffen, teilnehmen, anflehen; Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. ἀντί (antí), βολή (bolḗ)
ἀντιβολεύς (antiboleús), gr., M.: nhd. Diktator; E.: s. ἀντιβάλλειν (antibállein)
ἀντιβολή (antibolḗ), gr., F.: nhd. Vergleich, Vergleichung; E.: s. ἀντί (antí), βολή (bolḗ)
ἀντιβόλησις (antibólēsis), gr., F.: nhd. Anflehen, flehentliches Bitten; Hw.: s. ἀντιβολία (antibolía); E.: s. ἀντιβολεῖν (antibolein)
ἀντιβολία (antibolía), gr., F.: nhd. Anflehen, flehentliches Bitten; Hw.: s. ἀντιβόλησις (antibólēsis); E.: s. ἀντιβολεῖν (antibolein)
ἀντιβομβεῖν (antibombein), gr., V.: nhd. mit einem summenden Laut antworten; E.: s. ἀντί (antí), βομβεῖν (bombein)
ἀντιβόρειον (antibóreion), gr., N.: nhd. Sonnenuhr; E.: s. ἀντί (antí), βορέας (boréas)
ἀντιβουλεύσθαι (antibuleústhai), gr., V.: nhd. einen entgegengesetzten Rat geben; E.: s. ἀντί (antí), βουλεύσθαι (buleústhai), βουλή (bulḗ)
ἀντιβραδύνειν (antibradýnein), gr., V.: nhd. im Gegenzug zögern; E.: s. ἀντί (antí), βραδύνειν (bradýnein)
ἀντιβρίθειν (antibríthein), gr., V.: nhd. in der gegenüberliegenden Waagschale niederpressen; E.: s. ἀντί (antí), βρίθειν (bríthein)
ἀντιβροντᾶν (antibrontan), gr., V.: nhd. entgegendonnern; E.: s. ἀντί (antí), βροντᾶν (brontan)
ἀντιγαμεῖν (antigamein), gr., V.: nhd. im Gegenzug heiraten; E.: s. ἀντί (antí), γαμεῖν (gamein)
ἀντιγενεηλογεῖν (antigeneēlogein), gr., V.: nhd. entgegen einen andern Stammbaum aufstellen; E.: s. ἀντί (antí), γενεά (geneá), λόγος (lógos)
ἀντιγένεσις (antigénesis), gr., F.: nhd. eine Geburt in ein späteres Jahr umdatieren; E.: s. ἀντί (antí), γένεσις (génesis), γίγνεσθαι (gígnesthai)
ἀντιγεννᾶν (antigennan), gr., V.: nhd. im Wettstreit erzeugen; E.: s. ἀντί (antí), γεννᾶν (gennan)
ἀντιγεοῦχος (antigeūchos), gr., M.: Vw.: s. ἀντιγηοῦχος* (antigēūchos)
ἀντιγεραίρειν (antigeraírein), gr., V.: nhd. im Gegenzug auszeichnen; E.: s. ἀντί (antí), γεραίρειν (geraírein)
ἀντιγηοῦχος* (antigēūchos), ἀντιγεοῦχος (antigeūchos), gr., M.: nhd. Landmakler; E.: s. ἀντί (antí), γῆ (gē), ὀχεῖν (ochein) (2)
ἀντιγηροτροφεῖν (antigērotrophein), gr., V.: nhd. im Gegenzug im hohen Alter unterstützen; E.: s. ἀντί (antí), γῆρας (gēras), τροφεῖν (trophein)
ἀντιγλαυκισμός (antiglaukismós), gr., M.: nhd. Ersatz für blauen Farbstoff; E.: s. ἀντί (antí), γλαυκισμός (glaukismós), γλαυκίζειν (glaukízein), γλαυκός (glaukós)
ἀντιγνωμονεῖν (antignōmonein), gr., V.: nhd. entgegengesetzter Meinung sein (V.); E.: s. ἀντί (antí), γνώμη (gnṓmē), γνώμων (gnṓmōn)
Ἀντιγόνεια (Antigóneia), Ἀντιγόνία (Antigónía), gr., F.=ON: nhd. Antigonea (Name mehrere Städte); E.: s. ἀντί (antí)
Ἀντιγόνη (Antigónē), gr., F.=PN: nhd. Antigone; E.: s. ἀντί (antí), γονή (gonḗ)
Ἀντιγονία (Antigonía), gr., F.=ON: Vw.: s. Ἀντιγόνεια (Antigóneia)
ἀντιγονίζεῖν (antigonízein), gr., V.: nhd. es mit Antigonos halten; E.: s. Ἀντιγόνος (Antigónos)
Ἀντιγονικός (Antigonikós), gr., F.: nhd. Antigonos betreffend; E.: s. Ἀντιγόνος (Antigónos)
ἀντιγονίς (antigonís), gr., F.: nhd. ein Trinkgeschirr; E.: s. Ἀντιγόνος (Antigónos)
Ἀντιγόνος (Antigónos), gr., M.=PN: nhd. Antigonos; E.: s. ἀντί (antí), γονή (gonḗ)
Ἀντίγονος (Antígonos), gr., Adj.: nhd. Antigonos betreffend; E.: s. Ἀντιγόνος (Antigónos)
ἀντίγραμμα (antígramma), gr., N.: nhd. ein Gegenschrift, Abschrift; E.: s. ἀντιγράφειν (antigráphein)
ἀντιγραφεία (antigrapheía), gr., F.: nhd. Amt des ἀντιγραφεύς, Amt des Kontrolleurs, Amt des Protokollführers; E.: s. ἀντιγράφειν (antigráphein)
ἀντιγράφειν (antigráphein), gr., V.: nhd. dagegen schreiben, wiederschreiben, schriftlich antworten; E.: s. ἀντί (antí), γράφειν (gráphein)
ἀντιγραφεῖον (antigrapheion), gr., N.: nhd. Amt in dem Gegenschriften ausgestellt werden; E.: s. ἀντιγράφειν (antigráphein)
ἀντιγραφεύς (antigrapheús), gr., M.: nhd. Gegenschreiber, Kontrolleur, Protokollführer, Abschreiber; E.: s. ἀντιγράφειν (antigráphein)
ἀντιγραφή (antigraphḗ), gr., F.: nhd. Gegenschrift; E.: s. ἀντιγράφειν (antigráphein)
ἀντιγραφικός (antigraphikós), gr., Adj.: nhd. die Anklageschrift betreffend, die Anklage betreffend; E.: s. ἀντιγράφειν (antigráphein)
ἀντίγραφον (antígraphon), gr., N.: nhd. Abschrift, Kopie; E.: s. ἀντίγραφος (antígraphos), ἀντιγράφειν (antigráphein)
ἀντίγραφος (antígraphos), gr., Adj.: nhd. gleichgeschrieben, kopiert; E.: s. ἀντιγράφειν (antigráphein)
ἀντίγραψις (antígrapsis), gr., Adj.: nhd. Einreichen der Gegenschrift; E.: s. ἀντιγράφειν (antigráphein)
ἀντιγυμνασιαρχεῖν (antigymnasiarchein), gr., V.: nhd. stellvertretender Gymnasiarch sein (V.); Vw.: s. ἀντι- (anti); E.: s. ἀντί (antí), γυμνασιαρχεῖν (gymnasiarchein), γυμνασιάρχης (gymnasiárchēs)
ἀντιγώνιος (antigṓnios), gr., Adj.: nhd. gegenüberliegende Winkel markierend (in der Astronomie); E.: s. ἀντί (antí), γωνία (gōnía)
ἀντιδάκνειν (antidáknein), gr., V.: nhd. wieder beißen; E.: s. ἀντί (antí), δάκνειν (dáknein)
ἀντιδάκτυλος (antidáktylos), gr., M.: nhd. Daumen; E.: s. ἀντί (antí), δάκτυλος (dáktylos)
ἀντιδανειστέον (antidaneistéon), gr., Adj.: nhd. seinerseits Geld leihen müssend; E.: s. ἀντί (antí), δανειστέον (daneistéon), δανείζειν (daneízein)
ἀντιδαπανᾶν (antidapanan), gr., V.: nhd. im Gegenzug verbrauchen; E.: s. ἀντί (antí), δαπανᾶν (dapanan)
ἀντιδεῖν (antidein), gr., V.: nhd. im Gegenzug fesseln, im Gegenzug anbinden; E.: s. ἀντί (antí), δεῖν (dein) (1)
ἀντίδειξις (antídeixis), gr., F.: nhd. Gegenargument, Anfechtung; E.: s. ἀντί (antí), δεῖξις (deixis)
ἀντίδειπνος (antideipnos), gr., M.: nhd. Stellvertreter beim Mal; E.: s. ἀντί (antí), δειπνεῖν (deipnein)
ἀντιδεῖσθαι (antideisthai), gr., V.: nhd. dagegen erbitten; E.: s. ἀντί (antí), δεῖν (dein) (2)
ἀντιδεξιοῦσθαι (antidexiūsthai), gr., V.: nhd. auch seinereits bewillkommen; E.: s. ἀντί (antí), δεξιοῦσθαι (dexiūsthai), δεξιός (dexiós)
ἀντιδέρκεσθαι (antidérkesthai), gr., V.: nhd. gerade anblicken; E.: s. ἀντί (antí), δέρκεσθαι (dérkesthai)
ἀντιδέχεσθαι (antidéchesthai), gr., V.: nhd. zur Vergeltung aufnehmen, zur Vergeltung empfangen; E.: s. ἀντί (antí), δέχεσθαι (déchesthai)
ἀντιδημαγωγεῖν (antidēmagōgein), gr., V.: nhd. einem Nebenbuhler um die Volksgunst engegenarbeiten; E.: s. ἀντί (antí), δημαγωγεῖν (dēmagōgein), δῆμος (dēmos), ἄγειν (ágein)
ἀντιδημηγορεῖν (antidēmēgorein), gr., V.: nhd. Ansprache halten in Opposition; E.: s. ἀντί (antí), δημηγορεῖν (dēmēgorein), δημηγόρος dēmēgóros)
ἀντιδημιουργεῖσθαι (antidēmiurggeisthai), gr., V.: nhd. im Wettstreit herstellen; E.: s. ἀντί (antí), δημιουργός (dēmiurgós) (1)
ἀντιδιαβαίνειν (antidiabaínein), gr., V.: nhd. zur Vergeltung hinübergehen, im Gegenzug übersetzen; E.: s. ἀντί (antí), διά (diá), βαίνειν (baínein)
ἀντιδιαβάλλειν (antidiabállein), gr., V.: nhd. im Gegenzug angreifen; E.: s. ἀντί (antí), διά (diá), βάλλειν (bállein)
ἀντιδιαγράφειν (antidiagráphein), gr., V.: nhd. mit Geld anstelle einer Strafe (?) zahlen; ne. pay (V.) in money instead of kind; E.: s. ἀντί (antí), διά (dia), γράφειν (gráphein)
ἀντιδιαζευγνύναι (antidiazeugnýnai), gr., V.: nhd. verkuppeln mit; E.: s. ἀντί (antí), διά (diá), ζευγνύναι (zeugnýnai)
ἀντιδιαιρεῖν (antidiairein), gr., V.: nhd. auf logische Weise unterscheiden; E.: s. ἀντί (antí), διά (diá), αἱρεῖν (hairein)
ἀντιδιαίρεσις (antidiaíresis), gr., F.: nhd. Trennung durch Gegensatz; E.: s. ἀντιδιαιρεῖν (antidiairein)
ἀντιδιάκεισθαι (antidiákeisthai), gr., V.: nhd. unterschieden sein (V.), verschieden sein (V.); E.: s. ἀντί (antí), διά (diá), κεῖσθαι (keisthai)
ἀντιδιάκονος (antidiákonos), gr., Adj.: nhd. im Gegenzug dienend; E.: s. ἀντί (antí), διάκονος (diákonos)
ἀντιδιακοσμεῖν (antidiakosmein), gr., V.: nhd. auf der Gegenseite anordnen; E.: s. ἀντί (antí), διά (diá), κοσμεῖν (kosmein)
ἀντιδιαλέγεσθαι (antidialégesthai), gr., V.: nhd. antworten auf, in einer Diskussion antworten; E.: s. ἀντί (antí), διά (antí), λέγειν (légein) (1)
ἀντιδιαλλάσσεσθαι (antidiallássesthai), gr., V.: nhd. Gefangene austauschen; E.: s. ἀντί (antí), διά (dia), ἀλλάσσειν (allássein)
ἀντιδιαλογίζεσθαι (antidialogízesthai), gr., V.: nhd. Aufrechnen als Entschädigung; E.: s. ἀντί (antí), διά (dia), λογίζεσθαι (dialogízesthai)
ἀντιδιανυκτερεύειν (antidianyktereúein), gr., V.: nhd. gegenüber übernachten, gegenüber die Nacht zubringen; E.: s. ἀντί (antí), διά (diá), νυκτερεύειν (nyktereúein)
ἀντιδιαπλέκειν (antidiaplékein), gr., V.: nhd. entgegen, dem Prozessgegner widersprechen; E.: s. ἀντί (antí), διά (dia), πλέκειν (plékein)
ἀντιδιασταλτικός (antidiastaltikós), gr., Adj.: nhd. unverwechselbar, bezeichnend; E.: s. ἀντιδιαστέλλειν (antidiastéllein)
ἀντιδιαστατεῖν (antidiastatein), gr., V.: nhd. eine Abweichung sein; E.: s. ἀντί (antí), διά (dia), ἱστάναι (histánai)
ἀντιδιαστέλλειν (antidiastéllein), gr., V.: nhd. unterscheiden; E.: s. ἀντί (antí), διά (dia), στέλλειν (stéllein)
ἀντιδιαστολή (antidiastolḗ), gr., F.: nhd. Gegensatz, Unterschied, Unterscheidung; E.: s. ἀντιδιαστέλλειν (antidiastéllein
ἀντιδιάταξις (antidiátaxis), gr., F.: nhd. Vergleich von Argumenten für oder gegen eine These; E.: s. ἀντί (antí), διά (diá), τάξις (táxis), ἀντιδιατάσσεσθαι (antidiatássesthai)
ἀντιδιατάσσεσθαι (antidiatássesthai), gr., V.: nhd. einwenden, ablehnen; E.: s. ἀντί (antí), διά (diá), τάσσειν (tássein)
ἀντιδιατιθέναι (antidiatithénai), gr., V.: nhd. entgegenstellen; E.: s. ἀντί (antí), διά (diá), τιθέναι (tithénai)
ἀντιδιδάσκαλος (antididáskalos), gr., M.: nhd. gegnerische Dichter in einem Wettstreit; E.: s. ἀντί (antí), διδάσκαλος (didáskalos), διδάσκειν (didáskein)
ἀντιδιδάσκειν (antididáskein), gr., V.: nhd. dagegen lehren; E.: s. ἀντί (antí), διδάσκειν (didáskein)
ἀντιδιδόναι (antididónai), gr., V.: nhd. dagegen geben, zur Vergeltung geben, zurückgeben; E.: s. ἀντί (antí), διδόναι (didónai)
ἀντιδιέξιεναι (antidiéxienai), gr., V.: nhd. im Widerspruch mit etwas durchgehen, im Widerspruch mit etwas schildern; E.: s. ἀντί (antí), διά (diá), ἐξ (ex), ἰέναι (iénai)
ἀντιδιεξέρχεσθαι (antidiexérchesthai), gr., V.: nhd. im Widerspruch mit etwas durchgehen, im Widerspruch mit etwas schildern; E.: s. ἀντί (antí), διά (diá), ἐξ (ex), ἔρχεσθαι (érchesthai)
ἀντιδιηγεῖσθαι (antidiēgeisthai), gr., V.: nhd. eine Gegenerzählung machen; E.: s. ἀντί (antí), διά (dia), ἡγεῖσθαι (hēgeisthai)
ἀντιδιήγησις (antidiḗgēsis), gr., F.: nhd. Gegenerzählung; E.: s. ἀντιδιηγεῖσθαι (diēgeisthai)
ἀντιδικάζεσθαι (antidikázesthai), gr., V.: nhd. einen anderen mitverklagen; E.: s. ἀντί (antí), δικάζειν (dikázein)
ἀντιδικεῖν (antidikein), gr., V.: nhd. gegen jemanden prozessieren; E.: s. ἀντί (antí), δίκη (díkē)
ἀντιδικία (antidikía), gr., F.: nhd. Prozess, Streit, Streitigkeit; E.: s. ἀντιδικεῖν (antidikein), ἀντί (antí), δίκη (díkē)
ἀντίδικος (antídikos), gr., F.: nhd. Streitgegner, Prozessgegner, Widersacher vor Gericht; E.: s. ἀντιδικεῖν (antidikein)
ἀντιδικτάτωρ (antidiktátōr), gr., M.: nhd. „Antidiktator“; E.: s. ἀντί (antí), δικτάτωρ (diktátōr)
ἀντιδιορίζειν (antidiorízein), gr., V.: nhd. im Gegenzug bestimmen, eine Gegendefinition geben; E.: s. ἀντί (antí), διά (diá), ὁρίζειν (horízein)
ἀντιδιορύσσειν (antidiorýssein), ἀντιδιορύττειν (antidiorýttein), gr., V.: nhd. unterminieren; E.: s. ἀντί (antí), διά (diá), ὀρύσσειν (orýssein)
ἀντιδιορύττειν (antidiorýttein), gr. (att.), V.: Vw.: s. ἀντιδιορύσσειν (antidiorýssein)
ἀντίδιος (antídios), gr., Adj.: nhd. feindselig; E.: s. ἀντίβιος (antíbios)
ἀντιδίσκωσις (antidískōsis), gr., F.: nhd. Verdoppelung der Sonnenscheibe; E.: s. ἀντί (antí), δίσκος (dískos)
ἀντιδοκεῖν (antidokein), gr., V.: nhd. sich für gleichwertig halten; E.: s. ἀντί (antí), δοκεῖν (dokein)
ἀντιδόκιον (antidókion), gr., F.: nhd. Verlauf von Stützbalken?; ne. course supporting beams; E.: s. ἀντιδοκεῖν (antidokein)?
ἀντιδοξάζειν (antidoxázein), gr., V.: nhd. entgegengesetzter Meinung sein (V.); E.: s. ἀντί (antí), δοξάζειν (doxázein)
ἀντιδοξεῖν (antidoxein), gr., V.: nhd. entgegengesetzter Meinung sein (V.); E.: s. ἀντί (antí), δοκεῖν (dokein)
ἀντίδοξος (antidoxos), gr., Adj.: nhd. verschiedener Meinung seiend, anders denkend; E.: s. ἀντί (antí), δοκεῖν (dokein)
ἀντιδομή (antidomḗ), gr., F.: nhd. gegenüberliegendes Gebäude; E.: s. ἀντί (antí), δόμος (dómos)
ἀντίδορος (antídoros), gr., Adj.: nhd. mit etwas anderem als Haut bekleidet; E.: s. ἀντί (antí), δορός (dorós)
ἀντίδοσις (antídosis), gr., F.: nhd. Wiedergeben, Wiederersatz, Wiedervergeltung, Umtausch; E.: s. ἀντί (antí), δόσις (dósis)
ἀντίδοτος (antídotos), gr., Adj.: nhd. gegeben anstelle von; E.: s. ἀντιδιδόναι (antididónai)
ἀντιδουλεύειν (antiduleúein), gr., V.: nhd. wieder Dienste leisten; E.: s. ἀντί (antí), δουλεύειν (duleúein), δοῦλος (dūlos) (1)
ἀντίδουλος (antídulos), gr., Adj.: nhd. einem Sklaven gleichgestellt; E.: s. ἀντί (antí), δοῦλος (dūlos) (1)
ἀντίδουπος (antídupos), gr., Adj.: nhd. widerhallend; E.: s. ἀντί (antí), δοῦπος (dupos)
ἀντιδρᾶν (antidran), gr., V.: nhd. dagegen tun; E.: s. ἀντί (antí), δρᾶν (dran)
ἀντίδρασις (antídrasis), gr., F.: nhd. Gegenschlag, Vergeltung; E.: s. ἀντιδρᾶν (antidran)
ἀντιδράσσεσθαι (antidrássesthai), ἀντιδράττεσθαι (antidráttesthai), gr., V.: nhd. erfassen; E.: s. ἀντί (antí), δράσσεσθαι (drássesthai)
ἀντιδράττεσθαι (antidráttesthai), gr. (att.), V.: Vw.: s. ἀντιδράσσεσθαι (antidrássesthai)
ἀντιδρομεῖν (antidromein), gr., V.: nhd. einander entgegenlaufen; E.: s. ἀντί (antí), δρόμος (drómos)
ἀντιδύναμος (antidýnamos), gr., Adj.: nhd. feindselig; E.: s. ἀντιδύνειν (antidýnein)
ἀντιδύνειν (antidýnein), gr., V.: nhd. gegenüber setzen; E.: s. ἀντί (antí), δύειν (dýein)
ἀντιδυσχεραίνειν (antidyscheraínein), gr., V.: nhd. seinerseits unwillig sein (V.); E.: s. ἀντί (antí), δυσχεραίνειν (dyscheraínein), δυσχερής (dyscherḗs)
ἀντιδωρεά (antidōreá), gr., F.: nhd. Gegengeschenk, Entschädigung; E.: s. ἀντί (antí), δώρον (dṓron) (1)
ἀντιδωρεῖσθαι (antidōreisthai), gr., V.: nhd. wieder beschenken; E.: s. ἀντί (antí), δωρεῖσθαι (dōreisthai), δῶρον (dōron) (1)
ἀντίδωρον (antídōron), gr., N.: nhd. Gegengeschenk; E.: s. ἀντί (antí), δώρον (dṓron) (1)
ἀντιζευγνύναι (antizeugnýynai), gr., V.: nhd. anfügen, annektieren; E.: s. ἀντί (antí), ζευγνύναι (zeugnýnai)
ἀντιζηλία (antizēlía), gr., F.: nhd. Konkurrenz, Rivalität, Wettstreit; E.: s. ἀντί (antí), ζῆλος (zēlos)
ἀντίζηλος (antízēlos), gr., M.: nhd. Gegner, Widersacher; E.: s. ἀντί (antí), ζῆλος (zēlos)
ἀντιζηλοῦν (antizēlūn), gr., V.: nhd. rivalisieren, wetteifern; E.: s. ἀντί (antí), ζῆλος (zēlos)
ἀντιζητεῖν (antizētein), gr., V.: nhd. ebenfalls suchen; E.: s. ἀντί (antí), ζητεῖν (zētein)
ἀντιζυγής (antizygḗs), gr., Adj.: nhd. diematral, diametrisch; E.: s. ἀντί (antí), ζυγόν (zygon)
ἀντιζυγία (antizygía), gr., F.: nhd. Gleichwertigkeit; E.: s. ἀντί (antí), ζυγόν (zygon)
ἀντίζυγον (antízygon), gr., Adv.: nhd. einander entsprechend; E.: s. ἀντί (antí), ζυγόν (zygon)
ἀντίζυγος (antízygos), gr., Adj.: nhd. in die andere Waagschale legend; E.: s. ἀντί (antí), ζυγόν (zygon)
ἀντιζυγοῦν (antizygūn), gr., V.: nhd. Querstücke einfügen; E.: s. ἀντί (antí), ζυγοῦν (zygūn), ζυγόν (zygon)
ἀντιζωγρεῖν (antizōgrein), gr., V.: nhd. lebendig retten; E.: s. ἀντί (antí), ζωγρεῖν (zōgrein), ζωός (zōós), ἀγρεῖν (agrein)
ἀντιθάλπειν (antithálpein), gr., V.: nhd. gegenseitig wärmen; E.: s. ἀντί (antí), θάλπειν (thálpein)
ἀντιθανατᾶν (antithanatan), gr., V.: nhd. im Gegenzug den Tod planen; E.: s. ἀντί (antí), θανατᾶν (thanatan), θάνατος (thánatos)
ἀντιθάπτειν (antitháptein), gr., V.: nhd. gegenüber begraben (V.); E.: s. ἀντί (antí), θάπτειν (tháptein)
ἀντιθεῖν (antithein), gr., V.: nhd. im Lauf wetteifern, antreten gegen; E.: ἀντί (antí), θεῖν (thein) (1)
ἀντίθεμα (antíthema), gr., N.: Vw.: s. ἀντίθημα (antíthēma)
ἀντίθεος (antítheos), gr., Adj.: nhd. im Angesicht der Götter seiend, den Göttern nah; E.: s. ἀντί (antí), θεός (theós)
ἀντιθεραπεύειν (antitherapeúein), gr., V.: nhd. wieder ehren, dagegen ehren; E.: s. ἀντί (antí), θεραπεύειν (therapeúein)
ἀντιθερμαίνειν (antithermaínein), gr., V.: nhd. im Gegenzug Sorge tragen; E.: s. ἀντί (antí), θερμαίνειν (thermaínein)
ἀντιθέσιον (antithésion), gr., N.: nhd. eine Pflanze; E.: s. ἀντιτιθέναι (antitithénai)?
ἀντίθεσις (antíthesis), gr., F.: nhd. Entgegensetzung, Gegensatz; E.: s. ἀντί (antí), θέσις (thésis); W.: lat. antithesis, F., Antithese (grammatikalische Figur)
ἀντιθετέον (antithetéon), gr., Adj.: nhd. einwenden müssend, ablehnen müssend; E.: s. ἀντιτιθέναι (antitithénai)
ἀντιθετικός (antithetikós), gr., Adj.: nhd. in Gegensatz setzen; E.: s. ἀντιτιθέναι (antitithénai)
ἀντίθετος (antíthetos), gr., Adj.: nhd. widersprüchlich, im Gegensatz stehend, entgegengesetzt; E.: s. ἀντιτιθέναι (antitithénai)
ἀντιθήγειν (antithḗgein), gr., V.: nhd. auch seinerseits wetzen; E.: s. ἀντί (antí), θήγειν (thḗgein)
ἀντίθημα (antíthēma), ἀντίθεμα (antíthema), gr., N.: nhd. Verkleidung; E.: s. ἀντιτιθέναι (antitithénai)
ἀντιθλίβειν (antithlíbein), gr., V.: nhd. dagegen pressen, gegen etwas drücken, entgegenwirken; E.: s. ἀντί (antí), θλίβειν (thlíbein)
ἀντιθνῄσκειν (antithnḗiskein), gr., V.: nhd. an Stelle von jemandem sterben; E.: s. ἀντί (antí), θνῄσκειν (thnḗiskein)
ἀντιθρηνεῖν (antithrēnein), gr., V.: nhd. im Gegenzug weinen; E.: s. ἀντί (antí), θρηνεῖν (thrēnein)
ἀντίθροος (antíthroos), gr., Adj.: nhd. widerhallend; E.: s. ἀντί (antí), θρόος (thróos)
ἀντιθρῴσκειν (antithrṓiskein), gr., V.: nhd. entgegenspringen; E.: s. ἀντί (antí), θρῴσκειν (thrṓiskein)
ἀντιθύειν (antithýein), gr., V.: nhd. seinerseits opfern; E.: s. ἀντί (antí), θύειν (thýein)
ἀντιθυμοῦσθαι (antithymūsthai), gr., V.: nhd. seinerseits Zorn zeigen; E.: s. ἀντί (antí), θυμοῦσθαι (thymūsthai), θυμός (thymós)
ἀντίθυρον (antíthyron), gr., N.: nhd. Vorplatz vor der Tür, Vorgemach; E.: s. ἀντίθυρος (antíthyros)
ἀντίθυρος (antíthyros), gr., Adj.: nhd. der Tür gegenüberliegend; E.: s. ἀντί (antí), θύρα (thýra)
ἀντικαθαιρεῖν (antikathairein), gr., V.: nhd. niederreißen; E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), αἱρεῖν (hairein)
ἀντικαθεύδειν (antikatheúdein), gr., V.: nhd. wieder schlafen, schlafen anstelle; E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), εὕδειν (heúdein)
ἀντικαθῆσθαι (antikathēsthai), gr., V. (Perf.): nhd. gegenübersitzen, sich gegenüberstehen; E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), ἧσθαι (hēsthai)
ἀντικαθίζεσθαι (antikathízesthai), ἀντικατίζεσθαι (antikatízesthai), gr., V.: nhd. setzen, sich setzen; E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), ἵζειν (hízein)
ἀντικαθιστάναι (antikathistánai), gr., V.: nhd. dagegen aufstellen, entgegenstellen, dafür etwas anderes hinstellen; E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), ἱστάναι (histánai)
ἀντικαίειν (antikaíein), gr., V.: nhd. zur Vergeltung anzünden; E.: s. ἀντί (antí), καίειν (kaíein)
ἀντίκαινος (antikainos), gr., Adj.: nhd. so gut wie neu; E.: s. ἀντί (antí), καινός (kainós)
ἀντικακοῦν (antikakūn), gr., V.: nhd. wieder Böses tun, wieder Schaden zufügen; E.: s. ἀντί (antí), κακός (kakós)
ἀντικακουργεῖν (antikakurgein), gr., V.: nhd. wieder Böses tun, wieder Schaden zufügen; E.: s. ἀντί (antí), κακός (kakós), ἔργον (érgon)
ἀντικαλεῖν (antikalein), gr., V.: nhd. dagegen einladen, zur Erwiderung einladen; E.: s. ἀντί (antí), καλεῖν (kalein)
ἀντικαλλωπίζεσθαι (antikallōpízesthai), gr., V.: nhd. sich selbst schmücken im Wettstreit mit jemandem; E.: s. ἀντί (antí), καλός (kalós), ὄψ (óps)
ἀντικάρδιον (antikárdion), gr., N.: nhd. Magengrube; E.: s. ἀντί (antí), καρδία (kardía)
ἀντικαρτερεῖν (antikarterein), gr., V.: nhd. ausharren gegen; E.: s. ἀντί (antí), καρτερεῖν (karterein)
ἀντικαταβάλλειν (antikatabállein), gr., V.: nhd. zurückzahlen, wiedergeben; E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), βάλλειν (bállein)
ἀντικατάγειν (antikatágein), gr., V.: nhd. hereinbringen anstelle; E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), ἄγειν (ágein)
ἀντικαταδύεσθαι (katadýesthai), gr., V.: nhd. sich seinerseits niederbeugen; E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), δύειν (dýein)
ἀντικαταδύνειν (antikatadýnein), gr., V.: nhd. zur Leitung einsetzen gegen jemanden; E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), δύειν (dýein)
ἀντικατάδυσις (antikatádysis), gr., F.: nhd. Einsetzen des gegnerischen Viertels?; ne. setting in the opposite quarter; E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), δύειν (dýein
ἀντικαταθνῄσκειν (antakatathnḗiskein), gr., V.: nhd. wieder sterben, zum Tode verurteilt werden; E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), θνῄσκειν (thnḗiskein)
ἀντικατακλείειν (antikatakleíein), gr., V.: nhd. seinerseits eingeschlossen sein (V.); E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), κλείειν (kleíein) (2)
ἀντικαταλαμβάνειν (antikatalambánein), gr., V.: nhd. seinerseits in Besitz nehmen; E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), λαμβάνειν (lambánein)
ἀντικαταλέγειν (antikatalégein), gr., V.: nhd. dagegen ausheben; E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), λέγειν (légein)
ἀντικαταλείπειν (antikataleípein), gr., V.: nhd. an Stelle von jemanden zurücklassen; E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), λείπειν (leípein)
ἀντικαταλλαγή (antikatallagḗ), gr., F.: nhd. Austausch; E.: s. ἀντικαταλλάσσεσθαι (antikatallássesthai)
ἀντικατάλλαγμα (antikatállagma), gr., N.: nhd. Befriedigung; E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), ἀλλάσσειν (allássein)
ἀντικατάλλαξις (antikatállaxis), gr., F.: nhd. Handelsgewinn; E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), ἀλλάσσειν (allássein)
ἀντικαταλλάσσεσθαι (antikatallássesthai), ἀντικαταλλάττεσθαι (antikatalláttesthai), gr., V.: nhd. etwas eintauschen, einkaufen für etwas; E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), ἀλλάσσειν (allássein)
ἀντικαταλλάττεσθαι (antikatalláttesthai), gr., V.: Vw.: s. ἀντικαταλλάσσεσθαι (antikatallássesthai)
ἀντικαταμετρεῖν (antikatametrein), gr., V.: nhd. beauftragen, anweisen, zuteilen; E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), μετρεῖν (metrein)
ἀντικαταμύειν (antikatamýein), gr., V.: nhd. seinerseits die Augen schließen; E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), μύειν (mýein)
ἀντικαταπλήσσειν (antikataplḗssein), gr., V.: nhd. seinerseits ängstigen, seinerseits erschrecken; E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), πλήσσειν (plḗssein)
ἀντικαταρρειν (antikatarrhein), gr., V.: nhd. herabfließen, seinerseits tropfen; E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), ῥεῖν (rhein)
ἀντικατασκευάζειν (antikataskeuázein), gr., V.: nhd. stattdessen einrichten; E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), σκευάζειν (skeuázein)
ἀντικατάστασις (antikatástasis), gr., F.: nhd. Miteinanderkonfrontieren, Gegenüberstellung; E.: s. ἀντικαθιστάναι (antikathistánai)
ἀντικαταστρατοπεδεύειν (antikatastratopedeúein), gr., V.: nhd. gegenüber ein Lager aufschlagen; E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), στρατόπεδον (stratópedon)
ἀντικατάσχεσις (antikatáschesis), gr., F.: nhd. durch Gewalt unterdrücken; E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), σχέσις (schésis)
ἀντικατάτασις (antikatátasis), gr., F.: nhd. Gegenausweitung; E.: s. κατατείνειν (katateínein)
ἀντικατατείνειν (antikatateínein), gr., V.: nhd. dagegen ausdehnen; E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), τείνειν (teínein)
ἀντικατατρέχειν (antikatatréchein), gr., V.: nhd. im Gegenzug überrennen, seinerseits überrennne; E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), τρέχειν (tréchein)
ἀντικαταφέρεσθαι (antikataphéresthai), gr., V.: nhd. wieder heruntergetragen sein (V.), wieder heruntergerissen sein (V.); E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), φέρειν (phérein)
ἀντικαταφρονεῖν (antikataphronein), gr., V.: nhd. seinerseits verachten; E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), φρονεῖν (phronein)
ἀντικαταφυτεύειν (antikataphyteúein), gr., V.: nhd. pflanzen anstelle; E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), φυτεύειν (phyteúein)
ἀντικαταχωρισμός (antikatachōrismós), gr., M.: nhd. Trennung; E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), χωρισμός (chōrismós), χωρίζειν (chōrízein)
ἀντικατέχειν (antikatéchein), gr., V.: nhd. an der anderen Seite festhalten; E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), ἔχειν (échein) (1)
ἀντικατηγορεῖν (antikatēgorein), gr., V.: nhd. seinerseits anklagen, Gegenklage vorbringen; E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), ἀγορεύειν (agoreúein)
ἀντικατηγορητικός (antikatēgorētikós), gr., Adj.: nhd. widersprüchlich, widersprechend; E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), ἀγορεύειν (agoreúein)
ἀντικατηγορία (antikatēgoría), gr., F.: nhd. Gegenklage; E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), ἀγορεύειν (agoreúein)
ἀντικατολισθαίνειν (antokatolisthaínein)?, gr., V.: nhd. dementsprechend heruntergleiten; E.: s. ἀντί (antí), κατά (katá), ὀλισθάνειν (olisthánein)
ἀντικατίζεσθαι (antikatízesthai), gr. (ion.), V.: Vw.: s. ἀντικαθίζεσθαι (antikathízesthai)
ἀντικάτων (antikátōn), gr., M.: nhd. Anticato (Name eines Buches); Q.: Plutarch (um 45 n. Chr.-um 125 n. Chr.); E.: s. ἀντί (antí); s. lat. Cato, M.=PN, Cato; vgl. lat. catus, Adj., helltönend, gewitzt, schlau, scharfsinnig, klug; vgl. idg. *k̑ēi-, *k̑ē-, *k̑ōi-, *k̑ō-, *k̑əi-, *k̑ə-, V., schärfen, wetzen, Pokorny 541
αντικείμενος (antikeímenos), gr., M.: nhd. Widersacher; E.: s. ἀντικεῖσθαι (antikeisthai)
ἀντικεῖσθαι (antikeisthai), gr., V.: nhd. gegenüberliegen, entegegengesetzt sein (V.), widersprechen; E.: s. ἀντί (antí), κεῖσθαι (keisthai)
ἀντικελεύειν (antikeleúein), gr., V.: nhd. dagegen auffordern; E.: s. ἀντί (antí), κελεύειν (keleúein)
ἀντικέλευθος (antikéleuthos), gr., Adj.: nhd. einen gegensätzlichen Weg wählen, den gegenüberliegenden Weg wählen; E.: s. ἀντικελεύειν (antikeleúein)
ἀντίκεντρος (antíkentros), gr., Adj.: nhd. Stacheln gleich, wie Stacheln stechend; E.: s. ἀντί (antí), κέντρον (kéntron)
ἀντικέφαλον (antiképhalon), gr., N.: nhd. Hinterkopf; E.: s. ἀντί (antí), κεφαλή (kephalḗ)
ἀντικηδεύειν (antikēdeúein), gr., V.: nhd. zur Vergeltung pflegen; E.: s. ἀντί (antí), κηδεύειν (kēdeúein)
ἀντικῆρυξ (antikēryx), gr., M.: nhd. Gegenherold; E.: s. ἀντί (antí), κήρυξ (kḗryx)
ἀντικηρύσσειν (antikērýssein), gr., V.: nhd. dagegen bekannt machen; E.: s. ἀντί (antí), κηρύσσειν (kērýssein)
ἀντικινεῖν (antikinein), gr., V.: nhd. im Gegenzug bewegen; E.: s. ἀντί (antí), κινεῖν (kinein)
ἀντικίνησις (antikínēsis), gr., F.: nhd. Gegenbewegung; E.: s. ἀντικινεῖν (antikinein)
ἀντικίνητος (antikínētos), gr., Adj.: nhd. im Gegenzug bewegt; E.: s. ἀντικινεῖν (antikinein)
ἀντικιχάνειν (antikichánein), gr., V.: nhd. begegnen; E.: s. ἀντί (antí), κιχάνειν (kichánein)
ἀντικλάζειν (antiklázein), gr., V.: nhd. entgegentönen lassen; E.: s. ἀντί (antí), κλάζειν (klázein)
ἀντικλαίειν (antiklaíein), gr., V.: nhd. seinerseits auch weinen; E.: s. ἀντί (antí), κλαίειν (klaíein)
ἀντικλᾶν (antiklan), gr., V.: nhd. zurückbiegen; E.: s. ἀντί (antí), κλᾶν (klan) (1)
Ἀντίκλεια (Antíkleia), gr., F.=PN: nhd. Antikleia (Mitter des Odysseus); E.: s. ἀντί (antí), κλέος (kléos)
ἀντικλείεσθαι (antikleíesthai), gr., V.: nhd. eingeschlossen sein (V.); E.: s. ἀντί (antí), κλείειν (kleíein) (2)
ἀντίκλεις (antíkleis), gr., F.: nhd. falscher Schlüssel; E.: s. ἀντί (antí), κλείς (kleís)
ἀντίκλησις (epíklēsis), gr., F.: nhd. im Gegenzug Auffordern, Anrufen; E.: s. ἀντικαλεῖν (antikalein)
ἀντικλίνειν (antiklínein), gr., V.: nhd. wieder drehen, wieder beugen; E.: s. ἀντί (antí), κλίνειν (klínein)
ἀντίκλισις (antíklisis), gr., F.: nhd. abwechselnde Beugung; E.: s. ἀντικλίνειν (antiklínein)
ἀντικνημιάζειν (antiknḗmiázein), gr., V.: nhd. auf das Schienbein schlagen; E.: s. ἀντικνήμιον (antiknḗmion)
ἀντικνήμιον (antiknḗmion), gr., N.: nhd. Schienbein; E.: s. ἀντί (antí), κνήμη (knḗmē)
ἀντίκοιλον (antíkoilon), gr., N.: nhd. Vertiefung am Span; E.: s. ἀντί (antí), κοῖλος (koilos)
ἀντικολάζειν (antikolázein), gr., V.: nhd. im Gegenzug bestrafen, seinerseits bestrafen; E.: s. ἀντί (antí), κολάζειν (kolázein)
ἀντικολάζεσθαι (antikolázesthai), gr., V.: nhd. als ein Schuldiger bestraft werden; E.: s. ἀντί (antí), κολάζειν (kolázein)
ἀντικολακεύειν (antikolakeúein), gr., V.: nhd. wieder schmeicheln; E.: s. ἀντί (antí), κολακεύειν (kolakeúein)
ἀντικομίζειν (antikomízein), gr., V.: nhd. auch seinerseits bringen; E.: s. ἀντί (antí), κομίζειν (komízein)
ἀντικομπάζειν (antikompázein), gr., V.: nhd. dagegen prahlen; E.: s. ἀντί (antí), κομπάζειν (kompázein)
ἀντικοντoῦν (antikontun), gr., V.: nhd. mit einer Stange unterstützen, mit einem Pfahl unterstützen; E.: s. ἀντί (antí), κοντός (kontós)
ἀντικοπή (antikopē), gr., F.: nhd. Zurückschlagen, Hindernis; E.: s. ἀντικόπτειν (antikóptein)
ἀντικόπτειν (antikóptein), gr., V.: nhd. entgegenstoßen, zurückstoßen, hinderlich werden, missglücken; E.: s. ἀντί (antí), κόπτειν (kóptein)
ἀντικοπτικός (antikoptikós), gr., Adj.: nhd. widerstehend, abstoßend; E.: s. κόπτειν (kóptein)
ἀντικορύσσεσθαι (antikorýssesthai), gr., V.: nhd. zu den Waffen greifen gegen; E.: s. ἀντί (antí), κορύσσειν (korýssein)
ἀντικοσμεῖν (antikosmein), gr., V.: nhd. wieder schmücken; E.: s. ἀντί (antí), κοσμεῖν (kosmein)
ἀντικοσμητής (antikosmētḗs), gr., M.: nhd. Stellvertreter des Kosmeten; E.: s. ἀντικοσμεῖν (antikosmein)
ἀντικοτεῖν (antikotein), gr., V.: nhd. im Weg sein (V.), entgegenstellen; E.: s. ἀντί (antí), κοτεῖν (kotein)
ἀντίκοψις (antíkopsis), gr., F.: nhd. Gegenseite; E.: s. ἀντικόπτειν (antikóptein)
ἀντικράζειν (antikrázein), gr., V.: nhd. zurückschreien, wiederum schreien; E.: s. ἀντί (antí), κράζειν (krázein)
ἀντικρατεῖν (antikratein), gr., V.: nhd. anstatt von etwas haben, anstatt von etwas festhalten; E.: s. ἀντί (antí), κρατεῖν (kratein)
ἀντικρίνειν (antikrínein), gr., V.: nhd. im Gegenzug richten, seinerseits urteilen; E.: s. ἀντί (antí), κρίνειν (krínein)
ἀντίκριος (antíkrios), gr., M.: nhd. „Gegen-Bock“; E.: s. ἀντί (antí), κριός (kriós) (1)
ἀντίκρισις (antíkrisis), gr., F.: nhd. Antwort; E.: s. ἀντικρίνειν (antikrínein)
ἀντικρούειν (antikrúein), gr., V.: nhd. entgegenstoßen, zurückstoßen, sich widersetzen, hinderlich werden, missglücken; E.: s. ἀντί (antí), κρούειν (krúein)
ἀντίκρουσις (antíkrusis), gr., F.: nhd. Widerstand, Wechselreden; E.: s. ἀντικρούειν (antikrúein)
ἀντικρουσμός (antikrusmós), gr., N.: nhd. Anstoßen, Beleidigung; E.: s. ἀντικρούειν (antikrúein)
ἀντικρύ (antikrý), ἀντικρύς (antikrýs), gr., Präp., Adv.: nhd. entgegen, geradezu, geradeaus gerichtet; Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. ἀντί (antí), κάρα (kára); L.: Frisk 1, 114
ἀντικρύς (antikrýs), gr. (att.), Präp., Adv.: Vw.: s. ἀντικρύ (antikrý)
ἀντίκτησις (antíktēsis), gr., F.: nhd. Erwerbung eines Dinges anstelles eines anderen; Vw.: s. ἀντί- (antí), ἐπί- (epí), κατά- (katá); E.: s. ἀντί (antí), κτῆσις (ktēsis), κτᾶσθαι (ktasthai)
ἀντικτόνος (antiktónos), gr., Adj.: nhd. zur Vergeltung tötend; E.: s. ἀντί (antí), κτείνειν (kteínein)
ἀντικτυπεῖν (antiktypein), gr., V.: nhd. dagegen lärmen, dagegen anrufen, dagegen rasseln; E.: s. ἀντί (antí), κτυπεῖν (ktypein)
ἀντικυδαίνειν (antikydaínein), gr., V.: nhd. seinerseits rühmen; E.: s. ἀντί (antí), κυδαίνειν (kydaínein), κῦδος (kydos)
ἀντικυμαίνεσθαι (antikymaínesthai), gr., V.: nhd. hinwallen und her wallen; E.: s. ἀντί (antí), κυμαίνειν (kymaínein), κῦμα (kyma)
ἀντικυματοῦν (antikymatūn), gr., V.: nhd. anbranden; E.: s. ἀντί (antí), κυματοῦν (kymatūn), κῦμα (kyma)
ἀντικύπτειν (antikýptein), gr., V.: nhd. auftreten, entstehen; E.: s. ἀντί (antí), κύπτειν (kýptein)
ἀντικύρειν (antikýrein), gr., V.: nhd. begegnen, auf etwas treffen, zusammentreffen; E.: s. ἀντί (antí), κυρεῖν (kyrein)
ἀντικυρία (antikyría), gr., F.: nhd. Nieswurz; E.: s. ἀντί (antí), κυρία (kyría), κύριος (kȳrios)
ἀντικύων (antikýōn), gr., M.: nhd. „Antihund“, Fuchs (M.) (1); E.: s. ἀντί (antí), κύων (kýōn)
ἀντικωλύειν (antikōlýein), gr., V.: nhd. durch Widerstand hindern; E.: s. ἀντί (antí), κωλύειν (kōlýein)
ἀντικωμάζειν (antikōmázein), gr., V.: nhd. seinerseits ein Fest feiern; E.: s. ἀντί (antí), κωμάζειν (kōmázein), κῶμος (kōmos)
ἀντικωμῳδεῖν (antikōmōidein), gr., V.: nhd. eine Komödie gegen eine Komödie aufführen, zur Vergeltung verhöhnen; E.: s. ἀντί (antí), κωμῳδεῖν (kōmōidein), κωμηδία (kōmēdía)
ἀντικωπηλάτης (antikōpēlátēs), gr., M.: nhd. Entgegenruderer; E.: s. ἀντί (antí)
ἀντιλαβεύς (antilabeús), gr., M.: nhd. Schnallenriemen an der inneren Schildwölbung; E.: s. ἀντιλαμβάνειν (antilambánein)
ἀντιλαβή (antilabḗ), gr., F.: nhd. Widerhalt, Handhabe, Griff, Anhalt, Blöße; E.: s. ἀντιλαμβάνειν (antilambánein)
ἀντιλαγχάνειν (antilanchánein), gr., V.: nhd. gegen eine richterliche Entscheidung protestieren; E.: s. ἀντί (antí), λαγχάνειν (lanchánein)
ἀντιλάζεσθαι (antilázesthai), ἀντιλάζυσθαι (antilázysthai), gr., V.: nhd. ergreifen, anfassen; E.: s. ἀντί (antí), λάζεσθαι (lázesthai)
ἀντιλάζυσθαι (antilázysthai), gr., V.: Vw.: s. ἀντιλάζεσθαι (antilázesthai)
ἀντιλακτίζειν (antilaktízein), gr., V.: nhd. wieder mit dem Fuß stoßen; E.: s. ἀντί (antí), λακτίζειν (laktízein)
ἀντιλακωνίζειν (antilakōnízein), gr., V.: nhd. in lakonischer Art antworten, auf spartanische Weise antworten; E.: s. ἀντί (antí), λακωνίζειν (lakōnízein), Λάκων (Lákōn)
ἀντιλαλεῖν (antilalein), gr., V.: nhd. sprechen gegen; E.: s. ἀντί (antí), λαλεῖν (lalein)
ἀντιλαμβάνειν (antilambánein), gr., V.: nhd. an Stelle von etwas nehmen, fest angreifen, anpacken; E.: s. ἀντί (antí), λαμβάνειν (lambánein)
ἀντιλαμβάνεσθαι (antilambánesthai), gr., V.: nhd. fest angreifen, fest anpacken, ergreifen, unter die Arme greifen, sich annehmen; E.: s. ἀντί (antí), λαμβάνειν (lambánein)
ἀντιλαμβανόμενος (antilambanómenos), gr., M.: nhd. Teilnehmer, Genosse; E.: s. ἀντιλαμβάνεσθαι (antilambánesthai)
ἀντιλάμπειν (antilámpein), gr., V.: nhd. entgegenleuchten, in Gesicht leuchten; E.: s. ἀντί (antí), λάμπειν (lámpein)
ἀντίλαμψις (antilampsis), gr., F.: nhd. Widerschein; E.: s. ἀντιλάμπειν (antilámpein)
ἀντιλέγειν (antilégein), gr., V.: nhd. widersprechen, dagegen reden; E.: s. ἀντί (antí), λέγειν (légein) (1)
ἀντιλέγων (antilégōn), gr., N.: nhd. Widersprechender; E.: s. ἀντιλέγειν (antilégein)
ἀντιλειτουργεῖν (antileiturgein), gr., V.: nhd. seinerseits einen Dienst erweisen, im Gegenzug einen Dienst erweisen; E.: s. ἀντί (antí), λειτουργεῖν (leiturgein), λαός (laós), ἔργον (érgon)
ἀντιλεκτέον (antilektéon), gr., Adj.: nhd. widersprechen müssend; E.: s. ἀντιλέγειν (antilégein)
ἀντιλεκτέος (antilektéos), gr., Adj.: nhd. widersprechen müssend; E.: s. ἀντιλέγειν (antilégein)
ἀντίλεκτος (antílektos), gr., Adj.: nhd. dem Widerspruch ausgesetzt, streitig; E.: s. ἀντιλέγειν (antilégein)
ἀντίλεξις (antílexis), gr., F.: nhd. Antwort; E.: s. ἀντιλέγειν (antilégein)
ἀντιλεσχαίνειν (antileschaínein), gr., V.: nhd. dagegen schwatzen; E.: s. ἀντί (antí), λεσχαίνειν (leschaínein), λέσχη (léschē)
ἀντιλέων (antiléōn), gr., Adj.: nhd. löwengleich; E.: s. ἀντί (antí), λέων (léōn)
ἀντιλημματίζειν (antilēmmatízein), gr., V.: nhd. ableiten, abziehen; E.: s. ἀντί (antí), λημματίζειν (lēmmatízein), λῆμμα (lēmma)
ἀντιλήμπτωρ (antilḗmptōr), gr., M.: Vw.: s. ἀντιλήπτωρ (antilḗptōr)
ἀντίλημψις (antílēmpsis), gr., F.: Vw.: s. ἀντίληψις (antílēpsis)
ἀντίληξις (antílēxis), gr., F.: nhd. Gegenbeschuldigung, Berufung behufs Aufnahme eines neuen Verfahrens; E.: s. ἀντιλαγχάνειν (antilanchánein)
ἀντιληπτέον (antilēptéon), gr., Adj.: nhd. anzufassen seiend, sich beteiligen müssend; E.: s. ἀντιλαμβάνειν (antilambánein)
ἀντιληπτέος (antilēptéos), gr., Adj.: nhd. anzufassen seiend, sich beteiligen müssend; E.: s. ἀντιλαμβάνειν (antilambánein)
ἀντιληπτικός (antilēptikós), gr., Adj.: nhd. gesinnt anzunehmen; E.: s. ἀντιλαμβάνειν (antilambánein)
ἀντιληπτός (antilēptós), gr., Adj.: nhd. wahrnehmbar, erfassbar; E.: s. ἀντιλαμβάνειν (antilambánein)
ἀντιλήπτωρ (antilḗptōr), ἀντιλήμπτωρ (antilḗmptōr), gr., M.: nhd. Helfer, Beschützer; E.: s. ἀντιλαμβάνειν (antilambánein)
ἀντίληψις (antílēpsis), ἀντίλημψις (antílēmpsis), gr., F.: nhd. Dagegenempfangen, Angriff; E.: s. ἀντιλαμβάνειν (antilambánein)
ἀντιλιτανεύειν (antilitaneúein), gr., V.: nhd. seinerseits ersuchen, im Gegenzug anflehen; E.: s. ἀντί (antí), λιτανεύειν (litaneúein)
ἀντιλόβιον (antilóbion), gr., N.: nhd. oberer Ohrenrand; E.: s. ἀντί (antí), λοβός (lobós)
ἀντιλοβίς (antilobís), gr., F.: nhd. oberer Ohrenrand; E.: s. ἀντί (antí), λοβός (lobós)
ἀντιλογεῖν (antilogein), gr., V.: nhd. widersprechen, leugnen; E.: s. ἀντί (antí), λέγειν (légein) (1)
ἀντιλογητικός (antilogētikós), gr., Adj.: nhd. zum Widersprechen geschickt, zum Bestreiten geschickt, sophistisch; E.: s. ἀντίλογος (antílogos) (1)
ἀντιλογία (antilogía), gr., F.: nhd. Gegenrede, Verteidigung; E.: s. ἀντιλογεῖν (antilogein)
ἀντιλογίζεσθαι (antilogízesthai), gr., V.: nhd. dagegen berechnen, in Anschlag bringen, erwägen; E.: s. ἀντί (antí), λογίζεσθαι (logízesthai)
ἀντιλογική (antilogikḗ), gr., F.: nhd. Disputierkunst; E.: s. ἀντιλογικός (antilogikós), ἀντίλογος (antílogos) (1)
ἀντιλογικόν (antilogikón), gr., N.: nhd. Disputierkunst; E.: s. ἀντιλογικός (antilogikós), ἀντίλογος (antílogos) (1)
ἀντιλογικός (antilogikós), gr., Adj.: nhd. zum Widersprechen geschickt, zum Bestreiten geschickt, sophistisch; E.: s. ἀντίλογος (antílogos) (1)
ἀντιλογικῶς (antilogikōs), gr., Adv.: nhd. sophistisch; E.: s. ἀντιλογικός (antilogikós), ἀντίλογος (antílogos) (1)
ἀντιλογισμός (antilogismós), gr., M.: nhd. Gegenklage; E.: s. ἀντίλογος (antílogos) (1)
ἀντίλογος (antílogos) (1), gr., M.: nhd. Widersprechen; E.: s. ἀντί (antí), λόγος (lógos); W.: mlat. antilogus, M., Widerlegung
ἀντίλογος (antílogos) (2), gr., Adj.: nhd. widersprechend; E.: s. ἀντίλογος (antílogos) (1)
ἀντιλοιδορεῖν (antiloidorein), gr., V.: nhd. wieder schmähen; E.: s. ἀντί (antí), λοιδορεῖν (loidorein)
ἀντίλοξος (antíloxos), gr., F.: nhd. eine Bandage; E.: s. ἀντί (antí), λοξός (loxós)
ἀντιλοχεῖν (antilochein), gr., V.: nhd. einen Gegenhinterhalt legen; E.: s. ἀντί (antí), λόχος (lóchos)
Ἀντίλοχος (Antílochos), gr., M.=PN.: nhd. Antilochos (Sohn Nestors); E.: s. ἀντί (antí), λόχος (lóchos)
ἀντιλυπεῖν (antilypein), gr., V.: nhd. wieder kränken; E.: s. ἀντί (antí), λυπεῖν (lypein)
ἀντιλύπησις (antilýpēsis), gr., F.: nhd. Gegenkränkung; E.: s. ἀντιλυπεῖν (antilypein)
ἀντίλυρος (antílyros), gr., Adj.: nhd. den Tönen der Leier gleich; E.: s. ἀντί (antí), λύρα (lýra)
ἀντίλυτρον (antilytron), gr., N.: nhd. Lösegeld; E.: s. ἀντί (antí), λύτρον (lýtron)
ἀντιλυτρωτέον (antilytrōtéon), gr., Adj.: nhd. seinerseits auszulösen seiend; E.: s. ἀντίλυτρον (antilytron)
ἀντιλωβᾶν (antilōban), gr., V.: nhd. seinerseits misshandeln, im Gegenzug misshandeln; E.: s. ἀντί (antí), λωβᾶσθαι (lōbasthai)
ἀντιμαίνεσθαι (antimaínesthai), gr., V.: nhd. dagegen rasen, eine heftige Leidenschaft erwidern; E.: s. ἀντί (antí), μαίνεσθαι (maínesthai)
ἀντιμανθάνειν (antimanthánein), gr., V.: nhd. umlernen, etwas Neues lernen; E.: s. ἀντί (antí), μανθάνειν (manthánein)
ἀντιμαντεύεσθαι (antimanteúesthai), gr., V.: nhd. im Gegenzug lernen, seinerseits lernen; E.: s. ἀντί (antí), μαντεύεσθαι (manteúesthai)
ἀντιμαρτυρεῖν (antimartyrein), gr., V.: nhd. dagegen zeugen; E.: s. ἀντί (antí), μαρτυρεῖν (martyrein)
ἀντιμαρτύρεσθαι (antimartýresthai), gr., V.: nhd. bezeugen, versichern; E.: s. ἀντί (antí), μαρτύρεσθαι (martýresthai), μάρτυς (mártys)
ἀντιμαρτύρησις (antimartýrēsis), gr., F.: nhd. Gegenzeugnis; E.: s. ἀντιμαρτυρεῖν (antimartyrein)
ἀντιμαχεῖν (antimachein), gr., V.: nhd. durch Waffenkraft widerstehen; E.: s. ἀντί (antí), μάχεσθαι (máchesthai)
ἀντιμάχεσθαι (antimáchesthai), gr., V.: nhd. dagegen kämpfen; E.: s. ἀντί (antí), μάχεσθαι (máchesthai)
ἀντιμάχησις (antimáchēsis), gr., F.: nhd. Kampf, Konflikt; E.: s. ἀντιμάχεσθαι (antimáchesthai)
ἀντιμαχητύς (antimachētýs), gr., F.: nhd. Kampf, Konflikt; E.: s. ἀντιμάχεσθαι (antimáchesthai)
ἀντίμαχος (antímachos) (1), gr., Adj.: nhd. fähig im Kampf zu bestehen; E.: s. ἀντί (antí), μάχη (máchē)
Ἀντίμαχος (Antímachos) (2), gr., M.=PN.: nhd. Antimachos (ein Trojer); E.: s. ἀντί (antí), μάχη (máchē)
ἀντιμεγαλοφρονεῖν (antimegalophronein), gr., V.: nhd. sich im Stolz messen E.: s. ἀντί (antí), μέγας (mégas), φρονεῖν (phronein)
ἀντιμεθέλκειν (antimethélkein), gr., V.: nhd. wieder auf die andere Seite ziehen; E.: s. ἀντί (antí), μετά (metá), ἕλκειν (hélkein)
ἀντιμέθεξις (antiméthexis), gr., F.: nhd. gegenseitige Teilnahme; E.: s. ἀντιμετέχειν (antimetéchein)
ἀντιμεθιστάναι (antimethistánai), gr., V.: nhd. umkehren, umändern; E.: s. ἀντί (antí), μετά (metá), ἱστάναι (histánai)
ἀντιμειρακιεύεσθαι (antimeirakoeúesthai), gr., V.: nhd. jemandes Hochmut vergelten; E.: s. ἀντί (antí), μειρακιεύεσθαι (meirakoeúesthai), μειράκιον (meirákion)
ἀντιμελίζειν (antimelízein), gr., V.: nhd. musikalisch wetteifern; E.: s. ἀντί (antí), μελίζειν (melízein)
ἀντιμέλλειν (antiméllein), gr., V.: nhd. ebenfalls zögern, ebenfalls abwarten; E.: s. ἀντί (antí), μέλλειν (méllein)
ἀντιμέμφεσθαι (antimémphesthai), gr., V.: nhd. dagegen vorwerfen; E.: s. ἀντί (antí), μέμφεσθαι (mémphesthai)
ἀντιμερίζεσθαι (antimerízesthai), gr., V.: nhd. seinerseits mitteilen; E.: s. ἀντί (antí), μερίζειν (merízein)
ἀντιμερίτης (antimerítēs), gr., M.: nhd. gegnerischer Kläger; E.: s. ἀντί (antí), μεριτής (meritḗs), μέρος (méros)
ἀντιμεσουρανεῖν (antimesuranein), gr., V.: nhd. am gegenüberliegenden Meridian sein (V.); E.: s. ἀντί (antí), μέσος (mésos), Οὐρανός (Uranós) (2), οὐρανός (uranós) (1)
ἀντιμεσουράνημα (antimesuránēma), gr., N.: nhd. gegenüberliegender Meridian; E.: s. ἀντιμεσουρανεῖν (antimesuranein)
ἀντιμεσουράνησις (antimesuránēsis), gr., F.: nhd. Besetzung des gegenüberliegenden Meridians; E.: s. ἀντιμεσουρανεῖν (antimesuranein)
ἀντιμεταβαίνειν (antimetabaínein), gr., V.: nhd. seinerseits übertreten (V.), seinerseits übertreten (V.); E.: s. ἀντί (antí), μετά (metá), βαίνειν (baínein)
ἀντιμεταβάλλειν (metametabállein), gr., V.: nhd. einem Wechsel mit einem anderen begegnen; E.: s. ἀντί (antí μετά (metá), βάλλειν (bállein)
ἀντιμετάβασις (antimetábasis), gr., F.: nhd. Übergang zur Gegenpartei; E.: s. ἀντιμεταβαίνειν (antimetabaínein)
ἀντιμεταβατικός (antimetabatikós), gr., Adj.: nhd. widerstandsfähig; E.: s. ἀντιμεταβαίνειν (antimetabaínein)
ἀντιμεταβολή (antimetabolḗ), gr., F.: nhd. Austausch; E.: s. ἀντιμεταβάλλειν (metametabállein)
ἀντιμετάγειν (antimetágein), gr., V.: nhd. in die andere Richtung führen; E.: s. ἀντί (antí), μετά (metá), ἄγειν (ágein)
ἀντιμεταγωγή (antimetagōgḗ), gr., F.: nhd. Gegen-Verlängerung; E.: s. ἀντιμετάγειν (antimetágein)
ἀντιμετάδοσις (antimetádosis), gr., F.: nhd. gegenseitiger Beitrag; E.: s. ἀντί (antí), μετά (metá), δόσις (dósis)
ἀντιμετάθεσις (antimetáthesis), gr., F.: nhd. Austausch; E.: s. ἀντιμετατιθέναι (antimetatithénai)
ἀντιμετακλίνειν (antimetaklínein), gr., V.: nhd. beiseite biegen; E.: s. ἀντί (antí), μετά (metá), κλίνειν (klínein)
ἀντιμεταλαμβάνειν (antimetalambánein), gr., V.: nhd. seinerseits annehmen, im Gegenzug vermuten; E.: s. ἀντί (antí), μετά (metá), λαμβάνειν (lambánein)
ἀντιμεταληπτέον (antimetalēptéon), gr., Adj.: nhd. anstelle zu verwenden seiend, Austausch...; E.: s. ἀντιμεταλαμβάνειν (antimetalambánein)
ἀντιμετάληψις (antimetálēpsis), gr., F.: nhd. Teilnehmen; E.: s. ἀντιμεταλαμβάνειν (antimetalambánein)
ἀντιμεταλλακτέον (antimetallaktéon), gr., Adj.: nhd. Ersatz sein müssend; E.: s. ἀντί (antí), μεταλλάσσειν (metallássein), μετά (metá), ἀλλάσσειν (allássein)
ἀντιμεταλλεύειν (antimetalleúein), gr., V.: nhd. unterminieren; E.: s. ἀντί (antí), μεταλλεύειν (metalleúein), μέταλλον (métallon)
ἀντιμεταρρεῖν (antimetarrein), gr., V.: nhd. seinerseits abfließen; E.: s. ἀντί (antí), μετά (metá), ῥεῖν (rhein)
ἀντιμετασπᾶν (antimetaspan), gr., V.: nhd. in verschiedene Richtungen weggenommen werden; E.: s. ἀντί (antí), μετά (metá), σπᾶν (span)
ἀντιμετάστασις (antimetástasis), gr., F.: nhd. gegenseitiges Ersetzen; E.: s. ἀντιμεθιστάναι (antimethistánai)
ἀντιμετάταξις (antimetátaxis), gr., F.: nhd. Geschlechtsumwandlung, Austausch des Geschlechts; E.: s. ἀντιμετατάσσειν (antimetatássein)
ἀντιμετατάσσειν (antimetatássein), ἀντιμετατάττειν (antimetatáttein), gr., V.: nhd. die Schlachtreihen umstellen um den Feind zu treffen; E.: s. μετά (metá), τάσσειν (tássein)
ἀντιμετατάττειν (antimetatáttein), gr. (att.), V.: Vw.: s. ἀντιμετατάσσειν (antimetatássein)
ἀντιμετατιθέναι (antimetatithénai), gr., V.: nhd. verändet werden, ersetzt werden; E.: s. ἀντί (antí), μετά (metá), τιθέναι (tithénai)
ἀντιμεταχωρεῖν (antimetachōrein), gr., V.: nhd. weggehen auf die andere Seite; E.: s. ἀντί (antí), μετά (metá), χωρεῖν (chōrein)
ἀντιμεταχώρησις (antimetachṓrēsis), gr., V.: nhd. Austausch, Austausch von Briefen; E.: s. μεταχωρεῖν (metachōrein)
ἀντιμετειλεῖσθαι (antimeteileisthai), gr., V.: nhd. in die Gegenrichtung entrollt werden; E.: s. ἀντί (antí), μετά (metá), εἰλεῖν (eilein) (1)
ἀντιμετερᾶν (antimeteran), gr., V.: nhd. seinerseits abfließen; E.: s. ἀντί (antí), μετερᾶν (meteran
ἀντιμετέχειν (antimetéchein), gr., V.: nhd. gegenseitig teilnehmen; E.: s. ἀντί (antí), μετά (katá), ἔχειν (échein) (1)
ἀντιμετιέναι (antimetiénai), gr., V.: nhd. wetteifern; E.: s. ἀντί (antí), μετά (metá), ἰέναι (iénai)
ἀντιμετρεῖν (anitmetrein), gr., V.: nhd. wieder messen; E.: s. ἀντί (antí), μετρεῖν (metrein)
ἀντιμέτρησις (antimétrēsis), gr., F.: nhd. gegenseitiges Messen (N.); Vw.: s. ἀνα- (ana), ἀντι- (anti); E.: s. ἀντιμετρεῖν (anitmetrein)
ἀντιμέτωπος (antimétōpos), gr., Adj.: nhd. entgegengekehrt, mit entgegengekehrter Front seiend, von vorn seiend; E.: s. ἀντί (antí), μέτωπον (métōpon)
ἀντιμηνίειν (antimēníein), gr., V.: nhd. wüten, grollen; E.: s. ἀντί (antí), μηνίειν (mēníein), μῆνις (mēnis)
ἀντιμηνύειν (antimēnýein), gr., V.: nhd. seinerseits bezeugen; E.: s. ἀντί (antí), μηνύειν (mēnýein)
ἀντιμηχανᾶσθαι (antimēchanasthai), gr., V.: nhd. Gegenanstalten treffen; E.: s. ἀντί (antí), μηχανᾶσθαι (mēchanasthai)
ἀντιμηχάνημα (antimēchánēma), gr., N.: nhd. „Gegen-Maschine“; E.: s. ἀντιμηχανᾶσθαι (antimēchanasthai)
ἀντιμιμεῖσθαι (antimimeisthai), gr., V. nhd. einen Beispiel folgen; E.: s. ἀντί (antí), μιμεῖσθαι (mimeisthai)
ἀντιμίμησις (antimímēsis), gr., F.: nhd. Gegennachahmung; E.: s. ἀντιμιμεῖσθαι (antimimeisthai)
ἀντίμιμος (antímimos), gr., Adj.: nhd. genau nachgeahmt; E.: s. ἀντί (antí), μῖμος (mīmos)
ἀντιμισεῖν (antimisein), gr., V.: nhd. zurückhassen; E.: s. ἀντί (antí), μισεῖν (misein)
ἀντιμισθία (antimisthía), gr., F.: nhd. Lohn für Verdienste, Vergeltung; E.: s. ἀντίμισθος (antímisthos)
ἀντιμίσθιον (antimísthion), gr., N.: nhd. Belohnung; E.: s. ἀντίμισθος (antímisthos)
ἀντίμισθος (antímisthos), gr., Adj.: nhd. als Lohn gegeben, zur Vergeltung gegeben; E.: s. ἀντί (antí), μισθός (misthós)
ἀντιμισθωτός (antimisthōtós), gr., Adj.: nhd. als Ersatz gemietet; E.: s. ἀντί (antí), μισθός (misthós)
ἀντιμοιρεῖν (antimoirein), gr., V.: nhd. einen gleichen Anteil erhalten (V.); E.: s. ἀντί (antí), μοῖρα (moira)
ἀντιμοιρία (antimoiría), gr., F.: nhd. Anteil von gleichem Wert; E.: s. ἀντί (antí), μοῖρα (moira)
ἀντίμοιρος (antímoiros), gr., V.: nhd. gleichen Anteil habend; E.: s. ἀντί (antí), μοῖρα (moira)
ἀντιμολεῖν (antimolein), gr., V. (Aor.): nhd. gehen um zu treffen; E.: s. ἀντί (antí), μολεῖν (molein)
ἀντίμολπος (antímolpos), gr., Adj.: nhd. entgegentönend; E.: s. ἀντί (antí), μολπή (molpḗ)
ἀντίμορος (antímoros), gr., Adj.: nhd. zugehörig; E.: s. ἀντί (antí), μόρος (móros)
ἀντίμορφος (antímorphos), gr., Adj.: nhd. nachgeformt, ähnlich gestaltet; E.: s. ἀντί (antí), μορφή (morphḗ)
ἀντιμόρφως (antimórphōs), gr., Adv.: nhd. nachgeformt; E.: s. ἀντίμορφος (antímorphos)
ἀντιμυκᾶσθαι (antimykasthai), gr., V.: nhd. leise antworten; E.: s. ἀντί (antí), μυκᾶσθαι (mykasthai)
ἀντιμυκτηρίζειν (antimyktērízein), gr., V.: nhd. mit Hohn antworten, spöttisch antworten, dagegen verhöhnen; E.: s. ἀντί (antí), μυκτηρίζειν (myktērízein)
ἀντιναυπηγεῖν (antinaupegein), gr., V.: nhd. Schiffe ebenso bauen, an den Schiffen Gegenvorrichtungen anbringen; E.: s. ἀντί (antí), ναυπηγεῖν (naupegein), ναῦς (naus), πηγνύναι (pēgnýnai)
ἀντινέμεσθαι (antinémesthai), gr., V.: nhd. seinerseits verleihen, seinerseits gewähren, seinerseits erweisen; E.: s. ἀντί (antí), νέμειν (némein)
ἀντινεοποιός (antineopoiós), gr., M.: nhd. Stellvertreter; E.: s. ἀντί (antí), νέος (néos), ποιεῖν (poiein)
ἀντινήχεσθαι (antinḗchesthai), gr., V.: nhd. schwimmen gegen; E.: s. ἀντί (antí), νήχεν (nḗchein)
ἀντινικᾶν (antinikan), gr., V.: nhd. seinerseits siegen; E.: s. ἀντί (antí), νικᾶν (nikan)
ἀντινομεῖν (antinomein), gr., V.: nhd. nicht gehorchen; E.: s. ἀντινομία (antinomía)
ἀντινομία (antinomía), gr., F.: nhd. „Antinomie“, Widerspruch eines Gesetzes; E.: s. ἀντί (antí), νόμος (nómos); W.: lat. antinomia, F., Widerstreit der Gesetze
ἀντινομίζεσθαι (antinomízesthai), gr., V.: nhd. verordnet gegen; E.: s. ἀντινομία (antinomía)
ἀντινομικός (antinomikós), gr., Adj.: nhd. die Ungenaugkeiten in den Gesetzen betreffend; E.: s. ἀντί (antí), νομίζειν (nomízein)
ἀντινομοθετεῖν (antinomothetein), gr., V.: nhd. Gesetze im Wettstreit mit jemandem machen; E.: s. ἀντί (antí), νόμος (nómos), τιθέναι (tithénai)
ἀντίνοος (antinoos), gr., Adj.: nhd. gegensätzlich im Charakter, widerstehend; Vw.: s. ἀντί (antí), νόος (nóos)
ἀντινουθετεῖν (antinuthetein), gr., V.: nhd. seinerseits warnen; E.: s. ἀντί (antí), νουθετεῖν (nuthetein), νόος (nóos)
ἀντίνωτος (antinōtos), gr., Adj.: nhd. Rücken an Rücken; E.: s. ἀντί (antí), νῶτος (nōtos)
ἀντιξενίζειν (antixenízein), gr., V.: nhd. seinerseits unterhalten (V.); E.: s. ἀντί (antí), ξενίζειν (xenízein)
ἀντιξοεῖν (antixoein), gr., V.: nhd. entgegen sein (V.), feindlich sein (V.); E.: s. ἀντίξοος (antíxoos)
ἀντίξοος (antíxoos), gr., Adj.: nhd. entgegengekehrt, feindlich; E.: s. ἀντί (antí), ξεῖν (xein)
ἀντιξύειν (antixýein), gr., V.: nhd. seinerseits abschaben; E.: s. ἀντί (antí), ξύειν (xýein)
ἀντίον (antíon) (1), gr., N.: nhd. Teil des Webstuhls; E.: s. ἀντίος (antíos)?
ἀντίον (antíon) (2), gr., Adv.: nhd. entgegengerichtet, gegenüber befindlich, widerstrebend; E.: s. ἀντίος (antíos)
ἀντίος (antíos), gr., Adj.: nhd. entgegengerichtet, gegenüber befindlich, widerstrebend; Vw.: s. ἐν- (en), ὑπεν- (hypen); Hw.: s. ἀντί (antí); E.: idg. *anti̯os, *h₂ánti̯o-, Adj., gegenüber, vor einem liegend, Pokorny 50; s. idg. *ants, *h₂ent-, *h₂ant-, Sb., Vorderseite, Stirn, Pokorny 48
ἀντιοστατεῖν (antiostatein), gr., V.: nhd. in Widerspruch stehen, entgegenstehen; E.: s. ἀντίος (antíos), ἱστάναι (histánai)
ἀντιοῦσθαι (antiūsthai), gr., V.: nhd. sich entgegenstellen; Vw.: s. ἐν- (en), ὑπεν- (hypen); E.: s. ἀντίος (antíos); L.: Frisk 1, 114
Ἀντιόχεια (Antiócheia), gr., F.=ON: nhd. Antichia; E.: s. Ἀντίοχος (Antíochos)
Ἀντιόχεος (Antiócheios), gr., Adj.: nhd. Antiochos betreffend; E.: s. Ἀντίοχος (Antíochos)
Ἀντιοχεύς (Antiocheús), gr., M.: nhd. Einwohner von Antiochia; E.: s. Ἀντιόχεια (Antiócheia)
Ἀντίοχος (Antíochos), gr., M.=ON: nhd. Antiochos; E.: s. ἀντίος (antíos), ἔχειν (échein) (1)?
ἀντιπαγκρατιάζειν (antipankratiázein), gr., V.: nhd. verfechten der Pankration; E.: s. ἀντί (antí), παγκρατιάζειν (pankratiázein), παν- (pan-), κράτος (krátos)
ἀντιπάθεια (antipátheia), gr., F.: nhd. Abneigung, Antipathie; E.: s. ἀντιπαθής (antipathḗs); W.: lat. antipathīa, F., Antipathie, Abwendungsmittel; nhd. Antipathie, F., Antipathie, Abneigung; L.: Kluge s. u. Antipathie
ἀντιπαθεῖν (antipathein), gr., V.: nhd. eine Abneigung haben; E.: s. ἀντιπάθεια (antipátheia)
ἀντιπαθής (antipathḗs), gr., Adj.: nhd. gegenseitig empfunden, entgegengesetzt fühlend; E.: s. ἀντί (antí), πάθος (páthos)
ἀντιπαθητικός (antipathētikós), gr., Adj.: nhd. gegen Untätigkeit seiend; E.: s. ἀντί (antí), πάθος (páthos)
ἀντιπαιδεύειν (antipaideúein), gr., V.: nhd. als gegnerischer Meister unterrichten; E.: s. ἀντί (antí), παιδεύειν (paideúein)
ἀντιπαιδονόμος (antipaidonómos), gr., M.: nhd. Stellvertreter; E.: s. ἀντί (antí), παιδονόμος (paidonómos) (2), παῖς (pais), νέμειν (némein)
ἀντιπαίειν (antipaíein), gr., V.: nhd. schlagen gegen, widerstehen; E.: s. ἀντί (antí), παίειν (paíein)
ἀντιπαίζειν (antipaízein), gr., V.: nhd. mit einem anderen spielen, gegen einen andern spielen; E.: s. ἀντί (antí), παίζειν (paízein)
ἀντίπαις (antípais), gr., Adj.: nhd. einem Kinde gleich, über das Knabenalter hinaus; E.: s. ἀντί (antí), παῖς (pais)
ἀντιπαιωνίζειν (antipaiōnízein), gr., V.: nhd. ein Schlachtlied singen gegen; E.: s. ἀντί (antí), παιωνίζειν (paiōnízein), Παιάν (Paián)
ἀντιπάλα (antipála), gr., Adv.: nhd. entgegengerichtet, feindlich, im Kampf gewachsen, unentschieden; E.: s. ἀντίπαλος (antípalos) (1)
ἀντιπαλαίειν (antipalaíein), gr., V.: nhd. ringen gegen; E.: s. ἀντί (antí), παλαίειν (palaíein)
ἀντιπαλαιστής (antipalaistḗs), gr., M.: nhd. Gegner im Ringkampf; E.: s. ἀντιπαλαίειν (antipalaíein)
ἀντιπάλλεσθαι (antipállesthai), gr., V.: nhd. abprallen?; E.: s. ἀντί (antí), πάλλειν (pállein)
ἀντίπαλος (antípalos) (1), gr., Adj.: nhd. entgegengerichtet, feindlich, im Kampf gewachsen, unentschieden; E.: s. ἀντί (antí), πάλη (pálē) (2), παλαίειν (palaíein)
ἀντίπαλος (antípalos) (2), gr., M.: nhd. Gegner, Feind; E.: s. ἀντίπαλος (antípalos) (1)
ἀντιπάλως (antipálōs), gr., Adv.: nhd. entgegengerichtet, feindlich, im Kampf gewachsen, unentschieden; E.: s. ἀντίπαλος (antípalos) (1)
ἀντιπαραβαίνειν (antiparabaínein), gr., V.: nhd. überschreiten; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), βαίνειν (baínein)
ἀντιπαραβάλλειν (antiparabállein), gr., V.: nhd. gegenüberhalten, vergleichen; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), βάλλειν (bállein)
ἀντιπαραβλητέον (antiparablētéon), gr., Adj.: nhd. vergleichen müssend; E.: s. ἀντιπαραβάλλειν (antiparabállein)
ἀντιπαραβολή (antiparabolḗ), gr., F.: nhd. Antwort durch Vergleich; E.: s. ἀντιπαραβάλλειν (antiparabállein)
ἀντιπαραγγελία (antiparangelía), gr., F.: nhd. Mitbewerbung um ein Amt; E.: s. ἀντιπαραγγέλλειν (antiparangéllein)
ἀντιπαραγγέλλειν (antiparangéllein), gr., V.: nhd. sich als Nebenbuhler um ein Amt bewerben, Gegenbefehl geben; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), ἀγγέλλειν (angéllein)
ἀντιπαράγειν (antiparágein), gr., V.: nhd. gegen den Feind ausrücken, neben etwas hinziehen; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), ἄγειν (ágein)
ἀντιπαραγωγή (antiparagōgḗ), gr., F.: nhd. Aufmarsch gegenüber; E.: s. ἀντιπαράγειν (antiparágein)
ἀντιπαραγράφειν (antiparagráphein), gr., V.: nhd. Niederschrift, Protokollierung; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), γράφειν (gráphein)
ἀντιπαραγραφή (antiparagraphḗ), gr., F.: nhd. an der anderen Seite hinzufügen; E.: s. ἀντιπαραγράφειν (antiparagráphein)
ἀντιπαραδέχεσθαι (antiparadéchesthai), gr., V.: nhd. stattdessen anerkennen; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), δέχεσθαι (déchesthai)
ἀντιπαραδιδόναι (antiparadidónai), gr., V.: nhd. seinerseits übergeben (V.); E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), διδόναι (didónai)
ἀντιπαράδοσις (antiparádosis), gr., F.: nhd. gegenseitige Unterbringung; E.: s. ἀντιπαραδιδόναι (antiparadidónai)
ἀντιπαραθεῖν (antiparathein), gr., V.: nhd. dem Feind gegenüber entlanglaufen, längs der eigenen Front marschieren; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), θεῖν (thein) (1)
ἀντιπαράθεσις (antiparáthesis), gr., F.: nhd. Vergleich, Gegensatz; E.: s. ἀντιπαρατιθέναι (antiparatithénai)
ἀντιπαραινεῖν (antiparainein), gr., V.: nhd. umgekehrt beraten (V.); E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), αἰνεῖν (ainein)
ἀντιπαραιτεῖσθαι (antiparaiteisthai), gr., V.: nhd. als Antwort ablehnen; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), αἰτεῖν (aitein)
ἀντιπαρακαλεῖν (antiparakalein), gr., V.: nhd. dagegen aufrufen, dagegen auffordern; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), καλεῖν (kalein)
ἀντιπαρακεῖσθαι (antiparakeisthai), gr., V.: nhd. genau gegenüberliegen; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), κεῖσθαι (keisthai)
ἀντιπαρακελεύεσθαι (antiparakeleúesthai), gr., V.: nhd. dagegen aufrufen, dagegen auffordern; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), κελεύειν (keleúein)
ἀντιπαράκλησις (antiparáklēsis), gr., F.: nhd. gegenseitig Ermahnen; E.: s. ἀντιπαρακαλεῖν (antiparakalein)
ἀντιπαραλαμβάνειν (antiparalambánein), gr., V.: nhd. durch Gegensatz vergleichen; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), λαμβάνειν (lambánein)
ἀντιπαραλλάσσειν (antiparallássein), gr., V.: nhd. von Seite zu Seite schicken?; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), ἀλλάσσειν (allássein)
ἀντιπαραλυπεῖν (antiparalypein), gr., V.: nhd. auch seinerseits Schaden tun; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), λυπεῖν (lypein)
ἀντιπαραπέμπεσθαι (antiparapémpesthai), gr., V.: nhd. auf dem Weg zugejubelt werden; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), πέμπειν (pémpein)
ἀντιπαραπήγνυναι (antiparapḗgnynai), gr., V.: nhd. als eine Norm festsetzen; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), πηγνύναι (pēgnýnai)
ἀντιπαραπλεῖν (antiparaplein), gr., V.: nhd. gegenüber entlangfahren; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), πλεῖν (plein)
ἀντιπαραπορεύεσθαι (antiparaporeúesthai), gr., V.: nhd. an der Flanke marschieren; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), πορεύεσθαι (poreúesthai)
ἀντιπαρασκευάζεσθαι (antiparaskeuázesthai), gr., V.: nhd. sich ebenfalls rüsten gegen jemanden; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), σκευάζειν (skeuázein)
ἀντιπαρασκευή (antiparaskeuḗ), gr., F.: nhd. Gegenrüstung, feindliche Macht; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), σκευή (skeuḗ)
ἀντιπαράστασις (antiparástasis), gr., V.: nhd. Erwiderung, Gegenerwiderung; E.: s. ἀντιπαριστάναι (antiparistánai)
ἀντιπαραστρατοπεδεύειν (antiparastratopedeúein), gr., V.: nhd. auf der gegenüberliegenden Seite lagern; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), στρατόπεδον (stratópedon)
ἀντιπαράταξις (antiparátaxis), gr., F.: nhd. feindliche Kundgebung; E.: s. ἀντιπαρατάσσειν (antiparatássein)
ἀντιπαρατάσσειν (antiparatássein), ἀντιπαρατάττειν (antiparatáttein), gr., V.: nhd. gegegenüber in Schlachtordnung aufstellen; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), τάσσειν (tássein)
ἀντιπαρατάττειν (antiparatáttein), gr. (att.), V.: Vw.: s. ἀντιπαρατάσσειν (antiparatássein)
ἀντιπαρατείνειν (antiparateínein), gr., V.: nhd. gegenüber ausdehnen, als Gegenstück ausführen; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), τείνειν (teínein)
ἀντιπαρατιθέναι (antiparatithénai), gr., V.: nhd. zur Vergleichung danebenstellen; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), τιθέναι (tithénai)
ἀντιπαραχωρεῖν (antiparachōrein), gr., V.: nhd. seinerseits nachgeben; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), χωρεῖν (chōrein)
ἀντιπαραχώρησις (antiparachṓrēsis), gr., F.: nhd. sich gegenseitig Ausstellen, gegenseitiges Wegfreimachen; E.: s. ἀντιπαραχωρεῖν (antiparachōrein)
ἀντιπαρεισαγωγή (antipareisagōgḗ), gr., F.: nhd. Einführung eines Zweiten; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), εἰς (eis), ἄγειν (ágein)
ἀντιπαρέκτασις (antiparéktasis), gr., F.: nhd. Verflechung, Ineinanderverflechtung; E.: s. ἀντιπαρεκτείνεσθαι (antiparekteínesthai)
ἀντιπαρεκτείνεσθαι (antiparekteínesthai), gr., V.: nhd. gegenseitig ineinanderverflochten; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), ἐξ (ex), τείνειν (teínein)
ἀντιπαρεξάγειν (antiparexágein), gr., V.: nhd. dem Feind gegenüber herausführen, marschieren lassen gegen; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), ἐξ (ex), ἄγειν (ágein)
ἀντιπαρεξαγωγή (antiparexagōgḗ), gr., F.: nhd. Herausführen, Angriff bei einer Ausseinandersetzung; E.: s. ἀντιπαρεξάγειν (antiparexágein)
ἀντιπαρέξιεναι (antiparéxienai), gr., V.: nhd. gegenseitig ausweichen; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), ἐξ (ex), ἰέναι (iénai)
ἀντιπαρεξέρχεσθαι (antiparexérchesthai), gr., V.: nhd. gegenseitig ausweichen?; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), ἐξ (ex), ἔρχεσθαι (érchesthai)
ἀντιπαρεξετάζειν (antiparexetázein), gr., V.: nhd. vergleichen; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), ἐξ (ex), ἐτάζειν (etázein)
ἀντιπαρέρχεσθαι (antiparérchesthai), gr., V.: nhd. gegenüber vorbeigehen, vorbeigehen; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), ἔρχεσθαι (érchesthai)
ἀντιπαρέχειν (antiparéchein), gr., V.: nhd. dagegen als Ersatz anbieten, zum Ersatz darbieten, wieder verursachen; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), ἔχειν (échein) (1)
ἀντιπαρηγορεῖν (antiparēgorein), gr., V.: nhd. sich gegenseitig trösten; E.: s. ἀντί (antí), παρηγορεῖν (parēgorein), παράγορος (parágoros)
ἀντιπαρήκειν (antiparḗkein), gr., V.: nhd. parallel verlaufen; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), ἥκειν (hḗkein)
ἀντιπαριέναι (antipariénai), gr., V.: gegenüber von etwas hinziehen, an etwas hinziehen; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), ἰέναι (iénai)
ἀντιπαριππεύειν (antiparippeúein), gr., V.: nhd. gegenüber entlang entgegenreiten; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), ἱππεύειν (hippeúein)
ἀντιπαριστάναι (antiparistánai), gr., V.: nhd. kontern, erwidern; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), ἱστάναι (histánai)
ἀντιπαροδεύειν (antiparodeúein), gr., V.: nhd. auf dem Marsch treffen; E.: s. ἀντί (antí), παροδεύειν (parodeúein), παρά (pará), ὁδός (hodós)
ἀντιπαρονομάζεσθαι (antiparonomázesthai), gr., V.: nhd. anderer Meinung sein (V.)?; ne. be opposite in expression; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), ὀνομάζειν (onomázein)
ἀντιπαῤῥησιάζεσθαι (antiparrhēsiázesthai), gr., V.: nhd. freimütig gegeneinander reden; E.: s. ἀντί (antí), παῤῥησιάζεσθαι (parrhēsiázesthai), παῤῥησία (parrhēsía)
ἀντιπαρῳδεῖν (antiparōidein), gr., V.: nhd. eine Parodie gegen etwas schreiben; E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), ἀοιδή (aoidḗ)
ἀντιπαρωνυμεῖσθαι (antiparōnymeisthai), gr., V.: nhd. dem Namen nach gegenteilig sein (V.); E.: s. ἀντί (antí), παρά (pará), ὄνομα (ónoma)
ἀντιπάσχειν (antipáschein), gr., V.: nhd. dagegen erleiden, wieder erleiden; E.: s. ἀντί (antí), πάσχειν (páschein)
ἀντιπαταγεῖν (antipatagein), gr., V.: nhd. entgegentönen, übertönen; E.: s. ἀντί (antí), παταγεῖν (patagein), πατάσσειν (patássein)
ἀντιπατάσσειν (antipatássein), gr., V.: nhd. zurückschlagen, zurückstoßen; E.: s. ἀντί (antí), πατάσσειν (patássein)
ἀντιπατεῖν (antipatein), gr., V.: nhd. seinerseits darauf herumtrampeln; E.: s. ἀντί (antí), πατεῖν (patein)
ἀντιπατρίς (antipatrís), gr., F.: nhd. ein Silbergefäß; E.: s. ἀντί (antí), πατήρ (patēr), vielleicht vom PN Antipatros
ἀντιπειστικός (antipeistikós), gr., Adj.: nhd. geeignet um zum Gegenzteil zu überreden; E.: s. ἀντί (antí), πειστικός (peistikós), πείθειν (peíthein)
ἀντιπελαργεῖν (antipelargein), gr., V.: nhd. seinerseits wertschätzen; E.: s. ἀντί (antí)
ἀντιπελάρωσις (antipelárgōsis), gr., V.: nhd. gegenseitige Wertschätzung; E.: s. ἀντιπελαργεῖν (antipelargein)
ἀντιπέμπειν (antipémpein), gr., V.: nhd. entgegenschicken, ebenfalls schicken; E.: s. ἀντί (antí), πέμπειν (pémpein)
ἀντίπεμψις (antípempsis), gr., F.: nhd. Widerhall, Zurückwerfen des Schalls; E.: s. ἀντιπέμπειν (antipémpein)
ἀντιπενθής (antipenthēs), gr., Adj.: nhd. zur Vergeltung Trauer verursachend; E.: s. ἀντί (antí), πένθος (pénthos)
ἀντιπεπόνθησις (antipepónthēsis), gr., F.: nhd. gegenseitiges Verhältnis, gegenseitiger Anteil; E.: s. ἀντί (antí), πάσχειν (páschein)
ἀντιπέρα (antipéra), gr., Adv.: nhd. gegenüberliegend; E.: s. ἀντί (antí), πέρα (péra)
ἀντιπέραια (antipéraia), gr., N.: nhd. das gegenüberliegende Gebiet; E.: s. ἀντιπέραιος (antipéraios)
ἀντιπεραίνεσθαι (antiperaínesthai), gr., V.: nhd. seinerseits vollbringen; E.: s. ἀντί (antí), πειραίνειν (peiraínein)
ἀντιπεραῖος (antiperaios), gr., Adj.: Vw.: s. ἀντιπέραιος (antipéraios)
ἀντιπέραιος (antipéraios), ἀντιπεραῖος (antiperaios), gr., Adj.: nhd. gegenüberliegend; E.: s. ἀντί (antí), πέραν (péran)
ἀντιπέραν (antipéran), ἀντιπέρην (antipérēn), gr., Adv.: nhd. jenseits, gegenüber; E.: s. ἀντί (antí), πέραν (péran)
ἀντιπέρας (antipéras), gr., Adv.: nhd. jenseits, gegenüber; E.: s. ἀντί (antí), πέραν (péran)
ἀντιπέρην (antipérēn), gr., Adv.: Vw.: s. ἀντιπέραν (antipéran)
ἀντιπεριάγειν (antiperiágein), gr., V.: nhd. umstimmen; E.: s. ἀντί (antí), περί (perí), ἄγειν (ágein)
ἀντιπεριαγωγή (antiperiagōgḗ), gr., F.: nhd. gegenläufige Umdrehung; E.: s. ἀντιπεριάγειν (antiperiágein)
ἀντιπεριβάλλειν (antiperibállein), gr., V.: nhd. in die andere Richtung drehen; E.: s. ἀντί (antí), περί (perí), βάλλειν (bállein)
ἀντιπεριειλεῖεσθαι (antiperieileisthai), gr., V.: nhd. in die gegenläufige Richtung aufgerollt sein (V.); E.: s. ἀντί (antí), περί (perí), εἰλεῖν (eilein) (1)
ἀντιπεριέλκειν (antiperiélkein), gr., V.: nhd. auf die andere Seite ziehen; E.: s. ἀντί (antí), περί (perí), ἕλκειν (hélkein)
ἀντιπεριηχεῖν (antiperiēchein), gr., V.: nhd. ringsum dröhnen; E.: s. ἀντί (antí), περί (perí), ἠχεῖν (ēchein)
ἀντιπεριιέναι (antiperiiénai), gr., V.: nhd. in Zyklen herumgehen; E.: s. ἀντί (antí), περί (perí), ἰέναι (iénai)
ἀντιπεριιστάναι (antiperiistánai), gr., V.: nhd. ringsum entgegenstellen; E.: s. ἀντί (antí), περί (perí), ἱστάναι (histánai)
ἀντιπεριλαμβάνειν (antiperilambánein), gr., V.: nhd. seinerseits umarmen; E.: s. ἀντί (antí), περί (perí), λαμβάνειν (lambánein)
ἀντιπεριπλεῖν (antiperiplein), gr., V.: nhd. herumsegeln auf die andere Seite; E.: s. ἀντί (antí), περί (perí), πλεῖν (plein)
ἀντιπεριποιεῖσθαι (antiperipoieisthai), gr., V.: nhd. eine gegenseitige Handlung ausdrücken; E.: s. ἀντί (antí), περί (perí), ποιεῖν (poiein)
ἀντιπεριποιητικός (antiperipoiētikós), gr., V.: nhd. einen Anspruch ausdrückend; E.: s. ἀντιπεριποιεῖσθαι (antiperipoieisthai)
ἀντιπερίσπασμα (antiperíspasma), gr., N.: nhd. Ablenkung, Täuchungsmanöver; E.: s. ἀντί (antí), περί (perí), σπάσμα (spásma)
ἀντιπερισπασμός (antiperispasmós), gr., M.: nhd. Herumkreisen?; E.: s. ἀντί (antí), περί (perí), σπασμός (spasmós)
ἀντιπερισπαστός (antiperispastós), gr., Adj.: nhd. durchgezogen; E.: s. ἀντί (antí), περί (perí), σπᾶν (span)
ἀντιπερίστασις (antiperístasis), gr., F.: nhd. wechselseitiges Eintreten füreinander; E.: s. ἀντί (antí), περί (perí), στάσις (stásis); W.: mlat. antiperistasis, F., Reaktion oder Vermehrung einer Güte durch die gegenteilige Güte
ἀντιπεριστροφή (antiperistrophḗ), gr., F.: nhd. Umdrehen zur anderen Seite; E.: s. ἀντί (antí), περί (perí), στροφή (strophḗ)
ἀντιπερισχίζεσθαι (antiperischízesthai), gr., V.: nhd. ringsum gespalten sein (V.)?; E.: s. ἀντί (antí), περί (perí), σχίζειν (schízein)
ἀντιπεριφορά (antiperiphorá), gr., F.: nhd. gegenläufige Umdrehung; E.: s. ἀντί (antí), περί (perí), φέρειν (phérein)
ἀντιπεριχωρεῖν (antiperichōrein), gr., V.: nhd. auch seinerseits umgehen; E.: s. ἀντί (antí), περί (perí), χωρεῖν (chōrein)
ἀντιπεριψύχειν (antiperipsýchein), gr., V.: nhd. seinerseits abkühlen; E.: s. ἀντί (antí), περί (perí), ψύχειν (psýchein) (2)
ἀντιπεριωθεῖν (antiperiōthein), gr., V.: nhd. alle umliegenden Körper wegstoßen?; E.: s. ἀντί (antí), περί (perí), ὠθεῖν (ōthein)
ἀντίπετρος (antípetros), gr., Adj.: nhd. felsenähnlich, für einen Stein ausgewechselt; E.: s. ἀντί (antí), πέτρος (pétros)
ἀντιπηγνύναι (antipēgnýnai), gr., V.: nhd. gegenüber angebracht sein (V.); E.: s. ἀντί (antí), πηγνύναι (pēgnýnai)
ἀντίπηξ (antípēx), gr., F.: nhd. Kasten, Korb; E.: s. ἀντί (antí), πηγνύναι (pēgnýnai)
ἀντιπηροῦσθαι (antiperūsthai), gr., V.: nhd. seinerseits geblendet werden; E.: s. ἀντί (antí), πηροῦσθαι (perūsthai), πηρός (pērós)
ἀντιπήρωσις (antipḗrōsis), gr., F.: nhd. gleiche Wiedervergeltung; E.: s. ἀντιπηροῦσθαι (antiperūsthai)
ἀντιπίνειν (antipínein), gr., V.: nhd. seinerseits zutrinken, seinerseits versichern; E.: s. ἀντί (antí), πίνειν (pínein)
ἀντιπίπτειν (antipíptein), gr., V.: nhd. widerstreben, widerstehen; E.: s. ἀντί (antí), πίπτειν (píptein)
ἀντιπιστεύειν (antipisteúein), gr., V.: nhd. seinerseits vertrauen; E.: s. ἀντί (antí), πιστεύειν (pisteúein)
ἀντιπλαγιάζεσθαι (antiplagiázesthai), gr., V.: nhd. kreuzweise gelegt werden; E.: s. ἀντί (antí), πλαγιάζειν (plagiázein)
ἀντιπλάδη (antipládē), gr., F.: nhd. Mittel um eine Wand vor Feuchtigkeit zu schützen; E.: s. ἀντί (antí), πλάδη (pládē), πλάδος (pládos)
ἀντίπλαστος (antíplastos), gr., Adj.: nhd. gleich geformt; E.: s. ἀντί (antí), πλάσσειν (plássein)
ἀντιπλεῖν (antiplein), gr., V.: nhd. entgegenfahren; E.: s. ἀντί (antí), πλεῖν (plein)
ἀντιπλέκειν (antiplékein), gr., V.: nhd. verknüpfen, verweben; E.: s. ἀντί (antí), πλέκειν (plékein)
ἀντιπλεονεκτεῖν (antipleonektein), gr., V.: nhd. gleichen Vorrang haben; E.: s. ἀντί (antí), πλεονεκτεῖν (pleonektein), πλεονέκτης (pleonéktēs)
ἀντίπλευρος (antipleuros), gr., Adj.: nhd. parallel, eine gegenüberliegende Saite habend; E.: s. ἀντί (antí), πλευρόν (pleurón)
ἀντιπληκτίζειν (antiplēktízein), gr., V.: nhd. kämpfen mit; E.: s. ἀντί (antí), πληκτίζεσθαι (plēktízesthai)
ἀντιπλήξ (antiplḗx), gr., Adj.: nhd. wogengepeitscht; E.: s. ἀντιπλήσσειν (antiplḗssein)
ἀντιπληροῦν (antiplērūn), gr., V.: nhd. seinerseits bemannen, ergänzen; E.: s. ἀντί (antí), πληροῦν (plērūn)
ἀντιπλήσσειν (antiplḗssein), gr., V.: nhd. seinerseits schlagen; E.: s. ἀντί (antí), πλήσσειν (plḗssein)
ἀντίπλοια (antiploia), gr., V.: nhd. Segeln nah am Wind; E.: s. ἀντιπλεῖν (antiplein)
ἀντιπνεῖν (antipnein), gr., V.: nhd. entgegenwehen, feindlich sein (V.); E.: s. ἀντί (antí), πνεῖν (pnein)
ἀντίπνευσις (antípneusis), gr., F.: nhd. entgegengesetze Lufströmung; E.: s. ἀντιπνεῖν (antipnein)
ἀντίπνοια (antípnoia), gr., F.: nhd. widriger Wind; E.: s. ἀντίπνοος (antípnoos), ἀντιπνεῖν (antipnein)
ἀντίπνοος (antípnoos), gr., Adj.: nhd. entgegenwehend, widrig; E.: s. ἀντιπνεῖν (antipnein)
ἀντίποδες (antípodes), gr., M.: nhd. Gegenfüßler; E.: s. ἀντίπους (antípus); W.: lat. antipodes, M., Gegenfüßler; nhd. Antipode, M., Antipode, Gegenspieler, Mensch mit entgegengesetzter Eigenart; L.: Kluge s. u. Antipode
ἀντιποθεῖν (antipothein), gr., V.: nhd. ebenfalls ersehnen, wiederlieben; E.: s. ἀντί (antí), ποθεῖν (pothein)
ἀντιποιεῖν (antipoiein), gr., V.: nhd. wieder tun, seinerseits tun; E.: s. ἀντί (antí), ποιεῖν (poiein)
ἀντιποίησις (antipoíēsis), gr., F.: nhd. Anspruch-Erheben; E.: s. ἀντιποιεῖν (antipoiein)
ἀντίποινα (antípoina), gr., N. Pl.: nhd. Vergeltung, Rache; E.: s. ἀντί (antí), ποινή (poinḗ)
ἀντίποινος (antípoinos), gr., Adj.: nhd. zur Entschädigung dienend; E.: s. ἀντί (antí), ποινή (poinḗ)
ἀντιπολεμεῖν (antipolemein), gr., V.: nhd. Krieg führen gegen, sich gegenseitig bekriegen; E.: s. ἀντί (antí), πολεμεῖν (polemein)
ἀντιπολέμιος (antipolémios) (1), gr., Adj.: nhd. feindlich; E.: s. ἀντί (antí), πολέμιος (polémios) (1), πόλεμος (pólemos)
ἀντιπολέμιος (antipolémios) (2), gr., M.: nhd. Feind, Gegner im Krieg; E.: s. ἀντιπολέμιος (antipolémios) (1)
ἀντιπόλεμος (antipólemos) (1), gr., Adj.: nhd. feindlich; E.: s. ἀντί (antí), πόλεμος (pólemos)
ἀντιπόλεμος (antipólemos) (2), gr., M.: nhd. Feind, Gegner im Krieg; E.: s. ἀντιπόλεμος (antipólemos) (1)
ἀντιπολίζειν (antipolízein), gr., V.: nhd. als gegenüberliegende Stadt bauen, als gegnerische Stadt bauen?; E.: s. ἀντί (antí), πολίζειν (polízein), πόλις (pólis)
ἀντιπολιορκεῖν (antipoliorkein), gr., V.: nhd. auch seinerseits belagern; E.: s. ἀντί (antí), πολιορκεῖν (poliorkein), πόλις (pólis), ἕρκος (hérkos)
ἀντίπολις (antípolis) (1), gr., F.: nhd. gegnerische Stadt; E.: s. ἀντί (antí), πόλις (pólis)
Ἀντίπολις (Antípolis) (2), gr., F.=ON: nhd. Antipolis (Antibes); E.: s. ἀντί (antí), πόλις (pólis)
ἀντιπολιτεία (antipoliteía), gr., F.: nhd. Gegenpolitik, Gegenpartei; Hw.: s. ἀντιπολιτεύεσθαι (antipoliteúesthai); E.: s. ἀντί (antí), πολιτεία (politeía), πολῖτης (polītēs)
ἀντιπολιτεύεσθαι (antipoliteúesthai), gr., V.: nhd. politischer Gegner sein (V.), entgegenwirken; E.: s. ἀντί (antí), πολιτεύεσθαι (politeúesthai), πολῖτης (polītēs)
ἀντιπονεῖσθαι (antiponeisthai), gr., V.: nhd. sich selbst in Widerstand üben; E.: s. ἀντί (antí), πονεῖν (ponein)
ἀντίπονον (antipónon), gr., N.: nhd. Lohn, Ertrag für eine Arbeit; E.: s. ἀντί (antí), πόνος (pónos)
ἀντιπορεία (antiporeía), gr., F.: nhd. Marschieren gegen; E.: s. ἀντιπορεύεσθαι (antiporeúesthai)
ἀντιπορεῖν (antiporein), gr., V.: nhd. geben anstelle; E.: s. ἀντί (antí), πορεῖν (porein)
ἀντιπορεύεσθαι (antiporeúesthai), gr., V.: nhd. sich ebenfalls aufmachen, ebenfalls reisen; E.: s. ἀντί (antí), πορεύεσθαι (poreúesthai)
ἀντιπορθεῖν (antiporthein), gr., V.: nhd. zur Vergeltung verwüsten, zur Vergeltung zerstören; E.: s. ἀντί (antí), πορθεῖν (porthein)
ἀντίπορθμος (antiporthmos), gr., Adj.: nhd. jenseits der Meerengen gegenübergelegen; E.: s. ἀντί (antí), πορθμός (porthmós)
ἀντιπορνόβοσκος (antipornóboskos), gr., M.: nhd. Titel einer Komödie; E.: s. ἀντί (antí), πορνοβοσκός (pornoboskós), πόρνη (pórnē), βόσκειν (bóskein)
ἀντίπορος (antiporos), gr., Adj.: nhd. gegenüber an der Furt gelegen, jenseitig, gegenüberliegend; E.: s. ἀντί (antí), πόρος (póros)
ἀντίπορπος (antíporpos), gr., M.: nhd. Spange? um einen Einschnitt offen zu halten; E.: s. ἀντί (antí), πόρπη (pórpē), πείρειν (peírein)
ἀντίπους (antípus), gr., Adj.: nhd. gegenfüßig, die Füße umgekehrt habend, mit entgegengekehrten Füßen seiend; E.: s. ἀντί (antí), πούς (pús)
ἀντιπρακτικός (antipraktikós), gr., Adj.: nhd. entgegenhandelnd; E.: s. ἀντιπράσσειν (antiprássein)
ἀντίπραξις (antípraxis), gr., F.: nhd. Entgegenhandeln, Widerstand; E.: s. ἀντιπράσσειν (antiprássein)
ἀντίπρασις (antiprasis), gr., F.: nhd. Verkaufsvertrag der vom Käufer ausgeführt wird; E.: s. ἀντί (antí), πιπράσκειν (pipráskein)
ἀντιπράσσειν (antiprássein), ἀντιπράττειν (antipráttein), ἀντιπρήσσειν (antiprḗssein), gr., V.: nhd. entgegenhandeln, widerstreben; E.: s. ἀντί (antí), πράσσειν (prássein)
ἀντιπράττειν (antipráttein), gr. (att.), V.: Vw.: s. ἀντιπράσσειν (antiprássein)
ἀντιπρεσβεύεσθαι (antipresbeúesthai), gr., V.: nhd. dagegen schicken, ebenfalls Gesandte schicken; E.: s. ἀντί (antí), πρεσβεύειν (presbeúein), πρέσβυς (présbys)
ἀντιπρεσβευτής (antipresbeutḗs), gr., M.: nhd. Gesandter; E.: s. ἀντιπρεσβεύεσθαι (antipresbeúesthai), ἀντί (antí), πρέσβυς (présbys)
ἀντιπρήσσειν (antiprḗssein), gr. (ion.), V.: Vw.: s. ἀντιπράσσειν (antiprássein)
ἀντιπρίασθαι (antipríasthai), gr., V. (Aor.): nhd. seinerseits kaufen, im Gegenzug kaufen, wieder kaufen; E.: s. ἀντί (antí), πρίασθαι (príasthai)
ἀντιπροαίρεσις (antiproaíresis), gr., F.: nhd. gegenseitiger Vorzug, gegenseitige Bevorzugung; E.: s. ἀντί (antí), πρό (pró), αἱρεῖν (hairein)
ἀντιπροβάλλεσθαι (antiprobállesthai), gr., V.: nhd. jemanden an Stelle eines anderen vorschlagen; E.: s. ἀντί (antí), πρό (pró), βάλλειν (bállein)
ἀντιπροβολή (antiprobolḗ), gr., F.: nhd. Gegenvorschlag zur Bestzung einer Stelle durch einen anderen; E.: s. ἀντιπροβάλλεσθαι (antiprobállesthai)
ἀντιπροηγεῖσθαι (antiproēgeisthai), gr., V.: nhd. vorangehen anstelle von folgen; E.: s. ἀντί (antí), πρό (pró), ἡγεῖσθαι (hēgeisthai)
ἀντιπροθυμεῖσθαι (antiprothymeisthai), gr., V.: nhd. feindlich eingestellt sein (V.); E.: s. ἀντί (antí), πρό (pró), θυμός (thymós)
ἀντιπροιδεῖν (antiproidein), gr., V.: nhd. vor dem Aufeinandertreffen erkennne; E.: s. ἀντί (antí), πρό (pró), ἰδεῖν (idein)
ἀντιπροιέναι (antiproiénai), gr., V.: nhd. dagegen vorgehen; E.: s. ἀντί (antí), πρό (pró), ἰέναι (iénai)
ἀντίπροικα (antiproika), gr., Adv.: nhd. sogut wie umsonst; E.: s. ἀντί (antí), προῖκα (proika)
ἀντιπροικῷον (antiproikōion), gr., N.: nhd. Entschädigung; E.: s. ἀντί (antí), προίξ (proíx)
ἀντιπροΐσχεσθαι (antiproíschesthai), gr., V.: nhd. entgegenhalten, präsentieren; E.: s. ἀντί (antí), πρό (pró), ἴσχειν (íschein)
ἀντιπροκαλεῖσθαι (antiprokaleisthai), gr., V.: nhd. dagegen Bedingungen vorschlagen; E.: s. ἀντί (antí), πρό (pró), καλεῖν (kalein)
ἀντιπροκαταληπτέον (antiprokatalēptéon), gr., Adj.: nhd. auf Erwartbares antworten müssend?; E.: s. ἀντί (antí), πρό (pró), κατά (katá), λαμβάνειν (lambánein)
ἀντιπρόκλησις (antipróklēsis), gr., F.: nhd. Erwiderung einer Herausforderung, Erwiderung eines Antrags; E.: s. ἀντιπροκαλεῖσθαι (antiprokaleisthai)
ἀντιπροπίνειν (antipropínein), gr., V.: nhd. seinerseits trinken; E.: s. ἀντί (antí), πρό (pró), πίνειν (pínein)
ἀντιπροσάγειν (antiproságein), gr., V.: nhd. auf der anderen Seite beibringen; E.: s. ἀντί (antí), πρός (prós), ἄγειν (ágein)
ἀντιπροσαγορεύειν (antiprosagoreúein), gr., V.: nhd. wieder anreden, wiedegrüßen; E.: s. ἀντί (antí), πρός (prós), ἀγορεύειν (agoreúein)
ἀντιπροσαμᾶσθαι (antiprosamasthai), gr., V.: nhd. neu aufhäufen, neue Erde aufschütten; E.: s. ἀντί (antí), πρός (prós), ἀμᾶσθαι (amasthai)
ἀντιπροσβάλλεσθαι (antiprosbállesthai), gr., V.: nhd. seinerseits gestoßen werden; E.: s. ἀντί (antí), πρός (prós), βάλλειν (bállein)
ἀντιπροσελαύνειν (antiproselaúnein), gr., V.: nhd. angreifen, heranreiten gegen; E.: s. ἀντί (antí), πρός (prós), ἐλαύνειν (elaúnein)
ἀντιπροσέρχεσθαι (antiprosérchesthai), gr., V.: nhd. entgegengehen; E.: s. ἀντί (antí), πρός (prós), ἔρχεσθαι (érchesthai)
ἀντιπροσιέναι (antiprosiénai), gr., V.: nhd. entgegengehen; E.: s. ἀντί (antí), πρός (prós), ἰέναι (iénai)
ἀντιπροσκαλεῖσθαι (antiproskaleisthai), gr., V.: nhd. zur Vergeltung ebenfalls gerichtlich belangen; E.: s. ἀντί (antí), πρός (prós), καλεῖν (kalein)
ἀντιπροσκρίνειν (antiproskrínein), gr., V.: nhd. anschließen anstelle; E.: s. ἀντί (antí), πρός (prós), κρίνειν (krínein)
ἀντιπροσκυνεῖν (antiproskynein), gr., V.: nhd. seinerseits in Anbetung niederfallen; E.: s. ἀντί (antí), πρός (prós), κυνεῖν (kynein)
ἀντιπρόσοψις (antiprósopsis), gr., F.: nhd. Erscheinen anstelle; E.: s. ἀντί (antí), πρός (prós), ὄψις (ópsis), ὄψεσθαι (ópsesthai)
ἀντιπροσφέρειν (antiprosphérein), gr., V.: nhd. ebenfalls herbeibringen; E.: s. ἀντί (antí), πρός (prós), φέρειν (phérein)
ἀντιπροσφθέγγεσθαι (antiprosphthéngesthai), gr., V.: nhd. seinerseits anreden, seinerseits ansprechen; E.: s. ἀντί (antí), πρός (prós), φθέγγεσθαι (phthéngesthai)
ἀντιπρόσωπος (antiprósōpos), gr., Adj.: nhd. mit zugekehrtem Antlitz seiend, gerade entgegenstehend, gegenüberstehend; E.: s. ἀντί (antí), πρόσωπον (prósōpon), πρός (prós), ὄψ (óps)
ἀντιπρότασις (antiprótasis), gr., F.: nhd. Gegenvorschlag; E.: s. ἀντιπροτείνειν (antiproteínein)
ἀντιπροτείνειν (antiproteínein), gr., V.: nhd. ebenfalls ausstrecken; E.: s. ἀντί (antí), πρό (pró), τείνειν (teínein)
ἀντιπροτιθέναι (antiprotithénai), gr., V.: nhd. im Gegensatz auf den neuesten Stand bringen, seinerseits veröffentlichen; E.: s. ἀντί (antí), πρό (pró), τιθέναι (tithénai)
ἀντίπρωρος (antíprōros), gr., Adj.: Vw.: s. ἀντίπρῳρος (antíprōiros)
ἀντίπρῳρος (antíprōiros), ἀντίπρωρος (antíprōros), gr., Adj.: nhd. mit dem Vorderteil des Schiffes dem Feind entgegengekehrt, dem Feind zugekehrt, gerade zugekehrt; E.: s. ἀντί (antí), πρῷρα (prōira)
ἀντιπταίειν (antiptaíein), gr., V.: nhd. behindern, im Weg stehen; E.: s. ἀντί (antí), πταίειν (ptaíein)
ἀντίπτωμα (antíptōma), gr., N.: nhd. Taumeln gegen; E.: s. ἀντιπίπτειν (antipíptein)
ἀντίπτωσις (antíptōsis), gr., F.: nhd. Widerstand; E.: s. ἀντιπίπτειν (antipíptein)
ἀντιπτωτικός (antiptōtikós), gr., Adj.: nhd. Widerstand betreffend; E.: s. ἀντιπίπτειν (antipíptein)
ἀντίπυγος (antípygos), gr., Adj.: nhd. von Steiß zu Steiß messen?; ne. rump to rump; E.: s. ἀντί (antí), πυγή (pygḗ)
ἀντιπυκτεύειν (antipykteúein), gr., V.: nhd. ringen gegen; E.: s. ἀντί (antí), πυκτεύειν (pykteúein), πύκτης (pýktēs)
ἀντίπυλος (antípylos), gr., Adj.: nhd. mit gegenüberliegedem Tor seiend; E.: s. ἀντί (antí), πύλη (pýlē)
ἀντίπυργος (antípyrgos), gr., Adj.: nhd. turmähnlich; E.: s. ἀντί (antí), πύργος (pýrgos)
ἀντιπυργοῦν (antipyrgūn), gr., V.: nhd. dagegen auftürmen; E.: s. πυργοῦν (pyrgūn), πύργος (pýrgos)
ἀντιπυρσεύειν (antipyrseúein), gr., V.: nhd. Signale zurückgeben, Signale zurücksenden; E.: s. ἀντί (antí), πυρσεύειν (pyrseúein), πυρσός (pyrsós) (1)
ἀντιρρεῖν (antorrein), gr., V.: nhd. entgegengesetzt fließen, entgegengesetzt wehen; E.: s. ἀντί (antí), ῥεῖν (rhein)
ἀντιρρέπειν (antirrépein), gr., V.: nhd. Gegengewicht halten, Gleichgewicht halten; E.: s. ἀντί (antí), ῥέπειν (rhépein)
ἀντιρρηγνύναι (antirrhēgnýnai), gr., V.: nhd. in verschiedene Richtungen zerbrechen; E.: s. ἀντί (antí), ῥηγνύναι (rhēgnýnai)
ἀντίρρησις (antírrhēsis), gr., F.: nhd. Widersprechen, Leugnen, lautstarker Streit, Einwendung ggegen Zahlungsbefehl; Hw.: s. ἀντί (antí), ῥῆσις (rhēsis), εἴρειν (eírein) (2)
ἀντιρρητέον (antirrhētéon), gr., Adj.: nhd. widersprechen müssend; E.: s. ἀντί (antí), ῥητέον (rhētéon), εἴρειν (eírein) (2)
ἀντιρρητικός (antirrhētikós), gr., Adj.: nhd. widersprechend; E.: s. ἀντί (antí), εἴρειν (eírein) (2)
ἀντιρρητορεύειν (antirrētoreúein), gr., V.: nhd. sprechen gegen, streiten mit; E.: s. ἀντί (antí), ῥητορεύειν (rhētoreúein)
ἀντίρρινον (antírrhinon), gr., N.: nhd. Ackerlöwenmaul; E.: s. ἀντί (antí), ῥινός (rhinós)
ἀντίρροια (antirroia), gr., F.: nhd. Rückfluss; E.: s. ἀντιρρεῖν (antorrein
ἀντιρροπή (antirropḗ), gr., F.: nhd. Gegengewicht; E.: s. ἀντίρροπος (antírropos), ἀντιρρέπειν (antirrépein)
ἀντιρροπία (antirropía), gr., F.: nhd. Wechselseitigkeit; E.: s. ἀντίρροπος (antírropos), ἀντιρρέπειν (antirrépein)
ἀντίρροπος (antírropos), gr., V.: nhd. Gegengewicht haltend, Gleichgewicht haltend; E.: s. ἀντιρρέπειν (antirrépein)
ἀντίρρους (antírrhus), gr., Adj.: nhd. in die entgegengesetzte Richtung fließend; E.: s. ἀντί (antí), ῥόος (rhóos)
ἀντίς (antís), gr., Adj.: nhd. entgegengesetzt; E.: s. ἀντί (antí)
ἀντισάζειν (antisázein), gr., Adj.: nhd. gleich sein (V.), ausgleichen; E.: s. ἀντί (antí)
ἀντισέβεσθαι (antisébesthai), gr., V.: nhd. seinerseits verehren; E.: s. ἀντί (antí), σέβεσθαι (sébesthai)
ἀντισεμνύνεσθαι (antisemnýnesthai), gr., V.: nhd. Stolz mit Stolz begegnen; E.: s. ἀντί (antí), σεμνύνεσθαι (semnýnesthai), σεμνός (semnós)
ἀντίσηκος (antísēkos), gr., Adj.: nhd. ausgleichend, gleichwertig; E.: s. ἀντισηκοῦν (antisēkun)
ἀντισηκοῦν (antisēkun), gr., V.: nhd. gleichwiegen, aufwiegen, ins Gleichgewicht bringen; E.: s. ἀντί (antí), σηκοῦν (sēkun)
ἀντισήκωμα (antisḗkōma), gr., N.: nhd. Gleichgewicht, Ausgleich; E.: s. ἀντισηκοῦν (antisēkun)
ἀντισήκωσις (antisḗkōsis), gr., F.: nhd. Herstellung des Gleichgewichts, Ausgleichung; E.: s. ἀντισηκοῦν (antisēkun)
ἀντισημαίνειν (aposēmaínein), gr., V.: nhd. ein Gegenzeichen geben; E.: s. ἀντί (antí), σημαίνειν (sēmaínein)
ἀντισήπειν (antisḗpein), gr., V.: nhd. seinerseits verfaulen machen, seinerseits vermodern lassen; E.: s. ἀντί (antí), σήπειν (sḗpein)
Ἀντισθένης (Antisthénēs), gr., M.=PN: nhd. Antisthenes; E.: s. ἀντί (antí), σθένος (sthénos)
Ἀντισθενισμός (Antisthenismós), gr., M.: nhd. Lebensweise nach den Lehren des Antisthenes; E.: s. Ἀντισθένης (Antisthénēs)
ἀντίσιγμα (antísigma), gr., N.: nhd. umgedrehtes Sigma; E.: s. ἀντί (antí), σίγμα (sígma)
ἀντισιωπᾶν (antisiōpan), gr., V.: nhd. seinerseits still sein (V.), seinerseits schweigen; E.: s. ἀντί (antí), σιωπᾶν (siōpan)
ἀντισκευάζεσθαι (antiskeuázesthai), gr., V.: nhd. für sich anders einrichten; E.: s. ἀντί (antí), σκευάζειν (skeuázein)
ἀντίσκηνος (antískēnos), gr., Adj.: nhd. gegenüber den Bühnenbauten liegend; E.: s. ἀντί (antí), σκηνή (skēnḗ)
ἀντίσκιος (antískios), gr., Adj.: nhd. Schatten in die entgegengesetzte Richtung werfend; E.: s. ἀντί (antí), σκιά (skiá)
ἀντισκοτεῖν (antiskotein), gr., V.: nhd. hemmen, hindern; E.: s. ἀντί (antí), σκότος (skótos)
ἀντισκότησις (antiskótēsis), gr., F.: nhd. Sperre, Behinderung, Hindernis; E.: s. ἀντισκοτεῖν (antiskotein)
ἀντισκώπτειν (antiskṓptein), gr., V.: nhd. wieder verspotten; E.: s. ἀντί (antí), σκώπτειν (skṓptein)
ἀντισοῦσθαι (antisūsthai), gr., V.: nhd. sich gleichstellen; E.: s. ἀντί (antí), ἰσοῦσθαι (isūsthai), ἴσος (ísos)
ἀντισοφίζεσθαι (antisophízesthai), gr., V.: nhd. Gegenvorrichtungen verwenden, Gegenverfahren verwenden; E.: s. ἀντί (antí), σοφίζειν (sophízein), σοφός (sophós)
ἀντισοφιστής (antisophistḗs), gr., M.: nhd. Meister der Gegenlist; E.: s. ἀντί (antí), σοφιστής (sophistḗs), σοφός (sophós)
ἀντισπᾶν (antispan), gr., V.: nhd. nach der anderen Seite ziehen, ablenken, zurückziehen; E.: s. ἀντί (antí), σπᾶν (span)
ἀντίσπασις (antíspasis), gr., M.: nhd. Abscheu, Widerwille; E.: s. ἀντισπᾶν (antispan)
ἀντίσπασμα (antíspasma), gr., N.: nhd. Ablenkung, Ablenkungsmanöver; E.: s. ἀντισπᾶν (antispan)
ἀντισπασμός (antispasmós), gr., M.: nhd. Entgegenzucken, Krampf; E.: s. ἀντισπᾶν (antispan)
ἀντισπαστέον (antispastéon), gr., Adj.: nhd. durch einen anderen Ausweg zurückziehen müssend?; ne. one must draw off by another outlet; E.: s. ἀντισπᾶν (antispan)
ἀντισπαστικός (antispastikós), gr., M.: nhd. zurückziebar; E.: s. ἀντισπᾶν (antispan)
ἀντίσπαστος (antíspastos), gr., Adj.: nhd. nach der entgegengesetzten Seite zuckend; E.: s. ἀντισπᾶν (antispan)
ἀντισπεύδειν (antispeúdein), gr., V.: nhd. jemandem widerstreben; E.: s. ἀντί (antí), σπεύδειν (speúdein)
ἀντισπόδιον (antispódion), gr., N.: nhd. Ersatz für Mineralasche; E.: s. ἀντί (antí), σπόδιον (spódion), σποδός (spodós)
ἀντισπουδάζειν (antispudázein), gr., V.: nhd. sich seinerseits anstrengen?, entgegengerichtet ausüben?; E.: s. ἀντί (antí), σπουδάζειν (spudázein)
ἀντισπουδία (antispudía), gr., F.: nhd. entgegengerichtete Anstrengung; E.: s. ἀντισπουδάζειν (antispudázein)?
ἀντισταδιαῖος (antistadiaios), gr., Adj.: nhd. eine Achtelmeile lang; E.: s. ἀντί (antí), σταδιαῖος (stadiaios), στάδιον (stádion)
ἀντισταθμᾶν (antistathman), gr., V.: nhd. gleichwiegen, aufwiegen; E.: s. ἀντί (antí), σταθμᾶν (stathman), σταθμή (stathmḗ)
ἀντιστάθμησις (antistáthmēsis), gr., V.: nhd. Herstellung des Gleichgewichts, Ausgleichung; E.: s. ἀντισταθμᾶν (antistathman)
ἀντισταθμίζειν (antistathmízein), gr., V.: nhd. gleichwiegen, aufwiegen; E.: s. ἀντί (antí), σταθμή (stathmḗ)
ἀντίσταθμος (antístathmos), gr., Adj.: nhd. gleichviel wiegend; E.: s. ἀντί (antí), σταθμός (stathmós)
ἀντιστάναι (antistánai), gr. (ion.), V.: Vw.: s. ἀνθιστάναι (anthistánai)
ἀντιστασιάζειν (antistasiázein), gr., V.: nhd. eine Gegenpartei bilden, gegenübertreten; E.: s. ἀντί (antí), στασιάζειν (stasiázein)
ἀντιστασιαστής (antistasiastḗs), gr., M.: nhd. Mitglied der Gegenpartei; E.: s. ἀντιστασιάζειν (antistasiázein)
ἀντιστάσιμος (antistásimos), gr., Adj.: nhd. schräg abfallend, abschüssig; E.: s. ἀνθιστάναι (anthistánai)
ἀντιστάσιος (antistásios), gr., Adj.: nhd. gleiches Gewicht habend; E.: s. ἀνθιστάναι (anthistánai)
ἀντίστασις (antístasis), gr., V.: nhd. Gegenpartei, Widerstand; E.: s. ἀνθιστάναι (anthistánai)
ἀντιστασιώτης (antistasiṓtēs), gr., M.: nhd. Mitglied der Gegenpartei; E.: s. ἀντίστασις (antístasis), ἀνθιστάναι (anthistánai)
ἀντιστατεῖν (antistatein), gr., V.: nhd. entgegenstehen, Widerstand leisten; E.: s. ἀντιστάτης (antistátēs), ἀνθιστάναι (anthistánai)
ἀντιστατέον (antistatéon), gr., Adj.: nhd. überprüfen müssend; E.: s. ἀνθιστάναι (anthistánai)
ἀντιστάτης (antistátēs), gr., M.: nhd. Gegner, Feind; E.: s. ἀνθιστάναι (anthistánai)
ἀντιστατικός (antistatikós), gr., Adj.: nhd. Gegenapell betreffend; E.: s. ἀντίστασις (antístasis), ἀνθιστάναι (anthistánai)
ἀντίστερνον (antísternon), gr., N.: nhd. Teil der Wirbelsäule der der Brust gegenüberliegt; E.: s. ἀντί (antí), στέρνον (stérnon)
ἀντιστήκειν (antistḗkein), gr., V.: nhd. entgegenstehen, entgegenstellen; E.: s. ἀντί (antí), στήκειν (stḗkein), ἱστάναι (histánai)
ἀντιστήριγμα (antistḗrigma), gr., N.: nhd. ein Verschluss; E.: s. ἀντιστηρίζειν (antistērízein)
ἀντιστηριγμός (antistērigmós), gr., M.: nhd. Blockieren des Weges, Widerstand; E.: s. ἀντιστηρίζειν (antistērízein)
ἀντιστηρίζειν (antistērízein), gr., V.: nhd. fest stützen, feststellen; E.: s. ἀντί (antí), στηρίζειν (stērízein)
ἀντιστίλβειν (antistílbein), gr., V.: nhd. durch Widerschein strahlen; E.: s. ἀντί (antí), στίλβειν (stílbein)
ἀντιστοιχεῖν (antistoichein), gr., V.: nhd. in geordneter Reihe gegenüberstehen wie beim Chortanz; E.: s. ἀντί (antí), στοιχεῖν (stoichein), ἀντίστοιχος (antístoichos)
ἀντιστοιχείωσις (antistoicheíōsis), gr., F.: nhd. Wechsel eines Buchstabens; E.: s. ἀντιστοιχεῖν (antistoichein)
ἀντιστοιχία (antistoichía), gr., F.: nhd. Stehen in gegenüberliegenden Paaren; E.: s. ἀντιστοιχεῖν (antistoichein)
ἀντίστοιχος (antístoichos), gr., Adj.: nhd. in Reihen gegenüberstehend, entsprechend, gleich; E.: s. ἀντί (antí), στοῖχος (stoichos)
ἀντίστομος (antístomos), gr., Adj.: nhd. von Angesicht von Angesicht verfassen; E.: s. ἀντί (antí), στόμα (stóma)
ἀντιστοχαστικός (antistochastikós), gr., Adj.: nhd. seinerseits vermuten; E.: s. ἀντί (antí), στοχαστικός (stochastikós), στοχάζεσθαι (stocházesthai)
ἀντιστρατεύεσθαι (antistrateúesthai), gr., V.: nhd. jemandem gegenüber Feldherr sein (V.), Stellvertreter des Feldherrn sein (V.); E.: s. ἀντιστράτηγος (antistrátēgos), ἀντί (antí), στρατεύεσθαι (strateúesthai), στρατός (stratós)
ἀντιστρατηγεῖν (antistratēgein), gr., V.: nhd. als Feldherr dagegen handeln; E.: s. ἀντιστράτηγος (antistrátēgos)
ἀντιστρατήγησις (antistratḗgēsis), gr., F.: nhd. feindliches Manöver; E.: s. ἀντιστρατηγεῖν (antistratēgein), ἀντιστράτηγος (antistrátēgos)
ἀντιστράτηγος (antistrátēgos), gr., M.: nhd. Feldherr des feindlichen Heeres, Stellvertreter des Feldherren; E.: s. ἀντί (antí), στρατηγός (stratēgós), στρατός (stratós)
ἀντιστρατιώτης (antistratiṓtēs), gr., M.: nhd. Krieger, Soldat, Söldner, Anrede; E.: s. ἀντί (antí), στρατιώτης (stratiṓtēs), στρατιά (stratiá)
ἀντιστρατοπεδεία (antistratopedeía), gr., F.: nhd. Lagern gegenüber, gegenüberliegender Lagerplatz; E.: s. ἀντί (antí), στρατοπεδεία (stratopedeía), στρατόπεδον (stratópedon)
ἀντιστρατοπεδεύειν (antistratopedeúein), gr., V.: nhd. gegenüber lagern, sich gegenüber lagern; E.: s. ἀντί (antí), στρατοπεδεύειν (stratopedeúein)
ἀντιστρατοπεδεύεσθαι (antistratopedeúesthai), gr., V.: nhd. feindlicher Soldat sein (V.), Soldat des Gegners sein (V.); E.: s. ἀντί (antí), στρατοπεδεύεσθαι (stratopedeúesthai)
ἀντιστρατοπέδευσις (antistratopédeusis), gr., F.: nhd. Lagern gegenüber, gegenüberliegender Lagerplatz; E.: s. ἀντιστρατοπεδεύεσθαι (antistratopedeúesthai)
ἀντιστρεπτέος (antistreptéos), gr., Adj.: nhd. umwandelbar; E.: s. ἀντιστρέφειν (antistréphein)
ἀντιστρεπτός (antistreptós), gr., Adj.: nhd. herumwindbar; E.: s. ἀντιστρέφειν (antistréphein)
ἀντιστρέφειν (antistréphein), gr., V.: nhd. sich nach entgegengesetzter Richtung wenden; E.: s. ἀντί (antí), στρέφειν (stréphein)
ἀντιστροφή (antistrophḗ), gr., F.: nhd. Gegenwendung des Chores beim Tanz, Gegenstrophe; E.: s. ἀντιστρέφειν (antistréphein); W.: lat. antistropha, F., Antistrophe, Gegenstrophe
ἀντιστροφός (antistrophós), gr., Adj.: nhd. entgegengekehrt, als Gegenstück entsprechend; E.: s. ἀντιστρέφειν (antistréphein); W.: lat. antistrophus, Adj., einander entsprechend
ἀντιστρωννύναι (antistrōnnýnai), gr., V.: nhd. dagegen aufführen; E.: s. ἀντί (antí), στρωννύναι (strōnnýnai)
ἀντισύγκλητος (antisýnklētos), gr., M.: nhd. Gegensenat; E.: s. ἀντί (antí), σύν (sýn), καλεῖν (kalein)
ἀντισυγκρίνειν (antisynkrínein), gr., V.: nhd. miteinander vergleichen; E.: s. ἀντί (antí), σύν (sýn), κρίνειν (krínein)
ἀντισυλλογίζεσθαι (antisyllogízesthai), gr., V.: nhd. sich durch Syllogismus antworten; E.: s. ἀντί (antí), συλλογίζεσθαι (syllogízesthai), σύν (sýn), λόγος (lógos)
ἀντισυμβολεῖν (antisymbolein), gr., V.: nhd. einen Gegenbeleg geben, gegen Quittung ausstellen; E.: s. ἀντί (antí), συμβολεῖν (symbolein), σύμβολος (sýmbolos)
ἀντισύμβολον (antisýmbolon), gr., V.: nhd. Gegenquittung; E.: s. ἀντισυμβολεῖν (antisymbolein)
ἀντισυμβουλεύειν (antisymbuleúein), gr., V.: nhd. einen gegenteiligen Rat geben; E.: s. ἀντί (antí), σύν (sýn), βουλεύειν (buleúein)
ἀντισυμμάχεσθαι (antisymmáchesthai), gr., V.: nhd. seinerseits geholfen werden, seinerseits Hilfe erhalten; E.: s. ἀντί (antí), σύν (sýn), μάχεσθαι (máchesthai)
ἀντισυμποσιάζειν (antisymposiázein), gr., V.: nhd. ein Symposion schreiben wie jemand; E.: s. ἀντί (antí), συμπόσιον (sympósion), συμπίνειν (sympínein)
ἀντισυναλείφειν (antisynaleíphein), gr., V.: nhd. im Gegenzug salben, seinerseits salben; E.: s. ἀντί (antí), σύν (sýn), ἀλείφειν (aleíphein)
ἀντισυναντᾶν (antisynantan), gr., V.: nhd. von Angesicht zu Angesicht treffen; Vw.: s. ἀντι- (anti); E.: s. ἀντί (antí), σύν (sýn), ἀντᾶν (antan)
ἀντισυνάπτειν (antisynháptein), gr., V.: nhd. in entgegengesetzen Richtungen treffen; E.: s. ἀντί (antí), σύν (sýn), ἅπτεσθαι (háptesthai)
ἀντισυριγγιακός (antisyringiakós), gr., Adj.: nhd. gegen Fisteln schützend; E.: s. ἀντί (antí), συριγγιακός (syringiakós), σῦριγξ (syringx)
ἀντισυζυγία (antisyzygía), gr., F.: nhd. Verknüpfung, Zweigespann; E.: s. ἀντί (antí), συζυγία (syzygía), συζευγνύναι (syzeugnýnai)
ἀντισφαιρίζειν (antisphairízein), gr., V.: nhd. beim Ballspiel zur Gegenpartei gehören; E.: s. ἀντί (antí), σφαιρίζειν (sphairízein)
ἀντισφάττειν (antispháttein), gr. (att.), V.: nhd. seinerseits schlachten, seinerseits hinmetzeln; E.: s. ἀντί (antí), σφάττειν (spháttein), σφάζειν (spházein)
ἀντισφήν (antisphḗn), gr., M.: nhd. Gegenkeil; E.: s. ἀντί (antí), σφήν (sphḗn)
ἀντισφίγγειν (antisphíngein), gr., V.: nhd. durch Spannung ein Hindernis schaffen; E.: s. ἀντί (antí), σφίγγειν (sphíngein)
ἀντισφράγισμα (antisphrágisma), gr., F.: nhd. versiegelte Abschrift, Gegensiegel; E.: s. ἀντί (antí), σφράγισμα (sphrágisma), σφραγίζειν (sphragízein)
ἀντίσχειν (antíschein), gr., V.: nhd. entgegenhalten, standhalten, ausdauern; E.: s. ἀντί (antí), ἴσχειν (íschein)
ἀντισχηματίζειν (antischēmatízein), gr., V.: nhd. einer Figur durch eine andere begegnen; E.: s. ἀντί (antí), σχηματίζειν (schēmatízein), σχῆμα (schēma)
ἀντισχηματισμός (antischēmatismós), gr., M.: nhd. seinerseitiger Gebrauch von Figuren; E.: s. ἀντισχηματίζειν (antischēmatízein)
ἀντισχύειν (antischýein), gr., V.: nhd. durch Kraft abwehren; E.: s. ἀντί (antí), ἰσχύειν (ischýein)
ἀντισχυρίζεσθαι (antischyrízesthai), gr., V.: nhd. gleichfalls fest versichern, das Gegenteil versichern; E.: s. ἀντί (antí), ἰσχυρίζεσθαι (ischyrízesthai); L.: Frisk 1, 742
ἀντίσχυρος (antíschyros), gr., Adj.: nhd. kräftig für Widerstand?, zu stark für Widerstand?; E.: s. ἀντί (antí), ἰσχυρός (ischyrós)
ἀντίσωσις (antísōsis), gr., Adj.: nhd. Ausgleich; E.: s. ἀντισῴζειν (antisṓizein)
ἀντισῴζειν (antisṓizein), gr., V.: nhd. seinerseits erhalten (V.), seinerseits wahren; E.: s. ἀντί (antí), σῴζειν (sṓizein)
ἀντίταγμα (antítagma), gr., N.: nhd. entgegenstellende Macht; E.: s. ἀντιτάσσειν (antitássein)
ἀντιτακτέον (antitaktéon), gr., Adj.: nhd. gegenüber angeordnet werden müssend; E.: s. ἀντιτάσσειν (antitássein)
ἀντιτακτικός (antitaktikós), gr., Adj.: nhd. geeignet zum Widerstand; E.: s. ἀντιτάσσειν (antitássein)
ἀντίτακτος (antítaktos), gr., Adj.: nhd. gegenteilig, entgegengesetzt; E.: s. ἀντιτάσσειν (antitássein)
ἀντιταλαντεύειν (antitalanteúein), gr., V.: nhd. in die gegenüberliegende Waagschale legen; E.: s. ἀντί (antí), ταλαντεύειν (talanteúein), τάλαντον (tálanton)
ἀντιτάλαντον (antitálanton), gr., N.: nhd. gleiches Gewicht; E.: s. ἀντί (antí), τάλαντον (tálanton)
ἀντιταμίας (antitamías), gr., M.: nhd. Proquästor; E.: s. ἀντί (antí), ταμίας (tamías)
ἀντίταξις (antitaxis), gr., F.: nhd. Gegenüberstellung, Widerstand; E.: s. ἀντιτάσσειν (antitássein)
ἀντιταράσσειν (antitarássein), ἀντιταράττειν (antitaráttein), gr., V.: nhd. im Gegensatz aufwühlen; E.: s. ἀντί (antí), ταράσσειν (tarássein)
ἀντιταράττειν (antitaráttein), gr. (att.), V.: Vw.: s. ἀντιταράσσειν (antitarássein)
ἀντίτασις (antitasis), gr., F.: nhd. Gegenspannung, Widerstand; E.: s. ἀντιτάσσειν (antitássein)
ἀντιτάσσειν (antitássein), ἀντιτάττειν (antitáttein), gr., V.: nhd. entgegenstellen; E.: s. ἀντί (antí), τάσσειν (tássein)
ἀντιτάσσεσθαι (antitássesthai), gr., V.: nhd. sich entgegenstellen, entgegentreten; E.: s. ἀντί (antí), τάσσειν (tássein)
ἀντιτάττειν (antitáttein), gr. (att.), V.: Vw.: s. ἀντιτάσσειν (antitássein)
ἀντιταφρεύειν (antitaphreúein), gr., V.: nhd. gegenüber mit einem Graben umgeben (V.); E.: s. ἀντί (antí), ταφρεύειν (taphreúein)
ἀντιτείνειν (antiteínein), gr., V.: nhd. entgegensetzen, sich widersetzen, widerstreben; E.: s. ἀντί (antí), τείνειν (teínein)
ἀντιτειχίζειν (antiteichízein), gr., V.: nhd. Gegenbefestigungen errichten; E.: s. ἀντί (antí), τειχίζειν (teichízein)
ἀντιτείχισμα (antiteíchisma), gr., N.: nhd. Gegenbefestigung; E.: s. ἀντιτειχίζειν (antiteichízein)
ἀντιτέμνειν (antitémnein), gr., V.: nhd. dagegenschneiden; E.: s. ἀντί (antí), τέμνειν (témnein)
ἀντιτέρπειν (antitérpein), gr., V.: nhd. seinerseits erfreuen; E.: s. ἀντί (antí), τέρπειν (térpein)
ἀντιτεταγμένος (antitetagménos), gr., Adj.: nhd. in entgegengesetzten Sinn gemeint; E.: s. ἀντί (antí), τεταγμένος (tetagménos), τάσσειν (tássein)
ἀντιτεύχειν (antiteúchein), gr., V.: nhd. als Gegner machen?; ne. make in opposition; E.: s. ἀντί (antí), τεύχειν (teúchein)
ἀντίτευχος (antíteuchos), gr., Adj.: nhd. gewürfelt; E.: s. ἀντί (antí), τεῦχος (teuchos)
ἀντιτεχνάζειν (antitechnázein), gr., V.: nhd. seinerseits Kunst verwenden, einen Gegenkunstgriff anwenden; E.: s. ἀντί (antí), τεχνάζειν (technázein), τέχνη (téchnē)
ἀντιτεχνᾶσθαι (antitechnastai), gr., V.: nhd. einen Gegenkunstgriff anwenden; E.: s. ἀντί (antí), τεχνᾶσθαι (technastai), τέχνη (téchnē)
ἀντιτεχνεῖν (antitechnein), gr., V.: nhd. Gegner in der Kunst sein (V.); E.: s. ἀντί (antí), τέχνη (téchnē)
ἀντιτέχνησις (antitéchnēsis), gr., F.: nhd. Gegenkunstgriff, Gegenlist; E.: s. ἀντιτεχνᾶσθαι (antitechnastai)
ἀντιτεχνίτης (antitechnítēs), gr., M.: nhd. beruflicher Rivale, beruflicher Gegner; E.: s. ἀντί (antí), τεχνίτης (technítēs), τέχνη (téchnē)
ἀντίτεχνος (antítechnos), gr., M.: nhd. Gegner in einer Kunst, Kunstnebenbuhler; E.: s. ἀντί (antí), τέχνη (téchnē)
ἀντιτηρεῖν (antitērein), gr., V.: nhd. seinerseits erhalten (V.), seinerseits aufrechterhalten (V.); E.: s. ἀντί (antí), τηρεῖν (tērein)
ἀντιτιθέναι (antitithénai), gr., V.: nhd. gegenüberstellen, dafür setzen; E.: s. ἀντί (antí), τιθέναι (tithénai)
ἀντιτιμᾶν (antitiman), gr., V.: nhd. wieder ehren; E.: s. ἀντί (antí), τιμᾶν (timan)
ἀντιτίμησις (antitímēsis), gr., F.: nhd. Gegenschätzung; E.: s. ἀντιτιμᾶν (antitiman)
ἀντίτιμος (antítimos), gr., Adj.: nhd. von gleichem Wert seiend; E.: s. ἀντιτιμᾶν (antitiman)
ἀντιτιμωρεῖσθαι (antitimōreisthai), gr., V.: nhd. sich dagegen rächen, sich wieder rächen; E.: s. ἀντί (antí), τιμωρεῖν (timōrein)
ἀντιτιμώρημα (antitimṓrēma), gr., N.: nhd. Rache, Vergeltung; E.: s. ἀντιτιμωρεῖσθαι (antitimōreisthai)
ἀντιτιμώρησις (antitimṓrēsis), gr., F.: nhd. Rache, Vergeltung; E.: s. ἀντιτιμωρεῖσθαι (antitimōreisthai)
ἀντιτιμώρητος (antitimṓrētos), gr., Adj.: nhd. vergolten; E.: s. ἀντιτιμωρεῖσθαι (antitimōreisthai)
ἀντιτίνειν (antitínein), gr., V.: nhd. zur Vergeltung büßen, abbüßen lassen; E.: s. ἀντί (antí), τίνειν (tínein)
ἀντίτιτος (antítitos), gr., Adj.: Vw.: s. ἄντιτος (ántitos)
ἀντιτιτρώσκειν (antititrṓskein), gr., V.: nhd. seinerseits verwunden, im Gegenzug verwunden; E.: s. ἀντί (antí), τιτρώσκειν (titrṓskein)
ἀντίτοιχος (antítoichos), gr., Adj.: nhd. gegen die Schiffswand gerichtet; E.: s. ἀντί (antí), τοῖχος (toichos)
ἀντιτολμᾶν (antitolman), gr., V.: nhd. dagegen wagen, kühn wagen, gleichfalls kühn handeln; E.: s. ἀντί (antí), τολμᾶν (tolman)
ἀντίτολμος (antítolmos), gr., Adj.: nhd. kühn dagegenhandelnd; E.: s. ἀντιτολμᾶν (antitolman)
ἀντίτομον (antitomon), gr., N.: nhd. Gegenmittel, Heilkraut; E.: s. ἀντίτομος (antitomos), ἀντιτέμνειν (antitémnein)
ἀντίτομος (antitomos), gr., Adj.: nhd. dagegengeschnitten; E.: s. ἀντιτέμνειν (antitémnein), ἀντί (antí), τομός (tomós)
ἀντίτονα (antítona), gr., N.: nhd. Stricke zur Lenkung einer Belagerungsmaschine; E.: s. ἀντίτονος (antítonos), ἀντιτείνειν (antiteínein)
ἀντιτονεῖσθαι (antitoneisthai), gr., V.: nhd. einen unterschiedlichen Akzent haben; E.: s. ἀντί (antí), τόνος (tónos)
ἀντίτονος (antítonos), gr., Adj.: nhd. entgegengespannt, widerstehend; E.: s. ἀντιτείνειν (antiteínein), ἀντί (antí), τόνος (tónos)
ἀντιτοξεύειν (antitoxeúein), gr., V.: nhd. wieder schießen, wieder mit dem Bogen schießen; E.: s. ἀντί (antí), τοξεύειν (toxeúein)
ἀντιτορεῖν (antitorein), gr., V.: nhd. durchstechen, durchbrechen, eindringen; E.: s. ἀντί (antí), τορεῖν (torein)
ἀντιτόρησις (antitórēsis), gr., F.: nhd. Durchstechen; E.: s. ἀντιτορεῖν (antitorein)
ἄντιτος (ántitos), ἀντίτιτος (antítitos), gr., Adj.: nhd. vergolten; E.: s. ἀντιτίνειν (antitínein)
ἀντίτραγος (antitragos), gr., M.: nhd. Höcker des äußeren Ohres; E.: s. ἀντί (antí), τράγος (trágos)?
ἀντιτραχύνεσθαι (antitrachýnesthai), gr., V.: nhd. seinerseits verärgert sein (V.); E.: s. ἀντί (antí), τραχύνειν (trachýnein)
ἀντιτρέφειν (antitréphein), gr., V.: nhd. wiederernähren; E.: s. ἀντί (antí), τρέφειν (tréphein)
ἀντιτρίβειν (antitríbein), gr., V.: nhd. seinerseits abreiben, im Gegenzug abreiben; E.: s. ἀντί (antí), τρίβειν (tríbein)
ἀντιτρυπᾶν (antitrypan), gr., V.: nhd. durchstechen, durchbrechen, eindringen; E.: s. ἀντί (antí), τρυπᾶν (trypan)
ἀντιτυγχάνειν (antitynchánein), gr., V.: nhd. als Ersatz erlangen, dagegen erlangen; E.: s. ἀντί (antí), τυγχάνειν (tynchánein)
ἀντιτυμπανίζειν (antitympanízein), gr., V.: nhd. die Trommeln in Gegnerschaft schlagen; E.: s. ἀντί (antí), τυμπανίζειν (tympanízein)
ἀντιτυπεῖν (antitypein), gr., Adj.: nhd. entgegenschlagen, ein Zurückprallen bewirken, widerstehen; E.: s. ἀντί (antí), τύπτειν (týptein)
ἀντιτυπής (antitypḗs), gr., Adj.: nhd. abstoßend, abweißend; E.: s. ἀντιτυπεῖν (antitypein), ἀντί (antí), τύπτειν (týptein)
ἀντιτύπησις (antitýpēsis), gr., F.: nhd. Zusammenstoß; E.: s. ἀντιτυπεῖν (antitypein), ἀντί (antí), τύπτειν (týptein)
ἀντιτυπία (antitypía), gr., F.: nhd. Reflexion; E.: s. ἀντιτυπεῖν (antitypein), ἀντί (antí), τύπτειν (týptein)
ἀντίτυπον (antítypon), gr., N.: nhd. Widerwärtigkeit; E.: s. ἀντίτυπος (antítypos), ἀντιτύπτειν (antitýptein)
ἀντίτυπος (antítypos), gr., Adj.: nhd. zurückstoßend, hart, spröde, widerhallend; E.: s. ἀντιτύπτειν (antitýptein)
ἀντιτυποῦν (antitypūn), gr., V.: nhd. mit einer Redefigur ausdrücken; E.: s. ἀντί (antí), τυποῦν (typūn)
ἀντιτύπτειν (antitýptein), gr., V.: nhd. wieder schlagen; E.: s. ἀντί (antí), τύπτειν (týptein)
ἀντιτύπωσις (antitýpōsis), gr., F.: nhd. Abdruck, ein eingedrücktes Bild; E.: s. ἀντιτυποῦν (antitypūn)
ἀντιτυραννεῖν (antityrannein), gr., V.: nhd. eine Gegentyrannei einsetzen; E.: s. ἀντί (antí), τυραννεῖν (tyrannein), τύραννος (týrannos)
ἀντιτυφλοῦν (antityphlūn), gr., V.: nhd. seinerseits blenden, im Gegenzug blind machen; E.: s. ἀντί (antí), τυφλοῦν (typhlūn)
ἀντιτωθάζειν (antitōtházein), gr., V.: nhd. seinerseits verhöhnen; E.: s. ἀντί (antí), τωθάζειν (tōtházein)
ἀντιφαίνειν (antiphaínein), gr., V.: nhd. Licht reflektieren; E.: s. ἀντί (antí), φαίνειν (phaínein)
ἀντιφάναι (antiphánai), gr., V.: nhd. widersprechen; E.: s. ἀντί (antí), φάναι (phánai); L.: Frisk 2, 1009
ἀντιφάνεια (antipháneia), gr., F.: nhd. Widerschein, Reflexion; E.: s. ἀντιφαίνειν (antiphaínein)
ἀντιφάρα (antiphára), gr., F.: nhd. Streitgespräch; E.: s. ἀντιφέρειν (antiphérein)
ἀντιφάρειν (antiphárein), gr. (dor.), V.: Vw.: s. ἀντιφέρειν (antiphérein)
ἀντιφάρμακον (antiphármakon), gr., N.: nhd. Gegenmittel; E.: s. ἀντί (antí), φάρμακον (phármakon)
ἀντίφασις (antíphasis), gr., F.: nhd. Widerspruch, Gegensatz; E.: s. ἀντιφάναι (antiphánai)
ἀντιφάσκειν (antipháskein), gr., V.: nhd. widersprechen; E.: s. ἀντί (antí), φάσκειν (pháskein)
Ἀντιφάτης (Antiphátēs), gr., M.=PN: nhd. Antiphates; E.: s. ἀντιφάναι (antiphánai)
ἀντιφατικός (antiphatikós), gr., Adj.: nhd. widersprchend; E.: s. ἀντιφάναι (antiphánai)
ἀντιφέρειν (antiphérein), ἀντιφάρειν (antiphárein), gr., V.: nhd. dagegenstellen; E.: s. ἀντί (antí), φέρειν (phérein)
ἀντιφέρεσθαι (antiphéresthai), gr., V.: nhd. sich selbst messen mit, sich selbst entgegenstellen; E.: s. (antí), φέρεσθαι (phéresthai)
ἀντιφερίζειν (antipherízein), gr., V.: nhd. gleichgestellt, gleich; E.: s. ἀντί (antí), φέρειν (phérein)
ἀντίφερνος (antíphernos), gr., Adj.: nhd. statt der Mitgift gegeben, die Stelle der Mitgift vertretend; E.: s. ἀντί (antí), φερνή (phernḗ); W.: s. lat. antipherna, N. Pl., Gegengift (Gegensatz zur Mitgift)
ἀντιφεύγειν (antipheúgein), gr., V.: nhd. statt eines andern in die Verbannung gehen; E.: s. ἀντί (antí), φεύγειν (pheúgein)
Ἀντίφημος (Antíphēmos), gr., M.=PN: nhd. Antiphemos; E.: s. ἀντί (antí), φήμη (phḗmē)
ἀντιφθέγγεσθαι (antiphthéngesthai), gr., V.: nhd. widerhallen, einen Laut wiederholen, antworten, widersprechen; E.: s. ἀντί (antí), φθέγγεσθαι (phthéngesthai)
ἀντίφθεγμα (antéphthegma), gr., N.: nhd. Echo, Widerhall; E.: s. ἀντιφθέγγεσθαι (antiphthéngesthai)
ἀντίφθογγος (antíphthongos), gr., N.: nhd. antwortend, übereinstimmend; E.: s. ἀντί (antí), φθόγγος (phthóngos)
ἀντιφιλεῖν (antiphilein), gr., V.: nhd. Liebe erwidern, wiederlieben; E.: s. ἀντί (antí), φιλεῖν (philein)
ἀντιφίλησις (antiphílēsis), gr., F.: nhd. Erwidern von Zuneigung; E.: s. ἀντιφιλεῖν (antiphilein)
ἀντιφιλία (antiphilía), gr., F.: nhd. gegenseitige Zuneigung; E.: s. ἀντιφιλεῖν (antiphilein)
ἀντιφιλοδοξεῖν (antiphilodoxein), gr., V.: nhd. in Ruhmbegierde wetteifern; E.: s. ἀντί (antí), φιλοδοξεῖν (philodoxein), φίλος (phílos), δόξα (dóxa)
ἀντιφιλονεικεῖν (antiphiloneikein), gr., V.: Vw.: s. ἀντιφιλονικεῖν (antiphilonikein)
ἀντιφιλονικεῖν (antiphilonikein), ἀντιφιλονεικεῖν (antiphiloneikein), gr., V.: nhd. sich widersetzen; E.: s. ἀντί (antí), φιλονικεῖν (philonikein), φίλος (phílos), νίκη (níkē)
ἀντιφιλοσοφεῖν (antiphilosophein), gr., V.: nhd. entgegengesetzte philosophische Ansichten haben; E.: s. ἀντί (antí), φιλοσοφεῖν (philosophein), φίλος (phílos), σοφός (sophós)
ἀντιφιλοτιμεῖσθαι (antiphilotimeisthai), gr., V.: nhd. in Ruhmbegierde wetteifern; E.: s. ἀντί (antí), φιλοτιμεῖσθαι (philotimeisthai), φίλος (phílos), τιμή (timḗ)
ἀντιφιλοφρονεῖσθαι (antiphilophroneisthai), gr., V.: nhd. Freundlichkeit erwidern; E.: s. ἀντί (antí), φίλος (phílos), φρονεῖν (phronein)
ἀντιφλέγειν (antiphlégein), gr., V.: nhd. entgegenleuchten lassen; E.: s. ἀντί (antí), φλέγειν (phlégein)
ἀντιφλυαρεῖν (antiphlyarein), gr., V.: nhd. Unsinn reden gegen jemanden; E.: s. ἀντί (antí), φλυαρεῖν (phlyarein), φλύειν (phlýein)
ἀντιφοβεῖν (antiphobein), gr., V.: nhd. seinerseits erschrecken, seinerseits in Furcht setzen; E.: s. ἀντί (antí), φοβεῖν (phobein)
ἀντιφονεύειν (antiphoneúein), gr., V.: nhd. seinerseits morden, im Gegenzug töten; E.: s. ἀντί (antí), φονεύειν (phoneúein)
ἀντίφονος (antíphonos) (1), gr., Adj.: nhd. wieder mordend, den Mord vergeltend, rächend; E.: s. ἀντί (antí), φόνος (phónos)
Ἀντίφονος (Antíphonos), gr., M.=PN: nhd. Antiphonos; E.: s. ἀντίφονος (antíphonos) (1), ἀντί (antí), φόνος (phónos)
ἀντιφορά (antiphorá), gr., F.: nhd. Dagegenstellen?; E.: s. ἀντιφέρειν (antiphérein); W.: lat. antiphora, F., Dagegenstellen?
ἀντιφορικῶς (antiphorikōs), gr., Adv.: nhd. über; E.: s. ἀντιφέρειν (antiphérein)
ἀντιφορτίζειν (antiphortízein), gr., V.: nhd. mit Rückfracht beladen (V.); E.: s. ἀντί (antí), φορτίζειν (phortízein), φορτίον (phortíon), φέρειν (phérein)
ἀντιφορτίζεσθαι (antiphortízesthai), gr., V.: eine Rückfracht annehmen, mit Rückfracht beladen (V.); E.: s. ἀντιφορτίζειν (antiphortízein)
ἀντίφραγμα (antíphragma), gr., N.: nhd. Bollwerk, Gegenabsperrung; E.: s. ἀντιφράσσειν (antiphrássein)
ἀντιφράζειν (antiphrázein), gr., V.: nhd. übersetzen, durch Antithese ausdrücken; E.: s. ἀντί (antí), φράζειν (phrázein)
ἀντίφραξις (antiphraxis), gr., F.: nhd. Versperrung; E.: s. ἀντιφράσσειν (antiphrássein)
ἀντίφρασις (antiphrasis), gr., F.: nhd. Antiphrase, Redefigur die das Entgegengesetzte ausdrückt; E.: s. ἀντιφράζειν (antiphrázein); W.: nhd. Antiphrasis, F., Antiphrasis
ἀντιφράσσειν (antiphrássein), ἀντιφράττειν (antiphráttein), gr., V.: nhd. absperren, versperren; E.: s. ἀντί (antí), φράσσειν (phrássein); L.: Frisk 2, 1039
ἀντιφραστικῶς (antiphrastikōs), gr., Adv.: nhd. über; E.: s. ἀντιφράζειν (antiphrázein)
ἀντιφράττειν (antiphráttein), gr. (att.), V.: Vw.: s. ἀντιφράσσειν (antiphrássein)
ἀντιφρίσσειν (antiphríssein), gr., V.: nhd. sich sträuben vor Selbstverteidigung; E.: s. ἀντί (antí), φρίσσειν (phríssein)
ἀντιφύειν (antiphýein), gr., V.: nhd. von gegensätzlicher Natur sein (V.); E.: s. ἀντί (antí), φύειν (phýein)
ἀντιφυλακή (antiphylakḗ), gr., F.: nhd. Gegenwache, gegenseitige Vorsicht; E.: s. ἀντί (antí), φυλακή (phylakḗ), φύλαξ (phýlax)
ἀντιφύλαξ (antiphýlax), gr., M.: nhd. Gegenwächter; E.: s. ἀντί (antí), φύλαξ (phýlax)
ἀντιφυλάσσειν (antiphylássein), ἀντιφυλάττειν (antiphyláttein), gr., V.: nhd. seinerseits wachen; E.: s. ἀντί (antí), φυλάσσειν (phylássein)
ἀντιφυλάσσεσθαι (antiphylássesthai), ἀντιφυλάττεσθαι (antiphyláttesthai), gr., V.: nhd. sich dagen in Acht nehmen, sich wieder in Acht; E.: s. ἀντί (antí), φυλάσσειν (phylássein)
ἀντιφυλάττειν (antiphyláttein), gr. (att.), V.: Vw.: s. ἀντιφυλάσσειν (antiphylássein)
ἀντιφυλάττεσθαι (antiphyláttesthai), gr. (att.), V.: Vw.: s. ἀντιφυλάσσεσθαι (antiphylássesthai)
ἀντιφυσᾶν (antiphysan), gr., V.: nhd. blasen gegen; E.: s. ἀντί (antí), φυσᾶν (physan)
ἀντιφυτεύειν (antiphyteúein), gr., V.: nhd. seinerseits einpflanzen, im Gegenzug einpflanzen; E.: s. ἀντί (antí), φυτεύειν (phyteúein)
Ἀντιφῶν (Antiphōn), gr., M.=PN: nhd. Antiphon; E.: s. ἀντί (antí), φωνή (phōnḗ)
ἀντιφωνεῖν (antiphōnein), gr., V.: nhd. misstönen, nicht stimmen, antworten, widersprechen, einwenden; E.: s. ἀντί (antí), φωνεῖν (phōnein), φωνή (phōnḗ)
ἀντιφώνησις (antiphṓnēsis), gr., F.: nhd. Antworten durch einen Brief; E.: s. ἀντιφωνεῖν (antiphōnein)
ἀντιφωνητής (antiphōnētḗs), gr., M.: nhd. Antwortender; E.: s. ἀντιφωνεῖν (antiphōnein)
ἀντίφωνος (antíphōnos), gr., Adj.: nhd. entgegentönend, entsprechend, auf etwas antwortend; E.: s. ἀντί (antí), φωνή (phōnḗ)
ἀντιχαίνειν (antichaínein), gr., V.: nhd. sich leicht öffnen, sich einen Spalt breit auftun; ÜG.: lat. rehiscere Gl; E.: s. ἀντί (antí), χαίνειν (chaínein)
ἀντιχαίρειν (antichaírein), gr., V.: nhd. die Freude teilen, entgegenjauchzen; E.: s. ἀντί (antí), χαίρειν (chaírein)
ἀντιχαλεπαίνειν (antichalepaínein), gr., V.: nhd. verbittert sein gegen; E.: s. ἀντί (antí), χαλεπαίνειν (chalepaínein), χαλεπός (chalepós)
ἀντιχαλκεύειν (antichalkeúein), gr., V.: nhd. schmieden gegen; E.: s. ἀντί (antí), χαλκεύειν (chalkeúein)
ἀντιχαρίζεσθαι (anticharízesthai), gr., V.: nhd. zum Dank gefällig zeigen; E.: s. ἀντί (antí), χαρίζεσθαι (charízesthai); L.: Frisk 2, 1063
ἀντίχαρις (antícharis), gr., Adj.: nhd. Anerkennen eines Gefallens; E.: s. ἀντί (antí), χάρις (cháris), ἀντιχαίρειν (antichaírein)
ἀντιχασμᾶσθαι (antichasmasthai), gr., V.: nhd. als Antwort gähnen; E.: s. ἀντί (antí), χασμᾶσθαι (chasmasthai), χάσμη (chásmē)
ἀντίχειρ (antícheir), gr., M.: nhd. Daumen; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. ἀντί (antí), χείρ (cheír)
ἀντίχειρον (antícheiron), gr., N.: nhd. Daumenbreite; E.: s. ἀντίχειρ (antícheir)
ἀντιχειροτονεῖν (anticheirotonein), gr., V.: nhd. dagegen stimmen; E.: s. ἀντί (antí), χείρ (cheír), τόνος (tónos)
ἀντιχειροτονία (anticheirotonía), gr., F.: nhd. Gegenstimme; E.: s. ἀντί (antí), χείρ (cheír), τόνος (tónos)
ἀντίχθων (antíchthōn), gr., F.: nhd. Gegenerde, südliche Halbkugel; E.: s. ἀντί (antí), χθών (chthṓm)
ἀντίχορδος (antíchordos), gr., Adj.: nhd. einstimmig, übereinstimmend; E.: s. ἀντί (antí), χορδή (chordḗ)
ἀντιχορεύειν (antichoreúein), gr., V.: nhd. in Harmonie tanzen; E.: s. ἀντί (antí), χορεύειν (choreúein), χορός (chorós)
ἀντιχορηγεῖν (antichorēgein), gr., V.: nhd. Nebenbuhler in der Choregie sein (V.); E.: s. ἀντιχόρηγος (antichórēgos)
ἀντιχόρηγος (antichórēgos), gr., M.: nhd. Nebenbuhler in der Choregie; E.: s. ἀντί (antí), χορός (chorós), ἡγεῖσθαι (hēgeisthai)
ἀντιχόρια (antichória), gr., F.: nhd. abwechselndes Odensingen; E.: s. ἀντί (antí), χορός (chorós)
ἀντιχρᾶν (antichran), gr., V.: nhd. hinreichen, genügen; E.: s. ἀντί (antí), χρᾶν (chran)
ἀντιχρηματίζεσθαι (antichrēmatízesthai), gr., V.: nhd. ein Geschäft anstelle eines anderen durchführen; E.: s. ἀντί (antí), χρηματίζειν (chrēmatízein)
ἀντίχρησις (antichrēsis), gr., F.: nhd. Ersatz für eine Nutznießung; E.: s. ἀντιχρᾶν (antichran)
ἀντίχριστος (antíchristos), gr., M.: nhd. Antichrist, Gegner Christi; E.: s. ἀντί (antí), χριστός (christós); W.: lat. Antichristus, M., Antichrist; as. Antikrist 2, st. M. (a), Antichrist; W.: lat. Antichristus, M., Antichrist; ahd. Antikrist* 1, Endikrist, M.=PN, Antichrist; mhd. Endekrist, Antekrist, st. M., Antichrist; nhd. Antichrist, M., Antichrist, Duden 1, 165
ἀντιχρονία (antichronía), gr., F.: nhd. Verwenden einer Zeit für eine andere; E.: s. ἀντί (antí), χρόνος (chrónos)
ἀντιχρονισμός (antichronismós), gr., M.: nhd. „Gegenzögern“?; E.: s. ἀντί (antí), χρονισμός (chronismós), χρόνος (chrónos)
ἀντιχρῴζειν (antichrṓizein), gr., V.: nhd. seinerseits färben, seinerseits anstreichen; E.: s. ἀντί (antí), χρῴζειν (chrṓizein)
ἀντιχωννύναι (antichōnnýnai), gr., V.: nhd. eine Uferbefestigung errichten gegen; E.: s. ἀντί (antí), χωννύναι (chōnnýnai), χεῖν (chein)
ἀντιχωρεῖν (antichōrein), gr., V.: nhd. in die entgegengesetzte Richtung bewegen; E.: s. ἀντί (antí), χωρεῖν (chōrein)
ἀντιψάλλειν (antipsallein), gr., V.: nhd. zur Begleitung spielen; E.: s. ἀντί (antí), ψάλλειν (psállein)
ἀντίψαλμος (antípsalmos), gr., Adj.: nhd. einstimmend, harmonisch, vom Saitenspiel begleitet; E.: s. ἀντιψάλλειν (antipsallein); L.: Frisk 2, 1129
ἀντιψαύειν (antipsaúein), gr., V.: nhd. seinerseits die Hand anlegen, seinerseits angreifen, sich womit befassen, betreiben; E.: s. ἀντί (antí), ψαύειν (psaúein)
ἀντιψέγειν (antipségein), gr., V.: nhd. seinerseits beschuldigen; E.: s. ἀντί (antí), ψέγειν (pségein)
ἀντιψηλαφᾶν (antipsēlaphan), gr., V.: nhd. Widersacher sein (V.), verkleinern, zuwider sein (V.); ÜG.: lat. obtrectare Gl; E.: s. ἀντί (antí), ψηλαφᾶν (psēlaphan)
ἀντιψηφίζεσθαι (antipsēphízesthai), gr., V.: nhd. dagegen stimmen; E.: s. ἀντί (antí), ψηφίζειν (psēphízein)
ἀντίψηφος (antipsēphos), gr., Adj.: nhd. entgegengesetzt stimmend; E.: s. ἀντί (antí), ψῆφος (psēphos)
ἀντιψύχειν (antipsýchein), gr., V.: nhd. seinerseits kühlen; E.: s. ἀντί (antí), ψύχειν (psýchein) (2)
ἀντίψυχος (antípsychos), gr., Adj.: nhd. statt des Lebens gegeben; E.: s. ἀντί (antí), ψυχή (psychḗ) (1)
ἀντιψωμίζειν (antipsōmízein), gr., V.: nhd. aus Rivalität mit leckeren Stückchen füttern; E.: s. ἀντί (antí), ψωμίζειν (psōmízein), ψᾶν (psan)
ἀντλεῖν (antlein), gr., V.: nhd. pumpen, ausschöpfen; Vw.: s. ἀπ- (ap), δι- (di), ἐξ- (ex), ἐπ- (ep), κατ- (kat), μετ- (met), μετεξ- (metex), περι- (peri), ὑπ- (hyp), ὑπεξ- (hypex); E.: s. ἄντλος (ántlos); L.: Frisk 1, 114
ἄντλημα (ántlēma), gr., N.: nhd. Schöpfeimer; Vw.: s. ἐπ- (ep), κατ- (kat); E.: s. ἀντλεῖν (antlein), ἄντλος (ántlos)
ἄντλησις (ántlēsis), gr., F.: nhd. Ausschöpfen; Vw.: s. ἀπ- (ap), ἐπ- (ep), κατ- (kat); E.: s. ἀντλεῖν (antlein), ἄντλος (ántlos); L.: Frisk 1, 114
ἀντλησμός (antlēsmós), gr., M.: nhd. Ausschöpfen; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀντλεῖν (antlein), ἄντλος (ántlos); L.: Frisk 1, 114
ἀντλητήρ (antlētḗr), gr., M.: nhd. Ausschöpfer, Schöpfkelle; E.: s. ἀντλεῖν (antlein), ἄντλος (ántlos); L.: Frisk 1, 114
ἀντλητήριον (antlētḗrion), gr., N.: nhd. Eimer, Kübel; E.: s. ἀντλητήριος (antlētḗrios), ἄντλος (ántlos)
ἀντλητήριος (antlētḗrios), gr., Adj.: nhd. Ausschöpfen betreffend; E.: s. ἀντλεῖν (antlein), ἄντλος (ántlos)
ἀντλητής (antlētḗs), gr., M.: nhd. Ausschöpfer, Schöpfkelle; E.: s. ἀντλεῖν (antlein), ἄντλος (ántlos); L.: Frisk 1, 114
ἀντλητικός (antlētikós), gr., Adj.: nhd. zur Bewässerung dienend; Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. ἀντλεῖν (antlein), ἄντλος (ántlos); L.: Frisk 1, 114
ἀντλητός (antlētós), gr., Adj.: nhd. bewässert; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀντλεῖν (antlein), ἄντλος (ántlos)
ἀντλητρία (antlētría), gr., F.: nhd. Ausschöpferin; E.: s. ἀντλεῖν (antlein), ἄντλος (ántlos); L.: Frisk 1, 114
ἀντλία (antlía), gr., F.: nhd. Schiffsboden, Kiel; E.: s. ἄντλος (ántlos); W.: lat. antlia, ancla, F., Pumpe, Pumpenstock und Stempel, Schöpfrad; L.: Frisk 1, 114
ἀντλιαντλητήρ (antliantlētḗr), gr., M.: nhd. Eimer, Kübel; E.: s. ἄντλος (ántlos)
ἀντλίον (antlíon), gr., N.: nhd. Schiffsboden, Kiel; Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: s. ἄντλος (ántlos)
ἄντλον (ántlon), gr., N.: nhd. Haufe, Haufen, Schiffsraum, Kielwasser; E.: von einem heth. han-, V., gießen?; vgl. idg. *sem- (1), V., schöpfen (V.) (1), gießen, Pokorny 901?; L.: Frisk 1, 114
ἄντλος (ántlos), gr., M.: nhd. Haufe, Haufen, Schiffsraum, Kielwasser; Vw.: s. κάτ- (kát); E.: von einem heth. han-, V., gießen?; vgl. idg. *sem- (1), V., schöpfen (V.) (1), gießen, Pokorny 901?; L.: Frisk 1, 114
ἀντοδυνᾶν (antodynan), gr., V.: nhd. seinerseits verletzen; E.: s. ἀντί (antí), ὀδυνᾶν (odynan)
ἀντοδύρεσθαι (antodýresthai), gr., V.: nhd. seinerseits klagen; E.: s. ἀντί (antí), ὀδύρεσθαι (odýresthai)
ἀντοίεσθαι (antoíesthai), gr., V.: nhd. entgegengesetzter Meinung sein (V.); E.: s. ἀντί (antí), οἴεσθαι (oíesthai), οἴειν (oíein)
ἀντοικεῖν (antoikein), gr., V.: nhd. am gleichen Äquator aber auf dem gegenüberliegenden Meridian wohnen; Hw.: s. ἄντοικος (ántoikos); E.: s. ἀντί (antí), οἰκεῖν (oikein)
ἀντοικοδομεῖν (antoikodomein), gr., V.: nhd. dagegen aufbauen, neu aufbauen; E.: s. ἀντί (antí), οἶκος (oikos), δέμειν (démein)
ἀντοικοδομητέον (antoikodomētéon), gr., Adj.: nhd. dagegen bauen müssend, dagegen zu bauen seiend; E.: s. ἀντοικοδομεῖν (antoikodomein)
ἀντοικοδομία (antoikodomía), gr., F.: nhd. Dagegenbauen; E.: s. ἀντοικοδομεῖν (antoikodomein)
ἄντοικος (ántoikos), gr., M.: nhd. am gleichen Äquator aber auf dem gegenüberliegenden Meridian Wohnender; E.: s. ἀντί (antí), οἶκος (oikos)
ἀντοικτείρειν (antoikteírein), gr., V.: Vw.: s. ἀντοικτίρειν (antoiktírein)
ἀντοικτίζειν (antoiktízein), gr., V.: nhd. dagegen bemitleiden, wieder bemitleiden; E.: s. ἀντί (antí), οἰκτίζειν (oiktízein)
ἀντοικτίρειν (antoiktírein), ἀντοικτείρειν (antoikteírein), gr., V.: nhd. dagegen bemitleiden, wieder bemitleiden; E.: s. ἀντί (antí), οἰκτίρειν (oiktírein)
ἀντολή (antolḗ), gr., F.: Vw.: s. ἀνατολή (anatolḗ)
ἀντολίη (antolíē), gr., F.: Vw.: s. ἀνατολή (anatolḗ)
ἀντολίηθε (antolíēthe), gr., Adv.: Vw.: s. ἀνατολίηθε* (anatolíēthe)
ἀντολίηνδε (antolíēnde), gr., Adv.: Vw.: s. ἀνατολίηνδε* (anatolíēnde)
ἀντόλιος (antólios), gr., Adj.: Vw.: s. ἀνατόλιος (anatólios)
ἀντολοφύρεσθαι (antolophýresthai), gr., V.: nhd. seinerseits beklagen, seinerseits betrauern; E.: s. ἀντί (antí), ὀλοφύρεσθαι (olophýresthai)
ἀντομνύναι (antomnýnai), gr., V.: nhd. dagegen schwören, seinerseits schwören; E.: s. ἀντί (antí), ὀμνύναι (omnýnai)
ἄντομος (ántomos), gr., M.: nhd. Palisade, Zaun, Scheideweig der die Äcker trennt; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 115
ἀντονειδίζειν (antoneidízein), gr., V.: nhd. seinerseits tadeln, seinerseits Vorwürfe machen; E.: s. ἀντί (antí), ὀνειδίζειν (oneidízein)
ἀντόνειρος (antóneiros), gr., Adj.: nhd. traumgleich; E.: s. ἀντί (antí), ὄνειρος (óneiros)
ἀντονινάναι (antoninánai), gr., V.: nhd. sich gegenseitig helfen; E.: s. ἀντί (antí), ὀνινάναι (oninánai)
ἀντονομάζειν (antonomázein), gr., V.: nhd. anders benennen; E.: s. ἀντί (antí), ὄνομα (ónoma)
ἀντονομασία (antonomasía), gr., F.: nhd. ein Beiwort verwenden, einen Beinamen verwenden; E.: s. ἀντονομάζειν (antonomázein)
ἀντονομαστικός (antonomastikós), gr., Adj.: nhd. pronominal; E.: s. ἀντονομάζειν (antonomázein)
ἀντόπτρα (antóptra), gr., F.: nhd. ein chirurgisches Instrument; E.: s. ἀντί (antí), ὄπωπα (ópōpa)?
ἀντοργίζεσθαι (antorgízesthai), gr., V.: nhd. seinerseits grollen; E.: s. ἀντί (antí), ὀργίζεσθαι (orgízesthai)
ἀντορέγειν (antorégein), gr., V.: nhd. ausbreiten, seinerseits präsentieren; E.: s. ἀντί (antí), ὀρέγειν (orégein)
ἀντορθιάζειν (antorthiázein), gr., V.: nhd. sich dagegen erheben; E.: s. ἀντί (antí), ὀρθιάζειν (orthiázein), ὀρθός (orthós)
ἀντόρος (antóros), gr., M.: Vw.: s. ἀνθόρος (anthóros)
ἄντορος (ántoros), gr., M.: Vw.: s. ἀνθόρος (anthóros)
ἀντορύσσειν (antorýssein), gr., V.: nhd. eine Gegenmine graben; E.: s. ἀντί (antí), ὀρύσσειν (orýssein)
ἀντορχεῖσθαι (antorcheisthai), gr., V.: nhd. Tanzschritte nachmachen, jemandes Tanzen nachmachen; E.: s. ἀντί (antí), ὀρχεῖσθαι (orcheisthai)
ἀντοφείλειν (antopheílein), gr., V.: nhd. seinerseits beklagen, dagegen schuldig sein (V.); E.: s. ἀντί (antí), ὀφείλειν (opheílein)
ἀντοφθαλμεῖν (antophthalmein), gr., V.: nhd. mit feindlichen Augen ansehen, Trotz bieten, ankämpfen gegen; E.: s. ἀντί (antí), ὀφθαλμός (ophthalmós)
ἀντοφθάλμησις (antophthálmēsis), gr., F.: nhd. Gerade-in-die-Augen-Sehen; E.: s. ἀντοφθαλμεῖν (antophthalmein)
ἀντόφθαλμος (antóphthalmas), gr., Adj.: nhd. gerade in die Augen sehend; E.: s. ἀντί (antí), ὀφθαλμός (ophthalmós)
ἀντόφρυς (antóphrys), gr., F.: nhd. eine Pflanze; E.: s. ἀντί (antí), ὀφρύς (ophrýs)
ἀντοχεῖσθαι (antocheisthai), gr., V.: nhd. wie reitend sitzen; E.: s. ἀντί (antí), ὀχεῖσθαι (ocheisthai), ὀχεῖν (ochein)
ἀντοχή (antochḗ), gr., F.: nhd. Haftung; E.: s. ἀντί (antí), ὀχή (ochḗ), ὀχεύειν (ocheúein)
ἀντοχυροῦν (antochyrūn), gr., V.: nhd. seinerseits befestigen; E.: s. ἀντί (antí), ὀχυροῦν (ochyrūn), ὀχυρός (ochyrós)
ἀντραῖος (antraios), gr., Adj.: nhd. in Höhlen hausend; E.: s. ἄντρον (ántron); L.: Frisk 1, 115
ἀντρέπειν (antrépein), gr., V.: Vw.: s. ἀνατρέπειν (anatrépein)
ἀντρηίς (antrēís), gr., F.: nhd. Höhlenwohnen, Wohnen in Höhlen; E.: s. ἄντρον (ántron)
ἀντριάς (antriás), gr., F.: nhd. Grotte; E.: s. ἄντρον (ántron)
ἀντρίτης (antrítēs), gr., M.: nhd. Höhlenbewohner; E.: s. ἄντρον (ántron)
ἀντροδίαιτος (antrodíaitos), gr., Adj.: nhd. in Höhlen wohnend; E.: s. ἄντρον (ántron), διαιτᾶσθαι (diaitasthai)
ἀντροειδής (antroeidḗs), gr., Adj.: nhd. höhlenartig, höhlengleich; E.: s. ἄντρον (ántron), εἶδος (eidos)
ἄντροθε (ántrothe), gr., Adv.: nhd. aus der Höhle, von der Höhle; E.: s. ἄντρον (ántron)
ἄντροθεν (ántrothen), gr., Adv.: nhd. aus der Höhle; E.: s. ἄντρον (ántron)
ἄντρον (ántron), gr., N.: nhd. Höhle, Grotte; E.: idg. *antrom, Sb., Höhle, Luftloch, Pokorny 50; s. idg. *anə-, *an- (3), *h₂enh₁-, V., atmen, hauchen, Pokorny 38; W.: lat. antrum, N., Höhle, Grotte; L.: Frisk 1, 115
ἄντροφυής (antrophyḗs), gr., Adj.: nhd. in Höhlen geboren; E.: s. ἄντρον (ántron), φύειν (phýein)
ἀντροχαρής (antrocharḗs), gr., Adj.: nhd. höhlenspukend?; E.: s. ἄντρον (ántron)
ἀντρώδης (antrṓdēs), gr., Adj.: nhd. höhlenreich; E.: s. ἄντρον (ántron), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 115
ἀντύα (antýa), gr., F.: nhd. Fußbank; E.: Herkunft unklar, ἄντυξ (ántyx)?, ἀντί (antí)?
ἀντυγωτός (antygōtós), gr., Adj.: nhd. ein Stirnband tragend; E.: s. ἄντυξ (ántyx)?
ἄντυξ (ántyx), gr., M.: nhd. Rundung, Schildrand, Steg der Leier, Planetenbahn; E.: s. ἀνά (aná), τεύχειν (teúchein); L.: Frisk 1, 115
ἀντυποκρίνεσθαι (antypokrínesthai), gr. (ion.), V.: Vw.: s. ἀντυποκρίνεσθαι (anthypokrínesthai)
ἄντυπος (ántypos), gr., Adj.: nhd. gegensätzlich; E.: s. ἀντί (antí)?
ἀντῳδή (antōidḗ), gr., F.: nhd. eine lyrische Passage die auf eine Ode antwortet; E.: s. ἀντῳδός (antōidós)
ἀντῳδός (antōidós), gr., Adj.: nhd. widerhallend, entgegentönend; E.: s. ἀντί (antí), ἀοιδή (aoidḗ), ἀείδειν (aeídein)
ἀντωθεῖν (antōthein), gr., V.: nhd. in die entgegengesetzte Richtung stoßen; E.: s. ἀντί (antí), ὠθεῖν (ōthein)
ἀντώθησις (antṓthēsis), gr., F.: nhd. Gegenschlag; E.: s. ἀντωθεῖν (antōthein)
ἄντωμος (ántōmos), gr., Adj.: nhd. von Schulter zu Schulter reichend; E.: s. ἀντί (antí), ὦμος (ōmos)
ἀντωμοσία (antōmosía), gr., F.: nhd. Vereidigung der Parteien vor Gericht, beschworene Anklage, Klageschrift; E.: s. ἀντομνύναι (antomnýnai)
ἀντωνεῖσθαι (antōneisthai), gr., V.: nhd. für Verkauftes etwas anderes wiederkaufen, gegenbieten, mitbieten, überbieten; E.: s. ἀντί (antí), ὠνεῖσθαι (ōneisthai)
ἀντωνυμεῖν (antōnymein), gr., V.: nhd. eine entgegengesetzte Überzeugung haben; E.: s. ἀντί (antí), ὄνομα (ónoma)
ἀντωνυμία (antōnymía), gr., F.: nhd. Pronomen; E.: s. ἀντί (antí), ὄνομα (ónoma
ἀντωνυμικός (antōnymikós), gr., Adj.: nhd. pronominal; E.: s. ἀντί (antí), ὄνομα (ónoma
ἀντωπεῖν (antōpein), gr., V.: nhd. mit feindlichen Augen ansehen, Trotz bieten, ankämpfen gegen; E.: s. ἀντί (antí), ὄψ (óps)?
ἀντώπιος (antṓpios) gr., Adj.: nhd. gerade entgegensehend, gerade vor Augen befindlich; E.: s. ἀντί (antí), ὄψ (óps)
ἀντωπός (antōpós) gr., Adj.: nhd. gerade entgegensehend, gerade vor Augen befindlich; E.: s. ἀντί (antí), ὄψ (óps)
ἀντωρύεισθαι (antōrýeisthai), gr., V.: nhd. dagegen brüllen; E.: s. ἀντί (antí), ὠρύειν (ōrýein)
ἄντωσις (ántōsis), gr., F.: nhd. Dagegenstoßen; E.: s. ἀντί (antí), ὦσις (ōsis)
ἀντωφέλεια (antōphéleia), gr., F.: nhd. gegeinseitiges Profitieren; E.: s. ἀντωφελεῖν (antōphelein)
ἀντωφελεῖν (antōphelein), gr., V.: nhd. wieder helfen, wieder nützen; E.: s. ἀντί (antí), ὠφελεῖν (ōphelein)
ἄνυδρος (ánydros), gr., Adj.: nhd. wasserarm, dürr; E.: s. ἀ- (a), ὕδωρ (hýdōr); W.: s. lat. anhydros, F., Narzisse
ἀνύειν (anýein), ἁνύειν (hanýein), ἄνειν (ánein), ἄνυναι (ánynai), gr., V.: nhd. gewinnen, verschaffen, vollenden, erreichen; Vw.: s. ἀπ- (ap), δι- (di), διεξ- (diex), ἐξ- (ex), κατ- (kat); Hw.: s. ἀνύτειν (anýtein); E.: idg. *sen-, *sene-, *seneu-, *senu-, *senə-, V., bereiten, ausarbeiten, vollenden, erzielen, Pokorny 906; L.: Frisk 1, 115
ἁνύειν (hanýein), gr. (att.), V.: Vw.: s. ἀνύειν (anýein)
ἄνυναι (ánynai), gr., V.: Vw.: s. ἀνύειν (anýein)
ἀνύποιστος (anhýpoistos), gr., Adj.: nhd. untertäglich; E.: s. ἀνά (aná), ὑπό- (hypó), οἰστός (oistós); L.: Frisk 2, 370
ἀνυπόκριτος (anhypókritos), gr., Adj.: nhd. nicht erheuchelt, lauter; E.: s. ἀνά (aná), ὑπό (hypó), κρίνειν (krínein)
ἀνυπόστατος (anhypóstatos), gr., Adj.: nhd. substanzlos; E.: s. ἀνά (aná), ὑπό (hypó), ἱστάναι (histánai)
ἀνυπότακτος (anhypótaktos), gr., Adj.: nhd. nicht unterworfen, selbständig, ungehorsam; E.: s. ἀνά (aná), ὑπό (hypó), τάσσειν (tássein)
ἄνυσμα (ánysma), gr., N.: nhd. Vollendung, Erfolg; E.: s. ἀνύειν (anýein); L.: Frisk 1, 115
ἁνυσιμός (anysimós), gr., Adj.: nhd. erfolgreich, fördernd; E.: s. ἀνύειν (anýein); L.: Frisk 1, 115
ἄνυσις (ánysis), gr., F.: nhd. Vollendung, Erfolg; E.: s. ἀνύειν (anýein); L.: Frisk 1, 115
ἁνυστός (anystós), gr., Adj.: nhd. tunlich; E.: s. ἀνύειν (anýein); L.: Frisk 1, 115
ἀνύτειν (anýtein), gr., V.: nhd. gewinnen, verschaffen, vollenden, erreichen; Vw.: s. δι- (di); Hw.: s. ἀνύειν (anýein); E.: s. ἀνύειν (anýein)
ἀνυφαίνειν (anyphaínein), gr., V.: nhd. von neuem weben; E.: s. ἀνά (aná), ὑφαίνειν (hyphaínein)
ἄνω (ánō), gr., Adv.: nhd. aufwärts, hinauf, oberhalb; Vw.: s. ἐπ- (ep), ὑπερ- (hyper); Hw.: s. ἀνά (aná); E.: s. idg. *an (4), *anu, *anō, *nō, Präp., an, hin, hinan, Pokorny 39
ἀνωγέμεν (anōgémen), gr., V.: nhd. gebieten, auffordern, befehlen; E.: s. idg. *ēg̑-, *ōg̑-, *əg̑-, V., sprechen, sagen, Pokorny 290; L.: Frisk 1, 115
ἀνωγή (anōgḗ), gr., F.: nhd. Befehl; E.: s. ἀνωγέμεν (anōgémen); L.: Frisk 1, 115
ἀνώδυνον (anṓdynon), gr., N.: nhd. schmerzstillendes Heilmittel; E.: s. ἀνώδυνος (anṓdynos)
ἀνώδυνος (anṓdynos), gr., Adj.: nhd. schmerzstillend; E.: s. ἀνά (aná), ὀδύνη (odýnē); W.: mlat. anōdynus, Adj., schmerzlindernd
ἄνωθεν (ánōthen), gr., Adv.: nhd. von oben her; Vw.: s. ἀπ- (ap), ἐπ- (ep), ὑπερ- (hyper); E.: s. ἄνω (ánō)
ἀνωιστί (anōistí), gr., Adv.: nhd. unerwartet, unvermutet; E.: s. ἀνώιστος (anṓistos)
ἀνώιστος (anṓistos), gr., Adj.: nhd. unerwartet, unvermutet; E.: s. ἀ- (a), οἴειν (oíein)
ἀνωμαλία (anōmalía), gr., F.: nhd. „Anomalie“. Unebenheit, Ungleichförmigkeit; E.: s. ἀνώμαλος (anṓmalos); W.: lat. anōmalia, F., Ausnahme, Anomalie; nhd. Anomalie, F., Anomalie
ἀνώμαλος (anṓmalos), gr., Adj.: nhd. „anomal“, ungleich; Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: s. ἀ- (a), ὁμός (homós); W.: lat. anōmalus, Adj., unregelmäßig, anomal; nhd. anomal, Adj., unregelmäßig, anomal; L.: Kluge s. u. anomal
ἀνώνυμος (anṓnymos), gr., Adj.: nhd. „anonym“, namlos, namenlos, unbekannt; E.: s. ἀ- (a), ὄνομα (ónoma); W.: lat. anōnymus, Adj., namlos, namenlos, unbekannt; frz. anonyme, Adj., anonym, namelos; nhd. anonym, Adj., anonym, namlos, namenlos; L.: Kluge s. u. anonym
ἀνωτερικόν (anōterikón), gr., N.: nhd. eine Medizin; E.: s. ἀνώτερος (anṓteros), ἄνω (ánō)
ἀνωτερικός (anōterikós), gr., Adj.: nhd. höher gelegen; E.: s. ἀνώτερος (anṓteros), ἄνω (ánō)
ἀνώτερον (anṓteron), gr., Adv.: nhd. höher, früher; E.: s. ἄνω (ánō)
ἀνώτερος (anṓteros), gr., Adj.: nhd. höher, früher; E.: s. ἄνω (ánō)
ἄξεινος (áxeinos), gr., Adj.: Vw.: s. ἄξενος (áxenos)
ἀξενία (axenía), gr., F.: nhd. Ungastlichkeit; E.: s. ἄξενος (áxenos); E.: mlat. axenia, F., Ungastlichkeit
ἄξενος (áxenos), ἄξεινος (áxeinos), gr., Adj.: nhd. ungastlich, nicht gastfreundlich; E.: s. ἀ- (a), ξένος (xénos) (1); W.: lat. Axenus, M.=PN, „Ungastlicher“, Axenus
ἀξινάριον (axinárion), gr., N.: nhd. kleine Streitaxt; E.: s. ἀξίνη (axínē); L.: Frisk 1, 115
ἀξίνη (axínē), gr., F.: nhd. Axt, Streitaxt; E.: idg. *agu̯esī, *agusī, *aksī, Sb., Axt, Pokorny 9, EWAhd 1, 43; s. idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18 oder eine Entlehnung aus einer voridg. Sprache; L.: Frisk 1, 115
ἀξινίδιον (axinídion), gr., N.: nhd. kleine Streitaxt; E.: s. ἀξίνη (axínē); L.: Frisk 1, 115
ἀξινομαντεία (axinomanteía), gr., F.: nhd. Weissagen mittels Äxten; E.: s. ἀξίνη (axínē), μανθάνειν (manthánein); W.: lat. axinomantīa, F., Weissagen mittels Äxten
ἀξιοπιστεύεσθαι (axiopisteúesthai), gr., V.: nhd. glaubwürdig sein (V.), für glaubwürdig erachten; Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. ἀξιόπιστος (axiópistos)
ἀξιοπιστία (axiopistía), gr., F.: nhd. Bekräftigung; E.: s. ἀξιόπιστος (axiópistos)
ἀξιόπιστος (axiópistos), gr., Adj.: nhd. glaubwürdig, zuverlässig, ausreichend; E.: s. ἄξιος (áxios), πιστός (pistós)
ἄξιος (áxios), gr., Adj.: nhd. würdig, wert, wertvoll; Vw.: s. ἀν- (aná), ἀντ- (ant), ἀπ- (ap), ἐπ- (ep), κατ- (kat), παρ- (par); E.: s. ἄγειν (ágein); L.: Frisk 1, 116
ἀξιοῦν (axiūn), gr., V.: nhd. für würdig halten, fordern, bitten; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἀπ- (ap), ἐπ- (ep), κατ- (kat); E.: s. ἄξιος (áxios); L.: Frisk 1, 116
ἀξίωμα (axíōma), gr., N.: nhd. Würdigung, Wertschätzung, Achtung, Würde, Forderung, Grundsatz; E.: s. ἀξιοῦν (aniūn), ἄξιος (áxios); W.: lat. axiōma, N., Grundsatz, Grundwahrheit; nhd. Axiom, N., Axiom, Grundsatz; L.: Frisk 1, 116, Kluge s. u. Axiom
ἀξιωματικός (axiōmatikós), gr., Adj.: nhd. würdevoll, in Amt und Würden seiend; E.: s. ἀξιοῦν (aniūn), ἄξιος (áxios); L.: Frisk 1, 116
ἀξιωματικῶς (axiōmatikōs), gr., Adv.: nhd. würdevoll, in Amt und Würden; E.: s. ἀξιοῦν (aniūn), ἄξιος (áxios)
ἀξίως (axíōs), gr., Adv.: nhd. mit Recht, auf angemessene Weise, auf würdige Art; Vw.: s. ἀν- (an), ἀπ- (ap), ἐπ- (ep); E.: s. ἄξιος (áxios)
ἀξίωσις (axíōsis), gr., F.: nhd. Würdigung, Wertschätzung, Achtung, Würde, Forderung; Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. ἀξιοῦν (aniūn), ἄξιος (áxios); L.: Frisk 1, 116
ἀξιωτέον (axiōtéon), gr., Adj.: nhd. würdigen müssend; E.: s. ἀξιοῦν (aniūn), ἄξιος (áxios)
ἀξόνιον (axónion), gr., N.: nhd. kleiner Bolzen; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. ἄξων (áxōn)
ἀξόνιος (axónios), gr., Adj.: nhd. zur Achse gehörig; Vw.: s. ἐπ- (ep), παρ- (par); E.: s. ἄξων (áxōn); L.: Frisk 1, 116
ἄξων (áxōn), gr., M.: nhd. Achse, Wagenachse; E.: idg. *ag̑es-, *ak̑s-, Sb., Drehpunkt, Achse, Achsel, Pokorny 6; s. idg. *ag̑-, *h₂eg̑-, *h₂ag̑-, *h₂og̑-, V., treiben, schwingen, bewegen, Pokorny 4; L.: Frisk 1, 116
ἀοζία (aozía), gr., F.: nhd. Bedienung eines Gottes; E.: s. ἄοζος (áozos); L.: Frisk 1, 116
ἄοζος (áozos), gr., M.: nhd. Diener eines Gottes; E.: Herkunft unklar?; L.: Frisk 1, 116
ἀοιδάριον (aoidárion), ᾠδάριον (ōidárion), gr., N.: nhd. Gesang, Lied; E.: s. ἀείδειν (aeídein); W.: lat. ōdārium, N., Gesang, Lied
ἀοιδή (aoidḗ), ᾠδή (ōidē), gr., F.: nhd. Gesang, Lied, Ode; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀείδειν (aeídein); W.: lat. ōdē, F., Gesang, Lied, Ode; nhd. Ode, F., Ode; L.: Kluge s. u. Ode
ἀοιδιᾶν (aoidian), gr., V.: nhd. singen; E.: s. ἀοιδή (aoidḗ)
ἀοιδικός (aoidikós), ᾠδικός (ōidikós), gr., Adj.: nhd. gut singend, musikalisch; E.: s. ἀείδειν (aeídein)
ἀοιδικῶς (aoidikōs), ᾠδικῶς (ōidikōs), gr., Adv.: nhd. gut singend; E.: s. ἀείδειν (aeídein)
ἀοίδιμος (aoídimos), gr., Adj.: nhd. besungen; E.: s. ἀείδειν (aeídein)
ἀοιδός (aoidós), gr., M.: nhd. Sänger; E.: s. ἀείδειν (aeídein); L.: Frisk 1, 22
ἄοινος (áoinos), gr., Adj.: nhd. ohne Wein seiend, weinlos; E.: s. ἀ- (a), οἶνος (oinos)
ἀοῖος (aoíos), gr. (dor.), Adj.: Vw.: s. ἠοῖος (ēoíos)
ἀολλής (aollḗs), gr., Adj.: nhd. dicht gedrängt, alle zusammen stehend, versammelt; E.: vgl. idg. *u̯el- (3), V., drängen, pressen, einschließen, Pokorny 1138; L.: Frisk 1, 117
ἀολλίζειν (aollízein), gr., V.: nhd. zusammendrängen, versammeln; E.: s. ἀολλής (aollḗs); L.: Frisk 1, 117
ἄολξ (áolx), gr. (hom.), F.: Vw.: s. ὦλξ (ōlx)
ἄορ (áor), gr., N.: nhd. Schwert; E.: s. idg. *u̯er- (1), V., Adj., Sb., binden, reihen, aufhängen, schwer, Schnur (F.) (1), Strick (M.) (1), Pokorny 1150; L.: Frisk 1, 117
ἀόρατος (aóratos), gr., Adj.: nhd. ungesehen, unsichtbar; E.: s. ἀ- (a), ὁρᾶν (horan)
ἀόριστος (aóristos) (1), gr., Adj.: nhd. nicht abgegrenzt, unbestimmt; E.: s. ἀ- (a), ὁρίζειν (horízein)
ἀόριστος (aóristos) (2), gr., M.: nhd. Aorist; E.: s. ἀόριστος (aóristos) (1)
ἄορνος (áornos), gr., Adj.: nhd. ohne Vögel seiend, vogellos; E.: s. ἀ- (a), ὄρνις (órnis); W.: ? lat. Avernus, Adj., avernisch, mit gefährlichen Dämpfen seiend
ἀορτή (aortḗ), gr., F.: nhd. Schlauch, Ledersack, Schlagader, Aorta; E.: s. idg. *u̯er- (1), V., Adj., Sb., binden, reihen, aufhängen, schwer, Schnur (F.) (1), Strick, Pokorny 1150; W.: lat. averta, F., Felleisen, Packsack; W.: lat. mlat. aorta, F., Aorta, Hauptschlagader; nhd. Aorta, Aorta, F., Aorta, Hauptschlagader; L.: Kluge s. u. Aorta
ἀορτήρ (aortḗr), gr., M.: nhd. Anhänger, Tragriemen, Schwertkoppel; E.: vgl. *u̯er- (1), V., Adj., Sb., binden, reihen, aufhängen, schwer, Schnur (F.) (1), Strick, Pokorny 1150
ἀοσσεῖν (aossein), gr., V.: nhd. helfen, beistehen; E.: s. idg. *sokᵘ̯i̯os, M., Gefolgsmann, Pokorny 896; vgl. idg. *sekᵘ̯- (1), V., folgen, Pokorny 896; L.: Frisk 1, 117
ἀοσσητήρ (aossētḗr), gr., M.: nhd. Helfer, Beistand; Hw.: s. ἀοσσεῖν (aossein); E.: s. idg. *sokᵘ̯i̯os, M., Gefolgsmann, Pokorny 896; vgl. idg. *sekᵘ̯- (1), V., folgen, Pokorny 896; L.: Frisk 1, 117
ἄουτος (áutos), gr., Adj.: nhd. unverwundet; E.: ἀ- (a), οὐτᾶν (utan)
ἀοχλησία (aochlēsía), gr., F.: nhd. Ungestörtheit; E.: s. ἀόχλητος (aóchlētos)
ἀόχλητος (aóchlētos), gr., Adj.: nhd. unbelästigt, ungestört; E.: s. ἀ- (a), ὀχλεῖν (ochlein)
ἀπαβοιδῶρ (apaboidōr), gr., Adj.: nhd. verstimmt (Melodie); E.: s. ἀπό (apó), ἀοιδή (aoidḗ)
ἀπαγελάζειν (apagelázein), gr., V.: nhd. absondern, von der Herde trennen; ÜG.: lat. abgregare Gl; Q.: Gl; E.: s. ἀπό (apó), ἀγέλη (agélē)
ἀπάγελος (apágelos), gr., Adj.: nhd. noch nicht in die Schar aufgenommen; E.: s. ἀπό (apó), ἀγέλη (agélē)
ἀπαγγελεύς (apangeleús), gr., M.: nhd. Bote; E.: s. ἀπαγγέλλειν (apangéllein)
ἀπαγγελία (apangelía), gr., F.: nhd. Bericht, Erzählung; E.: s. ἀπαγγέλλειν (apangéllein)
ἀπαγγέλλειν (apangéllein), gr., V.: nhd. vermelden, verkünden; E.: s. ἀπό (apó), ἀγγέλλειν (angéllein)
ἀπάγγελσις (apángelsis), gr., F.: nhd. Bericht, Erzählung; E.: s. ἀπαγγέλλειν (apangéllein)
ἀπαγγελτήρ (apangeltēr), gr., M.: nhd. Bote, Berichtender; E.: s. ἀπαγγέλλειν (apangéllein)
ἀπαγγελτικόν (apangeltikón), gr., N.: nhd. Ausdruckskraft; E.: s. ἀπαγγελτικός (apangeltikós), ἀπαγγέλλειν (apangéllein)
ἀπαγγελτικός (apangeltikós), gr., Adj.: nhd. berichtend; E.: s. ἀπαγγέλλειν (apangéllein)
ἀπαγγελτικῶς (apangeltikōs), gr., Adv.: nhd. berichtend; E.: s. ἀπαγγελτικός (apangeltikós), ἀπαγγέλλειν (apangéllein)
ἄπαγε (ápage), gr., Interj.: nhd. pack dich!, fort mit dir!; E.: s. ἀπάγειν (apágein); W.: lat. apage, Interj., fort mit dir!, fort!, weg damit!, pack dich!
ἀπάγειν (apágein), gr., V.: nhd. wegführen, fortschaffen, fortführen; Vw.: s. συν- (syn); E.: s. ἀπό (apó), ἄγειν (ágein)
ἀπαγής (apagḗs), gr., Adj.: nhd. nicht steif, nicht fest, weich; E.: s. ἀ- (a), πηγνύναι (pēgnýnai)
ἀπαγινεῖν (apaginein), gr., V.: nhd. fortführen, abführen, Tribut zahlen; E.: s. ἀπό (apó), ἀγινεῖν (aginein)
ἀπαγκυλοῦν (apankylūn), gr., V.: nhd. krumm machen, krümmen; E.: s. ἀγκυλοῦν (ankylūn), ἀγκύλος (ankýlos)
ἀπαγκωνίζεσθαι (apankōnízesthai), gr., V.: nhd. die Ellbogen zeigen, die Ellbogen entblößen; E.: s. ἀπό (apó), ἀγκωνίζειν (ankōnízein), ἀγκών (ankṓn)
ἀπαγκωνισάμενος (apankōnisámenos), gr., (Part. =)Adj.: nhd. unerschrocken; E.: s. ἀπαγκωνίζεσθαι (apankōnízesthai)
ἀπαγλαΐζειν (apaglaďzein), gr., V.: nhd. der Zier berauben; E.: s. ἀπό (apó), ἀγλαΐζειν (aglaďzein), ἀγλαΐα (aglaďa)
ἄπαγμα (ápagma), gr., N.: nhd. Bruch eines Gelenks; E.: ἀπαγνύναι (apagnýnai)
ἀπαγνίζειν (apagnízein), gr. (ion.), V.: Vw.: s. ἀφαγνίζειν (aphagnízein)
ἀπαγνύναι (apagnýnai), gr., V.: nhd. beim Gelenk gebrochen sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), ἀγνύναι (agnýnai)
ἀπαγοράζειν (apagorázein), gr., V.: nhd. wiederkaufen; ÜG.: lat. redimere Gl; Q.: Gl; E.: s. ἀπό (apó), ἀγοράζειν (agorázein), ἀγορά (agorá)
ἀπαγορεύειν (apagoreúein), gr., V.: nhd. verbieten, untersagen; E.: s. ἀπό (apó), ἀγορεύειν (agoreúein)
ἀπαγόρευμα (apagóreuma), gr., N.: nhd. Verbot, Interdikt; E.: s. ἀπαγορεύειν (apagoreúein)
ἀπαγόρευσις (apagóreusis), gr., F.: nhd. körperliche Ermattung, Erschöpfung; E.: s. ἀπαγορεύειν (apagoreúein)
ἀπαγορευτέον (apagoreutéon), gr., Adj.: nhd. ermatten müssend; E.: s. ἀπαγορεύειν (apagoreúein)
ἀπαγορευτέος (apagoreutéos), gr., Adj.: nhd. ermatten müssend; E.: s. ἀπαγορεύειν (apagoreúein)
ἀπαγορευτικός (apagoreutikós), gr., Adj.: nhd. verbietend; E.: s. ἀπαγορεύειν (apagoreúein)
ἀπαγορευτικῶς (apagoreutikōs), gr., Adv.: nhd. verbietend; E.: s. ἀπαγορεύειν (apagoreúein)
ἀπαγριοῦσθαι (apagriūsthai), gr., V.: nhd. wild werden, verwildern; E.: s. ἀπό (apó), ἀγριοῦν (agriūn), ἄγριος (ágrios)
ἀπαγρίωσις (apagríōsis), gr., F.: nhd. Verwilderung; E.: s. ἀπαγριοῦσθαι (apagriūsthai)
ἄπαγρος (ápagros), gr., Adj.: nhd. kein Jagdglück habend; E.: s. ἀπό (apó), ἄγρα (ágra)
ἀπάγχειν (apánchein), gr., V.: nhd. erwürgen, erdrosseln; E.: s. ἀπό (apó), ἄγχειν (ánchein)
ἀπαγχονᾶν (apanchonan), gr., V.: nhd. vom Strick losmachen; E.: s. ἀπό (apó), ἀγχόνη (anchónē)
ἀπαγχονίζειν (apanchonízein), gr., V.: nhd. vom Strick losmachen; E.: s. ἀπό (apó), ἀγχονίζειν (anchonízein), ἀγχόνη (anchónē)
ἀπαγωγή (apagōgḗ), gr., F.: nhd. Wegführung, Entführung, Ablieferung, Verhaftungsantrag; E.: s. ἀπάγειν (apágein)
ἀπαγωγός (apagōgós), gr., Adj.: nhd. wegführend, ablenkend; E.: s. ἀπάγειν (apágein)
ἀπαγώγιμος (apagṓgimos), gr., Adj.: nhd. fortgeführt; E.: s. ἀπάγειν (apágein)
ἀπαγώνιος (apagṓnios), gr., Adj.: nhd. befreiend; E.: s. ἀπό (apó), ἀγώνιος (agṓnios) (1), ἀγών (agṓn)
ἀπᾴδειν (apáidein), gr., V.: Vw.: s. ἀπαείδειν* (apaeídein)
ἀπαδικεῖν (apadikein), gr., V.: nhd. Unrecht tun; E.: s. ἀπό (apó), ἀδικεῖν (adikein)
ἀπαδόντως (apadóntōs), gr., Adj.: nhd. unpassend; E.: s. ἀπό (apó)
ἀπαείδειν* (apaeídein), ἀπᾴδειν (apáidein), gr., V.: nhd. im Ton abweichen, disharmonieren, abschweifen; E.: s. ἀπό (apó), ἀείδειν (aeídein)
ἀπαείρειν (apaeírein), gr., V.: Vw.: s. ἀπαίρειν (apaírein)
ἀπαείρεσθαι (apaeíresthai), gr., V.: Vw.: s. ἀπαίρεσθαι (apaíresthai)
ἀπαέξεσθαι (apaéxesthain), gr., V.: nhd. abnehmen; E.: s. ἀπό (apó), ἀέξειν (aéxein)
ἀπαθανατίζειν (apathanatízein), gr., V.: nhd. unsterblich machen, an Unsterblichkeit glauben; E.: s. ἀπό (apó), ἀ- (a), θάνατος (thánatos)
ἀπαθανάτισις (apathanátisis), gr., F.: nhd. Unsterblichmachen, Vergöttlichung; E.: s. ἀπαθανατίζειν (apathanatízein)
ἀπαθανατισμός (apathanatismós), gr., M.: nhd. Unsterblichmachen, Vergöttlichung; E.: s. ἀπαθανατίζειν (apathanatízein)
ἀπάθεια (apátheia), ἀπαθία (apathía), gr., F.: nhd. Unempfindlichkeit, Gelassenheit; E.: s. ἀπαθής (apathḗs); W.: lat. apathīa, F., Apathie, Leidenschaftslosigkeit; nhd. Apathie, F., Apathie, Teilnahmslosigkeit; L.: Kluge s. u. Apathie
ἀπαθεῖν (apathein), gr., V.: nhd. frei von Empfindungen sein (V.); E.: s. ἀπαθής (apathḗs)
ἀπαθές (apathés), gr., N.: nhd. Unempfindlichkeit, Gelassenheit; E.: s. ἀπαθής (apathḗs)
Ἀπαθηναῖος (Apathēnaios), gr., M.: nhd. degenerierter Athener; E.: s. ἀπό (apó), Ἀθηναῖος (Athēnaios) (2), Ἀθῆναι (Athēnai)
ἀπαθής (apathḗs), gr., Adj.: nhd. nicht leidend, unversehrt, nicht empfindend, unempfindich; E.: s. ἀ- (a), πάθος (páthos)
ἀπαθία (apathía), gr., F.: Vw.: s. ἀπάθεια (apátheia)
ἀπαθῶς (apathōs), gr., Adv.: nhd. nicht leidend, unversehrt, nicht empfindend, unempfindich; E.: s. ἀπαθής (apathḗs)
ἀπαί (apaí), gr., Adv., Präp., Präf.: Vw.: s. ἀπό (apó)
ἀπαιδαγώγητον (apaidagṓgēton), gr., N.: nhd. Mangel an Erziehung; E.: s. ἀπαιδαγώγητος (apaidagṓgētos)
ἀπαιδαγώγητος (apaidagṓgētos), gr., Adj.: nhd. ohne Lehrer seiend, ohne Führung seiend; E.: s. ἀ- (a), παιδαγωγεῖν (paidagōgein)
ἀπαιδευσία (apaideusía), gr., F.: nhd. Mangel an Erziehung und Bildung; E.: s. ἀπαίδευτος (apaídeutos)
ἀπαιδευτεῖν (apaideutein), gr., V.: nhd. ungebildet sein (V.), ununterrichtet sein (V.); E.: s. ἀπαίδευτος (apaídeutos)
ἀπαίδευτος (apaídeutos), gr., Adj.: nhd. nicht unterrichtet, albern, ungebildet, ungeschickt; Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: s. ἀ- (a), παιδεύειν (paideúein)
ἀπαιδεύτως (apaideútōs), gr., Adv.: nhd. nicht unterrichtet, albern, ungebildet, ruh ungeschickt; E.: s. ἀπαίδευτος (apaídeutos)
ἀπαιδία (apaidía), ἀπαιδίη (apaidíē), gr., F.: nhd. Kinderlosigkeit; E.: s. ἄπαις (ápais), ἀ- (a), παῖς (pais)
ἀπαιδίη (apaidíē), gr. (ion.), F.: Vw.: s. ἀπαιδία (apaidía)
ἀπαιδοτρίβητος (apaidotríbētos), gr., Adj.: nhd. nicht von einem Turnlehrer unterrichtet; E.: s. ἀ- (a), παῖς (pais), τρίβειν (tríbein)
ἀπαιγειροῦσθαι (apaigeirūsthai), gr., V.: nhd. in eine Pappel verwandelt werden; E.: s. ἀπό (apó), αἴγειρος (aígeiros)
ἀπαιθαλοῦν (apaithalūn), gr., V.: nhd. zu Asche verbrennen; E.: s. ἀπό (apó), αἰθαλοῦν (aithalūn), αἴθαλος (aíthalos)
ἀπαἴθεσθαι (apaíthesthai), gr., V.: nhd. sich entzünden, entbrennen; E.: s. ἀπό (apó), αἴθειν (aíthein)
ἀπαιθριάζειν (apaithriázein), gr., V.: nhd. vom Äther verjagen; E.: s. ἀπό (apó), αἰθριάζειν (aithriázein), αἴθρα (aíthra)
ἀπαἰθύσσεσθαι (apaithýssesthai), gr., V.: nhd. lodern, aufbrausen; E.: s. ἀπό (apó), αἰθύσσειν (aithýssein)
ἀπαινύναι (apainýnai), ἀποαινύναι (apoainýnai), gr., V.: nhd. wegnehmen, rauben; E.: s. ἀπό (apó), αἰνύναι (ainýnai)
ἀπαιολᾶν (apaiolan), gr., V.: nhd. verwirren, täuschen, betrügen; E.: s. ἀπό (apó), αἰόλος (aiólos)
ἀπαιόλη (apaiólē), gr., F.: nhd. Täuschung, Betrug; E.: s. ἀπό (apó), αἰόλος (aiólos)
ἀπαιόλημα (apaiólēma), gr., F.: nhd. Täuschung, Betrug; E.: s. ἀπαιολᾶν (apaiolan), ἀπό (apó), αἰόλος (aiólos)
ἀπαιοθήκη (apaiothḗkē), gr., F.: nhd. ?; E.: s. ἀπό (apó)?, θήκη (thḗkē)
ἀπαιρεῖν (apairein), gr. (ion), V.: Vw.: s. ἀφαιρεῖν (aphairein)
ἀπαίρειν (apaírein), ἀπαείρειν (apaeírein), gr., V.: nhd. aufheben, wegheben, zurückziehen; E.: s. ἀπό (apó), αἴρειν (aírein)
ἀπαίρεσθαι (apaíresthai), ἀπαείρεσθαι (apaeíresthai), gr., V.: nhd. wegtragen; E.: s. ἀπό (apó), αἴρειν (aírein)
ἄπαις (ápais), gr., Adj.: nhd. kinderlos; E.: s. ἀ- (a), παῖς (pais)
ἀπαίσιος (apaísios), gr., Adj.: nhd. von unglückseliger Vorbedeutung seiend; E.: s. ἀπό (apó), αἴσιος (aísios)
Ἀπαισός (Apaisós), gr., F.=ON.: nhd. Apaisos, Paisos; E.: Herkunft ungeklärt?; Son.: Stadt in Kleinasien
ἀπαΐσσειν (apaíssein), ἀπᾴσσειν (apáissein), ἀπᾴττειν (apáittein), gr., V.: nhd. herabspringen; E.: s. ἀπό (apó), ἀΐσσειν (aíssein)
ἀπαισχύνεσθαι (apaischýnesthai), gr., V.: nhd. aus Scham von etwas abstehen; E.: s. ἀπό (apó), αἰσχύνεσθαι (aischýnesthai), αἶσχος (aischos)
ἀπαισχυντεῖν (apaischyntein), gr., V.: nhd. aus Scham von etwas abstehen; E.: s. ἀπό (apó), αἰσχύνειν (aischýnein)
ἀπαιτεῖν (apaitein), gr., V.: nhd. abfordern, fordern, zurückfordern; Vw.: s. ἀντ- (ant), ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀπό (apó), αἰτεῖν (aitein)
ἀπαίτημα (apaítēma), gr., N.: nhd. Forderung; E.: s. ἀπαιτεῖν (apaitein)
ἀπαιτήσιμον (apaitḗsimon), gr., N.: nhd. Forderungsliste, Steuerhebeliste; E.: s. ἀπαιτεῖν (apaitein)
ἀπαίτησις (apaítēsis), gr., F.: nhd. Abforderung, Zurückforderung; Vw.: s. ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀπαιτεῖν (apaitein); W.: lat. apaetēsis, F., Zurückfordern (rhetorische Figur)
ἀπαιτητέον (apaitētéon), gr., Adj.: nhd. fordern müssend, erfordern müssend; E.: s. ἀπαιτεῖν (apaitein)
ἀπαιτητέος (apaitētéos), gr., Adj.: nhd. fordern müssend, erfordern müssend; E.: s. ἀπαιτεῖν (apaitein)
ἀπαιτητής (apaitētḗs), gr., M.: nhd. Einhebungsbeamter; E.: s. ἀπαιτεῖν (apaitein)
ἀπαιτητικόν (apaitētikón), gr., N.: nhd. Erfordernis; E.: s. ἀπαιτεῖν (apaitein)
ἀπαιτητικός (apaitētikós), gr., Adj.: nhd. erfordernd, erforderlich; E.: s. ἀπαιτεῖν (apaitein)
ἀπαιτίζειν (apaitízein), gr., V.: nhd. zurückfordern; E.: s. ἀπό (apó), αἰτίζειν (aitízein)
ἀπαίων (apaíōn), gr., Adj.: nhd. ohne Päan seiend, freudlos; E.: s. ἀ- (a), Παιάν (Paián)
ἀπαιώνιστος (apaiōnistos), gr., Adj.: nhd. ohne Päan seiend, freudlos; E.: s. ἀ- (a), Παιάν (Paián)
ἀπαιωρεῖσθαι (apaiōresthai), gr., V.: nhd. herunterhängen, emporgehoben werden; E.: s. ἀπό (apó), αἰωρεῖν (aiōrein)
ἀπαιώρημα (apaiṓrēma), gr., N.: nhd. Halter für chirurgische Geräte; E.: s. ἀπαιωρεῖσθαι (apaiōresthai)
ἀπακονᾶν (apakonan), gr., V.: nhd. schärfen; E.: s. ἀπό (apó), ἀκονᾶν (akonan), ἀκονή (akonḗ)
ἀπακοντίζειν (apakontízein), gr., V.: nhd. wie einen Speer wegschleudern; E.: s. ἀπό (apó), ἀκοντίζειν (akontízein)
ἀπακμάζειν (apakmázein), gr., V.: nhd. verblühen, vergehen; E.: s. ἀπό (apó), ἀκμάζειν (akmázein)
ἀπακμή (apakmḗ), gr., F.: nhd. Niedergang, Verblühen; E.: s. ἀπακμάζειν (apakmázein)
ἀπακριβοῦσθαι (apakribūsthai), gr., V.: nhd. sorgfältig gearbeitet sein (V.), mit solcher Sorgfalt ausgearbeitet werden; E.: s. ἀπό (apó), ἀκριβοῦν (akribūn), ἀκριβής (akribḗs)
ἀπακταίνειν (apaktaínein), gr., V.: nhd. unfähig für brutale Übungen sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), ἀκταίνειν (aktaínein)
ἀπακτέον (apaktéon), gr., Adj.: nhd. wegführen müssend; E.: s. ἀπάγειν (apágein)
ἀπακτός (apaktós), gr., Adj.: nhd. ins Gefängnis geworfen werdend; E.: s. ἀπάγειν (apágein)
ἀπάλαιστος (apálaistos), gr., Adj.: nhd. im Ringen unüberwindlich, unbezwingbar; E.: s. ἀ- (a), παλαίειν (palaíein)
ἀπάλαιστρος (apálaistros), gr., Adj.: nhd. der Paläster unkundig, ungeschickt; E.: s. ἀ- (a), παλαίστρα (palaístra)
ἀπαλαίωτος (apalaíōtos), gr., Adj.: nhd. nicht alt werdend, vergehend; E.: s. ἀ- (a), παλαιός (palaiós)
ἀπάλακε (apálake), gr., V. (3. Pers. Sg. Aor.): nhd. bleib weg; E.: s. ἀπό (apó)
ἀπάλαμνος (apálamnos), gr. (poet.), Adj.: nhd. ohne Hand seiend, hilfslos; Hw.: s. ἀπάλαμος (apálamos); E.: s. ἀ- (a), παλάμη (palámē)
ἀπαλάμνως (apalámnōs), gr. (poet.), Adv.: nhd. ohne Hand seiend, hilfslos; Hw.: s. ἀπάλαμος (apálamos); E.: s. ἀπάλαμνος (apálamnos)
ἀπάλαμος (apálamos), gr., Adj.: nhd. ohne Hand seiend, hilfslos, ratlos, ungschickt, untätig, unerträglich; Hw.: s. ἀπάλαμνος (apálamnos); E.: s. ἀ- (a), παλάμη (palámē)
ἀπαλᾶσθαι (apalasthai), gr., V.: nhd. abirren; E.: s. ἀπό (apó), ἀλᾶσθαι (alasthai)
ἀπαλαστεῖν (apalastein), gr., V.: nhd. über schmerzlichen Gebrauch klagen; E.: s. ἀπό (apó), ἄλαστος (álastos), ἀ- (a), λήθειν (lḗthein)
ἀπαλγεῖν (apalgein), gr., V.: nhd. verschmerzen, verhärtet werden, abgestumft sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), ἀλγεῖν (algein)
ἀπάλγησις (apálgēsis), gr., F.: nhd. Aufhören einen Schmerz zu fühlen; E.: s. ἀπαλγεῖν (apalgein)
ἀπαλειπτέον (apaleiptéon), gr., Adj.: nhd. auslöschen müssend; E.: s. ἀπαλείφειν (apaleíphein)
ἀπαλεῖσθαι* (apaleisthai), ἀπαλεύεσθαι (apaleúesthai), ἀπαλύσκεσθαι (apalýskesthai), gr., V.: nhd. sich fernhalten von; E.: s. ἀπό (apó), ἀλεῖσθαι (aleisthai)
ἀπαλείφειν (apaleíphein), gr., V.: nhd. wegwischen, auslöschen, unterschlagen; E.: s. ἀπό (apó), ἀλείφειν (aleíphein)
ἀπαλέξειν (apaléxein), gr., V.: nhd. abwehren, fernhalten; E.: s. ἀπό (apó), ἀλέξειν (aléxein)
ἀπαλέξησις (aléxēsis), gr., F.: nhd. Abwehr, Verteidigung; E.: s. ἀπαλέξειν (apaléxein)
ἀπαλεξηκτικός (alexētikós), gr., Adj.: nhd. helfend, verteidigend; E.: s. ἀπαλέξειν (apaléxein)
ἀπαλεξίκακος (apalexíkakos), gr., Adj.: nhd. Unglück abwehrend; E.: s. ἀπό (apó), ἀλεξίκακος (alexíkakos), ἀλέξειν (aléxein), κακός (kakós)
ἀπαλεύεσθαι (apaleúesthai), gr., V.: Vw.: s. ἀπαλεῖσθαι* (apaleisthai)
ἀπαληθεύειν (apalētheúein), gr., V.: nhd. die Wahrheit geradeheraus sagen; E.: s. ἀπό (apó), ἀληθεύειν (alētheúein), ἀληθής (alēthḗs)
ἀπαλθήσεσθαι (apalthḗsesthai), gr., V. (Fut.): nhd. heilen, gesund werden; E.: s. ἀπό (apó), ἄλθεσθαι (álthesthai)
ἁπαλία (hapalía), gr., F.: nhd. Zartheit; E.: s. ἁπαλός (hapalós); L.: Frisk 1, 117
ἁπαλίας (hapalías), gr., Sb.: nhd. saugendes Ferkel; E.: s. ἁπαλός (hapalós); L.: Frisk 1, 117
ἀπαλλαγή (apallagḗ), gr., F.: nhd. Entfernung, Abzug, Trennung, Loskommen, Befreiung, Erlösung; E.: s. ἀπαλλάσσειν (apallássein)
ἀπαλλακτέον (apallaktéon), gr., Adj.: nhd. befreien müssend, sich losfachen müssend; E.: s. ἀπαλλάσσειν (apallássein)
ἀπαλλακτέος (apallaktéos), gr., Adj.: nhd. befreien müssend, sich losfachen müssend; E.: s. ἀπαλλάσσειν (apallássein)
ἀπαλλακτής (apallaktḗs), gr., M.: nhd. Befreier; E.: s. ἀπαλλάσσειν (apallássein)
ἀπαλλακτιᾶν (apallaktian), gr., V.: nhd. von etwas befreit zu werden wünschen, sich loszumachen wünschen; E.: s. ἀπαλλάσσειν (apallássein)
ἀπαλλακτικός (apallaktikós), gr., Adj.: nhd. wegwerfbar, entfernend; E.: s. ἀπαλλάσσειν (apallássein)
ἀπαλλακτικῶς (apallaktikōs), gr., Adv.: nhd. wegwerfbar, entfernend; E.: s. ἀπαλλακτικός (apallaktikós), ἀπαλλάσσειν (apallássein)
ἀπαλλαξείειν (apallaxeíein), gr., V.: nhd. von sich entfernen, sich davonmachen, sich freimachen; E.: s. ἀπαλλάσσειν (apallássein)
ἀπαλλαξειν (apallaxein), gr., V.: nhd. von etwas befreit zu werden wünschen, sich loszumachen wünschen; E.: s. ἀπαλλάσσειν (apallássein)
ἀπάλλαξις (apállaxis), gr., F.: nhd. Entfernung, Abzug, Trennung, Loskommen, Befreiung, Erlösung; E.: s. ἀπαλλάσσειν (apallássein)
ἀπαλλάσσειν (apallássein), ἀπαλλάττειν (apalláttein), gr., V.: nhd. entfernen, befreien; Vw.: s. ἐξ- (ex); E.: s. ἀπό (apo), ἀλλάσσειν (allássein)
ἀπαλλάσσεσθαι (apallássesthai), ἀπαλλάττεσθαι (apalláttesthai), gr., V.: nhd. sich entfernen, sich davonmachen, sich freimachen; Vw.: s. ἀπαλλάσσειν (apallássein)
ἀπαλλάττειν (apalláttein), gr., V.: Vw.: s. ἀπαλλάσσειν (apallássein)
ἀπαλλάττεσθαι (apalláttesthai), gr., V.: Vw.: s. ἀπαλλάσσεσθαι (apallássesthai)
ἀπαλλοιοῦν (apalloiūn), gr., V.: nhd. unterscheiden; E.: s. ἀπό (apó), ἀλλοιοῦν (alloiūn), ἄλλος (állos)
ἀπαλλότριος (apallótrios), gr., Adj.: nhd. an Fremde übergeben werden; E.: s. ἀπό (apó), ἀλλότριος (allótrios)
ἀπαλλοτριοῦν (apallotriūn), gr., V.: nhd. entfremden; E.: s. ἀπαλλότριος (apallótrios)
ἀπαλλοτρίωσις (apallotríōsis), gr., F.: nhd. Entfremdung; E.: s. ἀπαλλοτριοῦν (apallotriūn), ἀπαλλότριος (apallótrios)
ἀπαλοᾶν (apaloan), ἀπλοιᾶν (apaloian), gr., V.: nhd. zermahlen, zerschmettern; E.: s. ἀπό (apo), ἀλοᾶν (aloan)
ἁπαλόθριξ (hapalóthrix), ἁπάλοθριξ (hapálothrix), gr., Adj.: nhd. mit weichem Haar seiend; E.: s. ἁπαλός (hapalós), θρίξ (thríx)
ἁπάλοθριξ (hapálothrix), gr., Adj.: Vw.: s. ἁπαλόθριξ (hapalóthrix)
ἀπλοιᾶν (apaloian), gr., V.: Vw.: s. ἀπαλοᾶν (apaloan)
ἀπαλοιφή (apaloiphḗ), gr., F.: nhd. Auslöschen; E.: s. ἀπαλείφειν (apaleíphein)
ἁπαλοκροκῶδης (hapalokrokōdes), gr., N.: nhd. eine Augensalbe; E.: s. ἁπαλός (hapalós), κρόκη (krókē)?, εἶδος (eidos)
ἁπαλόπαις (hapalópais), gr., M.: nhd. zartes Kind; E.: s. ἁπαλός (hapalós), παῖς (pais)
ἁπαλοπάρηος (hapalopárēos), gr., Adj.: nhd. weiche Wangen habend; E.: s. ἁπαλός (hapalós), παρειά (pareiá)
ἁπαλοπλόκαμος (hapaloplókamos), gr., Adj.: nhd. weiche Tentakel habend; E.: s. ἁπαλός (hapalós), πλόκαμος (plókamos)
ἁπαλόπους (hapalópus), gr., Adj.: nhd. weichfüßig, zarte Füße habend; E.: s. ἁπαλός (hapalós), πούς (pús)
ἁπαλός (hapalós), gr., Adj.: nhd. zart, weich, frisch, jung; Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: Herkunft unklar; W.: lat. apalus, hapalus, Adj., zart, weich; L.: Frisk 1, 117
ἁπαλόσαρκος (hapalósarkos), gr., Adj.: nhd. zartfleischig, zartes Fleisch habend; E.: s. ἁπαλός (hapalós), σάρξ (sárx)
ἁπαλοσάρκων (hapalosárkōn), gr., Sb.: nhd. Zartfleischiges?; E.: s. ἁπαλός (hapalós), σάρξ (sárx)
ἁπαλόστομος (hapalóstomos), gr., Adj.: nhd. zart für den Mund seiend; E.: s. ἁπαλός (hapalós), στόμα (stóma)
ἁπαλοσύγκριτος (hapalosýnkritos), gr., Adj.: nhd. von zarter Beschaffenheit seiend; E.: s. ἁπαλός (hapalós), σύν (sýn), κρίνειν (krínein)
ἁπαλοσώματος (hapalosṓmatos), gr., Adj.: nhd. einen zarten Körper habend; E.: s. ἁπαλός (hapalós), σῶμα (sōma)
ἁπαλότης (hapalótēs), gr., F.: nhd. Zartheit, Weichheit, Vollsaftigkeit, Überfülle; E.: s. ἁπαλός (hapalós)
ἁπαλοτρεφής (hapalotrephḗs), gr., Adj.: nhd. zart gemästet, fett; E.: s. ἁπαλός (hapalós), τρέφειν (tréphein)
ἁπαλοφόρος (hapalophóros), gr., Adj.: nhd. ein zartes Gewand tragend; E.: s. ἁπαλός (hapalós), φέρειν (phérein)
ἁπαλόφρων (hapalóphrōn), gr., Adj.: nhd. weichherzig; E.: s. ἁπαλός (hapalós), φρήν (phrḗn)
ἁπαλόχροος (hapalóchroos), ἁπαλόχρους (hapalóchrus), ἁπαλόχρως (hapalóchrōs), gr., Adj.: nhd. mit zarter Haut seiend, mit weicher Haut seiend; E.: s. ἁπαλός (hapalós), χρόια (chróia)
ἁπαλόχρους (hapalóchrus), gr., Adj.: Vw.: s. ἁπαλόχροος (hapalóchroos)
ἁπαλόχρως (hapalóchrōs), gr., Adj.: Vw.: s. ἁπαλόχροος (hapalóchroos)
ἁπαλύνειν (hapalýnein), gr., V.: nhd. weich machen, zart machen, verweichlichen; E.: s. ἁπαλός (hapalós); L.: Frisk 1, 118
ἁπαλυντής (hapalyntḗs), gr., M.: nhd. Gerber, mit Fellen Arbeitender; E.: s. ἁπαλύνειν (hapalýnein), ἁπαλός (hapalós)
ἀπαλύσκεσθαι (apalýskesthai), gr., V.: Vw.: s. ἀπαλεῖσθαι* (apaleisthai)
ἁπαλυσμός (hapalysmós), gr., M.: nhd. Mästen, Prallmachen; E.: s. ἁπαλύνειν (hapalýnein), ἁπαλός (hapalós)
ἁπαλφιτίζειν (hapalphitízein), gr., V.: nhd. Wein mit Gerstenmehl mischen; E.: s. ἁπαλός (hapalós)?
ἁπαλῶς (hapalōs), gr., Adv.: nhd. zart, weich, frisch, jung; E.: s. ἁπαλός (hapalós)
ἀπαμαλδύνειν (apamaldýnein), gr., V.: nhd. ganz verdunkeln; E.: s. ἀπό (apó), ἀμαλδύνειν (amaldýnein)
ἀπαμᾶν (apaman) (1), gr., V.: nhd. abmühen, abschneiden; E.: s. ἀπό (apó), ἀμᾶν (aman) (1)
ἀπαμᾶν (apaman) (2), gr., V.: nhd. wegfegen; E.: s. ἀπό (apó), ἀμᾶν (aman) (2)
ἀπαμαυροῦν (apamaurun), gr., V.: nhd. das Dunkel wegnehmen; E.: s. ἀπό (apó), ἀμαυροῦν (amaurun)
ἀπαμβλίσκειν (apamblískein), gr., V.: nhd. eine Fehlgeburt tun, eine Missernte bewirken; E.: s. ἀπό (apó), ἀμβλίσκειν (amblískein)
ἀπαμβλύνειν (apamblýnein), gr., V.: nhd. abstumpfen, schwächen, lähmen; E.: s. κατά ἀπό (apó), ἀμβλύνειν (amblýnein)
ἀπαμβρακοῦσθαι (apambrakūsthai), gr., V.: nhd. aushalten, erdulden, geduldig sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), ?
Ἀπαμεία (Apameía), gr., F.=ON: nhd. Apameia; E.: Herkunft ungeklärt?; Son.: Name mehrerer Städte
ἀπαμείβεσθαι (apameíbesthai), gr., V.: nhd. im Reden ablösen, erwidern; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀπό (apó), ἀμείβεσθαι (ameíbesthai), ἀμείβειν (ameíbein)
ἀπαμείρειν (apameírein), gr., V.: nhd. berauben; E.: s. ἀπό (apó), ἀμείρειν (ameírein)
ἀπαμελεῖσθαι (apameleisthai), gr., V.: nhd. gänzlich vernachlässigt werden; E.: s. ἀπό (apó), ἀμελεῖν (amelein)
ἀπαμέλγειν (apamélgein), gr., V.: nhd. Milch aus der Brust saugen; E.: s. ἀπό (apó), ἀμέλγειν (amélgein)
ἀπαμέργεσθαι (apamérgesthai), gr., V.: nhd. für sich selbst davontragen; E.: s. ἀπό (apó), ἀμέργειν (amérgein)
ἀπαμέρδειν (apamérdein), gr., V.: nhd. berauben; E.: s. ἀπό (apó), ἀμέρδειν (amérdein)
ἀπαμεύς (apameús), gr., M.: nhd. Ernter; E.: s. ἀπό (apó)
ἀπαμήτωρ (apamḗtōr), gr., Adj.: nhd. abgeschoren; E.: s. ἀπό (apó), ἀ- (a), μήτηρ (mḗtēs)
ἀπαμοιβή (apamoibḗ), gr., F.: nhd. Wechsel, Abwechslung; E.: s. ἀπό (apó), ἀμοιβή (amoibḗ)
ἀπαμπαίειν (apampáiein), gr., V.: nhd. mit dem Huf treffen; E.: s. ἀπό (apó), ?
ἀπαμπαίεσθαι (apampáiesthai), gr., V.: nhd. abwehren; E.: s. ἀπό (apó), ?
ἀπαμπίσχειν (apampíschein), gr., V.: nhd. wegnehmen, abnehmen; E.: s. ἀπό (apó), ἀπό (apó), ἴσχειν (íschein)
ἀπαμπλακεῖν (amamplakein), gr., V.: nhd. sich völlig irren; E.: s. ἀπό (apó), ἀμπλακεῖν (amplakein), ἀμπλακίσκειν (amplakískein)
ἀπαμύνειν (apamýnein), gr., V.: nhd. abwehren; E.: s. ἀπό (apó), ἀμύνειν (amýnein)
ἀπαμφιάζειν (metamphiázein), gr., V.: nhd. Kleider ausziehen, entkleiden; E.: s. ἀπό (apó), ἀμφιάζειν (amphiázein), ἀμφί (amphí)
ἀπαμφιασμός (amphiasmós), gr., M.: nhd. Entkleiden; E.: s. ἀπαμφιάζειν (metamphiázein)
ἀπαμφιεννύναι (katamphiennýnai), gr., V.: nhd. sich die Kleider ausziehen; E.: s. ἀπό (apó), ἀμφί (amphi), ἑννύναι (hennýnai)
ἀπαμφίζειν (metamphízein), gr., V.: nhd. Kleider ausziehen, entkleiden; E.: s. ἀπό (apó), ἀμφί (amphí)
ἅπαν (hápan), gr., Adv.: nhd. insgesamt, sämtlich, ganz, jeder; E.: s. ἅπας (hápas)
ἀπαναγιγνώσκειν (apanagignṓskein), gr., V.: nhd. schlecht lesen, verkehrt lesen; E.: s. ἀπό (apó), ἀνά (aná), γιγνώσκειν (gignṓskein)
ἀπαναγκάζειν (apanankázein), gr., V.: nhd. wegzwingen; E.: s. ἀπό (apó), ἀναγκάζειν (anankázein)
ἀπανάγνωσμα (apanágnōsma), gr., N.: nhd. verlesene Stelle, falsche Lesung; E.: s. ἀπαναγιγνώσκειν (apanagignṓskein)
ἀπαναιδεύσθαι (apanaideúesthai), gr., V.: nhd. sich unverschämt betragen, schamlos genug sein (V.) um, umverschämt behaupten; E.: s. ἀπό (apó), ἀναιδεύσθαι (anaideúesthai), ἀναιδής (anaidḗs)
ἀπαναίνεσθαι (apanaínesthai), gr., V.: nhd. gänzlich verneinen, gänzlich abweisen, zurückweisen; E.: s. ἀπό (apó), ἀ- (a), αἰνεῖν (ainein)
ἀπαναισιμοῦν (apanaisimun), gr., V.: nhd. verbrauchen, aufbrauchen; E.: s. ἀπό (apó), ἀναισιμοῦν (anaisimun)
ἀπαναισχυντεῖν (apanaischyntein), gr., V.: nhd. sich unverschämt betragen, schamlos genug sein (V.) um, umverschämt behaupten; E.: s. ἀπό (apó), ἀναίσχυντος (anaíschyntos), ἀ- (a), αἰσχύνειν (aischýnein)
ἀπαναλίσκειν (apanalískein), gr., V.: nhd. aufreiben, umbringen; E.: s. ἀπό (apó), ἀναλίσκειν (analískein)
ἀπανάλωσις (apanálōsis), gr., F.: nhd. Verbrauch; E.: s. ἀπαναλίσκειν (apanalískein)
ἀπαναπαύεσθαι (apanapaúesthai), gr., V.: nhd. sich ausruhen; E.: s. ἀπό (apó), ἀνά (aná), παύειν (paúein)
ἀπανάστασις (apanástasis), gr., F.: nhd. Auswandern, Abfahrt; E.: s. ἀπό (apó), ἀνά (aná), στάσις (stásis)
ἀπαναστομοῦν (apanastomūn), gr., V.: nhd. eine Öffnung machen, öffnen; E.: s. ἀπό (apó), ἀνά (aná), στομοῦν (stomūn), στόμα (stóma)
ἀπαναστέλλειν (apanastéllein), gr., V.: nhd. erheben, zum Erheben bringen, zum Aufstehen bringen; E.: s. ἀπό (apó), ἀνά (aná), στέλλειν (stéllein)
ἀπαναχωρεῖν (apanachōrein), gr., V.: nhd. zurückweichen, sterben; E.: s. ἀπό (apó), ἀνά (aná), χωρεῖν (chōrein)
ἀπανδόκευτος (anadókeutos), gr., Adj.: nhd. ohne Herberge seiend, ohne Raststätte seiend; E.: s. ἀπό (apó), ἀνά (aná), δέχεσθαι (déchesthai)
ἀπανδρίζεσθαι (apandrízesthai), gr., V.: nhd. mannhaft stehen; E.: s. ἀπό (apó), ἀνδρίζεσθαι (andrízesthai), ἀνήρ (anḗr)
ἀπανδροῦσθαι (apandrūsthai), gr., V.: nhd. zum Manne werden; E.: s. ἀπό (apó), ἀνδροῦσθαι (andrūsthai), ἀνήρ (anḗr)
ἀπανεμία (apanemía), gr., F.: nhd. Windschutz; E.: s. ἀπό (apó), ἄνεμος (ánemos)
ἀπανεμοῦσθαι (apanemūsthai), gr., V.: nhd. niedergeweht werden, heruntergeweht werden; E.: s. ἀπό (apó), ἀνεμοῦν (anemūn), ἄνεμος (ánemos)
ἀπάνευθε (áneuthe), ἀπάνευθεν (áneuthen), gr., Adv., Präp.: nhd. fernab, abseits, abgesondert; E.: s. ἀπό (apó), ἄνευθε (áneuthe)
ἀπάνευθεν (áneuthen), gr., Adv., Präp.: Vw.: s. ἀπάνευθε (áneuthe)
ἀπανθεῖν (apanthein), gr., V.: nhd. verblühen; E.: s. ἀπό (apó), ἀνθεῖν (anthein)
ἀπάνθησις (apánthēsis), gr., F.: nhd. Blütezeit; E.: s. ἀπανθεῖν (apanthein)
ἀπανθίζειν (apanthízein), gr., V.: nhd. Blüten abpflücken; E.: s. ἀπό (apó), ἀνθίζειν (anthízein)
ἀπάνθισμα (apánthisma), gr., N.: nhd. Blütenstand; E.: s. ἀπανθίζειν (apanthízein)
ἀπανθισμός (apanthismós), gr., M.: nhd. Blumenpflücken; E.: s. ἀπανθίζειν (apanthízein)
ἀπανθρακίζειν (apanthrakízein), gr., V.: nhd. auf Kohlen braten; E.: s. ἀπό (apó), ἀνθρακίζειν (anthrakízein), ἄνθραξ (ánthrax)
ἀπανθρακίς (apanthrakís), gr., F.: nhd. auf Kohlen bebackener Kuchen; E.: s. ἀπό (apó), ἀνθρακίζειν (anthrakízein), ἄνθραξ (ánthrax)
ἀπανθράκισμα (apanthrákisma), gr., N.: nhd. Grillen; E.: s. ἀπανθρακίζειν (apanthrakízein)
ἀπανθρακοῦν (apanthrakūn), gr., V.: nhd. ganz zu Kohlen verbrennen; E.: s. ἀπό (apó), ἀνθρακοῦν (anthrakūn), ἄνθραξ (ánthrax)
ἀπανθρωπεῖσθαι (apanthrōpeisthai), gr., V.: nhd. menschenscheu sein (V.); E.: s. ἀπάνθρωπος (apánthrōpos), ἀπό (apó), ἄνθρωπος (ánthrōpos)
ἀπανθρωπία (apanthrōpía), gr., F.: nhd. Menschenscheu, Unfreundlichkeit; E.: s. ἀπάνθρωπος (apánthrōpos), ἀπό (apó), ἄνθρωπος (ánthrōpos)
ἀπανθρωπίζεσθαι (apanthrōpízesthai), gr., V.: nhd. ein Mann werden; E.: s. ἀπό (apó), ἀνθρωπίζεσθαι (anthrōpízesthai), ἄνθρωπος (ánthrōpos)
ἀπάνθρωπος (apánthrōpos), gr., Adj.: nhd. menschenleer, öde, unmenschlich; E.: s. ἀπό (apó), ἄνθρωπος (ánthrōpos)
ἀπανθρώπως (apanthrṓpōs), gr., Adv.: nhd. menschenleer, öde, unmenschlich; E.: s. ἀπάνθρωπος (apánthrōpos), ἀπό (apó), ἄνθρωπος (ánthrōpos)
ἀπανιστάναι (apanistánai), gr., V.: nhd. zum Abzug von einem Ort veranlassen; E.: s. ἀπό (apó), ἀνά (aná), ἱστάναι (histánai)
ἀπάνουργετος (apánurgetos), gr., Adj.: nhd. arglos, harmlos; E.: s. ἀπό (apó), ἀνά (aná), ἔργον (érgon)
ἀπανούργετως (apanúrgetōs), gr., Adv.: nhd. arglos, harmlos; E.: s. ἀπάνουργετος (apánurgetos)
ἀπάνουργος (apánurgos), gr., Adj.: nhd. arglos, harmlos; E.: s. ἀπό (apó), ἀνά (aná), ἔργον (érgon)
ἀπανούργως (apanúrgōs), gr., Adv.: nhd. arglos, harmlos; E.: s. ἀπάνουργος (apánurgetos)
ἀπαντᾶν (apantan), gr., V.: nhd. begegnen; Vw.: s. δι- (di), προ- (pro), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀπό (apó), ἀντᾶν (antan)
ἁπαντάπασι (hapantápasi), gr., Adv.: nhd. überhaupt, gänzlich; E.: s. ἅπας (hápas), πᾶς (pas)
ἁπανταχῆ (hapantachē), gr., Adv.: nhd. allenthalben, überhaupt, überall; E.: s. ἅπας (hápas)
ἁπανταχόθεν (hapantachóthen), gr., Adv.: nhd. von allen Seiten her; E.: s. ἅπας (hápas)
ἁπανταχόθι (hapantachóthi), gr., Adv.: nhd. allenthalben, überhaupt; E.: s. ἅπας (hápas)
ἁπανταχοῖ (hapantachoi), gr., Adv.: nhd. überallhin; E.: s. ἅπας (hápas)
ἁπανταχόσε (hapantachóse), gr., Adv.: nhd. überallhin; E.: s. ἅπας (hápas)
ἁπανταχοῦ (hapantachū), gr., Adv.: nhd. allenthalben, überhaupt; E.: s. ἅπας (hápas)
ἅπαντες (hápantes), gr., Adv.: nhd. insgesamt, sämtlich, ganz, jeder; Vw.: s. ἁπαξ- (hapax); E.: s. ἅπας (hápas)
ἀπαντή (apantḗ), gr., F.: nhd. Begegnung, Entgegengehen; Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: s. ἀπαντᾶν (apantan)
ἁπάντη (hapántē), ἁπάντῃ (hapántēi), gr., Adv.: nhd. überallhin, überall; E.: s. ἀπαντᾶν (apantan)
ἁπάντῃ (hapántēi), gr., Adv.: Vw.: s. ἁπάντη (hapántē)
ἀπάντημα (apántēma), gr., N.: nhd. Begegnung; E.: s. ἀπαντᾶν (apantan)
ἀπάντησις (apántēsis), gr., F.: nhd. Begegnung, Entgegengehen; E.: s. ἀπαντᾶν (apantan)
ἀπαντητέον (apantētéon), gr., Adj.: nhd. erscheinen müssend, antworten müssend, entgegengehen müssend; E.: s. ἀπαντᾶν (apantan)
ἀπαντητήριον (apantētḗrion), gr., N.: nhd. Gaststätte, Wirtshaus, Herberge; E.: s. ἀπαντᾶν (apantan)
ἀπαντητής (apantētḗs), gr., M.: nhd. Gastwirt; ÜG.: lat. deversorianus Gl; Q.: Gl; E.: s. ἀπαντᾶν (apantan)
ἀπαντητικός (apantētikós), gr., Adj.: nhd. kampflustig, streitlustig; E.: s. ἀπαντᾶν (apantan)
ἀπαντητικῶς (apantētikōs), gr., Adv.: nhd. entgegen; ÜG.: lat. obviam Gl; Q.: Gl; E.: s. ἀπαντᾶν (apantan)
ἀπαντιάζειν (apantiázein), gr., V.: nhd. treffen, begegnen; E.: s. ἀπό (apó), ἀντιάζειν (antiázein)
ἀπαντικρύ (apantikrú), ἀπαντροκύ (apantrokú), Adv.: nhd. gerade gegenüber; E.: s. ἀπό (apó), ἀντίος (antíos)
ἀπαντίον (apantíon), Adv.: nhd. gerade gegenüber; E.: s. ἀπό (apó), ἀντίος (antíos)
ἀπαντλεῖν (apantlein), gr., V.: nhd. ausschöpfen, beseitigen, erleichtern; E.: s. ἀπό (apó), ἀντλεῖν (antlein)
ἀπάντλησις (apántlēsis), gr., F.: nhd. Ausschöpfen, Abzapfen, Beseitigen von Flüssigkeit; E.: s. ἀπαντλεῖν (apantlein)
ἀπαντλητέον (apantlētéon), gr., F.: nhd. ausschöpfen müssend, abzapfen müssend; E.: s. ἀπαντλεῖν (apantlein)
ἀπάντεσθαι (apántesthai), gr., V.: nhd. begegnen; E.: s. ἀπό (apó), ἄντεσθαι (ántesthai), ἄντα (ánta)
ἀπάντοτε (apántote), gr., Adv.: nhd. jedesmal, immer; E.: s. πᾶς (pas)?
ἀπαντροκύ (apantrokú), Adv.: Vw.: s. ἀπαντικρύ (apantikrú)
ἀπανύειν (apanýein), gr., V.: nhd. ganz vollenden, ans Ziel kommen; E.: s. ἀπό (apó), ἀνύειν (anýein)
ἀπάνωθεν (apánōthen), gr., Adv.: nhd. von oben her, von oberhalb; E.: s. ἀπό (apó), ἄνωθεν (ánōthen), ἄνω (ánō)
ἅπαξ (hápax), gr., Adv.: nhd. einmal; Vw.: s. ἐφ- (eph), καθ- (kath); E.: s. idg. *sem- (2), Num. Kard., Adv., Präp., eins, ein, zusammen, samt, Pokorny 902; idg. *pā̆k̑-, *pā̆g̑-, V., festmachen, Pokorny 787; L.: Frisk 1, 118
ἀπαξάπας (apaxápas), gr., Adv.: Vw.: s. ἁπαξάπας (hapaxápas)
ἁπαξάπας (hapaxápas), ἀπαξάπας (apaxápas), gr., Adv.: nhd. alles zusammen, ganz, alles auf einmal; E.: s. ἅπαξ (hápax), ἅπας (hápas)
ἁπαξάπαντα (hapaxápanta), gr., Adv.: nhd. alle zugleich; E.: s. ἅπαξ (hápax), ἅπας (hápas)
ἁπαξάπαντες (hapaxápantes), gr., Adv.: nhd. alle zugleich; E.: s. ἅπαξ (hápax), ἅπας (hápas)
ἀπαξαπλῶς (apaxaplōs), gr., Adv.: Vw.: s. ἁπαξαπλῶς (hapaxaplōs)
ἁπαξαπλῶς (hapaxaplōs), ἀπαξαπλῶς (apaxaplōs), gr., Adv.: nhd. überhaupt, durchaus; E.: s. ἅπαξ (hápax), ἁπλόος (haplóos)
ἀπαξία (apaxía), gr., F.: nhd. Unwert; E.: s. ἀπάξιος (apáxios), ἀπό (apó), ἄξιος (áxios)
ἀπάξιος (apáxios), gr., Adj.: nhd. unwürdig; E.: s. ἀπό (apó), ἄξιος (áxios)
ἀπαξιοῦν (apaxiūn), gr., V.: nhd. für unwürdig halten, Bedenken tragen; E.: s. ἀπό (apó), ἀξιοῦν (axiūn)
ἄπαξις (ápaxis), gr., F.: nhd. Wegführung, Entführung, Ablieferung, Arrest; E.: s. ἀπό (apó), ἄξιος (áxios)
ἀπαξίως (apaxíōs), gr., Adv.: nhd. unwürdig; E.: s. ἀπάξιος (apáxios), ἀπό (apó), ἄξιος (áxios)
ἀπαξός (apaxós), gr. (ion.), Adj.: Vw.: s. ἁπαξός (hapaxós)
ἁπαξός (hapaxós), ἀπαξός (apaxós), gr. (ion.), Adj.: nhd. einzig in seiner Art; E.: s. ἅπαξ (hápax)
ἀπάορος (apáoros), gr. (dor.), Adj.: Vw.: s. ἀπήορος (apḗoros)
ἀπαπαῖ (apapai), gr., Interj.: nhd. ach!, oh!; E.: lautmalend; Son.: Ausdruck des Schmerzes
ἀπάπη (apápē), gr., F.: nhd. Löwenzan; E.: Herkunft ungeklärt?
ἀπαππαπαῖ (apappapai), gr., Interj.: nhd. ach!, oh!; E.: lautmalend; Son.: Ausdruck des Schmerzes
ἄπαππος (ápappos), gr., Adj.: nhd. ohne Großvater seiend, ohne Ahnherr seiend; E.: s. ἀ-(a), πάππος (páppos); L.: Frisk 2, 472
ἀπάπτειν (apáptein), gr. (ion.), V.: Vw.: s. ἀφάπτειν (apháptein)
ἀπαράβατος (aparábatos), gr., Adj.: nhd. unverletzt, unvergänglich; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), βαίνειν (baínein)
ἀπαραβάτως (aparabátōs), gr., Adv.: nhd. unverletzt, unvergänglich; E.: s. ἀπαράβατος (aparábatos), ἀ- (a), παρά (pará), βαίνειν (baínein)
ἀπαράβλαστος (aparáblastos), gr., Adj.: nhd. mit nicht an den Seiten austreibenden Ästen seiend; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), βλαστός (blastós)
ἀπαραβλητός (aparablētós), gr., Adj.: nhd. unvergleichbar; E.: s. παραβάλλειν (parabállein)
ἀπαράβολος (aparábolos), ἀπάρβολος (apárbolos), gr., Adj.: nhd. ohne Hinterlegung gemacht; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), βάλλειν (bállein)
ἀπαραβόλῶς (aparabólōs), gr., Adv.: nhd. ohne Gefahr; E.: s. ἀπαράβολος (aparábolos), ἀ- (a), παρά (pará), βάλλειν (bállein)
ἀπαράγγελτος (aparángeltos), gr., Adj.: nhd. ohne formale Erklärung seiend; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), ἀγγέλλειν (angéllein)
ἀπαραγγέλτως (aparangéltōs), gr., Adv.: nhd. ohne formale Erklärung; E.: s. ἀπαράγγελτος (aparángeltos)
*ἀπαράγνωστος? (aparágnōstos), gr., Adj.: Hw.: s. ἀπαραγνώστως (aparagnṓstōs); E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), γιγνώσκειν (gignṓskein)
ἀπαραγνώστως (aparagnṓstōs), gr., Adv.: nhd. ohne Lesen, ohne Lesung; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), γιγνώσκειν (gignṓskein)
ἀπαράγραφος (aparágraphos), gr., Adj.: nhd. nicht definierbar, nicht erklärbar, nicht beschreibbar; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), γράφειν (gráphein)
ἀπαράγωγος (aparagōgós), gr., Adj.: nhd. nicht zur Seite gedreht, nicht weggedreht; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), ἄγειν (rágein)
ἀπαραγώγος (aparagōgōs), gr., Adv.: nhd. nicht zur Seite gedreht, nicht weggedreht; E.: s. ἀπαράγωγος (aparagōgós)
ἀπαραδειγμάτιστος (aparadeigmátistos), gr., Adj.: nhd. nicht bestrafbar, nicht tadelbar; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), δεικνύναι (deiknýnai)
ἀπαράδεικτος (aparádeiktos), gr., Adj.: nhd. nicht zurückgekehrt, nicht verzeichnet; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), δεικνύναι (deiknýnai)
ἀπαράδεκτος (aparádektos), gr., Adj.: nhd. unzulässig, unstatthaft, nicht annehmend; E.: s. παρά (pará), δέχεσθαι (déchesthai)
ἀπαραδίσκευτος (aparadískeutos), gr., M.: nhd. nicht besiegt beim Diskuswerfen; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), δισκεύειν (diskeúein), δίσκος (dískos)
ἀπαράθετον (aparátheton), gr., N.: nhd. Satz ohne angegebenes Zitat; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), τιθέναι (tithénai)
ἀπαράθετος (aparáthetos), gr., Adj.: nhd. nicht mit Zitaten gespickt; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), τιθέναι (tithénai)
ἀπαράθραυστος (aparáthraustos), gr., Adj.: nhd. unerschüttert, nicht erschütterbar; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), θραύειν (thraúein)
ἀπαραιρημένος (apairaiménos), gr., Adj.: nhd. weggenommen; E.: s. ἀφαιρεῖν (aphairein),
ἀπαραίτητος (aparaítētos), gr., Adj.: nhd. unerbittlich, streng, hart; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), αἰτεῖν (aitein)
ἀπαραιτήτως (aparaitḗtōs), gr., Adv.: nhd. unerbittlich, nicht durch Bitten abzuwenden, unvermeidlich; E.: s. ἀπαραίτητος (aparaítētos)
ἀπαρακάλυπτος (aparakályptos), gr., Adj.: nhd. unverhüllt, offen, unverhohlen; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), καλύπτειν (kalýptein)
ἀπαρακαλύπτως (aparakalýptōs), gr., Adv.: nhd. unverhüllt, offen, unverhohlen; E.: s. ἀπαρακάλυπτος (aparakályptos)
ἀπαράκλητος (aparáklētos), gr., Adj.: nhd. unaufgefordert, freiwillig; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), καλεῖν (kalein)
ἀπαρακολούθητος (aparakolúthētos), gr., Adj.: nhd. ohne Folgerichtigkeit seiend, inkonsequent; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), ἀκολουθεῖν (akoluthein)
ἀπαρακολουθήτως (aparakoluthḗtōs), gr., Adv.: nhd. ohne Folgerichtigkeit seiend, inkonsequent; E.: s. ἀπαρακολούθητος (aparakolúthētos)
ἀπαρακόντιστος (aparakóntistos), gr., Adj.: nhd. nicht besiegt im Speerwurf; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), ἀκοντίζειν (akontízein)
ἀπάρακτος (apáraktos), gr., Adj.: nhd. unbemerkt; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), ἄγειν (ágein)
ἀπαράλειπτος (aparáleiptos), gr., Adj.: nhd. ununterbrochen, komplett; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), λείπειν (leípein)
ἀπαραλείπτως (aparaleíptōs), gr., Adv.: nhd. ununterbrochen, komplett; E.: s. ἀπαράλειπτος (aparáleiptos)
ἀπαρόλεκτος (aparálektos), gr., Adj.: nhd. mit durcheinanderbrachten Haaren seiend, verwuschelte Haare habend; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), λέγειν (légein) (1)
*ἀπαράληκτος? (aparálēktos), gr., Adj.: Hw.: s. ἀπαραλήκτως (aparalḗktōs); E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), λήγειν (lḗgein)
ἀπαραλήκτως (aparalḗktōs), gr., Adv.: nhd. unaufhörlich; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), λήγειν (lḗgein)
ἀπαράλλακτος (aparállaktos), gr., Adj.: nhd. unverändert, gleich; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), ἀλλάσσειν (allássein)
ἀπαραλλάκτως (aparalláktōs), gr., Adv.: nhd. unverändert, gleich; E.: s. ἀπαράλλακτος (aparállaktos)
ἀπαραλλαξία (aparallaxía), gr., F.: nhd. Ununterscheidbarkeit, unverrückbare Entschlossenheit; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), ἀλλάσσειν (allássein)
ἀπαραλόγιστος (aparalógistos), gr., Adj.: nhd. nicht zu täuschen seiend; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), λογίζεσθαι (logízesthai)
ἀπαραλογίστως (aparalogístōs), gr., Adv.: nhd. nicht zu täuschen seiend; E.: s. ἀπαραλόγιστος (aparalógistos)
ἀπαράλογος (aparálogos), gr., Adj.: nhd. ohne Grund, ohne Methode; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), λόγος (lógos)
ἀπαράλυτος (aparálytos), gr., Adj.: nhd. unwiderrufbar; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), λύειν (lýein)
ἀπαραμιγής (aparamigḗs), gr., Adj.: nhd. ungemischt; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), μειγνύναι (meignýnai)
ἀπαραμίλλητος (aparamíllētos), gr., Adj.: nhd. unübertroffen, konkurrenzlos; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), ἅμιλλα (hámilla)
ἀπαράμονος (aparámonos), πάρμονος (pármonos), gr., Adj.: nhd. nicht beständig, nicht dauernd, flüchtig, vorübergehend; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), μένειν (ménein)
ἀπαραμύθητος (aparamýthētos), gr., Adj.: nhd. durch kein Zureden zu bewegen, unerbittlich, untröstlich; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), μυθεῖσθαι (mytheisthai)
ἀπαραμυθήτως (aparamythḗtōs), gr., Adv.: nhd. durch kein Zureden zu bewegen, unerbittlich, untröstlich, unverbesserlich; E.: s. ἀπαραμυθήτως (aparamythḗtōs)
ἀπαράμυθος (aparámythos), gr., Adj.: nhd. unerbittlich; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), μῦθος (mythos)
ἀπαράπειστος (aparápeistos), gr., Adj.: nhd. nicht verführt; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), πείθειν (peíthein)
ἀπαραπόδιστος (aparapódistos), gr., Adj.: nhd. ungehindert; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), ποδίζειν (podízein)
ἀπαραποδίστως (aparapodístōs), gr., Adv.: nhd. ungehindert; E.: s. ἀπαραπόδιστος (aparapódistos)
ἀπαρασήμαντος (aparasḗmantos), gr., Adj.: nhd. unbemerkt, unbeachtet; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), σημαίνειν (sēmaínein)
ἀπαρασημείωτος (aparasēmeíōtos), gr., Adj.: nhd. unbemerkt, unbeachtet; E.: s. ἀ - (a), παρά (pará), σημαίνειν (sēmaínein)
ἀπαράσημος (aparásēmos), gr., Adj.: nhd. nicht gefälscht; E.: s. ἀ - (a), παρά (pará), σῆμα (sēma)
ἀπαρᾶσθαι (aparasthai), gr., V.: nhd. besänftigen, versöhnen; E.: s. ἀπό (apó), ἀρᾶσθαι (arasthai)
ἀπαρασκευασία (aparaskeuasía), gr., F.: nhd. Unvorbereitetheit; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), σκευάζειν (skeuázein)
ἀπαρασκεύαστος (aparaskeúastos), gr., Adj.: nhd. unvorbereitet, ungerüstet; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), σκευάζειν (skeuázein)
ἀπαρασκευάστως (aparaskeuastōs), gr., Adv.: nhd. unvorbereitet, ungerüstet; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), σκευάζειν (skeuázein)
ἀπαράσκευος (aparáskeuos), gr., Adj.: nhd. unvorbereitet, ungerüstet; E.: s. ἀ- (a), παρασκευή (paraskeuḗ)
ἀπαράσσειν (aparássein), ἀπαράττειν (aparáttein), ἀπαρράσσειν (aparrássein), gr., V.: nhd. abschlagen; E.: s. ἀπό (apó), ἀράσσειν (arássein)
ἀπαράστατος (aparástatos), gr., Adj.: nhd. nicht vorzuführen seiend, nicht selbst erscheinend; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), ἱστάναι (histánai)
ἀπαρασχημάτιστος (aparaschēmátistos), gr., Adj.: nhd. nicht parallel aufgestellt; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), σχηματίζειν (schēmatízein)
ἀπαράτατος (aparátatos), gr., Adj.: nhd. unausgebreitet, nicht ausgedehnt; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), τείνειν (teínein)
ἀπαρατάτως (aparátatos), gr., Adj.: nhd. unausgebreitet, nicht ausgedehnt; E.: s. ἀπαράτατος (aparátatos)
ἀπαρατήρητος (aparatḗrētos), gr., Adj.: nhd. nicht beobachtet; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), τηρεῖν (tērein)
ἀπαρατηρήτως (aparatērḗtōs), gr., Adv.: nhd. nicht beobachtet, ohne Vorsichtsmaßnahme; E.: s. ἀπαρατήρητος (aparatḗrētos)
ἀπαράτιλτος (aparátiltos), gr., Adj.: nhd. ungerupft; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), τίλλειν (tíllein)
ἀπαράτρεπτος (aparátreptos), gr., Adj.: nhd. unabwendbar; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), τρέπειν (trépein)
ἀπαρατρέπτως (aparatréptōs), gr., Adv.: nhd. unabwendbar; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), τρέπειν (trépein)
ἀπαράττειν (aparáttein), gr. (att.), V.: Vw.: s. ἀπαράσσειν (aparássein)
ἀπάραυξος (apárauxos), gr., Adj.: nhd. keiner Vermehrung unterworfen; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), αὔξειν (aúxein)
ἀπαράφθορος (aparáphthoros), gr., Adj.: nhd. frei von Zerstörung; E.: s. παρά (pará), φθείρειν (phtheírein)
ἀπαραφύλακτος (aparáphylaktos), gr., Adj.: nhd. unvorsichtig, sorglos; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), φυλάσσειν (phylássein)
ἀπαραχάρακτος (aparacháraktos), gr., Adj.: nhd. nicht gefälscht; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), χαράσσειν (charássein)
ἀπαράχυτος (aparáchytos), gr., Adj.: nhd. unvermischt; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), χυτός (chytós)
ἀπαραχώρητος (aparachṓrētos), gr., Adj.: nhd. nicht nachgebend, standhaft; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), χωρεῖν (chōrein)
ἀπαραχωρήτως (aparachōrḗtōs), gr., Adv.: nhd. nicht nachgebend, standhaft; E.: s. ἀπαραχώρητος (aparachṓrētos)
ἀπάρβολος (apárbolos), gr., Adj.: Vw.: s. ἀπαράβολος (aparábolos)
ἀπαργία (apargía), gr., F.: nhd. eine Pflanze; E.: vielleicht von ἀργός (argós); L.: Frisk 1, 118
ἄπαργμα (ápargma), ἔπαργμα (épargma), gr., N.: nhd. Erstlingsopfer; E.: s. ἀπάρχεσθαι (apárchesthai)
ἀπαργυρίζειν (apargyrízein), gr., V.: nhd. den Geldwert einschätzen; E.: s. ἀπό (apó), ἄργυρος (árgyros)
ἀπαργυρισμός (apargyrismós), gr., M.: nhd. Verkaufen für Geld, Abschätzen; ÜG.: lat. adaeratio Gl; Q.: Gl; E.: s. ἀπαργυρίζειν (apargyrízein)
ἀπαργυροῦν (apargyrūn), gr., V.: nhd. den Geldwert einschätzen; E.: s. ἀπό (apó), ἀργυροῦν (argyrūn), ἄργυρος (árgyros)
ἀπαρέγκλιτος (aparénklitos), gr., Adj.: nhd. direkt, unbeugbar, gerade; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), ἐν (en), κλίνειν (klínein)
ἀπαρεγκλίτως (aparenklítōs), gr., Adv.: nhd. direkt, unbeugbar, gerade; E.: s. ἀπαρέγκλιτος (aparénklitos)
ἀπαρεγχείρητος (aparencheírētos), gr., Adj.: nhd. unverletzbar, nicht einmischend; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), ἐν (en), χείρ (cheír)
ἀπαρεγχείρητος (aparencheírētos), gr., Adj.: nhd. unverletzbar, nicht einmischend; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), ἐν (en), χείρ (cheír)
ἀπαρεγχειρήτως (aparencheirḗtōs), gr., Adv.: nhd. unverletzbar, perfekt; E.: s. ἀπαρεγχείρητος (aparencheírētos)
ἀπαρέγχυτος (aparénchytos), gr., Adj.: nhd. unvermischt; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), ἐν (en), χεῖν (chein)
ἀπαρέμφατος (aparémphatos) (1), gr., Adj.: nhd. nicht bestimmt; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), ἐν (en), φαίνειν (phaínein)
ἀπαρέμφατος (aparémphatos) (2), gr., F.: nhd. Infintitiv; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), ἐν (en), φαίνειν (phaínein)
ἀπαρεμφάτως (aparemphátōs), gr., Adv.: nhd. nicht bestimmt; E.: s. ἀπαρέμφατος (aparémphatos) (1)
ἀπαρεμπόδιστος (aparempódistos), gr., Adj.: nhd. ungehindert; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), ἐν (en), ποδίζειν (podízein)
ἀπαρεμποδίστως (aparempodístōs), gr., Adv.: nhd. ungehindert; E.: s. ἀπαρεμπόδιστος (aparempódistos)
ἀπαρενθύμητος (aparenthýmētos), gr., Adj.: nhd. genau erwägend; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), ἐν (en), θυμός (thymós)
ἀπαρενόχλητος (aparenóchlētos), gr., Adj.: nhd. ungestört; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), ἐν (en), ὀχλεῖν (ochlein)
ἀπαρέσκειν (aparéskein), gr., V.: nhd. missfallen; E.: s. ἀπό (apó), ἀρέσκειν (aréskein)
ἀπαρέσκεσθαι (aparéskesthai), gr., V.: nhd. unzufrieden sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), ἀρέσκειν (aréskein)
ἀπαρεστός (aparestós), gr., Adj.: nhd. unangenehm; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), ἱέναι (hiénai) (1)
ἀπαρηγόρητος (aparēgórētos), gr., Adj.: nhd. untröstlich, unfolgsam, unerbittlich; E.: s. ἀ- (a), παρήγορος (parḗgoros) (1)
ἀπαρηγορήτως (aparēgorḗtōs), gr., Adv.: nhd. untröstlich, unfolgsam, unerbittlich; E.: s. ἀπαρηγόρητος (aparēgórētos)
ἀπαρήγορος (aparḗgoros), gr., Adj.: nhd. unströstlich; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), ἀγείρειν (ageírein)?
ἀπαρθένευτος (aparthéneutos), gr., Adj.: nhd. unjungfräulich, einer Jungfrau unziemlich, nicht entjungfert, rein; E.: s. ἀ- (a), παρθένος (parthénos)
ἀπάρθενος (apárthenos), gr., Adj.: nhd. entjungfert; E.: s. ἀ- (a), παρθένος (parthénos); W.: s. lat. abartenum?, N., Unehrenhaftigkeit, Ehrlosigkeit
ἀπαρθροῦσθαι (aparthrūsthai), gr., V.: nhd. verbunden sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), ἀρθροῦσθαι (arthrūsthai), ἄρθρον (árthron)
ἀπάρθρωσις (apárthrōsis), gr., F.: nhd. Gliederung, Gelenk; E.: s. ἀπαρθροῦσθαι (aparthrūsthai)
ἀπαριθμεῖν (aparithmein), gr., V.: nhd. abzählen, herzählen, zurückhalten, bezahlen; E.: s. ἀπό (apó), ἀριθμεῖν (arithmein)
ἀπαρίθμησις (aparíthmēsis), gr., F.: nhd. Herzählung, Aufzählung; E.: s. ἀπαριθμεῖν (aparithmein)
ἀπαρίνη (aparínē), gr., F.: nhd. Kletten-Labkraut, ein Pflanze; E.: Herkunft ungeklärt?
ἀπαρινής (aparinḗs), gr., Adj.: nhd. Kletten-Labkraut betreffend; E.: s. ἀπαρίνη (aparínē)
ἀπάριστα (apárista), gr., Adv.: nhd. nach dem Mittagessen; E.: s. ἀπό (apó), ἄριστον (áriston)
ἀπαριστᾶν (aparistan), gr., V.: nhd. das Mittagessen beenden; E.: s. ἀπό (apó), ἀριστᾶν (aristan), ἄριστον (áriston)
ἀπαρκεῖν (aparkein), gr., V.: nhd. völlig hinreichen, zufrieden sein mit; E.: s. ἀπό (apó), ἀρκεῖν (arkein)
ἀπαρκής (aparkḗs), gr., Adj.: nhd. ausreichend; E.: s. ἀπαρκεῖν (aparkein)
ἀπαρκίας (aparkías), gr., M.: Vw.: s. ἀπαρκτίας (aparktías)
ἀπαρκούντως (aparkúntōs), gr., Adv.: nhd. ausreichend; E.: s. ἀπαρκεῖν (aparkein)
ἀπαρκτέον (aparktéon), gr., Adj.: nhd. das Erstlingsopfer anbieten müssend, opfern müssend; E.: s. ἀπάρχεσθαι (apárchesthai)
ἀπαρκτίας (aparktías), ἀπαρκίας (aparkías), gr., M.: nhd. Nordwind; E.: s. ἀπό (apó), ἄρκτος (árktos)
ἀπάρκτιος (apárktios), gr., Adj.: nhd. nördlich; E.: s. ἀπό (apó), ἄρκτος (árktos)
ἀπαρνεῖσθαι (aparneisthai), gr., V.: nhd. gänzlich leugnen, ableugnen; E.: s. ἀπό (apó), ἀρνεῖσθαι (arneisthai); W.: lat. aparnesin, Sb., Verleugnung, Verneinung
ἀπάρνησις (apárnēsis), gr., F.: nhd. Verleugnen, Widerruf; E.: s. ἀπαρνεῖσθαι (aparneisthai)
ἀπαρνητής (aparnētḗs), gr., M.: nhd. Verleugner, Verneindender; E.: s. ἀπαρνεῖσθαι (aparneisthai)
ἀπαρνητικός (aparnētikós), gr., Adj.: nhd. verneinend, verleugnend; E.: s. ἀπαρνεῖσθαι (aparneisthai)
ἄπαρνος (áparnos), gr., Adj.: nhd. leugnend, verweigernd; E.: ἀπό (apó); vgl. idg. *ar- (5), V., verweigern, leugnen (?), Pokorny 62
ἀπαρόδευτος (aparódeutos), gr., M.: nhd. nicht betretbar; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), ὁδεύειν (hodeúein)
ἀπαρόξυντος (aparóxyntos), gr., Adj.: nhd. krampflos, anfallslos; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), ὀξύνειν (oxýnein), ὀξύς (oxýs)
ἀπαρόρμητος (aparhórmētos), gr., Adj.: nhd. nicht erregbar; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), ὁρμᾶν (horman)
ἀπαροῦν (aparūn), gr., V.: nhd. aufpflügen; E.: s. ἀπό (apó), ἀροῦν (arūn)
ἀπαρουσιάστως (aparusiástōs), gr., Adv.: nhd. ohne Verkörperung, ohne körperliche Anwesenheit; E.: s. ἀ- (a), παρουσία (parusía), παρεῖναι (pareinai)
ἀπάροχος (apárochos), gr., Adj.: nhd. geizig; ÜG.: lat. impraestans Gl; Q.: Gl; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), ὄχος (óchos) (2)
ἀπαρράσσειν (aparrássein), gr., V.: Vw.: s. ἀπαράσσειν (aparássein)
ἀπαρρενοῦν (aparrenūn), gr., V.: nhd. männliche Pflanzen erzeugen; E.: s. ἀπό (apó), ἄρρην (árrēn) (1)
ἀπαρρησίαστος (aparrēsíastos), gr., Adj.: nhd. nicht freimütig; E.: s. ἀ- (a), παν- (pan-), ῥῆσις (rhēsis)
ἀπαρρήσιαστως (aparrḗsiastōs), gr., Adv.: nhd. nicht freimütig; E.: s. ἀπαρρησίαστος (aparrēsíastos)
ἄπαρσις (áparsis), gr., F.: nhd. Abreise, Aussetzen; E.: s. ἀπαίρειν (apaírein)
ἀπαρτᾶν (apartan), gr., V.: nhd. von etwas herabhängen lassen, anhängen, aufhängen, entfernen; E.: s. ἀπό (apó), ἀρτᾶν (artan)
ἀπαρτής (apartḗs), gr., adj.: nhd. aufgerichtet; E.: s. ἀπαρτᾶν (apartan)
ἀπάρτησις (apártēsis), gr., F.: nhd. Herunterhängen, Anhang; E.: s. ἀπαρτᾶν (apartan)
ἀπάρτι (apárti), gr., Adv.: nhd. von dieser Zeit an, sofort; E.: s. ἀπό (apó), ἄρτι (árti)
ἀπαρτί (apartí), gr. (ion.), Adv.: nhd. genau; E.: s. ἀπό (apó), ἄρτι (árti)
ἀπαρτία (apartía), ἀπαρτίη (apartíē), gr., F.: nhd. Hausgerät; E.: s. ἀπαρτίζειν (apartízein)?
ἀπαρτίζειν (apartízein), gr., V.: nhd. genau abmessen, fertig machen, abschließen; E.: s. ἀπό (apó), ἀρτίζειν (artízein)
ἀπαρτιζόντως (apartizóntōs), gr., Adv.: nhd. genau, gleichwertig; E.: s. ἀπαρτίζειν (apartízein)
ἀπαρτίη (apartíē), gr. (ion.), F.: Vw.: s. ἀπαρτία (apartía)
ἀπαρτιλογεῖν (apartilogein), gr., V.: nhd. genau berechnen?; E.: s. ἀπάρτι (apárti), λόγος (lógos)
ἀπαρτιλογία (apartilogía), ἀπαρτιλογίη (apartilogíē), gr., F.: nhd. genaue Rechnung, volle Summe; E.: s. ἀπάρτι (apárti), λόγος (lógos)
ἀπαρτιλογίη (apartilogíē), gr. (ion.), F.: Vw.: s. ἀπαρτιλογία (apartilogía)
ἀπάρτιον (apártion), gr., N.: nhd. genaue Gebühr?; E.: s. ἀπάρτι (apárti); R.: ἀπάρτιον προγράφειν (apártion prográphein), V.: nhd. seine Gebühr zum öffentlichen Verkauf ausbieten
ἀπάρτισις (apártisis), gr., F.: nhd. Abkommen, Abmachung; E.: s. ἀπαρτίζειν (apartízein)
ἀπάρτιμα (apártisma), gr., N.: nhd. Vollendung; E.: s. ἀπαρτίζειν (apartízein)
ἀπαρτισμός (apartismós), gr., M.: nhd. Vollendung; E.: s. ἀπαρτίζειν (apartízein)
ἀπαρτίως (apartíōs), gr., Adv.: nhd. von dieser Zeit an, sofort; E.: s. ἀπό (apó), ἄρτι (árti)
ἀπαρτύειν (apartýein), gr., V.: nhd. öffentlich ausrufen lassen; E.: s. ἀπό (apó), ἀρτύειν (artýein)
ἀπαρύειν (aparýein), gr., V.: nhd. abschöpfen, wegnehmen; E.: s. ἀπό (apó), ἀρύειν (arýein) (1)
ἀπαρυστέον (aparustéon), gr., Adj.: nhd. abschöpfen müssen, wegnehmen müssend; E.: s. ἀπαρύειν (aparýein)
ἀπάρυστρον (apárystron), gr., M.: nhd. Schöpfgefäß; E.: s. ἀπαρύειν (aparýein)
ἀπαρύτειν (diarýtein), gr., V.: nhd. abschöpfen, wegnehmen; E.: s. ἀπό (apó), ἀρύτειν (arýtein), ἀρύειν (arýein) (1)
ἀπαρχαίζειν (aparchaízein), gr., V.: nhd. mit etwas Altertümlichem vergleichen; E.: s. ἀπό (apó), ἀρχαίζειν (archaízein), ἀρχή (archḗ)
ἀπαρχαιοῦσθαι (aparchaiūsthai), gr., V.: nhd. altertümlich sein (V.), altertümlich werden werden, altmodisch; E.: s. ἀπό (apó), ἀρχαῖος (archaios), ἀρχή (archḗ)
ἀπαρχαιωμένον (aparchaiōménon), gr., N.: nhd. altmodisches Lied; E.: s. ἀπαρχαιοῦσθαι (aparchaiūsthai)
ἀπάρχεσθαι (apárchesthai), gr., V.: nhd. zu Anfang wegnehmen, Opfer beginnen, das Erstlingsopfer darbringen, anfangen; E.: s. ἀπό (apó), ἄρχειν (árchein)
ἀπάρχειν (apárchein), gr., V.: nhd. ferene vom Vaterland herrschen, vorangehen, aufmuntern; E.: s. ἀπό (apó), ἄρχειν (árchein)
ἀπαρχή (aparchḗ), ἐπαρχή (eparchḗ), gr., F.: nhd. Erstlingsopfer, Ehrengabe; E.: s. ἀπάρχεσθαι (apárchesthai)
ἀπάρχης (apárchēs), gr., M.: nhd. ein Magistrate auf Lesbos; E.: s. ἀπάρχεσθαι (apárchesthai)
ἄπαρχος (áparchos), gr., M.: nhd. Anführer; E.: s. ἀπό (apó), ἄρχειν (árchein); Son.: vielleicht verschrieben für ἔπαρχος (éparchos)
ἀπαρῳδήτως (aparōidḗtōs), gr., Adv.: nhd. ohne Änderung; E.: s. ἀ- (a), παρά (pará), ἀοιδή (aoidḗ)
ἅπας (hápas), gr., Adv.: nhd. insgesamt, sämtlich, ganz, jeder; E.: s. idg. *k̑eu- (1), *k̑eu̯ə-, *k̑ū-, *k̑u̯ā-, V., Sb., Adj., schwellen, wölben, höhlen, Schwellung, Wölbung, Höhlung, hohl, Pokorny 592; L.: Frisk 1, 118
ἀπασβολοῦσθαι (apasbolūsthai), gr., V.: nhd. rußig werden; E.: s. ἀπό (apó), ἀσβολοῦν (asbolūn), ἄσβολος (ásbolos)
ἀπασκαρίζειν (apaskarízein), gr., V.: nhd. kämpfen, konvulsieren (wie ein sterbender Fisch); E.: s. ἀπό (apó), ἀσκαρίζειν (askarízein)
ἀπασπάζεσθαι (apaspázesthai), gr., V.: nhd. Abschied nehmen; E.: s. ἀπό (apó), ἀσπάζεσθαι (aspázesthai)
ἀπασπαίρειν (apaaspaírein), gr., V.: nhd. zappeln, zucken; E.: s. ἀπό (apó), ἀσπαίρειν (aspaírein)
ἀπᾴσσειν (apáissein), gr., V.: Vw.: s. ἀπαΐσσειν (apaíssein)
ἀπαστί (apastí), gr., Adv.: nhd. fastend; E.: s. ἄπαστος (ápastos)
ἀπαστία (apastía), gr., F.: nhd. Fasten; E.: s. ἄπαστος (ápastos)
ἄπαστος (ápastos), gr., Adj.: nhd. nüchtern, nicht gegessen; E.: s. ἀ- (a), πατεῖσθαι (pateisthai); L.: Frisk 2, 480
ἀπαστράπτειν (apastráptein), gr., V.: nhd. wie einen Blitz ausstrahlen, blitzen lassen; E.: s. ἀπό (apó), ἀστράπτειν (astráptein)
ἀπάστραψις (apástrapsis), gr., F.: nhd. Blitzen; E.: s. ἀπαστράπτειν (apastráptein)
ἀπαστύς (apastýs), gr., F.: nhd. Fasten; E.: s. ἄπαστος (ápastos)
ἀπασφαλίζειν (apasphalízein), gr., V.: nhd. sichern, befestigen; E.: s. ἀπό (apó), ἀσφαλίζειν (asphalízein), ἀσφαλής (asphalḗs)
ἀπασχολεῖν (apascholein), gr., V.: nhd. beschäftigen; E.: s. ἀπό (apó), ἀσχολεῖν (ascholein), ἀ- (a), σχολή (scholḗ)
ἀπασχολητέον (apascholētéon), gr., Adj.: nhd. beansprucht werden müssend; E.: s. ἀπασχολεῖν (apascholein)
ἀπασχολία (apascholía), gr., F.: nhd. Vorenthaltung, Beschäftigung; E.: s. ἀπασχολεῖν (apascholein)
ἀπάτα (apáta), gr., F.: Vw.: s. ἀπάτη (apátē)
ἀπαταγί (apatagí), gr., Adv.: nhd. lautlos, auf geräuschlose Weise; E.: s. ἀ- (a), πάταγος (pátagos)
ἀπατᾶν (apatan), gr., V.: nhd. verleiten, betrügen, täuschen; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἀντεξ- (antex), δι- (di), ἐξ- (ex), παρ- (par), συνεξ- (synex), φρεν- (phren); Hw.: s. ἀπάτη (apátē); E.: s. idg. *akᵘ̯-, V., schädigen (?), Pokorny 23; idg. *pent-, V., treten, gehen, Pokorny 808; L.: Frisk 1, 118
ἀπάτειρα (apáteira), gr., Adj. (F.): nhd. vaterlos, verwaist, unväterlich; E.: s. ἀ- (a), πατήρ (patēr)
ἀπάτερθε (apáterthe), ἀπάτερθεν (apáterthen), gr., Adv., Präp.: nhd. abgesondert, abseits, ferne, fern von; E.: s. ἀπό (apó), ἄτερ (áter)
ἀπάτερθεν (apáterthen), gr., Adv., Präp.: Vw.: s. ἀπάτερθε (apáterthe)
ἀπατεύειν (apateúein), gr., V.: nhd. verleiten, betrügen, täuschen; E.: s. ἀπάτη (apátē); L.: Frisk 1, 118
ἀπατεών (apateṓn), gr., M.: nhd. Betrüger; E.: s. ἀπάτη (apátē); L.: Frisk 1, 118
ἀπάτη (apátē), ἀπάτα (apáta), gr., F.: nhd. Betrug, Täuschung; E.: s. idg. *akᵘ̯-, V., schädigen (?), Pokorny 23; idg. *pent-, V., treten, gehen, Pokorny 808; L.: Frisk 1, 118
ἀπατηλιός (apatēliós), gr., Adj.: nhd. betrügerisch; E.: s. ἀπάτη (apátē); L.: Frisk 1, 118
ἀπατηλός (apatēlós), gr., Adj.: nhd. betrügerisch; E.: s. ἀπάτη (apátē); L.: Frisk 1, 118
ἀπατηλῶς (apatēlōs), gr., Adv.: nhd. betrügerisch; E.: s. ἀπατηλός (apatēlós), ἀπάτη (apátē)
ἀπάτημα (apátēma), gr., F.: nhd. Betrug; E.: s. ἀπατᾶν (apatan); L.: Frisk 1, 118
ἀπατήμων (apatḗmōn), gr., Adj.: nhd. trügerisch; E.: s. ἀπατᾶν (apatan); L.: Frisk 1, 118
ἀπατήνωρ (apatḗnōr), gr., Adj.: nhd. Männer betörend; E.: s. ἀπατᾶν (apatan), ἀνήρ (anḗr)
ἀπάτησις (apátēsis), gr., F.: nhd. Täuschung; E.: s. ἀπατᾶν (apatan); L.: Frisk 1, 118
ἀπατητής (apatētḗs), gr., M.: nhd. Betrüger; E.: s. ἀπατᾶν (apatan); L.: Frisk 1, 118
ἀπατητικός (apatētikós), gr., Adj.: nhd. trügerisch; E.: s. ἀπατᾶν (apatan); L.: Frisk 1, 118
ἀπατητικῶς (apatētikōs), gr., Adv.: nhd. trügerisch; E.: s. ἀπατητικός (apatētikós), ἀπατᾶν (apatan)
ἀπάτητος (apátētos), gr., Adj.: nhd. unbetreten, locker; E.: s. ἀ- (a), πατεῖν (patein)
ἀπατιμάζειν (apatimázein), gr., V.: nhd. gänzlich missachten; E.: s. ἀπό (apó), ἀτιμάζειν (atimázein)
ἀπατιμᾶν (apatiman), gr., V.: nhd. gänzlich missachten; E.: s. ἀπό (apó), ἀ- (a), τιμᾶν (timan)
ἀπατμίζειν (apatmízein), gr., V.: nhd. verdunsten; E.: s. ἀπό (apó), ἀτμίζειν (atmízein)
ἀπάτμισις (apüatmisis), gr., F.: nhd. Verdunsten; E.: s. ἀπατμίζειν (apatmízein)
ἄπατος (ápatos), gr., Adj.: nhd. von Bestrafung ausgenommen, gegen Bestrafung immun; E.: s. ἀπό (apó), ἄτη (átē)
Ἀπατουρεών (Apatureṓn), gr., M.: nhd. Apatureon (ein Monat); E.: s. ἀ- (a), πατήρ (patēr)
Ἀπατούρια (Apatúria), gr., N. Pl.: nhd. Apaturien (Volksfest in Athen); E.: s. ἀ- (a), πατήρ (patēr); W.: lat. Apatūria, N. Pl., Apaturien (ein Volksfest in Athen); L.: Frisk 1, 118
ἀπατρία (apatria), gr., F.: nhd. Exil, Verbannung; E.: s. ἀ- (a), πατήρ (patēr)
ἄπατρις (ápastris), gr., Adj.: nhd. ohne Vaterland seiend, ohne Heimat seiend; E.: s. ἀ- (a), πατήρ (patēr)
ἀπᾴττειν (apáittein), gr., V.: Vw.: s. ἀπαΐσσειν (apaíssein)
ἀπάτυλλα (apátulla), gr., F.: nhd. kleine Täuschung, kleiner Betrug; E.: s. ἀπάτη (apátē)
ἀπάτωρ (apátōr), gr., Adj.: nhd. vaterlos, verwaist, unväterlich; E.: s. ἀ- (a), πατήρ (patēr)
ἀπάτωρος (apátōros), gr., Adj.: nhd. vaterlos, verwaist, unväterlich; E.: s. ἀ- (a), πατήρ (patēr)
ἀπαυαίνειν (apauaínein), gr., V.: nhd. zum Verwelken bringen; E.: s. ἀπό (apó), αὐαίνειν (auaínein)
ἀπαυαίνεσθαι (apauaínesthai), gr., V.: nhd. austrocknen, vertrocknen; E.: s. ἀπό (apó), αὐαίνειν (auaínein)
ἀπαυγάζειν (apaugázein), gr., V.: nhd. erleuchten, ausstrahlen; E.: s. ἀπό (apó), αὐγάζειν (augázein)
ἀπαύγασμα (apaúgasma), gr., N.: nhd. gebrochener Strahl, Abglanz; E.: s. ἀπαυγάζειν (apaugázein)
ἀπαυγασμός (apaugasmós), gr., M.: nhd. Ausfluss von Licht, Strahlen (N.); E.: s. ἀπαυγάζειν (apaugázein)
ἀπαυγής (apaugḗs), gr., Adj.: nhd. hell; E.: s. ἀπαυγάζειν (apaugázein)
ἀπαυδᾶν (apaudan), gr., V.: nhd. untersagen, verbieten; E.: s. ἀπό (apó), αὐδᾶν (audan)
ἀπαύδησις (apaúdēsis), gr., F.: nhd. Erschöpfung; E.: s. ἀπαυδᾶν (apaudan)
ἀπαύλια (apaúlia), gr., F.: nhd. Alleinschlafen; E.: s. ἀπό (apó), αὐλή (aulḗ); Son.: Alleinschlafen in der Nacht vor der Hochzeit wenn der Bräutigam allein im Haus des Schwiegervaters schläft
ἀπαυλισμός (apaulismós), gr., M.: nhd. Mondschlag?, Anfall durch Schlafen im Mondlicht?; E.: s. ἀπό (apó), αὐλή (aulḗ)
ἀπαυλιστήριος (apaulistḗrios), gr., Adj.: nhd. zum Alleinschlafen gehörig; E.: s. ἀπαύλια (apaúlia), ἀπό (apó), αὐλή (aulḗ)
ἀπαυλίζεσθαι (apaulízesthai), gr., V.: nhd. fern schlafen von, fern leben von; E.: s. ἀπό (apó), αὐλίζεσθαι (aulízesthai)
ἄπαυλος (ápaulos), gr., Adj.: nhd. allein liegend; E.: s. ἀπό (apó), αὐλή (aulḗ)
ἀπαυλόσυνος (apaulósynos), gr., Adj.: nhd. fern vom Hof; E.: s. ἀπό (apó), αὐλή (aulḗ)
ἀπαυθαδιάζεσθαι (apauthadiázesthai), gr., V.: Vw.: s. ἀπαυθαδίζεσθαι (apauthadízesthai)
ἀπαυθαδίζεσθαι (apauthadízesthai), ἀπαυθαδιάζεσθαι (apauthadiázesthai), gr., V.: nhd. sich kühn benehmen, sich rücksichtlos benehmen; E.: s. ἀπό (apó), αὐθαδίζεσθαι (authadízesthai), αὐθάδης (authádēs)
ἀπαυθημερίζειν (apauthēmerízein), gr. V.: nhd. noch an demselben Tag zurückkommen; E.: s. ἀπό (apó), αὖθι (authi), ἡμέρα (hēméra)
ἀπαυξάνεσθαι (apauxánesthai), gr., V.: nhd. abnehmen; E.: s. ἀπό (apó), αὔξειν (aúxein)
ἀπαύξησις (apaúxēsis), gr., F.: nhd. Vergrößerung, Zunahme, Missachtung; E.: s. ἀπό (apó), αὔξειν (aúxein)
ἀπαυρᾶν (apauran), gr., V.: nhd. fortnehmen, rauben; E.: s. ἀπό (apó); s. idg. *u̯ers-?, st. V., schleifen (V.) (2), Pokorny 1169?
ἀπαυρίσκεσθαι (apaurískesthai), gr., V.: nhd. Nahrung erlangen; E.: ἀπό (apó), ?
ἀπαυστί (apaustí), gr., Adv.: nhd. unaufhörlich, endlos, nicht zu beruhigen seiend, nicht zu stillen seiend; E.: s. ἄπαυστος (ápaustos)
ἄπαυστος (ápaustos), gr., Adj.: nhd. unaufhörlich, endlos, nicht zu beruhigen seiend, nicht zu stillen seiend; E.: s. ἀ- (a), παύειν (paúein)
ἀπαύστως (apaústōs), gr., Adv.: nhd. unaufhörlich, endlos, nicht zu beruhigen seiend, nicht zu stillen seiend; E.: s. ἄπαυστος (ápaustos), ἀπό (apó), παύειν (paúein)
ἀπαυτίκα (apautíka), gr., Adj.: nhd. im Augenblick, sogleich, sofort; E.: s. ἀπό (apó), αὐτίκα (autíka), αὐτός (autós)
ἀπαυτοματίζειν (apautomatízein), gr., V.: nhd. etwas selbst machen; E.: s. ἀπό (apó), αὐτοματίζειν (automatízein), αὐτόματος (autómatos)
ἀπαυτομολεῖν (apautomolein), gr., V.: nhd. überlaufen; E.: s. ἀπό (apó), αὐτός (autós), μολεῖν (molein)
ἄπαυτος (ápautós), gr., Adj.: nhd. unaufhörlich; E.: s. ἀπό (apó), αὐτός (autós)
ἀπαυχενίζειν (apauchenízein), gr., V.: nhd. beim Nacken abschneiden, das Joch beim Nacken abschütteln; E.: s. ἀπό (apó), αὐχενίζειν (auchenízein), αὐχήν (auchḗn)
ἀπαφίνιον (apaphínion), gr., N.: nhd. Steindurchkneten?; E.: Herkunft ungeklärt?
ἀπαφίσκειν (apaphískein), gr., V.: nhd. täuschen, betrügen; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. idg. *ap- (1), *əp-, *ēp-, *h₁ep-, V., fassen, nehmen, erreichen, Pokorny 50
ἀπαφός (apaphós), gr., M.: nhd. Wiedehopf; E.: vgl. idg. *epop-, *opop-, Sb., Ruf des Wiedehopfs, Wiedehopf, Pokorny 323
ἀπαφρίζειν (apaphrízein), gr., V.: nhd. abschöpfen, abschäumen, abrahmen; E.: s. ἀπό (apó), ἀφρίζειν (aphrízein), ἀφρός (aphrós)
ἀπάχεια (apácheia), gr., F.: nhd. Dünnheit; E.: s. ἀ- (a), παχύς (pachýs)
ἀπαχής (apachḗs), gr., Adj.: nhd. ohne Dicke seiend, unsolide; E.: s. ἀ- (a), παχύς (pachýs)
ἀπάχθεσθαι (apáchthesthai), gr., V.: nhd. verhasst sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), ἄχθεσθαι (áchthesthai)
ἀπαχλύειν (apachlýein), gr., V.: nhd. frei von Dunkelheit sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), ἀχλύειν (achlýein), ἀχλύς (achlýs)
ἀπαχλυοῦσθαι (apachlyūsthai), gr., V.: nhd. verschwommen sehen; E.: s. ἀπό (apó), ἀχλυοῦσθαι (achlyūsthai), ἀχλύς (achlýs)
ἀπαχυρίζειν (apachyrízein), gr., V.: nhd. worfeln; E.: s. ἀπό (apó), ἄχυρον (áchyron)
ἀπεγγυαλίζειν (apengyalízein), gr., V.: nhd. aufgeben, wiedergeben; E.: s. ἀπό (apó), ἐγγυαλίζειν (engyalízein), ἐν (en), γύαλον (gýalon)
ἀπεγλυκασμένος (apeglykasménos), gr., (Part.=)V.: nhd. gesüßt, versüßt; E.: s. ἀπογλυφή (apoglyphḗ)
ἀπεγνωμένως (apegnōménōs), gr., (Part.=)Adv.: nhd. verzweifelt; E.: s. ἀπογιγνώσκειν (apogignṓskein)
ἀπεδανός (apedanós), gr., Adj.: Vw.: s. ἠπεδανός (ēpedanós)
ἀπέδεσθαι (apédesthai), gr., V.: nhd. wegessen; E.: s. ἀπό (apó), ἐσθίειν (esthíein)
ἀπέδιλος (apédilos), gr., Adj.: nhd. unbeschuht, barfuß; E.: s. ἀ- (a), πέδιλον (pédilon)
ἀπεδίζειν (apedízein), gr., Adj.: nhd. einebnen, auf eine Ebene bringen; E.: s. ἄπεδος (ápedos), ἀ- (a), πέδον (pédon)
ἀπεδοποιεῖν (apedopoiein), gr., V.: Vw.: s. ἀπειδοποιεῖν (apeidopoiein)
ἄπεδον (ápedon), gr., N.: nhd. Ebene; E.: s. ἄπεδος (ápedos), ἀ- (a), πέδον (pédon)
ἄπεδος (ápedos), gr., Adj.: nhd. eben, flach; E.: s. ἀ- (a), πέδον (pédon)
ἄπεζος (ápezos), gr., Adj.: nhd. fußlos, keine Füße habend, keinen Fuß habend; E.: s. ἀ- (a), πέζα (péza)
ἀπεθίζειν (apethízein), gr., V.: nhd. entwöhnen; E.: s. ἀπό (apó), ἐθίζειν (ethízein)
ἀπεθιστέον (apethistéon), gr., Adj.: nhd. entwöhnen, müssend, umlernen müssend; E.: s. ἀπεθίζειν (apethízein)
ἀπεῖδον (apeidon), gr., V.: nhd. den Blick hinwenden; E.: s. ἀπό (apó), ὁρᾶν (horan)
ἀπειδοποιεῖν (apeidopoiein), ἀπεδοποιεῖν (apedopoiein), gr., V.: nhd. nach einer Form zusammensetzen, nach einer Vorlage zusammensetzen; E.: s. ἀπό (apó), εἶδος (eidos) (1), ποιεῖν (poiein)
ἀπειθαρχία (apeitharchía), gr., F.: nhd. Ungehorsam einem Befehl gegenüber; E.: s. ἀ- (a), πειθαρχία (peitharchía), πείθειν (peíthein), ἀρχός (archós)
ἀπείθεια (apeítheia), nhd., F.: nhd. Ungehorsam, Unfügsamkeit, Unglaube; E.: s. ἀπειθής (apeithḗs)
ἀπειθεῖν (apeithein), ἀπιθεῖν (apithein), gr., V.: nhd. nicht gehorchen; E.: s. ἀ- (a), πείθειν (peíthein)
ἀπειθήνιος (apeithḗnios), gr., Adj.: nhd. ungehorsam; E.: s. ἀ- (a), πείθειν (peíthein)
ἀπειθής (apeithḗs), ἀπιθής (apithḗs), gr., Adj.: nhd. nicht zu überreden seiend, unfolgsam, ungehorsam, ungläubig, nicht überzeugend; E.: s. ἀ- (a), πείθειν (peíthein)
ἀπειθών (apeithṓn), gr., Adj.: nhd. nicht zu überreden seiend, unfolgsam, ungehorsam, ungläubig, nicht überzeugend; E.: s. ἀπειθής (apeithḗs)
ἀπειθῶς (apeithōs), gr., Adv.: nhd. nicht zu überreden, unfolgsam, ungehorsam, ungläubig, nicht überzeugend; E.: s. ἀπειθής (apeithḗs)
ἀπεικάζειν (apeikázein), gr., V.: nhd. abbilden, nachbilden; E.: s. ἀπό (apó), εἰκάζειν (eikázein)
ἀπεικασία (apeikasía), gr., F.: nhd. Abbildung; E.: s. ἀπεικάζειν (apeikázein)
ἀπείκασμα (apeíkasma), gr., N.: nhd. Abbild; E.: s. ἀπεικάζειν (apeikázein)
ἀπεικασμός (apeikasmós), gr., M.: nhd. Abbildung; E.: s. ἀπεικάζειν (apeikázein)
ἀπεικαστέον (apeikastéon), gr., Adj.: nhd. abbilden müssend, nachbilden müssend; E.: s. ἀπεικάζειν (apeikázein)
ἀπεικαστέος (apeikastéos), gr., Adj.: nhd. abbilden müssend, nachbilden müssend; E.: s. ἀπεικάζειν (apeikázein)
ἀπεικονίζειν (apeikonízein), gr., V.: nhd. in einer Statue repräsentieren, symbolisieren; E.: s. ἀπό (apó), εἰκονίζειν (eikonízein)
ἀπεικόνισμα (eikónisma), gr., N.: nhd. Abbild; E.: s. ἀπεικονίζειν (apeikonízein)
ἀπεικότως (apeikótōs), gr., Adv.: Vw.: s. ἀπεοικότως (apeoikótōs)
ἀπεικώς (apeikṓs), gr. (att.), Adj.?: Vw.: s. ἀπειοκώς (apeikṓs)
ἀπειλεῖν (apeilein) (1), gr., V.: nhd. wegdrängen, in die Enge treiben; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀπό (apó), εἰλεῖν (eilein) (1)
ἀπειλεῖν (apeilein) (2), gr., V.: nhd. drohen, androhen; Vw.: s. ἀντ- (ant), δι- (di), ἐπ- (ep), κατ- (kat), ὑπ- (hyp); Hw.: s. ἀπειλή (apeilḗ); E.: vgl. idg. *spel- (1), *pel- (8), V., sprechen, Pokorny 985; L.: Frisk 1, 119
ἀπειλή (apeilḗ), gr., F.: nhd. Drohung, Prahlerei; E.: s. idg. *spel- (1), *pel- (8), V., sprechen, Pokorny 985; L.: Frisk 1, 119
ἀπείλημα (apeílēma), gr., N.: nhd. Drohung; E.: s. ἀπειλεῖν (apeilein) (2); L.: Frisk 1, 119
ἀπείλησις (apeílēsis), gr., F.: nhd. Drohung; E.: s. ἀπειλεῖν (apeilein) (2); L.: Frisk 1, 119
ἀπειλήτειρα (apeilḗteira), gr., F.: nhd. Prahlerin, Maulheldin; E.: s. ἀπειλεῖν (apeilein) (2); L.: Frisk 1, 119
ἀπειλητήρ (apeilētḗr), gr., M.: nhd. Prahler, Maulheld; Hw.: s. ἀπειλητής (apeilētḗs); E.: s. ἀπειλεῖν (apeilein) (2); L.: Frisk 1, 119
ἀπειλητήριος (apeilētḗrios), gr., Adj.: nhd. drohend; Hw.: s. ἀπειλητικός (apeilētikós); E.: s. ἀπειλεῖν (apeilein) (2); L.: Frisk 1, 119
ἀπειλητής (apeilētḗs), gr., M.: nhd. Prahler, Maulheld; Hw.: s. ἀπειλητήρ (apeilētḗr); E.: s. ἀπειλεῖν (apeilein) (2); L.: Frisk 1, 119
ἀπειλητικός (apeilētikós), gr., Adj.: nhd. drohend; Hw.: s. ἀπειλητήριος (apeilētḗrios); E.: s. ἀπειλεῖν (apeilein) (2); L.: Frisk 1, 119
ἀπειλητικῶς (apeilētikōs), gr., Adv.: nhd. drohend; E.: s. ἀπειλητικός (apeilētikós), ἀπειλεῖν (apeilein) (2)
ἀπείλλειν (apeíllein), gr., V.: Vw.: s. ἀπίλλειν (apíllein)
ἀπεῖναι (apeinai), gr., V.: nhd. entfernt sein (V.), fehlen, abwesend sein (V.); Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: s. ἀπό (apó), εἶναι (einai)
ἀπειπεῖν (epeipein), gr., V.: nhd. heraussagen, absagen, aufsagen, verweigern, untersagen, verbieten, entsagen, aufgeben, ermatten; E.: s. ἀπό (apó), εἰπεῖν (eipein)
ἀπειραγαθεῖν (apeiragathein), gr., V.: nhd. ohne das rechte Wissen handeln; E.: s. ἀπειράγαθος (apeirágathos)
ἀπειραγαθία (apeiragathía), gr., F.: nhd. Unwissenheit über Tugend, Törichtheit; E.: s. ἀπειράγαθος (apeirágathos)
ἀπειράγαθος (apeirágathos), gr., Adj.: nhd. unwissend über Tugend, töricht; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (1), ἀνήρ (anḗr), ἀγαθός (agathós)
Ἀπειραίη (Apeiraíē), gr., F.: nhd. aus Apeire Stammende; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (2)?; Son.: vom mytischen Land Apeire stammend
Ἀπειραῖος (Apeiraios), gr., Adj.: nhd. aus Apeire stammend, Apeiräisch; E.: s. Ἀπειραίη (Apeiraíē)
ἀπειράκις (apeirákis), gr., Adv.: nhd. Zeit ohne Anzahl?; ne. times without number; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (2)
ἀπείρανδρος (apeírandros), gr., Adj.: nhd. Menschen nicht kennend, Menschen nicht erfahren habend; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (1), ἀνήρ (anḗr)
ἀπείραστος (apeírastos), ἀπείρατος (apeíratos), gr., Adj.: nhd. nicht versucht habend, unbekannt mit; E.: s. ἀ- (a), πειρᾶν (peirān)
ἀπείρατος (apeíratos) (1), ἀπείρητος (apeírētos), gr., Adj.: nhd. unverfahren, unversucht; E.: s. ἀ- (a), πειρᾶν (peirān)
ἀπείρατος (apeíratos) (2), gr. (poet.), Adj.: Vw.: s. ἀπείραστος (apeírastos)
ἀπείρατος (apeíratos) (3), gr. (dor./att.), Adj.: Vw.: s. ἀπείρητος (apeírētos) (1)
ἀπειράτως (apeirátōs), gr., Adv.: nhd. ohne Verfahren seiend, ohne Erfahrung seiend; Vw.: s. ἀπείρητος (apeírētos) (1),)
ἀπειραχῶς (apeirachōs), gr., Adv.: nhd. unendlich viele Wege aufweisend; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (2), χεῖν (chein)?
ἀπείργαθον (apeírgathon), ἀποέργαθον (apoérgathon), ἀποεργάθον (apoergáthon), gr., V.: nhd. fern halten; E.: s. ἀπείργειν (apeírgein)
ἀπείργειν (apeírgein), ἀπέργειν (apérgein), ἀποέργειν (apoérgein), gr., V.: nhd. absperren, trennen, begrenzen, umfassen; E.: s. ἀπό (apó), εἴργειν (eírgein)
ἀπειρέσιος (apeirésios), gr., Adj.: nhd. endlos, unermesslich; Hw.: s. ἀπερείσιος (apereísios); E.: s. ἀ- (a), πέρας (péras); L.: Frisk 1, 120
Ἀπείρηθεν (Apeírēthēn), gr., Adj.: nhd. aus Apeire stammend; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (2)?; Son.: vom mytischen Land Apeire stammend
ἀπείρητος (apeírētos) (1), ἀπείρατος (apeíratos), gr., Adj.: nhd. ohne Verfahren seiend, ohne Erfahrung seiend; Vw.: s. ἀ- (a), πειρᾶν (peirān)
ἀπείρητος (apeírētos) (2), gr. (ion.), Adj.: Vw.: s. ἀπείρατος (apeíratos) (1)
ἀπειρία (apeiría) (1), gr., F.: nhd. Ungeübtheit, Unerfahrenheit, Unwissenheit; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (1)
ἀπειρία (apeiría) (2), gr., F.: nhd. Unendlichkeit; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (2)
ἀπείριτος (apeíritos), gr., Adj.: nhd. unbegrenzt, unterfahren; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (2)
ἀπειρκτικός (apeirktikós), ἀπερκτικός (aperktikós), gr., Adj.: nhd. abhaltend, draußen haltend; E.: s. ἀπείργειν (apeírgein)
ἀπειροβίως (apeirobíōs), gr., Adv.: nhd. ohne Lebenserfahrung; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (1), βίος (bíos)
ἀπειρόγαμος (apeirógamos), gr., Adj.: nhd. mit dem Ehebett unbekannt, unverheiratet; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (1), γαμεῖν (gamein)
ἀπειρόγονος (apeirógonos), gr., Adj.: nhd. unedlich erzeugend; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (2), γόνος (gónos)
ἀπειρόγωνος (apeirógōnos), gr., Adj.: nhd. eine unendliche Zahl von Winkeln aufweisend; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (2), γωνία (gōnía)
ἀπειρόδακρυς (apeiródakrys), gr., Adj.: nhd. unkundig der Tränen, endlos weinend; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (1), δάκρυον (dákryon)
ἀπειροδιοικητής (apeirodioikētḗs), gr., M.: nhd. Verwalter der Unendlichkeit, Verwalter des Unendlichen; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (2), διοικεῖν (dioikein), διά (diá), οῖκος (oikos)
ἀπειρόδροσος (apeiródrosos), gr., Adj.: nhd. nicht betaut, trocken; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (1), δρόσος (drósos)
ἀπειροδυναμία (apeirodynamía), gr., F.: nhd. unendliche Möglichkeit; E.: s. ἀπειροδύναμος (apeirodýnamos), ἄπειρος (ápeiros) (2), δύναμις (dýnamis)
ἀπειροδύναμος (apeirodýnamos), gr., Adj.: nhd. mit unendlich viel Möglichkeiten seiend; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (2), δύναμις (dýnamis)
ἀπειροθάλαττος (apeirothálattos), gr., Adj.: nhd. nicht an das Meer gewöhnt; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (1), θάλασσα (thálassa)
ἀπειρόκακον (apeirókakon), gr., N.: nhd. Mangel an bösen Erfahrungen; E.: s. ἀπειρόκακος (apeirókakos), πρό (pró), κακός (kakós)
ἀπειρόκακος (apeirókakos), gr., Adj.: nhd. des Bösen unkundig; E.: s. πρό (pró), κακός (kakós)
ἀπειροκαλεύεσθαι (apeirokaléuesthai), gr., V.: nhd. keinen Geschmack habend; E.: s. ἀπειρόκαλος (apeirókalos)
ἀπειροκαλία (apeirokalía), gr., F.: nhd. Unkunde des Schönen, Geschmacklosigkeit, Roheit; E.: s. ἀπειρόκαλος (apeirókalos)
ἀπειρόκαλος (apeirókalos), gr., Adj.: nhd. im Schönen unerfahren, geschmacklos; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (1), καλός (kalós); W.: lat. apīrocalus, Adj., im Schönen unerfahren, geschmacklos
ἀπειροκάλως (apeirokálōs), Adv.: nhd. im Schönen unerfahren, geschmacklos; E.: s. ἀπειρόκαλος (apeirókalos)
ἀπειρολεχής (apeirolechḗs), gr., Adj.: nhd. mit dem Ehebett unbekannt, unverheiratet; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (1), λέχος (léchos)
ἀπειρολογία (apeirología), gr., F.: nhd. unaufhörlicher Streit; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (2), λόγος (lógos)
ἀπειρομάχας (apeiromáchas), ἀπειρομάχης (apeiromáchēs), gr., Adj.: nhd. unkundig des Kampfes; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (1), μάχεσθαι (máchesthai)
ἀπειρομάχης (apeiromáchēs), gr. (dor.), Adj.: Vw.: s. ἀπειρομάχας (apeiromáchas)
ἀπειρομεγέθης (apeiromegéthēs), gr., Adj.: nhd. übermäßig groß, ungeheuer; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (2), μέγας (mégas)
ἀπειρομείζων (apeiromeízōn), gr., Adj. (Komp.): nhd. unendlich größer; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (2), μέγας (mégas)
ἀπειρόμοθος (apeirómothos), gr., Adj.: nhd. ungeübt im Abrackern; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (1), μόθος (móthos)
ἀπειροπλασίων (apeiroplasíōn), gr., Adj.: nhd. unendlich mehr, vieltausendfach; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (2); s. idg. *pel- (3a), V., falten, Pokorny 802
ἀπειροπλήθεια (apeiroplḗtheia), gr., F.: nhd. unendliche Größe; E.: s. ἀπειροπληθής (apeiroplēthḗs)
ἀπειροπληθής (apeiroplēthḗs), gr., Adj.: nhd. unendlich groß, von unendlicher Zahl seiend; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (2), πλῆθος (plēthos)
ἀπειροπληθία (apeiroplēthía), gr., F.: nhd. unendliche Größe; E.: s. ἀπειροπληθής (apeiroplēthḗs)
ἀπειρόπλους (apeiróplus), gr., Adj.: nhd. der Schifffahrt unkundig; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (1), πλεῖν (plein)
ἀπειροποιός (apeiropoiós), gr., Adj.: nhd. Unendlichkeit erschaffend; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (2), ποιεῖν (poiein)
ἀπειροπόλεμον (apeiroapólemon), gr., N.: nhd. Unerfahrenheit im Krieg, Unerfahrenheit im Kampf; E.: s. ἀπειροπόλεμος (apeiroapólemos)
ἀπειροπόλεμος (apeiroapólemos), gr., Adj.: nhd. unerfahren im Krieg, unerfahren im Kampf; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (1), πόλεμος (pólemos)
ἀπειροπολέμως (apeiroapolémōs), gr., Adj.: nhd. unerfahren im Krieg, unerfahren im Kampf; E.: s. ἀπειροπόλεμος (apeiroapólemos)
ἀπειρόπονος (apeiróponos), gr., Adj.: nhd. nicht an Mühe gewöhnt; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (1), πόνος (pónos)
ἄπειρος (ápeiros) (1), gr., Adj.: nhd. unerfahren, unkundig; E.: s. ἀ- (a), πεῖρα (peira)
ἄπειρος (ápeiros) (2), gr., Adj.: nhd. unbegrenzt, unendlich; E.: s. ἀ- (a), πέρα (péra); W.: mlat. apīros, Adj., unbegrenzt
ἄπειρος (ápeiros) (3), gr., Adj.: nhd. undurchdringlich, unentwirrbar; E.: s. ἀ- (a), πείρειν (peírein)
ἄπειρος (ápeiros) (4), gr. (dor.), F.: Vw.: s. ἤπειρος (ḗpeiros)
ἀπειροσύνη (apeirosýnē), gr., F.: nhd. Ungeübtheit, Unerfahrenheit, Unwissenheit; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (1)
ἀπειροτέρμων (apeirotérmōn), gr., Adj.: nhd. grenzenlos, unbegrenzt; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (2), τέρμων (térmōn)
ἀπειρότοκος (apeirótokos), gr., Adj.: nhd. nicht hervorgebracht habend; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (1), τόκος (tókos)
ἀπειροῦν (apeirūn), gr., V.: nhd. zur Unendlichkeit vermehren, zum Unendlichen multiplizieren; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (2)
ἀπειροχρόνιος (apeirochrónios), gr., Adj.: nhd. unendlich dauernd, endlos dauernd; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (2), χρόνος (chrónos)
ἀπειρωδίν (apeirhōdín), gr., F.: nhd. Nichtkennen von Geburtsschmerzen; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (1), ὡδίν (hōdín), ὠδίς (ōdís)
ἀπείρων (apeírōn) (1), gr., Adj.: nhd. unerfahren; E.: s. ἀ- (a), πεῖρα (peira)
ἀπείρων (apeírōn) (2), ἀπέρων (apérōn), gr., Adv.: nhd. endlos, unermesslich; E.: s. ἀ- (a), πέρας (péras)
ἀπείρως (apeírōs), gr., Adv.: nhd. unerfahren, unkundig; E.: s. ἄπειρος (ápeiros) (1)
ἄπειστος (ápeistos), gr., Adj.: nhd. nicht überredet, nicht überzeugt werdend; E.: s. ἀ- (a), πείθειν (peíthein)
ἀπέκ (apék), ἀπέξ (apéx), gr., Präp.: nhd. weg von; E.: s. ἀπό (apó), ἐξ (ex)
ἀπεκβαίνειν (apekbaínein), gr., V.: nhd. herauskommen, sich ergeben, sich erweisen; E.: s. ἀπό (apó), ἐξ (ex), βαίνειν (baínein)
ἀπεκβάλλειν (apekbállein), gr., V.: nhd. sich ergeben, sich erweisen; E.: s. ἀπό (apó), ἐξ (ex), βάλλειν (bállein)
ἀπεκβιοῦν (apekbiūn), gr., V.: nhd. aufhören zu leben; E.: s. ἀπό (apó), ἐξ (ex), βιοῦν (biūn), βίος (bíos)
ἀπεκβολή (apekbolḗ), gr., F.: nhd. Ausschluss, Vertreibung; E.: s. ἀπεκβάλλειν (apekbállein)
ἀπέκγονος (apékgonos), gr., M., F.: nhd. Urenkel, Urenkelin; E.: s. ἀπό (apó), ἔκγονος (ékgonos)
ἀπεκδέχεσθαι (apekdéchesthai), gr., V.: nhd. bis zu Ende erwarten, ungeduldig erwarten; E.: s. ἀπό (apó), ἐξ (ex), δέχεσθαι (déchesthai)
ἀπεκδιδόναι (apekdidónai), gr., V.: nhd. weiterverpachten; E.: s. ἀπό (apó), ἐξ (ex), διδόναι (didónai)
ἀπεκδικεῖν (apekdikein), gr., V.: nhd. ein Rächer sein, ein Gegner sein; E.: s. ἀπό (apó), ἐξ (ex), δίκη (díkē)
ἀπέκδοσις (apékdosis), gr., F.: nhd. Vereinbarung, ; E.: s. ἀπεκδιδόναι (apekdidónai)
ἀπεκδύειν (apekdýein), gr., V.: nhd. ausziehen, entkleiden; E.: s. ἀπό (apó), ἐξ (ex), δύειν (dýein)
ἀπεκδύεσθαι (apekdýesthai), gr., V.: nhd. sich ausziehen, sich um Kampf rüsten; E.: s. ἀπό (apó), ἐξ (ex), δύειν (dýein)
ἀπεκδύνειν (apekdýnein), gr., V.: nhd. ausziehen, entkleiden; E.: s. ἀπό (apó), ἐξ (ex), δύνειν (dýnein)
ἀπέκδυσις (apékdysis), gr., F.: nhd. Ausziehen, Ablegung; E.: s. ἀπεκδύεσθαι (apekdýesthai)
ἀπεκεῖθεν (apekeithen), gr., Adv.: nhd. daher, daraus; E.: s. ἀπό (apó), ἐκεῖ (ekei)
ἀπεκλανθάνεσθαι (apeklanthánesthai), gr., V.: nhd. durchaus vergessen; E.: s. ἀπό (apó), ἐξ (ex), λανθάνειν (lanthánein)
ἀπεκλέγεσθαι (apeklégesthai), gr., V.: nhd. auswählen und verwerfen; E.: s. ἀπό (apó), ἐξ (ex), λέγειν (légein) (1)
ἀπεκλεκτικός (apeklektíos), gr., V.: nhd. zurückweisbar; E.: s. ἀπό (apó), ἐξ (ex), λέγειν (légein) (1)
ἀπεκλογή (apeklogḗ), gr., F.: nhd. Zurückweisung, Verwerfen; E.: s. ἀπεκλέγεσθαι (apeklégesthai)
ἀπεκλύειν (apeklýein), gr., V.: nhd. entspannen, schwächen; E.: s. ἀπό (apó), ἐξ (ex), λύειν (lýein)
ἀπεκπίπτειν (apekpíptein), gr., V.: nhd. wegwerfen; E.: s. ἀπό (apó), ἐξ (ex), πίπτειν (píptein)
ἀπέκτασις (apéktasis), gr., F.: nhd. Ausbreiten; E.: s. ἀπεκτείνειν (apekteínein)
ἀπεκτείνειν (apekteínein), gr., V.: nhd. wegziehen; E.: s. ἀπό (apó), ἐξ (ex), τείνειν (teínein)
ἀπέκτητος (apéktētos), gr., Adj.: nhd. ungekämmt, ungeschoren; E.: s. ἀ- (a), πέκτειν (péktein), πεκτεῖν (pektein)
ἄπεκτος (ápektos), gr., Adj.: nhd. ungekämmt, ungeschoren; E.: s. ἀ- (a), πέκτειν (péktein), πεκτεῖν (pektein)
ἀπελᾶν (apelan), gr., V.: nhd. wegführen, wegtreiben, verjagen, abmarschieren; Hw.: s. ἀπελαύνειν (apelaúnein); E.: s. ἀπό (apó), ἐλᾶν (elan)
ἀπελασία (apelasía), gr., F.: nhd. Wegführen, Wegtreiben; E.: s. ἀπελαύνειν (apelaúnein)
ἀπέλασις (apélasis), gr., F.: nhd. Zurückziehen; E.: s. ἀπελαύνειν (apelaúnein)
ἀπέλαστος (apélastos), gr., Adj.: nhd. unnahbar; E.: s. ἀ- (a), ?
ἀπελατέος (apelatéos), gr., Adj.: nhd. weggetrieben werdend, vertrieben werdend; E.: s. ἀπελαύνειν (apelaúnein)
ἀπελάτης (apelátēs), gr., M.: nhd. Wegtreiber, Viehtreiber; E.: s. ἀπελαύνειν (apelaúnein)
ἀπελαύνειν (apelaúnein), gr., V.: nhd. hinegführen, wegtreiben, verjagen, abmarschieren; Hw.: s. ἀπελᾶν (apelan); E.: s. ἀπό (apó), ἐλαύνειν (elaúnein)
ἀπελεγκτής (apelenktḗs), gr., N.: nhd. Widerleger, Überführer; E.: s. ἀπελέγχειν (apelénchein)
ἀπελεγμός (apelegmós), gr., M.: nhd. Widerlegung, Tadel, Verachtung; E.: s. ἀπελέγχειν (apelénchein)
ἀπελέγχειν (apelénchein), gr., V.: nhd. überführen, widerlegen; E.: s. ἀπό (apó), ἐλέγχειν (elénchein)
ἀπέλεθρος (apélethros), gr., Adj.: nhd. unermesslich; E.: s. ἀ- (a), πλέθρον (pléthron)
ἀπελέκητος (apelékētos), gr., Adj.: nhd. unbehauen, roh, unbearbeitet; E.: s. ἀ- (a), πέλεκυς (pélekys)
ἀπελευθερία (apeleuthería), gr., F.: nhd. Freilassung eines Sklaven; E.: s. ἀπελεύθερος (apeleútheros)
ἀπελευθεριάζειν (apeleutheriázein), gr., V.: nhd. nach Art eines Freien reden und handeln, frei sein (V.); E.: s. ἀπελεύθερος (apeleútheros)
ἀπελευθερικός (apeleutherikós), gr., Adj.: nhd. freigelassen, eine Freigelassenen betreffend; E.: s. ἀπό (apó), ἐλεύθερος (eleútheros)
ἀπελευθερισμός (apeleutherismós), gr., M.: nhd. Freilassung eines Sklaven; E.: s. ἀπελευθεριάζειν (apeleutheriázein), ἀπό (apó), ἐλεύθερος (eleútheros)
ἀπελευθερίωσις (apeleutheríōsis), gr., F.: nhd. Freilassung eines Sklaven; E.: s. ἀπελευθεροῦν (apeleutherūn), ἀπελεύθερος (apeleútheros)
ἀπελευθεριωτής (apeleutheriōtḗs), gr., M.: nhd. Freigelassener; E.: s. ἀπελευθεροῦν (apeleutherūn), ἀπελεύθερος (apeleútheros)
ἀπελεύθερος (apeleútheros), gr., Adj.: nhd. freigelassen; E.: s. ἀπό (apó), ἐλεύθερος (eleútheros)
ἀπελευθεροῦν (apeleutherūn), gr., V.: nhd. freilassen; E.: s. ἀπελεύθερος (apeleútheros)
ἀπελευθέρωσις (apeleuthérōsis), gr., F.: nhd. Freilassung eines Sklaven; E.: s. ἀπελευθεροῦν (apeleutherūn), ἀπελεύθερος (apeleútheros)
ἀπελευθερωτικός (apeleutheriōtikós), gr., Adj.: nhd. Freilassung eines Sklaven betreffend; E.: s. ἀπελευθεροῦν (apeleutherūn), ἀπελεύθερος (apeleútheros)
ἀπέλευσις (apéleusis), gr., F.: nhd. Herausfallen; E.: s. ἀπό (apó), ἐλεύσεσθαι (eleúsesthai)
Ἀπέλιλαι (Apélilai), gr., F. Pl.: nhd. Fest im ersten delphische Monat; E.: s. Ἀπόλλων (Apóllōn)
ἀπελίσσειν (apelíssein), gr., V.: nhd. ausrollen, entrollen; E.: s. ἀπό (apó), ἑλίσσειν (helíssein)
ἀπέλκειν (apélkein), gr., V.: Vw.: s. ἀφέλκειν (aphélkein)
ἀπελλάζειν (apellázein), gr., V.: nhd. zur Gemeinde berufen; E.: s. ἀ- (a)?
Ἀπελλῆς (Apellēs), gr., M.=PN: nhd. Apelles; E.: Herkunft ungeklärt?; Son.: berühmter Maler zur Zeit Alexander des Großen
ἀπελλαῖα (apellaia), gr., N.: nhd. ein Opfer; E.: s. Ἀπελλαῖος (Apellaios), Ἀπόλλων (Apóllōn)
Ἀπελλαῖος (Apellaios), gr., M.: nhd. erster delphischer Monat, Apellaios, Apellaion; E.: s. Ἀπόλλων (Apóllōn)
Ἀπελλαιών (Apellaiṓn), gr., M.: nhd. erster delphischer Monat, Apellaios, Apellaion; E.: s. Ἀπόλλων (Apóllōn)
ἀπέλλητος (apéllētos), gr., M.: nhd. Widersacher, Gegenspieler; E.: s. ἀπό (apó)?
ἀπελλόν (apellón), gr., N.: nhd. Schwarzpappel; E.: von einem Wurzelnomen *ap-, das auch in idg. *apsā, F., Espe, Pokorny 55 steckt?; L.: Pokorny 55
Ἀπέλλων (Apéllōn), gr., M.=PN: Vw.: s. Ἀπόλλων (Apóllōn)
ἄπελος (ápelos), gr., Adj.: nhd. nicht verheilte Wunde; E.: s. ἀ- (a)?, πέλας (pélas)?; L.: Frisk 1, 120
ἀπελπίζειν (apelpízein), gr., V.: nhd. verzweifeln an etwas, von jemandem etwas hoffen; E.: s. ἀπό (apó), ἐλπίζειν (elpízein)
ἀπελπισμός (apelpismós), gr., M.: nhd. Hoffnungslosigkeit, Verzweiflung; E.: s. ἀπελπίζειν (apelpízein)
ἀπελπιστέον (apelpistéon), gr., Adj.: nhd. verzweifeln müssend; E.: s. ἀπελπίζειν (apelpízein)
ἀπελπιστία (apelpistía), gr., F.: nhd. Verzweiflung; E.: s. ἀπελπίζειν (apelpízein)
ἀπέλπιστος (apélpistos), gr., Adj.: nhd. verzweifelt; ÜG.: lat. desperatus Gl; Q.: Gl; E.: s. ἀπελπίζειν (apelpízein)
ἀπεμεῖν (apemein), gr., V.: nhd. ausspeien; E.: s. ἀπό (apó), ἐμεῖν (emein)
ἀπεμπολᾶν (apempolan), gr., V.: nhd. verkaufen, preisgeben, verraten (V.); E.: s. ἀπό (apó), ἐμπολᾶν (empolan)
ἀπεμπολεῖν (apempolein), gr., V.: nhd. verkaufen, preisgeben, verraten (V.); E.: s. ἀπό (apó), ἐμπολή (empolḗ)
ἀπεμπολή (apempolḗ), gr., F.: nhd. Verkauf, Loswerden; E.: s. ἀπεμπολεῖν (apempolein)
ἀπεμπόλησις (apempólēsis), gr., F.: nhd. Loswerden; E.: s. ἀπεμπολεῖν (apempolein)
ἀπεμπολητής (apempolētḗs), gr., M.: nhd. Verkäufer, Händler; E.: s. ἀπεμπολεῖν (apempolein)
ἀπεμφαίνειν (apemphaínein), gr., V.: nhd. unklar sein (V.), inkonsistent sein (V.), nicht übereinstimmen; E.: s. ἀπό (apó), ἐν (en), φαίνειν (phaínein)
ἀπέμφασις (apémphasis), gr., F.: nhd. Nichtübereinstimmen, Inkongruenz; E.: s. ἀπεμφαίνειν (apemphaínein)
ἀπεμφερής (apempherḗs), gr., Adj.: nhd. ungleich; E.: s. ἀπό (apó), ἐν (en), φέρεσθαι (phéresthai)
ἀπέναντι (apénanti), gr., Adv.: nhd. gegenüber, in Gegenwart, wider; E.: s. ἀπό (apó), ἐν (en), ἄντα (ánta)
ἀπεναντίον (apenantíon), gr., Adv.: nhd. gegenüber; E.: s. ἀπό (apó), ἐν (en), ἄντα (ánta)
ἀπεναντίως (apenantíōs), gr., Adv.: nhd. gegenüber; E.: s. ἀπό (apó), ἐν (en), ἄντα (ánta)
ἀπεναρίζειν (apenarízein), gr., V.: nhd. berauben; E.: s. ἀπό (apó), ἐναρίζειν (enarízein)
ἀπενεοῦσθαι (apeneūsthai), gr., V.: nhd. stumm werden; E.: s. ἀπό (apó), ἐνεός (eneós)
ἀπένθεια (apéntheia), gr., F.: nhd. Trauerlosigkeit; E.: s. ἀπενθής (apenthḗs)
ἀπενθής (apenthḗs), gr., Adj.: nhd. frei von Trauer, nicht trauernd; E.: s. ἀ- (a), πένθος (pénthos)
ἀπένθητος (apénthētos), gr., Adj.: nhd. frei von Trauer, nicht trauernd, unbetrauert; E.: s. ἀπενθής (apenthḗs)
ἀπενιαυτεῖν (apeniautein), gr., V.: nhd. ein Jahr abwesend sein (V.), in der Verbannung sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), ἐνιαυτός (eniautos) (1)
ἀπενιαύτησις (apeniaútēsis), gr., F.: nhd. Verbannung auf ein Jahr; E.: s. ἀπενιαυτεῖν (apeniautein)
ἀπενιαυτίζειν (apeniautízein), gr., V.: nhd. ein Jahr abwesend sein (V.), in der Verbannung sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), ἐνιαυτός (eniautos) (1)
ἀπενιαυτισμός (apeniautimsós), gr., V.: nhd. Verbannung auf ein Jahr E.: s. ἀπενιαυτίζειν (apeniautízein)
ἀπενέπειν* (apenépein), ἀπεννέπειν (apennépein), gr., V.: nhd. verbieten, untersagen, verwünschen; E.: s. ἀπό (apó), ἐνέπειν (enépein)
ἀπεννέπειν (apennépein), gr., V.: Vw.: s. ἀπενέπειν* (apenépein)
Ἀπέννινα (Apénnina), gr., N.=ON: nhd. Appeninen; I.: Lw. lat. Appennīnus; E.: s. lat. Appennīnus; wohl von aus dem Gall., s. gall. *penno-, Kopf, Gipfel
Ἀπεννῖνον (Apenninos), gr., N.=ON: nhd. Appeninen; I.: Lw. lat. Appennīnus; E.: s. lat. Appennīnus; wohl von aus dem Gall., s. gall. *penno-, Kopf, Gipfel
Ἀπεννῖνος (Apenninos), gr., M.=ON: nhd. Appeninen; I.: Lw. lat. Appennīnus; E.: s. lat. Appennīnus; wohl von aus dem Gall., s. gall. *penno-, Kopf, Gipfel
ἀπεντάσσειν (apentássein), gr., V.: nhd. zurückstellen, zurücksetzen; E.: s. ἀπό (apó), ἐν (en), τάσσειν (tássein)
ἀπεντεῦθεν (apenteuthen), gr., Adv.: nhd. an diesem Punkt, fortan, nunmehr; E.: s. ἐντεῦθεν (enteuthen), ἐν (en)
ἀπέξ (apéx), gr., Präp.: Vw.: s. ἀπέξ (apéx)
ἀπεξαιρεῖν (apexhairein), gr., V.: nhd. fornehmen; E.: s. ἀπό (apó), ἐξ (ex), αἱρεῖν (hairein)
ἀπεξαρτᾶν (apexartan), gr., V.: nhd. aushängen, raushängen; E.: s. ἀπό (apó), ἐξ (ex), ἀρτᾶν (artan)
ἀπεξηγεῖσθαι (apexēgeisthai), gr., V.: nhd. erzählen, berichten; E.: s. ἀπό (apó), ἐξ (ex), ἡγεῖσθαι (hēgeisthai)
ἀπεξινόειν (apexinóein), gr., V.: nhd. reinigen; E.: s. ἀπό (apó), ἐξ (ex), ?
ἀπεξισάζειν (apexisázein), gr., V.: nhd. abgleichen, ausgleichen, angleichen; E.: s. ἀπό (apó), ἐξ (ex), ἰσάζειν (isázein), ἴσος (ísos)
ἀπεξωθεῖν (apexōthein), gr., V.: nhd. herausstoßen, vertreiben; E.: s. ἀπό (apó), ἐξ (ex), ὠθεῖν (ōthein)
ἀπέοικα (apéoika), gr., Adj.?: nhd. nicht gleichend, unähnlich seiend; E.: s. ἀπό (apó), ἔοικα (éoika)
ἀπεοικότως (apeoikótōs), ἀπεικότως (apeikótōs), gr., Adv.: nhd. nicht gleichend, unähnlich seiend, unwahrschienlich, unziemlich, unbillig; E.: s. ἀπέοικα (apéoika)
ἀπειοκώς (apeikṓs), ἀπεικώς (apeikṓs), gr. (att.), Adj.?: nhd. nicht gleichend, unähnlich seiend; E.: s. ἀπό (apó), ἔοικα (éoika)
ἀπέπαντος (apépantos), gr., Adj.: nhd. unreif; E.: s. ἀ- (a), πεπαίνειν (pepaínein), πέπων (pépōn) (1)
ἀπεπείγεσθαι (apepeígesthai), gr., V.: nhd. wegeilen; E.: s. ἀπό (apó), ἐπείγειν (epeígein)
ἀπέπειρος (apépeiros), gr., Adj.: nhd. nhd. unreif; E.: s. ἀ- (a), πέπειρος (pépeiros), πέπων (pépōn) (1)
ἄπεπλος (ápeplos), gr., Adj.: nhd. ohne Gewand seiend, unbekleidet; E.: s. ἀ- (a), πέπλον (péplon)
ἀπεπτεῖν (apeptein), gr., V.: nhd. an Verdauungsstörungen leiden, nicht verdauen; E.: s. ἄπεπτος (ápeptos)
ἄπεπτος (ápeptos), gr., Adj.: nhd. unverdaut, unreif; E.: s. ἀ- (a), πέσσειν (péssein)
ἀπέπτως (apéptōs), gr., Adv.: nhd. unverdaut, unreif; E.: s. ἄπεπτος (ápeptos)
ἀπερᾶν (aperan), gr., V.: nhd. Flüssigkeit eingießen, wegspeien?; E.: s. ἀπό (apó); s. idg. *eres- (2), V., fließen, Pokorny 336; L.: Frisk 1, 120
ἀπεραντολογεῖν (aperantologein), gr., V.: nhd. ohne Ende reden, pausenlos schwatzen; E.: s. ἀπέραντος (apérantos), λόγος (lógos)
ἀπεραντολογία (aperantología), gr., F.: nhd. grenzenloses Schwatzen; E.: s. ἀπέραντος (apérantos), λόγος (lógos); W.: lat. aperantologia, F., unbegrenzte Geschwätzigkeit
ἀπεραντολόγος (aperantológos), gr., Adj.: nhd. ohne Ende redend; E.: s. ἀπέραντος (apérantos), λόγος (lógos)
ἀπέραντος (apérantos), gr., Adj.: nhd. unbegrenzt, unendlich; E.: s. ἀ- (a), λόγος (lógos)
ἀπεράντως (aperántōs), gr., Adv.: nhd. unbegrenzt, unendlich; E.: s. ἀπέραντος (apérantos)
ἀπέρασις (apérasis), gr., F.: nhd. Ausspeien, Kotzen; E.: s. ἀπερᾶν (aperan)
ἀπέραστος (apérastos), gr., Adj.: nhd. unübertroffen; E.: s. ἀ- (a), περᾶν (peran)
ἀπερατέον (aperatéon), gr., Adj.: nhd. ausspeien müssend; E.: s. ἀπερᾶν (aperan)
ἀπέρατος (apératos) (1), gr., Adj.: nhd. undurchdringlich; E.: s. ἀ- (a), περᾶν (peran)
ἀπέρατος (apératos) (2), gr., Adj.: nhd. grenzenlos; E.: s. ἀ- (a), περᾶν (peran)
ἀπεράτωτος (aperátotōs), gr., Adj.: nhd. undurchdringlich; E.: s. ἀ- (a), περᾶν (peran)
ἀπεργάζεσθαι (apergázesthai), gr., V.: nhd. abarbeiten, ausarbeiten, herstellen; E.: s. ἀπό (apó), ἐργάζεσθαι (ergázesthai)
ἀπεργασία (apergasía), gr., F.: nhd. Vollendung, Verfertigung, Hervorbringen, Schaffen, Behandlung; E.: s. ἀπεργάζεσθαι (apergázesthai)
ἀπεργαστική (apergastikḗ), gr., F.: nhd. Schöpfung; E.: s. ἀπεργαστικός (apergastikós), ἀπεργάζεσθαι (apergázesthai)
ἀπεργαστικός (apergastikós), gr., Adj.: nhd. zum Hervorbringen geschickt; E.: s. ἀπεργάζεσθαι (apergázesthai)
ἄπεργος (ápergos), gr., Adj.: nhd. faul, untätig, träge; E.: s. ἀπό (apó), ἔργον (érgon)
ἀπέργειν (apérgein), gr. (ion.), V.: Vw.: s. ἀπείργειν (apeírgein)
ἀπέρδειν (apérdein), gr., V.: nhd. abtun, vollenden; E.: s. ἀπό (apó), ἔρδειν (érdein)
ἀπερεί (apereí), gr., Adv.: nhd. wie, gleich wie; E.: s. ἀπό (apó)
ἀπερείδειν (apereídein), gr., V.: nhd. stützen, befestigen; E.: s. ἀπό (apó), ἐρείδειν (ereídein)
ἀπερείσιος (apereísios), gr., Adj.: nhd. endlos, unermesslich; Hw.: s. ἀπειρέσιος (apeirésios); E.: s. ἀ- (a), πέρας (péras)
ἀπέρεισις (apéreisis), gr., F.: nhd. Sichanstemmen; E.: s. ἀπερείδειν (apereídein)
ἀπέρεισμα (apéreisma), gr., N.: nhd. Stütze; E.: s. ἀπερείδειν (apereídein)
ἀπερεύγεσθαι (apereúgesthai), gr., V.: nhd. ausstoßen, auswerfen, ausspeien; E.: s. ἀπό (apó), ?
ἀπέρευξις (apéreuxis), gr., F.: nhd. Ausstoßen, Auswerfen, Ausspeien; E.: s. ἀπερεύγεσθαι (apereúgesthai)
ἀπέρημος (aperēmos), gr., Adj.: nhd. sehr einsam, ganz unbewohnt; E.: s. ἀπό (apó), ἐρῆμος (erēmos)
ἀπερημοῦσθαι (aperēmūsthai), gr., V.: nhd. vereinsamt werden, verlassen werden; E.: s. ἀπό (apó), ἐρημοῦσθαι (erēmūsthai), ἐρῆμος (erēmos)
ἀπερητύειν (aperētýein), gr., V.: nhd. zurückhalten, hindern, abhalten; E.: s. ἀπό (apó), ἐρητύειν (erētýein)
ἀπεριάγνιστος (aperihágnistos), gr., Adj.: nhd. nicht gereinigt, grenzenlos; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), ἁγνίζειν (hagnízein)
ἀπερίβλητος (aperíblētos), gr., Adj.: nhd. ohne Umfriedung seiend; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), βολή (bolḗ)
ἀπεριέργαστος (aperiérgastos), gr., Adj.: nhd. nicht sorgfältig ausgearbeitet, ungekünstelt; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), ἐργάζεσθαι (ergázesthai)
ἀπεριεργάστως (aperiergástōs), gr., Adv.: nhd. nicht sorgfältig ausgearbeitet, ungekünstelt; E.: s. ἀπεριέργαστος (aperiérgastos)
ἀπεριεργία (aperiergía), gr., F.: nhd. Ungekünsteltheit; E.. s. ἀπερίεργος (aperíergos)
ἀπερίεργος (aperíergos), gr., Adj.: nhd. ungekünstelt; E.. s. ἀ- (a), περίεργος (períergos)
ἀπεριέργως (aperiérgōs), gr., Adv.: nhd. ungekünstelt; E.. s. ἀπερίεργος (aperíergos)
ἀπεριγένητος (aperigénētos), gr., Adj.: nhd. nicht überwunden; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), γίγνεσθαι (gígnesthai)?
ἀπερίγραπτος (aperígraphos), gr., Adj.: nhd. nicht abgebrochen, nicht gekündigt, gültig; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), γράφειν (gráphein)
ἀπερίγραφος (aperígraptos), gr., Adj.: nhd. nicht ringsherumgeschrieben, nicht gerundet; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), γράφειν (gráphein)
ἀπερίζεσθαι (aperízesthai), gr., V.: nhd. zufrieden sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), ἐρίζειν (erízein)
ἀπεριηγητός (aperiēgētós), gr., Adj.: nhd. unerklärt; E.: s. ἀ- (a), περί- (perí), ηγεῖσθαι (ēgeisthai)
ἀπεριήχητος (aperiḗchētos), gr., Adj.: nhd. nicht von Klang umgeben; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), ἠχεῖν (ēchein)
ἀπερικάλυπτος (aperikályptos), gr., Adj.: nhd. unbedeckt, enthüllt; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), καλύπτειν (kalýptein)
ἀπερικάθαρτος (aperikáthartos), gr., Adj.: nhd. ungereinigt, unrein; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), κατά (katá), αἱρεῖν (hairein)
ἀπερικαλύπτως (aperikalýptōs), gr., Adv.: nhd. unbedeckt, enthüllt; E.: s. ἀπερικάλυπτος (aperikályptos)
ἀπερίκοπος (aperíkopos), gr., Adj.: nhd. ohne Hinderung seiend, ohne Unterbrechung seiend; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), κόπτειν (kóptein)
ἀπερικόπως (aperikópōs), gr., Adv.: nhd. ohne Hinderung, ohne Unterbrechung; E.: s. ἀπερίκοπος (aperíkopos)
ἀπερίκτητος (aperíktētos), gr., Adj.: nhd. keinen Reichtum erwerbend; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), κτᾶσθαι (ktasthai)
ἀπερικτύπητος (aperiktýpētos), gr., Adj.: nhd. nicht von Lärm umgeben (Adj.); E.: s. ἀ- (a), περί (perí), κτυπεῖν (ktypein)
ἀπεριλαλητός (aperilalētós), gr., Adj.: nhd. an Schwatzhaftigkeit nicht zu übertreffend seiend; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), λαλεῖν (lalein)
ἀπεριληπτός (aperilēptós), gr., Adj.: nhd. unbeschränkt; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), λαμβάνειν (lambánein)
ἀπερίλυτος (aperílytos), gr., Adj.: nhd. nicht aufgelöst, nicht gelöscht; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), λύειν (lýein)
ἀπεριμάχητος (aperimáchētos), gr., Adj.: nhd. nicht wert dafür zu kämpfen, frei von der Notwendigkeit zur Auseinandersetzung; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), μάχεσθαι (máchesthai)
ἀπεριμέριμνος (aperimérimnos), gr., Adj.: nhd. unbedacht, unbesonnen; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), μέριμνα (mérimna)
ἀπεριμερίμνως (aperimerímnōs), gr., Adv.: nhd. unbedacht, unbesonnen; E.: s. ἀπεριμέριμνος (aperimérimnos)
ἀπερινοητός (aperinoētós), gr., Adj.: nhd. unbegreiflich; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), νοεῖν (noein)
ἀπερινοητῶς (aperinoētōs), gr., Adv.: nhd. unbegreiflich; E.: s. ἀπερινοητός (aperinoētós)
ἀπερίοπτος (aperíoptos), gr., Adj.: nhd. sich nicht umsehend, unbekümmert um; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), ὁρᾶν (horan)
ἀπεριόπτως (aperióptōs), gr., Adv.: nhd. sich nicht umsehend, unbekümmert um; E.: s. ἀπερίοπτος (aperíoptos)
ἀπεριόριστος (aperihóristos), gr., Adj.: nhd. unbegrenzt, unendlich; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), ὁρίζειν (horízein)
ἀπεριορίστως (aperihorístōs), gr., Adv.: nhd. unbegrenzt, unendlich; E.: s. ἀπεριόριστος (aperihóristos)
ἀπεριουσίαστος (aperiusíastos), gr., Adj.: nhd. ohne Reichtum seiend, keinen Wohlstand habend; E.: s. ἀ- (a), περιουσία (periusía), περί (perí), εἶναι (einai)
ἀπεριπλάνητος (aperiplánētos), gr., Adj.: nhd. nicht herumwandernd, nicht abweichend; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), πλανᾶσθαι (planasthai)
ἀπερίπνευστος (aperípneustos), gr. Adj.: nhd. windgeschützt; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), πνεῖν (pnein)
ἀπερίπτυκτος (aperíptyktos), gr., Adj.: nhd. nicht eingewickelt; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), πτύσσειν (ptýssein)
ἀπερίπτωτος (aperíptōtos), gr., Adj.: nhd. nicht verpflichtet, nicht stolpernd; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), πτώσσειν (ptṓssein)
*ἀπερίθλαστος? (aperíthlastos), gr., Adj.: nhd. nicht zerquetscht, nicht verletzend; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), θλᾶν (thlan)
ἀπεριθλάστως (aperithlástōs), gr., Adv.: nhd. nicht zerquetscht, nicht verletzend; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), θλᾶν (thlan)
ἀπερισάλπιγκος (aperisálpinktos), gr., Adj.: nhd. nicht von Trompetenklang umgeben seiend; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), σαλπίζειν (salpízein)
ἀπερίσκεπτος (aperískeptos), gr., Adj.: nhd. unüberlegt, oberflächlich; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), σκέπτεσθαι (sképtesthai)
ἀπερισκέπτως (aperisképtōs), gr., Adv.: nhd. unüberlegt, oberflächlich; E.: s. ἀπερίσκεπτος (aperískeptos)
ἀπερίσκοπος (aperískopos), gr., Adj.: nhd. unüberlegt, oberflächlich; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), σκέπτεσθαι (sképtesthai)
ἀπερίσπαστος (aperíspastos), gr., Adj.: nhd. nicht hingezogen und hergezogen; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), σπασμός (spasmós)
ἀπερισπάστως (aperespástōs), gr., Adv.: nhd. nicht inverrückbar, frei, ungehindert; E.: s. ἀπερίσπαστος (aperíspastos)
ἀπερίσσευτος (aperísseutos), gr., Adj.: nhd. ohne Überfluss seiend, einfacht, schlicht; E.: s. ἀ- (a), περισσός (perissós)
ἀπέρισσον* (aperissón), ἀπέριττον (aperittón), gr., N.: nhd. Einfachheit; E.: s. ἀπέρισσός (aperissós)
ἀπερισσος (apérissós), ἀπέριττος (apérittos), gr., Adj.: nhd. ohne Überfluss seiend, einfacht, schlicht; E.: s. ἀ- (a), περισσός (perissós)
ἀπερισσοτρύφητος (aperissotrýphētos), gr., Adj.: nhd. nicht schwelgerisch gefüttert; E.: s. ἀπερισσος (apérissós), τρυφᾶν (tryphan), τρυφή (tryphḗ)
ἀπερίσσως (aperíssōs), ἀπερίττως (aperíttōs), gr., Adv.: nhd. ohne Überfluss seiend, einfacht, schlicht; E.: s. ἀπέρισσσος (apérissós)
ἀπερίστατος (aperístatos), gr., Adj.: nhd. niemand um einen stehend, einsam; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), ἱστάναι (histánai)
ἀπερίστικτος (aperístiktos), gr., Adj.: nhd. nicht umsprenkelt; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), στικτός (stiktós)
ἀπερίτμητος (aperítmētos), gr., Adj.: nhd. unbeschnitten; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), τέμνειν (témnein)
ἀπερίτρεπτος (aperítreptos), gr., Adj.: nhd. nicht bewegt, nicht gedreht, umbewegbar; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), τρέπειν (trépein)
ἀπεριτρέπτως (aperitréptōs), gr., Adv.: nhd. nicht bewegt, nicht gedreht, umbewegbar; E.: s. ἀπερίτρεπτος (aperítreptos)
ἀπερίτροπος (aperítropos), gr., Adj.: nhd. gleichtültig, unbekümmert um; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), τρέπειν (trépein)
ἀπέριττος (apérittos), gr., Adj.: Vw.: s. ἀπέρισσος (aperissós)
ἀπεριττότης (aperittótēs), gr., F.: nhd. Einfachheit; E.: s. ἀπέρισσος (aperissós)
ἀπερίττωτος (aperíttōtos), gr., Adj.: nhd. ohne Exkremente seiend?; E.: s. ἀ- (a), περίσσωμα (períssōma)
ἀπεριφερής (aperipherḗs), gr., Adj.: nhd. nicht rund, nicht gerundet; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), φέρειν (phérein)
ἀπερίφραστος (aperíphrastos), gr., Adj.: nhd. ohne Umschreibung seiend, ohne Umschweife geschehend; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), φράσσειν (phrássein)
ἀπερίφραστως (aperíphrastōs), gr., Adv.: nhd. ohne Umschreibung, ohne Umschweife; E.: s. ἀπερίφραστος (aperíphrastos)
*ἀπεριφρόνητος? (aperiphrónētos), gr., Adv.: nhd. ohne böse Absicht geschehend; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), φρονεῖν (phronein)
ἀπεριφρονήτως (aperiphronḗtōs), gr., Adv.: nhd. ohne böse Absicht; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), φρονεῖν (phronein)
ἀπερίψυκτος (aperípsyktos), gr., Adj.: nhd. frei von Kälte; E.: s. ἀ- (a), περί (perí), ψύχειν (psýchein) (2)
ἀπερκτικός (aperktikós), gr., Adj.: Vw.: s. ἀπειρκτικός (apeirktikós)
ἀπέρρειν (apérrein), gr., V.: nhd. fortgehen; E.: s. ἀπό (apó), ἔρρειν (érrein)
ἀπερριμμένως (aperrimménōs), gr., (Part.=)Adv.: nhd. nachlässig, fahrlässig; E.: s. ἀπορριπτεῖν (apórriptein)
ἀπερρωγώς (aperrhōgṓs), gr., V.: nhd. zügellos, gebrochen; E.: s. ἀπορρηγνύναι (aporrhēgnýnai)
ἀπερυγγάνειν (aperyngánein), gr., V.: nhd. aufstoßen, ausspeien; E.: s. ἀπό (apó), ἐρυγγάνειν (eryngánein)
ἀπερύειν (aperýein), gr., V.: nhd. abziehen; E.: s. ἀπό (apó), ἐρύειν (erýein)
ἀπερυθριᾶν (aperythrian), gr., V.: nhd. aufhören rot zu sein (V.), schamlos sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), ἐρυθριᾶν (erythrian), ἐρυθρός (erythrós)
ἀπερυκάνειν (aperykánein), gr., V.: nhd. fernhalten, abhalten, abwehren; E.: s. ἀπό (apó), ἐρυκάνειν (erykánein)
ἀπερύκειν (aperýkein), gr., V.: nhd. fernhalten, abhalten, abwehren; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀπό (apó), ἐρύκειν (erýkein)
ἀπερυσιβοῦν (aperysibūn), gr., V.: nhd. durch Mehltau zerstören, Mehltau produzieren; E.: s. ἀπό (apó), ἐρυσιβοῦν (erysibūn), ἐρυσίβη (erysíbē)
ἀπέρχεσθαι (apérchesthai), gr., V.: nhd. weggehen, scheiden, sich entfernen, vergehen, davongehen; Vw.: s. δι- (di), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀπό (apó), ἔρχεσθαι (érchesthai)
ἀπερωεῖν (aperōein), gr., V.: nhd. zurückweichen, ablassen; E.: s. ἀπό (apó), ἐρωεῖν (erōein) (2)
ἀπερωεύς (aperōeus), gr., M.: nhd. Zurückdränger, Verhinderer; E.: s. ἀπερωεῖν (aperōein)
ἀπέρωτος (apérōtos), gr., Adj.: nhd. lieblos; E.: s. ἀπό (apó), ἔρως (érōs)
ἀπέρων (apérōn), gr. (att.), Adv.: Vw.: s. ἀπείρων (apeírōn) (2)
ἀπερωπός (aperōpós), gr., Adj.: nhd. unbedacht, rücksichtslos, grausaum; E.: s. ἀπό (apó), ?
ἀπερωπῶς (aperōpōs), gr., Adv.: nhd. unbedacht, rücksichtslos, grausaum; E.: s. ἀπερωπός (aperōpós)
ἀπεσθεῖσθαι (apestheisthai), gr., V.: nhd. sich ausziehen; E.: s. ἀπό (apó), ἐσθής (esthḗs)
ἀπεσθίειν (apesthíein), gr., V.: nhd. wegessen; E.: s. ἀπό (apó), ἐσθίειν (esthíein)
ἀπεσκής (apeskḗs), gr., Adj.: nhd. ohne Hülle seiend, ohne Futteral seiend; E.: s. ἀ- (a), πέσκος (péskos); L.: Frisk 2, 519
ἀπεσσία? (apessía), gr., F.: nhd. Loslassen, Entsendung, Entlassung; E.: s. ἀφιέναι (aphiénai)
ἀπεσσούα (apessúa), ἀπέσσουα (apéssua), gr., V. (3. Pers. Sg. Aor. Pass.): nhd. er ist fortgegangen; E.: s. ἀποσεύειν (aposeúein)
ἀπέσσουα (apéssua), gr., V. (3. Pers. Sg. Aor. Pass.): Vw.: s. ἀπεσσούα (apessúa)
ἀπεστερημένος (apesterēménos), gr., (Part.=)Adj.: nhd. beraubend; E.: s. ἀποστερεῖν
ἀπεστύς (apestýs), gr., Sb.: nhd. Abwesenheit; E.: vgl. idg. *es-, *h₁es-, V., sein (V.), Pokorny 340
ἀπεστώ (apestṓ), gr., F.: nhd. Abwesenheit; E.: vgl. idg. *es-, *h₁es-, V., sein (V.), Pokorny 340
ἀπεσφιγμένος (apesphigménos), gr., (Part.=)Adj.: nhd. gedrungen, knapp; E.: s. ἀποσφίγγειν (aposphíngein)
ἀπεσχαροῦν (apescharūn), gr., V.: nhd. einen Schorf entfernen; E.: s. ἀπό (apó), ἐσχαροῦν (escharūn), ἐσχάρα (eschára)
ἀπεσχαρωτικός (apescharōtikós), gr., Adj.: nhd. Schorf entfernend; E.: s. ἀπεσχαροῦν (apescharūn)
ἀπέτηλος (apétēlos), gr., Adj.: nhd. blattlos, ohne Blätter seiend; E.: s. ἀ- (a), πέταλον (pétalon)
ἄπετρος (ápetros), gr., Adj.: nhd. steinlos, ohne Steine seiend; E.: s. ἀ- (a), πέτρος (pétros)
ἀπευδιασμός (apeudiasmós), gr., F.: nhd. Beruhigen, Besänftigen; E.: s. ἀπό (apó), εὐδιάζειν (eudiázein), εὐδία (eudía)
ἀπευδοκιμεῖν (apeudokimein), gr., V.: nhd. unverschämt werden, schamlos werden; ÜG.: lat. depudescere Gl; Q.: Gl; E.: s. ἀπό (apó), εὐδοκιμεῖν (eudokimein)
ἀπεύειν (apeúein), gr., V.: nhd. anbrennen, versengen; E.: s. ἀπό (apó), εὔειν (eúein)
ἀπευθανατίζειν (apeuthanatízein), gr., V.: nhd. glücklich sterben; E.: s. ἀπό (apó), εὖ (eu), θάνατος (thánatos)
ἀπευθής (apeuthḗs), gr., Adj.: nhd. ohne Kunde seiend, unerforscht, unbekannt; Hw.: s. πεύθεσθαι (peúthesthai); E.: s. ἀ- (a); vgl. idg. *bʰeudʰ-, V., wach sein (V.), wecken, beobachten, erkennen, erkennen machen, Pokorny 150
ἀπευθύνειν (apeuthýnein), gr., V.: nhd. gerade machen, gerade richten, richtig führen, lenken; E.: s. ἀπό (apó), εὐθύνειν (euthýnein)
ἀπευθυνσις (apeuthynsis), gr., F.: nhd. Anpassen, Einsetzen; E.: s. ἀπευθύνειν (apeuthýnein)
ἀπευθυντέον (apeuthyntéon), gr., Adj.: nhd. anpassen müssend, gerade richten müssend; E.: s. ἀπευθύνειν (apeuthýnein)
ἄπευκος (ápeukos), gr., Adj.: nhd. ohne Harz seiend; E.: s. ἀ- (a), πεύκη (peúkē) (1)
ἀπευκταῖος (apeuktaios), gr., Adj.: nhd. verwünscht, verwünschenswert; E.: s. ἀπευχεσθαι (apeúchesthai)
ἀπευκταίως (apeuktaíōs), gr., Adv.: nhd. verwünschst, verwünschenswert; E.: s. ἀπευκταῖος (apeuktaios), ἀπευχεσθαι (apeúchesthai)
ἀπευκτικός (apeuktikós), gr., Adj.: nhd. ablehnen, missbilligend; E.: s. ἀπευχεσθαι (apeúchesthai)
ἀπευκτός (apeuktós), gr., Adj.: nhd. verwünschst, verwünschenswert; E.: s. ἀπευχεσθαι (apeúchesthai)
ἀπεύλογον? (apeúlogon), gr., N.: nhd. irreguläre Form; E.: s. ἀπό (apó), εὖ (eu), λόγος (lógos)
ἀπευλυτεῖν (apeulytein), gr., V.: nhd. losmachen, lösen, befreien; ÜG.: lat. expedire Gl, explicare Gl, explorare Gl; Q.: Gl; E.: s. ἀπό (apó), εὐλυτεῖν (eulytein), εὖ (eu), λύειν (lýein)
ἀπευνάζειν (apeunázein), gr., V.: nhd. zur Ruhe bringen, beseitigen; E.: s. ἀπό (apó), εὐνάζειν (eunázein)
ἄπευστος (ápeustos), gr., Adj.: nhd. ohne Kunde seiend, unerforscht, unbekannt; E.: s. ἀ- (a), πεύθεσθαι (peúthesthai)
ἀπευτακτεῖν (apeutaktein), gr., V.: nhd. regelmäßig zahlen, regelmäßig liefern; E.: s. ἀπό (apó), εὐτακτεῖν (eutaktein), εὔτακτος (eútaktos)
ἀπευτελεῖσθαι (apeuteleisthai), gr., V.: nhd. beginnen, einen Anfang machen; E.: s. ἀπό (apó), εὖ (eu), τελεῖν (telein)
ἄπευτος (ápeutos), gr., Adj.: nhd. ohne Kunde seiend, unerforscht, unbekannt; E.: s. ἀ- (a), πεύθεσθαι (peúthesthai)
ἀπευφημεῖν (apeuphēmein), gr., V.: nhd. ablehnen, missbilligen; E.: s. ἀπό (apó), εὐφημεῖν (euphēmein), εὖ (eu), φήμη (phḗmē)
ἀπευφημισμός (apeuphēmismós), gr., M.: nhd. Höflichkeit; E.: s. ἀπό (apó), εὐφημεῖν (euphēmein)
ἀπευχαριστεῖν (apeucharistein), gr., V.: nhd. Dankbarkeit zeigen; E.: s. ἀπό (apó), εὐχαριστεῖν (eucharistein), εὖ (eu), χαίρειν (chaírein)
ἀπευχεσθαι (apeúchesthai), gr., V.: nhd. wegwünschen, verwünschen, verleugnen; Hw.: s. ἀπευχή (apeuchḗ); E.: s. ἀπό (apó), εὔχεσθαι (eúchesthai)
ἀπεύχετος (apeúchetos), gr., Adj.: nhd. verwünschst, verwünschenswert; E.: s. ἀπευχεσθαι (apeúchesthai)
ἀπευωνίζειν (apeuōnízein), gr., V.: nhd. wohlfeil machen, im Preis herabsetzen; E.: s. ἀπό (apó), εὐωνίζειν (euōnízein), εὖ (eu), ὠνεῖσθαι (ōneisthai)
ἀπευχή (apeuchḗ), gr., F.: nhd. Missbilligung, Abbitte; Hw.: s. ἀπευχεσθαι (apeúchesthai); E.: s. ἀπό (apó), εὐχή (euchḗ)
ἀπεφεισμένως (apepheisménōs), gr., (verneintes Part. Perf.=)Adv.: nhd. ersparend, vorsichtig; E.: s. ἀ- (a), φείδεσθαι (pheídesthai)
ἄπεφθος (ápephthos), gr., Adj.: nhd. abgekocht, geläutert, rein; E.: s. ἀπό (apó), ἑφθός (hephthós), ἕψειν (hépsein)
ἀπέχειν (apéchein), gr., V.: nhd. fernhalten, sich fernhalten, fern sein (V.); Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀπό (apó), ἔχειν (échein) (1)
ἀπέχεσθαι (apéchesthai), gr., V.: nhd. sich fernhalten, sich enthalten (V.); E.: s. ἀπέχειν (apéchein)
ἀπεχθαίρειν (apechthaírein), gr., V.: nhd. gänzlich verleiden; E.: s. ἀπό (apó), ἔχθος (échthos), ἐχθρός (echthrós)
ἀπεχθάνεσθαι (apechthánesthai), gr., V.: nhd. feind werden, verhasst werden, sich verhasst machen; E.: s. ἀπό (apó), ἔχθος (échthos), ἐχθρός (echthrós)
ἀπέχθεια (apéchtheia), gr., F.: nhd. Verfeindung, Verhasstheit, Missliebigkeit, Hass, Abneigung; E.: s. ἀπεχθής (apechtēs)
ἀπεχθές (apechthés), gr., Adv.: nhd. gestern; E.: s. ἀπό (apó), ἐχθές (echthés)
ἀπέχθεσθαι (apéchthesthai), gr. (buk.), V.: nhd. feind werden, verhasst werden, sich verhasst machen; E.: s. ἀπό (apó), ἔχθος (échthos), ἐχθρός (echthrós)
ἀπεχθήεις (apechthḗeis), gr., Adj.: nhd. verhasst; E.: s. ἀπέχθεσθαι (apéchthesthai)
ἀπέχθημα (apéchthēma), gr., N.: nhd. Gegenstand des Hasses; E.: s. ἀπέχθεσθαι (apéchthesthai)
ἀπεχθήμεν (apechtḗmen), gr., Adj.: nhd. verhasst, feindselig, unversöhnlich; E.: s. ἀπό (apó), ἔχθος (échthos)
ἀπεχθής (apechtḗs), gr., Adj.: nhd. verhasst, feindselig, unversöhnlich; E.: s. ἀπό (apó), ἔχθος (échthos)
ἀπεχθητικός (apechthētikós), gr., Adj.: nhd. voller Hass seiend; E.: s. ἀπέχθεσθαι (apéchthesthai)
ἀπεχθρεύειν (apechthreúein), gr., V.: nhd. feindlich gesinnt sein (V.), verfeindet sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), ἐχθρός (echthrós) (1)
ἀπεχθῶς (apechtōs), gr., Adv.: nhd. verhasst, feindselig, unversöhnlich; E.: s. ἀπεχθής (apechtēs)
ἀπέψειν (apépsein), gr. (ion.), V.: Vw.: s. ἀφέψειν (aphépsein)
ἀπεψία (apepsía), gr., F.: nhd. Unverdaulichkeit; E.: s. ἄπεπτος (ápeptos)
ἀπεψωλημένος (apepsōlēménos), gr., (Part.=)Adj.: nhd. geil; E.: s. ἀποψωλεῖν (apopsōlein)
ἀπηγεῖσθαι (apēgeisthai), gr. (ion.), V.: Vw.: s. ἀφηγεῖσθαι (aphēgeisthai)
ἀπήγημα (aphḗgēma), gr. (ion.), N.: Vw.: s. ἀφήγημα (aphḗgēma)
ἀπήγησις (apḗgēsis), gr. (ion.), N.: Vw.: s. ἀφήγησις (aphḗgēsis)
ἀπηγορεῖσθαι (apēgoreisthai), gr., V.: nhd. sich selbst verteidigen; E.: s. ἀπό (apó), ἀγορεύειν (agoreúein)
ἀπηγορεύμα (apēgoreúma), gr., N.: nhd. Verteidigungsplädoyer; E.: s. ἀπό (apó), ἀγορεύειν (agoreúein)
ἀπηγόρημα (apēgórēma), gr., N.: nhd. Verteidigung; E.: s. ἀπηγορεῖσθαι (apēgoreisthai)
ἀπήδαλος (apḗdalos), gr., Adj.: nhd. ohne Ruder seiend, ruderlos; E.: s. ἀ- (a), πηδάλιον (pēdálion)
ἀπηθεῖν (apēthein), gr., V.: nhd. durchseihen, abseihen; E.: s. ἀπό (apó), ἠθεῖν (ēthein)
ἀπήθημα (apḗthēma), gr., N.: nhd. Durchgeseihtes, Gefiltertes; E.: s. ἀπηθεῖν (apēthein)
ἀπηθητέον (apēthētéon), gr., Adj.: nhd. durchzuseihen seiend, zu filtern seiend; E.: s. ἀπηθεῖν (apēthein)
ἀπήκοος (apḗkoos), gr., Adj.: nhd. ungehorsam; E.: s. ἀπό (apó), ἀκούειν (akúein)
ἀπηκριβωμένως (apēkribōménōs), gr., Adv.: nhd. mit größter Sorgfalt; E.: s. ἀπακριβοῦσθαι (apakribūsthai), ἀπό (apó), ἀκριβής (akribḗs)
ἄπηκτος (ápēktos), gr., Adj.: nhd. nicht gefestigt, nicht erstarrt; E.: s. ἀ- (a), πηγνύναι (pēgnýnai)
ἀπηλεγεῖν (apēlegein), gr., V.: nhd. vernachlässigen; E.: s. ἀπό (apó), ἀλέγειν (alégein)?
*ἀπηλεγής? (apēlegḗs), gr., Adv.: Hw.: s. ἀπηλεγέως (apēlegéoōs); E.: s. ἀπό (apó), ἀλέγειν (alégein) (1)
ἀπηλεγέως (apēlegéoōs), gr., Adv.: nhd. rücksichtslos; E.: s. ἀπό (apó), ἀλέγειν (alégein) (1)
ἀπηλγημένως (apēlgēménōs), gr., (Parf. Perf.=)Adv.: nhd. verschmerzt?; E.: s. ἀπαλγεῖν (apalgein)
ἀπηλιαστής (apēliastḗs), gr., M.: nhd. Feind von Rechtshändeln; E.: s. ἀπό (apó), ἡλιαστής (hēliastḗs)
ἀπηλιθιοῦσθαι (apēlithiūsthai), gr., V.: nhd. dumm werden, töricht werden, einfältig werden; E.: s. ἀπό (apó), ἠλιθιοῦν (ēlithiūn), ἠλίθιος (ēlíthios)
ἀπῆλιξ (apēlix), gr. (ion.), Adj.: Vw.: s. ἀφῆλιξ (aphēlix)
ἀπηλιώτης (apēliṓtēs), gr. (ion.), M.: nhd. Ostwind; E.: s. ἀπό (apó), ἥλιος (hḗlios); W.: lat. apēliōtēs, M., Ostwind
ἀπηλιωτικός (apēliōtikós), gr., Adj.: nhd. vom Viertel des Ostwinds kommend; E.: s. ἀπηλιώτης (apēliṓtēs)
ἀπηλλοτριωμένος (apēllotriōménos), gr., (Part.=)Adj.: nhd. fremd; E.: s. ἀπαλλοτριοῦν (apallotriūn), ἀπό (apó), ἀλλότριος (allótrios)
ἀπηλλοτριωμένως (apēllotriōménōs), gr., (Part.=)Adv.: nhd. fremd; E.: s. ἀπαλλοτριοῦν (apallotriūn), ἀπό (apó), ἀλλότριος (allótrios)
ἀπηλπικώς (apēlpikṓs), gr., Adv.: nhd. hoffnungslos, verzweifelt; E.: s. ἀπελπίζειν (apelpízein)
ἀπήμαντος (apḗmantos), gr., Adj.: nhd. unversehrt, nicht schadend, unschädlich; E.: s. ἀ- (a), πημαίνειν (pēmaínein)
ἀπημάντως (apēmántōs), gr., Adv.: nhd. unversehrt, nicht schadend, unschädlich; E.: s. ἀπήμαντος (apḗmantos)
ἀπημελημένως (apēmelēménōs), gr., (Part. Perf.=)Adv.: nhd. sorglos, unvorsichtig; E.: s. ἀπαμελεῖσθαι (apameleisthai)
ἀπήμιος (apḗmios), gr., M.: nhd. Abwender des Bösen; E.: s. ἀ- (a), πῆμα (pēma); Son.: Benennung des Zeus
ἀπημονία (apēmonía), gr., F.: nhd. Unverletzlichheit, Gesundheit; E.: s. ἀπήμων (apḗmōn)
ἀπημοσύνη (apēmosýnē), gr., F.: nhd. Unverletzlichheit, Gesundheit; E.: s. ἀπήμων (apḗmōn)
ἀπήμων (apḗmōn), gr., Adv.: nhd. nicht schadend, günstig, heilsam; E.: s. ἀ- (a), πῆμα (pēma)
ἀπήνα (apḗna), gr., F.: Vw.: s. ἀπήνη (apḗnē)
ἀπηναῖος (apēnaios), gr., Adj.: nhd. unfreundlich, abhold; E.: s. ἀπηνής (apēnḗs)
ἀπήνεια (apḗneia), gr., F.: nhd. Unfreundlichkeit, Rauheit; E.: s. ἀπηνής (apēnḗs)
ἀπήνεμος (anḗnemos), gr., Adj.: nhd. ohne Wind seiend; E.: s. ἀπό (apó), ἄνεμος (ánemos)
ἀπήνη (apḗnē), ἀπήνα (apḗna), gr., F.: nhd. Wagen (M.), vierrädriger Wagen, Maultierwagen; E.: Herkunft ungeklärt?; L.: Frisk 1, 121
ἀπηνής (apēnḗs), gr., Adj.: nhd. unfreundlich, abhold; E.: s. ἀ- (a); vgl. idg. *ans-, V., wohlgeneigt sein (V.), günstig sein (V.), Pokorny 47; L.: Frisk 1, 121
ἀπηνῶς (apēnōs), gr., Adv.: nhd. unfreundlich, abhold; E.: s. ἀπηνής (apēnḗs)
ἀπηνόφρων (apēnóphrōn), gr., Adj.: nhd. von schroff, harsch; E.: s. ἀπηνής (apēnḗs), φρονεῖν (phronein)
ἀπηξία (apēxía), gr., F.: nhd. Mangel an Festigkeit, Fließbarkeit; E.: s. ἀ- (a), πηγνύναι (pēgnýnai)
ἀπηόριος (apēórios), gr., Adj.: nhd. hoch hängend, abgekoppelt, getrennt; E.: s. ἀπαίρειν (apaírein)
ἀπήορος (apḗoros), ἀπάορος (apáoros), gr., Adj.: nhd. hoch hängend, abgekoppelt, getrennt; E.: s. ἀπαίρειν (apaírein)
ἀπηρεμεῖν (apēremein), gr., V.: nhd. eine gründliche Rast machen; E.: s. ἀπό (apó), ἠρεμεῖν (ēremein), ἠρέμα (ēréma)
ἀπηρής (apērḗs), gr., Adj.: nhd. unverstümmelt, unverletzt; E.: s. ἀ- (a), πηρός (pērós)
ἀπήρινος (apḗrinos), gr., Adj.: nhd. ohne Hodensack seiend, keinen Hodensack habend; E.: s. ἀ- (a), πήρα (pḗra)
ἄπηρος (ápēros), gr., Adj.: nhd. unverstümmelt, unverletzt; E.: s. ἀ- (a), πηρός (pērós)
ἀπηρτημένως (apērtēménōs), gr., Adv.: nhd. entfernt, ohne Zusammenhang; E.: s. ἀπαρτᾶν (apartan)
ἀπηρτισμένως (apērtisménōs), gr., Adv.: nhd. angemessen, ausreichend; E.: s. ἀπαρτίζειν (apartízein)
ἀπήρωτος (apḗrōtos), gr., Adj.: nhd. unverletzt, unbeeinträchtigt, intakt; E.: s. ἀ- (a), πηροῦν (perūn), πηρός (pērós)
ἀπήτρια (apḗtria), gr. (ion.), F.: Vw.: s. ἠπήτρια (ēpḗtria)
ἀπήχεια (apḗcheia), gr., F.: nhd. Missklang, Feindschaft; E.: s. ἀπό (apó), ἦχος (ēchos)
ἀπηχεῖν (apēchein), gr., V.: nhd. widerhallen; E.: s. ἀπό (apó), ἠχεῖν (ēchein)
ἀπήχημα (apḗchēma), gr., N.: nhd. Widerhall, Nachklang; E.: s. ἀπηχεῖν (apēchein)
ἀπηχής (apēchḗs), gr., Adj.: nhd. misstönend, unangenehm; E.: s. ἀπό (apó), ἦχος (ēchos)
ἀπήχησις (apḗchēsis), gr., F.: nhd. Widerhall; E.: s. ἀπηχεῖν (apēchein)
ἀπηχία (apēchía), gr., F.: nhd. Missklang, Feindschaft; E.: s. ἀπό (apó), ἦχος (ēchos)
ἀπηχθημένως (apechthēménōs), gr., (Part. Perf.=)Adv.: nhd. feindselig; E.: s. ἀπεχθάνεσθαι (apechthánesthai)
ἀπήωρος (apḗōros), gr., Adj.: nhd. herabhängend, weitab schwebend, entfernt; E.: s. ἀπό (apó), αἴρειν (aírein)
Ἀπία (Apía), gr., F.=ON: nhd. Peloponnes; E.: s. idg. *ā̆p- (2), *h₂ep-, Sb., Wasser, Fluss, Pokorny 51
Ἀπιακός (Apiakos), gr., Adj.: nhd. Apis betreffend?, aus Apis stammend; E.: s. Ἀπίς (Apís) oder Ἆπις (Apis)
ἀπιάλλειν (apiállein), gr., V.: nhd. wegschicken; E.: s. ἀπό (apó), ἰάλλειν (iállein)
ἀπίαλος (apíalos), gr. (dor.), M.: Vw.: s. ἠπίαλος (ēpíalos)
ἀπιάπτειν (apiáptein), gr., V.: nhd. wegreißen; E.: s. ἀπό (apó), ἰάπτειν (iáptein) (2)
ἀπίαστος (apíastos), gr., Adj.: nhd. nicht gefangen; E.: Herkunft ungeklärt?
ἀπιᾶτον (apiaton), gr., N.: nhd. mit Sellerie gewürzter Wein; E.: Herkunft ungeklärt?
Ἀπιδανός (Apidanós), Ἠπιδανός (Ēpidanós), gr., M.=FlN: nhd. Apidanos (Fluss in Thessalien); E.: s. idg. *ā̆p- (2), *h₂ep-, Sb., Wasser, Fluss, Pokorny 51
ἀπιδέα (apidéa), gr., F.: nhd. Birnbaum, Birnenbaum; E.: s. ἄπιον (ápion)
ἀπιδεῖν (apidein), gr., V.: nhd. erblicken, sehen; E.: s. ἀπό (apó), ἰδεῖν (idein)
ἀπίδιον (apídion), gr., N.: nhd. kleine Birne, Birne; E.: s. ἄπιον (ápion)
Ἀπιδών (Apidṓn), gr., M.?=FlN: nhd. Apidon (Fluss in Arkadien); E.: s. idg. *ā̆p- (2), *h₂ep-, Sb., Wasser, Fluss, Pokorny 51
Ἀπιεῖον (Apieion), gr., N.: nhd. Tempel des Apis; E.: s. Ἆπις (Apis)
ἀπιέναι (apiénai) (1), gr., V.: nhd. fortgehen, weggehen, zurückkehren, abscheiden, sterben; E.: s. ἀπό (apó), ἰέναι (iénai)
ἀπιέναι (apiénai) (2), gr. (ion.), V.: Vw.: s. ἀφιέναι (aphiénai)
ἀπίεστος (apíestos), gr., Adj.: nhd. nicht komprimierbar; E.: s. ἀ- (a), πιέζειν (piézein)
ἀπίθανος (apíthanos), gr., Adj.: nhd. nicht überzeugend, unglaublich; E.: s. ἀ- (a), πιθανός (pithanós)
ἀπιθανότης (apithanótēs), gr., F.: nhd. Unglaublichkeit; E.: s. ἀπίθανος (apíthanos)
ἀπιθάνως (apithánōs), gr., Adv.: nhd. nicht überzeugend, unglaublic, plump; E.: s. ἀπίθανος (apíthanos)
ἀπιθεῖν (apithein), gr. (poet.), V.: Vw.: s. ἀπειθεῖν (apeithein)
ἀπιθής (apithḗs), gr. (ion.), Adj.: Vw.: s. ἀπειθής (apeithḗs)
ἀπιθύνειν (apithýnein), gr., V.: nhd. gerade machen, gerade richten; E.: s. ἀπό (apó), εὐθύνειν (euthýnein)
ἀπικμᾶν (apikmān), gr., V.: nhd. worfeln; E.: s. ἀπό (apó), ἰκμᾶν (ikmān), λικμᾶν (likman)
ἀπικνεῖσθαι (apikneisthai), gr. (ion.), V.: Vw.: s. ἀφικνεῖσθαι (aphikneisthai)
ἄπικρος (ápikros), gr., Adj.: nhd. nicht bitter; E.: s. ἀ- (a), πικρός (pikrós)
ἀπικρόχολος (apikrócholos), gr., Adj.: nhd. frei von bitterer Galle; E.: s. ἀ- (a), πικρός (pikrós), χολή (cholḗ)
ἀπίλητος (apílētos), gr., Adj.: nhd. nicht eng gepresst, unpressbar, elastisch; E.: s. ἀ- (a), πιλεῖν (pilein)
ἀπίλλειν (apíllein), ἀπείλλειν (apeíllein), gr., V.: nhd. absperren, ausschließen; E.: s. ἀπό (apó), ἴλλειν (íllein) (1); Son.: Wort der alten attischen Gerichtssprache
ἀπίμελος (apímelos), gr., Adj.: nhd. ohne Fett seiend, fettlos; E.: s. ἀ- (a), πιμελή (pimelḗ)
ἀπινής (apinḗs), gr., Adj.: nhd. ohne Schmutz seiend, rein; E.: s. ἀ- (a), πίνος (pínos); L.: Frisk 2, 540
ἀπινοῦν (apinūn), gr., V.: nhd. reinigen; E.: s. ἀ- (a), πινοῦν (pinūn), ἀπινής (apinḗs)
ἀπινύσσειν (apinýssein), gr., V.: nhd. unverständig sein (V.), bewusstlos sein (V.); E.: s. ἀ- (a), πινυτός (pinytós)
*ἀπίνυτος? (apínytos), gr., Adj.: nhd. unklug; E.: s. ἀ- (a), πινυτός (pinytós)
ἀπινύτως (apinýtōs), gr., Adv.: nhd. unklug; E.: s. ἀ- (a), πινυτός (pinytós)
ἄπιξις (ápixis), gr. (ion.), F.: Vw.: s. ἄφιξις (áphixis)
ἀπιοειδής (apioeidḗs), gr., Adj.: nhd. birnbaumartig; E.: s. ἄπιον (ápion), εἶδος (eidos)
ἀπιομήδης (apiomḗdēs), gr., Adj.: nhd. freundlich; E.: s. ἄπιος (ápios) (1)?, μήδεσθαι (mḗdesthai)
ἄπιον (ápion), gr., N.: nhd. Birne; Hw.: s. ἄπιος (ápios) (3); E.: Lehnwort aus dem Mittelmeerraum; L.: Frisk 1, 121
ἄπιος (ápios) (1), gr., Adj.: nhd. abgelegen, fern; Hw.: s. ἀπό (apó); E.: s. ἀ- (a); s. idg. *apo-, *pō̆, *apu, *pu, *h₂epo, *h₂epu, Präp., Adv., ab, weg, Pokorny 53
Ἄπιος (Ápios) (2), gr., M.: nhd. Apier, Einwohner des Peloponnes, Einwohner der Argolis; E.: s. ἄπιος (ápios) (1)
ἄπιος (ápios) (3), gr., F.: nhd. Birne; Hw.: s. ἄπιον (ápion); E.: Lehnwort aus dem Mittelmeerraum
ἀπιποῦν (apipūn), gr., V.: nhd. auspressen, auskeltern; E.: s. ἀπό (apó), ἰποῦν (ipūn); L.: Frisk 1, 733
Ἀπίς (Apís), gr., F.: nhd. Peloponnes, Argolis; E.: s. ἄπιος (ápios) (1)
Ἆπις (Apis), gr., M.=PN: nhd. Apis; E.: aus dem Ägypt., s. hp, PN, Apis; L.: Frisk 1, 121
Ἀπισάων (Apisáōn), gr., M.=PN: nhd. Apisaōn; E.: s. ἄπιος (ápios) (1)?; Son.: Name mehrerer Griechen
ἀπισοῦν (apisūn), gr., V.: nhd. ausgleichen, gleichmachen; E.: s. ἀπό (apó), ἰσοῦν (isūn), ἴσος (ísos)
ἀπίσσωτος (apíssōtos), gr., Adj.: nhd. nicht mit Pech bestrichen; E.: s. ἀ- (a), πισσοῦν (pissūn), πίσσα (píssa)
ἀπιστάναι (apistánai), gr. (ion.), V.: Vw.: s. ἀφιστάναι (aphistánai)
ἀπιστεῖν (apistein), ἀπιστεύειν (apisteúein), gr., V.: nhd. nicht trauen, nicht gehorchen, nicht glauben; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἄπιστος (ápistos)
ἀπιστεύειν (apisteúein), gr., V.: Vw.: s. ἀπιστεῖν (apistein)
ἀπιστητέον (apistētéon), gr., Adj.: nhd. ungläubig sein müssend, misstrauisch sein müssend; E.: s. ἀπιστεῖν (apistein), ἄπιστος (ápistos)
ἀπιστητικόν (apistētikón), gr., N.: nhd. Ungläubigkeit; E.: s. ἀπιστεῖν (apistein), ἄπιστος (ápistos)
ἀπιστητικός (apistētikós), gr., Adj.: nhd. ungläubig; E.: s. ἀπιστεῖν (apistein), ἄπιστος (ápistos)
ἀπιστία (apistía), gr., F.: nhd. Misstrauen, Unglaube, Treulosigkeit, Unbeständigkeit, Unblaublichkeit; E.: s. ἄπιστος (ápistos)
ἄπιστος (ápistos), gr., Adj.: nhd. nicht vertrauenswürdig, misstrauisch, ungehorsam, unloyal; E.: s. ἀ- (a), πιστός (pistós)
ἀπιστοσύνη (apistosýnē), gr., F.: nhd. Misstrauen, Unglaube, Treulosigkeit, Unbeständigkeit, Unblaublichkeit; E.: s. ἄπιστος (ápistos)
ἀπιστούντως (apistúntōs), gr., Adv.: nhd. nicht vertrauenswürdig, misstrauisch, ungehorsam, unloyal; E.: s. ἄπιστος (ápistos)
ἀπιστόφιλος (apistóphilos), gr., Adj.: nhd. Unglaube liebend, Ungläubigkeit liebend; E.: s. ἀ- (a), πιστός (pistós), φίλος (phílos)
ἀπίστως (apístōs), gr., Adv.: nhd. nicht vertrauenswürdig, misstrauisch, ungehorsam, unloyal; E.: s. ἄπιστος (ápistos)
ἀπίσωσις (apísōsis), gr., F.: nhd. Gleichmachen; E.: s. ἀπό (apó), ἰσοῦν (isūn), ἴσος (ísos)
ἀπισχάνειν (apischánein), gr., V.: nhd. schlank machen, dünn machen; E.: s. ἀπό (apó), ἰσχάνειν (ischánein), ἴσχειν (íschein)
ἀπισχαντέον (apischantéon), gr., Adj.: nhd. dünn machen müssend; E.: s. ἀπισχάνειν (apischánein)
ἀπίσχειν (apíschein), gr., V.: nhd. fernhalten, sich fernhalten, fern sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), ἴσχειν (íschein)
ἀπισχνοῦν (apischnūn), gr., V.: nhd. schrumpfen; E.: s. ἀπό (apó), ἰσχνοῦν (ischnūn), ἰσχνός (ischnós)
ἀπισχυρίζεσθαι (apischyrízesthai), gr., V.: nhd. sich entgegenstemmen; E.: s. ἀπό (apó), ἰσχυρίζεσθαι (ischyrízesthai); L.: Frisk 1, 742
*ἀπισχυριστικός? (apischyristikós), gr., Adj.: nhd. positiv, absolut; Hw.: s. ἀπισχυριστικῶς (apischyristikōs); E.: s. ἀπισχυρίζεσθαι (apischyrízesthai)
ἀπισχυριστικῶς (apischyristikōs), gr., Adv.: nhd. positiv, absolut; E.: s. ἀπισχυρίζεσθαι (apischyrízesthai)
ἀπιτέον (apitéon), gr., Adj.: nhd. weggehen müssend; E.: s. ἀπιέναι (apiénai) (1), ἀπό (apó), ἰέναι (iénai)
ἀπιτέος (apitéos), gr., Adj.: nhd. weggehen müssend; E.: s. ἀπιέναι (apiénai) (1), ἀπό (apó), ἰέναι (iénai)
ἀπίτευτος (apíteutos), gr., Adj.: nhd. ungewassert, unbewässert; E.: s. ἀ- (a), πιτεύειν (piteúein), πίνειν (pínein)
ἀπίτης (apítēs), gr., M.: nhd. Birnenmost; E.: s. ἄπιον (ápion)
ἀπιτητέον (apitéon), gr., Adj.: nhd. weggehen müssend; E.: s. ἀπιέναι (apiénai) (1), ἀπό (apó), ἰέναι (iénai)
ἀπιχθυοῦσθαι (apichthyūsthai), gr., V.: nhd. ein Fisch werden; E.: s. ἀπό (apó), ἰχθῦς (ichthys)
ἄπιχθυς (ápichthys), gr., Adj.: nhd. keinen Fisch essend; E.: s. ἀπό (apó), ἰχθῦς (ichthys)
ἀπίων (apíōn), gr., Adj.: nhd. nicht fett; E.: s. ἀ- (a), πίων (píōn)
*ἀπλαγίαστος? (aplagíastos), gr., Adj.: nhd. nicht schräg; Hw.: s. ἀπλαγιάστως (aplagiástōs); E.: s. ἀπό (apó), πλαγιάζειν (plagiázein), πλάγιος (plágios)
ἀπλαγιάστως (aplagiástōs), gr., Adv.: nhd. nicht schräg; E.: s. ἀπό (apó), πλαγιάζειν (plagiázein), πλάγιος (plágios)
ἄπλαγκτος (áplanktos), gr., Adj.: nhd. nicht umherirrend; E.: s. ἀ- (a), πλανᾶν (planan)
ἁπλαῖ (haplai), gr., F. Pl.: nhd. lakonische Schuhe mit einfacher Sohle; E.: s. ἁπλόος (haplóos)
ἀπλακεῖν (aplakein), gr., V.: Vw.: s. ἀμπλακεῖν (amplakein)
ἀπλάκημα (aplakēma), gr., N.: Vw.: s. ἀμπλάκημα (amplakēma)
ἀπλακία (aplakía), gr., F.: Vw.: s. ἀμπλακία (amplakía)
ἀπλάκουντος (aplákuntos), gr., Adj.: nhd. ohne Kuchen seiend, keine Kuchen habend; E.: s. ἀ- (a), πλακοῦς (plakous)
ἀπλάνεια (apláneia), gr., F.: nhd. Beständigkeit, Unverwechselbarkeit; E.: s. ἀπλανής (aplanḗs)
ἀπλανής (aplanḗs), gr., Adj.: nhd. nicht umherirrend; E.: s. ἀ- (a), πλανᾶν (planan)
ἀπλανησία (aplanēsía), gr., F.: nhd. Freisein von Fehlern, E.: s. ἀ- (a), πλανᾶσθαι (planasthai)
ἀπλάνητος (aplánētos), gr., Adj.: nhd. ohne Irrtum seiend, ohne Täuschung seiend, E.: s. ἀ- (a), πλανᾶσθαι (planasthai)
ἀπλανῶς (aplanōs), gr., Adv.: nhd. nicht umherirrend; E.: s. ἀπλανής (aplanḗs)
ἀπλαστία (aplastía), gr., F.: nhd. Aufrichtigkeit; E.: s. ἄπλαστος (áplastos)
ἄπλαστος (áplastos), gr., Adj.: nhd. ungeformt, einfach, natürlich; E.: s. ἀ- (a), πλάσσειν (plássein)
ἀπλάστως (aplástōs), gr., Adv.: nhd. ungeformt, einfach, natürlich; E.: s. ἄπλαστος (áplastos)
ἀπλατής (aplatḗs), gr., Adj.: nhd. ohne Breite seiend; E.: s. ἀ- (a), πλάτος (plátos)
ἄπλατος (áplatos), ἄπλητος (áplētos), gr., Adj.: nhd. unnahbar, furchtbar, entsetzlich; E.: s. ἀ- (a); s. idg. *pel- (2a), *pelə-, *plā-, V., stoßen, bewegen, treiben, Pokorny 801
ἀπλατῶς (aplatōs), gr., Adv.: nhd. ohne Breite seiend; E.: s. ἀπλατής (aplatḗs)
ἀπλεκής (aplekḗs), gr., Adj.: nhd. ungeflochten; E.: s. ἀ- (a), πλέκειν (plékein)
ἄπλεκτος (áplektos), gr., Adj.: nhd. ungeflochten; E.: s. ἀ- (a), πλέκειν (plékein)
ἀπλεόνατος (apleónastos), gr., Adj.: nhd. ohne eine zusätzlichen Buchstaben seiend; E.: s. ἀ- (a), πλεονάζειν (pleonázein)
ἀπλεονέκτικος (apleonéktikos), gr., Adj.: nhd. frei von Habsucht seiend, ohne Übermaß; E.: s. ἀ- (a), πλέως (pléōs), ἔχειν (échein) (1)
ἀπλετομεγέθης (apletomegéthēs), gr., Adj.: nhd. unerreichbar groß; E.: s. ἄπλετος (ápletos), μέγας (mégas)
ἄπλετος (ápletos), gr., Adj.: nhd. grenzenlos, unermesslich, unendlich viel; E.: s. ἀ- (a), πέλεσθαι (pélesthai)
ἄπλευρος (ápleuros), gr., Adj.: nhd. ohne Seiten seiend, ohne Rippen seiend; E.: s. ἀ- (a), πλευρόν (pleurón)
ἄπλευστον (ápleuston), gr., N.: nhd. noch nicht befahrener Teil des Meeres; E.: s. ἄπλευστος (ápleustos), ἀ- (a), πλεῖν (plein)
ἄπλευστος (ápleustos), gr., Adj.: nhd. noch nicht von Schiffen befahren; E.: s. ἀ- (a), πλεῖν (plein)
ἀπληγής (aplēgḗs), gr., Adj.: nhd. frei von metrischen Fehlern seiend; E.: s. ἀ- (a), πληγή (plēgḗ)
ἀπλήγιος (aplḗgios), gr., Adj.: nhd. in ein einzelnes Gewand gekleides; E.: s. ἁπλόος (haplóos)
ἁπληγίς (haplēgís), gr., F.: nhd. einzelnes Untergewand, einfacher Mantel; E.: s. ἁπλόος (haplóos)
ἄπληγος (áplēgos), gr., Adj.: nhd. nicht von einer Krankheit betroffen; E.: s. ἀ- (a), πλήσσειν (plḗssein)
ἄπληκτος (áplēktos), gr., Adj.: nhd. ungeschlagen, keines Schlages bedürfend; E.: s. ἀ- (a), πλήσσειν (plḗssein)
ἀπλήκτως (aplḗktōs), gr., Adv.: nhd. ungeschlagen, keines Schlages bedürfend; E.: s. ἄπληκτος (áplēktos)
*ἀπλημμελής? (aplēmmelḗs), gr., Adj.: Hw.: s. ἀπλημμελῶς (aplēmmelōs); E.: s. πλήν (plḗn), μέλος (mélos)
ἀπλημμελῶς (aplēmmelōs), gr., Adv.: nhd. ohne Missklang; E.: s. πλήν (plḗn), μέλος (mélos)
ἀπλήθυντος (aplḗthyntos), gr., Adj.: nhd. nicht multipliziert, nicht vervielfacht, ohne Mehrzahl seiend; E.: s. ἀ- (a), πληθύνειν (plēthýnein)
ἀπληθύντως (aplēthýntōs), gr., Adv.: nhd. nicht multipliziert, nicht vervielfacht, ohne Mehrzahl; E.: s. ἀπλήθυντος (aplḗthyntos)
ἀπλήξ (aplḗx), gr., Adj.: nhd. ungeschlagen, keines Schlages bedürfend; E.: s. ἀ- (a), πλήσσειν (plḗssein)
ἀπλήρωτον (aplḗrōton), gr., N.: nhd. Unersättlichkeit, Fehlen von Sättigung; E.: s. ἀπλήρωτος (aplḗrōtos)
ἀπλήρωτος (aplḗrōtos), gr., Adj.: nhd. nicht zu füllen seiend, unersättlich; E.: s. ἀ- (a), πληροῦν (plērun)
ἀπλησίαστος (aplēsíastos), gr., Adj.: nhd. unnahbar, furchtbar, entsetzlich; E.: s. ἄπλατος (áplatos)?
ἀπληστέι (aplēstei), gr., Adv.: nhd. nicht zu füllen seiend, unersättlich; E.: s. ἄπληστος (áplēstos)
ἀπληστεύεσθαι (aplēstéuesthai), gr. ,V.: nhd. unersättlich sein (V.); E.: s. ἀ- (a), πιμπλέναι (pimplénai
ἀπληστία (aplēstía), gr., F.: nhd. Unersättlichkeit, unersättliche Begier; E.: s. ἄπληστος (áplēstos)
ἀπλήστοινος (aplḗstoinos), gr., Adj.: nhd. unersättlich für Wein; E.: s. ἄπληστος (áplēstos), οἶνος (oinos)
ἄπληστος (áplēstos), gr., Adj.: nhd. nicht zu füllen seiend, unersättlich; Hw.: s. ἀπληστέι (aplēstei); E.: s. ἀ- (a), πιμπλέναι (pimplénai)
ἄπλητος (áplētos), gr. (ion.), Adj.: Vw.: s. ἄπλατος (áplatos)
ἄπλια (áplia), gr., F.: nhd. Name eines Würfelwurfes; E.: Herkunft ungeklärt?
ἀπλικιτάριος (aplikitários), gr., M.: nhd. Gefangenenwärter; E.: s. ἀπλίκιτον (aplíkiton)
ἀπλίκιτον (aplíkiton), gr., N.: nhd. Gefangenenlager; E.: Herkunft ungeklärt?
ἀπλοδίσημος (aplodísēmos), ἀπλοτίσημος (aplodítēmos), gr., M.: nhd. Stickerei?, Weben?; E.: Herkunft ungeklärt
ἁπλοειδής (haploeidḗs), gr., Adj.: nhd. einfach, einzig; E.: s. ἁπλόος (haplóos), εἶδος (eidos)
ἁπλόφυλλον (haplóphyllon), gr., N.: nhd. „Einblatt“, eine Pflanze; E.: s. ἁπλόος (haplóos), φύλλον (phýllon)
ἄπλοια (áploia), ἀπλοΐη (aploíē), gr., F.: nhd. Unmöglickeit zu Fahren, Meerestille; E.: s. ἀ- (a), πλεῖν (plein), πλόος (plóos)
ἀπλοΐη (aploíē), gr. (ion.), F.: Vw.: s. ἄπλοια (áploia)
ἁπλοΐζεσθαι (haploízesthai), gr., V.: nhd. sich einfach betragen, aufrichtig handeln, ehrlich behandeln; E.: s. ἁπλόος (haplóos)
ἁπλοϊκός (haploďkós), gr., Adj.: nhd. einfach, schlicht; E.: s. ἁπλόος (haplóos)
ἁπλοΐς (aploís), gr., Adj.: nhd. einfach, einzig; E.. s. ἁπλόος (haplóos)
ἁπλοΐς (haploís), gr., F.: nhd. einfacher Mantel; E.: s. ἁπλόος (haplóos)
ἀπλόκαμος (aplókamos), gr., Adj.: nhd. geschorenes Haar habend, ihr Haar geschoren habend; E.: s. ἀ- (a), πλόκαμος (plókamos)
ἄπλοκος (áplokos), gr., Adj.: nhd. ungeflochten, unverbunden; E.: s. ἀ- (a), πλέκειν (plékein)
Ἁπλοκύων (Haplokýōn), gr., M.=PN: nhd. Haplokyon; E.: s. ἁπλοΐς (haploís), κύων (kýōn); Son.: Spitzname eines Kynikers der seinen Mantel einfach und nicht doppelt trug
ἁπλόος (haplóos), ἁπλοῦς (haplus), ἁπλός (haplós), gr., Adj.: nhd. einfach, einzig, einmalig, ehrlich, aufrichtig, wahr; E.: s. idg. *sem- (2), Num. Kard., Adv., Präp., eins, ein, zusammen, samt, Pokorny 902; idg. *pel- (3a), V., falten, Pokorny 802; L.: Frisk 1, 121
ἄπλοος (áploos), gr., Adj.: nhd. nicht seetüchtig, nicht befahrbar, zur Schifffahrt nicht tauglich; E.: s. ἀ- (a), πλεῖν (plein), πλόος (plóos)
ἁπλοπαθής (haplopathḗs), gr., Adj.: nhd. einfach passiv; E.: s. ἁπλόος (haplóos), πάθος (páthos)
ἅπλοθριξ (háplothrix), gr., Adj.: nhd. einfaches Haar habend, schlichtes Haar habend; E.: s. ἁπλόος (haplóos), θρίξ (thríx)
ἁπλός (haplós), gr., Adj.: Vw.: s. ἁπλόος (haplóos)
ἁπλοσύνη (haplosýnē), gr., F.: nhd. Einfachheit, Schlichtheit; E.: s. ἁπλόος (haplóos)
ἁπλοσχήμων (haploschḗmōn), gr., Adj.: nhd. eine einfache Form habend, einfach, schlicht; E.: s. ἁπλόος (haplóos), σχῆμα (schēma)
ἁπλότης (haplótēs), gr., F.: nhd. Einfachheit, Schlichtheit; E.: s. ἁπλόος (haplóos); L.: Frisk 1, 121
ἀπλοτίσημος (aplodítēmos), gr., M.: Vw.: s. ἀπλοδίσημος (aplodísēmos)
ἁπλοτομεῖν (haplotomein), gr., V.: nhd. einen einfachen Schnitt machen; E.: s. ἁπλόος (haplóos), τέμνειν (témnein)
ἁπλοτομητέον (haplotomētéon), gr., V.: nhd. einen einfachen Schnitt machen müssend; E.: s. ἁπλοτομεῖν (haplotomein)
ἁπλοτομία (haplotomía), gr., F.: nhd. einfacher Schnitt; E.: s. ἁπλοτομεῖν (haplotomein)
ἁπλοῦν (haplūn), gr., V.: nhd. entfalten, ausbreiten; Vw.: s. δι- (di), ἐφ- (eph), περι- (peri), ὑφ- (hyph); E.: s. ἁπλόος (haplóos); L.: Frisk 1, 121
Ἄπλουν (Aplun), gr. (thess.), M.=PN: Vw.: s. Ἀπόλλων (Apóllōn)
ἁπλοῦς (haplus), gr., Adj.: Vw.: s. ἁπλόος (haplóos)
ἄπλουτος (áplutos), gr., Adj.: nhd. nicht reich, unvermögend; E.: s. ἀ- (a), πλοῦτος (plutos)
ἀπλυσία (aplysía) (1), gr., F.: nhd. Dreck, Schmutz; E.: s. ἄπλυτος (áplytos), ἀ- (a), πλύνειν (plýnein)
ἀπλυσία (aplysía) (2), gr., F.: nhd. Schwamm; E.: s. ἄπλυτος (áplytos), ἀ- (a), πλύνειν (plýnein)
ἄπλυτος (áplytos), gr., Adj.: nhd. ungewaschen; E.: s. ἀ- (a), πλύνειν (plýnein)
ἀπλύτως (aplýtōs), gr., Adv.: nhd. ungewaschen; E.: s. ἄπλυτος (áplytos), ἀ- (a), πλύνειν (plýnein)
ἅπλωμα (háplōma), gr., N.: nhd. Entfalten, Ausbreiten; E.: s. ἁπλοῦν (haplūn), ἁπλόος (haplóos); L.: Frisk 1, 122
ἁπλῶς (haplōs), gr., Adv.: nhd. einfach, einzig, einmalig, ehrlich, aufrichtig, wahr; E.: s. ἄπλοος (áploos)
ἅπλωσις (háplōsis), gr., F.: nhd. Entfalten, Ausbreiten; Vw.: s. ὑφ- (hyph); E.: s. ἁπλοῦν (haplūn), ἁπλόος (haplóos); L.: Frisk 1, 121
ἁπλωτέον (haplōtéon), gr., Adj.: nhd. vereinfachen müssend; E.: s. ἁπλοῦν (haplūn), ἁπλόος (haplóos)
ἁπλωτικός (haplōtikós), gr., Adj.: nhd. vereinfachend; E.: s. ἁπλοῦν (haplūn), ἁπλόος (haplóos)
ἄπλωτος (áplōtos), gr., Adj.: nhd. nicht gesteuert, nicht steuerbar; E.: s. ἀ- (a), πλεῖν (plein), πλόος (plóos)
ἀπνεύματος (apneúmatos), gr., Adj.: nhd. ohne Wind seiend, windlos, windstill; E.: s. ἀ- (a), πνεῦμα (pneuma)
ἀπνεύμων (apneúmōn), gr., Adj.: nhd. ohne Atem seiend; E.: s. ἀ- (a), πνεῦμα (pneuma)
ἀπνευστί (apneustí), gr., Adv.: nhd. ohne Atem zu hohlen, in einem Atemzug, ohnmächtig; E.: s. ἄπνευστος (ápneustos)
ἀπνευστία (apneustía), gr., F.: nhd. Atemanhalten, Atemlosigkeit; E.: s. ἀ- (a), πνεῖν (pnein)
ἀπνευστιάζειν (apneustiázein), gr., V.: nhd. den Atem anhalten; E.: s. ἀ- (a), πνεῖν (pnein)
ἄπνευστος (ápneustos), gr., Adj.: nhd. atemlos, ohnmächtig; E.: s. ἀ- (a), πνεῖν (pnein)
ἀπνεύστως (apneústōs), gr., Adv.: nhd. atemlos, ohnmächtig; E.: s. ἄπνευστος (ápneustos)
ἀπνοεῖν (apnoein), gr., V.: nhd. an Atemlosigkeit leiden; E.: s. ἄπνοια (ápnoia)
ἄπνοος (ápnoos), ἄπνους (ápnōs), gr., Adj.: nhd. atemlos, tot, ohne Luftzug seiend, stickig; E.: s. ἀ- (a), πνεῖν (pnein)
ἄπνοια (ápnoia), gr., F.: nhd. Windstille, Atemstillstand; E.: s. ἀ- (a), πνοή (pnoḗ); W.: nhd. Apnoe, F., Apnoe, Atemstillstand
ἄπνους (ápnōs), gr., Adj.: Vw.: s. ἄπνοος (ápnoos)
ἀπό (apó), ἀπύ (apý), ἀπαί (apaí), gr., Adv., Präp., Präf.: nhd. ab, weg; Vw.: s. -αφύσσειν (aphýssein), -βαδίζειν (badízein), -βάθρα (báthra), -βαθρον (bathron), -βαίνειν (baínein), -βάλλειν (bállein), -βαμμα (bamma), -βάπτειν (báptein), -βασιλεύς (basileús), -βασις (basis), -βατήριον (batḗrion), -βατήριος (batḗrios), -βάτης (bátēs), -βατικόν (batikón), -βατικός (batikós), -βδελύσσεσθαι* (bdelýssesthai), -βηματίζειν (bēmatízein), -βήσσειν (bḗssein), -βιάζεσθαι (biázesthai), -βιᾶσθαι (biasthai), -βιβάζειν (bibázein), -βιβασμός (bibasmós), -βιβρώσκειν (bibrṓskein), -βιοῦν (biūn), -βίωσις (bíōsis), -βιώσκεσθαι (biṓskesthai), -βλάπτειν (bláptein), -βλαστάνειν (blastánein), -βλάστημα (blástēma), -βλάστησις (blástēsis), -βλεμμα (blemma), -βλέπειν (blépein), -βλεπτέον (bleptéon), -βλεπτος (bleptos), -βλεψις (blepsis), -βλημα (blēma), -βλήσιμος (blḗsimos), -βλησις (blēsis), -βλητέον (blētéos), -βλητέος (blētéos), -βλητικός (blētikós), -βλητος (blētos), -βλίττειν (blíttein), -βλύειν (blýein), -βλύζειν (blýzein), -βυλστάνειν (blystánein), -βλώσκειν (blṓskein), -βολεύς (boleús), -βολή (bolḗ), -βολιμαῖος (bolomaios), -βορρότατος (borrótatos), -βόσκειν (bóskein), -βόσκεσθαι (bóskesthai), -βουκολεῖν (bukolein), -βουκολίζειν (bukolízein), -βοῦσθαι (būsthai), -βρεγμα (bregma), -βρεξις (brexis), -βρέχειν (bréchein), -βρίζειν (brízein), -βρόξαι (bróxai), -βροχή (brochḗ), -βροχθίζειν (brochthízein), -βροχίζειν (brochízein), -βροχισμός (brochismós), -βροχιστέον (brochismós), -βρύκειν (brýkein), -βρωμα (brōma), -βύειν (býein), -βώμιος (bṓmios), -γαιοῦν (gaiūn), -γαλακτίζειν (galaktízein), -γαλάκτισις (galáktisis), -γαλακτισμός (galaktismós), -γαλακτιστέον (galaktistéon), -γαλάκτος (galáktos), -γαλακτοῦσθαι (galaktūsthai), -γαληνίζειν (galēnízein), -γαληνιοῦσθαι (galēniūsthai), -γειον (geion), -γειος (geios), -γεισοῦν (geisōn), -γείσωμα (geísōma), -γεμίζειν (gemízein), -γεμίζεσθαι (gemízesthai), -γενέσια (genésia), -γένεσις (génesis), -γεννᾶν (gennan), -γέννημα (gennēma), -γέννησις (gennēsis), -γεοῦσθαι (geūsthai), γεύειν (geúein), -γεύεσθαι (geúesthai), -γευσις (geusis), -γεφυροῦν (gephyrūn), -γηράσκειν (gēráskein), -γίγνεσθαι (gígnesthai), -γιγνώσκειν (gignṓskein), -γλαυκοῦσθαι (glaukūsthai), -γλαύκωσις (glaúkōsis), -γλάφεσθαι (gláphesthai), -γλουτος (glutos), -γλυκαίνειν (glykaínein), -γλύφειν (glýphein), -γλυφή (glyphḗ), -γλωττίζειν (glōttízein), -γλωττίζεσθαι (glōttízesthai), -γνοια (gnoia), -γνώμων (gnṓmon), -γνώσιμος (gnḗsimos), -γνωσις (gnōsis), -γνωστέον (gnōstéon), -γνωστής (gnōstḗs), *-γνωστικός (gnōstikós), -γνωστικῶς (gnōstikōs), -γομή (gomḗ), -γομοῦν (gomūn), -γονή (gonḗ), -γονος (gonos) (1), -γονος (gonos) (2), -γραΐζειν (graízein), -γράφειν (gráphein), -γράφεσθαι (gráphesthai), -γραφεύς (grapheús), -γραφή (graphḗ), -γραφον (graphon), -γραφος (graphos), -γράψασθαι (grápsasthai), -γυιοῦν (gyiun), -γυμνάζειν (gymnázein), -γυμνοῦν (gymnūn), -γύμνωσις (gýmnōsis), -γυναίκωσις (gynaíkōsis), -γώνιον (gṓnion), -γωνιοῦσθαι (gōniūsthai), -δαίεσθαι (daíesthai), -δάκνειν (dáknein), -δακρύειν (dakrýein), -δάκρυσις (dákrysis), -δακρυτικός (dakrytikós), -δαπανᾶν (dapanan), -δάπτειν (dáptein), -δαρθάνειν (darthánein), -δαρμός (darmós), -δάσμιος (dásmios), -δασμός (dasmós), -δαστος (dastos), -δαστύς (dastýs), -δατεῖσθαι (dateisthai), -δαψιλεύσθαι (dapsileústhai), -δεδειγμένως (dedeigménōs), -δεδειλιακότως (dedeiliakótōs), -δεής (deḗs), -δειδίσσεσθαι (deidíssesthai), -δεικνύειν (deiknýein), -δεικνύναι (deiknýnai), -δεικτέον (deiktéon), -δεικτέος (deiktéos), -δεικτικόν (deiktikón), -δεικτικός (deiktikós), -δεικτικῶς (deiktikōs), -δεικτός (deiktós), -δειλιᾶν (deilian), -δειλίασις (deilíasis), -δειλιατέον (deiliatéon), -δειλιατέος (deiliatéos), -δεῖν (dein) (1), -δεῖν (dein) (2), -δειξις (deixis), -δειπνεῖν (deipnein), -δειπνῆσαι (deipnēsai), -δειπνίδιος (deipnídios), -δειπνος (deipnos), -δειροτομεῖν (deirotomein), -δειροτόμησις (deirotómēsis), -δεισιδαιμονεῖν (deisidaimonein), -δεκατεύειν (dekateúein), -δεκάτευσις (dekáteusis), -δεκατίζειν (dekatízein), -δεκατοῦν (dekatūn), -δεκτέον (dektéon), -δεκτέος (dektéos), -δεκτήρ (dektḗr), -δέκτης (déktēs), -δεκτος (dektos), -δέκτως (déktōs), -δενδροῦσθαι (dendrūsthai), -δέρειν (dérein), -δέρκεσθαι (dérkesthai), -δερμα (derma), -δερματίζειν (dermatízein), -δερματισμός (dermatismós), -δερματοῦσθαι (dermatūsthai), -δερτροῦν (dertrūn), -δεσις (desis), -δεσμεῖν (desmein), -δεσμεύειν (desmeúein), -δεσμος (desmos), -δέχεσθαι (déchesthai), -δηλοῦν (dēlūn), -δήλωσις (dḗlōsis), -δημεῖν (dēmein), -δήμησις (dḗmēsis), -δημητής (dēmētēs), -δημητικός (dēmētikós), -δημία (dēmía), -δημος (dēmos), -διαγράφειν (diagráphein), -διαιρεῖν (dihairein), -διαιτᾶν (diaitan), -διάκεισθαι (diákeisthai), -διακλασμός (diaklasmós), -διακρίνειν (diakrínein), -διαλαμβάνειν (dialambánein), -διαληπτός (dialēptós), -διάληψις (diálēpsis), -διαλύειν (dialýein), -διανομή (dianomḗ), -διαπέμπεσθαι (diapémpesthai), -διασείειν (diaseíein), -διάστασις (diástasis), -διαστέλλειν (diastéllein), -διαστολή (diastolḗ), -διαστρέφειν (diastréphein), -διατιθέναι (diatithénai), -διατρίβειν (diatríbein), -διδάσκειν (didáskein), -διδόναι (didónai), -διδράσκειν (didráskein), -διδρασκίνδα (didraskínda), -διδύσκειν (didýskein), -δίεσθαι (díesthai), -διηθεῖν (diēthein), -διιστάναι (diistánai), -δικάζειν (dikázein), -δικεῖν (dikein) (1), -δικεῖν (dikein) (2), -δικος (dikos), -δινεῖν (dinein), -διοπομπεῖσθαι (diopompeisthai), -διοπόμπησις (diopómpēsis), -διοπομπητέον (diopompētéon), -διορίζειν (diorízein), -διορισμός (diorismós), -διοριστέον (dioristéon), -διπλοῦσθαι (diplūsthai), -δίς (dís), -δισκεύειν (diskeúein), -διφθεροῦσθαι (diphtherūsthai), -διψᾶν (dipsan), -δίωγμα (díōgma), -διωθεῖν (diōthein), -διώκειν (diṓkein), -διωκτέον (diōdtéon), -διωκτέος (diōdtéos), -δίωκτος (díōdtos), -δίωξις (díōxis), -δοκεῖν (dokein), -δοκιμάζειν (dokimázein), -δοκιμᾶν (dokiman), -δοκιμασία (dokimasía), -δοκιμαστέον (dokimastéon), -δοκιμαστέος (dokimastéos), -δοκιμαστής (dokimastḗs), -δοκιμαστικός (dokimastikós), -δόκιμος (dókimos), -δομα (doma), -δορά (dorá), -δόσιμον (dósimon), -δόσιμος (dósimos), -δοσις (dosis), -δόσμιος (dósmios), -δοσμός (dosmós), -δοτέον (dotéon), -δοτέος (dotéos), -δοτικός (dotikós), -δοτικῶς (dotikōs), -δοτος (dotos), -δουλος (dulos), -δοχεῖον (docheion), -δοχεύς (docheús), -δοχή (dochḗ), -δόχιον (dóchion), -δοχμοῦν (dochmūn), -δραγμα (dragma), -δραπετεύειν (drapeteúein), -δρασις (drasis), -δρεπανίζειν (drepanízein), -δρέπειν (drépein), -δρεπέπτεσθαι (drepépstestai), -δρεψις (drepsis), -δρομή (dromḗ), -δρομος (dromos), -δρύπτειν (drýptein), -δύειν (dýein), -δυναμία (dynamia), -δύνειν (dýnein), -δυσις (dysis), -δυσπετεῖν (dyspetein), -δυσπέτημα (dyspétēma), -δυσπέτησις (dyspétēsis), -δυτέον (dytéon), -δυτέος (dytéos), -δυτήριον (dytḗrion), -δωρεῖν (dōrein), -δωσείειν (dōseíein), -είκειν (eíkein), -ερσε (erse), -ζεῖν (zein), -ζεμα (zema), -ζεννύναι (zennýnai), -ζεσμα (zesma), -ζευγεῖν (zeugein), -ζευγνύναι (zeugnýnai), -ζευκτέον (zeuktéon), -ζευξις (zeuxis), -ζῆν* (zēn), -ζυγή (zygḗ), -ζυγος (zygos), -ζυμος (zymos), -ζωγραφεῖν (zōgraphein), -ζωννύναι (zōnnýnai), -ζωνύειν (zōnýein), -ζωσις (zōsis), -θαλασσοῦν (thalassūn), θάλλειν (thállein), -θανατέον (thanatéon), -θαρσεῖν (tharsein), -θαρσύνειν* (tharsýnein), -θαυμάζειν (thaumázein), -θεᾶσθαι (theāsthai), -θειάζειν (theiázein), -θεῖν (thein), -θειοῦν (theiūn), -θείωσις (theíōsis), -θεμελιοῦν (themeliūn), -θεν (then), -θεος (theos), -θεοῦν (theūn), -θεραπεία (therapeía), -θεραπεύειν (therapeúein), -θεράπευσις (therápeusis), -θεραπευτέον (therapeutéon), -θεραπευτικός (therapeutikós), -θεραπευτικῶς (therapeutikōs), -θερίζειν (therízein), -θέρισμα (thérisma), -θερμος (thermos) (1), -θερμος (thermos) (2), -θέσιμος (thésimos), -θεσις (thesis), -θεσπίζειν (thespízein), -θέσπισις (théspisis), -θεστος (thestos), -θετέον (thetéon), -θετικός (thetikós), -θετον (theton), -θετος (thetos), -θεωρεῖν (theōrein), -θεώρησις (theṓrēsis), -θεωρητέον (theōrētéon), -θέωσις (théōsis), -θήκη (thḗkē), -θήκιον (thḗkion), -θηλάζειν (thēlázein), -θηλασμός (thēlasmós), -θηλύνειν (thēlýnein), -θηρευτής (thereutḗs), -θηριοῦν (theriūn), -θηρίωσις (thēríōsis), -θησαυρίζειν (thēsaurízein), -θησαυρισμός (thēsaurismós), -θητος (thētos), -θινοῦσθαι (thinūsthai), -θλίβειν (thlíbein), -θλιμμα (thlimma), -θλιμμός (thlimmós), -θλιψις (thlipsis), -θνῄσκειν (thnḗiskein), -θρασύνεσθαι (thrasýnesthai), -θραύειν (thraúein), -θραυμα* (thrauma), -θραυσις (thrausis), -θρηνεῖν (thrēnein), -θριάζειν (hriázein), -θριγκοῦν (thrinkūn), -θριξ (thrix), θρύπτειν (thrýptein), -θρῴσκειν (thrṓiskein), -θύειν (thýein), -θυμαίνειν? (thymaínein), -θυμιᾶν (thymian), -θυμίασις (thymíasis), -θύμιος (thýmios), -θυννίζειν (thynnízein), -θυρίζειν (thyrízein), -θυροῦν (thyrūn), -θύσκειν (thýskein), -θύσσειν (thýssein), -θυστάνιον (thystánion), -θυτέον (thytéon), -θωρακίζεσθαι (thōrakízesthai), -καδεῖν (kadein), -καθαίρειν (kathaírein), -καθαριεύειν (katharieúein), -καθαρίζειν (katharízein), -καθάρισμα (kathárisma), -κάθαρμα (kátharma), -κάθαρσις (kátharsis), -καθαρτέον (kotharstéon), -καθαρτικός (kathartikós), -καθέζεσθαι (kathézesthai), -καθεύδειν (katheúdein), -καθῆσθαι (kathēsthai), -καθίζειν (kathízein), -κάθισμα (káthisma), -καθιστάναι (kathistánai), -καίειν (kaíein), -καινύναι (kainýnai), -καίριος (kaírios), -καισαροῦσθαι (kaisarūsthai), -κακεῖν (kakein), -κάκησις (kákēsis), -καλαμουργεῖν (kalamurgein), -καλεῖν (kalein), -καλλωπίζειν (kallōpízein), -κάλυμμα (kálymma), -καλυμμένως (kalymménōs), -καλύπτειν (kalýptein), -καλυπτέος (kalyptéos), -κάλυφος (kalýphos), -κάλυψις (kálypsis), -κάμνειν (kámnein), -κάμπτειν (kámptein), -καμπτός (kamptós), -καμψις (kampsis), -καπνίζειν (kapnízein), -καπνισμός (kapnismós), -καπύειν (kapýein), -καραδοκεῖν (karadokein), -καραδοκία (karadokía), -καρατομεῖν (karatomein), -καρδιουργεῖν (kardiurgein), -καρμα (karma), -καροῦν (karūn), -καρπίζεσθαι (karpízesthai), -καρποῦν (karpūn), -καρτέον (kartéon), -καρτερεῖν (karterein), -καρτέρησις (kartérēsis), -καρτερητέον (karterētéon), -καρφολογεῖν (karphologeon), -καρφοῦσθαι (karphūsthai), -καταβαίνειν (katabaínein), -κατάγειν (katágein), -κάταγμα (kátagma), -καταγνύναι (katagnýnai), -καταλαμβάνειν (katalambánein), -καταλλάσσειν (katallássein), -καταρρεῖν (katarrhein), -καταρρίπτειν (katarríptein), -καταστασία (katastasía), -κατάστασις (katástasis), -καταστατικός (katastatikós), -κατάσχεσις (katáschesis), -κατατιθέναι (katatithénai), -καταφαίνεσθαι (kataphaínesthai), -καταψύχειν (katapsýchein), -κατέχειν (katéchein), -κατορθοῦν (katorthūn), -κάτω (kátō), -κάτωθεν (kátōthen), -καυλίζειν (kaulízein), -καύλισις (kaúlisis), -καυλιστέον (kaulistéon), -καυμα (kauma), -καυσις (kausis), -καυσμός (kausmós), -κείρειν (keírein), -κεῖσθαι (keisthai), -κεκαλυμμένως (kekalymménōs), κεκινδυνευμένως (kekindyneuménōs), -κεκρυμμένος (kekrumménos), -κεκρυμμένως (kekrumménōs), -κέλλειν (kéllein), -κενος (kenos), -κενοῦν (kenūn), -κεντεῖν (kentein), -κέντησις (kéntēsis), -κεντρος (kentros), -κένωσις (kénōsis), -κεραμοῦν (keramūn), -κερδαίνειν (kerdaínein), -κερματίζειν (kermatízein), -κεφαλαιοῦσθαι (kephalaiūsthai), -κεφαλίζειν (kephalízein), -κεφάλισμα (kephálisma), -κεφαλισμός (kephalismós), -κεφαλιστής (kephalistḗs), -κεχωρισμένως (kechōrisménōs), -κήδειν (kḗdein), -κηδεύειν (kēdeúein), -κηδής (kēdḗs), -κηδήσας (kēdḗsas), -κήλειν (kḗlein), -κηρος (kēros), -κήρυκτος (kḗryktos), -κήρυξις (kḗryxis), -κηρύξιμος (kērýximos), -κηρύσσειν (kērýssein), -κιδαροῦν (kidarūn), -κίδναναι (kídnanai), -κίκειν (kíkein), -κινδυνεύειν (kindyneúein), -κινδύνευσις (kindýneusis), -κινεῖν (kinein), -κινος (kinos), -κιρνᾶσθαι (kirnasthai), -κιρσοῦσθαι (kirsūsthai), -κίρσωσις (kírsōsis), -κισσοῦν (kissūn), -κισσοῦσθαι (kissūsthai), -κιστος (kistos), -κλαδεύειν (kladeúein), -κλάζειν (klázein), -κλαίειν (klaíein), -κλᾶν (klan), -κλασις (klasis), -κλασμα (klasma), -κλαυμα (klauma), -κλείειν (kleíein), -κλεισις (kleisis), -κλεισμα (kleisma), -κλεισμός (kleismós), -κλειστος (kleistos), -κλέπτειν (kléptein), -κληρόνομος (klērónomos), -κληρος (klēros), -κληροῦν (klērūn), -κλήρωσις (klḗrōsis), -κληρωτέον (klērōtéon), -κληρωτικός (klērōtikós), -κλητος (klētos), -κλιμα (klima), -κλιμάκωσις (klimákōsis), -κλίνειν (klínein), -κλινής (klinḗs), -κλισις (klisis), -κλιτέον (klitéon), -κλιτος (klitos), -κλύζειν (klýzein), -κλυσις (klysis), -κμητέον (kmētéon), -κναίειν (knaíein), -κνίζειν (knízein), -κνισις (knisis), -κνισμα (knisma), -κογχίζειν (konchízein), -κοιμᾶσθαι (koimasthai), -κοιμίζειν (koimízein), -κοιτεῖν (koitein), -κοιτος (koitos), -κολακεύειν (kolakeúein), -κόλαστος (kólastos), -κολλᾶν (kollan), -κολοκύντωσις (kolokýntōsis), -κολούειν (kolúein), -κολποῦσθαι (kolpūsthai), -κολυμβᾶν (kolymban), -κομᾶν (koman), -κομιδή (komidḗ), -κομίζειν (komízein), -κομιστής (komistḗs), -κομιστικός (komistikós), -κομμα (komma), -κομπάζειν (kompázein), -κονδυλοῦσθαι (kondylūsthai), -κονίειν (koníein), -κοντοῦν (kontūn), -κοπεῖσθαι (kopeisthai), -κοπή (kopḗ), -κοπον (kopon), -κοπος (kopos), -κοπροῦσθαι (koprūsthai), -κόπτειν (kóptein), -κοπτέον (koptéon), -κοπτικός (koptikós), -κοπτός (koptós), -κόπως (kópōs), -κορεῖν (korein), -κορεννύναι (korennýnai), -κορσοῦσθαι (korsūsthai), -κορυφοῦν (koryphūn), -κορύφωσις (korýphōsis), -κοσμεῖν (kosmein), -κοτταβίζειν (kottabízein), -κοτταβισμός (kottabismós), -κουφίζειν (kuphízein), -κόψιμος (kópsimos), -κοψις (kopsis), -κραδίζειν (kradízein), -κράδιος (krádios), -κράζειν (krázein), -κραιπαλᾶν (kraipalan), -κραιπαλίζεσθαι (kraipalízesthai), -κραιπαλισμός (kraipalismós), -κρανίζειν (kranízein), -κρατεῖν (kratein), -κρατος (kratos), -κρεμάζειν (kremázein), -κρεμᾶν (kreman), -κρέμαναι (krémanai), -κρεμαννύναι (kremannýnai), -κρέμασις (krémasis), -κρέμασμα (krémasma), -κρεμαστός (kremastós), -κρεμής (kremḗs), -κρημνάναι (krēmnánai), -κρημνίζειν (krēmnízein), -κρημνον (krēmnon), -κρημνος (krēmnos), -κρημνοῦν (krēmnūn), -κριδόν (kridón), -κριμα (krima), -κρίνειν (krínein), -κρίνεσθαι (krínesthai), -κρισιάριος (krisiários), -κρισις (krisis), -κριτέον (kritéon), -κριτέος (kritéos), -κριτικός (kritikós), -κριτος (kritos), -κροτεῖν (krotein), -κρότημα (krótēma), -κροτος (krotos), -κρότως (krótōs), -κρούειν (krúein), ), -κρουνίζειν (krunízein), -κρουσις (krusis), -κρουστέον (krustéon), -κρουστικός (krustikós), -κρουστος (krustós), -κρύβειν (krýbein), -κρυβή (krybḗ), -κρύπτειν (krýptein -κρυσταλλοῦσθαι (krystallūsthai), -κρυφή (kryphḗ), -κρυφος (kryphos), -κρύφως (krýphōs), -κρυψις (krypsis), -κτᾶσθαι (ktasthai), -κτείνειν (kteínein), -κτησις (ktēsis), -κτιννύναι (ktinnýnai), -κτινύειν (ktinýein), -κτισις (ktisis), -κτυπεῖν (ktypein), -κυαμεύειν (kyameúein), -κυβεύειν (kybeúein), -κυβιστᾶν (kybistan), -κυδαίνειν (kydaínein), -κυεῖν (kyein), -κύησις (kýēsis), -κυητικός (kyētikos), -κυλίειν (kylíein), -κυλίνδειν (kylíndein), -κύλισμα (kýlisma), -κυματίζειν (kymatízein), -κυνον (kynon), -κυνοῦν (kynūn), -κύπτειν (kýptein), -κυριάζειν (kyriázein), -κυροῦν (kyrūn), -κυρτοῦσθαι (kyrtūsthai), -κύρτωσις (kýrtōsis), -κωκύειν (kōkýein), -κωλύειν (kōlýein), -κώλυσις (kṓlysis), -κωλυτέον (kōlytéon), -κωφοῦσθαι (kōphūsthai), -λάβειον (lábeion), -λαγάζειν (lagázein), -λαγαίειν (lagaíein), -λάγαξις (lágaxis), -λαγνεύειν (lagneúein), -λαγχάνειν (lanchánein), -λαζύναι (lazýnai), -λάκημα (lákēma), -λακτίζειν (laktízein), -λάκτισμα (láktisma), -λακτισμός (laktismós), -λαλεῖν (lalein), -λαμβάνειν (lambánein), -λάμπειν (lámpein), -λαμπρύνειν (lamprýnein), -λάπτειν (láptein), -λαύειν (laúein), -λαυσις (lausis), -λαυσμα (lausma), -λαυστέον (laustéon), -λαυστικός (laustikós), -λαυστικῶς (laustikōs), -λαυστός (laustós), -λεαίνειν (leaínein), -λέγειν (légein) (1), -λέγειν (légein) (2), -λείβειν (leíbein), -λειμμα (leimma), -λειοῦν (leiūn), -λείπειν (leípein), -λειπτέον (leiptéon), -λειτουργεῖν (leiturgein), -λείχειν (leíchein), -λειψις (leipsis), -λεκτον (lekton), -λεκτος (lektos), -λελεγμένως (lelegménōs), -λελυμένως (lelegménōs), -λεμμα (leimma), -λεοντοῦσθαι (leontūsthai), -λέπειν (lépein), -λεπιδοῦσθαι (lepidūsthai), -λεπίζειν (lepízein), -λέπισμα (lépisma), -λεπτύνειν (leptýnein), -λεπτυσμός (leptysmós), -λευκαίνειν (leukaínein), -λευκοῦν (leukūn), -λήγειν (lḗgein), -ληγμα (lēgma), -λῆγον (lēgon), -ληκεῖν (lēkein), -ληξις (lēxis), -ληπτέον (lēptéon), -ληπτικός (lēptikós), -ληρεῖν (lērein), -ληψις (lēpsis), -λιβάζειν (libázein), -λιγαίνειν (ligaínein), -λιθοῦν (lithūn), -λιθοῦσθαι (lithūsthai), -λίθωσις (líthōsis), -λιμνοῦσθαι (limnūsthai), -λιμπάνειν (limpánein), -λινοῦν (linūn), -λίνωσις (línōsis), -λιταργίζειν (litargízein), λιχμάζειν (lichmázein), -λιχμᾶν (lichman), -λιχμᾶσθαι (lichmasthai), -λογεῖσθαι (logeisthai), -λογή (logḗ), -λόγημα (lógēma), -λόγησις (lógēsis), -λογητέον (logētéon), -λογητέος (logētéos), -λογητικός (logētikós), -λογία (logía), -λογίζεσθαι (logízesthai), -λογισμός (logismós), -λογιστής (logistḗs), -λογος (logos), -λοιδορεῖν (loidorein), -λοιπασία (loipasía), -λοιπον (loipon), -λοιπος (loipos), -λοίφειν (loíphein), -λοπίζειν (lopízein), -λούειν (lúein), -λούεσθαι (lúesthai), -λουμα (luma), -λουσις (lusis), -λούτριος (lútrios), -λοχον (lochon), -λοχμοῦσθαι (lochmūsthai), -λύειν (lýein), λυμα (lyma), -λυμαίνεσθαι (lymaínesthai), -λυμαντήρ (lymantḗr), -λυσίδιον (lysídion), -λύσιμος (lýsimos), -λυσις (lysis), -λυτέον (lytéon), -λυτικός (lytikós), -λυτικῶς (lytikōs), -λυτος (lytos), -λυτροῦν (lytrūn), -λύτρωσις (lýtrōsis), -λυτρωτικός (lytrōtikós), -λύτως (lýtōs), -λυώρητος (lyṓrētos), -λωβᾶν (lōban), -λωβᾶσθαι (lōbasthai), -λωπίζειν (lōpízein), -λωτίζειν (lōtízein), -λωφᾶν (lōphan), -μαγδαλία (magdalía), -μαγδαλίς (magdalís), -μαγμα (magma), -μαδᾶν (madan), -μαδίζειν (madízein), -μάζιος (mázios), -μάθημα (máthēma), -μαίνεσθαι (maínesthai), .μακαρίζειν (makarízein), -μακτέον (maktéon), -μάκτης (máktēs), -μάκτρια (máktria), -μακτρον (máktron), -μαλακίζεσθαι (malakízesthai), -μαλθακίζεσθαι (malthakízesthai), -μαλθακοῦσθαι (malthakōsthai), -μανθάνειν (manthánein), -μαντεία (manteía), -μαντεύεσθαι (manteúesthai), -μάντευμα (mánteuma), -μαντευτικός (manteutikós), -μαξις (maxis), -μαραίνεσθαι (maraínesthai), -μάρανσις (máransis), -μαρτυρεῖν (martyrein), -μαρτύρεσθαι (martyresthai), -μάσσειν (mássein), -μάσσεσθαι (mássesthai), -μαστιγοῦν (mastigūn), -μαστίδιον (mastídion), -ματαίζειν (mataízein), -μαύρωσις (maúrōsis), -μάχεσθαι (máchesthai), -μαχος (machos), -μεθιέναι (methiénai), -μειλίσσεσθαι (meilíssesthai), -μειοῦν (meiūn), -μείρεσθαι (meíresthai), -μελαίνεσθαι (melaínesthai), -μέλανσις (mélansis), -μελι (meli), -μελίζειν (melízesthai), -μέμφεσθαι (mémphesthai), -μένειν (ménein), -μερίζειν (merízein), -μεριμνᾶν (merimnan), -μερισμός (merismós), -μερμηρίζειν (mērízein), -μεστοῦσθαι (mestūsthai), -μετρεῖν (metrein), -μέτρημα (métrēma), -μέτρησις (métrēsis), -μετρον (metron), -μηκύνειν (mēkýnein), -μηνίειν (mēníein), -μηρύεσθαι (mērýesthai), -μηρυκᾶσθαι (mērykasthai), -μικρύνειν* (mikrýnein), -μιμεῖσθαι (mimeisthai), -μίμημα (mímēma), -μίμησις (mímēsis), -μιμνῄσκεσθαι (mimnḗiskesthai), -μίμνειν (mímnein), -μινύθειν (minýthein), -μίσγεσθαι (mísgesthai), -μισεῖν (misein), -μισθος (misthos), -μισθοῦν (misthūn), -μιτροῦν (mitrūn), -μνημονεύειν (mnēmoneúein), -μνημόνευμα (mnēmóneuma), -μνημόνευτις (mnēmóneutis), -μνησικακεῖν (mnēsikakein), -μοιρα (moira), -μοιράζειν (moirázein), -μοιρᾶσθαι (moirasthai), -μοίρια (moiria), -μοιρος (moiros), -μολυβοῦσθαι (molybūsthai), -μονοῦσθαι (monūsthai), -μορφος (morphos), -μορφοῦσθαι (morphūsthai), -μόρφωσις (mórphōsis), -μουσος (musos), -μούσως (músōs), -μοχλεύειν (mochleúein), -μύειν (mýein), -μυζᾶν (myzan), -μύζουρις (mýzūris), -μυθεῖσθαι (mytheisthai), -μυιος (myos), -μυκᾶσθαι (mykasthai), -μυκτέον (myktéon), -μυκτέος (myktéos), -μυκτηρίζειν (myktērízein), -μυκτίζειν (myktízein), -μυλλαίνειν (myllaínein), -μυξία (myxía), -μυξις (myxis), -μυουρίζειν* (myurízein), -μυουρισμός* (myurismós), -μύσσειν (mýssein), -μωκᾶσθαι (mōkasthai), -μωλεῖν (mōlein), -μωλύνειν (mōlýnein), -μωροῦν (mōrūn), -ναίειν (naíein), -ναρκᾶν (narkan), -νάρκησις (nárkēsis), -ναρκοῦσθαι (narkūsthai), -νάρκωσις (nárkōsis), -νεῖν (nein) (1), -νεῖσθαι (neisthai), -νείφειν (neíphein), -νεκροῦν (nekrūn), -νεκροῦσθαι (nekrūsthai), -νέκρωσις (nékrōsis), -νέμειν (némein), -νεμητέον (nemētéon), -νεμητέος (nemētéos), -νεμητικός (nemētikós), -νεμητικῶς (nemētikōs), -νενομένως (nenoménōs), -νεοσσεύειν* (neosseúein), -νεύειν (neúein), -νευμα (neuma), -νευροῦθαι (neurūsthai), -νεύρωσις (neúrōsis), -νευσις (neusis), -νηστίζεσθαι (nēstízesthai), -νήχεσθαι (nḗchesthai), -νίζειν (nízein), -νικᾶν (nikan), -νιμμα (nimma), -νίπτειν (níptein), -νίπτεσθαι (níptesthai), -νιπτρον (niptron), -νίσσεσθαι (níssesthai), -νιτροῦν (nitrūn), -νίτρωσις (nítrōsis), -νιψις (nipsis), -νοεῖσθαι (noeisthai), -νοια (noia), -νομή (nomḗ), -νομίζειν (nomízein), -νοσεῖν (nosein), -νοστεῖν (nostein), -νόστησις (nóstēsis), -νοσφίζειν (nosphízein), -νόσφιν (nósphin), -νυκτερεύειν (nyktereúein), -νύμφης (nýmphēs), -νυστάζειν (nystázein), -νωτίζειν (nōtízein), -ξαίνειν (xaínein), -ξεῖν (xein), -ξενιτεύεσθαι (xeniteúesthai), -ξενολογεῖν (xenologein), -ξενος (xenos), -ξενοῦν (xenūn), -ξένωσις (xénōsis), -ξενωτέος (xenōtéos), -ξεσις (xesis), -ξεσμα (xesma), -ξηραίνειν (xēraínein), -ξιφίζεσθαι (xiphízesthai), -ξύειν (xýein), -ξυλίζειν (xylíkein), -ξυλοῦσθαι (xylūsthai), -ξυρᾶν (xyran), -ξυρειν (xyrein), -ξύρησις (xýrēsis), -ξυρίζειν (xyrízein), -ξυρος (xyros), -ξυστροῦσθαι (xystrūsthai), -παγιοῦσθαι (pagiūsthai), -παιδαγωγεῖν (paidagōgein), -παιδαριοῦν (paidariūn), -παλαι (palai), -παλαιοῦν (palaiūn), -πάλησις (pálēsis), -πάλλειν (pállein), -παλμός (palmós), -παλσις (palsis), -παλτικός (paltikós), -παλτικῶς (paltikōs), -παπποῦσθαι (pappūsthai), -παπταίνειν (paptaínein), -πάρδαξ (párdax), -παρθενεύειν (partheneúein), -παρθενεύεσθαι (partheneúesthai), -παρθενοῦν (parthenūn), -παστος (pastos), -πάσχειν (páschein), -πατεῖν (patein), -πάτημα (pátēma), -πάτησις (pátēsis), πατητέον (patētéon), -πατος (patos), -παύειν (paúein), -παυσις (pausis), -παύστωρ (paústōr), -πειρα (peira), -πειράζειν (peirázein), -πειραίνειν* (peiraínein), -πειρᾶν (peiran), -πειρᾶσθαι (peirasthai), -πειρατέον (peiratéon), -πέκειν (pékein), -πελεκᾶν (pelekan), -πελέκημα (pelékēma), -πελιοῦσθαι (peliūsthai), -πέμπειν (pémpein), -πεμπτικός (pemptikós), -πεμπτος (pemptos), -πεμπτοῦν (pemptūn), -πεμψις (pempsis), -πενθεῖν (penthein), -πεπλεγμένος (peplegménos), -περαιοῦν (peraiūn), -περᾶν (peran), -περατίζειν (peratízein), -περατοῦν (peratūn), -περάτωσις (perátōsis), -πέρδεσθαι (pérdesthai), -περισπᾶν (perispan), -περκοῦσθαι (perkūsthai), -περνέναι (pernénai), -περονᾶν (peronan), πεταννύναι (petannýnai), -πέτεσθαι (pétesthai), -πεφασμένως (pephasménōs), -πηγνύναι (pēgnýnai), -πηδᾶν (pēdan), -πήδησις (pḗdēsis), -πηνίζεσθαι (pēnízesthai), -πήσσειν (pḗssein), -πιδύειν (pidýein), -πιέζειν (piézein), -πίεσις (píesis), -πίεσμα (píesma), -πιμπλέναι (pimplénai), -πιμπρέναι (pimprénai), -πίνειν (pínein), -πινοῦν (pinūn), -πιπράσκειν (pipráskein), -πίπτειν (píptein), -πιστεύειν (pisteúein), -πλάζειν (plázein), -πλανᾶν (planan), -πλανᾶσθαι (planasthai), -πλάνημα (plánēma), ‑πλάνησις (plánēsis), -πλανίας (planēsías), -πλανος (planos), -πλάσσεσθαι (plássesthai), -πλάστωρ? (plástōr), -πλεῖν (plein), -πλέκειν (plékein), -πλευστέον (pleustéon), -πληγία (plēgía), -πληκτεύεσθαι (plēkteúesthai), -πληκτικός (plēktikós), -πληκτος (plēktos), -πληκτώδης (plēktṓdēs), -πληξία (plēxía), -πλήξιος (plḗxios), -πληξις (plēxis), -πληροῦν (plērūn), -πληρωματικός (plērōmatikós), -πλήρωσις (plḗrōsis), -πληρωτής (plērōtḗs), -πληρωτικός (plērōtikós), -πλήσσειν (plḗssein), -πλίσσεσθαι (plíssesthai), -πλοια (ploia), -πλοκή (plokḗ), -πλοος (ploos) (1), -πλοος (ploos) (2), -πλυμα (plyma), -πλύνειν (plýnein), -πλυνσις (plynsis), -πλυσις (plysis), -πλυτέον (plytéon), -πλωσις (plōsis), -πνεῖν (pnein), -πνευματίζειν (pneumatízein), -πνευματισμός (pneumatismós), -πνεύματος (pneúmatos), -πνευμάτωσις (pneumátōsis), -πνίγειν (pnígein), -πνίγεσθαι (pnígesthai), -πνοή (pnoḗ), -πνοια (pnoia), -πνους (pnus), -ποιεῖν (poiein), -ποίησις (poíēsis), -πολεμεῖν (polemein), -πολις (polis), -πολιτεύειν (politeúein), -πομπαῖος (pompaios), -πομπεῖν (pompein), -πομπή (pompḗ), -πόμπιμος (pómpimos), -πονεῖν (ponein), -ποντοῦν (pontūn), -πορδή (pordḗ), -πορεία (poreía), -πορεύεσθαι (poreúesthai), -πορευτέα (poreutéa), -πορίζειν (porízein), -πορπᾶν (porpan), -πραμα (prama), -πράσσειν (prássein), -πρατίζεσθαι (prazízesthai), -πραΰνειν (praýnein), -πρεσβεία (presbeía), -πρεσβεύειν (presbeúein), -πρηνίζειν (prēnízein), -πρίασθαι (príasthai), -πρίειν (príein), -πρισις (prisis), -πρισμα (prisma), -πριστέον (pristéon), -πρό (pró), -προάγειν (proágein), -προαιρεῖν (proairein), -προβάλλειν (probállein), -προηγμένος (proēgménos), -προθεῖν (prothein), -προθεν (prothen), -προθι (prothi), -προιέναι (prohiénai), -προικίζειν (proikízein), -προλείπειν (proleípein), -προνοσφίζειν (προnosphízein), -προσθεν (prosthen), -προσποιεῖσθαι (prospoieisthai), -προσωπίζεσθαι (prosōpízesthai), -προτέμνειν (protémnein), -προφεύγειν (propheúgein), -πρωΐ (prōí), -πτάμενος (ptámenos), -πτερνίζειν (pternízein), -πτερυγίζεσθαι (pterygízesthai), -πτερυγοῦσθαι (pterygūsthai), -πτερύσσεσθαι (pterýssesthai), -πτήσσειν (ptḗssein), -πτίσμα (ptísma), -πτίσσειν (ptíssein), -πτοεῖν (ptoein), -πτυγμα (ptygma), -πτύειν (ptýein), -πτύρειν (ptýrein), -πτυσμα (ptysma), -πτύσσειν (ptýssein), -πτυστήρ (ptystḗr), -πτυστος (ptystos), -πτωμα (ptōma), -πτωσις (ptōsis), -πυδαρίζειν (pydarízein), -πυεῖν (pyein), -πύημα (pýēma), -πυητικός (pyētikós), -πυΐσκειν (pyískein), -πυκνοῦσθαι (pyknūsthai), -πυνθάνεσθαι (pynthánesthai), -πυριᾶν (pyrian), -πυρίας (pyrías), -πυριαστέον (pyriastéon), -πυρίζειν (pyrízein), -πυρίς (pyrís), -πυτίζειν (pytízein), -πωμάζειν (pōmázein), -πωματίζειν (pōmatízein), -ρέγκειν (rhénkein), -ρέπειν (répein), -ρρᾳθυμεῖν (rrhaithymein), -ρραίειν (rraíein), -ρραίνειν (rraínein), -ρρανθρον (rranthron), -ρραντήριον (rrantḗrion), -ρραντίζειν (rrantízein), -ρραξις (rraxis), -ρραπίζειν (rrhapízein), -ρραπιστέον (rrapistéon), -ρραπτέιν (rráptein), -ρράσσειν (rrhássein), -ρραψῳδεῖν (rrhapsōidein), -ρρέζειν (rrézein), -ρρεῖν (rrhein), -ρρέμβεσθαι (rrhémbesthai), -ρρευμα (rrheuma), -ρρευματίζειν (rrheumatízein)?, -ρρευσις (rrheusis), -ρρηγμα (rrēgma), -ρρηγνύναι (rrhēgnýnai), -ρρημα (rrēma), -ρρηξις (rrēxis), -ρρησις (rrēsis), -ρρήσσειν (rrhḗssein), -ρρητέον (rrētéon), -ρρητον (rrēton), -ρρητος (rrētos), ρρήτως (rrḗtōs), -ρρηψμα (rrēpsma), -ρριγεῖν (rrhigein), -ρριγοῦν (rrhigūn), -ρριζοῦν (rrhizūn), -ρρινᾶν (rrhinan), -ρρινήματα (rrinḗmata), -ρριπίζειν (rrhipízein), -ρριπτεῖν (rriptein), -ρριπτέον (rriptéon), -ρριπτος (rriptos), -ρριφή (rrhiphḗ), -ρρίψιμος (rrípsimos), -ρριψις (rripsis), -ρροή (rroḗ), -ρροια (rroia), -ρροιβδεῖν (rrhoibdein), -ρροος (rroos) (1), -ρροος (rroos) (2), -ρροφᾶν (rrophan), -ρροφεῖν (rrophein), -ρρυΐσκειν (rryískein), -ρρυποῦν (rrhypūn), -ρρυπαίνειν (rrhypaínein), -ρρύπτειν (rrhýptein), -ρρυσις (rrysis), -ρρυτος (rrhytos), -ρρυψις (rrhypsis), -ρρώξ (rrṓx) (1), -ρρώξ (rrṓx) (2), -ρύσσειν (rýssein), -σαλεύειν (saleúein), -σαρκοῦσθαι (sarkūsthai), -σάττειν (sáttein), -σαφεῖν (saphein), -σαφηνίζειν (saphēnízein), -σβεννύναι (sbennýnai), -σβεννύειν (sbennýein), -σβεσις (sbesis), -σείειν (seíein), -σείεσθαι (seíesthai), -σειροῦν (seirūn), -σεισις (seisis), -σεμνύνειν (semnýnein), -σεύειν (seúein), -σεύεσθαι (seúesthai), -σήθειν (sḗthein), -σηκοῦν (sēkun), -σημαίνειν (sēmaínein), -σημάντωρ (sēmántōr), -σημασία (sēmasía), -σημειοῦσθαι (sēmeiūsthai), -σημείωσις (sēmeíōsis), -σήπεσθαι (sḗpesthai), -σηψις (sēpsis), -σιγᾶν (sigan), -σίγησις (sígēsis), -σιμοῦν (simūn), -σίμωσις (símōsis), -σιτεῖν (sitein), -σιτία (sitía), -σιτίζεσθαι (sitízesthai), -σιτικός (sitikós), -σιτος (sitos), -σιωπᾶν (siōpan), -σιώπησις (siṓpēsis), -σκάλλειν (skállein), -σκάπτειν (skáptein), -σκαρίζειν (skarízein), -σκεδαννύναι (skedannýnai), -σκέλλειν (skéllein), -σκεπάζειν (skepázein), -σκέπειν (sképein), -σκεπτέον (skeptéon), -σκεπτέος (skeptéos), -σκέπτεσθαι (sképtesthai), -σκευάζειν (skeuázein), -σκευή (skeuḗ), -σκηηηα (skēmma), -σκηνεῖν (skēnein), -σκηνος (skēnos), -σκηνοῦν (skēnūn), -σκήπτειν (skḗptein), -σκηψσις (skēpsis), -σκιάζειν (skiázein), -σκίασμα (skíasma), -σκιασμός (skiasmós), -σκίμπτειν (skímptein), -σκίρρωμα (skírrōma), -σκιρτᾶν (skirtan), -σκληρος (sklēros), σκληρύνειν (sklērýnein), -σκλησις (sklēsis), -σκνίπτειν (skníptein), -σκνιφοῦν (skniphūn), -σκολοπίζειν (skolopízein), -σκολοπίξειν (skolopíxein), -σκολύπτειν (skolýptein), -σκοπεῖν (skopein), -σκοπεύειν (skopeúein), -σκοπιάζειν (skopiázein), -σκόπιος (skópios), -σκοπος (skopos), -σκορακίζειν (skorakízein), -σκορακισμός (skorakismós), -σκορπίζειν (skorpízein), -σκοτίζειν (skotízein), -σκοτοῦν (skotūn), -σκοτοῦσθαι (skotūsthai), -σκότωσις (skótōsis), -σκουτλοῦν (skutlūn), -σκυβαλίζειν (skybalízein), -σκυδμαίνειν (skydmaínein), -σκύζειν (skýzein), -σκυθίζειν (skythízein), -σκυλεύειν (skyleúein), -σκύλλειν (skýllein), -σκωμμα (skōmma), -σκωπεύειν (skṓptein), -σκώπτειν (skṓptein), *-σκωπτικός? (skōptikós), -σκωπτικῶς (skōptikōs), -σμᾶν (sman), -σμηκτέον (smēktéon), -σμηξις (smēxis), -σμήχειν (smḗchein), -σμιλεύειν (smileúein), -σμίλευμα (smíleuma), -σμύχεσθαι (smýchesthai), -σοβεῖν (sobein), -σόβημα (sóbēma), -σόβησις (sóbēsis), -σοβητέον (sobētéon), -σοβητήρ (sobētḗr), -σοβητήριος (sobētḗrios), -σοβητής (sobētḗs), -σοβητικός (obētikós), -σοφοῦσθαι (sophūsthai), -σπάδιος (spádios), -σπάδων (spádōn), -σπαίρειν (spaírein), -σπαλακοῦν (spalakūn), -σπᾶν (span), -σπάραγμα (spáragma), -σπαράσσειν (sparássein), -σπαργανοῦν (sparganūn), -σπαρθάζειν (spartházein), -σπάς (spás), -σπασις (spasis), -σπασμα (spasma), -σπασμάτιον (spasmátion), -σπασμός (spasmós), -σπαστέον (spastéon), -σπαστος (spastos), -σπείρειν (speírein), -σπένδειν (spéndein), -σπερμαίνειν (spermaínein), -σπερμάτισις (spermátisis), -σπερματισμός (spermatísmos), -σπερματοῦσθαι (spermatūsthai), -σπεύδειν (speúdein), -σπινθηρίζειν (spinthērízein), -σπινθηρισμός (spinthērismós), -σπληνος (splēnos), -σπογγίζειν (spongízein), -σπογγισμά (spongismá), -σπογγισμός (spongismós), -σπογγιστέον (spongistéon), -σποδεῖν (spodein), -σπονδος (spondos), -σπορος (sporos), -σπουδάζειν (spudázein), -σσυτος (ssytos), -σταγμα (stagma), -σταδά (stadá), -σταδόν (stadón), -στάζειν (stázein), -στάλαγμα (stálagma), -σταλάζειν (stalázein), -σταλᾶν (stalan), -σταλμα (stalma), -σταλτέον (staltéon), -στάνεσθαι (stánesthai), -σταξις (staxis), -στασία (stasía), -στάσιον (stásion), -στασις (stasis), -στατεῖν (statein), -στατέον (statéon), -στατέος (statéos), -στατήρ (statḗr), -στάτης (statḗs), -στατικος (statikos), -στατικῶς (statikōs), -στάτις (státis), -σταυροῦν (staurūn), -σταφιδοῦσθαι (staphidūsthai), -σταχύειν (stachýein), -στεγάζειν (stegázein), -στέγασις* (stégasis), -στέγασμα (stégasma), -στέγειν (stégein), -στεγνοῦν (stegnūn), -στείχειν (steíchein), -στέλλειν (stéllein), -στένειν (sténein), στενοῦν (stenūn), -στενοχωρεῖν (stenochōrein), -στένωσις (sténōsis), -στενωτικός (stenōtikós), -στεπτικός (steptikós), -στέργειν (stérgein), -στερεῖν (sterein), -στερεοῦν (stereūn), -στέρησις (stérēsis), -στερητέον (sterētéon), -στερητής (sterētḗs), -στερητικός (sterētikós), -στερητρίς (sterētrós), -στερίζειν (terízein), -στερίσκειν (sterískein), -στερνίζειν (sternízein), -στεφανοῦν (stephanūn), -στηθίζειν (stēthízein), -στημα (stēma), -στηματίας (stēmatías), -στηματικός (stēmatikós), -στημάτιον (stēmátion), -στηματώδης (stēmatṓdēs), -στῆναι (stēnai), -στήριγμα (stḗrigma), -στηρίζειν (stērízein), -στηρίζεσθαι (stērízesthai), -στήριξις (stḗrixis), -στιβής (stibḗs), -στίζειν (stízein), -στίλβειν (stílbein), -στιλβοῦν (stilbūn), -στιλψις (stilpsis), -στλεγγίζειν (stlengízein), -στλεγγίζεσθαι (stlengízesthai), -στλέγγισμα (stléngisma), -στολεύς (stoleús), -στολή (stolḗ), -στολικός (stolikós), -στολιμαῖος (stolimaios), -στόλιον (stólion), -στολον (stolon), -στολος (stolos), -στοματίζειν (stomatízein), -στομίζειν (stomízein), -στομοῦν (stomūn), -στόμωσις (stómōsis), -στορος (storgos), -στραβοῦσθαι (strabūsthai), -στραγγαλίζειν (strangalízein), -στραγγίζειν (strangízein), -στράπτειν (stráptein), -στρατεύεσθαι (strateúesthai), -στράτηγος (strátēgos), -στρατοπεδεύεσθαι (stratopedeúesthai), -στρεβαλοῦσθαι (strebalūsthai), -στρεπτικός (streptikós), -στρεπτος (streptos), -στρέφειν (stréphein), -στρέφεσθαι (stréphesthai), -στροφή (strophḗ), -στροφία (strophía), -στροφος (strophos) (1), -στροφος (strophos) (2), -στρόφως (stróphōs), -στρωννύναι (strōnnýnai), -στυγεῖν (stygein), -στύγησις (stýgēsis), -στυπάζειν (stypázein), -στύφειν (stýphein), -στυφελίζειν (styphelízein), -συγχωρεῖν (synchōrein), -συκάζειν (sykázein), -συκίζειν (sykízein), -συλᾶν (sylan), -συμβαίνειν (symbaínein), -συμβιβάζειν (symbibázein), -συμβιβασμός (symbibasmós), -συμβουλεύειν (symbuleúein), -συμμειγνύναι* (symmeignýnai), -συνάγειν (synágein), -συνάγωγος (synágōgos), -συνεθίζειν (synethízein), -συνεργεῖν (synergein), -συνέργησις (synérgēsis), -συνιστάναι (synhistánai), -συνιστάνειν (synhistánein), -συντάσσειν (syntássein), -σύρειν (sýrein), -συριγγοῦν (syringūn), -συρίζειν (syrízein), -συρμα (syrma), -συσσιτεῖν (syssitein), -συστατικόν (systatikón), -σφαγμα (sphagma), -σφάζειν (spházein), -φαιρίζεσθαι (sphairízesthai), -σφαίρισις (sphaírisis), -φαιροῦν (sphairūn), -σφακελίζειν (sphakelízein), -σφακέλισις (sphakélisis), -σφάλλειν (sphállein), -σφαλμᾶν (sphalman), -σφάξ (spháx), -σφενδονᾶν (sphendonan), -σφενδόνητος (sphendónētos), -σφηκοῦν (sphēkūn), -σφήλωσις (sphḗlōsis), -σφηνοῦν (sphēnūn), -σφήνωμα (sphḗnōma), -σφήνωσις (sphḗnōsis), -σφίγγειν (sphíngein), -σφιγξις (sphinxis), -σφραγίζειν (sphragízein), -σφράγισμα (sphrágisma), -σφραγιστής (sphragistḗs), -σφυρηλατεῖν (sphyrelatein), -σχάζειν (scházein), -σχαλίδωμα (schalídōma), -σχᾶν (schán), -σχασις (schasis), -σχαστέον (schastéon), -σχεδιάζειν (schediázein), -σχεσις (schesis), -σχετέον (schetéon), -σχετική (schetikḗ), -σχετλιάζειν (schetliázein), -σχημα (schēma), -σχηματίζειν (schēmatízein), -σχίζειν (schízein), -σχίς (schís), -σχισις (schisis), -σχισμα (schisma), -σχοινίζειν (schoinízein), -σχολάζειν (scholázein), -σχολος (scholos), -σῴζειν (sṓizein), -σωμάτωσις (sōmátōsis), -σωρεύειν (sōreúein), -ταγή (tagḗ), -ταγηνίζειν (tagēnízein), -ταγμα (tagma), -τάδην (tádēn), -τακτέον (taktéon), -τακτήρ (taktḗr), -τακτικός (taktikós), -τακτιτής (taktitkḗs), -τακτον (takton), -τακτος (taktos), -τάκτως (táktōs), -ταμία (tamía), -ταμιεύεσθαι (tamieúesthai), -τανύειν (tanýein), -ταξις (taxis), -ταρταροῦσθαι (tartarūsthai), -τασις (tasis), -τάσσειν (tássein), -τάσσεσθαι (tássesthai), -ταυρος (tauros), -ταυροῦσθαι (taurūsthai), -ταφρεύειν (taphreúein), -τάφρευσις (táphreusis), -τέγγειν (téngein), -τεγμα (tegma), -τείνειν (teínein), -τεισμα (teisma), -τειχίζειν (teichízein), -τείχισις (teíchisis), -τείχισμα (teíchisma), -τειχισμός (teichismós), -τειχιστέον (teichistéon), -τεκμαίρεσθαι (tekmaíresthai), -τεκνος (teknos), -τεκνοῦσθαι (teknūsthai), -τελεῖν (telein), -τέλειος (téleios), -τελειοῦν (teleiūn), -τελειτελεοῦν (teleiteleūn), -τελείωσις (teleíōsis), -τελέσιμος (telésimos), -τέλεσις (télesis), -τέλεσμα (télesma), -τελεσματική (telesmatikḗ), -τελεσματικός (telesmatikós), -τελεσματογραφία (telesmatographía), -τελεσματολόγος (telesmatológos), -τελεσμένος (telesménos), -τελεστέον (telestéon), -τελεστικός (telestikós), -τελεστικῶς (telestikōs), -τελευτᾶν (teleutan), -τελευτή (teleutḗ), -τελεύτησις (teleútēsis), -τελωνεῖσθαι (telōneisthai), -τεμαχίζειν (temachízein), -τέμνειν (témnein), -τεξις (texis), -τερατεύεσθαι (terateúesthai), -τερματίζειν (termatízein), -τερματισμός (termatismós), -τετερματισμένως (tetermatisménōs), -τετραγωνίζειν (tetragōnízein), -τετραίνειν (tetraínein), -τευγμα (teugma), -τευκτεῖν (teuktein), -τευκτικός (teuktikós), -τευκτικῶς (teuktikōs), -τευξις (teuxis), -τεφροῦν (tephrūn), -τηγανίζειν (tēganízein), -τήκειν (tḗkein), -τῆλε (tēle), -τηλόθεν (tēlóthen), -τηλόθι (tēlóthi), -τηλοῦ (tēlū), -τηξις (tēxis), -τηρεῖν (tērein), -τιθέναι (tithénai), -τίθεσθαι (títhesthai), -τίκτειν (tíktein), -τιλᾶν (tilan), -τίλλειν (tíllein), -τιλμα (tilma), -τιλμός (tilmós), -τιμᾶν (timan), -τίμαστος (tímastos), -τίμημα (tímēma), -τίμησις (tímēsis), -τιμητής (timētḗs), -τιμος (timos), -τίναγμα (tínagma), -τινάσσειν (tinássein), -τίνειν (tínein), -τινύναι (tínýnai), -τισις (tisis), -τιστέον (tistéon), -τιστέος (tistéos), -τιτθος (titthos), -τμήγειν (tmḗgein), -τμημα (tmēma), -τμήξ (tmḗx), -τμηξις (tmēxis), -τμησις (tmēsis), -τμητέον (tmētéon), -τμητέος (tmētéos), -τοκος (tokos) (1), -τοκος (tokos) (2), -τολμᾶν (tolman), -τολμητέον (tolmētéon), -τολμος (tolmos), -τομάς (tomás), -τομεύς (tomeús), -τομή (tomḗ), -τομία (tomía), -τομος (tomos), -τόμως (tómōs), -τοξεύειν (toxeúein), -τορνεύειν (torneúein), -τόρνωσις (tórnōsis), -τράγημα? (trágēma), -τραγοπώγων (tragopṓgōn), -τραχηλίζειν (trachēlízein), -τραχύνειν (trachýnein), -τρέπειν (trépein), -τρέπεσθαι (trépesthai), -τρεπτέον (treptéon), -τρεπτέος (treptéos), -τρεπτικός (treptikós), -τρεπτος (treptos), -τρέφειν (tréphein), -τρέχειν (tréchein), -τρεψις (trepsis), -τριάζειν (triázein), -τρίβειν (tríbein), -τριβή (tribḗ), -τριμμα (trimma), -τριπτος (triptos), -τρίς (trís), -τριτοῦν (tritūn), -τρίτωσις (trítōsis), -τριχος (trichos), -τριψις (tripsis), -τροπάδην (tropádēn), -τρόπαιος (trópaios), -τροπᾶσθαι (tropathai), -τροπή (tropḗ), -τροπία (tropía), -τροπιάζειν (tropiázein), -τροπίασμα (tropíasma), -τροπιασμός (tropiasmós), -τροπιαστής (tropiastḗs), -τροπιαστικός (tropiastikós), -τρόπιμος (trópimos), -τρόπιος (trópios), -τροπος (tropos), -τροφή (trophḗ), -τρόφιμος (tróphimos), -τροφος (trophos), -τροχίζειν (trochízein), -τροχος (trochos), -τρυγᾶν (trygan), -τρυγίζειν (trygízein), -τρύειν (trýein), -τρύζειν (trýzein), -τρύχειν (trýchein), -τρώγειν (trṓgein), -τρωξις (trōxis), -τρωπᾶν (trōpan), -τυγχάνειν (tynchánein), -τυλοῦν (tylūn), -τύμβιος (týmbios), -τυμπανίζειν (tympanízein), -τυμπανισμός (tympanismós), -τυπος (typos), -τυποῦν (typūn), -τυποῦσθαι (typūsthai), -τύπτειν (týptein), -τύπτεσθαι (týptesthai), -τύπωμα (týpōma), -τύπωσις (týpōsis), -τυροῦν (tyrūn), -τύφειν (týphein), -τυφλοῦν (typhlūn), -τύφλωσις (týphlōsis), -τυχής (tychḗs), -τυχία (tychía), -τυχίζειν (tychízein), -φαγεῖν (phagein), -φαιδρύνειν (phaidrýnein), -φαίνειν (phaínein), -φαλακροῦσθαι (phalakrūsthai), -φάναι (phánai), -φανσις (phansis), -φαντέον (phantéon), -φαντικός (phantikós), -φαντικῶς? (phantikōs), -φαντος (phantos), -φασις (phasis) (1), -φασις (phasis) (2), -φάσκειν (pháskein), -φατικός (hatikós), -φατικῶς (phatikōs), -φαυλίζειν* (phaulízein), -φενακίζειν (phenakízein), -φέρβεσθαι (phérbesthai), -φέρειν (phérein), -φεύγειν (pheúgein), -φευκτικόν (pheuktikón), -φευκτικός (pheuktikós), -φευξις (pheuxis), -φημος (phēmos), -φθαράξασθαι (phtharáxasthai), -φθαρμα (phtharma), -φθέγγεσθαι (phthéngesthai), -φθεγκτήριον (phthenktḗrion), -φθεγκτος (phthenktos), -φθεγμα (phthegma), -φθεγμτίας (phthegmatías), -φθεγματικός (phthegmatikós), -φθεγματικῶς (phthegmatikōs), -φθείρειν (phtheírein), -φθίνειν (phthínein), -φθινύθειν (phthinýthein), -φθισις (phthisis), -φθορά (phthorá), -φιμοῦν (phimūn), -φλεγμαίνειν (phlegmaínein), -φλεγματίζειν (phlegmatízein), -φλεγματικός (phlegmatikós), -φλεγματισμός (phlegmatismós), -φλεγματιστέον (phlegmatistéon), -φλειν (phlein), -φλησις (phlēsis), -φλογίζειν (phlogízein), -φλογοῦσθαι (phlogūsthai), -φλοιοῦν (ploiūn), -φλοιοῦσθαι (ploiūsthai), -φλύζειν (phlýzein), -φοβεῖσθαι (phobeisthai), -φοιβάζειν (phoibázein), -φοιβᾶσθαι (phoibasthai), -φοιτᾶν (phoitan), -φοίτησις (phoítēsis), -φονος (phonos), -φορά (phorá), -φορεῖν (phorein), -φόρησις (phórēsis), -φόρητον (phórēton), -φόρητος (phórētos), -φορος (phoros), -φορτίζεσθαι (phortízesthai), -φορτισμός (phortismós), -φραγνύναι (phragnýnai), -φράζειν (phrázein), -φραξις (phraxis), -φράς (phrás), -φράση (phrásē), -φράσσειν (phrássein), -φρεῖν (phrein), -φρικτος (phriktos), -φρύγειν (phrýgein), -φυάς (phyás), -φυγγάνειν (phyngánein), -φυγή (phygḗ), -φύειν (phýein), -φυλάσσειν* (phylássein), -φύλιος (phýlios), -φυλλίζειν (phyllízein), -φυλλον (phyllon), -φυσᾶν (physan), -φύσησις (phýsēsis), -φυσητέον (physētéon), -φυσις (physis), -φυτεία (phyteía), -φυτεύειν (phyteúein), -φύτφωλος (phýtōlos), -φώζειν (phṓzein), -φωνεῖν (phōnein), -φώρ (phṓr), -χάζεσθαι (cházesthai), -χαιρετίζειν (chairetízein), -χαλᾶν (chalan), -χαλινοῦν (chalinūn), -χαλκεύειν (chalkeúein), -χαλκίζειν (chalkízein), -χαρακοῦν (charakūn), -χάραξις (cháraxis), -χαράσσειν (charássein), -χαρίζεσθαι (charízesthai), -χάρισμα (chárisma), -χαριστεῖν (charistein), -χειμάζειν (cheimázein), -χεῖν (chein), -χειρίζειν (cheirízein), -χειρόβιος (cheiróbios), -χειροβίοτος (cheirobíotos), -χειρος (cheiros), -χειροτονεῖν (cheirotonein), -χειροτονητέον (cheirotonētéon), -χειροτονία (cheirotonía), -χηροῦσθαι (chērūsthai), -χλωρίας (chlōrías), -χοίρωσις (choírōsis), -χορτάζειν (chortázein), -χοῦν (chūn), -χραίνειν (chraínein), -χρᾶν (chran), -χρᾶσθαι (chrasthai), -χρεμμα (chremma), -χρεμετίζειν (chremetízein), -χρεψις (chrepsis), -χρηματίζειν (chrēmatízein), -χρήματος (chrḗmatos), -χρησις (chrēsis), -χρίειν (chríein), -χρυσοῦν (chrysūn), -χρωννύναι (chrōnnýnai), -χρώντως (chrṓntōs), -χρωσις (chrōsis), -χυλίζειν (chylízein), -χύλισμα (chýlisma), -χυλοῦν (chylūn), -χυμα (chyma), -χύνειν (chýnein), -χυσις (chysis), -χυτήριον (chytḗrion), -χυτος (chytos), -χωλεύειν (chōleúein), -χωλοῦν (chōlūn), -χωλοῦσθαι (chōlūsthai), -χωννύναι (chōnnýnai), -χωρεῖν (chōrein), -χωρήματον (chōrḗmaton), -χώρησις (chṓrēsis), -χωρητέον (chōrētéon), -χωρίζειν (chōrízein), -χώρισις (chṓrisis), -χωριστέον (chōristéon), -χωριστής (chōristḗs), -χωσις (chōsis), -ψαλίζειν (psalízein), -ψάλλειν (psállein), -ψαλμα (psalma), -ψᾶν (psan), ψέ (psé), -ψεύδεσθαι (pseúdesthai), -ψηκτέον (psēktéon), -ψηκτος (psēktos), -ψηκτρον (psēktron), -ψημα (psēma), -ψηξις (psēxis), -ψηστρον (psēstron), -ψηφίζειν (psēphízein), -ψηφίζεσθαι (psēphízesthai), -ψήφισις (psḗphisis), -ψηφιστέον (psēphistéon), -ψηφος (psēphos), -ψήχειν (psḗchein), -ψίειν (psíein), -ψιλοῦν (psilūn), -ψίλωσις (psílōsis), -ψοφεῖν (psophein), -ψόφησις (psóphēsis), -ψυγμα (psygma), -ψυζις (psyzis), -ψύχειν (psýchein), -ψυχος (psychos), -ψωλεῖν (psōlein), -ψώχειν (psṓchein); E.: idg. *apo-, *pō̆, *apu, *pu, *h₂epo, *h₂epu, Präp., Adv., ab, weg, Pokorny 53; L.: Frisk 1, 122
ἀποαφύσσειν (apoaphýssein), gr., V.: nhd. abzapfen, wegnehmen; E.: s. ἀπό (apó), ἀφύσσειν (aphýssein)
ἀποαινύναι (apoainýnai), gr., V.: Vw.: s. ἀπαινύναι (apainýnai)
ἀποαιρεῖσθαι (apoaireisthai), gr., V.: Vw.: s. ἀφαιρεῖσθαι (aphairesthai)
ἀποβαδίζειν (apobadízein), gr., V.: nhd. weggehen; E.: s. ἀπό (apó), βαδίζειν (badízein)
ἀποβάθρα (apobáthra), gr., F.: nhd. Schiffsleiter (F.), Anlegebrücke, Enterbrücke; E.: s. ἀπό (apó), βάθρον (báthron)
ἀπόβαθρον (apóbathron), gr., N.: nhd. Opfer bei der Abfahrt des Schiffes; E.: s. ἀπό (apó), βάθρον (báthron)
ἀποβαίνειν (apobaínein), gr., V.: nhd. weggehen, absteigen, landen; Vw.: s. ἐξ- (ex), συν- (syn); E.: s. ἀπό (apó), βαίνειν (baínein); R.: ἀποβαίνει (apobaínei), gr., V.: nhd. es geht gut aus
ἀποβάλλειν (apobállein), gr., V.: nhd. abwerfen, wegwerfen, fallen lassen; Vw.: s. προ- (pro), προσ- (pros), προσσυν- (prossyn), συν- (syn); E.: s. ἀπό (apó), βάλλειν (bállein)
ἀπόβαμμα (apóbamma), gr., N.: nhd. von einem heiligen Brunnen genommens Wasser, Tinktur; E.: s. ἀποβάπτειν (apobáptein)
ἀποβάπτειν (apobáptein), gr., V.: nhd. eintauchen; E.: s. ἀπό (apó), βάπτειν (báptein)
ἀποβασιλεύς (apobasileús), gr., M.: nhd. ehemaliger König, Ex-König; E.: s. ἀπό (apó), βασιλεύς (basileús)
ἀπόβασις (apóbasis), gr., F.: nhd. Herabsteigen, Aussteigen; E.: s. ἀποβαίνειν (apobaínein)
ἀποβατήριον (apobatḗrion), gr., N.: nhd. bei der Landung getätigtes Opfer; E.: s. ἀποβάτης (apobátēs), ἀποβαίνειν (apobaínein)
ἀποβατήριος (apobatḗrios), gr., Adj.: nhd. glückliche Landung gewährend; E.: s. ἀποβάτης (apobátēs), ἀποβαίνειν (apobaínein)
ἀποβάτης (apobátēs), gr., M.: nhd. Absteiger der im Wettkampf vom Pferd absteigt und wieder hinaufspringt; E.: s. ἀποβαίνειν (apobaínein)
ἀποβατικόν (apobatikón), gr., Adj.: nhd. eine Kampfart; E.: s. ἀποβάτης (apobátēs), ἀποβαίνειν (apobaínein)
ἀποβατικός (apobatikós), gr., Adj.: nhd. eine Absteiger im Wettkampf betreffend; E.: s. ἀποβάτης (apobátēs), ἀποβαίνειν (apobaínein)
ἀποβδελύσσεσθαι* (apobdelýssesthai), ἀποβδελύττεσθαι (apobdelýttesthai), gr., V.: nhd. mit Grauen zurückweisen; E.: s. ἀπό (apó), βδελύσσεσθαι (bdelýssesthai)
ἀποβδελύττεσθαι (apobdelýttesthai), gr., V.: Vw.: s. ἀποβδελύσσεσθαι* (apobdelýssesthai)
ἀποβελίζειν (apobelízein), gr., V.: nhd. den Speichel entfernen; E.: Herkunft ungeklärt?, s. πτύαλον (ptýalon)?
ἀποβηματίζειν (apobēmatízein), gr., V.: nhd. von einem Rang degradieren; E.: s. ἀπό (apó), βηματίζειν (bēmatízein), βῆμα (bēma)
ἀποβήσσειν (apobḗssein), gr., V.: nhd. aufhusten; E.: s. ἀπό (apó), βήσσειν (bḗssein), βήξ (bḗx)
ἀποβιάζεσθαι (apobiázesthai), gr., V.: nhd. fortdrängen, Gewalt anwenden; E.: s. ἀπό (apó), βιάζεσθαι (biázesthai)
ἀποβιᾶσθαι (apobiasthai), gr., V.: nhd. fortdrängen, Gewalt anwenden; E.: s. ἀπό (apó), βιᾶσθαι (biasthai)
ἀποβιβάζειν (apobibázein), gr., V.: nhd. weggehen lassen, wegführen, ans Land setzen; E.: s. ἀπό (apó), βιβάζειν (bibázein)
ἀποβιβασμός (apobibasmós), gr., F.: nhd. Aufbruch, Abreisen, Ausschiffung; E.: s. ἀποβιβάζειν (apobibázein)
ἀποβιβρώσκειν (apobibrṓskein), gr., V.: nhd. wegessen; E.: s. ἀπό (apó), βιβρώσκειν (bibrṓskein)
ἀποβιοῦν (apobiūn), gr., V.: nhd. aufhören zu leben, ableben; E.: s. ἀπό (apó), βιοῦν (biūn), βίος (bíos)
ἀποβίωσις (apobíōsis), gr., M.: nhd. Ableben, Tod; E.: s. ἀποβιοῦν (apobiūn)
ἀποβιώσκεσθαι (apobiṓskesthai), gr., V.: nhd. er aufhören zu leben, ableben; E.: s. ἀπό (apó), βιώσκεσθαι (biṓskesthai), βίος (bíos)
ἀποβλάπτειν (apobláptein), gr., V.: nhd. schaden; E.: s. ἀπό (apó), βλάπτειν (bláptein)
ἀποβλαστάνειν (apoblastánein), gr., V.: nhd. entsprossen; E.: s. ἀπό (apó), βλαστάνειν (blastánein)
ἀποβλάστημα (apoblástēma), gr., N.: nhd. Keim, Sprösslig; E.: s. ἀποβλαστάνειν (apoblastánein)
ἀποβλάστησις (apoblástēsis), gr., N.: nhd. Entsprossen, Wachstum; E.: s. ἀποβλαστάνειν (apoblastánein)
ἀπόβλεμμα (apóblemma), gr., N.: nhd. sicherer Blick, charakterfester Blick; E.: s. ἀποβλέπειν (apoblépein)
ἀποβλέπειν (apoblépein), gr., V.: nhd. hinschauen, hinblicken, betrachten, sein Augenmerk richten; E.: s. ἀπό (apó), βλέπειν (blépein)
ἀποβλεπτέον (apobleptéon), gr., Adj.: nhd. überdenken müssend, nachdenken müssend; E.: s. ἀποβλέπειν (apoblépein)
ἀπόβλεπτος (apóbleptos), gr., Adj.: nhd. bewundert, von allen angeschaut; E.: s. ἀποβλέπειν (apoblépein)
ἀπόβλεψις (apóblepsis), gr., F.: nhd. Hinblicken; E.: s. ἀποβλέπειν (apoblépein)
ἀπόβλημα (apóblēma), gr., N.: nhd. Weggeworfenes; E.: s. ἀποβάλλειν (apobállein)
ἀποβλήσιμος (apoblḗsimos), gr., Adj.: nhd. wegwerfbar, verwerfbar; E.: s. ἀποβάλλειν (apobállein)
ἀπόβλησις (apóblēsis), gr., F.: nhd. Ergießen, Ausströmen; E.: s. ἀποβάλλειν (apobállein)
ἀποβλητέον (apoblētéos), gr., Adj.: nhd. verwerfen müssend, zurückweisen müssend; E.: s. ἀποβάλλειν (apobállein)
ἀποβλητέος (apoblētéos), gr., Adj.: nhd. verworfen, zurückgewiesen; E.: s. ἀποβάλλειν (apobállein)
ἀποβλητικός (apoblētikós), gr., Adj.: nhd. verwerfbar; E.: s. ἀποβάλλειν (apobállein)
ἀπόβλητος (apóblētos), gr., Adj.: nhd. verwerflich; E.: s. ἀποβάλλειν (apobállein)
ἀποβλίττειν (apoblíttein), gr., V.: nhd. den Bau der Bienen beschneiden, rauben; E.: s. ἀπό (apó), βλίττειν (blíttein)
ἀποβλύειν (apoblýein), gr., V.: nhd. aussprudeln, wegsprudeln, verschütten; E.: s. ἀπό (apó), βλύειν (blýein)
ἀποβλύζειν (apoblýzein), gr., V.: nhd. aussprudeln, wegsprudeln, verschütten; E.: s. ἀπό (apó), βλύζειν (blýzein)
ἀποβυλστάνειν (apoblystánein), gr., V.: nhd. aussprudeln, wegsprudeln, verschütten; E.: s. ἀπό (apó), βλύζειν (blýzein)
ἀποβλώσκειν (apoblṓskein), gr., V.: nhd. weggehen; E.: s. ἀπό (apó), βλώσκειν (blṓskein)
ἀποβολεύς (apoboleús), gr., M.: nhd. Wegwerfer; E.: s. ἀποβάλλειν (apobállein)
ἀποβολή (apobolḗ), gr., F.: nhd. Wegwerfen, Verwerfung; E.: s. ἀποβάλλειν (apobállein)
ἀποβολιμαῖος (apobolomaios), gr., Adj.: nhd. wegwerfend; E.: s. ἀποβάλλειν (apobállein)
ἀποβορρότατος (apoborrótatos), gr., Adj.: nhd. am nördlichsten; E.: s. ἀπό (apó), βορέας (boréas)
ἀποβόσκειν (apobóskein), gr., V.: nhd. abweiden, abfressen; E.: s. ἀπό (apó), βόσκειν (bóskein)
ἀποβόσκεσθαι (apobóskesthai), gr., V.: nhd. abweiden, abfressen; E.: s. ἀπό (apó), βόσκειν (bóskein)
ἀποβουκολεῖν (apobukolein), gr., V.: nhd. Vieh sich verirren lassen, Vieh umkommen lassen, Vieh weglocken; E.: s. ἀπό (apó), βουκολεῖν (bukolein), βουκόλος (bukólos)
ἀποβουκολίζειν (apobukolízein), gr., V.: nhd. eh sich verirren lassen, Vieh umkommen lassen, Vieh weglocken; E.: s. ἀπό (apó), βουκολίζειν (bukolízein), βουκόλος (bukólos)
ἀποβοῦσθαι (apobūsthai), gr., V.: nhd. eine Kuh werden; E.: s. ἀπό (apó), βοῦς (būs)
ἀπόβρεγμα (apóbregma), gr., N.: nhd. Aufguss; E.: s. ἀποβρέχειν (apobréchein)
ἀπόβρεξις (apóbrexis), gr., F.: nhd. Befeuchten, Durchtränken; E.: s. ἀποβρέχειν (apobréchein)
ἀποβρέχειν (apobréchein), gr., V.: nhd. gut durchtränken, aufgießen, aufweichen; E.: s. ἀπό (apó), βρέχειν (bréchein)
ἀποβρίζειν (apobrízein), gr., V.: nhd. ausschlafen; E.: s. ἀπό (apó), βρίζειν (brízein)
ἀποβρόξαι (apobróxai), gr., V. (Aor.): nhd. verschlang; E.: s. ἀπό (apó), βρόξαι (bróxai)
ἀποβροχή (apobrochḗ), gr., F.: nhd. Einweichen, Beizen; E.: s. ἀπό (apó), βροχή (brochḗ)
ἀποβροχθίζειν (apobrochthízein), gr., V.: nhd. verschlucken, verschlingen; E.: s. ἀπό (apó), βροχθίζειν (brochthízein)
ἀποβροχίζειν (apobrochízein), gr., V.: nhd. fest binden, bandagieren, erwürgen, eine Ligatur machen; E.: s. ἀπό (apó), βροχίζειν (brochízein), βρόχος (bróchos)
ἀποβροχισμός (apobrochismós), gr., M.: nhd. eine Bandage machen, eine Ligatur machen; E.: s. ἀποβροχίζειν (apobrochízein)
ἀποβροχιστέον (apobrochismós), gr., Adj.: nhd. eine Ligatur machen müssend; E.: s. ἀποβροχίζειν (apobrochízein)
ἀποβρύκειν (apobrýkein), gr., V.: nhd. abbeißen, gierig essen; E.: s. ἀπό (apó), βρύκειν (brýkein)
ἀπόβρωμα (apóbrōma), gr., N.: nhd. Verschlungenes, Hinuntergeschlungenes; E.: s. ἀπό (apó), βρῶμα (brōma)
ἀποβύειν (apobýein), gr., V.: nhd. verstopfen; E.: s. ἀπό (apó), βύειν (býein)
ἀποβώμιος (apobṓmios), gr., Adj.: nhd. ferm vom Altar seiend, gottlos; E.: s. ἀπό (apó), βώμιος (bṓmios), βωμός (bōmós)
ἀπόγαιος (apógaios), gr., Adj.: Vw.: s. ἀπόγειος (apógeios)
ἀπογαιοῦν (apogaiūn), gr., Adj.: nhd. in Land verwandeln; E.: s. ἀπό (apó), γῆ (gē)
ἀπογαλακτίζειν (apogalaktízein), gr., V.: nhd. entwöhnen, abstillen; E.: s. ἀπό (apó), γαλακτίζειν (galaktízein), γάλα (gála)
ἀπογαλάκτισις (apogaláktisis), gr., F.: nhd. Entwöhnen, Absäugen; E.: s. ἀπογαλακτίζειν (apogalaktízein)
ἀπογαλακτισμός (apogalaktismós), gr., M.: nhd. Entwöhnen, Absäugen; E.: s. ἀπογαλακτίζειν (apogalaktízein)
ἀπογαλακτιστέον (apogalaktistéon), gr., Adj.: nhd. entwöhnen müssend, absäugen müssend; E.: s. ἀπογαλακτίζειν (apogalaktízein)
ἀπογαλάκτος (apogaláktos), gr., Adj.: nhd. entwöhnt, abgestillt; E.: s. ἀπό (apó), γάλα (gála)
ἀπογαλακτοῦσθαι (apogalaktūsthai), gr., V.: nhd. zu Milch werden; E.: s. ἀπό (apó), γαλακτοῦσθαι (galaktūsthai), γάλα (gála)
ἀπογαληνίζειν (apogalēnízein), gr., V.: nhd. ruhig werden, beruhigen; E.: s. ἀπό (apó), γαληνίζειν (galēnízein), γαλήνη (galḗnē)
ἀπογαληνιοῦσθαι (apogalēniūsthai), gr., V.: nhd. ruhig werden; E.: s. ἀπό (apó), γαλήνη (galḗnē)
ἀπόγαλον (apógalon), gr., N.: nhd. Wermut, eine Pflanze; E.: s. ἀπό (apó)?
ἀπόγειον (apógeion), gr., N.: nhd. Erdferne, größte Entfernung eines Planeten von der Erde; E.: s. ἀπόγειος (apógeios)
ἀπόγειος (apógeios), ἀπόγαιος (apógaios), gr., Adj.: nhd. vom Lande herkommend, von der Erde fern seiend; E.: s. ἀπό (apó), γῆ (gē); W.: lat. abogēus, Adj., vom Lande herkommend
ἀπογεισοῦν (apogeisōn), gr., V.: nhd. mit einem Schirmdach versehen (V.); E.: s. ἀπό (apó), γεισοῦν (geisōn), γεῖσον (geison)
ἀπογείσωμα (apogeísōma), gr., N.: nhd. vorstehendes Schirmdach; E.: s. ἀπογεισοῦν (apogeisōn); Son.: Metapher für Augenbrauen
ἀπογεμίζειν (apogemízein), gr., V.: nhd. entladen (V.); E.: s. ἀπό (apó), γεμίζειν (gemízein)
ἀπογεμίζεσθαι (apogemízesthai), gr., V.: nhd. entladen (V.); E.: s. ἀπό (apó), γεμίζειν (gemízein)
ἀπογενέσια (apogenésia), gr., F.: nhd. Ableben, Sterben; E.: s. ἀπογίγνεσθαι (apogígnesthai)
ἀπογένεσις (apogénesis), gr., F.: nhd. Ableben, Sterben; E.: s. ἀπογίγνεσθαι (apogígnesthai)
ἀπογεννᾶν (apogennan), gr., V.: nhd. erzeugen; E.: s. ἀπό (apó), γεννᾶν (gennan)
ἀπογέννημα (apogennēma), gr., N.: nhd. Erzeugtes, Nachkommen; E.: s. ἀπογεννᾶν (apogennan)
ἀπογέννησις (apogennēsis), gr., F.: nhd. Nachkommen, Generation; E.: s. ἀπογεννᾶν (apogennan)
ἀπογεοῦσθαι (apogeūsthai), gr., V.: nhd. sich in Erde verwandeln; E.: s. ἀπό (apó), γεοῦσθαι (geūsthai), γῆ (gē)
ἀπογεύεν (apogeúein), gr., V.: nhd. zu kosten geben, probieren; E.: s. ἀπό (apó), γεύειν (geúein)
ἀπογεύεσθαι (apogeúesthai), gr., V.: nhd. eine Probe machen, kosten; E.: s. ἀπό (apó), γεύεσθαι (geúesthai)
ἀπόγευσις (apógeusis), gr., F.: nhd. Prüfung, Kosten (N.); E.: s. ἀπογεύεσθαι (apogeúesthai)
ἀπογεφυροῦν (apogephyrūn), gr., V.: nhd. abdäümmen, durch Dämme sichern; E.: s. ἀπό (apó), γεφυροῦν (gephyrūn), γέφυρα (géphyra); L.: Frisk 1, 303
ἀπογηράσκειν (apogēráskein), gr., V.: nhd. vor Alter absterben, veralten; E.: s. ἀπό (apó), γηράσκειν (gēráskein)
ἀπογίγνεσθαι (apogígnesthai), gr., V.: nhd. abwesend sein (V.), verloren gehen; E.: s. ἀπό (apó), γίγνεσθαι (gígnesthai)
ἀπογιγνώσκειν (apogignṓskein), gr., V.: nhd. freisprechen, aufgeben, seine Meinung aufgeben, verzweifeln; E.: s. ἀπό (apó), γιγνώσκειν (gignṓskein)
ἀπογκεῖν (aponkein), gr., V.: nhd. anschwellen; E.: s. ἀπό (apó), ὄγκος (ónkos) (1)
ἀπογκοῦν (aponkūn), gr., V.: nhd. stopfen; E.: s. ἀπό (apó), ὀγκοῦν (onkūn), ὄγκος (ónkos) (1)
ἀπογλαυκοῦσθαι (apoglaukūsthai), gr., V.: nhd. den Star bekommen; E.: s. ἀπό (apó), γλαυκοῦσθαι (glaukūsthai), γλαυκός (glaukós)
ἀπογλαύκωσις (apoglaúkōsis), gr., F.: nhd. Entstehen eines Glaukoms; E.: s. ἀπογλαυκοῦσθαι (apoglaukūsthai)
ἀπογλάφεσθαι (apogláphesthai), gr., V.: nhd. selbst abkratzen, auslöschen; E.: s. ἀπό (apó), γλάφειν (gláphein)
ἀπόγλουτος (apóglutos), gr., Adj.: nhd. einen kleinen Rumpf habend, einen kleinen Hintern habend; E.: s. ἀπό (apó), γλουτός (glutós)
ἀπογλυκαίνειν (apoglykaínein), gr., V.: nhd. süßen, versüßen; Vw.: s. προ- (pro); E.: s. ἀπό (apó), γλυκαίνειν (glykaínein)
ἀπογλύφειν (apoglýphein), gr., V.: nhd. wegkratzen, abschälen; E.: s. ἀπό (apó), γλύφειν (glýphein)
ἀπογλυφή (apoglyphḗ), gr., F.: nhd. freigeschabter Platz; E.: s. ἀπογλύφειν (apoglýphein)
ἀπογλωττίζειν (apoglōttízein), gr., V.: nhd. der Zunge berauben, der Sprache berauben; E.: s. ἀπό (apó), γλωττίζειν (glōttízein), γλῶσσα (glōssa)
ἀπογλωττίζεσθαι (apoglōttízesthai), gr., V.: nhd. Zunge berauben sein (V.), der Sprache beraubt sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), γλωττίζειν (glōttízein), γλῶσσα (glōssa)
ἀπόγνοια (apógnoia), gr., F.: nhd. Verzweiflung; E.: s. ἀπογιγνώσκειν (apogignṓskein)
ἀπογνώμων (apognṓmon), gr., Adj.: nhd. schlecht beraten (Adj.), sinnlos; E.: s. ἀπό (apó), γνώμων (gnṓmōn)
ἀπογνώσιμος (apognḗsimos), gr., Adj.: nhd. verzweifelt; E.: s. ἀπογιγνώσκειν (apogignṓskein)
ἀπόγνωσις (apógnōsis), gr., F.: nhd. Verzweiflung; E.: s. ἀπογιγνώσκειν (apogignṓskein)
ἀπογνωστέον (apognōstéon), gr., Adj.: nhd. in Verzweiflung aufgeben müssend, eine Ansicht verwerfen müssend; E.: s. ἀπογιγνώσκειν (apogignṓskein)
ἀπογνωστής (apognōstḗs), gr., M.: nhd. verzweifelter Mann; E.: s. ἀπογιγνώσκειν (apogignṓskein)
*ἀπογνωστικός? (apognōstikós), gr., Adj.: nhd. verzweifelt; Hw.: vgl. ἀπογνωστικῶς (apognōstikōs); E.: s. ἀπογιγνώσκειν (apogignṓskein)
ἀπογνωστικῶς (apognōstikōs), gr., Adv.: nhd. verzweifelt, auf verzweifelte Weise; E.: s. ἀπογιγνώσκειν (apogignṓskein)
ἀπογομή (apogomḗ), gr., F.: nhd. Entladen, Entlasten; E.: s. ἀπό (apó), γόμος (gómos)
ἀπογομοῦν (apogomūn), gr., V.: nhd. entladen (V.); E.: s. ἀπό (apó), γομοῦν (gomūn), γόμος (gómos)
ἀπογονή (apogonḗ), gr., F.: nhd. Nachkommenschaft, Nachkommen (Pl.); E.: s. ἀπόγονος (apógonos) (1)
Ἀπογονικός (Apogonikós), gr., M.: nhd. Apogonikos (ein Monatsname); E.: s. ἀπόγονος (apógonos) (1)?; Son.: ein Monatsname auf Zypern
ἀπόγονος (apógonos) (1), gr., Adj.: nhd. abstammend; E.: s. ἀπό (apó), γόνος (gónos)
ἀπόγονος (apógonos) (2), gr., M.: nhd. Abkömmling, Sohn, Tochter, Enkel, Nachkommen; E.: s. ἀπόγονος (apógonos) (1), ἀπό (apó), γόνος (gónos)
ἀπογραΐζειν (apograízein), gr., V.: nhd. abschälen; E.: s. ἀπό (apó), ?
ἀπογράφειν (apográphein), gr., V.: nhd. abschreiben, niederschreiben; Vw.: s. προσ- (pros); E.: s. ἀπό (apó), γράφειν (gráphein)
ἀπογράφεσθαι (apográphesthai), gr., V.: nhd. sich etwas aufschreiben, in ein Inventar aufnehmen; E.: s. ἀπό (apó), γράφειν (gráphein)
ἀπογραφεύς (apographeús), gr., M.: nhd. Registrierbeamter, Steuerbeamter; E.: s. ἀπογράφειν (apográphein)
ἀπογραφή (apographḗ), gr., F.: nhd. Aufschreiben, Eintragen in Steuerrollen, Liste, Steuerliste; E.: s. ἀπογράφειν (apográphein)
ἀπόγραφον (apógraphon), gr., N.: nhd. Abschrift; E.: s. ἀπογράφειν (apographein)
ἀπόγραφος (apógraphos), gr., Adj.: nhd. abgeschrieben; E.: s. ἀπογράφειν (apographein)
ἀπογράψασθαι (apográpsasthai), gr., V. (Fut.): nhd. sich eintragen lassen; E.: s. ἀπό (apó), γράφειν (gráphein)
ἀπογυιοῦν (apogyiun), gr., V.: nhd. der Glieder berauben, entkräften; E.: s. ἀπό (apó), γυιοῦν (gyiun)
ἀπογυμνάζειν (apogymnázein), gr., V.: nhd. gehörig üben; E.: s. ἀπό (apó), γυμνάζειν (gymnázein)
ἀπογυμνοῦν (apogymnūn), gr., V.: nhd. entblößen, entkleiden, enthüllen; E.: s. ἀπό (apó), γυμνοῦν (gymnūn)
ἀπογύμνωσις (apogýmnōsis), gr., F.: nhd. Entblößen; E.: s. ἀπογυμνοῦν (apogymnūn)
ἀπογυναίκωσις (apogynaíkōsis), gr., F.: nhd. Weiblichmachen, Weibischmachen; E.: s. ἀπό (apó), γυνή (gynḗ)
ἀπόγυον (apógyon), gr., N.: nhd. Anlegeseil; E.: s. ἀπό (apó)?
ἀπογώνιον (apogṓnion), gr., N.: nhd. Tafeln um die Lebenserwartung abzumessen; E.: s. ἀπό (apó), γωνία (gōnía)
ἀπογωνιοῦσθαι (apogōniūsthai), gr., Adj.: nhd. winklig werden; E.: s. ἀπό (apó), γωνία (gōnía)
ἀποδαίεσθαι (apodaíesthai), gr., V.: nhd. verteilen, hingeben, abteilen, aussondern; E.: s. ἀπό (apó), δαίεσθαι (daíesthai)
ἀποδάκνειν (apodáknein), gr., V.: nhd. abbeißen, anbeißen; E.: s. ἀπό (apó), δάκνειν (dáknein); L.: Frisk 1, 343
ἀποδακρύειν (apodakrýein), gr., V.: nhd. Tränen vergießen, beweinen; E.: s. ἀπό (apó), δακρύειν (dakrýein)
ἀποδάκρυσις (apodákrysis), gr., F.: nhd. Tränenflut; E.: s. ἀποδακρύειν (apodakrýein)
ἀποδακρυτικός (apodakrytikós), gr., Adj.: nhd. Tränen verursachend; E.: s. ἀποδακρύειν (apodakrýein)
ἀποδαμεῖν (apodamein), gr., V.: Vw.: s. ἀποδημεῖν (apodēmein)
ἀπόδαμος (apódamos), gr. (dor.), Adj.: Vw.: s. ἀπόδημος (apódēmos)
ἀποδαπανᾶν (apadapanan), gr., V.: nhd. verschwenden; E.: s. ἀπό (apó), δαπανᾶν (dapanan)
ἀποδάπτειν (apadáptein), gr., V.: nhd. abhauen, loshauen; E.: s. ἀπό (apó), δάπτειν (dáptein)
ἀποδαρθάνειν (apodarthánein), ἀποδραθεῖν (apodrathein), gr., V.: nhd. ausschlafen; E.: s. ἀπό (apó), δαρθάνειν (darthánein)
ἀπόδαρμα (apódarma), gr. (ion.), N.: Vw.: s. ἀπόδερμα (apóderma)
ἀποδαρμός (apodarmós), gr., M.: nhd. Schlund; ÜG.: lat. ingluvies Gl; Q.: Gl; E.: s. ἀπόδερμα (apóderma)?
ἀποδάσμιος (apodásmios), gr., Adj.: nhd. abgesondert; E.: s. ἀποδαίεσθαι (apodaíesthai)
ἀποδασμός (apodasmós), gr., M.: nhd. Abteilung; E.: s. ἀποδαίεσθαι (apodaíesthai)
ἀπόδαστος (apódastos), gr., Adj.: nhd. abgetrennt, ebgeteilt; E.: s. ἀπό (apó), δατέσθαι (datésthai)
ἀποδαστύς (apodastýs), gr., F.: nhd. Abteilung; E.: s. ἀποδαίεσθαι (apodaíesthai)
ἀποδατεῖσθαι (apodateisthai), gr., V.: nhd. aufteilen, verteilen; E.: s. ἀπό (apó), δατεῖσθαι (dateisthai)
ἀποδαυλίζειν (apodaulízein), gr., V.: Son.: verschrieben für ἀποκαυλίζειν (apokaulízein)
ἀποδαψιλεύσθαι (apodapsileústhai), gr., V.: nhd. freisinnig sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), δαψιλεύσθαι (dapsileústhai), δαψιλής (dapsilḗs)
ἀποδεδειγμένως (apodedeigménōs), gr., (Part. Perf.=)Adv.: nhd. demonstrativ, aufzeigend; E.: s. ἀποδεικνύειν (apodeiknýein)
ἀποδεδειλιακότως (apodedeiliakótōs), gr., Adv.: nhd. auf feige Weise; E.: s. ἀποδειλιᾶν (apodeilian), κότος (kótos)?
ἀποδεής (apodeḗs), gr., Adj.: nhd. fehlend, nicht vollständig; E.: s. ἀπό (apó), δεῖν (dein) (2)
ἀποδειδίσσεσθαι (apodeidíssesthai), gr., V.: nhd. Furcht einflößen, abschrecken; E.: s. ἀπό (apó), δεδίσκεσθαι (dedískesthai)
ἀποδεικνύειν (apodeiknýein), gr., V.: nhd. vorzeigen, aufzeigen, ernennen, beweisen; E.: s. ἀπό (apó), δεικνύειν (deiknýein)
ἀποδεικνύναι (apodeiknýnai), gr., V.: nhd. vorzeigen, aufzeigen, ernennen, beweisen; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀπό (apó), δεικνύναι (deiknýnai)
ἀποδεικτέον (apodeiktéon), gr., Adj.: nhd. zeigen müssend, beweisen müssend; E.: s. ἀποδεικνύναι (apodeiknýnai
ἀποδεικτέος (apodeiktéos), gr., Adj.: nhd. zeigen müssend, beweisen müssend; E.: s. ἀποδεικνύναι (apodeiknýnai)
ἀποδεικτικόν (apodeiktikón), gr., N.: nhd. Sehenswürdigkeit, Attraktion; E.: s. ἀποδεικτικός (apodeiktikós), ἀποδεικνύναι (apodeiknýnai)
ἀποδεικτικός (apodeiktikós), gr., Adj.: nhd. von unumstößlicher Beweiskraft seiend; E.: s. ἀποδεικνύναι (apodeiknýnai); W.: lat. apodīcticus, Adj., „apodiktisch“, von unumstößlicher Beweiskraft seiend; nhd. apodiktisch, Adj., apodiktisch, unumstößlich, nicht zu widerlegen; L.: Kluge s. u. apodiktisch
ἀποδεικτικῶς (apodeiktikōs), gr., Adv.: nhd. von unumstößlicher Beweiskraft; E.: s. ἀποδεικτικός (apodeiktikós), ἀποδεικνύναι (apodeiknýnai)
ἀποδεικτός (apodeiktós), gr., Adj.: nhd. zeigbar, vorführbar, vorgeführt, gezeigt; E.: s. ἀποδεικνύναι (apodeiknýnai)
ἀποδειλιᾶν (apodeilian), gr., V.: nhd. den Mut verlieren; E.: s. ἀπό (apó), δειλός (deilós)
ἀποδειλίασις (apodeilíasis), gr., F.: nhd. Verzagtheit; E.: s. ἀποδειλιᾶν (apodeilian)
ἀποδειλιατέον (apodeiliatéon), gr., Adj.: nhd. verzagen müssend; E.: s. ἀποδειλιᾶν (apodeilian)
ἀποδειλιατέος (apodeiliatéos), gr., Adj.: nhd. verzagen müssend; E.: s. ἀποδειλιᾶν (apodeilian)
ἀποδεῖν (apodein) (1), gr., V.: nhd. anbinden, festbinden; E.: s. ἀπό (apó), δεῖν (dein) (1)
ἀποδεῖν (apodein) (2), gr., V.: nhd. ermangeln, fehlen, entfernt sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), δεῖν (dein) (2)
ἀπόδειξις (apódeixis), ἀπόδεξις (apódexis), gr., F.: nhd. Nachweis, Beweis, Probe; E.: s. ἀποδεικνύναι (apodeiknýnai); W.: mlat. apodixa, F., Nachweis; s. it. polizza, F., Police, Versicherungsurkunde; nhd. Police, F., Police, Versicherungsurkunde; L.: Kluge s. u. Police
ἀποδειπνεῖν (apodeipnein), gr., V.: nhd. das Abendessen beenden; E.: s. ἀπό (apó), δειπνεῖν (deipnein)
ἀποδειπνῆσαι (apodeipnēsai), gr., V.: nhd. speisen; E.: s. ἀπό (apó), δεῖπνον (deipnon)
ἀποδειπνίδιος (apodeipnídios), gr., Adj.: nhd. das Abendessen betreffend; E.: s. ἀπό (apó), δεῖπνον (deipnon)
ἀπόδειπνος (apódeipnos), gr., Adj.: nhd. ohne Mahlzeit seiend, ohne Abendessen seiend; E.: s. ἀπό (apó), δεῖπνον (deipnon)
ἀποδείρειν (apodeírein), gr. (ion.), V.: Vw.: s. ἀποδέρειν (apodérein)
ἀποδειροτομεῖν (apodeirotomein), gr., V.: nhd. den Hals abschneiden, schlachten; E.: s. ἀπό (apó), δειρή (deirḗ), τέμνειν (témnein)
ἀποδειροτόμησις (apodeirotómēsis), gr., F.: nhd. Abschlachten; E.: s. ἀποδειροτομεῖν (apodeirotomein)
ἀποδεισιδαιμονεῖν (apodeisidaimonein), gr., V.: nhd. mit abergläubischer Furcht erfüllt sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), δείδειν (deídein), δαίμων (daímōn)
ἀποδεκατεύειν (apodekateúein), gr., V.: nhd. den Zehnten fordern, den Zehnten geben; E.: s. ἀπό (apó), δεκατεύειν (dekateúein), δέκατος (dékatos); L.: Frisk 1, 359
ἀποδεκάτευσις (apodekáteusis), gr., F.: nhd. Verzehnten; E.: s. ἀποδεκατεύειν (apodekateúein)
ἀποδεκατίζειν (apodekatízein), gr., V.: nhd. den Zehnten fordern, den Zehnten geben; E.: s. ἀπό (apó), δέκατος (dékatos)
ἀποδεκατοῦν (apodekatūn), gr., V.: nhd. den Zehnten fordern, den Zehnten geben; E.: s. ἀπό (apó), δεκατοῦν (dekatūn), δέκατος (dékatos)
ἀποδέκεσθαι (apodékesthai), gr. (ion.), V.: Vw.: s. ἀποδέχεσθαι (apodéchesthai)
ἀποδεκτέον (apodektéon), gr., Adj.: nhd. annehmen müssend, billigen müssend; E.: s. ἀποδέχεσθαι (apodéchesthai)
ἀποδεκτέος (apodektéos), gr., Adj.: nhd. annehmen müssend, billigen müssend; E.: s. ἀποδέχεσθαι (apodéchesthai)
ἀποδεκτήρ (apodektḗr), gr., M.: nhd. Abnehmer, Einnehmer; E.: s. ἀποδέχεσθαι (apodéchesthai)
ἀποδέκτης (apodéktēs), gr., M.: nhd. Abnehmer, Einnehmer; E.: s. ἀποδέχεσθαι (apodéchesthai); W.: lat. apodecta, M., Steuereinnehmer
ἀποδεκτός (apodektós), gr., Adj.: Vw.: s. ἀπόδεκτος (apódektos)
ἀπόδεκτος (apódektos), ἀποδεκτός (apodektós), gr., Adj.: nhd. angenehm, willkommen; E.: s. ἀποδέχεσθαι (apodéchesthai)
ἀποδέκτως (apodéktōs), gr., Adv.: nhd. angenehm, willkommen; E.: s. ἀπόδεκτος (apódektos), ἀποδέχεσθαι (apodéchesthai)
ἀποδενδροῦσθαι (apodendrūsthai), gr., V.: nhd. zum Baum werden; E.: s. ἀπό (apó), δενδροῦσθαι (dendrūsthai), δένδρον (déndron)
ἀπόδεξις (apódexis), gr. (ion.), F.: Vw.: s. ἀπόδειξις (apódeixis)
ἀποδέρειν (apodérein), ἀποδείρειν (apodeírein), gr., V.: nhd. Fell abziehen, abhäuten, prügeln; E.: s. ἀπό (apó), δέρειν (dérein); W.: lat. apoderīnus, Adj., von ausgeschälten Mandeln und Nüssen gemacht
ἀποδέρκεσθαι (apodérkesthai), gr., V.: nhd. hinschauen, hinblicken, betrachten, sein Augenmerk richten; E.: s. ἀπό (apó), δέρκεσθαι (dérkesthai)
ἀπόδερμα (apóderma), ἀπόδαρμα (apódarma), gr., N.: nhd. abgezogenes Fell; E.: s. ἀποδέρειν (apodérein)
ἀποδερματίζειν (apodermatízein), gr., V.: nhd. häuten, abhäuten; E.: s. ἀπό (apó), δέρμα (dérma)
ἀποδερματισμός (apodermatismós), gr., M.: nhd. Häuten, Abhäuten; E.: s. ἀπό (apó), δέρμα (dérma)
ἀποδερματοῦσθαι (apodermatūsthai), gr., V.: nhd. die Lederabdeckung zerstört haben; E.: s. ἀπό (apó), δερματοῦν (dermatūn), δέρμα (dérma)
ἀποδερτροῦν (apodertrūn), gr., V.: nhd. ausweiden; E.: s. ἀπό (apó), δέρτρον (dértron)
ἀπόδεσις (apódesis), gr., F.: nhd. Binden (N.), Fesseln (N.); E.: s. ἀποδεῖν (apodein) (1)
ἀποδεσμεῖν (apodesmein), gr., V.: nhd. festbinden; E.: s. ἀποδεῖν (apodein) (1)
ἀποδεσμεύειν (apodesmeúein), gr., V.: nhd. festbinden; E.: s. ἀποδεῖν (apodein) (1)
ἀποδεσμίς (apodesmís), gr., F.: Son.: verschrieben für ὑποδεσμίς (hypodesmís)
ἀπόδεσμος (apódesmos), gr., M.: nhd. Band (N.), Binde, Bündel; E.: s. ἀποδεῖν (apodein) (1)
ἀποδέχεσθαι (apodéchesthai), ἀποδέκεσθαι (apodékesthai), gr., V.: nhd. annehmen, aufnehmen, verstehen, wiedererlangen; Vw.: s. ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀπό (apó), δέχεσθαι (déchesthai)
ἀποδηλοῦν (apodēlūn), gr., V.: nhd. offenbaren; E.: s. ἀπό (apó), δηλοῦν (dēlūn)
ἀποδήλωσις (apodḗlōsis), gr., F.: nhd. Kommunikation durch Gespräche; E.: s. ἀποδηλοῦν (apodēlūn)
ἀποδημεῖν (apodēmein), ἀποδαμεῖν (apodamein), gr., V.: nhd. von seinem Demos abwesend sein (V.), in der Fremde sein (V.), verreist sein (V.), verreisen, wegbleiben; E.: s. ἀπόδημος (apódēmos)
ἀποδήμησις (apodḗmēsis), gr., F.: nhd. Abwesenheit von der Heimat, Aufenthalt in der Fremde; E.: s. ἀποδημεῖν (apodēmein), ἀπόδημος (apódēmos)
ἀποδημητής (apodēmētēs), gr., M.: nhd. in der Fremde Lebender, Reiselustiger; E.: s. ἀποδημεῖν (apodēmein), ἀπόδημος (apódēmos)
ἀποδημητικός (apodēmētikós), gr., Adj.: nhd. reiselustig; E.: s. ἀποδημεῖν (apodēmein), ἀπόδημος (apódēmos)
ἀποδημία (apodēmía), gr., F.: nhd. Abwesenheit von der Heimat, Aufenthalt in der Fremde; E.: s. ἀπόδημος (apódēmos); W.: lat. apodemia, F., Abwesenheit von der Heimat
ἀπόδημος (apódēmos), ἀπόδαμος (apódamos), gr., Adj.: nhd. in die Fremde gegangen, verreist, abwesend; E.: s. ἀπό (apó), δῆμος (dēmos); W.: mlat. apodemus, Adj., in der Fremde seiend
ἀποδία (apodía), gr., F.: nhd. Fehlen von Füßen; E.: s. ἀ- (a), πούς (pús)
ἀποδιαγράφειν (apodiagráphein), gr., V.: nhd. Zahlungen anordnen; E.: s. ἀπό (apó), διά (dia), γράφειν (gráphein)
ἀποδιαιρεῖν (apodihairein), gr., V.: nhd. beitragen, unterscheiden; E.: s. ἀπό (apó), διά (diá), αἱρεῖν (hairein)
ἀποδιαιτᾶν (apodiaitan), gr., V.: nhd. eine Schiedsspruch zu jemandes Gunsten tun; E.: s. ἀπό (apó), διαιτᾶν (diaitan) (1)
ἀποδιάκεισθαι (apodiákeisthai), gr., V.: nhd. eine Abneigung haben; E.: s. ἀπό (apó), διά (diá), κεῖσθαι (keisthai)
ἀποδιακλασμός (apodiaklasmós), gr., M.: nhd. geistige Störun, mentale Unruhe; E.: s. ἀπό (apó), διά (diá), κλᾶν (klan) (1)
ἀποδιακρίνειν (apodiakrínein), gr., V.: nhd. vollständig trennen; E.: s. ἀπό (apó), διά (diá), κρίνειν (krínein)
ἀποδιαλαμβάνειν (apodialambánein), gr., V.: nhd. auseinandersetzen, auseinanderstellen, getrennt diskutieren; E.: s. ἀπό (apó), διά (diá), λαμβάνειν (lambánein)
ἀποδιαληπτός (apodialēptós), gr., Adj.: nhd. trennbar; E.: s. ἀποδιαλαμβάνειν (apodialambánein)
ἀποδιάληψις (apodiálēpsis), gr., F.: nhd. Teilung in Stücke; E.: s. ἀποδιαλαμβάνειν (apodialambánein)
ἀποδιαλύειν (apodialýein), gr., V.: nhd. auflösen, zerstreuen; E.: s. ἀπό (apó), διά (diá), λύειν (lýein)
ἀποδιανομή (apodianomḗ), gr., F.: nhd. Beitrag; E.: s. ἀπό (apó), διά (diá), νέμειν (némein)
ἀποδιαπέμπεσθαι (apodiapémpesthai), gr., V.: nhd. ablenken, umleiten; E.: s. ἀπό (apó), διά (diá), πέμπειν (pémpein)
ἀποδιασείειν (apodiaseíein), gr., V.: nhd. durch Gewalt vertreiben, zurückstoßen; ÜG.: gr. ἀποστυφελίζειν (apostyphelízein) Gl; Q.: Gl; E.: s. ἀπό (apó), διά (dia), σείειν (seíein)
ἀποδιάστασις (apodiástasis), gr., F.: nhd. Abstand, Entfernung; E.: s. ἀπό (apó), διά (dia), ἱστάναι (histánai)
ἀποδιαστέλλειν (apodiastéllein), gr., V.: nhd. teilen, auseinandertrennen; E.: s. ἀπό (apó), διά (dia), στέλλειν (stéllein)
ἀποδιαστολή (apodiastolḗ), gr., F.: nhd. Teilung, Trennung; E.: s. ἀποδιαστέλλειν (apodiastéllein)
ἀποδιαστρέφειν (apodiastréphein), gr., V.: nhd. ablenken, umleiten; E.: s. ἀπό (apó), διά (dia), στρέφειν (stréphein)
ἀποδιατιθέναι (apodiatithénai), gr., V.: nhd. auseinanderlegen, zurechtlegen, anordnen, in einen Zustand versetzen, verfügen über; E.: s. ἀπό (apó), διά (diá), τιθέναι (tithénai)
ἀποδιατρίβειν (apodiatríbein), gr., V.: nhd. hinbringen, vergeuden; E.: s. ἀπό (apó), διά (dia), τρίβειν (tríbein)
ἀποδιδάσκειν (apodidáskein), gr., V.: nhd. unterrichten nicht zu tun, lehren nicht zu tun; E.: s. ἀπό (apó), διδάσκειν (didáskein)
ἀποδιδόναι (apodidónai), gr., V.: nhd. zurückgeben, bezahlen, erfüllen, ausliefern, mitteilen; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἐπ- (ep), ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀπό (apó), διδόναι (didónai)
ἀποδιδράσκειν (apodidráskein), ἀποδιδρήσκειν (apodidrḗskein), ἀποδρασκάζειν (apodraskázein), gr., V.: nhd. fortlaufen, entfliehen, entweichen; E.: s. ἀπό (apó), διδράσκειν (didráskein); L.: Frisk 1, 122
ἀποδιδρασκίνδα (apodidraskínda), gr., Sb.: nhd. ein Spiel bei dem alle bis auf einen davonlaufen; E.: s. ἀποδιδράσκειν (apodidráskein)
ἀποδιδρήσκειν (apodidrḗskein), gr. (ion.), V.: Vw.: s. ἀποδιδράσκειν (apodidráskein)
ἀποδιδύσκειν (apodidýskein), gr., V.: nhd. wegwerfen, loswerden; E.: s. ἀπό (apó), δύειν (dýein)
ἀποδίεσθαι (apodíesthai), gr., V.: nhd. wegscheuchen; E.: s. ἀπό (apó), δίεσθαι (díesthai), δίειν (díein)
ἀποδιηθεῖν (apodiēthein), gr., V.: nhd. durchseihen, filtern; E.: s. ἀπό (apó), διά (diá), ἠθεῖν (ēthein)
ἀποδιιστάναι (apodiistánai), gr., V.: nhd. auseinanderstellen, trennen; E.: s. ἀπό (apó), διά (diá), ἱστάναι (histánai)
ἀποδικάζειν (apodikázein), gr., V.: nhd. lossprechen; E.: s. ἀπό (apó), δικάζειν (dikázein)
ἀποδικεῖν (apodikein) (1), nhd., V.: nhd. herabwerfen, wegwerfen; E.: s. ἀπό (apó)
ἀποδικεῖν (apodikein) (2), nhd., V.: nhd. sich vor Gericht verteidigen; E.: s. ἀπό (apó), δίκη (díkē)
ἀπόδικος (apódikos), nhd., Adj.: nhd. zurückgewiesen; E.: s. ἀποδικεῖν (apodikein) (1)
ἀποδινεῖν (apodinein), gr., V.: nhd. ausdreschen; E.: s. ἀπό (apó), δινεῖν (dinein)
ἀποδιοπομπεῖσθαι (apodiopompeisthai), gr., V.: nhd. durch ein dem Zeus dargebrachtes Opfer Unglück abwenden, reinigen, sühnen, verabscheuen; E.: s. ἀπό (apó), Ζεύς (Zeús), δῖος (dios), πομπή (pompḗ)
ἀποδιοπόμπησις (apodiopómpēsis), gr., F.: nhd. Darbringung eines Sühneopfers; E.: s. ἀποδιοπομπεῖσθαι (apodiopompeisthai)
ἀποδιοπομπητέον (apodiopompētéon), gr., Adj.: nhd. mit Abscheu zurückweisen müssend; E.: s. ἀποδιοπομπεῖσθαι (apodiopompeisthai)
ἀποδιορίζειν (apodiorízein), gr., V.: nhd. trennen, durch Definieren begrenzen, absondern; E.: s. ἀπό (apó), διά (diá), ὁρίζειν (horízein)
ἀποδιορισμός (apodiorismós), gr., M.: nhd. Trennung, Teilung, Absonderung; E.: s. ἀποδιορίζειν (apodiorízein)
ἀποδιοριστέον (apodioristéon), gr., Adj.: nhd. trennen müssend, abgrenzen müssend; E.: s. ἀποδιορίζειν (apodiorízein)
ἀποδιπλοῦσθαι (apodiplūsthai), gr., V.: nhd. aufgefaltet werden; E.: s. ἀπό (apó), διπλοῦν (diplūn) (1), διπλόος (diplóos)
ἀποδίς (apodís), gr., Adv.: nhd. zweimal; E.: s. ἀπό (apó), δι‑ (di)
ἀποδισκεύειν (apodiskeúein), gr., V.: nhd. wie einen Diskus werfen; E.: s. ἀπό (apó), δισκεύειν (diskeúein), δίσκος (dískos)
ἀποδιφθεροῦσθαι (apodiphtherūsthai), gr., V.: nhd. mit Fellen bedeckt sein (V.), mit Häuten bedeckt sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), διφθεροῦσθαι (diphtherūsthai), διφθέρα (diphthéra)
ἀποδιψᾶν (apodipsan), gr., V.: nhd. verdursten, an Durst sterben, von Durst befreit werden; E.: s. ἀπό (apó), διψᾶν (dipsan)
ἀποδίωγμα (apodíōgma), gr., N.: nhd. Verfolgen; E.: s. ἀποδιώκειν (apodiṓkein)
ἀποδιωθεῖν (apodiōthein), gr., V.: nhd. wegwerfen; E.: s. ἀπό (apó), διά (dia), ὠθεῖν (ōthein)
ἀποδιώκειν (apodiṓkein), gr., V.: nhd. fortjagen, vertreiben; E.: s. ἀπό (apó), διώκειν (diṓkein)
ἀποδιωκτέον (apodiōdtéon), gr., Adj.: nhd. fortjagen müssend, vertreiben müssend; E.: s. ἀποδιώκειν (apodiṓkein)
ἀποδιωκτέος (apodiōdtéos), gr., Adj.: nhd. fortjagen müssend, vertreiben müssend; E.: s. ἀποδιώκειν (apodiṓkein)
ἀποδίωκτος (apodíōdtos), gr., Adj.: nhd. hinausgeworfen, vertrieben; E.: s. ἀποδιώκειν (apodiṓkein)
ἀποδίωξις (apodíōxis), gr., F.: nhd. Fortjagen, Ausschluss, Vertreibung; E.: s. ἀποδιώκειν (apodiṓkein)
ἀποδοκεῖν (apodokein), gr., V.: nhd. missfallen; E.: s. ἀπό (apó), δοκεῖν (dokein)
ἀποδοκιμάζειν (apodokimázein), gr., V.: nhd. zurückweisen, missbilligen, verwerfen, abschaffen; E.: s. ἀπό (apó), δοκιμάζειν (dokimázein)
ἀποδοκιμᾶν (apodokiman), gr., V.: nhd. zurückweisen, missbilligen, verwerfen, abschaffen; E.: s. ἀπό (apó), δοκιμάζειν (dokimázein)
ἀποδοκιμασία (apodokimasía), gr., F.: nhd. Verwerfen nach einem Prozess; E.: s. ἀποδοκιμάζειν (apodokimázein)
ἀποδοκιμαστέον (apodokimastéon), gr., Adj.: nhd. zu verwerfen seiend, verwerfen müssend; E.: s. ἀποδοκιμάζειν (apodokimázein)
ἀποδοκιμαστέος (apodokimastéos), gr., Adj.: nhd. zu verwerfen seiend; E.: s. ἀποδοκιμάζειν (apodokimázein)
ἀποδοκιμαστής (apodokimastḗs), gr., F.: nhd. Verwerfer; E.: s. ἀποδοκιμάζειν (apodokimázein)
ἀποδοκιμαστικός (apodokimastikós), gr., Adj.: nhd. zurückweisend, missbilligen; E.: s. ἀποδοκιμάζειν (apodokimázein)
ἀποδόκιμος (apodókimos), gr., Adj.: nhd. wertloss; E.: s. ἀπό (apó), δόκιμος (dókimos)
ἀπόδομα (apódoma), gr., N.: nhd. Geschenk, Angebot; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀποδιδόναι (apodidónai)
ἀποδόντωσις (apodóntōsis), gr., F.: nhd. Zähneputzen, Reinigen der Zähne; E.: s. ἀπό (apó), ὀδούς (odús)
ἀποδορά (apodorá), gr., F.: nhd. Abhäuten, Abziehen der Haut; E.: s. ἀπό (apó), δόρα (dóra)
ἄποδος (ápodos) (1), gr., Adj.: nhd. ohne Fuß seiend, lahm; E.: s. ἀ- (a), πούς (pús)
ἄποδος (ápodos) (2), gr. (ion.), M.: Vw.: s. ἄφοδος (áphodos)
ἀποδόσιμον (apodósimon), gr., N.: nhd. Beleg, Quittung; E.: s. ἀποδόσιμος (apodósimos), ἀποδιδόναι (apodidónai)
ἀποδόσιμος (apodósimos), gr., Adj.: nhd. wiederhergestellt; E.: s. ἀποδιδόναι (apodidónai)
ἀπόδοσις (apódosis), gr., F.: nhd. Zurückgabe eines geschuldeten, Gegenstandes, Bezahlung, Angabe, Erklärung; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀποδιδόναι (apodidónai)
ἀποδόσμιος (apodósmios), gr., Adj.: nhd. verkaufbar; E.: s. ἀποδιδόναι (apodidónai)
ἀποδοσμός (apodosmós), gr., M.: nhd. Verkauf; E.: s. ἀποδιδόναι (apodidónai)
ἀποδοτέον (apodotéon), gr., Adj.: nhd. darreichen müssend; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀποδιδόναι (apodidónai)
ἀποδοτέος (apodotéos), gr., Adj.: nhd. darreichen müssend; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀποδιδόναι (apodidónai)
ἀποδοτικός (apodotikós), gr., Adj.: nhd. darreichend, Darreichung betreffend, Bezahlung betreffend; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀποδιδόναι (apodidónai)
ἀποδοτικῶς (apodotikōs), gr., Adv.: nhd. darreichend, Darreichung betreffend, Bezahlung betreffend; E.: s. ἀποδοτικός (apodotikós), ἀποδιδόναι (apodidónai)
ἀπόδοτος (apódotos), gr., Adj.: nhd. zurückzahlbar, zurückzahlen müssend, bezahlen; E.: s. ἀποδιδόναι (apodidónai)
ἀπόδουλος (apodulos), gr., M.: nhd. Freigelassener, freigelassener Sklafe; E.: s. ἀπό (apó), δοῦλος (dūlos)
ἀποδοχεῖον (apodocheion), gr., N.: nhd. Lagerhaus, Zisterne; E.: s. ἀποδέχεσθαι (apodéchesthai)
ἀποδοχεύς (apodocheús), gr., M.: nhd. Einnehmer, Archivar, Hüter eines Archivs; E.: s. ἀποδέχεσθαι (apodéchesthai)
ἀποδοχή (apodochḗ), gr., F.: nhd. Zurückerhalten, freundliche Aufnahme, Beifall, Zuneigung; E.: s. ἀποδέχεσθαι (apodéchesthai)
ἀποδόχιον (apodóchion), gr., N.: nhd. Lagerhaus, Zisterne; E.: s. ἀποδέχεσθαι (apodéchesthai)
ἀποδοχμοῦν (apodochmūn), gr., V.: nhd. seitwärts beugen; E.: s. ἀπό (apó), δοχμοῦν (dochmūn), δοχμός (dochmós)
ἀπόδραγμα (apódragma), gr., N.: nhd. Weggenommenes, weggenommener Teil; E.: s. δράγμα (drágma), δράσσεσθαι (drássesthai)
ἀποδραθεῖν (apodrathein), gr., V.: Vw.: s. ἀποδαρθάνειν (apodarthánein)
ἀποδραπετεύειν (apodrapeteúein), gr., V.: nhd. weglaufen von; E.: s. ἀπό (apó), δραπετεύειν (drapeteúein)
Ἀποδρασιππίδης (Apotrashippídēs), gr., M.=PN: nhd. Appodrashippides; E.: s. ἀποδιδράσκειν (apodidráskein), ἵππος (híppos); Son.: komisch gebildeter Name
ἀπόδρασις (apódrasis), ἀπόδρησις (apódrēsis), gr., F.: nhd. Weglaufen; E.: s. ἀποδιδράσκειν (apodidráskein); L.: Frisk 1, 122
ἀποδρασκάζειν (apodraskázein), gr., V.: Vw.: s. ἀποδιδράσκειν (apodidráskein)
ἀποδρεπανίζειν (apodrepanízein), gr., V.: nhd. zurechtstutzen, beschneiden; E.: s. ἀπό (apó), δρέπανον (drépanon) (1)
ἀποδρέπειν (apodrépein), gr., V.: nhd. abpflücken; E.: s. ἀπό (apó), δρέπειν (drépein)
ἀποδρεπέπτεσθαι (apodrepépstestai), gr., V.: nhd. abpflücken; E.: s. ἀπό (apó), δρέπειν (drépein)
ἀπόδρεψις (apódrepsis), gr., F.: nhd. Abpflücken; E.: s. ἀποδρέπειν (apodrépein)
ἀπόδρησις (apódrēsis), gr., F.: Vw.: s. ἀπόδρασις (apódrasis)
ἀποδρομή (apodromḗ), gr., F.: nhd. Zufluchtsort; E.: s. ἀπό (apó), δρομή (dromḗ)
ἀπόδρομος (apódromos), gr., Adj.: nhd. vom Rennen getrennt; E.: s. ἀπό (apó), δρόμος (drómos)
ἀπόδρρομος (apódrromos), gr. (kret.), V.: nhd. nicht großjährig; E.: Herkunft ungeklärt?
ἀποδρύπτειν (apodrýptein), ἀποδρύφειν (apodrýphein), gr., V.: nhd. zerkratzen, zerschinden; E.: s. ἀπό (apó), δρύπτειν (drýptein)
ἀποδρύφειν (apodrýphein), gr., V.: Vw.: s. ἀποδρύπτειν (apodrýptein)
ἀποδύειν (apodýein), gr., V.: nhd. ablegen, ausziehen, entkleiden; E.: s. ἀπό (apó), δύειν (dýein)
ἀποδυναμία (apodynamia), gr., F.: nhd. Mangel (M.) an Kraft; E.: s. ἀπό (apó), δύναμις (dýnamis)
ἀποδύνειν (apodýnein), gr., V.: nhd. ablegen, ausziehen, entkleiden; E.: s. ἀπό (apó), δύνειν (dýnein)
ἀποδύρεσθαι (apodýresthai), gr., V.: nhd. in Jammern ausbrechen; E.: s. ἀπό (apó), ὀδύρεσθαι (odýresthai)
ἀποδυρμός (apodyrmós), gr., M.: nhd. Bejammern, Betrauern; E.: s. ἀποδύρεσθαι (apodýresthai)
ἀπόδυσις (apódysis), gr., F.: nhd. Ausziehen, Entkleiden, Hinscheiden, Tod; ÜG.: lat. obitus Gl; Q.: Gl; E.: s. ἀποδύειν (apodýein)
ἀποδυσπετεῖν (apodyspetein), gr., V.: nhd. zurücktreten, aus Ungeduld etwas aufgeben; E.: s. ἀπό (apó), δυσπετής (dyspetḗs), δυς- (dys), πίπτειν (píptein)
ἀποδυσπέτημα (apodyspétēma), gr., N.: nhd. Entmutigen, Verzweiflung; E.: s. ἀποδυσπετεῖν (apodyspetein)
ἀποδυσπέτησις (apodyspétēsis), gr., F.: nhd. Entmutigen, Verzweiflung; E.: s. ἀποδυσπετεῖν (apodyspetein)
ἀποδυτέον (apodytéon), gr., Adj.: nhd. ausziehen müssend; E.: s. ἀποδύειν (apodýein)
ἀποδυτέος (apodytéos), gr., Adj.: nhd. ausziehen müssend; E.: s. ἀποδύειν (apodýein)
ἀποδυτήριον (apodytḗrion), gr., N.: nhd. Auskleidezimmer; E.: s. ἀποδύειν (apodýein); W.: lat. apodytērium, N., Auskleidezimmer
ἀποδωρεῖν (apodōrein), gr., V.: nhd. weggeben; E.: s. ἀπό (apó), δωρεῖν (dōrein), δῶρον (dōron) (1)
ἀποδωσείειν (apodōseíein), gr., V.: nhd. zurückgeben wollen (V.); E.: s. ἀπό (apó), δώς (dṓs)
Ἀποδωτός (Apodōtós), gr., M.: nhd. ein Angehöriger eines aitolischen Volkes; E.: Herkunft ungeklärt?
ἀποείκειν (apoeíkein), gr., V.: nhd. abweichen, verlassen (V.), verzichten; E.: s. ἀπό (apó), εἴκειν (eíkein) (2)
ἀποεργάθον (apoergáthon), gr., V.: Vw.: s. ἀπείργαθον (apeírgathon)
ἀποέργαθον (apoérgathon), gr., V.: Vw.: s. ἀπείργαθον (apeírgathon)
ἀποέργειν (apoérgein), gr., V.: Vw.: s. ἀπείργειν (apeírgein)
ἀπόερσε (apóerse), gr., V.: nhd. weggefegt werden; E.: s. ἀπό (apó), ?
ἀποζᾶν (apozan), gr., V.: Vw.: s. ἀποζῆν* (apozēn)
ἀπόζειν (apózein), gr., V.: nhd. duften; E.: s. ἀπό (apó), ὄζειν (ózein)
ἀποζεῖν (apozein), gr., V.: nhd. abkochen, kochen; E.: s. ἀπό (apó), ζεῖν (zein)
ἀπόζεμα (apózema), gr., N.: nhd. Sud, Abkochung; E.: s. ἀποζεῖν (apozein)
ἀποζεννύναι (apozennýnai), gr., V.: nhd. abkochen, kochen; E.: s. ἀπό (apó), ζεῖν (zein)
ἀπόζεσμα (apózesma), gr., N.: nhd. Sud, Abkochung; E.: s. ἀποζεῖν (apozein)
ἀποζευγεῖν (apozeugein), gr., V.: nhd. ausspannen, abspannen; E.: s. ἀπό (apó), ζευγνύναι (zeugnýnai)
ἀποζευγνύναι (apozezgnýnai), gr., V.: nhd. ausspannen, abspannen, getrennt werden; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀπό (apó), ζευγνύναι (zeugnýnai)
ἀποζευκτέον (apozeuktéon), gr., Adj.: nhd. trennen müssend, abspannen müssend; E.: s. ἀποζευγνύναι (apozezgnýnai)
ἀπόζευξις (apózeuxis), gr., F.: nhd. Ausspannen, Abspannen; E.: s. ἀποζευγνύναι (apozezgnýnai)
ἀποζῆν* (apozēn), ἀποζᾶν (apozan), gr., V.: nhd. ärmlich leben, unter Entbehrungen leben; E.: s. ἀπό (apó), ζῆν (zēn)
ἀποζυγή (apozygḗ), gr., F.: nhd. Trennung, Scheidung; E.: s. ἀποζευγνύναι (apozezgnýnai), ἀπό (apó), ζυγή (zygḗ)
ἀπόζυγος (apózygos), gr., Adj.: nhd. ungerade (Zahlen); E.: s. ἀπό (apó), ζυγή (zygḗ)
ἀπόζυμος (apózymos), gr., Adj.: nhd. im Stadium der Fermentierung seiend, im Stadium des Gärens Fermentierung seiend; E.: s. ἀπό (apó), ζύμη (zýmḗ)
ἀποζωγραφεῖν (apozōgraphein), gr., V.: nhd. abmalend, abbilden; E.: s. ἀπό (apó), ζῆν (zēn), γράφειν (gráphein)
ἀποζωννύναι (apozōnnýnai), gr., V.: nhd. einen Krieger abdanken; E.: s. ἀπό (apó), ζωννύναι (zōnnýnai)
ἀποζωνύειν (apozōnýein), gr., V.: nhd. einen Krieger abdanken; E.: s. ἀπό (apó), ζωννύναι (zōnnýnai)
ἀπόζωσις (apózōsis), gr., F.: nhd. Entgürten; E.: s. ἀποζωννύναι (apozōnnýnai)
ἀποθαλασσοῦν (apothalassūn), gr., V.: nhd. in Meer verwandeln; E.: s. ἀπό (apó), θαλασσοῦν (thalassūn), θάλασσα (thálassa)
ἀποθάλλειν (apothállein), gr., V. nhd. die Blüte verlieren; E.: s. ἀπό (apó), θάλλειν (thállein)
ἀποθανατέον (apothanatéon), gr., Adj.: nhd. sterben müssend; E.: s. ἀποθνῄσκειν (apothnḗiskein)
ἀποθαρρεῖν (apotharrein), gr., V.: Vw.: s. ἀποθαρσεῖν (apotharsein)
ἀποθαρρύνειν (apotharrýnein), gr., V.: Vw.: s. ἀποθαρσύνειν* (apotharsýnein)
ἀποθαρσεῖν (apotharsein), ἀποθαρρεῖν (apotharrein), gr., V.: nhd. Mut fassen; E.: s. ἀπό (apó), θαρσεῖν (tharsein)
ἀποθαρσύνειν* (apotharsýnein), ἀποθαρρύνειν (apotharrýnein), gr., V.: nhd. ermutigen, Mut zusprechen; E.: s. ἀπό (apó), θαρσύνειν (tharsýnein), θάρσος (thársos)
ἀποθαυμάζειν (apothaumázein), ἀποθωυμάζειν (apothōymázein), gr., V.: nhd. sich sehr wundern; E.: s. ἀπό (apó), θαυμάζειν (thaumázein)
ἀποθεᾶσθαι (apotheāsthai), gr., V.: nhd. aufmerksam betrachten; E.: s. ἀπό (apó), θεᾶσθαι (theasthai)
ἀποθειάζειν (apotheiázein), gr., V.: nhd. vergöttern; E.: s. ἀπό (apó), θειάζειν (theiázein)
ἀποθεῖν (apothein), gr., V.: nhd. weglaufen, enteilen; E.: s. ἀπό (apó), θεῖν (thein) (1)
ἀποθειοῦν (apotheiūn), gr., V.: nhd. in eine geheimnisvolle Sprache kleiden, ausräuchern; E.: s. ἀπό (apó), θειοῦν (theiūn)
ἀποθείωσις (apotheíōsis), gr., V.: nhd. Ausräuchern; E.: s. ἀποθειοῦν (apotheiūn)
ἀποθεμελιοῦν (apothemeliūn), gr., V.: nhd. vollständig zerstören; E.: s. ἀπό (apó), θεμελιοῦν (themeliūn), θέμεθλα (thémethla)
ἄποθεν (ápothen), ἄπωθεν (ápōthen), ἄπυθεν (ápythen), gr., Adv.: nhd. von fern, fern, entfernt, fernstehend; E.: s. ἀπό (apó)
ἀπόθεος (apótheos), gr., Adj.: nhd. gottlos, von den Göttern entfernd; E.: s. ἀπό (apó), θεός (theós)
ἀποθεοῦν (apotheūn), gr., V.: nhd. vergöttern; E.: s. ἀπό (apó), θεοῦν (theūn)
ἀποθεραπεία (apotherapeía), gr., F.: nhd. regelmäßige Verehrung, regelmäßiger Gottesdienst, wiederherstellende Behandlung; E.: s. ἀπό (apó), θεραπεία (therapeía), θεράπων (therápōn)
ἀποθεραπεύειν (apotherapeúein), gr., V.: nhd. pflegen, ausheilen; E.: s. ἀπό (apó), θεραπεύειν (therapeúein)
ἀποθεράπευσις (apotherápeusis), gr., F.: nhd. Dienen; E.: s. ἀποθεραπεύειν (apotherapeúein)
ἀποθεραπευτέον (apotherapeutéon), gr., Adj.: nhd. mit einer wiederherstellenden Behandlung behandeln müssend; E.: s. ἀποθεραπεύειν (apotherapeúein)
ἀποθεραπευτικός (apotherapeutikós), gr., Adj.: nhd. verbunden mit Verehrung, mit Gottesdienst verbunden, mit einer wiederherstellenden Behandlung verbunden; E.: s. ἀποθεραπεύειν (apotherapeúein)
ἀποθεραπευτικῶς (apotherapeutikōs), gr., Adv.: nhd. verbunden mit Verehrung, mit Gottesdienst verbunden, mit einer wiederherstellenden Behandlung verbunden; E.: s. ἀποθεραπεύειν (apotherapeúein)
ἀποθερίζειν (apotherízein), ἀποθρίζειν (apothrízein), gr., V.: nhd. abmähen, abschneiden; Vw.: s. παρα- (para); E.: s. ἀπό (apó), θερίζειν (therízein)
ἀποθέρισμα (apothérisma), ἀπόθρισμα (apóthrisma), gr., N.: nhd. Abgeschnittenes; E.: s. ἀποθερίζειν (apotherízein)
ἀπόθερμος (apóthermos) (1), gr., Adj.: nhd. ohne Wärme seiend; E.: s. ἀπό (apó), θερμός (thermós)
ἀπόθερμος (apóthermos) (2), gr., Adj.: nhd. ein Getränk, eine Würze; E.: s. ἀπόθερμος (apóthermos) (1)
ἀποθέσιμος (apothésimos), gr., Adj.: nhd. weggestellt, aufbewahrt, verwahrt; E.: s. ἀποτίθεναι (apotíthenai)
ἀπόθεσις (apóthesis), gr., F.: nhd. Ablegung, Lokal zum Ablegen der Kleider; E.: s. ἀποτίθεναι (apotíthenai)
ἀποθεσπίζειν (apothespízein), gr., V.: nhd. weissagen; E.: s. ἀπό (apó), θεσπίζειν (thespízein)
ἀποθέσπισις (apothéspisis), gr., F.: nhd. gegebene Weissagung, gegebenes Orakel; E.: s. ἀποθεσπίζειν (apothespízein)
ἀπόθεστος (apóthestos), gr., Adj.: nhd. unerbeten, unerwünscht, verschmäht, verwünscht, verabscheut; E.: s. ἀπό (apó), θέσσεσθαι (théssesthai); L.: Frisk 1, 123
Ἀποθέται (Apothétai), gr., F. Pl.=ON: nhd. Apothetai; E.: s. ἀπό (apó); Son.: Schlucht in der die missgestalteten Kinder der Spartaner nach der Geburt ausgesetzt wurden
ἀποθετέον (apothetéon), gr., Adj.: nhd. auf die Seite gestellt; E.: s. ἀποτιθέναι (apotithénai)
ἀποθετικός (apothetikós), gr., Adj.: nhd. vollendend; E.: s. ἀποτιθέναι (apotithénai)
ἀπόθετον (apótheton), gr., N.: nhd. Aufbewahrungsort, Lager; E.: s. ἀποτιθέναι (apotithénai)
ἀπόθετος (apóthetos), gr., Adj.: nhd. beseite gesetzt, aufbewahrt, wertvoll, verborgen, geheimnisvoll; E.: s. ἀποτιθέναι (apotithénai)
ἀποθεωρεῖν (apotheōrein), gr., V.: nhd. von fern betrachten, untersuchen, überlegen (V.); E.: s. ἀπό (apó), θεωρεῖν (theōrein)
ἀποθεώρησις (apotheṓrēsis), gr., F.: nhd. Betrachtung; E.: s. ἀποθεωρεῖν (apotheōrein)
ἀποθεωρητέον (apotheōrētéon), gr., Adj.: nhd. überlegen müssend, nachdenken müssend; E.: s. ἀποθεωρεῖν (apotheōrein)
ἀποθέωσις (apothéōsis), gr., F.: nhd. Vergöttlichung, Vergottung, Apotheose; E.: s. ἀποθεοῦν (apotheūn); W.: nhd. Apotheose, F., Apotheose, Vergöttlichung, Verherrlichung; L.: Frisk 1, 662
ἀποθήκη (apothḗkē), gr., F.: nhd. Aufbewahrungsort, Speicher; E.: s. ἀπό (apó), θήκη (thḗkē); W.: lat. apothēca, F., Speicher, Vorratskammer; ? ahd. botega* 13, sw. F. (n), Bottich, Kufe (F.) (2); mhd. boteche, botech, st. M., sw. F., Bottich; nhd. Bottich, DW 2, 279, (bay./tirol.) Bottig, F., M., Bottich, Schmeller 1, 309, Schöpf 52, (kärntn.) Poutige, Poutinge, F., M., Bottich, Lexer 37, (schweiz.) Botechen, F., M., Bottich, Schweiz. Id. 4, 1907; W.: lat. apothēca, F., Speicher, Vorratskammer; nhd. Apotheke, F., Apotheke; L.: Kluge s. u. Apotheke
ἀποθήκιον (apothḗkion), gr., N.: nhd. Vorratsschrank, Speisekammer; E.: s. ἀποθήκη (apothḗkē)
ἀποθηλάζειν (apothēlázein), gr., V.: nhd. säugen, saugen; E.: s. ἀπό (apó), θηλάζειν (thēlázein)
ἀποθηλασμός (apothēlasmós), gr., M.: nhd. Säugen, Saugen; E.: s. ἀποθηλάζειν (apothēlázein)
ἀποθηλύνειν (apothēlýnein), gr., V.: nhd. weibisch machen, entnerven, mildern; E.: s. ἀπό (apó), θηλύνειν (thēlýnein)
ἀποθηρευτής (apothereutḗs), gr., M.: nhd. nach der Jagd verwendeter Trinkbecher; E.: s. ἀπό (apó), θηρεύειν (thēreúein), θήρ (thḗr)
ἀποθηριοῦν (apotheriūn), gr., V.: nhd. verwildern lassen, verwildern; E.: s. ἀπό (apó), θηριοῦν (theriūn), θήρ (thḗr)
ἀποθηρίωσις (apothēríōsis), gr., F.: nhd. Verwilderung; E.: s. ἀποθηριοῦν (apotheriūn)
ἀποθησαυρίζειν (apothēsaurízein), gr., V.: nhd. im Schatzhaus speichern, Schätze sammeln; E.: s. ἀπό (apó), θησαυρίζειν (thēsaurízein)
ἀποθησαυρισμός (apothēsaurismós), gr., M.: nhd. Aufspeicherung, Speichern; E.: s. ἀποθησαυρίζειν (apothēsaurízein)
ἀπόθητος (apóthētos), gr., Adj.: nhd. nicht gewünscht; E.: s. ἀπό (apó), ?
ἀποθινοῦσθαι (apothinūsthai), gr., V.: nhd. versandet werden; E.: s. ἀπό (apó), θίς (thís); L.: Frisk 1, 675
ἀποθλίβειν (apothlíbein), gr., V.: nhd. ausdrücken, verdrängen; E.: s. ἀπό (apó), θλίβειν (thlíbein)
ἀπόθλιμμα (apóthlimma), gr., N.: nhd. ausgepresster Saft; E.: s. ἀποθλίβειν (apothlíbein)
ἀποθλιμμός (apothlimmós), gr., M.: nhd. Unterdrückung, Bedrückung; E.: s. ἀποθλίβειν (apothlíbein)
ἀπόθλιψις (apóthlipsis), gr., F.: nhd. Verdrängung, Ausstoßung; E.: s. ἀποθλίβειν (apothlíbein)
ἀποθνᾴσκειν (apothnaiskein), gr., V.: Vw.: s. ἀποθνῄσκειν (apothnḗiskein)
ἀποθνῄσκειν (apothnḗiskein), ἀποθνᾴσκειν (apothnaiskein), gr., V.: nhd. sterben, absterben, getötet werden; Vw.: s. ἀντ- (ant), δι- (di), ἐπ- (ep), παρ- (par), ὑπερ- (hyper), συν- (syn); E.: s. ἀπό (apó), θνῄσκειν (thnḗiskein)
ἀποθρασύνεσθαι (apothrasýnesthai), gr., V.: nhd. kühn sein (V.), zuversichtlich sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), θρασύνειν (thrasýnein), θρασύς (thrasýs)
ἀποθραύειν (apothraúein), gr., V.: nhd. abbrechen, zerbrechen; E.: s. ἀπό (apó), θραύειν (thraúein)
ἀπόθραυμα* (apóthrauma), ἀπόθραυμα (apóthrausma), gr., N.: nhd. Bruchstück, Zermalmung, Wunde; E.: s. ἀποθραύειν (apothraúein)
ἀπόθραυσις (apóthrausis), gr., F.: nhd. Zerbrechen, Brechen; E.: s. ἀποθραύειν (apothraúein)
ἀπόθραυμα (apóthrausma), gr., N.: Vw.: s. ἀπόθραυμα* (apóthrauma)
ἀποθρηνεῖν (apothrēnein), gr., V.: nhd. beweinen, beklagen; E.: s. ἀπό (apó), θρηνεῖν (thrēnein)
ἀποθριάζειν (apothriázein), gr., V.: nhd. den Himmel klären; E.: s. ἀπό (apó), ?
ἀποθριγκοῦν (apothrinkūn), gr., V.: nhd. mit einem Gesims versehen (V.), mit einem Fries versehen (V.); E.: s. ἀπό (apó), θριγκοῦν (thrinkūn), θριγκός (thrinkós)
ἀποθρίζειν (apothrízein), gr., V.: Vw.: s. ἀποθερίζειν (apotherízein)
ἀπόθριξ (apóthrix), gr., Adj.: nhd. keine Haare habend, haarlos; E.: s. ἀπό (apó), θρίξ (thríx)
ἀπόθρισμα (apóthrisma), gr., N.: Vw.: s. ἀποθέρισμα (apothérisma)
ἀποθρύπτειν (apothrýptein), gr., V.: nhd. zerquetschen, zerbröseln, zerschmettern; E.: s. ἀπό (apó), θρύπτειν (thrýptein)
ἀποθρώσκειν (apothrṓskein), gr., V.: Vw.: s. ἀποθρῴσκειν (apothrṓiskein)
ἀποθρῴσκειν (apothrṓiskein), ἀποθρώσκειν (apothrṓskein), gr., V.: nhd. herabspringen, aufsteigen; E.: s. ἀπό (apó), θρῴσκειν (thrṓiskein)
ἀποθύειν (apothýein), gr., V.: nhd. ein schuldiges Opfer darbringen, ein gelobtes Opfer darbringen; E.: s. ἀπό (apó), θύειν (thýein)
ἀποθυμαίνειν? (apothymaínein), gr., V.: nhd. ?; E.: s. ἀπό (apó), θυμαίνειν (thymaínein)
ἀποθυμιᾶν (apothymian), gr., V.: nhd. ausräuchern; E.: s. ἀπό (apó), θυμιᾶν (thymian)
ἀποθυμίασις (apothymíasis), gr., F.: nhd. Ausräuchern, Vermehren des Rauches; E.: s. ἀποθυμιᾶν (apothymian)
ἀποθύμιος (apothýmios), gr., Adj.: nhd. nicht nach dem Herzen seiend, unerfreulich; E.: s. ἀπό (apó), θυμός (thymós)
ἀποθυννίζειν (apothynnízein), gr., V.: nhd. zu den Thunfischen schicken, als töricht verachten; E.: s. ἀπό (apó), θυννίζειν (thynnízein), θύννος (thýnnos)
ἀποθυρίζειν (apothyrízein), gr., V.: nhd. zur Tür herausgeben; E.: s. ἀπό (apó), θύρα (thýra)
ἀποθυροῦν (apothyrūn), gr., V.: nhd. zur Tür herausgeben; E.: s. ἀπό (apó), θυροῦν (thyrūn), θύρα (thýra)
ἀποθύσκειν (apothýskein), gr., V.: nhd. fehl nicht treffen, verfehlen, nicht erlangen, verlieren; E.: s. ἀπό (apó), τυγχάνειν (tynchánein)
ἀποθύσσειν (apothýssein), gr., V.: nhd. ausatmen, aushauchen, herausblasen, ausdünsten; E.: s. ἀπό (apó),
ἀποθυστάνιον (apothystánion), gr., N.: nhd. ein Trinkgefäß?; E.: s. ἀποθύειν (apothýein)?
ἀποθυτέον (apothytéon), gr., Adj.: nhd. opfern müssend, ein Opfer ausführen müssend; E.: s. ἀποθύειν (apothýein)
ἀποθωρακίζεσθαι (apothōrakízesthai), gr., V.: nhd. sich den Panzer ausziehen; E.: s. θωρακίζειν (thōrakízein), θώραξ (thṓrax)
ἀποθωυμάζειν (apothōymázein), gr. (ion.), V.: Vw.: s. ἀποθαυμάζειν (apothaumázein)
ἀποιδεῖν (apoidein), gr., V.: nhd. anschwellen; E.: s. ἀπό (apó), οἰδᾶν (oidan)
ἀποίδησις (apoídēsis), gr., F.: nhd. Anschwellen; E.: s. ἀποιδεῖν (apoidein)
ἀποιδίσκεσθαι (apoidískesthai), gr., V.: nhd. anschwellen; E.: s. ἀπό (apó), οἰδίσκεσθαι (oidískesthai), οἰδᾶν (oidan)
ἀποιεροῦν (apohierūn), gr., V.: Vw.: s. ἀφιεροῦν (aphierūn)
ἀποίζειν (apoízein), gr., V.: nhd. verspotten, nachahmen; E.: s. ἀπό (apó), οἴζειν (oízein)
ἀποιητικός (apoiētikós), gr., Adj.: nhd. unpoetisch, undichterisch; E.: s. ἀ- (a), ποιητής (poiētḗs)
ἀποίητος (apoíētos), gr., Adj.: nhd. ungemacht, ungetan, unmöglich, ungekünstelt; E.: s. ἀ- (a), ποιεῖν (poiein)
ἀποιήτως (apoiḗtōs), gr., Adv.: nhd. ungemacht, ungetan, unmöglich, ungekünstelt; E.: s. ἀποίητος (apoíētos)
ἀποικεῖν (apoikein), gr., V.: nhd. auswandern; E.: s. ἀπό (apó), οἰκεῖν (oikein)
ἀποικειοῦν (apoikeiūn), gr., V.: nhd. befreundet machen, sich anschließen; E.: s. ἀπό (apó), οἰκειοῦν (oikeiūn)
ἀποικείωσις (apoikeíōsis), gr., F.: nhd. Befreundetmachen, Anschließen; E.: s. ἀποικειοῦν (apoikeiūn)
ἀποικεσία (apoikesía), gr., F.: nhd. Auswandern; E.: s. ἀποικεῖν (apoikein)
ἀποίκησις (apoíkēsis), gr., F.: nhd. Auswandern; E.: s. ἀποικεῖν (apoikein)
ἀποικία (apoikía), gr., F.: nhd. Kolonie, Ansiedlung; E.: s. ἀπό (apó), οῖκος (oikos)
ἀποικίζειν (apoikízein), gr., V.: nhd. als Kolonisten ansiedeln, verpflanzen, kolonsieren, eine Kolonie gründen; E.: s. ἀπό (apó), οἰκίζειν (oikízein), οἶκος (oikos)
ἀποίκιλος (apoíkilos), gr., Adj.: nhd. ungeschmückt, einfach; E.: s. ἀ- (a), ποικίλος (poikílos)
ἀποίκιλτος (apoíkiltos), gr., Adj.: nhd. nicht ausgearbeitet; E.: s. ἀ- (a), ποικίλλειν (poikíllein)
ἀποικίλτως (apoikíltōs), gr., Adv.: nhd. nicht ausgearbeitet; E.: s. ἀποίκιλτος (apoíkiltos)
ἀποικίλως (apoikílōs), gr., Adv.: nhd. ungeschmückt, einfach; E.: s. ἀποίκιλος (apoíkilos)
ἀποικίς (apoikís), ἀποίκις (apoíkis), gr., F.: nhd. Kolonie, Pflanzstadt; E.: s. ἀπό (apó), οῖκος (oikos)
ἀποίκις (apoíkis), gr., F.: Vw.: s. ἀποικίς (apoikís)
ἀποίκισις (apoíkis), gr., F.: nhd. Gründung einer Kolonie; E.: s. ἀποικίζειν (apoikízein)
ἀποικισμός (apoikismós), gr., M.: nhd. Gründung einer Kolonie, Auswandern; E.: s. ἀποικίζειν (apoikízein)
ἀποικιστέον (apoikistéon), gr., Adj.: nhd. weggeschickt werden müssend; E.: s. ἀποικίζειν (apoikízein)
ἀποικιστής (apoikistḗs), gr., M.: nhd. Kolonigründer; E.: s. ἀποικίζειν (apoikízein)
ἀποικοδομεῖν (apoikodomein), gr., V.: nhd. verbauen, vermauern, versperren; E.: s. ἀπό (apó), οἶκος (oikos), δέμειν (démein)
ἀποικονομεῖν (apoikonomein), gr., V.: nhd. anordnen um etwas loszuwerden; E.: s. ἀπό (apó), οἶκος (oikos), νέμειν (némein)
ἀποικονόμησις (apoikonómēsis), gr., F.: nhd. Loswerden; E.: s. ἀποικονομεῖν (apoikonomein)
ἀποικονομητέον (apoikonomētéon), gr., Adj.: nhd. loswerden müssend; E.: s. ἀποικονομεῖν (apoikonomein)
ἀποικονόμητος (apoikonómētos), gr., Adj.: nhd. losgeworden; E.: s. ἀποικονομεῖν (apoikonomein)
ἀποικονομία (apoikonomía), gr., F.: nhd. Zurückweisen; E.: s. ἀπό (apó), οἶκος (oikos), νέμειν (némein)
ἄποικος (ápoikos) (1), gr., Adj.: nhd. fern vom Haus seiend, ausgewandert; E.: s. ἀπό (apó), οῖκος (oikos)
ἄποικος (ápoikos) (2), gr., M.: nhd. Auswanderer, Kolonist; E.: s. ἄποικος (ápoikos) (1)
ἀποικτίζεσθαι (apoiktízesthai), gr., V.: nhd. beklagen; E.: s. ἀπό (apó), οἰκτίζειν (oiktízein)
ἀποίμαντος (apoímantos), gr., Adj.: nhd. ungehütet; E.: s. ἀ- (a), ποιμαίνειν (poimaínein)
ἀποιμώζειν (apoimṓzein), gr., V.: nhd. bejammern; E.: s. ἀπό (apó), οἰμώζειν (oimṓzein)
ἄποινα (ápoina), gr., N. Pl.: nhd. Wergeld, Lösegeld, Buße; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀπό (apó), ποινή (poinḗ); L.: Frisk 1, 123
ἀποινᾶν (apoinan), gr., V.: nhd. Wergeld fordern, Bußgeld fordern, Lösegeld fordern; E.: s. ἄποινα (ápoina); L.: Frisk 1, 123
ἀποινεῖν (apoinein), gr., V.: nhd. aufhören zu gären; E.: s. ἀπό (apó), οἶνος (oinos)
ἀποινί (apoiní), gr., Adv.: nhd. ungestraft; E.: s. ἄποινα (ápoina)
ἀποινόδικος (apoinódikos), nhd., Adj.: nhd. Buße auferlegend, strafend; E.: s. ἄποινα (ápoina), δίκη (díkē)
ἀποινόδορπος (apoinódorpos), gr., Adj.: nhd. lösegeldfressend?; ne. ransom-devouring; E.: s. ἄποινα (ápoina), δόρπον (dórpon)
ἄποινον (ápoinon), gr., N..: nhd. Wergeld, Lösegeld, Buße; E.: s. ἀπό (apó), ποινή (poinḗ)
ἄποινος (ápoinos), gr., Adj.: nhd. ohne Wein seiend, weinlos; E.: s. ἀπό (apó), οἶνος (oinos)
ἄποιος (ápoios), gr., Adj.: nhd. ohne Qualität, ohne Merkmal; E.: s. ἀ- (a), ποῖος (poios)
ἀποίσειν (apoísein), gr., V.: nhd. wegtragen, wegbringen; E.: s. ἀπό (apó), οἴσειν (oísein); L.: Frisk 2, 370
ἀποιστέον (apoistéon), gr., Adj.: nhd. wegtragen müssend; ÜG.: lat. perferendum Gl; Q.: Gl; E.: s. ἀπό (apó), ὀιστεύειν (oisteúein); L.: Frisk 2, 369
ἀποιστεύειν (apoisteúein), gr., V.: nhd. Pfeile schießen; E.: s. ἀπό (apó), ὀιστεύειν (oisteúein); L.: Frisk 2, 369
ἀποίχεσθαι (apoíchesthai), gr., V.: nhd. abwesend sein (V.), fern sein (V.), fortgehen, enteilen; E.: s. ἀπό (apó), οἴχεσθαι (oíchesthai)
ἀποιωνίζεσθαι (apoiōnízesthai), gr., V.: nhd. verwünschen, als schlechtes Vorzeichen abtun; ÜG.: lat. abominari Gl; Q.: Gl; E.: s. ἀπό (apó), οἰωνίζεσθαι (oiōnízesthai), οἰωνός (oiōnós)
ἀποιωνισμός (apoiōnismós), gr., M.: nhd. Abwehren, Abbitte; ÜG.: lat. deprecatio Gl; Q.: Gl; E.: s. ἀπό (apó), οἰωνίζεσθαι (oiōnízesthai)
ἀποκαδεῖν (apokadein), gr., V.: nhd. schwach sein (V.), kraftlos sein (V.); E.: s. ἀπο- (apo); vgl. idg. *kā̆d-, V., schädigen, berauben, verfolgen, Pokorny 516
ἀποκαθαίρειν (apokathaírein), gr., V.: nhd. abwaschen, abwischen, reinigen; E.: s. ἀπό (apó), καθαίρειν (kathaírein); L.: Frisk 1, 752
ἀποκαθαριεύειν (apokatharieúein), gr., V.: nhd. reinigen, entsühnen; E.: s. ἀπό (apó), καθαρός (katharós)
ἀποκαθαρίζειν (apokatharízein), gr., V.: nhd. reinigen, entsühnen; E.: s. ἀπό (apó), καθαιρεῖν (kathairein)
ἀποκαθάρισμα (apokathárisma), gr., N.: nhd. Abgewaschenes, Ausscheidung; E.: s. ἀποκαθαρίζειν (apokatharízein)
ἀποκάθαρμα (apokátharma), gr., N.: nhd. Abgewaschenes, Ausscheidung; E.: s. ἀπό (apó), καθαίρειν (kathaírein)
ἀποκάθαρσις (apokátharsis), gr., F.: nhd. Absonderung, Ausscheidung, Reinigung, Sühnung; E.: s. ἀπό (apó), κάθαρσις (kátharsis), ἀποκαθαίρειν (apokathaírein)
ἀποκαθαρτέον (apokatharstéon), gr., Adj.: nhd. reinigen müssend; E.: s. ἀποκαθαίρειν (apokathaírein)
ἀποκαθαρτικός (apokathartikós), gr., Adj.: nhd. gereinigt, reinigend; E.: s. ἀποκαθαίρειν (apokathaírein)
ἀποκαθέζεσθαι (apokathézesthai), gr., V.: nhd. sich niedersetzen, niedersetzen; E.: s. ἀπό (apó), κατά (katá), ἕζεσθαι (hézesthai)
ἀποκαθεύδειν (apokatheúdein), gr., V.: nhd. fern von daheim schlafen, darüber einschlafen; E.: s. ἀπό (apó), κατά (katá), εὕδειν (heúdein)
ἀποκαθῆσθαι (apokathēsthai), ἀποκατῆσθαι (apokatēsthai), gr., V. (Perf.): nhd. abgesondert sitzen, fern sitzen; E.: s. ἀπό (apó), κατά (katá), ἧσθαι (hēsthai)
ἀποκαθίζειν (apokathízein), gr., V.: nhd. abgesondert sitzen, fern sitzen; E.: s. ἀπό (apó), κατά (katá), ἵζειν (hízein)
ἀποκάθισμα (apokáthisma), gr., N.: nhd. Fernsitzen?; ÜG.: lat residuatio Gl; Q.: Gl; E.: s. ἀποκαθίζειν (apokathízein)
ἀποκαθιστάναι (apokathistánai), gr., V.: nhd. wiedereinsetzen, wiederherstellen; E.: s. ἀπό (apó), κατά (katá), ἱστάναι (histánai)
ἀποκαίειν (apokaíein), ἀποκᾶν (apokan), gr., V.: nhd. abbrennen, verbrennen; E.: s. ἀπό (apó), καίειν (kaíein)
ἀποκαινύναι (apokainýnai), gr., V.: nhd. übertreffen; E.: s. ἀπό (apó), καινύναι (kainýnai)
ἀποκαίριος (apokaírios), gr., Adj.: nhd. ungelegen, unpassend; E.: s. ἀπό (apó), καίριος (kaírios)
ἀποκαισαροῦσθαι (apokaisarūsthai), gr., V.: nhd. Kaiser werden; E.: s. ἀπό (apó), Καῖσαρ (Kaisar)
ἀποκακεῖν (apokakein), gr., V.: nhd. unter der Last des Unglücks zusammenbrechen; E.: s. ἀπό (apó), κακός (kakós)
ἀποκάκησις (apokákēsis), gr., F.: nhd. Feigheit; E.: s. ἀποκακεῖν (apokakein)
ἀποκαλαμουργεῖν (apokalamurgein), gr., V.: nhd. frei von Schilf sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), κάλαμος (kálamos), ἔργον (érgon)
ἀποκαλεῖν (apokalein), gr., V.: nhd. zurückrufen, abrufen; E.: s. ἀπό (apó), καλεῖν (kalein)
ἀποκαλλωπίζειν (apokallōpízein), gr., V.: nhd. Zierstreifen; E.: s. ἀπό (apó), καλλωπίζειν (kallōpízein), καλός (kalós), ὄψ (óps)
ἀποκάλυμμα (apokálymma), gr., N.: nhd. eine Enthüllung eine Offenbarung; E.: s. ἀποκαλύπτειν (apokalýptein)
ἀποκαλυμμένως (apokalymménōs), gr., Adv.: nhd. offen; E.: s. ἀποκαλύπτειν (apokalýptein)
ἀποκαλύπτειν (apokalýptein), gr., V.: nhd. umhüllen, aufnehmen; E.: s. ἀπό (apó), καλύπτειν (kalýptein)
ἀποκαλυπτέος (apokalyptéos), gr., Adj.: nhd. enthüllt werdend; E.: s. ἀπό (apó), καλύπτειν (kalýptein)
ἀποκάλυφος (apokalýphos), gr., Adj.: nhd. unbedeckt; E.: s. ἀπό (apó), καλύπτειν (kalýptein)
ἀποκάλυψις (apokálypsis), gr., F.: nhd. Enthüllung, Offenbarung, Apokalypse; E.: s. ἀμφικαλύπτειν (amphikalýptein); W.: lat. apocalypsis, F., Offenbarung, Apokalypse; nhd. Apokalypse, F., Apokalypse, Offenbarung, schreckliches Unheil; L.: Kluge s. u. Apokalypse
ἀποκάμνειν (apokámnein), gr., V.: nhd. aus Ermattung aufgeben, aus Ermattung vermeiden, ablassen; E.: s. ἀπό (apó), κάμνειν (kámnein)
ἀποκάμπτειν (apokámptein), gr., V.: nhd. ablenken, abbiegen; E.: s. ἀπό (apó), κάμπτειν (kámptein)
ἀποκαμπτός (apokamptós), gr., Adj.: nhd. gebogen; E.: s. ἀποκάμπτειν (apokámptein)
ἀπόκαμψις (apókampsis), gr., F.: nhd. Abbiegen, Wegbiegung; E.: s. ἀποκάμπτειν (apokámptein)
ἀποκᾶν (apokan), gr. (att.), V.: Vw.: s. ἀποκαίειν (apokaíein)
ἀποκαπνίζειν (apokapnízein), gr., V.: nhd. ausräuchern; E.: s. ἀπό (apó), καπνίζειν (kapnízein), καπνός (kapnós)
ἀποκαπνισμός (apokapnismós), gr., M.: nhd. Ausräuchern; E.: s. ἀποκαπνίζειν (apokapnízein)
ἀποκαπύειν (apokapýein), gr., V.: nhd. aushauchen; E.: s. ἀπό (apó), καπνός (kapnós)
ἀποκαραδοκεῖν (apokaradokein), gr., V.: nhd. ernsthaft erwarten; E.: s. ἀπό (apó), κάρα (kára), δέχεσθαι (déchesthai)
ἀποκαραδοκία (apokaradokía), gr., F.: nhd. ängstliche Erwartung, sehnsüchtige Erwartung; E.: s. ἀπό (apó), κάρα (kára), δέχεσθαι (déchesthai)
ἀποκαρατομεῖν (apokaratomein), gr., V.: nhd. enthaupten; E.: s. ἀπό (apó), κάρα (kára), τέμνειν (témnein)
ἀποκαρδιουργεῖν (apokardiurgein), gr., V.: nhd. das Herz des Opfers herausnehmen; E.: s. ἀπό (apó), καρδία (kardía), ἔργον (érgon)
ἀπόκαρμα (apókarma), gr., N.: nhd. Haarescheren; E.: s. ἀποκείρειν (apokeírein)
ἀποκαροῦν (apokarūn), gr., V.: nhd. betäuben, verblüffen; E.: s. ἀπό (apó), καροῦν (karūn) (1)
ἀποκαρπίζεσθαι (apokarpízesthai), gr., V.: nhd. für sich abpflücken, für sich genießen; E.: s. ἀπό (apó), καρπίζεσθαι (karpízesthai)
ἀποκαρποῦν (apokarpūn), gr., V.: nhd. abwerfen, aussenden; E.: s. ἀπό (apó), καρποῦν (karpūn), καρπός (karpós) (2)
ἀποκαρτέον (apokartéon), gr., Adj.: nhd. abgeschnitten werden müssend; E.: s. ἀποκείρειν (apokeírein)
ἀποκαρτερεῖν (apokarterein), gr., V.: nhd. das Leben nicht länger aushalten, freiwillig den Hungertod sterben; E.: s. ἀπό (apó), κράτος (krátos)
ἀποκαρτέρησις (apokartérēsis), gr., F.: nhd. freiwilliger Hungertod; E.: s. ἀποκαρτερεὶν (apokarterein)
ἀποκαρτερητέον (apokarterētéon), gr., Adj.: nhd. sich des Essens enthalten müssend, sich der Nahrung enthalten müssend; E.: s. ἀποκαρτερεὶν (apokarterein)
ἀποκαρφολογεῖν (apokarphologeon), gr., V.: nhd. trockene Zweige sammeln; E.: s. ἀπό (apó), κάρφος (kárphos), λέγειν (légein)
ἀποκαρφοῦσθαι (apokarphūsthai), gr., Adj.: nhd. gedörrt werden, getrocknet werden; E.: s. ἀπό (apó), καρφοῦν (karphūn), κάρφος (kárphos)
ἀποκαταβαίνειν (apokatabaínein), gr., V.: nhd. absteigen, demontieren; E.: s. ἀπό (apó), κατά (katá), βαίνειν (baínein)
ἀποκατάγειν (apokatágein), gr., V.: nhd. zurückbringen; E.: s. ἀπό (apó), κατά (katá), ἄγειν (ágein)
ἀποκάταγμα (apokátagma), gr., N.: nhd. Bruchstück, abgebrochenes Stück; E.: s. ἀποκαταγνύναι (apokatagnýnai)
ἀποκαταγνύναι (apokatagnýnai), gr., V.: nhd. abbrechen, abreißen; E.: s. ἀπό (apó), κατά (katá), ἀγνύναι (agnýnai)
ἀποκαταλαμβάνειν (apokatalambánein), gr., V.: nhd. abfangen, unterbrechen; E.: s. ἀπό (apó), κατά (katá), λαμβάνειν (lambánein)
ἀποκαταλλάσσειν (apokatallássein), ἀποκαταλλάττειν (apokatalláttein), gr., V.: nhd. sich wieder versöhnen; E.: s. ἀπό (apó), κατά (katá), ἀλλάσσειν (allássein)
ἀποκαταλλάττειν (apokatalláttein), gr. (att.), V.: Vw.: s. ἀποκαταλλάσσειν (apokatallássein)
ἀποκαταρρεῖν (apokatarrhein), gr., V.: nhd. herabfließen von, herunterfließen von; E.: s. ἀπό (apó), κατά (katá), ῥεῖν (rhein)
ἀποκαταρρίπτειν (apokatarríptein), gr., V.: nhd. stürzen, eintauchen; E.: s. ἀπό (apó), κατά (katá), ῥίπτειν (rhíptein)
ἀποκαταστασία (apokatastasía), gr., F.: nhd. Wiedererstattung, Erstattung; E.: s. ἀποκαθιστάναι (apokathistánai)
ἀποκατάστασις (apokatástasis), gr., F.: nhd. Wiederherstellung, Rückversetzung; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀποκαθιστάναι (apokathistánai); W.: lat. apocatastasis, F., Wiederkehr auf einen früheren Standpunkt
ἀποκαταστατικός (apokatastatikós), gr., Adj.: nhd. Rebellion betreffend; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀποκαθιστάναι (apokathistánai)
ἀποκατάσχεσις (apokatáschesis), gr., F.: nhd. Zurückhaltung?; ÜG.: lat. abstentatio Gl; Q.: Gl; E.: s. ἀπό (apó), κατά (katá), σχέσις (schésis)
ἀποκατατιθέναι (apokatatithénai), gr., V.: nhd. zur Seite legen; E.: s. ἀπό (apó), κατά (katá), τιθέναι (tithénai)
ἀποκαταφαίνεσθαι (apokataphaínesthai), gr., V.: nhd. ganz klar sichtbar sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), κατά (katá), φαίνεσθαι (phaínesthai)
ἀποκαταψύχειν (apokatapsýchein), gr., V.: nhd. kühlen, abkühlen, erkalten lassen; E.: s. ἀπό (apó), κατά (katá), ψύχειν (psýchein) (2)
ἀποκατέχειν (apokatéchein), gr., V.: nhd. gebunden halten; E.: s. ἀπό (apó), κατά (katá), ἔχειν (échein) (1)
ἀποκατῆσθαι (apokatēsthai), gr., V. (Perf.): Vw.: s. ἀποκαθῆσθαι (apokathēsthai
ἀποκατορθοῦν (apokatorthūn), gr., V.: nhd. seinen Wohlstand wieder erlangen; E.: s. ἀπό (apó), κατά (katá), ὀρθός (orthós)
ἀποκάτω (apokátō), gr., Adv.: nhd. von unten; E.: s. ἀπό (apó), κατά (katá)
ἀποκάτωθεν (apokátōthen), gr., Adv.: nhd. von unten, von Grund auf; E.: s. ἀπό (apó), κατά (katá), ὠθεῖν (ōthein)
ἀποκαυλίζειν (apokaulízein), gr., V.: nhd. den Stengel abbrechen, abhauen; E.: s. ἀπό (apó), καυλός (kaulós)
ἀποκαύλισις (apokaúlisis), gr., F.: nhd. Zerbrechen; E.: s. ἀποκαυλίζειν (apokaulízein)
ἀποκαυλιστέον (apokaulistéon), gr., Adj.: nhd. zerbrechen müssend, abbrechen müssend; E.: s. ἀποκαυλίζειν (apokaulízein)
ἀπόκαυμα (apókauma), gr., N.: nhd. Hitzkopf, Brandfackel, Brandblase; E.: s. ἀπό (apó), καῦμα (kauma), ἀποκαίειν (apokaíein)
ἀπόκαυσις (apókausis), gr., F.: nhd. Brennen, Verbrennen; E.: s. ἀποκαίειν (apokaíein)
ἀποκαυσμός (apokausmós), gr., F.: nhd. Brennen; E.: s. ἀποκαίειν (apokaíein)
ἀποκείρειν (apokeírein), gr., V.: nhd. abschneiden, abscheren; E.: s. ἀπό (apó), κείρειν (keírein)
ἀποκεῖσθαι (apokeisthai), gr., V.: nhd. unbeachtet liegen, fern liegen, beiseite gelegt sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), κεῖσθαι (keisthai)
ἀποκεκαλυμμένως (apokekalymménōs), gr., (Part. Perf.=)Adv.: nhd. offen; E.: s. ἀποκαλύπτειν (apokalýptein)
ἀποκεκινδυνευμένως (apokekindyneuménōs), (Part. Perf.=)Adv.: nhd. kühn, verwegen; E.: s. ἀποκινδυνεύειν (apokindyneúein)
ἀποκεκρυμμένος (apokekrumménos), gr., Adj.: nhd. verborgen, heimlich; E.: s. ἀποκρύπτειν (apokryptein)
ἀποκεκρυμμένως (apokekrumménōs), gr., Adv.: nhd. durch List, heimlich; E.: s. ἀποκρύπτειν (apokryptein)
ἀποκέλλειν (apokéllein), gr., V.: nhd. aus der Bahn heraustreten, aus der Spur heraustreten; E.: s. ἀπό (apó), κέλλειν (kéllein)
ἀπόκενος (apókenos), gr., Adj.: nhd. nicht ganz voll; E.: s. ἀπό (apó), κενός (kenós)
ἀποκενοῦν (apokenūn), gr., V.: nhd. entleeren, erschöpfen; E.: s. ἀπό (apó), κενοῦν (kenūn)
ἀποκεντεῖν (apokentein), gr., V.: nhd. durchstechen, durchbohren; E.: s. ἀπό (apó), κεντεῖν (kentein)
ἀποκέντησις (apokéntēsis), gr., F.: nhd. Durchstechen, Durchbohren; E.: s. ἀποκεντεῖν (apokentein)
ἀπόκεντρος (apókentros), gr., Adj.: nhd. weg von der Himmelsrichtung seiend; E.: s. ἀπό (apó), έντρον (kéntron)
ἀποκένωσις (apokénōsis), gr., F.: nhd. Ausleeren, Evakuierung; E.: s. ἀποκενοῦν (apokenūn)
ἀποκεραμοῦν (apokeramūn), gr., V.: nhd. mit Ziegeln abdecken; E.: s. ἀπό (apó), κεραμοῦν (keramūn), κέραμος (kéramos)
ἀποκερδαίνειν (apokerdaínein), gr., V.: nhd. Gewinn erlangen; E.: s. ἀπό (apó), κερδαίνειν (kerdaínein)
ἀποκερματίζειν (apokermatízein), gr., V.: nhd. in kleine Stücke brechen; E.: s. ἀπό (apó), κερματίζειν (kermatízein)
ἀποκεφαλαιοῦσθαι (apokephalaiūsthai), gr., V.: nhd. zusammengefasst werden; E.: s. ἀπό (apó), κεφαλή (kephalḗ)
ἀποκεφαλίζειν (apokephalízein), gr., V.: nhd. enthaupten, köpfen; E.: s. ἀπό (apó), κεφαλίζειν (kephalízein), κεφαλή (kephalḗ)
ἀποκεφάλισμα (apokephálisma), gr., N.: nhd. von Kopf stammender Schmutz; E.: s. ἀπό (apó), κεφαλή (kephalḗ)
ἀποκεφαλισμός (apokephalismós), gr., M.: nhd. Enthaupten; E.: s. ἀποκεφαλίζειν (apokephalízein)
ἀποκεφαλιστής (apokephalistḗs), gr., M.: nhd. Henker, Scharfrichter; E.: s. ἀποκεφαλίζειν (apokephalízein)
ἀποκεχωρισμένως (apokechōrisménōs), gr., (Part. Perf.=)Adv.: nhd. getrennt, abgesondert; E.: s. ἀποχωρίζειν (apochōrízein)
ἀποκήδειν (apokḗdein), gr., V.: nhd. im Eifer nachlassen; E.: s. ἀπό (apó), κήδειν (kḗdein)
ἀποκηδεύειν (apokēdeúein), gr., V.: nhd. aufhören zu betrauern; E.: s. ἀπό (apó), κηδεύειν (kēdeúein)
ἀποκηδής (apokēdḗs), gr., Adj.: nhd. vernachlässigend; E.: s. ἀποκήδειν (apokḗdein)
ἀποκηδήσας (apokēdḗsas), gr., Adj.: nhd. sorglos, fahrlässig; E.: s. ἀποκήδειν (apokḗdein)
ἀποκήλειν (apokḗlein), gr., V.: nhd. wegjagen; E.: s. ἀπό (apó), ?
ἀπόκηρος (apókēros), gr., Adj.: nhd. frei von Tod seiend, nicht dem Schicksal unterliegend; E.: s. ἀπό (apó), κήρ (kḗr)
ἀποκήρυκτος (apokḗryktos), gr., Adj.: nhd. verstoßen, enterbt; E.: s. ἀποκηρύσσειν (apokerýssein)
ἀποκήρυξις (apokḗryxis), gr., F.: nhd. öffentliche Lossagung des Vaters vom Sohne, Verstoßung; E.: s. ἀποκηρύσσειν (apokerýssein); W.: lat. apoceryxis, F., öffentliche Lossagung des Vaters vom Sohne, Verstoßung
ἀποκηρύξιμος (apokērýximos), gr., F.: nhd. öffentlich verkauft werden; E.: s. ἀποκηρύσσειν (apokerýssein)
ἀποκηρύσσειν (apokērýssein), gr., V.: nhd. öffentlich ausrufen lassen, durch öffentlichen Ausruf zum Verkauf stellen, sich vom Sohn öffentlich lossagen; E.: s. ἀπό (apó), κηρύσσειν (kērýssein)
ἀποκιδαροῦν (apokidarūn), gr., V.: nhd. den Turban abnehmen; E.: s. ἀπό (apó), κίδαρις (kídaris)
ἀποκίδναναι (apokídnanai), gr., V.: nhd. von außerhalb verstreuen; E.: s. ἀπό (apó), κίδναναι (kídnanai), σκεδαννύναι (skedannýnai)
ἀποκίκειν (apokíkein), gr., V.: nhd. fortwerfen; E.: s. ἀπό (apó), *κίκειν? (kíkein)
ἀποκινδυνεύειν (apokindyneúein), gr., V.: nhd. Gefährliches unternehmen, einen kühnen Versuch machen; E.: s. ἀπό (apó), κινδυνεύειν (kindyneúein)
ἀποκινδύνευσις (apokindýneusis), gr., F.: nhd. kühner Versuch; E.: s. ἀποκινδυνεύειν (apokindyneúein)
ἀποκινεῖν (apokinein), gr., V.: nhd. wegbewegen; Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: s. ἀπό (apó), κινεῖν (kinein); L.: Frisk 1, 855
ἀπόκινος (apókinos), gr., M.: nhd. Entfliehen, ein Tanz; E.: s. ἀποκινεῖν (apokinein); L.: Frisk 1, 855
ἀποκιρνᾶσθαι (apokirnasthai), gr., V.: nhd. ungemischt werden; E.: s. ἀπό (apó), κιρνᾶν (kirnan)
ἀποκιρσοῦσθαι (apokirsūsthai), gr., V.: nhd. krampfadrig werden; E.: s. ἀπό (apó), κιρσός (kirsós)
ἀποκίρσωσις (apokírsōsis), gr., F.: nhd. Bildung einer Krampfader; E.: s. ἀποκίρσωσις (apokírsōsis)
ἀποκισσοῦν (apokissūn), gr., V.: nhd. in Efeu verwandeln, des Efeus berauben; E.: s. ἀπό (apó), κισσοῦν (kissūn), κισσός (kissós)
ἀποκισσοῦσθαι (apokissūsthai), gr., V.: nhd. sich in Efeu verwandeln; E.: s. ἀπό (apó), κισσοῦν (kissūn), κισσός (kissós)
ἀπόκιστος (apókistos), gr., M.: nhd. ungekämmt; E.: s. ἀπό (apó), ?
ἀποκλαδεύειν (apokladeúein), gr., V.: nhd. abästen, die Zeige abschneiden; E.: s. ἀπό (apó), κλαδεύειν (kladeúein), κλάδος (kládos)
ἀποκλάζειν (apoklázein) (1), gr., V.: nhd. ertönen lassen, verkünden; E.: s. ἀπό (apó), κλάζειν (klázein)
ἀποκλάζειν (apoklázein) (2), gr., V.: nhd. ein Knie beugen, rasten; E.: s. ἀπό (apó), ὀκλάζειν (oklázein)
ἀποκλᾴζειν (apokláizein), gr. (buk.), V.: Vw.: s. ἀποκλείειν (apokleíein)
ἀποκλαίειν (apoklaíein), ἀποκλᾶν (apoklan), gr., V.: nhd. in Weinen ausbrechen, beweinen, bejammern; E.: s. ἀπό (apó), κλαίειν (klaíein)
ἀποκλᾶν (apoklan) (1), gr., V.: nhd. abbrechen, zerbrechen; E.: s. ἀπό (apó), κλᾶν (klan) (1)
ἀποκλᾶν (apoklan) (2), gr., V.: Vw.: s. ἀποκλαίειν (apoklaíein)
ἀπόκλαρος (apóklaros), gr. (dor.), Adj.: Vw.: s. ἀπόκληρος (apóklēros)
ἀπόκλασις (apóklasis), gr., F.: nhd. Brechung, Brechen der Wellen; E.: s. ἀνακλᾶν (anaklan) (1)
ἀπόκλασμα (apóklasma), gr., M.: nhd. Bruch neben einem Gelenk, Brotkrume; E.: s. ἀνακλᾶν (anaklan) (1)
ἀπόκλαυμα (apóklauma), gr., N.: nhd. lautes Heulen; E.: s. ἀποκλαίειν (apoklaíein)
ἀποκλείειν (apokleíein), ἀποκλᾴζειν (apokláizein), ἀποκληϊειν (apoklēďein), gr., V.: nhd. abschließen, versperren; E.: s. ἀπό (apó), κλείειν (kleíein); W.: lat. apoclētus, M., Mitglied des ständigen Ausschusses des ätolischen Bundes
ἀπόκλεισις (apókleisis), ἀπόκλῃσις (apóklēisis), gr., F.: nhd. Absperrung, Ausschließung, Verschließen; E.: s. ἀποκλείειν (apokleíein)
ἀπόκλεισμα (apókleisma), gr., N.: nhd. Wachhaus; E.: s. ἀποκλείειν (apokleíein)
ἀποκλεισμός (apokleismós), gr., M.: nhd. Ausschluss; E.: s. ἀποκλείειν (apokleíein)
ἀπόκλειστος (apókleistos), gr., Adj.: nhd. abgeschlossen, abgesperrt; E.: s. ἀποκλείειν (apokleíein)
ἀποκλέπτειν (apokléptein), gr., V.: nhd. wegstehlen; E.: s. ἀπό (apó), κλέπτειν (kléptein)
ἀποκληϊειν (apoklēďein), gr., V.: Vw.: s. ἀποκλείειν (apokleíein)
ἀπόκληρόνομος (apoklērónomos), gr., Adj.: nhd. ohne Los seiend, ohne Anteil seiend, enterbt; E.: s. ἀπό (apó), κλῆρος (klēros) (1), νόμος (nómos)
ἀπόκληρος (apóklēros), ἀπόκλαρος (apóklaros), gr., Adj.: nhd. ohne Los seiend, ohne Anteil seiend, enterbt; E.: s. ἀπό (apó), κλῆρος (klēros) (1)
ἀποκληροῦν (apoklērūn), gr., V.: nhd. durch das Los erwählen, durch das Los verteilen; E.: s. ἀπό (apó), κληροῦν (klērūn)
ἀποκλήρωσις (apoklḗrōsis), gr., F.: nhd. Wahl durch das Los; E.: s. ἀποκληροῦν (apoklērūn)
ἀποκληρωτέον (apoklērōtéon), gr., Adj.: nhd. durch das Los entscheiden müssend; E.: s. ἀποκληροῦν (apoklērūn)
ἀποκληρωτικός (apoklērōtikós), gr., Adj.: nhd. durch das Los ausgewählt; E.: s. ἀποκληροῦν (apoklērūn)
ἀπόκλῃσις (apóklēisis), gr. (att.), F.: Vw.: s. ἀπόκλεισις (apókleisis)
ἀπόκλητος (apóklētos), gr., Adj.: nhd. auserwählt; E.: s. ἀποκαλεῖν (apokalein)
ἀπόκλιμα (apóklima), gr., N.: nhd. Hang, Abhang; E.: s. ἀποκλίνειν (apoklínein)
ἀποκλιμάκωσις (apoklimákōsis), gr., F.: nhd. Leiter (F.); E.: s. ἀπό (apó), κλῖμαξ (klimax)
ἀποκλίνειν (apoklínein), gr., V.: nhd. ablenken, weglenken, abbiegen; E.: s. ἀπό (apó), κλίνειν (klínein)
ἀποκλινής (apoklinḗs), gr., Adj.: nhd. absteigend, auf dem Abstieg seiend; E.: s. ἀποκλίνειν (apoklínein)
ἀπόκλισις (apóklisis), gr., F.: nhd. Ausbiegung, Sinken; E.: s. ἀποκλίνειν (apoklínein); W.: lat. apoclisis, F., Seitenwendung, Ausweichung
ἀποκλιτέον (apoklitéon), gr., Adj.: nhd. sich neigen müssend; E.: s. ἀποκλίνειν (apoklínein)
ἀπόκλιτος (apóklitos), gr., Adj.: nhd. sich neigend, sinkend; E.: s. ἀποκλίνειν (apoklínein)
ἀποκλύζειν (apoklýzein), gr., V.: nhd. wegspülen; E.: s. ἀπό (apó), κλύζειν (klýzein)
ἀπόκλυσις (apóklysis), gr., F.: nhd. Abwaschen, Wegspülen; E.: s. ἀποκλύζειν (apoklýzein)
ἀποκμητέον (apokmētéon), gr., Adj.: nhd. ermatten müssend; E.: s. ἀποκάμνειν (apokámnein)
ἀποκναίειν (apoknaíein), ἀποκνᾶν (apoknāin), gr., V.: nhd. abschaben, aufreiben; E.: s. ἀπο- (apo); vgl. idg. *keni-, *kₑnəi-, V., kratzen, schaben, reiben, Pokorny 561; idg. *ken- (2), V., kratzen, schaben, reiben?, Pokorny 559
ἀπόκναισις (apóknaisis), gr., F.: nhd. Leiden, Heimsuchung; E.: s. ἀποκναίειν (apoknaíein)
ἀποκνᾶν (apoknāin), gr. (att.), V.: Vw.: s. ἀποκναίειν (apoknaíein)
ἀποκνεῖν (apoknein), gr., V.: nhd. zaghaft sein (V.), zaudern; E.: s. ἀπό (apó), ὀκνεῖν (oknein)
ἀπόκνησις (apóknēsis), gr., F.: nhd. Scheu, Abneigung; E.: s. ἀποκνεῖν (apoknein)
ἀποκνητέον (apoknētéon), gr., Adj.: nhd. zaudern müssend; E.: s. ἀποκνεῖν (apoknein)
ἀποκνητέος (apoknētéos), gr., Adj.: nhd. zaudern müssend; E.: s. ἀποκνεῖν (apoknein)
ἀποκνίζειν (apoknízein), gr., V.: nhd. abbrechen; E.: s. ἀπό (apó), κνίζειν (knízein)
ἀπόκνισις (apóknisis), gr., F.: nhd. Abbrechen; E.: s. ἀποκνεῖν (apoknein)
ἀπόκνισμα (apóknisma), gr., N.: nhd. Abgebrochenes, kleines Stück; E.: s. ἀποκνεῖν (apoknein)
ἀποκογχίζειν (apokonchízein), gr., V.: nhd. mit einer Muschel herausziehen; E.: s. ἀπό (apó), κογχίζειν (konchízein), κόγχη (kónchē)
ἀποκοιμᾶσθαι (apokoimasthai), gr., V.: nhd. außerhalb schlafen, fern von seinem Haus schlafen, ein wenig ruhen; E.: s. ἀπό (apó), κοιμᾶσθαι (koimasthai), κοιμᾶν (koiman)
ἀποκοιμίζειν (apokoimízein), gr., V.: nhd. einschläfern, zum Schlafen bringen; E.: s. ἀπό (apó), κοιμίζειν (koimízein)
ἀποκοιτεῖν (apokoitein), gr., V.: nhd. fern von seinem Posten schlafen; E.: s. ἀπόκοιτος (apókoitos)
ἀπόκοιτος (apókoitos), gr., Adj.: nhd. außerhalb schlafend, fern schlafend; E.: s. ἀπό (apó), κοίτη (koítē)
ἀποκολακεύειν (apokolakeúein), gr., V.: nhd. durch Schmeichelei erlangen;ÜG.: lat. eblandiri Gl; Q.: Gl; E.: s. ἀπό (apó), κολακεύειν (kolakeúein)
ἀποκόλαστος (apokólastos), gr., Adj.: nhd. unbestraft; E.: s. ἀπό (apó), κολάζειν (kolázein)
ἀποκολλᾶν (apokollan), gr., V.: nhd. auflösen, den Leim auflösen; E.: s. ἀπό (apó), κολλᾶν (kollan)
ἀποκολοκύντωσις (apokolokýntōsis), gr., F.: nhd. Verkürbissung; E.: s. ἀπό (apó), κολοκύνθη (kolokýnthē); Son.: Titel einer Schmährede Senecas auf Kaiser Claudius
ἀποκολούειν (apokolúein), gr., V.: nhd. ganz kurz abschneiden; E.: s. ἀπό (apó), κολούειν (kolúein)
ἀποκολποῦσθαι (apokolpūsthai), gr., V.: nhd. eine Bucht bilden; E.: s. ἀπό (apó), κολποῦσθαι (kolpūsthai), κόλπος (kólpos)
ἀποκολυμβᾶν (apokolymban), gr., V.: nhd. durch Schwimmen entkommen; E.: s. ἀπό (apó), κολυμβᾶν (kolymban)
ἀποκομᾶν (apokoman), gr., V.: nhd. sein Haar verlieren; E.: s. ἀπό (apó), κομᾶν (koman), κόμη (kómē)
ἀποκομιδή (apokomidḗ), gr., F.: nhd. Rückzug, Rückkehr, Umkehr; E.: s. ἀπό (apó), κομίζειν (komízein); L.: Frisk 1, 908
ἀποκομίζειν (apokomízein), gr., V.: nhd. wegtragen, wegführen, wegschaffen, fortschaffen; E.: s. ἀπό (apó), κομίζειν (komízein); L.: Frisk 1, 908
ἀποκομιστής (apokomistḗs), gr., M.: nhd. Wegführender, Bote; E.: s. ἀποκομίζειν (apokomízein)
ἀποκομιστικός (apokomistikós), gr., Adj.: nhd. wegführend, beseitigend; ÜG.: lat. ablativus Gl; Q.: Gl; E.: s. ἀποκομίζειν (apokomízein)
ἀπόκομμα (apókomma), gr., N.: nhd. abgeschlagenes Stück; E.: s. ἀποκόπτειν (apokóptein)
ἀποκομπάζειν (apokompázein), gr., V.: nhd. spontan zerbrechen, unverhohlen, erklären; E.: s. ἀπό (apó), κομπάζειν (kompázein)
ἀποκονδυλοῦσθαι (apokondylūsthai), gr., V.: nhd. warzig werden; Q.: Paul. Aegin. (7. Jh.); E.: s. ἀπό (apó), κονδυλοῦσθαι (kyndylūsthai), κόνδυλος (kóndylos)
ἀποκονίειν (apokoníein), gr., V.: nhd. Staub aufwirbeln; E.: s. ἀπό (apó), κονίειν (koníein)
ἀποκοντοῦν (apokontūn), gr., V.: nhd. wegwerfen, hinauswerfen; E.: s. ἀπό (apó), κοντός (kπontós)
ἀποκοπεῖσθαι (apokopeisthai), gr., V.: nhd. abgehauen werden; E.: s. ἀποκοπή (apokopḗ)
ἀποκοπή (apokopḗ), gr., F.: nhd. Abschneiden; ÜG.: lat. recīsus Gl; Q.: Gl; E.: s. ἀποκόπτειν (apokóptein); W.: lat. apocopa, F., eine grammatikalische Figur wenn am Ende eines Wortes ein Buchstabe oder eine Silbe weggelassen wird
ἀπόκοπον (apókopon), gr., N.: nhd. Kastration; E.: s. ἀπόκοπος (apókopos), ἀποκόπτειν (apokóptein)
ἀπόκοπος (apókopos), gr., Adj.: nhd. abgeschnitten; E.: s. ἀποκόπτειν (apokóptein); W.: lat. apocopus, Adj., entmannt
ἀποκοπροῦσθαι (apokoprūsthai), gr., V.: nhd. sich in Mist verwandeln; E.: s. ἀπό (apó), κοπροῦν (koprūn), κόπρος (kópros)
ἀποκόπτειν (apokóptein), gr., V.: nhd. abhauen, loshauen; E.: s. ἀπό (apó), κόπτειν (kóptein)
ἀποκοπτέον (apokoptéon), gr., Adj.: nhd. abhauen müssend; E.: s. ἀποκόπτειν (apokóptein)
ἀποκοπτικός (apokoptikós), gr., Adj.: nhd. abhaubar; E.: s. ἀποκόπτειν (apokóptein)
ἀποκοπτός (apokoptós), gr., Adj.: nhd. abgetrennt; E.: s. ἀποκόπτειν (apokóptein)
ἀποκόπως (apokópōs), gr., Adv.: nhd. abgeschnitten; E.: s. ἀπόκοπος (apókopos), ἀποκόπτειν (apokóptein)
ἀποκορεῖν (apokorein), gr., V.: nhd. wegwischen, abwischen; E.: s. ἀπό (apó), κορεῖν (korein)
ἀποκορεννύναι (apokorennýnai), gr., V.: nhd. ganz befriedigt machen, ganz erfüllt machen; E.: s. ἀπό (apó), κορεννύναι (korennýnai)
ἀποκορσοῦσθαι (apokorsūsthai), gr., V.: nhd. abgeschnitten werden; E.: s. ἀπό (apó), κορσοῦν (korsūn)
ἀποκορυφοῦν (apokoryphūn), gr., V.: nhd. zuspitzen, eine kurze zusammenfassende Antwort geben; E.: s. ἀπό (apó), κορυφοῦν (koryphūn), κορυφή (koryphḗ)
ἀποκορύφωσις (apokorýphōsis), gr., F.: nhd. Zuspitzung, Konzentrierung; E.: s. ἀποκορυφοῦν (apokoryphūn)
ἄποκος (ápokos), gr., Adj.: nhd. ohne Wolle seiend; E.: ἀ- (a), πόκος (pókos); W.: s. lat. apica, F., Kahlbauch
ἀποκοσμεῖν (apokosmein), gr., V.: nhd. abräumen; E.: s. ἀπό (apó), κοσμεῖν (kosmein)
ἀποκοτταβίζειν (apokottabízein), gr., V.: nhd. den letzten Rest Wein im Bogen aus dem Becher gegen die Erde oder ein ehernes Becken schleudern; E.: s. ἀπό (apó), κοτταβίζειν (kottabízein), κότταβος (kóttabos)
ἀποκοτταβισμός (apokottabismós), gr., M.: nhd. den letzten Tropfen herausbekommen, speien; E.: s. ἀποκοτταβίζειν (apokottabízein)
ἀποκουφίζειν (apokuphízein), gr., V.: nhd. erleichtern, befreien; E.: s. ἀπό (apó), κουφίζειν (kuphízein)
ἀποκόψιμος (apokópsimos), gr., M.: nhd. Abzuschneidendes; E.: s. ἀποκόπτειν (apokóptein)
ἀπόκοψις (apókopsis), gr., F.: nhd. Abschneiden; E.: s. ἀποκόπτειν (apokóptein)
ἀποκραδίζειν (apokradízein), gr., V.: nhd. von einem Feigenbaum pflücken; E.: s. ἀπό (apó), κράδη (krádē)
ἀποκράδιος (apokrádios), gr., Adj.: nhd. von einem Feigenbaum gepflückt; E.: s. ἀπό (apó), κράδη (krádē)
ἀποκράζειν (apokrázein), gr., V.: nhd. darunter aufschreien; E.: s. ἀπό (apó), κράζειν (krázein)
ἀποκραιπαλᾶν (apokraipalan), gr., V.: nhd. den Rausch ausschlafen; E.: s. ἀπό (apó), κραιπαλᾶν (kraipalan), κραιπάλη (kraipálē)
ἀποκραιπαλίζεσθαι (apokraipalízesthai), gr., V.: nhd. den Rausch ausschlafen; E.: s. ἀπό (apó), κραιπάλη (kraipálē)
ἀποκραιπαλισμός (apokraipalismós), gr., M.: nhd. Ausschlafen des Rausches; E.: s. ἀποκραιπαλίζεσθαι (apokraipalízesthai)
ἀποκρανίζειν (apokranízein), gr., V.: nhd. vom Kopf an abschneiden, den Kopf abschneiden; E.: s. ἀπό (apó), κρανίον (kraníon)
ἀποκρατεῖν (apokratein), gr., V.: nhd. übertreffen; E.: s. ἀπό (apó), κρατεῖν (kratein), κράτος (krátos)
ἀπόκρατος (apókratos), gr., V.: nhd. ohne Kraft seiend, erschöpft; E.: s. ἀπό (apó), κράτος (krátos)
ἀποκρεμάζειν (apokremázein), gr., V.: nhd. hängen, aufhängen, herabhängen; E.: s. ἀπό (apó), κρεμαννύναι (kremannýnai)
ἀποκρέμαναι (apokrémanai), gr., V.: nhd. herabhängen lassen, neigen, senken; E.: s. ἀπό (apó), κρεμαννύναι (kremannýnai)
ἀποκρεμᾶν (apokreman), gr., V.: nhd. hängen, aufhängen, herabhängen; E.: s. ἀπό (apó), κρεμᾶν (kreman), κρεμαννύναι (kremannýnai)
ἀποκρεμαννύναι (apokremannýnai), gr., V.: nhd. herabhängen lassen, neigen, senken; E.: s. ἀπό (apó), κρεμαννύναι (kremannýnai)
ἀποκρέμασις (apokrémasis), gr., F.: nhd. nhd. Herunterhängen, Herabhängen; E.: s. ἀποκρεμαννύναι (apokremannýnai)
ἀποκρέμασμα (apokrémasma), gr., N.: nhd. nhd. Herunterhängen, Herabhängen; E.: s. ἀποκρεμαννύναι (apokremannýnai)
ἀποκρεμαστός (apokremastós), gr., Adj.: nhd. herunterhängend, herabhängend; E.: s. ἀποκρεμαννύναι (apokremannýnai)
ἀποκρεμής (apokremḗs), gr., Adj.: nhd. herunterhängend, herabhängend; E.: s. ἀποκρεμαννύναι (apokremannýnai)
ἀποκρημνάναι (apokrēmnánai), gr., V.: nhd. herabhängen lassen, neigen, senken; E.: s. ἀπό (apó), κρημνάναι (krēmnánai), κρεμαννύναι (kremannýnai)
ἀποκρημνίζειν (apokrēmnízein), gr., V.: nhd. von einer Felsklippe stürzen; E.: s. ἀπό (apó), κρημνίζειν (krēmnízein), κρημνός (krēmnós)
ἀπόκρημνον (apókrēmnon), gr., N.: nhd. Verdrießlichkeit; E.: s. ἀπό (apó), κρημνός (krēmnós)
ἀπόκρημνος (apókrēmnos), gr., Adj.: nhd. abschüssig, steil; E.: s. ἀπό (apó), κρημνός (krēmnós)
ἀποκρημνοῦν (apokrēmnūn), gr., V.: nhd. über eine Felshang gehen; E.: s. ἀπόκρημνος (apókrēmnos)
ἀποκριδόν (apokridón), gr., Adv.: nhd. getrennt von; E.: s. ἀποκρίνειν (apokrínein)
ἀπόκριμα (apókrima), gr., F.: nhd. Bescheid, Beschluss; E.: s. ἀποκρίνειν (apokrínein)
ἀποκρίνειν (apokrínein), gr., V.: nhd. sondern, absondern, ausscheiden, wählen, aburteilen, verwerfen; E.: s. ἀπό (apó), κρίνειν (krínein)
ἀποκρίνεσθαι (apokrínesthai), gr., V.: nhd. anworten; Vw.: s. ἀντ- (ant), ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀπό (apó), κρίνειν (krínein); W.: s. lat. apocrisiārius, M., Stellvertreter
ἀποκρισιάριος (apokrisiários), gr., M.: nhd. Vertreter des Pagarchen in Babylon, Sekretär; E.: s. ἀπόκρισις (apókrisis)
ἀπόκρισις (apókrisis), gr., F.: nhd. Antwort, Bescheid, Scheidung, Trennung; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀποκρίνειν (apokrínein); W.: mlat. apocrisis, F., Antwort
ἀποκριτέον (apokritéon), gr., Adj.: nhd. verwerfen müssend, antworten müssend; E.: s. ἀποκρίνειν (apokrínein)
ἀποκριτέος (apokritéos), gr., Adj.: nhd. verwerfen müssend, antworten müssend; E.: s. ἀποκρίνειν (apokrínein)
ἀποκριτικός (apokritikós), gr., Adj.: nhd. sekretorisch, antwortend; E.: s. ἀποκρίνειν (apokrínein)
ἀπίκριτος (apókritos), gr., Adj.: nhd. getrennt, ausgewählt; E.: s. ἀποκρίνειν (apokrínein)
ἀποκροτεῖν (apokrotein), gr., V.: nhd. mit den Finger schnippen, zu Boden schleudern; E.: s. ἀπό (apó), κροτεῖν (krotein)
ἀποκρότημα (apokrótēma), gr., N.: nhd. Fingerschnippen; E.: s. ἀποκροτεῖν (apokrotein)
ἀπόκροτος (apókrotos), gr., Adj.: nhd. rauh, rau, hart; E.: s. ἀπό (apó), κρότος (krótos); W.: lat. apocrotus, Adj., hart und rauh
ἀποκρότως (apokrótōs), gr., Adv.: nhd. rauh, rau, hart; E.: s. ἀπόκροτος (apókrotos)
ἀποκρούειν (apokrúein), gr., V.: nhd. wegschlagen, zurückstoßen; E.: s. ἀπό (apó), κρούειν (krúein)
ἀποκρουνίζειν (apokrunízein), gr., V.: nhd. herauspritzen, heruassprudeln; E.: s. ἀπό (apó), κρουνίζειν (krunízein), κρουνός (krunós)
ἀπόκρουσις (apókrusis), gr., F.: nhd. Wegschlagen?; E.: s. ἀποκρούειν (apokrúein); W.: lat. apocrusis, F., Wegschlagen, Abstoßen
ἀποκρουστέον (apokrustéon), gr., Adj.: nhd. abwehren müssend, zurückweisen müssend; E.: s. ἀποκρούειν (apokrúein)
ἀποκρουστικός (apokrustikós), gr., Adj.: nhd. vertreibbar, zerstreubar; E.: s. ἀποκρούειν (apokrúein)
ἀπόκρουστος (apokrustós), gr., Adj.: nhd. zurückgeschlagen; E.: s. ἀποκρούειν (apokrúein)
ἀποκρύβειν (apokrýbein), gr., V.: nhd. verbergen, verhüllen, bedecken; E.: s. ἀπό (apó), κρύβειν (krýbein), κρύπτειν (krýptein)
ἀποκρυβή (apokrybḗ), gr., F.: nhd. Verbergen, Verstecken; E.: s. ἀποκρύβειν (apokrýbein)
ἀποκρυσταλλοῦσθαι (apokrystallūsthai), gr., V.: nhd. ganz zu Eis werden, ganz vereisen; E.: s. ἀπό (apó), κρυσταλλοῦσθαι (krystallūsthai), κρύσταλλος (krýstallos)
ἀποκρύπτειν (apokrýptein), gr., V.: nhd. verbergen, bedecken; Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: s. ἀπό (apó), κρύπτειν (krýptein)
ἀποκρυφή (apokryphḗ), gr., F.: nhd. Versteck; E.: s. ἀποκρύπτειν (apokryptein)
ἀπόκρυφος (apókryphos), gr., Adj.: nhd. „apokryph“, verborgen, dunkel; E.: s. ἀποκρύπτειν (apokryptein); W.: lat. apocryphus, Adj., untergeschoben, unecht
ἀποκρύφως (apokrýphōs), gr., Adv.: nhd. „apokryph“, verborgen, dunkel; E.: s. ἀποκρύπτειν (apokryptein)
ἀπόκρυψις (apókrypsis), gr., V.: nhd. Verschwinden; E.: s. ἀποκρύπτειν (apokrýptein)
ἀποκτᾶσθαι (apoktasthai), gr., V.: nhd. den Besitz von etwas verlieren, entfremden; E.: s. ἀπό (apó), κτᾶσθαι (ktasthai)
ἀποκτείνειν (apokteínein), ἀποκτέννειν (apokténnein), ἀποκτενείειν (apokteneíein), gr., V.: nhd. töten, erschlagen (V.), hinrichten; Vw.: s. ἀντ- (ant); Hw.: s. ἀποκτιννύναι (apoktinnýnai), ἀποκτινύειν (apoktinýein); E.: s. ἀπό (apó), κτείνειν (kteínein)
ἀποκτεινύναι (apokteinýnai), gr., V.: Vw.: s. ἀποκτιννύναι (apoktinnýnai)
ἀποκτενείειν (apokteneíein), gr., V.: Vw.: s. ἀποκτείνειν (apokteínein)
ἀποκτέννειν (apokténnein), gr., V.: Vw.: s. ἀποκτείνειν (apokteínein)
ἀπόκτησις (apóktēsis), gr., F.: nhd. Geben eines Geschenks, Schenken; E.: s. ἀποκτᾶσθαι (apoktasthai
ἀποκτιννύναι (apoktinnýnai), ἀποκτεινύναι (apokteinýnai), gr., V.: nhd. töten, erschlagen (V.), hinrichten; E.: s. ἀπό (apó), κτείνειν (kteínein)
ἀποκτινύειν (apoktinýein), gr., V.: nhd. töten, erschlagen (V.), hinrichten; E.: s. ἀπό (apó), κτείνειν (kteínein)
ἀπόκτισις (apóktisis), gr., F.: nhd. Einrichten einer Kolonie; E.: s. ἀπό (apó), κτίσις (ktísis)
ἀποκτυπεῖν (apoktypein), gr., V.: nhd. laut tönen von, durch Schlagen Lärm erzeugen; E.: s. ἀπό (apó), κτυπεῖν (ktypein)
ἀποκυαμεύειν (apokyameúein), gr., V.: nhd. durch das Bohnenlos wählen, auslosen; E.: s. ἀπό (apó), κυαμεύειν (kyameúein), κύαμος (kýamos)
ἀποκυβεύειν (apokybeúein), gr., V.: nhd. riskieren; E.: s. ἀπό (apó), κυβεύειν (kybeúein)
ἀποκυβιστᾶν (apokybistan), gr., V.: nhd. kopfüber stürzen; E.: s. ἀπό (apó), κυβιστᾶν (kybistan)
ἀποκυδαίνειν (apokydaínein), gr., V.: nhd. sehr berühmt machen; E.: s. ἀπό (apó), κυδαίνειν (kydaínein), κῦδος (kydos)
ἀποκυεῖν (apokyein), ἀποκύειν (apokýein), gr., V.: nhd. gebären, hervorbringen; E.: s. ἀπό (apó), κυεῖν (kyein)
ἀποκύειν (apokýein), gr., V.: Vw.: s. ἀποκυεῖν (apokyein)
ἀποκύησις (apokýēsis), gr., F.: nhd. Gebären, Vorwärtsbringen; E.: s. ἀποκυεῖν (apokyein)
ἀποκυητικός (apokyētikos), gr., Adj.: nhd. vorwärtsbringend, vorteilhaft; E.: s. ἀποκυεῖν (apokyein)
ἀποκυλίειν (apokylíein), gr., V.: nhd. wegwälzen, herabstürzen; E.: s. ἀπό (apó), κυλίειν (kylíein), κυλίνδειν (kylíndein)
ἀποκυλινδεῖν (apokylindein), gr., V.: nhd. wegwälzen, herabstürzen; E.: s. ἀπό (apó), κυλίνδειν (kylíndein)
ἀποκύλισμα (apokýlisma), gr., N.: nhd. Rollmaschine; E.: s. ἀποκυλινδεῖν (apokylindein)
ἀποκυματίζειν (apokymatízein), gr., V.: nhd. mit Wellen zum Anschwellen bringen; E.: s. ἀπό (apó), κυματίζεσθαι (kymatízesthai), κῦμα (kyma)
ἀπόκυνον (apókynon), gr., N.: nhd. eine Pflanze; E.: s. ἀπό (apó), κύων (kýōn); L.: Frisk 1, 123
ἀποκυνοῦν (apokynūn), gr., V.: nhd. in einen Hund verwandeln; E.: s. ἀπό (apó), κύων (kýōn)
ἀποκύπτειν (apokýptein), gr., V.: nhd. sich wegbeugen; E.: s. ἀπό (apó), κύπτειν (kýptein)
ἀποκυριάζειν (apokyriázein), gr., V.: nhd. entkommen (V.)?; Vw.: s. ἀπο- (apo); E.: s. ἀπό (apó), κυριάζειν (kyriázein), κύριος (kȳrios)
ἀποκυροῦν (apokyrūn), gr., V.: nhd. annulieren, ungültig machen; E.: s. ἀπό (apó), κυροῦν (kyrūn)
ἀποκυρτοῦσθαι (apokyrtūsthai), gr., V.: nhd. sich zu einer konvexen Form aufwölben; E.: s. ἀπό (apó), κυρτοῦσθαι (kyrtūsthai), κυρτός (kyrtós)
ἀποκύρωσις (apokýrōsis), gr., F.: nhd. Ratifizierung durch Abstimmung; E.: s. ἀποκυροῦν (apokyrūn)
ἀποκωκύειν (apokōkýein), gr., V.: nhd. laut bejammern; E.: s. ἀπό (apó), κωκύειν (kōkýein)
ἀποκωλύειν (apokōlýein), gr., V.: nhd. verhindern, abhalten; E.: s. ἀπό (apó), κωλύειν (kōlýein)
ἀποκώλυσις (apokṓlysis), gr., F.: nhd. Verhinderung, Sichsträuben; E.: s. ἀποκωλύειν (apokōlýein)
ἀποκωλυτέον (apokōlytéon), gr., Adj.: nhd. verbieten müssend, verhindern müssend; E.: s. ἀποκωλύειν (apokōlýein)
ἀποκωφοῦσθαι (apokōphūsthai), gr., V.: nhd. taub werden; E.: s. ἀπό (apó), κωφοῦσθαι (kōphūsthai), κωφός (kōphós)
ἀπολάβειον (apolábeion), gr., N.: nhd. Klammer, Halter, Befestigung; E.: s. ἀπό (apó), λαμβάνειν (lambánein)
ἀπολαγάζειν (apolagázein), gr. (kret.), V.: nhd. entfernen; E.: s. ἀπό (apó)
ἀπολαγαίειν (apolagaíein), gr., V.: nhd. freilassen, freisetzen; E.: s. ἀπό (apó), λαγαίειν (lagaíein)
ἀπολάγαξις (apolágaxis), gr. (kret.), F.: nhd. Trennung; E.: s. ἀπολαγάζειν (apolagázein)
ἀπολαγνεύειν (apolagneúein), gr., V.: nhd. mit Ausschweifungen verbringen; E.: s. ἀπό (apó), λαγνεύειν (lagneúein)
ἀπολαγχάνειν (apolanchánein), gr., V.: nhd. durch das Los ein Teilchen bekommen; E.: s. ἀπό (apó), λαγχάνειν (lanchánein)
ἀπολαΐζεσθαι (apolaízesthai), gr., V.: nhd. zu Stein werden, versteinern; E.: s. ἀπό (apó), λᾶας (laas)
ἀπολαζύναι (apolazýnai), gr., V.: nhd. wegnehmen; E.: s. ἀπολαμβάνειν (apolambánein)
ἀπολάκημα (apolákēma), gr., N.: nhd. Ohrfeige; E.: s. ἀπό (apó), λάκημα (lákēma), ληκεῖν (lēkein)?
ἀπολακτίζειν (apolaktízein), gr., V.: nhd. mit den Füßen stoßen, treten, verachten, verschmähen; E.: s. ἀπό (apó), λακτίζειν (laktízein); W.: s. lat. apolactizāre, V., mit den Füßen von sich stoßen, verschmähen
ἀπολάκτισμα (apoláktisma), gr., N.: nhd. Treten; E.: s. ἀπολακτίζειν (apolaktízein)
ἀπολακτισμός (apolaktismós), gr., F.: nhd. Wegwerfen; E.: s. ἀπολακτίζειν (apolaktízein)
ἀπολαλεῖν (apolalein), gr., V.: nhd. ausschwatzen, hinschwatzen; E.: s. ἀπό (apó), λαλεῖν (lalein)
ἀπολαμβάνειν (apolambánein), gr., V.: nhd. wegnehmen; Vw.: s. ἀντ- (ant), συν- (syn); E.: s. ἀπό (apó), λαμβάνειν (lambánein)
ἀπολάμπειν (apolámpein), gr., V.: nhd. erglänzen, strahlen; E.: s. ἀπό (apó), λάμπειν (lámpein)
ἀπολαμπρύνειν (apolamprýnein), gr., V.: nhd. glänzend machen, hell machen, berühmt machen; E.: s. ἀπό (apó), λαμπρύνειν (lamprýnein), λαμπρός (lamprós)
ἀπόλαψις (apólapsis), gr. (äol.), F.: Vw.: s. ἀπόληψις (apólēpsis)
ἀπολάντιον (apolántion), gr., N.: nhd. eine Pflanze?; E.: Herkunft ungeklärt?; L.: Frisk 1, 123
ἀπολάπτειν (apoláptein), gr., V.: nhd. abschlürfen, ablecken; E.: s. ἀπό (apó), λάπτειν (láptein)
ἀπολαύειν (apolaúein), gr., V.: nhd. genießen, sich zunutze machen; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. ἀπό (apó); s. idg. *lāu-, *leh₂u-, V., erbeuten, genießen, Pokorny 655; L.: Frisk 1, 123
ἀπόλαυσις (apólausis), gr., F.: nhd. Genuss; E.: s. ἀπολαύειν (apolaúein); L.: Frisk 1, 123
ἀπόλαυσμα (apólausma), gr., N.: nhd. Genuss, Genossenes; E.: s. ἀπολαύειν (apolaúein); L.: Frisk 1, 123
ἀπολαυστέον (apolaustéon), gr., Adj.: nhd. genießen müssend; E.: s. ἀπολαύειν (apolaúein)
ἀπολαυστικός (apolaustikós), gr., Adj.: nhd. dem Genuss ergeben (Adj.), genießbar, Genuss schaffend; E.: s. ἀπολαύειν (apolaúein); L.: Frisk 1, 123
ἀπολαυστικῶς (apolaustikōs), gr., Adv.: nhd. dem Genuss ergeben (Adj.), genießbar, Genuss schaffend; E.: s. ἀπολαυστικός (apolaustikós), ἀπολαύειν (apolaúein)
ἀπολαυστός (apolaustós), gr., Adj.: nhd. genossen, genießbar; E.: s. ἀπολαύειν (apolaúein)
ἀπολεαίνειν (apoleaínein), ἀπολειαίνειν (apoleiaínein), gr., V.: nhd. glätten, abglätten; E.: s. ἀπό (apó), λεαίνειν (leaínein)
ἀπολέγειν (apolégein) (1), gr., V.: nhd. auswählen, herauslesen, verwerfen; E.: s. ἀπό (apó), λέγειν (légein) (1); W.: s. lat. apologāre, V., verwerfen, verschmähen
ἀπολέγειν (apolégein) (2), gr., V.: nhd. zurückweisen, verweigern; E.: s. ἀπό (apó), λέγειν (légein) (2)
ἀπολειαίνειν (apoleiaínein), gr., V.: Vw.: s. ἀπολεαίνειν (apoleaínein)
ἀπολείβειν (apoleíbein), gr., V.: nhd. herabtröpfeln lassen; E.: s. ἀπό (apó), λείβειν (leíbein)
ἀπόλειμμα (apóleimma), gr., N.: nhd. Überbleibsel, Überrest; E.: s. ἀπολείπειν (apoleípein)
ἀπολειοῦν (apoleiūn), ἀπολιοῦν (apoliūn), gr., V.: nhd. auslöschen; E.: s. ἀπό (apó), λειοῦν (leiūn), λεῖος (leios)
ἀπολείπειν (apoleípein), gr., V.: nhd. verlassen (V.), zurücklassen, übrig lassen, fehlen, zurückbleiben, nachlassen, schwinden; E.: s. ἀπό (apó), λείπειν (leípein)
ἀπολειπτέον (apoleiptéon), gr., Adj.: nhd. zurückbleibend müssend; E.: s. ἀπολείπειν (apoleípein)
ἀπολειτουργεῖν (apoleiturgein), gr., V.: nhd. bei seinen Dienst versehen (V.); E.: s. ἀπό (apó), λειτουργεῖν (leiturgein), λαός (laós), ἔργον (érgon)
ἀπολείχειν (apoleíchein), gr., V.: nhd. ablecken; E.: s. ἀπό (apó), λείχειν (leíchein)
ἀπόλειψις (apóleipsis), gr., F.: nhd. Verlassen, Abzug, Entlaufen, Minderzahl; E.: s. ἀπολείπειν (apoleípein)
ἀπόλεκτον (apólekton), gr., N.: nhd. Auserlesenes; E.: s. ἀπόλεκτος (apólektos), ἀπολέγειν (apolégein) (1)
ἀπόλεκτος (apólektos), gr., Adj.: nhd. auserlesen (Adj.), vorzüglich; E.: s. ἀπολέγειν (apolégein) (1); W.: s. lat. apolectus, F., Thunfisch
ἀπολελεγμένως (apolelegménōs), gr., (Part. Perf.=)Adv.: nhd. sorglos, rücksichtslos; E.: s. ἀπό (apó), λέγειν (légein)
ἀπολελυμένως (apolelegménōs), gr., (Part. Perf.=)Adv.: nhd. absolut, ganz, auf positive Weise; E.: s. ἀπολύειν (apolýein)
ἀπολέμητος (apolémētos), gr., Adj.: nhd. unbekriegt, feindlich; E.: s. ἀ- (a), πολεμεῖν (polemein)
ἀπόλεμμα (apóleimma), gr., N.: nhd. Haut; E.: s. ἀπολέπειν (apolépein)
ἀπόλεμος (apólemos), gr., Adj.: nhd. unkriegerisch, friedlich, kriegsuntüchtig, hoffnungslos; E.: s. ἀ- (a), πόλεμος (pólemos)
ἀπολέμως (apolémōs), gr., Adv.: nhd. unkriegerishc, friedlich, kriegsuntüchtig, hoffnungslos; E.: s. ἀπόλεμος (apólemos)
ἀπολεοντοῦσθαι (apoleontūsthai), gr., V.: nhd. ein Löwe werden; E.: s. ἀπό (apó), λέων (léōn)
ἀπολέπειν (apolépein), gr., V.: nhd. abschälen, wegschneiden; E.: s. ἀπό (apó), λέπειν (lépein)
ἀπολεπιδοῦσθαι (epilepidūsthai), gr., V.: nhd. sich schälen; Vw.: s. ἀπο- (apo); E.: s. ἀπό (apó), λεπιδοῦσθαι (lepidūsthai), λεπίς (lepís); Son.: Knochen betreffend
ἀπολεπίζειν (apolepízein), gr., V.: nhd. abschälen, häuten; E.: s. ἀπό (apó), λεπίζειν (lepízein), λέπος (lépos)
ἀπολέπισμα (apolépisma), gr., N.: nhd. Hülse, Schale (F.) (1); E.: s. ἀπολεπίζειν (apolepízein)
ἀπολεπτύνειν (apoleptýnein), gr., V.: nhd. verdünnen, verringern; E.: s. ἀπό (apó), λεπτύνειν (leptýnein), λεπτός (leptós)
ἀπολεπτυσμός (apoleptysmós), gr., M.: nhd. Abschwächung, Verminderung; E.: s. ἀπολεπτύνειν (apoleptýnein)
ἀπολευκαίνειν (apoleukaínein), gr., V.: nhd. weiß machen, weißen; E.: s. ἀπό (apó), λευκαίνειν (leukaínein)
ἀπολευκοῦν (apoleukūn), gr., V.: nhd. weiß machen, weißen; E.: s. ἀπό (apó), λευκοῦν (leukūn), λευκός (leukós)
ἀπολήγειν (apolḗgein), ἀπολλήγειν (apollḗgein), gr., V.: nhd. ablassen, vergehen, verschwinden; E.: s. ἀπό (apó), λήγειν (lḗgein)
ἀπόληγμα (apólēgma), gr., N.: nhd. Rock, Kleidersaum; E.: s. ἀπολήγειν (apolḗgein)
ἀπολῆγον (apolēgon), gr., N.: nhd. äußerstes Ende eines Hügels; E.: s. ἀπολήγειν (apolḗgein)
ἀποληκεῖν (apolēkein), gr., V.: nhd. mit den Fingern schnippen; E.: s. ἀπό (apó), ληκεῖν (lēkein)
ἀπόληξις (apólēxis), gr., F.: nhd. Nachlassen; E.: s. ἀπολήγειν (apolḗgein)
ἀποληπτέον (apolēptéon), gr., Adj.: nhd. zugeben müssend, annehmen müssend; E.: s. ἀπολαμβάνειν (apolambánein)
ἀποληπτικός (apolēptikós), gr., Adj.: nhd. das Erhalten einer Schuld betreffend; E.: s. ἀπολαμβάνειν (apolambánein)
ἀποληρεῖν (apolērein), gr., V.: nhd. töricht schwatzen; E.: s. ἀπό (apó), ληρεῖν (lērein)
ἀπόληψις (apólēpsis), ἀπόλαψις (apólapsis), gr., F.: nhd. Abfagen, Abschneiden; E.: s. ἀπολαμβάνειν (apolambánein)
ἀπολιβάζειν (apolibázein), gr., V.: nhd. wegtröpfeln, verduften; E.: s. ἀπό (apó), λιβάζειν (libázein), λείβειν (leíbein)
ἀπολιγαίνειν (apoligaínein), gr., V.: nhd. hell aufschreien; E.: s. ἀπό (apó), λιγαίνειν (ligaínein)
ἀπολιγωρεῖν (apoligōrein), gr., V.: nhd. wenig schätzen; E.: s. ἀπό (apó), ὀλιγωρεῖν (oligōrein)
ἀπολιθοῦν (apolithūn), gr., V.: nhd. in Stein verwandelt werden, versteinern; E.: s. ἀπό (apó), λιθοῦν (lithūn), λίθος (líthos)
ἀπολιθοῦσθαι (apolithūsthai), gr., V.: nhd. in Stein verwandelt werden, Stein werden; E.: s. ἀπό (apó), λιθοῦσθαι (lithūsthai), λίθος (líthos)
ἀπολίθωσις (apolíthōsis), gr., F.: nhd. Versteinerung; E.: s. ἀπολιθοῦν (apolithūn)
ἀπολιμνοῦσθαι (apolimnūsthai), gr., V.: nhd. ein See werden, ein Pfuhl werden; E.: s. ἀπό (apó), λιμνοῦσθαι (limnūsthai), λίμνη (límnē)
ἀπολιμπάνειν (apolimpánein), gr., V.: nhd. verlassen (V.), zurücklassen, übrig lassen, fehlen, zurückbleiben, nachlassen, schwinden; E.: s. ἀπό (apó), λιμπάνειν (limpánein)
ἀπόλινον (apólinon), gr., F.: nhd. Spatzenzunge (eine Pflanze); E.: Herkunft ungeklärt?
ἀπολινοῦν (apolinūn), gr., V.: nhd. mit einem Faden binden; E.: s. ἀπό (apó), λίνον (línon); Son.: Chirurgen betreffend
ἀπολίνωσις (apolínōsis), gr., F.: nhd. Operieren durch Abbinden; E.: s. ἀπολινοῦν (apolinūn)
ἀπόλιον (apólion), gr., N.: nhd. Wunder; E.: Herkunft ungeklärt?
ἀπολιόρκητος (apoliórkētos), gr., Adj.: nhd. undurchdringlich; E.: s. ἀ- (a), πόλις (pólis), ἕρκος (hérkos)
ἀπολιοῦν (apoliūn), gr., V.: Vw.: s. ἀπολειοῦν (apoleiūn)
ἀπολιπαίνειν (apolipaínein), gr., V.: nhd. ölen; E.: s. ἀπό (apó), ἔλαιον (élaion)?
ἄπολις (ápolis), gr., Adj.: nhd. ohne Stadt seiend, ohne Staat seiend, ohne Bürgerrecht seiend, heimatlos, verbannt; Hw.: s. ἀπόλιστος (apólistos); E.: s. ἀ- (a), πόλις (pólis)
ἀπολισθάνειν (apolisthánein), gr., V.: nhd. abgleiten, ausgleiten; E.: s. ἀπό (apó), ὀλισθάνειν (olisthánein)
ἀπολίσθησις (apolísthēsis), gr., F.: nhd. Abgleiten, Ausgleiten; E.: s. ἀπολισθάνειν (apolisthánein)
ἀπόλιστος (apólistos), gr., Adj.: nhd. ohne Stadt seiend, ohne Staat seiend, ohne Bürgerrecht seiend, heimatlos, verbannt; Hw.: s. ἄπολις (ápolis); E.: s. ἀ- (a), πόλις (pólis)
ἀπολιταργίζειν (apolitargízein), gr., V.: nhd. sich schnell davonmachen; E.: s. ἀπό (apó), λιταργίζειν (litargízein); L.: Frisk 2, 130
ἀπολίτευτος (apolíteutos), gr., Adj.: nhd. ohne politische Verfassung seiend, unstaatsmännisch, für Staatsgeschäfte nicht geeignet, unpatriotisch; E.: s. ἀ- (a), πολιτεύειν (politeúein)
ἀπολιτικός (apolitikós), gr., Adj.: nhd. nicht staatsmännisch; E.: s. ἀ- (a), πολιτικός (politikós) (1)
ἀπολίτρωσις (apolítrōsis), gr., F.: Vw.: s. ἀπονίτρωσις (aponítrōsis)
ἀπολιχμάζειν (apolichmázein), gr., V.: nhd. ablecken; E.: s. ἀπό (apó), λιχμάζειν (lichmázein), λείχειν (leíchein)
ἀπολιχμᾶν (apolichman), gr., V.: nhd. ablecken; E.: s. ἀπό (apó), λιχμᾶν (lichman), λείχειν (leíchein)
ἀπολιχμᾶσθαι (apolichmasthai), gr., V.: nhd. ablecken; E.: s. ἀπό (apó), λιχμᾶν (lichman), λείχειν (leíchein)
ἀπολλαπλάσιος (apollaplásios), gr., Adj.: nhd. ohne Vielfalt; E.: s. ἀπό (apó)?; s. idg. *pel- (3a), V., falten, Pokorny 802
ἀπόλλειν (apóllein), gr., V.: nhd. vernichten, verderben, verlieren, vernichtet serden, zugrunde gehen; E.: s. ἀπό (apó), ὀλλύναι (ollýnai); Son.: späte Form von ἀπολλύναι (apollýnai=
ἀπολλήγειν (apollḗgein), gr., V.: Vw.: s. ἀπολήγειν (apolḗgein)
Ἀπολλόδωρος (Apollódōros), gr., M.=PN: nhd. Apollodoros; E.: s. Ἀπόλλων (Apóllōn)
ἀπολλύειν (apollýein), gr., V.: nhd. vernichten, verderben, verlieren, vernichtet serden, zugrunde gehen; E.: s. ἀπό (apó), ὀλλύναι (ollýnai)
ἀπολλύναι (apollýnai), gr., V.: nhd. vernichten, verderben, verlieren, vernichtet serden, zugrunde gehen; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἐπ- (ep), παρ- (par), ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀπό (apó), ὀλλύναι (ollýnai)
Ἀπολλύων (Apollýōn), gr., M.=PN: nhd. Verderber; E.: s. ἀπολλύναι (apollýnai)
Ἀπόλλων (Apóllōn), Ἄπλουν (Aplun), Ἀπέλλων (Apéllōn), gr., M.=PN: nhd. Apollon; E.: Herkunft unbekannt; W.: lat. Apollō, M.=PN, Apollo; L.: Frisk 1, 124, Pokorny 52, 118, 825
Ἀπολλώνεια (Apollṓneia), gr., N.: nhd. ludi Apollinares; E.: s. Ἀπόλλων (Apóllōn)
Ἀπολλωνία (Apollōnía), Ἀπολλωνίη (Apollōníē), gr., F.=ON: nhd. Apollonia; E.: s. Ἀπόλλων (Apóllōn); Son.: Name mehrerer Städte
Ἀπολλωνιακός (Apollōniakós), gr., Adj.: nhd. appollonisch, zu Apollon gehörig; E.: s. Ἀπόλλων (Apóllōn)
Ἀπολλωνιάς (Apollōniás), gr., Adj. (F.): nhd. appollonisch, zu Apollon gehörig; E.: s. Ἀπόλλων (Apóllōn)
Ἀπολλωνιάστης? (Apollōniástēs), gr., M.: nhd. Verehrer des Apollon; E.: s. Ἀπόλλων (Apóllōn)
Ἀπολλωνιάτης (Apollōniátēs), gr., M.: nhd. Apolloniate, Einwohner von Apollonia; E.: s. Ἀπολλωνία (Apollōnía), Ἀπόλλων (Apóllōn)
Ἀπολλωνίδας (Apollōnídas), gr., M.: nhd. Kind des Apollon; E.: s. Ἀπόλλων (Apóllōn)
Ἀπολλωνίη (Apollōníē), gr., F.=ON: Vw.: s. Ἀπολλωνία (Apollōnía)
Ἀπολλώνιον (Apollṓnion), gr., Adj.: nhd. Apollotempel; E.: s. Ἀπολλώνιος (Apollṓnios), Ἀπόλλων (Apóllōn)
Ἀπολλώνιος (Apollṓnios), gr., Adj.: nhd. appollonisch, zu Apollon gehörig; E.: s. Ἀπόλλων (Apóllōn); L.: Frisk 1, 124
Ἀπολλωνίσκος (Apollōnískos), gr., M.: nhd. Statue des Apollon; E.: s. Ἀπόλλων (Apóllōn)
Ἀπολλωνιών (Apollōniṓn), gr., M.: nhd. Apollonion (ein Monatsname); E.: s. Ἀπόλλων (Apóllōn); Son.: ein Monatsname in Halikarnassos
Ἀπολλωνόβλητος (Apollōnóblētos), gr., Adj.: nhd. von Apollon geschlagen, von Apollon getroffen; E.: s. Ἀπόλλων (Apóllōn), βάλλειν (bállein)
Ἀπολλωνοτραφής (Apollōnotraphḗs), gr., Adj.: nhd. von Apollon genährt; E.: s. Ἀπόλλων (Apóllōn), τρέφειν (tréphein)
Ἀπολλώς (Apollṓs), gr., M.=PN: nhd. Apollos; E.: s. Ἀπόλλων (Apóllōn)?; Son.: Gefährte des Paulus
ἀπολογεῖσθαι (apologeisthai), gr., V.: nhd. sich verteidigen; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἐπ- (ep), ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀπό (apó), λόγος (lógos)
ἀπολογή (apologḗ), gr., F.: nhd. Auswahl; E.: s. ἀπολέγειν (apolégein) (1)
ἀπολόγημα (apológēma), gr., N.: nhd. zur Verteidigung Gesagtes; E.: s. ἀπολογεῖσθαι (apologeisthai)
ἀπολόγησις (apológēsis), gr., F.: nhd. Rechtfertigung?; E.: s. ἀπό (apó), λόγος (lógos); W.: mlat. apologēsis, F., Rechtfertigung
ἀπολογητέον (apologētéon), gr., Adj.: nhd. verteidigen müssend; E.: s. ἀπολογεῖσθαι (apologeisthai)
ἀπολογητέος (apologētéos), gr., Adj.: nhd. verteidigen müssend; E.: s. ἀπολογεῖσθαι (apologeisthai)
ἀπολογητικός (apologētikós), gr., Adj.: nhd. verteidigbar, entschuldigend; E.: s. ἀπολογεῖσθαι (apologeisthai)
ἀπολογία (apología), gr., F.: nhd. Verteidigung, Verteidigungsrede; E.: s. ἀπό (apó), λόγος (lógos); W.: lat. apologia, F., Verteidigung; nhd. Apologie, F., Apologie, Verteidigung, Rechtfertigung; L.: Kluge s. u. Apologie
ἀπολογίζεσθαι (apologízesthai), gr., V.: nhd. Rechnung ablegen, Rechenschaft geben, berechnen, herzählen; E.: s. ἀπό (apó), λογίζεσθαι (logízesthai)
ἀπολογισμός (apologismós), gr., F.: nhd. Rechnungsanlegung, Rechtfertigung; E.: s. ἀπολογίζεσθαι (apologízesthai); W.: gr.-lat. apologismos, M., Auseinandersetzung der Gründe
ἀπολογιστής (apologistḗs), gr., M.: nhd. Buchhalter, Rechnungsführer; E.: s. ἀπολογίζεσθαι (apologízesthai)
ἀπόλογος (apólogos), gr., M.: nhd. Erzählung, Fabel; E.: s. ἀπό (apó), λόγος (lógos); W.: lat. apologus, M., Fabel, Märchen
ἀπολοιδορεῖν (prosloidorein), gr., V.: nhd. gewaltsam missbrauchen; E.: s. ἀπό (apó), λοιδορεῖν (loidorein)
ἀπολοιπασία (apoloipasía), gr., Adj.: nhd. Übriggebliebenes, Zurückgelassenes; E.: s. ἀπόλοιπος (apóloipos)
ἀπόλοιπον (apóloipon), gr., N.: nhd. unbezahlter Restbetrag; ÜG.: lat. residuum Gl; Q.: Gl; E.: s. ἀπόλοιπος (apóloipos)
ἀπόλοιπος (apóloipos), gr., Adj.: nhd. zurückgelassen; E.: s. ἀπό (apó), λοιπός (loipós), λείπειν (leípein)
ἀπολοίφειν (apoloíphein), gr., V.: nhd. zu Ende bringen, beenden, vollenden, vollbringen, bezahlen; E.: s. ἀπό (apó), ?
ἀπολολύζειν (apololýzein), gr., V.: nhd. aufjauchzen; E.: s. ἀπό (apó), ὀλολύζειν (ololýzein)
ἀπολοπίζειν (apolopízein), gr., V.: nhd. abschälen; E.: s. ἀπό (apó), λοπίζειν (lopízein), λοπίς (lopís)
ἄπολος (ápolos), gr., Adj.: nhd. unbewegbar, unbeweglich; E.: s. ἀ‑ (a), πολεῖν (polein)
ἀπολούειν (apolúein), gr., V.: nhd. abwaschen, abspülen; E.: s. ἀπό (apó), λούειν (lúein)
ἀπολούεσθαι (apolúesthai), gr., V.: nhd. abwaschen, wegspülen; E.: s. ἀπό (apó), λούειν (lúein)
ἀπόλουμα (apóluma), gr., N.: nhd. Abgewaschenes; E.: s. ἀπολούειν (apolúein)
ἀπόλουσις (apólusis), gr., F.: nhd. Abwaschung; E.: s. ἀπολούειν (apolúein)
ἀπολούτριος (apolútrios), gr., Adj.: nhd. abgewaschen; E.: s. ἀπολούειν (apolúein)
ἀπολοφύρεσθαι (apolophýresthai), gr., V.: nhd. laut beklagen; E.: s. ἀπό (apó), ὀλοφύρεσθαι (olophýresthai)
ἀπολόφυρσις (apolophyrsis), gr., F.: nhd. Klagen, Jammern; E.: s. ἀπολοφύρεσθαι (apolophýresthai)
ἀπόλοχον (apólochon), gr., N.: nhd. Teil; E.: s. ἀπό (apó), λαγχάνειν (lanchánein)
ἀπολοχμοῦσθαι (apolochmūsthai), gr., V.: nhd. zuviel Holz erzeugen; E.: s. ἀπό (apó), λόχμη (lóchmē)
ἀπολύειν (apolýein), gr., V.: nhd. ablösen, losmachen, befreien, freisprechen, entlassen (V.); E.: s. ἀπό (apó), λύειν (lýein)
ἀπόλυμα (apólyma), gr., N.: nhd. Dreck, Schmutz; E.: s. ἀπολύειν (apolýein)
ἀπολυμαίνεσθαι (apolymaínesthai), gr., V.: nhd. durch Baden reinigen, den Schmutz entfernen; E.: s. ἀπό (apó), λυμαίνεσθαι (lymaínesthai)
ἀπολυμαντήρ (apolymantḗr), gr., M.: nhd. Säuberer, Vertilger; E.: s. ἀπό (apó), λυμαίνεσθαι (lymaínesthai)
ἀπολύουσα (apolýusa), gr., N.?: nhd. Schierling; E.: s. ἀπό (apó)?
ἀπολυπραγμόνητος (apolypragmónētos), gr., Adj.: nhd. nicht eingemischt, sich nicht einmischend; E.: s. ἀ- (a), πολύς (polýs), πρᾶγμα (pragma)
ἀπολύπραγμον (apolýpragmon), gr., N.: nhd. Zurückgezogenheit von Geschäften; E.: s. ἀ- (a), πολύς (polýs), πρᾶγμα (pragma)
ἀπολυπράγμων (apolyprágmōn), gr., Adj.: nhd. nicht einmischend; E.: s. ἀ- (a), πολύς (polýs), πρᾶγμα (pragma)
ἄπολυς (ápolys), gr., Adj.: nhd. ohne Mehrheit; E.: s. ἀ- (a), πολύς (polýs)
ἀπολυσίδιον (apolysídion), gr., N.: nhd. Lieferanordnung; E.: s. ἀπολύειν (apolýein)
ἀπολύσιμος (apolýsimos), gr., Adj.: nhd. der Befreiung wert; E.: s. ἀπολύειν (apolýein)
ἀπόλυσις (apólysis), gr., F.: nhd. Befreiung, Entlassung, Abzug; E.: s. ἀπολύειν (apolýein)
ἀπολυτέον (apolytéon), gr., Adj.: nhd. freisprechen müssend; E.: s. ἀπολύειν (apolýein)
ἀπολυτικός (apolytikós), gr., Adj.: nhd. zum Freisprechen geneigt; E.: s. ἀπολύειν (apolýein)
ἀπολυτικῶς (apolytikōs), gr., Adv.: nhd. zum Freisprechen geneigt; E.: s. ἀπολύειν (apolýein)
ἀπόλυτος (apólytos), gr., Adj.: nhd. befreit, unabhängig; E.: s. ἀπολύειν (apolýein)
ἀπολυτροῦν (apolytrūn), gr., V.: nhd. für Lösegeld freigeben; E.: s. ἀπό (apó), λυτροῦν (lytrūn), λύτρον (lýtron)
ἀπολύτρωσις (apolýtrōsis), gr., F.: nhd. Loskaufung, Erlösung; E.: s. ἀπολυτροῦν (apolytrūn)
ἀπολυτρωτικός (apolytrōtikós), gr., Adj.: nhd. Lösegeld betreffend; E.: s. ἀπολυτροῦν (apolytrūn)
ἀπολύτως (apolýtōs), gr., Adv.: nhd. befreit, unabhängig; E.: s. ἀπόλυτος (apólytos), ἀπολύειν (apolýein)
ἀπολυώρητος (apolyṓrētos), gr., Adj.: nhd. nicht hoch geschätzt; E.: s. ἀπολύειν (apolýein)?
άπολωβᾶν (apolōban), gr., V.: nhd. beschimpfen, entehren; E.: s. ἀπό (apó), λωβᾶσθαι (lōbasthai)
άπολωβᾶσθαι (apolōbasthai), gr., V.: nhd. beleidigt werden, beschimpft werden; E.: s. ἀπό (apó), λωβᾶσθαι (lōbasthai)
άπολωπίζειν (apolōpízein), gr., V.: nhd. Kleider stehlen; E.: s. ἀπό (apó), λωπίζειν (lōpízein), λῶπος (lōpos)
άπολωτίζειν (apolōtízein), gr., V.: nhd. abpflücken, wegnehmen; E.: s. ἀπό (apó), λωτίζεσθαι (lōtízesthai), λωτός (lōtós)
άπολωφᾶν (apolōphan), άπολωφεῖν (apolōphein), gr., V.: nhd. beruhigen, besänftigen; E.: s. ἀπό (apó), λωφᾶν (lōphan)
άπολωφεῖν (apolōphein), gr. (ion.), V.: Vw.: s. άπολωφᾶν (apolōphan)
ἀπομαγδαλιά (apomagdaliá), gr., F.: Vw.: s. ἀπομαγδαλία (apomagdalía)
ἀπομαγδαλία (apomagdalía), ἀπομαγδαλιά (apomagdaliá), gr., F.: nhd. Brotkrume zum Abwischen der Hände; E.: s. ἀπομάσσειν (apomássein)
ἀπομαγδαλίς (apomagdalís), gr., F.: nhd. Brotkrume zum Abwischen der Hände; E.: s. ἀπομάσσειν (apomássein)
ἀπόμαγμα (apómagma), gr., N.: nhd. Wischtuch, abgewaschener Dreck; E.: s. ἀπομάσσειν (apomássein)
ἀπομαδᾶν (apomadan), gr., V.: nhd. abfallen, ausfallen; E.: s. ἀπό (apó), μαδᾶν (madan)
ἀπομαδίζειν (apomadízein), gr., V.: nhd. Haare entfernen, die Haare auszupfen; E.: s. ἀπό (apó), μαδίζειν (madízein); L.: Frisk 2, 157
ἀπομάζιος (apomázios), gr., Adj.: nhd. von der Brust genommen; E.: s. ἀπό (apó), μαζός (mazós)
ἀπομάθημα (apomáthēma), gr., N.: nhd. Verlernen; E.: s. ἀπομανθάνειν (apomanthánein)
ἀπομαίνεσθαι (apomaínesthai), gr., V.: nhd. zu rasen aufhören; E.: s. ἀπό (apó), μαίνεσθαι (maínesthai)
ἀπομακαρίζειν (apomakarízein), gr., V.: nhd. ?; E.: s. ἀπό (apó), μακαρίζειν (makarízein), μάκαρ (mákar) (1)
ἀπομακτέον (apomaktéon), gr., Adj.: nhd. wischen müssend; E.: s. ἀπομάσσειν (apomássein)
ἀπομάκτης (apomáktēs), gr., M.: nhd. Abwischer, Reiniger, Putzer; E.: s. ἀπομάσσειν (apomássein)
ἀπομάκτρια (apomáktria), gr., F.: nhd. Abwischerin, Reinigerin, Putzerin; E.: s. ἀπομάσσειν (apomássein)
ἀπόμακτρον (apómaktron), gr., N.: nhd. Wischtuch?, Wetzgerät?; ne. strickle (N.); E.: s. ἀπομάσσειν (apomássein)
ἀπομαλακίζεσθαι (apomalakízesthai), gr., V.: nhd. sich zu weichlich zeigen; E.: s. ἀπό (apó), μαλακίζεσθαι (malakízesthai), μαλακός (malakós)
ἀπομαλθακίζεσθαι (apomalthakízesthai), gr., V.: nhd. sich zu weichlich zeigen; E.: s. ἀπό (apó), μαλθακίζεσθαι (malthakízesthai), μαλθακός (malthakós)
ἀπομαλθακοῦσθαι (apomalthakōsthai), gr., V.: nhd. sich zu weichlich zeigen; E.: s. ἀπό (apó), μαλθακός (malthakós)
ἀπομανθάνειν (apomanthánein), gr., V.: nhd. verlernen, sich abgewöhnen; E.: s. ἀπό (apó), μανθάνειν (manthánein)
ἀπομαντεία (apomanteía), gr., F.: nhd. negative Weissagung; E.: s. ἀπό (apó), μαντεία (manteía) (2)
ἀπομαντεύεσθαι (apomanteúesthai), gr., V.: nhd. vermuten, erraten (V.); E.: s. ἀπό (apó), μαντεύεσθαι (manteúesthai)
ἀπομάντευμα (apománteuma), gr., N.: nhd. Weissagung; E.: s. ἀπομαντεύεσθαι (apomanteúesthai)
ἀπομαντευτικός (apomanteutikós), gr., Adj.: nhd. negative Weissagung betreffend; E.: s. ἀπομαντεύεσθαι (apomanteúesthai)
ἀπόμαξις (apómaxis), gr., F.: nhd. Abwischen; E.: s. ἀπομάσσειν (apomássein)
ἀπομαραίνεσθαι (apomaraínesthai), gr., V.: nhd. verdorren, verwelken, hinschwinden; E.: s. ἀπό (apó), μαραίνειν (maraínein)
ἀπομάρανσις (apomáransis), gr., F.: nhd. Verwelken, Hinschwinden, Sterben; E.: s. ἀπομαραίνεσθαι (apomaraínesthai)
ἀπομαρτυρεῖν (apomartyrein), gr., V.: nhd. bezeugen; E.: s. ἀπό (apó), μαρτυρεῖν (martyrein)
ἀπομαρτύρεσθαι (apomartyresthai), gr., V.: nhd. beteuern, versichern; E.: s. ἀπό (apó), μαρτύρεσθαι (martýresthai)
ἀπομάσσειν (apomássein), ἀπομάττειν (apomáttein), gr., V.: nhd. abwischen, sich abwischen, gleichstreichen; E.: s. ἀπό (apó), μάσσειν (mássein)
ἀπομάσσεσθαι (apomássesthai), gr., V.: nhd. abwischen, abschütteln; E.: s. ἀπό (apó), μάσσειν (mássein)
ἀπομαστιγοῦν (apomastigūn), gr., V.: nhd. durchpeitschen, geißeln; E.: s. ἀπό (apó), μαστιγοῦν (mastigūn), μάστιξ (mástix)
ἀπομαστίδιον (apomastídion), gr., N.: nhd. Saugen; E.: s. ἀπό (apó), μαστός (mastós)
ἀποματαίζειν (apomataízein), gr., V.: nhd. sich unanständig aufführen, einen Wind fahren lassen; E.: s. ἀπό (apó), ματαίζειν (mataízein), μάταιος (mátaios)
ἀπομάττειν (apomáttein), gr. (att.), V.: Vw.: s. ἀπομάσσειν (apomássein)
ἀπομαύρωσις (apomaúrōsis), gr., F.: nhd. Langweiligkeit, Eintönigkeit; E.: s. ἀπό (apó), μαυροῦν (maurun)
ἀπομάχεσθαι (apomáchesthai), gr., V.: nhd. von etwas herab kämpfen, kämpfend von sich abwehren; E.: s. ἀπό (apó), μάχεσθαι (máchesthai)
ἀπόμαχος (apómachos), gr., Adj.: nhd. nicht kämpfend, kampfunfähig; E.: s. ἀπό (apó), μάχη (máchē)
ἀπομεθιέναι (apomethiénai), gr., V.: nhd. aufgeben; E.: s. ἀπό (apó), μετά (metá), ἱέναι (hiénai) (1)
ἀπομειλίσσεσθαι (apomeilíssesthai), ἀπομειλίττεσθαι (apomeilíttesthai), gr., V.: nhd. beschwichtigen, beruhigen, absühnen; E.: s. ἀπό (apó), μειλίσσειν (meilíssein)
ἀπομειλίττεσθαι (apomeilíttesthai), gr. (ion.), V.: Vw.: s. ἀπομειλίσσεσθαι (apomeilíssesthai)
ἀπομειοῦν (apomeiūn), gr., V.: nhd. verringern, reduzieren; E.: s. ἀπό (apó), μειοῦν (meiūn), μείων (meíōn)
ἀπομειουρίζειν (apomeiurízein), gr., V.: Vw.: s. ἀπομυουρίζειν* (apomyurízein)
ἀπομειουρισμός (apomeiurismós), gr., M.: Vw.: s. ἀπομυουρισμός* (apomyurismós)
ἀπομείρεσθαι (apomeíresthai), gr., V.: nhd. austeilen; E.: s. ἀπό (apó), μείρεσθαι (meíresthai)
ἀπομελαίνεσθαι (apomelaínesthai), gr., V.: nhd. schwarz werden; E.: s. ἀπό (apó), μελαίνεσθαι (melaínesthai), μέλας (mélas) (1)
ἀπομέλανσις (apomélansis), gr., F.: nhd. Schwarzwerden?, Weißen?; E.: s. ἀπομελαίνεσθαι (apomelaínesthai)
ἀπόμελι (apómeli), gr., N.: nhd. eine Metart die von dem Wasser bereitet wurde mit dem man die Honigwaben wusch; E.: s. ἀπό (apó), μέλι (méli); L.: Frisk 1, 125
ἀπομελίζειν (apomelízesthai), gr., V.: nhd. entnerven, entkräften; E.: s. ἀπό (apó), μελίζειν (melízein)
ἀπομέμφεσθαι (apomémphesthai), gr., V.: nhd. tadeln, zurechtweisen; E.: s. ἀπό (apó), μέμφεσθαι (mémphesthai)
ἀπομένειν (apoménein), gr., V.: nhd. zurückbleiben; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. ἀπό (apó), μένειν (ménein)
ἀπομερίζειν (apomerízein), gr., V.: nhd. abteilen, trennen, aussondern; E.: s. ἀπό (apó), μερίζειν (merízein)
ἀπομεριμνᾶν (apomerimnan), gr., V.: nhd. sich von der Arbeit ausruhen; E.: s. ἀπό (apó), μεριμνᾶν (merimnan)
ἀπομερισμός (apomerismós), gr., M.: nhd. Beitrag, Trennung, Abteilung, Aufteilung; E.: s. ἀπομερίζειν (apomerízein)
ἀπομερμηρίζειν (apomermērízein), gr., V.: nhd. die Sorgen ablegen; E.: s. ἀπό (apó), μερμηρίζειν (mermērízein)
ἀπομεστοῦσθαι (apomestūsthai), gr., V.: nhd. ganz voll werden; E.: s. ἀπό (apó), μεστοῦν (mestūn), μεστός (mestós)
ἀπομετρεῖν (apometrein), gr., V.: nhd. abmessen, zumessen, messen; E.: s. ἀπό (apó), μετρεῖν (metrein)
ἀπομέτρημα (apométrēma), gr., N.: nhd. Unterhalt eines Dienstboten; E.: s. ἀπομετρεῖν (apometrein)
ἀπομέτρησις (apométrēsis), gr., F.: nhd. Ausmessen, Beitrag; E.: s. ἀπομετρεῖν (apometrein)
ἀπόμετρον (apómetron), gr., N.: nhd. Einkunft, Einnahme; E.: s. ἀπό (apó), μέτρον (métron)
ἀπομήκης (apomḗkēs), gr., Adj.: Son.: verschrieben für ἐπιμήκης (epimḗkēs)
ἀπομηκύνειν (apomēkýnein), gr., V.: nhd. verlängern, in die Länge ziehen; E.: s. ἀπό (apó), μηκύνειν (mēkýnein), μῆκος (mēkos)
ἀπομηνίειν (apomēníein), gr., V.: nhd. von Grund aus zürnen, heftig zürnen, fortwährend zürnen; E.: s. ἀπό (apó), μηνίειν (mēníein), μῆνις (mēnis)
ἀπομηρύεσθαι (apomērýesthai), gr., V.: nhd. herausziehen; E.: s. ἀπό (apó), μηρύεσθαι (mērýesthai)
ἀπομηρυκᾶσθαι (apomērykasthai), gr., V.: nhd. wiederkäuen; E.: s. ἀπό (apó), μηρυκᾶσθαι (mērykasthai)
ἀπομικρύνειν* (apomikrýnein), ἀποσμικρύνειν (aposmikrýnein), gr., V.: nhd. verkleinern; E.: s. ἀπό (apó), μικρύνειν (mikrýnein)
ἀπομιμεῖσθαι (apomimeisthai), gr., V.: nhd. sorgfältig nachahmen, nachbilden; E.: s. ἀπό (apó), μιμεῖσθαι (mimeisthai)
ἀπομίμημα (apomímēma), gr., N.: nhd. Nachahmung; E.: s. ἀπομιμεῖσθαι (apomimeisthai)
ἀπομίμησις (apomímēsis), gr., F.: nhd. Nachahmung; E.: s. ἀπομιμεῖσθαι (apomimeisthai)
ἀπομιμνῄσκεσθαι (apomimnḗiskesthai), gr., V.: nhd. sich vollständig errinern, gedenken; E.: s. ἀπό (apó), μιμνῄσκειν (mimnḗiskein)
ἀπομίμνειν (apomímnein), gr., V.: nhd. fern bleiben; E.: s. ἀπό (apó), μένειν (ménein)
ἀπομινύθειν (apominýthein), gr., V.: nhd. vermindern, kleiner machen, schwächen; E.: s. ἀπό (apó), μινύθειν (minýthein)
ἀπομίσγεσθαι (apomísgesthai), gr., V.: nhd. abzapfen und mischen; E.: s. ἀπό (apó), μίσγειν (mísgein)
ἀπομισεῖν (apomisein), gr., V.: nhd. hassen, verabscheuen; E.: s. ἀπό (apó), μισεῖν (misein)
ἀπόμισθος (apómisthos), gr., Adj.: nhd. abgelohnt, verabschiedet, unbesoldet, ohne Sold seiend; E.: s. ἀπό (apó), μισθός (misthós)
ἀπομισθοῦν (apomisthūn), gr., V.: nhd. um Lohn verdingen, um Sold verdingen, verpachten; E.: s. ἀπό (apó), μισθοῦν (misthūn)
ἀπομιτροῦν (apomitrūn), gr., V.: nhd. die Mitra wegnehmen; E.: s. ἀπό (apó), μιτροῦν (mitrūn), μίτρα (mítra)
ἀπομνημονεύειν (apomnēmoneúein), gr., V.: nhd. im Gedächtnis behalten, sich erinnern, aus der Erinnerung mitteilen; E.: s. ἀπό (apó), μνημονεύειν (mnēmoneúein), μνήμη (mnḗmē)
ἀπομνημόνευμα (apomnēmóneuma), gr., N.: nhd. Erinnerung, Anekdote; E.: s. ἀπομνημονεύειν (apomnēmoneúein)
ἀπομνημόνευτις (apomnēmóneutis), gr., F.: nhd. Zusammenfassen, Erinnern; E.: s. ἀπομνημονεύειν (apomnēmoneúein)
ἀπομνησικακεῖν (apomnēsikakein), gr., V.: nhd. des erlittenen Unglücks eingedenk sein (V.), nachtragend sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), μνησικακεῖν (mnēsikakein), μνῆσις (mnēsis), κακός (kakós)
ἀπομνύειν (apomnýein), gr., V.: nhd. abschwören; E.: s. ἀπό (apó), ὀμνύναι (omnýnai)
ἀπομνύναι (apomnýnai), gr., V.: nhd. abschwören; E.: s. ἀπό (apó), ὀμνύναι (omnýnai)
ἀπόμοιρα (apómoira), gr., F.: nhd. Anteil, Teil; E.: s. ἀπό (apó), μοῖρα (moira)
ἀπομοιράζειν (apomoirázein), gr., V.: nhd. als Anteil geben; E.: s. ἀπό (apó), μοιράζειν (moirázein), μοῖρα (moira)
ἀπομοιρᾶσθαι (apomoirasthai), gr., V.: nhd. als Anteil geben; E.: s. ἀπό (apó), μοιρᾶν (moiran)
ἀπομοίρια (apomoiria), gr., F.: nhd. einem Gott geweihter Anteil; E.: s. ἀπό (apó), μοῖρα (moira)
ἀπόμοιρος (apómoiros), gr., Adj.: nhd. einen Teil einer Nation bildend; E.: s. ἀπό (apó), μοῖρα (moira)
ἀπομολυβοῦσθαι (apomolybūsthai), gr., V.: nhd. sich in Blei verwandeln; E.: s. ἀπό (apó), μόλυβδος (mólybdos)
ἀπομονοῦσθαι (apomonūsthai), gr., V.: nhd. ausgesonder werden, ausgeschlossen werden; E.: s. ἀπό (apó), μονοῦσθαι (monūsthai), μόνος (mónos)
ἀπόμοργμα (apómorgma), gr., N.: nhd. Abgewischtes; E.: s. ἀπομοργνύναι (apomorgnýnai); L.: Frisk 2, 390
ἀπομοργνύναι (apomorgnýnai), gr., V.: nhd. abwischen; E.: s. ἀπό (apó), ὀμοργνύναι (omorgnýnai); L.: Frisk 2, 390
ἀπομοτικός (apomotikós), gr., Adj.: nhd. abschwörend; E.: s. ἀπομνύναι (apomnýnai)
ἀπόμορφος (apómorphos), gr., Adj.: nhd. eine seltsame Form habend; E.: s. ἀπό (apó), μορφή (morphḗ)
ἀπομορφοῦσθαι (apomorphūsthai), gr., V.: nhd. seine Form erhalten (V.); E.: s. ἀπό (apó), μορφοῦν (morphūn)
ἀπομόρφωσις (apomórphōsis), gr., F.: nhd. Form, Gestalt; E.: s. ἀπομορφοῦσθαι (apomorphūsthai)
ἀπόμουσος (apómusos), gr., Adj.: nhd. den Musen fremd, ungebildet; E.: s. ἀπό (apó), Μοῦσα (Musa)
ἀπομούσως (apomúsōs), gr., Adv.: nhd. den Musen fremd, ungebildet; E.: s. ἀπόμουσος (apómusos)
ἀπομοχλεύειν (apomochleúein), gr., V.: nhd. mit einem Hebel bewegen; E.: s. ἀπό (apó), μοχλεύειν (mochleúein)
ἀπομύειν (apomýein), gr., V.: nhd. die Augen fest schließen; E.: s. ἀπό (apó), μύειν (mýein)
ἀπομυζᾶν (apomyzan), gr., V.: nhd. wegsaugen; E.: s. ἀπό (apó), μυζᾶν (myzan)
ἀπομύζουρις (apomýzūris), gr., F.: nhd. Wegsaugerin; E.: s. ἀπομυζᾶν (apomyzan); Son.: obszöner Name einer Kurtisane
ἀπομυθεῖσθαι (apomytheisthai), gr., V.: nhd. ausreden, abraten; E.: s. ἀπό (apó), μυθεῖσθαι (mytheisthai)
Ἀπόμυιος (Apómyos), gr., M.=PN: nhd. Apomyos, Abwender von Fliegen; E.: s. ἀπό (apó), μυῖα (myia); Son.: Beiname von Zeus und Herakles
ἀπομυκᾶσθαι (apomykasthai), gr., V.: nhd. als Antwort muhen; E.: s. ἀπό (apó), μυκᾶσθαι (mykasthai)
ἀπομυκτέον (apomyktéon), gr., Adj.: nhd. sich schneuzen müssend; E.: s. ἀπομύσσειν (apomýssein)
ἀπομυκτέος (apomyktéos), gr., Adj.: nhd. sich schneuzen müssend; E.: s. ἀπομύσσειν (apomýssein)
ἀπομυκτηρίζειν (apomyktērízein), gr., V.: nhd. mit Naserümpfen verwerfen, verspotten; E.: s. ἀπό (apó), μυκτηρίζειν (myktērízein)
ἀπομυκτίζειν (apomyktízein), gr., V.: nhd. mit Naserümpfen verwerfen, verspotten; E.: s. ἀπομύσσειν (apomýssein)
ἀπομυλλαίνειν (apomyllaínein), gr., V.: nhd. den Mund verziehen zu, einen Mund machen; E.: s. ἀπό (apó), μυλλαίνειν (myllaínein)
ἀπομυξία (apomyxía), gr., F.: nhd. Rotz, Schmutz von der Nase; E.: s. ἀπομύσσειν (apomýssein)
ἀπόμυξις (apómyxis), gr., Sb.: nhd. Schneuzen; E.: s. ἀπομύσσειν (apomýssein)
ἀπομυουρίζειν* (apomyurízein), ἀπομειουρίζειν (apomeiurízein), gr., V.: nhd. sich zu einem Punkt hin verjüngen; E.: s. ἀπό (apó), μυουρίζειν (myurízein)
ἀπομυουρισμός* (apomyurismós), ἀπομειουρισμός (apomeiurismós), gr., M.: nhd. Kürzung, Beeinträchtigung; E.: s. ἀπομυουρίζειν (myurízein)
ἀπομύσσειν (apomýssein), ἀπομύττειν (apomýttein), gr., V.: nhd. schneuzen, ausschneuzen, betrügen; E.: s. ἀπο- (apo); s. idg. *meug- (2), *meuk-, Adj., V., Sb., schlüpfrig, schleimig, gleiten, schlüpfen, Schleim, Pokorny 744
ἀπομύττειν (apomýttein), gr., V.: Vw.: s. ἀπομύσσειν (apomýssein)
ἀπομφολύγωτος (apompholýgōtos), gr., Adj.: nhd. keine Blasen werfen, keine Blasen machen; E.: s. ἀ- (a), πομφολυγωτός (pompholygōtós), πομφόλυξ (pomphólyx)
ἀπομωκᾶσθαι (apomōkasthai), gr., V.: nhd. nachahmen, verspotten; E.: s. ἀπό (apó), μωκᾶσθαι (mōkasthai)
ἀπομωλεῖν (apomōlein), gr., V.: nhd. Gegner vor Gericht sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), μωλεῖν (mōlein)
ἀπομωλύνειν (apomōlýnein), gr., V.: nhd. aufgesaugt werden, verschwinden; E.: s. ἀπό (apó), μωλύνειν (mōlýnein)
ἀπομωροῦν (apomōrūn), gr., V.: nhd. betäuben, abstumpfen; E.: s. ἀπό (apó), μωροῦσθαι (mōrūsthai), μῶρος (mōros)
ἀποναίειν (aponaíein), gr., V.: nhd. in einen anderen Wohnsitz versetzen, zurücksenden, auswandern; E.: s. ἀπό (apó), ναίειν (naíein)
ἀποναρκᾶν (aponarkan), gr., V.: nhd. betäubt sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), ναρκᾶν (narkan)
ἀπονάρκησις (aponárkēsis), gr., F.: nhd. gänzliche Erstarrung, Unempfindlichkeit; E.: s. ἀποναρκᾶν (aponarkan)
ἀποναρκοῦσθαι (aponarkūsthai), gr., V.: nhd. ganz erstarren; E.: s. ἀπό (apó), ναρκοῦν (narkūn), νάρκη (nárkē)
ἀπονάρκωσις (aponárkōsis), gr., F.: nhd. gänzliche Erstarrung, Unempfindlichkeit; E.: s. ἀποναρκοῦσθαι (aponarkūsthai)
ἀπόνασε (apónase), gr., Adj.: nhd. ausgearbeitet, gefertigt; E.: Herkunft ungeklärt?, vielleicht von ἐπόνησε (epónēse)
ἀπόνασθαι (apónasthai), gr., V.: nhd. Nutzen ziehen; E.: s. ἀπό (apó), ὄνασθαι (ónasthai)
ἀπονεῖν (aponein) (1), gr., V.: nhd. abhäufen, entlasten, entladen; E.: s. ἀπό (apó), νεῖν (nein) (3)
ἀπονεῖν (aponein) (2), gr., V.: nhd. ohne Schmerzen sein (V.); E.: s. ἄπονος (áponos)
ἀπονεῖσθαι (aponeisthai), gr., V.: nhd. weggehen, zurückkehren; E.: s. ἀπό (apó), νεῖσθαι (neisthai)
ἀπονείφειν (aponeíphein), gr., V.: nhd. herabschneien, herabregnen; E.: s. ἀπό (apó), νείφειν (neíphein)
ἀπονεκροῦν (aponekrūn), gr., V.: nhd. zerstören; E.: s. ἀπό (apó), νεκροῦν (nekrūn), νεκρός (nekros) (1)
ἀπονεκροῦσθαι (aponekrūsthai), gr., V.: nhd. absterben; E.: s. ἀπό (apó), νεκροῦσθαι (nekrūsthai), νεκρός (nekros) (1)
ἀπονέκρωσις (aponékrōsis), gr., F.: nhd. Betäuben; E.: s. ἀπονεκροῦν (aponekrūn)
ἀπονέμειν (aponémein), gr., V.: nhd. zuteilen, abteilen, zuerteilen; E.: s. ἀπό (apó), νέμειν (némein)
ἀπονέμησις (aponémēsis), gr., F.: nhd. Zuteilung; E.: s. ἀπονέμειν (aponémein)
ἀπονεμητέον (aponemētéon), gr., Adj.: nhd. zuteilen müssend; E.: s. ἀπονέμειν (aponémein)
ἀπονεμητέος (aponemētéos), gr., Adj.: nhd. zuteilen müssend; E.: s. ἀπονέμειν (aponémein)
ἀπονεμητής (aponemētḗs), gr., M.: nhd. Zuteiler, Verteiler; ÜG.: lat. distributor Gl; Q.: Gl; E.: s. ἀπονέμειν (aponémein)
ἀπονεμητικός (aponemētikós), gr., Adj.: nhd. zuteilend; E.: s. ἀπονέμειν (aponémein)
ἀπονεμητικῶς (aponemētikōs), gr., Adv.: nhd. zuteilend; E.: s. ἀπονεμητικός (aponemētikós), ἀπονέμειν (aponémein)
ἀπονενομένως (aponenoménōs), gr., Adv.: nhd. in der Verzweiflung dem Leben ganz abgeneigt seen (V.); E.: s. ἀπονοεῖσθαι (aponoeisthai)
ἀπονεοσσεύειν* (aponeosseúein), ἀπονεοττεύειν (aponeotteúein), gr., V.: nhd. Junge ausbrüten; E.: s. ἀπό (apó), νεοσσεύειν (neosseúein), νεοσσός (neossós)
ἀπονεοττεύειν (aponeotteúein), gr., V.: Vw.: s. ἀπονεοσσεύειν* (aponeosseúein)
ἀπονεύειν (aponeúein), gr., V.: nhd. sich seitwärts neigen; Vw.: s. συν- (syn); E.: s. ἀπό (apó), νεύειν (neúein)
ἀπόνευμα (apóneuma), gr., N.: nhd. Abhang, Neigung; E.: s. ἀπονεύειν (aponeúein)
ἀπονευροῦθαι (aponeurūsthai), gr., V.: nhd. flachsig werden, sehnig werden, ein Nerv werden; E.: s. ἀπό (apó), νευροῦθαι (neurūsthai), νεῦρον (neuron)
ἀπονεύρωσις (aponeúrōsis), gr., F.: nhd. eine eines Muskels wo er in die Sehne übergeht; E.: s. ἀπονευροῦθαι (aponeurūsthai)
ἀπόνευσις (apóneusis), gr., F.: nhd. Biegen; E.: s. ἀπονεύειν (aponeúein)
ἀπονηρευσία (aponēreusía), gr., F.: nhd. Unschuld; E.: s. ἀ- (a), πονηρεύεσθαι (ponēreúesthai)
ἀπόνηρος (apónēros), gr., Adj.: nhd. nicht bösartig, harmlos; E.: s. ἀ- (a), πονηρός (ponērós)
ἀπονηστίζεσθαι (aponēstízesthai), gr., V.: nhd. zu fasten aufhören, frühstücken; E.: s. ἀπό (apó), νῆστις (nēstis) (1)
ἀπονητί (aponētí), gr., Adv.: nhd. ohne Mühe, ohne Erschöpfung; E.: s. ἀπόνητος (apónētos)
ἀπόνητος (apónētos), gr., Adj.: nhd. ohne Drangsal seiend; E.: s. ἀ- (a), πονεῖν (ponein)
ἀπονητότατα (aponētótata), gr., Adv. (Superl.): nhd. ohne die geringste Mühe; E.: s. ἀπόνητος (apónētos)
ἀπονήχεσθαι (aponḗchesthai), gr., V.: nhd. fortschwimmen, sich durch Schwimmen retten; E.: s. ἀπό (apó), νήχειν (nḗchein)
ἀπονία (aponía), gr., F.: nhd. Arbeitslosigkeit, Arbeitsscheu, Trägheit, Schmerzlosigkeit; E.: s. ἄπονος (áponos)
ἀπονίζειν (aponízein), gr., V.: nhd. abwaschen, waschen; E.: s. ἀπό (apó), νίζειν (nízein)
ἀπονικᾶν (aponikan), gr., V.: nhd. überwältigen, überwinden; E.: s. ἀπό (apó), νικᾶν (nikan)
ἀπόνιμμα (apónimma), gr., N.: nhd. Waschwasser; E.: s. ἀπονίζειν (aponízein)
ἀπονινάναι (aponinánai), gr., V.: nhd. Nutzen haben, Genuss haben, genießen, abnutzen, verbrauchen; E.: s. ἀπό (apó), ὀνινάναι (oninánai)
ἀπονίπτειν (aponíptein), gr., V.: nhd. waschen, abwaschen; E.: s ἀπό (apó), νίπτειν (níptein)
ἀπονίπτεσθαι (aponíptesthai), gr., V.: nhd. sich waschen, sich waschen; E.: s. ἀπό (apó), νίπτειν (níptein)
ἀπόνιπτρον (apóniptron), gr., N.: nhd. Waschwasser; E.: s. ἀπονίζειν (aponízein)
ἀπονίσσεσθαι (aponíssesthai), gr., V.: nhd. weggehen, vergehen; E.: s. ἀπό (apó), νίσσεσθαι (níssesthai)
ἀπονιτροῦν (aponitrūn), gr., V.: nhd. mit Natron reinigen; E.: s. ἀπό (apó), νιτροῦν (nitrūn), νίτρον (nítron)
ἀπονίτρωσις (aponítrōsis), ἀπολίτρωσις (apolítrōsis), gr., F.: nhd. Abreiben mit Natron; E.: s. ἀπονιτροῦν (aponitrūn)
ἀπόνιψις (apónipsis), gr., F.: nhd. Wegwaschen, Abwaschen; E.: s. ἀπονίζειν (aponízein)
ἀπονοεῖσθαι (aponoeisthai), gr., V.: nhd. von Sinnen kommen, sich selbst aufgeben; E.: s. ἀπό (apó), νοεῖν (noein)
ἀπόνοια (apónoia), gr., F.: nhd. Sinnlosigkeit, Verzweiflung, Todesverachtung, Tollheit; E.: s. ἀπονοεῖσθαι (aponoeisthai)
ἀπονομή (aponomḗ), gr., F.: nhd. Zuteilung, Beitrag, Anteil; E.: s. ἀπονέμειν (aponémein)
ἀπονομίζειν (aponomízein), gr., V.: nhd. durch Gesetz verbieten; E.: s. ἀπό (apó), νομίζειν (nomízein)
ἄπονος (áponos), gr., Adj.: nhd. Mühe scheuend, untätig, träge, Schmerzen vertreibend, mühelos, leicht, schmerzlos; E.: s. ἀ- (a), πόνος (pónos); W.: s. lat. Aponus, M.=ON, Aponus (Schwefelquellen bei Padua)
ἀπονοσεῖν (aponosein), gr., V.: nhd. krank werden, in einen kranken Zustand fallen; E.: s. ἀπό (apó), νοσεῖν (nosein), νόσος (nósos)
ἀπονοστεῖν (aponostein), gr., V.: nhd. zurückkehren, heimkehren; E.: s. ἀπό (apó), νοστεῖν (nostein)
ἀπονόστησις (aponóstēsis), gr., F.: nhd. Heimkehr; E.: s. ἀπονοστεῖν (aponostein)
ἀπονόσφι (aponósphi), gr., Adv., Präp.: Vw.: s. ἀπονόσφιν (aponósphin)
ἀπονοσφίζειν (aponosphízein), gr., V.: nhd. fernhalten, entfernen; E.: s. ἀπό (apó), νοσφίζειν (nosphízein), ἀπονόσφιν (aponósphin)
ἀπονόσφιν (aponósphin), ἀπονόσφι (aponósphi), gr., Adv., Präp.: nhd. für sich, besonders, allein, fern von; E.: s. ἀπό (apó), νόσφιν (nósphin)
ἀπονυκτερεύειν (aponyktereúein), gr., V.: nhd. die Nacht fern von etwas zubringen; E.: s. ἀπό (apó), νυκτερεύειν (nyktereúein)
ἀπονύμφης (aponýmphēs), gr., M.: nhd. Frauenhasser; E.: s. ἀπό (apó), νύμφη (nýmphē)
ἀπονυστάζειν (aponystázein), gr., V.: nhd. einnicken; E.: s. ἀπό (apó), νυστάζειν (nystázein)
ἀπονυχίζειν (aponychízein), gr., V.: nhd. die Nägel abschneiden, beschneiden; E.: s. ἀπό (apó), ὀνυχίζειν (onychízein), ὄνυξ (ónyx) (2)
ἀπονύχισμα (aponýchisma), gr., N.: nhd. Nägelschneiden, Nägelschälen?; E.: s. ἀπονυχίζειν (aponychízein)
ἀπονυχιστική (aponychistikḗ), gr., F.: nhd. Nägelpolieren, Nägelfeilen; E.: s. ἀπονυχίζειν (aponychízein)
ἀπονυχιστικός (aponychistikós), gr., Adj.: nhd. Nägel polierend, Nägel feilend; E.: s. ἀπονυχίζειν (aponychízein)
ἀπόνως (apónōs), gr., Adv.: nhd. ohne Mühe, leicht; E.: s. ἄπονος (áponos)
ἀπονωτίζειν (aponōtízein), gr., V.: nhd. zwingen den Rücken zu kehren; E.: s. ἀπό (apó), νωτίζειν (nōtízein), νῶτον (nōton)
ἀποξαίνειν (apoxaínein), gr., V.: nhd. ritzen, aufreißen, reißen; E.: s. ἀπό (apó), ξαίνειν (xaínein)
ἀποξεῖν (apoxein), gr., V.: nhd. abschaben, abglätten, abhauen; E.: s. ἀπό (apó), ξεῖν (xein); L.: Frisk 2, 335
ἀποξενιτεύεσθαι (apoxeniteúesthai), gr., V.: nhd. weg von daheim wohnen; E.: s. ἀπό (apó), ξενιτεύεσθαι (xeniteúesthai), ξένος (xénos) (1)
ἀποξενολογεῖν (apoxenologein), gr., V.: nhd. für einen Söldnerdienst anwerben; E.: s. ἀπό (apó), ξένος (xénos) (1), λέγειν (légein)
ἀπόξενος (apóxenos), gr., Adj.: nhd. ungastlich, verjagt, verbannd; E.: s. ἀπό (apó), ξένος (xénos) (1)
ἀποξενοῦν (apoxenūn), gr., V.: nhd. verjagen, verbannen, zum Fremdling machen; E.: s. ἀπό (apó), ξενοῦν (xenūn), ξένος (xénos) (1)
ἀποξένωσις (apoxénōsis), gr., F.: nhd. Aufenthalt in der Fremde, Exil; E.: s. ἀποξενοῦν (apoxenūn)
ἀποξενωτέος (apoxenōtéos), gr., Adj.: nhd. verjagt werden müssend, zurückgewiesen; E.: s. ἀποξενοῦν (apoxenūn)
ἀπόξεσις (apóxesis), gr., F.: nhd. Glätten, Polieren; E.: s. ἀποξεῖν (apoxein)
ἀπόξεσμα (apóxesma), gr., N.: nhd. Hobeln; E.: s. ἀποξεῖν (apoxein)
ἀποξηραίνειν (apoxēraínein), gr., V.: nhd. austrocknen; E.: s. ἀπό (apó), ξηραίνειν (xēraínein); L.: Frisk 2, 336
ἀποξιφίζεσθαι (apoxiphízesthai), gr., V.: nhd. wegtanzen; E.: s. ἀπό (apó), ξιφίζειν (xiphízein)
ἀποξύειν (apoxýein), gr., V.: nhd. abschaben, abstreifen, abtun; E.: s. ἀπό (apó), ξύειν (xýein)
ἀποξυλίζειν (apoxylíkein), gr., V.: nhd. von Holzfasern befreien; E.: s. ἀπό (apó), ξύλον (xýlon)
ἀποξυλοῦσθαι (apoxylūsthai), gr., V.: nhd. hart werden wie Holz; E.: s. ἀπό (apó), ξυλοῦσθαι (xylūsthai), ξύλον (xýlon)
ἀποξύνειν (apoxýnein), gr., V.: nhd. abschärfen, zuspitzen, scharf machen, durchdringend machen; E.: s. ἀπό (apó), ὀξύνειν (oxýnein), ὀξύς (oxýs)
ἀποξυρᾶν (apoxyran), gr., V.: nhd. abscheren, sich rasieren; E.: s. ἀπό (apó), ξυρᾶν (xyran); L.: Frisk 2, 340
ἀποξυρεῖν (apoxyrein), gr., V.: nhd. abscheren, sich rasieren; E.: s. ἀπό (apó), ξυρᾶν (xyran); L.: Frisk 2, 340
ἀποξύρησις (apoxýrēsis), gr., F.: nhd. Abscheren; E.: s. ἀποξυρεῖν (apoxyrein)
ἀποξυρίζειν (apoxyrízein), gr., V.: nhd. scheren, abscheren, skalpieren; E.: s. ἀπό (apó), ξυρίζειν (xyrízein), ξυρόν (xyrón)
ἀπόξυρος (apóxyros), gr., Adj.: nhd. scharf abgeschnitten, schroff, steil; E.: s. ἀποξυρᾶν (apoxyran); L.: Frisk 2, 340
ἀπόξυρος (apóxyros), gr., Adj.: nhd. scharf abgeschnitten, schroff, steil; E.: s. ἀποξυρᾶν (apoxyran); L.: Frisk 2, 340
ἄποξυς (ápoxys), gr., Adj.: nhd. zuspitzend; E.: s. ἀπό (apó), ὀξύς (oxýs)
ἀπόποξυσις (apóxysis), gr., F.: nhd. spitzer Punkt, Glätten eines Steines; E.: s. ἀπό (apó), ὀξύς (oxýs)
ἀπόξυσμα (apóxysma), gr., N.: nhd. Rasiertes, Abgeschabtes; E.: s. ἀπό (apó), ὀξύς (oxýs)
ἀποξυσμός (apóxysis), gr., M.: nhd. Scharfwerden; E.: s. ἀπό (apó), ὀξύς (oxýs)
ἀποξυστροῦσθαι (apoxystrūsthai), gr., V.: nhd. gebogen werden; E.: s. ἀπό (apó), ξυστροῦν (xystrūn), ξύστρα (xýstra)
ἀποπαγιοῦσθαι (apopagiūsthai), gr., V.: nhd. berühmt machen?; E.: s. ἀπό (apó), παγιοῦν (pagiūn), πάγιος (págios)
ἀποπαιδαγωγεῖν (apopaidagōgein), gr., V.: nhd. wegführen; E.: s. ἀπό (apó), παιδαγωγεῖν (paidagōgein)
ἀποπαιδαριοῦν (apopaidariūn), gr., V.: nhd. ?; E.: s. ἀπό (apó), παιδάριον (paidárion)?
ἀπόπαλαι (apópalai), gr., V.: nhd. von Alters her; E.: s. ἀπό (apó), πάλαι (pálai)
ἀποπαλαιοῦν (apopalaiūn), gr., V.: nhd. kündigen, abschaffen; E.: s. ἀπό (apó), παλαιοῦν (palaiūn), παλαιός (palaiós)
ἀποπάλησις (apopálēsis), gr., F.: nhd. Ausrenken, Verrenken; E.: s. ἀπό (apó), πάλη (pálē) (2)?
ἀποπάλλειν (apopállein), gr., V.: nhd. wegschleudern; E.: s. ἀπό (apó), πάλλειν (pállein)
ἀποπαλμός (apopalmós), gr., M.: nhd. Abprallen, Zurückprallen; E.: s. ἀποπάλλειν (apopállein), ἀπό (apó), παλμός (palmós)
ἀπόπαλσις (apópalsis), gr., F.: nhd. Abprallen, Zurückprallen, Verrenken; E.: s. ἀποπάλλειν (apopállein)
ἀποπαλτικός (apopaltikós), gr., Adj.: nhd. abprallend, zurückprallend; E.: s. ἀποπάλλειν (apopállein)
ἀποπαλτικῶς (apopaltikōs), gr., Adv.: nhd. abprallend, zurückprallend; E.: s. ἀποπαλτικός (apopaltikós)
ἀποπαπποῦσθαι (apopappūsthai), gr., V.: nhd. Haarkelche bekommend (Löwenzahn); E.: s. ἀπό (apó), πάππος (páppos)
ἀποπαπταίνειν (apopaptaínein), gr., V.: nhd. sich scheu umblicken, sich zur Flucht umblicken; E.: s. ἀπό (apó), παπταίνειν (paptaínein)
ἀποπάρδαξ (apopárdax), gr., M.: nhd. wo der Wind mit einem Geräusch austritt?; ÜG.: lat. qu creptium ventris emittit; E.: s. ἀπό (apó), ?
ἀποπαρθενεύειν (apopartheneúein), gr., V.: nhd. entjungfern; E.: s. ἀπό (apó), παρθενεύειν (partheneúein), παρθένος (parthénos) (1)
ἀποπαρθενεύεσθαι (apopartheneúesthai), gr., V.: nhd. seine Jungfräulichkeit loswerden; E.: s. ἀπό (apó), παρθενεύειν (partheneúein), παρθένος (parthénos) (1)
ἀποπαρθενοῦν (apoparthenūn), gr., V.: nhd. entjungfern; E.: s. ἀπό (apó), παρθένος (parthénos); L.: Frisk 2, 475
ἀπόπαστος (apópastos), gr., Adj.: nhd. hungernd, fastend; E.: s. ἀπό (apó), πάσσειν (pássein)
ἀποπάσχειν (apopáschein), gr., V.: nhd. einen Eindruck zurückweisen?; E.: s. ἀπό (apó), πάσχειν (páschein)
ἀποπατεῖν (apopatein), gr., V.: nhd. abtreten, seine Notdurft verrichten; E.: s. ἀπό (apó), πατεῖν (patein); L.: Frisk 2, 481
ἀποπάτημα (apopátēma), gr., N.: nhd. Abtreten, Notdurft; E.: s. ἀποπατεῖν (apopatein); L.: Frisk 2, 481
ἀποπάτησις (apopátēsis), gr., F.: nhd. Abtreten, Notdurft; E.: s. ἀποπατεῖν (apopatein); L.: Frisk 2, 481
ἀποπατητέον (apopatētéon), gr., Adj.: nhd. abtreten müssend, seine Notdurft verrichten müssend; E.: s. ἀποπατεῖν (apopatein)
ἀπόπατος (apópatos), gr., M.: nhd. Stuhlgang, Abtritt; E.: s. ἀποπατεῖν (apopatein)
ἀποπαύειν (apopaúein), gr., V.: nhd. aufhören machen, hemmen, zurückhalten, fernhalten; E.: s. ἀπό (apó), παύειν (paúein)
ἀπόπαυσις (apópausis), gr., F.: nhd. Beenden eines Angriffs; E.: s. ἀποπαύειν (apopaúein)
ἀποπαύστωρ (apopaústōr), gr., M.: nhd. Beender, Aufhörer; E.: s. ἀποπαύειν (apopaúein)
ἀπόπειρα (apópeira), gr., F.: nhd. Versuch, Probe; E.: s. ἀπό (apó), πεῖρα (peira); W.: s. lat. apopras, N., Versuch, Heilmittel
ἀποπειράζειν (apopeirázein), gr., V.: nhd. einem Versuch unterziehen, beweisen; E.: s. ἀπόπειρα (apópeira)
ἀποπειραίνειν* (apopeiraínein), ἀποπεραίνειν (apoperaínein), gr., V.: nhd. vollenden; E.: s. ἀπό (apó), πειραίνειν (peiraínein)
ἀποπειρᾶν (apopeiran), gr., V.: nhd. einen Versuch machen, erproben, erforschen; E.: s. ἀπόπειρα (apópeira)
ἀποπειρᾶσθαι (apopeirasthai), gr., V.: nhd. versuchen; E.: s. ἀπόπειρα (apópeira)
ἀποπειρατέον (apopeiratéon), gr., Adj.: nhd. versuchen müssend; E.: s. ἀποπειρᾶν (apopeiran), ἀπόπειρα (apópeira)
ἀποπέκειν (apopékein), gr. (ep.), V.: nhd. Wolle abscheren; E.: s. ἀπό (apó), πέκειν (pékein)
ἀποπελεκᾶν (apopelekan), gr., V.: nhd. mit dem Beil behauen, mit der Axt behauen; E.: s. ἀπό (apó), πελεκᾶν (pelekan), πέλεκυς (pélekys)
ἀποπελέκημα (apopelékēma), gr., N.: nhd. Abhauen, Splitter; E.: s. ἀποπελεκᾶν (apopelekan)
ἀποπελιοῦσθαι (apopeliūsthai), gr., V.: nhd. bleich werden, wütend werden; E.: s. ἀπό (apó), πελιοῦσθαι (peliūsthai), πελιός (peliós)
ἀποπέμπειν (apopémpein), gr., V.: nhd. abschicken, wegschicken; Vw.: s. προ- (pro), συν- (syn); E.: s. ἀπό (apo), πέμπειν (pémpein)
ἀποπεμπτικός (apopemptikós), gr., Adj.: nhd. abschiednehmend; E.: s. ἀποπέμπειν (apopémpein)
ἀπόπεμπτος (apópemptos), gr., Adj.: nhd. abgewissen, entlassen; E.: s. ἀποπέμπειν (apopémpein)
ἀποπεμπτοῦν (apopemptūn), gr., V.: nhd. den fünften Teil geben; E.: s. ἀπό (apó), πέμπτος (pémptos)
ἀπόπεμψις (apópempsis), gr., F.: nhd. Entlassung, Verstoßung, Scheidung; E.: s. ἀποπέμπειν (apopémpein)
ἀποπενθεῖν (apopenthein), gr., V.: nhd. betrauern, trauern um; E.: s. ἀπό (apó), πενθεῖν (penthein)
ἀποπεπλεγμένος (apopeplegménos), gr., (Part. Perf.=)Adj.: nhd. geschieden, getrennt; E.: s. ἀποπλέκειν (apoplékein)
ἀποπεραίνειν (appperaínein), gr., V.: Vw.: s. ἀποπειραίνειν* (apopeiraínein)
ἀποπεραιοῦν (apoperaiūn), gr., V.: nhd. beenden, abschließen; E.: s. ἀπό (apó), περαιοῦν (peraiūn), περαῖος (peraios)
ἀποπερᾶν (apoperan), gr., V.: nhd. übersetzen, hinübersetzen; E.: s. ἀπό (apó), περᾶν (peran)
ἀποπερατίζειν (apoperatízein), gr., V.: nhd. beenden, abschließen; E.: s. ἀπό (apó), περαῖος (peraios)
ἀποπερατοῦν (apoperatūn), gr., V.: nhd. beenden, abschließen; E.: s. ἀπό (apó), περατοῦν (peratūn), περαῖος (peraios)
ἀποπεράτωσις (apoperátōsis), gr., F.: nhd. Beendigung einer Fistel; E.: s. ἀποπερατοῦν (apoperatūn)
ἀποπέρδεσθαι (apopérdesthai), gr., V.: nhd. losfarzen, losfurzen; E.: s. ἀπό (apó), πέρδεσθαι (pérdesthai)
ἀποπερισπᾶν (apoperispan), gr., V.: nhd. wegziehen, umleiten; E.: s. ἀπό (apó), περί (perí), σπᾶν (span)
ἀποπερκοῦσθαι (apoperkūsthai), gr., V.: nhd. in der Farbe von reifen Trauben färben; E.: s. ἀπό (apó), πέρκος (pérkos)
ἀποπερνέναι (apopernénai), gr., V.: nhd. verkaufen; E.: s. ἀπό (apó), περνέναι (pernénai)
ἀποπερονᾶν (apoperonan), gr., V.: nhd. mit einer Nadel befestigen; E.: s. ἀπό (apó), περονᾶν (peronan)
ἀποπεταννύναι (apopetannýnai), gr., V.: nhd. ausbreiten; E.: s. ἀπό (apó), πεταννύναι (petannýnai)
ἀποπέτεσθαι (apopétesthai), gr., V.: nhd. wegfliegen, entfliegen, entschwinden, zurückfliegen; E.: s. ἀπό (apó), πέτεσθαι (pétesthai)
ἀποπεφασμένως (apopephasménōs), gr., Adv.: nhd. offenbar, deutlich; E.: s. ἀποφαίνειν (apophaínein)
ἀποπηγνύναι (apopēgnýnai), gr., V.: nhd. gefrieren lassen; E.: s. ἀπό (apó), πηγνύναι (pēgnýnai)
ἀποπηδᾶν (apopēdan), gr., V.: nhd. herabspringen, hinwegspringen, abspringen; E.: s. ἀπό (apó), πηδᾶν (pēdan)
ἀποπήδησις (apopḗdēsis), gr., F.: nhd. Herabspringen, Hinwegspringen, Abspringen; E.: s. ἀποπηδᾶν (apopēdan)
ἀποπηνίζεσθαι (apopēnízesthai), gr., V.: nhd. aufgewickelt werden, entgerollt werden; E.: s. ἀπό (apó), πηνίζεσθαι (pēnízesthai)
ἀποπήσσειν (apopḗssein), gr., V.: nhd. betäuben, starr machen; E.: s. ἀπό (apó), πήσσειν (pḗssein)
ἀποπιάζειν (apopiázein), gr., V.: Vw.: s. ἀποπιέζειν (apopiézein)
ἀποπιδύειν (apopidýein), gr., V.: nhd. ausströmen, verbreiten; E.: s. ἀπό (apó), πιδύειν (pidýein)
ἀποπιέζειν (apopiézein), ἀποπιάζειν (apopiázein), gr., V.: nhd. ausdrücken, auspressen; E.: s. ἀπό (apó), πιέζειν (piézein)
ἀποπίεσις (apopíesis), gr., V.: nhd. Ausdrücken, Auspressen; E.: s. ἀποπιέζειν (apopiézein)
ἀποπίεσμα (apopíesma), gr., N.: nhd. Herauspressen; E.: s. ἀποπιέζειν (apopiézein)
ἀποπιμπλέναι (apopimplénai), ἀποπιπλέναι (appopiplénai), gr., V.: nhd. ganz ausfüllen, vollzählig machen, erfüllen, sättigen; E.: s. ἀπό (apó), πιμπλέναι (pimplénai)
ἀποπιμπρέναι (apopimprénai), gr., V.: nhd. brennen?; E.: s. ἀπό (apó), πιμπρέναι (pimprénai)
ἀποπίνειν (apopínein), gr. (ion.), V.: nhd. davon trinken; E.: s. ἀπό (apó), πίνειν (pínein)
ἀποπινοῦν (apopinūn), gr., V.: nhd. beschmutzen, dreckig machen; E.: s. ἀπό (apó), πινοῦν (pinūn)
ἀποπιπλέναι (appopiplénai), gr., V.: Vw.: s. ἀποπιμπλέναι (apopimplénai)
ἀποπιπράσκειν (apopipráskein), gr., V.: nhd. verkaufen; E.: s. ἀπό (apó), πιπράσκειν (pipráskein)
ἀποπίπτειν (apopíptein), gr., V.: nhd. herabfallen; E.: s. ἀπό (apó), πίπτειν (píptein)
ἀπόπισθεν (apópisthen), gr., Adv.: nhd. von hinten her; E.: s. ἀπό (apó), ὄπισθεν (ópisthen)
ἀποπιστεύειν (apopisteúein), gr., V.: nhd. fälschlicherweise vertrauen; E.: s. ἀπό (apó), πιστεύειν (pisteúein)
ἀποπλάζειν (apoplázein), gr., V.: nhd. verschlagen (V.), wegtreiben; E.: s. ἀπό (apó), πλάζειν (plázein) (1)
ἀποπλανᾶν (apoplanan), gr., V.: nhd. abirren machen, irreführen, verleiten; E.: s. ἀπό (apó), πλανᾶν (planan)
ἀποπλανᾶσθαι (apoplanasthai), gr., V.: nhd. sich verirren, abirren, abschweifen; E.: s. ἀπό (apó), πλανᾶν (planan)
ἀποπλάνημα (apoplánēma), gr., N.: nhd. Täuschung; E.: s. ἀπολανᾶν (apoplanan)
ἀποπλάνησις (apoplánēsis), gr., F.: nhd. Abirren, Abschweifung; E.: s. ἀπολανᾶν (apoplanan); W.: lat. apoplanesis, F., Abirren, Abschweifung, Vorbegriff; L.: Frisk 2, 549
ἀποπλανίας (apoplanēsías), gr., M.: nhd. Wanderer, Flüchtling; E.: s. ἀπολανᾶν (apoplanan)
ἀπόπλανος (apóplanos), gr., M.: nhd. Irrtum; E.: s. ἀπολανᾶν (apoplanan)
ἀποπλάσσεσθαι (apoplássesthai), gr., V.: nhd. nachbilden; E.: s. ἀπό (apó), πλάσσειν (plássein)
ἀποπλάστωρ? (apoplástōr), gr., M.: nhd. Nachbilder; E.: s. ἀποπλάσσεσθαι (apoproplássesthai)
ἀποπλείειν (apopleíein), gr., V.: Vw.: s. ἀποπλεῖν (apoplein)
ἀποπλεῖν (apoplein), ἀποπλείειν (apopleíein), ἀποπλώειν (apoplṓein), gr., V.: nhd. absegeln, wegfahren, weggehen; E.: s. ἀπό (apó), πλεῖν (plein)
ἀποπλέκειν (apoplékein), gr., V.: nhd. trennen; E.: s. ἀπό (apó), πλέκειν (plékein)
ἀποπλευστέον (apopleustéon), gr., Adj.: nhd. wegsegeln müssend; E.: s. ἀποπλεῖν (apoplein)
ἀποπληγία (apoplēgía), gr., F.: nhd. Verrücktheit, Schlag; E.: s. ἀποπλήσσειν (apoplḗssein)
ἀποπληκτεύεσθαι (apóplēkteúesthai), gr., V.: nhd. unvernünftig sein (V.); E.: s. ἀποπλήσσειν (apoplḗssein)
ἀποπληκτικός (apoplēktikós), gr., Adj.: nhd. gelähmt; E.: s. ἀποπλήσσειν (apoplḗssein)
ἀπόπληκτος (apóplēktos), gr., Adj.: nhd. zum Schlagflusse geeignet?; E.: s. ἀποπλήσσειν (apoplḗssein); W.: lat. apoplēctus, Adj., vom Schlagflusse getroffen
ἀποπληκτώδης (apoplēktṓdēs), gr., Adj.: nhd. porös; E.: s. ἀποπλήσσειν (apoplḗssein), εἶδος (eidos)
ἀποπληξία (apoplēxía), gr., F.: nhd. Verrücktheit, Schlag; E.: s. ἀποπλήσσειν (apoplḗssein); W.: lat. apoplēxia, F., Schlag, Schlagfluss; mhd. apoplesīa, F., „Apoplexie“, Schlagfluss
ἀποπλήξιος (apoplḗxios), gr., Adj.: nhd. rasend, Schlagfluss habend; E.: s. ἀποπλήσσειν (apoplḗssein)
ἀπόπληξις (apóplēxis), gr., F.: nhd. Verrücktheit, Schlag; E.: s. ἀποπλήσσειν (apoplḗssein)
ἀποπληροῦν (apoplērūn), gr., V.: nhd. ausfüllen, erfüllen, befriedigen; E.: s. ἀπό (apó), πληροῦν (plērūn)
ἀποπληρωματικός (apoplērōmatikós), gr., Adj.: nhd. erfüllend, vollendend; E.: s. ἀποπληροῦν (apoplērūn)
ἀποπλήρωσις (apoplḗrōsis), gr., F.: nhd. Sättigung, völige Befriedigung; E.: s. ἀποπληροῦν (apoplērūn)
ἀποπληρωτής (apoplērōtḗs), gr., M.: nhd. Erfüller, Vollstrecker; E.: s. ἀποπληροῦν (apoplērūn)
ἀποπληρωτικός (apoplērōtikós), gr., Adj.: nhd. erfüllend, vollendend; E.: s. ἀποπληροῦν (apoplērūn)
ἀποπλήσσειν (apoplḗssein), gr., V.: nhd. abschlagen, niederschlagen; E.: s. ἀπό (apó), πλήσσειν (plḗssein)
ἀποπλίσσεσθαι (apoplíssesthai), gr., V.: nhd. entspringen; E.: s. ἀπό (apó), πλίσσεσθαι (plíssesthai)
ἀπόπλοια (apóploia), gr., F.: nhd. Abfahrt, Rückfahrt zu Schiffe; E.: s. ἀποπλεῖν (apoplein)
ἀποπλοκή (apoplokḗ), gr., F.: nhd. chemische Trennung; E.: s. ἀπό (apó), πλοκή (plokḗ)
ἀπόπλοος (apóploos) (1), ἀπόπλους (apóplus), gr., M.: nhd. Abfahrt, Rückfahrt zu Schiffe; E.: s. ἀποπλεῖν (apoplein)
ἀπόπλοος (apóploos) (2), ἀπόπλους (apóplus), gr., Adj.: nhd. abfahrend, absegelnd; E.: s. ἀποπλεῖν (apoplein)
ἀπόπλους (apóplus) (1), gr., M.: Vw.: s. ἀπόπλοος (apóploos) (1)
ἀπόπλους (apóplus) (2), gr., Adj.: Vw.: s. ἀπόπλοος (apóploos) (2)
ἀπόπλυμα (apóplyma), gr., N.: nhd. Spülicht, Kalkwasser; E.: s. ἀποπλύνειν (apoplýnein)
ἀποπλύνειν (apoplýnein), gr., V.: nhd. abspülen, abwaschen; E.: s. ἀπό (apó), πλύνειν (plýnein)
ἀπόπλυνσις (apóplynsis), gr., F.: nhd. Reinigen, Abspülen; E.: s. ἀποπλύνειν (apoplýnein)
ἀπόπλυσις (apóplysis), gr., F.: nhd. Abspülen, Wegwaschen; E.: s. ἀποπλύνειν (apoplýnein)
ἀποπλυτέον (apoplytéon), gr., Adj.: nhd. waschen müssend, reinigen müssend; E.: s. ἀποπλύνειν (apoplýnein)
ἀποπλώειν (apoplṓein), gr. (ion.), V.: Vw.: s. ἀποπλεῖν (apoplein)
ἀπόπλωσις (apóplōsis), gr., F.: nhd. Abfahrt; E.: s. ἀποπλεῖν (apoplein)
ἀποπνείειν (apopneíein), gr., V.: Vw.: s. ἀποπνεῖν (apopnein)
ἀποπνεῖν (apopnein), ἀποπνείειν (apopneíein), gr., V.: nhd. ausatmen, aushauchen, herausblasen, ausdünsten; E.: s. ἀπό (apó), πνεῖν (pnein)
ἀποπνευματίζειν (apopneumatízein), gr., V.: nhd. ausatmen; E.: s. ἀπό (apó), πνευματίζειν (pneumatízein), πνεῦμα (pneuma); L.: Frisk 2, 566
ἀποπνευματισμός (apopneumatismós), gr., M.: nhd. Ausatmen; E.: s. ἀποπνευματίζειν (apopneumatízein)
ἀποπνεύματος (apopneúmatos), gr., Adj.: nhd. windgeschützt, vom Wind abgewandt; E.: s. ἀπό (apó), πνεῦμα (pneuma)
ἀποπνευμάτωσις (apopneumátōsis), gr., F.: nhd. Ausatmen; E.: s. ἀπό (apó), πνευματοῦν (pneumatūn), πνεῦμα (pneuma); L.: Frisk 2, 566
ἀποπνίγειν (apopnígein), gr., V.: nhd. ersticken, erdrosseln, ertränken, ertrinken, ersticken; E.: s. ἀπό (apó), πνίγειν (pnígein)
ἀποπνίγεσθαι (apopnígesthai), gr., V.: nhd. ersticken, erdrosseln, ertränken, ertrinken, ersticken; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀπό (apó), πνίγειν (pnígein)
ἀποπνοή (apopnoḗ), gr., F.: nhd. Ausströmen, Ausblasen, Tod; E.: s. ἀπό (apó), πνοή (pnoḗ)
ἀπόπνοια (apópnoia), gr., F.: nhd. Ausströmen, Ausblasen, Tod; E.: s. ἀπό (apó), πνοή (pnoḗ)
ἀπόπνους (apópnus), gr., Adj.: nhd. entseelt; E.: s. ἀπό (apó), πνεῖν (pnein)
ἀποποιεῖν (apopoiein), gr., V.: nhd. aufheben, beseitigen; E.: s. ἀπό (apó), ποιεῖν (poiein)
ἀποποίησις (apopoíēsis), gr., F.: nhd. Nichtanerkennung, Ableugnung; E.: s. ἀποποιεῖν (apopoiein)
ἀποπολεμεῖν (apopolemein), gr., V.: nhd. von etwas herab kämpfen; E.: s. ἀπό (apó), πολεμεῖν (polemein)
ἀπόπολις (apópolis), ἀπόπτολις (apóptolis), gr., Adj.: nhd. von der Stadt fern, vertrieben, heimatlos; E.: s. ἀπό (apó), πόλις (pólis)
ἀποπολιτεύειν (apooliteúein), gr., V.: nhd. eine Sonderstaat bilden; E.: s. ἀπό (apó), πολιτεύειν (politeúein)
ἀποπομπαῖος (apopompaios), gr., Adj.: nhd. das Böse wegtragend; E.: s. ἀπό (apó), πομπαῖος (pompaios), πέμπειν (pémpein)
ἀποπομπεῖν (apopompein), gr., V.: nhd. weggeschickt werden; E.: s. ἀποπομπή (apopompḗ)
ἀποπομπή (apopompḗ), gr., F.: nhd. Entfernung, Abwendung eines schlimmen Vorzeichens; E.: s. ἀπό (apó), πομπή (pompḗ), ἀποπέμπειν (apopémpein
ἀποπόμπιμος (apopómpimos), gr., Adj.: nhd. wegtragend; E.: s. ἀποπέμπειν (apopémpein)
ἀποπονεῖν (apoponein), gr., V.: nhd. mit den Mühen aufhören; E.: s. ἀπό (apó), πονεῖν (ponein)
ἀποποντοῦν (apopontūn), gr., V.: nhd. ins Meer werfen; E.: s. ἀπό (apó), πόντος (póntos)
ἀποπορδή (apopordḗ), gr., F.: nhd. Bauchknurren; E.: s. ἀπό (apó), πορδή (pordḗ)
ἀποπορεία (apoporeía), gr., F.: nhd. Rückkehr, Zurückgehen; E.: s. ἀποπορεύεσθαι (apoporeúesthai)
ἀποπορεύεσθαι (apoporeúesthai), gr., V.: nhd. zurückmarschieren, weggehen; E.: s. ἀπό (apó), πορεύεσθαι (poreúesthai)
ἀποπορευτέα (apoporeutéa), gr., Adj.: nhd. weggehen müssend; E.: s. ἀποπορεύεσθαι (apoporeúesthai)
ἀποπορίζειν (prosporízein), gr., V.: nhd. mit einer Schnalle zur Sicherheit befestigen; E.: s. ἀπό (apó), πορίζειν (porízein)
ἀποπορπᾶν (apoporpan), gr., V.: nhd. mit einer Schnalle zur Sicherheit befestigen; E.: s. ἀπό (apó), πορπᾶν (porpan), πείρειν (peírein)
ἀπόπραμα (apóprama), gr., N.: nhd. Untervermieten; E.: s. ἀπό (apó), ?
ἀποπράσσειν (apoprássein), gr., V.: nhd. als Gegenzug fordern; E.: s. ἀπό (apó), πράσσειν (prássein)
ἀποπρατίζεσθαι (apoprazízesthai), gr., V.: nhd. verkaufen; E.: s. ἀπό (apó), πιπράσκειν (pipráskein)
ἀποπραΰνειν (apopraýnein), gr., V.: nhd. völlig besänftigen; E.: s. ἀπό (apó), πραΰνειν (praýnein), πραΰς (praýs)
ἀποπρεσβεία (apopresbeía), gr., F.: nhd. Bericht eines Gesandten; E.: s. ἀποπρεσβεύειν (apopresbeúein)
ἀποπρεσβεύειν (apopresbeúein), gr., V.: nhd. einen Gesandtschaftsbericht abstatten; E.: s. ἀπό (apó), πρεσβεύειν (presbeúein)
ἀποπρηνίζειν (apoprēnízein), gr., V.: nhd. kopfüber werfen; E.: s. ἀπό (apó), πρηνίζειν (prēnízein), πρανής (pranḗs)
ἀποπρίασθαι (apopríasthai), gr., V. (Aor.): nhd. abkaufen; E.: s. ἀπό (apó), πρίασθαι (príasthai)
ἀποπρίειν (apopríein), gr., V.: nhd. sägen; E.: s. ἀπό (apó), πρίειν (príein)
ἀπόπρισις (apóprisis), gr., F.: nhd. Absägen; E.: s. ἀποπρίειν (apopríein)
ἀπόπρισμα (apóprisma), gr., N.: nhd. Abrasieren; E.: ἀποπρίειν (apopríein)
ἀποπριστέον (apopristéon), gr., Adj.: nhd. absägen müssend; E.: ἀποπρίειν (apopríein)
ἀποπρό (apopró), gr., Adv., Präp.: nhd. fern ab, weit weg, fern von; E.: s. ἀπό (apó), πρό (pró)
ἀποπροάγειν (apoproágein), gr., V.: nhd. nicht bevorzugen, im zweiten Rang seiend; E.: s. ἀπό (apó), πρό (pró), ἄγειν (ágein)
ἀποπροαιρεῖν (apoproairein), gr., V.: nhd. wegnehmen; E.: s. ἀπό (apó), πρό (pró), αἱρεῖν (hairein)
ἀποπροβάλλειν (apoprobállein), gr., V.: nhd. weit weg werfen; E.: s. ἀπό (apó), πρό (pró), βάλλειν (bállein)
ἀποπροηγμένος (apoproēgménos), gr., (Part.=)Adj.: nhd. nicht bevorzugt, verworfen; E.: s. ἀποπροάγειν (apoproágein)
ἀπόπροθε (apóprothe), gr., Adv., Präp.: Vw.: s. ἀπόπροθεν (apóprothen)
ἀποπροθεῖν (apoprothein), gr., V.: nhd. weglaufen von; E.: s. ἀπό (apó), πρό (pró), θεῖν (thein) (1)
ἀπόπροθεν (apóprothen), ἀπόπροθε (apóprothe), gr., Adv., Präp.: nhd. von fernher, in der Ferne, fern von; E.: s. ἀπό (apó), πρό (pró)
ἀπόπροθι (apóprothi), gr., Adv..: nhd. in der Ferne, fern; E.: s. ἀπό (apó), πρό (pró)
ἀποπροιέναι (apoprohiénai), gr., V.: nhd. weit wegsenden, entsenden, fallen lassen; E.: s. ἀπό (apó), πρό (pró), ἱέναι (hiénai) (1)
ἀποπροικίζειν (apoproikízein), gr., V.: nhd. mit Mitgift ausstatten, eine Mitgift geben; E.: s. ἀπό (apó), προικίζειν (proikízein), προίξ (proíx)
ἀποπρολείπειν (apoproleípein), gr., V.: nhd. weit hinter sich lassen; E.: s. ἀπό (apó), πρό (pró), λείπειν (leípein)
ἀποπρονοσφίζειν (apoπροnosphízein), gr., V.: nhd. weit weg entfernen, weit weg tragen; E.: s. ἀπό (apó), πρό (pró), νοσφίζειν (nosphízein), νόσφιν (nósphin)
ἀπόπροσθεν (apóprosthen), gr., Adv.: nhd. fern; E.: s. ἀπό (apó), πρός (prós)
ἀποπροσποιεῖσθαι (apoprospoieisthai), gr., V.: nhd. zurückweisen; E.: s. ἀπό (apó), πρός (prós), ποιεῖν (poiein)
ἀποπροσωπίζεσθαι (apoprosōpízesthai), gr., V.: nhd. jemandes Gesicht reinigen; E.: s. ἀπό (apó), πρόσωπον (prósōpon)
ἀποπροτέμνειν (apoprotémnein), gr., V.: nhd. vorne abschneiden; E.: s. ἀπό (apó), πρό (pró), τέμνειν (témnein)
ἀποπροφεύγειν (apopropheúgein), gr., V.: nhd. entfliehen, entkommen; E.: s. ἀπό (apó), πρό (pró), φεύγειν (pheúgein)
ἀποπρωΐ (apoprōí), gr., Adv.: nhd. früh; E.: s. ἀπό (apó), πρό (pró)
ἀποπτάμενος (apoptámenos), gr., (Part.=)Adj.: nhd. weggeflogen, entflogen; E.: s. ἀποπέτεσθαι (apopétesthai)
ἀποπτᾶν (apoptan), gr., V.: nhd. ausreichend braten; E.: s. ἀπό (apó), ὀπτᾶν (optan)
ἀποπτερνίζειν (apopternízein), gr., V.: nhd. mit der Ferse wegschlagen; E.: s. ἀπό (apó), πτερνίζειν (pternízein), πτέρνη (ptérnē)
ἀποπτερυγίζεσθαι (apopterygízesthai), gr., V.: nhd. fest mit den Flügeln schlagen; E.: s. ἀπό (apó), πτερυγίζειν (pterygízein), πτέρυξ (ptéryx)
ἀποπτερυγοῦσθαι (apopterygūsthai), gr., V.: nhd. die Flügel verlieren?, die Ruder verlieren?; E.: s. ἀπό (apó), πτερυγοῦσθαι (pterygūsthai), πτέρυξ (ptéryx)
ἀποπτερύσσεσθαι (apopterýssesthai), gr., V.: nhd. fest mit den Flügeln schlagen; E.: s. ἀπό (apó), πτερύσσεσθαι (pterýssesthai), πτέρυξ (ptéryx)
ἀποπτεύειν (apopteúein), gr., V.: nhd. eine Aussicht haben; E.: s. ἀπό (apó), ὄπωπα (ópōpa), ὁρᾶν (horan)
ἀποπτήσσειν (apoptḗssein), gr., V.: nhd. fest niederdrücken; E.: s. ἀπό (apó), πτήσσειν (ptḗssein)
ἀποπτίσμα (diaptísma), gr., N.: nhd. Spreu; E.: s. ἀποπτίσσειν (apoptíssein)
ἀποπτίσσειν (apoptíssein), gr., V.: nhd. worfeln, den Spreu entfernen; E.: s. ἀπό (apó), πτίσσειν (ptíssein)
ἀποπτοεῖν (apoptoein), ἀποπτοιεῖν (apoptoiein), gr., V.: nhd. abschrecken, verjagen; E.: s. ἀπό (apó), πτοεῖν (ptoein)
ἀποπτοιεῖν (apoptoiein), gr. (poet.), V.: Vw.: s. ἀποπτοεῖν (apoptoein)
ἀπόπτολις (apóptolis), gr., Adj.: Vw.: s. ἀπόπολις (apópolis)
ἄποπτος (ápoptos), gr., Adj.: nhd. von fern gesehen, von fern sichtbar, außerhalb des Gesichtskreises gelegen; E.: s. ἀπό (apó), ὄπωπα (ópōpa)
ἀπόπτυγμα (apóptygma), gr., N.: nhd. Faltenwurf; E.: s. ἀποπτύσσειν (apoptýssein)
ἀποπτύειν (apoptýein), gr., V.: nhd. ausspeichen, auswerfen, verabscheuen; E.: s. ἀπό (apó), πτύειν (ptýein)
ἀποπτύρειν (apoptýrein), gr., V.: nhd. erschrecken; E.: s. ἀπό (apó), πτύρειν (ptýrein)
ἀπόπτυσμα (apóptysma), gr., N.: nhd. Ausgespucktes; E.: s. ἀποπτύειν (apoptýein)
ἀποπτύσσειν (apoptýssein), gr., V.: nhd. zurückfalten; E.: s. ἀπό (apó), πτύσσειν (ptýssein)
ἀποπτυστήρ (apoptystḗr), gr., M.: nhd. Ausspuckender; E.: s. ἀποπτύειν (apoptýein)
ἀπόπτυστος (apóptystos), gr., Adj.: nhd. verabscheut, verabscheuungswürdig; E.: s. ἀποπτύειν (apoptýein)
ἀπόπτωμα (apóptōma), gr., N.: nhd. Unglück, Pech, Irrtum; E.: s. ἀποπίπτειν (apopíptein)
ἀπόπτωσις (apóptōsis), gr., F.: nhd. Abirren; E.: s. ἀποπίπτειν (apopíptein)
ἀποπυδαρίζειν (apopydarízein), gr., V.: nhd. trampeln; E.: s. ἀπό (apó), πυδαρίζειν (pydarízein)
ἀποπυεῖν (apopyein), gr., V.: nhd. eitern, schwären; E.: s. ἀπό (apó), πυόν (pyón)
ἀποπύημα (apopýēma), gr., N.: nhd. Eitern, Schwären; E.: s. ἀποπυεῖν (apopyein)
ἀποπυητικός (apopyētikós), gr., Adj.: nhd. eiternd, schwärend; E.: s. ἀποπυεῖν (apopyein)
ἀποπυΐσκειν (apopyískein), gr., V.: nhd. Eiter fördern; E.: s. ἀπό (apó), πυόν (pyón)
ἀποπυκνοῦσθαι (apopyknūsthai), gr., V.: nhd. zusammengefasst sein (V.), zusammengelegt sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), πυκνός (pyknós)
ἀποπυνθάνεσθαι (apopynthánesthai), gr., V.: nhd. forschen, fragen; E.: s. ἀπό (apó), πυνθάνεσθαι (pynthánesthai)
ἀποπυριᾶν (apopyrian), gr., V.: nhd. schüren, anfachen; E.: s. ἀπό (apó), πυριᾶν (pyrian), πυρία (pyría)
ἀποπυρίας (apopyrías), gr., M.: nhd. ein geröstetes Brot; E.: s. ἀπό (apó), πῦρ (pyr)?
ἀποπυριαστέον (apopyriastéon), gr., Adj.: nhd. schüren müssend, anfachen müssend; E.: s. ἀποπυριᾶν (apopyrian)
ἀποπυρίζειν (apopyrízein), gr., V.: nhd. am Feuer rösten, am Feuer braten; E.: s. ἀπό (apó), πῦρ (pýr)
ἀποπυρίς (apopyrís), gr., F.: nhd. Fischopfer; E.: s. ἀπό (apó), πῦρ (pyr)?
ἀποπυτίζειν (apopytízein), gr., V.: nhd. ausspeien, ausspritzen; E.: s. ἀπό (apó), πυτίζειν (pytízein)
ἀποπωμάζειν (apopōmázein), gr., V.: nhd. den Deckel entfernen; E.: s. ἀπό (apó), πωμάζειν (pōmázein), πῶμα (pōma) (2)
ἀποπωματίζειν (apopōmatízein), gr., V.: nhd. den Deckel entfernen; E.: s. ἀπό (apó), πωματίζειν (pōmatízein), πῶμα (pōma) (2)
ἀποραίειν (aporaíein), gr., V.: Vw.: s. ἀπορραίειν (aporraíein)
ἀπόρανθρον (apóranthron), gr., N.: Vw.: s. ἀπορραντήριον (aporrantḗrion)
ἀποργάζειν (aporgázein), gr., V.: nhd. Mörtel aufbereiten; E.: s. ἀπό (apó), ὀργάζειν (orgázein)
ἀποργής (aporgḗs), gr., Adj.: nhd. zornig, wütend; E.: s. ἀπό (apó), ὀργή (orgḗ)
ἀποργίζεσθαι (aporgízesthai), gr., V.: nhd. verärgert sein (V.), wütend sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), ὀργίζεσθαι (orgízesthai)
ἀπορέγειν (aporégein), gr., V.: nhd. austrecken; E.: s. ἀπό (apó), ὀρέγειν (orégein)
ἀπορέγκειν (aporhénkein), gr., V.: nhd. am Ende absägen; E.: s. ἀπό (apó), ῥέγκειν (rhénkein)
ἀπορεῖν (aporein) (1), gr., V.: nhd. ratlos sein (V.); Vw.: s. ἀντ- (ant), δι- (di), ἐπ- (ep); E.: s. ἄπορος (áporos)
ἀπορεῖν (aporein) (2), gr. (ion.), V.: Vw.: s. ἀφορᾶν (aphoran)
ἀπορεῖσθαι (aporeisthai), gr., V.: nhd. im Zweifel sein (V.), schwanken; Vw.: s. ἐξ- (ex); E.: s. ἄπορος (áporos)
ἀπορέπειν (aporépein), gr., V.: nhd. wegschleichen; E.: s. ἀπό (apó), ῥέπειν (rhépein)
ἀπόρευτος (apóreutos), gr., Adj.: nhd. ungangbar, unwegsam; E.: s. ἀ- (a), πορεύειν (poreúein)
ἀπορηγνύναι (aporhēgnýnai), gr., V.: Vw.: s. ἀπορρηγνύναι (aporrhēgnýnai)
ἀπόρημα (apórēma), gr., F.: nhd. zweifelhafter Punkt, Streitfrage; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀπορεῖν (aporein); W.: lat. aporēma, F., Streitfrage
ἀπορηματικός (aporēmatikós), gr., Adj.: nhd. zum Zweifeln geneigt, skeptisch; E.: s. ἀπορεῖν (aporein)
ἀπορηματικῶς (aporēmatikōs), gr., Adv.: nhd. zum Zweifeln geneigt, skeptisch; E.: s. ἀπορεῖν (aporein)
ἀπορησία (aporēsía), gr., F.: nhd. zum Ratlosigkeit, Verlegenheit, Ausweglosigkeit; E.: s. ἀπορεῖν (aporein)
ἀπορητέον (aporētéon), gr., Adj.: nhd. die Frage erheben müssend; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀπορεῖν (aporein)
ἀπορητικός (aporētikós), gr., Adj.: nhd. zum Zweifeln geneigt, skeptisch; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀπορεῖν (aporein)
ἀπορητικῶς (aporētikōs), gr., Adv.: nhd. zum Zweifeln geneigt, skeptisch; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀπορεῖν (aporein)
ἀπόρθητος (apórthētos), gr., Adj.: nhd. unzerstör, unzerstörbar, nicht zu verwüsten seiend; E.: s. ἀ- (a), πορθεῖν (porthein)
ἀπορθοῦν (aporthūn), gr., V.: nhd. gerade richten, leiten, lenken; E.: s. ἀπό (apó), ὀρθοῦν (orthūn), ὀρθός (orthós)
ἀπόρθωμα (apórthōma), gr., N.: nhd. Aufrichten, Aufrichtung, Erektion; E.: s. ἀπορθοῦν (aporthūn)
ἀπόρθωσις (apórthōsis), gr., F.: nhd. Geraderichten; E.: s. ἀπορθοῦν (aporthūn)
ἀπορία (aporía), gr., F.: nhd. Ratlosigkeit, Verlegenheit, Ausweglosigkeit, Mangel (M.); Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἄπορος (áporos); W.: lat. aporia, F., Verlegenheit; nhd. Aporie, F., Aporie, Ausweglosigkeit; L.: Kluge s. u. Aporie
ἀπορικός (aporikós), gr., Adj.: nhd. mittellose Menschen betreffend; E.: s. ἄπορος (áporos)
ἀποριπτεῖν (apóriptein), gr., V.: Vw.: s. ἀπορριπτεῖν (apórriptein)
ἀπορνεοῦν (aporneūn), gr., V.: nhd. in einen Vogel verwandeln; E.: s. ἀπό (apó), ὄρνεον (órneon)
ἀπορνέωσις (apornéōsis), gr., F.: nhd. Verwandeltwerden in einen Vogel; E.: s. ἀπορνεοῦν (aporneūn)
ἀπορνιθοῦσθαι (apornothūsthai), gr., V.: nhd. ein Vogel werden; E.: s. ἀπό (apó), ὀρνιθοῦσθαι (ornothūsthai), ὄρνις (órnis)
ἀπορνύναι (apornýnai), gr., V.: nhd. aufbrechen, sich auf den Weg machen; E.: s. ἀπό (apó), ὀρνύναι (ornýnai)
ἄπορον (áporon), gr., N.: nhd. Schwierigkeit, Verlegenheit; E.: s. ἄπορος (áporos)
ἀποροποίητος (aporopoíētos), gr., Adj.: nhd. undurchlässig, dicht; E.: s. ἄπορος (áporos), ποιεῖν (poiein)
ἄπορος (áporos), gr., Adj.: nhd. hilflos, ratlos, auswegslos, unmöglich; E.: s. ἀ- (a), πόρος (póros), oder Vorderglied von idg. *akᵘ̯-, V., schädigen (?), Pokorny 23; idg. *pent-, V., treten, gehen, Pokorny 808?
ἀπορούειν (aporúein), gr., V.: nhd. herabspringen, wegspringen, abprallen; E.: s. ἀπό (apó), ὀρούειν (orúein)
ἀπορούμενος (aporúmenos), gr., Adj.: nhd. abprallend; E.: s. ἀπορούειν (aporúein)
ἀπορρᾳθυμεῖν (aporrhaithymein), gr., V.: nhd. aus Mangel an Energie unterlassen (V.); E.: s. ἀπό (apó), ῥᾳθυμεῖν (rhaithymein), ῥᾴθυμος (rháithymos)
ἀπορραίειν (aporraíein), ἀποραίειν (aporaíein), gr., V.: nhd. wegstoßen, berauben; E.: s. ἀπό (apó), ῥαίειν (rhaíein)
ἀπορραίνειν (aporraínein), gr., V.: nhd. wegspritzen; E.: s. ἀπό (apó), ῥαίνειν (rhaínein)
ἀπορραΐς (aporraís), gr., Sb.: nhd. Purpurschnecke; E.: Herkunft ungeklärt?
ἀπόρρανθρον (apórranthron), gr., N.: nhd. Weihwasserbecken; E.: s. ἀπορραίνειν (aporraínein)
ἀπορραντήριον (aporrantḗrion), ἀπόρανθρον (apóranthron), gr., N.: nhd. Weihwasserbecken; E.: s. ἀπορραίνειν (aporraínein)
ἀπορραντίζειν (aporrantízein), gr., V.: nhd. wegspritzen; E.: s. ἀπό (apó), ῥαντίζειν (rhantízein)
ἀπόρραξις (apórraxis), gr., F.: nhd. ein Ballspiel; E.: s. ἀπορραπτέιν (aporráptein)?
ἀπορραπίζειν (aporrhapízein), gr., V.: nhd. zurückweisen, verjagen, zurückschlagen; E.: s. ἀπό (apó), ῥαπίζειν (rhapízein), ῥάττειν (rháttein)
ἀπορραπιστέον (aporrapistéon), gr., V.: nhd. zurückweisen müssend; E.: s. ἀπορραπίζειν (aporrhapízein)
ἀπορραπτέιν (aporráptein), gr., V.: nhd. wieder zunähen, verschließen; E.: s. ἀπό (apó), ῥάπτειν (rháptein)
ἀπορράσσειν (aporrhássein), gr., V.: nhd. zurückweisen; E.: s. ἀπό (apó), ῥάττειν (rháttein)
ἀπορραψῳδεῖν (aporrhapsōidein), gr., V.: nhd. Stellen aus Rhapdosien hersagen, nach Rhapsodienart deklamieren; E.: s. ἀπό (apó), ῥαψῳδεῖν (rhapsōidein), ῥαψῳδός (rhapsōidós)
ἀπορρέζειν (aporrézein), gr., V.: nhd. opfern; E.: s. ἀπό (apó), ῥέζειν (rhézein) (1)
ἀπορρεῖν (aporrhein), gr., V.: nhd. wegfließen, herabfließen, herausfließen; E.: s. ἀπό (apó), ῥεῖν (rhein)
ἀπορρέμβεσθαι (aporrhémbesthai), gr., V.: nhd. abirren; E.: s. ἀπό (apó), ῥέμβεσθαι (rhémbesthai), ῥέμβειν (rhémbein)
ἀπόρρευμα (apórrheuma), gr., N.: nhd. von einem Baum Herabträufelndes; E.: s. ἀπορρεῖν (aporrhein)
ἀπορρευματίζειν (aporrheumatízein)?, gr., V.: nhd. wegfließend?; E.: s. ἀπό (apó), ῥευματίζειν (rheumatízein), ῥεῦμα (rheuma)
ἀπόρρευσις (apórrheusis), gr., F.: nhd. Wegfließen; E.: s. ἀπορρεῖν (aporrhein)
ἀπόρρηγμα (apórrēgma), gr., N.: nhd. abgerissenes Stück; E.: s. ἀπορρηγνύναι (aporrhēgnýnai)
ἀπορρηγνύναι (aporrhēgnýnai), ἀπορηγνύναι (aporhēgnýnai), gr., V.: nhd. losreißen, losbrechen; Hw.: s. ἀπορρήσσειν (aporrhḗssein); E.: s. ἀπό (apó), ῥηγνύναι (rhēgnýnai)
ἀπόρρημα (apórrrēma), gr., N.: nhd. Untersagen, Verbot, Aufgeben der Untersuchung; E.: s. ἀπό (apó), ῥῆμα (rhēma), , εἴρειν (eírein) (2)
ἀπόρρηξις (apórrēxis), gr., F.: nhd. Hervorbrechen; E.: s. ἀπό (apó), ῥῆξις (rhēxis)
ἀπόρρησις (apórrēsis), gr., F.: nhd. Verbot; E.: s. ἀπό (apó), διά (diá), ῥῆσις (rhēsis), εἴρειν (eírein) (2)
ἀπορρήσσειν (aporrhḗssein), gr., V.: nhd. losreißen, losbrechen; Hw.: s. ἀπορρηγνύναι (aporrhēgnýnai)); E.: s. ἀπό (apó), ῥήσσειν (rhḗssein) (1)
ἀπορρητέον (aporrētéon), gr., Adj.: nhd. untersagen müssend, verbieten müssend; E.: s. ἀπό (apó), εἴρειν (eírein) (2)
ἀπόρρητον (apórrēton), gr., N.: nhd. Geheimnis; E.: s. ἀπόρρητος (apórrētos)
ἀπόρρητος (apórrētos), gr., Adj.: nhd. untersagt, verboten, unsagbar; E.: s. ἀπό (apó), εἴρειν (eírein) (2)
ἀπορρήτως (aporrḗtōs), gr., Adv.: nhd. untersagt, verboten, unsagbar; E.: s. ἀπόρρητος (apórrētos)
ἀπόρρηψμα (apórrēpsma), gr., N.: nhd. abgerissenes Stück, Fragment; E.: s. ἀπορρηγνύναι (aporrhēgnýnai)
ἀπορριγεῖν (aporrhigein), gr., V.: nhd. zurückschaudern, Abscheu haben, sich scheuen; E.: s. ἀπό (apó), ῥιγεῖν (rhigein)
ἀπορριγοῦν (aporrhigūn), gr., V.: nhd. vor Kälte zittern; E.: s. ἀπό (apó), ῥιγοῦν (rhigūn), ῥῖγος (rhigos)
ἀπορριζοῦν (aporrhizūn), gr., V.: nhd. bei den Wurzeln ausreißen; E.: s. ἀπό (apó), ῥιζοῦν (rhizūn)
ἀπορρινᾶν (aporrhinan), gr., V.: nhd. abfeilen; E.: s. ἀπό (apó), ῥινᾶν (rhinan); W.: s. mlat. aporinisis, F., Abfeilen
ἀπορρινήματα (aporrinḗmata), gr., N. Pl.: nhd. Feilspäne; E.: s. ἀπορρινᾶν (aporrhinan)
ἀπορριπίζειν (aporrhipízein), gr., V.: nhd. wegblasen, wegwehen; E.: s. ἀπό (apó), ῥιπίζειν (rhipízein), ῥίπτειν (rhíptein)
ἀπορριπτεῖν (apórriptein), ἀποριπτεῖν (apóriptein), gr., V.: nhd. herabwerfen, wegwerfen, ablegen; E.: s. ἀπό (apó), ῥίπτειν (rhíptein)
ἀπορριπτέον (aporriptéon), gr., V.: nhd. zurückwerfen müssend, zur Seite werfen müssend; E.: s. ἀπορριπτεῖν (apórriptein)
ἀπόρριπτος (apórriptos), gr., Adj.: nhd. verworfen, zur Seite geworfen; E.: s. ἀπορριπτεῖν (apórriptein)
ἀπορριφή (aporrhiphḗ), gr., F.: nhd. Hinauswerfen, Herauswurf; E.: s. ἀπορριπτεῖν (apórriptein)
ἀπορρίψιμος (aporrípsimos), gr., Adj.: nhd. wegzuwerfen seiend; E.: s. ἀπορριπτεῖν (apórriptein)
ἀπόρριψις (apórripsis), gr., F.: nhd. Wegwerfen; E.: s. ἀπορριπτεῖν (apórriptein)
ἀπορροή (aporroḗ), ἀπορρόη (aporróē), gr., F.: nhd. Abfluss, Ausfluss, Ausströmung; E.: s. ἀπορρεῖν (aporrhein)
ἀπορρόη (aporróē), gr., F.: Vw.: s. ἀπορροή (aporroḗ)
ἀπόρροια (apórroia), gr., F.: nhd. Abfluss, Ausfluss, Ausströmung; E.: s. ἀπορρεῖν (aporrhein); W.: lat. aporrīa, F., Abfluss
ἀπορροιβδεῖν (aporrhoibdein), gr., V.: nhd. krächzend ertönen lassen; E.: s. ἀπό (apó), ῥοιβδεῖν (rhoibdein)
ἀπόρροος (apórroos) (1), ἀπόρρους (apórrous), gr., Adj.: nhd. ausfließend; E.: s. ἀπορρεῖν (aporrhein)
ἀπόρροος (apórroos) (2), gr., M.: nhd. Abfluss, Ausströmung; E.: s. ἀπορρεῖν (aporrhein)
ἀπόρρους (apórrous), gr., Adj.: Vw.: s. ἀπόρροος (apórroos) (1)
ἀπορροφᾶν (aporrophan), gr., V.: nhd. abschlüfren, kosten; E.: s. ἀπό (apó), ῥοφεῖν (rhophein)
ἀπορροφεῖν (aporrophein), gr., V.: nhd. abschlüfren, kosten; E.: s. ἀπό (apó), ῥοφεῖν (rhophein)
ἀπορρυΐσκειν (aporryískein), gr., V.: nhd. weglaufen; E.: s. ἀπό (apó), ?
ἀπορρυπαίνειν (aporrhypaínein), gr., V.: nhd. beschmutzen; E.: s. ἀπό (apó), ῥυπαίνειν (rhypaínein)
ἀπορρυποῦν (aporrhypūn), gr., V.: nhd. gründlich reinigen, abwaschen, säubern; E.: s. ἀπό (apó), ῥυποῦν (rhypūn), ῥύπτειν (rhýptein)
ἀπορρύπτειν (aporrhýptein), gr., V.: nhd. gründlich reinigen, abwaschen, säubern; E.: s. ἀπό (apó), ῥύπτειν (rhýptein)
ἀπόρρυσις (apórrysis), gr., F.: nhd. Niedersinken; E.: s. ἀπορρεῖν (aporrhein)
ἀπόρρυτος (apórrhytos), gr., Adj.: nhd. Abfluss habend, abfließend; E.: s. ἀπορρεῖν (aporrhein)
ἀπόρρυψις (apórrhypsis), gr., F.: nhd. Reinigen; E.: s. ἀπορρύπτειν (aporrhýptein)
ἀπορρώξ (aporrṓx) (1), gr., Adj.: nhd. abgerissen, abschüssig, steil, schroff; E.: s. ἀπορρηγνύναι (aporrhēgnýnai)
ἀπορρώξ (aporrṓx) (2), gr., Sb.: nhd. Ausbruch, Ausfluss; E.: s. ἀπορρηγνύναι (aporrhēgnýnai)
ἀπορύσσειν (aporýssein), gr. V.: nhd. aufgraben?; ÜG.: lat. refodire Gl; Q.: Gl; E.: s. ἀπό (apó)
ἀπορφανίζειν (apoorphanízein), gr., V.: nhd. der Eltern berauben, verwaist sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), ὀρφανίζειν (orphanízein), ὀρφανός (orphanós) (1)
ἀπορφανίζεσθαι (apoorphanízesthai), gr., V.: nhd. der Eltern beraubt sein (V.), verwaist sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), ὀρφανίζειν (orphanízein), ὀρφανός (orphanós) (1)
ἀπόρφυρος (apórphyros), gr., Adj.: nhd. ohne Purpurstreifen seiend; E.: s. ἀ- (a), πόρφυρος (pórphyros), πορφύρα (porphýra)
ἀπορχεῖσθαι (aporcheisthai), gr., V.: nhd. vertanzen, durch Tanzen verscherzen; E.: s. ἀπό (apó), ὀρχεῖσθαι (orcheisthai)
ἀπόρως (apórōs), gr., Adv.: nhd. hilflos, ratlos, auswegslos, unmöglich; E.: s. ἄπορος (áporos)
ἆπος (apos), gr., N.: nhd. Ermüdung; E.: Herkunft unklar?
ἀποσαλεύειν (aposaleúein), gr., V.: nhd. schaukeln, auf offener See liegen; E.: s. ἀπό (apó), σαλεύειν (saleúein)
ἀποσαρκοῦσθαι (aposarkūsthai), gr., V.: nhd. ?; E.: s. ἀπό (apó), ?
ἀποσάττειν (aposáttein), gr., V.: nhd. absatteln, entpacken, abdichten; E.: s. ἀπό (apó), σάττειν (sáttein)
ἀποσαφεῖν (aposaphein), gr., V.: nhd. deutlich machen, erklären; E.: s. ἀπό (apó), σαφεῖν (saphein), σαφής (saphḗs)
ἀποσαφηνίζειν (aposaphēnízein), gr., V.: nhd. deutlich machen, erklären; E.: s. ἀπό (apó), σαφηνίζειν (saphēnízein), σαφής (saphḗs)
ἀποσβεννύναι (aposbennýnai), gr., V.: nhd. auslöschen, vernichten, vertilgen; E.: s. ἀπό (apó), σβεννύναι (sbennýnai)
ἀποσβεννύειν (aposbennýein), gr., V.: nhd. auslöschen, vernichten, vertilgen; E.: s. σβεννύναι (sbennýnai)
ἀπόσβεσις (apósbesis), gr., F.: nhd. Auslöschen, Auslöschung; E.: s. ἀποσβεννύναι (aposbennýnai)
ἀποσείειν (aposeíein), gr., V.: nhd. abschütteln; E.: s. ἀπό (apó), σείειν (seíein)
ἀποσείεσθαι (aposeíesthai), gr., V.: nhd. von sich abschütteln, abwerfen, parieren, sich losmachen; E.: s. ἀπό (apó), σείεσθαι (seíesthai), σείειν (seíein)
ἀποσειροῦν (aposeirūn), gr., V.: nhd. belasten, abseihen; E.: s. ἀπό (apó), σειροῦν (seirūn), σειρά (seirá)
ἀπόσεισις (apóseisis), gr., F.: nhd. Abschütteln; E.: s. ἀποσείειν (aposeíein)
ἀποσεμνύνειν (aposemnýnein), gr., V.: nhd. ehrwürdig machen, preisen, loben; E.: s. ἀπό (apó), σεμνύνειν (semnýnein); L.: Frisk 2, 693
ἀποσεύειν (aposeúein), ἀποσσεύειν (aposseúein), gr., V.: nhd. fortjagen; E.: s. ἀπό (apó), σεύειν (seúein)
ἀποσεύεσθαι (aposeúesthai), gr., V.: nhd. wegeilen; E.: s. ἀπό (apó), σεύειν (seúein)
ἀποσήθειν (aposḗthein), gr., V.: nhd. aussieben; E.: s. ἀπό (apó), σήθειν (sḗthein)
ἀποσηκοῦν (aposēkun), gr., V.: nhd. in einem Gehege einschließen; E.: s. ἀπό (apó), σηκοῦν (sēkun)
ἀποσημαίνειν (aposēmaínein), gr., V.: nhd. Zeichen geben, anzeigen, befehlen; E.: s. ἀπό (apó), σημαίνειν (sēmaínein); L.: Frisk 2, 696
ἀποσημάντωρ (aposēmántōr), gr., M.: nhd. Versiegler, Aufzeichner; E.: s. ἀποσημαίνειν (aposēmaínein)
ἀποσημασία (aposēmasía), gr., F.: nhd. Ausdrucksweise, deutliche Aussprache; E.: s. ἀποσημαίνειν (aposēmaínein)
ἀποσημειοῦσθαι (aposēmeiūsthai), gr., V.: nhd. aufzuzeichnen, niederschreiben, notieren; E.: s. ἀπό (apó), σημειοῦσθαι (sēmeiūsthai), σημεῖον (sēmeion)
ἀποσημείωσις (aposēmeíōsis), gr., F.: nhd. Aufzeichnung, Zusammenfassung; E.: s. ἀποσημειοῦσθαι (aposēmeiūsthai)
ἀποσήπεσθαι (aposḗpesthai), gr., V.: nhd. verfaulen, abfrieren; E.: s. ἀπό (apó), σήπεσθαι (sḗpesthai)
ἀπόσηψις (apósēpsis), gr., F.: nhd. Verrotten, Verwesen; E.: s. ἀποσήπεσθαι (aposḗpesthai)
ἀποσιγᾶν (aposigan), gr., V.: nhd. schweigen über; E.: s. ἀπό (apó), σιγᾶν (sigan)
ἀποσίγησις (aposígēsis), gr., F.: nhd. Schweigen, Stillhalten; E.: s. ἀποσιγᾶν (aposigan)
ἀποσιμοῦν (aposimūn), gr., V.: nhd. einwärts biegen, seitwärts schwenken; E.: s. ἀπό (apó), σιμοῦν (simūn), σιμός (simós)
ἀποσίμωσις (aposímōsis), gr., F.: nhd. Seitwärtsschwenken, Wenden eines Schiff zur Seite; E.: s. ἀποσιμοῦν (aposimūn)
ἀποσιοῦσθαι (aposiūsthai), gr. (ion.), V.: Vw.: s. ἀφοσιοῦσθαι (aphosiūsthai)
ἀποσιτεῖν (apositein), gr., V.: nhd. fasten; E.: s. ἀπόσιτος (apósitos)
ἀποσιτία (apositía), gr., F.: nhd. Appetitlosigkeit; E.: s. ἀπόσιτος (apósitos)
ἀποσιτίζεσθαι (apositízesthai), gr., V.: nhd. zu essen bekommen; E.: s. ἀπό (apó), σιτίζειν (sitízein), σῖτος (sitos)
ἀποσιτικός (apositikós), gr., Adj.: nhd. Essen verabscheuend; E.: s. ἀπόσιτος (apósitos)
ἀπόσιτος (apósitos), gr., Adj.: nhd. nüchtern, appetitlos; E.: s. ἀπό (apó), σῖτος (sitos)
ἀποσιωπᾶν (aposiōpan), gr., V.: nhd. verstummen; E.: s. ἀπό (apó), σιωπᾶν (siōpan)
ἀποσιώπησις (aposiṓpēsis), gr., F.: nhd. Verstummen; E.: s. ἀποσιωπᾶν (aposiōpan); W.: lat. aposiōpēsis, F., Abbrechen mitten in der Rede
ἀποσκάλλειν (aposkállein), gr., V.: nhd. abkratzen, kratzen; E.: s. ἀπό (apó), σκάλλειν (skállein)
ἀποσκάπτειν (aposkáptein), gr., V.: nhd. abgraben, durch einen gezogenen Graben absperren; E.: s. ἀπό (apó), σκάπτειν (skáptein)
ἀποσκαρίζειν (aposkarízein), gr., V.: nhd. kämpfen; E.: s. ἀπό (apó), σκαρίζειν (skarízein)
ἀποσκεδαννύναι (aposkedannýnai), ἀποσκιδνέναι (aposkidnénai), gr., V.: nhd. zerstreuen, auseinernandertreiben, verscheuchen, entlassen (V.); E.: s. ἀπό (apó), σκεδάννυναι (skedánnynai)
ἀποσκέλλειν (aposkéllein), gr., V.: nhd. zusammenschrumpfen, verdorren; E.: s. ἀπο- (apo), σκέλλειν (skéllein)
ἀποσκεπάζειν (aposkepázein), gr., V.: nhd. abdecken, aufdecken; E.: s. ἀπό (apó), σκεπάζειν (skepázein)
ἀποσκεπαρνισμός (aposkeparnismós), gr., M.: nhd. eine Art der Schädelverletzung durch eine Axt?; E.: s. ἀπό (apó), σκέπαρνος (sképarnos)
ἀποσκέπειν (aposképein), gr., V.: nhd. Unterschlupf gewähren; E.: s. ἀπό (apó), σκέπειν (sképein)
ἀποσκεπτέον (aposkeptéon), gr., Adj.: nhd. fest betrachten müssend, anschauen müssend; E.: s. ἀποσκέπτεσθαι (aposképtesthai)
ἀποσκεπτέος (aposkeptéos), gr., Adj.: nhd. fest betrachten müssend, anschauen müssend; E.: s. ἀποσκέπτεσθαι (aposképtesthai)
ἀποσκέπτεσθαι (aposképtesthai), gr., V.: nhd. betrachten, untersuchen; E.: s. ἀπό (apó), σκέπτεσθαι (sképtesthai)
ἀποσκευάζειν (aposkeuázein), gr., V.: nhd. fortschaffen, wegräumen, aus dem Weg räumen; E.: s. ἀπό (apó), σκευάζειν (skeuázein)
ἀποσκευή (aposkeuḗ), gr., F.: nhd. Gepäck, Gerät; E.: s. ἀπό (apó), σκευή (skeuḗ)
ἀπόσκηηηα (apóskēmma), gr., F.: nhd. Unterstützung, Stütze, Entschlossenheit; E.: s. ἀποσκήπτειν (aposkḗptein)
ἀποσκηνεῖν (aposkēnein), gr., V.: nhd. getrennt lagern; E.: s. ἀπόσκηνος (apóskēnos), ἀπό (apó), σκηνή (skēnḗ)
ἀπόσκηνος (apóskēnos), gr., Adj.: nhd. abgesondert wohnend; E.: s. ἀπό (apó), σκηνή (skēnḗ)
ἀποσκηνοῦν (aposkēnūn), gr., V.: nhd. entfernt von jemandem sein Lager aufschlagen; E.: s. ἀπόσκηνος (apóskēnos)
ἀποσκήπτειν (aposkḗptein), gr., V.: nhd. wegschleudern, schleudern, sich werfen, fallen auf; E.: s. ἀπό (apó), σκήπτειν (skḗptein)
ἀπόσκηψσις (apóskēpsis), gr., F.: nhd. Entschlossenheit; E.: s. ἀποσκήπτειν (aposkḗptein)
ἀποσκιάζειν (aposkiázein), gr., V.: nhd. Schatten werfen; E.: s. ἀπό (apó), σκιάζειν (skiázein)
ἀποσκίασμα (aposkíasma), gr., N.: nhd. Abschattung, Schatten; E.: s. ἀποσκιάζειν (aposkiázein)
ἀποσκιασμός (aposkiasmós), gr., M.: nhd. Schattenwerfen; E.: s. ἀποσκιάζειν (aposkiázein)
ἀποσκιδνέναι (aposkidnénai), gr., V.: Vw.: s. ἀποσκεδαννύναι (aposkedannýnai)
ἀποσκίμπτειν (aposkímptein), gr., V.: nhd. wegschleudern, schleudern, sich werfen, fallen auf; E.: s. ἀπό (apó), σκίμπτειν (skímptein)
ἀποσκίρρωμα (aposkírrōma), gr., N.: nhd. eine harter Klumpen; E.: s. ἀπό (apó), σκιρός (skirós)
ἀποσκιρτᾶν (apskirtan), gr., V.: nhd. wegspringen, aufständisch sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), σκιρτᾶν (skirtan)
ἀπόσκληρος (apósklēros), gr., V.: nhd. sehr hart; E.: s. ἀπό (apó), σκληρός (sklērós)
ἀποσκληρύνειν (aposklērýnein), gr., V.: nhd. verhärten, hart werden; E.: s. ἀπό (apó), σκληρύνειν (sklērýnein), σκληρός (sklērós)
ἀπόσκλησις (apósklēsis), gr., V.: nhd. Auftrocknen, Vergehen; E.: s. ἀπό (apó), σκληρός (sklērós)
ἀποσκνίπτειν (aposkníptein), gr., V.: nhd. verstreuen; E.: s. ἀπό (apó), σκνίπτειν (skníptein)
ἀποσκνιφοῦν (aposkniphūn), gr., V.: nhd. verdunkeln, verheimlichen; E.: s. ἀπό (apó), σκνιπός (sknipós)
ἀποσκολοπίζειν (aposkolopízein), gr., V.: nhd. die Pfähle entfernen; E.: s. ἀπό (apó), σκολοπίζειν (skolopízein); L.: Frisk 2, 736
ἀποσκολοπίξειν (aposkolopíxein), gr., V.: nhd. Hindernisse entfernen; E.: s. ἀπό (apó), σκόλοψ (skólops)
ἀποσκολύπτειν (aposkolýptein), gr., V.: nhd. von fern hinsehen, spähend hinsehen; E.: s. ἀπό (apó), σκολύπτειν (skolýptein)
ἀποσκοπεῖν (aposkopein), gr., V.: nhd. von fern hinsehen, spähend hinsehen; E.: s. ἀπό (apó), σκοπεῖν (skopein)
ἀποσκοπεύειν (aposkopeúein), gr., V.: nhd. beobachten, untersuchen, prüfen, betrachten, sehen; E.: s. ἀπό (apó), σκοπεύειν (skopeúein)
ἀποσκοπιάζειν (aposkopiázein), gr., V.: nhd. beobachten, untersuchen, prüfen, betrachten, sehen; E.: s. ἀπό (apó), σκοπιάζειν (skopiázein), σκοπός (skopós)
ἀποσκόπιος (aposkópios), gr., Adj.: nhd. vom Ziel entfernt seiend; E.: s. ἀπό (apó), σκοπός (skopós)
ἀπόσκοπος (apóskopos), gr., Adj.: nhd. vom Ziel abweichend; E.: s. ἀπό (apó), σκοπός (skopós)
ἀποσκορακίζειν (aposkorakízein), gr., V.: nhd. vollständiges Abwerfen; E.: s. ἀπό (apó), σκορακίζειν (skorakízein)
ἀποσκορακισμός (aposkorakismós), gr., M.: nhd. verdammen, verfluchen; E.: s. ἀποσκορακίζειν (aposkorakízein)
ἀποσκορπίζειν (aposkorpízein), gr., V.: nhd. zerstreuen, ausstreuen; E.: s. ἀπό (apó), σκορπίζειν (skorpízein)
ἀποσκοτίζειν (aposkotízein), gr., V.: nhd. verdunkeln; E.: s. ἀπό (apó), σκοτίζειν (skotízein), σκότος (skótos)
ἀποσκοτοῦν (aposkotūn), gr., V.: nhd. verdunkeln; E.: s. ἀπό (apó), σκοτοῦν (skotūn), σκότος (skótos)
ἀποσκοτοῦσθαι (aposkotūsthai), gr., V.: nhd. verdunkelt werden, erblinden; E.: s. ἀπό (apó), σκοτοῦσθαι (skotūsthai), σκότος (skótos)
ἀποσκότωσις (aposkótōsis), gr., F.: nhd. Verdunkelung, Sichtverlust, Sehverlust; E.: s. ἀποσκοτοῦν (aposkotūn)
ἀποσκουτλοῦν (aposkutlūn), gr., V.: nhd. den Estrich zerstören; E.: s. ἀπό (apó), σκουτλοῦν (skutlūn)
ἀποσκυβαλίζειν (aposkybalízein), gr., V.: nhd. als Abfall behandeln, als Abfall ansehen; E.: s. ἀπό (apó), σκυβαλίζειν (skybalízein); L.: Frisk 2, 740
ἀποσκυδμαίνειν (aposkydmaínein), gr., V.: nhd. heftig zürnen; E.: s. ἀπό (apó), σκυδμαίνειν (skydmaínein)
ἀποσκύζειν (aposkýzein), gr., V.: nhd. nach heftig zürnen; E.: s. ἀπό (apó), σκύζεσθαι (skýzesthai))
ἀποσκυθίζειν (aposkythízein), gr., V.: nhd. nach Skythienart skalpieren; E.: s. ἀπό (apó), σκυθίζειν (skythízein)
ἀποσκυλεύειν (aposkyleúein), gr., V.: nhd. die Beute abnehmen, die Beute rauben; E.: s. ἀπό (apó), σκυλεύειν (skyleúein), σκῦλον (skylon)
ἀποσκύλλειν (aposkýllein), gr., V.: nhd. wegreißen; E.: s. ἀπό (apó), σκύλλειν (skýllein)
ἀποσκωμμα (apóskōmma), gr., N.: nhd. Spötterei, Blänkelei; E.: s. ἀποσκώπτειν (aposkṓptein)
ἀποσκωπεύειν (aposkṓptein), gr., V.: nhd. eine Tanzfigur ausführen; E.: s. ἀπό (apó), σκώπτειν (skṓptein)?
ἀποσκώπτειν (aposkṓptein), gr., V.: nhd. scherzen, einander necken; E.: s. ἀπό (apó), σκώπτειν (skṓptein)
*ἀποσκωπτικός? (aposkōptikós), gr., Adj.: Hw.: s. ἀποσκωπτικῶς (aposkōptikōs); E.: s. ἀποσκώπτειν (aposkṓptein)
ἀποσκωπτικῶς (aposkōptikōs), gr., Adv.: nhd. auf scherzhafte Weise, schwerzhaft; E.: s. ἀποσκώπτειν (aposkṓptein)
ἀποσμᾶν (aposman), gr., V.: nhd. abwischen, reinigen; E.: s. ἀπό (apó), σμῆν (smēn)
ἀποσμηκτέον (aposmēktéon), gr., Adj.: nhd. abwischen müssend, reinigen müssend; E.: s. ἀποσμήχειν (aposmḗchein)
ἀπόσμηξις (apósmēxis), gr., F.: nhd. Abwischen, Reinigen; E.: s. ἀποσμήχειν (aposmḗchein)
ἀποσμήχειν (aposmḗchein), gr., V.: nhd. abwischen; E.: s. ἀπό (apó), σμήχειν (smḗchein)
ἀποσμικρύνειν (aposmikrýnein), gr., V.: Vw.: s. ἀπομικρύνειν* (apomikrýnein)
ἀποσμιλαίνειν (aposmilaínen), gr., V.: Son.: verlesen für ἀπομυλλαίνειν (apomyllaínein)
ἀποσμιλεύειν (aposmileúein), gr., V.: nhd. mit dem Meißel glätten, abhobeln; E.: s. ἀπό (apó), *σμιλεύειν (smileúein), σμίλη (smílē)
ἀποσμίλευμα (aposmíleuma), gr., N.: nhd. Bruchstück, Span, Abgeschabtes; E.: s. ἀποσμιλεύειν (aposmileúein)
ἀποσμύχεσθαι (aposmýchesthai), gr., V.: nhd. langsam verzehrt werden; E.: s. ἀπό (apó), σμύχειν (smýchein)
ἀποσοβεῖν (aposobein), gr., V.: nhd. verscheuchen, Verjagen; E.: s. ἀπό (apó), σοβεῖν (sobein)
ἀποσόβημα (aposóbēma), gr., N.: nhd. Böses Verscheuchendes; E.: s. ἀποσοβεῖν (aposobein)
ἀποσόβησις (aposóbēsis), gr., F.: nhd. Verscheuchen, Verjagen; E.: s. ἀποσοβεῖν (aposobein)
ἀποσοβητέον (aposobētéon), gr., Adj.: nhd. scheuen müssend; E.: s. ἀποσοβεῖν (aposobein)
ἀποσοβητήρ (aposobētḗr), gr., M.: nhd. Verjager, Verscheucher; E.: s. ἀποσοβεῖν (aposobein)
ἀποσοβητήριος (aposobētḗrios), gr., Adj.: nhd. verjagend, verscheuchend, abwehrend; ÜG.: gr. ἀλεξητήριος (alexētḗrios); E.: s. ἀποσοβεῖν (aposobein)
ἀποσοβητής (aposobētḗs), gr., M.: nhd. Verjager, Verscheucher; E.: s. ἀποσοβεῖν (aposobein)
ἀποσοβητικός (aposobētikós), gr., Adj.: nhd. verjagend, abwendend; E.: s. ἀποσοβεῖν (aposobein)
ἀποσοφοῦσθαι (aposophūsthai), gr., V.: nhd. weise werden, klug werden; E.: s. ἀπό (apó), σοφοῦν (sophūn), σοφός (sophós) (1)
ἄποσος (áposos), gr., Adj.: nhd. nicht mengenmäßig; E.: s. ἀ- (a), πόσος (pósos)
ἀποσπάδιος (apospádios), gr., Adj.: nhd. weggerissen, weggezogen; E.: s. ἀποσπᾶν (apospan)
ἀποσπάδων (apospádōn), gr., M.: nhd. Entmannter, Verschnittener, Eunuch; E.. s. ἀπό (apó), σπάδων (spádōn) (2), ἀποσπᾶν (apospan)
ἀποσπαίρειν (apospaírein), gr., V.: nhd. krampfhaft schlagen; E.: s. ἀπό (apó), σπαίρειν (spaírein)
ἀποσπαλακοῦν (apospalakūn), gr., V.: nhd. blind machen, blenden; E.: s. ἀπό (apó), σπάλαξ (spálax)
ἀποσπᾶν (apospan), gr., V.: nhd. wegreißen, wegziehen, losreißen, abziehen, sich entfernen; E.: s. ἀπό (apó), σπᾶν (span)
ἀποσπάραγμα (apospáragma), gr., N.: nhd. abgerissenes Stück; E.: s. ἀποσπαράσσειν (aposparássein), ἀπό (apó), σπάραγμα (spáragma)
ἀποσπαράσσειν (aposparássein), gr., V.: nhd. wegreißen; E.: s. ἀπό (apó), σπαράσσειν (sparássein)
ἀποσπαργανοῦν (aposparganūn), gr., V.: nhd. die Windeln entfernen; E.: s. ἀπό (apó), σπαργανοῦν (sparganūn), σπάργανον (spárganon)
ἀποσπαρθάζειν (apospartházein), gr., V.: nhd. zittern; E.: s. ἀπό (apó), ?
ἀποσπάς (apospás), gr., Adj.: nhd. weggerissen, weggezogen; E.: s. ἀποσπᾶν (apospan)
ἀπόσπασις (apóspasis), gr., F.: nhd. Trennung; E.: s. ἀποσπᾶν (apospan)
ἀπόσπασμα (apóspasma), gr., N.: nhd. abgerissenes Stück; E.: s. ἀποσπᾶν (apospan)
ἀποσπασμάτιον (apospasmátion), gr., N.: nhd. kleines abgerissenes Stück; E.: s. ἀπόσπασμα (apóspasma), ἀποσπᾶν (apospan)
ἀποσπασμός (apospasmós), gr., F.: nhd. Wegziehen, Wegreißen; E.: s. ἀποσπᾶν (apospan)
ἀποσπαστέον (apospastéon), gr., Adj.: nhd. durchtrennen müssend; E.: s. ἀποσπᾶν (apospan)
ἀπόσπαστος (apóspastos), gr., Adj.: nhd. getrennt; E.: s. ἀποσπᾶν (apospan)
ἀποσπείρειν (apospeírein), gr., V.: nhd. aussäen, ausstreuen; E.: s. ἀπό (apó), σπείρειν (speírein)
ἀποσπένδειν (apospéndein), gr., V.: nhd. Trankopfer ausgießen, spenden; E.: s. ἀπό (apó), σπένδειν (spéndein)
ἀποσπερμαίνειν (apospermaínein), gr., V.: nhd. Samen verstreuen; E.: s. ἀπό (apó), σπερμαίνειν (spermaínein), σπείρειν (speírein)
ἀποσπερματίζειν (apospermatízein), gr., V.: nhd. Samen verstreuen; E.: s. ἀπό (apó), σπερματίζειν (spermatízein), σπείρειν (speírein)
ἀποσπερμάτισις (apospermátisis), gr., F.: nhd. Absonderung von Samen; E.: s. ἀποσπερματίζειν (apospermatízein)
ἀποσπερματισμός (apospermatísmos), gr., M.: nhd. Absonderung von Samen; E.: s. ἀποσπερματίζειν (apospermatízein)
ἀποσπερματοῦσθαι (apospermatūsthai), gr., V.: nhd. in Samen umgewandelt werden; E.: s. ἀπό (apó), σπερματοῦσθαι (spermatūsthai), σπείρειν (speírein)
ἀποσπεύδειν (apospeúdein), gr., V.: nhd. auf alle Art abzuwenden suchen, widerraten, ablehnen, hintertreiben; E.: s. ἀπό (apó), σπεύδειν (speúdein)
ἀποσπινθηρίζειν (apospinthērízein), gr., V.: nhd. funkeln, Funken hervorrufen; E.: s. ἀπό (apó), σπινθηρίζειν (spinthērízein)
ἀποσπινθηρισμός (apospinthērismós), gr., V.: nhd. Ausstoß von Funken; E.: s. ἀποσπινθηρίζειν (apospinthērízein)
ἀπόσπληνος (apósplēnos), gr., F.: nhd. Rosmarin; E.: s. ἀπό (apó), σπλήν (splḗn)?
ἀποσπογγίζειν (apospongízein), gr., V.: nhd. mit dem Schwamm abwischen; E.: s. ἀπό (apó), σπογγίζειν (spongízein), σπογγιά (spongiá)
ἀποσπογγισμά (apospongismá), gr., N.: nhd. mit Schwamm weggewischter Schmutz; E.: s. ἀποσπογγίζειν (apospongízein)
ἀποσπογγισμός (apospongismós), gr., M.: nhd. Abwischen mit einem Schwamm; E.: s. ἀποσπογγίζειν (apospongízein)
ἀποσπογγιστέον (apospongistéon), gr., Adj.: nhd. abwischen müssend; E.: s. ἀποσπογγίζειν (apospongízein)
ἀποσποδεῖν (apospodein), gr., V.: nhd. abreißen, abstoßen; E.: s. ἀπό (apó), σποδεῖν (spodein)
ἀπόσπονδος (apóspondos), gr., Adj.: nhd. ohne Vertrag seiend, ohne Bund seiend, unversöhnlich; E.: s. ἀπό (apó), σπονδή (spondḗ)
ἀπόσπορος (apósporos), gr., Adj.: nhd. geboren von; E.: s. ἀπό (apó), σπείρειν (speírein)
ἀποσπουδάζειν (apospudázein), gr., V.: nhd. eifrig abbringen, verabscheuen; E.: s. ἀπό (apó), σπουδάζειν (spudázein)
ἀποσσεύειν (aposseúein), gr. (poet.), V.: Vw.: s. ἀποσεύειν (aposeúein)
ἀπόσσυτος (apóssytos), gr., Adj.: nhd. wegeilend; E.: s. ἀπό (apó), σεύειν (seúein)
ἀπόσταγμα (apóstagma), gr., N.: nhd. Herabtropfendes; E.: s. ἀποστάζειν (apostázein)
ἀποσταδά (apostadá), gr., Adv.: nhd. auseinander stehend, fern stehend, abseits stehend, entfernt; E.: s. ἀπό (apó), στάδην (stádēn)
ἀποσταδόν (apostadón), gr., Adv.: nhd. fern stehend, abseits stehend, entfernt; E.: s. ἀπό (apó), στάδην (stádēn)
ἀποστάζειν (apostázein), gr., V.: nhd. herabtröpfeln lassen, herabträufeln; E.: s. ἀπό (apó), στάζειν (stázein); L.: Frisk 2, 774
ἀποστάλαγμα (apostálagma), gr., N.: nhd. Herabtropfendes; E.: s. ἀπό (apó), στάλαγμα (stálagma), ἀποσταλάζειν (apostalázein)
ἀποσταλάζειν (apostalázein), gr., sw. V.: nhd. herabträufeln, herausträufeln; E.: s. ἀπό (apó), σταλάσσειν (stalássein)
ἀποσταλᾶν (apostalan), gr., V.: nhd. herabtröpfeln lassen, herabträufeln; E.: s. ἀπό (apó), σταλᾶν (stalan)
ἀπόσταλμα (apóstalma), gr., N.: nhd. Erlassen eines Tributes; E.: s. ἀποσταλάζειν (apostalázein)
ἀποσταλτέον (apostaltéon), gr., Adj.: nhd. wegsenden müssend, wegschicken müssend; E.: s. ἀποστέλλειν (apostéllein)
ἀποστάνεσθαι (apostánesthai), gr., V.: nhd. wegstellen, abbringen; E.: s. ἀπό (apó), ἱστάναι (histánai)
ἀπόσταξις (apóstaxis), gr., F.: nhd. Nasenbluten; E.: s. ἀποστάζειν (apostázein)
ἀποστασία (apostasía), gr., F.: nhd. Abstand, Abfall; E.: s. ἀφιστάναι (aphistánai)
ἀποστάσιον (apostásion), gr., N.: nhd. Scheidung; E.: s. ἀφιστάναι (aphistánai); R.: βιβλίον ἀποστασίου (biblíon apostasíu): nhd. Scheidebrief
ἀπόστασις (apóstasis), gr., F.: nhd. abstand, Entfernung, Abtreten, Trennung; E.: s. ἀφιστάναι (aphistánai)
ἀποστατεῖν (apostatein), gr., V.: nhd. fernstehen, abwesend sein (V.), verschieden sein (V.), sich trennen, sich entziehen, abfallen; E.: s. ἀποστάτης (apostátēs)
ἀποστατέον (apostatéon), gr., Adj.: nhd. abstehen müssend, sich fernhalten müssend; E.: s. ἀφιστάναι (aphistánai)
ἀποστατέος (apostatéos), gr., Adj.: nhd. abstehen müssend, sich fernhalten müssend; E.: s. ἀφιστάναι (aphistánai)
ἀποστατήρ (apostatḗr), gr., M.: nhd. Auflöser, Auflöser der Volksversammlung; E.: s. ἀφιστάναι (aphistánai)
ἀποστάτης (apostátēs), gr., M.: nhd. Abtrünniger, entlaufener Sklave; E.: s. ἀφιστάναι (aphistánai); W.: lat. apostata, M., Abtrünniger; mhd. apostate, st. M., Abtrünniger
ἀποστατικός (apostatikós), gr., Adj.: nhd. zum Abfall geneigt; E.: s. ἀφιστάναι (aphistánai); W.: lat. apostaticus, Adj., abtrünnig vom Glauben, eiternd
ἀποστατικῶς (apostatikōs), gr., Adv.: nhd. zum Abfall geneigt; E.: s. ἀφιστάναι (aphistánai)
ἀποστάτις (apostátis), gr., F.: nhd. Abtrünnige, entlaufene Sklavi; E.: s. ἀφιστάναι (aphistánai)
ἀποσταυροῦν (apostaurūn), gr., V.: nhd. verpallisadieren, ein Pfahlwerk errichten; E.: s. ἀπό (apó), σταυροῦν (staurūn)
ἀποσταφιδοῦσθαι (apostaphidūsthai), gr., Adj.: nhd. zu Trauben getrocknet werden; E.: s. ἀπό (apó), σταφιδοῦν (staphidūn), σταφίς (staphís)
ἀποσταχύειν (apostachýein), gr., V.: nhd. in Ähren sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), στάχυς (stáchys)
ἀποστεγάζειν (apostegázein), gr., V.: nhd. das Dach abtragen, abdecken; E.: s. ἀπό (apó), στεγάζειν (stegázein)
ἀποστέγασις* (apostégasis), ἀποστέγασσις (apostégassis), gr., F.: nhd. Bedecken, Pflastern; E.: s. ἀποστεγάζειν (apostegázein)
ἀποστέγασμα (apostégasma), gr., N.: nhd. Schutz gegen; E.: s. ἀποστεγάζειν (apostegázein)
ἀποστέγασσις (apostégassis), gr. (dor.), F.: Vw.: s. ἀποστέγασι*ς (apostégasis)
ἀποστέγειν (apostégein), gr., V.: nhd. abhalten, zurückhalten, bedachen, bedecken; E.: s. ἀπό (apó), στέγειν (stégein)
ἀποστεγνοῦν (apostegnūn), ἀποστεινοῦν (aposteinūn), gr., V.: nhd. verstopfen, fest zumachen; E.: s. ἀπό (apó), στεγνοῦν (stegnūn); L.: Frisk 2, 780
ἀποστεινοῦν (aposteinūn), gr. (poet.), V.: Vw.: s. ἀποστεγνοῦν (apostegnūn)
ἀποστείχειν (aposteíchein), gr., V.: nhd. weggehen; E.: s. ἀπό (apó), στείχειν (steíchein); L.: Frisk 2, 783
ἀποστέλλειν (apostéllein), gr., V.: nhd. abschicken, ausschicken, entsenden, wegschicken; Vw.: s. ἀντ- (ant), δι- (di), εἰσ- (eis), ἐξ- (ex), ἐπ- (ep), προεξ- (proex), προσ- (pros), κατ- (kat), περι- (peri), προ- (pro), συν- (syn), συνεξ- (synex); E.: s. ἀπό (apó), στέλλειν (stéllein)
ἀποστένειν (aposténein), gr., V.: nhd. beseufzen; E.: s. ἀπό (apó), στένειν (sténein) (1)
ἀποστενοῦν (apostenūn), gr., V.: nhd. verengen; E.: s. ἀπό (apó), στενοῦν (stenūn), στενός (stenós)
ἀποστενοχωρεῖν (apostenochōrein), gr., V.: nhd. verengen, einschränken; E.: s. ἀπό (apó), στενός (stenós), χωρεῖν (chōrein)
ἀποστένωσις (aposténōsis), gr., F.: nhd. Enge; E.: s. ἀποστενοῦν (apostenūn)
ἀποστενωτικός (apostenōtikós), gr., Adj.: nhd. verengen, beengen; E.: s. ἀποστενοῦν (apostenūn)
ἀποστεπτικός (aposteptikós), gr., Adj.: nhd. Entkrönen betreffend, Entkränzen betreffend; E.: s. στεπτικόν (steptikón), στέφειν (stéphein)
ἀποστέργειν (apostérgein), gr., V.: nhd. zu lieben aufhören, verabscheuen; E.: s. ἀπό (apó), στέργειν (stérgein); L.: Frisk 2, 790
ἀποστερεῖν (aposterein), gr., V.: nhd. berauben; Vw.: s. συν- (syn); E.: s. ἀπό (apó), στερεῖν (sterein)
ἀποστερεοῦν (apostereūn), gr., V.: nhd. ganz starr machen, sehr fest machen; E.: s. ἀπό (apó), στερεοῦν (stereūn), στερεός (stereós)
ἀποστέρεσις (apostéresis), gr., F.: Vw.: s. ἀποστέρησις (apostérēsis)
ἀποστέρησις (apostérēsis), ἀποστέρεσις (apostéresis), gr., F.: nhd. Beraubung, Entziehung; E.: s. ἀποστερεῖν (aposterein)
ἀποστερητέον (aposterētéon), gr., Adj.: nhd. betrügen müssend; E.: s. ἀποστερεῖν (aposterein)
ἀποστερητής (aposterētḗs), gr., M.: nhd. Räuber; E.: s. ἀποστερεῖν (aposterein)
ἀποστερητικός (aposterētikós), gr., Adj.: nhd. beraubend, betrügend; E.: s. ἀποστερεῖν (aposterein)
ἀποστερητρίς (aposterētrós), gr., Adj. (F.): nhd. beraubend, betrügend; E.: s. ἀποστερεῖν (aposterein)
ἀποστερίζειν (aposterízein), gr., V.: nhd. berauben, wegtragen; E.: s. ἀπό (apó), στερίζειν (sterízein), στερεῖν (sterein)
ἀποστερίσκειν (aposterískein), gr., V.: nhd. berauben; E.: s. ἀπό (apó), στερεῖν (sterein)
ἀποστερνίζειν (aposternízein), gr., V.: nhd. husten, abhusten; E.: s. ἀπό (apó), στέρνον (stérnon)
ἀποστεφανοῦν (apostephanūn), gr., V.: nhd. des Kranzes berauben; E.: s. ἀπό (apó), στεφανοῦν (stephanūn), στέφειν (stéphein)
ἀποστηθίζειν (apostēthízein), gr., V.: nhd. auswendig wiederholen; E.: s. ἀπό (apó), στῆθος (stēthos)
ἀπόστημα (apóstēma), gr., N.: nhd. Abszess, Abstand; E.: s. ἀποστῆναι (apostēnai); W.: lat. apostēma, N., Abszess; mhd. apostem, st. N. eitriges Geschwür; nhd. Apostem, N., Abszess
ἀποστηματίας (apostēmatías), gr., M.: nhd. einen Abszess Habender; E.: s. ἀπόστημα (apóstēma)
ἀποστηματικός (apostēmatikós), gr., Adj.: nhd. durch einen Abszess verursacht; E.: s. ἀπόστημα (apóstēma)
ἀποστημάτιον (apostēmátion), gr., N.: nhd. kleiner Abszess; E.: s. ἀπόστημα (apóstēma)
ἀποστηματώδης (apostēmatṓdēs), gr., Adj.: nhd. abszessartig, abszessähnlich; E.: s. ἀπόστημα (apóstēma)
ἀποστῆναι (apostēnai), gr., V.: nhd. abstehen, entfernt sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), ἱστάναι (histánai)
ἀποστήριγμα (apostḗrigma), gr., N.: nhd. Unterstützung, Stütze; E.: s. ἀποστηρίζειν (apostērízein)
ἀποστηρίζειν (apostērízein), gr., V.: nhd. fest stützen, feststellen; E.: s. ἀπό (apó), στηρίζειν (stērízein); L.: Frisk 2, 797
ἀποστηρίζεσθαι (apostērízesthai), gr., V.: nhd. feststellen, fest anbringen; E.: s. ἀπό (apó), στηρίζειν (stērízein)
ἀποστήριξις (apostḗrixis), gr., F.: nhd. Drehpunkt eines Hebels, Angelpunkt eines Hebels; E.: s. ἀποστηρίζειν (apostērízein)
ἀποστιβής (apostibḗs), gr., Adj.: nhd. fern der Straße seiend, einsam; E.: s. ἀπό (apó), στίβος (stíbos)
ἀοστίζειν (apostízein), gr., V.: nhd. mit Punkten markieren; E.: s. ἀπό (apó), στίζειν (stízein)
ἀποστίλβειν (apostílbein), gr., V.: nhd. erglänzen, beleuchten; E.: s. ἀπό (apó), στίλβειν (stílbein)
ἀποστιλβοῦν (apostilbūn), gr., V.: nhd. leuchten lassen, zum Scheinen bringen; E.: s. ἀπό (apó), στιλβοῦν (stilbūn), στιλβός (stilbós)
ἀπόστιλψις (apóstilpsis), gr., F.: nhd. Ausstrahlung von Licht; E.: s. ἀποστίλβειν (apostílbein)
ἀποστλεγγίζειν (apostlengízein), gr., V.: nhd. sich mit dem Striegel den Körper abreiben; E.: s. ἀπό (apó), στλεγγίζεσθαι (stlengízesthai), στλεγγίς (stlengís)
ἀποστλεγγίζεσθαι (apostlengízesthai), gr., V.: nhd. sich mit dem Striegel den Körper abreiben; E.: s. ἀπό (apó), στλεγγίζεσθαι (stlengízesthai), στλεγγίς (stlengís)
ἀποστλέγγισμα (apostléngisma), gr., N.: nhd. mit dem Striegel Abgeschabtes; E.: s. ἀποστλεγγίζεσθαι (apostlengízesthai)
ἀποστολεύς (apostoleús), gr., M.: nhd. Beamter zum Ausrüsten und Entsenden der Flotte; E.: s. ἀποστέλλειν (apostéllein); L.: Frisk 2, 786
ἀποστολή (apostolḗ), gr., F.: nhd. Absendung, Sendung, Apostelamt, Apostolat; Vw.: s. δι- (di), ἐξ- (ex); E.: s. ἀπόστολος (apóstolos); W.: got. apaústaúlei*, sw. F. (n), Apostolat
ἀποστολικός (apostolikós), gr., Adj.: nhd. beim Aufbruch gesungen; E.: s. ἀποστέλλειν (apostéllein)
ἀποστολιμαῖος (apostolimaios), gr., Adj.: nhd. abgesandt, abgeschickt; E.: s. ἀποστέλλειν (apostéllein)
ἀποστόλιον (apostólion), gr., N.: nhd. Abgabe zur Begleitung von Karawanen; E.: s. ἀποστέλλειν (apostéllein)
ἀπόστολον (apóstolon), gr., N.: nhd. Frachtschiff; E.: s. ἀποστέλλειν (apostéllein)
ἀπόστολος (apóstolos), gr., M.: nhd. Abgesandter, Bote; Vw.: s. ψευδ- (pseud); E.: s. ἀποστέλλειν (apostéllein); W.: lat. apostolus, M., Bote; germ. *apostol, M., Apostel; got. apaústaúlus, st. M. (u/i), Apostel, Bote, Abgesandter; W.: lat. apostolus, M., Bote; germ. *apostol, M., Apostel; ae. apostol, st. M. (a), Apostel, Jünger; an. postoli, M., Apostel; W.: lat. apostolus, M., Bote; germ. *apostol, M., Apostel; afries. apostol, apostel, M. Apostel; W.: lat. apostolus, M., Bote; germ. *apostol, M., Apostel; ahd. apostol* 4, st. M. (a), Apostel; nhd. Apostel, M., Apostel, DW 1, 536; W.: lat. apostolus, M., Bote; germ. *apostol, M., Apostel; ahd. postul* 2, st. M. (i), Apostel; L.: Kluge s. u. Apostel
ἀποστοματίζειν (apostomatízein), gr., V.: nhd. hersagen, ausfragen; E.: s. ἀπό (apó), στόμα (stóma); L.: Frisk 2, 801
ἀποστομίζειν (apostomízein), gr., V.: nhd. Schneide entfernen; E.: s. ἀπό (apó), στόμα (stóma); L.: Frisk 2, 801
ἀποστομοῦν (apostomūn), gr., V.: nhd. blockieren, abstumpfen; E.: s. ἀπό (apó), στόμα (stóma)
ἀποστόμωσις (apostómōsis), gr., F.: nhd. Aufdecken, Öffnen; E.: s. ἀποστομοῦν (apostomūn)
ἀπόστορος (apóstorgos), gr., Adj.: nhd. ohne Liebe seiend; E.: s. ἀπό (apó), στοργή (storgḗ)
ἀποστραβοῦσθαι (apostrabūsthai), gr., V.: nhd. schielend werden; E.: s. ἀπό (apó), στραβός (strabós)
ἀποστραγγαλίζειν (apostrangalízein), gr., V.: nhd. erwürgen, erdrosseln; E.: s. ἀπό (apó), στραγγαλίζειν (strangalízein); L.: Frisk 2, 805
ἀποστραγγίζειν (apostrangízein), gr., V.: nhd. tropfenweise auspressen; E.: s. ἀπό (apó), στραγγίζειν (strangízein); L.: Frisk 2, 805
ἀποστρακίζειν (apostrakízein), gr., V.: nhd. eine harte Kruste aufbacken; E.: s. ὀστρακίζειν (ostrakízein), ὄστρακον (óstrakon); L.: Frisk 2, 437
ἀποστρακοῦσθαι (apostrakūsthai), gr., V.: nhd. trocken wie eine Keramikscherbe werden; E.: s. ὀστρακοῦσθαι (ostrakūsthai), ὄστρακον (óstrakon)
ἀποστράπτειν (apostráptein), gr., V.: nhd. aufblitzen; E.: s. ἀπό (apó), στράπτειν (stráptein)
ἀποστρατεύεσθαι (apostrateúesthai), gr., V.: nhd. aus dem Militärdienst entlassen werden; E.: s. ἀπό (apó), στρατεύεσθαι (strateúesthai), στρατός (stratós)
ἀποστράτηγος (apostrátēgos), gr., M.: nhd. gewesener Feldherr, abgesetzter Feldherr; E.: s. ἀπό (apó), στρατηγός (stratēgós)
ἀποστρατοπεδεύεσθαι (apostratopedeúesthai), gr., V.: nhd. lagern, sein Lager verlegen; E.: s. ἀπό (apó), στρατοπεδεύεσθαι (stratopedeúesthai)
ἀποστρεβαλοῦσθαι (apostrebalūsthai), gr., V.: nhd. fürchterlich gefoltert werden, fürchterlich gequält werden; E.: s. ἀπό (apó), στρεβλός (streblós)
ἀποστρεπτικός (apostreptikós), gr., Adj.: nhd. abweisend, abstoßend; E.: s. ἀποστρέφειν (apostréphein)
ἀπόστρεπτος (apóstreptos), gr., Adj.: nhd. zurückgedreht, umgewandt; E.: s. ἀποστρέφειν (apostréphein)
ἀποστρέφειν (apostréphein), gr., V.: nhd. zurückdrehen, sich abwenden, zurückkehren; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀπό (apó), στρέφειν (stréphein)
ἀποστρέφεσθαι (apostréphesthai), gr., V.: nhd. zurückdrehen, sich abwenden, sich wegwenden; E.: s. ἀπό (apó), στρέφειν (stréphein)
ἀποστροφή (apostrophḗ), gr., F.: nhd. Zurückdrängung, Ablenkung; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀποστρέφειν (apostréphein); W.: lat. apostropha, F., Abkehr (rhetorische Figur)
ἀποστροφία (apostrophía), gr., F.: nhd. Wegdrehende, Abgewandte; E.: s. ἀποστρέφειν (apostréphein); Son.: Beiname der Aphrodite
ἀπόστροφος (apóstrophos) (1), gr., Adj.: nhd. abgewandt; E.: s. ἀποστρέφειν (apostréphein); W.: s. lat. apostrophus, F., Apostroph; nhd. Apostroph, M., Apostroph, Auslassungszeichen; L.: Kluge s. u. Apostroph
ἀπόστροφος (apóstrophos) (2), gr., M.: nhd. Apostroph; E.: s. ἀπόστροφος (apóstrophos) (1), ἀποστρέφειν (apostréphein); W.: lat. apostrophus, F., Apostroph; nhd. Apostroph, M., Apostroph, Auslassungszeichen
ἀποστρόφως (apostróphōs), gr., Adv.: nhd. abgewandt; E.: s. ἀπόστροφος (apóstrophos) (1), ἀποστρέφειν (apostréphein)
ἀποστρυθᾶσθαι (apostrythasthai), gr., V.: nhd. stören?, bewegen?; E.: s. ἀπό (apó), ?
ἀποστρωννύναι (apostrōnnýnai), gr., V.: nhd. pflastern, befestigen; E.: s. ἀπό (apó), στρωννύναι (strōnnýnai)
ἀποστυγεῖν (apostygein), gr., V.: nhd. verabscheuen; E.: s. ἀπό (apó), στυγεῖν (stygein); L.: Frisk 2, 812
ἀποστύγησις (apostýgēsis), gr., F.: nhd. Abscheu; E.: s. ἀποστυγεῖν (apostygein); L.: Frisk 2, 812
ἀποστυπάζειν (apostypázein), gr., V.: nhd. wegprügeln; E.: s. ἀπό (apó), στυπάζειν (stypázein), στύπη (stýpē)
ἀποστύφειν (apostýphein), gr., V.: nhd. aufsetzen, entwerfen; E.: s. ἀπό (apó), στύφειν (stýphein)
ἀποστυφελίζειν (apostyphelízein), gr., V.: nhd. zurückstoßen; ÜG.: gr. ἀποδιασείειν (apodiaseíein) Gl; Q.: Gl; E.: s. ἀπό (apó), στυφελίζειν (styphelízein)
ἀποσυγχωρεῖν (aposynchōrein), gr., V.: nhd. aufgeben, zurückziehen; E.: s. ἀπό (apó), σύν (sýn), χωρεῖν (chōrein)
ἀποσυκάζειν (aposykázein), gr., V.: nhd. Feigen ernten; E.: s. ἀπό (apó), συκάζειν (sykázein); L.: Frisk 2, 818
ἀποσυκίζειν (aposykízein), gr., V.: nhd. Feigen ernten; E.: s. ἀπό (apó), συκίζειν (sykízein), σῦκον (sȳkon)
ἀποσυλᾶν (aposylan), gr., V.: nhd. wegnehmen, berauben, ausplündern; E.: s. ἀπό (apó), συλᾶν (sylan)
ἀποσυμβαίνειν (aposymbaínein), gr., V.: nhd. abwesend sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), σύν (sýn), βαίνειν (baínein)
ἀποσυμβιβάζειν (aposymbibázein), gr., V.: nhd. einen Misstand ausnutzen?; E.: s. ἀπό (apó), σύν (sýn), βιβάζειν (bibázein)
ἀποσυμβιβασμός (aposymbibasmós), gr., M.: nhd. Ausnutzen eines Misstands; E.: s. ἀποσυμβιβάζειν (aposymbibázein)
ἀποσυμβουλεύειν (aposymbuleúein), gr., V.: nhd. abraten, abbringen; E.: s. ἀπό (apó), σύν (sýn), βουλεύειν (buleúein)
ἀποσυμμειγνύναι* (aposymmeignýnai), ἀποσυμμιγνύναι (aposymmignýnai), gr., V.: nhd. zusammenmischen, vermischen; E.: s. ἀπό (apó), σύν (sýn), μειγνύναι (meignýnai)
ἀποσυμμιγνύναι (aposymmignýnai), gr., V.: Vw.: s. ἀποσυμμειγνύναι* (aposymmeignýnai)
ἀποσυνάγειν (aposynágein), gr., V.: nhd. zurückgewinnen; E.: s. ἀπό (apó), σύν (sýn), ἄγειν (ágein)
ἀποσυνάγωγος (aposynágōgos), gr., Adj.: nhd. von der Synagoge ausgeschlossen; E.: s. ἀπό (apó), συναγωγή (synagōgḗ)
ἀποσυνεθίζειν (aposynethízein), gr., V.: nhd. entwöhnen; E.: s. ἀπό (apó), σύν (sýn), ἐθίζειν (ethízein)
ἀποσυνεργεῖν (aposynergein), gr., V.: nhd. verhindern, behindern; E.: s. ἀπό (apó), σύν (sýn), ἔργον (érgon)
ἀποσυνέργησις (aposynérgēsis), gr., F.: nhd. feindlicher Einfluss; E.: s. ἀποσυνεργεῖν (aposynergein)
ἀποσυνιστάναι (aposynhistánai), gr., V.: nhd. bevollmächtigen; E.: s. ἀπό (apó), σύν (sýn), ἱστάναι (histánai)
ἀποσυνιστάνειν (aposynhistánein), gr., V.: nhd. bevollmächtigen; E.: s. ἀπό (apó), σύν (sýn), ἱστάνειν (histánein), ἱστάναι (histánai)
ἀποσυντάσσειν (aposyntássein), gr., V.: nhd. eine Lieferung anfordern; E.: s. ἀπό (apó), σύν (sýn), τάσσειν (tássein)
ἀποσύρειν (aposýrein), gr., V.: nhd. wegreißen; E.: s. ἀπό (apó), σύρειν (sýrein)
ἀποσυριγγοῦν (aposyringūn), gr., V.: nhd. einen Kanal machen für, einen Zugang legen zu; E.: s. ἀπό (apó), συριγγοῦν (syringūn), σῦριγξ (syringx)
ἀποσυρίζειν (aposyrízein), gr., V.: nhd. hinauspfeifen; E.: s. ἀπό (apó), συρίζειν (syrízein), σῦριγξ (syringx)
ἀπόσυρμα (apósyrma), gr., N.: nhd. Abgenommenes, Abgezogenes, Bergbaumüll; E.: s. παρά (pará), σύρμα (sýrma)
ἀποσυσσιτεῖν (aposyssitein), gr., V.: nhd. nicht am gemeinschaftlichen Mahl teilnehmen; E.: s. ἀπό (apó), σύν (sýn), σιτεῖν (sitein)
ἀποσυστατικόν (aposystatikón), gr., N.: nhd. Anempfehlen, Kraft des Rechtsanwalts; E.: s. ἀπό (apó), σύν (sýn), στάσις (stásis)
ἀπόσφαγμα (hypósphagma), gr., N.: nhd. Mischung aus Tierblut und anderen Zutaten; E.: s. ἀπό (apó), σφάζειν (spházein)
ἀποσφάζειν (apospházein), ἀποσφάττειν (apospháttein), gr., V.: nhd. abschlachten, töten; E.: s. ἀπό (apó), σφάζειν (spházein); L.: Frisk 2, 825
ἀποσφαιρίζεσθαι (aposphairízesthai), gr., V.: nhd. wie ein Ball weggeworfen werden, wie einen Ball wegtreten; E.: s. ἀπό (apó), σφαιρίζειν (sphairízein), σφαῖρα (sphaira)
ἀποσφαίρισις (aposphaírisis), gr., F.: nhd. Abwerfen, Werfen als Ball; E.: s. ἀποσφαιρίζεσθαι (aposphairízesthai)
ἀποσφαιροῦν (aposphairūn), gr., V.: nhd. abrunden, zu einem Ball formen; E.: s. ἀπό (apó), φαιροῦν (sphairūn), σφαῖρα (sphaira)
ἀποσφακελίζειν (aposphakelízein), gr., V.: nhd. am kalten Brand sterben, an epileptischen Anfällen sterben; E.: s. ἀπό (apó), σφακελίζειν (sphakelízein), σφάκελος (sphákelos)
ἀποσφακέλισις (aposphakélisis), gr., F.: nhd. Knochenbrand, Wundbrand; E.: s. ἀποσφακελίζειν (aposphakelízein)
ἀποσφάλλειν (aposphállein), gr., V.: nhd. abirren lassen, verschlagen (V.); E.: s. ἀπό (apó), σφάλλειν (sphállein); L.: Frisk 2, 827
ἀποσφαλμᾶν (aposphalman), gr., V.: nhd. kopfüber abgeworfen werden; E.: s. ἀπό (apó), σφαλμᾶν (sphalman), σφάλλειν (sphállein)
ἀποσφάξ (apospháx), gr., Adj.: nhd. abgebrochen, abrupt; E.: s. ἀποσφάζειν (apospházein)
ἀποσφάττειν (apospháttein), gr. (att.), V.: Vw.: s. ἀποσφάζειν (apospházein)
ἀποσφενδονᾶν (aposphendonan), gr., V.: nhd. zuschleudern; E.: s. ἀπό (apó), σφενδονᾶν (sphendonan), σφενδόνη (sphendónē)
ἀποσφενδόνητος (aposphendónētos), gr., Adj.: nhd. mit der Schleuder weggeschleudert werden, durch eine Schleuder verjagt werden; E.: s. ἀποσφενδονᾶν (aposphendonan)
ἀποσφηκοῦν (aposphēkūn), gr., V.: nhd. losbinden, lösen; E.: s. ἀπό (apó), σφηκοῦν (sphēkūn), σφήξ (sphḗx)
ἀποσφήλωσις (aposphḗlōsis), gr., F.: nhd. Fehler, Irrtum; E.: s. ἀπό (apó), ?
ἀποσφηνοῦν (aposphēnūn), gr., V.: nhd. mit einem Keil festklemmen; E.: s. ἀπό (apó), σφηνοῦν (sphēnūn), σφήν (sphḗn)
ἀποσφήνωμα (aposphḗnōma), gr., N.: nhd. keilförmiger Block; E.: s. ἀποσφηνοῦν (aposphēnūn)
ἀποσφήνωσις (aposphḗnōsis), gr., F.: nhd. Einklemmung, Einkeilung; E.: s. ἀποσφηνοῦν (aposphēnūn)
ἀποσφίγγειν (aposphíngein), gr., V.: nhd. zuschnüren, zusammenpressen; E.: s. ἀπό (apó), σφίγγειν (sphíngein)
ἀπόσφιγξις (apósphinxis), gr., F.: nhd. Zuschnüren; E.: s. ἀπό (apó), σφίγξις (sphínxis); L.: Frisk 2, 832
ἀποσφραγίζειν (aposphragízein), gr., V.: nhd. versiegeln; E.: s. ἀπό (apó), σφραγίς (sphragís)
ἀποσφράγισμα (aposphrágisma), gr., F.: nhd. eingeschnittenes Bild?, Siegelabdruck; E.: s. ἀποσφραγίζειν (aposphragízein); W.: lat aposphragisma, F., eingeschnittenes Bild
ἀποσφραγιστής (aposphragistḗs), gr., M.: nhd. Versiegler?, Entsiegler?; E.: s. ἀποσφραγίζειν (aposphragízein)
ἀποσφραίνειν (aposphraínein), gr., V.: nhd. zum riechen bringen; E.: s. ὀσφραίνεσθαι (osphraínesthai), ὀδμή (odmḗ), φαίνειν (phaínein)
ἀποσφραντέον (aposphrantéon), gr., Adj.: nhd. einen Geruch verursachen müssend; E.: s. ὀσφραίνεσθαι (osphraínesthai), ὀδμή (odmḗ), φαίνειν (phaínein)
ἀποσφυρηλατεῖν (aposphyrelatein), gr., V.: nhd. auf einem Amboss formen; E.: s. ἀπό (apó), σφῦρα (sphyra), ἐλαύνειν (elaúnein)
ἀποσχάζειν (aposcházein), gr., V.: nhd. aufritzen, anritzen; E.: s. ἀπό (apó), σχάζειν (scházein); L.: Frisk 2, 835
ἀποσχαλίδωμα (aposchalídōma), gr., N.: nhd. gegabeltes Holzstück um Jagdnetze aufzurichten; E.: s. ἀπό (apó), σχαλίς (schalís)
ἀποσχᾶν (aposchán), gr., V.: nhd. aufritzen, anritzen; E.: s. ἀπό (apó), σχᾶν (schán)
ἀπόσχασις (apóschasis), gr., F.: nhd. Aufritzen; E.: s. ἀποσχάζειν (aposcházein); L.: Frisk 2, 836
ἀποσχαστέον (aposchastéon), gr., Adj.: nhd. aufritzen müssend, anritzen müssend; E.: s. ἀποσχάζειν (aposcházein); L.: Frisk 2, 836
ἀποσχεδιάζειν (aposchediázein), gr., V.: nhd. schnell machen; E.: s. ἀπό (apó), σχεδιάζειν (schediázein); W.: mlat., apeschediasmenos, Adj., unsorgfältig, unüberlegt
ὑποσχεσίη (hyposchesíē), gr., F.: nhd. Versprechen, Lebensberuf, Profession; E.: s. ὑπισχνῆθαι (hypischnēsthai)
ἀπόσχεσις (apóschesis), gr., F.: nhd. Enthaltsamkeit, Teilung; E.: s. ἀπό (apó), σχέσις (schésis)
ἀποσχετέον (aposchetéon), gr., Adj.: nhd. sich enthalten müssend; E.: s. ἀπέχεσθαι (apéchesthai)
ἀποσχετική (aposchetikḗ), gr., F.: nhd. Sendschreiben; ÜG.: lat. dismissoria Gl; Q.: Gl; E.: s. ἀπέχεσθαι (apéchesthai)
ἀποσχετλιάζειν (aposchetliázein), gr., V.: nhd. etwas als sehr grausam empfinden, sich sehr empören, sich beklagen; E.: s. ἀπό (apó), σχετλιάζειν (schetliázein)
ἀπόσχημα (apóschēma), gr., N.: nhd. Figur, Abbild; E.: s. ἀπό (apó), σχῆμα (schēma)
ἀποσχηματίζειν (aposchēmatízein), gr., V.: nhd. formen, abbilden, bilden; E.: s. ἀπό (apó), σχηματίζειν (schēmatízein), σχῆμα (schēma)
ἀποσχίζειν (aposchízein), gr., V.: nhd. abspalten, abreißen, trennen; E.: s. ἀπό (apó), σχίζειν (schízein)
ἀποσχίς (aposchís), gr., F.: nhd. Venenverzweigung; E.: s. ἀποσχίζειν (aposchízein)
ἀπόσχισις (apóschisis), gr., F.: nhd. Teilung, Abzweigung, Verzweigung; E.: s. ἀποσχίζειν (aposchízein)
ἀπόσχισμα (apóschisma), gr., F.: nhd. Abgetrenntes, Abgespaltenes; E.: s. ἀποσχίζειν (aposchízein)
ἀποσχοινίζειν (aposchoinízein), gr., V.: nhd. durch ein gezogenens Seil absondern, ausschließen; E.: s. ἀπό (apó), *σχοινίζειν (schoinízein), σχοίνος (schoinos)
ἀποσχολάζειν (aposcholázein), gr., V.: nhd. seine Muße hinbringen; E.: s. ἀπό (apó), σχολάζειν (scholázein)
ἀπόσχολος (apóscholos), gr., Adj.: nhd. Schule meidend; E.: s. ἀπό (apó), σχολή (scholḗ)
ἀποσώζειν (aposṓzein), gr., V.: Vw.: s. ἀποσῴζειν (aposṓizein)
ἀποσῴζειν (aposṓizein), ἀποσώζειν (aposṓzein), gr., V.: nhd. von etwas retten, glücklich hinbringen; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀπό (apó), σῴζειν (sṓizein); L.: Frisk 2, 844
ἀποσωμάτωσις (aposōmátōsis), gr., F.: nhd. Umwandlung von einer materiellen Substanz; E.: s. ἀπό (apó), σωμάτωσις (sōmátōsis), σῶμα (sōma)
ἀποσωρεύειν (aposōreúein), gr., V.: nhd. aufhäufen, ansammeln; E.: s. ἀπό (apó), σωρεύειν (sōreúein)
ἀποταγή (apotagḗ), gr., F.: nhd. Widerrufen eines Anspruchs, Enterben; E.: s. ἀποτάσσειν (apotassein), ἀπό (apó), ταγή (tagḗ)
ἀποταγηνίζειν (apotagēnízein), gr., V.: nhd. vom Bratrost essen, Gegrilltes essen; E.: s. ταγηνίζειν (tagēnízein), τάγηνον (tágēnon)
ἀπόταγμα (apótagma), gr., N.: nhd. Verbot; E.: s. ἀποτάσσειν (apotassein)
ἀποτάδην (apotádēn), gr., Adv.: nhd. ausgedehnt, weitläuft; E.: s. ἀποτείνειν (apoteínein)
ἀποτακτέον (apotaktéon), gr., Adj.: nhd. ausschließen müssend, aussondern müssend; E.: s. ἀποτάσσειν (apotassein)
ἀποτακτήρ (apotaktḗr), gr., M.: nhd. Einsiedler, Eremit; E.: s. ἀποτάσσειν (apotassein)
ἀποτακτικός (apotaktikós), gr., M.: nhd. Einsiedler, Eremit, Beamter; E.: s. ἀποτάσσειν (apotassein)
ἀποτακτιτής (apotaktitkḗs), gr., M.: nhd. ein Häretiker; E.: s. ἀποτάσσειν (apotassein); R.: ἀποτακτῖται (apotaktitai), gr., M. Pl.: nhd. Name einer häretischen Sekte
ἀπότακτον (apótakton), gr., N.: nhd. festgelegte Pacht; E.: s. ἀπότακτος (apótaktos), ἀποτάσσειν (apotassein)
ἀπότακτος (apótaktos), gr., Adj.: nhd. zu bestimmten Gebrauch ausgesondert, eigens für etwas bestimmt; E.: s. ἀποτάσσειν (apotassein); W.: lat. Apotactitae, M. Pl., eine Ketzersekte
ἀποτάκτως (apotáktōs), gr., Adv.: nhd. zu bestimmten Gebrauch ausgesondert, eigens für etwas bestimmt; E.: s. ἀπότακτος (apótaktos), ἀποτάσσειν (apotassein)
ἀποταμία (apotamía), gr., F.: nhd. Speisekammer, Vorratskammer; E.: s. ἀπό (apó), ταμίας (tamías); W.: lat. apotamia, F., Vorratskammer
ἀποταμιεύεσθαι (apotamieúesthai), gr., V.: nhd. einschließen, bewahren; E.: s. ἀπό (apó), ταμίας (tamías)
ἀποτάμνειν (apotámnein), gr. (ion.), V.: Vw.: s. ἀποτέμνειν (apotémnein)
ἀπόταμος (apótamos), gr., Adj.: Vw.: s. ἀπότομος (apótomos)
ἀποτανύειν (apotanýein), gr., V.: nhd. ausdehnen, ausstrecken, sich erstrecken; E.: s. ἀπό (apó), τανύειν (tanýein)
ἀπόταξις (apótaxis), gr., F.: nhd. getrennte Einschätzung von Steuern; E.: s. ἀποτάσσειν (apotássein)
ἀποταρταροῦσθαι (apotartarūsthai), gr., V.: nhd. Höllenqualen erleiden; E.: s. ἀπό (apó), ταρταροῦν (tartarūn)
ἀπότασις (apótasis), gr., F.: nhd. Verlängerung, Verlängern, Ausdehnen; E.: s. ἀποτείνειν (apoteínein)
ἀποτάσσειν (apotássein), ἀποτάττειν (apotáttein), gr., V.: nhd. besonders stellen, abgesondert anweisen; E.: s. ἀπό (apó), τάσσειν (tássein)
ἀποτάσσεσθαι (apotássesthai), ἀποτάττεσθαι (apotáttesthai), gr., V.: nhd. sich trennen, Abschied nehmen; E.: s. ἀντί (antí), τάσσειν (tássein)
ἀποτάττειν (apotáttein), gr. (att.), V.: Vw.: s. ἀποτάσσειν (apotássein)
ἀποτάττεσθαι (apotáttesthai), gr. (att.), V.: Vw.: s. ἀποτάσσεσθαι (apotássesthai)
ἀπόταυρος (apotauros), gr., Adj.: nhd. vom Stier getrennt sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), ταῦρος (tauros) (1)
ἀποταυροῦσθαι (apotaurūsthai), gr., V.: nhd. zum Stier werden; E.: s. ἀπό (apó), ταυροῦσθαι (taurūsthai), ταῦρος (tauros) (1)
ἀπόταφος (apótaphos), gr., V.: nhd. unbegraben, unbestattet; E.: s. ἀπό (apó), θάπτειν (tháptein)
ἀποταφρεύειν (apotaphreúein), gr., V.: nhd. durch einen Graben absondern; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀπό (apó), ταφρεύειν (taphreúein)
ἀποτάφρευσις (apotáphreusis), gr., F.: nhd. Umwallung; E.: s. ἀποταφρεύειν (apotaphreúein)
ἀποτέγγειν (apoténgein), gr., V.: nhd. eintauchen; E.: s. ἀπό (apó), τέγγειν (téngein)
ἀπότεγμα (apótegma), gr., N.: nhd. Hervorbringen; E.: s. ἀποτίκτειν (apotíktein)
ἀποτείνειν (apoteínein), gr., V.: nhd. ausdehnen, ausstrecken, sich erstrecken; Vw.: s. συν- (syn); E.: s. ἀπό (apó), τείνειν (teínein)
ἀπότεισις (apótεisis), gr., F.: Vw.: s. ἀπότισις (apótisis)
ἀπότεισμα (apóteisma), gr., N.: nhd. Zahlung; E.: s. ἀποτίνειν (apotínein)
ἀποτειστέον (apoteistéon), gr., Adj.: Vw.: s. ἀποτιστέον (apotistéon)
ἀποτειχίζειν (apoteichízein), gr., V.: nhd. durch eine Mauer befestigen, absperren, einschließen, umzingeln; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀπό (apó), τειχίζειν (teichízein)
ἀποτείχισις (apoteíchisis), gr., F.: nhd. Absperrung, Einschließung durch Mauern, Verschanzung; E.: s. ἀποτειχίζειν (apoteichízein)
ἀποτείχισμα (apoteíchisma), gr., N.: nhd. zur Absperrung erbaute Mauer, Verschanzung; E.: s. ἀποτειχίζειν (apoteichízein)
ἀποτειχισμός (apoteichismós), gr., M.: nhd. Absperrung, Einschließung durch Mauern, Verschanzung; E.: s. ἀποτειχίζειν (apoteichízein)
ἀποτειχιστέον (apoteichistéon), gr., Adj.: nhd. absperren müssend, verschanzen müssend; E.: s. ἀποτειχίζειν (apoteichízein)
ἀποτεκμαίρεσθαι (apotekmaíresthai), gr., V.: nhd. Schlüsse ziehen, Beweise erschließen; E.: s. ἀπό (apó), τεκμαίρεσθαι (tekmaíresthai)
ἀπότεκνος (apóteknos), gr., V.: nhd. unfruchtbar, steril; E.: s. ἀπό (apó), τέκνον (téknon)
ἀποτεκνοῦσθαι (apoteknūsthai), gr., V.: nhd. der Kinder beraubt sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), τεκνοῦν (teknūn), τέκνον (téknon)
ἀποτελεῖν (apotelein), gr., V.: nhd. zu Ende bringen, beenden, vollenden, vollbringen, bezahlen; Vw.: s. ἐν- (en); E.: s. ἀπό (apó), τελεῖν (telein)
ἀποτέλειος (apotéleios), gr., M.: nhd. Befehlshaber eines Kontigents im achäischen Bund; E.: s. ἀπό (apó), τέλειος (téleios)
ἀποτελειοῦν (apoteleiūn), gr., V.: nhd. zur Reife bringen; E.: s. ἀπό (apó), τελειοῦν (teleiūn), τέλειος (téleios)
ἀποτελειτελεοῦν (apoteleiteleūn), gr., V.: nhd. zur Reife bringen; E.: s. ἀπό (apó), τελειοῦν (teleiūn), τέλειος (téleios)
ἀποτελείωσις (apoteleíōsis), gr., F.: nhd. zur Vollendung bringen; E.: s. ἀποτελειοῦν (apoteleiūn)
ἀποτελέσιμος (apotelésimos), gr., Adj.: nhd. wirksam, wirkungsvoll; E.: s. ἀποτελειοῦν (apoteleiūn)
ἀποτέλεσις (apotélesis), gr., F.: nhd. Herstellung, Vollendung; E.: s. ἀποτελεῖν (apotelein)
ἀποτέλεσμα (apotélesma), gr., N.: nhd. Vollendung, Endziel; E.: s. ἀποτελεῖν (apotelein); W.: lat. apotelesma, N., Einfluss der Gestirne und Konstellationen auf das Schicksal
ἀποτελεσματική (apotelesmatikḗ), gr., F.: nhd. Nativitätsstellerei, Kunst der Nativitätsstellerei; E.: s. ἀποτελεσματικός (apotelesmatikós), ἀποτελεῖν (apotelein)
ἀποτελεσματικός (apotelesmatikós), gr., Adj.: nhd. vollendend, produzierend; E.: s. ἀποτελεῖν (apotelein); W.: lat. apotelesmaticus, Adj., zur Nativitätsstellerei gehörig
ἀποτελεσματογραφία (apotelesmatographía), gr., F.: nhd. Herkunftsplan?; ne. nativity plan?; E.: s. ἀποτελεῖν (apotelein), γράφειν (gráphein)
ἀποτελεσματολόγος (apotelesmatológos), gr., M.: nhd. Autor über Astrologie; E.: s. ἀποτελεῖν (apotelein), λέγειν (légein)
ἀποτελεσμένος (apotelesménos), gr., (Part.=)Adj.: nhd. vollkommen; E.: s. ἀποτελεῖν (apotelein)
τελεστής (telestḗs), gr., M.: nhd. ein Beamter, ein Priester; Vw.: s. ἐπι- (epi); E.: s. τελεῖν (telein)
ἀποτελεστικός (apotelestikós), gr., Adj.: nhd. vollendend; E.: s. ἀποτελεῖν (apotelein); W.: lat. apotelesticē, F., Vollendung?
ἀποτελεστικῶς (apotelestikōs), gr., Adv.: nhd. vollendend; E.: s. ἀποτελεστικός (apotelestikós), ἀποτελεῖν (apotelein)
ἀποτελευτᾶν (apoteleutan), gr., V.: nhd. endigen, aufhören; E.: s. ἀπό (apó), τελευτᾶν (teleutan); L.: Frisk 2, 869
ἀποτελευτή (apoteleutḗ), gr., F.: nhd. Schluss, Ergebnis; E.: s. ἀποτελευτᾶν (apoteleutan)
ἀποτελεύτησις (apoteleútēsis), gr., F.: nhd. Schluss, Ergebnis; E.: s. ἀποτελευτᾶν (apoteleutan)
ἀποτελωνεῖσθαι (apotelōneisthai), gr., V.: nhd. von Zöllen befreit sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), τελωνεῖν (telōnein), τελωνεῖον (telōneion)
ἀποτεμαχίζειν (apotemachízein), gr., V.: nhd. ein Stück abschneiden, abtrennen; E.: s. ἀπό (apó), τεμαχίζειν (temachízein), τέμαχος (témachos)
ἀποτέμνειν (apotémnein), ἀποτάμνειν (apotámnein), gr., V.: nhd. abschneiden, abhauen, abgrenzen, schneiden; E.: s. ἀπό (apó), τέμνειν (témnein)
ἀπότεξις (apótexis), gr., F.: nhd. Gebären, Zum-Gebären-Bringen; E.: s. ἀποτίκτειν (apotíktein)
ἀποτερατεύεσθαι (apoterateúesthai), gr., V.: nhd. von wunderbaren Dingen reden, aufschneiden; E.: s. ἀπό (apó), τερατεύεσθαι (terateúesthai); L.: Frisk 2, 878
ἀποτερματίζειν (apotermatízein), gr., V.: nhd. begrenzen; E.: s. ἀπό (apó), τερματίζειν (termatízein); L.: Frisk 2, 880
ἀποτερματισμός (apotermatismós), gr., M.: nhd. Begrenzung; E.: s. ἀποτερματίζειν (apotermatízein)
ἀποτετερματισμένως (apotetermatisménōs), gr., (Part. Perf.=)Adv.: nhd. endgültig; E.: s. ἀποτερματίζειν (apotermatízein)
ἀποτετραγωνίζειν (apotetragōnízein), gr., V.: nhd. quadrieren; E.: s. ἀπό (apó), τετρα- (tetra), γωνία (gōnía)
ἀποτετραίνειν (apotetraínein), gr., V.: nhd. durchbohren, durchlöchern; E.: s. ἀπό (apó), τετραίνειν (tetraínein)
ἀπότευγμα (apóteugma), gr., N.: nhd. misslungenes Unternehmen; E.: s. ἀπό (apó), τεῦγμα (teugma); L.: Frisk 2, 940
ἀποτευκτεῖν (apoteuktein), gr., V.: nhd. fehl nicht treffen, verfehlen, nicht erlangen, verlieren; E.: s. ἀπό (apó), τυγχάνειν (tynchánein)
ἀποτευκτικός (apoteuktikós), gr., Adj.: nhd. Versagen verursachend, Misserfolg verursachend, Fehlgeburt verusachend; E.: s. ἀποτευκτεῖν (apoteuktein)
ἀποτευκτικῶς (apoteuktikōs), gr., Adv.: nhd. Versagen verursachend, Misserfolg verursachend, Fehlgeburt verusachend; E.: s. ἀποτευκτικός (apoteuktikós), ἀποτευκτεῖν (apoteuktein)
ἀπότευξις (apóteuxis), gr., F.: nhd. Verfehlen, Fehlbitte; E.: s. ἀπό (apó), τεῦξις (teuxis); L.: Frisk 2, 940
ἀποτεφροῦν (apotephrūn), gr., V.: nhd. zu Asche reduzieren; E.: s. ἀπό (apó), τεφροῦν (tephrūn), τέφρα (téphra)
ἀποτηγανίζειν (apotēganízein), gr., V.: nhd. vom Bratrost essen, Gegrilltes essen; E.: s. ἀπό (apó), τηγανίζειν (tēganízein), τάγηνον (tágēnon)
ἀποτήκειν (apotḗkein), gr., V.: nhd. abschmelzen, ausschmelzen, zerschmelzen; E.: s. ἀπό (apó), τήκειν (tḗkein)
ἀποτῆλε (apotēle), gr., Adv.: nhd. weit ab, fern; E.: s. ἀπό (apó), τῆλε (tēle)
ἀποτηλόθεν (apotēlóthen), gr., Adv.: nhd. von fern; E.: s. ἀπό (apó), τῆλε (tēle)
ἀποτηλόθι (apotēlóthi), gr., Adv.: nhd. von fern; E.: s. ἀπό (apó), τῆλε (tēle)
ἀποτηλοῦ (apotēlū), gr., Adv.: nhd. weit ab, fern; E.: s. ἀπό (apó), τῆλε (tēle)
ἀπότηξις (apótēxis), gr., F.: nhd. Abschmelzen, Zerschmelzen; E.: s. ἀποτήκειν (apotḗkein))
ἀποτηρεῖν (apotērein), gr., V.: nhd. warten auf, auflauern; E.: s. ἀπό (apó), τηρεῖν (tērein)
ἀποτίβατος (apotíbatos), gr., Adj.: nhd. unzugänglich; E.: s. ἀ- (a), ποτί (potí), βαίνειν (baínein)
ἀποτιθέναι (apotithénai), gr., V.: nhd. ablegen, beiseite legen; E.: s. ἀπό (apó), τιθέναι (tithénai)
ἀποτίθεσθαι (apotíthesthai), gr., V.: nhd. ablegen, beiseite legen; E.: s. ἀπό (apó), τιθέναι (tithénai)
ἀποτίκτειν (apotíktein), gr., V.: nhd. hervorbringen, gebären; Vw.: s. ἐν- (en); E.: s. ἀπό (apó), τίκτειν (tíktein)
ἀποτιλᾶν (apotilan), gr., V.: nhd. durchlaufen (Kot); E.: s. ἀπό (apó), τιλᾶν (tilan), τῖλος (tilos)
ἀποτίλλειν (apotíllein), gr., V.: nhd. ausrupfen, ausraufen; E.: s. ἀπό (apó), τίλλειν (tíllein)
ἀπότιλμα (apótilma), gr., N.: nhd. Ausgerupftes, Flocke; E.: s. ἀποτίλλειν (apotíllein)
ἀποτιλμός (apotilmós), gr., M.: nhd. Ausrupfen, Wegreißen; E.: s. ἀποτίλλειν (apotíllein)
ἀποτιμᾶν (apotiman), gr., V.: nhd. gering schätzen, ein Besitzstück nach Abschätzung zum Pfand setzen; E.: s. ἀπό (apó), τιμᾶν (timan), τιμή (timḗ)
ἀποτίμαστος (apotímastos), gr., Adj.: nhd. entehrt; E.: s. ἀποτιμᾶν (apotiman)
ἀποτίμημα (apotímēma), gr., N.: nhd. abgeschätztes Pfand; E.: s. ἀποτιμᾶν (apotiman)
ἀποτίμησις (apotímēsis), gr., F.: nhd. Verpfändung nach Abschätzung, Abschätzung, Zensus; E.: s. ἀποτιμᾶν (apotiman)
ἀποτιμητής (apotimētḗs), gr., M.: nhd. Pfand Erhaltender, Abschätzer; E.: s. ἀποτιμᾶν (apotiman)
ἀπότιμος (apótimos), gr., Adj.: nhd. der Ehre bar, verachtet, verhasst; E.: s. ἀπό (apó), τιμή (timḗ), τίειν (tíein)
ἀποτίναγμα (apotínagma), gr., N.: nhd. Abschleppen; E.: s. ἀποτινάσσειν (apotinássein)
ἀποτινάσσειν (apotinássein), gr., V.: nhd. schütteln, rütteln, erschüttern; E.: s. ἀπό (apó), τινάσσειν (tinássein)
ἀποτίνειν (apotínein), gr., V.: nhd. abzahlen, bezahlen, abbüßen, büßen; Vw.: s. ἀντ- (ant); Hw.: s. ἀποτινύναι (apotínýnai); E.: s. ἀπό (apó), τίνειν (tínein)
ἀποτινύναι (apotínýnai), gr., V.: nhd. abzahlen, bezahlen, abbüßen, büßen; Hw.: s. ἀποτίνειν (apotínein); E.: s. ἀπό (apó), τινύναι (tinýnai)
ἀποτίπλαστος (apotíplastos), gr. (dor.), Adj.: Vw.: s. ἀπροσπέλαστος (aprospélastos)
ἀπότισις (apótisis), ἀπότεισις (apótεisis), gr., F.: nhd. Vergeltung; Vw.: s. ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀπό (apó), τίσις (tísis)
ἀποτιστέον (apotistéon), ἀποτειστέον (apoteistéon), gr., Adj.: nhd. bezahlen müssend; E.: s. ἀποτίνειν (apotínein)
ἀποτιστέος (apotistéos), gr., Adj.: nhd. bezahlen müssend; E.: s. ἀποτίνειν (apotínein)
ἀπότιστος (apótistos), gr., Adj.: nhd. ungewässert; E.: s. ἀ- (a), ποτίζειν (potízein), πότος (pótos)
ἀπότιτθος (apótitthos), gr., Adj.: nhd. von der Brust genommen, entwöhnt; E.: s. ἀπό (apó), τίτθη (títthē)
ἀποτμήγειν (apotmḗgein), gr., V.: nhd. abhauen, abschneiden; E.: s. ἀπό (apó), τμήγειν (tmḗgein)
ἀπότμημα (apótmēma), gr., N.: nhd. Abgeschnittenes, abgeschnittenes Stück; E.: s. ἀποτέμνειν (apotémnein)
ἀποτμήξ (apotmḗx), gr., Adj.: nhd. abgerissen, steil; E.: s. ἀποτμήγειν (apotmḗgein); L.: Frisk 2, 907
ἀπότμηξις (apótmēxis), gr., F.: nhd. Abschneiden; E.: s. ἀποτμήγειν (apotmḗgein); L.: Frisk 2, 907
ἀπότμησις (apótmēsis), gr., F.: nhd. Abschneiden; E.: s. ἀποτέμνειν (apotémnein)
ἀποτμητέον (apotmētéon), gr., Adj.: nhd. abschneiden müssend; E.: s. ἀποτμήγειν (apotmḗgein)
ἀποτμητέος (apotmētéos), gr., Adj.: nhd. abschneiden müssend; E.: s. ἀποτμήγειν (apotmḗgein)
ἄποτμος (ápotmos), gr., Adj.: nhd. unglücklich, elend; E.: s. ἀ- (a), πότμος (pótmos)
ἀπότοκος (apótokos) (1), gr., M.: nhd. Verbreitung; E.: s. ἀπό (apó), τόκος (tókos)
ἀπότοκος (apótokos) (2), gr., Adj.: nhd. resultierend, sich ergebend; E.: s. ἀπό (apó), τόκος (tókos)
ἀποτολμᾶν (apotolman), gr., V.: nhd. kühn wagen, sich dreist heranwagen; E.: s. ἀπό (apó), τολμᾶν (tolman)
ἀποτολμητέον (apotolmētéon), gr., Adj.: nhd. wagen müssend; E.: s. ἀποτολμᾶν (apotolman)
ἀπότολμος (apótolmos), gr., Adj.: nhd. kühn, wagend; E.: s. ἀπό (apó), τόλμη (tólmē)
ἀποτομάς (apotomás), gr., F.: nhd. Brandpfeil; E.: s. ἀποτέμνειν (apotémnein)
ἀποτομεύς (apotomeús), gr., M.: nhd. Abweichung; E.: s. ἀποτέμνειν (apotémnein)
ἀποτομή (apotomḗ), gr., F.: nhd. Abschneiden, Abhauen; E.: s. ἀποτέμνειν (apotémnein); W.: lat. apotomē, F., Abschnitt
ἀποτομία (apotomía), gr., F.: nhd. Schroffheit; E.: s. ἀπότομος (apótomos)
ἀπότομος (apótomos), ἀπόταμος (apótamos), gr., Adj.: nhd. abgeschnitten, schroff, streng; E.: s. ἀποτέμνειν (apotémnein); L.: Frisk 2, 874
ἀποτόμως (apotómōs), gr., Adv.: nhd. streng, genau; E.: s. ἀποτέμνειν (apotémnein)
ἀποτοξεύειν (apotoxeúein), gr., V.: nhd. Geschosse werfen, beschießen; E.: s. ἀπό (apó), τοξεύειν (toxeúein)
ἀποτορεύειν? (apotoreúein), gr., V.: Vw.: s. ἀποτορνεύειν (apotorneúein)
ἀποτορνεύειν (apotorneúein), ἀποτορεύειν? (apotoreúein), gr., V.: nhd. abrunden, sorgfältig formen; E.: s. ἀπό (apó), τορνεύειν (torneúein)
ἀποτόρνωσις (apotórnōsis), gr., F.: nhd. Abrunden, Abschließen; E.: s. ἀπό (apó), τόρνος (tórnos)
ἄποτος (ápotos), gr., Adj.: nhd. ungetrunken, untrinkbar, nicht trinkend, ohne Trank seiend; E.: s. ἀ- (a), πίνειν (pínein)
ἀποτραγεῖν (apotragein), gr., V.: Vw.: s. ἀποτρώγειν (apotrṓgein)
ἀποτράγημα (apotrágēma)?, gr., N.: nhd. Reste einer Nachspeise; E.: s. ἀπό (apó), τρώγειν (trṓgein)
ἀποτραγοπώγων (apotragopṓgōn), gr., Sb.: nhd. ein wohlschmeckender Gummi; E.: s. ἀπό (apó), τρώγειν (trṓgein)
ἀποτραχηλίζειν (apotrachēlízein), gr., V.: nhd. erwürgen; E.: s. ἀπό (apó), τραχηλίζειν (trachēlízein)
ἀποτραχύνειν (apotrachýnein), gr., V.: nhd. rauh machen, hart machen; E.: s. ἀπό (apó), τραχύνειν (trachýnein), τραχύς (trachýs)
ἀποτρέκειν (apotrékein), gr., V.: Vw.: s. ἀποτρέχειν (apotréchein)
ἀποτρέπειν (apotrépein), gr., V.: nhd. abwenden, abschrecken; E.: s. ἀπό (apó), τρέπειν (trépein)
ἀποτρέπεσθαι (apotrépesthai), gr., V.: nhd. abgewendet werden, sich abbringen lassen, sich abwenden, umkehren, von etwas abkehren, verabscheuen; E.: s. ἀπό (apó), τρέπειν (trépein)
ἀποτρεπτέον (apotreptéon), gr., Adj.: nhd. abwenden müssend, abschrecken müssend; E.: s. ἀποτρέπειν (apotrépein)
ἀποτρεπτέος (apotreptéos), gr., Adj.: nhd. abwenden müssend, abschrecken müssend; E.: s. ἀποτρέπειν (apotrépein)
ἀποτρεπτικός (apotreptikós), gr., Adj.: nhd. abbringbar, vorbeugend; E.: s. ἀποτρέπειν (apotrépein)
ἀπότρεπτος (apótreptos), gr., Adj.: nhd. abscheulich, entsetzliche; E.: s. ἀποτρέπειν (apotrépein)
ἀποτρέφειν (apotréphein), gr., V.: nhd. nähren, unterstützen; E.: s. ἀπό (apó), τρέφειν (tréphein)
ἀποτρέχειν (apotréchein), ἀποτρέκειν (apotrékein), gr., V.: nhd. davonlaufen, enteilen, das Weite suchen; Vw.: s. απο- (apo); E.: s. ἀπό (apó), τρέχειν (tréchein)
ἀπότρεψις (apótrepsis), gr., F.: nhd. Abwendung, Abneigung; E.: s. ἀποτρέπειν (apotrépein)
ἀποτριάζειν (apotriázein), gr., V.: nhd. Sieger im Ringen sein (V.); E.: s. ἀπό (apó), τριάζειν (triázein), τρεῖς (treis)
ἀποτρίβειν (apotríbein), gr., V.: nhd. abreiben, abscheuern; E.: s. ἀπό (apó), τρίβειν (tríbein)
ἀποτριβή (apotribḗ), gr., F.: nhd. Abreibung, Abnutzung; E.: s. ἀποτρίβειν (apotríbein)
ἀπότριμμα (apótrimma), gr., N.: nhd. Abgeriebenes; E.: s. ἀποτρίβειν (apotríbein)
ἀπότριπτος (apótriptos), gr., Adj.: nhd. abgenutzt, abgerieben; E.: s. ἀποτρίβειν (apotríbein)
ἀποτρίς (apotrís), gr., Adv.: nhd. dreifach, dreimal; E.: s. ἀπό (apó), τρίς (trís)
ἀποτριτοῦν (apotritūn), gr., V.: nhd. zu einem Drittel abkochen; E.: s. ἀπό (apó), τρίς (trís)
ἀποτρίτωσις (apotrítōsis), gr., F.: nhd. Abkochen zu einem Drittel; E.: s. ἀποτριτοῦν (apotritūn)
ἀπότριχος (apótrichos), gr., Adj.: nhd. haarlos; E.: s. ἀπό (apó), θρίξ (thríx)
ἀπότριψις (diátripsis), gr., F.: nhd. Mischend; E.: s. ἀποτρίβειν (apotríbein)
ἀποτροπάδην (apotropádēn), gr., Adv.: nhd. weggedreht, abgewandt; E.: s. ἀποτρέπειν (apotrépein)
ἀποτρόπαιος (apotrópaios), gr., Adj.: nhd. Unheil abwendend, abscheulich, verabscheuenswert; E.: s. ἀποτροπή (apotropḗ), ἀποτρέπειν (apotrépein)
ἀποτροπᾶσθαι (apotropathai), gr. (poet.), V.: nhd. abwenden, abschrecken; E.: s. ἀποτρέπειν (apotrépein)
ἀποτροπή (apotropḗ), gr., F.: nhd. Ableitung, Abwendung, Verhütung, Abschreckung; E.: s. ἀποτρέπειν (apotrépein)
ἀποτροπία (apotropía), gr., F. (poet.): nhd. Ableitung, Abwendung, Verhütung, Aschreckung; E.: s. ἀποτρέπειν (apotrépein)
ἀποτροπίασμα (apotropíasma), gr., N.: nhd. Opfer um Böses abzuwenden; E.: s. ἀποτροπιάζειν (apotropiázein), ἀποτρέπειν (apotrépein)
ἀποτροπιασμός (apotropiasmós), gr., M.: nhd. Abwenden durch ein Sühneopfer; E.: s. ἀποτροπιάζειν (apotropiázein), ἀποτρέπειν (apotrépein)
ἀποτροπιαστής (apotropiastḗs), gr., M.: nhd. Abwender; E.: s. ἀποτροπιάζειν (apotropiázein), ἀποτρέπειν (apotrépein)
ἀποτροπιαστικός (apotropiastikós), gr., Adj.: nhd. abwendbar; E.: s. ἀποτροπιάζειν (apotropiázein), ἀποτρέπειν (apotrépein)
ἀποτροπιάζειν (apotropiázein), gr., V.: nhd. ein missbilligendes Gebet aufsagen; E.: s. ἀποτρέπειν (apotrépein)
ἀποτρόπιμος (apotrópimos), gr., Adj.: nhd. Unheil abwendend, abscheulich, verabscheuenswert; E.: s. ἀποτρέπειν (apotrépein)
ἀποτρόπιος (apotrópios), gr., Adj.: nhd. Unheil abwendend, abscheulich, verabscheuenswert; E.: s. ἀποτρέπειν (apotrépein)
ἀπότροπος (apótropos), gr., Adj.: nhd. abgewendet, abgeschieden, einsam, verabscheut, abwendend, hindernd; E.: s. ἀποτρέπειν (apotrépein)
ἀποτροφή (apotrophḗ), gr., F.: nhd. Ernährung, Unterstützung; E.: s. ἀποτρέφειν (apotréphein)
ἀποτρόφιμος (apotróphimos), gr., Adj.: nhd. mit Nahrung versorgend; E.: s. ἀποτρέφειν (apotréphein)
ἀπότροφος (apótrophos), gr., Adj.: nhd. auswärts erzogen, fern von den Eltern erzogen, entfremdet; E.: s. ἀποτρέφειν (apotréphein)
ἀποτροχίζειν (apotrochízein), gr., V.: nhd. forttragen, wegschaffen; ÜG.: lat. deportare Gl; Q.: Gl; E.: s. ἀπό (apó), τροχίζειν (trochízein), τρέχειν (tréchein)
ἀπότροχος (apótrochos), gr., M.: nhd. Rennstrecke, E.: s. ἀποτρέχειν (apotréchein)
ἀποτρυγᾶν (apotrygan), gr., V.: nhd. Trauben pflücken, Trauben ernten; E.: s. ἀπό (apó), τρυγᾶν (trygan)
ἀποτρυγίζειν (apotrygízein), gr., V.: nhd. dekantieren; E.: s. ἀπό (apó), τρύξ (trýx)
ἀποτρύειν (apotrýein), gr., V.: nhd. aufreiben, erschöpfen, müde machen, quälen; E.: s. ἀπό (apó), τρύειν (trýein)
ἀποτρύζειν (apotrýzein), gr., V.: nhd. einen Laut ausstoßen; E.: s. ἀπό (apó), τρύζειν (trýzein)
ἀποτρύχειν (apotrýchein), gr., V.: nhd. aufreiben, erschöpfen, müde machen, quälen; E.: s. ἀπό (apó), τρύχειν (trýchein); L.: Frisk 2, 938
ἀποτρώγειν (apotrṓgein), ἀποτραγεῖν (apotragein), gr., V.: nhd. abnagen, abbeißen; E.: s. ἀπό (apó), τρώγειν (trṓgein); L.: Frisk 2, 938
ἀπότρωξις (apótrōxis), gr., F.: nhd. Abbeißen; E.: s. ἀποτρώγειν (apotrṓgein)
ἀποτρωπᾶν (apotrōpan), gr., V.: nhd. abwenden, oft und eindringlich zur Umkehr bewegen; E.: s. ἀπό (apó), τρωπᾶν (trōpan)
ἀποτυγχάνειν (apotynchánein), gr., V.: nhd. fehl nicht treffen, verfehlen, nicht erlangen, verlieren; E.: s. ἀπό (apó), τυγχάνειν (tynchánein)
ἀποτυλοῦν (apotylūn), gr., V.: nhd. Onanie treiben, masturbieren; E.: s. ἀπό (apó), τυλοῦν (tylūn)
ἀποτύμβιος (apotýmbios), gr., Adj.: nhd. fern vom Grab seiend; E.: s. ἀπό (apó), τύμβος (týmbos)
ἀποτυμπανίζειν (apotympanízein), gr., V.: nhd. abprügeln, totschlagen; E.: s. ἀπό (apó), τυμπανίζειν (tympanízein)
ἀποτυμπανισμός (apotympanismós), gr., M.: nhd. Kreuzigung; E.: s. ἀποτυμπανίζειν (apotympanízein)
ἀπότυπος (apótypos), gr., Adj.: nhd. nachgebildet; E.: s. ἀπό (apó), τύπος (týpos)
ἀποτυποῦν (apotypūn), gr., V.: nhd. abdrücken, abformen; E.: s. ἀπό (apó), τυποῦν (typūn)
ἀποτυποῦσθαι (apotypūsthai), gr., V.: nhd. getreu nachbilden, eindrücken; E.: s. ἀπό (apó), τυποῦν (typūn)
ἀποτύπτειν (apotýptein), gr., V.: nhd. einschneiden, öffnen; E.: s. ἀπό (apó), τύπτειν (týptein)
ἀποτύπτεσθαι (apotýptesthai), gr., V.: nhd. aufhören sich zu schlagen, aufhören sich zu trauern; E.: s. ἀπό (apó), τύπτειν (týptein)
ἀποτύπωμα (apotýpōma), gr., N.: nhd. Abbild, Eindruck, Bild im Geiste; E.: s. ἀποτυποῦν (apotypūn)
ἀποτύπωσις (apotýpōsis), gr., F.: nhd. Abbild, Eindruck; E.: s. ἀποτυποῦν (apotypūn)
ἀποτυροῦν (apotyrūn), gr., V.: nhd. in Käse verwandeln; E.: s. ἀπό (apó), τυροῦν (tyrūn), τυρός (tyrós)
ἀποτύφειν (apotýphein), gr., V.: nhd. brennen, verbrennen; E.: s. ἀπό (apó), τύφειν (týphein)
ἀποτυφλοῦν (apotyphlūn), gr., V.: nhd. blind machen, blenden; E.: s. ἀπό (apó), τυφλοῦν (typhlūn)
ἀποτύφλωσις (apotýphlōsis), gr., F.: nhd. Blindmachen, Blenden (N.); E.: s. ἀποτυφλοῦν (apotyphlūn)
ἀποτυχής (apotychḗs), gr., Adj.: nhd. verfehlend; E.: s. ἀπό (apó), τύχη (týchē)
ἀποτυχία (apotychía), gr., F.: nhd. Misslingen, Misserfolg, Versagen; E.: s. ἀπό (apó), τύχη (týchē)
ἀποτυχίζειν (apotychízein), gr., V.: nhd. mit dem Beil behauen, mit der Axt behauen; E.: s. ἀπό (apó), τύκος (týkos)
ἀπουλοῦν (apulūn), gr., V.: nhd. vernarben, eine Narbe bilden; E.: s. ἀπό (apó), οὐλοῦν (ulūn), οὐλή (ulḗ)
ἀπούλωσις (apúlōsis), gr., F.: nhd. Vernarben; E.: s. ἀπουλοῦν (apulūn)
ἀπουλωτικός (apulōtikós), gr., Adj.: nhd. Vernarben verursachend, heilend; E.: s. ἀπουλοῦν (apulūn)
ἀπούλωτος (apúlōtos), gr., Adj.: nhd. narbenfrei; E.: s. ἀπουλοῦν (apulūn)
ἀπουραγεῖν (apuragein), gr., V.: nhd. das Ende bedecken, den Hintern abdecken; E.: s. οὐραγεῖν (uragein), οὐρά (urá), ηγεῖσθαι (ēgeisthai)
ἀπούρας (apúras), gr., Adj.: nhd. wegnehmend, beraubend; E.: Herkunft unklar?, vielleicht s. ἀρύειν (arýein); L.: Frisk 1, 125
ἀπουρεῖν (apurein), gr., V.: nhd. mit dem Urin auswerfen; E.: s. ἀπό (apó), οὐρεῖν (urein)
ἀπούρημα (apúrēma), gr., N.: nhd. durchgelaufener Harn; E.: s. ἀπουρεῖν (apurein)
ἀπούρησις (apúrēsis), gr., F.: nhd. Herstellen von Wasser; E.: s. ἀπουρεῖν (apurein)
ἀπουρία (apuría), gr., F.: nhd. Nachkommin eines Freien und einer Sklavin; E.: s. ἀπό (apó), ?
ἀπουρίζειν (apurízein), gr. (ion.), V.: Vw.: s. ἀφορίζειν (aphorízein)
ἄπουρος (ápuros), gr., Adj.: nhd. von der Grenze fern, fern; E.: s. ἀπό (apó), ὅρος (hóros)
ἀποροῦν (aporūn), gr., V.: nhd. durch faule Winde vertrieben werden?; E.: s. ἀπό (apó), ὀροῦν (orūn)
ἄπους (ápus), gr., Adj.: nhd. ohne Fuß seiend, lahm; E.: s. ἀ- (a), πούς (pús); W.: lat. apūs, M., Art Schwalbe die keine Füße haben soll, Spierschwalbe, Mauerschwalbe
ἀπουσία (apusía), gr., F.: nhd. Abwesenheit, Verlust, Mangel (M.); E.: s. ἄπειναι (ápeinai); W.: mlat. apusia, F., Abfall, Verlust
ἀπουσιάζειν (apusiázein), gr., V.: nhd. jemandes Waren verbrauchen, jemandes Güter verbrauchen; E.: s. ἄπειναι (ápeinai)
ἀποφαγεῖν (apophagein), gr., V.: nhd. aufessen, wegessen; E.: s. ἀπό (apó), φαγεῖν (phagein)
ἀποφαιδρύνειν (phaidrýnein), gr., V.: nhd. wegwischen, läutern; E.: s. ἀπό (apó), φαιδρύνειν (phaidrýnein), φαιδρός (phaidrós)
ἀπόφαιναι (apóphainai), gr., V.: nhd. heraussagen, verkünden, verneinen; E.: s. ἀπό (apó), φαίναι (phaínai)
ἀποφαίνειν (apophaínein), gr., V.: nhd. darlegen, bekannt machen; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀπό (apo), φαίνειν (phaínein)
ἀποφαλακροῦσθαι (apophalakrūsthai), gr., V.: nhd. kahlköpfig werden, kahl werden; E.: s. ἀπό (apó), φαλακροῦσθαι (phalakrūsthai), φαλακρός (phalakrós)
ἀποφάναι (apophánai), gr., V.: nhd. heraussagen, verkünden, nein sagen; E.: s. ἀπό (apo), φάναι (phánai); L.: Frisk 2, 1009
ἀπόφανσις (apóphansis), gr., F.: nhd. Erklärung, Ausspruch, Aussage, Nachweis; E.: s. ἀποφαίνειν (apophaínein); L.: Frisk 2, 982
ἀποφαντέον (apophantéon), gr., Adj.: nhd. betonen müssend; E.: s. ἀποφαίνειν (apophaínein)
ἀποφαντικός (apophantikós), gr., Adj.: nhd. bestimmt, grundsätzlich, kategorisch; E.: s. ἀποφαίνειν (apophaínein)
ἀποφαντικῶς? (apophantikōs), gr., Adv.: nhd. bestimmt, grundsätzlich, kategorisch; E.: s. ἀποφαίνειν (apophaínein)
ἀπόφαντος (apóphantos), gr., Adj.: nhd. erklärt, behauptet; E.: s. ἀποφαίνειν (apophaínein)
ἀποφαργνύναι (apophargnýnai), gr., V.: Vw.: s. ἀποφραγνύναι (apophragnýnai)
ἀπόφασις (apóphasis) (1), gr., F.: nhd. Meinungsäußerung, Rede, Urteil; E.: s. ἀπόφαιναι (apóphainai); W.: lat. apophasis, F., Verneinung, Abwehr
ἀπόφασις (apóphasis) (2), gr., F.: nhd. Verneinung, Versagen, Abschlagen; Vw.: s. ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀποφάναι (apophánai); W.: lat. apophasis, F., Verneinung, Abwehr
ἀποφάσκειν (apopháskein), gr., V.: nhd. verneinen, ablehnen; E.: s. ἀπό (apó), φάσκειν (pháskein)
ἀποφατικός (apophatikós), gr., Adj.: nhd. verneint, negativ, verneinend; Vw.: s. ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀπόφαιναι (apóphainai)
ἀποφατικῶς (apophatikōs), gr., Adv.: nhd. verneint, negativ, verneinend; E.: s. ἀποφατικός (apophatikós), ἀπόφαιναι (apóphainai)
ἀποφαυλίζειν* (apophaulízein), ἀποφλαυρίζειν (apophlaurízein), gr., V.: nhd. für geringfügig erklären; E.: s. ἀπό (apó), φαυλίζειν (phaulízein)
ἀποφενακίζειν (apophenakízein), gr., V.: nhd. täuschen, betrügen, irreführen; E.: s. ἀπό (apó), φενακίζειν (phenakízein), φέναξ (phénax)
ἀποφέρβεσθαι (apophérbesthai), gr., V.: nhd. abweiden, genießen; E.: s. φέρβειν (phérbein), φορβή (phorbḗ)
ἀποφέρειν (apophérein), gr., V.: nhd. wegtragen, wegbringen, zurückbringen, entrichten, überbringen; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀπό (apó), φέρειν (phérein)
ἀποφεύγειν (apopheúgein), gr., V.: nhd. entfliehen, entkommen (V.), von einer Anklage freigesprochen werden; E.: s. ἀπό (apó), φεύγειν (pheúgein)
ἀποφευκτικόν (apopheuktikón), gr., N.: nhd. Mittel zur Freisprechung; E.: s. ἀποφεύγειν (apopheúgein)
ἀποφευκτικός (apopheuktikós), gr., Adj.: nhd. zum Freisprechen geeignet; E.: s. ἀποφεύγειν (apopheúgein)
ἀπάφευξις (apópheuxis), ἀπάφυξις (apóphuxis), gr., F.: nhd. Entkommen, Freisprechen vor Gericht; E.: s. ἀποφεύγειν (apopheúgein)
ἀπόφημος (apóphēmos), gr., Adj.: nhd. von böser Vorbedeutung seiend, übel klingend, lästernd; E.: s. ἀπό (apó), φήμη (phḗmē)
ἀποφθαλμοῦσθαι (apophthalmūsthai), gr., V.: nhd. begehren, beneiden; E.: s. ἀπό (apó), ὀφθαλμός (ophthalmós)
ἀποφθαράξασθαι (apophtharáxasthai), gr., V.: nhd. schnarchen; E.: s. ἀπό (apó); s. idg. *pster‑, *pstereu-, V., niesen, Pokorny 846
ἀπόφθαρμα (apóphtharma), gr., N.: nhd. Abtreibung; E.: s. ἀπό (apó), φθάρμα (phthárma), φθείρειν (phtheírein)
ἀποφθέγγεσθαι (apophthéngesthai), gr., V.: nhd. gerade heraussagen; E.: s. ἀπό (apó), φθέγγεσθαι (phthéngesthai)
ἀποφθεγκτήριον (apophthenktḗrion), gr., N.: nhd. Außerung; E.: s. ἀποφθέγγεσθαι (apophthéngesthai)
ἀπόφθεγκτος (apóphthenktos), gr., Adj.: nhd. der Sprache beraubt, sprachlos; E.: s. ἀπό (apó), φθέγγεσθαι (phthéngesthai)
ἀπόφθεγμα (apóphthegma), gr., N.: nhd. Ausspruch, Denkspruch; E.: s. ἀποφθέγγεσθαι (apophthéngesthai); W.: mlat. apophthegma, N., Ausspruch, Denkspruch
ἀποφθεγμτίας (apophthegmatías), gr., M.: nhd. Austeiler von Aussprüchen und Denksprüchen; E.: s. ἀποφθέγγεσθαι (apophthéngesthai)
ἀποφθεγματικός (apophthegmatikós), gr., Adj.: nhd. kurze und treffliche Reden führend, sentenziös; E.: s. ἀποφθέγγεσθαι (apophthéngesthai)
ἀποφθεγματικῶς (apophthegmatikōs), gr., Adv.: nhd. kurze und treffliche Reden führend, sentenziös; E.: s. ἀποφθεγματικός (apophthegmatikós), ἀποφθέγγεσθαι (apophthéngesthai)
ἀποφθείρειν (apophtheírein), gr., V.: nhd. ganz zugrunde richten, ganz zerstören; E.: s. ἀπό (apó), φθείρειν (phtheírein)
ἀποφθίνειν (apophthínein), gr., V.: nhd. vernichten, zerstören, töten; E.: s. ἀπό (apó), φθίνειν (phthínein); L.: Frisk 2, 1014
ἀποφθινύθειν (apophthinýthein), gr., V.: nhd. hinsterben, das Leben verlieren, das Leben hingeben; E.: s. ἀπό (apó), φθινύθειν (phthinýthein)
ἀπόφθισις (apóphthisis), gr., F.: nhd. Abnahme des Mondes; E.: s. ἀπό (apó), φθίσις (phthísis), ἀποφθίνειν (apophthínein)
ἀποφθορά (apophthorá), gr., F.: nhd. Vernichtung, Fehlgeburt; E.: s. ἀποφθείρειν (apophtheírein)
ἀποφιμοῦν (apophimūn), gr., V.: nhd. völlig ersticken, zum Schweigen bringen; E.: s. ἀπό (apó), φιμοῦν (phimūn), φιμός (phimós)
ἀποφλαυρίζειν (apophlaurízein), gr., V.: Vw.: s. ἀποφαυλίζειν* (apophaulízein)
ἀποφλεγμαίνειν (apophlegmaínein), gr., V.: nhd. zu brennen aufhören; E.: s. ἀπό (apó), φλεγμαίνειν (phlegmaínein)
ἀποφλεγματίζειν (apophlegmatízein), gr., V.: nhd. Schleim entfernen, vom Schleim reinigen; E.: s. ἀπό (apó), φλέγμα (phlégma)
ἀποφλεγματικός (apophlegmatikós), gr., Adj.: nhd. schleimabflussfördernd; E.: s. ἀποφλεγματίζειν (apophlegmatízein)
ἀποφλεγματισμός (apophlegmatismós), gr., M.: nhd. Reinigen vom Schleim; E.: s. ἀποφλεγματίζειν (apophlegmatízein)
ἀποφλεγματιστέον (apophlegmatistéon), gr., Adj.: nhd. das Abfließen von Schleim fördern müssend; E.: s. ἀποφλεγματίζειν (apophlegmatízein)
ἀπόφλειν (apóphlein), gr., V.: nhd. schulden; E.: s. ἀπό (apó), ?
ἀπόφλησις (apóphlēsis), gr., F.: nhd. Entlassen aus einer Schuld; E.: s. ἀπόφλειν (apóphlein)
ἀποφλογίζειν (apophlogízein), gr., V.: nhd. verglühen; E.: s. ἀπό (apó), φλογίζειν (phlogízein), φλόξ (phlóx)
ἀποφλογοῦσθαι (apophlogūsthai), gr., V.: nhd. glühend werden, rasend werden; E.: s. ἀπό (apó), φλογοῦν (phlogūn), φλόξ (phlóx)
ἀποφλοιοῦν (apoploiūn), gr., V.: nhd. huten, ausziehen; E.: s. ἀπό (apó), φλοιοῦν (ploiūn), φλοιός (phloiós)
ἀποφλοιοῦσθαι (apoploiūsthai), gr., V.: nhd. sich selbst ausziehen; E.: s. ἀπό (apó), φλοιοῦν (ploiūn), φλοιός (phloiós)
ἀποφλύζειν (apophlýzein), gr., V.: nhd. aussprudeln, austoben; E.: s. ἀπό (apó), φλύζειν (phlýzein)
ἀποφοβεῖσθαι (apophobeisthai), gr., V.: nhd. um weggescheucht werden, verängstigt weggejagt werden; E.: s. ἀπό (apó), φοβεῖσθαι (phobeisthai)
ἀποφοιβάζειν (apophoibázein), gr., V.: nhd. prophezeien, weissagen; E.: s. ἀπό (apó), φοιβάζειν (phoibázein)
ἀποφοιβᾶσθαι (apophoibasthai), gr., V.: nhd. prophezeien, weissagen; E.: s. ἀπό (apó), φοιβᾶν (phoiban)
ἀποφοιτᾶν (apophoitan), gr., V.: nhd. aufhören in die Schule zu gehen; E.: s. ἀπό (apó), φοιτᾶν (phoitan); L.: Frisk 2, 1034
ἀποφοίτησις (apophoítēsis), gr., F.: nhd. Aufhören in die Schule zu gehen?; E.: s. ἀποφοιτᾶν (apophoitan)
ἀπόφονος (apóphonos), gr., Adj.: nhd. widersinnig mordend; E.: s. ἀπό (apó), φόνος (phónos)
ἀποφορά (apophorá), ἀποφορή (apophorḗ), gr., F.: nhd. Eintreibung, Einziehung, Abtragung, Abgabe; E.: s. ἀποφέρειν (apophérein)
ἀποφορεῖν (apophorein), gr., V.: nhd. wegtragen, wegbringen, zurückbringen, entrichten, überbringen; E.: s. ἀποφέρειν (apophérein)
ἀποφορή (apophorḗ), gr. (ion.), F.: Vw.: s. ἀποφορά (apophorá)
ἀποφόρησις (apophórēsis), gr., F.: nhd. Eintreibung, Einziehung, Abtragung, Abgabe; E.: s. ἀποφέρειν (apophérein)
ἀποφόρητον (apophórēton), gr., N.: nhd. Gastgeschenk das der Gast nach Hause mitnimmt; E.: s. ἀποφέρειν (apophérein)
ἀποφόρητος (apophórētos), gr., Adj.: nhd. weggetragen; E.: s. ἀποφέρειν (apophérein)
ἀπόφορος (apóphoros), gr., Adj.: nhd. nicht geboren sein (V.), nicht leidend, unerträglich; E.: s. ἀποφέρειν (apophérein)
ἀποφορτίζεσθαι (kataphortízesthai), gr., V.: nhd. abladen; E.: s. ἀπό (apó), φορτίζειν (phortízein), φορτίον (phortíon), φέρειν (phérein)
ἀποφορτισμός (apophortismós), gr., M.: nhd. Abladen, Entladen; E.: s. ἀποφορτίζεσθαι (kataphortízesthai)
ἀποφραγνύναι (apophragnýnai), ἀποφαργνύναι (apophargnýnai), gr., V.: nhd. verstopfen, versperren; Hw.: s. ἀποφράσσειν (apophrássein); E.: s. ἀπό (apó), φράσσειν (phrássein)
ἀποφράζειν (apophrázein), gr., V.: nhd. erklären; E.: s. ἀπό (apó), ἐξ (ex), φράζειν (phrázein)
ἀπόφραξις (apóphraxis), gr., F.: nhd. Versperrung; E.: s. ἀποφράσσειν (apophrássein); L.: Frisk 2, 1039
ἀποφράς (apophrás), gr., F.: nhd. unglücklicher Tag an dem keine Volksversammlung und kein Gericht gehalten wird; E.: s. ἀπό (apó), φράζειν (phrázein)
ἀποφράση (apophrásē), ἀποφράτη (apophrásē), gr. (kret.), F.: nhd. Sklavin; E.: s. ἀπό (apó), φράζειν (phrázein)?
ἀποφράσσειν (apophrássein), ἀποφράττειν (apophráttein), gr., V.: nhd. verstopfen, versperren; Hw.: s. ἀποφράγνυναι (apophragnynai); E.: s. ἀπό (apó), φράσσειν (phrássein); L.: Frisk 2, 1039
ἀποφράτη (apophrásē), gr. (kret.), F.: Vw.: s. ἀποφράση (apophrásē)
ἀποφράττειν (apophráttein), gr. (att.), V.: Vw.: s. ἀποφράσσειν (apophrássein)
ἀποφρεῖν (apophrein), gr., V.: nhd. hervorbringen, hervorkommen; E.: s. ἀπό (apó), *φρεῖν (phrein)
ἀπόφρικτος (apóphriktos), gr., Adj.: nhd. schaudernd, zitternd; E.: s. ἀπό (apó), φρίσσειν (phríssein), φρίξ (phríx) (1)
ἀποφρύγειν (apophrýgein), gr., V.: nhd. auftrocknen; E.: s. ἀπό (apó), φρύγειν (phrýgein)
ἀποφυάς (apophyás), gr., F.: nhd. Seitentrieb, Seitenzweig; E.: s. ἀποφύειν (apophýein)
ἀποφυγγάνειν (apophyngánein), gr., V.: nhd. entfliehen, entkommen (V.), von einer Anklage freigesprochen werden; E.: s. ἀπό (apó), φυγγάνειν (phyngánein), φεύγειν (pheúgein)
ἀποφυγή (apophygḗ), gr., F.: nhd. Entfliehen, Entrinnen, Ausflucht; E.: s. ἀποφεύγειν (apopheúgein)
ἀποφύειν (apophýein), gr., V.: nhd. hervorbringen, produzieren; E.: s. ἀπό (apó), ἐξ (ex), φύειν (phýein)
ἀποφυλάσσειν* (apophylássein), ἀποφυλάττειν (apophyláttein), gr., V.: nhd. aufbewahren, speichern; E.: s. ἀπό (apó), φυλάσσειν (phylássein)
ἀποφυλάττειν (apophyláttein), gr. (att.), V.: Vw.: s. ἀποφυλάσσειν* (apophylássein)
ἀποφύλιος (apophýlios), gr., Adj.: nhd. keinen Stamm habend; E.: s. ἀπό (apó), φῦλον (phylon)
ἀποφυλλίζειν (apophyllízein), gr., V.: nhd. entblättern; E.: s. ἀπό (apó), φυλλίζειν (phyllízein); L.: Frisk 2, 1051
ἀπόφυλλον (apóphyllon), gr., N.: nhd. Gänsekresse?; E.: s. ἀπό (apó), φύλλον (phýllon)
ἀπάφυξις (apóphuxis), gr., F.: Vw.: s. ἀπάφευξις (apópheuxis)
ἀποφυσᾶν (apophysan), gr., V.: nhd. wegblasen, aushauchen; E.: s. ἀπό (apó), φυσᾶν (physan)
ἀποφύσησις (apophýsēsis), gr., F.: nhd. Wegblasen; E.: s. ἀποφυσᾶν (apophysan)
ἀποφυσητέον (apophysētéon), gr., Adj.: nhd. wegblasen müssend; E.: s. ἀποφυσᾶν (apophysan)
ἀπόφυσις (apóphysis), gr., F.: nhd. Seitentrieb, Seitenzweig; E.: s. ἀπό (apó), φύσις (phýsis)
ἀποφυτεία (apophyteía), gr., F.: nhd. Fortpflanzen durch Stücke?; ne. propagation by slips; E.: s. ἀποφυτεύειν (apophyteúein)
ἀποφυτεύειν (apophyteúein), gr., V.: nhd. zurückschneiden?; ne. strike (V.) slips, strike (V.) cuttings; E.: s. ἀπό (apó), φυτεύειν (phyteúein)
ἀποφύτφωλος (apophýtōlos), gr., Adj.: nhd. trügerisch, erfolglos, wertlos, nichtig; E.: s. ἀποφώλιος (apophṓlios)
ἀποφώζειν (apophṓzein), gr., V.: nhd. trocknen; E.: s. ἀπό (apó), ?
ἀποφώλιος (apophṓlios), gr., Adj.: nhd. trügerisch, erfolglos, wertlos, nichtig; E.: von ἀπό (apó), φῆλος (phēlos) oder Zusammenhang mit ἅπτειν (háptein) (1)?; L.: Pokorny 51, 489f., Frisk 1, 126
ἀποφωνεῖν (apophōnein), gr., V.: nhd. laut ausrufen; E.: s. ἀπό (apó), φωνεῖν (phōnein), φωνή (phōnḗ)
ἀποφώρ (apophṓr), gr., M.: nhd. Dieb; E.: s. ἀπό (apó), φώρ (phṓr)
ἀποχάζεσθαι (apocházesthai), gr., V.: nhd. weggehen, zurücktreten; E.: s. ἀπό (apo), χάζεσθαι (cházesthai); L.: Frisk 2, 1061
ἀποχαιρετίζειν (apochairetízein), gr., V.: nhd. sich verabschieden; E.: s. ἀπό (apo), χαιρετίζειν (chairetízein), χαίρειν (chaírein)
ἀποχαλᾶν (apochalan), gr., V.: nhd. nachlassen, entlassen (V.); E.: s. ἀπό (apo), χαλᾶν (chalan)
ἀποχαλινοῦν (apochalinūn), gr., V.: nhd. abzäumen; E.: s. ἀπό (apo), χαλινοῦν (chalinūn), χαλινός (chalinós); L.: Frisk 2, 1067
ἀποχαλκεύειν (apochalkeúein), gr., V.: nhd. aus Erz machen; E.: s. ἀπό (apo), χαλκεύειν (chalkeúein); L.: Frisk 2, 1070
ἀποχαλκίζειν (apochalkízein), gr., V.: nhd. vom Erz befreien, vom Geld befreien; E.: s. ἀπό (apo), χαλκίζειν (chalkízein), χαλκός (chalkós)
ἀποχαρακοῦν (apocharakūn), gr., V.: nhd. verpallisadieren; E.: s. ἀπό (apo), χαρακοῦν (charakūn), χάραξ (chárax)
ἀποχάραξις (apocháraxis), gr., F.: nhd. Einschnitt, Schnitt, Einschließung; E.: s. ἀποχαράσσειν (apocharássein)
ἀποχαράσσειν (apocharássein), ἀποχαράττειν (apocharáttein), gr., V.: nhd. auslöschen, einschneiden, markieren; E.: s. ἀπό (apo), χαράσσειν (charássein)
ἀποχαράττειν (apocharáttein), gr. (att.), V.: Vw.: s. ἀποχαράσσειν (apocharássein)
ἀποχαρίζεσθαι (apocharízesthai), gr., V.: nhd. übertragen (V.); E.: s. ἀπό (apo), χαρίζεσθαι (charízesthai)
ἀποχάρισμα (apochárisma), gr., N.: nhd. Geschenk, Geschenkübergabe; E.: s. ἀποχαρίζεσθαι (apocharízesthai)
ἀποχαριστεῖν (apocharistein), gr., V.: nhd. Dank zurückgeben; E.: s. ἀπό (apo), χάρις (cháris)
ἀποχειμάζειν (apocheimázein), gr., V.: nhd. herüberwehen, umblasen; E.: s. ἀπό (apo), χειμάζειν (cheimázein)
ἀποχεῖν (apochein), gr., V.: nhd. ausgießen, wegtun, verschütten; E.: s. ἀπό (apo), χεῖν (chein)
ἀποχειρίζειν (apocheirízein), gr., V.: nhd. die Hand abschneiden; E.: s. ἀπό (apo), χειρίζειν (cheirízein), χείρ (cheír)
ἀποχειρόβιος (apocheiróbios), gr., Adj.: nhd. von seinen Händen lebend, den Lebensunterhalt von seinen Händen bekommend; E.: s. ἀπό (apo), χείρ (cheí), βίος (bíos)
ἀποχειροβίοτος (apocheirobíotos), ἀποχειροβίωτος (apocheirobíōtos), gr., Adj.: nhd. von seinen Händen lebend, den Lebensunterhalt von seinen Händen bekommend; E.: s. ἀπό (apo), χείρ (cheí), βίος (bíos); L.: Frisk 1, 126
ἀποχειροβίωτος (apocheirobíōtos), gr., Adj.: Vw.: s. ἀποχειροβίοτος (apocheirobíotos)
ἀπόχειρος (apócheiros), gr., Adj.: nhd. unvorbereitet; E.: s. ἀπό (apo), χείρ (cheír)
ἀποχειροτονεῖν (apocheirotonein), gr., V.: nhd. durch Abstimmung mit Handaufheben verwerfen, absetzen, beschließen; E.: s. ἀπό (apo), χείρ (cheír), τόνος (tónos)
ἀποχειροτονητέον (apocheirotonētéon), gr., Adj.: nhd. einen Anspruch zurückweisen müssend; E.: s. ἀποχειροτονεῖν (apocheirotonein)
ἀποχειροτονία (apocheirotonía), gr., F.: nhd. Verwerfung durch Volksbeschluss; E.: s. ἀποχειροτονεῖν (apocheirotonein)
ἀποχετεύειν (apocheteúein), gr., V.: nhd. durch einen Kanal ableiten, entfernen; E.: s. ἀπό (apo), ὀχετεύειν (ocheteúein)
ἀποχέτευμα (apochéteuma), gr., N.: nhd. Zweig, Abzweigung; E.: s. ἀποχετεύειν (apocheteúein)
ἀποχέτευσις (apochéteusis), gr., F.: nhd. Ableitung, Ableiten; E.: s. ἀποχετεύειν (apocheteúein)
ἀποχή (apochḗ), gr., F.: nhd. Enthaltung, Enthaltsamkeit; E.: s. ἀπέχειν (apéchein); W.: lat. apocha, F., Quittung des Gläubigers
ἀποχηροῦσθαι (apochērūsthai), gr., V.: nhd. beraubt werden; E.: s. ἀπό (apo), χηροῦν (chērūn), χῆρος (chēros)
ἀπόχιμος (apóchimos), gr., Adj.: nhd. ein Rezept betreffend; E.: s. ἀπό (apo), ?
ἀποχλωρίας (apochlōrías), gr., M.: nhd. Bleichwerdender; E.: s. ἀπό (apo), χλωρός (chlōrós)
ἀποχοίρωσις (apochoírōsis), gr., F.: nhd. Verwandlung in ein Schwein; E.: s. ἀπό (apo), χοῖρος (choiros)
ἀποχορτάζειν (apochortázein), gr., V.: nhd. vollständig füttern, total mästen; E.: s. ἀπό (apo), χορτάζειν (chortázein)
ἄποχος (ápochos), gr., Adj.: nhd. eine Quittung enthaltend; E.: s. ἀποχή (apochḗ)?
ἀποχοῦν (apochūn), gr., V.: nhd. durch Schutt und Erde abdämmen, verschließen; E.: s. ἀπό (apo), χοῦν (chūn)
ἀποχραίνειν (apochraínein), gr., V.: nhd. Färbung abstufen, schattieren; E.: s. ἀπό (apo), χραίνειν (chraínein)
ἀποχρᾶν (apochran), ἀποχρεῖν (apochrein), gr., V.: nhd. hinreichen, genügen, zufrieden gestellt werden, zufrieden sein (V.), ausnutzen, verbrauchen; Vw.: s. ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀπό (apo), χρᾶν (chran)
ἀποχρᾶσθαι (apochrasthai), gr., V.: nhd. vollständig gebrauchen, vollständigen Gebrauch machen; E.: s. ἀπό (apo), χρᾶν (chran)
ἀποχρεῖν (apochrein), gr., V.: Vw.: s. ἀποχρᾶν (apochran)
ἀπόχρεμμα (apóchremma), gr., N.: nhd. Auswurf, Aushusten; E.: s. ἀποχρέμπτεσθαι (apochrémptesthai)
ἀποχρέμπτεσθαι (apochrémptesthai), gr., V.: nhd. aushusten, sich räuspern; E.: s. ἀπό (apo), χρεμετίζειν (chremetízein)
ἀπόχρεψις (apóchrepsis), gr., F.: nhd. Auswurf, Aushusten; E.: s. ἀποχρέμπτεσθαι (apochrémptesthai)
ἀποχρεόντως (apochreóntōs), gr. (ion./dor.), Adv.: Vw.: s. ἀποχρώντως (apochrṓntōs)
ἀπόχρηματίζειν (apochrēmatízein), gr., V.: nhd. bis zum Ende tragen, eine Diskussion abschließen; E.: s. ἀπό (apo), χρηματίζειν (chrēmatízein)
ἀποχρήματος (apochrḗmatos), gr., Adj.: nhd. des Vermögens beraubend; E.: s. ἀπό (apo), χρῆμα (chrēma)
ἀπόχρησις (apochrēsis), gr., F.: nhd. Verbrauch, Missbrauch; E.: s. ἀποχρᾶν (apochran)
ἀποχρίειν (apochríein), gr., V.: nhd. beschmieren?; ÜG.: lat. relevire Gl, relinere? Gl; Q.: Gl; E.: s. ἀπό (apo), χρίειν (chríein)
ἀποχρυσοῦν (apochrysūn), gr., V.: nhd. in Gold verwandeln, in Geld verwandeln; E.: s. ἀπό (apo), χρυσοῦν (chrysūn)
ἀποχρωννύναι (apochrōnnýnai), gr., V.: nhd. Färbung abstufen, schattieren; E.: s. ἀπό (apo), χρωννύναι (chrōnnýnai)
ἀποχρώντως (apochrṓntōs), ἀποχρεόντως (apochreóntōs), gr., Adv.: nhd. hinreichend, zur Genüge; E.: s. ἀπό (apo), ?
ἀπόχρωσις (apóchrōsis), gr., F.: nhd. Farbschicht; E.: s. ἀποχρωννύναι (apochrōnnýnai)
ἀποχυλίζειν (hypochylízein), gr., V.: nhd. Saft gewinnen aus; E.: s. ἀπό (apo), χυλίζειν (chylízein), χυλός (chylós)
ἀποχύλισμα (apochýlisma), gr., F.: nhd. Pflanzensaft, Saft; E.: s. ἀποχυλίζειν (hypochylízein)
ἀποχυλοῦν (apochylūn), gr., V.: nhd. Saft gewinnen aus; E.: s. ἀπό (apo), χυλοῦν (chylūn), χυλός (chylós)
ἀπόχυμα (apóchyma), gr., N.: nhd. Ausgegossenes; E.: s. ἀποχεῖν (apochein)
ἀποχύνειν (chýnein), gr., V.: nhd. ausgießen, wegtun, verschütten; E.: s. ἀπό (apo), χύνειν (chýnein), χεῖν (chein)
ἀποχυροῦν (apochyrūn), gr., V.: nhd. durch Befestigungen sichern; E.: s. ἀπό (apo), ὀχυροῦν (ochyrūn), ὀχυρός (ochyrós)
ἀπόχυσις (apóchysis), gr., N.: nhd. Ausgießen; E.: s. ἀποχεῖν (apochein)
ἀποχυτήριον (apochytḗrion), gr., N.: nhd. Abwasserleitung; E.: s. ἀποχεῖν (apochein)
ἀπόχυτος (apóchytos), gr., Adj.: nhd. ausgegossen; E.: s. ἀποχεῖν (apochein)
ἀποχωλεύειν (apochōleúein), gr., V.: nhd. ganz lahm machen, ganz lahm werden; E.: s. ἀπό (apo), χωλεύειν (chōleúein)
ἀποχωλοῦν (apochōlūn), gr., V.: nhd. ganz lahm machen, ganz lahm werden; E.: s. ἀπό (apo), χωλοῦν (chōlūn), χωλός (chōlós)
ἀποχωλοῦσθαι (apochōlūsthai), gr., V.: nhd. ganz lahm gemacht werden, ganz gelähmt werden; E.: s. ἀπό (apo), χωλοῦν (chōlūn), χωλός (chōlós)
ἀποχωννύναι (apochōnnýnai), gr., V.: nhd. eine Uferbefestigung errichten; E.: s. ἀπό (apo), χωννύναι (chōnnýnai)
ἀποχωρεῖν (apochōrein), gr., V.: nhd. weggehen, abgehen; E.: s. ἀπό (apo), χωρεῖν (chōrein)
ἀποχωρήματον (apochōrḗmaton), gr., N.: nhd. Ausscheidung E.: s. ἀποχωρεῖν (apochōrein)
ἀποχώρησις (apochṓrēsis), gr., F.: nhd. Rückzug, Abzug, Weggehen, Rückkehr Zufluchtsort; E.: s. ἀποχωρεῖν (apochōrein)
ἀποχωρητέον (apochōrētéon), gr., Adj.: nhd. abreisen müssend, sich zurückziehen müssend; E.: s. ἀποχωρεῖν (apochōrein)
ἀποχωρίζειν (apochōrízein), gr., V.: nhd. trennen, abtrennen, sondern (V.), sich teilen, weggehen; E.: s. ἀπό (apo), χωρίζειν (chōrízein)
ἀποχώρισις (apochṓrisis), gr., F.: nhd. Trennung, Abtrennen; E.: s. ἀποχωρίζειν (apochōrízein)
ἀποχωριστέον (apochōristéon), gr., Adj.: nhd. trennen müssend, entfernen müssend; E.: s. ἀποχωρίζειν (apochōrízein)
ἀποχωριστής (apochōristḗs), gr., M.: nhd. Trenner; ÜG.: lat. separator Gl; Q.: Gl; E.: s. ἀποχωρίζειν (apochōrízein)
ἀπόχωσις (apóchōsis), gr., F.: nhd. Abdämmung; E.: s. ἀποχεῖν (apochein)
ἀποψαλίζειν (aposalízein), gr., V.: nhd. mit einer Schere schneiden; E.: s. ἀπό (apó), ψαλίζειν (psalízein), ψαλίς (psalís)
ἀποψάλλειν (antipsallein), gr., V.: nhd. ein Saiteninstrument zur Begleitung spielen; E.: s. ἀπό (apó), ψάλλειν (psállein)
ἀπόψαλμα (apópsalma), gr., N.: nhd. Teil der Saite den der Musiker zupft; E.: s. ἀποψάλλειν (antipsallein)
ἀποψᾶν (apopsan), gr., V.: nhd. abwischen; E.: s. ἀπό (apó), ψᾶν (psan)
ἀποψαύειν (apopsaúein), gr., V.: Son.: wohl. verschrieben für ἐπιψαύειν (epipsaúein)
ἀποψέ (apopsé), gr., Adv.: nhd. spät; E.: s. ἀπό (apó)
ἀποψεύδεσθαι (apopseúdesthai), gr., V.: nhd. getäuscht werden; E.: s. ἀπό (apó), ψεύδεσθαι (pseúdesthai)
αποψηκτέον (apopsēktéon), gr., Adj.: nhd. sauber wischen müssend; E.: s. ἀποψήχειν (apopsḗchein)
απόψηκτος (apópsēktos), gr., Adj.: nhd. abgewischt, sauber gewischt, rein gerieben, scharf; E.: s. ἀποψήχειν (apopsḗchein)
απόψηκτρον (apópsēktron), gr., N.: nhd. Abstreichholz, Reinigungsmittel, Augenspülmittel?; E.: s. ἀποψήχειν (apopsḗchein); W.: mlat. apopsēctrum, N., Augenspülmittel
απόψημα (apópsēma), gr., N.: nhd. Wischlappen; E.: s. ἀποψήχειν (apopsḗchein)
ἀπόψηξις (apópsēxis), gr., F.: nhd. Reiben, Kratzen, Abkratzen; E.: s. ἀποψήχειν (apopsḗchein)
απόψηστρον (apópsēstron), gr., N.: nhd. Abstreichlatte; E.: s. ἀποψήχειν (apopsḗchein)
ἀποψηφίζειν (apopsēphízein), gr., V.: nhd. für Freisprechung stimmen, freisprechen, der bürgerlichen Ehrenrechte beraube, aus der Volksgemeinschaft ausstoßen; E.: s. ἀπό (apó), ψηφίζειν (psēphízein)
ἀποψηφίζεσθαι (apopsēphízesthai), gr., V.: nhd. für Freisprechung stimmen, freisprechen, gegen etwas stimmen; E.: s. ἀπό (apó), ψηφίζεσθαι (psēphízesthai)
ἀποψήφισις (apopsḗphisis), gr., F.: nhd. Freisprechung, Ausstoßung aus der Volksgemeinschaft; E.: s. ἀποψηφίζειν (apopsēphízein), ἀποψηφίζεσθαι (apopsēphízesthai)
ἀποψηφιστέον (apopsēphistéon), gr., Adj.: nhd. freisprechen müssend; E.: s. ἀποψηφίζειν (apopsēphízein), ἀποψηφίζεσθαι (apopsēphízesthai)
ἀπόψηφος (apópsēphos), gr., F.: nhd. ablehnend abstimmend; E.: s. ἀπό (apó), ψῆφος (psēphos)
ἀποψήχειν (apopsḗchein), gr., V.: nhd. wegwischen; E.: s. ἀπό (apó), ψήχειν (psḗchein)
ἀποψίειν (apopsíein), gr., V.: nhd. entblößen; E.: s. ἀπό (apó), ψίειν (psíein)
ἀποψιλοῦν (apopsilūn), gr., V.: nhd. kahl machen, entblößen; E.: s. ἀπό (apó), ψιλοῦν (psilūn); L.: Frisk 2, 1138
ἀποψίλωσις (apopsílōsis), gr., F.: nhd. Entblößen; E.: s. ἀποψιλοῦν (apopsilūn)
ἀπόψιος (apópsios), gr., Adj.: nhd. weit sichtbar, auffällig; E.: s. ἀπό (apó), ὄψις (ópsis), ὄψεσθαι (ópsesthai)
ἄποψις (ápopsis), gr., F.: nhd. Fernsicht, Ort mit schöner Aussicht; E.: s. ἀπό (apó), ὄψεσθαι (ópsesthai); W.: lat. apopsis, F., Anhöhe mit schöner Aussicht
ἀποψοφεῖν (apopsophein), gr., V.: nhd. furzen, eine fahren lassen; E.: s. ἀπό (apó), ψοφεῖν (psophein), ψόφος (psóphos)
ἀποψόφησις (apopsóphēsis), gr., F.: nhd. Furzen; ÜG.: lat. creptius ventris; E.: s. ἀποψοφεῖν (apopsophein)
ἀπόψυγμα (apópsygma), gr., F.: nhd. Kot, Schmutz; E.: s. ἀπό (apó), ψύχειν (psýchein) (2)
ἀπόψυζις (apópsyzis), gr., F.: nhd. Kühlen, Verdunstung, Zittern; E.: s. ἀπό (apó), ψύχειν (psýchein) (2)
ἀποψύχειν (apopsýchein), gr., V.: nhd. ausatmen, ohnmächtig werden; E.: s. ἀπό (apó), ψύχειν (psýchein) (1); L.: Frisk 2, 1141
ἀπόψυχος (apópsychos), gr., Adj.: nhd. kühl; E.: s. ἀπό (apó), ψύχειν (psýchein) (2)
ἀποψωλεῖν (apopsōlein), gr., V.: nhd. die Vorhaut zurückziehen; E.: s. ἀπό (apó), ψωλή (psōlḗ)
ἀποψώχειν (apopsṓchein), gr., V.: nhd. abreiben, striegeln; E.: s. ἀπό (apó), ψώχειν (psṓchein)
ἄππα (áppa), gr., M.: nhd. Papa; E.: idg. *appa, M., Vater, Pokorny 52; L.: Frisk 1, 126
ἀππαπαῖ (appapai), gr., Interj.: nhd. juchhe!; E.: lautmalend?
ἄππας (áppas), gr., M.: nhd. ein Kultbediensteter; E.: s. ἄππα (áppa)?
Ἄππιος (Áppios), gr., M.: nhd. Mitglied der gens Appia; E.: aus dem Lateinischen?
ἀπραγεῖν (apragein), gr., V.: nhd. untätig sein (V.), nichts tun, ruhig bleiben; E.: s. ἀ- (a), πράσσειν (prássein)
ἀπραγία (apragía), gr., F.: nhd. Untätigkeit; E.: s. ἀ- (a), πράσσειν (prássein)
ἀπραγμάτευτος (apragmáteutos), gr., Adj.: nhd. undurchführbar, unanwendbar, keinen Ärger kostend, frei von Ärger; E.: s. ἀ- (a), πρᾶγμα (pragma), πρασσειν (prassein)
ἀπραγματεύτως (apragmateútōs), gr., Adv.: nhd. undurchführbar, unanwendbar; E.: s. ἀπραγμάτευτος (apragmáteutos),)
ἀπραγμόνως (apragmónōs), gr., Adv.: nhd. geschäftslos, untätig, müßig, mühelos, behaglich; E.: s. ἀπράγμων (aprágmōn)
ἀπραγμοσύνη (apragmosýne), gr., F.: nhd. Untätigkeit, Zurückgezogenheit von Staatsgeschäften, Liebe zu ruhigem Leben; E.: s. ἀπράγμων (aprágmōn)
ἀπράγμων (aprágmōn), gr., Adj.: nhd. geschäftslos, untätig, müßig, mühelos, behaglich; E.: s. ἀ- (a), πρᾶγμα (pragma), πράσσειν (prássein)
ἄπραγος (ápragos), gr., Adj.: nhd. geschäftslos, untätig, müßig, mühelos, behaglich; E.: s. ἀ- (a), πράσσειν (prássein)
Ἀπραγόπολις (Apragópolis), gr., F.=ON: nhd. „Sorgenfreistadt“, Agrapolis; E.: s. ἄπραγος (ápragos), πόλις (pólis)
ἀπρακτεῖν (apraktein), gr., V.: nhd. keinen Vorteil erlangen; E.: s. ἄπρακτος (ápraktos)
ἄπρακτος (ápraktos), ἄπρηκτος (áprēktos), gr., Adj.: nhd. erfolglos, geschäftlos, wirkungslos, endlos, ungetan; E.: s. ἀ- (a), πράσσειν (prássein)
ἀπράκτως (apráktōs), gr., Adv.: nhd. erfolglos, geschäftlos, wirkungslos, endlos, ungetan; E.: s. ἄπρακτος (ápraktos)
ἀπραξία (apraxía), gr., F.: nhd. Untätigkeit, Gerichtsferien, Fehlschlag; E.: s. ἀ- (a), πράσσειν (prássein)
ἀπρασία (aprasía), gr., F.: nhd. Mangel an Käufern; E.: s. ἀ- (a), πρᾶτος (pratos) (1), πιπράσκειν (pipráskein)
ἄπρατος (ápratos), gr., Adj.: nhd. nicht verkauft, nicht verkäuflich, herrenlos; E.: s. ἀ- (a), πρᾶτος (pratos) (1), πιπράσκειν (pipráskein)
ἀπρέπεια (aprépeia), gr., F.: nhd. Unziemlichkeit, Unanständigkeit; E.: s. ἀπρεπής (aprepḗs)
ἀπρεπής (aprepḗs), gr., Adj.: nhd. unziemlich, unanständig; E.: s. ἀ- (a), πρέπειν (prépein)
ἀπρεπίη (aprepíē), gr. (poet.), F.: nhd. Unziemlichkeit, Unanständigkeit, Hässlichkeit; E.: s. ἀπρεπής (aprepḗs)
ἀπρεπῶς (aprepōs), gr., Adv.: nhd. unziemlich, unanständig; E.: s. ἀπρεπής (aprepḗs)
ἄπρηκτος (áprēktos), gr. (ion.), Adj.: Vw.: s. ἄπρακτος (ápraktos)
ἀπρήϋντος (aprḗyntos), gr., Adj.: nhd. unerbittlich; E.: s. ἀ- (a), ?
ἀπριάτην (apriátēn), gr., Adv.: nhd. ohne Kauf, unentgeltlich; E.: s. ἀπρίατος (apríatos), ἀ- (a), πρίασθαι (príasthai)
ἀπρίατος (apríatos), gr., Adj.: nhd. nicht gekauft, ungekauft, nicht bezahlt; E.: s. ἀ- (a), πρίασθαι (príasthai)
ἀπρίγδα (aprígda), gr., Adv.: nhd. fortwährend, festhaltend, unablässig, durchaus; E.: s. ἀπρίξ (apríx)?; L.: Frisk 1, 126
Ἀπρίης (Apragíēs), gr., M.=PN: nhd. Apries; E.: Herkunft ungeklärt?; Son.: ein König von Ägypten im 6. Jahrhundert v. Chr.
ἀπρικδοπληκτος (aprikdóplēktos), gr., Adj.: nhd. unaufhörlich geschlagen; E.: s. ἀπρίξ (apríx), πλήσσειν (plḗssein)
ἀπρίξ (apríx), gr., Adv.: nhd. fest, eng, unablässig, festhaltend; E.: s. ἀ- (a), πρίειν (príein)?
ἄπριστος (ápristos), gr., Adj.: nhd. unzersägt, unsägbar; E.: s. ἀ- (a), πρίειν (príein)
ἀπρίωτος (apríōtos), gr., Adj.: nhd. ohne Gebrauch eines Trepanationsbohrers operiert; E.: s. ἀ- (a), πρίειν (príein)?
ἀπροαιρεσία (aproairesía), gr., F.: nhd. Unbeständigkeit; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), αἱρεῖν (hairein)
ἀπροαίρετος (aproaíretos), gr., Adj.: nhd. nicht zu wollen seiend; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), αἱρεῖν (hairein)
ἀπροαιρέτως (aproairétōs), gr., Adv.: nhd. nicht zu wollen seiend; E.: s. ἀπροαίρετος (aproaíretos)
ἀπρόβατος (apróbatos), gr., Adj.: nhd. keinen Fortschritt machend; E.: s. ἀ- (a), πρόβατον (próbaton)
ἀπρόβολος (apróbolos), gr., Adj.: nhd. ungeschützt; E.: s. ἀ- (a), προβάλλειν (probállein)
ἀπροβουλευσία (aprobuleusía), gr., F.: nhd. Unvorausschauend; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), βουλεύειν (buleúein)
ἀπροβούλευτος (aprobúleutos), gr., Adj.: nhd. nicht vorher bedacht, nicht vorher vom Rat geprüft; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), βουλεύειν (buleúein)
ἀπροβουλεύτως (aprobuleútōs), gr., Adv.: nhd. nicht vorher bedacht, nicht vorher vom Rat geprüft; E.: s. ἀπροβούλευτος (aprobúleutos)
ἀπροβουλία (aproboulía), gr., F.: nhd. Mangel (M.) an Vorsatz; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), βουλή (bulḗ)
ἀπρόβουλος (apróbulos), gr., Adj.: nhd. nicht vorher bedacht, nicht vorher vom Rat geprüft, unvorsichtig; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), βουλή (bulḗ)
ἀπροβούλως (aprobúlōs), gr., Adv.: nhd. nicht vorher bedacht, nicht vorher vom Rat geprüft, ohne Vorbedacht, unvorsichtig; E.: s. ἀπρόβουλος (apróbulos)
ἀπρόγραφος (aprógraphos), gr., V.: nhd. nicht verkündet; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), γράφειν (gráphein)
*ἀπροδιήγητος? (aprodiḗgētos), gr., Adj.: Hw.: vgl. s. ἀπροδιηγήτως (aprodiēgḗtōs); E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), διηγεῖσθαι (diēgeisthai)
ἀπροδιηγήτως (aprodiēgḗtōs), gr., Adv.: nhd. ohne Vorwort; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), διηγεῖσθαι (diēgeisthai)
ἀπρόδικος (apródikos), gr., Adj.: nhd. ohne Schiedsrichter seiend; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), δίκη (díkē)
ἀπρόεδρος (apróedros), gr., Adj.: nhd. ohne Vorsitzenden seiend; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), ἕδρα (hédra)
ἀπρόθεσμος (apróthesmos), gr., Adj.: nhd. nicht terminlich festgesetzt; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), , τεθμός (tethmós)
*ἀπρόθετος? (apróthetos), gr., Adj.: Hw.: s. ἀπροθέτως (aprothétōs); E.: s. ἀ- (a), προτιθέναι (protithénai)
ἀπροθέτως (aprothétōs), gr., Adv.: nhd. unbeabsichtigt; E.: s. ἀ- (a), προτιθέναι (protithénai)
ἀπροθυμία (aprothymía), gr., F.: nhd. Unbereitwilligkeit, Mangel an Bereitwilligkeit; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), θυμός (thymós)
ἀπρόθυμος (apróthymos), gr., Adj.: nhd. nicht bereitwillig, zaudernd; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), θυμός (thymós)
ἀπροθύμως (aprothýmōs), gr., Adv.: nhd. nicht bereitwillig, zaudernd; E.: s. ἀπρόθυμος (apróthymos)
ἀπροϊδής (aproďdḗs), gr., Adj.: nhd. nicht vorhersehbar, nicht vorhergesehen, unvorhergesehen; E.: s. ἀ- (a), προιδεῖν (proidein), πρό (pró), ἰδεῖν (idein)
ἄπροικος (áproikos), gr., Adj.: nhd. ohne Mitgift seiend, nicht ausgestattet; E.: s. ἀ- (a), προίξ (proíx)
ἀπρόϊτος (apróitos), gr., Adj.: nhd. nicht vorwärtskommend, nicht fortschreitend; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), ἰέναι (iénai)
ἀπροκάλυπτος (aprokályptos), gr., V.: nhd. unverhüllt; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), καλύπτειν (kalýptein)
ἀπροκατασκεύαστος (aprokataskeúastos), gr., Adj.: nhd. nicht gründlich vorbereitet; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), κατά (katá), σκευάζειν (skeuázein)
ἀπροκοπία (aprokopía), gr., F.: nhd. Mangel an Fortschritt; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), κόπτειν (kóptein)
ἀπρόκοπος (aprókopos), gr., Adj.: nhd. keinen Fortschritt machend, keinen Fortschritt erzielend; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), κόπτειν (kóptein)
*ἀπρόκριτος? (aprókritos), gr., Adj.: Hw.: s. ἀπροκρίτως (aprokrítōs); E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), κρίνειν (krínein)
ἀπροκρίτως (aprokrítōs), gr., Adv.: nhd. ohne Diskussion, zugegebenermaßen; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), κρίνειν (krínein)
ἀπρόληπτος (aprólēptos), gr., Adj.: nhd. nicht vorhergesehen, nicht vorverurteilt; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), λαμβάνειν (lambánein)
ἀπρομήθεια (apromḗtheia), gr., F.: nhd. Mangel (M.) an Voraussicht, Unvorsichtigkeit; E.: s. ἀπρομήθης (apromḗthēs)
ἀπρομήθευτος (apromḗtheutos), gr., Adj.: nhd. nicht vorbedacht, unbedacht, unbedacht, unvorhergesehen; E.: s. ἀπρομήθης (apromḗthēs)
ἀπρομηθεύτως (apromētheútōs), gr., Adv.: nhd. nicht vorbedacht, unbedacht; E.: s. ἀπρομήθευτος (apromḗtheutos), ἀπρομήθης (apromḗthēs)
ἀπρομήθης (apromḗthēs), gr., Adj.: nhd. nicht vorher gewusst, unvorhergesehen; E.: s. ἀ- (a), προμηθής (promēthḗs)
ἀπρομήθητος (apromḗthētos), gr., Adj.: nhd. nicht vorbedacht, unbedacht, unvorhergesehen; E.: s. ἀπρομήθης (apromḗthēs)
ἀπρονοησία (apronoēsía), gr., Adj.: nhd. Unbedachtheit, Leichtsinn; E.: s. ἀπρονόητος (apronóētos)
ἀπρονοητεῖν (apronoētein), gr., V.: nhd. unbesonnen sein (V.), unbedacht sein (V.); E.: s. ἀπρονόητος (apronóētos)
ἀπρονόητος (apronóētos), gr., Adj.: nhd. ohne Vorbedacht handelnd, unvorsichtig; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), νοεῖν (noein)
ἀπρονοήτως (apronoḗtōs), gr., Adv.: nhd. ohne Vorbedacht handelnd, unvorsichtig; E.: s. ἀπρονόητος (apronóētos)
ἀπρόξενος (apróxenos), gr., Adj.: nhd. ohne Gastfreund seiend; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), ξένος (xénos) (1)
ἀπροξίς (aproxís), gr., N.: nhd. ein Strauch; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 126
ἀπρόοδος (apróhodos), gr., Adj.: nhd. nicht fortschreitend, nicht vorwärtskommend; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), ὁδός (hodós)
ἀπροοιμίαστος (aprooimíastos), gr., Adj.: nhd. ohne Vorrede seiend; E.: s. ἀ- (a), προοιμιάζεσθαι (prooimiázesthai), πρό (pró), οἶμος (oimos)
ἀπροοιμιάστως (aprooimiástōs), gr., Adv.: nhd. ohne Vorrede seiend; E.: s. ἀ- (a), προοιμιάζεσθαι (prooimiázesthai), πρό (pró), οἶμος (oimos)
ἀπρόοπτος (apróoptos), gr., Adj.: nhd. unvorhergesehen; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), ὄσσε (ósse)
ἀπροόπτως (aproóptōs), gr., Adv.: nhd. unvorhergesehen; E.: s. ἀπρόοπτος (apróoptos)
ἀπροόρατος (aproóratos), gr., Adj.: nhd. unvorhergesehen; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), ὁρᾶν (horan)
ἀπροπετία (apropetía), gr., F.: nhd. Freisein von Hast; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), πέτεσθαι (pétesthai)
ἀπροπτωσία (aproptōsía), gr., F.: nhd. Unvoreiligkeit; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), πίπτειν (píptein)
ἀπρόπτωτος (apróptōtos), gr., Adj.: nhd. sich nicht überstürzend; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), πίπτειν (píptein)
ἀπροπτώτως (aproptṓtōs), gr., Adv.: nhd. sich nicht überstürzend; E.: s. ἀπρόπτωτος (apróptōtos)
ἀπρόρρητος (aprórrhētos), gr., Adj.: nhd. nicht vorhergesagt; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), εἴρειν (eírein) (2)
ἀπροσαγόρευτος (aprosagóreutos), gr., Adj.: nhd. ohne Anrufung seiend; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), ἀγορεύειν (agoreúein)
ἀπροσάρμοστος (aproshármostos), gr., Adj.: nhd. nicht geziemend; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), ἁρμόζειν (harmózein)
ἀπροσάρτητος (aprosártētos), gr., Adj.: nhd. getrennt, losgelöst; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), ἀρτεῖσθαι (arteisthai)
ἀπροσαύδητος (aprosaúdētos), gr., Adj.: nhd. nicht angesprochen, nicht belästigt; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), αὐδᾶν (audan)
ἀπροσβατός (aprosbatós), gr., Adj.: nhd. unzugänglich; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), βαίνειν (baínein)
ἀπρόσβλεπτος (aprósbleptos), gr., Adj.: nhd. nicht angesehen werdend, nicht betrachten werdend; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), βλέπειν (blépein)
ἀπροσδεής (aprosdeḗs), gr., Adj.: nhd. nicht dazu bedürftig; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), δεῖν (dein) (2)
ἀπροσδέητος (aprosdéētos), gr., Adj.: nhd. nicht dazu bedürftig; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), δεῖν (dein) (2)
ἀπρόσδεικτος (aprósdeiktos), gr., Adj.: nhd. unabsehbar hoch; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), δεικνύναι (deiknýnai)
ἀπρόσδεκτος (aprósdektos), gr., Adj.: nhd. unzulässig, unstatthaft, nicht angenommen; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), δέχεσθαι (déchesthai)
ἀπροσδιόνυσος (aprosdiónysos), gr., Adj.: nhd. nicht zur Dionysosfeier gehörend, ungehörig; E.: s.
ἀπροσδιόριστος (aprosdióristos), gr., Adj.: nhd. unbestimmt; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), διά (diá), ὁρίζειν (horízein)
ἀπροσδιορίστως (aprosdiorístōs), gr., Adv.: nhd. unbestimmt; E.: s. ἀπροσδιόριστος (aprosdióristos)
ἀπροσδόκητος (aprosdókētos), gr., Adj.: nhd. unerwartet, unvermutet, ahnungslos; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), δοκεύειν (dokeúein)
ἀπροσδοκήτως (aprosdokḗtōs), gr., Adv.: nhd. unerwartet, unvermutet, unerwarteterweise, ahnungslos; E.: s. ἀπροσδόκητος (aprosdókētos)
ἀπροσδοκία (aprosdokía), gr., F.: nhd. Nichterwarten; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), δοκεύειν (dokeúein)
ἀπροσέγγιστος (aproséngistos), gr., Adj.: nhd. unnahbar, unzugänglich; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), ἐγγίζειν (engízein), ἐγγύς (engýs)
ἀπρόσειλος (aprósheilos), gr., Adj.: nhd. nicht von der Sonne beschienen, unsonnig; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), εἵλη (heílē)
ἀπροσεκτεῖν (aprosektein), gr., V.: nhd. unaufmerksam sein (V.), unachtssam sein (V.); E.: s. ἀ- (a), πρός (prós)
ἀπρόσεκτος (aprósektos), gr., Adj.: nhd. unaufmerksa, unachtsam, sorglos; E.: s. ἀπροσεκτεῖν (aprosektein)
ἀπροσέλευστος (aproséleustos), gr., V.: nhd. nicht angenommen; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), ἔρχεσθαι (érchesthai); Son.: Erbschaft betreffend
ἀπροσεξία (aprosexía), gr., F.: nhd. Mangel an Aufmerksamkeit; E.: s. ἀπροσεκτεῖν (aprosektein)
ἀπροσηγόρητος (aprosēgórētos), gr., Adj.: nhd. nicht angeredet, nicht begrüßt; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), ἀγορεύειν (agoreúein)
ἀπροσηγορία (aprosēgoría), gr., F.: nhd. Nichterwidern des Grußes; E.: s. ἀ- (a), προσηγορία (prosēgoría); W.: mlat. aprosēgoria, F., Nichterwidern des Grußes
ἀπροσήγορος (aprosḗgoros), gr., Adj.: nhd. unfreundlich, hart; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), ἀγορεύειν (agoreúein)
ἀπροσηνής (aprosēnḗs), gr., Adj.: nhd. unsanft, hart; E.: s. ἀ- (a), προσηνής (prosēnḗs)
ἀπροσθετεῖν (aprosthetein), gr., V.: nhd. ein Urteil aufheben; E.: s. ἀ- (a), προστιθέναι (prostithénai)
ἀπρόσθετος (aprósthetos), gr., Adj.: nhd. nicht hinzugefügt; E.: s. ἀ- (a), προστιθέναι (prostithénai)
ἀπρόσθικτος (aprosthiktos), gr., Adj.: nhd. unberührt, nicht zu berühren seiend; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), θιγγάνειν (thingánein)?
ἀπρόσικτος (aprósiktos), gr., Adj.: nhd. unerreichbar; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), ἥκειν (hḗkein)
ἀπρόσιτος (aprósitos), gr., Adj.: nhd. unzugänglich; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), ἰέναι (iénai)
ἀπροσίτως (aprosítōs), gr., Adv.: nhd. unzugänglich; E.: s. ἀπρόσιτος (aprósitos)
*ἀπρόσκαιρος? (apróskairos), gr., Adj.: Hw.: s. ἀπροσκαίρως (aproskairōs); E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), καιρός (kairós)
ἀπροσκαίρως (aproskairōs), gr., Adv.: nhd. unzeitig, ungelegen; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), καιρός (kairós)
ἀπρόσκεπτος (apróskeptos), gr., Adj.: nhd. nicht vorhergesehen, nicht vorher bedacht, nicht vorher bedenkend, unvorsichtig; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), σκοπεῖν (skopein)
ἀπροσκέπτως (aprosképtōs), gr., Adv.: nhd. nicht vorhergesehen, nicht vorher bedacht, nicht vorher bedenkend, unvorsichtig; E.: s. ἀπρόσκεπτος (apróskeptos)
ἀπρόσκλητος (aprósklētos), gr., Adj.: nhd. ohne Vorladung des Angeklagten vor Gericht seiend; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), καλεῖν (proskalein)
ἀπροσκολλητός (aproskollētós), gr., Adj.: nhd. nicht haftend; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), κολλᾶν (kollan)
ἀπρόσκοπος (apróskopos) (1), gr., Adj.: nhd. unanstößig, tadellos, unversehrt; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), κόπτειν (kóptein)
ἀπρόσκοπος (apróskopos) (2), gr., Adj.: nhd. nicht voraussehend, unvorhergesehen; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), σκοπεῖν (skopein)
ἀπροσκόπως (aproskópōs), gr., Adv.: nhd. unanstößig, tadellos, unversehrt; E.: s. ἀπρόσκοπος (apróskopos) (1)
ἀπρόσκοπτος (apróskoptos), gr., Adj.: nhd. ohne Beleidigung seiend; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), κόπτειν (kóptein)
ἀπροσκόπτως (aproskóptōs), gr., Adv.: nhd. ohne Stolpern; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), κόπτειν (kóptein)
ἀπροσκορής (aproskorḗs), gr., Adj.: nhd. nicht sättigend, unersättlich; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), κόρος (kóros)
ἀπρόσκρουστος (apróskrustos), gr., Adj.: nhd. frei von Schlägen seiend, nicht beleidigt sein (V.); E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), κρούειν (krúein)
ἀπρόσληπτος (apróslēptos), gr., Adj.: nhd. nicht nehmend, nicht zugebend; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), λαμβάνειν (lambánein)
ἀπρόσλογος (apróslogos), gr., Adj.: nhd. nicht zutreffend; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), λέγειν (légein) (1)
ἀπρόσμαχος (aprósmachos), gr., Adj.: nhd. nicht zu bekämpfen seiend, unüberwindlich, unwiderstehlich; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), μάχεσθαι (máchesthai)
ἀπρόσμεικτος (aprósmeiktos), ἀπρόσμικτος (aprósmiktos), gr., Adj.: nhd. ungesellig, ohne den Verkehr mit Fremden seiend; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), μειγνύναι (meignýnai)
ἀπροσμείκτως (aprosmeíktōs), ἀπροσμίκτως (aprosmíktōs), gr., Adv.: nhd. ungesellig, ohne den Verkehr mit Fremden seiend; E.: s. ἀπρόσμεικτος (aprósmeiktos)
ἀπροσμηχάνητος (aprosmēchánētos), gr., Adj.: nhd. kein Teufel dagegen nützend?; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), μηχανᾶσθαι (mēchanasthai)
ἀπροσμήχανος (aprosmḗchanos), gr., Adj.: nhd. kein Teufel dagegen nützend?; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), μηχανᾶσθαι (mēchanasthai)
ἀπροσμιγής (aprosmigḗs), gr., Adj.: nhd. ungesellig, ohne den Verkehr mit Fremden seiend; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), μειγνύναι (meignýnai)
ἀπρόσμικτος (aprósmiktos), gr., Adj.: Vw.: s. ἀπρόσμεικτος (aprósmeiktos)
ἀπροσμίκτως (aprosmíktōs), gr., Adv.: Vw.: s. ἀπροσμείκτως (aprosmeíktōs)
ἀπροσόδευτος (aproshódeutos), gr., Adj.: nhd. nicht gewinnbringend; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), ὁδεύειν (hodeúein)
ἀπρόσοδος (apróshodos), gr., Adj.: nhd. ohne Annäherung seiend, ohne Zugang seiend, unzugänglich; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), ὁδός (hodós)
ἀπρόσοιστος (aprósoistos), gr., Adj.: nhd. unnahbar, unbezwinglich, ungesellich; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), φέρειν (phérein)
ἀπροσοίστως (aprosoístōs), gr., Adv.: nhd. unnahbar, unbezwinglich, ungesellich; E.: s. ἀπρόσοιστος (aprósoistos)
ἀπροσόμιλος (aproshómilos), gr., Adj.: nhd. ungesellig; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), ὁμιλεῖν (homilein)
ἀπρόσοπτος (aprosoptos), gr., Adj.: nhd. nicht angesehen, nicht ; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), ὄπωπα (ópōpa)
ἀπροσόρατος (aproshóratos), gr., Adj.: nhd. nicht anzusehen seiend, furchtbar, schrecklich; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), ὁρᾶν (horan)
ἀπροσόρμιστος (aproshórmistos), gr., Adj.: nhd. nicht anlandbar; E.: s. πρός (prós), ὁρμίζειν (hormízein)
ἀπροσπαθής (aprospathḗs), gr., Adv.: nhd. ohne Zuneigung seiend, ohne Leidenschaft seiend; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), πάθος (páthos)
ἀπροσπέλαστος (aprospélastos), ἀποτίπλαστος (apotíplastos), gr., Adj.: nhd. unzugänglich, unnahbar; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), πελάζειν (pelázein)
ἀπρόσπληστος (aprósplēstos), gr., Adj.: nhd. unzugänglich, unnahbar; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), πελάζειν (pelázein)
ἀπρόσπλοκος (aprósplokos), gr., Adj.: nhd. nicht hineingewebt; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), πλέκειν (plékein)
ἀπροσποίητος (aprospoíētos), gr., Adj.: nhd. ungeheuchelt, echt; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), ποιεῖν (poiein)
ἀπροσποιήτως (prospoiḗtōs), gr., Adv.: nhd. ungeheuchelt, echt; E.: s. ἀπροσποίητος (aprospoíētos)
ἀπρόσπταιστος (apróssptaistos), gr., Adj.: nhd. nicht voraussehend, unvorhergesehen; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), πταίειν (ptaíein)
ἀπροσπτωσία (aprosptōsía), gr., F.: nhd. Freisein von Fehlern, Freisein von Irrtümern; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), πίπτειν (píptein)
ἀπρόσρητος (aprósrētos), gr., Adj.: nhd. unangesprochen; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), ἐρεῖν (erein)
ἀπροστασίαστος (aprostasíastos), gr., Adj.: nhd. ohne Vormund seiend; E.: s. ἀ- (a), προστάτης (prostátēs), πρό (pró), ἱστάναι (histánai)
ἀπροστασίου γραφή (apostasíu graphḗ), gr., F.: nhd. Klage gegen einen Metöken n Athen dass er sich keinen Schutzherren unter den Bürgern gesucht hat; E.: s. ἀ- (a), προστάτης (prostátēs), πρό (pró), ἱστάναι (histánai)
ἀπροστάτευτος (aprostáteutos), gr., Adj.: nhd. führerlos; E.: s. ἀ- (a), προστάτης (prostátēs), πρό (pró), ἱστάναι (histánai)
ἀπροστάτητος (aprostátētos), gr., Adj.: nhd. führerlos; E.: s. ἀ- (a), προστάτης (prostátēs), πρό (pró), ἱστάναι (histánai)
ἀπρόστατος (apróstatos)?, gr., Adj.: nhd. führerlos; E.: s. ἀ- (a), προστάτης (prostátēs), πρό (pró), ἱστάναι (histánai)
ἀπροστίμητος (aprostímētos), gr., Adj.: nhd. ohne Strafe seiend; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), τιμᾶν (timan)
ἀπρόστομoς (apróstomos), gr., Adj.: nhd. ohne scharfe Schneide seiend; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), τομός (tomós), τέμνειν (témnein)
ἀπρόστυχος (apróstychos), gr., Adj.: nhd. ?; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), τύχη (týchē) (1)
ἀπρόσφιλος (aprósphilos), gr., Adj.: nhd. unfreundlich; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), φιλεῖν (philein), φίλος (phílos)
ἀπρόσφορος (aprósphoros), gr., Adj.: nhd. unnahbar, gefährlich; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), φέρειν (phérein)
ἀπροσφόρως (aprosphórōs), gr., Adv.: nhd. unnahbar, gefährlich; E.: s. ἀπρόσφορος (aprósphoros)
ἀπροσφυής (aprosphyḗs), gr., Adj.: nhd. unvereinbar, unpassend; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), φύειν (phýein)
ἀπρόσφυλος (aprósphylos), gr., Adj.: nhd. nicht zum Stamm gehörend; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), φυλή (phylḗ)
ἀπροσφωνητί (aprosphōnētí), gr., Adv.: nhd. nicht angeredet, nicht gegrüßt; E.: s. ἀπροσφώνητος (aprosphṓnētos)
ἀπροσφώνητος (aprosphṓnētos), gr., Adj.: nhd. nicht angeredet, nicht gegrüßt, unbemerkt; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), φωνεῖν (phōnein)
ἀπρόσχημος (apróschēmos), gr., Adj.: nhd. fleichförmig; ÜG.: lat. aeqiformis Diom.; Q.: Diom.; I.: Lüs. lat. aeqiformis; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), σχῆμα (schēma)
ἀπρόσχωρος (apróschōros), gr., Adj.: nhd. arrogant, hochmütig; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), χωρεῖν (chōrein)
ἀπρόσψαυστος (apróspsaustós), gr., Adj.: nhd. nicht zu berühren seiend, nicht berührt; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), ψαύειν (psaúein)
ἀπροσωπόληπτος (aprosōpólēptos), gr., Adj.: nhd. nicht auf die Person Rücksicht nehmend; E.: s. ἀ- (a), πρόσωπον (prósōpon), λαμβάνειν (lambánein)
ἀπροσωπολήπτως (aprosōpolḗptōs), gr., Adv.: nhd. ohne Ansehen der Person; E.: s. ἀπροσωπόληπτος (aprosōpólēptos)
ἀπρόσωπος (aprósōpos), gr., Adj.: nhd. ohne schönes Gesicht seiend, hässlich, unpersönlich; E.: s. ἀ- (a), πρόσωπον (prósōpon), πρός (prós), ὄψ (óps)
ἀπροσώπως (aprosṓpōs), gr., Adv.: nhd. hässlich, unpersönlich; E.: s. ἀπρόσωπος (aprósōpos)
ἀπροτίελπτος (aprotíelptos), gr., (poet.), Adj.: nhd. unverhofft, ungehofft; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), ἐλπίς (elpís)
ἀπροτίμαστος (aprotímastos), gr., Adj.: nhd. unangestastet, unberührt, unnahbar; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), μαίεσθαι (maíesthai)
ἀπροτίοπτος (aprotíoptos), gr., Adj.: nhd. undurchsichtig; E.: s. ἀ- (a), πρός (prós), ὄπωπα (ópōpa)
ἀπροφανής (aprophanḗs), gr., Adj.: nhd. unerwartet, nicht vorhergesagt; E.: s. ἀ- (a), προφανής (prophanḗs), πρό (pró), φαίνειν (phaínein)
ἀπροφάσιστος (aprophástistos), gr., Adj.: nhd. ohne Ausrede seiend, ohne Bedenken seiend, unbedingt, bereitwillig, rücksichtslos; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), φαίνειν (phaínein)
ἀπροφασίστως (aprophastístōs), gr., Adv.: nhd. ohne Ausrede seiend, ohne Bedenken seiend, unbedingt, bereitwillig, rücksichtslos; E.: s. ἀπροφάσιστος (aprophástistos)
ἀπρόφατος (apróphatos), gr., Adj.: nhd. nicht vorhergesagt, unerwartet, plötzlich; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), φαίνειν (phaínein)
ἀπροφάτως (aprophátōs), gr., Adv.: nhd. nicht vorhergesagt, unerewartet, plötzlich; E.: s. ἀπρόφατος (apróphatos)
ἀπροφύλακτος (aprophýlaktos), gr., Adj.: nhd. nicht zu verhüten seiend, unvermeidlich; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), φυλάσσειν (phylássein)
ἀπροφυλάκτως (aprophyláktōs), gr., Adv.: nhd. nicht zu verhüten seiend, unvermeidlich; E.: s. ἀπροφύλακτος (aprophýlaktos)
ἀπροφώνητος (aprophṓnētos), gr., Adj.: nhd. nicht vorher angekündigt; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), φωνεῖν (phōnein)
ἀπρόχωστος (apróchōstos), gr., Adj.: nhd. nicht versandet, nicht verschlammt; E.: s. ἀ- (a), πρό (pró), χοῦν (chūn), χεῖν (chein)
ἀπρυτάνευτος (aprytáneutos), gr., Adj.: nhd. ohne Zahlung des Prytanenamtes seiend; E.: s. ἀ- (a), πρυτανεία (prytaneía), πρύτανις (prýtanis)
ἀπταισία (aptaisía), gr., F.: nhd. Übergehen der vorgeschriebenen Pausen in der Musik; E.: s. ἄπταιστος (áptaistos)
ἄπταιστος (áptaistos), gr., Adj.: nhd. nicht strauchelnd; E.: s. ἀ- (a), πταίειν (ptaíein)
ἀπταίστως (aptaístōs), gr., Adv.: nhd. nicht strauchelnd; E.: s. ἄπταιστος (áptaistos)
ἅπτειν (háptein) (1), gr., V.: nhd. heften, anheften, anknüpfen, berühren; Vw.: s. ἀν- (an), ἀφ- (aph), ἐφ- (eph), καθ- (kath), παρακαθ- (parakath), παρ- (par), περι- (peri), πρικαθ- (perikath), συν- (syn), ὑποσυν- (hyposyn), ὑφ- (hyph); E.: idg. *ap- (1), *əp-, *ēp-, *h₁ep-, V., fassen, nehmen, erreichen, Pokorny 50; L.: Frisk 1, 126
ἅπτειν (háptein) (2), gr., V.: nhd. anzünden, in Brand geraten (V.); Vw.: s. ἀν- (an), ἐξ- (ex), περι- (peri), ὑπαν- (hypan), ὑπεξ- (hypex), ὑπερεξ- (hyperex); E.: Herkunft ungeklärt?
ἁπτέον (haptéon), gr., Adj.: nhd. sich befassen müssend, berührern müssend; Vw.: s. περι- (peri); E.: s. ἅπτειν (háptein) (1)
ἀπτερέως (apteréōs), gr., Adj.: nhd. flugs, schnell, schleunigst; E.: s. πτερόν (pterón); L.: Frisk 1, 126
ἄπτερος (ápteros), gr., Adj.: nhd. ungeflügelt, festhaftend ,unvergessen, töricht; E.: s. ἀ- (a), πτερόν (pterón)
ἀπτέρυγος (aptérygos), gr., Adj.: nhd. ungeflügelt, keine Flügel habend; E.: s. ἀ- (a), πτερόν (pterón)
ἀπτερύεσθαι (apterýthai), gr., V.: nhd. mit den Flügeln schlagen; Hw.: s. ἀπτερύσσεσθαι (apterýssthai); E.: s. πτερύσσεσθαι (pterýssesthai)
ἀπτερύσσεσθαι (apterýssthai), gr., V.: nhd. mit den Flügeln schlagen; Hw.: s. ἀπτερύεσθαι (apterýthai); E.: s. πτερύσσεσθαι (pterýssesthai)
ἀπτέρως (aptérōs), gr., Adv.: nhd. ungeflügelt, festhaftend ,unvergessen, töricht; E.: s. ἄπτερος (ápteros)
ἀπτέρωτος (aptérōtos), gr., Adj.: nhd. ungeflügelt, keine Flügel habend; E.: s. ἀ- (a), πτερόν (pterón); Son.: Pfeile betreffend
ἅπτεσθαι (háptesthai), gr., V.: nhd. anfassen, berühren; Vw.: s. ἀνθ- (anth), καθ- (kath), παρ- (par), παρασυν- (parasyn), περιεξ- (ex); E.: idg. *ap- (1), *əp-, *ēp-, *h₁ep-, V., fassen, nehmen, erreichen, Pokorny 50
ἀπτήν (aptḗn), gr., Adj.: nhd. unbefiedert, noch nicht flügge, ungeflügelt; E.: s. ἀ- (a), πτηνός (ptēnós)
ἀπτής (aptḗs), ἀπτώς (aptṓs), gr., Adj.: nhd. nicht fallend, nicht dem Falle ausgesetzt; Q.: Inschr., Pind.; E.: s. ἀ- (a), πίπτειν (píptein)
ἁπτικός (haptikós), gr., Adj.: nhd. verbindbar, zum Berühren geeignet; Vw.: s. παρασυν- (parasyn), συν- (syn); E.: s. ἅπτειν (háptein) (1)
ἁπτικῶς (haptikōs), gr., Adv.: nhd. verbindbar, berührbar; Vw.: s. συν- (syn); E.: s. ἅπτειν (háptein) (1)
ἄπτιλος (áptilos), gr., Adj.: nhd. unfrei, ungefiedert; E.: s. ἀ- (a), πτίλος (ptílos), πτίλον (ptílon)
ἄπτιστος (áptistos), gr., Adj.: nhd. nicht geworfelt, nicht enthülst; E.: s. ἀ- (a), πτίσσειν (ptíssein)
ἁπτοεπής (haptoepḗs), gr., Adj.: nhd. Worte hinstreuend, unbedachtsam redend, dreist redend; E.: s. ἅπτειν (háptein) (1)?
ἁπτόητος (aptóētos), ἁπτόιητος (aptóiētos), gr., Adj.: nhd. unerschrocken, unverdrossen; E.: s. ἀ- (a), πτοεῖν (ptoein)
ἁπτόιητος (aptóiētos), gr., Adj.: Vw.: s. ἁπτόητος (aptóētos)
ἀπτόλεμιστος (aptólemistos), gr., Adj.: nhd. unkriegerisch; E.: s. ἀ- (a), πτόλεμος (ptólemos)
ἀπτόλεμος (aptólemos), gr., Adj.: nhd. unkriegerisch; E.: s. ἀ- (a), πτόλεμος (ptólemos)
ἀπτολέμτως (aptolémtōs), gr., Adv.: nhd. nicht fallend, feststehend, undeklinierbar; E.: s. ἄπτωτος (áptōtos)
ἁπτός (haptós), gr., Adj.: nhd. fassbar, fühlbar, berührbar; E.: s. ἅπτειν (háptein) (1)
ἅπτρα (háptra), gr., F.: nhd. Lampendocht; E.: s. ἅπτειν (háptein) (2)
ἅπτριον (háptrion), gr., N.: nhd. Lampendocht; E.: s. ἅπτειν (háptein) (2)
ἄπτυστος (áptystos), gr., Adj.: nhd. ohne Auswurf, ohne Aushusten; E.: s. ἀ- (a), πτύειν (ptýein)
ἁπτώδιον (haptṓdion), gr., N.: nhd. Brosche, Anstecknadel; E.: s. ἅπτειν (háptein) (1)
ἀπτξ (aptṓx), gr., Adj.: nhd. ohne Hasen seiend; E.: s. ἀ- (a), πτώξ (ptṓx)
ἀπτώς (aptṓs), gr., Adj.: Vw.: s. ἀπτής (aptḗs)
ἀπτωτί (aptōtí), gr., Adv.: nhd. nicht fallend, ohne zu Fallen; E.: s. ἄπτωτος (áptōtos)
ἄπτωτος (áptōtos), gr., Adj.: nhd. nicht fallend, feststehend, undeklinierbar; E.: s. ἀ- (a), πίπτειν (píptein); W.: s. lat. aptōtus, Adj., indeklinabel, undeklinierbar
ἀπύ (apý), gr., Adv.: Vw.: s. ἀπό (apó)
ἀπυγος (ápygos), gr., Adj.: nhd. steißlos, ohne Hinterbacken seiend, ohne Hintern seiend; E.: s. ἀ- (a), πυγή (pygḗ)
ἀπύειν (apýein), gr. (dor.), V.: Vw.: s. ἠπύειν (ēpýein)
ἀπυθμένιστος (apythménistos), gr., Adj.: nhd. bodenlos, keinen Grund habend; E.: s. ἀ- (a), πυθμήν (pythmḗn)
ἀπύθμενος (apýthmenos), gr., Adj.: nhd. bodenlos, keinen Grund habend; E.: s. ἀ- (a), πυθμήν (pythmḗn)
ἄπυκνος (ápyknos), gr., Adj.: nhd. nicht dicht, nicht zusammengepresst; E.: s. ἀ- (a), πυκνός (pyknós)
ἀπύκνωτος (apýknōtos), gr., Adj.: nhd. nicht dicht, nicht zusammengepresst; E.: s. ἀ- (a), πυκνός (pyknós)
ἄπυλος (ápylos), gr., Adj.: nhd. nicht durch Tore gesichert; E.: s. ἀ- (a), πύλη (pýlē)
ἀπύλωτος (apýlōtos), gr., Adj.: nhd. nicht durch Tore gesichert, durch kein Tor verschlossen, zügellos; E.: s. ἀ- (a), πύλη (pýlē)
ἀπυνδάκωτος (apyndákōtos), gr., Adj.: nhd. bodenlos, Gefäßboden habend; E.: s. ἀ- (a), πύνδαξ (pýndax)
ἄπυος (ápyos), gr., Adj.: nhd. nicht eiternd, nicht schwärend; E.: s. ἀ- (a), πυόν (pyón)
ἄπυθεν (ápythen), gr. (äol.), Adv.: Vw.: s. ἄποθεν (ápothen)
ἄπυργος (ápyrgos), gr., Adj.: nhd. nicht umtürmt, unbefestigt; E.: s. ἀ- (a), πύργος (pýrgos)
ἀπύργωτος (apýrgōtos), gr., Adj.: nhd. nicht umtürmt, unbefestigt; E.: s. ἀ- (a), πύργος (pýrgos)
ἀπύρεκτος (apýrektos), gr., Adj.: nhd. frei von Fieber seiend, fieberfrei, kein Fieber verursachend; E.: s. ἀ- (a), πυρετός (pyretós)
ἀπυρεξία (apyrexía), gr., F.: nhd. Fieberlosigkeit; E.: s. ἀ- (a), πυρετός (pyretós)
ἀπύρετος (apýretos), gr., Adj.: nhd. frei von Fieber seiend, fieberfrei, kein Fieber verursachend; E.: s. ἀ- (a), πυρετός (pyretós)
ἀπυρηνομήλη (apyrēnomḗlē), gr., F.: nhd. chirurgische Sonde ohne einen Knauf?; ne. probe without a knob; E.: s. ἀ- (a), πυρήν (pyrḗn), μήλη (mḗlē)
ἀπύρηνος (apýrēnos), gr., Adj.: nhd. kernlos, keinen Stein habend, keine Wirbelsäule habend; E.: s. ἀ- (a), πυρήν (pyrḗn)
ἀπυρίτης (apyrítēs), gr., M.: nhd. eine Art Laib; E.: s. πυρίτης (pyrítēs), πῦρ (pyr)
ἄπυρος (ápyros), gr., Adj.: nhd. vom Feuer unberührt, ungebraucht, neu, nicht mit Feuer bereitet; E.: s. ἀ- (a), πῦρ (pýr)
ἀπύρως (apýrgōs), gr., Adv.: nhd. vom Feuer unberührt, ungebraucht, neu, nicht mit Feuer bereitet; E.: s. ἄπυρος (ápyros)
ἀπύρωτος (apýrgōtos), gr., Adj.: nhd. nicht verbrannt, nicht mit Feuer bereitet, nicht gekocht; E.: s. ἀ- (a), πῦρ (pýr)
ἄπυστος (ápystos), gr., Adj.: nhd. ohne Kunde seiend, unkundig, unerkundet, verschollen, unverständlich, ungehört; E.: s. ἀ- (a), πεύθεσθαι (peúthesthai)
ἄπφα (áppha), ἀπφά (apphá), gr., M.: nhd. Papa; E.: idg. *appa, M., Vater, Pokorny 52; L.: Frisk 1, 127
ἀπφά (apphá), gr., M.: Vw.: s. ἄπφα (áppha)
ἀπφάφιον (apphárion), gr., N.: nhd. Väterchen; E.: s. ἄπφα (áppha)
ἀπφίδιον (apphídion), gr., N.: nhd. Väterchen; E.: s. ἄπφα (áppha)
ἀπφίον (apphíon), gr., N.: nhd. Väterchen; E.: s. ἄπφα (áppha)
ἀπφύς (apphýs), ἀπφῦς (apphys), gr., M.: nhd. Papa; Q.: Theokrit; E.: s. idg. *appa, M., Vater, Pokorny 52; L.: Frisk 1, 127
ἀπώγων (apṓgōn), gr., Adj.: nhd. bartlos, verloren; E.: s. ἀ- (a), πώγων (pṓgōn)
ἀπφῦς (apphys), gr., M.: Vw.: s. ἀπφύς (apphýs)
ἀπῳδός (apōidós), gr., Adj.: nhd. unharmonisch, misstönend, abgeschmackt; E.: s. ἀπό (apó), ἀοιδή (aoidḗ)
ἀπωθεῖν (apōthein), gr., V.: nhd. wegstoßen, wegdrängen; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀπό (apó), ὠθεῖν (ōthein)
ἀπωθεῖσθαι (apōtheisthai), gr., V.: nhd. zurückstoßen, zurückweisen, von sich abwehren, verdrängen; E.: s. ἀπό (apó), ὠθεῖν (ōthein)
ἄπωθεν (ápōthen), gr., Adv.: Vw.: s. ἄποθεν (ápothen)
ἀπώθησις (apṓthēsis), gr., F.: nhd. Zurückweisen, Abweisen; E.: s. ἀπωθεῖν (apōthein)
ἀπωθητής (apōthētḗs), gr., M.: nhd. Wegstoßer?; E.: s. ἀπωθεῖν (apōthein)
ἀπώθητος (apṓthētos), gr., Adj.: nhd. weggestoßen, verjagt; E.: s. ἀπωθεῖν (apōthein)
ἀπωθία (apōthía), gr., F.: nhd. Verweigerung; E.: s. ἀπωθεῖν (apōthein)
ἀπώλεια (apṓleia), gr., F.: nhd. Vernichtung, Untergang, Verderben; E.: s. ἀπολλύναι (apollýnai)
ἀπωλεσίοικος (apōlesíoikos), gr., Adj.: nhd. ein Haus zerstörend; E.: s. ἀπώλεια (apṓleia), οἶκος (oikos)
ἀπώλευτος (apōleutos), gr., Adj.: nhd. unzerstört, unzerbrochen; E.: s. ἀπολλύναι (apollýnai)
ἀπωλία (apōlía), gr., F.: nhd. Vernichtung, Untergang, Verderben; E.: s. ἀπολλύναι (apollýnai)
ἀπώμαστος (apṓmastos), gr., Adj.: nhd. ohne Deckel seiend, deckellos; E.: s. ἀ- (a), πωμάζειν (pōmázein), πῶμα (pōma) (2)
ἄπωμος (ápōmos), gr., Adj.: nhd. ohne Deckel seiend, deckellos; E.: s. ἀ- (a), πῶμα (pōma) (2)
ἀπώμοσία (apōmosía), gr., F.: nhd. Abschwören; E.: s. ἀπομνύειν (apomnýein)
ἀπωμοτικός (apōmotikós), gr., Adj.: nhd. einen Eid ablehnend, einen Eid leugnend; E.: s. ἀπομνύειν (apomnýein)
ἀπωμοτικῶς (apōmotikōs), gr., Adv.: nhd. einen Eid ablehnend, einen Eid leugnend; E.: s. ἀπομνύειν (apomnýein)
ἀπώμοτος (apṓmotos), gr., Adj.: nhd. abgeschworen, abzuschwören seiend; E.: s. ἀπομνύειν (apomnýein)
ἀπών (apṓn)?, gr., Adv.: nhd. anderswoher; E.: s. ἀπό (apó)?
ἀπωνεῖσθαι (apōneistha), gr., V.: nhd. kaufen, erwerben; E.: s. ἀπό (apó), ὠνεῖσθαι (ōneisthai)
ἀπωρυγίζειν (apōrygízein), gr., V.: nhd. aufgraben; E.: s. ἀπῶρυξ (apōryx)
ἀπῶρυξ (apōryx), gr. F.: nhd. von einem Ort wegführender Kanal; E.: s. ἀπορύσσειν (aporýssein)
ἀπωρυγισμός (apōrygismós), gr., M.: nhd. Absenken, Schichtung; E.: s. ἀπωρυγίζειν (apōrygízein), ἀπῶρυξ (apōryx)
ἀπωρωσία (apōrōsia), gr., F.: nhd. Fehlen eines Kalluses; E.: s. ἀ- (a), πῶρος (pōros)
ἀπώρωτος (apṓrōtos), gr., Adj.: nhd. keinen Kallus bildend; E.: s. ἀ- (a), πῶρος (pōros)
ἀπωσίκακος (apōsíakos), gr., Adj.: nhd. Böses abwehrend; E.: s. ἀπωθεῖν (apōthein), κακός (kakós)
ἀπωσικύματος (apōsikýmatos), gr., Adj.: nhd. Wellen abwehrend; E.: s. ἀπωθεῖν (apōthein), κῦμα (kyma)
ἄπωσις (ápōsis), gr., F.: nhd. Stoßen, Fortstoßen, Forttreiben; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀπωθεῖν (apōthein)
ἀπωσμος (apōsmós), gr., M.: nhd. Stoßen, Fortstoßen, Forttreiben; Vw.: s. ἀντ- (ant); E.: s. ἀπωθεῖν (apōthein)
ἀπωστέον (apōstéon), gr., Adj.: nhd. zurückstoßen müssend, zurückweisen müssend, verstoßen müssend; E.: s. ἀπωθεῖν (apōthein)
ἀπωστέος (apōstéos), gr., Adj.: nhd. zurückstoßen müssend, zurückweisen müssend, verstoßen müssend; E.: s. ἀπωθεῖν (apōthein)
ἀπώστης (apṓstēs), gr., M.: nhd. Zurückweisender, Vertreibender, Verjagender; E.: s. ἀπωθεῖν (apōthein)
ἀπωστικός (apōstikós), gr., Adj.: nhd. abweisend, zurückweisend, verjagend; E.: s. ἀπωθεῖν (apōthein)
ἀπωστός (apōstós), gr., Adj.: nhd. weggestoßen, vertrieben, vertreibbar; E.: s. ἀπωθεῖν (apōthein)
απωτάτω (apōtátō), gr., Adv.: nhd. möglichst fern; E.: s. ἀπό (apó)
απώτερος (apṓteros), gr., Adj. (Komp.): nhd. entfernter, weiter weg seiend; E.: s. ἀπό (apó)
απωτέρω (apōtérō), gr., Adv. (Komp.): nhd. entfernter; E.: s. ἀπό (apó)
απωτέρως (apōtérōs), gr., Adj. (Komp.): nhd. entfernter, weiter weg seiend; E.: s. ἀπό (apó)
ἄπωτος? (ápōtos), gr., Adj.: nhd. taub; E.: s. ἀπό (apó), οὖς (us)
απωχραίνειν (ōchraínein), gr., V.: nhd. blass machen; E.: s. ἀπό (apó), ὠχραίνειν (ōchraínein), ὠχρός (ōchrós)
ἄρ (ár), gr., Partikel: Vw.: s. ἄρα (ára)
ἀρά (ará), ἀρή (arḗ), gr., F.: nhd. Gebet, Flehen, Fluch; Vw.: s. ἐπ- (ep), κατ- (kat); E.: s. idg. *ōr-, *ər-, V., reden, rufen, Pokorny 781; L.: Frisk 1, 127
ἄρα (ára), ἄρ (ár), ῥα (rha), ερ (er), gr., Partikel: nhd. folglich, demnach, also, nun; E.: idg. *ar- (4), *er-, *or-?, *r̥-, Adv., nun, also, Pokorny 62; R.: ἆρ᾿ οὐ (ar u), gr., Adv.: nhd. nicht?, nicht wahr?; R.: ἆρ᾿ μή (ar mḗ), gr., Adv.: nhd. doch nicht etwa?; L.: Frisk 1, 127
ἆρα (ara), gr., Fragepartikel: nhd. nicht wahr, doch wohl nicht; E.: s. idg. *ar- (4), *er-, *or-?, *r̥-, Adv., nun, also, Pokorny 62
ἀραβεῖν (arabein), gr., V.: nhd. raffeln; E.: s. ἄραβος (árabos)
Ἀραβία (Arabía), gr., F.=ON: nhd. Arabien; E.: aus dem Semitischen?, Dunkelland?; W.: lat. Arabia, F.=ON, Arabien; afrz. Arabit, Arabiz, F.=ON, Arabien; an. rabita, F.=ON, Arabien; W.: lat. Arabia, F.=ON, Arabien; anfrk. Arabia* 1, Sb., ON, Arabien; W.: lat. Arabia, F.=ON, Arabien; ahd. Arabia* 2, Sb.=ON, Arabien; nhd. Arabien, ON, Arabien; W.: lat. Arabia, F.=ON, Arabien; ahd. Arabī* 2, Rabī, Sb.=ON, Arabien; nhd. Arabien, ON, Arabien; W.: got. Arabia, st. F.=ON, Arabien
ἄραβος (árabos), gr., M.: nhd. Geräusch (N.) (1), Klappern (N.); E.: onomatopoetisch; L.: Pokorny 156, Frisk 1, 128
Ἄραβς (Arabs), gr., M.: nhd. Araber; E.: s. Ἀραβία (Arabía); W.: lat. Arabs, M., Araber; lat.-ahd. *Arabus?, st. M., Araber; W.: lat. Arabs, M., Araber; anfrk. Arabus* 1, st. M. (a?), Araber
ἄραγε (árage)?, nhd., Adv.: nhd. ja, wohl, also darum; E.: s. ἄρα (ára)
ἄραγμα (áragma), nhd., N.: nhd. Gerassel, Schmettern, Schlagen; E.: s. ἀράσσειν (arássein)
ἀραγμός (aragmós), nhd., M.: nhd. Gerassel, Schmettern, Schlagen; E.: s. ἀράσσειν (arássein)
ἄραδος (árados), gr., M.: nhd. Erregung; E.: vgl. idg. *er- (3), V., sich bewegen, erregen, wachsen (V.) (1), Pokorny 326; L.: Frisk 1, 128
ἀράζειν (arázein), gr., V.: nhd. reizen, beunruhigen; E.: vgl. idg. *er- (3), V., sich bewegen, erregen, wachsen (V.) (1), Pokorny 326; L.: Frisk 1, 128
ἀραιός (araiós), gr., Adj.: nhd. schmal, dünn, schlaff, weitstehend; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 128
ἀραῖος (araios), gr., Adj.: nhd. zum Gebet gehörig, zum Fluch beladen (Adj.), fluchbeladen; E.: s. ἄρα (ára); L.: Frisk 1, 127
ἀραιότης (araiótēs), gr., F.: nhd. Lockerheit; E.: s. ἀραιός (araiós); L.: Frisk 1, 128
ἀραιοῦν (araiūn), gr., V.: nhd. locker machen; Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: s. ἀραιός (araiós); L.: Frisk 1, 128
ἀραιώδης (araiṓdēs), gr., Adj.: nhd. porös; E.: s. ἀραιός (araiós), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 128
ἀραίωμα (araíōma), gr., N.: nhd. Lockerheit; E.: s. ἀραιοῦν (araiūn), ἀραιός (araiós); L.: Frisk 1, 128
ἀραίωσις (araíōsis), gr., F.: nhd. Lockerheit; E.: s. ἀραιοῦν (araiūn), ἀραιός (araiós); L.: Frisk 1, 128
ἀραιωτικός (araiōtikós), gr., Adj.: nhd. Lockern betreffend, Verfeinern betreffend; E.: s. ἀραιοῦν (araiūn), ἀραιός (araiós)
ἄρακος (árakos), gr., M.: nhd. Hülsenfrucht die unter den Linsen als Unkraut wächst; E.: idg. *arenko-, Sb., Getreideart?, Pokorny 66; vgl. idg. *arə-, *ar-, *h₂arh₃-, V., pflügen, Pokorny 62; L.: Frisk 1, 128
ἀρᾶν (aran), gr., V.: nhd. beschädigen; E.: s. ἀρᾶσθαι (arasthai)?
ἀραρίσκειν (ararískein), gr., V.: nhd. fügen, anfügen, verbinden, verfertigen, bauen, fest sein (V.); Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. idg. *arī̆-, *rī̆-, V., fügen, passen, zählen, ordnen, Pokorny 55; vgl. idg. *ar- (1), *h₂er-, V., fügen, passen, Pokorny 55; L.: Frisk 1, 128
ἀράσιμος (arásimos), gr., Adj.: nhd. verflucht; E.: s. κατ- (kat); E.: s. ἀρᾶσθαι (arasthai)
ἀρᾶσθαι (arasthai), gr., V.: nhd. beten, flehen, wünschen; Vw.: s. ἀπ- (ap), δι- (di), ἐπ- (ap), ἐπικατ- (epikat), κατ- (kat); Hw.: s. ἀρά (ará); E.: s. idg. *ōr-, *ər-, V., reden, rufen, Pokorny 781; L.: Frisk 1, 127
ἀράσσειν (arássein), gr., V.: nhd. schlagen, stoßen, klopfen; Vw.: s. ἀπ- (ap), δι- (di), ἐπ- (ep), περι- (peri), ὑπ- (hyp); E.: Herkunft unklar?; L.: Frisk 1, 129
ἀρατός (aratós), gr., Adj.: nhd. fluchbeladen, erwünscht; Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. ἄρα (ára); L.: Frisk 1, 127
ἄρατρον (áratron), gr. (gortyn.), N.: Vw.: s. ἄροτρον (árotron)
ἀραχίδνα (arachídna), gr., F.: nhd. eine Hülsenfrucht; E.: Herkunft ungeklärt?, vielleicht von idg. *arenko-, Sb., Getreideart?, Pokorny 66; vgl. idg. *arə-, *ar-, *h₂arh₃-, V., pflügen, Pokorny 62; W.: lat. arachidnē, F., unterirdische Plattererbse; L.: Frisk 1, 129
ἀραχναῖος (arachnaios), gr., Adj.: nhd. zur Spinne gehörig, Spinnen...; E.: s. ἀράχνη (aráchnē); L.: Frisk 1, 130
ἀράχνη (aráchnē), gr., F.: nhd. Spinne; Hw.: s. ἀράχνης (aráchnēs); E.: Etymologie unbekannt; L.: Pokorny 61, Frisk 1, 129, Walde/Hofmann 1, 61
ἀράχνης (aráchnēs), gr., M.: nhd. Spinne; Hw.: s. ἀράχνη (aráchnē); E.: Etymologie unbekannt; L.: Pokorny 61, Frisk 1, 129
ἀραχνήεις (arachnḗeis), gr., Adj.: nhd. zur Spinne gehörig; E.: s. ἀράχνη (aráchnē); L.: Frisk 1, 130
ἀράχνιον (aráchnion), gr., N.: nhd. Spinnengewebe; E.: s. ἀράχνη (aráchnē); L.: Frisk 1, 129
ἀραχνιοῦν (arachniūn), gr., V.: nhd. mit Spinngeweben überziehen; E.: s. ἀράχνη (aráchnē); L.: Frisk 1, 130
ἀραχνιοῦσθαι (arachniūsthai), gr., V.: nhd. mit Spinngeweben überzogen werden; E.: s. ἀράχνη (aráchnē); L.: Frisk 1, 130
ἀραχνιώδης (arachniṓdēs), gr., Adj.: nhd. spinngewebeartig; E.: s. ἀράχνη (aráchnē), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 130
ἄρβηλος (árbēlos), gr., M.: nhd. rundes Schustermesser; E.: wohl Fremdwort unbekannter Herkunft und nicht von idg. *ereb-, *orob-, *rōb-, V., bohren, aushöhlen, Pokorny 333; L.: Pokorny 333, Frisk 1, 130
ἀρβίννη (árbínnē), gr., Sb.: nhd. Fleisch; E.: wohl entlehnt aus lat. arvīna, F., Schmer, Fett, Speck; vgl. idg. *aru̯ā, F., Darm?, Pokorny 68; L.: Pokorny 68, 782, Frisk 1, 130
ἀρβύλη (arbýlē), gr., F.: nhd. starker den ganzen Fuß bedeckender Schuh; E.: wohl Fremdwort unbekannter Herkunft und nicht von idg. *ereb-, *orob-, *rōb-, V., bohren, aushöhlen, Pokorny 333; L.: Pokorny 333, Frisk 1, 130
ἀργαίνειν (árgaínein), gr., V.: nhd. weiß sein (V.); Hw.: s. ἀργός (argós); E.: vgl. idg. *areg̑- (Kreuzung von idg. *arg̑- mit *erk- denkbar), *arg̑- (?), *h₂rg̑o-, Adj., glänzend, weißlich, Pokorny 64; L.: Frisk 1, 132
ἀργᾶς (argas), gr. (dor.), Adj.: Vw.: s. ἀργής (argḗs)
ἀργεῖν (argein), gr., V.: nhd. untätig sein (V.), unwirksam sein (V.); Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. ἀργός (2); L.: Frisk 1, 133
ἀργειφόντης (argeiphóntēs), gr., Adj.: nhd. lichtstrahlend; E.: s. ἀργής (argḗs), φαίνειν (phaínein)
ἄργεμον (árgemon), gr., N.: nhd. weißer Fleck im Auge, eine Pflanze; E.: weitere Herkunft ungeklärt, vielleicht s. ἀργός (argós) (1); W.: lat. argemum, N., kleines Geschwür im Auge; L.: Frisk 1, 131
ἀργεννόν (argennón), gr., N.: nhd. rein weißes Silber?, weißer Fleck im Auge; E.: s. ἀργός (argós)
ἀργεννός (argennós), gr., Adj.: nhd. weißschimmernd; E.: s. ἀργής (argḗs); L.: Frisk 1, 132
ἀργεστής (argestḗs), gr., Adj.: nhd. aufhellend, wolkenlos; E.: s. ἀργής (argḗs)
ἀργέτα (argéta), gr., Adj.: Vw.: s. ἀργής (argḗs)
ἀργέτι (argéti), gr., Adj.: Vw.: s. ἀργής (argḗs)
ἀργή (argḗ), gr., F.: nhd. Untätige, Müßige; E.: s. ἀργός (argós) (2)
ἀργήεις (argḗeis), ἀργᾶς (argas), gr., Adj.: nhd. weiß, glänzend, weißschimmernd; Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: s. idg. *areg̑- (Kreuzung von idg. *arg̑- mit *erk- denkbar), *arg̑- (?), *h₂rg̑o-, Adj., glänzend, weißlich, Pokorny 64
ἄργημον (árgemon), gr., N.: nhd. weißer Fleck auf dem Auge; E.: s. idg. *areg̑- (Kreuzung von idg. *arg̑- mit *erk- denkbar), *arg̑- (?), *h₂rg̑o-, Adj., glänzend, weißlich, Pokorny 64; W.: lat. argilla, argila, F., weißer Ton (M.) (1), Töpfererde, Mergel
ἀργής (argḗs), ἀργέτα (argéta), ἀργέτι (argéti), gr., Adj.: nhd. weiß, glänzend, weißschimmernd; E.: s. idg. *areg̑- (Kreuzung von idg. *arg̑- mit *erk- denkbar), *arg̑- (?), *h₂rg̑o-, Adj., glänzend, weißlich, Pokorny 64; L.: Frisk 1, 131
ἀργία (argía), gr., F.: nhd. Untätigkeit, Trägheit, Müßiggang, Ruhe, Muse; E.: s. ἀργός (argós) (2); W.: mlat. argia, F., Untätigkeit
ἀργικέραυνος (argikéraunos), gr., Adj.: nhd. hellblitzend; E.: s. ἀργός (argós) (1), ἀργής (argḗs)
ἄργιλλα (árgilla), gr., N.?: nhd. unterirdische Wohnung; E.: s. idg. *areg-, V., verschließen, Pokorny 64
ἄργιλλος (árgillos), gr., M.: nhd. weißer Ton (M.) (1); Hw.: s. ἄργιλος (árgilos); E.: s. idg. *areg̑- (Kreuzung von idg. *arg̑- mit *erk- denkbar), *arg̑- (?), *h₂rg̑o-, Adj., glänzend, weißlich, Pokorny 64; W.: lat. argilla, argila, F., weißer Ton (M.) (1), Töpfererde, Mergel; L.: Frisk 1, 132
ἀργιλλώδης (argillṓdēs), gr., Adj.: nhd. tonartig; E.: s. ἄργιλλος (árgillos), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 132
ἄργιλος (árgilos), gr., M.: nhd. weißer Ton (M.) (1); Hw.: s. ἄργιλλος (árgillos); E.: s. idg. *areg̑- (Kreuzung von idg. *arg̑- mit *erk- denkbar), *arg̑- (?), *h₂rg̑o-, Adj., glänzend, weißlich, Pokorny 64; W.: lat. argilla, argila, F., weißer Ton (M.) (1), Töpfererde, Mergel
ἀργινόεις (arginóeis), gr., Adj.: nhd. weißschimmernd; E.: s. ἀργός (argós) (1)
ἀργιόδων (argiódōn), gr., Adv.: nhd. mit blendend weißen Zähnen; E.: s. ἀργός (argós) (1), ὀδούς (odús)
ἀργίπους (argípus), gr., Adj.: nhd. schnellfüßig; E.: s. ἀργός (argós) (1), πούς (pús)
*ἀργῖτις (argitis), gr., F.: nhd. Weinstock mit weißen Trauben?; E.: s. ἀργός (argós); W.: lat. argītis, F., Weinstock mit weißen Trauben
ἄργμα (árgma), gr., N.: nhd. Erstlingsopfer; Vw.: s. ἀπ- (ap), κατ- (kat); E.: s. ἄρχειν (árchein)
Ἀργοναῦτα (Argonauta), gr., M.: nhd. Argonaut; E.: s. Ἀργώ (Argṓ), ναῦς (naus)
ἀργός (argós) (1), gr., Adj.: nhd. weiß, schimmernd, schnell; E.: s. idg. *areg̑- (Kreuzung von idg. *arg̑- mit *erk- denkbar), *arg̑- (?), *h₂rg̑o-, Adj., glänzend, weißlich, Pokorny 64; L.: Frisk 1, 132
ἀργός (argós) (2), gr., Adj.: nhd. untätig, müßig; E.: s. ἀ- (a), ἔργον (érgon); L.: Frisk 1, 133
Ἄργος (Άrgos) (3), gr., N.=ON: nhd. Argos, Argolis; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 132
ἀργυράγχη (argyránchē), gr., F.: nhd. Geldbräune; E.: s. ἄργυρος (árgyros), ἄγχειν (ánchein)
ἀργύρασπις (argýraspis), gr., M., F.: nhd. Silberschild; E.: s. ἄργυρος (árgyros), ἀσπίς (aspís) (2)
ἀργύρειον (argýreion), gr., N.: nhd. Silberbergwerk, Silbergrube; E.: s. ἄργυρος (árgyros)
ἀργύρειος (argýreios), gr., Adj.: nhd. zum Silbergraben gehörig; E.: s. ἄργυρος (árgyros); L.: Frisk 1, 133
ἀργύρεος (argýreos), ἀργυροῦς (argyrūs), gr., Adj.: nhd. silbern, versilbert, silberbeschlagen; Hw.: s. ἀργύριος (argýrios); E.: s. ἄργυρος (árgyros); L.: Frisk 1, 133
ἀργυρεύειν (argyreúein), gr., V.: nhd. nach Silber graben; Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: s. ἄργυρος (árgyros); L.: Frisk 1, 133
ἀργυρευτική (argyreutikḗ), gr., F.: nhd. Silberschmiedekunst; E.: s. ἄργυρος (árgyros); L.: Frisk 1, 133
ἀργυρίδιον (argyrídion), gr., N.: nhd. Silber, Geld; E.: s. ἄργυρος (árgyros)
ἀργυρίζεσθαι (argyrízesthai), gr., V.: nhd. Geld erpressen; E.: s. ἄργυρος (árgyros); L.: Frisk 1, 133
ἀργυρικός (argyrikós), gr., Adj.: nhd. in Geld bestehend, Geld...; E.: s. ἄργυρος (árgyros)
ἀργύριον (argýrion), gr., N.: nhd. Silber, Geld; E.: s. ἄργυρος (árgyros); L.: Frisk 1, 133
ἀργύριος (argýrios), gr., Adj.: nhd. silbern, versilbert, silberbeschlagen; Hw.: s. ἀργύρεος (argýreos); E.: s. ἄργυρος (árgyros)
ἀργυρίς (argyrís), gr., F.: nhd. silbernes Gefäß; E.: s. ἄργυρος (árgyros); L.: Frisk 1, 133
ἀργυρῖτις (argyritis), gr., F.: nhd. silberhaltige Erde; E.: s. ἄργυρος (árgyros); W.: lat. argyrītis, F., heilweiße Silberglätte
ἀργυρογραφία (argyrographía), gr., F.: nhd. Silberschrift; E.: s. ἄργυρος (árgyros), γράφειν (gráphein); W.: mlat. argyrographia, F., Silberschrift
ἀργυρολογεῖν (argyrologein), gr., V.: nhd. Geld eintreiben, brandschatzen; E.: s. ἄργυρος (árgyros), λέγειν (légein)
ἀργυρολογία (argyrología), gr., F.: nhd. Eintreibung von Geld, Brandschatzung, Kontribution; E.: s. ἄργυρος (árgyros), λέγειν (légein)
ἀργυρολόγος (argyrológos), gr., Adj.: nhd. Geld eintreibend, Tribut eintreibend; E.: s. ἄργυρος (árgyros), λέγειν (légein)
ἀργυρόπους (argyrópus), gr., Adj.: nhd. mit silbernen Füßen ausgestattet; E.: s. ἄργυρος (árgyros), πούς (pús)
ἄργυρος (árgyros), gr., M.: nhd. Silber, Geld; Vw.: s. ὑδρ- (hydr); E.: s. idg. *areg̑- (Kreuzung von idg. *arg̑- mit *erk- denkbar), *arg̑- (?), *h₂rg̑o-, Adj., glänzend, weißlich, Pokorny 64; L.: Frisk 1, 133
ἀργυρότρξος (argyrótoxos), gr., Adj.: nhd. mit silbernem Bogen seiend; E.: s. ἄργυρος (árgyros), τόξον (tóxon)
ἀργυροῦν (argyrūn), gr., V.: nhd. versilbern, mit Silber bedecken; Vw.: s. ἀπ- (ap), περι- (peri), ὑπ- (hyp); E.: s. ἄργυρος (árgyros)
ἀργυροῦς (argyrus), gr., Adj.: Vw.: s. ἀργύρεος (argýreos)
ἀργυροῦσθαι (argyrūsthai), gr., V.: nhd. mit Silber bedeckt werden, mit Silber versehen werden; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἄργυρος (árgyros); L.: Frisk 1, 133
ἀργυρώδης (argyrṓdēs), gr., Adj.: nhd. silberhaltig; E.: s. ἄργυρος (árgyros), εἶδος (eidos)
ἀργύρωμα (argýrōma), gr., N.: nhd. Barschaft, Geldmittel, Silbergeschirr; E.: s. ἄργυρος (árgyros); L.: Frisk 1, 133
ἄργυφεος (árgypheos), gr., Adj.: nhd. weiß, weiß schimmernd; E.: s. idg. *areg̑- (Kreuzung von idg. *arg̑- mit *erk- denkbar), *arg̑- (?), *h₂rg̑o-, Adj., glänzend, weißlich, Pokorny 64; L.: Frisk 1, 134
ἄργυφος (árgyphos), gr., Adj.: nhd. weiß, weiß schimmernd; E.: s. idg. *areg̑- (Kreuzung von idg. *arg̑- mit *erk- denkbar), *arg̑- (?), *h₂rg̑o-, Adj., glänzend, weißlich, Pokorny 64; L.: Frisk 1, 134
Ἀργώ (Argṓ), gr., F.: nhd. Argo (Schiff des Iason); E.: s. ἀργός (argós)
ἀργώδης (argṓdēs), gr., Adj.: nhd. untätig; E.: s. ἀργός (2), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 133
ἄρδα (árda), gr., F.: nhd. Schmutz; E.: s. ἄρδειν (árdein), oder von idg. *ered-, V., Sb., fließen, Feuchtigkeit, Pokorny 334?; L.: Frisk 1, 134
ἄρδαλος (árdalos), gr., M.: nhd. Dreckfink; E.: s. ἄρδα (árda); W.: lat. ardalio, M., geschäftig tuender Müßiggänger, Schlemmer; L.: Frisk 1, 134
ἀρδάνιον (ardánion), gr., N.: nhd. Wasserkrug; E.: s. ἄρδειν (árdein); L.: Frisk 1, 135
ἀρδεία (ardeía), gr., F.: nhd. Bewässerung; E.: s. ἀρδεύειν (ardeúein), ἄρδειν (árdein); L.: Frisk 1, 135
ἄρδειν (árdein), gr., V.: nhd. benetzen, bewässern; Vw.: s. δι- (di), ἐπ- (ep), κατ- (kat), ὑπ- (hyp); E.: Etymologie unbekannt; L.: Frisk 1, 135
ἀρδεύειν (ardeúein), gr., V.: nhd. netzen, bewässern; Vw.: s. κατ- (kat), μετ- (met); E.: s. ἄρδειν (árdein); L.: Frisk 1, 135
ἄρδευσις (árdeusis), gr., F.: nhd. Bewässerung; E.: s. ἀρδεύειν (ardeúein), ἄρδειν (árdein); L.: Frisk 1, 135
ἀρδευτής (ardeutḗs), gr., M.: nhd. Bewässerer; E.: s. ἀρδεύειν (ardeúein), ἄρδειν (árdein); L.: Frisk 1, 135
ἀρδευτός (ardeutós), gr., Adj.: nhd. bewässert; Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. ἀρδεύειν (ardeúein), ἄρδειν (árdein)
ἄρδις (árdis), gr., F.: nhd. Pfeilspitze, Stachel; E.: idg. *ardi-, *r̥di-, Sb., Spitze, Stachel, Pokorny 63; L.: Frisk 1, 134
ἀρδμός (ardmos), gr., M.: nhd. Tränke, Tränkplatz; E.: s. ἄρδειν (árdein); L.: Frisk 1, 135
Ἀρέθουσα (Aréthusa), gr., F.=ON: nhd. Arethusa (Name mehrerer Örtlichkeiten); E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 135
ἀρειᾶν (areian), gr., V.: nhd. drohen; E.: s. ἀρειή (areiḗ); L.: Frisk 1, 135
ἀρειή (areiḗ), gr., F.: nhd. Verwünschung, Drohung; E.: s. idg. *eres- (2), *ₑrs-, *r̥s-, *ₑres-, V., fließen, Pokorny 336; L.: Frisk 1, 135
Ἄρειος (Άreios), gr., Adj.: nhd. dem Ares geweiht; E.: s. Ἄρης (Ares); W.: lat. Arēus, Adj., des Ares seiend, arëisch
ἀρείων (areíōn), gr., Adj. (Komp.): nhd. bessere; E.: s. idg. *ar- (1), *h₂er-, V., fügen, passen, Pokorny 55; L.: Frisk 1, 135
ἄρεκτος (árektos), gr., Adj.: nhd. ungetan, unvollendet; E.: s. ἀ- (a), ῥέζειν (rhézein)
ἀρέπυια (arépyia), gr., F.: nhd. Harpyie; Hw.: s. ἅρπυια (harpyia); E.: s. idg. *rep-, V., reißen, raffen, Pokorny 865
ἀρέσθαι (arésthai), gr., V.: nhd. erwerben, gewinnen; E.: s. idg. *ar- (2), V., zuteilen, (an sich bringen), Pokorny 61
ἄρεσις (áresis), gr., F.: nhd. Gefälligkeit, Sühnung; E.: s. ἀρέσκειν (aréskein); L.: Frisk 1, 136
ἀρεσκεία (areskeía), ἀρεσκία (areskía), gr., F.: nhd. Wohlgefallen, Gefallsucht; E.: s. ἀρέσκειν (aréskein); L.: Frisk 1, 136
ἀρέσκειν (aréskein), gr., V.: nhd. gefällig machen, gefallen (V.); Vw.: s. ἀπ- (ap), ὑπερ- (hyper); E.: s. idg. *ar- (1), *h₂er-, V., fügen, passen, Pokorny 55; L.: Frisk 1, 136
ἀρέσκεσθαι (aréskesthai), gr., V.: nhd. sich verständigen, einig werden, versöhnen; Vw.: s. ἀπ- (ap); Hw.: s. ἀρέσκειν (aréskein); E.: s. idg. *ar- (1), *h₂er-, V., fügen, passen, Pokorny 55
ἀρεσκεύεσθαι (areskeúesthai), gr., V.: nhd. liebesdienerisch sein (V.); E.: s. ἀρέσκειν (aréskein); L.: Frisk 1, 136
ἀρέσκευμα (aréskeuma), gr., N.: nhd. Schmeichelei; E.: s. ἀρεσκεύεσθαι (areskeúesthai), ἀρέσκειν (aréskein); L.: Frisk 1, 136
ἀρεσκία (areskía), gr., F.: Vw.: s. ἀρεσκεία (areskeía)
ἀρεσκόντως (areskkóntōs), gr., Adv.: nhd. zum Wohlgefallen, wohlgefällig, befriedigend; E.: s. ἀρέσκειν (aréskein)
ἄρεσκος (áreskos), gr., Adj.: nhd. gefällig, schmeichlerisch; E.: s. ἀρέσκειν (aréskein); L.: Frisk 1, 136
ἀρέσκων (aréskōn), gr., Adj.: nhd. befriedigend; E.: s. ἀρέσκειν (aréskein)
ἀρέσμιον (arésmion), gr., N.: nhd. Entschädigung der Priester für das Opfern; E.: s. ἀρέσκειν (aréskein)
ἀρεστέον (arestós), gr., Adj.: nhd. gefällig sein müssend, erfreuen müssend; E.: s. ἀρέσκειν (aréskein)
ἀρεστήρ (arestḗr), gr., M.: nhd. ein Kuchen als Versöhnungsangebot; E.: s. ἀρέσκειν (aréskein)
ἀρεστηρία (arestēría), gr., F.: nhd. Versöhnungsopfer?, Versöhnungsangebot, Sühnung; E.: s. ἀρέσκειν (aréskein)
ἀρεστήριον (arestḗrion), gr., N.: nhd. Versöhnungsopfer?, Versöhnungsangebot, Versöhnungsopfer; E.: s. ἀρέσκειν (aréskein)
ἀρεστήριος (arestḗrios), gr., Adj.: nhd. versöhnend; E.: s. ἀρέσκειν (aréskein); L.: Frisk 1, 136
ἀρεστός (arestós), gr., Adj.: nhd. gefällig, angenehm; E.: s. ἀρέσκειν (aréskein); L.: Frisk 1, 136
ἀρεστῶς (arestōs), gr., Adv.: nhd. gefällig, angenehm; E.: s. ἀρέσκειν (aréskein)
ἀρετᾶν (aretan), gr., V.: nhd. taugen, gedeihen, Glück haben; E.: s. ἀρετή (aretḗ); L.: Frisk 1, 136
ἀρετή (aretḗ), gr., F.: nhd. Tüchtigkeit, Tugend, Tapferkeit; E.: vgl. idg. *ar- (1), *h₂er-, V., fügen, passen, Pokorny 55; L.: Frisk 1, 136
ἀρετοῦσθαι (aretūsthai), gr., V.: nhd. tüchtig sein (V.); E.: s. ἀρετή (aretḗ); L.: Frisk 1, 136
ἀρή (arḗ), gr., F.: nhd. Verderben, Gewalttat; E.: s. idg. *eres- (2), *ₑrs-, *r̥s-, *ₑres-, V., fließen, Pokorny 336; L.: Frisk 1, 136
ἀρή (arḗ), gr. (hom.), F.: Vw.: s. ἀρά (ará)
ἀρήγειν (arḗgein), gr., V.: nhd. beistehen, helfen; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. idg. *reg̑- (1), Adj., V., Sb., gerade (Adj.) (2), richten, lenken, recken, strecken, Richtung, Linie, Pokorny 854; L.: Frisk 1, 137
ἄρηγοσύνη (árēgosýnē), gr., F.: nhd. Hilfe; E.: s. ἀρήγειν (arḗgein); L.: Frisk 1, 137
ἀρηγών (arēgṓn), gr., M., F.: nhd. Helfer, Helferin; Hw.: s. ἀρήγειν (arḗgein); E.: vgl. idg. *reg̑- (1), Adj., V., Sb., gerade (Adj.) (2), richten, lenken, recken, strecken, Richtung, Linie, Pokorny 854; L.: Frisk 1, 137
ἀρήμενος (arḗmenos), gr., Adj.: nhd. geschädigt; Hw.: s. ἀρή (arḗ); E.: vgl. idg. *eres- (2), *ₑrs-, *r̥s-, *ₑres-, V., fließen, Pokorny 336
ἀρήν (arḗn), gr., M., F.: nhd. Schaf, Lamm; Hw.: s. πολύρρην (polýrrēn); E.: idg. *u̯ₑren-, Sb., Widder, Schaf, Lamm, Pokorny 1170; L.: Frisk 1, 137
ἀρνός (arnós), gr., M.: nhd. Schaf, Lamm, Wolle; E.: s. ἀρήν (arḗn)
ἄρηξις (árēxis), gr., F.: nhd. Hilfe, Abhilfe, Abwehr; E.: s. ἀρήγειν (arḗgein); L.: Frisk 1, 137
Ἄρης (Ares), gr., M.=PN: nhd. Ares; E.: s. idg. *eres- (2), *ₑrs-, *r̥s-, *ₑres-, V., fließen, Pokorny 336; L.: Frisk 1, 138
ἀρήτειρα (arḗteira), gr., F.: nhd. Beterin, Priesterin; E.: s. ἀρά (ará); L.: Frisk 1, 127
ἀρητήρ (arētḗr), gr., M.: nhd. Beter, Priester; E.: s. ἀρά (ará); L.: Frisk 1, 127
ἀρητήριον (arētḗrion), gr., N.: nhd. Ort zum Beten, Ort zum Fluchen; E.: s. ἀρά (ará); L.: Frisk 1, 127
ἀρθμεῖν (arthmein), gr., V.: nhd. zusammenfügen, sich verbinden; E.: s. ἀρθμός (arthmós)
ἄρθμιος (árthmios), gr., Adj.: nhd. verbunden, befreundet; E.: vgl. idg. *ar- (1), *h₂er-, V., fügen, passen, Pokorny 55
ἀρθμός (arthmós), gr., M.: nhd. Verbindung, Freundschaft; E.: vgl. idg. *ar- (1), *h₂er-, V., fügen, passen, Pokorny 55
ἀρθρικός (arthrikós), gr., Adj.: nhd. zum Gelenk gehörig, zum Artikel gehörig; E.: s. ἄρθρον (árthron); L.: Frisk 1, 138
ἀρθριτικός (arthritikós), gr., Adj.: nhd. an Gicht leidend; E.: s. ἀρθρῖτις (arthritis); W.: lat. arthrīticus, Adj., gichtisch, mit Gicht behaftet; L.: Frisk 1, 138
ἀρθρῖτις (arthritis), gr., F.: nhd. Gicht; E.: s. ἄρθρον (árthron); W.: lat. arthrītis, F., Gliederkrankheit, Gicht; L.: Frisk 1, 138
ἄρθρον (árthron), gr., N.: nhd. Glied, Gelenk; E.: vgl. idg. *ar- (1), *h₂er-, V., fügen, passen, Pokorny 55; L.: Frisk 1, 138
ἀρθροῦν (arthrūn), gr., V.: nhd. gliedern, artikulieren; Vw.: s. δι- (di), παρ- (par); E.: s. ἄρθρον (árthron)
ἀρθροῦσθαι (arthrūsthai), gr., V.: nhd. gegliedert sein (V.); Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. ἄρθρον (árthron); L.: Frisk 1, 138
ἀρθρώδης (arthrṓdēs), gr., Adj.: nhd. mit Gliedern versehen (Adj.); E.: s. ἄρθρον (árthron), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 138
ἀρθρώσις (arthrṓsis), gr., F.: nhd. Gliederung, Verbindung; Vw.: s. ἀπ- (ap), δι- (di); E.: s. ἄρθρον (árthron); W.: nhd. Arthrose, F., Arthrose, eine degenerative Knochenerkrankung
ἀρι‑ (ari), gr., Partikel: nhd. gut, sehr; Vw.: s. -γνωτος (gnōtos), -δείκετος (deíketos), -ζηλος (zēlos), -πρεπής (prepḗs); E.: s. idg. *ar- (1), *h₂er-, V., fügen, passen, Pokorny 55; L.: Frisk 1, 138
Ἀριάδνη (Ariádnē), gr., F.=PN: nhd. Ariadne; E.: s. ἀρι‑ (ari), ἁγνός (hagnós)
ἀρίγνωτος (arígnōtos), gr., Adj.: nhd. sehr bekannt, leicht erkennbar; E.: s. ἀρι‑ (ari), γίγνεσθαι (gígnesthai)
ἀριδείκετος (arideíketos), gr., Adj.: nhd. ausgezeichnet; E.: s. ἀρι‑ (ari), δεικνύναι (deiknýnai) oder δέχεσθαι (déchesthai); L.: Frisk 1, 138
ἀρίζηλος (arízēlos), gr., Adj.: nhd. sehr hell, sehr klar, sehr deutlich; E.: s. ἀρι‑ (ari); vgl. idg. *dei- (1), *dei̯ə-, *dī-, *di̯ā-, V., glänzen, schimmern, scheinen, Pokorny 183; L.: Frisk 1, 139
ἀριθμεῖν (arithmein), gr., V.: nhd. zählen, zusammenzählen, rechnen, zahlen; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἀπ- (ap), δι- (di), ἐν- (an), κατ- (kat), παρ- (par); E.: s. ἀριθμός (arithmós); L.: Frisk 1, 139
ἀριθμετικός (arithmetikós), gr., Adj.: nhd. zum Zählen geschickt; E.: s. ἀριθμεῖν (arithmein); W.: lat. arithmēticus, Adj., arithmetisch
ἀρίθμημα (aríthmēma), gr., N.: nhd. Zahl; E.: s. ἀριθμεῖν (arithmein); L.: Frisk 1, 139
ἀρίθμησις (aríthmēsis), gr., F.: nhd. Zählung, Aufzählung; Vw.: s. ἀπ- (ap), δι- (di), κατ- (kat), παρ- (par); E.: s. ἀριθμεῖν (arithmein); L.: Frisk 1, 139
ἀριθμητέος (arithmētéos), gr., Adj.: nhd. gezählt werden müssend; E.: s. ἀριθμειν (arithmein)
ἀριθμητής (arithmētḗs), gr., M.: nhd. Rechner, Arithmetiker; E.: s. ἀριθμειν (arithmein)
ἀριθμητική (arithmētikḗ), gr., F.: nhd. Arithmetik, Rechenkunst, Zahlenlehre; E.: s. ἀριθμεῖν (arithmein); W.: lat. arithmētica, F., Arithmetik, Rechenkunst; nhd. Arithmetik, F., Arithmetik, Rechenkunst; L.: Kluge s. u. Arithmetik
ἀριθμητικόν (arithmētikón), gr., N.: nhd. eine Landsteuer in Ägypten; E.: s. ἀριθμητικός (arithmētikós) (1), ἀριθμεῖν (arithmein)
ἀριθμητικός (arithmētikós) (1), gr., Adj.: nhd. zum Rechnen gehörig, arithmetisch; Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἀριθμεῖν (arithmein); L.: Frisk 1, 139
ἀριθμητικός (arithmētikós) (2), gr., M.: nhd. Arithmetiker; E.: s. ἀριθμητικός (arithmētikós) (1), ἀριθμεῖν (arithmein)
ἀριθμητικῶς (arithmētikōs), gr., Adv.: nhd. zum Rechnen gehörig, arithmetisch; E.: s. ἀριθμητικός (arithmētikós) (1), ἀριθμεῖν (arithmein)
ἀρίθμιος (aríthmios), gr., Adj.: nhd. zur Zahl gehörig; Vw.: s. μετ- (met); E.: s. ἀριθμός (arithmós); L.: Frisk 1, 139
ἀριθμός (arithmós), gr., M.: nhd. Zahl, Anzahl; E.: s. idg. *rēi- (1), *rī-, V., fügen, passen, zählen, ordnen, Pokorny 860; vgl. idg. *ar- (1), *h₂er-, V., fügen, passen, Pokorny 55; W.: lat. arithmus, M., Zahl; L.: Frisk 1, 139
ἀριμάζειν (arimázein), gr., V.: nhd. zusammenpassen, zusammenfügen, verloben, vermählen; E.: s. idg. *arī̆-, *rī̆-, V., fügen, passen, zählen, ordnen, Pokorny 55; vgl. idg. *ar- (1), *h₂er-, V., fügen, passen, Pokorny 55
ἀριπρεπής (ariprepḗs), gr., Adj.: nhd. sehr glänzend, ausgezeichnet; E.: s. ἀρι‑ (ari), πρέπειν (prépein)
ἀρίς (arís) (1), gr., F.: nhd. Drillbohrer; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 139
ἀρίς (arís) (2), gr., F.: nhd. eine Pflanze; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 139
ἀρίσαρον (arísaron), gr., N.: nhd. kleine Art Natternwurz; E.: s. ἀρι‑ (ari), ἄρον (áron); L.: Frisk 1, 139
ἀριστᾶν (aristan), gr., V.: nhd. frühstücken; Vw.: s. ἀπ- (ap), κατ- (kat), συν- (syn); E.: s. ἄριστον (áriston); L.: Frisk 1, 140
ἀριστερεών (aristereṓn), gr., F.: nhd. eine Pflanze, Eisenkraut?; E.: s. ἀριστερός (aristerós); W.: lat. aristereōn, F., Eisenkraut; L.: Frisk 1, 139
ἀριστεία (aristeía), gr., F.: nhd. Heldentat, Heldentum, Heldentugend; E.: s. ἄριστος (áristos); L.: Frisk 1, 140
ἀριστεῖον (aristeion), gr., N.: nhd. Siegespreis, Ehrenpreis, Preis; E.: s. ἄριστος (áristos)
ἀριστερός (aristerós), gr., Adj.: nhd. links befindlich, link; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: vgl. idg. *ar- (1), *h₂er-, V., fügen, passen, Pokorny 55; L.: Frisk 1, 139
ἀριστεύειν (aristeúein), gr., V.: nhd. bester sein (V.), tapferster sein (V.), sich auszeichnen, sich hervortun; E.: s. ἄριστος (áristos)
ἀρίστευμα (arísteuma), gr., N.: nhd. Heldentat, Heldentum, Heldentugend; E.: s. ἀριστεύειν (aristeúein), ἄριστος (áristos)
ἀριστεύς (aristeús) (1), gr., Adj.: nhd. bester, edelster, vornehmster, tapferste; E.: s. ἄριστος (áristos)
ἀριστεύς (aristeús) (2), gr., M.: nhd. Fürst, Held; E.: s. ἄριστος (áristos)
ἀριστευτής (aristeutḗs), gr., M.: nhd. Verbesserer; E.: s. ἀριστεύειν (aristeúein), ἄριστος (áristos)
ἀριστητήριον (aristētḗrion), gr., N.: nhd. Refektorium, Speisesaal; E.: s. ἄριστον (áriston); L.: Frisk 1, 140
ἀριστητής (aristētḗs), gr., M.: nhd. Frühstücker; E.: s. ἄριστον (áriston); L.: Frisk 1, 140
ἀριστητικός (aristētētikós), gr., M.: nhd. Frühstück Liebender; E.: s. ἄριστον (áriston); L.: Frisk 1, 140
ἀριστίζειν (aristízein), gr., V.: nhd. mit einem Frühstück bewirten; E.: s. ἄριστον (áriston); L.: Frisk 1, 140
ἀριστίζεσθαι (aristízesthai), gr., V.: nhd. frühstücken; E.: s. ἄριστον (áriston); L.: Frisk 1, 140
ἀριστίνδην (aristíndēn), gr., Adv.: nhd. mit Rücksicht auf die Tüchtigkeit, nach Verdienst, nach Würdigkeit; E.: s. ἄριστος (áristos); L.: Frisk 1, 140
ἀριστοκρατία (aristokratía), gr., F.: nhd. Herrschaft der Edelsten, Aristokratie; E.: s. ἄριστος (áristos), κράτος (krátos); W.: lat. aristocratia, F., Aristokratie, Herrschaft der Vornehmen, Adelsherrschaft; frz. aristocratie, F., Aristokratie, Adelsherrschaft; nhd. Aristokratie, F., Aristokratie, Adelsherrschaft; L.: Kluge s. u. Aristokratie
ἀριστοκρατικός (aristokratikós), gr., Adj.: nhd. zur Aristokratie gehörig, aristokratisch; E.: s. ἀριστοκρατία (aristokratía); W.: s. mlat. aristocraticus, Adj., aristokratisch, der aristokratischen Staatsform entsprechend; nhd. aristokratisch, Adj., aristokratisch
ἀριστολοχία (aristolochía), gr., F.: nhd. Osterluzei; E.: s. ἄριστος (áristos), λόχος (lóchos); W.: lat. aristolochia, F., Osterluzei; ahd. astrenza 7, st. F. (ō)?, sw. F. (n)?, Strenze, Meisterwurz, Osterluzei; nhd. (ält.-dial.) Astrenz, Astrenze, Strenze, F., Strenze, DW 19, 1474; W.: lat. aristolochia, F., Osterluzei; s. ahd. astrenza 7, st. F. (ō)?, sw. F. (n)?, Strenze, Meisterwurz, Osterluzei; fnhd. ostirluzi, F., Osterluzei; nhd. Osterluzei, F., Osterluzei; L.: Kluge s. u. Osterluzei
ἄριστον (áriston), gr., N.: nhd. Frühstück; E.: aus idg. *ai̯eri-d-tom, s. idg. *ā̆ier-, *h₁āi̯er-, *h₃āi̯er-, Sb., Tag, Morgen, Pokorny 12; vgl. idg. *ā̆i- (4), *h₁ai-, *h₃ai-, V., brennen, leuchten, Pokorny 11; idg. *ed-, *h₁ed-, V., essen, Pokorny 287; L.: Frisk 1, 140
ἄριστος (áristos), gr., M.: nhd. Tüchtigster, Edelster; E.: s. idg. *ar- (1), *h₂er-, V., fügen, passen, Pokorny 55; L.: Frisk 1, 140
Ἀρίων (Arīōn), gr., M.=PN: nhd. Arion; E.: s. ἀρι‑ (ari)
Ἀρκάδες (Arkádes), gr., M. Pl.: nhd. Arkader; E.: s. idg. *r̥k̑sos-?, *h₂r̥k̑sos-?, M., Bär (M.) (1), Pokorny 875?
ἀρκεῖν (arkein), gr., V.: nhd. abwehren, abhalten, helfen, hinreichen, stark genug sein (V.); Vw.: s. ἀντ- (ant), ἀπ- (ap), δι- (di), ἐξ- (ex), ἐπ- (ep), κατ- (kat), παρεξ- (parex); E.: idg. *arek-, V., schützen, verschließen, Pokorny 65; L.: Frisk 1, 141
ἀρκεῖσθαι (arkeisthai), gr., V.: nhd. sich genügen lassen; E.: s. ἀρκεῖν (arkein)
ἀρκεόντως (arkeontōs), ἀρκούντως (arkúntōs), gr., Adv.: nhd. genüg, überfließend; E.: s. ἀρκεῖν (arkein)
ἄρκεσις (árkesis), gr., F.: nhd. Hilfe, Nutzen (M.); E.: s. ἀρκεῖν (arkein); L.: Frisk 1, 141
ἀρκέσιμος (arkésimos), gr., Adj.: nhd. helfend; E.: s. ἀρκεῖν (arkein); L.: Frisk 1, 141
ἀρκετός (arketós), gr., Adj.: nhd. hinreichend, genug; E.: s. ἀρκεῖν (arkein)
ἀρκευθιδίτης (arkeuthidítēs), gr., M.: nhd. Wein aus Wachholderbeere; E.: s. ἄρκευθος (árkeuthos); L.: Frisk 1, 141
ἀρκεύθινος (arkeúthinos), gr., Adj.: nhd. vom Wachholderstrauch stammend; E.: s. ἄρκευθος (árkeuthos); W.: lat. arceuthinus, Adj., vom Wacholderstrauch stammend
ἀρκευθίς (arkeuthís), gr., F.: nhd. Wachholderbeere; E.: s. ἄρκευθος (árkeuthos); L.: Frisk 1, 141
ἄρκευθος (árkeuthos), gr., M.: nhd. Wachholder; E.: s. idg. *arku-, Sb., Gebogener, Pokorny 67?; L.: Frisk 1, 141
ἀρκής (arkḗs), gr., Adj.: nhd. flink, schnell; Vw.: s. ἀπ- (ap), δι- (di), κατ- (kat); E.: s. ἀρκεῖν (arkein)
ἄρκιος (árkios), gr., Adj.: nhd. ausreichend, hilfreich, sicher; Hw.: s. ἀρκεῖν (arkein); E.: s. idg. *arek-, V., schützen, verschließen, Pokorny 65
ἄρκος (árkos) (1), gr., N.: nhd. Abwehr, Schutz; Hw.: s. ἀρκεῖν (arkein); E.: s. idg. *arek-, V., schützen, verschließen, Pokorny 65; L.: Frisk 1, 1141
ἄρκος (árkos) (2), gr., M.: nhd. Bär (M.) (1), Sternbild des Bären; E.: idg. *r̥k̑sos-?, *h₂r̥k̑sos, M., Bär (M.) (1), Pokorny 875
ἀρκούντως (arkúntōs), gr., Adv.: Vw.: s. ἀρκεόντως (arkeontōs)
ἀρκτέον (arktéon), gr., Adj.: nhd. beginnen müssend; Vw.: s. ἀπ- (ap), ὑπ- (hyp); E.: s. ἄρχειν (árchein)
ἀρκτέος (arktéos), gr., Adj.: nhd. beginnen müssend; Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: s. ἄρχειν (árchein)
ἀρκτεύειν (arkteúein), gr., V.: nhd. als Bärin auftreten, als Bärin im Dienst der Artemis auftreten; E.: s. ἄρκτος (árktos); L.: Frisk 1, 141
ἀρκτικόν (arktikón), gr., N.: nhd. nördliche Konstellation der Sterne; E.: s. ἀρκτικός (arktikós)
ἀρκτικός (arktikós), gr., Adj.: nhd. nördlich, zum Sternbild des Bären gehörig; Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. ἄρκτος (árktos); W.: lat. arcticus, Adj., nördlich; nhd. arktisch, Adj., arktisch, zur Arktis gehörig, kalt; L.: Kluge s. u. arktisch
ἄρκτιον (árktion), gr., N.: nhd. eine Pflanze?; E.: s. ἄρκτος (árktos); L.: Frisk 1, 142
ἄρκτιος (árktios), gr., Adj.: nhd. nördlich; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. ἄρκτος (árktos)
ἄρκτος (árktos), gr., M.: nhd. Bär (M.) (1), Sternbild des Bären; E.: idg. *r̥k̑tos-?, *h₂r̥k̑tos, M., Bär (M.) (1), Pokorny 875; L.: Frisk 1, 141
ἀρκτύλος (arktýlos), gr., M.: nhd. kleiner Bär, Bärchen, Bärlein; E.: s. ἄρκτος (árktos); L.: Frisk 1, 141
ἀρκτῷος (arktōos), gr., Adj.: nhd. nördlich; E.: s. ἄρκτος (árktos); L.: Frisk 1, 142
ἄρκυς (árkys), gr., F.: nhd. Netz, Fallstrick; E.: Herkunft unklar, vielleicht von idg. *ar- (1), *h₂er-, V., fügen, passen, Pokorny 55?; L.: Pokorny 66, Frisk 1, 142
ἄρμα (árma), gr., N.: nhd. „Angefügtes“, Speise, Nahrung, Gefüge; E.: vgl. idg. *ar- (1), *h₂er-, V., fügen, passen, Pokorny 55; L.: Frisk 1, 143
ἅρμα (hárma), gr., N.: nhd. Wagen (M.), Streitwagen, Wagen (M.) zum Wettrennen; E.: vgl. idg. *ar- (1), *h₂er-, V., fügen, passen, Pokorny 55; L.: Frisk 1, 142
ἁρμαλά (harmalá), gr., Sb.: nhd. eine Pflanze; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 143
ἁρμαλία (harmalía), gr., F.: nhd. Nahrung, Mundvorrat, Proviant; E.: vgl. idg. *ar- (1), *h₂er-, V., fügen, passen, Pokorny 55; L.: Frisk 1, 143
ἁρμάμαξα (harmámaxa), gr., F.: nhd. bedeckter vierrädriger Prachtwagen; E.: s. ἅρμα (hárma), ἅμαξα (hámaxa)
ἁρμαξοποιός (harmaxopoiós), gr., M.: nhd. Wagenmacher, Stellmacher; E.: s. ἅμαξα (hámaxa), ποιεῖν (poiein)
ἁρμάτειος (harmáteios), gr., Adj.: nhd. zum Streitwagen gehörig; E.: s. ἅρμα (hárma); L.: Frisk 1, 142
ἁρματεύειν (harmateúein), gr., V.: nhd. einen Wagen treiben, fahren; E.: s. ἅρμα (hárma); L.: Frisk 1, 143
ἁρματίζεσθαι (harmatízesthai), gr., V.: nhd. in einen Wagen hinstellen; E.: s. ἅρμα (hárma); L.: Frisk 1, 143
ἁρματόεις (harmatóeis), gr., Adj.: nhd. zum Streitwagen gehörig; E.: s. ἅρμα (hárma); L.: Frisk 1, 143
ἁρματίτης (harmatítēs), gr., Adj.: nhd. im Wagen fahrend; E.: s. ἅρμα (hárma); L.: Frisk 1, 143
Ἀρμενία (Armenía), gr., F.=ON: nhd. Armenien; E.: ?; W.: lat. Armenia, F.=ON, Armenien
ἀρμενίζειν (armenízein), gr., V.: nhd. segeln; E.: s. ἄρμηνα (ármena); L.: Frisk 1, 144
ἄρμενος (ármenos), gr., Adj.: nhd. angefügt, passend; E.: s. ἀραρίσκειν (ararískein)
ἄρμη (ármē), gr., F.: nhd. Silberpappel; E.: von einer idg. Farbwurzel *ar-?; L.: Pokorny 65
ἄρμηνα (ármena), gr., N. Pl.: nhd. Segel, Takelwerk; E.: Herkunft ungeklärt?; L.: Frisk 1, 144
ἁρμογή (harmogḗ), gr., F.: nhd. Zusammenfügung, Verbindung; E.: s. ἁρμόζειν (harmózein); L.: Frisk 1, 144
ἁρμόδιος (harmódios), gr., Adj.: nhd. passend, engschließend, angemessen, bequem; E.: s. ἁρμόζειν (harmózein)
ἁρμόζειν (harmózein), ἁρμόττειν (harmóttein), gr., V.: nhd. zusammenpassen, zusammenfügen, verloben, vermählen; Vw.: s. δι- (di), ἐν- (en), ἐφ- (eph), καθ- (kath), περι- (peri), συγκαθ- (synkath), συν- (syn), ὑφ- (hyph); E.: vgl. idg. *ar- (1), *h₂er-, V., fügen, passen, Pokorny 55; L.: Frisk 1, 144
ἁρμοῖ (harmoi), gr., Adv.?: nhd. eben, jüngst; E.: s. idg. *ar- (1), *h₂er-, V., fügen, passen, Pokorny 55
ἁρμολογεῖν (harmologein), gr., V.: nhd. zusammenfügen; E.: s. ἁρμολόγος (harmológos)
ἁρμολόγος (harmológos), gr., Adj.: nhd. zusammenfügend; E.: s. ἁρμός (harmós), λέγειν (légein)
ἁρμονία (harmonia) (1), gr., F.: nhd. Verbindung, Fügung; E.: vgl. idg. *ar- (1), *h₂er-, V., fügen, passen, Pokorny 55; W.: lat. harmonia, F., Harmonie, Übereinstimmung, Einklang; nhd. Harmonie, F., Harmonie, Übereinstimmung; L.: Frisk 1, 144, Kluge s. u. Harmonie
Ἁρμονία (Harmonía) (2), gr., F.=PN: nhd. Harmonia; E.: s. ἁρμονία (harmonia) (1)
ἁρμονικόν (harmonikōn), gr., N.: nhd. Theorie der Musik; E.: s. ἁρμονικός (harmonikós), ἁρμονία (harmonia)
ἁρμονικός (harmonikós), gr., Adj.: nhd. harmonisch, der Harmonie kundig, musikverständig; Vw.: s. ἐν- (en); E.: s. ἁρμονία (harmonia); W.: s. nhd. Harmonika, F., Harmonika; L.: Frisk 1, 144, Kluge s. u. Harmonika
ἁρμονικῶς (harmonikōs), gr., Adv.: nhd. harmonisch, der Harmonie kundig, musikverständig; E.: s. ἁρμονικός (harmonikós), ἁρμονία (harmonia)
ἁρμόνιος (harmónios), gr., Adj.: nhd. passend, harmonisch; E.: s. ἁρμονία (harmonia); W.: mlat. harmonius, Adj., wohlklingend; L.: Frisk 1, 144
ἁρμός (harmós), gr., M.: nhd. Fügung, Zusammenfügung; E.: s. idg. *ar- (1), *h₂er-, V., fügen, passen, Pokorny 55
ἅρμοσις (hármosis), gr., F.: nhd. Stimmen (N.) eines Instrumentes; E.: s. ἁρμόζειν (harmózein); L.: Frisk 1, 144
ἅρμοσμα (hármosma), gr., N.: nhd. zusammengefügtes Werk; E.: s. ἁρμόζειν (harmózein); L.: Frisk 1, 144
ἁρμοστήρ (harmostḗr), gr., M.: nhd. Harmost, spartanischer Statthalter, Vogt; E.: s. ἁρμόζειν (harmózein); L.: Frisk 1, 144
ἁρμοστός (harmostós), gr., Adj.: nhd. luftdicht angefügt, genau passend; Vw.: s. ἀν- (an), ἀπροσ- (apros); E.: s. ἁρμόζειν (harmózein)
ἁρμόστωρ (harmóstōr), gr., M.: nhd. Harmost, spartanischer Statthalter, Vogt; E.: s. ἁρμόζειν (harmózein); L.: Frisk 1, 144
ἁρμορστῶς (harmstōs), gr., Adv.: nhd. angepasst; E.: s. ἁρμόζειν (harmózein)
ἁρμόττειν (harmóttein), gr. (att.), V.: Vw.: s. ἁρμόζειν (harmózein)
ἀρνακίς (arnakís), gr., F.: nhd. Schaffell, Schafpelz; E.: s. ἀρήν (arḗn), νάκη (nákē)
ἀρνειός (arneiós), ἀρνεώς (arneṓs), gr., M.: nhd. Widder; E.: entweder von idg. *eres- (2), *ₑrs-, *r̥s-, *ₑres-, V., fließen, Pokorny 336?, oder von idg. *u̯ₑren-, Sb., Widder, Schaf, Lamm, Pokorny 1170?; L.: Frisk 1, 145
ἄρνειος (árneios), gr., Adj.: nhd. vom Lamm stammend, vom Schaf stammend; E.: s. ἀρήν (arḗn); L.: Frisk 1, 137
ἀρνεῖσθαι (arneisthai), gr., V.: nhd. nein sagen, leugnen, verweigern; Vw.: s. ἀπ- (ap), κατ- (kat); E.: s. idg. *ar- (5), V., verweigern, leugnen (?), Pokorny 62; L.: Frisk 1, 145
ἀρνεύειν (arneúein), gr., V.: nhd. „einen Bocksprung machen“, einen Luftsprung machen; E.: s. ἀρνειός (arneiós)
ἀρνευτήρ (arneutḗr), gr., M.: nhd. einen Purzelbaum Schlagender, einen Luftsprung Machender, Taucher; E.: s. ἀρνειός (arneiós); L.: Frisk 1, 146
ἀρνευτήριον (arneutḗrion), gr., N.: nhd. Taucherkunst; E.: s. ἀρνευτήρ (arneutḗr); L.: Frisk 1, 146
ἀρνεώς (arneṓs), gr. (att.), M.: Vw.: s. ἀρνεύειν (arneúein), ἀρνειός (arneiós)
ἀρνήσιμος (arnḗsimos), gr., Adj.: nhd. zu leugnen seiend; E.: s. ἀρνεῖσθαι (arneisthai); L.: Frisk 1, 145
ἄρνησις (árnēsis), gr., F.: nhd. Leugnen, Verneinung; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. ἄρνεῖσθαι (árneisthai); L.: Frisk 1, 145
ἀρνητικός (arnētikós), gr., Adj.: nhd. verneinend, negativ; Vw.: s. ἀπ- (ap), κατ- (kat); E.: s. ἀρνεῖσθαι (arneisthai); L.: Frisk 1, 145
ἀρνητικῶς (arnētikōs), gr., Adv.: nhd. verneinend, negativ; E.: s. ἀρνητικός (arnētikós)
ἀρνίον (arníon), gr., N.: nhd. Schäfchen, Lamm, Vließ; E.: s. ἀρήν (arḗn)
ἄρνυσθαι (árnysthai), gr., V.: nhd. gewinnen, ernten, davontragen; E.: s. idg. *ar- (2), V., zuteilen, (an sich bringen), Pokorny 61; L.: Frisk 1, 146
ἄροσις (árosis), gr., F.: nhd. Ackerland, Beackern; E.: s. ἀροῦν (arūn)
ἄρον (áron), gr., N.: nhd. Natterwurz, Art Schilfrohr; E.: s. idg. *arom?, Sb., Schilfrohr, Pokorny 68; W.: lat. arum, aron, N., Natterwurz, Art Schilfrohr; ae. arod (2), ared, Sb., Aronstab; L.: Frisk 1, 146
ἀροότήρ (aróotḗr), gr., M.: nhd. Pflüger, Erzeuger; Hw.: s. ἀροῦν (arūn); E.: s. idg. *arə-, *ar-, *h₂arh₃-, V., pflügen, Pokorny 62
ἄρος (áros) (1), gr., N.: nhd. Nutzen (M.); E.: s. idg. *ar- (2), V., zuteilen, (an sich bringen), Pokorny 61; L.: Frisk 1, 146
ἄρος (áros) (2), gr., N.: nhd. Unheil, Verderben; E.: s. ἀρή (arḗ)
ἀρόσιμος (arósimos), gr., Adj.: nhd. anbaubar; E.: s. ἀροῦν (arūn); L.: Frisk 1, 148
ἄροσις (árosis), gr., F.: nhd. Pflügen; Vw.: s. περι- (peri); E.: s. ἀροῦν (arūn); L.: Frisk 1, 148
ἀρότηρ (arótēr), gr., M.: nhd. Pflüger, Erzeuger; E.: s. ἀροῦν (arūn); L.: Frisk 1, 147
ἀρότης (arótēs), gr., M.: nhd. Pflüger, Erzeuger; Hw.: s. ἀροῦν (arūn); E.: s. idg. *arə-, *ar-, *h₂arh₃-, V., pflügen, Pokorny 62
ἀροτικός (arotikós), gr., Adj.: nhd. zum Pflügen brauchbar; E.: s. ἀροῦν (arūn); L.: Frisk 1, 147
ἄροτος (árotos), gr., M.: nhd. Pflügen, gepflügtes Land, Saatland, Saatzeit; E.: s. ἀροῦν (arūn); L.: Frisk 1, 147
ἀροτραῖος (arotraios), gr., Adj.: nhd. wildwachsend, ländlich, bäuerlich; E.: s. ἄροτρον (árotron); L.: Frisk 1, 147
ἀροτρεύειν (arotreúein), gr., V.: nhd. pflügen; E.: s. ἄροτρον (árotron); L.: Frisk 1, 147
ἀρότρευμα (arótreuma), gr., N.: nhd. Pflügen, Säen; E.: s. ἀροτρεύειν (arotreúein), ἄροτρον (árotron); L.: Frisk 1, 147
ἀροτρεύς (arotreús), gr., M.: nhd. Pflüger; E.: s. ἀροτρεύειν (arotreúein), ἄροτρον (árotron); L.: Frisk 1, 147
ἀροτρευτήρ (arotreutḗr), gr., M.: nhd. Pflüger; E.: s. ἀροτρεύειν (arotreúein), ἄροτρον (árotron); L.: Frisk 1, 147
ἀροτριάζειν (arotriázein), gr., V.: nhd. pflügen; E.: s. ἄροτρον (árotron); L.: Frisk 1, 147
ἀροτριᾶν (arotrian), gr., V.: nhd. pflügen; E.: s. ἄροτρον (árotron)
ἀροτριασμός (arotriasmós), gr., M.: nhd. Pflügen; E.: s. ἀροτριάζειν (arotriázein), ἄροτρον (árotron); L.: Frisk 1, 147
ἀροτριαστής (arotriastḗs), gr., M.: nhd. Pflüger; E.: s. ἀροτριάζειν (arotriázein), ἄροτρον (árotron); L.: Frisk 1, 147
ἄροτρον (árotron), ἄρατρον (áratron), gr., N.: nhd. Pflug; E.: s. idg. *arə-, *ar-, *h₂arh₃-, V., pflügen, Pokorny 62; L.: Frisk 1, 147
ἀροῦν (arūn), gr., V.: nhd. pflügen, bestellen, ackern, befruchten, schwängern; Vw.: s. ἀπ- (ap), δι- (di), κατ- (kat), περι- (peri), ὑπ- (hyp); E.: idg. *arə-, *ar-, *h₂arh₃-, V., pflügen, Pokorny 62; L.: Frisk 1, 147
ἄρουρα (árura), gr., F.: nhd. Ackerland, Saatfeld, Flur (F.); E.: s. idg. *arəu̯-, *aru̯-, Sb., Acker, Saat, Pokorny 63; vgl. idg. *arə-, *ar-, *h₂arh₃-, V., pflügen, Pokorny 62; L.: Frisk 1, 147
ἀρουραῖος (aruraios), gr., Adj.: nhd. zum Feld gehörig, ländlich; E.: s. ἄρουρα (árura); L.: Frisk 1, 147
ἀρούριον (arúrion), gr., N.: nhd. Stückchen Land; E.: s. ἄρουρα (árura)
ἁρπάγη (harpágē), gr., F.: nhd. Haken (M.), Raubhaken; E.: s. ἁρπάζειν (harpázein); W.: lat. harpaga, F., Raubhaken, Haken (M.); L.: Frisk 1, 148
ἁρπαγή (harpagḗ), gr., F.: nhd. Plünderung; Hw.: s. ἁρπάζειν (harpázein); E.: idg. *ser- (5), Sb., V., Sichel, Haken (M.), (sicheln,) Pokorny 911; L.: Frisk 1, 148
ἁρπαγιμαῖος (harpagimaios), gr., Adj.: nhd. geraubt, gestohlen; E.: s. ἁρπάζειν (harpázein); L.: Frisk 1, 149
ἁρπάγιμος (harpágimos), gr., Adj.: nhd. geraubt, gestohlen; E.: s. ἁρπάζειν (harpázein); L.: Frisk 1, 149
ἁρπαγμός (harpagmós), gr., M.: nhd. Rauben, Plünderung; E.: s. ἁρπάζειν (harpázein); L.: Frisk 1, 149
ἅρπαγος (hárpagos), gr., M.: nhd. Haken (M.); E.: s. ἁρπάζειν (harpázein); L.: Frisk 1, 148
ἁρπάζειν (harpázein), gr., V.: nhd. raffen, an sich reißen, rauben; Vw.: s. δι- (di), παρ- (par), συν- (syn), ὑφ- (hyph); E.: s. idg. *ser- (5), Sb., V., Sichel, Haken (M.), (sicheln), Pokorny 911; L.: Frisk 1, 148
ἁρπακτήρ (harpaktḗr), gr., M.: nhd. Räuber; E.: s. ἁρπάζειν (harpázein); L.: Frisk 1, 148
ἁρπακτήριος (harpaktḗrios), gr., Adj.: nhd. räuberisch; E.: s. ἁρπάζειν (harpázein)
ἁρπακτής (harpaktḗs), gr., Adj.: nhd. räuberisch, gierig; E.: s. ἁρπάζειν (harpázein); L.: Frisk 1, 149
ἁρπακτικός (harpaktikós), gr., Adj.: nhd. räuberisch; E.: s. ἁρπάζειν (harpázein); L.: Frisk 1, 149
ἁρπακτικῶς (harpaktikōs), gr., Adv.: nhd. räuberisch; E.: s. ἁρπάζειν (harpázein)
ἁρπακτός (harpaktós), gr., Adj.: nhd. geraubt, gestohlen; E.: s. ἁρπάζειν (harpázein)
ἁρπακτύς (harpaktýs), gr., F.: nhd. Raub; E.: s. ἁρπάζειν (harpázein); L.: Frisk 1, 149
ἁρπαλέος (harpaléos), gr., Adj.: nhd. gierig, hastig, erwünscht, reizend; E.: vgl. idg. *u̯el- (2), *u̯lei-, *u̯lēi-, *u̯lē-, V., wollen (V.), wählen, Pokorny 1137; idg. *au̯- (7), *au̯ē-, *au̯ēi-, V., gern haben, verlangen, begünstigen, Pokorny 77; L.: Frisk 1, 149
ἁρπαλίζειν (harpalízein), gr., V.: nhd. empfangen (V.), aufnehmen; E.: s. ἁρπάζειν (harpázein); L.: Frisk 1, 149
ἅρπαξ (hárpax) (1), gr., Adj.: nhd. räuberisch, gierig; E.: vgl. idg. *ser- (5), Sb., V., Sichel, Haken (M.), (sicheln), Pokorny 911
ἅρπαξ (hárpax) (2), gr., F.: nhd. Raub; E.: s. ἁρπάζειν (harpázein); L.: Frisk 1, 148
ἅρπαξ (hárpax) (3), gr., M.: nhd. Räuber; E.: s. ἁρπάζειν (harpázein); L.: Frisk 1, 148
ἅρπασις (hárpasis), gr., F.: nhd. Rauben, Plünderung; Vw.: s. δι- (di), ὑφ- (hyph); E.: s. ἁρπάζειν (harpázein)
ἅρπασμα (hárpasma), gr., N.: nhd. Haken (M.), Raubhaken; E.: s. ἁρπάζειν (harpázein)
ἁρπαστόν (harpastón), gr., N.: nhd. Fangball?; E.: s. ἁρπάζειν (harpázein); W.: lat. harpastum, N., Fangball
ἀρπεδής (arpedḗs), gr., Adj.: nhd. eben, flach; E.: Herkunft unbekannt; L.: Frisk 1, 149
ἀρπεδόεις (arpedóeis), gr., Adj.: nhd. eben, flach; E.: s. ἀρπεδής (arpedḗs); L.: Frisk 1, 149
ἁρπεδόνη (harpedónē), gr., F.: nhd. Strick zum Fangen, Panzerschnur; E.: s. ἁρπάζειν (harpázein); L.: Frisk 1, 140
ἄρπεζα (árpeza), gr., F.: nhd. Hecke, Zaun; Hw.: s. ἄρπεζος (árpezos); E.: Herkunft unbekannt; L.: Frisk 1, 150
ἄρπεζος (árpezos), gr., M.: nhd. Hecke, Zaun; Hw.: s. ἄρπεζα (árpeza); E.: Herkunft unbekannt; L.: Frisk 1, 150
ἅρπη (hárpē) (1), gr., F.: nhd. Sichel; E.: s. idg. *ser- (5), Sb., V., Sichel, Haken (M.), (sicheln), Pokorny 911; W.: lat. harpē, F., Sichel, Hackenschwert; L.: Frisk 1, 150
ἅρπη (hárpē) (2), gr., F.: nhd. Falke; E.: s. ἅρπη (hárpē) (1); W.: lat. harpē, F., Edelfalke; L.: Frisk 1, 150
ἁρπίς (harpís), gr., F.: nhd. eine Art Schuh; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 150
ἅρπυια (harpyia), gr., F.: nhd. Harpyie; Hw.: s. ἐρέπτεσθαι (eréptesthai); E.: s. idg. *rep-, V., reißen, raffen, Pokorny 865; W.: mhd. arp, sw. M., Harpyie; s. nhd. Harpyie, F., Harpyie; L.: Frisk 1, 151
ἅρπυς (hárpys), gr., F.: nhd. Liebe, Begeisterung; E.: Herkunft ungeklärt?; L.: Frisk 1, 151
ἀρραβών (arrabṓn), gr., N.: nhd. Handgeld; E.: s. hebr. `ērābōn hebr. `ērābōn, Sb., Unterpfand; W.: lat. arrabo, M., Unterpfand, Kaufgeld, Kaufschilling; L.: Frisk 1, 151
ἄρρατος (árratos), gr., Adj.: nhd. unzerbrechlich, fest, hart, nicht drehbar; E.: s. ἀ- (a); s. idg. *u̯ert-, V., drehen, wenden, Pokorny 1156; vgl. idg. *u̯er- (3), V., drehen, biegen, Pokorny 1152; L.: Frisk 1, 151
ἀῤῥενικόν (arrhenikón), gr., N.: nhd. Operment, Arsen; E.: orientalisches Lehnwort, vgl. mpers. *zarnīk, Adj., golden, goldfarbig, s. Frisk 1, 152, durch semitische Vermittlung und volksetymologischen Anschluss; W.: lat. arrhenicum, arsenicum, N., Operment, Arsen; nhd. Arsen, N., Arsen; L.: Kluge s. u. Arsen
ἀρρενοκοίτης (arrenokoítēs), gr., M.: nhd. männlicher Beischläfer; E.: s. ἄρρην (árrēn) (1), κοῖτος (koitos); W.: lat. arsenocita, M., männlicher Beischläfer
ἀρρενότης (arrenótēs), gr., F.: nhd. Männlichkeit; E.: s. ἄρρην (árrēn) (1); L.: Frisk 1, 152
ἀρρενώδως (arrenṓdōs), gr., Adv.: nhd. männlich; E.: s. ἄρρην (árrēn) (1), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 152
ἀρρένωμα (arrénōma), gr., N.: nhd. männlicher Same; E.: s. ἄρρην (árrēn) (1); L.: Frisk 1, 152
ἄρρην (árrēn) (1), ἄρσην (ársēn), ἔρσην (érsēn), gr., Adj.: nhd. männlich, mannhaft, stark; E.: s. idg. *eres- (2), *ₑrs-, *r̥s-, *ₑres-, V., fließen, Pokorny 336; L.: Frisk 1, 152
ἄρρην (árrēn) (2), gr., M.: nhd. männlich, mannhaft, stark; E.: s. ἄρρην (árrēn) (1)
ἄρρητος (árrhētos), gr., Adj.: nhd. ungesagt, verschwiegen, unsagbar, geheim, heilig, scheußlich, irrational; E.: s. ἀ- (a), ῥητός (rhetós)
ἀρρήτως (arrhḗtōs), gr., Adv.: nhd. ungesagt, verschwiegen, unsagbar, geheim, heilig, scheußlich, irrational; E.: s. ἄρρητος (árrētos)
ἀρρηφορεῖν (arrēphorein), gr., V.: nhd. als arrephoros dienen; E.: s. ἀρρηφόρος (arrēphóros)
ἀρρηφορία (arrēphoría), gr., F.: nhd. Besorgung der Prozession zu Ehren der Athena Polias; E.: s. ἀρρηφόρος (arrēphóros)
ἀρρηφόρος (arrēphóros), gr., F.: nhd. Mädchen das in Athen die Symbole der Göttin Athene in Prozessionionen trug; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 151
ἄρριχος (arrichos), gr., F., M.: nhd. Korb; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 152
ἀρρωστεῖν (arrhōstein), gr., V.: nhd. schwach sein (V.), kraftlos sein (V.), krank sein (V.); E.: s. ἄρρωστος (árrhōstos)
ἀρρώστημα (arrhṓstēma), gr., N.: nhd. Schwäche, Krankheit, Charakterschwäche, Unvollkommenheit aller Menschen; E.: s. ἀρρωστεῖν (arrhōstein), ἄρρωστος (árrhōstos)
ἀρρωστία (arrhōstía), gr., F.: nhd. Kraftlosigkeit, Krankheit, Willensschwäche, Mutlosigkeit, Unlust; E.: s. ἄρρωστος (árrhōstos)
ἄρρωστος (árrhōstos), gr., Adj.: nhd. schwach, kraftlos, krank; E.: s. ἀ- (a), ῥωννύναι (rhōnnýnai)
ἀρρώστως (arrhṓstōs), gr., Adv.: nhd. schwach, kraftlos, krank; E.: s. ἄρρωστος (árrhōstos)
ἀῤυθμία (arrhythmía), gr., F.: nhd. Mangel an Takt, Unregelmäßigkeit; E.: s. ἀῤῥυθμος (árrhythmos); W.: lat. arrhythmia, F., Mangel an Rhythmus
ἀῤῥυθμος (árrhythmos), gr., Adj.: nhd. ohne Takt seiend, unregelmäßig; E.: s. ἀ- (a), ῥυθμός (rhythmós)
ἀρσενικόν (arsenikón), gr., N.: nhd. Arsenik; E.: Lehnwort aus dem Orient, vgl. mpers. *zarnīk, Adj., golden, goldfarbig; W.: nhd. Arsenik, N., Arsenik; L.: Frisk 1, 152
ἄρσην (ársēn), gr. (hom.), Adj.: Vw.: s. ἄρρην (árrēn) (1)
ἄρσιον (ársion), gr., Adv.: nhd. es ist recht; Hw.: s. ἄρτιος (ártios); E.: s. idg. *ar- (1), *h₂er-, V., fügen, passen, Pokorny 55
ἀρριχᾶσθαι (arrichasthai), gr., V.: nhd. mit Füßen und Händen heraufklimmen; E.: s. idg. *sreigʰ‑, *reigʰ‑, V., klettern, kriechen, Pokorny 1002
ἄρσις (ársis), gr., F.: nhd. Hebung, Aufhebung, Vernichtung; Vw.: s. ἄπ- (áp), δι- (di), κάτ- (kát), ἔπ- (ép), κατέπ- (katép), ὑπερέπ- (hyperép); E.: s. αἴρειν (aírein); W.: lat. arsis, F., Hebung des Tones; L.: Frisk 1, 23
ἀρτάβη (artábē), gr., F.: nhd. ein persisches und ägyptisches Maß; E.: wahrscheinlich aus dem Ägypt.; L.: Frisk 1, 153
ἀρταμεῖν (artamein), gr., V.: nhd. schlachten, zerlegen (V.); Vw.: s. δι- (di); E.: s. ἄρταμος (ártamos); L.: Frisk 1, 153
ἄρταμος (ártamos), gr., M.: nhd. Schlächter, Koch, Mörder; E.: s. idg. *ar- (1), *h₂er-, V., fügen, passen, Pokorny 55; s. gr. τέμνειν (témnein); L.: Frisk 1, 153
ἀρτᾶν (artan), gr., V.: nhd. anhängen; Vw.: s. ἀπ- (ap), ἀπεξ- (apex), δι- (di), ἐξ- (ex), ἐπ- (ep), κατ- (kat), παρ- (par), περι- (peri), συν- (syn), ὑπ- (hyp), ὑπερ- (hyper); E.: s. idg. *u̯er- (1), V., Adj., Sb., binden, reihen, aufhängen, schwer, Schnur (F.) (1), Strick (M.) (1), Pokorny 1150; L.: Frisk 1, 153
ἀρτάνη (artánē), gr., F.: nhd. Strick (M.) (1), Schlinge; E.: vgl. idg. *u̯er- (1), V., Adj., Sb., binden, reihen, aufhängen, schwer, Schnur (F.) (1), Strick (M.) (1), Pokorny 1150
ἀρτεῖσθαι (arteisthai), gr., V.: nhd. sich rüsten, bereit machen; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. idg. *arī̆-, *rī̆-, V., fügen, passen, zählen, ordnen, Pokorny 55; vgl. idg. *ar- (1), *h₂er-, V., fügen, passen, Pokorny 55; L.: Frisk 1, 154
ἀρτεμεῖν (artemein), gr., V.: nhd. gesund sein (V.); E.: s. ἀρτεμής (artemḗs); L.: Frisk 1, 153
ἀρτεμής (artemḗs), gr., Adj.: nhd. frisch, gesund, unversehrt; E.: s. idg. *r̥t-, *art-, Adj., zusammengefügt, Pokorny 56; vgl. idg. *ar- (1), *h₂er-, V., fügen, passen, Pokorny 55; L.: Frisk 1, 153
ἀρτεμία (artemía), gr., F.: nhd. Gesundheit; E.: s. ἀρτεμής (artemḗs); L.: Frisk 1, 153
Ἄρτεμις (Artemis), gr., F.=PN: nhd. Artemis; E.: Herkunft bisher ungeklärt, Frisk 1, 155; L.: Frisk 1, 153
Ἀρτεμισία (Artemisía) (1), gr., F.=PN: nhd. Artemisia (Königin in Karien); E.: s. Ἄρτεμις (Artemis)
ἀρτεμισία (artemisía) (2), gr., F.: nhd. Artemisia, Beifuß; E.: s. Ἀρτεμισία (Artemisía); W.: mhd. artemīsīe, sw. F., Artemisia, Beifuß; nhd. Artemisia, F., Artemisia; L.: Frisk 1, 153
Ἀρτεμίσιον (Artemísion), gr., N.=ON: nhd. Artemisium (Landspitze und Küstenstrich Euböas); E.: ? s. Ἄρτεμις (Artemis)
Ἀρτεμίσιος (Artemísios), gr., M.: nhd. spartanischer und makedonischer Monat (April); E.: s. Ἄρτεμις (Artemis)
ἀρτέμων (artémōn), gr., N.: nhd. Bramsegel; E.: vgl. idg. *u̯er- (1), V., Adj., Sb., binden, reihen, aufhängen, schwer, Schnur (F.) (1), Strick (M.) (1), Pokorny 1150; W.: lat. artemo, M., Bramsegel, Leitflasche
ἄρτημα (ártēma), gr., N.: nhd. Ohrgehänge, angehängtes Gewicht, angehängte Last; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. ἀρτᾶν (artan); L.: Frisk 1, 153
ἀρτήρ (artḗr), gr., M.: nhd. Erheber; E.: s. αἴρειν (aírein); L.: Frisk 1, 154
ἀρτηρία (artēría), gr., F.: nhd. Luftröhre, Schlagader; E.: s. αἴρειν (aírein); W.: lat. artēria, F., Luftröhre, Arterie, Schlagader, Pulsader; nhd. Arterie, F., Arterie, Schlagader; L.: Frisk 1, 155, Kluge s. u. Arterie
ἀρτηριακή (artēriakḗ), gr., F.: nhd. Arznei für die Luftröhre; E.: s. ἀρτηρία (artēría); W.: lat. artēriacē, F., Arznei für die Luftröhre
ἀρτηριακός (artēriakós), gr., Adj.: nhd. zur Luftröhre gehörig; E.: s. ἀρτηρία (artēría); W.: lat. artēriacus, Adj., zur Luftröhre gehörig; L.: Frisk 1, 155
ἀρτηρίασις (artēríasis), gr., F.: nhd. Bronchitis; E.: s. ἀρτηρία (artēría); L.: Frisk 1, 155
ἄρτησις (ártēsis), gr., F.: nhd. Bereitmachen, Rüsten; Vw.: s. ἀπ- (ap), δι- (di); E.: s. ἀρτεῖσθαι (arteisthai); L.: Frisk 1, 154
ἀρτητός (artētós), gr., Adj.: nhd. abgehängt, aufgeschobte; Vw.: s. ἀπροσ- (apros); E.: s. ἀρτεῖσθαι (arteisthai)
ἄρτι (árti), gr., Adv.: nhd. eben, gerade (Adv.), soeben, jetzt; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. idg. *r̥t-, *art-, Adj., zusammengefügt, Pokorny 56; vgl. idg. *ar- (1), *h₂er-, V., fügen, passen, Pokorny 55; L.: Frisk 1, 155
ἀρτιάζειν (artiázein), gr., V.: nhd. gerade und ungerade spielen; E.: s. ἄρτιος (ártios); L.: Frisk 1, 155
ἀρτιάκις (artiákis), gr., Adv.: nhd. mit einer geraden Zahl multipliziert; E.: s. ἄρτιος (ártios)
ἀρτίαλον (artíalon), gr., N.: nhd. Ohrring; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 155
ἀρτιγενής (artigenḗs), gr., Adj.: nhd. neugeboren; E.: s. ἄρτι (árti), γίγνεσθαι (gígnesthai)
ἀρτιεπής (artiepḗs), gr., Adj.: nhd. redegewandt; E.: s. ἄρτι (árti), εἰπεῖν (eipein)
ἀρτίζειν (artízein), gr., V.: nhd. ausrüsten, bereit machen; Vw.: s. ἀπ- (ap), δι- (di), ἐξ- (ex), κατ- (kat), προκατ- (prokat); E.: s. idg. *arī̆-, *rī̆-, V., fügen, passen, zählen, ordnen, Pokorny 55; vgl. idg. *ar- (1), *h₂er-, V., fügen, passen, Pokorny 55; L.: Frisk 1, 154, 1, 155
ἄρτιος (ártios), gr., Adj.: nhd. angemessen, passend, vollkommen; Vw.: s. περισσ- (periss); E.: s. idg. *ar- (1), *h₂er-, V., fügen, passen, Pokorny 55
ἀρτίπος (artípos), gr., Adj.: Vw.: s. ἀρτίπους (artípus)
ἀρτίπους (artípus), ἀρτίπος (artípos), gr., Adj.: nhd. mit gesunden Füßen seiend, flink; E.: s. ἄρτι (árti), πούς (pús)
ἄρτισις (ártisis), gr., F.: nhd. Ausstattung, Tracht; Vw.: s. ἀπ- (ap), δι- (di), κατ- (kat); E.: s. ἀρτύειν (artýein)
ἀρτίφρων (artíphrōn), gr., Adj.: nhd. von tüchtigem Verstande seiend, wohlwollen, gefällig; E.: s. ἄρτι (árti), φρονεῖν (phronein)
ἀρτίως (artíōs), gr., Adv.: nhd. eben, gerade (Adv.), soeben, jetzt; E.: s. ἄρτι (árti)
ἀρτοκόπος (artokópos), gr., M., F.: nhd. Brotbäcker, Bäcker, Brotbäckerin, Bäckerin; Hw.: s. ἀρτοπόπος (artopópos); E.: s. ἄρτος (ártos); s. idg. *pekᵘ̯-, V., kochen, Pokorny 798 (aus einem umgestellten *kᵘ̯opos)
ἀρτοπεύειν (artopeúein), gr., V.: nhd. Brot backen; E.: s. ἄρτος (ártos), ὀπτᾶν (optan)
ἀρτοποιός (artopoiós), gr., M.: nhd. Brotbäcker, Bäcker; E.: s. ἄρτος (ártos), ποιεῖν (poiein)
ἀρτοπόπος (artopópos), gr., M., F.: nhd. Brotbäcker, Bäcker, Brotbäckerin, Bäckerin; Hw.: s. ἀρτοκόπος (artokópos); E.: s. ἄρτος (ártos); s. idg. *pekᵘ̯-, V., kochen, Pokorny 798
ἀρτόπτης (artóptēs), gr., M.: nhd. Brotbäcker, Bäckerin; E.: s. ἀρτοπεύειν (artopeúein); W.: lat. artopta, M., Brotbäcker
ἀρτοπώλης (artopṓlēs), gr., M.: nhd. Brotverkäufer, Brothändler; E.: s. ἄρτος (ártos), πολεῖν (polein)
ἀρτόπωλις (artópōlis), gr., F.: nhd. Brotverkäuferin, Brothändlerin; E.: s. ἄρτος (ártos), πολεῖν (polein)
ἄρτος (ártos), gr., F.: nhd. Brot, Weizenbrot, Kuchen; E.: Herkunft ungeklärt, vielleicht gibt es einen Zusammenhang mit idg. *ar- (1), *h₂er-, V., fügen, passen, Pokorny 55; L.: Pokorny 66, Frisk 1, 156
ἀρτύειν (artýein), gr., V.: nhd. zusammenfügen, fest zusammenschließen, ausrüsten, herrichten, bereiten, würzen; Vw.: s. ἀπ- (ap), δι- (di), ἐξ- (ex), κατ- (kat), παρ- (par); Hw.: s. ἀρτύνειν (artýnein); E.: s. idg. *r̥t-, *art-, Adj., zusammengefügt, Pokorny 56; vgl. idg. *ar- (1), *h₂er-, V., fügen, passen, Pokorny 55; L.: Frisk 1, 156
ἄρτυμα (ártyma), gr., N.: nhd. Würze, Gewürz; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. ἀρτύειν (artýein); W.: s. gr.-lat. diaartymaton, N., eine Gewürzsalbe; L.: Frisk 1, 156
ἀρτυματᾶς (artymatas), gr., M.: nhd. Gewürzhändler; E.: s. ἀρτύειν (artýein); L.: Frisk 1, 156
ἀρτύνας (artýnas), gr., M.: nhd. „Zusammenfüger“ (ein Beamtentitel); E.: s. ἀρτύνειν (artýnein)
ἀρτύνειν (artýnein), gr., V.: nhd. zusammenfügen, fest zusammenschließen, ausrüsten, herrichten; Hw.: s. ἀρτύειν (artýein); E.: s. idg. *r̥t-, *art-, Adj., zusammengefügt, Pokorny 56; vgl. idg. *ar- (1), *h₂er-, V., fügen, passen, Pokorny 55
ἄρτυνος (ártynos), gr., M.: nhd. „Zusammenfüger“ (ein Beamtentitel); E.: s. ἀρτύνειν (artýnein)
ἀρτύς (artýs), gr., Adj.: nhd. gefügt; E.: s. idg. *r̥t-, *art-, Adj., zusammengefügt, Pokorny 56; vgl. idg. *ar- (1), *h₂er-, V., fügen, passen, Pokorny 55
ἄρτυσις (ártysis), gr., F.: nhd. Zurichten, Würzen; Vw.: s. ἐξ- (ex), κατ- (kat), μετεξ- (metex), παρ- (par); E.: s. ἀρτύειν (artýein); L.: Frisk 1, 156
ἀρτυτήρ (artytḗr), gr., M.: nhd. „Zusammenfüger“ (ein Beamtentitel); E.: s. ἀρτύνειν (artýnein)
ἀρτυτυκόν (artytikón), gr., N.: nhd. Würze; E.: s. ἀρτύειν (artýein); L.: Frisk 1, 156
ἀρτυτυκός (artytikós), gr., Adj.: nhd. zum Würzen geeignet; E.: s. ἀρτύειν (artýein); L.: Frisk 1, 156
ἄρυα (árya), gr., Sb.: nhd. Nussbaum; E.: s. idg. *ar- (3), Sb., Nuss (F.) (1), Pokorny 62; L.: Frisk 1, 157
ἀρύβαλλος (arýballos), gr., M.: nhd. Sack, Beutel der zusammengeschnürt werden kann, kugelförmige Gießkanne mit schmalem Hals; E.: Herkunft ungeklärt, wohl Fremdwort; L.: Frisk 1, 157
ἄρυγγος (áryngos), gr. (dor.), M.: Vw.: s. ἤρυγγος (ḗryngos)
ἀρύειν (arýein) (1), gr., V.: nhd. schöpfen (V.) (1); Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. idg. *au̯er-, V., Sb., benetzen, befeuchten, fließen, Wasser, Regen (M.), Fluss, Harn, Pokorny 80?; vgl. idg. *au̯e-, *au̯- (9), V., benetzen, befeuchten, fließen, Pokorny 78?; oder von idg. *aus-, *us-, V., schöpfen (V.) (1), Pokorny 90?; L.: Frisk 1, 157
ἀρύειν (arýein) (2), gr., V.: nhd. sprechen, rufen; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 158
ἀρυστήρ (arystḗr), gr., M.: nhd. Schöpfgefäß; E.: s. ἀρύειν (arýein) (1); L.: Frisk 1, 157
ἀρύταινα (arýtaina), gr., F.: nhd. Gefäß für Flüssigkeiten; E.: s. ἀρύειν (arýein) (1); W.: lat. arytaena, F., Schöpfgefäß
ἀρύτειν (arýtein), gr., V.: nhd. schöpfen (V.) (1); Vw.: s. ἀπ- (ap), δι- (di); E.: s. ἀρύειν (arýein) (1)
ἀρχαγγελικός (archangelikós), gr., Adj.: nhd. Erzengel betreffend; E.: s. ἀρχάγγελος (archángelos); W.: lat. archangelicus, Adj., den Erzengel betreffend
ἀρχάγγελος (archángelos), gr., M.: nhd. Erzengel; E.: s. ἀρχός (archós); W.: lat. archangelus, M., Erzengel; ahd. arhangil* 1, st. M. (a), Erzengel; mhd. erzengel, erzengel, st. M., Erzengel; nhd. Erzengel, M., Erzengel, DW 3, 1086; W.: got. arkaggilus, st. M. (u), Erzengel
ἀρχαίζειν (archaízein), gr., V.: nhd. altertümlich sein (V.); Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. ἀρχή (archḗ); L.: Frisk 1, 158
ἀρχαίκος (archaíkos), gr., Adj.: nhd., altertümlich; E.: s. ἀρχαῖος (archaios); W.: lat. archaicus, Adj., altertümlich; nhd. archaisch, Adj., archaisch, altertümlich; L.: Kluge s. u. archaisch
ἀρχαιολογία (archaiología), gr., F.: nhd. Erzählung aus der alten Geschichte; E.: s. ἀρχαῖος (archaios), λόγος (lógos); W.: nhd. Archäologie, F., Archäologie, Altertumsforschung; L.: Kluge s. u. Archäologie
ἀρχαιολογικός (archaiologikós), gr., Adj.: nhd. in der Altertumswissenschaft bewandert; E.: s. ἀρχή (archḗ), λόγος (lógos); W.: nhd. archäologisch, Adj., archäologisch
ἀρχαιολόγος (archaiológos), gr., M.: nhd. Antiquar, Altertumsforscher; E.: s. ἀρχή (archḗ), λόγος (lógos); W.: nhd. Archäologe, M., Archäologe, Altertumsforscher
ἀρχαῖος (archaios), gr., Adj.: nhd. alt, ehemalig, anfänglich; Vw.: s. ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀρχή (archḗ); W.: lat. archeus, Adj., alt; L.: Frisk 1, 158
ἀρχαιρεσία (archairesía), gr., F.: nhd. Beamtenwahl, Wahlversammlung; E.: s. ἄρχειν (árchein), αἱρεῖσθαι (haireisthai)
ἀρχαιρέσια (archairásia), gr., N.: nhd. Beamtenwahl, Wahlversammlung; E.: s. ἄρχειν (árchein), αἱρεῖσθαι (haireisthai)
ἀρχαιρεσιακός (archairesiakós), gr., Adj.: nhd. Beamtenwahl betreffend, Wahlversammlung betreffend; E.: s. ἄρχειν (árchein), αἱρεῖσθαι (haireisthai)
ἀρχαιρεσιάζειν (archairesiázein), gr., V.: nhd. Wahlversammlungen halten, Beamte wählen, sich um ein Amt bewerben; Vw.: s. κατα- (kata); E.: s. ἀρχαιρεσία (archairesía)
ἀρχαισμός (archaismós), gr., M.: nhd. Altertümlichkeit; E.: s. ἀρχαίζειν (archaízein), ἀρχή (archḗ); W.: lat. archeus, Adj., alt; L.: Frisk 1, 158
ἀρχαίως (archaíōs), gr., Adj.: nhd. alt, ehemalig, anfänglich; E.: s. ἀρχαῖος (archaios), ἀρχή (archḗ)
ἀρχέγονος (archégonos), gr., Adj.: nhd. uranfänglich; E.: s. ἀρχή (archḗ), γόνος (gónos)
ἄρχειν (árchein), gr., V.: nhd. vorangehen, anfangen, der Erste sein (V.); Vw.: s. ἀπ- (ap), δι- (di), δικτυ- (dikty), ἐπ- (ep), ἱππ- (hipp), γυμνασια- (gymnasia), κατ- (kat), παρυπ- (parhyp), προυπ- (prohyp), σπουδ- (spud), συν- (syn), σκολ- (skol), ὑπ- (hyp), ὑπογυμνασια- (hypogymnasia), χιλι- (chili); E.: Herkunft unklar, s. Frisk 1, 159; W.: s. nhd. -arch, M., Affix, ...arch, Herrscher; W.: s. nhd. archi-, Präf., archi..., Erz...; L.: Frisk 1, 159, Kluge s. u. -arch, archi-
ἀρχεῖον (archeion), gr., N.: nhd. Amtsgebäude, Amtslokal; E.: s. ἄρχειν (árchein); W.: lat. achīium, archīvum, N., Archiv; nhd. Archiv, N., Archiv, Aufbewahrungsort für öffentliche Urkunden und Dokumente; L.: Kluge s. u. Archiv
ἄρχεσθαι (árchesthai), gr., V.: nhd. anfangen, beginnen, seinen Anfang nehmen; Vw.: s. ἀπ- (ap), ἐν- (en), κατ- (kat), προεν- (proen), προκατ- (prokat); E.: s. ἄρχειν (árchein)
ἀρχέτυπον (archétypon), gr., N.: nhd. Urbild, Original; E.: s. ἀρχή (archḗ), τύπτειν (týptein); W.: lat. archetypum, N., Urbild, Original
ἀρχεύειν (archeúein), gr., V.: nhd. Erster sein (V.), gebieten; E.: s. ἄρχειν (árchein); L.: Frisk 1, 59
ἀρχή (archḗ), gr., F.: nhd. Anfang, Beginn, Herrschaft, Amt; Vw.: s. ἀπ- (ap), κατ- (kat), προ- (pro); E.: s. ἄρχειν (árchein); L.: Frisk 1, 158
ἀρχι- (archi), gr., Adj.: nhd. erste, oberste; Vw.: s. -επίσκοπος (epískopos), -ζακόρος (zakóros), -πρεσβύτερος (presbýteros), -συνάγωγος (synágōgos), -τέκτων (téktōn), -τελώνης (telṓnēs); Hw.: s. ἀρχή (archḗ); E.: Herkunft ungeklärt; W.: nhd. Erz-, erz-, Präf., Erz..., erz..., Ober..., ober..., Haupt..., haupt...; L.: Kluge s. u. Erz-
ἀρχίατρος (archíatros), gr., M.: nhd. Erzarzt; E.: s. ἀρχι- (archi), ἰατρός (iatrós); W.: lat. archiater, M., „Erzarzt“, Arzt, Leibarzt, Oberarzt; s. afries. ersedīe 1, F., Arznei; W.: lat. archiater, M., „Erzarzt“, Arzt, Leibarzt, Oberarzt; s. afries. ersedia 1, sw. V. (2), heilen (V.) (1); W.: anfrk. erzetere*, ercetere*, st. M. (ja), Arzt; W.: lat. archiater, M., „Erzarzt“, Arzt, Leibarzt, Oberarzt; ahd. arzāt 14, st. M. (a), Arzt; mhd. arzāt, arzet, st. M., Arzt; nhd. Arzt, M., Arzt, DW 1, 577; W.: lat. archiater, M., „Erzarzt“, Arzt, Leibarzt, Oberarzt; ahd.? erzetere 1, st. M. (ja?), Arzt; mhd. arzeder, st. M., Arzt; L.: Kluge s. u. Arzt
ἀρχιεπίσκοπος (archiepískopos), gr., M.: nhd. Erzbischof; E.: s. ἀρχι- (archi), ἐπίσκοπος (epískopos) (1); W.: lat. archiepiscopus, M., Erzbischof; ae. arcebiscop, ćrcebiscop, st. M. (a), Erzbischof; an. erkibiskup, st. M. (a), Erzbischof; W.: lat. archiepiscopus, M., Erzbischof; afries. erzebiskop 3, st. M. (a), Erzbischof; W.: lat. archiepiscopus, M., Erzbischof; ahd. erzibiskof* 4, erzibiscof, st. M. (a), Erzbischof; mhd. erzebischof, st. M., Erzbischof; nhd. Erzbischof, M., Erzbischof, DW 3, 1080
ἀρχιερεύς (archiereús), gr., M.: nhd. Oberpriester, Hohepriester; E.: s. ἀρχι- (archi), ἱερεύς (hiereús); W.: lat. archiereus, M., Oberpriester
ἀρχιζακόρος (archizakóros), gr., M., F.: nhd. Obertempeldiener, Obertempeldienerin; E.: s. ἀρχι- (archi), ζάκορος (zákoros; L.: Frisk 1, 607
ἀρχιθέωρος (archithéōros), gr., M.: nhd. Leiter (M.) einer Festgesandtschaft; E.: s. ἀρχι- (archi), θεωρός (theōrós); W.: mlat., architheōrus, M., Leiter (M.) einer Festgesandtschaft
ἀρχικός (archikós), gr., Adj.: nhd. zur Herrschaft gehörig, zum Herrschen befähigt; Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. ἀρχή (archḗ); L.: Frisk 1, 158
ἀρχικυβερνήτης (archikybernḗtēs), gr., M.: nhd. Obersteuermann; E.: s. ἀρχι- (archi), κυβερνήτης (kybernḗtēs)
ἀρχιμάγειρος (archimágeiros), gr., M.: nhd. Oberkoch?; E.: s. ἀρχι- (archi), μάγειρος (mágeiros); W.: lat. achimagīrus, M., Oberkoch, Küchenmeister; L.: Frisk 2, 156
ἀρχιμανδρίτης (archimandrítēs), gr., M.: nhd. Vorsteher der Mönche, Archimandrit, Abt; E.: s. ἀρχι- (archi), μάνδρα (mándra); W.: lat. archimandrita, M., Vorsteher der Mönche, Archimandrit, Abt; L.: Frisk 2, 169
Ἀρχιμήδης (Archimḗdēs), gr., M.=PN: nhd. Archimedes; E.: s. ἀρχι- (archi), μήδεσθαι (mḗdesthai)
ἀρχίμιμος (archímimos), gr., M.: nhd. Obermime, erster Mimenspieler; E.: s. ἀρχι- (archi), μῖμος (mīmos); W.: lat. archimīmus, M., Obermime, Archimime
ἀρχιπειρατής (archipeiratḗs), gr., M.: nhd. Anführer von Seeräubern, Korsarenhauptmann; E.: s. ἀρχι- (archi), πειρατής (peiratḗs); W.: lat. archipīrāta, M., Haupt der Korsaren, Korsarenhauptmann
ἀρχιπρεσβύτερος (archipresbýteros), gr., M.: nhd. Erzpriester; E.: s. ἀρχι- (archi), πρεσβύτερος (presbýteros); W.: lat. archipresbyter, M., Erzpriester; ahd.? erzipriester* 1, st. M. (a), Erzpriester; mhd. erzepriester, erzpriester, st. M., Erzpriester; nhd. Erzpriester, M., Erzpriester, DW 3, 1098
ἀρχισυνάγωγος (archisynágōgos), gr., M.: nhd. Vorsteher der Synagoge; E.: s. ἀρχι- (archi), συναγωγή (synagōgḗ); W.: lat. archisynagōgus, M., priesterliches Oberhaupt der Synagoge, Vorsteher der Synagoge
ἀρχιτεκτονικός (architektonikós), gr., Adj.: nhd. baumeisterlich, zur Baukunst gehörig; E.: s. ἀρχιτέκτων (architéktōn); W.: lat. architectonicus, Adj., zur höheren Baukunst gehörig, architektonisch; nhd. architektonisch, Adj., architektonisch, Baukunst betreffend
ἀρχιτέκτων (architéktōn), gr., M.: nhd. Baumeister, Leiter (M.) eines Unternehmens, Anstifter, Urheber; Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: s. ἀρχι- (archi), τέκτων (téktōn); W.: lat. architectus, M., Baumeister, Baukünstler, Begründer, Urheber, Schöpfer (M.) (2); nhd. Architekt, M., Architekt, Baumeister; L.: Kluge s. u. Architekt
ἀρχιτελώνης (architelṓnēs), gr., M.: nhd. Oberzöllner; E.: s. ἀρχι- (archi), τελώνης (telṓnēs), τελωνεῖον (telōneion)
ἀρχόμενος (archómenos), gr., Adj.: nhd. beginnend; E.: s. ἄρχειν (árchein)
ἀρχός (archós) (1), gr., M.: nhd. Führer; Vw.: s. ἀντέπ- (antép), ἀπ- (ap), γυμνασία- (gymnasiá), ἔπ- (ép), ἐφηβ- (ephēb), κώμ- (kṓm), ναύ- (naú), περιπόλ- (peripól), περιστί- (peristí), φύλ- (phýl), ὑπογυμνασία- (hypogymnasiá); E.: s. ἄρχειν (árchein); L.: Frisk 1, 158
ἀρχός (archós) (2), gr., M.: nhd. Mastdarm, After; E.: Herkunft unbekannt; L.: Frisk 1, 158
ἄρχων (árchōn), gr., M.: nhd. Herrscher, Beamter, Vorgesetzter; Vw.: s. προ- (pro), πρωτ- (prōt); E.: s. ἄρχειν (árchein); W.: lat. archōn, M., Archont, hohe Magistratsperson; W.: nhd. Archont, M., Archont; L.: Frisk 1, 159
ἀρωγή (arōgḗ), gr., F.: nhd. Hilfe, Beistand; Vw.: s. ἐπ- (ep); Hw.: s. ἀρήγειν (arḗgein); E.: vgl. idg. *reg̑- (1), Adj., V., Sb., gerade (Adj.) (2), richten, lenken, recken, strecken, Richtung, Linie, Pokorny 854; L.: Frisk 1, 137
ἀρωγός (arōgós), gr., M.: nhd. Helfer; Vw.: s. ἐπ- (ep); Hw.: s. ἀρήγειν (arḗgein); E.: vgl. idg. *reg̑- (1), Adj., V., Sb., gerade (Adj.) (2), richten, lenken, recken, strecken, Richtung, Linie, Pokorny 854; L.: Frisk 1, 137
ἄρωμα (árōma), gr., F.: nhd. Gewürz; E.: Herkunft unbekannt; W.: lat. arōma, N., Gewürz; nhd. Aroma, N., Aroma; W.: s. got. arōmata, st. N. (a) (Pluraletantum), Spezereien, Gewürze; L.: Frisk 1, 159, Kluge s. u. Aroma
ἀρωματίζειν (arōmatízein), gr., V.: nhd. würzen; Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: s. ἄρωμα (árōma)
ἀρωματική (arōmatikḗ), gr., F.: nhd. Vertrag über Gewürzlieferung; E.: s. ἀρωματικός (arōmatikós), ἄρωμα (árōma)
ἀρωματικός (arōmatikós), gr., Adj.: nhd. aromatisch; E.: s. ἄρωμα (árōma); L.: Frisk 1, 159
ἀρωματιστέον (arōmatistéon), gr., V.: nhd. würzen müssend; E.: s. ἀρωματίζειν (arōmatízein), ἄρωμα (árōma)
ἀρωματίτης (arōmatítēs), gr., M.: nhd. gewürzter Wein?; E.: s. ἀρωματίζειν (arōmatízein), ἄρωμα (árōma)
ἀρωματῖτις (arōmatitis), gr., F.: nhd. gewürzter Wein?; E.: s. ἀρωματίζειν (arōmatízein), ἄρωμα (árōma)
ἀρωματοφόρος (arōmatophóros), gr., Adj.: nhd. Gewürzkräuter tragend; E.: s. ἄρωμα (árōma), φέρειν (phérein)
ἇς (has), gr., Adv., Konj.: nhd. solange als; E.: s. idg. *e- (3), *ei-, *i-, Pron., der, er, Pokorny 281
ἄσα (ása), gr. (äol.), F.: Vw.: s. ἄση (ásē)
ἀσάμινθος (asáminthos), gr., F.: nhd. Badewanne; E.: Lehnwort aus der Ägäis?; L.: Frisk 1, 160
ἀσᾶν (asan), gr., V.: nhd. übersättigen; E.: vgl. idg. *sā-, *sə-, Adj., V., satt, sättigen, Pokorny 876; L.: Frisk 1, 159
ἀσαρκία (asarkía), gr., F.: nhd. Magerkeit; E.: s. ἄσαρκος (ásarkos); W.: s. mlat. asarcha, F., Fastenzeit
ἄσαρκος (ásarkos), gr., Adj.: nhd. nicht fleischig, mager; E.: s. ἀ- (a), σάρξ (sárx)
ἄσαρον (ásaron), gr., N.: nhd. Haselwurz; E.: Herkunft ungeklärt; W.: lat. asarum, N., Haselwurz; L.: Frisk 1, 160
ἄσαρος (ásaros), gr., Adj.: Vw.: s. ἀσηρός (asērós)
ἀσᾶσθαι (asasthai), gr., V.: nhd. satt sein (V.), sich ekeln, sich betrüben; E.: vgl. idg. *sā-, *sə-, Adj., V., satt, sättigen, Pokorny 876; L.: Frisk 1, 161
ἄσβεστος (ásbestos) (1), gr., Adj.: nhd. unauslöschlich, unzerstörbar; E.: s. ἀ- (a), σβεννύναι (sbennýnai); W.: lat. asbestos, F., Amiant; nhd. Asbest, M., Asbest, feuerfester Faserstoff; W.: lat. asbestos, F., Amiant; s. mhd. abestō, abestōn, st. M., Asbest; nhd. Asbest, M., Asbest; L.: Frisk 1, 160, Kluge s. u. Asbest
ἄσβεστος (ásbestos) (2), gr., F.: nhd. ungelöschter Kalk; E.: s. ἄσβεστος (ásbestos) (1)
ἀσβόλη (asbólē), gr., F.: nhd. Kohlenstaub, Ruß; E.: s. ἄσβολος (ásbolos); L.: Frisk 1, 160
ἄσβολος (ásbolos), gr., M.: nhd. Kohlenstaub, Ruß; E.: s. idg. *azg-, Sb., V., Asche, brennen, glühen, Pokorny 68; vgl. idg. *ā̆s-, *h₂es-, V., brennen, glühen, Pokorny 68; L.: Frisk 1, 160
ἀσβολοῦν (asbolūn), gr., V.: nhd. mit Ruß bedecken; E.: s. ἄσβολος (ásbolos)
ἀσβωλώδης (asbōlṓdēs), gr., Adj.: nhd. rußig; E.: s. ἄσβολος (ásbolos), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 160
ἀσέβεια (asébeia), gr., F.: nhd. Gottlosigkeit, Frevel; E.: s. ἀσεβής (asebḗs)
ἀσεβεῖν (asébein), gr., V.: nhd. gottlos sein (V.), gottlos handeln, sich versündigen, freveln; E.: s. ἀσεβής (asebḗs)
ἀσέβημα (asébēma), gr., N.: nhd. Versündigung, Freveltat; E.: s. ἀσεβεῖν (asébein), ἀσεβής (asebḗs)
ἀσεβής (asebḗs), gr., Adj.: nhd. gottlos, ruchlos; E.: s. ἀ- (a), σέβειν (sébein); W.: mlat. asebēs, asebis, Adj., keine Verehrung erweisend, nicht verehrt
ἀσεβοῦσθαι (asébūsthai), gr., V.: nhd. an jemandem gefrevelt werden; E.: s. ἀσεβής (asebḗs)
ἀσεβῶς (asebōs), gr., Adv.: nhd. gottlos, ruchlos; E.: s. ἀσεβής (asebḗs)
ἀσελγαίνειν (aselgaínein), gr., V.: nhd. ausgelassen sein (V.), schwelgerisch sein (V.), frech sein (V.); Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. ἀσελγής (aselgḗs); L.: Frisk 1, 161
ἀσέλγεια (asélgeia), gr., F.: nhd. Ausgelassenheit; E.: s. ἀσελγής (aselgḗs); L.: Frisk 1, 161
ἀσελγής (aselgḗs), gr., Adj.: nhd. ausgelassen, schwelgerisch, frech; E.: Herkunft ungeklärt?; L.: Frisk 1, 161
ἀσελγῶς (aselgōs), gr., Adv.: nhd. ausgelassen, schwelgerisch, frech; E.: s. ἀσελγής (aselgḗs)
ἄσεμνος (ásemnos), gr., Adj.: nhd. unwürdig, unedel; E.: s. ἀ- (a), σεμνός (semnós)
ἄση (ásē), ἄσα (ása), gr., F.: nhd. Übersättigung, Überdruss, Unbehagen, Verstimmung; E.: s. idg. *sā-, *sə-, Adj., V., satt, sättigen, Pokorny 876; L.: Frisk 1, 161
ἄσημος (ásēmos), gr., Adj.: nhd. ohne Zeichen seiend, ungeprägt, nicht bezeichend; E.: s. ἀ- (a), σῆμα (sēma); W.: lat. asēmus, Adj., purpurlos; L.: Frisk 2, 695
ἄσηπτος (ásēptos), gr., Adj.: nhd. nicht faulend; E.: s. ἀ- (a), σήπεσθαι (sḗpesthai); W.: lat. asēptus, Adj., nicht faulend
ἀσηρός (asērós), ἄσαρος (ásaros), gr., Adj.: nhd. betrübt, verächtlich, Ekel erregend; E.: vgl. idg. *sā-, *sə-, Adj., V., satt, sättigen, Pokorny 876; L.: Frisk 1, 161
ἀσθένεια (asthéneia), gr., F.: nhd. Schwäche, Krankheit; E.: s. ἀσθενής (asthenḗs); L.: Frisk 2, 698
ἀσθενεῖν (asthenein), gr., V.: nhd. schwach sein (V.), kränklich sein (V.); Vw.: s. δι- (di), κατ- (kat), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀσθενής (asthenḗs)
ἀσθένημα (asthénēma), gr., N.: nhd. Schwäche, Schwachheit; E.: s. ἀσθενεῖν (asthenein), ἀσθενής (asthenḗs)
ἀσθενής (asthenḗs), gr., Adj.: nhd. ohne Stärke seiend, kraftlos, schwach, krank, unvermögend; Vw.: s. ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀ- (a), σθένος (sthénos); L.: Frisk 2, 698
ἀσθενικός (asthenikós), gr., Adj.: nhd. schwach, schwächlich; E.: s. ἀσθενής (asthenḗs)
ἀσθενικῶς (asthenikōs), gr., Adv.: nhd. schwach, schwächlich; E.: s. ἀσθενής (asthenḗs)
ἀσθενοῦν (asthenūn), gr., V.: nhd. schwächen; E.: s. ἀσθενής (asthenḗs)
ἀσθενῶν (asthenōn), gr., Adj.: nhd. schwach, schwächlich; E.: s. ἀσθενής (asthenḗs)
ἀσθενῶς (asthenōs), gr., Adv.: nhd. ohne Stärke seiend, kraftlos, schwach, krank; E.: s. ἀσθενής (asthenḗs)
ἀσθένωσις (asthénōsis), gr., F.: nhd. Schwäche, Schwachheit; E.: s. ἀσθενοῦν (asthenūn), ἀσθενής (asthenḗs)
ἄσθμα (ásthma), gr., N.: nhd. Atemnot, Keuchen, Beklemmung; E.: vgl. idg. *anə-, *an- (3), *h₂enh₁-, V., atmen, hauchen, Pokorny 38; W.: lat. asthma, N., Engbrüstigkeit, Beklemmung; W.: nhd. Asthma, N., Asthma, Atemnot; L.: Frisk 1, 161, Kluge s. u. Asthma
ἀσθμαίνειν (asthmaínein), gr., V.: nhd. schwer atmen, keuchen; Vw.: s. κατ- (kata), περι- (peri), ὑπερ- (hyper); E.: s. ἄσθμα (ásthma); L.: Frisk 1, 161
ἀσθματικός (asthmatikós), gr., Adj.: nhd. mit Atemnot behaftet; E.: s. ἄσθμα (ásthma); W.: lat. asthmaticus, Adj., mit kurzem Atem behaftet, engbrüstig, asthmatisch; L.: Frisk 1, 161
Ἀσία (Asía), gr., F.=ON: nhd. Asien; E.: Herkunft ungeklärt?; W.: lat. Asia, F.=ON, Asien; W.: got. Asia, st. F. (unr.), Asien
ἄσικχος (asikchos), gr., Adj.: nhd. im Essen nicht wählerisch, Überdruss nicht hervorrufend; E.: s. ἀ- (a), σικχός (sikchós); L.: Frisk 2, 704
ἄσιλλα (ásilla), gr., F.: nhd. über dem Nacken auf beiden Schultern ruhende Tragholz; E.: wahrscheinlich Lw.; L.: Frisk 1, 162
ἀσινής (asinḗs), gr., Adj.: nhd. unbeschädigt, unschädlich; E.: s. ἀ- (a), σίνος (sínos); L.: Frisk 2, 709
ἄσιος (ásios), gr., Adj.: nhd. schlammig; Hw.: s. ἄσις (ásis); E.: idg. *n̥si-?, Adj., Sb., schmutzig, Schmutz, Schlamm, Pokorny 771
ἀσίρακος (asírakos), gr., M.: nhd. eine Art Heuschrecke; E.: Herkunft ungeklärt, ägypt. Fremdwort?; L.: Frisk 1, 162
ἄσις (ásis), gr., F.: nhd. Schlamm, Unrat; Hw.: s. ἄσιος (ásios); E.: idg. *n̥si-?, Adj., Sb., schmutzig, Schmutz, Schlamm, Pokorny 771; L.: Frisk 1, 162
ἀσκάλαβος (askálabos), gr., M.: nhd. eine Eidechsenart; E.: Herkunft ungeklärt, Frisk 1, 162, vielleicht von σκάλλειν (skállein); L.: Frisk 1, 162
ἀσκαλαβώτης (askalabṓtēs), gr., M.: nhd. eine Eidechsenart; E.: Herkunft ungeklärt, Frisk 1, 162, vielleicht von σκάλλειν (skállein); L.: Frisk 1, 162
ἀσκάλαφος (askálaphos), gr., M.: nhd. ein Vogel; E.: Herkunft ungeklärt?; L.: Frisk 1, 162
ἀσκαλώνιον (askalṓnion), gr., N.: nhd. Zwiebel aus Askalon; E.: vom ON Askalon, aus dem Semit., „Stadt der Schande“; L.: Frisk 1, 163
ἀσκαλώπας (askalṓpas), gr., M.: nhd. eine Schnepfenart?; E.: Herkunft ungeklärt?; W.: mlat. ascalōpas, M., Waldschnepfe?, eine Schnepfenart
ἀσκάντης (askántēs), gr., M.: nhd. schlechtes Bett, Totenbahre; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 163
ἀσκαρίζειν (askarízein), gr., V.: nhd. springen, zappeln; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: vgl. idg. *sker- (2), *ker- (9), *skerə-, *skrē-, V., bewegen, schwingen, springen, Pokorny 933
ἀσκαρίς (askarís), gr., Sb.: nhd. kleiner Eingeweidewurm, Larve einer Wassermücke; E.: s. ἀσκαρίζειν (askarízein); W.: s. lat. ascarida, F., Spulwurm, Afterwurm; L.: Frisk 1, 163
ἄσκαρος (áskaros), gr., M.: nhd. eine Art Fußbekleidung; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 163
ἀσκεῖν (askein), gr., V.: nhd. künstlich herstellen, schmücken, ausstatten, verehren, üben, ausüben; Vw.: s. δι- (di), ἐν- (en), ἐπ- (ep), κατ- (kat), συν- (syn), φων- (phōn); E.: nach Frisk 1, 163 keine Etymologie; L.: Frisk 1, 163
ἀσκελής (askelḗs), gr., Adj.: nhd. ausgetrocknet, abgemagert, abgezehrt, erschöpft; E.: s. σκέλλειν (skéllein); L.: Frisk 1, 163
ἀσκέρα (askéra), gr., F.: nhd. Winterschuh mit Pelzfutter; E.: Fremdwort unbekannter Herkunft; L.: Frisk 1, 163
ἄσκη (áskē), gr., F.: nhd. Übung; E.: s. ἀσκεῖν (askein); L.: Frisk 1, 164
ἀσκηθής (askēthḗs), gr., Adj.: nhd. unversehrt, wohlbehalten; E.: s. ἀ- (a); s. idg. *skēt-, *skət-, V., schädigen, schaden, Pokorny 950; L.: Frisk 1, 164
ἄσκημα (áskēma), gr., N.: nhd. Übung; E.: s. ἀσκεῖν (askein); L.: Frisk 1, 164
ἄσκηνος (áskēnos), gr., Adj.: nhd. ohne Zelt seiend, obdachlos; E.: s. ἀ- (a), σκηνή (skēnḗ); W.: lat. ascēnus, Adj., obdachlos
ἄσκησις (áskēsis), gr., F.: nhd. Übung; E.: s. ἀσκεῖν (askein); W.: nhd. Askese, F., Askese, Enthaltsamkeit; L.: Frisk 1, 163, Kluge s. u. Asket
ἀσκητέος (askētéos), gr., Adj.: nhd. zu üben seiend; E.: s. ἀσκεῖν (askein)
ἀσκητής (askētḗs), gr., M.: nhd. Ausübender, Fachmann; E.: s. ἀσκεῖν (askein); W.: nhd. Asket, M., Asket, enthaltsam lebender Mensch; L.: Frisk 1, 164, Kluge s. u. Asket
ἀσκητικός (askētikós), gr., Adj.: nhd. arbeitsam; E.: s. ἀσκεῖν (askein)
ἀσκητικῶς (askētikōs), gr., Adv.: nhd. arbeitsam; E.: s. ἀσκεῖν (askein)
ἀσκητός (askētós), gr., Adj.: nhd. kunstvoll gearbeitet, künstlich angefertigt, geschmückt; E.: s. ἀσκεῖν (askein)
ἀσκήτρια (askḗtria), gr., F.: nhd. Nonne; E.: s. ἀσκεῖν (askein); L.: Frisk 1, 164
ἀσκητῶς (askētōs), gr., Adv.: nhd. kunstvoll gearbeitet, künstlich angefertigt, geschmückt; E.: s. ἀσκεῖν (askein)
ἄσκιος (áskios), gr., Adj.: nhd. schattenlos; E.: s. ἀ- (a), σκιά (skiá); W.: lat. ascius, Adj., schattenlos
ἀσκίτης (askítēs), gr., M.: nhd. Wassersucht, Patient der Wassersucht; E.: s. ἀσκός (askós); W.: lat. ascītēs, M., Bauchwassersucht; L.: Frisk 1, 165
Ἀσκληπειον (Asklēpeion), gr., N.: nhd. Tempel des Äskulap; E.: s. Ἀσκληπιός (Asklēpiós)
ἀσκληπιάς (asklēpiás), gr., F.: nhd. eine Pflanze; E.: s. Ἀσκληπιός (Asklēpiós); W.: lat. asclēpias, F., gemeine Schwalbenwurz
Ἀσκληπιός (Asklēpiós), gr., M.=PN: nhd. Äskulap, Asklepios; E.: Herkunft unbekannt; L.: Frisk 1, 164
ἀσκός (askós), gr., M.: nhd. abgezogene Haut, Fell; E.: Herkunft unklar; W.: s. lat. ascārius, M., Spezialtruppe der späteren römischen Heeresordnung; L.: Frisk 1, 165
ἄσκυρον (áskyron), gr., N.: nhd. Art Johanniskraut; E.: Herkunft ungeklärt; W.: gr.-lat. ascyron, N., Johanniskraut; L.: Frisk 1, 165
ἀσκώλια (askṓlia), gr., N. Pl.: nhd. Schlauchfest zu Ehren des Dionysos; E.: Herkunft unklar?; L.: Frisk 1, 165
ἀσκωλιάζειν (askōliázien), gr., V.: nhd. beim Schlauchfest auf gesalbte Schäuche springen, auf einem Bein tanzen; E.: s. ἀσκώλια (askṓlia); L.: Frisk 1, 165
ἀσκωμα (askōma), gr., N.: nhd. lederne Polsterung; E.: s. ἀσκός (askós); L.: Frisk 1, 165
ἄσμα (ásma), gr., Sb.: nhd. Kettfaden; Hw.: s. ἄττεσθαι (áttesthai); E.: s. idg. *ent-?, *ant-, V., anzetteln?, weben?, Pokorny 322
ᾆσμα (aisma), gr., N.: nhd. Gesang, lyrisches Lied; E.: s. ἀείδειν (aeídein); W.: lat. āsma, N., Gesang, Lied
ἀσμενίζειν (asmenízein), gr., V.: nhd. gern hinnehmen, gern übernehmen; Vw.: s. ὑπερ- (hyper); E.: s. ἄσμενος (ásmenos) (2); L.: Frisk 1, 166
ἄσμενος (ásmenos) (1), gr., Adj.: nhd. gerettet, geborgen; E.: vgl. idg. *nes-, V., sich vereinigen, geborgen sein (V.), Pokorny 766
ἄσμενος (ásmenos) (2), gr., Adj.: nhd. erfreut, freudig, froh, gern; E.: vgl. idg. *su̯ād-, Adj., V., süß, sich freuen, gefallen (V.), Pokorny 1039; L.: Frisk 1, 166
ἀσμενισμός (asmenismós), gr., M.: nhd. Zufriedenheit; E.: s. ἀσμενίζειν (asmenízein), ἄσμενος (ásmenos) (2); L.: Frisk 1, 166
ἀσπάζεσθαι (aspázesthai), gr., V.: nhd. freundlich empfangen (V.), begrüßen; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἀπ- (ap), κατ- (kat), περι- (peri), ὑπερ- (hyper); E.: vgl. idg. *sekᵘ̯- (2), V., wittern, spüren, bemerken, sehen, zeigen, sagen, Pokorny 897; L.: Frisk 1, 166
ἀσπαίρειν (aspaírein), gr., V.: nhd. zucken, zappeln; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: idg. *sper- (5), *sperə-, V., zucken, stoßen, zappeln, schnellen, Pokorny 992; s. idg. *per- (1), *perə-, *prē-, V., sprühen, spritzen, prusten, schnauben, Pokorny 809; L.: Frisk 1, 166
ἀσπάλαθος (aspálathos), gr., M.: nhd. dorniger Strauch; E.: vgl. idg. *spel- (2), *pel- (9), *spelH-, *pelH-, V., spalten, abspalten, trennen, splittern, reißen, Pokorny 985; L.: Frisk 1, 167
ἀσπάλαξ (aspálax), gr., M., F.: nhd. Maulwurf; E.: vgl. idg. *spel- (2), *pel- (9), *spelH-, *pelH-, V., spalten, abspalten, trennen, splittern, reißen, Pokorny 985; W.: lat. sphalax, Sb., Maulwurf; L.: Frisk 1, 167
ἀσπαλιεύειν (aspalieúein), gr., V.: nhd. fischen, angeln; E.: s. ἀσπαλιεύς (aspalieús); L.: Frisk 1, 167
ἀσπαλιεύς (aspalieús), gr., M.: nhd. Fischer; E.: Herkunft unklar?; L.: Frisk 1, 167
ἀσπαλιευτής (aspalieutḗs), gr., M.: nhd. Fischer; E.: s. ἀσπαλιεύειν (aspalieúein), ἀσπαλιεύς (aspalieús); L.: Frisk 1, 167
ἄσπαλον (áspalon), gr., N.: nhd. Haut, Leder; Q.: Hes.; E.: vgl. idg. *spel- (2), *pel- (9), *spelH-, *pelH-, V., spalten, abspalten, trennen, splittern, reißen, Pokorny 985
ἀσπάραγος (aspáragos), gr., M.: nhd. Spargel; E.: vielleicht von avest. sparega-, Sb., Spross; vgl. ai. sphūrjati, V., donnern, grollen; vgl. idg. *spereg-, *pereg-, *sperəg-, *perəg-, *sprēg-, *prēg-, V., zucken, schnellen, streuen, sprengen, spritzen, Pokorny 996; idg. *sper- (5), *sperə-, V., zucken, stoßen, zappeln, schnellen, Pokorny 992; idg. *per- (1), *perə-, *prē-, V., sprühen, spritzen, prusten, schnauben, Pokorny 809; W.: lat. asparagus, sparagus, M., fetter Keim, Spargel, Gartenspargel; it. asparago, M., Spargel; nhd. Spargel, M., Spargel; L.: Kluge s. u. Spargel
ἀσπάσιος (aspásios), gr., Adj.: nhd. erwünscht, willkommen, erfreut; Hw.: s. ἀσπάζεσθαι (aspázesthai); E.: vgl. idg. *sekᵘ̯- (2), V., wittern, spüren, bemerken, sehen, zeigen, sagen, Pokorny 897; L.: Frisk 1, 166
ἀσπασίως (aspasíōs), gr., Adv.: nhd. erwünscht, willkommen, erfreut; E.: s. ἀσπάσιος (aspásios)
ἄσπασμα (áspasma), gr., N.: nhd. Gruß, Begrüßung, Umarmung; E.: s. ἀσπάζεσθαι (aspázesthai)
ἀσπασμός (aspasmós), gr., M.: nhd. Gruß, Begrüßung, Umarmung, Liebe; E.: s. ἀσπάζεσθαι (aspázesthai)
ἀσπαστέον (aspastéon), gr., Adj.: nhd. bewillkommen müssend, willkommen heißen müssend; E.: s. ἀσπάζεσθαι (aspázesthai)
ἀσπαστόν (aspastón), gr., Adv.: nhd. gewaltig; E.: s. ἀσπάζεσθαι (aspázesthai)
ἀσπαστός (aspastós), gr., Adj.: nhd. willkommen, erwünscht; E.: s. ἀσπάζεσθαι (aspázesthai); L.: Frisk 1, 166
ἀσπαστύς (aspastýs), gr., F.: nhd. Gruß, Liebkosung; E.: s. ἀσπάζεσθαι (aspázesthai); L.: Frisk 1, 166
ἀσπαστῶς (aspastōs), gr., Adv.: nhd. mit Freuden, gern; E.: s. ἀσπάζεσθαι (aspázesthai)
ἀσπερχές (asperchés), gr., Adv.: nhd. eifrig, heftig, rastlos, unablässig, leidenschaftlich; E.: idg. *sperg̑ʰ-, *spreg̑ʰ-, *spreng̑ʰ-, V., bewegen, eilen, springen, Pokorny 998; s. idg. *sper- (5), *sperə-, V., zucken, stoßen, zappeln, schnellen, Pokorny 992; vgl. idg. *per- (1), *perə-, *prē-, V., sprühen, spritzen, prusten, schnauben, Pokorny 809; L.: Frisk 1, 168
ἄσπετος (áspetos), gr., Adj.: nhd. unsäglich, unendlich, unermesslich; E.: vgl. idg. *sekᵘ̯- (2), V., wittern, spüren, bemerken, sehen, zeigen, sagen, Pokorny 897; L.: Frisk 1, 168
ἀσπιδής (aspidḗs), gr., Adj.: nhd. geräumig; E.: vgl. idg. *spēi- (3), *spē-, *spī-, V., sich dehnen, gedeihen, gelingen, Pokorny 983; L.: Frisk 1, 168
ἀσπιδίκη (aspidískē), gr., F.: nhd. eine Pflanze; Hw.: s. ἀσπιδίκος (aspidískos); E.: s. ἀσπίς (aspís) (2); W.: lat. aspidisca, F., eine Pflanze; L.: Frisk 1, 168
ἀσπιδίκος (aspidískos), gr., M.: nhd. eine Pflanze; Hw.: s. ἀσπιδίκη (aspidískē); E.: s. ἀσπίς (aspís) (2); W.: lat. aspidiscus, M., eine Pflanze; L.: Frisk 1, 168
ἀσπιδίον (aspidíon), gr., N.: nhd. kleiner Schild; E.: s. ἀσπίς (aspís) (2); L.: Frisk 1, 168
ἀσπιδοποιία (aspidopoiía), gr., F.: nhd. Schildmalerei; E.: s. ἀσπίς (aspís), ποιεῖν (poiein); W.: mlat. aspidopia, F., Schildmalerei
ἄσπιλος (áspilos), gr., Adj.: nhd. fleckenlos, makellos, unbefleckt; E.: s. ἀ- (a), σπίλος (spílos) (2); L.: Frisk 2, 768
ἀσπίς (aspís) (1), gr., F.: nhd. Schlange, ägyptische Kobra; E.: Herkunft unklar, vielleicht von ἀσπίς (aspís) (2); W.: lat. aspis, F., Natter, Otter (F.) (Schlange); lat.-anfrk. aspis* 1, Sb., Schlange, Natter; W.: lat. aspis, F., Natter, Otter (F.) (Schlange); ahd. aspid* 1, st. M. (a?, i?), Schlange, Natter; mhd. aspe, sw. F., Natter; L.: Frisk 1, 169
ἀσπίς (aspís) (2), gr., F.: nhd. Schild; Vw.: s. ἀργύρ- (argýr); E.: s. idg. *spēi- (3), *spē-, *spī-, V., sich dehnen, gedeihen, gelingen, Pokorny 983; L.: Frisk 1, 168
ἀσπιστήρ (aspistḗr), gr., M.: nhd. schildtragender Krieger, Beschildeter; E.: s. ἀσπίς (aspís) (2); L.: Frisk 1, 168
ἀσπιστής (aspistḗs), gr., M.: nhd. schildtragender Krieger, Beschildeter; Vw.: s. ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀσπίς (aspís) (2); L.: Frisk 1, 168
ἀσπίστωρ (aspístōr), gr., M.: nhd. schildtragender Krieger, Beschildeter; E.: s. ἀσπίς (aspís) (2); L.: Frisk 1, 168
ἄσπληνον (ásplēnon), gr., N.: nhd. Milzkraut; E.: s. σπλήν (splḗn); L.: Frisk 1, 69
ἄσπληνος (ásplēnos), gr., M.: nhd. Milzkraut; E.: s. σπλήν (splḗn); L.: Frisk 1, 69
ἀσπονδία (aspondía), gr., F.: nhd. Vertragslosigkeit; E.: s. ἀ- (a), σπονδή (spondḗ)
ἄσπονδον (áspondon), gr., N.: nhd. Neutralität; E.: s. ἄσπονδος (áspondos)
ἄσπονδος (áspondos), gr., Adj.: nhd. ohne Vertrag seiend, ohne Bund seiend, unversöhnlich; E.: s. ἀ- (a), σπονδή (spondḗ)
ἀσπόνδως (aspóndōs), gr., Adj.: nhd. ohne Vertrag, ohne Bund, unversöhnlich; E.: s. ἄσπονδος (áspondos)
ἄσπρις (áspris), gr., F.: nhd. Eichenart; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 69
ἀσσάριον (assárion), gr., N.: nhd. kleines As, Heller, Brettchen, Klappe, Ventil; ÜG.: lat. assarius; I.: Lw. lat. assārius; E.: s. lat. assārius, M., Asstück; vgl. lat. as, M., As, Münzeinheit, Einheit, kleinste Münze einer Währung; Herkunft s. assis als „viereckiges Metalltäfelchen“, s. Walde/Hofmann 1, 71
ἄσσον (ásson), gr., Adj. (Komp.): Vw.: s. ἇσσον (asson)
ἇσσον (asson), ἄσσον (ásson), gr., Adj. (Komp.): nhd. nähere; E.: s. ἄγχῖ (ánchi)
Ἀσσυρία (Assyría), gr., F.=PN: nhd. Assyrien; E.: ?; W.: lat. Assyria, F.=ON, Assyrien
Ασσύριος (Assýrios) (1), gr., M.: nhd. Assyrer (M. Sg.); E.: s. Ἀσσυρία (Assyría); W.: lat. Assyrius (1), M., Assyrer (M. Sg.); ae. Assȳria*, st. M. (a), Assyrer (M. Sg.); W.: lat. Assyrius (1), M., Assyrer (M. Sg.); ae. Assȳrias, st. M. Pl. (a), Assyrer (M. Pl.)
Ασσύριος (Assýrios) (2), gr., Adj.: nhd. assyrisch; E.: s. Ἀσσυρία (Assyría); W.: lat. Assyrius (2), Adj., assyrisch
ἀστακός (astakós), gr., M.: nhd. Hummer; E.: in hellenistischer Zeit aus ὀστακός (ostakós) assimiliert; W.: lat. astacus, M., eine Art Meerkrebs; L.: Frisk 1, 169
ἀστατεῖν (astatein), gr., V.: nhd. unstet sein (V.), aufgeregt sein (V.); E.: s. ἄστατος (ástatos)
ἄστατος (ástatos), gr., Adj.: nhd. unstet, unbeständig; E.: s. ἀ- (a), ἱστάναι (histánai)
ἀστάτως (astátōs), gr., Adv.: nhd. unstet, unbeständig; E.: s. ἄστατος (ástatos)
ἀσταφίς (astaphís), gr., F.: nhd. Rosine; E.: Herkunft ungeklärt; W.: lat. astaphis, F., Rosine; L.: Frisk 1, 169
ἄσταχυς (ástachys), gr., M.: nhd. Ähre; E.: s. idg. *stegʰ-, *stengʰ-, V., Sb., Adj., stechen, Stange, Halm, spitz, steif, Pokorny 1014; L.: Frisk 1, 170
ἀστεΐζεσθαι (asteízesthai), gr., V.: nhd. sich wie ein Städter gebildet benehmen; E.: s. ἄστυ (ásty); L.: Frisk 1, 173
ἀστεῖος (asteios), gr., Adj.: nhd. städtisch, fein, hübsch; Vw.: s. ὑπερ- (hyper); E.: s. ἄστυ (ásty); L.: Frisk 1, 173
ἀστειότης (asteiótēs), gr., F.: nhd. Städtischsein, Feinheit; E.: s. ἀστεῖος (asteios), ἄστυ (ásty); L.: Frisk 1, 173
ἀστειοσύνη (asteiosýnē), gr., F.: nhd. Städtischsein, Feinheit; E.: s. ἀστεῖος (asteios), ἄστυ (ásty); L.: Frisk 1, 173
ἀστεισμός (asteismós), gr., M.: nhd. Witz; E.: s. ἀστεΐζεσθαι (asteízesthai); L.: Frisk 1, 173
ἀστείως (asteíōs), gr., Adv.: nhd. städtisch, fein, gebildet; E.: s. ἀστεῖος (asteios), ἄστυ (ásty); L.: Frisk 1, 173
ἀσρεμφέως (astemphéōs), gr., Adv.: nhd. unerschütterlich, fest; E.: s. ἀστεμφής (astemphḗs); L.: Frisk 1, 170
ἀστεμφής (astemphḗs), gr., Adj.: nhd. unerschütterlich, fest; E.: s. ἀ- (a); s. idg. *stē̆bʰ-, *stē̆b-, *stembʰ-, *stemb-, V., stützen, stampfen, schimpfen, staunen, Pokorny 1011; vgl. idg. *stā-, *stə-, *steh₂-, *stah₂-, V., stehen, stellen, Pokorny 1004; L.: Frisk 1, 170
ἀστεριαῖος (asteriaios), gr., Adj.: nhd. sternähnlich; E.: s. ἀστήρ (ástḗr); L.: Frisk 1, 171
ἀστερίας (asterías), gr., M.: nhd. ein Vogel; E.: s. ἀστήρ (ástḗr); L.: Frisk 1, 171
ἀστερίδιον (asterídion), gr., N.: nhd. sternartiges Ornament; E.: s. ἀστήρ (ástḗr); L.: Frisk 1, 171
ἀστερίζειν (asterízein), gr., V.: nhd. in Konstellationen ordnen; Vw.: s. κατα- (kata); E.: s. ἀστήρ (ástḗr); L.: Frisk 1, 171
ἀστερικός (asterikós), gr., Adj.: nhd. zu den Sternen gehörig; E.: s. ἀστήρ (ástḗr); L.: Frisk 1, 171
ἀστέριον (astérion), gr., N.: nhd. ein Pflanzenname; E.: s. ἀστήρ (ástḗr)?; W.: ae. asterion, Sb., Mauerkraut; L.: Frisk 1, 171
ἀστέριος (astérios), gr., Adj.: nhd. gestirnt, sternartig; E.: s. ἀστήρ (ástḗr); L.: Frisk 1, 171
ἀστερίσκος (asterískos), gr., M.: nhd. Sternchen; E.: s. ἀστήρ (ástḗr); W.: lat. asteriscus, M., Sternchen; L.: Frisk 1, 171
ἀστερισμός (asterismós), gr., M.: nhd. Kennzeichnen mit Sternen; Vw.: s. κατα- (kata); E.: s. ἀστήρ (ástḗr)
ἀστερόεις (asteróeis), gr., Adj.: nhd. gestirnt, mit sternartigen Verzierungen versehen (Adj.); E.: s. ἀστήρ (ástḗr); L.: Frisk 1, 171
ἀστεροπαῖος (asteropaios), gr., M.: nhd. Blitzeschleuderer (Beiname des Zeus); E.: s. ἀστήρ (ástḗr), ἀστεροπή (asteropḗ)
ἀστεροπή (asteropḗ), gr., F.: nhd. Blitz, Donnerkeil, Wetterleuchten; Hw.: s. στεροπή (steropḗ); E.: s. ἀστήρ (ástḗr); L.: Frisk 1, 170
ἀστεροπητής (asteropētḗs), gr., M.: nhd. Blitzeschleuderer (Beiname des Zeus); E.: s. ἀστήρ (ástḗr), ἀστεροπή (asteropḗ); L.: Frisk 1, 170
ἀστεροσκοπία (asteroskopía), gr., F.: nhd. Beobachtung der Sterne; E.: s. ἀστήρ (ástḗr), σκοπεῖν (skopein); W.: lat. asteroscopia, F., Beobachtung der Sterne
ἀστεροῦν (asterūn), gr., V.: nhd. in Sternen verwandeln, in Sternen versehen (V.); Vw.: s. κατα- (kata); E.: s. ἀστήρ (ástḗr); L.: Frisk 1, 171
ἀστερώδης (asterṓdēs), gr., Adj.: nhd. sternähnlich; E.: s. ἀστήρ (ástḗr), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 171
ἀστερωτός (asterōtós), gr., Adj.: nhd. gestirnt, mit sternartigen Verzierungen versehen (Adj.); E.: s. ἀστήρ (ástḗr); L.: Frisk 1, 171
ἄστηνος (ástēnos), gr., Adj.: nhd. unglücklich; Hw.: s. δύστηνος (dýstēnos); E.: vgl. idg. *stā-, *stə-, *steh₂-, *stah₂-, V., stehen, stellen, Pokorny 1004; L.: Frisk 1, 170
ἀστήρ (ástḗr), gr., F.: nhd. Stern (M.) (1), Gestirn, Meteor; Hw.: s. ἄστρον (ástron); E.: s. idg. *stē̆r- (2), *h₂stḗr-, Sb., Stern (M.) (1), Pokorny 1027; W.: nhd. astro-, Affix, astro..., Stern...; W.: lat. astēr, M., Stern (M.) (1), Sternblume; W.: s. nhd. Aster, F., Aster; L.: Frisk 1, 170, Kluge s. u. astro-, Aster
ἀστικός (astikós), gr., Adj.: nhd. städtisch, anmutig; E.: s. ἄστυ (ásty); W.: lat. asticus, Adj., zur Stadt gehörig, städtisch; L.: Frisk 1, 173
ἀστίτης (astítēs), gr., F.: nhd. Mitbürger; E.: s. ἄστυ (ásty); L.: Frisk 1, 173
ἀστόργης (astórgēs), gr., Adj.: nhd. lieblos, ohne Liebe seiend; E.: s. ἀ- (a), στέργειν (stérgein)
ἀστοργία (astorgía), gr., F.: nhd. Mangel an Liebe, Lieblosigkeit; E.: s. ἄστοργος (ástorgos)
ἄστοργος (ástorgos), gr., Adj.: nhd. lieblos, ohne Liebe seiend; E.: s. ἀ- (a), στέργειν (stérgein)
ἀστός (astós), gr., M.: nhd. Städter, Bürger; E.: s. ἄστυ (ásty)
ἀστοχεῖν (astochein), gr., V.: nhd. das Ziel verfehlen, sich irren, sich verfehlen; E.: s. ἄστοχος (astochos)
ἄστοχος (astochos), gr., Adj.: nhd. das Ziel verfehlend; E.: s. ἀ- (a), στόχος (stóchos)
ἀστράβη (astrábē), gr., F.: nhd. hölzerner Sattel; E.: Herkunft ungeklärt, wahrscheinlich ein technisches Lehnwort; W.: lat. astraba, F., Damensattel; L.: Frisk 1, 172
ἀστραβίζειν (astrabízein), gr., V.: nhd. auf dem Holzsattel reiten; E.: s. ἀστράβη (astrábē); L.: Frisk 1, 172
ἀστραγαλίζειν (astragalízein), gr., V.: nhd. würfeln; E.: s. ἀστράγαλος (astrágalos); L.: Frisk 1, 172
ἀστραγαλῖνος (astragalinos), gr., M.: nhd. Goldfink; E.: s. ἀστράγαλος (astrágalos); L.: Frisk 1, 172
ἀστραγάλισις (astragálisis), gr., F.: nhd. Würfeln, Würfelspiel; E.: s. ἀστραγαλίζειν (astragalízein), ἀστράγαλος (astrágalos); L.: Frisk 1, 172
ἀστραγαλιστής (astragalistḗs), gr., F.: nhd. Würfelspieler; E.: s. ἀστραγαλίζειν (astragalízein), ἀστράγαλος (astrágalos); L.: Frisk 1, 172
ἀστράγαλος (astrágalos), gr., M.: nhd. rundlicher Knochen, Halswirbel, Knöchel; E.: vgl. idg. *ost-, *ast-, *osti, *ostʰi, *ostr̥g, *ostr̥, *ostʰr̥g, *ostʰr̥, Sb., Knochen, Pokorny 783; W.: lat. astragalus, M., halbrunder Ring, Stäblein, Stab mit Samenkörnern; L.: Frisk 1, 172
ἀστραγαλώδης (astragalṓdēs), gr., Adj.: nhd. knöchelähnlich, wirbelähnlich; E.: s. ἀστράγαλος (astrágalos), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 172
ἀστραγαλωτή (astragalōtḗ), gr., F.: nhd. eine Pflanze; E.: s. ἀστράγαλος (astrágalos); L.: Frisk 1, 172
ἀστραγαλωτός (astragalōtós), gr., Adj.: nhd. aus Knöcheln gemacht; E.: s. ἀστράγαλος (astrágalos); L.: Frisk 1, 172
ἀστραῖος (astraios), gr., Adj.: nhd. gestirnt; E.: s. ἀστήρ (ástḗr); L.: Frisk 1, 171
ἀστραπαῖος (astrapaios), gr., Adj.: nhd. blitzend; E.: s. ἀστραπή (astrapḗ); W.: s. lat. astrapaea, F., schwarzer Edelstein mit kreuzweisen Lichtstreifen in der Mitte; L.: Frisk 1, 173
ἀστραπή (astrapḗ), gr., F.: nhd. Blitz, Donnerkeil, Glanz, Wetterleuchten; E.: s. ἀστήρ (ástḗr); L.: Frisk 1, 173
ἀστράπτειν (astráptein), gr., V.: nhd. blitzen, funkeln; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἀπ- (ap), κατ- (kat), περι- (peri), ὑπ- (hyp), ὑπερ- (hyper); Hw.: s. στράπτειν (stráptein); E.: s. idg. *stē̆r- (2), *h₂stḗr-, Sb., Stern (M.) (1), Pokorny 1027; L.: Frisk 1, 173
ἄστραψις (ástrapsis), gr., F.: nhd. , Donnerkeil, Glanz, Wetterleuchten; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. ἀστράπτειν (astráptein)
ἀστρικός (astrikós), gr., Adj.: nhd. zu den Sternen gehörig; E.: s. ἀστήρ (ástḗr); W.: lat. astricus, Adj., zu den Sternen gehörig; L.: Frisk 1, 171
ἄστριον (ástrion), gr., N.: nhd. sternartiges Ornament; E.: s. ἀστήρ (ástḗr); L.: Frisk 1, 171
ἀστρολάβον (astrolábon), gr., N.: nhd. Astrolabium; E.: s. ἄστρον (ástron), λαμβάνειν (lambánein); W.: mlat. astrolabium, N., Astrolabium; mhd. astrolabium N., Astrolabium; nhd. Astrolabium, N., Astrolabium, DW2 3, 359
ἀστρολογία (astrología), gr., F.: nhd. Sternkunde; E.: s. ἄστρον (ástron), λόγος (lógos); W.: lat. astrologia, F., Sternkunde, Astronomie, Astrologie; mhd. astrologī, st. F., Astrologie; nhd. Astrologie, F., Astrologie, Sterndeuterei; L.: Kluge s. u. Astrologie
ἀστρολόγος (astrológos) (1), gr., M.: nhd. Sternkundiger, Sterndeuter; E.: s. ἄστρον (ástron), λόγος (lógos); W.: lat. astrologus, M., Sternkundiger, Sterndeuter; nhd. Astrologe, M., Astrologe, Sterndeuter
ἀστρολόγος (astrológos) (2), gr., Adj.: nhd. astrologisch; E.: s. ἄστρον (ástron), λόγος (lógos); W.: lat. astrologus, Adj., astrologisch
ἄστρον (ástron), gr., N.: nhd. Sternbild, Gestirn, Stern (M.) (1); Hw.: s. ἀστήρ (ástḗr); E.: s. idg. *stē̆r- (2), *h₂stḗr-, Sb., Stern (M.) (1), Pokorny 1027; W.: lat. astrum, N., Himmelskörper, Sternbild, Gestirn, Stern (M.) (1); frz. astre, M., Gestirn; s. frz. désastre, M., Unheil, schweres Unglück; nhd. Desaster, N., Desaster, N., schreckliches Unglück; L.: Frisk 1, 170, Walde/Hofmann 1, 849, Kluge s. u. Desaster
ἀστρονομεῖν (astronomein), gr., V.: nhd. die Sterne beobachten, Astronomie studieren; Vw.: s. ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀστρονομία (astronomía)
ἀστρονομία (astronomía), gr., F.: nhd. Sternkunde; E.: s. ἄστρον (ástron), νόμος (nómos); W.: lat. astronomia, F., Sternkunde, Astronomie, Astrologie; mhd. astronomīe, st. F., Astronomie; nhd. Astronomie, F., Astronomie, Sternkunde; L.: Kluge s. u. Astronomie
ἀστρονομικός (astronomikós), gr., Adj.: nhd. der Astronomie kundig, astronomisch; E.: s. ἄστρον (ástron), νόμος (nómos)
ἀστρονόμος (astronómos), gr., M.: nhd. Sternkundiger, Sterndeuter; E.: s. ἄστρον (ástron), νόμος (nómos); W.: lat. astronomus, M., Astronom, Astrologe; lat.-mhd. astronomus, M., Astronom, Astrologe; nhd. Astronom, M., Astronom, DW2 3, 361;
ἀστός (astós), gr., M.: nhd. Städter, Bürger; E.: s. ἄστυ (ásty)
ἄστυ (ásty), gr., N.: nhd. Stadt, Hauptstadt; E.: s. idg. *u̯es- (1), V., weilen, verweilen, wohnen, Pokorny 1170; vgl. idg. *au- (2), *au̯es-, *aus-, V., übernachten, schlafen, Pokorny 72; L.: Frisk 1, 173
ἀστυνομεῖν (astynomein), gr., V.: nhd. Beamter der Straßenpolizei und Baupolizei sein (V.); E.: s. ἀστυνόμος (astynómos) (2), ἄστυ (ásty), νέμειν (némein)
ἀστυνομία (astynomía), gr., F.: nhd. Herrschaft der Weisen?; E.: s. ἄστυ (ásty), νέμειν (némein); W.: mlat. astynomia, F., Herrschaft der Weisen, weiser Zustand
ἀστυνόμιον (astynómion), gr., N.: nhd. Versammlungsort der Beamten der Straßenpolizei und Baupolizei; E.: s. ἀστυνόμος (astynómos) (2), ἄστυ (ásty), νέμειν (némein)
ἀστυνόμος (astynómos) (1), gr., Adj.: nhd. stadtordnend, stadtschirmend; E.: s. ἄστυ (ásty), νέμειν (némein)
ἀστυνόμος (astynómos) (2), gr., M.: nhd. Beamter der Straßenpolizei und Baupolizei; E.: s. ἄστυ (ásty), νέμειν (némein)
ἀσύγχετος (asýnchetos), gr., Adj.: nhd. unvermischt; E.: s. ἀ- (a), συγχεῖν (synchein); W.: mlat. asynchytus, Adj., unvermischt
ἀσυλλόγιστος (asyllógistos), gr., Adj.: nhd. unlogisch; E.: s. ἀ- (a), συλλέγειν (syllégein); W.: lat. asyllogistus, Adj., unlogisch
ἄσυλον (ásylon), gr., N.: nhd. Freistätte, Asyl; E.: s. ἄσυλος (ásylos); W.: lat. asȳlum, N., Freistätte, Asyl; nhd. Asyl, N., Asyl, Zufluchtsstätte; L.: Kluge s. u. Asyl
ἄσυλος (ásylos), gr., Adj.: nhd. unberaubt, unverletzt, unverletzlich, sicher; E.: s. ἀ- (a), σύλον (sȳlon)
ἀσύμβολος (asýmbolos), gr., Adj.: nhd. nicht beisteuernd, unnütz; E.: s. ἀ- (a), συμβάλλειν (symbállein); W.: lat. asymbolus, asumbolus, Adj., zechfrei
ἀσύμμετρος (asýmmetros), gr., Adj.: nhd. im Missverhältnis seiend, unangemessen; E.: s. ἀ- (a), σύν (sýn), μέτρον (métron); W.: Lat. asymmeter, Adj., unsymmetrisch
ἀσυνάρτητος (asynártētos), gr., Adj.: nhd. nicht zusammenhängend; E.: s. ἀ- (a), συναρτᾶν (synartan); W.: lat. asynartētus, Adj., nicht zusammenhängend
ἀσύνδετος (asýndetos), gr., Adj.: nhd. unverbunden; E.: s. ἀ- (a), συνδεῖν (syndein); W.: lat. asyndetus, Adj., unverbunden, nicht in Zusammenhang stehend, asyndetisch
ἀσυνεσία (asynesía), gr., F.: nhd. Unverstand; E.: s. ἀσύνετος (asýnetos); W.: mlat. asynesia, F., Unverständigkeit
ἀσύνετος (asýnetos), gr., Adj.: nhd. unverständig, ungeschickt; E.: s. ἀ- (a), συνιέναι (synhiénai); W.: mlat. asynetus, Adj., unverständig
ἀσυνέτως (asynétōs), gr., Adv.: nhd. unverständig, ungeschickt; E.: s. ἀσύνετος (asýnetos)
ἀσύνθετος (asýnthetos), gr., Adj.: nhd. nicht zusammengesetzt, einfach; E.: s. ἀ- (a), συντιθέναι (syntithénai); W.: lat. asynthetus, Adj., nicht zusammengesetzt, unverbunden
ἀσυρής (asyrḗs), gr., Adj.: nhd. unrein, schmutzig, hässlich; E.: Herkunft unklar?; L.: Frisk 1, 174
ἀσύστατος (asýstatos), gr., Adj.: nhd. ohne festen Zusammenhang seiend, ungeordnet, ungereimt; E.: s. ἀ- (a), συνιστάναι (synistánai); W.: lat. asystatos, Adj., unbeständig
ἀσύφηλος (asýphelos), gr., Adj.: nhd. rücksichtslos beschimpfend?; E.: Heerkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 174
ἀσφάλαξ (asphálax), gr., M.: nhd. Maulwurf; E.: vgl. idg. *spel- (2), *pel- (9), *spelH-, *pelH-, V., spalten, abspalten, trennen, splittern, reißen, Pokorny 985
ἀσφάλεια (aspháleia), gr., F.: nhd. Sicherheit; E.: s. ἀσφαλής (asphalḗs)
ἀσφαλής (asphalḗs), gr., Adj.: nhd. fest, sicher, vorsichtig, unerschütterlich; E.: s. ἀ- (a); vgl. idg. *spel- (2), *pel- (9), *spelH-, *pelH-, V., spalten, abspalten, trennen, splittern, reißen, Pokorny 985
ἀσφαλίζειν (asphalízein), gr., V.: nhd. sichern, schützen, gut verwahren; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. ἀσφαλής (asphalḗs)
ἀσφαλίζεσθαι (asphalízesthai), gr., V.: nhd. sichern, schützen, gut verwahren; E.: s. ἀσφαλής (asphalḗs)
ἀσφαλτίζειν (asphaltízein), gr., V.: nhd. wie Asphalt riechen; E.: s. ἄσφαλτος (ásphaltos); L.: Frisk 1, 174
ἀσφάλτιον (aspháltion), gr., N.: nhd. Asphaltklee; E.: s. ἄσφαλτος (ásphaltos); W.: lat. asphaltion, N., Asphaltklee, Klee mit langen Blättern und asphaltartigem Geruch; ae. spaldor, spelter, Sb., Balsam; L.: Frisk 1, 174
ἀσφαλτῖτις (asphaltitis), gr., Adj.: nhd. erdharzig; E.: s. ἄσφαλτος (ásphaltos); L.: Frisk 1, 174
ἄσφαλτος (ásphaltos), gr., F.: nhd. Asphalt, Erdharz; Vw.: s. πισσ- (piss); E.: s. σφάλλειν (sphállein); W.: lat. asphaltus, M., Asphalt, Judenpech; nhd. Asphalt, M., Asphalt, Erdpech; L.: Frisk 1, 174, Kluge s. u. Asphalt
ἀσφαλτοῦν (asphaltūn), gr., V.: nhd. mit Asphalt bestreichen; E.: s. ἄσφαλτος (ásphaltos); L.: Frisk 1, 174
ἀσφαλτωδεύεσθαι (asphaltōdeúesthai), gr., V.: nhd. mit Asphalt überziehen; E.: s. ἄσφαλτος (ásphaltos); L.: Frisk 1, 174
ἀσφαλτώδης (asphaltṓdēs), gr., Adj.: nhd. asphaltartig; E.: s. ἄσφαλτος (ásphaltos), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 174
ἀσφαλῶς (asphalōs), gr., Adv.: nhd. fest, sicher, vorsichtig, unerschütterlich; E.: s. ἀσφαλής (asphalḗs)
ἀσπαραγία (asparagía), gr., F.: nhd. Wurzelstock des Spargels; E.: s. ἀσφάραγος (aspháragos) (1); L.: Frisk 1, 175
ἀσφάραγος (aspháragos) (1), gr., M.: nhd. Spargel; E.: s. ἀσπάραγος (aspáragos); L.: Frisk 1, 175
ἀσφάραγος (aspháragos) (2), gr., M.: nhd. Schlund, Kehle; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 174
ἀσπαραγωνία (asparagōnía), gr., F.: nhd. Spargelkranz; E.: s. ἀσφάραγος (aspháragos) (1); L.: Frisk 1, 175
ἀσφόδελος (ásphódelos), gr., M.: nhd. lilienartige Pflanze, Asphodill; E.: Fremdwort unbekannter Herkunft; W.: lat. asphodelus, M., Asphodill, Asphodillwurz; L.: Frisk 1, 175
ἀσφοδελός (asphodelós), gr., Adj.: nhd. Asphodill tragend; E.: s. ἀσφόδελος (ásphódelos)
ἀσφυκτεῖν (asphyktein), gr., V.: nhd. ohne Pulsschlag sein (V.); E.: s. ἀ- (a), σφύζειν (sphýzein)
ἀσφυξία (asphyxía), gr., F.: nhd. Pulslosigkeit, Asphyxie; E.: s. ἀ- (a), σφύζειν (sphýzein); W.: mlat., asphyxia, F., Pulslosigkeit, Asphyxie
ἀσχαλᾶν (aschalan), gr., V.: nhd. ungehalten sein (V.), ungeduldig sein (V.); E.: ἀ- (a), σχολή (scholḗ); L.: Frisk 1, 175
ἀσχάλλειν (aschállein), gr., V.: nhd. ungehalten sein (V.), ungeduldig sein (V.); Vw.: s. ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀ- (a), σχολή (scholḗ)
ἀσχέδωρος (aschédōros), gr. (sizil.), M.: nhd. wilder Eber; E.: s. δόρυ (dóry), aus *ἀν-σχε-δορος (an-sche-doros), Adj., dem Speer standhaltend; L.: Frisk 1, 175
ἄσχετος (áschetos), gr., Adj.: nhd. unaufhaltsam, unwiderstehlich, unerträglich; E.: s. ἀ- (a); vgl. idg. *seg̑ʰ-, *seg̑ʰi-, *seg̑ʰu-, V., Sb., halten, überwältigen, Sieg, Pokorny 888
ἀσχημονεῖν (aschēmonein), gr., V.: nhd. sich unschicklich benehmen, in eine unschickliche Lage kommen, Unanständiges erleiden; Vw.: s. κατα- (kata), ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀσχήμων (aschḗmōn)
ἀσχήμων (aschḗmōn), gr., Adj.: nhd. ungestaltet, hässlich, unanständig; E.: s. ἀ- (a), σχῆμα (schēma)
ἀσχίον (aschíon), gr., N.: nhd. Trüffel; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 175
ἀσχολεῖν (ascholein), gr., V.: nhd. der Muße berauben, beschäftigen, abhalten; Vw.: s. ἀπ- (ap), δι- (di), περι- (peri); E.: s. ἄσχολος (áscholos)
ἀσχολία (ascholía), gr., F.: nhd. Unmuße, Mangel (M.) an Muße, Beschäftigung; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. ἄσχολος (áscholos)
ἄσχολος (áscholos), gr., Adj.: nhd. ohne Muße seiend, beschäftigt, tätig; E.: s. ἀ- (a), σχολή (scholḗ)
ἀσώδης (asṓdēs), gr., Adj.: nhd. ekelhaft; Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: s. ἄση (ásē), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 161
ἀσώματος (asṓmatos), gr., Adj.: nhd. unkörperlich; E.: s. ἀ- (a), σῶμα (sōma); W.: lat. asōmatus, Adj., unkörperlich
Ἀσωπός (Asōpós), gr., FlN: nhd. Asopos (Fluss Boiotien); E.: s. idg. *ā̆p- (2), *h₂ep-, Sb., Wasser, Fluss, Pokorny 51
ἀσωτεύειν (asōteúein), gr., V.: nhd. verschwenderisch leben, schwelgen; E.: s. ἄσωτος (ásōtos)
ἀσωτεύεσθαι (asōteúesthai), gr., V.: nhd. verschwenderisch leben, liederlich leben, schwelgen; Vw.: s. κατα- (kata); E.: s. ἄσωτος (ásōtos)
ἀσωτία (asōtía), gr., F.: nhd. Schwelgerei; E.: s. ἄσωτος (ásōtos); W.: lat. asōtia, F., wüstes Leben, Zügellosigkeit
ἄσωτος (ásōtos), gr., Adj.: nhd. unrettbar, verderbt, ausschweifend, verderblich; E.: s. ἀ- (a), σῴζειν (sṓizein); W.: s. lat. asōtus, M., Wüstling, Verschwender, Schlemmer
ἀσώτως (asṓtōs), gr., Adv.: nhd. unrettbar, verderbt, ausschweifend, verderblich; E.: s. ἄσωτος (ásōtos)
ἀτακτεῖν (ataktein), gr., V.: nhd. unordentlich sein (V.); E.: s. ἄτακτος (átaktos)
ἄτακτος (átaktos), gr., Adj.: nhd. ungeordnet, zuchtlos; E.: s. ἀ- (a), τάσσειν (tássein); W.: gr.-mlat. Adj., ungleichmäßig?
ἀταφία (ataphía), gr., F.: nhd. Unbegrabensein; E.: s. ἄταφος (átaphos)
ἄταφος (átaphos), gr., V.: nhd. unbegraben, unbestattet; E.: s. ἀ- (a), θάπτειν (tháptein)
ἀτάκτως (atáktōs), gr., Adv.: nhd. ungeordnet, zuchtlos; E.: s. ἄτακτος (átaktos)
Ἀταλάντη (Atalántē), gr., F.=PN: nhd. Atalante; E.: Herkunft unsicher, Frisk 1, 175, vielleicht von gr. ἀταλός (atalós); L.: Frisk 1, 175
ἀτάλαντος (atálantos), gr., Adj.: nhd. von gleichem Gewicht seiend, gleichwiegend; E.: s. τάλαντον (tálanton)
ἀτάλλειν (atállein), gr., V.: nhd. sich wie ein Kind benehmen, tändeln, wie ein Kind behandeln, aufziehen; Hw.: s. ἀταλός (atalós); E.: Herkunft nicht sicher geklärt, vielleicht von idg. *ā̆tos, *atta, Sb., Vater, Mutter (F.) (1), Pokorny 71, s. Frisk 1, 176; L.: Pokorny 71, Frisk 1, 176
ἀταλός (atalós), gr., Adj.: nhd. jugendlich, kindlich, munter; E.: Herkunft nicht sicher geklärt, vielleicht von idg. *ā̆tos, *atta, Sb., Vater, Mutter (F.) (1), Pokorny 71, s. Frisk 1, 176; L.: Pokorny 71, Frisk 1, 176
ἀτάλυμνος (atálymnos), gr., F.: nhd. Pflaumenbaum; E.: Herkunft unbekannt; L.: Frisk 1, 176
ἀταξία (ataxía), gr., F.: nhd. Unordnung, Verwirrung; E.: s. ἄτακτος (átaktos); W.: nhd. Ataxie, F., Ataxie
ἀτάρ (atár), gr., Adv.: nhd. aber, hingegen, indes, doch; E.: s. idg. *ati-, *ato-, Adv., über etwas hinaus, zurück, her, Pokorny 70?; L.: Frisk 1, 176
ἀτάρβακτος (atárbaktos), gr., Adj.: nhd. unerschrocken; E.: Herkunft ungeklärt?, vielleicht s. ἀ- (a), τάρβος (tárbos); L.: Frisk 1, 176
ἀταρβής (atarbḗs), gr., Adj.: nhd. unerschrocken; E.: s. ἀ- (a), ταρβεῖν (tarbein); L.: Frisk 2, 855
ἀτάρβητος (atárbētos), gr., Adj.: nhd. unerschrocken; E.: s. ἀ- (a), ταρβεῖν (tarbein); L.: Frisk 2, 855
ἀτάρμυκτος (atármyktos), gr., Adj.: nhd. unerschrocken; E.: s. ἀ- (a), ταρμύσσειν (tarmýssein); L.: Frisk 2, 857
ἀταρπός (atarpós), ἀτραπός (atrapós), gr., M.: nhd. Weg, Fußsteig; Hw.: s. τραπεῖν (trapein); E.: s. idg. *trep- (1), V., trippeln, trampeln, zittern, treten, Pokorny 1094; vgl. idg. *ter- (1)?, V., zappeln?, zittern?, Pokorny 1070; L.: Frisk 1, 180
ἀτάρτηρος (atártēros), gr., Adj.: nhd. verderblich?, maßlos?, verblendet?; Hw.: s. τείρειν (teírein)?; E.: da die Bedeutung nicht gesichert ist, ist auch die Etymologie unklar, s. Frisk 1, 176; L.: Pokorny 1071, Frisk 1, 176
ἀτάσθαλος (atásthalos), gr., Adj.: nhd. unbesonnen, übermütig, frevelhaft, verblendet; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 177
ἅτε (háte), gr., Konj.: nhd. da ja; E.: ?
ἀτεῖν (atein), gr., V.: nhd. verblendet sein (V.), tollkühn sein (V.), verzweifelt sein (V.); E.: s. ἄτη (átē)
ἀτειρής (ateirḗs), gr., Adj.: nhd. nicht zu zerreißen seiend, unzerreißbar, hart, unverwüstlich; E.: s. ἀ- (a), τείρειν (teírein); L.: Frisk 1, 177
ἄτεκνος (áteknos), gr., Adj.: nhd. kinderlos; E.: s. ἀ- (a), τέκνον (téknon)
ἀτεκνοῦν (ateknūn), gr., V.: nhd. kinderlos machen; E.: s. ἄτεκνος (áteknos)
ἀτέκνως (atéknōs), gr., Adv.: nhd. kinderlos; E.: s. ἄτεκνος (áteknos)
ἀτέλεια (atéleia), gr., F.: nhd. Freiheit von Abgaben und Leistungen; E.: s. ἀτελής (atelḗs); W.: lat. atelīa, F., Freisein von Steuern und Abgaben
ἀτέλευτος (atéleutos), gr., Adj.: nhd. endlos; E.: s. ἀ- (a), τελευτή (teleutḗ); L.: Frisk 2, 869
ἀτελής (atelḗs), gr., Adj.: nhd. frei von Abgaben seiend, abgabenfrei; E.: s. ἀ- (a), τέλος (télos) (2)
ἀτέμβειν (atémbein), gr., V.: nhd. schädigen, verkürzen, berauben; E.: s. idg. *dʰebʰ‑, *dʰebʰeu-, V., beschädigen, verkürzen, betrügen, Pokorny 240; L.: Frisk 1, 177
ἀτενές (atenés), gr., Adv.: nhd. angespannt, straff; E.: s. ἀτενής (atenḗs)
ἀτενής (atenḗs), gr., Adj.: nhd. angespannt, straff; E.: s. τείνειν (teínein); L.: Frisk 1, 177
ἀτενίζειν (atenízein), gr., V.: nhd. anschauen, betrachten, starren; E.: s. τείνειν (teínein); L.: Frisk 1, 177
ἀτένισις (aténisis), gr., F.: nhd. Starren, Anschauen; E.: s. ἀτενίζειν (atenízein); L.: Frisk 1, 177
ἀτενισμός (atenismós), gr., M.: nhd. Starren, Anschauen; E.: s. ἀτενίζειν (atenízein); L.: Frisk 1, 177
ἀτενῶς (atenōs), gr., Adv.: nhd. angespannt, straff; E.: s. ἀτενής (atenḗs)
ἄτερ (áter), gr., Präp.: nhd. außer, abeits, ohne; E.: idg. *seni-, *senu-, *sₑni-, *sn̥ter-, Präp., Adv., Konj., für sich, abgesondert, Pokorny 907; L.: Frisk 1, 178
ἀτεραμνία (ateramnía), gr., F.: nhd. Härte, Unerbittlichkeit; E.: s. ἀτέραμος (atéramos): L.: Frisk 1, 178
ἀτέραμνος (atéramnos), gr., Adj.: nhd. undurchdringlich, hart, unerbittlich; E.: s. ἀ- (a), τείρειν (teírein); L.: Frisk 1, 178
ἀτεραμνότης (ateramnótēs), gr., F.: nhd. Härte, Unerbittlichkeit; E.: s. ἀτέραμνος (atéramnos): L.: Frisk 1, 178
ἀτεράμων (aterámōn), gr., Adj.: nhd. undurchdringlich, hart, unerbittlich; E.: s. ἀ- (a), τείρειν (teírein)
ἄτερθε (áterthe), ἄτερθεν (áterthen), gr., Adv.: nhd. abgesondert, abseits, fern von, ohne; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. ἄτερ (áter)
ἄτερθεν (áterthen), gr., Adv.: Vw.: s. ἄτερθε (áterthe)
ἅτερος (háteros), gr. (dor.), Adj. (Komp.): Vw.: s. ἕτερος (héteros)
ἀτευχής (ateuchḗs), gr., Adj.: nhd. ungerüstet, unbewaffnet; E.: s. ἀ- (a), τεῦχος (teuchos)
ἀτεχνής (atechnḗs), gr., Adj.: nhd. kunstlos, natürlich einfach, ungeschickt; E.: s. ἀ- (a), τέχνη (téchnē)
ἀτεχνία (atechnía), gr., F.: nhd. Kunstlosigkeit, Ungeschicklichkeit; E.: s. ἄτεχνος (átechnos); W.: mlat. atechnia, F., Fehlen der Fähigkeit zu fachgemäßer Betätigung, Nichtkönnen
ἄτεχνος (átechnos), gr., Adj.: nhd. kunstlos, natürlich einfach, ungeschickt; E.: s. ἀ- (a), τέχνη (téchnē)
ἀτέων (atéōn), gr., Adj.: nhd. tollkühn, verblendet; E.: s. ἄτη (átē)
ἄτη (átē), gr., F.: nhd. Unglück, Strafe, Schaden (M.), Schuld, Verblendung; E.: s. idg. *u̯ā- (1), *u̯ō-, *u̯ə-, V., schlagen, verwunden, Pokorny 1108; L.: Frisk 1, 178
ἄτηκτος (átēktos), gr., Adj.: nhd. nicht geschmolzen, unerweichlich; E.: s. ἀ- (a), τήκειν (tḗkein)
ἀτηρία (atēría) (1), gr., F.: nhd. Schade, Schaden (M.), Unheil, Nachteil; E.: s. ἀτηρός (atērós)
ἀτηρία (atēría) (2), gr., F.: nhd. Sorglosigkeit, Nachlässigkeit; E.: s. ἀ- (a), τηρεῖν (tērein)
ἀτηρός (atērós), gr., Adj.: nhd. verderblich, unheilvoll, verblendet; E.: s. ἄτη (átē); L.: Frisk 1, 178
ἀτίειν (atíein), gr., V.: nhd. nicht ehren; E.: s. ἀ- (a), τίειν (tíein); L.: Frisk 1, 179
ἀτίετος (atíetos), gr., Adj.: nhd. ungeehrt nicht ehrend; E.: s. ἀ- (a), τίειν (tíein)
ἀτίζειν (atízein), gr., V.: nhd. nicht achten, verachten; E.: s. ἀ- (a), τίειν (tíein); L.: Frisk 1, 178
ἀτιμάζειν (atimázein), gr., V.: nhd. verachten, verächtlich behandeln, ächten; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἀπ- (ap), συν- (syn); E.: s. ἄτιμος (átimos)
ἀτιμᾶν (atiman), gr., V.: nhd. verachten, verächtlich behandeln, ächten; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. ἀ- (a), τιμᾶν (timan)
ἀτιμαστήρ (atimastḗr), gr., M.: nhd. Entehrer; E.: s. ἀτιμάζειν (atimázein)
ἀτιμαστός (atimastós), gr., Adj.: nhd. ungeehrt, verachtet, missachtet; E.: s. ἀτιμάζειν (atimázein)
ἀτιμία (atimía), gr., F.: nhd. Unehre, Entehrung, Geringschätzung, Verachtung; E.: s. ἄτιμος (átimos)
ἄτιμος (átimos), gr., Adj.: nhd. ungeehrt, verachtet; E.: s. ἀ- (a), τιμή (timḗ), τίειν (tíein)
ἀτίμως (atímōs), gr., Ad´v.: nhd. ungeehrt, verachtet; E.: s. ἄτιμος (átimos)
ἀτιμοῦν (atimūn), gr., V.: nhd. verachten, verächtlich behandeln, ächten; E.: s. ἄτιμος (átimos)
ἀτιτάλλειν (atitállein), gr., V.: nhd. aufziehen, pflegen; E.: s. ἀτάλλειν (atállein)
Ἀτλας (Atlas), gr., M.=PN: nhd. Atlas (ON); Hw.: s. τλῆναι (tlēnai); E.: vgl. idg. *tel- (1), *telə-, *tlēi-, *tlē-, *tlā-, *telh₂-, V., heben, wägen, tragen, dulden, Pokorny 1060; W.: s. mhd. atlanten, Sb., Sternbild der Plejaden; L.: Frisk 1, 179
ἀτμενία (atmenía), gr., F.: nhd. Sklaverei; E.: s. ἀτμήν (atmḗn); L.: Frisk 1, 179
ἀτμενίς (atmenís), gr., F.: nhd. Dienerin; E.: s. ἀτμήν (atmḗn); L.: Frisk 1, 179
ἀτμή (atmḗ), gr., F.: nhd. Dampf, Dunst, Duft; E.: s. ἀτμός (atmós)
ἀτμήν (atmḗn), gr., M.: nhd. Diener, Sklave; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 179
ἀτμιδοῦσθαι (atmisdūsthai), gr., V.: nhd. in Dampf verwandelt werden; E.: s. ἀτμός (atmós); L.: Frisk 1, 180
ἀτμίζειν (atmízein), gr., V.: nhd. dampfen, dunsten; Vw.: s. ἀπ- (ap), δι- (di), διεξ- (diex), ἐξ- (ex), παρ- (par), ὑπ- (hyp); E.: s. ἀτμός (atmós); L.: Frisk 1, 180
ἀτμίς (atmís), gr., F.: nhd. feuchter Dampf, Dunst; E.: s. ἀτμός (atmós); L.: Frisk 1, 179
ἀτμός (atmós), gr., M.: nhd. Hauch, Atem, Dampf, Dunst, Rauch; Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: Herkunft ungeklärt?; s. idg. *ētmén-, Sb., Hauch, Atem, Pokorny 345; L.: Frisk 1, 179
ἄτοκος (átokos), gr., Adj.: nhd. unfruchtbar; E.: s. ἀ- (a), τόκος (tókos); W.: s. lat. atocium, N., ein Mittel das Unfruchtbarkeit bei Frauen bewirkt
ἄτομον (átomon), gr., N.: nhd. unteilbares Ding, Atom; E.: s. ἄτομος (átomos) (1); W.: nhd. Atom, N., kleinstes Teilchen, Atom
ἄτομος (átomos) (1), gr., Adj.: nhd. unteilbar, nicht beschnitten; E.: s. ἀ- (a), τέμνειν (témnein); W.: lat. atomus (1), Adj., unzerteilbar, unteilbar; R.: R.: ἐν ἀτόμῳ (en atómōi): nhd. im Augenblick
ἄτομος (átomos) (2), gr., F.: nhd. unteilbares Ding, Atom; E.: s. ἄτομος (átomos) (1); W.: lat. atomus (2), F., Atom, kleinstes Teilchen, unteilbares Ding; s. nhd. Atom, N., kleinstes Teilchen, Atom; L.: Kluge s. u. Atom
ἀτόμως (atómōs), gr., Adv.: nhd. unteilbar, nicht beschnitten; E.: s. ἄτομος (átomos) (1)
ἀτονία (atonía), gr., F.: nhd. Abspannung, Mattigkeit; E.: s. ἄτονος (átonos); W.: lat. atonia, F., Mattigkeit
ἄτονος (átonos), gr., Adj.: nhd. nicht angespannt, schlaff, matt; E.: s. ἀ- (a), τόνος (tónos)
ἄτοπος (átopos), gr., Adj.: nhd. ungewöhnlich, auffallend, übel, gottlos; Vw.: s. ὑπ- (hyp), ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀ- (a), τόπος (tópos)
ἀτόπως (atópōs), gr., Adv.: nhd. ungewöhnlich, auffallend, übel, gottlos; E.: s. ἄτοπος (átopos)
ἀτράκτιον (atráktion), gr., N.: nhd. kleiner Pfeil; E.: s. ἄτρακτος (átraktos); L.: Frisk 1, 180
ἄτρακτος (átraktos), gr., M.: nhd. Spindel, Pfeil; E.: s. ἐν (en); s. idg. *terk-, *trek-, *tork-, *trok-, V., drehen, Pokorny 1077; vgl. idg. *ter- (3), *terə-, *terh₁-, V., reiben, bohren, drehen, Pokorny 1071; L.: Frisk 1, 180
ἀτρακτυλίς (atraktylís), gr., F.: nhd. Spindeldistel; E.: s. ἄτρακτος (átraktos); W.: lat. atractylis, F., wolliges Bürstenkraut, Spindeldistel; L.: Frisk 1, 180
ἀτραπίζειν (atrapízein), gr., V.: nhd. durchwandern; E.: s. ἀταρπός (atarpós); L.: Frisk 1, 180
ἀτραπός (atrapós), gr., M.: Vw.: s. ἀταρπός (atarpós)
ἀτράφαξυς (atráphaxys), gr., F.: nhd. Spinat, Gänsefuß; E.: Herkunft unbekannt; W.: s. lat. atriplex, N., Melde; L.: Frisk 1, 181
ἀτρέκεια (atrékeia), gr., F.: nhd. genauer Sachverhalt, Wahrheit; E.: s. ἀτρεκής (atrekḗs); L.: Frisk 1, 181
ἀτρεκεῖν (atrekein), gr., V.: nhd. genau sein (V.); E.: s. ἀτρεκής (atrekḗs); L.: Frisk 1, 181
ἀτρεκής (atrekḗs), gr., Adj.: nhd. „unumwunden“, unverhohlen, geradeheraus, untrüglich; E.: s. ἀ- (a); s. idg. *terk-, *trek-, *tork-, *trok-, V., drehen, Pokorny 1077; vgl. idg. *ter- (3), *terə-, *terh₁-, V., reiben, bohren, drehen, Pokorny 1071; L.: Frisk 1, 181
ἀτρεκότης (atrekótēs), gr., F.: nhd. genauer Sachverhalt, Wahrheit; E.: s. ἀτρεκής (atrekḗs); L.: Frisk 1, 181
ἀτρέμα (atréma), ἀτρέμας (atrémas), gr., Adv.: nhd. ohne sich zu rühren, unbeweglich, ruhig; E.: s. ἀ- (a), τρέμειν (trémein)
ἀτρέμας (atrémas), gr., Adv.: Vw.: s. ἀτρέμα (atréma)
ἀτρεμές (atremḗs), gr., Adj.: nhd. furchtlos; E.: s. ἀ- (a), τρέμειν (trémein)
ἄτρεστος (átrestos), gr., Adj.: nhd. nicht zitternd, unerschrocken; E.: s. ἀ- (a), τρεῖν (trein)
ἄτρητον (átrēton), gr., N.: nhd. Verschluss; E.: s. ἄτρητος (átrētos)
ἄτρητος (átrētos), gr., Adj.: nhd. nicht durchbohrt, ohne Öffnung seiend; E.: s. ἀ- (a), τιτρᾶν (titran); W.: lat. atrētous, Adj., nicht durchbohrt, ohne Öffnung seiend
ἄτριον (átrion), gr. (dor.), N.: nhd. Aufzug, Gewebe; Hw.: s. ἤτριον (ḗtrion); E.: wohl schon vorgr. Herkunft; L.: Pokorny 322
ἄτροπος (átropos), gr., Adj.: nhd. unabänderlich, ewig; E.: s. ἀ- (a), τρέπειν (trépein)
ἀτροφία (atrophía), gr., F.: nhd. Abzehrung, Abmagerung; E.: s. ἄτροφος (átrophos); W.: lat. atrophia, F., Nachlassen der Ernährung, Abzehrung, Abmagerung; W.: nhd. Atrophie, F., Atrophie
ἄτροφος (átrophos), gr., Adj.: nhd. schlecht genährt, dürr; E.: s. ἀ- (a), τρόφις (tróphis); W.: lat. atrophus, Adj., abzehrend
ἄτρωτος (átrōtos), gr., Adj.: nhd. nicht verwundet, unverwundbar; E.: s. ἀ- (a), τιτρώσκειν (titrṓskein)
ἄτρωτως (átrōtōs), gr., Adv.: nhd. nicht verwundet, unverwundbar; E.: s. ἄτρωτος (átrōtos), ἀ- (a), τιτρώσκειν (titrṓskein)
ἄττα (átta), gr., M.: nhd. Väterchen; E.: idg. *ā̆tos, *atta, Sb., Vater, Mutter (F.) (1), Pokorny 71; L.: Frisk 1, 182
ἀτταγᾶς (attagas), gr., M.: nhd. eine Art Rebhuhn; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 2, 182
ἀττάκης (attákēs), gr., M.: nhd. eine Art Heuschrecke; Hw.: s. ἀττακός (attakós), ἀττακύς (attakýs); E.: Herkunft unbekannt; L.: Frisk 1, 182
ἀττακός (attakós), gr., M.: nhd. eine Art Heuschrecke; Hw.: s. ἀττάκης (attákēs), ἀττακύς (attakýs); E.: Herkunft unbekannt; W.: lat. attacus, M., eine Art Heuschrecke mit kurzen Flügeln; L.: Frisk 1, 182
ἀττακύς (attakýs), gr., M.: nhd. eine Art Heuschrecke; Hw.: s. ἀττάκης (attákēs), ἀττακός (attakós); E.: Herkunft unbekannt; L.: Frisk 1, 182
ἀττάραγος (attáragos), gr., M.: nhd. Brosamen; E.: keine Etymologie; L.: Frisk 1, 182
ἀτταταῖ (attatai), gr., Interj.: nhd. oh weh!; E.: ?; W.: lat. atattae, Interj., oh weh!
ἀττέλαβος (attélabos), ἀττέλεβος (attélebos), gr., M.: kleinflügelige essbare Heuschrecke; E.: Fremdwort unbekannter Herkunft; W.: lat. attelebus, M., eine Art kleiner Heuschrecke mit kurzen Flügeln; L.: Frisk 1, 182
ἀττέλεβος (attélebos), gr., M.: Vw.: s. ἀττέλαβος (attélabos)
ἄττεσθαι (áttesthai), gr. (att.), V.: nhd. weben; E.: s. idg. *ent-?, *ant-, V., anzetteln?, weben?, Pokorny 322 (*n̥t-i̯o-); L.: Frisk 1, 183
ἄττηγος (áttēgos), gr., M.: nhd. Bock, Ziegenbock; E.: Herkunft unbekannt; W.: lat. attāgus, M., Bock, Ziegenbock; L.: Frisk 1, 182
Ἀττική (Attikḗ), gr., F.=ON: nhd. Attika; E.: Herkunft unklar?
ἀττικίζειν (attikízein), gr., V.: nhd. es mit den Athenern halten, attisch gesinnt sein (V.); Vw.: s. ὑπερ- (hyper); E.: s. Ἀττική (Attikḗ); W.: lat. atticissāre, V., attizissieren, attisch reden
ἀττικισμός (attikismós), gr., M.: nhd. Parteinahme für die Athener, attische Redeweise; E.: s. Ἀττική (Attikḗ)
Ἀττικός (Attikós) (1), gr., Adj.: nhd. attisch, athenisch; Vw.: s. ὑπ- (hyp), ὑπερ- (hyper); E.: s. Ἀττική (Attikḗ)
Ἀττικός (Attikós) (2), gr., M.: nhd. Attiker, Athener; E.: s. Ἀττική (Attikḗ)
Ἀττικῶς (Attikōs), gr., Adv.: nhd. attisch, auf attische Weise; Vw.: s. ὑπερ- (hyper); E.: s. Ἀττικός (Attikós) (1), Ἀττική (Attikḗ)
ἀτύζεσθαι (atýzesthai), gr., V.: nhd. erschrecken; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 183
ἄτυφος (átyphos), gr., Adj.: nhd. nicht aufgeblasen; E.: s. ἀ- (a), τῦφος (typhos)
ἀτύφως (atýphōs), gr., Adv.: nhd. nicht aufgeblasen; E.: s. ἄτυφος (átyphos)
αὐ- (au), gr., Präf.: nhd. weg von; E.: idg. *au- (3), *au̯e-, *Hau-, *u̯ē̆- (4), *u̯o-, *u̯es-, Präp., herab, weg, von, Pokorny 72
αὖ (au), gr., Adv.: nhd. wiederum, andererseits; E.: s. idg. *au- (4), *u-, *u̯ē̆- (5), *u̯o-, Partikel, jener, andererseits, oder, Pokorny 1114, 75; L.: Frisk 1, 183
αὐαίνειν (auaínein), αὑαίνειν (hauaínein), gr., V.: nhd. trocken machen, trocknen, dörren; Vw.: s. ἀπ- (ap), κατ- (kat), ὑπερ- (hyper); Hw.: s. αὖος (auos); E.: s. idg. *saus-, *sus-, Adj., trocken, dürr, Pokorny 880; L.: Frisk 1, 188
αὑαίνειν (hauaínein), gr. (att.), V.: Vw.: s. αὐαίνειν (auaínein)
αὐαλέος (aualéos), gr., Adj.: nhd. dürr, trocken; E.: s. αὖος (auos); L.: Frisk 1, 188
αὔανσις (aúansis), gr., F.: nhd. Austrocknen; E.: s. αὐαίνειν (auaínein); L.: Frisk 1, 188
αὐαντή (auantḗ), gr., F.: nhd. Dörrsucht; E.: s. αὐαίνειν (auaínein); L.: Frisk 1, 189
αὐαψή (auapsḗ), gr., F.: nhd. Dörrsucht; E.: s. αὐαίνειν (auaínein), ἅπτειν (háptein); L.: Frisk 1, 183
αὐγάζειν (augázein), gr., V.: nhd. sehen, wahrnehmen, leuchten, stahlen, erkennen; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἀπ- (ap), δι- (di), κατ- (kat), μετ- (met), παρ- (par), περι- (peri), ὑπ- (hyp), ὑπερ- (hyper); Hw.: s. αὐγή (augḗ); E.: s. idg. *aug-, V., glänzen, sehen, Pokorny 87; L.: Frisk 1, 183
αὔγασμα (aúgasma), gr., N.: nhd. Sehen, Wahrnehmen; Vw.: s. ἀπ- (ap), κατ- (kat), περι- (peri); E.: s. αὐγάζειν (augázein); L.: Frisk 1, 184
αὐγασμός (augasmós), gr., M.: nhd. Sehen, Wahrnehmen; Vw.: s. ἀπ- (ap), κατ- (kat), περι- (peri); E.: s. αὐγάζειν (augázein); L.: Frisk 1, 184
αὐγάστειρα (augasteira), gr., F.: nhd. Lichtgebende; Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. αὐγάζειν (augázein)
αὖγε (auge), gr., Adv.: nhd. Strahl, Licht, Glanz, Auge; E.: s. idg. *au- (4), *u-, *u̯ē̆- (5), *u̯o-, Partikel, jener, andererseits, oder, Pokorny 1114, 75
αὐγεῖν (augein), gr., V.: nhd. leuchten; Vw.: s. ἀντ- (ant), δι- (di), κατ- (kat), παρ- (par); E.: s. αὐγάζειν (augázein); L.: Frisk 1, 184
αὐγή (augḗ), gr., F.: nhd. Strahl, Licht, Glanz, Auge; Vw.: s. περι- (peri), ὑπ- (hy); E.: s. idg. *aug-, V., glänzen, sehen, Pokorny 87; L.: Frisk 1, 183
αὐγήεις (augḗeis), gr., Adj.: nhd. lichtäugig; E.: s. αὐγή (augḗ); L.: Frisk 1, 183
αὐγῖτις (augitis), gr., F.: nhd. eine Pflanze; E.: s. αὐγή (augḗ); L.: Frisk 1, 183
αὐδάεις (audáeis), gr. (dor.), Adj.: Vw.: s. αὐδήεις (audḗeis)
αὐδάζεσθαι (audázesthai), gr., V.: nhd. ausrufen; E.: s. αὐδᾶν (audan); L.: Frisk 1, 184
αὐδᾶν (audan), gr., V.: nhd. reden, sprechen, schreien; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἀπ- (ap), κατ- (kat), μετ- (met), παρ- (par), προ- (pro), προσ- (pros), συν- (syn); E.: s. idg. *au̯- (6), *au̯ed-, V., sprechen, Pokorny 76; L.: Frisk 1, 184
αὐδή (audḗ), αὔδω (aúdō), gr., F.: nhd. Stimme, Sprache, Klang; Hw.: s. αὐδᾶν (audan); E.: s. idg. *au̯- (6), *au̯ed-, V., sprechen, Pokorny 76; L.: Frisk 1, 184
αὐδήεις (audḗeis), αὐδάεις (audáeis), gr., Adj.: nhd. mit menschlicher Stimme sprechen; Hw.: s. αὐδᾶν (audan); E.: vgl. idg. *au̯- (6), *au̯ed-, V., sprechen, Pokorny 76; L.: Frisk 1, 184
αὔδω (aúdō), gr. (äol.), F.: Vw.: s. αὐδή (audḗ)
αὔειν (aúein) (1), gr., V.: nhd. schöpfen (V.) (1); Vw.: s. ἐξ- (ex); E.: idg. *aus-, *us-, V., schöpfen (V.) (1), Pokorny 90
αὔειν (aúein) (2), gr., V.: nhd. laut schreien, rufen; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἐπ- (ep); E.: Herkunft ungeklärt, onomatopoetisch?; L.: Frisk 1, 193
αὔειν (aúein) (3), gr., V.: nhd. Feuer holen; Vw.: s. ἐν- (en), προσ- (pros); E.: Herkunft ungeklärt, onomatopoetisch?; L.: Frisk 1, 193
αὕειν (haúein), gr., V.: nhd. trocknen, dörren; Vw.: s. ὑφ- (hyph); Hw.: s. αὖος (auos); E.: s. idg. *saus-, *sus-, Adj., trocken, dürr, Pokorny 880; L.: Frisk 1, 193
αὔελλα (aúella), gr. (äol.), F.: Vw.: s. ἄελλα (áella)
αὐέρύειν (auerýein), gr., V.: nhd. zurückziehen; E.: s. ἐρύειν (erýein); L.: Frisk 1, 184
αὐθάδης (authádēs), gr., Adj.: nhd. anmaßend, rücksichtslos; E.: vgl. idg. *su̯ād-, Adj., V., süß, sich freuen, gefallen (V.), Pokorny 1039; L.: Frisk 1, 184
αὐθαδία (authadía), gr., F.: nhd. Selbstgefälligkeit, Eigensinn, Trotz; E.: s. αὐθάδης (authádēs); W.: lat. authadia, F., Selbstgefälligkeit, Eigensinn; L.: Frisk 1, 184
αὐθαδίζεσθαι (authadízesthai), gr., V.: nhd. selbstgefällig sein (V.); Vw.: s. ἀπ- (ap), ἐπ- (ep), περι- (peri); E.: s. αὐθάδης (authádēs); L.: Frisk 1, 184
αὐθαίρετος (authaíretos), gr., Adj.: nhd. selbstgewählt, selbstverschuldet; E.: s. αὐτός (autós), αἱρεῖν (hairein)
αὐθαιρέτως (authairétōs), gr., Adv.: nhd. selbstgewählt, selbstverschuldet; E.: s. αὐθαίρετος (authaíretos)
αὐθέκαστος (authékastos), gr., Adj.: nhd. unverstellt, natürlich, eigensinnig; E.: s. αὐτός (autós), ἕκαστος (hékastos)
αὐθεκάστως (authekástōs), gr., Adv.: nhd. unverstellt, natürlich, eigensinnig; E.: s. αὐθέκαστος (authékastos)
αὐθεντεῖν (authentein), gr., V.: nhd. Herr sein über, zu etwas berechtigt sein (V.); Vw.: s. ὑπερ- (hyper); E.: s. αὐθέντης (authéntēs); L.: Frisk 1, 185
αὐθεντία (authentía), gr., F.: nhd. Machtvollkommenheit, Selbstherrschaft; E.: s. αὐθέντης (authéntēs); W.: mlat. authentia, F., Macht; L.: Frisk 1, 185
αὐθεντίζειν (authentízein), gr., V.: nhd. etwas in seinem Machtbereich haben; E.: s. αὐθέντης (authéntēs); L.: Frisk 1, 185
αὐθέντης (authéntēs), gr., M.: nhd. Urheber, Mörder, Gewalthaber; E.: s. αὐτός (autós); W.: lat. authenta, M., Herrscher, Haupt; L.: Frisk 1, 185
αὐθεντικός (authentikós), gr., Adj.: nhd. zuverlässig, richtig, eigenhändig, authentisch; E.: s. αὐθέντης (authéntēs); W.: lat. authenticus, Adj., zuverlässig, verbürgt, eigenhändig, authentisch; nhd. authentisch, Adj., authentisch, echt, maßgeblich; L.: Frisk 1, 185, Kluge s. u. authentisch
αὐθεντικῶς (authentikōs), gr., Adv.: nhd. zuverlässig, richtig, eigenhändig, authentisch; E.: s. αὐθεντικός (authentikós), αὐθέντης (authéntēs)
*αὐθέψης (authépsēs), gr., Sb.: nhd. Selbstkocher?; E.: s. αὐτός (autós), ἔψσειν (épsein); W.: lat. authepsa, F., Selbstkocher, Samovar; L.: Walde/Hofmann 1, 87
αὐθημερίζειν (authēmerízein), gr. V.: nhd. am selben Tag zurückkehren; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. αὐθημερόν (authēmerón)
αὐθημερόν (authēmerón), gr., Adv.: nhd. desselbigen Tages, auf der Stelle, sofort; E.: s. αὖθι (authi), ἡμέρα (hēméra)
αὖθι (authi), gr., Adv.: nhd. auf der Stelle, hier, dort, sogleich, sofort; Vw.: s. κατ- (kat), παρ- (par); E.: s. idg. *au- (4), *u-, *u̯ē̆- (5), *u̯o-, Partikel, jener, andererseits, oder, Pokorny 1114, 75; L.: Frisk 1, 185
αὖθις (authis), αὖτις (autis), αὖτιν (autin), gr., Adv.: nhd. wieder zurück, hingegen, ferner; Vw.: s. μετ- (met); E.: vgl. idg. *au- (4), *u-, *u̯ē̆- (5), *u̯o-, Partikel, jener, andererseits, oder, Pokorny 1114, 75
αὐίαχος (auíachos), gr., Adj.: nhd. aufschreiend, laut schreiend, zusammenschreiend; E.: s. ἰάχειν (iáchein); L.: Frisk 1, 185
αὐλαία (aulaía), gr., F.: nhd. Vorhang, Tapete; E.: s. αὐλή (aulḗ); W.: lat. aulaea, F., Decke, Purpurdecke, Vorhang; W.: s. lat. aulaeum, N., Decke, Purpurdecke, Vorhang; L.: Frisk 1, 186
αὐλακίζειν (aulakízein), gr., V.: nhd. Furchen ziehen, pflügen; Vw.: s. ἐξ- (ex); E.: s. αὖλαξ (aulax); L.: Frisk 1, 77
αὐλακισμός (aulakismós), gr., M.: nhd. Pflügen; E.: s. αὐλακίζειν (aulakízein), αὖλαξ (aulax); L.: Frisk 1, 77
αὖλαξ (aulax), gr., F.: nhd. Furche, Schwad; E.: s. idg. *u̯elk- (1), V., ziehen, Pokorny 1145; vgl. idg. *u̯el- (8), V., Sb., reißen, rauben, verwunden, töten, Wunde, Verderben, Blut, Leiche, Pokorny 1144; L.: Frisk 1, 77
αὐλεῖν (aulein), gr., V.: nhd. Flöte blasen; Vw.: s. ἀντ- (ant), ἐξ- (ex), ἐπ- (ep), κατ- (kat), παρ- (par), παρεξ- (parex), ὑπ- (hyp); E.: s. αὐλός (aulós); L.: Frisk 1, 186
αὔλειος (aúleios), gr., Adj.: nhd. zum Hof gehörig, zum Haus gehörig, Hof..., Haus; E.: s. αὐλή (aulḗ); L.: Frisk 1, 186
αὐλή (aulḗ), gr., F.: nhd. Hof, Hofraum, Halle; E.: s. idg. *au- (2), *au̯es-, *aus-, V., übernachten, schlafen, Pokorny 72; W.: lat. aula (1), F., Hof, Viehhof, Vergitterung, Palast, Atrium, Halle; nhd. Aula, F., Aula, Festsaal; L.: Frisk 1, 186, Kluge s. u. Aula
αυληδός (aulēdós), gr., M.: nhd. Sänger zum Flötenspiel; E.: s. αὐλός (aulós), ἀείδειν (aeídein); W.: lat. auloedus, M., Sänger zum Flötenspiel
αὔλημα (aúlēma), gr., N.: nhd. Flötenstück; E.: s. αὐλεῖν (aulein), αὐλός (aulós); L.: Frisk 1, 187
αὔληρα (aúlēra), gr., N. Pl.: Vw.: s. εὔληρα (eúlēra)
αὔλησις (aúlēsis), gr., F.: nhd. Flötenspiel; Vw.: s. κατ- (kat); E.: s. αὐλεῖν (aulein), αὐλός (aulós); L.: Frisk 1, 187
αὐλητήρ (aulētḗr), gr., M.: nhd. Flötenspieler, Flötenbläser; Hw.: s. αὐλητής (aulētḗs); E.: s. αὐλεῖν (aulein), αὐλός (aulós)
αὐλητής (aulētḗs), gr., M.: nhd. Flötenspieler, Flötenbläser; Hw.: s. αὐλητήρ (aulētḗr); E.: s. αὐλεῖν (aulein), αὐλός (aulós); L.: Frisk 1, 187
αὐλητική (aulētikḗ), gr., F.: nhd. Kunst des Flötenspielens; E.: s. αὐλός (aulós)
αὐλητικός (aulētikós), gr., Adj.: nhd. Flötenspiel betreffend; E.: s. αὐλός (aulós); L.: Frisk 1, 187
αὐλητρίς (aulētrís), gr., F.: nhd. Flötenspielerin, Flötenbläserin; Hw.: s. αὐλητήρ (aulētḗr); E.: s. αὐλεῖν (aulein), αὐλός (aulós); L.: Frisk 1, 187
αὐλίδιον (aulídion), gr., N.: nhd. Röhrchen, kleine Flöte; E.: s. αὐλός (aulós); L.: Frisk 1, 186
αὐλίζεσθαι (aulízesthai), gr., V.: nhd. eingehegt sein (V.), im Freien lagern; Vw.: s. ἀπ- (ap), ἐπ- (ep), κατ- (kat); E.: s. αὖλις (aulis)
αὐλικός (aulikós) (1), gr., Adj.: nhd. zur Flöte gehörig; E.: s. αὐλός (aulós); W.: lat. aulicus (2), Adj., zur Flöte gehörig; L.: Frisk 1, 186
αὐλικός (aulikós) (2), gr., Adj.: nhd. zum Hof gehörig, höfisch; E.: s. αὐλή (aulḗ)
αὐλικός (aulikós) (3), gr., M.: nhd. Hofmann, Höfling; E.: s. αὐλή (aulḗ)
αὔλιον (aúlion), gr., N.: nhd. Landhaus, Hürde, Grotte; E.: s. αὐλή (aulḗ); L.: Frisk 1, 186
αὖλις (aulis), gr., F.: nhd. Aufenthaltsort, Nachtlager, Stall; Vw.: s. ἔπ- (ép); E.: s. idg. *au- (2), *au̯es-, *aus-, V., übernachten, schlafen, Pokorny 72
αὐλίσκος (aulískos), gr., M.: nhd. kleine Flöte, Röhrchen; E.: s. αὐλός (aulós); W.: lat. auliscus, M., kleine Röhre; L.: Frisk 1, 186
αὐλοποιός (aulopoiós), gr., M.: nhd. Flötenmacher; E.: s. αὐλός (aulós), ποιεῖν (poiein)
αὐλός (aulós), gr., M.: nhd. Röhre, Blasinstrument, Flöte; Vw.: s. δί- (dí), ἐν- (en), πλαγί- (plagí); E.: idg. *aulos-, *ēulos, Sb., Röhre, längliche Höhlung, Pokorny 88; W.: lat. aulus, M., männliche Kammmuschel; L.: Frisk 1, 186
ἄυλος (áhylos), gr., Adj.: nhd. immateriell; Vw.: s. υπερE.: s. ἀ- (a), ὕλη (hýlē) (1)
αὐλών (aulṓn), gr., M.: nhd. Röhre, Kanal, Graben (M.), Bergtal, Schlucht; E.: idg. *aulos-, *ēulos, Sb., Röhre, längliche Höhlung, Pokorny 88; W.: s. mlat. aulo, M., Meerenge, Straße
αὐλωτός (aulōtós), gr., Adj.: nhd. mit Röhre versehen (Adj.); E.: s. αὐλός (aulós); L.: Frisk 1, 186
αὐξάνειν (auxánein), gr., V.: nhd. mehren, vermehren vergrößern, stärken, verherrlichen, rühmen; Vw.: s. ἐπ- (ep), συν- (syn), ὑπερ- (hyper); Hw.: s. ἀέξειν (aéxein); E.: s. idg. *au̯eg-, *u̯ōg-, *aug-, *ug-, *h₂eu̯g-, *h₂aug-, *h₂ug-, V., vermehren, zunehmen, Pokorny 84
αὔξειν (aúxein), gr., V.: nhd. mehren, vermehren vergrößern, stärken, verherrlichen, rühmen; Vw.: s. ἐπ- (ep), παρ- (par), συν- (syn); Hw.: s. ἀέξειν (aéxein), αῦξάνειν (auxánein); E.: s. idg. *au̯eg-, *u̯ōg-, *aug-, *ug-, *h₂eu̯g-, *h₂aug-, *h₂ug-, V., vermehren, zunehmen, Pokorny 84; L.: Frisk 1, 187
αὔξή (aúxḗ), gr., F.: nhd. Vermehrung, Wachstum; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. αὔξειν (aúxein); L.: Frisk 1, 187
αὔξημα (aúxēma), gr., N.: nhd. Vermehrung, Wachstum; Vw.: s. ὑπερ- (hyper); E.: s. αὔξειν (aúxein); L.: Frisk 1, 187
αὐξησία (auxēsía), gr., F.: nhd. Vermehrung; E.: s. αὔξειν (aúxein); L.: Frisk 1, 187
αὔξησις (aúxēsis), gr., F.: nhd. Vermehrung, Wachstum; Vw.: s. ἀπ- (ap), ἐπ- (ep), παρ- (par), ὑπερ- (hyper); E.: s. αὔξειν (aúxein); W.: lat. auxēsis, F., Vermehrung, Zuwachs
αὐξητέον (auxētéon), gr., Adj.: nhd. vermehren müssend; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. αὔξειν (aúxein)
αὐξητής (auxētḗs), gr., M.: nhd. Vermehrer; E.: s. αὔξειν (aúxein); L.: Frisk 1, 187
αὐξητικός (auxētikós), gr., Adj.: nhd. wachsend, mehrend, Wachstum betreffend; E.: s. αὔξειν (aúxein); L.: Frisk 1, 187
αὐξητικῶς (auxētikōs), gr., Adj.: nhd. wachsend, mehrend, Wachstum betreffend; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. αὐξητικός (auxētikós), αὔξειν (aúxein)
αὐξητός (auxētós), gr., Adj.: nhd. vermehrbar; E.: s. αὔξειν (aúxein)
αὔξιμος (aúximos), gr., Adj.: nhd. wachsend, mehrend; E.: s. αὔξειν (aúxein); L.: Frisk 1, 187
αὖξις (auxis), gr., F.: nhd. Vermehrung, Wachstum; E.: s. αὔξειν (aúxein); L.: Frisk 1, 187
αὐξίς (auxís), gr., F.: nhd. Junges des Thunfisches; E.: s. αὔξειν (aúxein); L.: Frisk 1, 187
ἄυπνος (áypnos), gr., Adj.: nhd. schlaflos; E.: s. ἀ- (a), ὕπνος (hýpnos)
αὖος (auos), αὗος (hauos), gr., Adj.: nhd. dürr, trocken, dumpf, arm; E.: idg. *saus-, *sus-, Adj., trocken, dürr, Pokorny 880; L.: Frisk 1, 188
αὗος (hauos), gr. (att.), Adj.: Vw.: s. αὖος (auos)
αὐότης (auótēs), gr., F.: nhd. Trockenheit; E.: s. αὖος (auos); L.: Frisk 1, 188
αὔρα (aúra), gr., F.: nhd. Hauch, Luftzug, Wind; E.: s. idg. *au̯e-, *au̯- (10), *au̯ē-, *au̯ēi-, V., blasen, wehen, hauchen, Pokorny 81; W.: lat. aura, F., Hauch, Lufthauch, Wehen (N.), Strömung, Luftzug, Höhe; nhd. Aura, F., Aura, Ausstrahlung; L.: Kluge s. u. Aura
αὐρινός (aurinós), gr., Adj.: nhd. morgendlich; E.: s. αὔριον (aúrion); L.: Frisk 1, 189
αὔριον (aúrion), gr., Adv.: nhd. morgen; Vw.: s. ἐπ- (ep), μετ- (met); E.: s. idg. *au̯es-, *ā̆us-, *u̯es-, *us-, *h₂eu̯s-, *h₂au̯s-, V., leuchten, Pokorny 86; L.: Frisk 1, 189
αὐροσχάς (auroschás), gr., F.: nhd. eine Weinsorte; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 190
αὖς (aus), gr. (lak.), N.: Vw.: s. οὖς (us)
αὔσιος (ausios), gr., Adj.: nhd. vergeblich; E.: s. idg. *autio-, *auto-, *Háuto-, Adj., verlassen (Adj.), öde, Pokorny 73; vgl. idg. *au- (3), *au̯e-, *Hau-, *u̯ē̆- (4), *u̯o-, *u̯es-, Präp., herab, weg, von, Pokorny 72
αὐσταλέος (austaléos), gr., Adj.: nhd. trocken, struppig, schmutzig; Hw.: s. αὖος (auos); E.: s. idg. *saus-, *sus-, Adj., trocken, dürr, Pokorny 880
αὐστήρ (austḗr), gr., Sb.: nhd. Name eines Metrums; E.: s. idg. *aus-, *us-, V., schöpfen (V.) (1), Pokorny 90
αὐστηρός (austērós), gr., Adj.: nhd. herb, sauer, streng, unfreundlich; Vw.: s. κατ- (kat), παρ- (par), ὑπ- (hyp); Hw.: s. αὖος (auos); E.: s. idg. *saus-, *sus-, Adj., trocken, dürr, Pokorny 880; W.: lat. austērus, Adj., herb, streng, ernst, hart, scharf
αὐστηρότης (austerótēs), gr., F.: nhd. Herbheit, Säure; E.: s. αὐστηρός (austērós)
αὐστηρῶς (austērōs), gr., Adv.: nhd. herb, sauer, streng, unfreundlich; E.: s. αὐστηρός (austērós)
ἀυτάρ (autár), gr., Adv.: nhd. dagegen, jedoch, aber; E.: s. αὖ (au), ἀτάρ (atár); L.: Frisk 1, 190
αὐτάρκεια (autárkeia), gr., F.: nhd. Selbstgenügsamkeit, Selbständigkeit; E.: s. αὐτάρκης (autárkēs); W.: mlat. autarcia, F., Selbstgenügsamkeit, Unabhängigkeit; W.: nhd. Autarkie, F., Autarkie, wirtschaftliche Unabhängigkeit; L.: Kluge s. u. Autarkie
αὐτάρκης (autárkēs), gr., Adj.: nhd. selbstgenügsam, zufrieden, sicher, unabhängig; E.: s. αὐτός (autós), ἀρκεῖν (arkein); W.: mlat. autarcēs, Adj., selbstgenügsam, unabhängig; W.: nhd. autark, Adj., autark, wirtschaftlich uabhängig; L.: Kluge s. u. Autarkie
αὐτάρκως (autárkōs), gr., Adv.: nhd. selbstgenügsam, zufrieden, sicher, unabhängig; E.: s. αὐτάρκης (autárkēs)
αὖτε (aute), gr., Adv.: nhd. wieder, wiederum, dagegen, ferner; E.: s. idg. *au- (4), *u-, *u̯ē̆- (5), *u̯o-, Partikel, jener, andererseits, oder, Pokorny 1114, 75; L.: Frisk 1, 190
αὐτεῖν (autein), gr., V.: nhd. schreien, rufen; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀυτή (autḗ)
αὐτεξούσιος (autexúsios), gr., Adj.: nhd. sein eigener Herr seiend; E.: s. αὐτός (autós), ἔξειναι (éxeinai); W.: gr.-lat. autexusios, Adj., sein eigener Herr seiend
ἀυτή (autḗ), gr., F.: nhd. Rufen, Kriegsgeschrei; E.: s. idg. *au- (1), Interj., au, Pokorny 71
αὐτικά (autiká), gr., Adj.: Vw.: s. αὐτίκα (autíka)
αὐτίκα (autíka), αὐτικά (autiká), gr., Adj.: nhd. im Augenblick, sogleich, sofort; Vw.: s. ἀπ- (ap), μετ- (met); E.: s. αὐτός (autós), αὖθις (authis); L.: Frisk 1, 190
αὖτιν (autin), gr. (gort.), Adv.: Vw.: s. αὖθις (authis)
αὖτις (autis), gr. (ion.), Adv.: Vw.: s. αὖθις (authis)
ἀυτμή (autmḗ), gr., F.: nhd. Wehen (N.), Hauch, Atem, Dunst; E.: idg. *au̯et-, Sb., Dampf (M.) (1), Atem, Pokorny 82; s. idg. *au̯e-, *au̯- (10), *au̯ē-, *au̯ēi-, V., wehen, blasen, hauchen, Pokorny 81; L.: Frisk 1, 190
ἀυτμήν (autmḗn), gr., M.: nhd. Wehen (N.), Hauch, Atem, Dunst; E.: idg. *au̯et-, Sb., Dampf (M.) (1), Atem, Pokorny 82; s. idg. *au̯e-, *au̯- (10), *au̯ē-, *au̯ēi-, V., wehen, blasen, hauchen, Pokorny 81; L.: Frisk 1, 190
αὐτοαγαθόν (autoagathón), gr., M.: nhd. Gutes an sich; E.: s. αὐτός (autós), ἀγαθός (agathós)
αὐτοάνθρωπος (autoánthrōpos), gr., M.: nhd. Mensch an sich; E.: s. αὐτός (autós), ἄνθρωπος (ánthrōpos)
αὐτογενής (autogenḗs), gr., Adj.: nhd. dem selben Geschlecht entsprossen; E.: s. αὐτός (autós), γένος (génos); W.: nhd. autogen, Adj., autogen, eigenständig; L.: Kluge s. u. autogen
αὐτογνώμων (autognṓmōn), gr., Adj.: nhd. eigenmächtig; E.: s. αὐτός (autós), γνώμη (gnṓmē); W.: gr.-mlat. autognōmōn, Adj., einmütig, dem Prinzip der Einstimmigkeit folgend
αὐτόγραφος (autógraphos), gr., Adj.: nhd. eigenhändig geschrieben; E.: s. αὐτός (autós), γράφειν (gráphein); W.: lat. autographus, Adj., mit eigener Hand geschrieben, eigenhändig geschrieben
αὐτοδίδακτος (autodídaktos), gr., Adj.: nhd. durch sich selbst belehrt, selbgebildet; E.: s. αὐτός (autós), διδάσκειν (didáskein); W.: nhd. autodidakt, Adj., autodidakt, sich selbst beigebracht habend; W.: s. nhd. Autodidakt, M., Autodidakt, der sich selbst sein Wissen beigebracht hat; L.: Kluge s. u. Autodidakt
αὐτόετες (autóetes), gr., Adv.: nhd. im selben Jahr; E.: s. αὐτός (autós), ἔτος (étos)
αὐτόθεν (autóthen), gr., Adv.: nhd. von selbiger Stelle aus, von ebendort; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. αὐτός (autós)
αὐτόθι (autóthi), gr., Adv.: nhd. an selbiger Stelle, dort; Vw.: s. κατ- (kat), παρ- (par); E.: s. αὐτός (autós)
αὐτοκράτωρ (autokrátōr) (1), gr., Adj.: nhd. selbständig herrschend, selbständig, unabhängig; E.: s. αὐτός (autós), κρατεῖν (kratein); W.: nhd. Autokrat, M., Autokrat
αὐτοκράτωρ (autokrátōr) (2), gr., M.: nhd. Selbstherrscher, Gewaltherrscher; E.: s. αὐτός (autós), κρατεῖν (kratein); W.: nhd. Autokrat, M., Autokrat; L.: Frisk 1, 190
αὐτοματίζειν (automatízein), gr., V.: nhd. eigenmächtig handeln; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. αὐτόματος (autómatos); L.: Frisk 1, 191
αὐτοματισμός (automatismós), gr., M.: nhd. was ohne menschliches Zutun geschieht, Zufall; E.: s. αὐτοματίζειν (automatízein), αὐτόματος (autómatos); W.: nhd. Automatismus, F., Automatismus; L.: Frisk 1, 191
αὐτόματος (autómatos), gr., Adj.: nhd. aus eigenem Antrieb handelnd, sich von selbst fortbewegend; E.: s. αὐτός (autós); s. idg. *men- (3), *menə-, *mnā-, *mnē-, *mneh₂-, V., denken, Pokorny 726; W.: lat. automatus, Adj., aus eigenem Antrieb handelnd, freiwillig; s. nhd. Automat, M., Automat; L.: Frisk 1, 191, Kluge s. u. Automat
αὐτομολεῖν (automolein), gr., V.: nhd. von selbst gehen, übergehen, überlaufen; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. αὐτόμολος (autómolos) (1), αὐτός (autós), μολεῖν (molein)
αὐτομόλησις (automolía), gr., F.: nhd. Überlaufen, Verlassen; E.: s. αὐτόμολος (autómolos) (1)
αὐτομολία (automolía), gr., F.: nhd. Überlaufen, Verlassen; E.: s. αὐτόμολος (autómolos) (1)
αὐτόμολος (autómolos) (1), gr., Adj.: nhd. von selbst gehend, zum Feinde überlaufend; E.: s. αὐτός (autós), μολεῖν (molein)
αὐτόμολος (autómolos) (2), gr., M.: nhd. Überläufer; E.: s. αὐτός (autós), μολεῖν (molein)
αὐτομόλως (automólōs), gr., Adv.: nhd. von selbst gehend, zum Feinde überlaufend; E.: s. αὐτόμολος (autómolos) (1), αὐτός (autós), μολεῖν (molein)
αὐτονομεῖσθαι (autonomeisthai), gr., V.: nhd. sich selbst regieren, unabhängig sein (V.); E.: s. αὐτόνομος (autónmos)
αὐτονομία (autonomía), gr., F.: nhd. politische Unabhängigkeit, Selbständigkeit; E.: s. αὐτόνομος (autónomos); W.: nhd. Autonomie, F., Autonomie, Unabhängigkeit; L.: Kluge s. u. Autonomie
αὐτόνομος (autónomos), gr., Adj.: nhd. nach eigenen Gesetzen lebend, unabhängig, politisch selbständig, frei; E.: s. αὐτός (autós), νόμος (nómos); W.: nhd. autonom, Adj., autonom, selbständig; L.: Kluge s. u. Autonomie
αὐτονύχι (autonýchi), gr., Adv.: nhd. in derselben Nacht; E.: s. αὐτός (autós), νύξ (nýx)
αὐτόπτης (autóptēs), gr., M.: nhd. Augenzeuge; E.: s. αὐτός (autós), ὄσσε (ósse)
αὐτοπραγεῖν (autopragein), gr., V.: nhd. selbständig handeln; E.: s. αὐτός (autós), πράσσειν (prássein); W.: s. lat. autoprāctor, M., Selbständiger im Handeln
αὐτόπυρος (autópyros), gr., Adj.: nhd. „selbstbrennend“; E.: s. αὐτός (autós), πῦρ (pyr)
αὐτός (autós), gr., Adj.: nhd. selbst, allein seiend, alleinig, derselbe, gleiche; Vw.: s. ἄπ- (áp), φιλ- (phil); E.: s. idg. *au- (4), *u? (2), *u̯ē̆-(5), *u̯o?, Pron., Konj., jener, andererseits, Pokorny 73?; W.: nhd. auto-, Präf., auto..., selbst; R.: αὐτὸ τοῦτο (autň tuto): nhd. eben dass; L.: Frisk 1, 191, Kluge s. u. auto-
αὐτοφυής (autophyḗs), gr., Adj.: nhd. selbst gewachsen, natürlich; E.: s. αὐτός (autós), φύειν (phýein)
αὐτόχθων (autóchthōn), gr., M.: nhd. Ureinwohner; E.: s. αὐτός (autós), χθών (chthṓm)
αὐτοψία (autopsía), gr., F.: nhd. Sehen mit eigenen Augen, Augenschein; E.: s. αὐτόπτης (autóptēs); W.: nhd. Autopsie, F., Autopsie
αὐτωδής (autōdḗs), gr. (ion.), Adj.: nhd. anmaßend, selbstgefällig; E.: vgl. idg. *su̯ād-, Adj., V., süß, sich freuen, gefallen (V.), Pokorny 1039
αὔτως (autōs), gr., Adv.: nhd. vergeblich, lediglich; E.: s. idg. *autio-, *auto-, *Háuto-, Adj., verlassen (Adj.), öde, Pokorny 73; vgl. idg. *au- (3), *au̯e-, *Hau-, *u̯ē̆- (4), *u̯o-, *u̯es-, Präp., herab, weg, von, Pokorny 72
αὔφεν (aúphen), gr. (äol.), M.: Vw.: s. ἀμφήν (amphḗn)
αὔφην (aúphēn), gr. (äol.), M.: Vw.: s. ἀμφήν (amphḗn)
αὐχαλέος (auchaléos), gr., Adj.: nhd. ruhmredig, stolz; E.: s. αὐχεῖν (auchein); L.: Frisk 1, 192
αὐχεῖν (auchein), gr., V.: nhd. rühmen, frohlocken; Vw.: s. ἐπ- (ep), κατ- (kat), μεγαλ- (megal), ὑπερ- (hyper); E.: s. idg. *eu̯egᵘ̯ʰ-, *eugᵘ̯ʰ-, *u̯egᵘ̯ʰ-, V., feierlich sprechen, geloben, preisen, Pokorny 348?; L.: Frisk 1, 192
αὐχενίζειν (auchenízein), gr., V.: nhd. den Hals durchhauen, schlachten; Vw.: s. ἀπ- (ap), παρ- (par), ὑφ- (hyph); E.: s. αὐχήν (auchḗn); L.: Frisk 1, 192
αὐχένιος (auchénios), gr., Adj.: nhd. zum Nacken gehörig, Nacken...; Vw.: s. δι- (di), ἐπ- (ep), κατ- (kat), μετ- (met), παρ- (par), περι- (peri), ὑπ- (hyp); E.: s. αὐχήν (auchḗn); L.: Frisk 1, 192
αὔχημα (aúchēma), gr., N.: nhd. Prahlerei, Zierde; E.: s. αὐχεῖν (auchein); L.: Frisk 1, 192
αὐχηματίας (auchēmatías), gr., M.: nhd. Prahler; E.: s. αὐχεῖν (auchein); L.: Frisk 1, 192
αὔχησις (aúchēsis), gr., F.: nhd. Prahlerei; E.: s. αὐχεῖν (auchein); L.: Frisk 1, 192
αὐχήν (auchḗn), gr., M.: nhd. Nacken, Hals; Hw.: s. ἀμφήν (amphḗn)?; E.: s. idg. *ang̑ʰús, Adj., eng, Pokorny 42?; L.: Frisk 1, 192
αὐχμειν (auchmein), gr., V.: nhd. trocken sein (V.), struppig sein (V.), schmutzig sein (V.); E.: s. αὐχμός (auchmós)
αὐχμήεις (auchmḗeis), gr., Adj.: nhd. trocken, dürr, ungesalbt; E.: s. αὐχμός (auchmós)
αὐχμηρός (auchmērós), gr., Adj.: nhd. trocken, dürr, ungesalbt; E.: s. αὐχμός (auchmós); L.: Frisk 1, 192
αὐχμός (auchmós), gr., M.: nhd. Trockenheit, Dürre, Schmutz; Hw.: s. αὖος (auos)?; E.: s. idg. *saus-, *sus-, Adj., trocken, dürr, Pokorny 880?; L.: Frisk 1, 192
αὐχμώδης (auchmṓdēs), gr., Adj.: nhd. trocken, dürr, ungesalbt; E.: s. αὐχμός (auchmós), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 192
ἀφαγνίζειν (aphagnízein), ἀπαγνίζειν (apagnízein), gr., V.: nhd. entsühnen, den Göttern für sich ein Sühneopfer darbringen; E.: s. ἀπό (apó), ἁγνίζειν (hagnízein)
ἀφαδία (aphadía), gr., F.: nhd. Feindschaft, Missfallen; E.: s. ἀφανδάνειν (aphandánein); L.: Frisk 1, 194
ἄφαδος (áphados), gr., Adj.: nhd. verhasst, verfeindet; E.: s. ἀφαδία (aphadía); L.: Frisk 1, 194
ἀφαιρεῖν (aphairein), ἀπαιρεῖν (apairein), gr., V.: nhd. wegnehmen; Vw.: s. ἀντ- (ant), δι- (di), ἐπ- (ep), παρ- (par); E.: s. ἀπό (apó), αἱρεῖν (hairein)
ἀφαιρεῖσθαι (aphairesthai), ἀποαιρεῖσθαι (aphaireisthai), gr., V.: nhd. für sich wegnehmen, entziehen; E.: s. ἀπό (apó), αἱρεῖν (hairein)
ἀφαίρεσις (aphaíresis), gr., F.: nhd. Wegnehmen, Entziehung; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. ἀφαιρεῖν (aphairein); W.: lat. aphaeresis, F., Wegnahme, Kürzung
ἀφαιρετέον (aphairetéon), gr., Adj.: nhd. wegnehmen müssend; Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἀφαιρεῖν (aphairein)
ἀφαιρετέος (aphairetéos), gr., Adj.: nhd. wegnehmen müssend, weggenommen; E.: s. ἀφαιρεῖν (aphairein)
ἀφάκη (aphákē), gr., F.: nhd. Wicke; E.: Herkunft ungeklärt; W.: lat. aphaca, F., Ackererbse, Platterbse, gemeiner Löwenzahn; L.: Frisk 1, 194
ἀφαμαρτάνειν (aphamartánein), gr., V.: nhd. verfehlen, seine Absicht nicht erreichen, verlieren, beraubt werden; E.: s. ἀπό (apó), ἁμαρτάνειν (hamartánein)
ἀφᾶν (aphan), ἁφᾶν (haphan), gr., V.: nhd. betasten, untersuchen; Vw.: s. ἐπ- (ep); Hw.: s. ἅπτειν (háptein) (1); E.: s. idg. *ap- (1), *əp-, *ēp-, *h₁ep-, V., fassen, nehmen, erreichen, Pokorny 50
ἁφᾶν (haphan), gr., V.: Vw.: s. ἀφᾶν (aphan)
ἀφανδάνειν (aphandánein), gr., V.: nhd. missfallen; E.: s. ἀ- (a); vgl. idg. *su̯ād-, Adj., V., süß, sich freuen, gefallen (V.), Pokorny 1039
ἀφάναι (aphánai), gr., F.: nhd. Utopie; E.: s. ἀ- (a), φαίνειν (phaínein); W.: lat. afanna, F., Ausrede, Winkelzug, leere Ausflucht
ἀφανής (aphanḗs), gr., Adj.: nhd. unsichtbar; E.: s. ἀ- (a), φαίνειν (phaínein)
ἀφανίζειν (aphanízein), gr., V.: nhd. unsichtbar machen, vernichten; Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: s. ἀφανής (aphanḗs)
ἀφάπτειν (apháptein), ἀπάπτειν (apáptein), gr., V.: nhd. befestigen, anheften; E.: s. ἀπό (apó), ἅπτειν (háptein)
ἄφαρ (áphar), gr., Adv.: nhd. schnell, sogleich, sofort; E.: idg. *abʰ-, Adj., stark, heftig, Pokorny 2; L.: Frisk 1, 194
ἀφάρκη (aphárkē), gr., F.: nhd. ein immergrüner Baum; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 194
ἄφαρος (ápharos), gr., Adj.: nhd. ungepflügt; E.: s. ἀ- (a), φάρος (pháros)
ἀφασία (aphasía), gr., F.: nhd. Sprachlosigkeit, Bestürzung; E.: s. ἄφατος (áphatos); W.: nhd. Aphasie, F., Aphasie, Verlust des Sprechvermögens; L.: Kluge s. u. Aphasie
ἀφάσσειν (aphássein), gr. (ion.), V.: nhd. berühren, betasten; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. idg. *ap- (1), *əp-, *ēp-, *h₁ep-, V., fassen, nehmen, erreichen, Pokorny 50; L.: Frisk 1, 126
ἄφατος (áphatos), gr., Adj.: nhd. unsäglich, ungeheuer, zahllos; E.: s. ἀ- (a), φάναι (phánai)
ἀφαυαίνειν (aphauaínein), gr., V.: nhd. ausdörren; E.: s. ?, αὐαίνειν (auaínein)
ἀφαυρός (aphaurós), gr., Adj.: nhd. schwach, ohnmächtig, kraftlos; E.: Herkunft ungeklärt, vielleicht kontaminiert aus ἀμαυρός (amaurós) und φαῦλος (phaulos); L.: Frisk 1, 194
ἀφαυρότης (aphaurótēs), gr., F.: nhd. Schwäche, Kraftlosigkeit; E.: s. ἀφαυρός (aphaurós); L.: Frisk 1, 194
ἀφεδρών (aphedrṓn), gr., M.: nhd. Abtritt; E.: s. ἀπό (apó), ἕδρα (hédra)
ἀφειδεῖν (apheidein), gr., V.: nhd. nicht schonen, keine Rücksicht nehmen, unbeachtet lassen, vernachlässigen, hingeben, preisgeben; E.: s. ἀφειδής (apheidḗs)
ἀφειδής (apheidḗs), gr., Adj.: nhd. nicht schonend, schonungslos, freigebig; E.: s. ἀ- (a), φείδεσθαι (pheídesthai)
ἀφειδία (apheidía), gr., F.: nhd. Verschwendung, Rücksichtslosigkeit; E.: s. ἀφειδής (apheidḗs)
ἀφειδῶς (apheidōs), gr., Adv.: nhd. nicht schonend, schonungslos, freigebig; E.: s. ἀφειδής (apheidḗs)
ἀφέλεια (aphéleia), gr., F.: nhd. Schmucklosigkeit, Glätte; E.: s. ἀφελής (aphelḗs); L.: Frisk 1, 194
ἀφελής (aphelḗs), gr., Adj.: nhd. eben, glatt, schlicht, einfach, klar; E.: Herkunft unklar, s. Frisk 1, 194; L.: Pokorny 120, Frisk 1, 194
ἀφέλκειν (aphélkein), ἀπέλκειν (apélkein), gr., V.: nhd. wegziehen, wegschleppen, aussaugen; E.: s. ἀπό (apó), ἕλκειν (hélkein)
ἀφελότης (aphelótēs), gr., F.: nhd. Schmucklosigkeit, Glätte; E.: s. ἀφελής (aphelḗs); L.: Frisk 1, 194
ἄφενος (áphenos), ἄφνος (áphnos), gr., N.: nhd. Vorrat, Besitz, Vermögen; E.: s. idg. *gᵘ̯ʰen- (1), V., Sb., schwellen, strotzen, Fülle, Pokorny 491?; L.: Frisk 1, 195
ἄφερτος (áphertos), gr., Adj.: nhd. unerträglich; E.: s. ἀ- (a), φέρειν (phérein)
ἄφεσις (áphesis), gr., F.: nhd. Loslassen, Entsendung, Entlassung; E.: s. ἀφιέναι (aphiénai)
ἀφεσμός (aphesmós), gr., M.: nhd. Bienenschwarm, Schwarm; E.: von ἑσμός (hesmós) durch Vermischung mit ἄφεσις (áphesis); L.: Frisk 1, 574
ἄφετος (áphetos), gr., Adj.: nhd. losgelassen, freigelassen, frei, ohn Aufsicht; E.: s. ἀφιέναι (aphiénai)
ἀφέψειν (aphépsein), ἀπέψειν (apépsein), gr., V.: nhd. abkochen; E.: s. ἀπό (apó), ἕψειν (hépsein)
ἁφή (hafḗ), gr., F.: nhd. Berühren, Tasten (N.), Anfassen, Griff, Gefühl, Anzünden; Vw.: s. ἐπ- (ep), συν- (syn), ὑποσυν- (hyposyn); E.: s. idg. *ap- (1), *əp-, *ēp-, *h₁ep-, V., fassen, nehmen, erreichen, Pokorny 50; L.: Frisk 1, 126
ἀφηγεῖσθαι (aphēgeisthai), ἀπηγεῖσθαι (apēgeisthai), gr., V.: nhd. vorangehen, voransegeln, wegziehen, erzählen; E.: s. ἀπό (apó), ἡγεῖσθαι (hēgeisthai)
ἀφήγημα (aphḗgēma), ἀπήγημα (aphḗgēma), gr., N.: nhd. Erzählung; E.: s. ἀφηγεῖσθαι (aphēgeisthai)
ἀφήγησις (aphḗgēsis), ἀπήγησις (apḗgēsis), gr., F.: nhd. Erzählung; E.: s. ἀφηγεῖσθαι (aphēgeisthai)
ἀφῆλιξ (aphēlix), ἀπῆλιξ (apēlix), gr., Adj.: nhd. bejahrt; E.: s. ἀπό (apó), ἧλιξ (hēlix) (1)
ἀφήτωρ (aphḗtōr), gr., M.: nhd. Entsender?; E.: Herkunft ungeklärt?; L.: Frisk 1, 195
ἄφθαι (áphthai), gr., F. Pl.: nhd. Kinderkrankheit, Mundschwamm; E.: Herkunft ungeklärt; W.: lat. aphthae, F., Mundfäule; L.: Frisk 1, 195
ἀφθαρσία (aphtharsía), gr., F.: nhd. Unvergänglichkeit; E.: s. ἄφθαρτος (áphthartos)
ἄφθαρτος (áphthartos), gr., Adj.: nhd. unverdorben, unvergänglich, unsterblich; E.: s. ἀ- (a), φθείρειν (phtheírein)
ἀφθάρτως (aphthártōs), gr., Adv.: nhd. unverdorben, unvergänglich, unsterblich; E.: s. ἄφθαρτος (áphthartos)
ἄφθεκτος (áphthektos), gr., Adj.: nhd. unaussprechbar, unausprechlich; E.: s. ἀ- (a), φθεκτός (phthektós)
ἄφθιτος (áphthitos), gr., Adj.: nhd. unvergänglich, unwandelbar, dauerhaft, unsterblich, ewig; E.: s. ἀ- (a), φθίνειν (phthínein)
ἀφθονία (aphthonía), gr., F.: nhd. Neidlosigkeit, Überfluss, Fülle, Menge; E.: s. ἄφθονος (áphthonos)
ἄφθονος (áphthonos), gr., Adj.: nhd. neidlos, reichlich; E.: s. ἀ- (a), φθόνος (phthónos)
ἀφθορία (aphthoría), gr., F.: nhd. Reinheit; E.: s. ἀ- (a), φθείρειν (phtheírein)
ἀφία (aphía), gr., F.: nhd. Feigwurz; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 195
ἀφιέναι (aphiénai), ἀπιέναι (apiénai), gr., V.: nhd. entsenden, freilassen, abschicken, wegschicken; Vw.: s. ἀντ- (ant), δι- (di), ἐπ- (ep), κατ- (kat), παρ- (par); E.: s. ἀπό (apó), ἱέναι (hiénai) (1)
ἀφιεροῦν (aphierūn), ἀποιεροῦν (apohierūn), gr., V.: nhd. heiligen, weihen; E.: s. ἀπό (apó), ἱεροῦν (hierūn), ἱερός (hierós)
ἀφικνεῖσθαι (aphikneisthai), ἀπικνεῖσθαι (apikneisthai), gr., V.: nhd. ankommen; E.: s. ἀπό (apó), ἥκειν (hḗkein)
ἀφικτός (aphiktós), gr., Adj.: nhd. unrein; E.: s. ἀ- (a); s. idg. *bʰeigᵘ̯-, V., glänzen?, Pokorny 118?; oder von idg. *g̑ʰu̯oigᵘ̯-, V., Sb., leuchten, Schein, Pokorny 495
ἀφικτρός (aphiktrós), gr., Adj.: nhd. unrein; E.: s. ἀ- (a); s. idg. *bʰeigᵘ̯-, V., glänzen?, Pokorny 118?; oder von idg. *g̑ʰu̯oigᵘ̯-, V., Sb., leuchten, Schein, Pokorny 495
ἀφιλάγαθος (aphilágathos), gr., Adj.: nhd. dem Guten feind seiend; E.: s. ἀ- (a), φίλος (phílos), ἀγαθός (agathós)
ἀφιλάργυρος (aphilárgyros), gr., Adj.: nhd. nicht geizig; E.: s. ἀ- (a), φίλος (phílos), ἄργυρος (árgyros)
ἀφιλία (aphilía), gr., F.: nhd. Freundelosigkeit; E.: s. ἄφιλος (áphilos)
ἄφιλος (áphilos), gr., Adj.: nhd. freundlos, lieblos, unfreundlich; E.: s. ἀ- (a), φίλος (phílos)
ἀφιλοτιμία (aphilotimía), gr., F.: nhd. Mangel an Ehrgeiz; E.: s. ἀφιλότιμος (aphilótimos); W.: mlat. aphilotimia, F., Kleinmut
ἀφιλότιμος (aphilótimos), gr., Adj.: nhd. ohne Ehrgeiz seiend; E.: s. ἀ- (a), τιμή (timḗ); W.: mlat. aphilotimus, Adj., gegen Ehrgeiz gleichgültig
ἀφιλοτίμως (aphilotímōs), gr., Adv.: nhd. ohne Ehrgeiz seiend; E.: s. ἀφιλότιμος (aphilótimos)
ἄφιξις (áphixis), ἄπιξις (ápixis), gr., F.: nhd. Ankunft, Abreise, Weggang; E.: s. ἀφικνεῖσθαι (aphikneisthai)
ἀφιππάζεσθαι (aphippázesthai), gr., V.: nhd. wegreiten, zurückreiten; E.: s. ἀπό (apó), ἱππάζεσθαι (hippázesthai); L.: Frisk 1, 734
ἀφιππεύειν (aphippeúein), gr., V.: nhd. wegreiten, zurückreiten; E.: s. ἀπό (apó), ἱππεύειν (hippeúein); L.: Frisk 1, 734
ἀφιπτάναι (aphhíptánai), gr., V.: nhd. wegfliegen, entfliegen, entschwinden; Hw.: s. ἀποπέτεσθαι (apopétesthai); E.: s. ἀπό (apó), ἱπτάναι (híptánai), πέτεσθαι (pétesthai)
ἀφιστάναι (aphistánai), ἀπιστάναι (apistánai), gr., V.: nhd. wegstellen, abbringen; Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: s. ἀπό (apó), ἱστάναι (histánai)
ἀφίστασθαι (aphístasthai)?, gr., V.: nhd. wegstellen, abbringen; E.: s. ἀπό (apó), ἱστάναι (histánai)
ἄφλαστον (áphlaston), gr., N.: nhd. Ausläufer des Schiffshecks; E.: Herkunft ungeklärt?; L.: Frisk 1, 195
ἄφλαστρον (áphlastron), gr., N.: nhd. gebogenes mit Zieraten versehenes Schiffshinterteil; E.: Herkunft ungeklärt?; W.: s. lat. aplustre, N., Schiffsknauf, gebogenes Schiffshinterheck mit seinen Verzierungen
ἀφλέγμαντος (aphlégmantos), gr., Adj.: nhd. Entzündung verhütend?; E.: s. ἀ- (a), φλέγμα (phlégma); W.: mlat. aphlegmantus, Adj., Entzündung verhütend
ἀφλοισμός (aphloismós), gr., M.: nhd. Schaum, Geifer; E.: s. idg. *bʰleid-?, V., aufschwellen, überfließen, Pokorny 156; vgl. idg. *bʰlei- (2)?, V., aufblasen, strotzen, schwellen, überfließen, Pokorny 156; idg. *bʰel- (3), *bʰlē-, *bʰelh₁-, V., aufblasen, aufschwellen, schwellen, sprudeln, strotzen, Pokorny 120; L.: Frisk 1, 196
ἀφνειός (aphneiós), gr., Adj.: nhd. reich, begütert; Hw.: s. ἄφενος (áphenos); E.: idg. *gᵘ̯ʰen- (1), V., Sb., schwellen, strotzen, Fülle, Pokorny 491?
ἄφνος (áphnos), gr., N.: Vw.: s. ἄφενος (áphenos)
ἄφνω (áphnō), ἄφνως (áphnōs), gr., Adv.: nhd. jähling, plötzlich, unversehens; Hw.: s. ἄφαρ (áphar); E.: s. idg. *abʰ-, Adj., stark, heftig, Pokorny 2; L.: Frisk 1, 196
ἄφνως (áphnōs), gr., Adv.: Vw.: s. ἄφνω (áphnō)
ἀφοβία (aphobía), gr., F.: nhd. Furchtlosigkeit; E.: s. ἀ- (a), φοβεῖν (phobein); W.: mlat. aphobia, F., Furchtlosigkeit
ἄφοβον (áphobon), gr., N.: nhd. Furchtlosigkeit; E.: s. ἄφοβος (áphobos)
ἄφοβος (áphobos), gr., Adj.: nhd. unerschrocken, furchtlos, ungefährlich, zahm; E.: s. ἀ- (a), φοβεῖν (phobein)
ἀφόβως (aphóbōs), gr., Adv.: nhd. unerschrocken, furchtlos, ungefährlich, zahm; E.: s. ἄφοβος (áphobos)
ἄφοδος (áphodos), ἄποδος (ápodos), gr., M.: nhd. Abmarsch, Abzug, Rückzug, Abtritt, Exkremente?; E.: s. ἀπό (apó), ὁδός (hodós); L.: Frisk 1, 196
ἀφοίβαντος (aphoíbantos), gr., Adj.: nhd. beschmutzt, unrein, ungereinigt; E.: s. ἀ- (a), φοῖβος (phoibos)
ἀφομιλεῖν (aphomilein), gr., V.: nhd. sich von der Gesellschaft entfernen; E.: s. ἀπό (apó), ὁμιλεῖν (homilein)
ἀφομοιοῦν (aphomoiūn), gr., V.: nhd. gleichmachen; Vw.: s. παρ- (par); E.: s. ἀπό (apó), ὁμοιοῦν (homoiūn)
ἀφομοίωμα (aphomoíōma), gr., N.: nhd. Ähnlichkeit, Kopie; E.: s. ἀφομοιοῦν (aphomoiūn)
ἀφομοιωματικός (aphomoiōmatikós), gr., Adj.: nhd. anpassend; E.: s. ἀφομοίωμα (aphomoíōma), ἀφομοιοῦν (aphomoiūn)
ἀφομοιωματικῶς (aphomoiōmatikōs), gr., Adv.: nhd. anpassend; E.: s. ἀφομοίωμα (aphomoíōma), ἀφομοιοῦν (aphomoiūn)
ἀφομοίωσις (aphomoíōsis), gr., F.: nhd. Gleichmachen, Vergleich; E.: s. ἀφομοιοῦν (aphomoiūn)
ἀφομοιωτέον (aphomoiōtéon), gr., Adj.: nhd. vergleichen müssend; E.: s. ἀφομοιοῦν (aphomoiūn)
ἀφομοιωτικός (aphomoiōtikós), gr., Adj.: nhd. anpassend; E.: s. ἀφομοιοῦν (aphomoiūn)
ἀφοπλίζειν (aphoplízein), gr., V.: nhd. entwaffnen, der Waffen berauben; E.: s. ἀπό (apó), ὅπλον (hóplon)
ἀφορᾶν (aphoran), ἀπορεῖν (aporein), gr., V.: nhd. wegblicken, wegsehen, erblicken; E.: s. ἀπό (apó), ὁρᾶν (horan)
ἀφόρδιον (aphórdion), gr., N.: nhd. Exkremente; E.: s. ἄφοδος (áphodos); L.: Frisk 1, 196
ἀφορίζειν (aphorízein), ἀπουρίζειν (apurízein), gr., V.: nhd. abgrenzen, trennen; E.: s. ἀπό (apó), ὅρος (hóros)
ἀφορισμός (aphorismós), gr., M.: nhd. Abgrenzung, Unterscheidung, Lehrsatz; E.: s. ἀφορίζειν (aphorízein); W.: lat. aphorismus, M., kurzer Satz, Lehrsatz, Aphorismus; nhd. Aphorismus, M., Aphorismus, prägnanter Sinnspruch; L.: Kluge s. u. Aphorismus
ἀφορμᾶν (aphorman), gr., V.: nhd. aufbrechen, abreisen, herabfahren, hinwegeilen; E.: s. ἀπό (apó), ὁρμᾶν (horman)
ἀφορμή (aphormḗ), gr., F.: nhd. Ausgangspunkt, Stützpunkt, Anlass, Ursache, Gelegenheit, Anpsruch, Betriebskapital; E.: s. ἀπό (apó), ὁρμή (hormḗ)
ἀφοσιοῦν (aphosiūn), gr., V.: nhd. entsühnen; E.: s. ἀπό (apó), ὁσιοῦν (hosiūn), ὅσιος (hósios)
ἀφοσιοῦσθαι (aphosiūsthai), ἀποσιοῦσθαι (aposiūsthai), gr., V.: nhd. sich entsühnen, Sühneopfer darbringen; E.: s. ἀπό (apó), ὁσιοῦσθαι (hosiūsthai), ὅσιος (hósios)
ἄφρα (áphra), gr., F.: nhd. eine Art Pflaster; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 196
ἄφρακτος (áphraktos), gr., Adj.: nhd. uneingezäunt, unbefestigt; E.: s. ἀ- (a), φράσσειν (phrássein)
ἀφρεῖν (aphrein), gr., V.: nhd. schäumen; E.: s. ἀφρός (aphrós); L.: Frisk 1, 197
ἀφριᾶν (aphrian), gr., V.: nhd. schäumen; E.: s. ἀφρός (aphrós); L.: Frisk 1, 197
ἀφρίζειν (aphrízein), gr., V.: nhd. schäumen; Vw.: s. ἀπ- (ap), ἐπ- (ep), ὑπ- (hyp), ὑπερ- (hyper); E.: s. ἀφρός (aphrós); L.: Frisk 1, 197
ἀφριόεις (aphrióeis), gr., Adj.: nhd. schäumend; E.: s. ἀφρός (aphrós); L.: Frisk 1, 197
ἀφρισμός (aphrismós), gr., M.: nhd. Schäumen; E.: s. ἀφρός (aphrós); L.: Frisk 1, 197
ἀφροδίσια (aphrodísia), gr., F.: nhd. Liebesgenuss; E.: s. Ἀφροδίτη (Aphrodíte)
αφροδισιακή (aphrodisiakḗ), gr., F.: nhd. ein Edelstein; E.: s. ἀφροδισιακός (aphrodisiakós); W.: lat. aphrodisiaca, F., ein rötlichweißer Edelstein
ἀφροδισιακός (aphrodisiakós), gr., Adj.: nhd. sexuell erregend; E.: s. ἀφροδίσια (aphrodísia), Ἀφροδίτη (Aphrodíte); W.: s. nhd. Aphrodisiakum, N., Aphrodisiakum, Mittel zur Anregung des Geschlechtstriebs; L.: Kluge s. u. Aphrodisiakum
Ἀφροδιτάριον (Aphroditárion), gr., N.: nhd. Augensalbe, eine Pferdemedizin; E.: s. Ἀφροδίτη (Aphrodíte)
Ἀφροδίτη (Aphrodíte), gr., F.=PN: nhd. Aphrodite; E.: Etymologie unbekannt, s. Frisk 1, 196
ἀφρόνιτρον (aphrónitron), gr., N.: nhd. Schaumsalpeter; E.: s. ἀφρός (aphrós), νίτρον (nítron); W.: lat. aphronitrum, N., Schaumsalpeter
ἀφρόνως (aphrónōs), gr., Adv.: nhd. sinnlos, unverständig, toll, töricht, unbesonnen; E.: s. ἄφρων (áphrōn) (1)
ἀφρός (aphrós), gr., M.: nhd. Schaum, Geifer; E.: Herkunft nicht sicher geklärt; L.: Pokorny 316, Frisk 1, 197; W.: s. mlat. afroniōsus, Adj., schäumend
ἀφροσύνη (aphrosýnē), gr., F.: nhd. Unbesonnenheit, Unverstand, Sorglosigkeit, Besinnungslosigkeit; E.: s. ἄφρων (áphrōn) (1)
ἀφρουρεῖν (aphrurein), gr., V.: nhd. unbewacht lassen; E.: s. ἄφουρος (áphruros)
ἀφρούρητος (aphrúrētos), gr., Adj.: nhd. unbewacht; E.: s. ἀφρουρεῖν (aphrurein), ἄφουρος (áphruros)
ἄφουρος (áphruros), gr., Adj.: nhd. unbewacht, ohne Besatzung seiend; E.: s. ἀ- (a), φρουρεῖν (phrurein); W.: mlat. aphrurus, M., Verwalter
ἀφρώδης (aphrṓdēs), gr., Adj.: nhd. schaumartig, voll Schaum seiend; E.: s. ἀφρός (aphrós), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 197
ἄφρων (áphrōn) (1), gr., Adj.: nhd. sinnlos, unverständig, toll, töricht, unbesonnen; Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: s. ἀ- (a), φρονεῖν (phronein)
ἄφρων (áphrōn) (2), gr., M.: nhd. Unverständiger, Törichter; E.: s. ἄφρων (áphrōn) (1)
ἄφρων (áphrōn) (3), gr., N.: nhd. Unbesonnenheit, Unverstand, Sorglosigkeit, Besinnungslosigkeit; E.: s. ἄφρων (áphrōn) (1)
ἀφύειν (aphýein), gr., V.: nhd. schöpfen (V.) (1); Vw.: s. ἐξ- (ex); E.: s. idg. *aus-, *us-, V., schöpfen (V.) (1), Pokorny 90
ἀφύη (aphýē), gr., F.: nhd. Sardelle, Fischbrut; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 197
ἄφυκτος (áphyktos), gr., Adj.: nhd. unentrinnbar, unvermeidlich; E.: s. ἀ- (a), φεύγειν (pheúgein); W.: mlat. aphyctus, Adj., zwingend
ἀφυπνίζειν (aphypnízein), gr., V.: nhd. aus dem Schlaf wecken, aufwecken; E.: s. ἀπό (apó), ὑπνίζειν (hypnízein), ὕπνος (hýpnos)
ἀφυπνοῦν (aphypnūn), gr., V.: nhd. entschlafen; E.: s. ἀπό (apó), ὑπνοῦν (hypnūn)
ἀφυσγετός (aphysgetós), gr., M.: nhd. Schlamm?; E.: Herkunft ungeklärt?; L.: Frisk 1, 197
ἀφύσιμος (aphýsimos), gr., M.: nhd. Schöpfen (M.) (1); E.: s. ἀφύσσειν (aphýssein); L.: Frisk 1, 197
ἄφυσος (áphysos), gr., Adj.: nhd. ohne Blähung seiend; E.: s. ἀ- (a), φῦσα (physa); L.: Frisk 2, 1055
ἀφύσσειν (aphýssein), gr., V.: nhd. schöpfen (V.) (1); Vw.: s. ἀπο- (apo), δι- (di), ἐπ- (ep); E.: s. idg. *aus-, *us-, V., schöpfen (V.) (1), Pokorny 90; L.: Frisk 1, 197
ἀφωνία (aphōnía), gr., F.: nhd. Sprachlosigkeit, Verstummen; E.: s. ἀ- (a), φωνή (phōnḗ); W.: mlat. aphōnia, F., Missklang
ἄφωνος (áphōnos), gr., Adj.: nhd. sprachlos, stumm, lautlos; E.: s. ἀ- (a), φωνή (phōnḗ)
ἀχά (achá), gr. (dor.), F.: Vw.: s. ἠχή (ēchḗ)
Ἀχαΐα (Achaía), gr., F.=ON: nhd. Achaia; E.: Etymologie ungeklärt; L.: Frisk 1, 198
ἀχαίνη (achaínē), gr., F.: nhd. eine Art Brot; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 198
ἀχαΐνης (achaínēs), gr., M.: nhd. Hirsch im zweiten Lebensjahr; E.: Herkunft ungeklärt; W.: mlat. achainēs, M., eine Hirschart; L.: Frisk 1, 198
Ἀχαιός (Achaiós), gr., M.: nhd. Achäer; E.: s. Ἀχαΐα (Achaía); W.: lat. Achaeus, M., Achäer; L.: Frisk 1, 198
ἀχάλιον (achálion), gr., N.: nhd. eine Pflanze; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 199
ἀχάνη (achánē), gr., F.: nhd. ein Maß; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 199
ἀχανής (achanḗs), gr., Adj.: nhd. weit gähnend, weit geöffnet; E.: s. χαίνειν (chaínein)
ἄχαρις (ácharis), gr., Adj.: nhd. undankbar, ungedankt, unfreundlich; E.: s. ἀ- (a), χάρις (cháris); W.: lat. acharis, Adj., undankbar
ἀχάριστος (acháristos), gr., Adj.: nhd. undankbar, ungedankt, unfreundlich; E.: s. ἀ- (a), χάρις (cháris)
ἀχάριτος (acháritos), gr., Adj.: nhd. undankbar, ungedankt, unfreundlich; E.: s. ἀ- (a), χάρις (cháris)
ἀχάρνας (achárnas), gr., F.: nhd. Meerwolf?, ein Fisch; E.: s. ἀχαρνώς (acharnṓs); W.: lat. acharnē, F., Meerwolf
ἀχαρνώς (acharnṓs), gr., M.: nhd. ein Fisch; E.: Herkunft unklar; L.: Frisk 1, 199
ἀχάτης (achátēs), gr., M.: nhd. Achat; Vw.: s. αἱμ- (haim), ἀντι- (anti), δενδρ- (dendr); E.: Herkunft unklar; W.: lat. achātēs, M., Achat; as. agāt 2, st. M. (a?, i?), Achat; mnd. āget; W.: lat. achātēs, M., Achat; ahd. agat* 4, st. M. (a?, i?), Achat; mhd. achat, st. M., Achat; nhd. Achat, M., Achat, Duden 1, 79; W.: lat. achātēs, M., Achat; L.: Frisk 1, 199, Kluge s. u. Achat
ἄχεδρος (áchedros), gr., V.: nhd. wilder Birnbaum, Hagedorn; E.: vgl. idg. *g̑ʰerzdʰ‑, *g̑ʰerzd-, Sb., Stachel, Granne, Gerste, Pokorny 446?
ἀχείμαστος (acheímastos), gr., Adj.: nhd. nicht bestürmt; E.: s. ἀ- (a), χειμάζειν (cheimázein); L.: Frisk 2, 1080
ἀχείρητος (acheírētos), gr., Adj.: nhd. nicht mit Händen gemacht; E.: s. ἀ- (a), χείρ (cheír)
ἀχειροποίητος (acheiropoíētos), gr., Adj.: nhd. nicht mit Händen gemacht; E.: s. ἀ- (a), χείρ (cheír), ποιεῖν (poiein)
ἄχειρος (ácheiros), gr., Adj.: nhd. ohne Hände seiend; E.: s. ἀ- (a), χείρ (cheír)
ἀχεῖν (achein), gr., V.: nhd. betrübt sein (V.), sich grämen; E.: s. ἄχεσθαι (áchesthai)
Ἀχελώϊος (Achelṓios), gr., M.=FlN: Vw.: s. Ἀχελῷος (Achelōios)
Ἀχελῷος (Achelōios), Ἀχελώϊος (Achelṓios), gr., M.=FlN, M.=PN: nhd. Acheloos (Name meherer Flüsse in Griechenland), Acheloos (eine Flussgottheit); E.: Herkunft ungeklärt?
ἀχενία (achenía), gr., F.?: nhd. Mangel (N.), Armut; Hw.: s. ἀχήν (achḗn); E.: vgl. idg. *āig̑ʰ-, *āg̑ʰ-, *īg̑ʰ-, V., bedürfen, begehren, Pokorny 14
ἄχερδος (ácherdos), gr., F., M.: nhd. wilder Birnbaum; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 199
ἀχερωΐς (acherōís), gr., F.?: nhd. Silberpappel, Weißpappel; Hw.: s. Ἀχέρων (Achérōn); E.: s. idg. *eg̑ʰero-, Sb., Landsee?, See (M.)?, Pokorny 291?; L.: Frisk 1, 199
Ἀχέρων (Achérōn), gr., M.: nhd. Acheron (Unterweltfluss); E.: s. idg. *eg̑ʰero-, Sb., Landsee?, See (M.)?, Pokorny 291; W.: lat. Acherūns, Accherūns, M.=FlN, F.=FlN, Acheron (Unterweltfluss); L.: Frisk 1, 200
ἄχεσθαι (áchesthai), gr., V.: nhd. traurig sein (V.), betrübt sein (V.), zornig sein (V.), belastet sein (V.); E.: idg. *agʰ-, *h₂egʰ-, V., seelisch bedrückt sein (V.), sich fürchten, Pokorny 7
ἀκέτας (akétas), gr., M.: nhd. eine Zikadenart?; E.: Herkunft unklar?; W.: mlat. achetas, M., eine Zikadenart
ἀχεύειν (acheúein), gr., V.: nhd. betrübt sin (V.), sich grämen; E.: s. ἄχεσθαι (áchesthai)
ἀχεύων (acheúōn), gr., Adv.: nhd. trauernd, ächzend; Hw.: s. ἄχεσθαι (áchesthai), ἀχέων (achéōn); E.: vgl. idg. *agʰ-, *h₂egʰ-, V., seelisch bedrückt sein (V.), sich fürchten, Pokorny 7
ἀχέων (achéōn), gr., Adv.: nhd. trauernd, ächzend; Hw.: s. ἄχεσθαι (áchesthai), ἀχεύων (acheúōn); E.: vgl. idg. *agʰ-, *h₂egʰ-, V., seelisch bedrückt sein (V.), sich fürchten, Pokorny 7
ἄχημα (áchēma), gr. (dor.), N.: Vw.: s. ἤχημα (ḗchēma)
ἀχήν (achḗn), gr., Adj.: nhd. dürftig, arm; E.: s. idg. *āig̑ʰ-, *āg̑ʰ-, *īg̑ʰ-, V., bedürfen, begehren, Pokorny 14; L.: Frisk 1, 200
ἀχηνία (achēnía), gr., F.: nhd. Armut, Entbehrung; E.: s. ἀχήν (achḗn); L.: Frisk 1, 200
ἀχθεινός (achtheinós), gr., Adj.: nhd. lästig, beschwerlich, unangenehm, ärgerlich; E.: s. ἄχθος (áchthos)
ἄχθεσθαι (áchthesthai), gr., V.: nhd. beladen sein (V.), bedrückt sein (V.); Vw.: s. ἀπ- (ap), ἐπ- (ep), ὑπερ- (hyper); E.: s. idg. *agʰ-, *h₂egʰ-, V., seelisch bedrückt sein (V.), sich fürchten, Pokorny 7; L.: Frisk 1, 200
ἀχθηδών (achthēdṓn), gr., F.: nhd. Belästigung, Beschwerde, Kränkung, Verdruss; E.: s. ἄχθος (áchthos)
ἀχθίζειν (achthízein), gr., V.: nhd. beladen (V.); Vw.: s. ἐπ- (ep); E.: s. ἄχθος (áchthos)
ἄχθος (áchthos), gr., N.: nhd. Last, Kummer; Hw.: s. ἄχος (áchos); E.: s. idg. *agʰ-, *h₂egʰ-, V., seelisch bedrückt sein (V.), sich fürchten, Pokorny 7; L.: Frisk 1, 200
ἀχθοφόρος (achthophóros), gr., Adj.: nhd. Last tragend; E.: s. ἄχθος (áchthos), φέρειν (phérein)
Ἀχιλλεύς (Achilleús), gr., M.=PN: nhd. Achilleus, Achilles; E.: Herkunft unklar; L.: Frisk 1, 201
ἀχλύειν (achlýein), gr., V.: nhd. dunkel werden, dunkel machen; Vw.: s. ἀπ- (ap); E.: s. ἀχλύς (achlýs); L.: Frisk 1, 202
ἀχλύνειν (achlýnein), gr., V.: nhd. dunkel werden, dunkel machen; E.: s. ἀχλύς (achlýs)
ἀχλύνεσθαι (achlýnesthai), gr., V.: nhd. dunkel werden; Vw.: s. ὑπ- (hyp); E.: s. ἀχλύς (achlýs); L.: Frisk 1, 202
ἀχλυόεις (achlyóeis), gr., Adj.: nhd. trübe, dunkel; E.: s. ἀχλύς (achlýs), εἶδος (eidos) (1); L.: Frisk 1, 201
ἀχλυοῦν (achlyūn), gr., V.: nhd. dunkel machen; E.: s. ἀχλύς (achlýs); L.: Frisk 1, 202
ἀχλυοῦσθαι (achlyūsthai), gr., V.: nhd. dunkel werden; Vw.: s. ἀπ- (ap), κατ- (kat); E.: s. ἀχλύς (achlýs); L.: Frisk 1, 202
ἀχλύς (achlýs), gr., F.: nhd. Dunkel, Nebel, Finsternis, Ohnmacht; E.: idg. *agʰlu-, *agʰl-, Sb., dunkle Wolke, regnerisches Wetter, Pokorny 8; L.: Frisk 1, 201
ἄχλυσις (áchlysis), gr., F.: nhd. Verdunkelung; E.: s. ἀχλύειν (achlýein), ἀχλύς (achlýs); L.: Frisk 1, 202
ἀχλυώδης (achlyṓdēs), gr., Adj.: nhd. neblig, neblicht, trübe; E.: s. ἀχλύς (achlýs), εἶδος (eidos) (1); L.: Frisk 1, 201
ἄχνη (áchnē), gr., F.: nhd. Spreu, Schaum, Staub; E.: s. idg. *ak̑es-, *ak̑s-, Sb., Spitze, Ähre, Pokorny 21; vgl. idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18; L.: Frisk 1, 202
ἄχνυσθαι (áchnysthai), gr., V.: nhd. traurig sein (V.), betrübt sein (V.), zornig sein (V.); E.: s. idg. *agʰ-, *h₂egʰ-, V., seelisch bedrückt sein (V.), sich fürchten, Pokorny 7; L.: Frisk 1, 202
ἄχος (áchos), gr., N.: nhd. Betrübnis, Schmerz, Leid; E.: s. idg. *agʰ-, *h₂egʰ-, V., seelisch bedrückt sein (V.), sich fürchten, Pokorny 7; L.: Frisk 1, 202
ἀχραής (achraḗs), gr., Adj.: nhd. unberührt, rein; E.: s. ἀ- (a); s. idg. *gʰrēu- (2), *gʰrəu-, *gʰrū-, V., reiben, zerreiben, Pokorny 460; vgl. idg. *gʰer- (2), V., reiben, streichen, Pokorny 439
ἄχραντον (áchranton), gr., N.: nhd. unbefleckter reiner Leib Christi; E.: s. ἄχραντος (áchrantos)
ἄχραντος (áchrantos), gr., Adj.: nhd. unbefleckt, rein; E.: s. ἀ- (a), χραίνειν (chraínein)
ἀχράς (achrás), gr., F.: nhd. wilder Birnbaum, Holzbirne; E.: vgl. idg. *g̑ʰerzdʰ‑, *g̑ʰerzd-, Sb., Stachel, Granne, Gerste, Pokorny 446?; W.: lat. achras, F., wilder Birnbaum, wilde Birne; L.: Frisk 1, 203
ἀχρεῖος (achreios), ἀχρήιος (achrḗios), gr., Adj.: nhd. ohne Nutzen seiend, unnütz, unbrauchbar; E.: s. ἀ- (a), χρῆσθαι (chrēsthai)
ἀχρειοσύνη (achreiosýnē), gr., F.: nhd. Nutzlosigkeit, Nichtsnutzigkeit, Wertlosligkeit; E.: s. ἀχρεῖος (achreios)
ἀχρειότης (achreiótēs), gr., F.: nhd. Nutzlosigkeit, Nichtsnutzigkeit, Wertlosligkeit; E.: s. ἀχρεῖος (achreios)
ἀχρειοῦν (achreiūn), gr., V.: nhd. unnütz machen; E.: s. ἀχρεῖος (achreios)
ἀχρειοῦσθαι (achreiūsthai), gr., V.: nhd. nichts taugen, unbrauchbar werden; E.: s. ἀχρεῖος (achreios)
ἀχρείως (achreíōs), gr., Adv.: nhd. ohne Nutzen seiend, unnütz, unbrauchbar; E.: s. ἀχρεῖος (achreios)
ἀχρήιος (achrḗios), gr. (ion.), Adj.: Vw.: s. ἀχρεῖος (achreios)
ἄχρι (áchri), ἄχρις (áchris), gr., Adv., Präp.: nhd. äußerst, gänzlich, bis; E.: idg. *meg̑ʰris, Präp., bei, Pokorny 702; s. idg. *me- (2), Adv., mitten, Pokorny 702; R.: ἄχρι τῆς ἄρτι ὥρας (árchi tēs árti hōras): nhd. bis jetzt; R.: ἄχρι τῆς σήμερον (áchri tēs sḗmeron): nhd. bis heute; R.: ἄχρις οὗ (áchris hu): L.: Frisk 1, 203
ἄχρις (áchris), gr., Adv., Präp.: Vw.: s. ἄχρι (áchri)
ἄχυμος (áchymos), gr., Adj.: nhd. säftelos; E.: s. ἀ- (a), χυμός (chymós); W.: mlat., achymus, Adj., säftelos
ἄχυρον (áchyron), gr., N.: nhd. Spreu, Häcksel, Stroh; Hw.: s. ἄχνη (áchnē); E.: s. idg. *ak̑es-, *ak̑s-, Sb., Spitze, Ähre, Pokorny 21; vgl. idg. *ak̑- (2), *ok̑-, *h₂ek̑-, *h₂ak̑-, *h₂ok̑-, Adj., Sb., scharf, spitz, kantig, Stein, Pokorny 18; L.: Frisk 1, 202
ἀχυροῦν (achyrūn), gr., V.: nhd. mit Spreu bestreuen, mit Spreu mischen; E.: s. ἄχυρον (áchyron); L.: Frisk 1, 203
ἀχυρώδης (achyrṓdēs), gr., Adj.: nhd. spreuartig; E.: s. ἄχυρον (áchyron), εἶδος (eidos) (1); L.: Frisk 1, 203
ἀχυρών (achyrṓn), gr., M.: nhd. Vorratshaus für Spreu; E.: s. ἄχυρον (áchyron); L.: Frisk 1, 203
ἄχωρ (áchōr), gr., M.: nhd. Grind, Schorf, Kopfausschlag; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 2, 204
ἀχωρεῖν (achōrein), gr., V.: nhd. an Grind leiden; E.: s. ἄχωρ (áchōr); L.: Frisk 2, 204
ἀχωριᾶν (achōrian), gr., V.: nhd. an Grind leiden; E.: s. ἄχωρ (áchōr); L.: Frisk 2, 204
ἄψ (áps), gr., Adv.: nhd. fort, zurück, rückwärts, heim; E.: s. ἀπό (apó)?; L.: Frisk 1, 204
ἀψεύδεια (apseúdeia), gr., F.: nhd. Turglosigkeit, Wahrheitsliebe, Untrüglichkeit; E.: s. ἀψευδής (apseudḗs)
ἀψευδεῖν (apseudein), gr., V.: nhd. nicht lügend, die Wahrheit sagen; E.: s. ἀψευδής (apseudḗs)
ἀψευδέως (apseudéōs), ἀψευδῶς (apseudōs), gr., Adv.: nhd. nicht lügend, untrüglich, wahrhaftig; E.: s. ἀψευδής (apseudḗs)
ἀψευδής (apseudḗs), gr., Adj.: nhd. ohne Lüge seiend, nicht lügend, untrüglich, wahrhaftig; E.: s. ἀ- (a), ψευδής (pseudḗs)
ἀψευδῶς (apseudōs), gr., Adv.: Vw.: s. ἀψευδέως (apseudéōs)
ἀψινθᾶτον (apyinthaton), gr., N.: nhd. aus Wermut bereiteter Trank; E.: s. ἀψίνθιον (apsínthion); L.: Frisk 1, 204
ἀψίνθιον (apsínthion), gr., N.: nhd. Wermut; E.: Herkunft unklar; W.: lat. absinthium, N., Wermut, Wermutwein, Bitteres, Heilsames; frz. absinthe, F., Wermut, Absinth; nhd. Absinth, M., Wermutbranntwein, Absinth; W.: s. mhd. absist, absint, abecincht, st. M., Absinth, ein Edelstein; L.: Frisk 1, 204, Kluge s. u. Absinth
ἅψις (hápsis), gr., F.: nhd. Berührung; E.: s. ἅπτομαι (háptomai); W.: lat. apsis, F., Segment eines Kreises, Rundteil; ? ahd. absida 12, absit, st. F. (ō)?, Apsis, Bahn eines Planeten; mhd. absīte, apsite, F., Seite die von etwas abliegt; nhd. (ält.-dial.) Abseite, F., Abseite, DW 1, 116; W.: lat. apsis, F., Segment eines Kreises, Rundteil; nhd. Apsis, F., Apsis; W.: lat. absīda, F., Bogen, Segment, Apsis; mhd. absīte, F., Abseite, Seitenschiff, Nebenraum unter der Dachschräge; L.: Kluge s. u. Abseite
ἁψίς (hapsís), gr., F.: nhd. Masche eines Netzes, Radfelge, Gefüge; E.: s. ἅπτειν (háptein) (1); L.: Frisk 1, 204
ἀψόροος (apsóroos), gr., Adj.: nhd. zurückfließend; E.: s. ἄψ (áps), ῥεῖν (rhein)
ἄψορρος (ápsorros), gr., Adj.: nhd. sich zurückbewegend; E.: s. ἄψ (áps); s. idg. *sreu-, V., fließen, Pokorny 1003; vgl. idg. *ser- (1), V., strömen, sich bewegen, Pokorny 909; L.: Frisk 1, 204
ἄψος (ápsos), gr., N.: nhd. Verbindung, Gelenk; E.: s. ἅπτειν (háptein) (1)?; W.: lat. hapsus, M., Flausch, Büschel; L.: Frisk 1, 127
ἄψυκτος (ápsyktos), gr., Adj.: nhd. nicht kalt werdend; E.: s. ἀ- (a), ψύχειν (psýchein); W.: s. lat. apsyctos, F., ein Edelstein
ἀών (aṓn), gr., Sb.: nhd. ein Fisch; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 205
ἄωρος (áōros) (1), gr., Adj.: nhd. ohne Wade seiend; E.: s. ἀ- (a), ὤρη (ōrē)
ἄωρος (áōros) (2), gr., Adj.: nhd. unsichtbar; E.: s. ἀ- (a), ὁρᾶν (horan)
ἄωρος (áōros) (3), gr., M.: nhd. Schlaf; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 205
ἀώς (aṓs), gr. (dor.), F.=PN: Vw.: s. ἠώς (ēṓs)
ἀωτεῖν (aōtein), gr., V.: nhd. schlafen; E.: Herkunft ungeklärt, Zusammenhang mit ἄωρος (áōros) (3)?; L.: Frisk 1, 205
ἄωτος aōtos), gr., M.: nhd. Flocke, Flaum, feine Wolle; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 205
β
βᾶ (ba), gr., Interj.: nhd. bäh; E.: Elementarschöpfung; L.: Frisk 1, 205
βαβάζειν (babázein), gr., V.: nhd. sprechen, schwatzen; Hw.: s. βάζειν (bázein); E.: s. idg. *baba-, V., undeutlich reden, lallen, Pokorny 91; L.: Frisk 1, 206
βαβαί (babaí), gr., Interj.: nhd. potztausend!; E.: s. idg. *baba-, V., undeutlich reden, lallen, Pokorny 91; L.: Frisk 1, 206
βάβαλος (bábalos), gr. (kyren.), Adj.: Vw.: s. βέβηλος (bébēlos)
βάβαξ (bábax), gr., M.: nhd. Schwätzer; E.: s. βαβάζνειν (babázein)?, oder von idg. *baˣmb-, V., schwellen, Pokorny 94?; L.: Frisk 1, 206
βαβράζειν (babrázein), gr., V.: nhd. zirpen; Hw.: s. βάζειν (bázein); E.: s. idg. *baba-, V., undeutlich reden, lallen, Pokorny 91; L.: Frisk 1, 206
βαβρήν (babrēn), gr. (maked.), Sb.: nhd. Bodensatz des Öls; E.: vgl. idg. *gᵘ̯ēbʰ- (1), *gᵘ̯ābʰ-?, *gᵘ̯əbʰ-, V., tauchen, sinken, versenken, Pokorny 465; L.: Frisk 1, 206
Βαγαδάονες (Bagadáones), gr., M.=ON: nhd. Bagadaoner (Volk in Kleinasien); E.: vgl. idg. *bʰag- (1), V., Sb., zuteilen, bestimmen, erhalten (V.), Zuteilung der Speise, Pokorny 107
βάγμα (bágma), gr., N.: nhd. Sage, Ruf, Kunde (F.); E.: s. βάζειν (bázein); L.: Frisk 1, 207
βάδην (bádēn), gr., Adj.: nhd. schreitend, gehend, im Schritt; Vw.: s. ἀντι- (anti), περι- (peri); Hw.: s. βαίνειν (baínein); E.: vgl. idg. *gᵘ̯ā-, *gᵘ̯āh₂-, *gᵘ̯eh₂-, *gᵘ̯em-, V., kommen, gehen, geboren werden, Pokorny 463; L.: Frisk 2, 207
βαδίζειν (badízein), gr., V.: nhd. einherschreiten, wandeln, gehen; Vw.: s. ἀντι- (anti), ἀπο- (apo), δια- (dia); E.: s. βαίνειν (baínein); W.: lat. badizāre, V., schreiten, marschieren; L.: Frisk 2, 207
βάδισις (bádisis), gr., F.: nhd. Gehen, Hingehen; E.: s. βαδίζειν (badízein); L.: Frisk 2, 207
βάδισμα (bádisma), gr., N.: nhd. Gang (M.) (1), Schritt; E.: s. βαδίζειν (badízein)
βαδισμός (badismós), gr., M.: nhd. Gang (M.) (1), Schritt; E.: s. βαδίζειν (badízein); L.: Frisk 2, 207
βαδιστέον (badistéon), gr., Adj.: nhd. gehen müssend; E.: s. βαδίζειν (badízein)
βαδιστέος (badistéos), gr., Adj.: nhd. gehen müssend; E.: s. βαδίζειν (badízein)
βαδιστής (badistḗs), gr., M.: nhd. Geher; E.: s. βαδίζειν (badízein)
βαδιστικός (badistikós), gr., Adj.: nhd. gut gehend, gut bei Fuß seiend; E.: s. βαδίζειν (badízein)
βαδιστικῶς (badistikōs), gr., Adv.: nhd. gut gehend, gut bei Fuß seiend; E.: s. βαδίζειν (badízein)
βαδιστός (badistós), gr., Adj.: nhd. zu Fuß passierbar, zu Fuß erreichbar; E.: s. βαδίζειν (badízein)
βάδον (bádon), gr., Adv.: nhd. einherschreitend?; Vw.: s. παραι- (parai); Hw.: s. βάδος (bádos), βαίνειν (baínein); E.: vgl. idg. *gᵘ̯ā-, *gᵘ̯āh₂-, *gᵘ̯eh₂-, *gᵘ̯em-, V., kommen, gehen, geboren werden, Pokorny 463
βάδος (bádos), gr., M.: nhd. Weg, Marsch (M.); Hw.: s. βαίνειν (baínein); E.: vgl. idg. *gᵘ̯ā-, *gᵘ̯āh₂-, *gᵘ̯eh₂-, *gᵘ̯em-, V., kommen, gehen, geboren werden, Pokorny 463
βάζειν (bázein), gr., V.: nhd. sprechen, schwatzen; Vw.: s. ἐκ- (ek); E.: s. idg. *baba-, V., undeutlich reden, lallen, Pokorny 91; L.: Frisk 1, 207
βαθμός (bathmós), gr., M.: nhd. Schritt, Tritt, Stufe, Schwelle; Vw.: s. ἀνα- (ana), ἐπανα- (epana), κατα- (kata), ὑπο- (hypo); Hw.: s. βαίνειν (baínein); E.: vgl. idg. *gᵘ̯ā-, *gᵘ̯āh₂-, *gᵘ̯eh₂-, *gᵘ̯em-, V., kommen, gehen, geboren werden, Pokorny 463
βάθος (báthos), gr., N.: nhd. Höhe, Tiefe; E.: s. idg. *gᵘ̯ādʰ-, V., tauchen, sinken, Pokorny 465
βάθρα (báthra), gr., F.: nhd. Leiter (F.), Stufe; Vw.: s. ἀπό- (apó), ἐπί- (epí); E.: s. βαίνειν (baínein)
βάθρον (báthron), gr., N.: nhd. Grundlage, Leiter (F.), Stufe; Vw.: s. ἀπό- (apó), δια- (dia), ἐπί- (epí); Hw.: s. βαίνειν (baínein); E.: vgl. idg. *gᵘ̯ā-, *gᵘ̯āh₂-, *gᵘ̯eh₂-, *gᵘ̯em-, V., kommen, gehen, geboren werden, Pokorny 463; W.: lat. bathrum, N., Grundlage?, Leiter (F.)?
βαθύβουλος (bathýbulos), gr., Adj.: nhd. von tiefer Einsicht seiend, einsichtsvoll; E.: s. βαθύς (bathýs), βουλή (bulḗ)
βαθύγαιος (bathýgaios), gr., Adj.: nhd. von tiefem Erdreich seiend, fruchtbar; E.: s. βαθύς (bathýs), γῆ (gē)
βαθυδινήεις (bathydinḗis), gr., Adj.: nhd. tiefwirbelnd; Hw.: s. βαθυδίνης (bathydínēs); E.: s. βαθύς (bathýs), δίνη (dínē)
βαθυδίνης (bathydínēs), gr., Adj.: nhd. tiefwirbelnd; Hw.: s. βαθυδινήεις (bathydinḗis); E.: s. βαθύς (bathýs), δίνη (dínē)
βαθύζωνος (bathýzōnos), gr., Adj.: nhd. tiefgegürtet, prächtig gekleidet; E.: s. βαθύς (bathýs), ζώνη (zṓnē)
βαθυκήτης (bathykḗtēs), gr., Adj.: nhd. tiefschlundig; E.: s. βαθύς (bathýs), κῆτος (kētos)
βαθυκτέανος (bathyktéanos), gr., Adj.: nhd. von großem Vermögen seiend, reich; E.: s. βαθύς (bathýs), κτέανον (ktéanon)
βαθύλειμος (bathýleimos), gr., Adj.: nhd. mit tiefen Wisen seiend, hochgradig; E.: s. βαθύς (bathýs), λειμών (leimṓn)
βαθυλήιος (bathylḗios), gr., Adj.: nhd. hochsaatig; E.: s. βαθύς (bathýs), λήιον (lḗion)
βαθύνειν (bathýnein), gr., V.: nhd. tief machen; E.: s. βαθύς (bathýs); L.: Frisk 1, 208
βαθυρρείτης (bathyrreítēs), gr., Adj.: nhd. tiefströmend; E.: s. βάθος (báthos), ῥεῖν (rhein)
βαθύρριζος (bathýrrizos), gr., Adj.: nhd. tiefgewurzelt; E.: s. βάθος (báthos), ῥίζα (rhíza)
βαθύρρος (bathýrros), gr., Adj.: nhd. tiefströmend; E.: s. βάθος (báthos), ῥεῖν (rhein)
βαθύς (bathýs), gr., Adj.: nhd. hoch, tief; E.: s. βάθος (báthos); L.: Frisk 1, 208
βαθύσκιος (bathýskios), gr., Adj.: nhd. dicht beschattet; E.: s. βαθύς (bathýs), σκιά (skiá)
βαθύτης (bathýtēs), gr., F.: nhd. Tiefe; E.: s. βαθύς (bathýs); L.: Frisk 1, 208
βαΐα (baía), gr., F.: nhd. Amme; E.: Wort der Kindersprache, ohne Etymologie; L.: Frisk 1, 208
βαῖβυξ (baibys), gr., M.: nhd. Pelikan; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 208
βαίνειν (baínein), gr., V.: nhd. gehen, wandeln, weggehen; Vw.: s. ἀμφι- (amphi), ἀνα- (ana), ἀντεμ- (antem), ἀντι- (anti), ἀντιδια- (antidia), ἀνιμετα- (antimeta), ἀντιπαρα- (antipara), ἀπεκ- (apek), ἀπο- (apo), ἀποκατα- (apokata), ἀποσυμ- (aposym), δια- (dia), διεκ- (diek), διεπι- (diepi), ἐγκατα- (enkata), εἰσανα- (eisana), εἰσ- (eis), εἰσκατα- (eiskata), ἐκ‑ (ek), ἐκδια‑ (ekdia), ἐμ‑ (em), ἐξανα- (exana), ἐξαπο- (exapo), ἐπεισ- (epeis), ἐπανα- (epana), ἐπεισ- (epeis), ἐπεκ- (epek), ἐπέμ‑ (epém), ἐπι‑ (epi), ἐπιδια‑ (epidia), ἐπικατα- (epikata), ἐπιπρο- (epipro), ἐπισυμ- (episym), καθυπο- (kathypo), κατασυμ- (katasym), κατεπεμ- (katepem), μετα- (meta), μετεισ- (meteis), μετεκ- (metek), μετεμ- (metem), παρα- (para), παρακατα- (parakata), παρανα- (parana), παρεισ- (pareis), παρεκ- (parek), παρεμ- (parem), περι- (peri), προανα- (proana), προ- (pro), προδια- (prodia), προεμ- (proem), προκατα- (prokata), προσανα- (prosana), προσ- (pros), προσεμ- (prosem), προσκατα- (proskata), προσσυμ- (prossym), συγκατα- (synkata), συμ‑ (sym/syn), συμμετα- (symmeta), συμπρο- (sympro), συνανα- (synana), συναπο- (synapo), συνδια- (syndia), συνεισ- (syneis), συνεκ- (synek), συνεμ- (synem), συνεπεμ- (synepem), συνεπι- (synepi), ὑπεισ- (hypeis), ὑπεκ- (hypek), ὑπεξανα- (hypexana), ὑπερανα- (hyperana), ὑπερ- (hyper), ὑπερκατα- (hyperkata), ὑπο- (hypo), ὑποκατα- (hypokata), ὑποσυμ- (hyposym); E.: s. idg. *gᵘ̯ā-, *gᵘ̯āh₂-, *gᵘ̯eh₂-, *gᵘ̯em-, V., kommen, gehen, geboren werden, Pokorny 463; L.: Frisk 1, 208
βάινος (báinos), gr., Adj.: nhd. aus Palmblatt gemacht; E.: s. βάιον (báion); L.: Frisk 1, 210
βαΐον (baíon), gr., N.: nhd. Palmenzweig; E.: vgl. kopt. bai, ägypt. bau; W.: s. lat. baia, F., Palmenzweig; L.: Frisk 1, 210
βαιός (baiós), gr., Adj.: nhd. klein, wenig, gering; E.: s. ἠβαιός (ēbaiós); L.: Frisk 1, 210
βάις (báis), gr., F.: nhd. Palmblatt; E.: vgl. kopt. bai, ägypt. bau; L.: Frisk 1, 210
βαίτη (baítē), gr., F.: nhd. Kleid aus Ziegenfell, Pelz; E.: wohl thrak. Lehnwort; idg. *baitā, F., Ziegenfell, Rock, Pokorny 92; W.: got. paida* 5, st. F. (ō), Leibrock, Unterkleid, Rock (, Lehmann P1); W.: germ. *paidō, st. F. (ō), Rock, Hemd; s. got. *paidōn, sw. V. (2), bekleiden; W.: germ. *paidō, st. F. (ō), Rock, Hemd; ae. pād, st. F. (ō), Rock, Mantel; W.: s. germ. *paidō, st. F. (ō), Rock, Hemd; as. pęda* 1, st. F. (a), Gewand, Kleid; W.: germ. *paidō, st. F. (ō), Rock, Hemd; ahd. pfeit* 2, pheit*, st. F. (i), Hemd, Überwurf, Schlitzüberwurf; mhd. pheit, st. N., st. F., Hemd; nhd. (dial.) Pfeid, Pfeit, F., Hemd, DW 13, 1640; L.: Frisk 1, 210
βαίτυλος (baítylos), gr., M.: nhd. magischer Stein; E.: Herkunft unbekannt; W.: lat. baetulus, baetylus, M., Meteorstein; L.: Frisk 1, 211
βάκανον (bákanon), gr., N.: nhd. Kohl, Kohlsame; E.: Herkunft ungeklärt; W.: lat. bacanum, N., Kohl?; L.: Frisk 1, 211
βάκηλος (bákēlos), gr., M.: nhd. Verschnittener, Weichling, Tor (M.); E.: Herkunft unklar, s. Frisk 1, 211; W.: lat. baceolus, M., Dummkopf, Dummhut; L.: Frisk 1, 211
βάκκαρις (bákkaris), gr., F.: nhd. Pflanze mit wohlriechender Wurzel; E.: aus dem Lydischen, nicht aus dem Keltischen; W.: lat. baccaris, F., keltischer Baldrian, Pflanze mit wohlriechender Wurzel; W.: lat. baccar, N., keltischer Baldrian, Pflanze mit wohlriechender; L.: Frisk 1, 211
βάκλα (bákla), gr., Sb.: nhd. Prügelstock, Keule, Knüppel; Q.: Hes.; E.: s. idg. *bak-, Sb., V., Stab, stechen?, stoßen?, schlagen?, Pokorny 93
βάκτη (báktē), gr., Adj.: nhd. kräftig, stark; Q.: Hes.; E.: s. idg. *bak-, Sb., V., Stab, stechen?, stoßen?, schlagen?, Pokorny 93
βακτηρία (baktēría), gr., F.: nhd. Stütze, Stab, Szepter; E.: s. idg. *bak-, Sb., V., Stab, stechen?, stoßen?, schlagen?, Pokorny 93; L.: Frisk 1, 211
βακτήριον (baktḗrion), gr., N.: nhd. Stöckchen, Stäbchen; E.: s. idg. *bak-, Sb., V., Stab, stechen?, stoßen?, schlagen?, Pokorny 93; W.: lat. bactērium, N., Stöckchen, Stäbchen; nhd. Bakterie, F., Bakterie, einzelliges Lebewesen; L.: Kluge s. u. Bakterium
βακτρεύειν (baktreúein), gr., V.: nhd. stützen; E.: s. βάκτρον (báktron); L.: Frisk 1, 211
βάκτρευμα (báktreuma), gr., N.: nhd. Stützen (N.); E.: s. βακτρεύειν (baktreúein), βάκτρον (báktron); L.: Frisk 1, 211
βάκτρον (báktron), gr., N.: nhd. Stab, Stütze; E.: s. idg. *bak-, Sb., V., Stab, stechen?, stoßen?, schlagen?, Pokorny 93; L.: Frisk 1, 211
βακχεύειν (bakcheúein), gr., V.: nhd. ein Bacchusfest feiern; Vw.: s. ὑπερ- (hyper); E.: s. Βάκχος (Bákchos)
βάκχευμα (bákcheuma), gr., N.: nhd. Bacchusfest, Bacchusfeier, bacchische Handlung; E.: s. Βάκχος (Bákchos)
βάκχευσις (bákcheusis), gr., F.: nhd. Bacchusfest, Bacchusfeier, bacchische Handlung; E.: s. Βάκχος (Bákchos)
Βάκχη (Bákchē), gr., F.: nhd. Bacchantin; E.: s. Βάκχος (Bákchos); W.: lat. Baccha, Bāca, F., Bacchantin; L.: Frisk 1, 212
Βακχεῖος (Bakcheios), gr., Adj.: nhd. bacchisch; Vw.: s. ὑπο- (hypo); E.: s. Βάκχος (Bákchos); W.: lat. Bacchēus, Adj., bacchisch
βακχιάζειν (bakchiázein), gr., V.: nhd. ein Bacchusfest feiern; E.: s. Βάκχος (Bákchos)
βάκχιος (bákchios), gr., Adj.: nhd. bacchisch; E.: s. Βάκχος (Bákchos)
βακχιώτης (bakchiṓtēs), gr., Adj.: nhd. bacchisch; E.: s. Βάκχος (Bákchos)
Βάκχος (Bákchos), gr., M.=PN: nhd. Bacchus; E.: Fremdwort unbekannter Herkunft; W.: lat. Bacchus, M.=PN, Bacchus; L.: Frisk 1, 212
βάλαγρος (bálagros), gr., M.: nhd. ein Süßwasserfisch; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 2, 212
βαλανεῖον (balaneion), gr., N.: nhd. Bad, Badestube; E.: vgl. idg. *gᵘ̯el- (2), *gᵘ̯elə-, *gᵘ̯lē-, V., träufeln, quellen, werfen, Pokorny 471; W.: lat. balineum, balneum, N., Bad, Badeort; L.: Frisk 1, 212
βαλανεύειν (balaneúein), gr., V.: nhd. ein Bad aufwärmen, Bader sein (V.); E.: s. βαλανεύς (balaneús); L.: Frisk 1, 212
βαλανεύς (balaneús), gr., M.: nhd. Bademeister, Bader; E.: vgl. idg. *gᵘ̯el- (2), *gᵘ̯elə-, *gᵘ̯lē-, V., träufeln, quellen, werfen, Pokorny 471; L.: Frisk 1, 212
βαλανευτής (balaneutḗs), gr., F.: nhd. Bader; E.: s. βαλανεύειν (balaneúein), βαλανεύς (balaneús); L.: Frisk 1, 212
βαλανευτική (balaneutikḗ), gr., F.: nhd. Bademeisterkunst; E.: s. βαλανεύειν (balaneúein), βαλανεύς (balaneús); L.: Frisk 1, 212
βαλανευτικός (balaneutikós), gr., Adj.: nhd. Bad betreffend; E.: s. βαλανεύειν (balaneúein), βαλανεύς (balaneús); L.: Frisk 1, 212
βαλανηρός (balanērós), gr., Adj.: nhd. eichelähnlich; E.: s. βάλανος (bálanos); L.: Frisk 1, 213
βαλανηφαγία (balanēphagía), gr., F.: nhd. Leben von Eicheln; E.: s. βάλανος (bálanos), φαγεῖν (phagein)
βαλανηφάγος (balanēphágos), gr., Adj.: nhd. von Eicheln lebend; E.: s. βάλανος (bálanos), φαγεῖν (phagein)
βαλανηφόρος (balanēphóros), gr., Adj.: nhd. Datteln tragend; E.: s. βάλανος (bálanos), φέρειν (phérein)
βαλανίζειν (balanízein), gr., V.: nhd. Eicheln abschütteln, ein Stuhlzäpfen anbringen; E.: s. βάλανος (bálanos); L.: Frisk 1, 213
βαλανικός (balanikós), gr., Adj.: nhd. zum Bad gehörig; E.: s. βαλανεῖον (balaneion); L.: Frisk 1, 212
βαλάνινος (baláninos), gr., Adj.: nhd. aus Datteln gemacht, dattelfarbig; E.: s. βάλανος (bálanos); L.: Frisk 1, 213
βαλανίον (balaníon), gr., N.: nhd. Eicheltrank; E.: s. βάλανος (bálanos); L.: Frisk 1, 213
βαλανίς (balanís) (1), gr., F.: nhd. Bäderin, Baderin; E.: s. βαλανεύς (balaneús); L.: Frisk 1, 212
βαλανίς (balanís) (2), gr., F.: nhd. Pflock, Pfropfen (M.); E.: s. βάλανος (bálanos); L.: Frisk 1, 213
βαλανίτης (balanítēs), gr., Adj.: nhd. eichelförmig; E.: s. βάλανος (bálanos); W.: lat. balanitēs, M., „Eichelförmiger“, ein Edelstein; L.: Frisk 1, 213
βαλανῖτις (balanitis), gr., F.: nhd. eine Kastanienart; E.: s. βάλανος (bálanos); L.: Frisk 1, 213
βάλανος (bálanos), gr., M.: nhd. Eichel, Zapfen (M.) am Türriegel, Verschluss an einer Halskette; Vw.: s. διοσ- (dios); E.: vgl. idg. *gᵘ̯el- (3), *gᵘ̯ₑl-, *gᵘ̯lā-, Sb., (Eiche), Eichel, Pokorny 471; W.: lat. balanus, F., M., Eichel, Marone, Dattel; L.: Frisk 1, 213
βαλανοῦν (balanūn), gr., V.: nhd. mit einem Pflock befestigen, zuriegeln, verschließen; E.: s. βάλανος (bálanos); L.: Frisk 1, 213
βαλάντιον (balántion), gr., N.: Vw.: s. βαλλάντιον (ballántion)
βαλανώδης (balanṓdēs), gr., Adj.: nhd. eichelförmig; E.: s. βάλανος (bálanos), εἶδος (eidos) (1); L.: Frisk 1, 213
βαλανωτός (balanōtós), gr., Adj.: nhd. mit einem Pflock befestigt; E.: s. βάλανος (bálanos); L.: Frisk 1, 213
βάλαρις (bálaris), gr., Sb.: nhd. eine Pflanze; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 213
βαλαύστιον (balaústion), gr., N.: nhd. Granatapfelblüte; E.: Herkunft unbekannt, s. Frisk 1, 214; W.: lat. balastium, N., Granatapfelblüte; it. blaustro, M., Geländerdocke; frz. balustrade, F., Balustrade; nhd. Balustrade, F., Balustrade, säulenverziertes Geländer; L.: Frisk 1, 214, Kluge s. u. Balustrade
βαλβιδώδης (balbidṓdēs), gr., Adj.: nhd. mit Aushöhlungen versehen (Adj.); E.: s. βαλβίς (balbís), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 214
βαλβίς (balbís), gr., F.: nhd. Startschnur und Zielschnur, Zielstrick, Zielpfahl, Brunnenloch; E.: wohl Lehnwort; L.: Frisk 1, 214
βάλε (bále), gr., Interj.: nhd. walte Gott!; E.: vgl. idg. *gᵘ̯el- (2), *gᵘ̯elə-, *gᵘ̯lē-, V., träufeln, quellen, werfen, Pokorny 471; L.: Frisk 1, 214
βαλήν (balḗn), gr., M.: Vw.: s. βαλλήν (ballḗn)
βαλιός (baliós), gr., Adj.: nhd. gefleckt, bunt, weiß, weißgefleckt; E.: wohl illyr. Lw., vgl. idg. *gᵘ̯el- (3), *gᵘ̯ₑl-, *gᵘ̯lā-, Sb., (Eiche), Eichel, Pokorny 471; vgl. idg. *bʰel- (1), *bʰelə-, *bʰelH-, Adj., V., glänzend, weiß, glänzen, Pokorny 118; L.: Frisk 1, 214
βαλλάντιον (ballántion), βαλάντιον (balántion), gr., N.: nhd. Geldbeutel; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 214
βάλλειν (bállein), gr., V.: nhd. werfen, treffen; Vw.: s. ἀμφι- (amphi), ἀνα- (ana), ἀνεκ- (anek), ἀνθυπερ- (anthyper), ἀνθυπο- (anthypo), ἀντεισ- (anteis), ἀντεμ- (antem), ἀντι- (anti), ἀντιδια- (antidia), ἀντικατα- (antikata), ἀντιμετα- (antimeta), ἀντιπαρα- (antipara), ἀντιπερι- (antiperi), ἀπεκ- (apek), ἀπο- (apo), ἀποπρο- (apopro), δια- (dia), διαμφι- (diamphi), διανα- (diana), διεκ- (diek), διεμ- (diem), διυπο- (dihypo), ἐγκατα- (enkata), εἰσ- (eis), ἐκ‑ (ek), ἐκπρο- (ekpro), ἐμ- (em), ἐμπερι- (emperi), ἐνδια- (endia), ἐπαμφι- (epamphi), ἐπανα- (epana), ἐπεισ- (epeis), ἐπεκ- (epek), ἐπεμ- (epem), ἐπι- (epi), ἐπιδια- (epidia), ἐπικατα- (epikata), ἐπιπαρανα- (epiparana), ἐπιπαρεμ- (epiparem), ἐπιπρο- (epipro), ἐπιπροσ- (epipros), καθυπερ- (kathyper), καθυπο- (kathypo), κατα- (kata), καταπρο- (katapro), λαχανοπρο- (lachanopro), μετα- (meta), ὀ- (o), παρα- (para), παρακατα- (parakata), παρεισ- (pareis), παρεκ- (parek), παρεμ- (parem), παρεπι- (parepi), περι- (peri), περικατα- (perikata), περιπρο- (peripro), προαπο- (proapo), προ- (pro), προδια- (prodia), προεκ- (proek), προεμ- (proem), προεπι- (proepi), προκατα- (prokata), προμετα- (prometa), προπαρα- (propara), προσανα- (prosana), προσαντι- (prosanti), προσαπο- (prosapo), προσ- (pros), προσδια- (prosdia), προσεκ- (prosek), προσεμ- (prosem), προσεπι- (prosepi), προσκατα- (proskata), προσπαρεμ- (prosparem), προσπερι- (prosperi), προσσυναπο- (prossynapo), προσυπερ- (proshyper), προσυπο- (proshypo), προυπο- (prohypo), συγκατα- (synkata), συμ- (sym/syn), συμμετα- (symmeta), συμπερι- (symperi), συμπρο- (sympro), συναντι- (synanti), συναπο- (synapo), συνδια- (syndia), συνδιεκ- (syndiek), συνεισ- (syneis), συνεκ- (synek), συνεμ- (synem), συνεπι- (synepi), συνυπερ- (synhyper), συνυπο- (synhypo), ὑπεκ- (hypek), ὑπεμ- (hypem), ὑπερ‑ (hyper), ὑπο- (hypo), ὑποδια- (hypodia), ὑποκατα- (hypokata); E.: idg. *gᵘ̯el- (2), *gᵘ̯elə-, *gᵘ̯lē-, V., träufeln, quellen, werfen, Pokorny 471; W.: s. lat. bacciballum, N., dicke Nudel, molliges Frauenzimmer; W.: vgl. lat. fundibalus, M., Schleudermaschine; W.: lat. fundibulum, M., Schleuder, Trichter; W.: s. fūstibalus, M., Schleuderstock; L.: Frisk 1, 215
βάλλεσθαι (bállesthai), gr., V.: nhd. sich etwas umwerfen, erwägen, überlegen (V.), hinfallen; Vw.: s. ἀνα- (ana), ἀντεκ- (antek), ἀντιπρο- (antipro), ἀντιπροσ- (antipros), ἐπανα- (epana), παρασυμ- (parasym), περι- (peri); E.: s. βάλλειν (bállein)
βαλλήν (ballḗn), βαλήν (balḗn), gr., M.: nhd. König; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 214
βαλλητύς (ballētýs), gr., F.: nhd. ein Volksfest in Eleusis; E.: Herkunft ungeklärt?; L.: Frisk 1, 215
βαλλίζειν (ballízein), gr., V.: nhd. tanzen; E.: s. idg. *bal-, *balbal-, V., wirbeln, sich drehen, Pokorny 93; W.: lat. ballāre, V., tanzen; it. ballare, V., tanzen; s. it. baletto, M., Ballett; nhd. Ballett, N., Ballett, künstlerische Tanzdarbietung; W.: lat. ballāre, V., tanzen; it. ballare, V., tanzen; s. it. ballerina, F., Tänzerin; nhd. Ballerina, F., Ballerina, Solotänzerin; W.: lat. ballāre, V., tanzen; port. bailar, V., tanzen; s. bailadeira, F., Tänzerin; frz. bayadčre, F., Tänzerin; nhd. Bajadere, F., Bajadere, indische Tempeltänzerin; W.: lat. ballāre, V., tanzen; aprov. balar, V., tanzen; s. aprov. balada, F., Tanzlied; frz. balade, F., Tanzlied; nhd. Ballade, F., Tanzlied, erzählendes Gedicht; W.: lat. ballāre, V., tanzen; frz. baller, V., tanzen; s. frz. bal, M., Ball (M.) (2), Tanzfest; nhd. Ball, M., Ball (M.) (2), Tanzfest; L.: Frisk 1, 215, Kluge s. u. Bajadere, Ball, Ballade, Ballerina, Ballett
βαλλίον (ballíon), gr., N.: nhd. Phallus; E.: Herkunft unklar?; L.: Frisk 1, 215
βάλλις (bállis), gr., F.: nhd. eine Pflanze; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 215
βαλλισμός (ballismós), gr., M.: nhd. Tanz; E.: s. βαλλίζειν (ballízein); L.: Frisk 1, 215
βαλλιστής (ballistḗs), gr., M.: nhd. Schleudermaschine, Schleuder; E.: s. βαλλίζειν (ballízein); W.: lat. ballista, bālista, F., Schleuder; L.: Frisk 1, 215
βαλλίστρα (ballístra), gr., F.: nhd. Schleudermaschine, Schleuder; E.: s. βαλλίζειν (ballízein); L.: Frisk 1, 215
βαλλωτή (ballōtḗ), gr., F.: nhd. eine Pflanze; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 217
βαλσαμίμη (balsamínē), gr., F.: nhd. Balsampflanze; E.: s. βάλσαμον (bálsamon); W.: ae. balsmēte, sw. F. (n), grünze Minze
βάλσαμον (bálsamon), gr., N.: nhd. Balsam; Vw.: s. ξυλο- (xylo); E.: vgl. hebr. bāsā́m; W.: lat. balsamum, N., Balsam; ae. balsam, N., Balsam; mnd. balsam, N., Balsam; an. balsamr, st. M. (a), Balsam; W.: lat. balsamum, N., Balsam; ahd. balsamo* 2, sw. M. (n), Balsam, Pfefferminze, Krauseminze; s. mhd. balsame, balseme, balsem, sw. M., st. M., st. F., Balsam; nhd. Balsam, M., Balsam, DW 1, 1093; W.: got. balsan, st. N. (a), Salbe, Balsam; L.: Frisk 1, 217, Kluge s. u. Balsam
βᾶμα (bama), gr., N.: nhd. Schritt; Vw.: s. παρασύμ- (parasým), σύμ- (sým); E.: s. βαίνειν (baínein)
βαμβαίνειν (bambaínein), gr., V.: nhd. mit den Zähnen klappern, stammeln, plappern; E.: s. idg. *baba-, V., undeutlich reden, lallen, Pokorny 91; L.: Frisk 1, 217
βαμβάκιον (bambákion), gr., N.: nhd. Baumwolle; E.: s. βόμβυξ (bómbyx); W.: mlat. wambesio, Sb., Wams; W.: mlat. wambesium, N., Wams; nhd. Wams, N., Wams; L.: Kluge s. u. Wams
βαμβακύζειν (bambakýzein), gr., V.: nhd. mit den Zähnen klappern, vor Frost klappern; E.: s. idg. *baba-, V., undeutlich reden, lallen, Pokorny 91
βαμβακοειδής (bambakoeidḗs), gr., Adj.: nhd. baumwollartig; E.: s. βαμβάκιον (bambákion), εἶδος (eidos)
βαμβαλύζειν (bambalýzein), gr., V.: nhd. mit den Zähnen klappern?; E.: s. idg. *balbal-, V., undeutlich reden, stammeln, schwatzen, Pokorny 91; vgl. idg. *baba-, V., undeutlich reden, lallen, Pokorny 91; W.: lat. bambalāre, V., mit den Zähnen klappern?
βαμβραδών (bambradṓn), gr., F.: nhd. eine Art Sprotte; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 218
βάμμα (bámma), gr., N.: nhd. Farbe, Brühe; Vw.: s. ἀπό- (apó), ἔμ- (ém); E.: s. βάπτειν (báptein); L.: Frisk 1, 218
βανά (baná), gr. (böot.), F.: nhd. Frau; Hw.: s. γυνή (gynḗ); E.: idg. *gᵘ̯ē̆nā, *gᵘ̯enī-, F., Weib, Frau, Pokorny 473
βαναυσία (banausía), gr., F.: nhd. Handwerk, Gewerbe; E.: s. βάναυσος (bánausos) (1); W.: mlat. banausia, F., Verschwendung, Lächerlichkeit
βαναυσικός (banausikós), gr., Adj.: nhd. zum Handwerk gehörig; E.: s. βάναυσος (bánausos); W.: mlat. banausicus, Adj., zum niederen Handwerk gehörig, schmutzig
βάναυσος (bánausos) (1), gr., Adj.: nhd. handwerksmäßig, gemein; E.: vgl. idg. *men- (4), V., Adj., klein, verkleinern, vereinzelt, Pokorny 728; L.: Frisk 1, 218
βάναυσος (bánausos) (2), gr., M.: nhd. Handwerker, Mann mit beschränktem Gesichtskreis; E.: vgl. idg. *men- (4), V., Adj., klein, verkleinern, vereinzelt, Pokorny 728; W.: nhd. Banause, M., Banause, Mensch mit mangelhaftem Verständnis für Kunst; L.: Frisk 1, 218, Kluge s. u. Banause
βανός (banós), gr., Adj.: Vw.: s. μανός (manós)
βανωτός (banōtós), gr., M.: nhd. eine Art Geschirr; E.: Herkunft ungeklärt, Fremdwort?; L.: Frisk 1, 218
βάξις (báxis), gr., F.: nhd. Sage, Gerücht, Ausspruch, Rede; Hw.: s. βάζειν (bázein); E.: s. idg. *baba-, V., undeutlich reden, lallen, Pokorny 91; L.: Frisk 1, 207
βάπτειν (báptein), gr., V.: nhd. eintauchen, tauchen; Vw.: s. ἀπο- (apo), ἐμ- (em), κατα- (kata), μετα- (meta), παρα- (para), ὑπο- (hypo); E.: idg. *gᵘ̯ēbʰ- (1), *gᵘ̯ābʰ-?, *gᵘ̯əbʰ-, V., tauchen, sinken, versenken, Pokorny 465; L.: Frisk 1, 218
βάπτης (báptēs), gr., M.: nhd. Eintaucher, Bader; E.: s. βάπτειν (báptein); L.: Frisk 1, 218
βαπτίζειν (baptízein), gr., V.: nhd. eintauchen, untertauchen; Vw.: s. ἀνα- (ana), κατα- (kata), παρα- (para); Q.: Hes.; E.: idg. *gᵘ̯ēbʰ- (1), *gᵘ̯ābʰ-?, *gᵘ̯əbʰ-, V., tauchen, sinken, versenken, Pokorny 465; W.: lat. baptizāre, V., beträufeln, taufen, baden; L.: Frisk 1, 218
βαπτίζεσθαι (baptízesthai), gr., V.: nhd. eintauchen, untertauchen; Vw.: s. δια- (dia); E.: s. βαπτίζειν (baptízein)
βαπτικός (baptikós), gr., Adj.: nhd. färbend; E.: s. βάπτειν (báptein)
βάπτισις (báptisis), gr., F.: nhd. Eintauchen, Waschung, Taufe; E.: s. βάπτειν (báptein); L.: Frisk 1, 218
βάπτισμα (báptisma), gr., N.: nhd. Eintauchen, Waschung, Taufe; E.: s. βάπτειν (báptein); W.: lat. baptisma, N., Untertauchen, Abwaschen, Taufe; L.: Frisk 1, 218
βαπτισμός (baptismós), gr., M.: nhd. Eintauchen, Waschung, Taufe; E.: s. βάπτειν (báptein); W.: lat. baptismus, M., Taufe; L.: Frisk 1, 218
βαπτιστής (baptistḗs), gr., M.: nhd. Täufer; Vw.: s. παρα- (para); E.: s. βάπτειν (báptein); W.: lat. baptista, M., Täufer; L.: Frisk 1, 218
βαπτός (baptós), gr., Adj.: nhd. eingetaucht, geschöpft, gefärbt; Vw.: s. παρα- (para), φοινικό- (phoinikó); E.: s. βάπτειν (báptein)
βάπτρια (báptria), gr., F.: nhd. Eintaucherin, Baderin; E.: s. βάπτειν (báptein); L.: Frisk 1, 218
βάραθρον (bárathron), βέρεθρον (bérethron), ζέρεθρον (zérethron), δέρεθρον (dérethron), gr., N.: nhd. Abgrund, Schlund, Tiefe; E.: s. idg. *gᵘ̯er- (1), *gᵘ̯erə-, *gᵘ̯erh₃-, V., Sb., verschlingen, Schlund, Pokorny 474; W.: lat. barathrum, N., Schlund, Abgrund, Schlucht, Unterwelt; L.: Frisk 1, 219
βάραθρος (bárathros), gr., M.: nhd. Verbrecher; E.: s. βάραθρον (bárathron); W.: lat. barathrus, M., Nichtswürdiger
βαραθρώδης (barathrṓdēs), gr., Adj.: nhd. voll von Abgründen seiend, abgrundähnlich; E.: s. βάραθρον (bárathron), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 219
βάραξ (bárax), πάραξ (bárax), gr., M.: nhd. ein Gebäck; E.: Herkunft ungeklärt, vielleicht illyr.?; L.: Frisk 1, 219
βαρβαρίζειν (barbarízein), gr., V.: nhd. wie ein Barbar reden, ausländische Sitten nachahmen; Vw.: s. παρα- (para), ὑπο- (hypo); E.: s. βάρβαρος (bárbaros) (1); W.: lat. barbarizāre, V., barbarisch reden; L.: Frisk 1, 219
βαρβαρικός (barbarikós), gr., Adj.: nhd. barbarisch, ungriechisch, ausländisch; E.: s. βάρβαρος (bárbaros) (1); L.: Frisk 1, 219
βαρβαρικῶς (barbarikōs), gr., Adv.: nhd. in nicht grichischer Sprache, in persischer Sprache; E.: s. βάρβαρος (bárbaros) (1)
βαρβαρισμός (barbarismós), gr., M.: nhd. Gebrauch ausländischer Sprache; E.: s. βάρβαρος (bárbaros) (1); W.: lat. barbarismus, M., fehlerhaftes Sprechen, Sprachfehler, Roheit; L.: Frisk 1, 219
βαρβαριστί (barbaristí), gr., Adv.: nhd. in ausländischer Weise, in barbarischer Weise; E.: s. βάρβαρος (bárbaros) (1)
βάρβαρος (bárbaros) (1), gr., Adj.: nhd. nicht griechisch, von unverständlicher Sprache seiend, fremdländisch, barbarisch; Vw.: s. ὑπο- (hypo); E.: s. idg. *baba-, V., undeutlich reden, lallen, Pokorny 91; W.: lat. barbarus, Adj., barbarisch; ae. bćrbćr, Adj., barbarisch; W.: lat. barbarus, Adj., barbarisch; mhd. barbarisch, Adj., barbarisch; nhd. barbarisch, Adj., barbarisch; W.: lat. barbarus, Adj., barbarisch; s. mhd. barbarīn, Adj., fremd; W.: lat. barbarus, Adj., barbarisch; s. nhd. Barbar, M., Barbar, Rohling; W.: got. barbarus 1, st. M. (u), Nichtgrieche, Barbar, Ausländer, Fremder; W.: vulgärlat. brabus*, bravus*, Adj., unkultiviert, unbändig, wacker; it. bravo, Adj., unbändig, wild, wacker; s. nhd. brav, Adj., brav, wacker; W.: mlat. rabarbarum, N., Rhabarber; it. rabarbaro, M., Rhabarber; nhd. Rhabarber, M., Rhabarber; L.: Frisk 1, 219, Kluge s. u. Barbar, brav, Rhabarber
βάρβαρος (bárbaros) (2), gr., M.: nhd. Ausländer, nicht griechisch Sprechender, Perser; E.: s. βάρβαρος (bárbaros) (1)
βαρβαροῦν (barbarūn), gr., V.: nhd. zum Barbaren machen; Vw.: s. κατα- (kata); E.: s. βάρβαρος (bárbaros)
βαρβαροῦσθαι (barbarūsthai), gr., V.: nhd. zum Barbaren werden, verwildern; E.: s. βάρβαρος (bárbaros)
βαρβαροφωνεῖν (barbarophōnein), gr., V.: nhd. schlechtes Griechisch sprechen; E.: s. βάρβαρος (bárbaros), φωνή (phōnḗ)
βαρβαρόφωνος (barbaróphōnos), gr., Adj.: nhd. unverständlich sprechend; E.: s. βάρβαρος (bárbaros), φωνή (phōnḗ)
βαρβαρώδης (barbarṓdēs), gr., Adj.: nhd. barbarisch; E.: s. βάρβαρος (bárbaros), εἶδος (eidos)
βάρβιτον (bárbiton), gr., N.: nhd. lyraähnliches Instrument; Hw.: s. βάρβιτος (bárbitos); E.: Fremdwort unbekannter Herkunft
βάρβιτος (bárbitos), gr., F., M.: nhd. lyraähnliches Instrument; Hw.: s. βάρβιτον (bárbiton); E.: Fremdwort unbekannter Herkunft; L.: Frisk 1, 220
βαρέα (baréa), gr., Adv.: nhd. schwer, gewichtig, heftig, stark, hart, streng; E.: s. βαρύς (barýs)
βαρεῖν (barein), gr., V.: nhd. belasten; Vw.: s. ἐπι- (epi), κατα- (kata), ὑπερ- (hyper); E.: s. βάρος (báros)
βαρέως (baréōs), gr., Adv.: nhd. schwer, gewichtig, heftig, stark, hart, streng; E.: s. βαρύς (barýs)
βάρημα (bárēma), gr., N.: nhd. Last; E.: s. βαρεῖν (barein), βάρος (báros)
βάρησις (bárēsis), gr., F.: nhd. Druck, Belastung; Vw.: s. κατα- (kata); E.: s. βαρεῖν (barein), βάρος (báros)
βᾶρις (baris) (1), gr., F.: nhd. ägyptischer Nachen, Art Floß; E.: aus dem Ägyptischen; W.: lat. bāris, F., ägyptisches kleines Ruderschiff; L.: Frisk 1, 220
βᾶρις (baris) (2), gr., F.: nhd. Turm, Palast; E.: aus dem Illyrischen; L.: Frisk 1, 220
βαρίτης (barítēs), gr., M.: nhd. ein Vogel; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 220
βάρος (báros), gr., M.: nhd. Schwere, Last, Druck; Hw.: s. βαρύς (barýs); E.: s. idg. *gᵘ̯er- (2), *gᵘ̯erə-, *gᵘ̯erəu-, Adj., schwer, Pokorny 476
βᾶρος (baros), gr., M.: nhd. eine Art Gewürz; E.: Fremdwort unbekannter Herkunft; L.: Frisk 1, 221
βαρύ (barý), gr., Adv.: nhd. schwer, gewichtig, heftig, stark, hart, streng; E.: s. βαρύς (barýs)
βαρυάλγητος (baryálgētos), gr., Adj.: nhd. Schmerz verursachend; E.: s. βαρύς (barýs), ἄλγος (álgos)
βαρυαχής (baryachḗs), gr., Adj.: nhd. laut rauschend, schwertönend; E.: s. βαρύς (barýs), ἠχεῖν (ēchein)
βαρυδαιμονεῖν (barydaimonein), gr., V.: nhd. schwer heingesucht sein (V.), tief unglücklich sein (V.); E.: s. βαρυδαίμων (barydaímōn)
βαρυδαιμονία (barydaimonía), gr., F.: nhd. schweres Unglück; E.: s. βαρυδαίμων (barydaímōn)
βαρυδαίμων (barydaímōn), gr., Adj.: nhd. von hartem Geschick betroffen; E.: s. βαρύς (barýs), δαίμων (daímōn)
βαρύες (barýes), gr., Sb. Pl.: nhd. Bäume; Hw.: s. βορέας (boréas); E.: vgl. idg. *gᵘ̯er- (3), *gᵘ̯or-, Sb., Berg, Pokorny 477?
βαρύθειν (barýthein), gr., V.: nhd. von der Schwere niedergedrückt werden; E.: s. βαρύς (barýs); L.: Frisk 1, 221
βαρυθυμεῖσθαι (barythymeisthai), gr., V.: nhd. schwermütig sien (V.), missmutig sein (V.); E.: s. βαρύθυμος (barýthymos)
βαρυθυμία (barythymía), gr., F.: nhd. Niedergeschlagenheit; E.: s. βαρύθυμος (barýthymos)
βαρύθυμος (barýthymos), gr., Adj.: nhd. schwermütig, missmutig, zornig; E.: s. βαρύς (barýs), θυμός (thymós)
βαρύνειν (barýnein), gr., V.: nhd. beschweren, drücken, belästigen; Vw.: s. κατα- (kata); Hw.: s. βαρύς (barýs); E.: s. idg. *gᵘ̯er- (2), *gᵘ̯erə-, *gᵘ̯erəu-, Adj., schwer, Pokorny 476; L.: Frisk 1, 221
βάρυνσις (bárynsis), gr., F.: nhd. Beschwerung; E.: s. βαρύνειν (barýnein); L.: Frisk 1, 221
βαρυντικός (baryntikós), gr., Adj.: nhd. beschwerend; E.: s. βαρύνειν (barýnein); L.: Frisk 1, 221
βαρυπεσής (barypesḗs), gr., Adj.: nhd. schwerfallend; E.: s. βαρύς (barýs), πίπτειν (píptein)
βαρύς (barýs), gr., Adj.: nhd. schwer, gewichtig, heftig, stark, beschwerflich, verderblich, hart, streng; Vw.: s. περί- (perí); E.: idg. *gᵘ̯er- (2), *gᵘ̯erə-, *gᵘ̯erəu-, Adj., schwer, Pokorny 476; W.: s. nhd. Barium, N., Barium; L.: Frisk 1, 221, Kluge s. u. Barium
βαρύτης (barýtēs), gr., F.: nhd. Schwere, Gewicht, Last; E.: s. βαρύς (barýs); L.: Frisk 1, 221
βαρύτονος (barýtonos), gr., Adj.: nhd. mit schwerer Stimme; E.: s. βαρύς (barýs), τόνος (tónos); W.: it. baritono, Adj., mit tiefer Stimme; s. it. baritono, M., Bariton, Halbbass; nhd. Bariton, M., Bariton; L.: Kluge s. u. Bariton
βασανίζειν (basanízein), gr., V.: nhd. an den Probierstein halten und daran reiben, prüfen, genau untersuchen, foltern; Vw.: s. δια- (dia), κατα- (kata), μετα- (meta); E.: s. βάσανος (básanos)
βασανισμός (basanismós), gr., M.: nhd. Folterung, Qual; E.: s. βασανίζειν (basanízein), βάσανος (básanos)
βασανιστής (basanistḗs), gr., M.: nhd. Prüfer, Folterer; E.: s. βασανίζειν (basanízein), βάσανος (básanos)
βασανίστρια (basanístria), gr., F.: nhd. Prüferin; E.: s. βασανίζειν (basanízein), βάσανος (básanos)
βασανίτης (λίθος) (basanítēs [líthos]), gr., F.: nhd. Probierstein; E.: wohl ägyptischer Herkunft; s. ägypt. baḫan; W.: lat. basanitēs, M., Probierstein, Basalt; W.: verschrieben für basanitēs s. lat. basaltēs, F., Probierstein, Basalt; nhd. Basalt, M., Basalt, Ergussgestein; L.: Frisk 1, 222, Kluge s. u. Basalt
βάσανος (básanos), gr., F.: nhd. Probierstein, Prüfung, Qual; E.: aus dem Ägypt.?, s. ägypt. bahan; L.: Frisk 1, 222
βασιλεία (basileía), gr., F.: nhd. Königtum, Königreich; E.: s. βασιλεύς (basileús)
βασίλεια (basíleia), gr., F.: nhd. Königin, Fürstin, Königstochter; Vw.: s. παμ- (pam); E.: s. βασιλεύς (basileús)
βασιλείδιον (basileídion), gr., N.: nhd. kleiner König; E.: s. βασιλεύς (basileús)
βασίλειον (basíleion), gr., N.: nhd. königliche Wohnung, Königswürde, Diadem; E.: s. βασιλεύς (basileús); W.: lat. basilēum, N., königliches Diadem
βασίλειος (basíleios), gr., Adj.: nhd. königlich, fürstlich; E.: s. βασιλεύς (basileús)
βασιλεύειν (basileúein), gr., V.: nhd. König sein (V.); Vw.: s. ἀντι- (anti), παρα- (para), συμ- (sym); E.: s. βασιλεύς (basileús); L.: Frisk 1, 223
βασιλεύς (basileús), gr., M.: nhd. Leiter (M.), Herrscher, König; Vw.: s. ἀντι- (anti), ἀπο- (apo), παμ- (pam), φυλο- (phylo); E.: s. βαίνειν (baínein), λαός (laós); L.: Frisk 1, 222
βασιλίζειν (basilízein), gr., V.: nhd. zur Partei des Königs gehören; E.: s. βασιλεύς (basileús); L.: Frisk 1, 223
βασιλικη (basilikē), gr., F., Basilika; E.: s. βασιλικός (basilikós); W.: lat. basilica, F., Basilika, Prachtbau für Handel und Gerichtsverhandlungen; nhd. Basilika, F., Basilika; L.: Kluge s. u. Basilika
βασιλικόν (basilikón), gr., N.: nhd. Basilikum, königliches Kraut; E.: s. βασιλικός (basilikós); W.: mlat. basilicum, N. Basilikum; s. mhd. basīlie, basilig, M., F., Basilikum; nhd. Basilikum, N., Basilikum; L.: Kluge s. u. Basilikum
βασιλικός (basilikós), gr., Adj.: nhd. königlich; E.: s. βασιλεύς (basileús); W.: lat. basilicus, Adj., königlich, fürstlich
βασιλίσκος (basilískos), gr., M.: nhd. kleiner König, Häuptling; E.: s. βασιλεύς (basileús); W.: lat. basiliscus, M., Basilisk; ae. basilisca, M., Basilisk; W.: lat. basiliscus, M., Basilisk; mhd. basiliske, M., Basilisk, Fabelwesen mit tödlichem Blick; nhd. Basilisk, M., Basilisk, Fabelwesen mit tödlichem Blick; L.: Kluge s. u. Basilisk
βάσις (básis), gr., F.: nhd. Schritt, Gang (M.) (1), Auftreten, Grundlage; Vw.: s. ἀμφί- (amphí), ἀνά- (aná), ἀντέμ- (antém), ἀντί- (antí), ἀντιμετά- (antimetá), ἀπό- (apó), δια- (dia), εἴσ- (eís), ἔμ- (ém), ἐπανα- (epana), ἐπι- (epi), κατά- (katá), μετά- (metá), μετέκ- (meték), μετέm- (metém), ὀρθέμ- (orthém), παρά- (pará), παρακατά- (parakatá), παρέκ- (parék), περί- (perí), πρό- (pró), πρόσ- (prós), σύμ (sým), ὑπέρ- (hypér), ὑπό- (hypó), ὑποκατά- (hypokatá); E.: s. βαίνειν (baínein); W.: lat. basis, F., Grundlage, Fußgestell, Sockel, Grundmauer; nhd. Basis, F., Basis, Grundlage; L.: Frisk 1, 209, Kluge s. u. Basis
βασκαίνειν (baskaínein), gr., V.: nhd. behexen, beneiden; Vw.: s. κατα- (kata); E.: Entlehnung aus dem Norden, vielleicht aus dem Thrak. oder Illyr.; vgl. idg. *bʰā- (2), *bʰeh₂-, *bʰah₂-, V., sprechen, Pokorny 105; W.: lat. fascināre, V., beschreien, behexen, verzaubern; nhd. faszinieren, sw. V., faszinieren, begeistern, anziehen; L.: Kluge s. u. faszinieren
βασκανία (baskanía), gr., F.: nhd. Beschreien, Behexen, Verleumdung; E.: s. βάσκανος (báskanos); L.: Frisk 1, 223
βασκάνιον (baskánion), gr., N.: nhd. Behexen, Zauber; E.: s. βάσκανος (báskanos); L.: Frisk 1, 223
βάσκανον (báskanon), gr., N.: nhd. Verleumdung?; E.: s. βάσκανος (báskanos)
βάσκανος (báskanos) (1), gr., Adj.: nhd. verleumderisch, beschreiend, behexend; E.: Entlehnung aus dem Norden, vielleicht aus dem Thrak. oder Illyr.; vgl. idg. *bʰā- (2), *bʰeh₂-, *bʰah₂-, V., sprechen, Pokorny 105; L.: Frisk 1, 223
βάσκανος (báskanos) (1), gr., M.: nhd. Verleumder; E.: s. βάσκανος (báskanos) (1)
βασκᾶς (baskas), gr., M.: nhd. eine Entenart; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 224
βασκαύλης (baskaúlēs), gr., M.: nhd. Hausgerät; L.: Herkunft unbekannt; L.: Frisk 1, 224
βάσκειν (báskein) (1), gr., V.: nhd. reden, sprechen; Vw.: s. ἀμφι- (amphi), παρα- (para); E.: vgl. idg. *baba-, V., undeutlich reden, lallen, Pokorny 91
βάσκειν (báskein) (2), gr., V.: nhd. gehen; Vw.: s. δια- (dia); E.: s. βαίνειν (baínein); L.: Frisk 1, 208
βασκευτα (báskeuta), gr., Sb.: nhd. Bündel?; E.: s. idg. *bʰasko-, Sb., Bund, Bündel, Pokorny 111
βασκοσύνη (baskosýnē), gr., F.: nhd. Behexen, Zauber; E.: s. βάσκανος (báskanos); L.: Frisk 1, 223
βᾶσσα (bassa), gr. (dor.), F.: Vw.: s. βήσσα (bḗssa)
βασσάρα (bassára), gr., F.: nhd. Fuchs, Tracht der Bacchantinnen; E.: ohne Etymologie; L.: Frisk 1, 224
βασσαρίον (bassaríon), gr., N.: nhd. Fuchs (M.) (1); E.: s. βασσάρα (bassára); L.: Frisk 1, 224
Βασσαρίς (Bassarís), gr., F.: nhd. Bacchantin, Fuchs; E.: s. βασσάρα (bassára); L.: Frisk 1, 224
βάσσος (bássos), gr., N.: nhd. Talgrund, Schlucht; E.: vgl. idg. *gᵘ̯ādʰ-, V., tauchen, sinken, Pokorny 465
βασταγάριος (bastagários), gr., M.: nhd. Transportarbeiter; E.: s. βαστάζειν (bastázein); L.: Frisk 1, 225
βασταγή (bastagḗ), gr., F.: nhd. Transport; E.: s. βαστάζειν (bastázein); L.: Frisk 1, 225
βάσταγμα (bástagma), gr., N.: nhd. Last; E.: s. βαστάζειν (bastázein); L.: Frisk 1, 225
βαστάζειν (bastázein), gr., V.: nhd. tragen; Vw.: s. ἀντι- (anti), δια- (dia), ἐπι- (epi), ὑπο- (hypo); E.: Herkunft unbekannt; W.: s. vulgärlat. *bastare, V., Genüge tun, genug sein (V.), Gamillscheg 1, 93a; gallorom. *bastire, V., Genüge tun; afrz. bastir, V., bauen; s. afrz. bastie, F., Bastei; mhd. bastīe, bastei, sw. M., Bastei, Bollwerk; nhd. Bastei, F., Bastei, DW 1, 1151; L.: Frisk 1, 225
βαστακτής (bastaktḗs), gr., M.: nhd. Träger; E.: s. βαστάζειν (bastázein); L.: Frisk 1, 225
*βάστον (báston), gr., N.: nhd. Trage; E.: s. βαστάζειν (bastázein); W.: lat. bastum, N., Stab, Stecken (M.); L.: Walde/Hofmann 1, 98
βασυνίας (basynías), gr., M.: nhd. eine Art Kuchen als Opfergericht; E.: Herkunft ungeklärt; L.: Frisk 1, 225
βάταλος (bátalos), βάτταλος (báttalos), gr., Adj.: nhd. schlapp; E.: s. βατεῖν (batein); W.: lat. batalus, battalus, Adj., schlapp, schwach; L.: Frisk 1, 225
βατάνη (batánē), gr., F.: Vw.: s. πατάνη (patánē)
βατεῖν (batein), gr., V.: nhd. besteigen, bespringen; Vw.: s. παρα- (para), πετρο- (petro); E.: s. βαίνειν (baínein); L.: Frisk 1, 209
βατεύειν (bateúein), gr., V.: nhd. zertreten (V.); Vw.: s. ἐμ- (em), ἐπι- (epi), κατα- (kata), προ- (pro); E.: s. βαίνειν (baínein); L.: Frisk 1, 209
βατήρ (batḗr), gr., M.: nhd. Treter; Vw.: s. ὑπο- (hypo); E.: s. βαίνειν (baínein); L.: Frisk 1, 209
βατήριον (batḗrion), gr., N.: nhd. Überdeckung?; E.: s. βαίνειν (baínein)
βατηρίς (batērís), gr., F.: nhd. Besteigen; E.: s. βαίνειν (baínein)
βατής (batḗs), gr., M.: nhd. Treter; Vw.: s. δια- (dia), ἐπεισ- (epeis), κατα- (kata), μετα- (meta); E.: s. βαίνειν (baínein)
βατιάκη (batiákē), gr., F.: nhd. Humpen, große Trinkschale; E.: technisches Fremdwort ohne Etymologie, s. Frisk 1, 226; W.: lat. batioca, F., Humpen, große Trinkschale; L.: Frisk 1, 226
βατός (batós) (1), gr., Adj.: nhd. gangbar; Vw.: s. δια- (dia), εἰσ- (eis), εὐαπό- (euapó), εὔ- (eu), εὐδιά- (eudiá), κατα- (kata), μετα- (meta); Hw.: s. βαίνειν (baínein); E.: vgl. idg. *gᵘ̯ā-, *gᵘ̯āh₂-, *gᵘ̯eh₂-, *gᵘ̯em-, V., kommen, gehen, geboren werden, Pokorny 463
βάτος (bátos) (2), gr., F., M.: nhd. Brombeerstrauch, Dornstrauch; E.: ohne Etymologie; W.: lat. batus, F., Brombeerstrauch; L.: Frisk 1, 226
βάτος (bátos) (3), gr., M.: nhd. ein Flüssigkeitsmaß; E.: Fremdwort, vgl. hebr. bath; L.: Frisk 1, 226
βατράχιον (batráchion), gr., N.: nhd. Froschkraut; E.: s. βάτραχος (bátrachos); W.: gr.-lat. batrachion, N., Hahnenfuß; L.: Frisk 1, 227
βατραχίτης (batrachítēs), gr., M.: nhd. ein froschgrüner Edelstein?; E.: s. βάτραχος (bátrachos); W.: lat. batrachitēs, M., ein froschgrüner Edelstein
Βατραχομυομαχία (Batrachomyomachía), gr., F.: nhd. Froschkrieg und Mäusekrieg (Titel eines Gedichtes); E.: s. βάτραχος (bátrachos), μῦς (mys), μάχη (máchē)
βάτραχος (bátrachos), gr., M.: nhd. Frosch; E.: ohne Etymologie; W.: lat. batrachus, M., Froschfisch, Seeteufel; L.: Frisk 1, 226
βάτταλος (báttalos), gr., Adj.: Vw.: s. βάταλος (bátalos)
βατταρίζειν (battarízein), gr., V.: nhd. stottern, poltern; E.: s. idg. *bata-, V., lallen, staunen, Pokorny 95; L.: Frisk 1, 227
βατταρισμός (battarismós), gr., M.: nhd. Stottern; E.: s. βατταρίζειν (battarízein); L.: Frisk 1, 227
βαττολογεῖν (battologein), gr., V.: nhd. stammeln, schwatzen; E.: vgl. idg. *bata-, V., lallen, staunen, Pokorny 95; s. gr. λέγειν (légein); L.: Frisk 1, 227
βαττολογία (battología), gr., F.: nhd. Stammeln, Schwatzen; E.: s. βαττολογεῖν (battologein); L.: Frisk 1, 227
βαὺ βαὺ (baů baů), gr., Interj.: nhd. wau wau!; E.: idg. *bau-, Interj., V., wau, bellen, Pokorny 95
βαυβᾶν (bauban), gr., V.: nhd. schlafen, einschläfern, beschlafen (V.); E.: ursprünglich ein Lallwort; L.: Frisk 1, 228
Βαυβώ (Baubṓ), gr., F.=PN: nhd. Schreckgespenst, Hekate; E.: s. idg. *bau-, Interj., V., wau, bellen, Pokorny 95
βαΰζειν (baúzein), gr., V.: nhd. bellen, schmähen; Vw.: s. κατα- (kata); E.: idg. *bau-, Interj., V., wau, bellen, Pokorny 95; L.: Frisk 1, 228
βαυκαλᾶν (baukalan), gr., V.: nhd. einschläfern, einlullen, in den Schlaf wiegen, pflegen; Vw.: s. κατα- (kata); E.: s. βαυκός (baukós); L.: Frisk 1, 228
βαυκάλη (baukálē), gr., F.: nhd. Wiege; E.: s. βαυκαλᾶν (baukalan); L.: Frisk 1, 228
βαυκάλημα (baukálēma), gr., F.: nhd. Wiegenlied; E.: s. βαυκαλᾶν (baukalan)
βαυκάλησις (baukálēsis), gr., F.: nhd. Einschläfern; Vw.: s. κατα- (kata); E.: s. βαυκαλᾶν (baukalan); L.: Frisk 1, 228
βαυκαλίζειν (baukalízein), gr., V.: nhd. einschläfern, einlullen; Vw.: s. κατα- (kata); E.: s. βαυκαλᾶν (baukalan); L.: Frisk 1, 228
βαυκάλιον (baukálion), gr., N.: nhd. ein enghalsiges Gefäß; Hw.: s. βαύκαλις (baúkalis); E.: s. aus dem Ägypt.; L.: Frisk 1, 228
βαύκαλις (baúkalis), gr., F.: nhd. ein enghalsiges Kühlgefäß; Hw.: s. βαυκάλιον (baukálion); E.: aus dem Ägypt., s. Frisk 1, 228; W.: spätlat. baucalis, F., tönernes Kühlgefäß; it. bocalle, M., Krug (M.) (1), Becher; nhd. Pokal, M., Pokal; L.: Frisk, 1, 228, Kluge s. u. Pokal
βαυκίζειν (baukízein), gr., V.: nhd. geziert sein (V.); E.: s. βαυκός (baukós); L.: Frisk 1, 228
βαυκίζεσθαι (baukísthai), gr., V.: nhd. geziert sein (V.); E.: s. βαυκός (baukós); L.: Frisk 1, 228
Βαῦκις (Baukis), gr., F.=PN: nhd. Baukis; E.: s. βαυκός (baukós)
βαυκοπανοῦργος (baikopanūrgos), gr., M.: nhd. Aufschneider, Lügner; E.: s. βαυκός (baukós), ἔργον (érgon); W.: mlat. baucopanūrgus, M., Aufschneider, Lügner
βαυκός (baukós), gr., Adj.: nhd. geziert, affektiert; E.: ohne Etymologie; L.: Frisk 1, 228
βαῦνος (baunos), gr., M.: nhd. Schmelzofen, Brennofen; E.: technisches Wort unbekannter Herkunft; L.: Frisk 1, 229
βαυστικός (baustikós), gr., Adj.: nhd. bellend; E.: s. βαΰζειν (baúzein); L.: Frisk 1, 228
βαφεῖον (bapheion), gr., N.: nhd. Färberei; E.: s. βαφή (baphḗ); L.: Frisk 1, 218
βαφεύς (bapheús), gr., F.: nhd. Färber; E.: s. βάπτειν (báptein); W.: lat. baphius, M., Färber; L.: Frisk 1, 218
βαφή (baphḗ), gr., F.: nhd. Eintauchen des glühenden Eisens in kaltes Wasser um es zu härten, Stählung, Färben; Vw.: s. κατα- (kata); E.: s. idg. *gᵘ̯ēbʰ- (1), *gᵘ̯ābʰ-?, *gᵘ̯əbʰ-, V., tauchen, sinken, versenken, Pokorny 465; W.: lat. bafa, F., Tunke, Brühe; L.: Frisk 1, 218
βαφικός (baphikós), gr., Adj.: nhd. zum Färben gehörend, zum Färben geeignet; E.: s. βαφή (baphḗ); L.: Frisk 1, 218
βάψις (bápsis), gr., F.: nhd. Stählung, Färben; E.: s. βάπτειν (báptein); L.: Frisk 1, 218
βδαλεύς (bdaleús), gr., M.: nhd. Melkeimer; E.: s. βδάλλειν (bdállein); L.: Frisk 1, 229
βδάλησις (bdálēsis), gr., F.: nhd. Saugen; E.: s. βδάλλειν (bdállein); L.: Frisk 1, 229
βδάλλειν (bdállein), gr., V.: nhd. saugen, melken; E.: idg. *bdel-, V., saugen?, zullen?, Pokorny 95; L.: Frisk 1, 229
βδεῖν (bdein), gr., V.: nhd. leicht eine fahren lassen, einen leichten Wind lassen; E.: idg. *pezd-, V., furzen, Pokorny 829; s. idg. *pē̆s- (1), V., blasen, wehen, Pokorny 823; L.: Frisk 1, 230
βδέλλα (bdélla), gr., F.: nhd. Blutegel; Hw.: s. βδάλλειν (bdállein), βδέλλιον (bdéllion) (2); E.: s. idg. *bdel-, V., saugen?, zullen?, Pokorny 95; W.: mlat. abdellum, N., Blutegel; L.: Frisk 1, 229
βδελλίζειν (bdellízein), gr., V.: nhd. Blutegel ansetzen; E.: s. βδέλλα (bdélla); L.: Frisk 1, 229
βδέλλιον (bdéllion) (1), gr., N.: nhd. Harz der Weinpalme; E.: aus dem Semitischen, vgl. assyr. budulhu, hebr. bedolah; W.: lat. bdellium, N., Weinpalme, Harz der Weinpalme; L.: Frisk 1, 229
βδέλλιον (bdéllion) (2), gr., N.: nhd. Blutegel; E.: s. βδέλλα (bdélla); L.: Frisk 1, 229
βδέλυγμα (bdélygma), gr., N.: nhd. Gräuel, Greuel; E.: s. βδελύσσεσθαι (bdelýssesthai); L.: Frisk 1, 229
βδελυγμία (bdelygmía), gr., F.: nhd. Ekel, Abscheu; E.: s. βδελύσσεσθαι (bdelýssesthai); L.: Frisk 1, 229
βδελυγμός (bdelygmós), gr., M.: nhd. Gräuel, Greuel; E.: s. βδελύσσεσθαι (bdelýssesthai); L.: Frisk 1, 229
βδελυκτός (bdelyktós), gr., Adj.: nhd. gräuelhaft; E.: s. βδελύσσεσθαι (bdelýssesthai)
βδελυρεύεσθαι (bdelyreúesthai), gr., V.: nhd. sich unverschämt beträgen; E.: s. βδελυρός (bdelyrós)
βδελυρία (bdelyría), gr., F.: nhd. Schamlosigkeit; E.: s. βδελυρός (bdelyrós); L.: Frisk 1, 229
βδελυρός (bdelyrós), gr., Adj.: nhd. ekelhaft, unverschämt, abscheulich; E.: s. idg. *pezd-, V., furzen, Pokorny 829; vgl. idg. *pē̆s- (1), V., blasen, wehen, Pokorny 823; L.: Frisk 1, 229
βδελυρῶς (bdelyrōs), gr., Adv.: nhd. ekelhaft, unverschämt, abscheulich; E.: s. βδελυρός (bdelyrós)
βδελύσσεσθαι (bdelýssesthai), βδελύττεσθαι* (bdelýttesthai), gr., V.: nhd. verabscheuen, Ekel empfinden; Vw.: s. ἀπο-* (apo); E.: s. idg. *pezd-, V., furzen, Pokorny 829; vgl. idg. *pē̆s- (1), V., blasen, wehen, Pokorny 823; L.: Frisk 1, 229
βδόλος (bdólos), gr., M.: nhd. Gestank; Hw.: s. βδεῖν (bdein); E.: s. idg. *pezd-, V., furzen, Pokorny 829; vgl. idg. *pē̆s- (1), V., blasen, wehen, Pokorny 823
βδύλλειν (bdýllein), gr., V.: nhd. verabscheuen, fürchten; Vw.: s. ὑπο- (hypo); E.: s. idg. *pezd-, V., furzen, Pokorny 829; vgl. idg. *pē̆s- (1), V., blasen, wehen, Pokorny 823; L.: Frisk 1, 230
βέβαιος (bébaios), gr., Adj.: nhd. sicher, feststehend, fest, zuverlässig; Hw.: s. βαίνειν (baínein); E.: vgl. idg. *gᵘ̯ā-, *gᵘ̯āh₂-, *gᵘ̯eh₂-, *gᵘ̯em-, V., kommen, gehen, geboren werden, Pokorny 463; L.: Frisk 1, 230
βεβαιότης (bebaiótēs), gr., F.: nhd. Festigkeit, Sicherheit, Zuverlässigkeit, Beständigkeit; E.: s. βέβαιος (bébaios); L.: Frisk 1, 230
βεβαιοῦν (bebaiūn), gr., V.: nhd. befestigen, bestätigen; Vw.: s. δια- (dia), ἐπι- (epi); E.: s. βέβαιος (bébaios); L.: Frisk 1, 230
βεβαίωμα (bebaíōma), gr., N.: nhd. Befestigung, Bekräftigung; E.: s. βεβαιοῦν (bebaiūn), βέβαιος (bébaios); L.: Frisk 1, 230
βεβαίως (bebaíōs), gr., Adv.: nhd. sicher, feststehend, fest, zuverlässig; E.: s. βέβαιος (bébaios)
βεβαίωσις (bebaíōsis), gr., F.: nhd. Befestigung, Bekräftigung; Vw.: s. δια- (dia), ἐπι- (epi), κατα- (kata); E.: s. βεβαιοῦν (bebaiūn), βέβαιος (bébaios); L.: Frisk 1, 230
βεβαιωτήρ (bebaiōtḗr), gr., M.: nhd. Versicherer, Gewährsmann; E.: s. βεβαιοῦν (bebaiūn), βέβαιος (bébaios); L.: Frisk 1, 230
βεβαιωτής (bebaiōtḗs), gr., M.: nhd. Versicherer, Gewährsmann; E.: s. βεβαιοῦν (bebaiūn), βέβαιος (bébaios); L.: Frisk 1, 230
βεβαιωτικόν (bebaiōtikón), gr., N.: nhd. Steuer (M.) die an die Regierung als Bürge für Verkäufe gezahlt wird; E.: s. βεβαιοῦν (bebaiūn), βέβαιος (bébaios); L.: Frisk 1, 230
βεβαιωτικός (bebaiōtikós), gr., Adj.: nhd. bestätigend, zum Bestätigen gehörig, zu den Beweisen gehörig; Vw.: s. δια- (dia); E.: s. βεβαιοῦν (bebaiūn), βέβαιος (bébaios); L.: Frisk 1, 230
βεβαιώτρια (bebaiṓtria), gr., F.: nhd. Bestätigung; E.: s. βεβαιοῦν (bebaiūn), βέβαιος (bébaios); L.: Frisk 1, 230
βέβαλος (bébalos), gr. (dor.), Adj.: Vw.: s. βέβηλος (bébēlos)
βέβηλος (bébēlos), βέβαλος (bébalos), βάβαλος (bábalos), gr., Adj.: nhd. zugänglich, ungeweiht; Hw.: s. βαίνειν (baínein); E.: vgl. idg. *gᵘ̯ā-, *gᵘ̯āh₂-, *gᵘ̯eh₂-, *gᵘ̯em-, V., kommen, gehen, geboren werden, Pokorny 463; L.: Frisk 1, 230
βεβηλοῦν (bebelūn), gr., V.: nhd. entweihen; E.: s. βέβηλος (bébēlos); L.: Frisk 1, 230
βεβήλως (bebḗlōs), gr., Adv.: nhd. zugänglich, ungeweiht; E.: s. βέβηλος (bébēlos)
βεβήλωσις (bebḗlōsis), gr., F.: nhd. Entweihen; E.: s. βεβηλοῦν (bebelūn), βέβηλος (bébēlos); L.: Frisk 1, 230
βεβλῆσθαι (beblēsthai), gr., V.: nhd. darniederliegen; E.: s. βάλλειν (bállein)
βεβρός (bebrós), gr., Adj.: nhd. einfältig, töricht; E.: Herkunft ungeklärt; L.: frisk 1, 231
Βεβρυκία (Bebrykía), gr., F.=ON: nhd. Bebrycien, Bithynien; E.: s. Βέβρυξ (Bébryx)
Βεβρύκιος (Bebrýkios), gr., Adj.: nhd. zur Landschaft Bebrycien gehörig, bebrycisch; E.: s. Βέβρυξ (Bébryx)
Βέβρυξ (Bébryx), gr., M.: nhd. Bebrycer (Angehöriger einer Völkerschaft in Bithynien); E.: Herkunft unklar?
βῆσθαι (bēsthai), gr., V.: nhd. leben; E.: s. idg. *gᵘ̯ei̯- (3), *gᵘ̯ei̯ə-, *gᵘ̯ii̯ē-, *gᵘ̯i̯ē-, *gᵘ̯ii̯ō-, *gᵘ̯i̯ō-, *gᵘ̯ī-, *gᵘ̯i̯eh₃-, V., leben, Pokorny 467
βειρός (beirós), gr. (dor.), Adj.: Vw.: s. βερρός (berrós)
βεκάς (bekás), gr., Adv.: Vw.: s. ἑκάς (hekás)
βέκος (békos), gr., M.: nhd. Brot; E.: aus dem Phryg.?
βέλεμνον (bélemnon), gr., N.: nhd. Wurfgeschoss, Geschoss, spitze Waffe; E.: vgl. idg. *gᵘ̯el- (2), *gᵘ̯elə-, *gᵘ̯lē-, V., träufeln, quellen, werfen, Pokorny 471; L.: Frisk 1, 216
Βελλερόντης (Bellerophóntēs), gr., M.=PN: nhd. Bellerophon; E.: wahrscheinlich ein Fremdwort; L.: Frisk 1, 231
Βελλεροφῶν (Bellerophōn), gr., M.=PN: nhd. Bellerophon; E.: s. Βελλεροφόντης (Bellerophóntēs)
βελόνη (belónē), gr., F.: nhd. Pfeil, Pfeilspitze, ein Fisch; E.: vgl. idg. *gᵘ̯el- (1), V., Sb., stechen, Schmerz, Qual, Tod, Pokorny 470; L.: Frisk 1, 231
βέλος (bélos), gr., M.: nhd. Spitze, Pfeil, Wurfgeschoss; E.: s. idg. *gᵘ̯el- (2), *gᵘ̯elə-, *gᵘ̯lē-, V., träufeln, quellen, werfen, Pokorny 471; L.: Frisk 1, 216
βέλτατος (béltatos), gr., Adj. (Superl.): nhd. beste; E.: s. idg. *bel- (2), *bol-?, Adj., stark, Pokorny 96
βέλτερος (bélteros), gr., Adj. (Komp.): nhd. vorteilhaftere, bessere; Vw.: s. ἀ- (a), ὑπα- (hypa); E.: s. idg. *bel- (2), *bol-?, Adj., stark, Pokorny 96; L.: Frisk 1, 232
βέλτιον (béltion), gr., Adv.: nhd. wohl, gut; E.: s. βελτίων (beltíōn)
βελτιοῦν (beltiūn), gr., V.: nhd. besser machen, bessern; E.: s. βελτίων (beltíōn)
βέλτιστος (béltistos), gr., Adj. (Superl.): nhd. beste, trefflichste; E.: s. idg. *bel- (2), *bol-?, Adj., stark, Pokorny 96
βελτίων (beltíōn), gr., Adj. (Komp.): nhd. vorteilhaftere, bessere; E.: s. idg. *bel- (2), *bol-?, Adj., stark, Pokorny 96; L.: Frisk 1, 232
βεμβικίζειν (bembikízein), gr., V.: nhd. kreiseln; E.: s. βέμβιξ (bémbix); L.: Frisk 2, 232
βεμβικώδης (bembikṓdēs), gr., Adj.: nhd. kreiselähnlich; E.: s. βέμβιξ (bémbix), εἶδος (eidos); L.: Frisk 2, 232
βέμβιξ (bémbix), gr., M.: nhd. Kreisel, Wasserstrudel; E.: s. idg. *baˣmb-, V., schwellen, Pokorny 94; L.: Frisk 1, 232
βεμβράς (bembrás), gr., F.: nhd. eine Art Sprotte; E.: Herkunft ungeklärt?; L.: Frisk 1, 233
βένθος (bénthos), gr., N.: nhd. Tiefe, Meerestiefe, Waldestiefe; E.: vgl. idg. *gᵘ̯ādʰ-, V., tauchen, sinken, Pokorny 465
βερβέριον (berbérion), gr., N.: nhd. ärmliches Kleid; E.: vgl. idg. *bʰer- (3), V., ritzen, schneiden, spalten, reiben, Pokorny 133?; L.: Frisk 1, 233
βέρεθρον (bérethron), gr. (hom./ion.), N.: Vw.: s. βάραθρον (bárathron)
Βερενίκη (Bereníkē), gr., F.=PN: nhd. „Siegbringerin“, Berenike; E.: s. φέρειν (phérein), νίκη (níkē)
βέρθει (bérthei), gr., ?: nhd. φθέγγεῖαι (fhthéngeiai) (ertönen); E.: vgl. idg. *u̯er- (6), V., sagen, sprechen, Pokorny 1162
βερονική (beronikḗ), gr., F.: nhd. Harz zur Firnisbereitung?; E.: vielleicht von der Stadt Βερενική (Berenikḗ); W.: mlat. veronice, F., Harz zur Firnisbereitung; s. it. vernice, F., Harz zur Firnisbereitung; nhd. Firnis, F., Firnis; L.: Kluge s. u. Firnis
βερρός (berrós), βειρός (beirós), gr. (lesb./thess.), Adj.: nhd. dicht, behaart; E.: Etymologie unklar, vielleicht von idg. *bʰer- (3), V., ritzen, schneiden, spalten, reiben, Pokorny 133?
βεῦδος (beudos), gr., N.: nhd. ein kostbares Frauenkleid; E.: Fremdwort unbekannter Herkunft; L.: Frisk 1, 233
βῆ (bē), gr., Interj.: nhd. bäh (blöken); E.: idg. *bē-, *bā-, Interj., V., bäh, blöken, Pokorny 96
βήλημα (bḗlēma), gr. (lakon.), Sb.: nhd. Hindernis; E.: vgl. idg. *u̯el- (3), V., drängen, pressen, einschließen, Pokorny 1138
βηλός (bēlós), gr., M.: nhd. Schwelle, Türschwelle; E.: vgl. idg. *gᵘ̯ā-, *gᵘ̯āh₂-, *gᵘ̯eh₂-, *gᵘ̯em-, V., kommen, gehen, geboren werden, Pokorny 463
βῆμα (bēma), gr., N.: nhd. Schritt, Gegangenes, Getretenes; Vw.: s. διά- (diá); E.: vgl. idg. *gᵘ̯ā-, *gᵘ̯āh₂-, *gᵘ̯eh₂-, *gᵘ̯em-, V., kommen, gehen, geboren werden, Pokorny 463
βηματίζειν (bēmatízein), gr., V.: nhd. in Schritten messen, gehen, schreiten; Vw.: s. ἀπο- (apo); E.: s. βῆμα (bēma)
βηματιστής (bēmatistḗs), gr., M.: nhd. Messer in Schritten, Quartiermeister; E.: s. βηματίζειν (bēmatízein), βῆμα (bēma)
βήξ (bḗx), gr., M., F.: nhd. Husten (M.); E.: Herkunft unbekannt, vielleicht onomatopoetisch; L.: Frisk 1, 233
βηρύλλιος (bērýllios), gr., M.: nhd. eine Pflanze; E.: s. βήρυλλος (bḗryllos); L.: Frisk 1, 234
βήρυλλος (bḗryllos), gr., M.: nhd. Beryll, meergrüner Edelstein; E.: aus dem Indischen, prākrit verulia-, sanskr. váidūrya-, dies geht wohl auf den dravidischen Ortsnamen vēlur zurück; W.: lat. bēryllus, M., Beryll, meergrüner Edelstein; mhd. berille, barille, M., Beryll; nhd. Beryll, M., Beryll, meergrüner Edelstein; W.: lat. bēryllus, M., Beryll, meergrüner Edelstein; mhd. berille, barille, M., Beryll; s. fnhd. berille, brille, M.?, Brille?; nhd. Brille, F., Brille, Augengläser; L.: Frisk 1, 234, Kluge s. u. Beryll, Brille
βησασᾶ (bēsasa), gr., F.: nhd. eine Pflanze; E.: Herkunft unklar?; W.: mlat. bēssasa, F., Wildraute, Harmelraute, Wiesenraute
βήσσα (bḗssa), βᾶσσα (bassa), gr., F.: nhd. Talgrund, Schlucht, Tiefe; E.: vgl. idg. *gᵘ̯ādʰ-, V., tauchen, sinken, Pokorny 465; L.: Frisk 1, 234
βήσσειν (bḗssein), gr., V.: nhd. husten; Vw.: s. ἀπο- (apo); E.: s. βήξ (bḗx)
βῆτα (bēta), gr., N.: nhd. Beta; E.: von phön. bęth, Sb., Haus
βηταρμός (bētarmós), gr., M.: nhd. Tanz; E.: s. idg. *gᵘ̯ā-, *gᵘ̯āh₂-, *gᵘ̯eh₂-, *gᵘ̯em-, V., kommen, gehen, geboren werden, Pokorny 463; s. gr. ἄρμα (árma)
βητάρμων (bētármōn), gr., M.: nhd. Tänzer; E.: s. idg. *gᵘ̯ā-, *gᵘ̯āh₂-, *gᵘ̯eh₂-, *gᵘ̯em-, V., kommen, gehen, geboren werden, Pokorny 463; s. gr. ἄρμα (árma); L.: Frisk 1, 234
βηχικός (bēchikós), gr., Adj.: nhd. gegen Husten wirkend; E.: s. βήξ (bḗx); W.: lat. bēchicus, Adj., gegen Husten wirkend; L.: Frisk 1, 233
βήχιον (bḗchion), gr., N.: nhd. Hustenkraut; E.: s. βήξ (bḗx); W.: lat. bēchion, N., Huflattich; L.: Frisk 1, 233
βηχώδης (bēchṓdēs), gr., Adj.: nhd. hustenähnlich?; E.: s. βήξ (bḗx), εἶδος (eidos); L.: Frisk 1, 233
βία (bía), gr., F.: nhd. Gewalt, Stärke, Körperkraft, Gewalttat, Frevel; Hw.: s. βιάζειν (biázein); E.: idg. *gᵘ̯ei̯ə-, V., Sb., überwältigen, niederdrücken, Gewalt, Pokorny 469?; s. idg. *gᵘ̯ei̯- (3), *gᵘ̯ei̯ə-, *gᵘ̯ii̯ē-, *gᵘ̯i̯ē-, *gᵘ̯ii̯ō-, *gᵘ̯i̯ō-, *gᵘ̯ī-, *gᵘ̯i̯eh₃-, V., leben, Pokorny 467; L.: Frisk 1, 235
βιάζειν (biázein), gr., V.: nhd. bedrängen, bewältigen, erzwingen, zwingen, Gewalt anwenden; Vw.: s. κατα- (kata), συμ- (sym); Hw.: s. βία (bía); E.: idg. *gᵘ̯ei̯ə-, V., Sb., überwältigen, niederdrücken, Gewalt, Pokorny 469?; s. idg. *gᵘ̯ei̯- (3), *gᵘ̯ei̯ə-, *gᵘ̯ii̯ē-, *gᵘ̯i̯ē-, *gᵘ̯ii̯ō-, *gᵘ̯i̯ō-, *gᵘ̯ī-, *gᵘ̯i̯eh₃-, V., leben, Pokorny 467; L.: Frisk 1, 235
βιάζεσθαι (biázesthai), gr., V.: nhd. zwingen, erzwingen; Vw.: s. ἀντι- (anti), ἀπο- (apo), δια- (dia), εἰσ- (eis), ἐκ- (ek), κατα- (kata), μετα- (meta), παρα- (para), παρεισ- (pareis), περι- (peri), προσ- (pros), ὑπερ- (hyper); E.: s. βιάζειν (biázein); L.: Frisk 1, 235
βίαιος (bíaios), gr., Adj.: nhd. gewalttätig, gewaltsam; Vw.: s. ὑπερ- (hyper); Hw.: s. βία (bía); E.: idg. *gᵘ̯ei̯ə-, V., Sb., überwältigen, niederdrücken, Gewalt, Pokorny 469; s. idg. *gᵘ̯ei̯- (3), *gᵘ̯ei̯ə-, *gᵘ̯ii̯ē-, *gᵘ̯i̯ē-, *gᵘ̯ii̯ō-, *gᵘ̯i̯ō-, *gᵘ̯ī-, *gᵘ̯i̯eh₃-, V., leben, Pokorny 467; L.: Frisk 1, 235
βιαιότης (biaiótēs), gr., F.: nhd. Gewalttätigkeit; E.: s. βίαιος (bíaios)
βιᾶν (bian), gr., V.: nhd. bedrängen, überwältigen; Hw.: s. βία (bía); E.: idg. *gᵘ̯ei̯ə-, V., Sb., überwältigen, niederdrücken, Gewalt, Pokorny 469?; s. idg. *gᵘ̯ei̯- (3), *gᵘ̯ei̯ə-, *gᵘ̯ii̯ē-, *gᵘ̯i̯ē-, *gᵘ̯ii̯ō-, *gᵘ̯i̯ō-, *gᵘ̯ī-, *gᵘ̯i̯eh₃-, V., leben, Pokorny 467
βιᾶσθαι (biasthai), gr., V.: nhd. bedrängen, überwältigen; Vw.: s. ἀπο- (apo); Hw.: s. βία (bía); E.: idg. *gᵘ̯ei̯ə-, V., Sb., überwältigen, niederdrücken, Gewalt, Pokorny 469?; s. idg. *gᵘ̯ei̯- (3), *gᵘ̯ei̯ə-, *gᵘ̯ii̯ē-, *gᵘ̯i̯ē-, *gᵘ̯ii̯ō-, *gᵘ̯i̯ō-, *gᵘ̯ī-, *gᵘ̯i̯eh₃-, V., leben, Pokorny 467
βιασμός (biasmós), gr., M.: nhd. Gewaltanwendung; Vw.: s. παρα- (para); E.: s. βιάζειν (biázein); L.: Frisk 1, 235
βιατήρ (biatḗr), gr., M.: nhd. gewalttätiger Mensch; E.: s. βιάζειν (biázein); L.: Frisk 1, 235
βιατής (biatḗs) (1), gr., Adj.: nhd. gewaltig, stark; E.: s. βία (bía)
βιατής (biatḗs) (2), gr., M.: nhd. gewalttätiger Mensch; E.: s. βιάζειν (biázein); L.: Frisk 1, 235
βιατικός (biatikós), gr., Adj.: nhd. Gewalt übend; E.: s. βιάζειν (biázein); L.: Frisk 1, 235
βιβάζειν (bibázein), gr., V.: nhd. gehen lassen, erheben, bespringen lassen; Vw.: s. ἀνα- (ana), ἀντανα- (antana), ἀντεμ- (antem), ἀπο- (apo), ἀποσυυ- (aposym), δια- (dia), εἰσ- (eis), ἐκ- (ek), ἐμ- (em), ἐπανα- (epana), ἐπι- (epi), μετα- (meta), μετεκ- (metek), μετεμ- (metem), παρα- (para), περι- (peri), προ- (pro), προσ- (pros), συμ- (sym), συνδια- (syndia), συνεκ- (synek), ὑπερ- (hyper), ὑπο- (hypo); E.: s. βαίνειν (baínein); L.: Frisk 1, 208
βιβᾶν (biban), gr., V.: nhd. schreiten, einherschreiten; Vw.: s. προ- (pro); Hw.: s. βίβεναι (bíbenai); E.: s. idg. *gᵘ̯ā-, *gᵘ̯āh₂-, *gᵘ̯eh₂-, *gᵘ̯em-, V., kommen, gehen, geboren werden, Pokorny 463
βιβάς (bibás), gr., (Part.=Aor.)Adj.: nhd. mit großen Schritten einhergehend; E.: s. idg. *gᵘ̯ā-, *gᵘ̯āh₂-, *gᵘ̯eh₂-, *gᵘ̯em-, V., kommen, gehen, geboren werden, Pokorny 463
βιβάσθειν (bibásthein), gr., V.: nhd. schreiten, einherschreiten; E.: s. βιβᾶν (biban)
βίβασις (bíbasis), gr., F.: nhd. ein spartanischer Tanz, Bedeckung, Bettstatt; Vw.: s. ὑπερ- (hyper); E.: s. βιβάζειν (bibázein)
βιβάσκειν (bibáskein), gr., V.: nhd. gehen; Vw.: s. δια- (dia), κατα- (kata); E.: s. βαίνειν (baínein); L.: Frisk 1, 208
βιβαστής (bibastḗs), gr., M.: nhd. Hengst; Vw.: s. ἐκ- (ek), συμ- (sym); E.: s. βιβάζειν (bibázein)
βίβεναι (bíbenai), gr., V.: nhd. schreiten, einherschreiten; Hw.: s. βιβᾶν (biban); E.: s. idg. *gᵘ̯ā-, *gᵘ̯āh₂-, *gᵘ̯eh₂-, *gᵘ̯em-, V., kommen, gehen, geboren werden, Pokorny 463